ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

Η εργατική τάξη και τα τείχη της Ιεριχούς



Με αφορμή την εργατική πρωτομαγιά...

Αναδημοσίευση από την "ΚΑΤΙΟΥΣΑ"
του Χρήστου Μιάμη

Η επίκληση της εργατικής τάξης, που πολλές φορές μοιάζει με επίκληση μιας αόρατης δύναμης που βρίσκεται κάπου κρυπτόμενη, αναμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να εμφανιστεί, είναι στιγμές που λαμβάνει τον χαρακτήρα θεολογίας. Ως σαν να υπάρχει μια αμόλυντη, μια ατόφια εκδοχή της που ως από μηχανής Θεός ή ως Αθηνά από το κεφάλι του Δία, θα ξεπηδήσει δίνοντας την οριστική λύση στο κοινωνικό ζήτημα. Έτσι καταλήγουμε συνήθως είτε να λιβανίζεται είτε να καθυβρίζεται η εργατική τάξη, αφενός ως το επαναστατικό υποκείμενο που ακόμη δεν έχει εμπεδώσει τον ιστορικό του ρόλο αλλά σύντομα θα το πράξει, αφετέρου, ως η έκφραση περιφερόμενων ανερμάτιστων ατομικοτήτων που δεν στέκονται στο ύψος των αναγκών και των ιστορικών περιστάσεων.

Πρόκειται εδώ για την εκφορά μιας διττής θεολογίας, που στην θετική της μορφή, καταλήγει σε ένα πρωτόγονο και παιδαριώδη εργατισμό, με την φιγούρα του μαρξιστή διανοουμένου να αναζητά σε κάθε καμπή του δρόμου, τον αμόλυντο εργάτη που φέρει στους ώμους του το βάρος ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ενώ όταν τον πλησιάσει κατανοεί, ή δείχνει να κατανοεί, πως ο εργάτης , ο σύγχρονος μισθωτός εργάτης, δεν μπορεί να σηκώσει ούτε το δικό του βάρος, πόσο μάλλον το βάρος της επαναστατικής οντολογίας που τον συντροφεύει, ως αποστολή ή ως κατάρα. Συνήθως η πραγματικότητα δεν χωράει στην θεωρία ή και το ανάστροφο, η θεωρία εξέχει από την πραγματικότητα, όπως οι ανυποψίαστοι ταξιδιώτες στο κρεβάτι του Προκρούστη.

Enzo Τraverso: η Αριστερά είναι μια ιστορία από ήττες!




Δυο εκτενή αποσπάσματα από συνεντεύξεις του Enzo Τraverso, που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αναζήτηση της Αριστεράς του 21 αιώνα

Απόσπασμα από συνέντευξη στην στη Σόνια Φορ

Αλλά η Κομμούνα ήταν επίσης και μια ήττα. Μπορεί η Αριστερά ποτέ να εμπνευστεί από κάτι άλλο πέρα από αποτυχίες;

Μα η Αριστερά είναι μια ιστορία από ήττες! Και ακόμα και όταν οι επαναστάτες κατάφερναν να ανατρέψουν τις κάθε φορά αναγνωρισμένες εξουσίες, τα πράγματα σχεδόν πάντα πήγαιναν άσχημα. Γι’ αυτό η μελαγχολία είναι μια θεμελιώδης διάσταση της αριστερής κουλτούρας. Και για μεγάλο διάστημα απωθούνταν από τη διαλεκτική θέαση της ιστορίας. Όσο επώδυνες και αν ήταν οι ήττες, ποτέ δεν αμφισβητούσαν την ιδέα ότι ο σοσιαλισμός ήταν ο αναπόφευκτος ορίζοντας. Η Ιστορία μας ανήκε. Αυτό μας επέτρεπε να ξεπερνάμε τις ήττες. Σήμερα αυτοί οι πόροι έχουν εξαντληθεί και η αριστερή μελαγχολία επιστρέφει στο φως της μέρας. Αυτή είναι μια κρυφή παράδοση που βρίσκουμε ήδη στα απομνημονεύματα της Λουίς Μισέλ, στα κείμενα της Ρόζας Λούξεμπουργκ την παραμονή της δολοφονίας της ή στο Μια κηδεία στην Ορνάνς (Un Enterrement à Ornans), του Γκυστάβ Κουρμπέ, μια εκπληκτική αναλογία για την επανάσταση του 1848, μέσω μια κηδείας. Αυτή ήταν μια παρηγορητική μελαγχολία, αδιαχώριστη από την ελπίδα, η οποία μπορούσε ακόμη και να ενδυναμώσει τις πεποιθήσεις τους.

Πως μπορεί αυτή η μελαγχολία να είναι εμπνευστική και όχι μόνο αιτία παραίτησης;

Κυριακή 29 Απριλίου 2018

Με αφορμή τα ...«Μέγαρα»




Το παραπάνω βίντεο γυρίστηκε σε σκηνοθεσία του Αλέξη Αλεξίου με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ «Μέγαρα», που προβάλλεται τη Δευτέρα 30 Απριλίου στο πλαίσιο του αφιερώματος «Ντοκουμέντα» της Χαμένης Λεωφόρου του Ελληνικού Σινεμά. Ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος και ο Σάκης Μανιάτης συναντήθηκαν ξανά και ταξίδεψαν μέχρι τα Μέγαρα για να δούνε τι έχει απομείνει από εκείνη την εποχή. Δείτε τους, μαζί με σπάνιο υλικό από την ταινία.

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

ΛΑΕ: ο “χρήσιμος ηλίθιος” του συστήματος!



Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δεν χάνει ευκαιρία να δηλώσει την εθνικοφροσύνη του με κάθε αφορμή, ακόμα και για τον πιο ασήμαντο λόγο. Με αυτόν τον τρόπο φαντασιώνεται ότι γλύφοντας τα συντηρητικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας θα κερδίσει κάποιο κομμάτι της και θα μπει στην βουλή. Όμως συμβαίνει το ακριβώς ανάποδο...

Οι αντιδραστικοί κύκλοι τον έχουν πάρει χαμπάρι και έχουν αρχίσει να κάνουν πλάκα μαζί του με την πρώτη ευκαιρία που τους δίνεται. Πρόσφατα, με αφορμή ένα ασήμαντο περιστατικό, τον εγκάλεσαν να κάνει δήλωση εθνικοφροσύνης μπροστά στις κάμερες, περιστατικό για το οποίο ούτε καμία πολιτική ευθύνη είχε, ούτε υπήρχε κανένας λόγος να απαντήσει σε προκλήσεις αντιδραστικών κύκλων που δεν χάνουν ευκαιρία να κάνουν την τρίχα τριχιά. Είναι χαρακτηριστικό οι κύκλοι που ανέδειξαν αυτό το περιστατικό σε “πρώτο θέμα” είναι οι ίδιοι ακριβώς που πρόβαλαν με ανάλογη ζέση και τις δηλώσεις του αρχηγού της ΛΑΕ...

Παρασκευή 27 Απριλίου 2018

Συνέντευξη με τον Ζόζεφ Ντάχερ: “Ο Πόλεμος Ωφελεί μόνο τις Αντεπαναστατικές Δυνάμεις”



Αναδημοσίευση από το "ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ"
Συνέντευξη – Εισαγωγή: Λίνα Θεοδώρου, Αντώνης Φάρας
Μετάφραση: Αναστασία Ματσούκα
Επιμέλεια: Γιώργος Βελεγράκης

Ο Συριακός Εμφύλιος πόλεμος, συνεχίζεται για έβδομο έτος, χωρίς να είναι ακόμη ορατό το πότε θα λήξει. Κατά τη διάρκεια του πολέμου πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι, περίπου το μισό του συριακού πληθυσμού, εκτοπίστηκε. Με αφορμή τον βομβαρδισμό της Συρίας, με στόχους στρατιωτικές βάσεις του καθεστώτος στη Δαμασκό, από δυνάμεις των ΗΠΑ, ΗΒ και Γαλλίας, η συζήτηση άνοιξε με ανανεωμένο ενδιαφέρον στον ελλαδικό χώρο· διοργανώθηκαν αντιπολεμικές πορείες, διαδηλωτές επιχείρησαν να ρίξουν το άγαλμα του Harry S. Truman και τώρα διώκονται για την αποδιδόμενη πράξη.

Ωστόσο, στο αντιπολεμικό κίνημα κατά του πολέμου της Συρίας, ηγεμονική αφήγηση εντός της Αριστεράς επέχει μια προσέγγιση του αντιμπεριαλισμού, η οποία λίγο πολύ, περιορίζει τη θέση του ιμπεριαλιστή αποκλειστικά στις ΗΠΑ. Η οπτική αυτή, η οποία αποτελεί πάγιο αναλυτικό εργαλείο για την ερμηνεία του κόσμου εκτός της Δύσης, αφενός υιοθετεί ένα γεωπολιτικό πρίσμα ανάγνωσης που υποβαθμίζει το κοινωνικό ως παράγοντα εξελίξεων, αφετέρου υποδηλώνει ένα καταστατικό οριενταλισμό στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε ως Αριστερά την πολιτική, όταν μιλάμε για τους «άλλους».

Τετάρτη 25 Απριλίου 2018

Ο Συριακός Εμφύλιος, η Αντιεξουσιαστική Κριτική & τα Κουλουβάχατα της Ιστορίας


Ο πόλεμος στο Χαλέπι, 10.03.2017
Αναδημοσίευση από το "ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ"
του Στέφανου Μπατσή

Ας αρχίσουμε από μία παραδοχή. Τα γεγονότα του συριακού εμφυλίου πολέμου δεν αποτελούν έναν γόρδιο δεσμό που καλεί για λύση το αμφίστομο ξίφος του αντιιμπεριαλισμού ή οι αντιδραστικές θεωρήσεις της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής ανάλυσης. Αντιθέτως, παραπέμπουν σ’ ένα κουβάρι με πολλά νήματα, πολλές αφετηρίες και αβέβαιη ή και συχνά αμφίσημη κατάληξη για την ερμηνεία και την πολιτική σκέψη. Άλλωστε, η πυκνή αυτή επταετία εμφανίζει σημάδια αλλαγής παραδείγματος. Από την ίδια τη μικροφυσική και τεχνολογία του πολέμου έως την επιστροφή των σημασιών στα ελεύθερα καντόνια της Ροζάβα, τίποτα δεν μοιάζει γνώριμο και καμία βεβαιότητα δεν φαίνεται να μην μπορεί να γκρεμιστεί.

Η αμηχανία σημαντικών κομματιών της Αριστεράς και του ελευθεριακού χώρου μπροστά σε αυτή τη ρευστότητα αποτυπώνεται όλο και συχνότερα σε άτοπα και παραδοξολογίες. Παρατηρείται μεταξύ κραυγών για τη “Νίκη στα όπλα του συριακού στρατού” και στήριξης στον κοινό άξονα “Άσαντ, Ρωσίας, Ιράν και Χεζμπολάχ” αλλά και μιας πρακτορολογικής και συνωμοσιολογικής ρητορικής που, δυστυχώς, όλο και συχνότερα μας επιδεικνύει τον αντισημιτισμό της. Το κείμενο αυτό, επομένως, αλλά και η εκδήλωση που συνδιοργανώνεται με κεντρικό ομιλητή τον Ζόζεφ Ντάχερ* τοποθετούνται σε μια στιγμή που ο δημόσιος διάλογος εντός των αριστερών και ελευθεριακών μικροκόσμων τείνει να εκτροχιαστεί προς θέσεις ασυνεπείς με όσα θεωρητικά πρεσβεύουν οι φορείς τους.

Τρίτη 24 Απριλίου 2018

ΛΑΕ: Αναζητώντας το "σωσίβιο" των δημοσκοπήσεων...




Η προπαγάνδα και η χειραγώγηση πάει σύννεφο ιδιαίτερα από ορισμένες δημοσκοπικές εταιρείες, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε παραρτήματα αντιμαχόμενων για την καρέκλα της εξουσίας και μόνο, μνημονιακών κομμάτων.

Mε την παραπάνω παράγραφο ξεκινά το κείμενο «Η δημοσκοπική χειραγώγηση πάει σύννεφο. Λογαριάζουν χωρίς τον …. ξενοδόχο» που δημοσιεύεται στο iskra.gr και καταλήγει με το παρακάτω υστερόγραφο:

Υ.Γ: Δημοσιεύω, επίσης, προς πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών, ολόκληρη της μέτρηση της Europe Elects, η οποία δημοσιεύθηκε χθες 19 Απριλίου:
NΔ: 31%
ΣΥΡΙΖΑ: 25%
ΧΑ: 9%
Κίνημα Αλλαγής: 8%
KKE: 6%
ΛΑ.Ε: 4%
Ένωση Κεντρώων: 3%
ΑΝΕΛ: 3%
Πλεύση Ελευθερίας: 2%
*H έρευνα διενεργήθηκε από 11 Απριλίου 2018 έως τις 16 Απριλίου 2018 σε δείγμα 1000 ατόμων.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2018

Στις ανυπότακτες πόλεις της Ισπανίας (Από τους δρόμους στην άσκηση της εξουσίας)



Των Pauline Perrenot και Vladimir Slonska-Malvaud
Πηγή: Le Monde diplomatique
Μετάφραση: Δημήτρης Οικονομίδης
Αναδημοσίευση από το "Ya Basta!"

Στην Ισπανία, ο νεαρός πολιτικός σχηματισμός Podemos απέτυχε στον πολιτικό του στόχο « να καταλάβει τον ουρανό εξ εφόδου »: να ανατρέψει το πολιτικό σύστημα μέσω των βουλευτικών εκλογών. Όμως, οι προοδευτικές δυνάμεις, που αντιτίθενται στις πολιτικές της λιτότητας, κατέκτησαν πολλούς δήμους και κοινότητες, από τη Βαρκελώνη και τη Μαδρίτη ως τη Βαλένθια και τη Σαραγόσσα. Όμως το να αλλάξει ο Δήμαρχος επιτρέπει και να αλλάξει ο κόσμος;

Στην πλατεία Πιλάρ υψώνεται ένα βουνό από λουλούδια και σταυρούς, στα μέσα Οκτωβρίου, με την ευκαιρία της ετήσιας γιορτής της Σαραγόσσα. Οι δρόμοι ξεχειλίζουν από τουρίστες, τα πολυκαταστήματα είναι γεμάτα: πουθενά σοβιέτ, πουθενά κατάληψη κάποιων Ιβηρικών Χειμερινών Ανακτόρων. Εδώ, όπως και στη Μαδρίτη, τη Βαρκελόνη ή τη Βαλένθια, μια «συμμαχία λαϊκής ενότητας » η οποίες σχηματίστηκε από μέλη των κοινωνικών κινημάτων και διαφόρων κομμάτων της Αριστεράς κέρδισε τις δημοτικές εκλογές του Μαΐου 2015. Αλλά, σε αντίθεση με τα ουρλιαχτά των συντηρητικών, οι οποίοι φοβήθηκαν από αυτές τις νίκες, η επανάσταση κρατά χαμηλό προφίλ.

Κυριακή 22 Απριλίου 2018

FairCoin: ένα εναλλακτικό, οικολογικό ψηφιακό νόμισμα



Αναδημοσίευση από το "tvxs.gr"
περισσότερες πληροφορίες εδώ: Fair-coin.org

Ένα εναλλακτικό, ψηφιακό, οικολογικό νόμισμα με στόχο τη δημιουργία ενός μετα-καπιταλιστικού μοντέλου. Αυτή είναι η βασική ιδέα πίσω από το κρυπτονόμισμα FairCoin, που δημιουργήθηκε με σκοπό την προώθηση της ισότητας και της οικονομικής δικαιοσύνης.

Η ιστορία ξεκίνησε το 2010 στην Καταλονία ως πείραμα μιας μικρής ομάδας ακτιβιστών και κατέληξε τον Σεπτέμβριο του 2014 με τη «γέννηση» της FairCoop -ενός αποκεντρωμένου κινήματος βάσης, ενός διεθνούς συνεταιρισμού που αυτοοργανώνεται μέσω διαδικτύου- που απλώθηκε στις πέντε ηπείρους και στη συνέχεια, δημιούργησε το FairCoin.

Με άλλα λόγια, το FairCoin είναι το κρυπτονόμισμα που η FairCoop επέλεξε για να στηρίξει νομισματικά τη δημιουργία του αυτοδιαχειριζόμενου κοινωνικοοικονομικού συστήματος της, συνεπώς δεν έχει τίποτα κοινό με το bitcoin ή, όποιο άλλο από τα γνωστά κρυπτονομίσματα που φέρουν τις «αρχετυπικές», «παραδοσιακές αξίες» του καπιταλισμού, όπως, για παράδειγμα, τη διαρκή προσπάθεια φοροαποφυγής.

Το FairCoin βασίζεται σε ένα ομότιμο και αποκεντρωμένο δίκτυο συναλλαγής με προστασία κρυπτογράφησης, εξού και δε μπορεί να θεωρηθεί χρεόγραφο με την καθιερωμένη νομική/χρηματοοικονομική έννοια.

Σάββατο 21 Απριλίου 2018

Πoιoς είναι Τoύρκος; Είναι μπερδεμένο



Αναδημοσίευση από το "—Nomadic universality"
του Καγιά Γκεντς

Στις αρχές του χρόνου, η Τουρκία άνοιξε το μέχρι τώρα απόρρητο μητρώο του πληθυσμού της, ένα μνημειώδες αρχείο γενεαλογιών που φτάνει μέχρι την οθωμανική περίοδο. Στο σάιτ που παρέχει πρόσβαση σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες στην Τουρκία έχει πλέον προστεθεί μια καρτέλα γενεαλογίας. Οι χρήστες μπορούν να κατεβάσουν έγγραφα σχετικά με τους προγόνους τους, με αρχεία που ξεκινούν από το 1882.

Από την εμφάνιση της νέας υπηρεσίας, οι ρίζες, η μετανάστευση, η καθαρότητα και ο υβριδισμός κυριάρχησαν στη συζήτηση σε ομάδες τού WhatsApp, γραφεία και καφενεία. Σε μόλις δύο μέρες, πάνω από 5 εκατομμύρια Τούρκοι έψαξαν την κληρονομιά τους στο μητρώο. Το ενδιαφέρον ήταν τόσο έντονο που για κάποιες ώρες το σάιτ κατέρρευσε και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να απενεργοποιήσει την υπηρεσία για αρκετές ημέρες.

Επί έναν αιώνα, το τουρκικό κράτος επέβαλε στους πολίτες του μια άκαμπτη εθνική ταυτότητα, η οποία απέκλειε την εθνοτική καταγωγή και προέβαλλε την «καθαρή» τουρκικότητα. Το άνοιγμα των αρχείων της κυβέρνησης άσκησε τεράστια έλξη στους ανθρώπους. Καθώς οι Τούρκοι απορροφούν την είδηση περί της εθνοτικής τους ποικιλομορφίας, η αιωνόβια ιδέα της φυλετικής καθαρότητας, που είχε κατασκευαστεί και επιβληθεί από το κράτος, έχει αρχίσει να καταρρέει.

Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

Ανοιξιάτικα κείμενα...

Σήμερα κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν με παραπομπές σε κείμενα που δημοσιεύσαμε ...Απρίληδες  σε εποχές που προηγήθηκαν, αναφέρονται όμως σε θέματα που ακόμα είναι επίκαιρα και συζητιούνται...

2011



Δεν είναι απόσπασμα από οργουελικό σενάριο επιστημονικής φαντασίας που επικεντρώνεται στην ώρα Χ κατά την οποία τα άξια τέκνα της φυλής θα αναλάβουν την ευθύνη της ανάπλασης, αναγέννησης και διακυβέρνησης της χώρας. Το Δόγμα της Δίκαιης Ανισότητας προβάλλει ως μια ετεροτοπία της“11ης θέση για τον Φόυερμπαχ” ενάντια στον εξισωτισμό. Είναι η 11η θέση “Για το οργανωτικό πρόβλημα” του Μίκη Θεοδωράκη!


2012


Είναι φανερό ότι ένα εκλογικό σύστημα στο οποίο θα υπήρχαν παραπάνω επιλογές από την μία και μοναδική ψήφο, όχι μόνον θα αποτύπωνε με σαφώς μεγαλύτερη πιστότητα την λαϊκή βούληση στο εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά θα δημιουργούσε αντικειμενικά πολλές δυσκολίες στην χειραγώγηση της λαϊκής θέλησης, τόσο από το κράτος όσο και από τους εκλογικές τακτικές που χρησιμοποιούν οι κομματικοί μηχανισμοί, αφού τα διλήμματα δεν θα μπορούν να λειτουργούν με τους γνωστούς εκβιαστικούς τρόπους που τίθενται από τα κέντρα της εξουσίας; Φανταστείτε και μόνον τι χάος θα γινόταν με τις δημοσκοπήσεις!...

Τετάρτη 18 Απριλίου 2018

Λίγα λόγια για το ΜεΡΑ 25 και τα όσα ακούστηκαν γι’ αυτό



Αναδημοσίευση από το "glasnost.gr"
Του Γρηγόρη Καραγιαννίδη

Και εγένετο «ΜεΡΑ 25» λοιπόν. Στα τέλη Μαρτίου ανακοινώθηκε από το Γιάνη Βαρουφάκη η ίδρυση του ελληνικού κόμματος- τμήματος της πολιτικής του κίνησης DIEM 25, και όπως ήταν αναμενόμενο, οι συζητήσεις που προκλήθηκαν ήταν έντονες.

Το παράξενο στην υπόθεση ήταν η μεγάλη επίθεση που δέχτηκε και μέσα από τους κόλπους της Αριστεράς. Ειδικά η ιστοσελίδα Iskra, μέσα από άρθρο της έφτασε στο σημείο να τον αποκαλέσει «λουστραρισμένο κακέκτυπο του Αλέξη Τσίπρα», και να αναφέρει πως πανηγύριζε για την απαράδεκτη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη.

Το παραπάνω κατηγορητήριο αποτελεί κάτι τουλάχιστον λυπηρό για την Αριστερά. Και οι λόγοι που το χαρακτηρίζω «λυπηρό» μπορεί να γίνουν εμφανείς κοιτώντας τις θέσεις και τα πεπραγμένα του DIEM 25 και του MεΡΑ 25 από την ίδρυσή τους έως και σήμερα, αλλά και η ίδια η ιστορία του Βαρουφάκη και της πρώτης κυβερνήσεως ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το 2015.

Ξεκινάμε μία μικρή ιστορική αναδρομή στο εξάμηνο αυτό λοιπόν...

Τρίτη 17 Απριλίου 2018

Εικόνες από την μεγάλη αντιπολεμική διαδήλωση στην ΑΘΗΝΑ (16-4-2018)




«ή εμείς ή κανείς»



Ο βουλευτής της «Ένωσης Κεντρώων» Αριστείδης Φωκάς σε συγκέντρωση των οπαδών του ΠΑΟΚ, που προηγήθηκε του ματς με τον Πανιώνιο.

Ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε από το 2' και επικράτησε εύκολα (3-1) του Πανιωνίου στον αγώνα που έγινε κεκλεισμένων των θυρών, λόγω της τιμωρίας που έχει επιβληθεί για τα όσα συνέβησαν στο πρόσφατο ντέρμπι με την ΑΕΚ και τελικά μετά τον αγώνα επικράτησε ηρεμία...

Το σύνθημα «ή εμείς ή κανείς» που ξεστομίστηκε από τον βουλευτή της «Ένωσης Κεντρώων» είναι εμπρηστικό, αφού δεν αφήνει κανένα περιθώριο στην ...θεά τύχη. Προτρέπει σε σύγκρουση μέχρι εσχάτων και αποκλείει κάθε διαπραγμάτευση. Τέτοια χαρακτηριστικά στους κοινωνικούς αγώνες που καθοδηγούνται από την Αριστερά, (είτε “ρεφορμιστική” είτε “επαναστατική”) δεν εκδηλώνονται. Επισημαίνουμε μερικές διαφορές χωρίς να τις αξιολογούμε:

Κυριακή 15 Απριλίου 2018

Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου



 Ένα ποίημα του Μπ. Μπρεχτ
(Ποιήματα του Σβέντμποργκ, 1939)
Απαγγέλει ο Χαράλαμπος Αριστοτέλους..Μουσική Philip Zilfo (PROSPECTUS) 

Από τότε, πολλά έχουν αλλάξει. Όμως ο χαρακτήρας του πολέμου παραμένει ο ίδιος:

«Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από την μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους 

Πέμπτη 5 Απριλίου 2018

Το Πάσχα και η ...«ΤΙΝΑ» του



Ενα κείμενο με τον τίτλο “Ποιους «χτύπησε» η κατάρα του Ιησού Χριστού”, που πρωτοδημοσιεύτηκε [εδώ], προβλήθηκε σε πολλά άλλα ΜΜΕ, ξεκινα με την παρακάτω παράγραφο που επεκτείνει στο χώρο της θρησκευτικής πίστης την χρήση μιας μια λέξης που  έχει εισηχθεί στην καθομιλουμένη γλώσσα μας μαζί με τα μνημόνια, την ΤΙΝΑ ( There is no alternative ) :

«Θρύλος, κατάρα που διαιωνίζεται ή απλά μαζεμένες συμπτώσεις; Το γεγονός, ότι όλοι οι ηθοποιοί που έχουν κατά καιρούς ενσαρκώσει κινηματογραφικά τον Ιησού Χριστό βλέπουν την καριέρα τους να παίρνει την κατιούσα, έχουν πάθει διάφορα ατυχήματα, ή ακόμη χειρότερα έχασαν την ίδια τους τη ζωή, προκαλεί δέος. Εμείς θα σας αναφέρουμε απλά τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις και τα συμπεράσματα δικά σας... Είναι στην πλειοψηφία τους γνωστοί ξένοι ηθοποιοί, που πήραν την απόφαση να υποδυθούν στον κινηματογράφο τον Ιησού Χριστού, λόγω της υπέμετρης φιλοδοξίας τους. Εκ των υστέρων βέβαια μετάνιωσαν για την απόφασή τους αυτή. Μετά την "κατάρα" του Superman, ακολουθεί αυτή του Θεανθρώπου. Και εδώ καλούμαστε να θέσουμε ένα βασικό ερώτημα "Τυχαίο ή μοιραίο";»

Στην συνέχεια το κείμενο, με τα στοιχεία που εκθέτει, τοποθετείται υπέρ του “μοιραίου”, αφού όλα συνηγορούν στην επαλήθευση της κατάρας. Όμως και το "τυχαίο" αν επιλεγεί ως απάντηση στο ερώτημα, και αυτό δηλώνει το "αναπότρεπτο", αφού ούτε και αυτό μπορεί ν' αποφευχθεί...

Τρίτη 3 Απριλίου 2018

Η «συμμαχία» της ΛΑΕ με το «βαθύ κράτος» δημιουργεί φυγόκεντρες τάσεις και αποχωρήσεις...


ο Μουσταφά Τσολάκ με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη σε άλλες εποχές...
Τέσσερα μέλη, τα δύο εκ των οποίων ήταν και υποψήφιοι βουλευτές στις εκλογές του 2015, αποχώρησαν απ’ τη Λαϊκή Ενότητα Ροδόπης. Στο κείμενο αποχώρησης που υπογράφουν οι Μουσταφά Τσολάκ (συντονιστής ΛΑΕ Ροδόπης και υπ. Βουλευτής στις εκλογές του 2015), Τουργκάι Χασάν (υπ. Βουλευτής στις εκλογές του 2015), Εντανούρ Ιντζέ και Ονούρ Χασάν, αναφέρουν τα εξής:

“Με το κείμενο αυτό δηλώνουμε την αποχώρηση μας απ’ τη Λαϊκή Ενότητα.

Η απόφαση αυτή, ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση για μας, διότι τη κρίσιμη στιγμή του 2015"> οργανωθήκαμε στη ΛΑΕ (που κάποιους από μας τίμησε και με την υποψηφιότητα στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015) πιστεύοντας πως θα «ξαναφτιάξουμε» το χώρο μας, μετά την προδοτική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και θα ξαναφέρουμε την ελπίδα που την πάτησε η ηγεσία του νεομνημονιακού μορφώματος μετά το δημοψήφισμα.

Αλλά οι εξελίξεις μας έδειξαν πως η ΛΑΕ απέχει πολύ από αυτό το σκοπό και πως κάνει περίεργους κλυδωνισμούς που στην τελική κάνουν μεγάλη ζημιά στο χώρο.

Πιο συγκεκριμένα:

Στα «εθνικά θέματα»

Τα κείμενα που βγήκαν στην ιστοσελίδα της μεγαλύτερης συνιστώσας, στην Ίσκρα του Αριστερού Ρεύματος, που στην ουσία θεωρούσαν πως υπάρχουν και θετικά στοιχεία στα εθνικιστικά συλλαλητήρια του «εθνικού κορμού» για το Μακεδονικό, όπως και οι δηλώσεις του σ. Π. Λαφαζάνη και άλλων σ. της «ηγεσίας» περί «αλυτρωτισμού» των γειτόνων μας, μας αηδίασαν.

Η αρθρογραφία στην επίμαχη ιστοσελίδα, όπως τα κείμενα του εθνικιστή Χ. Καπούτση που λασπολογούσαν τους μειονοτικούς της Θράκης ως πράκτορες της Άγκυρας, αλλά και άλλα που καλούσαν να γίνουμε πιστοί σύμμαχοι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ενάντια στην υποτιθέμενη «επιθετικότητα» των γειτόνων, μας προκάλεσαν ντροπή – ίσως και κάτι παραπάνω.

Μπορούμε να τα πολλαπλασιάσουμε τα παραδείγματα, αλλά νομίζουμε πως δεν αξίζει.

Δευτέρα 2 Απριλίου 2018

Κάτι κινείται στην ...Γαλλία!



Στη γειτονική Αλβανία η έξοδος για τον εορτασμό του Πάσχα πυροδώτησε διαδηλώσεις για την επιλογή διοδίων. Τα διόδια αυτά τοποθετούνται για πρώτη φορά στο αλβανικό οδικό δίκτυο και έχουν εξοργίσει τους κατοίκους της φτωχότερης πόλης της βόρειας Αλβανίας, στο Κουκς. Οργισμένοι διαδηλωτές έβαλαν φωτιά σε διόδια στην βόρειο Αλβανία δηλώντας ότι πρόκειται για ένα σκάνδαλο του Ράμα από τον οποίο ζητούν να παραιτηθεί. Πλέον οι κάτοικοι της περιοχής καλούνται να πληρώνουν 10 ευρώ κάθε φορά που θα μετακινούνται από και προς τα Τίρανα όταν ο βασικός τους μισθός κυμαίνεται περίπου στα 200 με 250 ευρώ.

Στην χώρα μας, με την λαμπρή καθοδήγηση της ΛΑΕ, το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς, έχει ανεβάσει 10 σκαλαπάτια παραπάνω την αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική, δεν έχει αποκτήσει ακόμα μαζικά χαρακτηριστικά. Ανάλογες μορφές σύγκρουσης με αυτές που χρησιμοποιήθηκαν στην Αλβανία, εδώ θωρούνται προβοκατόρικες γιατί δεν αντιστοιχούν στις απαιτήσεις ενός αγώνα που αναζητά την δικαίωση μέσα στα πλαίσα κοινοβουλευτικών στρατηγικών. Οι συνθήκες φαίνεται πως δεν έχουν ακόμα ωριμάσει για κάτι διαφορετικό...

Κυριακή 1 Απριλίου 2018

Η τεχνη της εξαπατησης. «Αριστερη» αμηχανια απεναντι στο «πολιτικα αδιανοητο»



Στις 30 Ιανουαρίου έφθασε το πλήρωμα του χρόνου:
ο Χίτλερ μπόρεσε να εγκατασταθεί στην (παλιά) καγκελαρία του Ράιχ.
Κάνοντας απολογισμό δεν μου φαίνεται
ότι αναγνωρίστηκε αμέσως η σημασία αυτού του γεγονότος
Willy Brandt[1]
Αναδημοσίευση από το " www.jmilios.gr "

Αόρατο νήμα

Εδώ και αρκετό καιρό αναδύεται στην πολιτική σκηνή το «πολιτικά αδιανόητο». Και μπορεί μεν η Ελλάδα να κρατάει τα σκήπτρα στις «πολιτικές εκπλήξεις», με την άνευ προηγουμένου ακύρωση μιας σε κάθε ευκαιρία διατυμπανισθείσας «ανατροπής» που μεταμορφώθηκε σε πλήρη και χωρίς προϋποθέσεις «συμμόρφωση», αλλά δεν στέκεται μόνη σε έναν «θαυμαστό νέο κόσμο» που αλλάζει. Διότι οπουδήποτε και αν στρέψει κανείς το βλέμμα αντικρύζει πολιτικές μεταμορφώσεις σε συνέχεια της αποσάθρωσης παραδοσιακών τρόπων κοινωνικής ρύθμισης και πολιτικής αντανάκλασής της.

Να θυμίσουμε τη Γαλλία όπου το βοναπαρτικό στοιχείο που έχει καταστατικά ενσωματώσει ακόμη και στο Σύνταγμά της η Γαλλική Republique, με την απόλυτη εκχώρηση στον Πρόεδρο της δυνατότητας απολυταρχικής διακυβέρνησης χωρίς καν την τυπική νομιμοποίηση από ευνουχισμένα κοινοβούλια της κρίσης, για μια ακόμη φορά επιβεβαιώθηκε μέσα από την τυπική νεωτερικότητα. Από το πολιτικό noman’s land αναδύθηκε μια νέα πολιτική δύναμη που εκλέχτηκε στη βάση της εξάλειψης των διακρίσεων Αριστεράς και Δεξιάς στο πολιτικό σκηνικό και την κοινωνία, μιας απόλυτης ισοπέδωσης από την οποία «εξέχει» ο νομιμοποιών Βοναπάρτης – Μακρόν.



ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ