Αναρτήσεις
Ενα κείμενο με τον τίτλο “Ποιους «χτύπησε» η κατάρα του Ιησού Χριστού”, που πρωτοδημοσιεύτηκε [εδώ], προβλήθηκε σε πολλά άλλα ΜΜΕ, ξεκινα με την παρακάτω παράγραφο που επεκτείνει στο χώρο της θρησκευτικής πίστης την χρήση μιας μια λέξης που έχει εισηχθεί στην καθομιλουμένη γλώσσα μας μαζί με τα μνημόνια, την ΤΙΝΑ ( There is no alternative ) :
«Θρύλος, κατάρα που διαιωνίζεται ή απλά μαζεμένες συμπτώσεις; Το γεγονός, ότι όλοι οι ηθοποιοί που έχουν κατά καιρούς ενσαρκώσει κινηματογραφικά τον Ιησού Χριστό βλέπουν την καριέρα τους να παίρνει την κατιούσα, έχουν πάθει διάφορα ατυχήματα, ή ακόμη χειρότερα έχασαν την ίδια τους τη ζωή, προκαλεί δέος. Εμείς θα σας αναφέρουμε απλά τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις και τα συμπεράσματα δικά σας... Είναι στην πλειοψηφία τους γνωστοί ξένοι ηθοποιοί, που πήραν την απόφαση να υποδυθούν στον κινηματογράφο τον Ιησού Χριστού, λόγω της υπέμετρης φιλοδοξίας τους. Εκ των υστέρων βέβαια μετάνιωσαν για την απόφασή τους αυτή. Μετά την "κατάρα" του Superman, ακολουθεί αυτή του Θεανθρώπου. Και εδώ καλούμαστε να θέσουμε ένα βασικό ερώτημα "Τυχαίο ή μοιραίο";»
Στην συνέχεια το κείμενο, με τα στοιχεία που εκθέτει, τοποθετείται υπέρ του “μοιραίου”, αφού όλα συνηγορούν στην επαλήθευση της κατάρας. Όμως και το "τυχαίο" αν επιλεγεί ως απάντηση στο ερώτημα, και αυτό δηλώνει το "αναπότρεπτο", αφού ούτε και αυτό μπορεί ν' αποφευχθεί...
Βέβαια η “ΤΙΝΑ” έχει ενθυλακωθεί με πολλές μορφές στο θρησκευτικό μας δόγμα, ακόμα και στην γιορτή του Πάσχα. Αν ρωτήσετε ένα πιστό χριστιανό ποιά είναι η πιο σημαντική εορτή του χριστιανισμού, οι γνώμες είναι διχασμένες. Οι ορθόδοξοι χριστιανοί, θα σας απαντήσουν το Πάσχα που συμβολίζει την ολοκλήρωση του έργου του Χριστού σε τούτο τον κόσμο. Οι δυτικοί θα σας πουν ότι ότι είναι τα Χριστούγεννα, επισημαίνοντας ότι η “γέννηση” έχει σημασία και όχι η πορεία προς την «Ανάσταση». Αυτή θα συμβεί έτσι κι αλλιώς – νομοτελειακά – όπως εξάλλου έχει προαναγγελθεί από τις γραφές. Είναι “θέλημα” του θεού. Οι ορθόδοξοι χριστιανοί, κρατάνε κάποιες επιφυλάξεις για την ανθρώπινη διάσταση του “θεάνθρωπου”. Θεωρούν πως η βούληση του «ανθρώπου» έχει και αυτή την σημασία της στην “ιστορία” του...
Αρκετά με τα θρησκευτικά δόγματα. Ας το γυρίσουμε στον κινηματογράφο. Φαίνεται πως το ερώτημα “Ποιους «χτύπησε» η κατάρα του Ιησού Χριστού” δεν ενδιαφέρει μόνον τους πιστούς, αλλά και άλλους, ακόμα και τους “επενδυτές”, που και αυτοί βρίσκονται μπροστά σε ανάλογα ερωτήματα ("τυχαίο ή μοιραίο"; ) ανεξάρτητα από τις “στρατηγικές” που ακολουθούν, γιαυτό το κείμενο που προαναφέραμε αναδημοσιεύεται και στον “ΕΠΕΝΔΥΤΗ – LIVE”.
Στις κινηματογραφικές παραγωγές, όμως πολύ λίγα στηρίζονται στο “τυχαίο”. Βεβαίως και αυτές “επενδύσεις” είναι, όμως ο ρόλος του “θεανθρώπου” δεν ανήκει στους ηθοποιούς αλλά στον σκηνοθέτη και τον παραγωγό. Αυτοί λαμβάνουν τις κρίσιμες αποφάσεις.
Χιλιάδες ταινίες έχουν γυριστεί με θέμα τον Χριστό και τα πάθη του. Η λεγόμενη κατάρα των ηθοποιών που έχουν υποδυθεί τον Χριστό, περιορίζεται σε μικροατυχηματάκια και μερικά σπασμένα χέρια και πόδια, που συχνά οφείλονται στις ακραίες απαιτήσεις του σκηνοθέτη από τους ηθοποιούς. Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα:
Στην ταινία “Ιησούς από τη Ναζαρέτ” ο Φράνκο Τζεφιρέλι είχε επέλεξε τον ο Robert Powell να υποδυθεί τον “Ιησού” επειδή η εικόνα του ήταν πολύ κοντά σε αυτό που είχε οραματιστεί ως σκηνοθέτης. Ο πρωταγωνιστής πέρασε από διάφορες δοκιμασίες έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι αυτό που επιθυμούσαν οι παραγωγοί. Στην σκηνή της Σταύρωσης, ο Robert Powell χρειάστηκε να χάσει πολλά κιλά και να μείνει αποστεωμένος, ώστε να δείχνει εξαντλημένος από τα βασανιστήρια. Όπως είχε αποκαλύψει ο ίδιος για 12 μέρες έκανε εξαντλητική δίαιτα, έτρωγε κυρίως τυρί και “πέθαινε της πείνας”. Ταυτόχρονα ο Τζεφιρέλι του είχε ζητήσει να κουβαλά στους ώμους του ένα μεγάλο κορμό, για να προσαρμοστεί στο ρόλο. Το γύρισμα έγινε σε πραγματικές συνθήκες για να βγει αληθινό και ο Robert… ανέβηκε το Γολγοθά κρατώντας ένα πολύ βαρύ κορμό στην πλάτη. Μάλιστα, εξαντλήθηκε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να σταθεί ακόμη και δεμένος στο Σταυρό, με τους παραγωγούς να αναγκάζονται να τον συγκρατήσουν με σχοινιά! Κάποια στιγμή στο γυρίσματα το ξύλο στο σταυρό άρχισε να γλιστρά και ο πρωταγωνιστής λίγο έλειψε να πέσει και να σπάσει τη μέση του. Ευτυχώς πρόλαβαν και τον συγκράτησαν έγκαιρα με τα σχοινιά και γλίτωσε τα χειρότερα. Αυτά τα περιστατικά ούτε “τυχαία” είναι, ούτε “μοιραία”...
Μια διαφορετική πληροφόρηση για το πώς ήταν τότε και πώς είναι σήμερα μερικοί ηθοποιοί που υποδύθηκαν τον Ιησού Χριστό από γνωστές ταινίες, μπορείτε να βρείτε [εδώ]
Υπάρχουν βέβαια και οι ταινιές για το Χριστό που δεν βλέπουμε το Πάσχα γιατί προκαλούν το θρησκευτικό συναίσθημα των πιστών. Ποιές είναι αυτές; μια ματιά [εδώ] Δεν γνωρίζουμε την επίσημη θέση της ιεραρχίας της ορθοδόξου ημών εκκλησίας για το αν η κατάρα του Ιησού Χριστού κάνει διακρίσεις και θα πρέπει να κτυπήσει περισσότερο τους πρωταγωνιστές αυτών των ταινιών...
Υπάρχουν και “ακατάλληλες για ανηλίκους” ταινίες που αναφέρονται στα “πάθη του Ιησού”. Η πιο χαρακτηριστική είναι «Τα Πάθη Του Χριστού» του Γκίμπσον, όπου στα γυρίσματα κατά λάθος μαστίγωσαν αληθινά τον πρωταγωνιστή Tζέιμς Καβίζελ. Η ταινία΄άυτή θεωρείται από αρκετούς ως η δημοφιλέστερη κινηματογραφική ταινία που αναφέρεται στον Εσταυρωμένο. Πρόκειται για την πιο σκληρή ταινία που προσπαθεί να δείξει με ωμότητα τα πάθη του Χριστού αλλά και τις σκηνές που ακολούθησαν. Η ταινία κρίθηκε ως ακατάλληλη για ανήλικους λόγω της βιαιότητας της. Παρ' όλα αυτά, τα Πάθη Του Χριστού» παραμένουν μέχρι σήμερα η μοναδική ακατάλληλη για ανηλίκους ταινία, με τα περισσότερα έσοδα στην ιστορία του κινηματογράφου στις ΗΠΑ....
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου