ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2023

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ : 50 χρόνια μετά, σκηνές από την πορεία (video)

- παραμύθια με σημαίες... - η “κεφαλή” της πορείας... - εικόνες από το “αριστεροχώρι”…

Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2023

50 χρόνια μετά: «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ»;




Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

1. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου από την πρώτη μέρα που εκδηλώθηκε, τρόμαξε την χούντα της 21ης Απριλίου αλλά και ξάφνιασε τα επιτελεία της παραδοσιακής Αριστεράς. Δεν χωρούσε στα σχέδιά τους, ήταν κάτι πέρα από τη συντεταγμένη λαϊκή πάλη με τα μεταβατικά προγράμματα για τον σοσιαλισμό (είτε αυτά περιλάμβαναν ως ιστορικό στάδιο την «φιλελευθεροποίηση Μαρκεζίνη», είτε όχι). Συνήθως σε ανάλογα συμβάντα οι πολιτικοί μηχανισμοί της Αριστεράς λαμβάνουν την θέση παρατηρητή, αναμένοντας να ωριμάσουν οι συνθήκες. Συνέβαλε σε αυτό και το ξαφνικό φούντωμα της εξέγερσης καθώς και οι συνθήκες παρανομίας, που δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Αντίθετα, οι Άνθρωποι της Αριστεράς που βρέθηκαν παρόντες στην εξέγερση, έλαβαν ενεργό μέρος. Σημαντική ήταν και η συμμετοχή τους στην “συντονιστική επιτροπή”. Η συντονιστική έλεγχε τον ραδιοφωνικό σταθμό, τις ηχητικές εγκαταστάσεις, το ιατρείο και γενικότερα τον χώρο του Πολυτεχνείου. Όμως ο κόσμος της εξέγερσης ήταν ευρύτερος, συμπεριλάμβανε όλους όσους συμμετείχαν ή συμπαραστέκονταν στην εξέγερση με πολλούς τρόπους, με δράσεις μέσα και έξω από τον χώρο του Πολυτεχνείου και φώναζε τα δικά του συνθήματα. Με όχημα τις προϋπάρχουσες δομές του φοιτητικού αντιδικτατορικού κινήματος και την φωνή του ραδιοφωνικού σταθμού, η φωτιά της εξέγερσης μεταδόθηκε σ’ όλη την χώρα. Έκανε αισθητή την παρουσία της με καταλήψεις πανεπιστημίων και σε άλλες πόλεις της χώρας.

Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2023

Ποιό είναι τελικά το ζητούμενο για την ανασύνταξη της Αριστεράς: ΜΕΤΩΠΟ ή ΚΟΜΜΑ;


Αναδημοσίευση από το "aristera.eu"

- Ένα σχόλιο για το κείμενο: “Προτιμώ να παλεύω ίσως μάταια, παρά να ζω μάταια… ”, στο οποίο ο Δημήτρης Ζερβουδάκης περιγράφει με ακρίβεια και γλαφυρότητα τις παθογένειες της υπαρκτής Αριστεράς:



Ακριβής και τεκμηριωμένη περιγραφή της παθολογίας της υπαρκτής Αριστεράς των μηχανισμών από τον Δημήτρη Ζερβουδάκη.

Μια παρατήρηση μόνον σε ένα σημείο που κατά την γνώμη μου ενέχει μια μορφής αντίφαση με την συνολική αντίληψη που εκφράζει. Αυτό αφορά στην παρακάτω παράγραφο:

Η δημιουργία ενός ευρέος μετώπου μετατίθεται από χρόνο σε χρόνο στο άχρονο διηνεκές, λόγω ανωριμότητας των συνθηκών! Ακόμη και σε περιπτώσεις όπου οι κρατικές δολοφονίες ως προφανής λόγος, σμιλεύουν συνειδήσεις στο δρόμο. Χιλιάδες νέοι αγωνιστές ωθούνται στον ενοχικό απομονωτισμό και στην μοναχική αντίδραση μέσα από αυτόν.

Δεν ισχύει (όπως αναφέρει παρακάτω το κείμενο) ότι η “ενότητα” είναι “δημοκρατικό πρόταγμα”. Δημοκρατικό πρόταγμα είναι η αρχή της ισότητας: Αν εκλάβουμε το “μέτωπο” ως μια αυτοθέσμιση μιας μορφής συλλογικής πολιτικής συγκρότησης θα πρέπει για ισχύει η ισοτιμία μεταξύ των συμμετεχόντων. Αυτή η ισοτιμία δεν μπορεί να υπάρξει, όταν για παράδειγμα σε ένα “μέτωπο” συμμετέχουν και οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις (είτε λειτουργούν με τον “δημοκρατικό συγκεντρωτισμό” είτε όχι) και απλά μέλη ως άτομα.

Αυτή η μορφή συνύπαρξης είναι και εκτός των ορίων της παραδοσιακής αστικής αντίληψης για την δημοκρατία: Θυμάμαι για παράδειγμα όταν άρχισε να εμπεδώνεται η νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα στην χώρα μας, είχε γίνει προσπάθεια στους επιστημονικούς/επαγγελματικούς συλλόγους να συμμετέχουν ισότιμα ως μέλη και να εγγράφονται εταιρίες (όπως τους μηχανικούς, τους δικηγόρους κλπ), όπου μετά από την γενικότερη κατακραυγή δεν επιβλήθηκε…


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ