Φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές...

Τις τελευταίες ημέρες η δήλωση του Α. Αλαβάνου στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ότι προτίθεται να παραιτηθεί από κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και βουλευτής δημιούργησε μεγάλη αναταραχή στον χώρο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτοι απ' όλους ταράχτηκαν εκείνοι που έχουν συνηθίσει να λειτουργούν με ίντριγκες και κομπεμί. Αυτοί που αντιλαμβάνονται την λειτουργία των οργάνων ως μια απλή διαδικασία επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων. Γι αυτό αιφνιδιάστηκαν και ζήτησαν αναβολή, όταν διαπίστωσαν ότι η τοποθέτηση του Α. Αλαβάνου δεν ήταν ενταγμένη σε αυτόν τον τρόπο λειτουργίας της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ…

Η ενέργεια αυτή του Αλ. Αλαβάνου έχει αναδειχθεί στην κοινή γνώμη από τα ΜΜΕ ως η κορύφωση της “μονομαχίας” ανάμεσα στον Αλέκο και τον Αλέξη. Και θα ήταν το πρώτο θέμα στην επικαιρότητα, αν δεν είχε συμβεί η εκτέλεση του αστυνομικού της αντιτρομοκρατικής. Σχεδόν όλοι αναρωτιούνται για τις πολιτικές διαφωνίες που υποκρύπτονται πίσω από αυτή την αντιπαλότητα. Το μυστήριο εντείνεται ακόμα περισσότερο από τις ανακοινώσεις που προέρχονται πηγές – επίσημες και ανεπίσημες - του ΣΥΝ, αλλά και των άλλων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Μερικές φορές οι ερμηνείες που κυκλοφορούν, ξεφεύγουν από το πολιτικό κουτσομπολιό. Στην Σοβιετική Ένωση το καθεστώς έστελνε τους “διαφωνούντες” στα ψυχιατρεία. Εδώ, κάποιοι που δεν έχουν την εξουσία να επιβάλουν ανάλογα μέτρα, αρκούνται σε ψυχαναλυτικές ερμηνείες της πολιτικής συμπεριφοράς του σ. Αλαβάνου.

Μια άλλη παραίτηση του Α. Αλαβάνου είχε προκαλέσει μεγάλη αναταραχή και είχε ταράξει τα λιμνάζοντα νερά όχι μόνο στον ΣΥΝ, αλλά στο σύνολο της αριστεράς. Ήταν η παραίτηση που οδήγησε τον Α. Τσίπρα στην αρχηγία του ΣΥΝ. Οι εξελίξεις που πυροδοτήθηκαν τότε από την αλλαγή ηγεσίας στον ΣΥΝ, ξεπέρασαν κατά πολύ τις πολιτικές και ιδεολογικές συντεταγμένες του «αριστερού ρεύματος» και κατέγραψαν μια ρήξη με το παρελθόν του ΣΥΝ, με όρους που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε συχνά στα κόμματα της αριστεράς. Η ρήξη αυτή ανέτρεψε τότε το καθεστώς συναλλαγής με το οποίο προσδιορίζονταν οι ισορροπίες εντός του ΣΥΝ ανάμεσα στο αριστερό ρεύμα τους ανανεωτικούς. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν διαμόρφωσαν τα πολιτικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ ως ενός νέου πολιτικού χώρου με αριστερά χαρακτηριστικά που διεκδικεί την αυτονομία του απέναντι στον δικομματισμό. Αυτή ήταν - και παραμένει - η μεγάλη πολιτική κατάκτηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η δυναμική που απόκτησε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, ξεπέρασε πολύ σύντομα την απλή εκλογική συνεργασία και ανέδειξε την ανάγκη για πολιτική συγκρότηση που υπερβαίνει τις συνιστώσες και να ακυρώνει τους παγιωμένους συσχετισμούς ανάμεσα στους μηχανισμούς που συγκρότησαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως εκλογική συμμαχία. Σήμερα, που διακυβεύεται η ηγεμονία τους, αυτοί οι μηχανισμοί, ετοιμάζονται να πάρουν την ρεβάνς. Η ανάδειξη του Ν. Χουντή στην 1η θέση του Ευρωψηφοδέλτιου μέσα από μια διαδικασία δημοσιοϋπαλληλίστικης προαγωγής όπως και η ανάδειξη προσώπων όπως του Ν. Βούτση και του Αλ. Φλαμπουράρη ως βασικών στηριγμάτων του Α. Τσίπρα στον κομματικό κατεστημένο, καταγράφουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την κυριαρχία αυτών των μηχανισμών. Στο στόχαστρο αυτών των μηχανισμών έχει βρεθεί αυτή την στιγμή ο σ. Α. Αλαβάνος και κυρίως το μέλλον του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η φραξιονιστική πάλη δίχως αρχές που διεξάγεται σήμερα ανάμεσα στο αριστερό ρεύμα και τους ανανεωτές στον χώρο του ΣΥΝ δεν κυριαρχείται από πολιτικά χαρακτηριστικά. Παράγει όμως πολιτικά αποτελέσματα. Όλοι επικαλούνται την ενότητα και στηρίζονται τον κομματικό πατριωτισμό. Το επίδικο αντικείμενο της συναλλαγής βρίσκεται εκτός του ΣΥΝ: είναι το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ...