ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2019

2020: Ημερολόγιο Aλληλεγγύης στους Ζαπατίστας - να ζωγραφίσουμε τις ζωές μας με το όνειρο της εξέγερσης...


ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ!

«Είμαστε εδώ, είμαστε ζαπατίστας. 
Για να μας δουν, καλύψαμε το πρόσωπό μας. 
Για να μας ονομάσουν, αρνηθήκαμε το όνομά μας. 
Στοιχηματίζουμε το παρόν για να έχουμε μέλλον, και για να ζήσουμε, πεθαίνουμε. 
Είμαστε ζαπατίστας, στην πλειοψηφία μας ιθαγενείς με ρίζες από τους Μάγιας, και δεν ξεπουλιόμαστε, δεν παραδινόμαστε, δεν υποτασσόμαστε. 
Είμαστε εξέγερση και αντίσταση... Είμαστε ένας από τους πολλούς σπόρους που θα γεννήσουν άλλους κόσμους»

Από το 1994 έως σήμερα, στις ιθαγενικές ζαπατιστικές κοινότητες, η αξιοπρέπεια και η αυτονομία δεν είναι ένα αίτημα, ένα σύνθημα ή ένα μακρινό όραμα: είναι μια χειροπιαστή πραγματικότητα. Ένα όνειρο που χτίζεται στο φως της κάθε μέρας. Το καλοκαίρι του 2019, οι ζαπατίστας ανακοίνωσαν την (τρίτη) επέκταση των κατειλημμένων, απελευθερωμένων περιοχών τους, στις οποίες «ο λαός κυβερνά και η κυβέρνηση υπακούει», καθώς και νέες δομές αυτονομίας και αυτοδιακυβέρνησης.

Και μας ζητάνε, για μια φορά ακόμα, να χτίσουμε μαζί τους ένα όνειρο ακόμα πιο μεγάλο: "να υφάνουμε παντού δίκτυα εξέγερσης και αντίστασης... Γιατί το όνειρο που δεν περιλαμβάνει τον κόσμο όλο είναι ένα όνειρο μικρό...."

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2019

Ο Φώτος Λαμπρινός μιλάει για το βιλβλίο του "Παλαμηδίου 10"




video από την εκδήλωση [εδώ],
και μια παρέμβαση του Νίκου Τόσκα, πρώην υπουργού [εδώ].




Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2019

Τι φοβάται σήμερα το ΚΚΕ;




Μια κριτική στο άρθρο του ριζοσπάστη:

Ο φόβος της “ενσωμάτωσης” κατατρέχει το ΚΚΕ. Μπορεί όμως για να την αποτρέψει;

Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί στο ερώτημα: Γιατί το ΚΚΕ ενώ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα κόμμα που έχει ενσωματωθεί ιδεολογικά στο πολιτικό σύστημα, έχει μετατραπεί πολιτικά σε “ακίνδυνη αριστερά”;

Ο τίτλος του κειμένου που δημοσιεύεται στον ριζοσπάστη, αν και χρησιμοποιεί δυο λέξεις που έχουν συγκεκριμένη ιδεολογική και πολιτική φόρτιση στην συγκυρία, από άποψη περιεχομένου παραπέμπει σε κάτι αρκετά παλιό. Πρόκειται για μια παραλλαγή της γνωστής παροιμίας, που προϋπήρχε πριν δημιουργηθούν τα αστικά κράτη: «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος» (ὃν οὐ τύπτει λόγος τύπτει ράβδος) η οποία λέγεται για κάποιον που δε συνετίζεται με τα λόγια και απαιτούνται δραστικότερα μέτρα για να συμμορφωθεί. Το νόμισμα λοιπόν είναι η “συνέτιση” (συμμόρφωση, σωφρονισμός).

Η αξία αυτού του “νομίσματος” στο χρηματιστήριο κάθε εξουσίας, αποτυπώνει το μέτρο της ομαλής αναπαραγωγής της. Όταν η τιμή του μειώνεται (όταν δηλαδή ούτε ο λόγος, ούτε η ράβδος δεν επιφέρουν τα αναμενόμενα), τότε κινδυνεύει η εξουσία…

Στην γενική του μορφή θα μπορούσε να διατυπωθεί, σε σχέση με την αναπαραγωγή εξουσιαστικών μηχανισμών, ως εξής: «Βία και ιδεολογία: Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος».Το αντίπαλο δέος που προκαλεί “ρωγμές” στην κυκλοφορία αυτού του νομίσματος είναι η “ανυπακοή”...

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019

«Παράταιρη επανάσταση»


Με αφορμή τα 75 χρόνια από τον ΜΕΓΑΛΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ...



Η παρουσίαση (VIDEO) του βιβλίου «Παράταιρη επανάσταση» του Γιάννη Χλιουνάκη από τους: Δήμητρα Λαμπροπούλου - Νίκο Παπαδάτος - Βαγγέλη Καραμανωλάκη και τον συγγραφέας του βιβλίου.

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2019

Για μια άλλη αντίληψη για την πολιτική...


(Με αφορμή την εκδήλωση: 2008-2019:11 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ)


Σήμερα, πόσο στα σοβαρά παίρνει η κοινωνία τις ιδέες μας; Γιατί πολιτικά τον λογαριασμό της κυβέρνησης της αριστεράς τον πληρώσαμε και εμείς, ή μάλλον κυρίως εμείς (και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ); Τι δεν κάναμε καλά; Η συζήτηση για το τι έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ πρέπει ν’ ανοίξει και το μαχαίρι να φτάσει στο κόκκαλο. Δεν ήταν μόνο τα λάθη τακτικής, οι τρέχουσες ανεπάρκειες , η μία ή η άλλη μάχη που χάσαμε.....
( από το κείμενο πρόσκλησης στην εκδήλωση)

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της εκδήλωσης “2008-2019:11 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ” δεν εντοπίζεται σε αυτά που ειπώθηκαν, αλλά στα “κενά” που ανέδειξε: στα ερωτήματα που τέθηκαν και περιμένουν απαντήσεις...

Δυο τοποθετήσεις (του Σπύρου Δαπέργολα και του Γιάννη Μηλιού) που από πρώτη ανάγνωση φαίνονται αντιδιαμετρικές, έθεσαν μέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις με τον πιο διακριτό τρόπο το ζήτημα των ορίων του κοινοβουλευτισμού και των πολιτικών πρακτικών εκπροσώπησης και ανέδειξαν την ανάγκη για την αναζήτηση μιας άλλης Πολιτικής, η οποία δεν απεμπολεί εντός της συγκυρίας τα αντισυστημικά και ανατρεπτικά χαρακτηριστικά της. Όμως, αυτή η αναζήτηση δεν περιορίζεται στην ανάλυση της συγκυρίας αλλά απαιτεί τομές τόσο στην θεωρία, όσο και στην μορφή της συγκρότησης των πολιτικών μηχανισμών. Αυτός ο στόχος υπερέβαινε το θέμα της εκδήλωσης, αλλά και δεν ήταν τις προθέσεις των ομιλητών.






ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ