Λίγα λόγια για το ΜεΡΑ 25 και τα όσα ακούστηκαν γι’ αυτό

Αναδημοσίευση από το "glasnost.gr"

Του Γρηγόρη Καραγιαννίδη

Και εγένετο «ΜεΡΑ 25» λοιπόν. Στα τέλη Μαρτίου ανακοινώθηκε από το Γιάνη Βαρουφάκη η ίδρυση του ελληνικού κόμματος- τμήματος της πολιτικής του κίνησης DIEM 25, και όπως ήταν αναμενόμενο, οι συζητήσεις που προκλήθηκαν ήταν έντονες.

Το παράξενο στην υπόθεση ήταν η μεγάλη επίθεση που δέχτηκε και μέσα από τους κόλπους της Αριστεράς. Ειδικά η ιστοσελίδα Iskra, μέσα από άρθρο της έφτασε στο σημείο να τον αποκαλέσει «λουστραρισμένο κακέκτυπο του Αλέξη Τσίπρα», και να αναφέρει πως πανηγύριζε για την απαράδεκτη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη.

Το παραπάνω κατηγορητήριο αποτελεί κάτι τουλάχιστον λυπηρό για την Αριστερά. Και οι λόγοι που το χαρακτηρίζω «λυπηρό» μπορεί να γίνουν εμφανείς κοιτώντας τις θέσεις και τα πεπραγμένα του DIEM 25 και του MεΡΑ 25 από την ίδρυσή τους έως και σήμερα, αλλά και η ίδια η ιστορία του Βαρουφάκη και της πρώτης κυβερνήσεως ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το 2015.

Ξεκινάμε μία μικρή ιστορική αναδρομή στο εξάμηνο αυτό λοιπόν...

Κατ’ αρχήν, η συμφωνία της 20ης Φλεβάρη στηρίχθηκε και από τους συντρόφους της τότε «Αριστερής εσωκομματικής αντιπολίτευσης» που ήταν βουλευτές και υπουργοί. Οπότε η ευθύνη βαραίνει και αυτούς, και καλό θα ήταν, αντί να την χαρακτηρίζουν «απαράδεκτη», και να κατηγορούν το Βαρουφάκη για αυτήν, να κάνουν τουλάχιστον μία αυτοκριτική, αφήνοντας στην άκρη το θέατρο του παραλόγου.

Μερικούς μήνες έπειτα τη συμφωνία, ήρθε και η τραγωδία της «κωλοτούμπας» της ηγετικής ομάδος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και η υπογραφή του 3ου Μνημονίου. Ο Βαρουφάκης ήταν ένας εξ’ αυτών που αντιτάχθηκαν σθεναρά στη μετάλλαξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε μνημονιακό κόμμα, προειδοποιώντας ταυτόχρονα για το πόσο καταστροφική θα είναι η συνθηκολόγηση Τσίπρα για τη χώρα…

Οπότε η κατηγορία περί «κακέκτυπου Τσίπρα» και θιασώτη των μνημονίων καταρρίπτεται…

Και ερχόμαστε στο πρόγραμμα του ΜέΡΑ 25. Σε αυτό αναφέρεται ξεκάθαρα ο ταξικός πόλεμος που συμβαίνει σε Ελλάδα και Ευρώπη, και πως ένα Grexit είναι προτιμότερο από το να παραμείνει η χώρα χρεοδουλοπαροικία της τρόικας και των δανειστών. Θέσεις που είναι ξεκάθαρα Αριστερές και αντιμνημονιακές.

Πέρα από τα οικονομικά ζητήματα, DIEM και MεΡΑ 25, εξέδωσαν θέσεις και ανακοινώσεις που πραγματικά «την έβγαιναν από Αριστερά» σε μεγάλο μέρος της Αριστεράς που για τα ίδια θέματα κράτησε θολή στάση, «φλερτάροντας» με εθνικίζοντες και υπερπατριώτες. Ναι, μιλώ για το «μακεδονικό» και τα συλλαλητήρια, που ενώ ο Βαρουφάκης έλεγε ξεκάθαρα για μη συμμετοχή σε αυτά και για δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού των γειτόνων δίχως να καταφεύγουμε στον εθνικισμό, κάποιες παρατάξεις της Αριστεράς μιλούσαν για αλυτρωτισμούς, «κολυμπώντας σε θολά νερά» και πέφτοντας σε εθνικιστικές παγίδες, ενώ σκέπτονταν ακόμη και την πιθανότητα συμμετοχής τους σε αυτά.

Επίσης, η στάση του ΜεΡΑ 25 στο θέμα των βομβαρδισμών στη Συρία ήταν ξεκάθαρα αντιιμπεριαλιστικό, χωρίς να «χαϊδεύει τα αυτάκια» δικτατόρων, αντιπολίτευσης, ΗΠΑ και Ρωσίας. Θα ήταν άδικο επίσης να ξεχνάμε την ευαισθητοποίηση Βαρουφάκη απέναντι στο προσφυγικό, και την ανακοίνωση του κόμματός του για το θέμα των πλειστηριασμών.

Ένα Αριστερό, αντιμνημονιακό κόμμα λοιπόν… Αυτό είναι το ΜεΡΑ 25. Μπορεί να υπάρχουν πολλές διαφωνίες στο θέμα του νομίσματος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά το πρόγραμμά του δεν είναι καθόλου μακριά από τις εξαγγελίες της Αριστεράς -το έχω ξαναπεί πως το DIEM θυμίζει «υγιή Ευρωκομμουνισμό». Αποτελεί έναν εν δυνάμει σύμμαχο στις πορείες, στο δρόμο, στα κινήματα κατά των πλειστηριασμών, του πολέμου και του ιμπεριαλισμού. Το να κατηγορούμε λοιπόν ένα «όμορο» κόμμα που ανήκει στο ίδιο «αντιμνημονιακό στρατόπεδο» κατ’ αυτόν τον τρόπο -και μάλιστα δίχως να έχει αναπτύξει ποτέ τέτοια σκληρή ρητορική προς εμάς- αποτελεί στοιχείο μωρίας έως χυδαιότητας, που η ύπαρξή του αποτελεί θλιβερό φαινόμενο για την Αριστερά στη χώρα…

Η Αριστερά πρέπει είναι το χέρι που ενώνει το λαό με το κίνημα. Και ένα χέρι που εφευρίσκει «ταξικούς εχθρούς», πετώντας ανυπόστατη και περιττή λάσπη σε συντρόφους που επίσης τήρησαν -και τίμησαν με τη στάση τους- το μεγαλειώδες ΟΧΙ του 2015, ενώ την ίδια στιγμή χαϊδεύει τα κεφάλια κρυφοεθνικιστών, δεν είναι χέρι Αριστερό. Είναι το χέρι της γραφειοκρατίας μίας άλλης, σκοτεινής και στρεβλής εποχής. Αυτής των δικών της Μόσχας και των τανκς που βίασαν την Πράγα το 1968…