ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

ΣΥΝΘΕΣΗ – ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ –ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ


( Μια άλλη προσέγγιση με αφορμή τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ…)

Παρακολουθώντας όλες αυτές τις μέρες μετά τις ευρωεκλογές τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και αναλογιζόμενος ό,τι προηγήθηκε τους τελευταίους μήνες, προσπαθώ να ξεκαθαρίσω (όπως όλα τα «μη μέλη»), τι ακριβώς συμβαίνει, τι παίζεται, από ποιους παίζεται και που πάει το «εγχείρημα» ΣΥΡΙΖΑ.

Τα ζητήματα που τίθενται στρέφονται κυρίως γύρω από τα ακόλουθα ερωτήματα:

-Τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Εκλογική σύμπραξη πολιτικών οργανώσεων και ανένταχτων, ένας πολιτικός χώρος συσπείρωσης και κοινής δράσης διαφορετικών και ποικίλων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων ή το αντισυστημικό μέτωπο των ανατρεπτικών δυνάμεων που υπάρχουν στην σημερινή ελληνική κοινωνία; (Προφανώς δεν είναι το τελευταίο, ούτε φαίνεται ότι θέλουν να γίνει κάτι τέτοιο όλοι όσοι σήμερα συστεγάζονται στον ΣΥΡΙΖΑ).

- Με ποιες δυνάμεις μπορεί «να τα βρεί» ο ΣΥΡΙΖΑ και με ποιές όχι; Αφού τα βρήκε με το ΔΗΚΚΙ και (αρχικά) με κάποιους «Οικολόγους», γιατί να μην τα βρεί και με τους Οικολόγους – Πράσινους; Και γιατί ενδεχομένως να μην στηρίξει μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να προωθήσει συγκεκριμένες λύσεις σε συγκεκριμένα και οξυμένα ζητήματα που απαιτούν άμεσες απαντήσεις;
- Υπάρχει το ενδεχόμενο και αποτελεί πράγματι στόχο του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει «τρίτο πόλο» μαζί με το ΚΚΕ; Αν όχι, γιατί επανήλθε επ’ αυτού λίγο πριν τις Ευρωεκλογές;
- Μπορεί να συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ με την σημερινή του λειτουργία; Ποιοί επιμένουν να μην έχει μέλη ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιοι θα παίρνουν τις αποφάσεις για όλα τα παραπάνω και για ό,τι ήθελε προκύψει;

Αποσύνθεση
Όπως έλεγε και μια καλή συντρόφισσα, μετά τις ευρωεκλογές έσπασε το «απόστημα» που υπήρχε τόσο καιρό στο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιος άλλος είπε ότι γάμος με το ζόρι δεν γίνεται. Αυτό που γίνεται είναι είτε «λευκός γάμος» είτε «επαναλαμβανόμενοι βιασμοί»,στα πλαίσια ενός γάμου στα χαρτιά.

Κατά τη γνώμη μου, κεντρικό πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ηγεμονισμός που εκφράζεται κυρίως από ένα μέρος του Συνασπισμού. Ο «ηγεμονισμός» αποτελεί μια παθογένεια στο χώρο της αριστεράς (και όχι μόνο) και αφορά όχι μόνο τα μεγαλύτερα κόμματα και οργανώσεις αλλά και τις περισσότερες από τις μικρότερες αφού «συγκροτήθηκαν» στη βάση του διαχωρισμού από κάποιες άλλες και τις διακατέχει το σύνδρομο της «δικαίωσης» των επιλογών τους.

Μπορούν να συνυπάρξουν όλες οι σημερινές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια μιας ισότιμης συνεργασίας; Αμφιβάλλω. Μπορούν να απεμπολήσουν οικειοθελώς «κεκτημένα δικαιώματα»; Δεν νομίζω. Μπορεί να συγκροτηθεί μια δυναμική «από τα κάτω» που να ανατρέψει αυτούς που έπιασαν τις καρέκλες και τα πόστα και δεν λένε να κουνηθούν; Λίγο θολό φαίνεται. Αυτό θα σήμαινε πρωτόγνωρες δημοκρατικές διαδικασίες, δηλαδή όνειρα θερινής νυκτός. Οπότε;

Ανασύνθεση
Η ανασύνθεση της αριστεράς σε μια πιο προωθημένη βάση, εξακολουθεί να παραμένει το ζητούμενο.

Τι μπορεί να κάνει ένα «μη μέλος» του ΣΥΡΙΖΑ γιαυτό; Πόσοι θα αντέξουν όλα αυτά που παρακολουθούμε έκπληκτοι τις τελευταίες μέρες; Πόσοι θα αντέξουν μέχρι τις επόμενες εκλογές; Πόσοι θα πάνε μέχρι την επόμενη κάλπη, πόσοι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ; Και τι ομοιότητες και διαφορές θα έχει ο τότε ΣΥΡΙΖΑ από τον σημερινό; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…

Πάνος Τότσικας

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Μια πραγματικά «συριζική» εκδήλωση…


Παρακολουθώντας την σημερινή (Κυριακή, 28 Ιουνίου 2009) εκδήλωση με θέμα «Η ενότητα της Αριστεράς και οι διεργασίες στην Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ» στα πλαίσια του φεστιβάλ RESISTANCE 2009 που διοργάνωσε η ΚΟΕ, αναρωτηθήκαμε αν πράγματι ήταν έξω από τα ήθη και την κουλτούρα της αριστεράς, γιατί κινήθηκε σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από την εκδήλωση που είχαν οργανώσει μερικές μέρες πριν οι «ανανεωτικοί» του ΣΥΝ, όταν άρχισαν να σκάβουν - και δημόσια πλέον - τον τάφο του ΣΥΡΙΖΑ.

Φοβηθήκαμε μην αρχίσουν πάλι οι …καταγγελίες, γιατί έχουμε πραγματικά μπερδευτεί με τα ήθη και έθιμα της αριστεράς. Και πώς να μην μπερδευτούμε όταν ο σ. Χουντής, η «Νεολαία ΣΥΝ», ο «105.5 στα αριστερά», η «ρόζα» και μερικοί άλλοι πριν μερικές μέρες καλούσαν τον κόσμο να μην συμμετέχει στην συγκέντρωση της Δευτέρας 22/6/2009 στην οδό Βαλτετσίου έξω από τα γραφεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί κατά την γνώμη τους εκείνη η συγκέντρωση «δεν είχε σχέση με την κουλτούρα και την παράδοση της ριζοσπαστικής Αριστεράς.» Φαίνεται ότι στην κουλτούρα της αριστεράς που εκπροσωπούν όλοι αυτοί οι σύντροφοι υπάρχει μόνον μια περίπτωση στην οποία να καλούν τον κόσμο σε συγκέντρωση να τιμήσει ή να στηρίξει κάποιον σύντροφο: όταν πεθάνει. Στην κηδεία του και στα μνημόσυνα που ακολουθούν. Όσο είναι ζωντανός τέτοιες εκδηλώσεις απαγορεύονται…

Ευτυχώς όμως ο σ. Αλαβάνος παραμένει ζωντανός. Και όλοι όσοι παρευρέθηκαν στην εκδήλωση, παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον την ομιλία του. Ήταν από τις πιο αντιπροσωπευτικές συγκεντρώσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από τους ομιλητές, πήραν τον λόγο πολλοί παρευρισκόμενοι. Μέσα σε συντροφικό κλίμα, συναγωνιστές από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον αντιεξουσιαστικό χώρο μέχρι την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ, εξέθεσαν τις απόψεις τους για όλα τα ζητήματα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασαν οι απόψεις που ακούστηκαν για την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια στιγμή παρ’ ολίγον να …κρυολογήσουμε από το ρεύμα που προκάλεσε ο σ. Θεωνάς με τους ισχυρισμούς του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποκτήσει μέλη και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Ευτυχώς όμως πήρε την κατάλληλη απάντηση από τον σ. Αλαβάνο που του έβγαλε …«κόκκινη κάρτα»!

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

H ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ




Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, οι δυνατές μετασεισμικές δονήσεις (παραίτηση και ανάκληση παραίτησης Αλαβάνου) φέρνουν επιτέλους, έστω και με δραματικό τρόπο, στην επιφάνεια. την βαθιά κρίση της ελληνικής (και όχι μόνον) Αριστεράς.

Είναι κοντόφθαλμο να αντιλαμβανόμαστε την κρίση μόνον σαν κρίση ηγεσίας, σαν αποτυχία της προεκλογικής τακτικής, σαν αστοχία της δράσης συγκεκριμένων συνιστωσών ή τάσεων, σαν αποτέλεσμα της ολόπλευρης επίθεσης του συστήματος, σαν συνέπεια της υπονομευτικής στάσης ανθρώπων ή τάσεων. Δεν είναι η ώρα επιμερισμού των ευθυνών. Αυτές βαραίνουν όλους και όλες. Είναι η ώρα αλλαγής της σελίδας.

Αυτές τις ώρες το νυστέρι πρέπει να μπει πολύ βαθιά και το μυαλό να τρέξει πολύ μπροστά. Η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ είναι κρίση της σχέσης του με την κοινωνία, είναι κρίση μοντέλου συγκρότησης, είναι κρίση του τρόπου παραγωγής πολιτικής σκέψης και δράσης, είναι κρίση επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους του. Μέλος, Οργάνωση, Κόμμα, Κίνημα, Συνδικάτο: Έννοιες που νομίζαμε πως ξέραμε κι όμως πρέπει να συζητηθούν από την αρχή. Ο Δεκέμβρης μας έστειλε το μήνυμα. Τον αγαπήσαμε, τον θαυμάσαμε, τον υποστηρίξαμε. Όμως δεν τον καταλάβαμε. Δεν αλλάξαμε τίποτα στον τρόπο που παράγουμε πολιτική. Με την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ άνθρωποι με τις πιο διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές βρέθηκαν δίπλα –δίπλα. Όμως οι συνιστώσες και οι τάσεις κράτησαν όλες γερά το μετερίζι τους, κουβάλησαν στο ΣΥΡΙΖΑ τα «εικονίσματά» τους, τα στερεότυπά τους, τις αυστηρές ταξινομήσεις, τις απαρέγκιλτες αναλύσεις. Βρέθηκαν ισορροπίες, ομοφωνίες και αφωνίες. Χάθηκαν όμως οι άνθρωποι, η δημιουργική έμπνευση, η σύνθεση, η χαρά της ανατροπής του καθένα μέσα στη δίνη της αναζήτησης τη αλήθειας. Γίνανε συσκέψεις και συνδιασκέψεις, όμως οι τάσεις και οι συνιστώσες όπως μπήκαν, έτσι βγήκαν απ’ αυτές.

Τα ιδεολογικά ρεύματα και οι πολιτικές συγκυρίες γύρω από τις οποίες συγκροτήθηκαν όλες οι σημερινές τάσεις και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ είχαν κλείσει ήδη από το 1989 τον ιστορικό τους κύκλο. Παρόλ’ αυτά στην περίοδο συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ αυτές οι οργανώσεις συναποτέλεσαν το αναγκαίο σκαλοπάτι ανάμεσα στο παλιό και στο καινούργιο. Σήμερα όμως κλείνει οριστικά και η περίοδος χρησιμότητάς τους σαν ανεξάρτητες μονάδες παραγωγής πολιτικής σκέψης και δράσης. Προϋπόθεση της αναγέννησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποστοίχιση των ανθρώπων του από τις σημερινές συνιστώσες και τις τάσεις. Έτσι θα αναδημιουργηθούν νέες τάσεις σε αναφορά με τα σύγχρονα διακυβεύματα Η εθελοντική απορρόφησή τους μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν μια ανεκτίμητη προσφορά.
Γι αυτούς ακριβώς τους λόγους, το «οργανωτικό» δεν είναι «τεχνικό», αλλά υπαρξιακό πρόβλήμα για το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει να κάνει μόνο με την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής της μιας ή άλλης πολιτικής, αλλά με το αν θα έχουμε ή όχι την ικανότητα να παράγουμε πολιτική.

Το «οργανωτικό» λοιπόν δεν αφορά τους «καημένους» τους ανένταχτους που δεν έχουν ψήφο και εκπροσώπηση, αλλά και όλα τα κομματικά μέλη που φαντασιώνονται πως επειδή έχουν ψήφο, έχουν εκπροσώπηση μέσα από ένα απολύτως ιεραρχικό, σύστημα αντιπροσώπευσης όπου το μόνο που λειτουργεί είναι οι μεγάλοι, μικροί και μικρομέγαλοι μηχανισμοί.

Τα χαρακτηριστικά του νέου πολιτικού φορέα στον οποίο θα πρέπει να μετεξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι :

Αποτελείται από πολιτικές συλλογικότητες – δηλ. οργανώσεις βάσης σε όσο το δυνατόν περισσότερους κοινωνικούς χώρους. Τα μέλη αυτών των οργανώσεων επιδιώκουμε να είναι «στελέχη» σε κοινωνικούς χώρους και μέτωπα, να μπορούν να παράγουν και όχι μόνον να αναπαράγουν πολιτική σε ειδικό, αλλά και σε γενικό επίπεδο. Όχι στο μόνιμο καταμερισμό εργασίας μελών και στελεχών. Δεν θέλουμε οργανώσεις με μέλη που ψηφίζουν μια φορά το χρόνο τα στελέχη τους. Θέλουμε να περάσουμε από την ανάθεση εκπροσώπησης στην ανάληψη πρωτοβουλίας και ευθύνης. Θέλουμε έναν πολιτικό φορέα όπου οι άνθρωποι θα νιώθουν μέσα σ’ αυτόν τη χαρά της ατομικής και συλλογικής δημιουργίας και όχι τη βαρεμάρα του καθήκοντος.
Λειτουργεί κυρίως με την άμεση δημοκρατία και δευτερευόντως με την αντιπροσωπευτική. Δεν θέλουμε κόμμα - πυραμίδα που οδηγεί σε άχρηστη «στελεχοποίηση» και γραφειοκρατικές στρεβλώσεις.
Στο εσωτερικό του συγκροτούνται και λειτουργούν ελεύθερα τάσεις που έχουν δικαίωμα δημόσιας έκφρασης..
Όργανα εκλεγμένα και ανακλητά σε τρία μόνον επίπεδα : πρωτοβάθμιο (τοπικές, κλαδικές, τομεακές, νομαρχιακές κλπ), δευτεροβάθμιο (Σώμα Πανελλαδικής Σύνθεσης), τριτοβάθμιο (Γραμματεία).
Ευελιξία στα οργανωτικά σχήματα με βάση τις εκάστοτε ανάγκες του κινήματος.
Δεν είναι δυνατόν π.χ. η προεκλογική μας τακτική να αποφασίζεται από 20 – 30 ακόμα και 100 επαγγελματικά στελέχη, όσο έξυπνα, μορφωμένα και αφοσιωμένα να είναι αυτά. Η προεκλογική μας τακτική πρέπει να αποφασίζεται από τα μέλη.

Τι προτείνουμε λοιπόν ; Να τα διαλύσουμε όλα ; Να πετάξουμε στο περιθώριο στελέχη που έδωσαν την ψυχή τους, που θυσίασαν τη ζωή τους και αφιερώθηκαν στο μεγάλο ή μικρό «κόμμα»; Να «τσακίσουμε» υπαρκτές συλλογικές σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους μας; Να ισοπεδώσουμε μαζί με τις αθέμιτες, θεμιτές και χρήσιμες προσωπικές φιλοδοξίες; Να απαξιώσουμε πρόσωπα με κύρος και εμβέλεια στην κοινωνία ; Να πυροδοτήσουμε πολιτικές, προσωπικές, εργασιακές ανασφάλειες ;
Απολύτως τίποτα από τα παραπάνω! Όλα μας χρειάζονται! Οι προσωπικότητες, οι φιλοδοξίες, η πείρα, οι συλλογικές σχέσεις. Όχι μόνον δεν θέλουμε να πετάξουμε τους ανθρώπους, αντίθετα αναζητούμε την πολιτική μορφή που θα τους απελευθερώσει. Άλλα πράγματα πετάμε: πουκάμισα αδειανά, άχρηστα στερεότυπα, σκουριασμένα αναλυτικά εργαλεία, μηχανισμούς του περασμένου αιώνα. Όσο για τα εκατοντάδες επαγγελματικά στελέχη του ΣΥΝ και των άλλων οργανώσεων, μπορούν κάλλιστα να αξιοποιηθούν. Όχι βέβαια στα πλαίσια όχι ενός νέου μηχανισμού με καθοδηγητικό χαρακτήρα, αλλά ενός μηχανισμού με χαρακτήρα τεκμηρίωσης – τεχνικής - οργανωτικής στήριξης – δημοσιότητας, ο οποίος είναι απολύτως απαραίτητος στις σημερινές συνθήκες και θα μπορούσε να μεγιστοποιήσει την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεών μας στην κοινωνία.

Σε όσους γελούν χαιρέκακα για την οργανωτική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, απαντάμε : Ναι έχουμε την τόλμη να παραδεχτούμε ότι αποτύχαμε ! Έχουμε την τόλμη να αλλάξουμε! Αυτό εξάλλου είναι η ουσία της μαρξιστικής διαλεκτικής στην πολιτική: Να βρίσκεις σε κάθε εποχή την οργανωτική μορφή που της ταιριάζει. Να πετάς τις μορφές, όταν φυλακίζουν το περιεχόμενο και να τις αντικαθιστάς από καινούργιες που το απελευθερώνουν. Και όχι να κρύβεσαι πίσω από δήθεν διαχρονικές αξίες όπως το απολύτως αντιμαρξιστικό και αντιδιαλεκτικό σύνθημα του ΚΚΕ «8 δεκαετίες αγώνες και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

Ανατρέπουμε τον εαυτό μας ! Γι αυτό κι έχουμε ακόμα ελπίδες να συμβάλουμε στην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Όσο για την εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά της ευχόμαστε : Και στα δικά σας!

Βαγγελιώ Σωτηροπούλου
μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Ν. ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ με περιορισμένα δικαιώματα…

ΣΥΡΙΖΑ: Το στοίχημα μπορεί να κερδηθεί


Η κρίση που ξέσπασε στο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου μετέτρεψε ένα ατυχές εκλογικό αποτέλεσμα σε πολιτική πανωλεθρία. Το 4,7% βαφτίστηκε «ταπεινωτικό» και, μέσα σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα κατάθλιψης, δόθηκε η αφορμή για να εκδηλωθούν οι πλέον προβληματικές πολιτικές τάσεις του χώρου ΣΥΡΙΖΑ: υπερβολές, άκρατος υποκειμενισμός, συντηρητικά αντανακλαστικά, ακόμα και αντιδεοντολογικές συμπεριφορές. Την εποχή της δημοσκοπικής ανόδου, είχαμε προειδοποιήσει ότι οι φούσκες των δημοσκοπήσεων μοιάζουν πολύ με αυτές του χρηματιστηρίου. Κατηγορηθήκαμε τότε ως ηττοπαθείς γιατί επισημαίναμε ότι τα νούμερα των δημοσκοπήσεων είναι αναντίστοιχα με τους αριθμούς της πραγματικότητας, έτσι όπως αυτοί εκφράζονται στην πολιτική στράτευση, τη διαθεσιμότητα στη δράση, καθώς και την κοινωνική γείωση του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά η πραγματικότητα αποδείχτηκε ισχυρότερη των δημοσκοπήσεων και εμείς πέσαμε να πεθάνουμε γιατί χάσαμε το 18%, που ποτέ δεν είχαμε.


Το κραχ

Από το βράδυ των εκλογών και μετά, τα ΜΜΕ υποκατέστησαν πλήρως το δημόσιο χώρο της Αριστεράς, με τα στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ να αμφισβητούν όχι μόνο την πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την ίδια του την ύπαρξη. Και ενώ σύντροφοι και συντρόφισσες σε όλη την Ελλάδα επιχειρούσαν να διερευνήσουν τα αίτια του κακού αποτελέσματος και αυθόρμητα αναζητούσαν τους τρόπους και τις διαδικασίες για να προχωρήσει το κοινό μας εγχείρημα, η υποβολή παραίτησης του σ. Αλαβάνου μετέτρεψε στο σπάσιμο της φούσκας σε πραγματικό κραχ. Ο Αλέκος Αλαβάνος έχει τη δικιά του (μεγάλη) συνεισφορά και στην αριστερή στροφή του ΣΥΝ και στη διατύπωση ενός πολιτικού λόγου έξω από τα ξύλινα στερεότυπα της παραδοσιακής Αριστεράς. Εντούτοις, η δημόσια απαξίωση του Αλέξη Τσίπρα, η παραίτηση την ώρα που απαιτούταν η μέγιστη συσπείρωση, η προσπάθεια υπόδειξης εξιλαστήριων θυμάτων για το ατυχές αποτέλεσμα, καθώς και η εκ των υστέρων (γιατί την ώρα που έπρεπε δεν είχε λεχθεί τίποτα) κριτική σε επιλογές τις οποίες και ο ίδιος συνδιαμόρφωσε, τραυμάτισαν σοβαρά τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, η παρέμβαση Αλαβάνου λειτούργησε ως θρυαλλίδα μιας αλυσίδας εκρηκτικών επιλογών όπως η συγκέντρωση μπροστά στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και η απαράδεκτη στοχοποίηση στελεχών της νεώτερης γενιάς. Το ευτύχημα είναι ότι χάρη στις νηφάλιες παρεμβάσεις πολλών πλευρών, τα χειρότερα αποφεύχθηκαν, και ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί το δικαίωμα του στην ελπίδα.


Τα αίτια

Η ελπίδα όμως δεν υπηρετείται με τη φυγή προς τα μπρος, αλλά με τον ψύχραιμο απολογισμό της προηγούμενης περιόδου μακριά από υποκειμενισμούς και σκοπιμότητες. Από τη μεριά μας θα θέλαμε να συνεισφέρουμε στη συζήτηση σημειώνοντας επιγραμματικά τα κυριότερα σημεία στα οποία δεν πήγαμε καλά το προηγούμενο διάστημα.


1. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε και η ευρωπαϊκή Αριστερά σχεδόν στο σύνολο της, δεν μπόρεσε να δώσει πειστική απάντηση στην κρίση. Αποδειχτήκαμε ασαφείς και αντιφατικοί απέναντι στο κεντρικό ερώτημα της συγκυρίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι ακόμα και αν τα κάναμε όλα περίφημα, θα κερδίζαμε εμείς από την κρίση και όχι η Άκρα Δεξιά (ιστορικά οι κρίσεις σπανίως ευνοούν την Αριστερά…). Εντούτοις, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι δεν πράξαμε καν τα στοιχειώδη τόσο στο επίπεδο του πολιτικού λόγου όσο και σε αυτό της κινηματικής δράσης αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο στις πλέον αντιδραστικές δυνάμεις.


2. Το διαρκές μπρος-πίσω σχεδόν σε όλα τα θέματα, ουδετεροποίησε τις θέσεις μας και μας οδηγούσε σε απώλειες τόσο από τα αριστερά όσο και από τα δεξιά. Την ώρα που διακηρύτταμε τη στήριξη μας στην εξέγερση του Δεκέμβρη, η κοινοβουλευτική ομάδα έκανε ημερίδα για τον… εκδημοκρατισμό της Αστυνομίας και ο Αλέξης Τσίπρας καταδίκαζε το μυριόστομο «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι». Την ώρα που αποκλείαμε τη συνεργασία με το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, δηλώσεις των Ανανεωτικών και του Αλέκου Αλαβάνου κρατούσαν διαρκώς την πόρτα ανοιχτή. Την ώρα που φωνάζαμε ότι είμαστε διαφορετικοί από όλους τους άλλους, η εσωτερική φαγωμάρα και οι προσωπικές στρατηγικές έπειθαν για το αντίθετο. Την ώρα που ο σύντροφος Τσίπρας εκλέχτηκε με μια πανίσχυρη εντολή για να φέρει στο πολιτικό προσκήνιο την επισφάλεια, το 16, και τη Γένοβα, έδωσε την εντύπωση ότι στην πορεία παγιδεύτηκε στο τέλμα του συστήματος-Συνασπισμός. Με δυο λόγια, χάσαμε τους μετριοπαθείς που θεώρησαν ότι υιοθετήσαμε αριστερίστικες στάσεις, χάσαμε και τους ριζοσπάστες που θύμωσαν γιατί τα μαζέψαμε.


3. Η απουσία εσωτερικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίαςκαθώς και η συστηματική αγνόηση των συντρόφων -ισσών που δεν ανήκουν σε κάποια συνιστώσα, οδήγησαν στην απομάκρυνση από το εγχείρημα ενός δυναμικού που κανονικά θα έπρεπε να αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του.


4. Το αντάρτικο των Ανανεωτικών πήρε από ένα σημείο και μετά τις διαστάσεις ανοιχτής υπονόμευσης, πράγμα που επέτεινε τη αποσυσπείρωση (αλλά όχι στο βαθμό που ισχυρίζονται κάποιοι).


Για μας, είναι προφανές ότι τα αίτια της αποτυχίας πρέπει να αναζητηθούν στις πολιτικές αστοχίες ενάμισι χρόνου και όχι στις είκοσι μέρες της προεκλογικής περιόδου. Η πολιτική (τουλάχιστον για την Αριστερά) δεν μπορεί να συρρικνωθεί στην αποτίμηση σλόγκαν και την ανάλυση δημοσκοπικών δεδομένων. Η πραγματική αμηχανία της προεκλογικής εκστρατείας δεν αποτέλεσε παρά αντανάκλαση της στρατηγικής αμηχανίας του ΣΥΡΙΖΑ.


Από εδώ και πέρα

Έχοντας προσπαθήσει να σκιαγραφήσουμε σε αδρές γραμμές τα κατ’ εμάς αίτια της εκλογικής αποτυχίας, θα πρέπει τώρα να σταθούμε (εξίσου συνοπτικά) και σε ορισμένα βασικά στοιχεία της από εδώ και πέρα πορείας του ΣΥΡΙΖΑ.


1. Κατ’ αρχάς, είναι απολύτως αναγκαίος όρος ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ η αταλάντευτη επιμονή στην αριστερή γραμμή. Σε μια συγκυρία όπου διαρκώς περιθωριοποιούνται νέα κοινωνικά κομμάτια και το πολιτικό σύστημα έχει φτάσει στον ναδίρ της αξιοπιστίας του, η Αριστερά μπορεί να υπάρξει και να μεγαλώσει μόνο ως κοινωνικά ανταγωνιστική και αντισυστημική δύναμη. Μια δύναμη που συμβάλλει στην οργάνωση της αντίστασης «των από κάτω» και ταυτόχρονα προβάλλει, ένα πρότυπο πολιτικής που θεμελιώνεται στην εν σώματι συμμετοχή των υποκειμένων. Μια τέτοια πολιτική όχι μόνο μπορεί να σφυρηλατήσει μια κοινωνικά υπολογίσιμη Αριστερά, αλλά, με την πάροδο του χρόνου, μπορεί και να αποτελέσει εφαλτήριο ένας νέου αριστερού ηγεμονικού σχεδίου. Το παραμικρό φλερτάρισμα με κεντροαριστερά σενάρια ή (και) ακόμα και η πιο μικρή απομάκρυνση από τα κινήματα, θα μας οδηγήσει στον αφανισμό που υπέστη η Κομμουνιστική Επανίδρυση στην Ιταλία. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα στεριώσει μόνο πάνω στο στέρεο έδαφος των αντιστάσεων και όχι στην κινούμενη άμμο του κυβερνητισμού, με εμπιστοσύνη στα πολλαπλά πρόσωπα της ανατροπής, μη υποτασσόμενος στα κελεύσματα των ΜΜΕ.


2. Πρέπει να προχωρήσουμε το ταχύτερο στο σχέδιο της «συριζοποίησης». Συριζοποίηση, όμως, δεν σημαίνει ούτε την αναπαραγωγή αρχηγικών μοντέλων, ούτε και τη διαμόρφωση στενών αντιδημοκρατικών διευθυντηρίων. Αντιθέτως, σημαίνει μεταβίβαση της ισχύος από τη Γραμματεία στα μέλη, δημιουργία τοπικών, θεματικών και κλαδικών επιτροπών από τις οποίες, με δημοκρατικές διαδικασίες και πλουραλισμό, είναι αναγκαίο να προκύψουν ισχυρά πανελλαδικά όργανα που θα παίρνουν τις αποφάσεις, Σημαίνει, επίσης, συντονισμό της προς τα έξω εμφάνισης μέσω της (διαρκώς αναβαλλόμενης ) δημιουργίας γραφείου τύπου, υπαγωγή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στη Γραμματεία, οριστική ρήξη με την πολιτική των προσωπικών εμπνεύσεων.


3. Είναι επείγον να αναληφθούν εξωστρεφείς πολιτικές πρωτοβουλίες μεγάλης κλίμακας τόσο για τους μετανάστες όσο και για την κρίση. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ το διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι την Πανελλαδική τον Οκτώβριο, παραμείνει εγκλωβισμένος στη συζήτηση για τα εσωτερικά του, δεν θα μπορέσει να αναστρέψει την κοινωνική ερήμωση που φέρνει νη φτώχεια και ο ρατσισμός. Πρέπει τώρα να μπει ανάχωμα στα πογκρόμ εναντίον των μεταναστών, πρέπει τώρα να δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη μάχη ενάντια στην Άκρα Δεξιά, πρέπει τώρα να βάλουμε φραγμό στην περαιτέρω φαλκίδευση των κοινωνικών δικαιωμάτων και τη γιγάντωση της ανεργίας.


Τις τελευταίες ημέρες χάσαμε πολύ έδαφος, αλλά μπορούμε ακόμα να κερδίσουμε το στοίχημα.

Ομάδα Ρόζα

26/06/2009

Χρειαζόμαστε συγκλονιστικές αλλαγές κι όχι παρηγορητικά λόγια

Η Αριστερά δεν επιβιώνει με τα ίδια και τα ίδια - ο κόσμος της χρειάζεται το καινούργιο, τη νέα και πρωτότυπη έκφραση κι όχι τα φαντάσματα του παρελθόντος

Μετά τους σεισμούς και τους μετασεισμούς ακούγονται από όλες τις πλευρές καθησυχαστικά λόγια.

Ο Τσίπρας υπόσχεται ότι θα είναι πρόεδρος όλου του Συνασπισμού, ο Αλαβάνος ότι δεν θα απορροφηθεί ο Συν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Γλέζος ότι δεν θα γίνει ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο κόμμα, ο Κουβέλης ότι θα μιλάει μόνο πολιτικά κι όχι για προσωπικές κόντρες, ο Στρατούλης ότι θα παγώσουν οι τάσεις, άλλοι ότι όλα θα γίνουν δημοκρατικά και νομότυπα κλπ κλπ

Ειρήνη ημίν λοιπόν ..
Έ και;
Αυτό είναι το πρόβλημα;
Αν θα τα βρουν μεταξύ τους και για πόσο οι ηγεσίες και οι μηχανισμοί;

Το θέμα είναι ο κόσμος τι λέει για όλα αυτά και κυρίως τι ανάγκες έχει!
Δεν ενδιαφέρει το πως θα κατασκευαστεί η συναίνεση επί των νέων πολιτικών τους ακροβατισμών.

Εκείνοι προσπαθούν νάχουν και τη πίτα και το σκύλο.
Ισορροπίες, συμψηφισμοί, αμοιβαίες υποσχέσεις και εξυπηρετήσεις και στο βάθος κήπος..

Το μήνυμα δεν ελήφθη από κανέναν.
Η κακοδαιμονία της αριστεράς δεν ξορκίζεται με καθησυχαστικά λόγια αλλά με γενναίες διαπιστώσεις κι άλλο τόσο γενναίες πράξεις.
Ας βγάλουμε επιτέλους το κεφάλι από την άμμο, ας ανοίξουμε τα μάτια μας στην πραγματικότητα που φωνάζει ..

Ο Συνασπισμός σαν εγχείρημα έχει τελειώσει προ πολλού - λυπάμαι που το λέω, αλλά έτσι είναι.

Εκτός κι αν καταφέρει με συνέδριο, έστω και τώρα, να γίνει επιτέλους ενιαίο κόμμα καταργώντας τις τάσεις που με τα ξεχωριστά ψηφοδέλτια και την κατανομή εδρών στα όργανα χωρίζουν το κόμμα σε παρατάξεις και πνίγουν τα ρεύματα ιδεών.

Πρόκειται για ένα γυαλί χιλιοραγισμένο που το κολλάμε κάθε φορά και με λιγότερη επιτυχία ακριβώς στο ίδιο σημείο - και στην πρώτη επαφή με την ζοφερή πραγματικότητα γίνεται περισσότερα κομμάτια.

Δύο ψυχές σε ένα σώμα καταπιέζονται αφόρητα

Για να συνυπάρξουν όλο και φτωχαίνουν το λόγο τους, λογοκρίνουν τις απόψεις τους, εγκαταλείπουν το βάθεμα της προγραμματικής τους παραγωγής, στριμώχνονται να χωρέσουν.

Επαναλαμβάνουν συνεχώς το κύκλο της ιστορίας του Χότζα με την κατσίκα. Πότε την βάζουν στο κοινό μας σπίτι και ασφυκτιούν, πότε την βγάζουν για να πάρουν αέρα!

Προτείνω να απελευθερωθούμε απο τις δουλείες της καταναγκαστικής συνύπαρξης και να προχωρήσουμε στο συμβόλαιο ελεύθερης συμβίωσης.
Προτείνω, αν σταθούμε ανίκανοι να καταργήσουμε τις τάσεις, ένα βελούδινο διαζύγιο στον Συνασπισμό. Βελούδινο με την έννοια κανείς να μην κάνει πλέον χρήση του πρώην κοινού ονόματος μετά τη λύση του συμβολαίου. Να περάσει στην ιστορία όπως της ΕΔΑ πχ.

Να φτιάξουν οι Ανανεωτικοί το κόμμα-χώρο των ονείρων μας, να φτιάξουν οι της "αριστερής πλειοψηφίας" το επαναστατικό τους υποκείμενο. Κι όλοι ελεύθερα, αν θέλουνε, να συμβιώσουν ελεύθερα μέσα σε έναν ΣΥΡΙΖΑ-ΕΔΑ, ένα μοναδικό πολιτικό σχηματισμό για κοινή παρέμβαση στη πολιτική ζωή της χώρας πάνω σε όσα όλοι συμφωνούμε.

Γιατί να ακροβατούμε συνεχώς επικίνδυνα πάνω στο σχοινί της "συνεννόησης" χωρίς αρχές και συνέπεια;

Γιατί να κουράζουμε και να απογοητεύουμε συνεχώς το κόσμο που μας έχει ανάγκη στην καθημερινότητά του;

Γιατί να γινόμαστε συνεχώς είδηση για τη φαγωμάρα μας κι όχι για τις ιδέες, τις παρεμβάσεις μας και τη κοινή, ενωτική μας δράση;

Γιατί αντί για αμοιβάδες που όλο πολλαπλασιάζονται σε ένα άρρωστο και ημιθανές σώμα να μη γίνουμε σαράκι στο σώμα του συστήματος;

Όλα αυτά είναι εύκολα - αρκεί να αποδεχτούμε την πραγματικότητα και για μια φορά να φανούμε αντάξιοι της ιστορικής μας κληρονομιάς με αλληλοκατανόηση και γενναιότητα.

Δεν χρειάζεται απλά μεγάλη πολιτική στροφή - πρώτα από όλα χρειάζεται αυτογνωσία και συγκλονιστική συνειδητοποίηση και ανάληψη ευθύνης.
Να τελειώσουμε με τους αυτοματισμούς, τα έτοιμα, τις φοβίες και τις περιχαρακώσεις.

Σε ένα άνετο κοινό σπίτι δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας, αντίθετα έχουμε να μοιράσουμε έμπνευση και προωθητικές ιδέες και δράσεις για τις ανάγκες των πολλών.

Επόμενο βήμα η αυτοθέσμηση του ΣΥΡΙΖΑ


δημοκρατία,
αυτοοργάνωση,
χειραφέτηση.


Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολλά πράγματα, τόσα όσα και τα «πράγματα» με τα οποία ασχολείται. Ουσιαστικά είναι μια σχέση υπεράσπισης των κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών που μετατρέπονται καθημερινά σε εμπόρευμα. Είναι από τα κοινωνικά πεδία που οργανώνονται οι αγώνες μας. Και πιο συγκεκριμένα τα πεδία της μισθωτής εργασίας, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των κοινωνικών κινημάτων. Παράλληλα τα πεδία της θεωρητικής αντιπαράθεσης είναι τα ίδια τα πεδία που αναγνωρίζονται και οργανώνονται οι αγώνες,ενώ το πεδίο που οργανωμένα παράγεται θεωρία, είναι η πολιτική οργάνωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ οργανωμένος δημοκρατικά είναι όλα αυτά.

Αν θέλουμε ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει δυνατότητα οργάνωσης της κοινωνικής αντίστασης και σοβαρής πολιτικής παρουσίας-παρέμβασης στη Βουλή, οφείλει να διερευνηθεί ώστε να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία και αν δεν θέλουμε η μαζικοποίηση που θα προκύψει να γραφειοκρατικοποιηθεί και να αλλοτριωθεί, θα πρέπει όλος ο πολιτικός οργανισμός να λειτουργεί δημοκρατικά, ολομελειακά, δικτυωμένος πανελλαδικά, με μικρή κάθετη και μη ιεραρχική δομή. Η συνέλευση πόλης (όταν υπάρχουν περισσότερες από μια πολιτικές κινήσεις), η τοπική κίνηση-συνέλευση και οι θεματικές πρέπει να έχουν αμεσοδημοκρατικό χαρακτήρα και να δίνουν την εδαφική διάσταση του εγχειρήματος. Η αυτοθέσμιση του ΣΥΡΙΖΑ ή θα περνάει μέσα από τα κοινωνικά πεδία και από εκεί στην πολιτική συγκρότηση-οργάνωση, ή θα περιοριστεί σε μια κακόγουστη αναπαράσταση.

Στη Θεσσαλονίκη, από τον Ιούνιο, αποφασίσαμε να λειτουργούμε με συνέλευση πόλης (μια φορά το μήνα-δίμηνο), διαμερισματικές-τοπικές κινήσεις, γραμματεία, συντονιστικό, θεματικές και κάθε φορά που οργανώνεται μια καμπάνια, διαδήλωση, εκδήλωση ορίζεται και μια ομάδα για την διεκπεραίωση των τεχνικών ζητημάτων. Και όλες αυτές οι διαδικασίες-όργανα είναι άμεσοδημοκρατικές και ανοιχτές. Αυτή η επιλογή έδωσε τη δυνατότητα συμμετοχής ενός κόσμου που ενώ δεν είναι σε καμία συνιστώσα θέλει να είναι ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Μαρξ είπε ότι η «χειραφέτηση των εργαζομένων είναι υπόθεση των ίδιων» και κάπου αλλού έγραψε ότι είμαστε ριζοσπάστες γιατί στρεφόμαστε στην αιτία του προβλήματος δηλαδή στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος χειραφετήται μέσα στην κοινωνία, σε αγώνες, συλλογικά, δημοκρατικά και όχι ευκαιριακά και μέσω της μετάθεσης της εξουσίας σε άλλους. Καθότι χειραφέτηση δεν νοείται δίχως συνείδηση.* Όλα αυτά θα εξυπηρετήσουν τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ παντού, σε όλη τη χώρα και είναι μια ευκαιρία να το δοκιμάσουμε πανελλαδικά.

Ο κόσμος που μας ψήφισε δεν το έκανε κατά λάθος, αφού το ψηφοδέλτιο δεν έμοιαζε με άλλο, γι’αυτό και εμείς οφείλουμε να συμβάλλουμε οργανωμένα στη συγκρότηση «χώρων υποδοχής». Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρξει ως συλλογικότητα, όλος αυτός ο κόσμος θα μείνει σκέτα ψηφοφόρος και όχι μόνιμος. Μπορούμε να λειτουργούμε με συνελεύσεις που θα ενταχθούν οι ανεξάρτητοι, δημιουργώντας με τις συνιστώσες ένα δημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ. Έχοντας τα «γραφεία-στέκια», το εσωτερικό (ηλεκτρονικό και έντυπο) δελτίο που θα καταγράφονται οι εμπειρίες και οι αποφάσεις των οργανώσεων, πολιτικό-θεωρητικό έντυπο, τη θεσμική ένταξη των βουλευτών στις συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τη διακριτή μορφή τόσο στο τοπικό όσο και στο πανελλαδικό τοπίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα διευρύνεται επηρεάζοντας στην κατεύθυνση ευρύτερης ενότητας της Αριστεράς με όρους δημοκρατικούς και όχι ευκαιριακούς, δίχως να ακυρώνεται η αυτονομία των συνιστωσών

Ας το γενικεύσουμε, γιατί χρειαζόμαστε έναν άλλο κόσμο, επειδή αυτός ο κόσμος δεν είναι πολιτισμένος, αλλά η αλλοτρίωση του. Μπορούμε.

Καρανίκας Νίκος
ΣΥΡΙΖΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ


Υ.Γ.1: Μπορεί να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ δημοκρατικός και ριζοσπαστικός αρκεί να μην κυριαρχήσει ο κομματικός πατριωτισμός των οργανώσεων, ο πρώτος στη σειρά οπορτουνισμός των αριστερών κομμάτων-οργανώσεων.

* Συνείδηση είναι η οργάνωση της ενεστώσας αισθητής εμπειρίας» (1)
Γ.Χειμωνάς, Έξι μαθήματα για το λόγο


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτό το κείμενο που μας έστειλε πρόσφατα ο σ. Καρανίκας παρουσιάστηκε στην 1η Πανελλαδική Σύσκεψη
. Το αναδημοσιεύουμε για να δείξουμε ότι από τότε δεν έχουν προχωρήσει και πολλά πράγματα. Ας είναι καλά τα ...επιτελεία μας!
ΕΟΣ (Ενωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ)

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

Αμηχανία για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ


Όλοι πλέον αναγνωρίζουν την ανάγκη να αποκτήσουν «πολιτικά δικαιώματα» οι ανένταχτοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, κανένας ακόμα δεν παίρνει την ευθύνη να διατυπώσει συγκεκριμένη πρόταση για τον οργανωτικό τρόπο που θα γίνει αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η δήλωση χθεσινή (24/06/2009) δήλωση του Μανόλη Γλέζου αναδεικνύει την αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στον τρόπο που συγκροτήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτό το προφανές αίτημα για «πολιτικά δικαιώματα» των ανένταχτων:

Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε από πολιτικούς σχηματισμούς με την προϋπόθεση ότι ο καθένας διατηρεί την ιδεολογική, την πολιτική και οργανωτική αυτοτέλειά του. Συνεπώς, ούτε σκέψη για ενιαίο κόμμα.

Αυτό που αντιμετωπίζεται είναι πώς οι ανένταχτοι, που δεν ανήκουν σε καμιά από τις πολιτικές δυνάμεις οι οποίες συναποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ, θα συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι ως θεατές, αλλά ως πολίτες που θέλουν κι αυτοί να παίρνουν μέρος στα κέντρα λήψης των αποφάσεων

Τι θα τους κάνουμε λοιπόν τους ανένταχτους, αφού δεν τους θέλουμε να μετέχουν σε ένα ενιαίο κόμμα; Θα φτιάξουμε ένα ενιαίο πανελλαδικό πολιτιστικό σύλλογο «φίλων του ΣΥΡΙΖΑ» και θα τους πούμε να πάνε να γραφτούν εκεί; Σε αυτή την περίπτωση η ΕΟΣ ( Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ) μάλλον τους προσφέρει περισσότερα πολιτικά δικαιώματα…

Κατά την γνώμη μας, ο μόνος τρόπος ώστε να μην αλληλοαναιρούνται αυτές οι προϋποθέσεις, δηλαδή και η κάθε συνιστώσα να διατηρεί την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια και να έχουν πολιτικά δικαιώματα οι ανένταχτοι είναι δυνατότητα της διπλής ένταξης. Να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτικός φορέας με τις δικές του πολιτικές διαδικασίες και παράλληλα να υπάρχουν με όποιον τρόπο επιθυμούν οι συνιστώσες του. Ας αφήσουμε ελεύθερα τα πράγματα να εξελιχθούν και η μέλλον θα δείξει αν πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελέσει το νέο φορέα ανασύνθεσης της Αριστεράς. Εξάλλου δεν θα πρέπει να αποκρύψουμε ότι δεν είναι συμπαγείς οι απόψεις και οι αντιλήψεις για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό των συνιστωσών του.

Γι αυτό τον λόγο, πιστεύουμε ότι τα μέλη των συνιστωσών δεν θα πρέπει να εκφραστούν σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα μόνο μέσω των διαδικασιών των οργανώσεών στις οποίες ανήκουν και τελικά το ζήτημα να διευθετηθεί σε επίπεδο πολιτικών επιτελείων. Η σημερινή κρίση του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδείξει ήδη την πολιτική ανεπάρκεια αυτών των μηχανισμών να διαχειριστούν αυτό το ζήτημα. Οι κοινές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες όλου του κόσμου που αυτοπροσδιορίζεται ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ (ενταγμένος και ανένταχτος) θα πρέπει να είναι βασικό στοιχείο της διαδικασίας που θα προσδιορίζει να νέα πολιτικά και οργανωτικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ στην συγκέντρωση που πραγματοποίησε την Τρίτη (23/06/09) μάλλον ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Αρκετά αποκαλυπτικά είναι τα παρακάτω ερωτήματα που θέτει η «αριστερή στρουθοκάμηλος»:

Συμφωνώντας ότι σε κάθε καινούργια αλλαγή πρέπει πάσει θυσία να αποφευχθούν οι "πολιτικές ακροβασίες" που ήδη πληρώσαμε ακριβά με τον μη συντεταγμένο τρόπο που έγινε η αλλαγή ηγεσίας στον Συνασπισμό

Το πρώτο ερώτημα:
Οι ανανεωτικοί αδιαφορούν τελείως για το αν και πως οι ανένταχτοι πολίτες που συμμετέχουν ή θα συμμετάσχουν στο μέλλον στον ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν πολιτικά δικαιώματα και συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων; Η μόνη τους δηλαδή δυνατότητα θα είναι η καθαρά εθελοντική προσφορά χωρίς λόγο στα τεκταινόμενα ή η ένταξη σε κάποια συνιστώσα;

Το δεύτερο ερώτημα:
Αν, με δημοκρατικό τρόπο πάντα, αποφασιστεί πλειοψηφικά ο ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί σε μια νέου τύπου ΕΔΑ, οι ανανεωτικοί δεν θα συμμετάσχουν, δεν θα εγγραφούν μέλη και δεν θα προσπαθήσουν να συσπειρώσουν στις απόψεις τους τις ευρύτερες δυνατές δυνάμεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να τις καταγράψουν; Πιστεύουν δηλαδή ότι οι Ενεργοί Πολίτες, η ΑΚΟΑ, η ΚΕΔΑ, το ΔΗΚΚΙ, οι Οικοσοσιαλιστές και οι εκατοντάδες ανένταχτοι είναι εν δυνάμει αριστεριστές και δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα ανασύνθεσης δυνάμεων σε δημοκρατική σοσιαλιστική κατεύθυνση; Τόσο πολύ έχουν τρομάξει με τη δυσανάλογη με τις δυνάμεις τους φασαρία που κάνουν η ΚΟΕ και οι Κοκκινοπράσινοι ώστε πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη αριστερί
στικος;

Τρίτο ερώτημα:
Πολλοί σύντροφοι και φίλοι, όπως και ο Αλαβάνος στη δήλωση παραίτησής του, έχουν καταγγείλει την "ομάδα συντρόφων χωρίς καμία ευθύνη" που δίχασε το κόμμα και δούλεψε ως φράξια που αποφάσιζε χωρίς να ρωτάει κανέναν σε Συν και ΣΥΡΙΖΑ . Η ανανεωτικοί δεν είδαν - δεν άκουσαν; Ή προκρίνοντας την πολιτική στροφή κάνουν τα στραβά μάτια για πρόσωπα και πράγματα που έκαναν το γυαλί να ραγίσει; Σε κάθε περίπτωση το θέμα της δημοκρατίας στην αριστερά δεν είναι όρος και συνθήκη συνύπαρξης; Ή είναι κάτι σχετικό ανάλογα με τους υπολογισμούς της εκάστοτε συγκυρίας;
Δηλαδή αν ο Καρίτζης πχ σταλεί "για δουλειές στην επαρχία", είμαστε εντάξει;

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Για ένα φεστιβάλ Νέων του ΣΥΡΙΖΑ


Συντρόφισσες /οι

Θεωρούμε ότι είναι ώριμη πια η ιδέα για την εδραίωση της παρουσίας των νέων του ΣΥΡΙΖΑ στους χώρους της νεολαίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ριζοσπαστική αριστερά αποτελούν έναν χώρο, για τον οποίο η νεολαία έδειξε ενδιαφέρον. Οφείλουμε να κάνουμε αυτό το ενδιαφέρον μόνιμη και σταθερή σχέση εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης από τους καθημερινούς αγώνες, από κάθε νεανική εξέγερση, ευαισθησία, δημιουργία μέχρι την κάλπη.

Οι νέες και οι νέοι του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα δεν έχουν συγκροτηθεί και έχουν φτωχή και αποσπασματική δράση. Μέχρι σήμερα οι νέοι που βλέπουν με ενδιαφέρον τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν εκφραστεί και παραμένουν ανένταχτοι.
Οι νέες και οι νέοι της ΑΚΟΑ, έχουμε επισημάνει πολλές φορές αυτή την ταυτόχρονη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και την αναγκαιότητα.

Γι' αυτό προτείνουμε την άμεση συγκρότηση των νέων του ΣΥΡΙΖΑ. Μία πρώτη κίνηση θα μπορούσε να είναι η κοινή παρουσία στο 14ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ.
Ακόμα προτείνουμε ένα τριήμερο φεστιβάλ νέων του ΣΥΡΙΖΑ, τον Σεπτέμβρη, το οποίο θα αποτελέσει και το εναρκτήριο λάκτισμα της δραστηριοποίησης των νέων του ΣΥΡΙΖΑ. Το φεστιβάλ θα δίνει πρώτα το λόγο στους/στις ανένταχτους/ες νέους/ες που θα δηλώσουν το παρών και τη στήριξή τους στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ για τη συσπείρωση της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Η πρότασή μας, θα κατατεθεί αύριο (Πέμπτη) στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και ελπίζουμε να αγκαλιαστεί από όλους και όλες ώστε να δείξουμε στην πράξη την πίστη μας στην ενότητα της ριζοσπαστικής αριστεράς και την εμπιστοσύνη μας στη νεολαία.

Νέες και νέοι της ΑΚΟΑ


Άρχισαν οι μετασεισμοί…


1.Πραξικόπημα Αλαβάνου κατά του ΣΥΝ, καταγγέλλει ο Ν. Κωνσταντόπουλος

Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού υπογράμμισε ότι, “η δήλωσή του Αλαβάνου μετά την ανάκληση της παραίτησής του, με την οποία ανακοινώνει την πραγματοποίηση συνδιάσκεψης(;) για εκλογή ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ(;) από τα μέλη του(;) δηλαδή τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από πολιτική συμμαχία σε ενιαίο κόμμα(!), αποτελεί προσωποπαγή επινόηση, διάλυσης της αυτόνομης υπόστασης του ΣΥΝ”
2. Κουβέλης: «Κάρτα μέλους έχουμε μόνο σε ένα κόμμα»
Την κατηγορηματική αντίθεσή του στη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό σχηματισμό, εξέφρασε ο κ. Φ. Κουβέλης μιλώντας απόψε σε εκδήλωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας του Συνασπισμού. Επίσης άσκησε κριτική τόσο στον πρόεδρο του ΣΥΝ. Α. Τσίπρα όσο και στον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Α. Αλαβάνο.
3. Μέσα σε αυτό το κλίμα γενικότερης κομματικής ανασφάλειας, η κα Φιλίνη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναζήτησε την ψυχική της ηρεμία στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά στο κτήριο της ΓΑΔΑ πραγματοποίησαν αστυνομικοί της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής με σύνθημα «όχι στη βία κατά των αστυνομικών», «η βία κατά των αστυνομικών είναι βία κατά όλης της ελληνικής κοινωνίας». Την συγκέντρωση αγνόησαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Όμως παραβρέθηκαν ως εκπρόσωποι: του Δικηγορικού Συλλόγου ο Κος Μπουλούκος, η Κα Φιλίνη του ΣΥΡΙΖΑ ,και ο γραμματέας της ΟΚΕ Δημοσίας Τάξης του ΛΑ.Ο.Σ. Κος Δαραβίγκας. Παρών και ο Πρόεδρος της Νεολαίας ΛΑΟΣ, Γιάννης Παναγιωτακόπουλος . Μετά τις ομιλίες αποφασίστηκε πορεία προς τη βουλή προκειμένου να συνεχιστεί η διαμαρτυρία και να παραδοθεί ψήφισμα στον πρόεδρο της Βουλής. Με τους αστυνομικούς ένωσαν τις φωνές τους ο Μάκης Βορίδης, Άδωνις Γεωργιάδης και Κυριάκος Βελόπουλος.

_______________________________________________
Αφορμή για όλα αυτά τα γεγονότα ήταν τα τραγικά επεισόδια που σημειώθηκαν χθες έξω από τα κομματικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην οδό Βαλτεστίου.
Η χθεσινοβραδινή αντισυγκέντρωση των Ζαχαριαδικών στα Εξάρχεια με σκοπό να προγκίξουν τους Παρτσαλιδικούς, απειλώντας με έφοδο στα κομματικά γραφεία της Βαλτετσίου, τελικά έληξε με προσωρινή παραμονή του Ζαχαριάδη στην ηγεσία…

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Κόκκινη κάρτα στους μηχανισμούς!



ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΗΛΩΣΗ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ
ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ


«Η πρώτη ευθύνη για όσα διαδραματίστηκαν από τον Σεπτέμβρη 2007 μέχρι τον Ιούνη του 2009 και οδήγησαν στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές ανήκουν στον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας.

Την αναλαμβάνω πλήρως.

Συζήτησα με τη Γραμματεία και την Κοινοβουλευτική Ομάδα.

Κυρίως, όμως έλαβα ένα σκληρό μήνυμα από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Γυναίκες και άνδρες από τη γενιά του Γλέζου, των Λαμπράκηδων, του Πολυτεχνείου που έχουν βιώσει βαρύ τον πέλεκυ του συστήματος και αβάσταχτη την απογοήτευση από ηγεσίες της αριστεράς. Μέχρι τις νέες και τους νέους του άρθρου 16 και τα παιδιά του Δεκέμβρη.

Αυτός ο κόσμος με τα βιώματα και τις καταβολές του είναι η μοναδική περιουσία μας, ελπίδα για τη χώρα μας.

Οι δύσκολες αυτές μέρες είχαν και τη χρησιμότητα τους. Αναδείχθηκαν προβλήματα, δύσκολα αλλά επιλύσιμα, έξω από το ημίφως κομματικών γραφείων. Αναδύθηκε ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στις φίλες και τους φίλους μας. Απελευθερώθηκε, έστω και με τη μορφή της οργής ή της διάθεσης για παραίτηση, ένα πανίσχυρο συναίσθημα αγάπης για το πρωτότυπο εγχείρημα μας.

Αυτό το συναίσθημα είναι η μεγάλη μας δύναμη. Γιατί δίπλα στη σύγχυση του σήμερα τρέφεται η ελπίδα του αύριο.

Μπορούμε λοιπόν. Όλοι μαζί.

Μπορούμε γρήγορα να ανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία, που κάμφθηκε σοβαρά την προεκλογική περίοδο, ως η ουσιαστική, κινηματική, ριζοσπαστική δύναμη της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ με προωθημένες προτάσεις και με πολιτικό σχέδιο έξω από τα όρια του δικομματισμού.

Μπορούμε να αναζωπυρώσουμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης με το μεγάλο δημοκρατικό ρεύμα της κοινωνίας που θέλει αλλαγή σε βάθος. Με τον κόσμο της φτώχειας, των υποβαθμισμένων συνοικιών, της ανεργίας, της αβεβαιότητας.

Μπορούμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις με τη νέα γενιά, με την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη της αριστεράς απέναντι στην ανταγωνιστικότητα και τον ατομισμό του συστήματος.

Βρίσκω ιδιαίτερα θετικές τις σκέψεις και τις προτάσεις του συντονιστή της Γραμματείας Γ. Θεωνά για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Έχουμε προ πολλού φθάσει στο σημείο τομής. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή θα είναι αρνητικά καθοριστική.

Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το κόμμα μου ο Συνασπισμός, μπορούν πια να κατανοήσουν ότι η πρόκληση δεν είναι να ελέγχουν το σχήμα συνεργασίας, ή να το βλέπουν ως διαπραγμάτευση μηχανισμών αλλά να το εμπνέουν, να το πυροδοτούν, να γονιμοποιούν την κοινή δράση, να φέρνουν ιδέες, να φιλοξενούν τους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης, χωρίς τους οποίους είμαστε άνυδρο τοπίο.

Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα.

Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτή τη προσπάθεια. Όχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα για να ψηφίσω στην Συνδιάσκεψη.»

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 22/6/2009

οι φωτογραφίες είναι από την σημερινή συγκέντρωση μελών, φίλων και οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ

Τι «σπρώχνει» ο συντάκτης της Ελευθεροτυπίας «Θ. ΤΣ»;

Στην σημερινή «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» διαβάσαμε το παρακάτω σχόλιο:

«Σπρώχνουν» λόγια του Αλαβάνου...


Όσοι αναζητούσαν να μάθουν με λεπτομέρειες τι είπε ο Αλέκος Αλαβάνος, όταν δημοσιοποίησε την πρόθεσή του να παραιτηθεί από πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, μπορούν να τα διαβάσουν σε μια ιστοσελίδα που στήθηκε γι' αυτόν τον λόγο.Η «Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ» έστησε το http://enosy.blogspot.com και δημοσιοποίησε την τοποθέτηση του Αλαβάνου. Εκεί ο μέχρι σήμερα επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Πιστεύω ότι έχουμε περάσει σε μια φάση απαξίωσης και αποδόμησης του εγχειρήματος. Εγώ ακολούθησα την τακτική, σε ένα νοσηρό κλίμα που είχε διαμορφωθεί πριν από τις ευρωεκλογές. Κάθε φορά που λέγαμε ότι θα κάνουμε μια συνέλευση, μια πρωτοβουλία κ.λπ., υπήρχε μια νοσηρή κατάσταση. Την ανέχτηκα. Ανέχτηκα, ξέροντας ποιοι είναι και πώς καθοδηγείται και πού πηγαίνει αυτό το εγχείρημα στις ευρωεκλογές». Χθες το βράδυ η ΚΟΕ, συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, έστειλε την τοποθέτηση στα e-mails των δημοσιογράφων. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι τα δύσκολα για τον ΣΥΡΙΖΑ έρχονται και είναι άγνωστον πού θα οδηγήσουν οι εξελίξεις...

Τα «παπαγαλάκια» είναι έξυπνα πουλιά. Όμως τα έξυπνα πουλιά από την μύτη πιάνονται. Ο κ. Θ. ΤΣ. ως δημοσιογράφος που σέβεται τον εαυτό του θα έπρεπε να έχει μύτη λαγωνικού και όχι παπαγάλου για να ελέγχει τις πληροφορίες που του «σπρώχνουν» πριν τις δημοσιεύει. Αν λοιπόν έκανε ένα κλικ στην ηλεκτρονική διεύθυνση που αναφέρει θα διαπίστωνε ότι το blog αυτό υπάρχει από το Φλεβάρη! Αυτά παθαίνει όποιος έχει τυφλή εμπιστοσύνη στον πληροφοριοδότη του. Όμως, επειδή έχουμε ήδη διασταυρώσει αυτή την πληροφορία, γιατί μας έχει έρθει και από άλλες μεριές, γνωρίζουμε την πηγή της. Το πλήρες περιεχόμενο λοιπόν αυτής η της «πληροφορίας» είναι: Η «ΚΟΕ» κυκλοφόρησε την τοποθέτηση του Αλαβάνου γιατί θέλει να χτυπήσει τον ΣΥΝ και να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως για να μην εκτεθεί η ίδια έστησε ένα blog με τον τίτλο «Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ» και έκανε την βρώμικη δουλειά…

Αν διαδίδουν τέτοια πράγματα για μας, αφήνουμε τον αναγνώστη να φανταστεί τι διαδίδουν για τον ίδιο τον Α. Αλαβάνο….

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας


Τις προηγούμενες μέρες δεχτήκαμε κατηγορίες και κριτικές από πολλές πλευρές γιατί καταφέραμε ένα χτύπημα στην αδιαφάνεια και την σιωπή που διέπει το καθεστώς “λειτουργικής ομοφωνίας” του ΣΥΡΙΖΑ με την δημοσιοποίηση στο blog μας της τοποθέτησης του Αλέκου Αλαβάνου που έγινε στη Γραμματεία στις 17/06/09.

Βέβαια αυτό το καθεστώς είχε δεχτεί άλλο ένα πλήγμα από τον Μανώλη Γλέζο μια μέρα πριν (18/06/09), όταν υποστήριξε δημόσια στο Κανάλι 1 του Πειραιά πως «δεν υπάρχει κανένα κεκτημένο δικαίωμα του ΣΥΝ να ηγείται του ΣΥΡΙΖΑ και ότι αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας του Φλαμπουράρη».

Αναρτήσαμε (Παρασκευή 19/6/2009 και ώρα 6:23 μμ) την απομαγνητοφωνημένη ομιλία του σ. Αλαβάνου αφού είχαν ήδη περάσει 2 ολόκληρες ημέρες από την στιγμή που έγινε. Ούτε η Γραμματεία αλλά ούτε και καμία συνιστώσα δεν αναλάμβανε την ευθύνη να εναντιωθεί στο νοσηρό κλίμα διαδόσεων και φημών που είχε κυριαρχήσει σχετικά με αυτό το θέμα. Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε κάποιος να εναντιωθεί σε αυτό το κλίμα ήταν να καταγγείλει την παραπληροφόρηση και να κάνει μια υπεύθυνη πολιτική ενημέρωση με το τι συζητήθηκε στα όργανα και ποιες απόψεις ακούστηκαν, αναλαμβάνοντας δημόσια την ευθύνη των ισχυρισμών του. Στην πραγματικότητα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο: αυτό το νοσηρό κλίμα χειροτέρευε από τις ημιεπίσημες ενημερώσεις που προέρχονταν από τον χώρο του ΣΥΝ αλλά και από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Και το κλίμα παραπληροφόρησης αυτό ήταν ήδη γνωστό σε όλους. Δεν δημιουργήθηκε εκείνη την ημέρα. Υπάρχει αρκετό καιρό πριν. Υπενθυμίζουμε ότι την αντιπαράθεση ανάμεσα στον Αλέξη και τον Αλέκο για το τηλεοπτικό ντιμπέιτ, την μάθαμε από τα «αστικά» ΜΜΕ. Τότε, δεν καταλαβαίναμε αν είναι πράγματι υπαρκτή αυτή η αντίθεση ή δημιούργημα των ΜΜΕ. Και μπερδευτήκαμε ακόμα πιο πολύ, όταν αναζητήσαμε «έγκυρη» πληροφόρηση από «αξιόπιστες» πηγές του ΣΥΡΙΖΑ. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι ο αστικός τύπος ήταν σαφώς πιο αξιόπιστος από τις πληροφορίες που προέρχονταν από «συντρόφους» που γνωρίζουν τι γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ…

Μετά από λίγες μέρες, και αφού τέλειωσε η εκλογική μάχη, απορήσαμε από το γεγονός ότι κανένας από αυτούς – τόσο τους όψιμους όσο και τους πρώιμους - που συμμετέχουν στην Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατήγγειλε την απαράδεκτη θέση του Α. Τσίπρα για «ενιαία ηγετική λειτουργία του ΣΥΝ και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» Η απορία μας έγινε ανησυχία για την ξαφνική αφωνία όλων αυτών που δημόσια την προηγούμενη περίοδο φωνασκούσαν για την πολιτική και οργανωτική αυτονομία του ΣΥΡΙΖΑ και ζητούσαν να συγκροτηθεί με «μέλη» και «εκλεγμένη» ηγεσία!

Θεωρούμε ότι αυτή η σιωπή είναι προϊόν συναλλαγών και μεθοδεύσεων που θέτουν σε κίνδυνο το μέλλον του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ακούγονται μάλιστα και φήμες ότι ήδη έχουν κλείσει οι συμφωνίες για το ποιοι θα είναι υποψήφιοι βουλευτές στις θέσεις επικρατείας του ψηφοδέλτιου των επόμενων βουλευτικών εκλογών…

Με αυτά τα δεδομένα, αποδείχτηκε ότι με την δημοσίευση της τοποθέτησης του Αλαβάνου στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ο καθοδηγητικός μηχανισμός του ΣΥΝ αιφνιδιάστηκε. Το θέμα έπαιρνε «πολιτικές διαστάσεις» έξω από τα πλαίσια της διαχείρισης που είχαν μεθοδευτεί. Μέχρι εκείνη την στιγμή ελάχιστοι είχαν εναντιωθεί στις δηλώσεις του Α. Τσίπρα, που υπονόμευαν το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Ένας απ’ αυτούς είναι ο Μ. Γλέζος…

Το καθοδηγητικό κέντρο του ΣΥΝ είχε σχεδιάσει να παρουσιάσει την παραίτηση του Αλαβάνου ως ένα τετελεσμένο γεγονός που οφείλεται σε αντιπαραθέσεις προσωπικού χαρακτήρα και την ιδιότυπη ιδιοσυγκρασία του! Εξάλλου, με την παραίτηση του Αλαβάνου λυνόταν το ζήτημα της ενιαίας καθοδήγησης του ΣΥΡΙΖΑ στο πρότυπο του ΚΚΕ και των συμμαχιών του. Γι αυτό το λόγο, ως πρώτη αντίδραση επιλέγει η διάψευση αυτού του κειμένου. Τελικά αυτός ο στόχος δεν επετεύχθη. Τότε επικράτησαν αναγκαστικά πιο ώριμες σκέψεις.

Σήμερα Δευτέρα 22/06/09 όλοι μιλάνε για διαφάνεια και δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ και υπερασπίζονται την αυτόνομη πολιτική και οργανωτική του συγκρότηση…

Μέχρι όμως να δούμε αν είναι πράγματι ειλικρινείς αυτές οι δηλώσεις και αν θα πραγματοποιηθούν και με ποιο τρόπο, ας στείλουμε ένα μήνυμα προς όλους: Ας μαζευτούμε σήμερα έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, στις 5μμ την ώρα που θα ξεκινήσει η συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ διεκδικώντας τα αυτονόητα!

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Τοποθέτηση του Αλέκου Αλαβάνου στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ στις 17/6/2009


  • Δημοσιεύουμε αυτό το κείμενο γιατί θεωρούμε ότι αποτελεί ένα κτύπημα στους μηχανισμούς παραπληροφόρησης για τα θέματα που συζητήθηκαν στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την τοποθέτηση του Αλέκου Αλαβάνου στις 17/06/2009. Δεν αναφερόμαστε στις διαδόσεις και εκτιμήσεις που γράφονται στα αστικά ΜΜΕ, αλλά σε παραπληροφόρηση που μεταδίδεται ως «έγκυρη πληροφορία» από πολιτικά κέντρα του ΣΥΝ και άλλων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλά ακούσαμε αυτές τις ημέρες που μας έκαναν να βγούμε έξω από τα ρούχα μας. Ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές όλοι μας δικαιούμαστε την πληρέστερη πληροφόρηση έτσι ώστε να μπορούμε ελεύθερα και ανεπηρέαστοι από μικροσκοπιμότητες να σχηματίσουμε γνώμη και να πάρουμε θέση.


Καταρχήν έχει μία βάση αυτό που λέει ο Μανώλης, κι ο Μανώλης αγαπάει τον ΣΥΡΙΖΑ και γι’ αυτό το λέει αλλά και από τυπική άποψη, το θέμα έχει σχέση άμεσα με το ΣΥΡΙΖΑ και με τη θέση μου ως βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Λυπάμαι που αυτά που ήθελα να πω μαθεύτηκαν πριν από τη συνάντησή μας. Με πολλούς συντρόφους, και εδώ παρόντες, που ζητήσανε να ‘χουμε μια συνάντηση, και γίνεται αυτή η συνάντηση, γνωρίζουν τι θα πω. Και πάρα πολλοί σύντροφοι επίσης στον Συνασπισμό γνωρίζουν τι θα πω. Και μ’ αυτή την έννοια νομίζω ότι η κατάσταση είναι τόσο απαξιωτική για το ΣΥΡΙΖΑ ώστε δεν έχουμε δυνατότητες να παρατείνουμε αυτή την εικόνα και αυτή την ατμόσφαιρα που επικρατεί στο χώρο και αυτό ήθελα να τονίσω κι εγώ χθες, όταν λέω ότι οι μετασεισμικές δονήσεις μπορεί να είναι και ισχυρές αλλά οι μετασεισμικές δονήσεις σταματάνε σύντομα.

Μ’ αυτή την έννοια θα ‘θελα να σας πω τις παρακάτω σκέψεις.

Πρώτη σκέψη
Πηγαίναμε προς τις ευρωεκλογές, δεν θέλαμε μαζί την ταυτόχρονη διεξαγωγή ευρωεκλογών και εκλογών, ξέραμε ότι υπήρχαν πιεστικές καταστάσεις και οπωσδήποτε το ενδεχόμενο, που έγινε πραγματικότητα, ότι πηγαίνουμε μόνο στις ευρωεκλογές έδωσε μια άνεση σε μας και μας έδινε πάρα πολλές δυνατότητες.

Στις ευρωεκλογές πηγαίναμε με αρνητικές και με θετικές προϋποθέσεις όσον αφορά στο πολιτικό κλίμα.

Οι αρνητικές ήταν μια συνεχιζόμενη κάμψη των δυνάμεών μας, όπως εκφραζόταν από τις δημοσκοπήσεις κι όπως εμείς οι ίδιοι προφανώς τις αντιλαμβανόμασταν. Οι αρνητικές ήταν επίσης η επίδραση του Δεκέμβρη σε ένα χώρο ο οποίος σε ένα βαθμό μπορεί να ήταν κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ήταν και γύρω από το ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με όλη αυτή την καμπάνια και την κινητοποίηση που ‘γινε από όλο το σύστημα ενάντιά μας. Από όλο το σύστημα, πρώτα-πρώτα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Πράγμα το οποίο αναίρεσε μια γενικά θετική, ας το πούμε, στάση ακόμα και ανθρώπων που δεν ψηφίζανε ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον δικό μας χώρο.
Οι δύο κυρίως όμως αρνητικές εξελίξεις ήταν το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια είχαμε μία ανάκαμψη, όχι μόνο μία αναζωπύρωση του δικομματισμού σχετική, αλλά είχαμε για πρώτη φορά την παρουσία του ΠΑΣΟΚ μπροστά από τη ΝΔ. Στην πραγματικότητα αυτό είχαμε να το δούμε από τις εκλογές του 2000, όπου παρ’ ότι βγήκε τελικά το ΠΑΣΟΚ, οι δημοσκοπήσεις και το κλίμα γενικά ήταν υπέρ της ΝΔ.

Το δεύτερο κύριο αρνητικό στοιχείο ήταν η πλήρης αδυναμία η δικιά μας και κυρίως των συνιστωσών που έχουν και τη μεγάλη δύναμη, να συνεχίσουν τη δικιά μας θέση για τον Δεκέμβρη με πρωτοβουλίες, με ικανότητα να συγκεντρώσουν τα πρωτοποριακά στοιχεία, πλήρης ανικανότητα και αδυναμία η οποία εκφράστηκε από μια μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη γνώμη μου, που δεν είχαμε δει στο άρθρο 16, ήττα με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην όλη εξέλιξη της πολιτικής ζωής δηλαδή το ότι ο χώρος των αντιεξουσιαστών και μάλιστα ο σκληρός χώρος των αντιεξουσιαστών μπόρεσε να αναπτύξει μια ηγεμονική παρουσία με τις δράσεις και τις μορφές που χρησιμοποιεί οι οποίες επηρεάζουν την πολιτική ζωή. Και που αν θέλετε κατά κάποιο τρόπο βιώνουμε και σήμερα ακόμη, με τα γεγονότα τα σημερινά. Εκφράστηκε επίσης με την πλήρη ρήξη που ήρθε μέσα στις δυνάμεις των καθηγητών που εκφράστηκε με την ΠΟΣΔΕΠ και με τη συνεργασία ενός τμήματος των καθηγητών με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και με το προδρομικό και πολύ προειδοποιητικό αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών.

Την ίδια στιγμή όμως νομίζω ότι είχαμε μια σειρά θετικές προϋποθέσεις τις οποίες μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε.

Πρώτον, τον Δεκέμβρη. Η ικανότητά μας, η στάση μας, σε αντιπαράθεση με το σύστημα, με όλο το σύστημα, με εξαίρεση ίσως την ηγεσία, τη στενή ηγεσία κι όχι τα στελέχη, του ΠΑΣΟΚ, που στάθηκαν απέναντί μας, μας έδωσε μια ταυτότητα. Ενίσχυσε αυτή την ταυτότητά μας ως μία δύναμη, η οποία είναι αντισυστημική και η οποία ακόμη και με κόστος, διαμορφώνει ας πούμε τις τοποθετήσεις μας σε τόσο κρίσιμα και συγκρουσιακά ζητήματα. Παραπέρα κινήσεις όπως για παράδειγμα η τοποθέτηση του προέδρου της Δημοκρατίας ότι ο Δεκέμβρης ήταν εξέγερση, εκεί έγινε η μεγάλη συζήτηση, ενίσχυε αυτή μας την άποψη και μας έδινε τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε εμείς τα θετικά του Δεκέμβρη. Θετικό στοιχείο αυτό.

Το δεύτερο θετικό είναι ότι παρά την αναζωπύρωση τη σχετική του δικομματισμού και τη δυνατότητα του ΠΑΣΟΚ να είναι μπροστά από τη ΝΔ, αυτό ήταν χωρίς δυναμισμό, δεν είχε κινητήριες δυνάμεις, ήταν σ’ ένα βαθμό «ψόφιο», ας το πούμε έτσι, που μας έδινε δυνατότητα εμάς να παρέμβουμε σ’ αυτές τις διεργασίες του νέου τοπίου.

Ένα τρίτο είναι ότι αυτός ο μεγάλος κύκλος ο οποίος επηρέασε και ήταν το κεντρικό ζήτημα επί μήνες μέσα στην πολιτική ζωή της χώρας και επανηλήφθηκε κατά τη διάρκεια των εκλογών, δηλαδή τα θέματα της διαφθοράς. Τις τελευταίες μέρες παίζανε τα θέματα της διαφθοράς, ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς τα έβγαλε με μία νίκη, δηλαδή η προσπάθεια η δικιά μας να δώσουμε μια θετική έκβαση σ’ αυτό το ζήτημα με την ακύρωση των δεσμευτικών δράσεων του άρθρου 86 του συντάγματος που οδηγούσαν σ’ όλη αυτή την κατάσταση, στην ατιμωρησία, στην παράλυση της Βουλής, στην απόσταση της Βουλής από τα μεγάλα ζητήματα κατέληξε στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι μικρό πράγμα, για να μην το αξιοποιήσουμε, το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε προεκλογική κατάσταση είναι υποχρεωμένος να κάνει αυτό που έκαναν προχθές, που είπαν «θα κάνουμε την επιτροπή θεσμών και διαφάνειας» και βάζει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Θετικά στοιχεία επίσης υπήρχαν σε σχέση με την παρουσία μας στον Οικολογικό τομέα. Και στο ζήτημα σε σχέση με τον Βοτανικό και τον Παναθηναϊκό ο οποίος μας δημιούργησε ένα πλήγμα. Και θέματα όπως η μονή Τοπλού, και ζητήματα όπως είναι ο Λιθάνθρακας, και άλλα. Είχαμε μία πάρα πολύ ενεργή παρουσία που έγινε αισθητή αρκετά.

Και το κύριο βέβαια θέμα, η κρίση. Ποτέ δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα ‘χουμε ένα τόσο θετικό πεδίο για την ανάδειξη και προώθηση της πολιτικής μας όσο αυτόν τον κλονισμό του νεοφιλελευθερισμού και σε εθνικό επίπεδο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ποτέ δεν περιμέναμε ότι οι προτάσεις Λαφαζάνη για κρατικοποιήσεις, θα γίνονταν, τρόπος του λέγειν, κι απ’ τον Ομπάμα. Είχαμε ένα υπόβαθρο κρίσης, άσχετα αν δεν έφτασε ίσως ακόμη στα σημεία τα οποία περιμέναμε, πάνω σε εκτεταμένες κοινωνικές ομάδες πάνω στις οποίες μπορούσαμε να κάνουμε ιδιαίτερη δουλειά. Εδώ να πούμε ότι μία δικιά μας αδυναμία ήταν η έλλειψη ικανότητας να δούμε και να αναδείξουμε ως το στοιχείο εκείνο στο οποίο θα πολιτικοποιηθεί η κρίση, το θέμα των μεταναστών. Παρότι υπήρχε η ευρωπαϊκή εμπειρία και παρότι και εμείς το βλέπαμε, στους μετανάστες κρατήσαμε μια θέση αρχής πάρα πολύ σημαντική, ανθρωπισμός, όχι στο ρατσισμό κ.λπ., την ίδια στιγμή όμως δεν συλλαμβάναμε τις διεργασίες που γίνονταν σε εκτεταμένα κοινωνικά στρώματα, κι όχι μόνο στον Αγ. Παντελεήμονα, στο Αρκαδοχώρι στην Κρήτη και σ’ όλη την Ελλάδα, που οδηγούσαν σε μια αντιδραστικοποίηση και σ’ έναν ακραίο ρατσισμό εκτεταμένες κοινωνικές δυνάμεις, τις οποίες εμείς έπρεπε να αφουγκραστούμε. Και είχαμε τη δυνατότητα να τις ακούσουμε και να προτείνουμε λύσεις μέσα ακριβώς στα πλαίσια της αντιρατσιστικής πολιτικής που έχουμε, όπως αυτά που προτείναμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την ελευθερία διακίνησης μεταναστών κ.λπ. Προσπάθησα, εγώ προσωπικά, περίμενα και μια ερώτηση και στο ίδιο το debate γι’ αυτό το θέμα, προσπάθησα στον ομιλία της Θεσσαλονίκης να το βάλω, όμως ήταν αργά πλέον.

Δεύτερη σκέψη
Με αυτά τα πλαίσια οι στόχοι που έπρεπε να μπουν για μας, οι πολιτικοί, ήταν να αναδείξουμε μία εναλλακτική λύση απέναντι στη ΝΔ, πέρα από τη γνωστή λύση της εναλλαγής στο δικομματισμό και μάλιστα με ένα κόμμα το οποίο δεν έχει δυναμισμό, το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο παρότι είχε μια μεγάλη νίκη, πάνω από 4%, βλέπω ότι πολιτικά δεν μπορεί να την αξιοποιήσει καν. Να αναδείξουμε τα στοιχεία της σημασίας της αλλαγής συσχετισμού στο χώρο της Αριστεράς, και να αναδείξουμε ως κεντρικά μια σειρά ζητήματα της κρίσης.
Κατά τη γνώμη μου ακολουθήσαμε μία πορεία εντελώς αυτοκαταστροφική. Και δυστυχώς ανόητη πορεία.

Δεν περίμενε κανείς από την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει με ηγεσία εταιρίες δημοσκοπήσεων. Όσο κι αν σ’ αυτές τις εταιρίες δημοσκοπήσεων δουλεύουν αξιόλογοι άνθρωποι. Μια παρουσία η οποία δεν ήταν πολιτική, αλλά ήταν επικοινωνιακή.

Ακούσαμε τα εξής τρία στάδια, τους εξής τρεις κεντρικούς στόχους των ευρωεκλογών. Τέσσερις ευρωβουλευτές. Τι σημαίνει πολιτικά 4 ευρωβουλευτές; Σημαίνει ότι έχουμε απλώς μία θεαματική δημοσκοπική ανάπτυξη. Τίποτα παραπάνω. Δεν έχει ουδέν πολιτικό περιεχόμενο. Και θυμάστε καλά και με την παρέμβασή μου στην συνδιάσκεψη προσπάθησα να πολιτικοποιήσω τον κεντρικό μας στόχο, ερχόμενος αν θέλετε σε διάσταση με την εισήγηση η οποία ακούστηκε, και λέγοντας ότι να δούμε, ξέρουμε τις δυνάμεις μας, ας βάλουμε το στόχο των «3 ευρωβουλευτών και του τρίτου κόμματος» που τι σημαίνει; Τρίτο κόμμα σημαίνει αλλαγή του συσχετισμού και νέο ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό σκηνικό, αλλαγή του συσχετισμού ανάμεσα σε μας και στο ΚΚΕ, το οποίο δεν είναι ένα θέμα που αφορά μόνο στην Αριστερά, πολλοί –και το ΔΗΚΚΙ το ξέρει-, απ’ τον ευρύτερο χώρο τον σοσιαλδημοκρατικό, δημοκρατικό, πώς να τον πούμε, χώρο ενδιαφέρονται γι’ αυτό το θέμα. Και τρεις ευρωβουλευτές τι σημαίνει; Ότι δίνουμε μία μεγάλη μάχη και το αναδεικνύουμε. Να βγάλουμε ευρωβουλευτή τον Παπαδημούλη. Και προσέχουμε πάρα πολύ αυτό ρεύμα. Αυτό το ρεύμα είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, είναι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί συστατικό του στοιχείο. Η απώλεια αυτού του ρεύματος ή η αποστασιοποίηση από το ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μεγάλο κόστος. Και έχει μεγάλο κόστος. Και πληρώσαμε ήδη ένα μέρος αυτού του κόστους.

Περνάμε στο 2ο σύνθημα, το οποίο εκφράζει κεντρικό στόχο, ο οποίος εκφράζεται στη συνέντευξη τύπου που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ για να παρουσιάσει την πολιτική του και το πρόγραμμα του στις εκλογές. «Να έχουμε τη μεγαλύτερη εκλογική δύναμη που έχει πάρει ποτέ ο χώρος». Τι σημαίνει αυτό; Το μόνο που σημαίνει είναι ότι έχουμε τον καλύτερο ηγέτη, που μας έφερε περισσότερους ψήφους. Δεν σημαίνει τίποτα άλλο. Δεν σημαίνει τίποτα απολύτως για την κοινωνία αυτό το πράγμα, απολύτως τίποτα.

Και το τρίτο, το οποίο πετάμε μέσα από μια αγωνία τι επικοινωνιακό μπορούμε να πετάξουμε την τελευταία βδομάδα προκειμένου να δώσουμε μια παρουσία δικιά μας, τον «τρίτο πόλο». Έρχεται και πέφτει ο τρίτος πόλος. Και ξαναρωτάω τίνος αποφάσεις είναι όλες αυτές. Σε σχέση και με τα τρία συνθήματα αυτά, τους τρεις κεντρικούς στόχους. Ο τρίτος πόλος έχει μια βάση, ότι εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει το ανεξάρτητο ρεύμα της Αριστεράς, δεν μπορεί να διαχυθεί μέσα στο χώρο το σοσιαλιστικό, τον κεντρώο χώρο, το δημοκρατικό χώρο. Έχει την ιστορία του, έχει τις ρίζες του και έχει το μέλλον του. Ο τρίτος πόλος εκφράζεται και από τις προτάσεις που έχει κάνει και ο Γλέζος, ΚΚΕ, Ανταρσύα κ.λπ., ο Μπιτσάκης, έχει μια βάση. Όμως όταν την τελευταία βδομάδα που έχεις ένα τεράστιο πρόβλημα σε σχέση με όλον αυτό το χώρο τον ευρωπαϊστικό, ο οποίος είναι στοιχείο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι στοιχείο του Συνασπισμού, είναι στοιχείο συνιστωσών, ορισμένων συνιστωσών του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, έρχεσαι και τους βάζεις ότι θα κάνουμε συζήτηση με το ΚΚΕ και θα πάρουμε πρωτοβουλίες με το ΚΚΕ μετά τις εκλογές τότε ουσιαστικά ενισχύεις τις αποδυναμωτικές τάσεις.

Πήγαμε εντελώς απολίτικα, χωρίς σχεδιασμό, με λάθος σχεδιασμό, με άρπα-κόλλα συνθήματα τα οποία ερχόντουσαν, χωρίς να λειτουργεί το κέντρο αυτό του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν η εκλογική επιτροπή. Ενώ θέλαμε να αναδείξουμε τα θέματα της κρίσης, 1-2-3 θέματα εδώ στις πρώτες συναντήσεις είχαμε πει να πούμε ότι ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει 1-2-3, το θυμάστε αυτό το πράγμα, τη σημασία της αλλαγής των συσχετισμών, να δώσουμε το μήνυμα σ’ αυτόν τον χώρο του ΠΑΣΟΚ ο οποίος με δυσκολία ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ ότι δώστε ακόμα και στην ηγεσία σας ένα άλλο μήνυμα, ότι θέλουμε να είναι αριστερή η αλλαγή, φτάσαμε σε αυτήν την απολίτικη κατάσταση.

Τρίτη σκέψη
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα, ότι διαμορφώσαμε ένα σύστημα το οποίο έβγαζε όλα τα αρνητικά. Ο καθένας από μας και η κάθε συνιστώσα και το κάθε σημείο δράσης μας έχει ένα θετικό πρόσημο και ένα αρνητικό πρόσημο. Εξαρτάται αν ακολουθείς μια πολιτική τέτοια που να ενισχύσεις το θετικό και να αποδυναμώσεις το αρνητικό ή το αντίθετο. Εμείς σε όλα τα στοιχεία τα οποία είχαμε, βγάζαμε το αρνητικό πρόσημο με τη μεγαλύτερη τέχνη που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.

Παράδειγμα, κατά τη γνώμη μου για το Συνασπισμό είναι ένα συν το ότι έχει το δημοψήφισμα, το ότι τα ίδια τα μέλη του αποφασίζουν για τους υποψηφίους και τη σειρά που έχουν οι υποψήφιοι. Παρουσιάσαμε έναν υποψήφιο ο οποίος επιεικώς εμφανιζόταν και χαρακτηριζόταν, χωρίς ο ίδιος να έχει ευθύνες, ως γκρίζος, ως μη αιχμηρός κ.λπ.
Δεύτερον, ένα στοιχείο της δυναμικής μας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το ότι είμαστε η ενότητα της Αριστεράς, απέναντι στο ΚΚΕ είμαστε η ενότητα της Αριστεράς. Εμείς καταφέραμε να φέρουμε σε σύγκληση αντιμαχόμενα, ξένα ρεύματα, οργανώσεις, κόμματα, κινήσεις μέσα στο χώρο της Αριστεράς. Πως εμφανίστηκε αυτό; Ότι έχουμε στη δεύτερη θέση μια υποψήφια που τη φόρεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στον Συνασπισμό, η οποία είναι άσχετη και θα έπρεπε να είναι στο ΚΚΕ.
Άλλο θέμα, είχαμε τον καλύτερο ευρωβουλευτή από το ανανεωτικό, ευρωπαϊστικό ας το πούμε, ρεύμα, ο οποίος παρότι ήταν ευρωβουλευτής του Συνασπισμού σεβάστηκε το ΣΥΡΙΖΑ, δεν έκανε καμία δράση που να έφερε σε δύσκολη θέση οποιαδήποτε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ και τελικά μετατρέπεται σε αδυναμία μας γιατί πάμε να τον πνίξουμε, σε όλα τα ζητήματα σύντροφοι.

Και το βίωσα και εγώ ο ίδιος αυτό, και το βίωσα πολύ έντονα και με ευθύνη που ξεκινάει από αυτόν εδώ το χώρο. Σε σχέση με το θέμα του ντιμπέιτ. Όταν έβλεπα στις εφημερίδες όλη αυτή τη φιλολογία περί «παιδοκτόνου» και ενάντια στη νεολαία, ακολουθήσαμε μια πορεία η οποία αποδιάρθρωνε το σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Τέταρτη σκέψη
Γιατί αυτά σύντροφοι; Κατά τη γνώμη μου οι ευθύνες των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, των άλλων πλην του Συνασπισμού είναι μικρές. Όντας στον Συνασπισμό και μένοντας στον Συνασπισμό γνωρίζω την αμηχανία των συντρόφων και των συντροφισσών του ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζω ότι περιμένουν την πρόταση από τον Συνασπισμό. Γνωρίζω, ότι με εξαίρεση ίσως το Μανόλη το Γλέζο, τον οποίο πρέπει να ακούμε περισσότερο, ενδεχομένως όπως τα θέματα με το ψηφοδέλτιο, οι σύντροφοι μόνο σε ακραίες στιγμές έρχονται σε σύγκρουση με το Συνασπισμό, μόνο όταν είναι κάτι το οποίο είναι ακραίο. Επομένως η ευθύνη, κατά τη γνώμη μου, των άλλων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ είναι στο ότι, θα μπορούσε να πει κανείς, χρειαζόταν μια πιο ενεργητική δράση απέναντι σ’ όλα αυτά τα οποία γίνονται.

Εγώ έγινα δέκτης αυτής της ανησυχίας από πολλούς συντρόφους, την ΚΟΕ, την ΑΚΟΑ, το Γιάννη το Θεωνά, το Μανόλη, το Κόκκινο, από αρκετούς συντρόφους, τους περισσότερους συντρόφους εδώ μέσα. Στην πορεία όμως σύντροφοι αυτό που υπερίσχυσε στην προσπάθεια αυτή των εκλογών ήταν μια ομάδα συντρόφων μέσα στο Συνασπισμό έξω από λειτουργίες του Συνασπισμού ή του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι προωθούσανε δικούς τους στόχους, θεωρούσανε μια σίγουρη επιτυχία την οποία δεν έπρεπε να μοιραστεί με κανένα, ανατρέψανε αυτό το κλίμα και τις αξίες της συλλογικότητας τις οποίες είχαμε. Και εδώ θέλω να αναφέρω δύο στοιχεία.

Το πρώτο είναι το ντιμπέιτ. Εμφανίστηκε ότι διεκδίκησα εγώ το ντιμπέιτ. Δεν διεκδίκησα τίποτα. Είχα ενημερώσει. Ήρθε και με βρήκε ο Θεωνάς, όχι. Με βρήκε η ΚΟΕ, όχι. Με βρήκε η ΑΚΟΑ, όχι. Με ποια έννοια; Με την έννοια ότι και εγώ είχα στο μυαλό μου την ιδέα ότι θα μπορούσε ίσως να σκιάζεται ας το πούμε μια νεολαιίστικη δυναμική που θα μπορούσε να αποκτήσει το εγχείρημα με έναν άλλο κεντρικό λόγο, όχι με τον δικό μου.

Και προέκυψε με τυχαίο τρόπο την τελευταία στιγμή όταν δημοσκοπήσεις μας είχαν φέρει ήδη στο 4% από ένα τυχαίο τηλέφωνο και από μια επίμονη αίτηση δική μου να επιβεβαιωθεί ότι ήταν ομόφωνη θέση του ΣΥΡΙΖΑ και του Συνασπισμού και με μια άμεση επικοινωνία με τον ίδιο το Φλαμπουράρη.

Για ποιο λόγο σύντροφοι όλα αυτά τα παπαγαλάκια; Για ποιο λόγο; Για ποιο λόγο όλα αυτά τα σχέδια; Για ποιο λόγο σύντροφοι δεχόμαστε ότι είναι «προσωπικό στοίχημα» του οποιουδήποτε το πώς θα πάει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Το δεύτερο, στις αρχές της προεκλογικής εκστρατείας έγινε μια συνάντηση δική μου με τον πρόεδρο του ΣΥΝ σχετικά με αυτά τα ζητήματα. Όπου χωρίς να το πιστεύω εγώ, αλλά λέω ας αφήσουμε αυτή τη δυνατότητα, ναι εντάξει να εξελιχτεί με αυτό τον τρόπο. Στην πορεία όμως μπήκε και ένα ζήτημα το οποίο είχε σχέση με την εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ, τη νομική και πολιτική εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία είναι δεδομένη, προβλέπεται από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής. Και το οποίο είναι ασήμαντο πράγμα στην πραγματικότητα, άνευ σημασίας. Όλα αυτά με εντυπωσίασαν εμένα. Η στάση του συντρόφου και των συντρόφων από το Συνασπισμό διότι είχα μπροστά μου τις θέσεις και τον πρόεδρο του Συνασπισμού. Ήρθαμε σε πλήρη διαφωνία. Και είπα, δεν κάνω προεκλογικά θέμα εγώ.

Ρωτάω όμως. Πως γίνεται αυτό, το οποίο το ήξερα, να παίρνονται αυτές οι αποφάσεις για την πολιτική εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς καν να τις έχει συζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ξαναλέω, καταλαβαίνω την αμηχανία των συντρόφων, πως γίνεται να παίρνονται τέτοιες αποφάσεις χωρίς καν να τις έχει συζητήσει ούτε ο Συνασπισμός, όχι ότι αρκούσε, δεν τις είχε συζητήσει καν ο Συνασπισμός. Τις είχε συζητήσει ούτε καν μια τάση του Συνασπισμού. Μία ομάδα συντρόφων χωρίς καμία ευθύνη. Μια ομάδα, η οποία καθοδήγησε και οδήγησε σε αυτή τη διάσπαση δυνάμεων, σε αυτή τη διαίρεση, σε αυτή τη μιζέρια, σε αυτήν την απολιτικότητα το όλο εγχείρημα.

Τελευταίο σημείο
Όπως καταλαβαίνετε, για τον καθένα από μας και για μένα προσωπικά μπαίνουν μια σειρά ερωτήματα. Δυστυχώς αυτό το πρόβλημα δεν σταμάτησε με τις εκλογές, δεν ήταν δίδαγμα οι εκλογές.

Η Κεντρική Επιτροπή του Συνασπισμού ήταν προκλητική, προκλητική όχι γιατί έχει δίκιο ή άδικο, δεν με ενδιαφέρει αν έχει δίκιο ή άδικο, αλλά γιατί σε μια στιγμή που έχει ανέβει η ακροδεξιά, που βλέπουμε κινδύνους από μια στρατηγική έντασης στη χώρα μας και από ένα εντελώς άλλο τοπίο, το οποίο θα μας θέσει εμάς στη γωνία, που αναδείχνεται κεντρικό θέμα το θέμα των μεταναστών στο οποίο έχουμε μια δυσκολία να μπούμε με νέους όρους χωρίς να αφήνουμε τις αρχές μας, που το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ότι είναι μια δύναμη που μπορεί να κερδίσει την αυτοδυναμία, που εμείς όχι μόνο δεν ήρθαμε τρίτο κόμμα αλλά ήρθαμε πέμπτο κόμμα ασχολείται με την επετηρίδα στην προεδρεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Το βίωσα στα Χανιά που ήρθαμε έκτο κόμμα. Αυτή τη στιγμή, κεντρικό ζήτημα ή ένα από τα κεντρικά ζητήματα έχει αναδειχθεί το ποιος θα είναι ο πρόεδρος και ποιος θα είναι ο κεντρικός αρχηγός.

Πιστεύω ότι έχουμε περάσει σε μια απαξίωση, σε μια φάση απαξίωσης και αποδόμησης του εγχειρήματος. Εγώ ακολούθησα την τακτική, σε ένα νοσηρό κλίμα που είχε διαμορφωθεί πριν τις ευρωεκλογές, και το ξέρετε το νοσηρό κλίμα που υπήρχε, το ξέρετε, κάθε φορά που λέγαμε θα κάνουμε μια συνέλευση, μια πρωτοβουλία κ.λπ., υπήρχε μια νοσηρή κατάσταση. Την ανέχτηκα. Ανέχτηκα ξέροντας ποιοι είναι και πως καθοδηγείται και που πηγαίνει αυτό το εγχείρημα στις ευρωεκλογές.

Θυμάται καλά ο Ρούντι, από την πρώτη στιγμή του ‘λεγα κάνεις μεγάλο λάθος αν νομίζεις ότι έχουμε την Ελένη τη Σωτηρίου σίγουρη. Είναι έτσι ή όχι;
Έχουμε μια κατάσταση η οποία πολιτικά δεν μας οδηγεί πουθενά κατά τη γνώμη μου και έχουμε τώρα μια εικόνα αποδόμησης, όπου για μένα ένα κεντρικό στοιχείο, το κεντρικό στοιχείο το οποίο προσπάθησα από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα την προεδρία του Συνασπισμού και ενεργό ρόλο στον ΣΥΡΙΖΑ ήτανε να δώσουμε μια εικόνα εναλλακτική. Ότι έχουμε άλλους κώδικες αξιών και λειτουργούμε με διαφορετικό τρόπο από τα άλλα κόμματα και σ’ αυτή τη βάση έγιναν οι αλλαγές στην προεδρία του Συνασπισμού, η συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο του Ηρακλείου.

Και να κάνω εδώ μια παρένθεση, θα σας το πω αυτό, ότι έχουμε εδώ μέσα συντρόφους και στελέχη στη μεγάλη τους πλειοψηφία υψηλού ήθους, πολύ υψηλού ήθους. Θέλω να πω εδώ ότι πριν από τις εκλογές του 2007 είχα μια συνάντηση με τη Νάντια όπου ήτανε και ο Δήμος, όπου τους ζήτησα να ενισχύσουν η Νάντια το ΣΥΡΙΖΑ και να είναι υποψήφια και δέχτηκε. Λένε, σε ποια περιφέρεια, σκεφτόμαστε μια περιφέρεια της Αθήνας. Τους λέω όχι θαρθείτε στο Ηράκλειο για να ενισχύσουμε αυτή την προσπάθεια για να βγει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και να δούμε μέσα από τις αλλαγές σε λίγους μήνες ενδεχομένως να υπάρχει και η αλλαγή στον βουλευτή Ηρακλείου και ήταν οι πρώτοι που με πιέζαν συνεχώς να μη παραιτηθώ από το Ηράκλειο.

Θέλω να πω, μέσα σε αυτά τα πλαίσια είναι αποδόμηση σύντροφοι, χάνει το κύριο προσόν του ο ΣΥΡΙΖΑ, έχασε το προσόν της δύναμης η οποία συμμετέχει στην πολιτική ζωή και τη διαμορφώνει και προσωρινά το πήρε το ΛΑΟΣ. Το ΛΑΟΣ επιχειρεί να κάνει αυτό που κάναμε εμείς μετά το άρθρο 16. Εμείς διαμορφώναμε την ατζέντα σε πολύ μεγάλο βαθμό, εμείς φέραμε τα θέματα της παιδείας, εμείς αποδομήσαμε τη Νέα Δημοκρατία, πρώτα απ’ όλα εμείς. Εντάξει; Εκφράζοντας, πυροδοτώντας, συμμαχώντας με τα κινήματα τα οποία γίνανε. Εμείς διαμορφώσαμε αυτόν τον εναλλακτικό ριζοσπαστικό λόγο. Και έχουμε σήμερα πολιτικό πρωταγωνιστή το ΛΑΟΣ. Χάσαμε αυτό το πολιτικό αν θέλετε πλεονέκτημα που δύσκολα κατακτιέται με το άρθρο 16 και χάνουμε και το ηθικό πλεονέκτημα το οποίο μας το κληροδοτεί η γενιά του Μανόλη του Γλέζου.

Δεν μπορώ να βλέπω εγώ αυτά τα δημοσιεύματα στις εφημερίδες ούτε για το ΣΥΡΙΖΑ ούτε και για τον εαυτό μου. Δεν γίνεται. Δεν γίνεται να βλέπω του Χατζόπουλου το σκίτσο τη μέρα που πέθανε ο Παπαγιαννάκης που να λέει «εις μνήμην του Παπαγιαννάκη» ο Αλαβάνος με τον Τσίπρα τσακώνονται για το ποιος θα πάει στο ντιμπέιτ επειδή υπήρξαν τα παπαγαλάκια, τα οποία θέσαν αυτό το θέμα.

Με αυτήν την έννοια σύντροφοι για να προστατεύσω το ΣΥΡΙΖΑ και για να προστατεύσω και τον εαυτό μου, θέλω να προστατεύσω τον εαυτό μου, πιστεύω ότι κάθε βήμα που προστατεύει από μια αρνητική πορεία είναι κάτι το οποίο μένει στην ιστορία της Αριστεράς. Και για να υπάρξει διέξοδος σε αυτό το θέμα, δεν θα δώσω κανέναν αγώνα εγώ για καμία καρέκλα, ούτε θα χρησιμοποίησω το ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στο Συνασπισμό ή ορισμένους του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στο Συνασπισμό. Είναι έξω από τις δυνατότητες μου. Και για να πω ξανά ότι δεν μας ενδιαφέρει η καρέκλα και για να υπάρξει μια διέξοδος όπου θα αξιοποιηθούν όλοι οι σύντροφοι, όπου θα εναρμονιστούν οι σχέσεις του Συνασπισμού με το ΣΥΡΙΖΑ.

Στις συνθήκες αυτές έχω αποφασίσει να σας ανακοινώσω την παραίτησή μου από βουλευτής προκειμένου να υπάρξει μια διέξοδος, προκειμένου να προστατεύσω το ΣΥΡΙΖΑ και προκειμένου να προστατεύσω αυτά τα λίγα πράγματα τα οποία έχω δώσει μαζί με τις αδυναμίες μου –για να κάνω την αυτοκριτική μου, βαθιά αυτοκριτική για τους τρόπους με τους οποίους χειρίστηκα μετά τις εκλογές του 2007 πάρα πολλά πράγματα, πράγμα το οποίο πιστεύω ότι θα είναι ωφέλιμο για το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά.

Φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές...


Τις τελευταίες ημέρες η δήλωση του Α. Αλαβάνου στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ότι προτίθεται να παραιτηθεί από κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και βουλευτής δημιούργησε μεγάλη αναταραχή στον χώρο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτοι απ' όλους ταράχτηκαν εκείνοι που έχουν συνηθίσει να λειτουργούν με ίντριγκες και κομπεμί. Αυτοί που αντιλαμβάνονται την λειτουργία των οργάνων ως μια απλή διαδικασία επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων. Γι αυτό αιφνιδιάστηκαν και ζήτησαν αναβολή, όταν διαπίστωσαν ότι η τοποθέτηση του Α. Αλαβάνου δεν ήταν ενταγμένη σε αυτόν τον τρόπο λειτουργίας της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ…

Η ενέργεια αυτή του Αλ. Αλαβάνου έχει αναδειχθεί στην κοινή γνώμη από τα ΜΜΕ ως η κορύφωση της “μονομαχίας” ανάμεσα στον Αλέκο και τον Αλέξη. Και θα ήταν το πρώτο θέμα στην επικαιρότητα, αν δεν είχε συμβεί η εκτέλεση του αστυνομικού της αντιτρομοκρατικής. Σχεδόν όλοι αναρωτιούνται για τις πολιτικές διαφωνίες που υποκρύπτονται πίσω από αυτή την αντιπαλότητα. Το μυστήριο εντείνεται ακόμα περισσότερο από τις ανακοινώσεις που προέρχονται πηγές – επίσημες και ανεπίσημες - του ΣΥΝ, αλλά και των άλλων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Μερικές φορές οι ερμηνείες που κυκλοφορούν, ξεφεύγουν από το πολιτικό κουτσομπολιό. Στην Σοβιετική Ένωση το καθεστώς έστελνε τους “διαφωνούντες” στα ψυχιατρεία. Εδώ, κάποιοι που δεν έχουν την εξουσία να επιβάλουν ανάλογα μέτρα, αρκούνται σε ψυχαναλυτικές ερμηνείες της πολιτικής συμπεριφοράς του σ. Αλαβάνου.

Μια άλλη παραίτηση του Α. Αλαβάνου είχε προκαλέσει μεγάλη αναταραχή και είχε ταράξει τα λιμνάζοντα νερά όχι μόνο στον ΣΥΝ, αλλά στο σύνολο της αριστεράς. Ήταν η παραίτηση που οδήγησε τον Α. Τσίπρα στην αρχηγία του ΣΥΝ. Οι εξελίξεις που πυροδοτήθηκαν τότε από την αλλαγή ηγεσίας στον ΣΥΝ, ξεπέρασαν κατά πολύ τις πολιτικές και ιδεολογικές συντεταγμένες του «αριστερού ρεύματος» και κατέγραψαν μια ρήξη με το παρελθόν του ΣΥΝ, με όρους που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε συχνά στα κόμματα της αριστεράς. Η ρήξη αυτή ανέτρεψε τότε το καθεστώς συναλλαγής με το οποίο προσδιορίζονταν οι ισορροπίες εντός του ΣΥΝ ανάμεσα στο αριστερό ρεύμα τους ανανεωτικούς. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν διαμόρφωσαν τα πολιτικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ ως ενός νέου πολιτικού χώρου με αριστερά χαρακτηριστικά που διεκδικεί την αυτονομία του απέναντι στον δικομματισμό. Αυτή ήταν - και παραμένει - η μεγάλη πολιτική κατάκτηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η δυναμική που απόκτησε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, ξεπέρασε πολύ σύντομα την απλή εκλογική συνεργασία και ανέδειξε την ανάγκη για πολιτική συγκρότηση που υπερβαίνει τις συνιστώσες και να ακυρώνει τους παγιωμένους συσχετισμούς ανάμεσα στους μηχανισμούς που συγκρότησαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως εκλογική συμμαχία. Σήμερα, που διακυβεύεται η ηγεμονία τους, αυτοί οι μηχανισμοί, ετοιμάζονται να πάρουν την ρεβάνς. Η ανάδειξη του Ν. Χουντή στην 1η θέση του Ευρωψηφοδέλτιου μέσα από μια διαδικασία δημοσιοϋπαλληλίστικης προαγωγής όπως και η ανάδειξη προσώπων όπως του Ν. Βούτση και του Αλ. Φλαμπουράρη ως βασικών στηριγμάτων του Α. Τσίπρα στον κομματικό κατεστημένο, καταγράφουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την κυριαρχία αυτών των μηχανισμών. Στο στόχαστρο αυτών των μηχανισμών έχει βρεθεί αυτή την στιγμή ο σ. Α. Αλαβάνος και κυρίως το μέλλον του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η φραξιονιστική πάλη δίχως αρχές που διεξάγεται σήμερα ανάμεσα στο αριστερό ρεύμα και τους ανανεωτές στον χώρο του ΣΥΝ δεν κυριαρχείται από πολιτικά χαρακτηριστικά. Παράγει όμως πολιτικά αποτελέσματα. Όλοι επικαλούνται την ενότητα και στηρίζονται τον κομματικό πατριωτισμό. Το επίδικο αντικείμενο της συναλλαγής βρίσκεται εκτός του ΣΥΝ: είναι το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ...

Οκτώ σημεία για μια πρώτη αποτίμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ


1.Στο εκλογικό αποτέλεσμα αποτυπώνονται:
  • α) Η κρίση του πολιτικού συστήματος, όπως εκφράστηκε από τα μεγάλα ποσοστά αποχής.
  • β) Η συντηρητική μετατόπιση της κοινωνίας που φαίνεται να ζητά «νόμο και τάξη» και κοινωνική ομαλότητα ώστε οι πολίτες κατά μόνας και με την ψευδαίσθηση του ατομικού βολέματος να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κρίσης. Αυτό εκφράστηκε με τη βουβή και δημοσκοπικά απρόβλεπτη ψήφο προς το ΛΑΟΣ.
  • γ) Η αντιφατική ευαισθησία ενός κόσμου για ζητήματα περιβάλλοντος, η οποία διακηρύσσεται έντονα εκεί που είναι ανώδυνη για τον καθένα μας αλλά όταν φτάνει στις πρακτικές συνέπειες της, συγκρούεται με το περιβαλλοντοκτόνο μικροαστικό όνειρο. Αυτή η ευαισθησία στις ευρωεκλογές. συσχετίστηκε με την κρίση του πολιτικού συστήματος και παρήγαγε την ψήφο αλλά όχι τον “γάμο” ενός κόσμου με τους Ο-Π.
  • δ) Η αδυναμία της αριστεράς να αποτελέσει αντίβαρο στη συντηρητική μετατόπιση, να πείσει ότι δεν αποτελεί μέρος του υπό κρίσιν πολιτικού συστήματος και ότι υπάρχει ανάγκη για μια διαφορετική πολιτική κατεύθυνση.

2.Ας έρθουμε τώρα συγκεκριμένα στον ΣΥΡΙΖΑ. Καταρχήν είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη εκλογική ήττα. Όποιος αρνείται αυτό το γεγονός ή είναι αφελής ή υφίσταται εκούσια τύφλωση για να δικαιολογήσει πολιτικές γραμμές, ηγεσίες και μηχανισμούς. Σε κάθε περίπτωση, η άρνηση του γεγονότος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη εκλογική ήττα οδηγεί στην πολιτική περιθωριοποίηση της αριστεράς και στην απόσχισή της από κάθε έννοια μαζικής πολιτικής. Αν κανείς συμβιβαστεί με την ιδέα ότι το 4,7% είναι η απεύθυνση της αριστεράς στην κοινωνία, με πρόσχημα το να είναι συνεπής, αντικαπιταλιστική, ριζοσπαστική ή να φέρει οποιονδήποτε άλλο χαρακτηρισμό, τότε στις επόμενες εκλογές το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα χαμηλότερο. Παραπέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη ήττα και σε επίπεδο εντυπώσεων. Συγκεκριμένα, η διάψευση καλλιεργούμενων προσδοκιών για υψηλότερα ποσοστά, που με ψύχραιμες εκτιμήσεις κινούνταν στο 6-7%, αποτελεί πηγή απογοήτευσης τόσο για τον κόσμο που στρατεύθηκε στο εγχείρημα όσο και για τους ψηφοφόρους.

3.Υπάρχει ένα άλλοθι για την εκλογική αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό αφορά την επίθεση που δέχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τον προηγούμενο Δεκέμβρη από συμφέροντα, δημοσιογράφους και ΜΜΕ. Το γεγονός είναι αληθές. Όμως η επίκλησή του ως εξήγηση της εκλογικής αποτυχίας έχει ως συνέπεια τη θέση ότι κάθε μαχόμενη αριστερά, που ενοχλεί το σύστημα, δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει μεγάλα εκλογικά ποσοστά και κατά συνέπεια οι εκλογές δεν θα πρέπει να την ενδιαφέρουν. Και αυτή η αντίληψη πιστεύω ότι οδηγεί αυτομάτως εκτός πολιτικής σκηνής.

4.Επίσης, προτείνεται ως αίτιο της εκλογικής αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ η μη εκπομπή ενιαίου πολιτικού στίγματος προς την κοινωνία. Πολλές φορές μειοψηφικές φωνές στον ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζαν, με το κύρος του βουλευτή, απόψεις διαφορετικές από τη συμφωνημένη πολιτική γραμμή. Μάλιστα, συχνά αυτή η εκπεφρασμένη διχογνωμία έγινε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης για να πληγεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει ότι η μη ενιαία απεύθυνση αποτελεί πρόβλημα για κάθε πολιτικό οργανισμό. Ο μη ενταγμένος κόσμος, που δεν ξέρει παρασκήνια, πλειοψηφίες και μειοψηφίες, αναγνωρίζει αναξιοπιστία σε κάθε πολιτικό οργανισμό που εκφράζει παραπάνω από μία απόψεις για το ίδιο θέμα. Όμως το ζητούμενο εδώ δεν είναι μόνο να αλλάξει η αριστερά απέναντι σε αυτό, αλλά και η κοινωνία – το ακροατήριο μας. Είναι πλούτος για την αριστερά η ύπαρξη διαφορετικών απόψεων και ρευμάτων στο εσωτερικό της καθώς και αρετή η δημόσια πολυφωνία. Ιδιαιτέρως σήμερα που η στρατηγική της αριστεράς είναι θολή, που ο σοσιαλισμός και ο κομουνισμός είναι οράματα επιβαρυμένα από την ιστορική αποτυχία της αριστεράς στον εικοστό αιώνα. Αυτό ο κόσμος θα πρέπει να το χωνέψει και να το κατανοήσει. Ωστόσο, και η αριστερά θα πρέπει να αλλάξει. Ακόμα και σε έναν πολυφωνικό πολιτικό οργανισμό υπάρχουν μειοψηφίες και πλειοψηφίες, υπάρχουν συμφωνημένες και μη απόψεις και ό,τι εκφράζεται δημόσια θα πρέπει να εκφράζεται ως αυτό που είναι. Οι απόψεις μιας συνιστώσας ως απόψεις μιας συνιστώσας, οι απόψεις ενός βουλευτή ως απόψεις ενός βουλευτή και οι απόψεις της πλειοψηφίας, ή οι συναινετικές απόψεις ως απόψεις της πλειοψηφίας, ή ως συναινετικές απόψεις. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να προσπαθεί να επιβάλλει απόψεις, εκβιασμούς και διλήμματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ «κάνοντας παιχνίδι» μέσω των ΜΜΕ που εξυπηρετούν δικά τους συμφέροντα. Θα πει κανείς ότι τώρα μας λες ένα ευχολόγιο ενώ στην πράξη αυτά δεν γίνονται. Αν όμως είναι έτσι, και αυτά δεν γίνονται, ούτε και αξίζει να τα προσπαθήσουμε, τότε καλύτερα να πάμε σπίτι μας ή … ο καθένας σπίτι του αν προτιμάται.

5.Την εποχή του δημοσκοπικού φουσκώματος του ΣΥΡΙΖΑ, παρά πολύς κόσμος κυρίως από το ΠΑΣΟΚ μας προσέγγιζε σε επίπεδο δυνητικής ψήφου. Όμως ο κόσμος αυτός είχε ένα βασικό χαρακτηριστικό το οποίο επί χρόνια καλλιεργούνταν, τον κυβερνητισμό. Θεωρούσε δηλαδή ότι όλες οι κοινωνικοπολιτικές αλλαγές πραγματοποιούνται από ένα κόμμα που ασκεί κυβερνητική εξουσία. Γι αυτό και αυτός ο κόσμος έβλεπε στον ΣΥΡΙΖΑ την προοπτική ενός συνεταίρου του ΠΑΣΟΚ, τη συγκρότηση μιας κεντροαριστερής κυβέρνησης. Εμείς τότε σε όλους τους τόνους διακηρύξαμε ότι τέτοια συνεργασία δεν πρόκειται να γίνει. Και πολύ καλά κάναμε! Ωστόσο, κάναμε παιχνίδι με αυτούς τους δυνητικούς ψηφοφόρους; Παρουσιάσαμε συγκεκριμένες προτάσεις για μια αριστερή μεταρρύθμιση σε ριζοσπαστική κατεύθυνση; Προτάσεις που να απαντούν άμεσα στα προβλήματα του κόσμου; Απευθύναμε συγκεκριμένες προτάσεις σε άλλους πολιτικούς χώρους, του ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανομένου; Προσπαθήσαμε να ανοίξουμε συγκεκριμένα μέτωπα; Όχι για να αυτοεπιβεβαιωθούμε, αλλά για να πιέσουμε και ενδεχομένως να κερδίσουμε και καμιά νίκη. Για παράδειγμα, ακόμα και μέσα στην κρίση όταν όλοι μιλούσαν για τα εργοστάσια που κλείνουν και την αύξηση της ανεργίας εμείς θέσαμε μαχητικά το ζήτημα του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για όσους κατοικούν στην Ελλάδα; Στις λίγες περιπτώσεις που έγιναν αυτά, οι περισσότεροι στον ΣΥΡΙΖΑ στραβοκοίταζαν και ψιθύριζαν ότι κάποιοι πάνε να το «πουλήσουν». Ή ακόμα και όταν γίνονταν κάποιες προτάσεις αυτό που εξετάζαμε δεν ήταν η ορθότητα της πρότασης αλλά πως θα διατυπωθεί έτσι ώστε να μην χωράει κανείς άλλος εκτός από εμάς. Εφόσον ορθά δεν θέλαμε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ πόσο επεξεργαστήκαμε και ζυμώσαμε την άποψη για αριστερή διακυβέρνηση; Πόσο σοβαρά προτείνεται σήμερα η πρωτοβουλία για τη δημιουργία τρίτου πόλου; Απ’ όσο καταλάβαινα και καταλαβαίνω όλα αυτά γίνονταν και γίνονται δειλά, με το φόβο μήπως πάμε «δεξιά». Η αριστερή διακυβέρνηση παρουσιάζονταν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις ως κόλπο απέναντι στο πλεύρισμα του ΠΑΣΟΚ και ο τρίτος πόλος λέγεται ότι δεν απευθύνεται στις ηγεσίες αλλά στη βάση, λες και οι βάσεις και τα ακροατήρια στα κόμματα είναι ανεξάρτητες από τις ηγεσίες. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή… Αυτά όμως δυστυχώς πέραν από τον γράφοντα τα βλέπει και τα καταλαβαίνει και ο κόσμος. Και όταν εσύ του δίνεις μόνο υποσχέσεις για κινήματα και σοσιαλισμό, είναι σαν να του λες ότι δεν θέλεις ούτε την ψήφο του αν δεν έρθει να γραφτεί στο κόμμα.

6.Όμως ο κόσμος που απογοητεύτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο οι δυνητικοί ψηφοφόροι του αλλά και κόσμος ανένταχτος ο οποίος βρίσκονταν σκόρπιος εκτός πολιτικών οργανώσεων και κομμάτων, δραστηριοποιούνταν σε κοινωνικούς χώρους και κινήματα ή ακόμα ήταν σπίτι του. Πολλοί από αυτούς στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν με βαριά καρδιά, ενώ όταν έγινε η πρώτη πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν γεμάτοι ορμή και διάθεση για πολιτική δουλειά. Και ο κόσμος αυτός δεν είναι απλός ψηφοφόρος, είναι κόσμος ο οποίος φέρνει ψήφους. Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ για να κρατήσει αυτόν τον κόσμο; Προσπάθησε οργανωμένα να συγκροτήσει παντού τοπικές επιτροπές; Αλλά και όπου υπήρξαν τοπικές επιτροπές, έγιναν αυτές ζωντανά κύτταρα παραγωγής πολιτικής; Η απάντηση είναι αρνητική. Στις περισσότερες περιπτώσεις, και κυρίως οι εξαιρέσεις αφορούν την επαρχία, οι τοπικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίστηκαν είτε ως ιμάντες μεταβίβασης γραμμής και προπαγανδιστικοί μηχανισμοί των κεντρικών αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ είτε ως περιβάλλοντα αλίευσης μελών για τις διάφορες συνιστώσες. Και όπου υπήρχαν ανέντακτοι αυτοί ήταν το αναγκαίο ντεκόρ, ίσα για να λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι άθροισμα συνιστωσών. Κάναμε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αντικείμενο ευρείας πολιτικής διαβούλευσης σημείο προς σημείο στις τοπικές επιτροπές; Πότε έγινε σοβαρή συζήτηση, εσωτερική ζύμωση και παρέμβαση για ένα ζήτημα; Πότε συνδέθηκαν οι θεματικές με τις τοπικές επιτροπές για να γίνει κάποιου τύπου πολιτικός διάλογος. Και με ποιον άλλον τρόπο θα δεθεί ένα πολιτικό δυναμικό, αν όχι στη βάση ενός πολιτικού διαλόγου που οδηγεί σε συγκεκριμένες πρακτικές. Θα πρέπει να γίνει σε όλους κατανοητό ότι ο ανέντακτος κόσμος δεν είναι νεροκουβαλητής για καμιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να ενταχθεί, να έχει θέση και λόγο στην διαμόρφωση της γραμμής, στην πρακτική αλλά και στις αποφάσεις ενός ενιαίου δημοκρατικού πολυτασικού σχήματος της αριστεράς.

7.Ένα κομμάτι της αποχής, ιδιαιτέρως στη νεολαία, είχε αριστερό πρόσημο. Ενδεχομένως ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ο επόμενος, μετά τον δικομματισμό, που επλήγη από την αποχή. Άνθρωποι με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε σε κινήματα και αγώνες του γύρισαν την πλάτη στις εκλογές. Αυτός ο κόσμος πρέπει να προσεγγισθεί και ο μόνος τρόπος για να πεισθεί να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές είναι να δει εμπράγματα ότι η εκπροσώπηση στους θεσμούς δεν είναι μόνο καταγραφή κουκιών, αλλά ότι μπορούν να υπάρξουν και πρωτοβουλίες και να επιτευχθούν θεσμικές νίκες οι οποίες να είναι συμπληρωματικές προς όποια κινηματική κατεύθυνση. Θα πρέπει να δει ότι σε κεντρικό επίπεδο και γύρω από τους θεσμούς δεν αναπτύσσεται μια γραφειοκρατία και ένα κυνήγι θέσεων και εδράνων. Θα πρέπει να δει ότι οι βουλευτές δεν ορίζονται με βάση την κομματική επετηρίδα. Θα πρέπει να δει στην πράξη και αποτελεσματικά την εφαρμογή της εναλλαγής των βουλευτών. Αρχίζοντας μάλιστα άμεσα από τον ένα ευρωβουλευτή που εξελέγη. Ο κόσμος αυτός θα πρέπει να διαπιστώσει ότι θέλουμε μια αριστερά που κανένα στέλεχος της δεν διεκδικεί να γίνει βουλευτής και ότι η παρουσία κάποιων στα βουλευτικά έδρανα είναι άχθος.

8.Τέλος, δεν θεωρώ ότι κανείς περισσεύει στην αριστερά! Ο στόχος μας πρέπει να παραμείνει η συνεχής προσπάθεια εμβάθυνσης και πλατέματος της ενότητας της αριστεράς. Εμβάθυνση σε σχέση με τα πολιτικά χαρακτηριστικά με τις διαδικασίες πολιτικού διαλόγου, με τις διαδικασίες πρακτικού πειραματισμού και εξαγωγής συμπερασμάτων και πλάτεμα σε σχέση με τη συμμετοχή διαφορετικών ρευμάτων και συνιστωσών. Ο στόχος μας δεν μπορεί να είναι η διαχείριση των ανθρώπων που είναι ήδη αριστεροί, ούτε η κατανίκηση των άλλων αριστερών σχηματισμών, όπως το ΚΚΕ, αλλά το να εντάσσονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι που μέχρι σήμερα δεν συγκινούνταν από την αριστερά, στο εγχείρημά της και το να διεισδύει ο αριστερός λόγος σε όλο και ευρύτερα ακροατήρια. Υπό αυτό το πρίσμα, ο αριστερός ρεφορμισμός, η αριστερή σοσιαλδημοκρατία θα πρέπει να αποτελούν ένα ρεύμα αυτού του εγχειρήματος. Επίσης υπό το ίδιο πρίσμα θα αποτελούσε τεράστιο πισωγύρισμα για την ενωτική προσπάθεια της αριστεράς η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε αυλόγυρο και εκλογική σανίδα σωτηρίας του ΣΥΝ, όπως ήταν επί προεδρίας Κωνσταντόπουλου. Το πολιτικό στοίχημα για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που απαιτεί αρετή και τόλμη, είναι η προσπάθεια υπέρβασης των συνιστωσών ως αυτόνομων πολιτικών οντοτήτων. Με ποιον τρόπο θα γίνει αυτό, με ποια επιμέρους βήματα με ποιον ρυθμό, αυτό πρέπει να συζητηθεί. Ωστόσο, η κατεύθυνση δεν μπορεί να είναι διαφορετική.

Τοποθέτηση στην τοπική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ-ΘΗΣΕΙΟΥ
Βαλάντης Στεργίου (17/6/09)

ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ