Ο Αργύρης Πετρονώτης αφηγείται την ζωή του και τις σχέσεις του με την Αριστερά

(κλικ στην εικόνα για να δείτε το video)

 (ένας αντάρτης ΕΛΑΣίτης, πώς έγινε αρχιτέκτονας)

Ο Αργύρης Πετρονώτης, γεννηθείς 1924 στην Τρίπολη, αφηγείται τις σχέσεις του με την Αριστερά  στην τιμητική εκδήλωση για σπουδαστές της κατοχής και αρχιτέκτονες του 50 και 60 που οργανώθηκε στα πλαίσια του συνεδρίου του συλλόγου Αρχιτεκτόνων τμήματος Αττικής.

Όταν οι αντιιμπεριαλιστές γίνονται ...αποικιοκράτες

(Η μειονότητα της Θράκης και η Αριστερά )

Μετά την περιβόητη συζήτηση στη βουλή για την τροπολογία που θα άνοιγε το δρόμο για την αναγνώριση των σωματείων της μειονότητας στη Θράκη με τη λέξη «τουρκικός-η» στο τίτλο, ξέσπασε μια σειρά αντιδράσεων και μέσα στην Αριστερά.

Τα κομμάτια της Αριστεράς που ακολουθούν την επίσημη κρατική αφήγηση, ξεκαθάρισαν λέγοντας πως… η μειονότητα στη Θράκη είναι μουσουλμανική και όχι τουρκική… και πως… δεν παίζουμε με τη Συνθήκη της Λοζάνης.

Με αυτή την εισαγωγή αρχίζει ένα συλλογικό κείμενο θέσεων «Η μειονότητα της Θράκης και η Αριστερά» δημοσιεύτηκε πρόσφατα και το υπογράφεται από μέλη της ΛΑΕ καθώς και ανένταχτους αριστερούς. Από τους υπογράφοντες αρκετοί ανήκουν στην ονομαζόμενη “μουσουλμανική” μειονότητα.Το κείμενο αυτό ενώ αναδημοσιεύτηκε σε διάφορα αριστερά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης δεν υπήρξε καμία αναδημοσίευση στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης της ΛΑΕ, παρ' όλο ότι η πλειοψηφία των υπογραφόντων δηλώνουν μέλη της.

Η επίσημη γραμμή της ΛΑΕ, είναι άλλη. Ως «αρμόδιος» για αυτόν τομέα της πολιτικής εμφανίζεται κάποιος ειδικός σε αυτά τα "ευαίσθητα" θέματα, πρώην πασόκος από το περιβάλλον του Άκη Τσοχατζόπουλου, ο οποίος μέσα από τις στήλες του iskra.gr έχει αναλάβει το εθνικό διαφωτισμό μας.. (περισσότερες πληροφορίες για αυτό το θέμα, εδώ: «Όταν η Αριστερά και το "βαθύ κράτος" συμπλέουν...»)

Το συλλογικό αυτό κείμενο επικεντρώνει την κριτική του σε απόψεις που εκφράζονται σε χώρους της Αριστεράς, οι οποίες έχουν διατυπωθεί  με τον πιο ακραίο τρόπο από τον Νίκο Μπογιόπουλο σε ένα κείμενό του στον «ΕΝΙΚΟ»: «Θράκη: Παιδιά, κομμένη η «πλάκα»!»

Το κείμενο αυτό του κ. Μπογιόπουλου με ένα πιο ευπρεπή τίτλο και την παράλειψη κάποιων «κουκουέδικων» εκφράσεων, θα μπορούσε να είχε εκδοθεί και ως ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών που  συνυπογράφεται από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Παραθέτουμε τις δυο πρώτες παραγράφους για τους δύσπιστους που θεωρούν αυτόν τον ισχυρισμό υπερβολικό:

ΑΤΤΙΚΗ ΣΕ ΚΡΙΣΗ - ΣΥΝΑΥΛΙΑ JAZZ στο Μεταξουργείο

Tο αέναο «μνημόνιο» του Παρθενώνα και οι «κρίσεις» του αρχαίου: οι Sigmund Freud και Le Corbusier αυτοβιογραφούμενοι στον ιερό βράχο.

(ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ: κλικ στην εικόνα)

Κυριακή, 15 Οκτωβρίου 2017, ώρα 6:00 μμ, στο ισόγειο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, Οδός Ερμού 134-136, Αθήνα,

Ημερίδα θα διεξαχθεί στα πλαίσια του Συνεδρίου του ΣΑΔΑΣ Τμ. Αττικής με θέμα:

Tο αέναο «μνημόνιο» του Παρθενώνα και οι «κρίσεις» του αρχαίου:

οι Sigmund Freud και Le Corbusier αυτοβιογραφούμενοι στον ιερό βράχο.

ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΕΣ/ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ  - ΤΙΤΛΟΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

Δικαιωματισμός, η γεροντική αρρώστια των κοινωνικών κινημάτων

Αναδημοσίευση από το "δρόμο της Αριστεράς"

του Φώτη Τερζάκη

Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για την αποτυχία και καταβύθιση της Αριστεράς, και η βαθιά συνειδητοποίηση του γεγονότος μοιάζει να συντρίβει πολλές συνειδήσεις. Στην πραγματικότητα, για ένα εγρήγορο κομμάτι τού κινηματικού κόσμου η συνειδητοποίηση αυτή είχε γίνει πολύ νωρίτερα, ήδη στη δεκαετία του ’60. Το τραγικό γεγονός τού οποίου γινόμαστε μάρτυρες σήμερα είναι μάλλον η αποτυχία εκείνου που τότε, στη δεκαετία του’60 και του ’70, φάνηκε για μία στιγμή ότι έπαιρνε τη σκυτάλη της κοινωνικής αμφισβήτησης και του οραματισμού μιας αληθινά νέας κοινωνίας από τα χέρια μιας ήδη συνθηκολογημένης Αριστεράς: των λεγόμενων νέων κοινωνικών κινημάτων (γυναικείο, ομοφυλόφιλο, αντιψυχιατρικό, αντιρατσιστικό, οικολογικό, κ.ά.) που βρέθηκαν προς στιγμήν στην πρώτη γραμμή των αντικαπιταλιστικών αγώνων στον μητροπολιτικό κόσμο.

Κόκκινο και Μαύρο - Η ιδεολογική απήχηση του Κομμουνισμού και του Αναρχισμού σήμερα στην Ελλάδα

Διάγραμμα 1

Στην επέτειο των εκατό χρόνων από την Οκτωβριανή επανάσταση, η λέξη «Κομμουνισμός» είναι φορτισμένη αρνητικά, για το 77% των πολιτών στην Ελλάδα (σχεδόν 8 στους 10). Στη συνολική κατάταξη της κοινωνικής αποδοχής των πολιτικών αξιών και ιδεολογιών, όπως διαμορφώνεται σήμερα, το συγκεκριμένο ιστορικό, ιδεολογικό-πολιτικό ρεύμα καταλαμβάνει μια από τις τελευταίες θέσεις. Παραμένει ωστόσο υπαρκτό: σχεδόν 1 στους 6 ενήλικες πολίτες (16%) δηλώνει θετική εντύπωση στο άκουσμα της λέξης «Κομμουνισμός» (Διάγραμμα 1). Το ποσοστό θετικών κρίσεων για τον «Κομμουνισμό», αποτυπώνει την ευρύτερη κοινωνική απήχησή του, που είναι προφανώς αρκετά ευρύτερη από την καταγεγραμμένη εκλογική επιρροή του ΚΚΕ (5,55% στις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015). Ένα σημαντικό τμήμα της αποδοχής του συγκεκριμένου ιδεολογικού ρεύματος αφορά (μετά το 2012) και την εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Γιώργος Κοντραφούρης στην γειτονία που μεγάλωσε

Ο Γιώργος Κοντραφούρης παίζει JAZZ (με το συγκρότημα GEORGE KONTRAFOURIS BABY TRIO) στην γειτονία που μεγάλωσε και μιλάει γι αυτήν:


(Παρασκευή, 6 Οκτωβρίου 2017, βράδυ στην οδό Πολυδεύκους 39, στον Πειραιά, πλησίον σταθμού Πειραιάς του ΗΣΑΠ)

Η εκδήλωση εντάσσεται στα πλαίσια στα πλαίσια του Συνεδρίου του ΣΑΔΑΣ Τμ. Αττικής, όπως αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση:

«Με στόχο να αναδείξουμε σημεία της Αττικής με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, που λόγω κρίσης εγκαταλείπονται, καταστρέφονται και χάνονται (λόγω ανέχειας ή σκόπιμα), και για να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον να διατηρηθούν προς όφελος της τοπικής κοινωνίας, θα γίνουν τέσσερεις συναυλίες σε ανοιχτούς, δημόσιους χώρους, με σημαντικούς μουσικούς, με μόνη σκηνική διαμόρφωση έναν ειδικό βραδινό φωτισμό και με ελεύθερη προσέλευση.»

Ολόκληρη η συναυλία σε video εδώ:

https://www.youtube.com/playlist?list=PLktfJcTGbptekkUV96qxlAieUZQAAk9jJ

Πληροφορίες για το πρόγραμμα του συνεδρίου καθώς για τις άλλες συναυλίες που πραγματοποιήθηκαν ή πρόκειται να γίνουν στα πλαίσια του συνεδρίου, εδώ:

ΑΤΤΙΚΗ σε ΚΡΙΣΗ

Καταλονία: Από τις δημοτικές εκλογές στο δημοψήφισμα...

Άντα Κολάου, δήμαρχος της Βαρκελώνης

Η πορεία από τις δημοτικές εκλογές του 2015 στο πρόσφατο δημοψήφισμα καταγράφει τους πολιτικούς και κοινωνικούς όρους με τους οποίους οι λαϊκές απαιτήσεις των “από κάτω” χειραγωγήθηκαν απ' τον καταλονικό εθνικισμό.

Στις δημοτικές εκλογές στο δήμο της Βαρκελώνης το ενωτικό κινηματικό ψηφοδέλτιο που είχε ως υποψήφια δήμαρχο την Άντα Κολάου εξέλεξε 11 δημοτικούς συμβούλους, το αριστερό CUP 3, η καταλανική δημοκρατική αριστερά 5 και οι σοσιαλιστές 4, παίρνοντας τη πλειοψηφία από τους νεοφιλελεύθερους Καταλανούς εθνικιστές CiU και το Λαϊκό Κόμμα.

Η δήμαρχος της Βαρκελώνης, Άντα Κολάου ξεχώρισε μέσα από τα κινήματα των πολιτών. Μια από τις πρώτες αλλαγές που ανακοίνωσε όταν ανέλαβε την δημαρχία ήταν η περικοπή του μισθού της. Δεν έμεινε, όμως, μέσα σε αυτό: δωρεάν μετακίνηση στα μέσα μεταφοράς για όσους είναι κάτω των 16 ετών, μετατροπή των άδειων σπιτιών σε κοινωνικές κατοικίες, μείωση της τιμής του νερού, του ηλεκτρικού, καθώς και του φυσικού αερίου.

Η Βαρκελώνη είναι από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στην Ευρώπη μαζί με το Λονδίνο, το Παρίσι, τη Βενετία και το Αμστερνταμ. Η θεαματική ανάπτυξη της πόλης μετά το 1992 έφερε τεράστιο αριθμό επισκεπτών, που είναι πλέον υπερπολλαπλάσιοι του τοπικού πληθυσμού, αφήνοντας πάνω από 12 δισ. ευρώ τζίρο στην πόλη. Ο τουρισμός συντηρεί περίπου 100.000 θέσεις εργασίας. Ωστόσο υπάρχει κριτική κυρίως από ομάδες πολιτών, καθώς και από την Αριστερά, που θεωρούν ότι η πόλη έχει παραδοθεί στους τουρίστες. Αυτό το πνεύμα εκφράζει σε θεσμικό επίπεδο η Αντα Κολάου, που δηλώνει με έμφαση ότι «η Βαρκελώνη δεν θα καταντήσει Βενετία», εννοώντας ότι στη Βενετία οι μόνιμοι κάτοικοι υποχωρούν προς όφελος των τουριστικών υποδομών.

«ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΥΛΟ ΦΥΣΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ...ΓΙΑΟΥΡΤΙ»

Αριστεριστές στην χώρα μας που σήμερα υποστηρίζουν άκριτα την “αυτοδιάθεση” της Καταλονίας, κάνουν - χωρίς να το λένε - ΕΜΠΡΑΚΤΑ την ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ τους για το ότι στάθηκαν εχθρικοί απέναντι στο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ, στις ΠΛΑΤΕΙΕΣ και το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

«Ακριβοί στα πίτουρα ( στη χώρα μας ) και φτηνοί στ' αλεύρι (στην Ισπανία) », ότι δεν αναγνώριζαν εδώ, ως εν δυνάμει στοιχεία κοινωνικού μετασχηματισμού ανταγωνιστικά προς τον καπιταλισμό, τα διακρίνουν τώρα στον καταλονικό εθνικισμό - με μεγάλη ευκολία - και εθελοτυφλούν μπροστά στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιδιώξεις του για την επιτάχυνση της ολοκλήρωσης - μέσω της αυτοδιάθεσης - της ανισόμετρης καπιταλιστικής «ανάπτυξης», στην χωρική επικράτεια του ισπανικού κράτους...

Για την ανεξαρτησία της Καταλονίας και την ...εθνική της ομάδα.

1. Τα στοιχεία της έρευνας κυκλοφόρησαν μες στη βδομάδα και δημοσιεύτηκαν στην El Pais, τη μεγαλύτερη εφημερίδα της χώρας, που εδρεύει στη Μαδρίτη. Αλλά η έρευνα διενεργήθηκε τον Ιούνιο από ένα καταλανικό ινστιτούτο, συνεπώς δε συντρέχει κάποιος εμφανής λόγος μεροληψίας των ερευνητών. Σε κάθε περίπτωση, τα ευρήματα είναι αποκαλυπτικά.

Ο πρώτος πίνακας δείχνει ποιοι τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας, με βάση την καταγωγή τους. Οι κατηγορίες κατά σειρά είναι: όσοι γεννήθηκαν σε άλλη περιφέρεια του ισπανικού κράτους, όσοι γεννήθηκαν στο εξωτερικό, όσοι γεννήθηκαν στην Καταλονία αλλά οι γονείς του δεν ήταν Καταλανοί, όσοι γεννήθκαν στην Καταλονία με έναν γονιό Καταλανό, όσοι έχουν και τους δυο γονείς τους Καταλανούς όχι όμως και τους 4 παππούδες-γιαγιάδες τους, και όσοι έχουν και τους 4 παππούδες-γιαγιάδες τους Καταλανούς.



Δε χρειάζεται πολλύ φιλοσοφία, για να καταλάβει κανείς ότι από την πρώτη στην τελευταία κατηγορία, το ποσοστό ανεβαίνει σταθερά κι από μειοψηφικό, γίνεται πλειοψηφικό.

Η ιστορία της «Σοσιαλιστικής Τάσης» του ΣΥΡΙΖΑ

Η ίδρυση της «Σοσιαλιστικής Τάσης» ανακοινώθηκε τον Αύγουστο του 2013 σε συνέντευξη τύπου που έδωσαν τέσσερις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και μερικοί άλλοι: Παναγιώτης Κουρουμπλής, Αλέξης Μητρόπουλος, Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Δημήτρης Τσουκαλάς και οι Τάσος Βούτσας, Χρήστος Κλαδευτήρας, Αντώνης Κοτσακάς, Έφη Κωτσάκη, Στάθης Πανταζής, Αδάμ Στάμος, Ράνια Σταυροπούλου, Κώστας Τσουκαλάς και Κώστας Χρυσόγονος.

Στην Συνέντευξη Τύπου παρευρέθηκαν ο Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος Δημήτρης Βίτσας, ο Γραμματέας της Κ.Ο. Νίκος Βούτσης και τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας Πάνος Ρήγας και Αλέκος Φλαμπουράρης, καθώς και ο βουλευτής Γιώργος Βαρεμένος.

Η «Σοσιαλιστική Τάση» δημιουργήθηκε με παρότρυνση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ώστε να αποκτήσει μια «κοινή στέγη» ένα μεγάλο μέρος πρώην πασόκων και να διαπραγματεύονται μαζί της ως “τάση” και όχι ως παράγοντες. Σε αυτή την επιλογή συμφωνούσαν και “συνιστώσες” (κυρίως ΑΡΕΝ, Αριστερό Ρεύμα και ΚΟΕ) του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θεωρούσαν ότι με αυτό “τακτοποιούσαν” με κάποιο  κομματικά αποδεκτό τρόπο τον “παραγοντισμό” των νεοφερμένων πασόκων στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ν. Κοτζιάς και ορισμένοι άλλοι ήδη είχαν εξασφαλίσει με άλλο τρόπο τις σχέσεις με την ηγετική ομάδα δεν συμμετείχαν σε αυτή την προσπάθεια ομογενοποίησης του δεύτερου συνθετικού του ονόματος, με το οποίο κατέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, το ΕΚΜ, και κράτησαν τις αποστάσεις τους.

Άνθρωπος και ρομπότ: Η κανονιστική προσέγγιση μιας συναρπαστικής σχέση

Αναδημοσίευση από το «tvxs.gr»

Από την εποχή που ο νεαρός Ισαάκ Ασίμοφ διατύπωνε, το 1942, για πρώτη φορά, τους τρεις νόμους της ρομποτικής, στο διήγημα «Runaround», η συζήτηση για την ηθική πλευρά της τεχνολογικής εξέλιξης, κυρίως σε ό,τι αφορά στην τεχνητή νοημοσύνη, επέχει ουσιαστικά την θέση ολόκληρου φιλοσοφικού κλάδου.

Οι νόμοι στους οποίους υπακούν τα ρομπότ με ποζιτρονικό εγκέφαλο (σσ. φανταστικός όρος του Ασίμοφ για να περιγράψει έναν ρομποτικό εγκέφαλο τεχνητής νοημοσύνης) είναι οι εξής:

• Το ρομπότ δε θα κάνει κακό σε άνθρωπο, ούτε με την αδράνειά του θα επιτρέψει να βλαφτεί ανθρώπινο ον
• Το ρομπότ πρέπει να υπακούει τις διαταγές που του δίνουν οι άνθρωποι, εκτός αν αυτές οι διαταγές έρχονται σε αντίθεση με τον πρώτο νόμο
• Το ρομπότ οφείλει να προστατεύει την ύπαρξή του, εφόσον αυτό δεν συγκρούεται με τον πρώτο και τον δεύτερο νόμο

Σε μεταγενέστερα μυθιστορήματα του Ασίμωφ, οι τρεις νόμοι της ρομποτικής συμπληρώθηκαν από το ρομπότ «Ντάνιελ Όλιβοου» με τον μηδενικό νόμο της ρομποτικής:

Οι Anonymous Greece απειλούν ξανά με διαδικτυακές επιθέσεις: «Τα χειρότερα έρχονται!»

Εκτός λειτουργίας τέθηκε από το Σάββατο και δεν λειτουργούσε μέχρι αργά το μεσημέρι της Κυριακής, η ιστοσελίδα για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς με την ομάδα Anonymous Greece, η οποία αναλαμβάνει μέσω σχετικής ανάρτησης στο facebook την ευθύνη για την εν λόγω κυβερνοεπίθεση:

Elon Musk: Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να ξεκινήσει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι η Βόρεια Κορέα

Αναδημοσίευση από το «NEWS247.gr»

Ο επικεφαλής των εταιρειών Tesla, Space X και Boring εμφανίσθηκε λιγότερο ανήσυχος για την πυρηνική απειλή της Βόρειας Κορέας, θεωρώντας ότι τυχόν πυρηνικό πλήγμα εκ μέρους του Κιμ Γιονγκ Ουν θα συνιστούσε «αυτοκτονία» για τη χώρα του.

Για μία ακόμη φορά, ο Έλον Μασκ, επικεφαλής των εταιρειών Tesla, Space X και Boring, προειδοποίησε ότι η τεχνητή νοημοσύνη συνιστά τη σοβαρότερη απειλή για την ανθρωπότητα. Όπως είπε, εξαιτίας της -και όχι του Κιμ της Βόρειας Κορέας- είναι πιθανότερο να ξεκινήσει ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.

Άνοδος του συντηρητισμού: Πολιτικές ιδεολογίες στην Ελλάδα μετά το Μνημόνιο

Πως άλλαξε ο ιδεολογικός χάρτης, στην περίοδο 2009-2017

«Οι ελληνικές αρχές θα πρέπει (…) να θέσουν σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την ενίσχυση των δυνατοτήτων και την αποπολιτικοποίηση της Ελληνικής Διοίκησης» («3ο Μνημόνιο», Ν.4334/16 Ιουλίου 2015, ΦΕΚ Α’80).

ΑΝΑΛΥΣΗ του Γιάννη Μαυρή

1. Η ιδεολογική μεταστροφή 2009-2017: Η απόλυτη επικράτηση του ιδιωτικού

Μετά από επτά χρόνια βαθειάς κρίσης και έντονων κοινωνικών ανταγωνισμών, η ελληνική κοινωνία δείχνει να οδηγείται σε συντηρητική διέξοδο. Η στροφή της ελληνικής κοινωνίας στο συντηρητισμό είναι προφανής, όχι μόνον στο επίπεδο των τάσεων του εκλογικού σώματος, αλλά –περισσότερο σημαντικό- στο πεδίο της ιδεολογίας.

Δύο έρευνες κοινής γνώμης της Public Issue [1] παρέχουν σημαντικές ενδείξεις για την ιδεολογική μεταστροφή που έχει συντελεστεί. Οι διεργασίες που έχουν συντελεστεί στο πεδίο της ιδεολογίας, τα τελευταία οκτώ χρόνια (2009-2017), αποτυπώνονται ευκρινώς στο Διάγραμμα 1, όπου καταγράφεται η σημερινή κοινωνική αποδοχή βασικών πολιτικών αξιών και στο Διάγραμμα 2, όπου καταγράφονται οι διαχρονικές μεταβολές.

«Οικολογία», «Ιδιωτικός τομέας» και «Φεμινισμός» αποτελούν σήμερα τις τρεις περισσότερο αποδεκτές κοινωνικά πολιτικές αξίες (στο σύνολο των 14 επιλεγμένων πολιτικών αξιών που έχουν μετρηθεί – Διάγραμμα 1). Βέβαια, το φαινόμενο της υποχώρησης των παραδοσιακών πολιτικών αξιών δεν είναι νέο. Αντίστοιχα ευρήματα είχαν εντοπισθεί και στην έρευνα του 2009, αλλά και παλιότερα.[2] Γενικότερα, η άνοδος της πολιτικής των ταυτοτήτων (identity politics) χρονολογείται ήδη από τη δεκαετία του ’80 (ξεκινώντας από τις ΗΠΑ).[3] Όπως παρατηρεί εύστοχα ο Razmig Keucheyan, «από τη δεκαετία του 1980 και μετά [παρατηρείται] μια γενική ‘επανακωδικοποίηση’ του κοινωνικού κόσμου με όρους ‘ταυτοτήτων’» (Keucheyan 2017, 49).

Κάτι τρέχει με την κάνναβη στο ΕΡΤ REPORT (24/5/17)

Όταν η Αριστερά και το "βαθύ κράτος" συμπλέουν...

Μετά την Πολιτική ήττα υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή καθώς ο υπ. Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής αναγκάστηκε να αποσύρει την τροπολογία για την Τουρκική Ενωση Ξάνθης, το θέμα απασχόλησε τα ΜΜΕ, φιλοκυβερνητικά (Τροπολογία για την Τουρκική Ένωση Ξάνθης διχάζει την κυβέρνηση) και αντικυβερνητικά.(Απέσυραν μετά την κατακραυγή την τροπολογία για την Τουρκική Ενωση Ξάνθης).

Σε παρόμοια ζητήματα παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πως εμπλέκεται το “βαθύ κράτος” στην επίλυσή τους και ποιούς μηχανισμούς κινητοποιεί. Αυτή η πλευρά είναι σαφώς υποτιμημένη στον δημόσιο λόγο και απουσιάζει από το πως παρουσιάζουν το ζήτημα τα ΜΜΕ.  Όπως έχουμε ξαναγράψει, ο διάχυτος πατριωτισμός/εθνικισμός ξεκινάει από τους απλούς "αγανακτισμένους" με την κατάντια του πολιτικού συστήματος φτάνει ως στο "βαθύ κράτος", που έχει και αυτό τους λόγους του για να αγανακτεί.

Όταν “ακουμπάς” το κράτος, φροντίζει και αυτό να σε ακουμπήσει. Προεκλογικά σημειώθηκε ένα τέτοιο άγγιγμα από το «βαθύ κράτος» προς τον ΣΥΡΙΖΑ, στην υπόθεση Σαμπιχά.  Αυτά τα “αγγίγματα”  συνεχίστηκαν μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και με άλλα πιο “θερμά” επεισόδια, αλλά αυτό είναι θέμα  με το οποίο θα ασχοληθούμε σε άλλα κείμενά μας. Το μόνο που κρατάμε εδώ ως συμπέρασμα, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πριν παραδοθεί πλήρως στα επιτελεία της ΕΕ και της τρόικας με το τρίτο μνημόνιο, παραδόθηκε πρώτα στο “βαθύ κράτος”, το οποίο "συγκυβερνά" από θεσμικές και μη θεσμικές θέσεις, με ανάλογο τρόπο με αυτόν που συμμετέχει  στον καθορισμό της κυβερνητικής πολιτικής και η τρόικα...

Όμως εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι στην κυβέρνηση, και ένα κομμάτι της “πατριωτικής αριστεράς” που είναι στην αντιπολίτευση συμπλέει και συμπορεύεται με το “βαθύ κράτος” και τους μηχανισμούς του. Ας δούμε κάποια παραδείγματα:

Η νύχτα που άλλαξε τα πάντα

Κείμενο του Λεωνίδα Οικονομάκη που δημοσιεύτηκε 5ο τεύχος του Roar Magazine.

Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας.

Κοιτώντας πίσω στη νύχτα της 17ης Σεπτεμβρίου 2013, τη νύχτα στη διάρκεια της οποίας ο αντιφασίστας Έλληνας ράπερ Παύλος Φύσσας εκτελέστηκε από μέλη του νεοναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή, ήταν η νύχτα που άλλαξε τα πάντα. Όχι μόνο για εμάς τους φίλους του Παύλου, αλλά και για το ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό τοπίο στην Ελλάδα.

Πίσω στο 2013 μετά από πολλά χρόνια παραμονής στην πολιτική και κοινωνική αφάνεια η Χρυσή Αυγή ήταν στο απόγειο της δημοτικότητας της. Μετά το μετασχηματισμό της σε πολιτικό κόμμα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι νεοναζί είχαν γραφεία μόνο στη Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, και πήραν μόνο το 0,1 επί τις εκατό στις εκλογές του 1996. Η κρίση όμως του ελληνικού χρέους λειτούργησε για το κόμμα ως ένεση αναβολικών φέρνοντάς το στο προσκήνιο της πολιτικής σκηνής και επιτρέποντας την είσοδό του στη βουλή. Στο μεταξύ, τα μέλη του κόμματος ανέπτυξαν έντονη κοινωνική παρουσία στις κυριότερες ελληνικές πόλεις, και σημαντικότερο, στους δρόμους των φτωχότερων γειτονιών. Τουλάχιστον μέχρι τη νύχτα της 17ης Σεπτέμβρη 2013.

Νέες ανεξαρτητοποιήσεις δημοτικών συμβούλων από την «Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου»

Την ανεξαρτητοποίησή τους από την παράταξη της Δημοτικής Αρχής «Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου», την οποία στήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 ανακοίνωσαν την Τετάρτη στο Δημοτικό Συμβούλιο 6 δημοτικοί σύμβουλοι. Πρόκειται για τους Θόδωρο Αλεξίου, Γρηγόρη Καλομοίρη, Χρήστο Κασίμη, Θανάση Κιούση, Γιώργο Λιερό και Πόπη Φασίτσα οι οποίοι πρόσκεινται στη ΛΑΕ, πλην των δύο τελευταίων που είναι ανέντακτοι. Έχει προηγηθεί η ανεξαρτητοποίηση τριών ακόμη δημοτικών συμβούλων (Χρ. Μάζη, Τ. Ευσταθίου, Π.Τζούρας) και δύο παραιτήσεις. Υπογραμμίζεται ότι πρόκειται για ανεξαρτητοποιήσεις και όχι παραιτήσεις (οι 6 διατηρούν τις έδρες τους).

Δήλωση Ανεξαρτητοποίησης

Δεν μπορεί κάποιος να κοιμάται ήσυχος, επειδή ευνοούν τη γειτονιά του, αυτοί που καταστρέφουν τη χώρα του.

Το σχοινί κόπηκε. Είμαστε υποχρεωμένοι, αναλαμβάνοντας την ευθύνη μας απέναντι στους συμπολίτες μας, να μιλήσουμε δημόσια για την «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» και τη διοίκηση του Δήμου.

• Δε θέλουμε να είμαστε συνένοχοι στο διαρκές έγκλημα που συντελείται σε βάρος της χώρας μας από την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ στηρίζοντας ή συμμετέχοντας σε μια δημοτική διοίκηση, η οποία βρίσκεται στην προέκταση των κυβερνητικών μηχανισμών και αποδεικνύεται τελικά ενεργό μέρος των δικτύων εξουσίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.


• Ο επαγγελματικός μηχανισμός της διοίκησης έχει απορροφήσει την παράταξη. Κανένας ουσιαστικός έλεγχος από τα κάτω δεν υφίσταται. Οι συνελεύσεις, τα συντονιστικά και οι δημοτικές ομάδες από το 2015 και μετά, προοδευτικά κατέληξαν απλώς να επικυρώνουν τις ήδη διαμορφωμένες από τα πάνω αποφάσεις. Στην παράταξη λειτουργεί η δημοκρατία του επουσιώδους, η ίδια η πολιτική συζήτηση είναι εδώ και καιρό ουσιαστικά νεκρή.

Αυτές οι διαπιστώσεις μόνο ανώδυνα δε γίνονται. Η παράταξη αυτή και οι συλλογικότητες από τις οποίες προήλθε ήταν για δεκαετίες ένα πολύ σημαντικό μέρος από τη ζωή μας, ένα κομμάτι του εαυτού μας. Δεν πρόκειται για μια εύκολη, βεβιασμένη απόφαση, αλλά για μια αναγκαστική επιλογή, της οποίας προηγήθηκαν παρατεταμένες προσπάθειες για να πάρουν τα πράγματα μια καλύτερη τροπή. Οι απόψεις που δημοσιοποιούμε εδώ, έχουν ήδη από το περασμένο φθινόπωρο εκτεθεί στα μέλη της παράταξης. Δυστυχώς, δεν ελήφθησαν σοβαρά υπόψη, και το πρόσφατο επεισόδιο στη μετάλλαξη της παράταξης, όχι οπωσδήποτε το σημαντικότερο, απλώς και μόνο η συμβολική επικύρωσή της, ήταν η άρνηση να εκδοθεί ανακοίνωση που να καταδικάζει την πρόσφατη ψήφιση του 4ου μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΑΝ.ΕΛ. και να καλεί τους πολίτες του Χαλανδρίου  να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις για την αποτροπή της ψήφισής του. Η μεθόδευση της εν τοις πράγμασι απόλυσης έξι συμβασιούχων εργαζομένων στη καθαριότητα του Δήμου αλλά και η πρωτοφανής -για ένα χώρο όπως ο δικός μας- απόπειρα υποβάθμισης του Δημοτικού Συμβουλίου και της Δημοτικής Ομάδας σε εκτελεστικά όργανα χωρίς λόγο και άποψη έκαναν απλώς πιο ξεκάθαρη την εντεινόμενη απομάκρυνσή της Δημοτικής Αρχής από μια ριζοσπαστική δημοκρατική θεώρηση των θεσμών. 

Οι οριοθετήσεις απέναντι στο νεοφιλελεύθερο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να καλύψουν το κενό Αριστερής πολιτικής

Δυο πρόσφατα κείμενα στελεχών από διαφορετικές τάσεις που έχουν αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ, έρχονται να περιγράψουν την σημερινή του πολιτική ταυτότητα και να καταλήξουν στη προφανή διαπίστωση ότι δεν υπάρχει σημείο επιστροφής.

1. Χρήστος Λάσκος: Η ιδεολογία του νέου ΣΥΡΙΖΑ

Ο Χ. Λάσκος ξεκινάει με την υπόθεση: «Μέρες που είναι, μου μπαίνει η ιδέα να σκεφτώ τι θα συνέβαινε άραγε αν στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973, στο μέγαρο Μονέδα του Σαντιάγκο, βρισκόταν αντί για την Unidad Popular ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ», για να καταλήξει τελικά: «η κυβέρνηση, θέλει-δεν θέλει, είναι νεοφιλελεύθερη.Γιατί δεν είσαι αυτό που λες. Είσαι αυτό που κάνεις, παρ' όλα όσα λες». Στο ίδιο ερώτημα, είχε απαντήσει με τον δικό του τρόπο ο Αλαίν Μπαντιού αρκετό καιρό πριν (Μάης 2016): «Ο Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος ο οποίος αρνήθηκε να γίνει ήρωας.»

2. Αντώνης Νταβανέλος: Ο σοσιαλφιλελεύθερος ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ

Αντίθετα, ο Α Νταβανέλος δεν ξεκινάει από μια υπόθεση αλλά από μια διαπίστωση: «Αλέξης Τσίπρας στην ΔΕΘ όχι µόνο δεν επιχείρησε να κρύψει τη σοσιαλφιλελεύθερη µμετάλλαξη του κόμματός του, αλλά αντίθετα επέλεξε να τη θέσει στο κέντρο της δηµόσιας προσοχής» για να καταλήξει σε μια διαφορετικού τύπου διαπίστωση: «Η ολοκλήρωση της µνηµονιακής νεοφιλελεύθερης στροφής του Τσίπρα φέρνει αναμφισβήτητα στην επιφάνεια ένα τεράστιο κενό: το κενό της πολιτικής έκφρασης των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, το κενό που παλιότερα προσωρινά κάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανοδική πορεία του μετά το 2010...»

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ, ΤΡΙΤΗ 12/9/2017, 7.30 Μ.Μ.

Στα γραφεία της δημοτικής κίνησης «Δημοτική Συνεργασία Ελληνικού-Αργυρούπολης», Τριπόλεως 43 και Ροδοπόλεως (ημιυπόγειο) Μετρό : τερματικός σταθμός Ελληνικού , έξοδος Βουλιαγμένης προς Αθήνα

Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες

Σας καλούμε την Τρίτη 12/9/2017 και ώρα 7.30, στα γραφεία της δημοτικής κίνησης «Δημοτική Συνεργασία Ελληνικού-Αργυρούπολης», σε συνάντηση ενημέρωσης για το Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης του ακινήτου Ελληνικού, όπως εκτίθεται στο κείμενο Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, το οποίο τέθηκε προς διαβούλευση (κλειστή ώστε οι διαβουλευόμενοι να μην επικοινωνούν μεταξύ τους) μεσούντος του Αυγούστου και εντός προθεσμίας 20 ημερών για τους πολίτες. Για λόγους τόσο νομιμότητας όσο και ουσίας η διαβούλευση είναι προσχηματική καθώς η ανάγνωση και μόνο χιλιάδων σελίδων είναι απαγορευτική της αξιολόγησης του σχεδίου.

Η εμπάθεια της ΛΑΕ απέναντι στον Α.Τσίπρα μερικές φορές καταλήγει στην γελοιότητα...

Μεγάλη αντίφαση ανακάλυψε η ΕΦ.ΣΥΝ. στις δηλώσεις Λαφαζάνη για το “Εσθονικό” ζήτημα. Από τη μία, μας λέει το ρεπορτάζ της εφημερίδας, ο Παν. Λαφαζάνης καταγγέλλει ως “αντιδραστικές και νεοψυχροπολεμικές” τις διασκέψεις τύπου Ταλίν και από την άλλη επικρίνει τον ΣΥΡΙΖΑ ότι αρνήθηκε να πάει στο Ταλίν “για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης”.

Μπορεί η ΕΦ.ΣΥΝ. να έχει οποιαδήποτε εκτίμηση για τα κίνητρα των Τσίπρα – Κοντονή να μην πάει η κυβέρνηση στο Ταλίν. Που, όμως, βλέπει την αντίφαση στις δηλώσεις Λαφαζάνη; Και από πού και ως πού βγάζει η ΕΦ.ΣΥΝ. το συμπέρασμα ότι αυτός που κάνει την εκτίμηση πως η κυβέρνηση δεν πήγε στο Ταλίν για λόγους “εσωτερικής κατανάλωσης”, θεωρεί ότι έπρεπε να είχε πάει;

(από το το δημοσίευμα του iskra.gr «ΕΦ. ΣΥΝ: Το γάρ πολύ του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ και της κατά ΛΑ.Ε εμπάθειας γεννά…»)

Αυτό που μετράει στην πολιτική, αλλά και στην ζωή γενικότερα είναι οι πράξεις και όχι τα κίνητρα. Για το iskra.gr όμως τα «κίνητρα» έχουν μεγαλύτερη αξία και σημασία από τις πράξεις, Γιαυτό δεν λέει τίποτα για το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν πήγε στο Ταλίν. Δεν θα διαφωνήσουμε ότι πήγε για λόγους “εσωτερικής κατανάλωσης”. Όμως γνωρίζετε πολλές κυβερνήσεις ή ακόμα και πολιτικά κόμματα που παρόμοιοι λόγοι δεν προσδιορίζουν την στάση τους σε πολλά ζητήματα; Με την ίδια λογική που χρησιμοποιεί το Iska.gr, θα μπορούσε κάποιος να εγκαλέσει τον Παν. Λαφαζάνη να αποδείξει κ' αυτός όταν καταγγέλλει ως “αντιδραστικές και νεοψυχροπολεμικές” τις διασκέψεις τύπου Ταλίν ότι δεν το κάνει για λόγους “εσωτερικής κατανάλωσης” ώστε να διευρύνει την εκλογική του πελατεία και να μπει κι' αυτός στην βουλή;

Η αξιολόγηση των πράξεων με βασικό κριτήριο τα “κίνητρα”, όταν κατέχεις εξουσία, οδηγεί στην ιερά εξέταση και στα γκούλαγκ. Ευτυχώς τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει από το iskra.gr...

Γερμανία: Η ακροδεξιά ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις – τρίτο κόμμα η AfD

 Απώλειες και για τα δύο μεγάλα κόμματα και άνοδο του ακροδεξιού κόμματος (AfD) καταγράφει η τελευταία δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Infratest dimap για λογαριασμό του πρωινού μαγκαζίνο του πρώτου καναλιού της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD που παρουσιάζεται την Παρασκευή ενόψει των εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης, οι Χριστιανοδημοκράτες/Χριστιανοκοινωνιστές (CDU/CSU) χάνουν μία μονάδα από την προηγούμενη καταγραφή πριν από δύο εβδομάδες και συγκεντρώνουν 38%, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) χάνουν δύο μονάδες και περιορίζονται στο 22%.

Τρίτο κόμμα αναδεικνύεται η AfD με 10% (+2), ενώ ακολουθούν η Αριστερά (Die Linke), η οποία παραμένει σταθερή στο 9%, όπως και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP), οι οποίοι όμως κερδίζουν μία μονάδα από την τελευταία δημοσκόπηση. Οι Πράσινοι εμφανίζονται σταθεροί στο 8%.

Στο ερώτημα, «Με ποιό θέμα θα πρέπει να ασχοληθεί κατά προτεραιότητα η επόμενη κυβέρνηση», το προσφυγικό και η ενσωμάτωση των προσφύγων φαίνεται να είναι το ζήτημα που απασχολεί περισσότερους Γερμανούς, ενώ έπονται η κοινωνική δικαιοσύνη (καταπολέμηση της φτώχειας, φορολόγηση των πλουσίων), η εσωτερική ασφάλεια (τρομοκρατία, εγκληματικότητα), η τήρηση των προεκλογικών υποσχέσεων και η διαφάνεια, η παιδεία, η κλιματική αλλαγή και το συνταξιοδοτικό.

Οι «αλήθειες» του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου για ένα «φαντασιακό» γεγονός...

Ας το θυμόμαστε: η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε στα μέσα Ιούλη του 2015, με την υπογραφή δηλαδή της περίφημης «συμφωνίας»: έγινε τον Αύγουστο, με την αιφνιδιαστική προκήρυξη των εκλογών από τον πρωθυπουργό – όταν δηλαδή η κυβέρνηση κατάπιε απροσχημάτιστα το κόμμα. Και το μάθημα-πάθημα που δεν τελείωσε έκτοτε, είναι το πόσο εύκολα πέρασε το πραξικόπημα των έξω στο εσωτερικό: πώς, με σημερινούς όρους, η αποτυχία αυτή θα πάψει να θεωρείται μοίρα κάθε εκδοχής Αριστεράς, όταν αυτή πάει να δει λίγο πιο πέρα από τη σκιά της.

(Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι «εμείς τα λέγαμε» ή ότι «οι εργάτες μπορούν και χωρίς Αριστερά»: χωρίς κόμμα, σε απόσταση ασφαλείας από τους «θεσμούς» που κατάπιαν και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά από την κριτική ενός ολόκληρου 20ού αιώνα στον «αυθόρμητο» οικονομισμό, ως και τις σημερινές στρατηγικές αναζητήσεις, υπάρχει επίσης σοβαρή και πλούσια σκέψη, που δεν μπορεί να αγνοηθεί).

(Από το «Το μάθημα της 20ής Αυγούστου δεν τελείωσε ακόμα», του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου)

Ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος αναφέρεται σε μια κατ' ευφημισμόν διάσπαση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Μετά την υπογραφή της περίφημης «συμφωνίας» και την ακύρωση του δημοψηφίσματος του ΟΧΙ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχασε ένα μεγάλο μέρος των κοινωνικών του ερεισμάτων. Η απώλεια αυτή καταγράφηκε και με αθρόες αποχωρήσεις και μαζική αποστασιοποίηση από τις κομματικές διαδικασίες. Εξάλλου ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά δεν λειτουργούσε ως κόμμα από την στιγμή που ανήλθε στην κυβερνητική εξουσία, παρά μόνον για να επικυρώνει τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες και να κάνει τον νεροκουβαλητή της κυβέρνησης. Με την προκήρυξη των εκλογών του Σεπτέμβρη υπήρξε “άτακτη αποχώρηση” των οργανωμένων μελών συνιστωσών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες βρέθηκαν απομονωμένες και χωρίς οπαδούς εντός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οι “διασπάσεις” καταγράφονται με κάποια μορφή αντιπαράθεσης εντός των κομματικών διαδικασιών και αποτυπώνουν το αποκρυστάλλωμα αυτής της διαπάλης. Τέτοια αντιπαράθεση με μαζικά χαρακτηριστικά δεν υπήρξε εντός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Τα μάζεψαν λοιπόν τελευταίοι και καταϊδρωμένοι και αποχώρησαν (με μικρές ή μεγάλες απώλειες), χωρίς να δώσουν καμία ουσιαστική μάχη...

Είναι κακό στο πάρκο να χτίζεις ουρανοξύστες

Φωτορεαλιστική απεικόνιση του Ελληνικού μετά την ολοκλήρωση των έργων της Lamda Development

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

της Χαράς Τζαναβάρα

Το πολυαναμενόμενο μητροπολιτικό πάρκο στην «καρδιά» του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό στην ουσία θα αποτελεί την... αυλή των προβλεπόμενων υψηλών κτιρίων, που θα φτάνουν έως και τα 200 μέτρα και με την προτεινόμενη διάταξή τους γύρω από τις ζώνες πρασίνου θα περιορίζουν την επίδραση της θαλάσσιας αύρας προς τις γύρω οικιστικές περιοχές, αλλά και τη θέα προς τον Σαρωνικό.

Είναι μία από τις βασικές διαπιστώσεις της Επιτροπής Αγώνα για το μητροπολιτικό πάρκο Ελληνικού και του Εξωραϊστικού Πολιτιστικού Συλλόγου Κάτω Ελληνικού, που κατατέθηκαν στο πλαίσιο της διαβούλευσης για τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και του Σχεδίου Χωρικής Ανάπτυξης για τον μεγαλύτερο αδόμητο χώρο στο πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας.

Πολυμελής ομάδα ειδικών μελέτησε το ογκώδες υλικό που ετοίμασε η Lamda Development και κατέθεσε ένα κείμενο 100 σελίδων με το οποίο απορρίπτει βασικές επιλογές των επενδυτικών σχεδίων.

Κοντονίδες - Λαφαζάνιδες: 1 - 0

Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις πολλές φορές δεν κρίνονται στο "άσπρο - μαύρο" αλλά στις γκρίζες ζώνες...

 

Το εξώφυλλο της ΑΥΓΗΣ 

Τα κείμενα του iskta.gr που θυμίζουν το γνωστό ανέκδοτο του Τοτού με το σκουλήκι, το οποίο...

1. Ο Κοντονής, η “ανανεωτική Αριστερά”, ο “ευρωκομμουνισμός” και το άνευ ορίων θράσος
2. Όταν ο Στάλιν… «σώζει» αντιπολίτευση και κυβέρνηση
3. Το “Εσθονικό” εμπόριο εσωτερικής κατανάλωσης Τσίπρα και Κοντονή

Εντάξει, είναι γνωστό το ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η συνεχής επανάληψη του ότι "υπάρχει στην χώρα είναι μια μνημονιακή, κάτω από την Γερμανική μπότα, χούντα. Ένας βαθύς ολοκληρωτισμός που στο όνομα του ευρώ, του χρέους και μιας παραδομένης ολιγαρχίας του πλούτου, καταστρέφει και λεηλατεί τον τόπο.", δεν συγκροτεί πολιτική παρέμβαση. Θυμίζουν περισσότερο την εκκλησιαστική πρακτική που αποτυπώνεται στην παροιμία "το πολύ το «κύριε ελέησον» το βαριέται και ο παπάς..."

Η Αμερική χρωστάει 1,15 τρισ. στην Κίνα

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Για ακόμη μία φορά η Κίνα έγινε ξανά ο πρώτος πιστωτής των Ηνωμένων Πολιτειών κατέχοντας μεγαλύτερο μέρος του αμερικανικού κρατικού χρέους από οποιαδήποτε άλλη χώρα, σε μία περίοδο κατά την οποία ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ξεκινήσει τον πόλεμο κατά του Πεκίνου.

Συγκεκριμένα, λίγες μέρες αφού ο Αμερικανός πρόεδρος καταλόγισε στην ηγεσία της Κίνας «αθέμιτες εμπορικές πρακτικές», το υπουργείο Οικονομικών κατατάσσει την ασιατική χώρα στη θέση του μεγαλύτερου ξένου πιστωτή των ΗΠΑ για το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων εννέα ετών.

Ο Κώστας Λαλιώτης σε ειδική αποστολή ή θερινές ονειρώξεις συριζέων και των «φίλων» τους;

( ένα σχόλιο με αφορμή το κείμενο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου στο UNFOLLOW:

«Οι ειδικές αποστολές του Κώστα Λαλιώτη» )

Ένα κείμενο/πολιτική παρέμβαση του Κώστα Λαλιώτη με αφορμή την 21η επέτειο του θανάτου του Ανδρέα Παπανδρέου. στο thecaller.gr αναδημοσιεύτηκε στην “εφημερίδα των συντακτών” και σε άλλα ΜΜΕ, σχολιάστηκε ευρύτερα σε σχέση με τις εξελίξεις στην πολιτική σκηνή και τους πολιτικούς σχεδιασμούς για τις επόμενες εκλογές.

Την ίδια μέρα που δημοσιεύεται το κείμενο του Λαλώτη δημοσιεύεται ένα άλλο κείμενο ( μήπως τυχαία; ) στο “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ”, χωρίς όμως καμία αναφορά στον Κώστα Λαλιώτη με τον εύγλωττο τίτλο: Γιατί ο Τσίπρας θέλει τώρα... μόνο ΠΑΣΟΚ. Ο συντάκτης μάλιστα επικαλείται “έγκυρες” πηγές από μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ για να προσδώσει κύρος στις “αποκαλύψεις” του και καταλήγει σε ανάλογα συμπεράσματα με αυτά που εκφράζουν αρκετοί σχολιαστές για την πολιτική σκοπιμότητα/αξία που έχει η "παρέμβαση" Λαλιώτη.

Όπως διαπιστώνεται, πάνω από την χώρα πλανιέται το φάντασμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Όμως αυτό το φάντασμα δεν το έφερε τώρα ο Κ. Λαλιώτης ούτε οι πρόσφατοι σχεδιασμοί των επιτελείων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Το έφερε ο ίδιος ο Α. Τσίπρας με την ακύρωση του δημοψηφίσματος του ΟΧΙ. Τότε αρκετός κόσμος έκανε μια απλή σκέψη: Αν στην θέση του Α. Τσίπρα ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, οι εξελίξεις θα ήταν διαφορετικές...

Η ιστορία του Μεξικανού ψαρά

Σε ένα παραθαλάσσιο μεξικάνικο χωριό ένας Αμερικανός πλησιάζει έναν ντόπιο που κάθεται στην προβλήτα. “Με τι ασχολείσαι;” τον ρωτά. “Είμαι ψαράς.” Απαντά.-“Θα ναι μια δύσκολη δουλεία Πόσες ώρες την ημέρα δουλεύεις;” -“Να σηκώνομαι το πρωί ρίχνω τα δίχτυα, περίπου τρεις ώρες, γυρίζω σπίτι τρώω κάνω σιέστα με τη γυναίκα μου το απόγευμα παίζω με τα εγγόνια μου και το βραδάκι πάω και πίνω μπύρες με τους φίλους μου.” -Και γιατί δεν δουλεύεις τις διπλάσιες ώρες;” -“Για πιο λόγο;”-“Για να πάρεις μια μεγαλύτερη βάρκα”-“Για πιο λόγο;”- “για να ανοίξεις ένα παράρτημα στην πρωτεύουσα” -“Για πιο λόγο;” -“Για να μπορείς μετά να έχεις έναν αντιπρόσωπο στις ΗΠΑ” – “Για ποιο λόγο;” -“Για να μπορείς μετά να πάρεις σύνταξη και να έρθεις εδώ να ξυπνάς το πρωί να ρίχνεις τα δίχτυα, να γυρίζεις σπίτι να κάνεις σιέστα με τη γυναίκα σου, το απόγευμα να παίζεις με τα εγγόνια και το βράδυ να πίνεις μπύρες με τους φίλους σου”.

απόσπασμα από το:

Carlos Taibo:“Αποανάπτυξη και Κατάρρευση”

ΤΑΞΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Για τη κρίση στη Βενεζουέλα και την εκλογή της συντακτικής Συνέλευσης, παραθέτω το παρακάτω άρθρο του Valerio Evangelisti που μετέφρασα από το Carmilla, έναν ιστότοπο για τη λογοτεχνία, το φαντασιακό και τη κουλτούρα της αντίθεσης στην Ιταλία. Μια πολύ ενδιαφέρουσα παράθεση της διαχρονικής εξέλιξης του Τσαβικού Μπολιβαρισμού στη Βενεζουέλα και της πρόσφατης πολιτικής και θεσμικής της κρίσης. Και μια κάποια εμβάθυνση στη φύση του εμφυλίου πολέμου που κορυφώνεται σε αυτή τη χώρα. Διότι το ερώτημα του κατά πόσο είναι ακόμα υπερασπίσιμος ο Τσαβικός Μπολιβαρισμός από επαναστατική σκοπιά, δεν αφορά πλέον τους Βενεζουελάνους-ες, οι οποίοι-ες με τη μια ή την άλλη έννοια έχουν ήδη κάνει τις επιλογές τους, μαχόμενοι από τη μια μεριά ή από την άλλη, σε ένα πόλεμο που δεν επιδέχεται πια εναλλακτικών. Αφορά εμάς, που είμαστε στην απέξω και έχουμε ακόμα το επιφανειακό πλεονέκτημα να μπορούμε να θέτουμε τέτοια ερωτήματα.

Κώστας Παπακώστας

ΤΑΞΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Για να ξεκαθαρίσουμε αμέσως τα πράγματα, δεν λαμβάνω καθόλου υπ’ όψιν μου τα επιχειρήματα όσων λένε ότι στη Βενεζουέλα, με το σχηματισμό της Συντακτικής Συνέλευσης διακυβεύεται η επιβίωση της δημοκρατίας. Ειδικά όταν το λένε αυτοί, που σχεδόν είκοσι χρόνια ως τώρα υποστήριζαν ότι στη χώρα ευδοκιμεί μια δικτατορία. Η δημοκρατία διακυβεύεται, αλλά όχι εξ αιτίας των διαδικασιών της Συντακτικής Συνέλευσης.

Λεωνίδας Βατικιώτης: H Google, o Τραμπ και η Αριστερά

Το 1936, ο Vladimir Lukyanov κατασκεύασε έναν αναλογικό υπολογιστή νερού, τον πρώτο ικανό για επίλυση μερικών διαφορικών εξισώσεων. Συνίστατο από μια σειρά διαμερισμάτων, διασυνδεδεμένων μεταξύ τους μέσω σωληνώσεων. Ο ρυθμός ροής νερού μεταξύ των σωλήνων συνιστούσε τη διενέργεια μαθηματικών πράξεων και η στάθμη του νερού στα διάφορα διαμερίσματα -με ακρίβεια χιλιοστού- αντιπροσώπευε τα αριθμητικά αποτελέσματα. Οι υπολογιστές νερού χρησιμοποιούνταν ευρέως στη Σοβιετική Ένωση για μοντελοποιήσεις μεγάλης κλίμακας, μέχρι και τη δεκαετία του 1980. Who knew! Υπάρχουν και εναλλακτικές στα ηλεκτρονικά bits. 

Ο Λεωνίδας Βατικιώτης στο κείμενό του «Μηχανή λογοκρισίας κι όχι εγγυητής της ισότητας η Google» με αφορμή δυο περιστατικά: α) Την απόλυση ενός ρατσιστή μηχανικού β) Το γεγονός ότι μειώθηκαν οι επισκέψεις σε ορισμένες ηλεκτρονικές σελίδες αριστερής εναλλακτικής ενημέρωσης μετά από την αναθεώρησή των αλγορίθμων αναζήτησης που έγινε τον Απρίλιο με στόχο να πάψουν να διαδίδονται ψευδείς ειδήσεις, θεωρίες συνωμοσίας και περιεχόμενο χαμηλής ποιότητα, επιχειρεί να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα, αλλά και να ερμηνεύσει την σύγκρουση ανάμεσα στην «Κοιλάδα της Σιλικόνης» και τον Τραμπ. Αντιπροσωπευτικό της λογικής του στο παρακάτω απόσπασμα:

Η αυξημένη ευαισθησία που επέδειξε η Google απέναντι στον εργαζόμενό της δείχνοντάς του την πόρτα της εξόδου δεν μπορεί να ερμηνευθεί μόνο στη βάση της μαχητικής στράτευσής της στο στρατόπεδο του φιλελεύθερου κατεστημένου, μαζί με όλους σχεδόν τους τεχνολογικούς γίγαντες και με μοναδικές εξαιρέσεις την Uber και την Tesla. Μια στράτευση που κορυφώθηκε όταν η Κοιλάδα της Σιλικόνης προσέφυγε εναντίον της απόφασης του Τραμπ τον Ιανουάριο να απαγορεύσει τη βίζα στους υπηκόους επτά μουσουλμανικών κρατών.

Μέτρο που τίναζε στον αέρα τον κλάδο της πληροφορικής των ΗΠΑ ο οποίος στηρίζεται στην ικανότητά του να τραβά σαν μαγνήτης τα πιο λαμπρά μυαλά του κόσμου: Από το Πακιστάν μέχρι το Μεξικό.

Και συμπληρώνει:

Επομένως, λόγοι συμφέροντος κι όχι λόγοι αρχής έχουν ωθήσει την Google να πρωτοστατεί στην διαπάλη που διεξάγεται στο εσωτερικό των ΗΠΑ απέναντι στο Τραμπ. Το οικονομικό της συμφέρον βρίσκεται πίσω και από την μάχη που δίνει για τα δικαιώματα των γυναικών, όσο καθολική κι αν είναι η αποστροφή απέναντι σε θεωρίες βιολογικού ντετερμινισμού. 

Όμως, αυτό το γνωρίζουμε απ' την εποχή που εμφανίστηκε ο καπιταλισμός κάθε καπιταλιστής μικρός ή μεγάλος σε κάθε χώρα του κόσμου, οι «λόγοι συμφέροντος» είναι αυτά που τον ωθούν στις πράξεις τοu.Το κείμενο καταλήγει:

- Σε αυτό το βωμό θυσιάστηκε ο 28χρονος μηχανικός…

-  Μήπως λοιπόν θα πρέπει να στενοχωρηθούμε γιατί απέλυσε ένα ρατσιστή η Google; Να κάνουμε καμιά “επιτροπή συμπαράστασης” και να ζητάμε την επαναπρόσληψή του;

Οι «μισές αλήθειες» του Γιάνη Βαρουφάκη και οι άλλες ...μισές του «δρόμου της αριστεράς»

Δεν είναι η εμμονή το πραγματικό του λάθος. Είναι η αδυναμία να βγει το πραγματικό συμπέρασμα της περιόδου. Ο παράγοντας λαός, η προετοιμασία, η καταλυτική του παρουσία στις εξελίξεις λείπει από την εξίσωση του Βαρουφάκη. Αντίθετα επανέρχονται στο προσκήνιο, με την ευκαιρία των επόμενων εκλογών, όποτε αυτές και αν γίνουν, οι ίδιες αυταπάτες. Διαιωνίζεται η λογική της ανάθεσης και η μη προετοιμασία και συμμετοχή των απλών, καθημερινών ανθρώπων. Διαιωνίζεται η αυταπάτη ότι δήθεν αποφασισμένες ηγεσίες μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Αυτή η πολιτική ηττήθηκε. Αυτή η ευκαιρία χάθηκε. Και ο Γιάνης την επαναφέρει με την ανετιά ενός ικανότατου περφόμερ…

( απόσπασμα από το άρθρο στο δρόμο της αριστεράς: «Οι μισές αλήθειες του Γιάνη Βαρουφάκη» )

1. Πράγματι «η λογική της ανάθεσης και η μη προετοιμασία και συμμετοχή των απλών, καθημερινών ανθρώπων.» είναι ένα σημαντικό συμπέρασμα που αφορά στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβερνητική εξουσία. Όμως αφορά τον όλο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εκείνης της περιόδου και όχι τον Γιάνη Βαρουφάκη ως υπουργό της κυβέρνησης «πρώτη φορά αριστερά». Ο διαχωρισμός “κόμματος” και “κράτους” είναι ανύπαρκτος για τον συντάκτη του κειμένου. 

 Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα άρχισε πολύ νωρίς να εγκαταλείπει την λογική που επικαλείται το κείμενο, πολύ πριν αποκτήσει ο Γ. Βαρουφάκης κάποια σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι κομματικές ευθύνες που βαραίνουν τις “συνιστώσες” του δεν συγκρίνονται με τις κυβερνητικές ευθύνες του Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος δεν είχε κομματική δράση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε προεδρικεντρικό κόμμα με την δική τους ευθύνη. Με δική τους ευθύνη επίσης καταργήθηκε η διάκριση ανάμεσα στο κόμμα και την κυβέρνηση. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Ορισμένα κρίσιμα ζητήματα που ξεχνάει να αναφέρει η ΛΑΕ σε σχέση με τον Γιάνη Βαρουφάκη

«Τα παιδία παίζει»

Ο  αυγουστιάτικος καύσωνας φαίνεται πως επηρεάζει την μνήμη αλλά και την κρίση...

Ο Βαρουφάκης και η άνευ ορίων θρασύτητα

Δώσε θάρρος στον χωριάτη …που λέει και η παροιμία.

Δεν φτάνει που ο Γ. Βαρουφάκης ενέσκηψε στο παρά πέντε ως κομήτης και εκ του ασφαλούς, ελέω Τσίπρα, στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που ο τελευταίος με κόπους και θυσίες άλλων έφτασε να διεκδικεί την κυβέρνηση.

Δεν φτάνει, επίσης, ότι ο Γ. Βαρουφάκης πάλι, ελέω Τσίπρα, με τον οποίο μοιάζει αφόρητα σε πολλά και κυρίως στην ευρω–πληξία, απέσπασε το πιο κρίσιμο υπουργείο, ήθελε και από πάνω να καθορίσει και την κυβέρνηση.

Όπως, ο ίδιος ο Γ. Βαρουφάκης ομολογεί με το νέο, μίνι τώρα, Κυριακάτικοεπικοινωνιακό σόου του, μόλις άκουσε ότι ο Παν. Λαφαζάνης θα αναλάμβανε το Υπουργείο Ενέργειας, Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και Περιβάλλοντος έγινε, περίπου έξω φρενών (!) και όπως ο ίδιος ο Βαρουφάκης ισχυρίζεται, είπε στον Τσίπρα ότι αυτή η κίνηση του συνιστά τεράστιο σφάλμα, δείχνοντας, πέραν των άλλων και την αλλεργία του απέναντι στην Αριστερή Πλατφόρμα.

Το θράσος, όπως βλέπετε, δεν έχει όρια.

Ο Γ. Βαρουφάκης μπορεί να έπεσε από τον ουρανό στον ΣΥΡΙΖΑ, ήθελε, όμως, και από πάνω με αλαζονεία εκατό καρατίων, όχι μόνο να καθορίσει την κυβέρνηση αλλά και να τον εκκαθαρίσει γρήγορα-γρήγορα και απ’ όλο το ενοχλητικό δυναμικό του!

Τα συγχαρητήρια μας!

(ανυπόγραφο κείμενο από το iskra.gr)

Το “θάρρος”, αλλά και η “θρασύτητα” δεν προσφέρονται. Είναι χαρακτηριστικά που τα έχεις ή δεν τα έχεις.

Ανυπόταχτος  δεν γίνεται χωρίς να έχεις το θάρρος να λες καθαρά την γνώμη σου, ακόμα και αν γνωρίζεις ότι δεν θα γίνει αποδεκτή.  Θέλει πράγματι «θάρρος» το να παίρνεις ρίσκα που ίσως σε οδηγήσουν σε ρήξεις και συγκρούσεις.  Η ανυποταγή με κάθε λογής εξουσίες απαιτεί και «θράσος» προς αυτές,

Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι φανερό στον καθένα ότι έχει περίσσευμα σε θάρρος αλλά και θράσος σε σχέση με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Όμως το ζήτημα εκφεύγει από τις προσωπικές διαφορές.

Ποσοτική χαλάρωση, η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου στην ιστορία

Η ποσοτική χαλάρωση, μετά την αποτυχία όλων των δεδηλωμένων στόχους της, πρόκειται να εγκαταλειφθεί από όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου. Σε κύριο άρθρο του RT εξετάζονται οι αναδιανεμητικές επιπτώσεις των τελευταίων κύκλων της ποσοτικής χαλάρωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιαπωνία και τις χώρες του Νότου, και τα πιθανά σενάρια που θα προκύψουν μετά την εγκατάλειψη των πολιτικών αυτών.

Αναδημοσίευση από «περγάδι (το)»

του Dan Glazebrook*

Φαίνεται ότι η τεράστια μεταφορά πλούτου στους πλούσιους, που κράτησε περίπου μια δεκαετία και είναι γνωστή ως «ποσοτική χαλάρωση», φτάνει στο τέλος της. Από τις τέσσερις μεγάλες κεντρικές τράπεζες του κόσμου - η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η Τράπεζα της Αγγλίας, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Τράπεζα της Ιαπωνίας - δύο έχουν ήδη εγκαταλείψει την πολιτική της αγοράς χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων (η Fed και η Τράπεζα της Αγγλίας), και η ΕΚΤ σκοπεύει να σταματήσει τις αγορές από το Δεκέμβριο. Η Fed θα πρέπει όντως να αρχίσουν να πωλούν τα επόμενα δύο μηνών από 3.500 δισ δολάρια των τίτλων που έχουν αποκτηθεί σε τρεις κύκλους της ποσοτικής χαλάρωσης.

Από τα τρία ...το «μακρύτερο» επιχειρεί να κλαδέψει ο ΣΥΡΙΖΑ!

Όπως θα γνωρίζετε το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ είναι “ΣΥΝασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς”. Η μακρύτερη λέξη είναι η “ριζοσπαστική”. Αυτόν τον επιθετικό επιθετικό προσδιορισμό (που δεν αφορά μόνον στην Αριστερά) επιχειρεί να εξουδετερώσει η μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση και να αποτρέψει την νεολαία από το να ριζοσπαστικοποιηθεί,  με προγράμματα που χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά κονδύλια ( εδώ η οδηγία: Monitoring and coaching, through sports, of youngsters at risk of radicalisation )

Με την επισήμανση «Εξαιρετικά επείγον» στάλθηκε από το Υπ. Εσωτερικών προς τους Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας, έγγραφο με το οποίο τους ενημερώνει και ζητά τη συμμετοχή τους σε πιλοτικό πρόγραμμα της ΕΕ, με στόχο την «πλαισίωση και καθοδήγηση των νέων που διατρέχουν κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης».

Το έγγραφο είναι εδώ:
Πλαισίωση και καθοδήγηση, µέσω του αθλητισµού, των νέων που διατρέχουν κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης (Πρόσκληση υποβολής προτάσεων-EAC/S17/2017)

Από τους πρώτους που κοινοποιείται το έγγραφο είναι δύο παρακρατικές δομές, παρακλάδια του «Ευρωπαϊκού Όμιλου Εδαφικής Συνεργασίας - ΕΟΕΣ»:

Επιτήρηση από τους «θεσμούς» ή επιτήρηση από τις αγορές;

Η έκδοση του πενταετούς ομολόγου 3 δις ευρώ με απόδοση 4,625% πανηγυρίστηκε από την κυβέρνηση ως «επιστροφή της εμπιστοσύνης των αγορών στην ελληνική οικονομία», που ανοίγει το δρόμο για το

Αναδημοσίευση από το "thepressproject.gr"

του Γιάννη Μηλιού

1. Νέα (ή μήπως παλιά;) «στρατηγική» κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών του δημοσίου

Με δεδομένο ότι το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση διακήρυσσε ότι στρατηγική της είναι η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, από την οποία θα προέκυπτε η «επιστροφή της εμπιστοσύνης των αγορών στην ελληνική οικονομία», η «έξοδος στις αγορές» αποτελεί «νέα στρατηγική».

Η «νέα στρατηγική» της κυβέρνησης προϋποθέτει, (α) τη σε τακτά χρονικά διαστήματα επανάληψη της «εξόδου στις αγορές», ώστε να καλυφθεί μέρος των χρηματοδοτικών αναγκών του ελληνικού δημοσίου το 2019, ύψους 19 δις ευρώ, (ή/και η εξόφληση υποχρεώσεων του δημοσίου προς ιδιώτες) και (β) το γρήγορο κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης, με υλοποίηση όλων των εκκρεμών μέτρων του 3ου Μνημονίου.

Ο σατράπης ΑΛΕΞΗΣ και το ...«χαρέμι» του

Αρκετοί, πρώην συριζέοι (και οι περίφημες πρώην συνιστώσες του) αντιμετωπίζουν σήμερα την σχέση τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, σαν απατημένες “γκόμενες” του Α. Τσίπρα που αν και βλέπανε τις τσαπατσουλιές του, κάνανε στραβά μάτια για να διατηρηθεί «πάση θυσία» η ...σχέση τους.

Ποτέ δεν αμφισβήτησαν το ποίος έχει το “πάνω χέρι” σε αυτή. Εξάλλου είχαν και τα ανταλλάγματά τους, υλικά ή φαντασιακά δεν έχει και μεγάλη σημασία.

Σε κάθε ευκαιρία, όταν ο Τσίπρας συγκέντρωνε όλο και περισσότερες “εξουσίες” στο πρόσωπό του, τον «εμπιστεύτηκαν» και έκαναν πάλι τα στραβά μάτια. Χωρίς “ηγέτη” δεν μπορεί να προχωρήσεις και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των λαϊκών μαζών. Ήταν λοιπόν μια “σχέση” στην οποία έτσι κι' αλλιώς είχε την ιεραρχία και τον “ηγέτη” μέσα της.

Εγκρίθηκε το ελληνικό αίτημα για ένταξη στην τράπεζα των BRICS

Κάθε πράγμα στον καιρό του και  ...BRICS τον Αύγουστο !

1. Πριν δυο χρόνια (Ιούνης 2015):

Λαφαζάνης: Η Ελλάδα ετοιμάζει αίτημα για την τράπεζα των BRICS
Ελληνικό αίτημα για ένταξη στην τράπεζα των BRICS προανήγγειλε ο Λαφαζάνης

Λαφαζάνης: Η Ελλαδα θα γίνει ισότιμο μέλος της τράπεζας των BRICS

2. στις 19 Ιουλίου 2017 διαβάζουμε στην "αυγή":

Επίσημη επιστολή προκειμένου να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας στη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα, με απόφαση του ΚΥΣΟΙΠ

Επίσημη επιστολή προκειμένου να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας στη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα (New Development Bank), στην οποία μέτοχοι είναι οι χώρες των BRICS, αναμένεται να αποστείλει το υπουργείο Οικονομικών, ύστερα από εξουσιοδότηση του χθεσινού Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ).

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, σταθερή επιδίωξη της κυβέρνησης είναι η συνεργασία ή και η συμμετοχή της Ελλάδας σε όλους τους σημαντικούς διεθνείς χρηματοδοτικούς θεσμούς με στόχο την οικονομική στήριξη επενδυτικών σχεδίων υψηλής προστιθέμενης αξίας και την ανάπτυξη επωφελών συνεργασιών για την ελληνική οικονομία.

Είχε “πρόγραμμα” ο ΣΥΡΙΖΑ;

στα σκαλάκια της Βουλής,  21-6-2015  

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Τον τελευταίο καιρό ΄με αφορμή το βιβλίο του Γ. Βαρουφάκη έχει ανοίξει μια συζήτηση - με συμμετέχοντες απ' όλο το πολιτικό φάσμα - αν είχε πράγματι “πρόγραμμα” ο ΣΥΡΙΖΑ. Η συζήτηση αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό αποπροσανατολιστική: Βάζει κάτω απ' το χαλί τους βασικούς λόγους που εκφυλίστηκε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και αναζητά την αποτυχία του στο πεδίο των “προγραμματικών” του διακηρύξεων, παραδοσιακά προσφιλές πεδίο “διαλόγου” ανάμεσα στον αστισμό και την αριστεροσύνη, όπου κρίνονται και κατακρίνονται “πολιτικές διαφορές” ασήμαντες όμως για την «Πολιτική»...

Κάθε πολιτικός σχηματισμός που κατεβαίνει στις εκλογές έχει σαν πρώτο στόχο να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία και να παραμείνει σε αυτή, γιατί αν δεν κατέχει αυτή την εξουσία. δεν μπορεί να εφαρμόσει κανένα «πρόγραμμα». Από αυτή την άποψη, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να πραγματοποιήσει αυτόν τον στόχο.

Οι πολιτικοί σχηματισμοί στο αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα δεν διαμορφώνουν τις σχέσεις τους με την εκλογική τους πελατεία με βάση το “πρόγραμμα”, όπως αυτό το αντιλαμβάνεται η παραδοσιακή Αριστερά. Οι σχέσεις εκπροσώπησης/διαμεσολάβησης εκφράζονται συνήθως με όρους συγκυρίας και διαμορφώνονται από ιδεολογικές σχέσεις και γενικά προτάγματα σχετικά με επίδικα της πολιτικής σκηνής. Η “χρυσή αυγή” δεν έχει αναδειχθεί σε τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα και έχει αποκτήσει κοινωνικά ερείσματα επειδή έχει κάποιο “μεταβατικό πρόγραμμα”, όπως το αντιλαμβάνεται η παραδοσιακή κομμουνιστικογενής Αριστερά, ούτε ο Τράμπ κέρδισε τις εκλογές στην Αμερική με αιχμή το “πρόγραμμα” του. Εξάλλου στα αστικά κοινοβούλια σύνηθες φαινόμενο είναι ότι τα προεκλογικά προγράμματα αναιρούνται μετά τις εκλογές, μερικές φορές μάλιστα και από την πρώτη μέρα. Αυτό το γνωρίζουν οι ψηφοφόροι - όχι μόνον στην χώρα μας - και δεν δίνουν καμία βαρύνουσα σημασία στα “προγράμματα”. Αρκετοί ούτε καν τα διαβάζουν, παρόλο που μπορεί να είναι και φανατικοί οπαδοί τους. Το ίδιο συμβαίνει και στους χώρους της Αριστεράς που δίνει βαρύνουσα σημασία στα “προγράμματά” της...

Όμως, ούτε οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές ούτε και οι επαναστάσεις έγιναν με την εφαρμογή κάποιου “μεταβατικού προγράμματος” που εκπόνησαν τα πεφωτισμένα επιτελεία κάποιων πολιτικών “πρωτοποριών”. Έγιναν με την κινητοποίηση, την δράση και την παρέμβαση του “λαϊκού παράγοντα” στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα. Κοινωνικές αλλαγές δεν γίνονται με την “ανάθεση” αλλά με την συμμετοχή και την αυτοοργάνωση του λαϊκού παράγοντα.

Για τη Δικαιοσύνη και το δίκαιο

Της Ζωή Κωνσταντοπούλου

Η συμμετοχή των πολιτών στην απονομή της Δικαιοσύνης είναι η μόνη εγγύηση για να εφαρμοσθεί το δίκαιο.

Άρθρο 97 του Συντάγματος: "Τα κακουργήματα και τα πολιτικά εγκλήματα δικάζονται από μικτά ορκωτά δικαστήρια, που συγκροτούνται από τακτικούς δικαστές κι ενόρκους".

Μεικτά Ορκωτά Δικαστήρια, με συμμετοχή των ενόρκων, δηλαδή των πολιτών.

Αυτό υπαγορεύει ως κανόνα το Σύνταγμά μας, το κακοποιημένο και τσαλαπατημένο από τις μεταπολιτευτικές και τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Που νομοθέτησαν τα 7μελή Μεικτά Ορκωτά, με πλειοψηφία ενόρκων, αλλά στη συνέχεια εξαίρεσαν τα περισσότερα κακουργήματα από την αρμοδιότητά τους, εξαιρώντας έτσι τους πολίτες από την εκδίκασή τους. Αυτό που το Σύνταγμα προέβλεψε ως εξαίρεση, το έκαναν κανόνα. Χτίζοντας νομοθετικά το "δίκαιο της εξαίρεσης".

Κατά το Σύνταγμα, αρμόδιοι να δικάσουν την Ηριάνα αλλά και τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ είναι οι πολίτες μαζί με τους δικαστές.

Αριστερή αφασία

(Φλεβάρης του 15: στις μαζικές διαδηλώσεις, η κοινωνική αριστερά ήταν στον δρόμο. Η πολιτική αριστερά ...σε αφασία)

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Το editorial του «Δρόμου» που κυκλοφορεί θέτει ένα διαφορετικό πλαίσιο συζήτησης για το μέλλον της Αριστεράς στον τόπο μας, γιατί αναγνωρίζει μερικές βασικές πλευρές της ήττας της.

Θα σημφωνίσουμε με το γενικό πλαίσιο του κειμένου και ιδιαίτερα με την κατάληξη του:

«Και για αυτήν την Αριστερά, η ζωή πρέπει να συνεχιστεί μέχρι τις επόμενες εκλογές. Μετά βλέπουμε, αφού θα έχουμε ξαναμετρηθεί…

Ας καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα. Η αριστερή αφασία δεν μπορεί να αυτοϊαθεί. Η γιατρειά βρίσκεται (πάντα εκεί ήταν) στην απάντηση των ζητημάτων και προϋποθέσεων που θέτει η ανάγκη διεξόδου της χώρας και ενός υποκειμένου που θα πασχίζει για αυτήν.»

Θα  προσθέσω μερικές παρατηρήσεις ως προς το “υποκείμενο” στο οποίο αναφέρεται το κείμενο, Πρώτα απ' όλα θα πρέπει να επισημάνουμε την διάκριση ανάμεσα στην “κοινωνική αριστερά” και την “πολιτική αριστερά” που συγκροτείται με την μορφή διαφόρων πολιτικών σχηματισμών και το κυρίως χάσμα που τις χωρίζει. Ο λαϊκός παράγοντας στις κρίσιμες στιγμές δεν είναι απαθής. Έχει βγει στον δρόμο και πριν την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μετά, στις μεγάλες διαδηλώσεις το πρώτο τρίμηνο της της “πρώτης φοράς αριστεράς” αλλά και στο δημοψήφισμα του ΟΧΙ. Σε αυτές τις στιγμές εκείνη που απουσίαζε και δεν μπόρεσε να βάλει την σφραγίδα της στις εξελίξεις ήταν η “αριστερά της αφασίας”....

Σήμερα ο λαϊκός παράγοντας δεν εμπιστεύεται την “αριστερά της αφασίας”, ακόμα και αν συμφωνεί με πολλές από τις “προγραμματικές” της διακηρύξεις. Είναι ενδεικτικό ότι ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών βλέπει τα δεινά που έχουν επιφέρει στη χώρα οι πολιτικές της ΕΕ και η ένταξη στην ΟΝΕ, όμως δεν εμπιστεύεται να αναθέσει στην “αριστερά της αφασίας” την διαχείριση αυτών των ζητημάτων.