Όταν οι αντιιμπεριαλιστές γίνονται ...αποικιοκράτες

(Η μειονότητα της Θράκης και η Αριστερά )

Μετά την περιβόητη συζήτηση στη βουλή για την τροπολογία που θα άνοιγε το δρόμο για την αναγνώριση των σωματείων της μειονότητας στη Θράκη με τη λέξη «τουρκικός-η» στο τίτλο, ξέσπασε μια σειρά αντιδράσεων και μέσα στην Αριστερά.

Τα κομμάτια της Αριστεράς που ακολουθούν την επίσημη κρατική αφήγηση, ξεκαθάρισαν λέγοντας πως… η μειονότητα στη Θράκη είναι μουσουλμανική και όχι τουρκική… και πως… δεν παίζουμε με τη Συνθήκη της Λοζάνης.

Με αυτή την εισαγωγή αρχίζει ένα συλλογικό κείμενο θέσεων «Η μειονότητα της Θράκης και η Αριστερά» δημοσιεύτηκε πρόσφατα και το υπογράφεται από μέλη της ΛΑΕ καθώς και ανένταχτους αριστερούς. Από τους υπογράφοντες αρκετοί ανήκουν στην ονομαζόμενη “μουσουλμανική” μειονότητα.Το κείμενο αυτό ενώ αναδημοσιεύτηκε σε διάφορα αριστερά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης δεν υπήρξε καμία αναδημοσίευση στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης της ΛΑΕ, παρ' όλο ότι η πλειοψηφία των υπογραφόντων δηλώνουν μέλη της.

Η επίσημη γραμμή της ΛΑΕ, είναι άλλη. Ως «αρμόδιος» για αυτόν τομέα της πολιτικής εμφανίζεται κάποιος ειδικός σε αυτά τα "ευαίσθητα" θέματα, πρώην πασόκος από το περιβάλλον του Άκη Τσοχατζόπουλου, ο οποίος μέσα από τις στήλες του iskra.gr έχει αναλάβει το εθνικό διαφωτισμό μας.. (περισσότερες πληροφορίες για αυτό το θέμα, εδώ: «Όταν η Αριστερά και το "βαθύ κράτος" συμπλέουν...»)

Το συλλογικό αυτό κείμενο επικεντρώνει την κριτική του σε απόψεις που εκφράζονται σε χώρους της Αριστεράς, οι οποίες έχουν διατυπωθεί  με τον πιο ακραίο τρόπο από τον Νίκο Μπογιόπουλο σε ένα κείμενό του στον «ΕΝΙΚΟ»: «Θράκη: Παιδιά, κομμένη η «πλάκα»!»

Το κείμενο αυτό του κ. Μπογιόπουλου με ένα πιο ευπρεπή τίτλο και την παράλειψη κάποιων «κουκουέδικων» εκφράσεων, θα μπορούσε να είχε εκδοθεί και ως ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών που  συνυπογράφεται από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Παραθέτουμε τις δυο πρώτες παραγράφους για τους δύσπιστους που θεωρούν αυτόν τον ισχυρισμό υπερβολικό:

Πρώτο: Στη Θράκη υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα. Δεν υπάρχει καμία «τουρκική» μειονότητα. Τελεία. Και παύλα!

Δεύτερο: Είναι ακριβώς η τριχοτόμηση της εθνοτικής καταγωγής της μειονότητας (Τουρκογενείς, Πομάκοι, Τσιγγάνοι) που καθόρισε και το θρησκευτικό της προσδιορισμό ως μουσουλμανικής, με τη Συνθήκη της Λοζάνης. Η δε Συνθήκη της Λοζάνης αποτελεί αυτό που θα λέγαμε «ακρογωνιαίο λίθο» στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου για την απόκρουση από την Ελλάδα αιτιάσεων που εγείρονται από τρίτους. Όποιος επιχειρεί να ξηλώσει κάποιον «πόντο» από τη Συνθήκη της Λοζάνης επαπειλείται το ξήλωμα όλης της «κάλτσας». Συνεπώς με την Συνθήκη της Λοζάνης δεν «παίζουμε». Ούτε επιτρέπουμε σε άλλους να «παίζουν». Τελεία. Και παύλα!

Το ζήτημα των «εθνικών μειονοτήτων» θεωρείται πρώτιστα ως ζήτημα διεθνούς δικαίου και όχι ως εσωτερικό ζήτημα ενός κράτους, όπως ακριβώς οι αποικιοκράτες αντιμετώπιζαν τα απελευθερωτικά κινήματα του προηγούμενου αιώνα. Αξίζει να επισημανθεί  ότι το  ελληνικό κράτος κατά την επέκταση των εδαφικών του ορίων δεν είχε «αποικιοκρατική» πολιτική για την επίλυση των εθνικών και εθνοτικών ζητημάτων μόνο στην περιοχή της Θράκης  αλλά γενικότερα σε όλο το χώρο πάνω από τον θεσσαλικό κάμπο. Ανάλογο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πως αντιμετώπισε τους Σλαβομακεδόνες της Μακεδονίας.

Ο κ. Μπογιόπουλος αναγνωρίζει την «τριχοτόμηση της εθνοτικής καταγωγής της μειονότητας (Τουρκογενείς, Πομάκοι, Τσιγγάνοι)», όμως δεν τους αναγνωρίζει το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται εθνικά, γιατί δεν το προβλέπει καμία "διεθνής συνθήκη"!  

Κατά τον κ. Μπογιόπουλο, ο  "εκτρουρκισμός" της μειονότητας είναι κατασκευή στην οποία συμμετείχε το ελληνικό κράτος: «Ο αντικομμουνισμός της καθεστηκυίας πολιτικής τάξης στην Ελλάδα όπως και οι εν γένει «συμμαχικές της υποχρεώσεις» λειτούργησαν σε συγκεκριμένες περιόδους ως το υπόβαθρο για τη δράση των φορέων του «εκτουρκισμού» της μειονότητας».  Παραβλέπει όμως ότι θέση που προβάλει για το πως να αντιμετωπιστεί το συγκεκριμένο θέμα, ότι δηλαδή την διαχείριση των εθνικών μειονοτικών προβλημάτων πρώτιστα με όρους εξωτερικής πολιτικής,  είναι αυτή που αναπαράγει τους διαχωρισμούς στον κοινωνικό και τον  πολιτικό χώρο με όρους που εισάγουν και νομιμοποιούν τον "ξένο παράγοντα" στην διευθέτησή τους.

- Γνωρίζει ποιά είναι σήμερα η μητρική γλώσσα της "μουσουλμανικής" μειονότητας(ένα απ' τα στοιχεία εθνικής συγκρότησης); Μήπως είναι τα "μουσουλμανικά";

- Γνωρίζει πως αυτοπροσδιορίζονται εθνικά οι εθνοτικής καταγωγής Πομάκοι που κατοικούν στην άλλη πλευρά της Ροδόπης (Βουλγαρία) και τι γλώσσα μιλούν; Μήπως εκεί ήταν ο υπαρκτός κομμουνισμός (και όχι όπως εδώ, όπως ισχυρίζεται «Ο αντικομμουνισμός της καθεστηκυίας πολιτικής τάξης») που τους έκανε ...Τούρκους;

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι κάποιος που ισχυρίζεται ότι ομιλεί στο όνομα της Αριστεράς, εμφανίζεται υπέρμαχος μιας Διεθνούς Συνθήκης (ακρογωνιαίος λίθος)  και μάλιστα να κινδυνολογεί (Όποιος επιχειρεί να ξηλώσει κάποιον «πόντο» από τη Συνθήκη της Λοζάνης επαπειλείται το ξήλωμα όλης της «κάλτσας») ,και να αγνοεί προκλητικά ότι η συνθήκη της Λοζάνης  αποτυπώνει τους ενδοϊμπεριαλιστικούς συσχετισμούς εκείνης της εποχής και υπογράφτηκε με δυσμενείς όρους για την χώρα μας (επικύρωση των συνεπειών μιας στρατιωτικής ήττας).

Πόντοι από αυτή την κάλτσα  από τότε έχουν ξηλωθεί αρκετοί, αλλά οι κίνδυνοι των "εθνικών καταστροφών"  που προβάλει ο κ. Μπογιόπουλος δεν φάνηκαν να πραγματοποιούνται.  Ενδεικτικά το Άρθρον 20: «Η Τουρκία δηλοί ότι αναγνωρίζει την προσάρτησιν της Κύπρου ανακηρυχθείσαν  υπό της Βρεττανικής Κυβερνήσεως την 5ην Νοεμβρίου 1914.» Ευτυχώς που οι Κύπριοι δεν αναγνώρισαν ως «ακρογωνιαίο λίθο» την Συνθήκη της Λοζάνης...

Η χρήση του όρου "μουσουλμανική μειονότητα" στην συνθήκη της Λοζάνης, δεν αφορά αποκλειστικά στον προσδιορισμό της ταυτότητας μειονότητας την Θράκη αλλά  τους πολιτικούς όρους με τους οποίους πραγματοποιήθηκε η ανταλλαγή ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών.

Κατά  την ανταλλαγή  πληθυσμών, που προσδιορίστηκαν από τους όρους της  συνθήκης της Λοζάνης, μετακινήθηκαν 190.000  Έλληνες έναντι 355.000 Τούρκων. Από πλευράς αριθμών η σύμβαση για την ανταλλαγή των πληθυσμών εμφανίζεται ετεροβαρής για την Τουρκία. Σε αυτούς, όμως, τους αριθμούς πρέπει να προστεθούν και 950.000 Έλληνες που εγκατέλειψαν την Τουρκία μεταξύ Αυγούστου και Δεκεμβρίου 1922 για να αποφύγουν τη σφαγή. Το όφελος για την Τουρκία  ήταν ότι διασφάλιζε και νομικά ότι κανένας από τους Έλληνες πρόσφυγες της καταστροφής του 1922 δεν θα επέστρεφε πίσω.

- Γνωρίζει ότι η θέση που προβάλει: «Στη Θράκη υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα. Δεν υπάρχει καμία «τουρκική» μειονότητα. Τελεία. Και παύλα!» ήταν η «γραμμή» των Τούρκων διαπραγματευτών της συνθήκης της Λοζάνης;

Η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα το μόνο κατάφερε ήταν να αναγνωριστούν ως “Έλληνες” μόνον οι Κωνσταντινοπολίτες (άρθρο 2 της συνθήκης:  «Δεν θα περιληφθώσιν εις την εν τω πρώτω άρθρω προβλεπομένην ανταλλαγήν: α) οι Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινουπόλεως∙  β) οι Μουσουλμάνοι κάτοικοι της Δυτικής Θράκης» ), ενώ η διάταξη για την ανταλλαγή πληθυσμών (άρθρο 1) προβλέπει  η υποχρεωτική ανταλλαγή των Τούρκων υπηκόων, ελληνικού ορθοδόξου θρησκεύματος, των εγκατεστημένων επί των τουρκικών εδαφών, και των Ελλήνων υπηκόων, μουσουλμανικού θρησκεύματος, των εγκατεστημένων επί των ελληνικών. Γιαυτό εκτός των Ελλήνων, ήρθαν Αρμένιοι και Συροχαλδαίοι. Αδιαπραγμάτευτη επιδίωξη των  Τούρκων διαπραγματευτών ήταν να μην συμπεριληφθεί στην συνθήκη η μετακίνηση του τουρκικού πληθυσμού της Θράκης για δύο βασικούς λόγους: α) Διότι η περιοχή γειτνιάζει χωρικά και β) Η επικρατούσα γλώσσα στην περιοχή ήταν η Τουρκική και η επικρατούσα θρησκεία η μουσουλμανική, επομένως η μειονότητα ήταν αριθμητικά πλειοψηφική και όχι μειοψηφική δύναμη...

Σε ανάλογες θέσεις με τις απόψεις του Ν. Μπογιόπουλου για τον χειρισμό των "εθνικών μειονοτήτων" στον ελληνικό χώρο, καταλήγει και ένα άρθρο (Καταλονία και Θράκη δυο εντελώς ανόμοιες περιπτώσεις) που εκφράζει την «γραμμή» της ΛΑΕ για αυτό το ζήτημα: «Στη Θράκη, υπάρχει αναγνωρισμένη μόνο μια θρησκευτική- μουσουλμανική μειονότητα και προσπάθεια να αναγνωριστεί ως εθνική μειονότητα, προσκρούει στη διεθνή νομιμότητα και συνιστά απειλή για την ασφάλεια της χώρας μας.»

Μήπως ο Ν. Κοτζιάς και ο Π. Καμμένος που πρεσβεύουν τις ίδιες πολιτικές απόψεις γιαυτά τα ζητήματα ανήκουν στην ΛΑΕ και δεν το γνωρίζουμε;