….Όσες και όσοι προσπαθούν να βγάλουν άκρη από αυτό με όρους “σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας και της κουλτούρας” δεν θα βγάλουν άκρη και πολύ σε αυτό το συγκείμενο. Οι κλασικές κατηγορίες της εθνικής πολιτικής φιλοσοφίας δεν έχουν και πολύ νόημα εκτός των στενών πλαισίων της δυτικής ευρώπης και των “παλαιών κρατών”. Και ο λόγος είναι ότι δεδομένου ότι ποτέ δεν υπήρξαν σαφή όρια μεταξύ “ουκρανισμού” και “ρωσικότητας”, αυτά ήταν ταυτότητες πολύ ρευστές και σχετικά χαμηλά στην προτεραιότητα ως ζητήματα. Είναι τώρα, με αυτές τις συγκρούσεις που συγκροτείται ένας αμιγής ουκρανισμός και ένας αμιγής ρωσισμός (προσωπικά μου είναι δύσκολο να φανταστώ ακόμα πως θα μοιάζει μια ρωσική κουλτούρα χωρίς την ουκρανία και πως μια ουκρανία χωρίς την ρωσικότητα, για να χρησιμοποιήσω τους όρους αυτούς έτσι λίγο πρόχειρα). Όσες και όσοι κόπτονται να υπερασπίσουν την κατάσταση με όρους εθνικών αφηγήσεων, “σεβασμού” στην κυριαρχία του άλλου κτλ, ας μην ανησυχούν. Τώρα θα πάρουν ακριβώς αυτό που θέλουν, μια αποκαθαρμένη εθνική ρωσική αφήγηση, χωρίς ουκρανισμό, χωρίς ουκρανικές λέξεις στα ρώσικα, χωρίς ουρκανική λογοτεχνία και σινεμά στη ρωσία, και φυσικά το αντίστοιχο στην Ουκρανία. Τώρα συγκροτείται ακριβώς η εθνική αφήγηση, ο ηρωισμός, τα θυματα, οι θυσίες, το έθνος….
https://www.aftoleksi.gr/2022/02/24/tin-oykrania/
Αναρτήσεις
