ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

ΠΡΙΝ: Η “επαναθεμελίωση” του κομμουνισμού με παπάρες..


Πριν μερικές μέρες το ΠΡΙΝ δημοσίευσε ένα το άρθρο του Δημήτρη Γρηγορόπουλου με τον τίτλο “ΣΥΡΙΖΑ: Σχέδιο διακήρυξης ή διαχείρισης” το οποίο επιχειρεί να κάνει κριτική στο σχέδιο διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ανάγκες που υπαγόρευσαν την σύνταξη αυτού του κειμένου γίνονται φανερές στον αναγνώστη από την πρώτη παράγραφο. Επιδιώκει να κρύψει τις τεράστιες πολιτικές και ιδεολογικές ανεπάρκειες του ΝΑΡ αλλά και της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ που έχουν οδηγήσει σε περιθωριοποίηση τον χώρο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Τα τελευταία χρόνια οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές για την συγκρότηση ενός άλλου πόλου στο χώρο της Αριστεράς διακριτού από τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και το ΚΚΕ. Όμως η τρομακτική πολιτική ανεπάρκεια που επέδειξαν τα επιτελεία αυτού του χώρου ακύρωσε αυτό το εγχείρημα.

Σήμερα λοιπόν αντί να αναζητούν απαντήσεις σε αυτή την αποτυχία τους και να προβληματίζονται για τις βεβαιότητες και την ορθότητα των επιλογών τους, συνεχίζουν ακάθεκτοι τον ίδιο δρόμο. Το κείμενο είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό όχι βέβαια για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για τα πολιτικά αδιέξοδα του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η πρώτη εικόνα που προσλαμβάνει ο αναγνώστης του κειμένου είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν “επαναστάτη” κομμουνιστή που χτυπάει σαν χταπόδι τον “ρεφορμισμό” του ΣΥΡΙΖΑ. Ας δούμε λοιπόν το περιεχόμενο αυτού του άρθρου από την κομμουνιστική σκοπιά του συγγραφέα. Η πρώτη έκπληξη είναι ότι η λέξη κομμουνισμός απουσιάζει εντελώς από το κείμενό του! Τυχαίο; Δεν νομίζουμε...

Ουδέν σχόλιο...

Αναδημοσίευση από την "ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών"

Αναδημοσίευση από τον σημερινό Ριζοσπάστη (τα υπόλοιπα λόγια είναι περιττά...):
Απεβίωσε χτες, σε ηλικία 82 χρόνων, ο συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος. Γεννημένος στην Καβάλα, από γονείς καπνεργάτες, έζησε τα παιδικά του χρόνια σε μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες. Στα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός, μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στο ΕΑΜ, ενώ πέρασε για λίγο και από το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Με το έργο του βεβαίως στην πορεία δε στάθηκε στο πλευρό των λαϊκών αγώνων και της δράσης των κομμουνιστών, αφού δεν πίστευε στη διέξοδο της ταξικής πάλης, ενώ βρήκε «στέγη» στη λεγόμενη «ανανεωτική» Αριστερά.

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Ρήγμα στα Δυτικά...

Φίλοι και φίλες συμπολίτες του Αιγάλεω,

Στους μαύρους καιρούς που ζούμε, μετά την πραξικοπηματική ψήφιση του 3ου Μνημονίου, βιώνουμε καθημερινά την εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων, τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, την ανεργία, τη φτώχεια, την ανέχεια μέσω του κουρελιάσματος των μισθών και των συντάξεων. Η εξαφάνιση όλων των κοινωνικών παροχών σε υγεία και παιδεία, η περιστολή των ελευθεριών και η αναλγησία, η αδιαφορία και η κοροϊδία της τρικομματικής ελληνικής ΤΡΟΪΚΑΣ (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) είναι εμφανής σε όλα τα επίπεδα. Φυσικά, η «βοήθεια» των ρατσιστικών φασιστικών ομάδων σε αυτή την κατεύθυνση, χειροτερεύει ακόμα περισσότερο την καθημερινότητά μας.

Είμαστε πολίτες του τόπου μας που αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια νέα δημοτικοπολιτική κίνηση η οποία ως βάση της θα έχει τους πολίτες και το λαό. Ξεπερνώντας τα υπάρχοντα σχήματα διαχείρισης και θέλοντας να μετατρέψουμε τους καταγγελτικούς λόγους σε καθημερινή δράση και παρέμβαση στα πράγματα της πόλης που ζούμε, σας καλούμε σε ανοιχτή συζήτηση και ιδρυτική συνέλευση την Τετάρτη 21 Νοέμβρη στις 7.00μμ στο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΙΓΑΛΕΩ «ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ». Σκοπός μας να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε και να δημιουργήσουμε ΡΗΓΜΑ και ανατροπή στην εξαθλίωση, στη διαχείριση και στον κενό – δήθεν αντισυστημικό- λόγο.

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Διάλογος για το παρόν και το μέλλον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ...


Βρισκόμαστε μόλις ένα (1) μήνα πριν από τη 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία υποτίθεται ότι θα λάβει χώρα το πρώτο 15ήμερο του Δεκεμβρίου σύμφωνα με την απόφαση του ΠΣ της 14/07/2012, και ο διάλογος δεν έχει καν ανοίξει σε κανένα επίπεδο! Από όσο μάλιστα γνωρίζουμε, η μοναδική, ελάχιστη, συμβολή προς αυτήν την κατεύθυνση μέχρι στιγμής είναι το wiki που έχει ανεβάσει το blog μας εδώ: http://antarsya.pbworks.com . Η ΚΣΕ από τον Ιούλιο είχε θέσει ως στόχο ένα πρώτο πολιτικό ντοκουμέντο να κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο, με το σύνολο των θέσεων να κυκλοφορεί τον Οκτώβριο. Έχουμε ήδη μπει στο Νοέμβριο και δεν έχει καν συγκροτηθεί Επιτροπή Θέσεων (!!!). Ενώ τα χρονοδιαγράμματα τηρούνται όποτε αποφασίζουμε κάποια εκδήλωση, στις εσωτερικές διαδικασίες πάντα υπάρχει καθυστέρηση. Λες και θέλουμε να αποφύγουμε το διάλογο, λες και, αν μείνουμε σιωπηλοί, τότε η Συνδιάσκεψη θα περάσει, δε θα βρει κανέναν και θα φύγει! Η συγκυρία, όμως, είναι κρισιμότατη και δε δικαιούμαστε να κρατάμε τέτοια αμήχανη στάση. Ούτε και μας αξίζει. Αν και η αμηχανία μετά τις εκλογές είναι δεδομένη έπρεπε εδώ και καιρό να έχουμε συνέλθει, να έχουμε σταθεί στα πόδια μας και να σχεδιάζουμε το μέλλον της αντικαπιταλιστικής αριστεράς
(από το ΑΝΤΑΡΤΥΚΟ)

Δημοσιεύουμε σε αποκλειστικότητα μια χαρακτηριστική συζήτηση για το παρόν και το μέλλον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία διεξάγεται μεταξύ ενός απλού και αφελούς μέλους της και ενός διακεκριμένου στελέχους μιας από τις πιο μεγάλες συνιστώσες της.

Η ενότητα της Αριστεράς, η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και η απλή αναλογική...



Η συζήτηση που γίνεται σήμερα εντός του ΣΥΡΙΖΑ με βάση τις προγραμματικές του θέσεις δεν αφορά στην κοινωνία αλλά στις συνιστώσες του και στην διαμόρφωση μικροσυσχετισμών στο εσωτερικό του. Ο κόσμος που τον στηρίζει και τον ψήφισε για να γίνει κυβέρνηση άλλα πράγματα περιμένει απ' αυτόν.

Το ενδεχόμενο σχηματισμού μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει τομή στο πολιτικό σκηνικό με συνέπειές που δεν μπορούν να προβλεφθούν σήμερα. Οι εξελίξεις που θα πυροδοτηθούν από ένα τέτοιο συμβάν, δεν θα κριθούν πρωτίστως από τις προγραμματικές του θέσεις, όπως εξάλλου η εκλογική άνοδός του δεν κρίθηκε από το εκλογικό πρόγραμμά του ούτε τον Μάη, ούτε τον Ιούνη. Το ίδιο συμβαίνει και με το γεγονός ότι σήμερα εκφράζει τον ένα πόλο της ταξικής πόλωσης στη χώρας μας. Η κρίσιμη περίοδος που θα σφραγίσει τις εξελίξεις και θα κρίνει το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα είναι σύντομη. Οι εκατό πρώτες μέρες θα είναι αυτές που θα καθορίσουν τον χαρακτήρα αυτού του συμβάντος. Σε αυτό το διάστημα δεν πρόκειται να εφαρμοστεί κανένα σχέδιο για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού ή για την “παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας” και άλλα παρόμοια μεγαλοεπίβολα σχέδια που επεξεργάζονται με περισσή έπαρση επιτελεία του.

Απ' αυτή την άποψη, σήμερα η συζήτηση θα έπρεπε να είναι προσανατολισμένη στα 10 πρώτα νομοσχέδια που θα καταθέσει για ψήφιση αφού αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες καθώς και τα πλαίσια διαπραγμάτευσης με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Αυτά θα πρέπει να είναι έτοιμα από τώρα και να τεθούν σε δημόσια συζήτηση. Ο λαός θα πρέπει να ξέρει συγκεκριμένα τι θα περιμένει άμεσα από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως για παράδειγμα: Ποια μέτρα προστασίας για τα λαϊκά στρώματα θα ληφθούν άμεσα, όταν σήμερα το κράτος κόβει την παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος σε χιλιάδες νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν τα χαράτσια, ενώ μεγαλά στρώματα του πληθυσμού στερούνται στοιχειώδους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, και οι τράπεζες κατάσχουν σπίτια για χρέη; Θα επιβάλει κρατικό έλεγχο στις τιμές βασικών προϊόντων διατροφής και ενοικιοστάσιο; Θα αλλάξει το καθεστώς φορολογίας μεταφέροντας τα βάρη από την μισθωτή εργασία στο κεφάλαιο; Το ένα και μοναδικό σχέδιο που έχει ανάγκη σήμερα ως πολιτικό εφόδιο ο ΣΥΡΙΖΑ αφορά στις πολιτικές που θα εφαρμόσει στις εκατό πρώτες μέρες. Αυτό το σχέδιο ουσιαστικά θα είναι και το πεδίο συμφωνίας με άλλους πολιτικούς σχηματισμούς για την στήριξη ή την συμμετοχή τους σε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Εκεί που το “ya basta” υπερισχύει του φόβου



Αναδημοσίευση από το  REDNotebook
Του Δημήτρη Γκιβίση

«Δεν έχετε συμμάχους» [1] είπε την Κυριακή ο Βενιζέλος απευθυνόμενος προς την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στην συζήτηση για τον προϋπολογισμό, και αφού είχε προηγηθεί η διαβεβαίωση της Παπαρήγα ότι ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που εκφράζει αναφανδόν το λόμπι της δραχμής. Το γιατί δεν είναι το ΚΚΕ -που ως γνωστό ζητάει την έξοδο της χώρας από την Ε. Ε. (αυτό που εκφράζει το λόμπι της δραχμής), μένει ακόμα αναπάντητο από την ηγεσία του. Άλλωστε, η στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι αποτελεί μαρμαρωμένο αυτοσκοπό για τους συντρόφους του ΚΚΕ, ότι λειτουργεί ως το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου για το επαναστατικό λίμπιντό τους. Ενδεικτικό των αντιφάσεων που προκαλεί η εμμονή, είναι ότι ενώ στις 25 Οκτωβρίου η Παπαρήγα σωστά είπε ότι οι κυβερνητικοί εταίροι φοβούνται την λαϊκή ψήφο [2], όταν δέκα ημέρες αργότερα ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε εκλογές, ο Περισσός τον κατηγόρησε ότι τις ζητάει προτού προλάβει το κίνημα να οργανωθεί και ξεσκεπαστεί ο πραγματικός χαρακτήρας της δικής του πολιτικής (sic) [3]. Αλλά ας αφήσουμε το πότε και το εάν το κίνημα θα κριθεί έτοιμο από το ΚΚΕ, άλλωστε, κάποιοι έχουν κάνει την επιλογή να πεθάνουν χωρίς να νοιώσουν ποτέ τους την ηδονή τού να σπας έστω και ένα τζάμι.

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Σπάνια μπροσούρα του 1979: - Νοέμβρης 1973 - Εξι χρόνια αρκετά δεν θα γίνουν εφτά.

Αναδημοσίευση από το XYZ Contagion

Επετειακώς, παρουσιάζουμε μια ιστορική μπροσούρα από το 1979, πολύ σπάνια από ένα σημείο και μετά, που ευτυχώς “ξαναζωντανεύει” χάρη στις ψηφιακές διευκολύνσεις. Από την “Αυτόνομη Πρωτοβουλία Πολιτών”, της οποίας η ιστορική της έκδοση “Αυτοί οι αγώνες συνεχίζονται, ουσιαστικά το χρονικό των κοινωνικών αγώνων 1972-1980, λογικά θα είναι οικεία σε όσους ασχολούνται με την Μεταπολίτευση). Η παρούσα έκδοση με τίτλο “Νοέμβρης 1973 – Εξι χρόνια αρκετά Δεν θα γίνουν εφτά [Το χρονικό του αγώνα Ντοκουμέντα] [23 Ιούλη 1975 Σχόλια και συμπεράσματα]” ήταν από τα πρώτα γραπτά κείμενα που έθεσαν το θέμα της “Πανσπουδαστικής Νο #8” (υπάρχει ολόκληρο το φύλλο εντός της μπροσούρας) και την στάση των οργανώσεων Αντι-ΕΦΕΕ/ΚΝΕ/ΚΚΕ τις ημέρες της εξέγερσης, ενώ στις 78 σελίδες της μπροσούρας θίγονται και πολλά ακόμα ζητήματα, όπως μπορείτε να δείτε:


Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Άδωνη Γεωργιάδη και όχι μόνο...

Κάλυκας από πολεμικό όπλο με τα διακριτικά HXP-70 τον οποίο συλλέξαμε εντός του χώρου του Πολυτεχνείου την 17η Νοέμβρη 1973...


Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Πολυτεχνείο, 14-17 Νοέμβρη 1973: Όταν 350 ονειροπόλοι-τυχοδιώκτες δημιούργησαν τη μεγαλύτερη ήττα του μεταπολεμικού εργατικού κινήματος


Τυπικά το Πολυτεχνείο ήταν «ήττα» για το εργατικό κίνημα. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, άλλωστε; Με όλες αυτές τις αρνητικές συνθήκες γύρω της, η εξέγερση όχι μόνο δεν πέτυχε τους διακηρυγμένους στόχους της (πτώση χούντας, απομάκρυνση Νατοϊκών βάσεων κλπ) αλλά καταστάλθηκε βίαια με δεκάδες νεκρούς. Ακόμα και τα υποτυπώδη δημοκρατικά δικαιώματα και παραχωρήσεις που διαπραγματευόταν η κυβέρνηση, μπήκαν στο γύψο.

Ούτε, φυσικά, έφερε την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, όπως εσφαλμένα έχει γράψει η ελληνική μυθολογία. Αυτή είχε ήδη δρομολογηθεί «από τα πάνω» για τις ανάγκες του κεφάλαιου να αποκτήσει ευρωπαϊκό προφίλ στο δρόμο για την ΕΕ.

Αν, λοιπόν, αυτές οι δυσμενείς συνθήκες οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια σε μια συντριβή, μήπως η εξέγερση ήταν «λάθος»;

Κι όμως! Το Πολυτεχνείο έφερε τη Μεταπολίτευση! Δηλαδή την είσοδο του μαζικού κινήματος σαν πολιτικό παράγοντα. Οι εργάτες, οι φοιτητές, το κομμουνιστικό κίνημα άρθρωνε λόγο απέναντι στις επιδιώξεις των αφεντικών. Το χτίσιμο των συνδικάτων, των αριστερών κομμάτων, τα όποια κοινωνικά δικαιώματα δεν κερδίζονται από τον Κοινοβουλευτισμό, αλλά από το εργατικό κομμουνιστικό κίνημα. Αν έχετε αμφιβολίες δείτε το patriot act στις ΗΠΑ, τα κοινωνικά δικαιώματα στην Τουρκία και κατά πόσο ο «κοινοβουλευτισμός» εμπόδισε τις επεμβάσεις στις καταλήψεις σπιτιών στις βορειοευρωπαϊκες χώρες.

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου ακύρωσαν κάθε περιθώριο κοινωνικής συναίνεσης με την κυβέρνηση. Έφεραν στο προσκήνιο την κοινωνική και πολιτική πόλωση. Ξαναόρισαν τα σύνορα δεξιάς – αριστεράς… με τους δικούς μας όρους.

Ποτέ μια «ήττα» στο ελληνικό εργατικό κίνημα δεν ήταν τόσο ελπιδοφόρα, σαν κι αυτή του Πολυτεχνείου.

Tι να το κάνεις το Συνδικαλιστικό της Ασφάλειας, όταν έχεις το Συνδικαλιστικό του ΣΚΑΪ;

Αναδημοσίευση από το "mao.gr"

Γιατί είπες τις απεργοσπάστριες γαϊδούρες;

Eπί περίπου 10 λεπτά ο Νίκος Ευαγγελάτος, στο δελτίο του ΣΚΑΪ, πίεζε ένα συνδικαλιστή από τα Τρίκαλα να παραδεχτεί ότι φέρθηκε τραμπούκικα και να ζητήσει συγγνώμη επειδή είπε κάποιες εργαζόμενες “γαϊδούρες”.

Όχι όμως κάποιες τυχαίες εργαζόμενες, αλλά κάποιες κατά συρροήν απεργοσπάστριες.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Το οπτικό χαλί της εισαγγελικής αγόρευσης ήταν ένα βίντεο που έχει κάνει το γύρο του διαδίκτυου και δείχνει τον -ίσως όχι και τόσο χαρισματικό- πρόεδρο των εργαζομένων στο Δήμο Τρικάλων να βγάζει έξω τις συναδέλφους του που ήθελαν ντε και καλό να εργαστούν τη μέρα της απεργίας (8 Νοεμβρίου), την οποία είχε αποφασίσει η γενική συνέλευση. Ο οργισμένος συνδικαλιστής κατεβάζει το διακόπτη του ηλεκτρικού, λέει επιτακτικά “όλοι έξω” και γίνεται έξαλλος από οργή όταν μια κυρία γελάει. “Δεν ντρέπεστε, δεν έχετε τσίπα πάνω σας”, τους λέει. “Ούτε στη γενική συνέλευση ήρθατε. Αύριο θα απολυθούν 200 συνάδελφοί σας και δεν σας νοιάζει. Γαϊδούρες, ε, γαϊδούρες!” Αυτές ήταν οι πιο ακραίες φράσεις που έκαναν τον σαλονάτο Ευαγγελάτο να φρίξει.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Μεγάλη νίκη των “Συνεργαζόμενων Εκπαιδευτικών Κινήσεων”


Ανακοίνωση σχετικά με τα αποτελέσματα των εκλογών για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια:


Μεγάλη νίκη των Συνεργαζόμενων Εκπαιδευτικών Κινήσεων και των ευρύτερων αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων σηματοδότησαν οι εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Στο Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο (ΚΥΣΔΕ) οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις σημείωσαν μεγάλη άνοδο κατά 4,8 %. Να σημειώσουμε πως για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού εκλέγεται αιρετός στο ΚΥΣΔΕ από την αριστερά, σε ένα όργανο στο οποίο πάντα επικρατούσαν οι εκπρόσωποι του δικομματισμού.
Στις 13 περιφέρειες της χώρας εξελέγησαν 13 αιρετοί από τα ψηφοδέλτια που υποστηρίχθηκαν από την Αριστερά. Την προηγούμενη περίοδο (στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2010) είχαν εκλεγεί αντίστοιχα 6 αιρετοί.
Πιο συγκεκριμένα, σε 5 περιφέρειες τα ευρύτερα σχήματα της Αριστεράς (συμμετέχουν οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις, οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις-Κινήσεις και Ανένταχτοι Αριστεροί) αναδείχθηκαν 1η δύναμη με μεγάλα ποσοστά:

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Που βρίσκεται το «άγιο δισκοπότηρο» της Αριστεράς;


(Αφιερωμένο εξαιρετικά για όσους ονειρεύονται την "ενότητα της Αριστεράς"...)

...Η αμφιβολία είναι βάσιμη. Υπάρχουν ενδείξεις ότι, μπροστά στα αδιέξοδα της υπάρχουσας πολιτικής τάξης, μερίδα των επιχειρηματικών ελίτ, ίσως και ξένων κέντρων, αρχίζει να σκέφτεται μήπως θα ήταν καλύτερα να περάσει τον «μουντζούρη» του χρέους και την ηλεκτρική καρέκλα της κυβέρνησης στο ΣΥΡΙΖΑ. Αν η ηγεσία του αποδειχθεί κατώτερη των περιστάσεων, η αριστερή κυβέρνηση θα αποδειχθεί μια σύντομη αριστερή παρένθεση, την οποία θα ακολουθήσει η θριαμβευτική επέλαση των Μνημονιακών πάνω στην καμμένη γη των προδομένων λαϊκών ελπίδων.

Ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες μιας τέτοιας εξέλιξης: Η προγραμματική αποσαφήνιση από την πλευρά της Αριστεράς. Όχι με την έννοια των κατεβατών επί μέρους μέτρων, που κανείς δεν διαβάζει και δεν έχουν και πολύ νόημα. Αλλά με την έννοια ενός Οδικού Χάρτη, μιας πειστικής αφήγησης για τη δύσκολη μετάβαση από το σημερινό χάος σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον.
(Από το κείμενο του Π. Παπακωσταντίνου: Aριστερή κυβέρνηση ή αριστερή παρένθεση; )

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Σήμερα δεν μιλάει κανείς για προβοκάτορες…

Οι μορφές αγώνα με τα μαζικά συλλαλητήρια και τις διαδηλώσεις και τις 24ώρες ή 48ωρες έχουν δείξει τα όρια τους. Ο κόσμος κατεβαίνει και ξανακατεβαίνει στις διαδηλώσεις, πνίγεται στα χημικά και γυρίζει σπίτι του απογοητευμένος, αφού για μια ακόμα φορά οι αγώνες τους δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτά δεν αρκούν πλέον.

Κάποιοι μιλούν για γενική πολιτική απεργία, αλλά κανένας συνδικαλιστικός φορέας ή πολιτικός σχηματισμός δεν υιοθετεί το αίτημα. Αρκετοί κρύβονται πίσω από γενικόλογους λεκτικούς αγωνιστικούς» και ανατρεπτικούς βερμπαλισμούς για να κρύψουν την αδυναμία πρακτικών προτάσεων που θα πάνε το κίνημα ένα βήμα παραπέρα. Κάποιοι έχουν την εύκολη λύση: «για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ». Μερικοί απ’ αυτούς δεν εμπιστεύονται την λαϊκή πρωτοβουλία και προεξοφλούν την ήττα του μαζικού κινήματος, γι αυτό θεωρητικοποιούν την μιζέρια τους προβάλλοντας ως κύριο πολιτικό στόχο την διαχείριση αυτής της ήττας μέσω «σχεδίων Β’».

Δειλά δειλά αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους άλλες μορφές αγώνα, όπως καταλήψεις δημοσίων κτιρίων. Και ενώ η κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική αριστερά παραμένει εγκλωβισμένη στα παραδοσιακά της στερεότυπα, ο αντιεξουσιαστικός χώρος αλλά και δυνάμεις που αποδεσμεύονται από τον δικομματισμό ( όπως τα συνδικάτα της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.κλπ) δείχνουν να είναι πιο ανοικτές σε παρόμοιες αναζητήσεις.

Εικόνες από την χθεσινή διαδήλωση



1. Φωτογραφίες
2. Φωτογραφίες

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Συνεχής ενημέρωση και σχολιασμός από τις απεργιακές κινητοποιήσεις



Μετά τις 12, ζωντανές εικόνες εδώ:

Για την κατάληψη της Περιφέρειας Κρήτης και όχι μόνο...



Από το πρωί είναι όλοι στην πλατεία Ελευθερίας. Η Περιφέρεια Κρήτης βρίσκεται σε κλοιό. Τα συνδικάτα του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου βρίσκονται εκεί. Τα παιδιά με τις μαύρες μπλούζες είναι και αυτά από δίπλα. Και λίγο πιο πέρα είναι οι αστυνομικοί.
(Από δημοσίευμα τοπικού ΜΜΕ: Η πλατεία είναι γεμάτη )
1 κατάληψη της περιφέρειας Κρήτης, δεν φαίνεται να είναι άλλη μια συμβολική κατάληψη (όπως αυτή που έκανε χθες την ίδια ώρα στην ΔΟΥ Ηρακλείου το ΠΑΜΕ). Η κατάληψη στηρίζεται από το συντονιστικό φορέων της περιοχής, στο οποίο συμμετέχουν ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΑΔΕΔΥ, ΟΕΒΕΝΗ, ΟΑΣΝΗ, ΣΕΚΝΗ, ΤΕΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΕΛΜΕ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ «ΔΟΜΗΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ», ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΩΝ, ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΕΡΓΩΝ, ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ, ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΛΑΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΩΝ και άλλες συλλογικότητες της πόλης και του νομού.

 Όπως επισημαίνει ένας αντιεξουσιαστής σχολιάζοντας την κατάληψη (σύγκριση με ενημέρωση από left.gr):
Η κατάληψη στην Περιφέρεια είναι ακόμη μια κατάληψη με αντικλείδι. Μη σας κάνει εντύπωση που ανέβασαν τους εργατοπατέρες με ανυψωτικό στη βεράντα... Μετά άνοιξαν την πόρτα από μέσα σαν κύριοι. Όταν μπουκάραμε μέσα λαός από τη διαδήλωση (αναρχικοί, απεργοί και διαδηλωτές), οι εργατοπατέρες προσπάθησαν να κλείσουν τις πόρτες, χωρίς να τα καταφέρουν.

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Πρόσκληση συμμετοχής στην ενημέρωση της μάχης για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης κυβέρνησης-τρόικας-κεφαλαίου

Για άλλη μία φορά (όπως και προηγούμενα)σε ένα κορυφαίο γεγονός για τους εργαζόμενους και το λαό της χώρας,τη 48 ωρη απεργία 6-7 Νοέμβρη και τον ενεργητικό αποκλεισμό του κοινοβουλίου, θα επιχειρήσουμε με τις μικρές μας δυνάμεις να συμβάλλουμε στην  ενημέρωση, αμφισβητώντας την παντοδυναμία των καθεστωτικών  μμέσων και τη αποκλειστικότητα τους να διαμορφώνουν στάσεις και γνώμες για το σύνολο της κοινωνίας.

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Γέμισε το Σπόρτιγκ στην συναυλία αλληλεγγύης για τους 15

Γέμισε σήμερα το Σπορτιγκ στην συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης των 15 συλληφθέντων της αντιφασιστικής μηχανοκίνητης πορείας. Ένα Link για ζωντανή αναμετάδοση και πληρέστερη ενημέρωση  εδώ:  

Η Αριστερά μπροστά στις ευθύνες της


 Αλ. Τσίπρας:    «Εκλογές για να μιλήσει ο λαός»    (4/11/12)

Του Ρούντι Ρινάλντι (από τον "δρόμο")

Ώρα μεγάλων πολιτικών πρωτοβουλιών
Από όλους τονίζεται ότι η εβδομάδα που ακολουθεί θα είναι κρίσιμη. Οι ημερομηνίες πιέζουν και φτάνει η ώρα της αληθείας: τι θα πράξει ο καθένας απέναντι στα περίφημα μέτρα -το Μνημόνιο 3- που πρέπει να ψηφιστεί στις 7/11 με διαδικασίες εξπρές, τη στιγμή που ακόμα κανείς δεν γνωρίζει επ’ ακριβώς τι περιλαμβάνει. Το περίφημο έργο «έρχονται τα μέτρα, σε λίγο έρχονται, άντε μια βδομάδα ακόμα, η διαπραγμάτευση δεν έχει ολοκληρωθεί, περιμένουμε τη έκθεση της τρόικας κ.λπ.», με το οποίο μας βομβάρδισαν για μήνες, μας συντρόφευσε μέχρι του ορίου της διεξαγωγής των αμερικανικών εκλογών και της πιθανής(;) άρσης των αντιθέσεων μεταξύ ΔΝΤ και Ε.Ε.

Το παράδοξο είναι πως όσο πλησιάζει η ώρα «x», η εσωτερική τρόικα τρεκλίζει, η ΔΗΜΑΡ παίρνει κάποιες αποστάσεις, το ΠΑΣΟΚ δοκιμάζει διαδικασίες αυτοδιάλυσης, και μόνο ο Σαμαράς, λαβωμένος κι αυτός με τις τελευταίες ψηφοφορίες στη Βουλή, στις οποίες δεν συγκέντρωσε ούτε 150 ψήφους (οι αποκρατικοποιήσεις πέρασαν με 148) παίζει τα ρέστα του και θεωρεί ότι με λίγη τύχη και σπρώξιμο (και πολλή καταστολή που πλησιάζει τα όρια της εκτροπής) να τα καταφέρει.

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Λαϊκός ξεσηκωμός για να μην περάσουν τα μέτρα και να πέσει η κυβέρνηση

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τελικά ο κύβος ερρίφθη. Οι τρόικες εξωτερικού κι εσωτερικού φέρνουν προς ψήφιση το τρίτο Μνημόνιο, δηλαδή την πλέον σκληρή εκδοχή αντικοινωνικών μέτρων Το Μνημόνιο όχι μόνο δεν έγινε αντικείμενο διαπραγμάτευσης όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά η τρισυπόστατη πλην ομοούσια τρόικα εσωτερικού, αλλά σκλήρυνε ακόμα περισσότερο. Δεν είναι ρητορική υπερβολή η διαπίστωση ότι αυτά τα μέτρα δίνουν τη χαριστική βολή στην ήδη παραπαίουσα ελληνική κοινωνία. Γι' αυτό, δεν είναι τόσο η πολιτική άποψή μας που επιτάσσει να ξεσηκωθούμε, όσο η επιθυμία μας να ζήσουμε. Τώρα δεν είναι η ώρα για άλλα λόγια, τώρα είναι η ώρα του λαϊκού ξεσηκωμού για να μην περάσουν τα μέτρα και να πέσει η κυβέρνηση.

Αυτός ο ξεσηκωμός πρέπει όμως να οργανωθεί και να στηριχτεί από συνδικάτα, συνελεύσεις, πρωτοβουλίες,οργανώσεις, κόμματα, από κάθε πολίτη που θέλει να δοθεί τέλος στη μνημονιακή αθλιότητα. Πρέπει να συνδυάσουμε ένα κύμα δράσεων πολιτικής ανυπακοής (καταλήψεις, μπλοκαρίσματα κτλ) με την προετοιμασία της γενικής απεργίας της Τρίτης και της Τετάρτης. Και πρέπει να συνδυάσουμε τις απεργιακές διαδηλώσεις με συνεχή παρουσία χιλιάδων ανθρώπων μπροστά στη Βουλή. Αυτή τη φορά δεν πρέπει απλά να περάσει η διαδήλωση από τη Βουλή, πρέπει να μείνει καθ' όλη τη διάρκεια της συζήτησης για να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση στους βουλευτές, για να σταλεί το μήνυμα ότι τα μετρά ότι αυτή η κυβέρνηση και αυτή η πολιτική έχουν απολέσει την κοινωνική συναίνεση.

Όχι άλλες γκρίνιες, όχι άλλες αναλύσεις, όχι άλλες αναστολές, τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι δρόμοι.

Αθήνα 1/11/2012
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Αριστερή στροφή ή αριστερό φλας; (για την υπερψήφιση από τον ΣΥΡΙΖΑ της πρότασης του αντιμνημονιακού νόμου τού ΚΚΕ)

Αναδημοσίευση από το "LeftG700"

Πανηγυρίζει η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ για την απόφαση της ηγεσίας του να υποστηρίξει την πρόταση νόμου τού ΚΚΕ σχετικά με την κατάργηση μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων και δανειακών συμβάσεων. Δεν θα ’πρεπε. Και να γιατί:

1.
Η πρόταση νόμου, επί τής ουσίας, είναι με δυο λόγια μια ντουφεκιά στον αέρα (το έχουμε εξηγήσει αναλυτικότερα σε παλαιότερη ανάρτησή μας, πριν λίγο καιρό).


2. Αν για το ΚΚΕ υπάρχουν κάποια σοβαρά ελαφρυντικά, αφού ο σημαντικότερος σκοπός μιας τέτοιας κίνησης είναι να εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση που δεν υπερψηφίσει την πρόταση —ή να αποδείξει την ανικανότητά του να ηγείται σε περίπτωση που την υπερψηφίσει—, κίνητρο απολύτως κατανοητό έστω κι αν η προσπάθειά του να ανακτήσει έτσι τη χαμένη του ηγεμονία εντός τής Αριστεράς είναι ατελέσφορη (βλέπε πάλι εδώ), για τον ΣΥΡΙΖΑ, τα ελαφρυντικά που θα μπορούσε να επικαλεστεί κάποιος ‘‘συνήγορός’’ του είναι μάλλον πιο αδύναμα. Διότι:

Με αφορμή μια αφίσα...


Η εικόνα της αφίσας για την συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης των 15 συλληφθέντων της αντιφασιστικής μηχανοκίνητης πορείας στο Σπόρτιγκ (4 Νοέμβρη) προέρχεται από μια αφίσα που τύπωσε και μοίρασε το κράτος της ΕΣΔΔ την περίοδο του σταλινισμού. Το σύνθημα της αφίσας ήταν “ΣΙΩΠΗ!” και συνοδεύεται με μια λεκτική επεξήγηση (που έχει γραφτεί με μικρότερα γράμματα) για όσους δεν αντιλαμβάνονται το περιεχόμενό της:
Να είσαι σε εγρήγορση
Τέτοιες μέρες ακούν και οι τοίχοι
Η απόσταση από τις διαδόσεις και τις φήμες μέχρι την προδοσία είναι μικρή!

“Σιωπή” λοιπόν σε μια συναυλία; Μάλλον ατυχής προτροπή...

Η αφίσα του σταλινικού καθεστώτος απέβλεπε στην χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων καλλιεργώντας τον φόβο απέναντι στον αόρατο και πανούργο “εχθρό” του “λαού”. Αυτή η πολιτική πρακτική αποτελεί πάγια παράδοση σε χώρους της Αριστεράς και συνεχίζεται ως τις μέρες μας στην χώρα μας με μπροστάρη το ΚΚΕ. Η μια πλευρά της απευθύνεται στην κοινωνία και εκφράζεται με την την μορφή της γνωστής πρακτικής της προβοκατορολογίας που αποβλέπει να απομονώσει και να περιθωριοποιήσει ότι είναι έξω από την“γραμμή” των επιτελείων των κομματικών μηχανισμών. Η άλλη πλευρά απευθύνεται στο εσωτερικό αυτών των μηχανισμών και επιβάλει την “σιωπή” ως στοιχείο προστασίας της αναπαραγωγής τους, όπου και λειτουργεί ακριβώς όπως και στις διάφορες μαφίες. Υπάρχει και μια σικελική παροιμία σε αντιστοιχία με το περιεχόμενο αυτής της αφίσας: «όποιος δεν ακούει, δε βλέπει και δε μιλάει, ζει εκατό χρόνια»...

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Π. Λαφαζάνης: «ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ’ αφήνει»


Ο Π.Λαφαζάνης μιλώντας στην τηλεόραση του ΑΝΤ1, είπε χαρακτηριστικά: «Εγώ δεν κοροϊδεύω τον κόσμο. Δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε.»

Που αποβλέπει αυτή η δήλωση; Μήπως πιστεύει ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετήσει τις απόψεις του «Αριστερού Ρεύματος» θα είναι έτοιμος να κυβερνήσει; Μήπως έχει ενστερνιστεί την θέση του ΚΚΕ, και προτρέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να κάτσει στην γωνία περιμένοντας να έρθει ως ώριμο φρούτο ο σοσιαλισμός που ονειρεύεται; Μήπως, τώρα στα γεράματα άρχισε να λαμβάνει σοβαρά τις προειδοποιήσεις των αντιεξουσιαστών : «Καλωσορίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κόλαση της εξουσίας» και τρομάζει μπροστά στην ανάληψη κυβερνητικών καθηκόντων, γιαυτό προτιμά την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Το βέβαιο είναι πως για τον Π. Λαφαζάνη υπάρχουν κάποιοι άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που κοροϊδεύουν τον κόσμο. Ας βγει και ας τους κατονομάσει! 

Ο κόσμος στον οποίο απευθύνεται ο Π. Λαφαζάνης είναι πιο μπροστά απ’ αυτόν. Και στις τελευταίες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν ήταν έτοιμος να κυβερνήσει αλλά αναδείχτηκε αξιωματική αντιπολίτευση με την πιο ταξική ψήφο που έχει πάρει κόμμα της αριστεράς μετά την μεταπολίτευση… Από την πρώτη μέρα μετά τις εκλογές δηλώναμε πως το πολιτικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν μπορεί να λυθεί από την διαπάλη της μικροπολιτικής και των μικροσυσχετισμών ανάμεσα στις συνιστώσες του, αλλά με το άνοιγμα στην κοινωνία και στον κόσμο που έχει εναποθέσει τις ελπίδες του σε αυτόν. Γράφαμε τότε ("Τράτζικ!..."):

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Οικονομική κρίση: τότε και τώρα

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι πολύ πιθανό ότι η κρίση του 1930 θα είχε διαρκέσει πολύ περισσότερο χρόνο, και με ασύγκριτα βαρύτερο ανθρώπινο και οικονομικό κόστος, εάν ο πρόεδρος Ρούζβελτ δεν είχε εξ αρχής εντοπίσει και στοχοποιήσει τους υπεύθυνους γι’ αυτήν, χρηματιστήρια, κερδοσκόπους, τραπεζίτες, κι εάν δεν είχε λάβει εξ αρχής μέτρα που περιόρισαν αποφασιστικά την ασυδοσία τους, που θέσπισαν αυστηρές κανονιστικές ρυθμίσεις και υπεύθυνη δημόσια επιτήρηση πάνω στην ανευθυνότητα και ασυδοσία των αγορών. Όταν ο αμερικανός πρόεδρος αποφάσισε την αποσύνδεση του δολαρίου από τον χρυσό και τη διολίσθηση του αμερικανικού νομίσματος, είχε σαν κύριο στόχο να συντρίψει τις πληρωμές για τόκους στους πιστωτές του δημοσίου. Οι τελευταίοι κατήγγειλαν ότι με την προεδρική απόφαση επέρχεται το τέλος του δυτικού πολιτισμού... Μέχρι το 1934, όλοι οι οικονομικοί σύμβουλοι στον Λευκό Οίκο είχαν παραιτηθεί, καταγγέλλοντας τον πρόεδρο. Ο ίδιος, τους απέδωσε τη σύνθετη επωνυμία banksters (νεολογισμός, που συνδυάζει τις λέξεις τραπεζίτες και γκάνγκστερς) και αυτοί, με τη σειρά τους, τον ανακήρυξαν ως υπ’ αριθμόν ένα δημόσιο κίνδυνο. Ωστόσο, παρά τα νομισματικά μέτρα που κατέβασαν το κόστος του χρήματος σε μηδενικά επίπεδα, η ανεργία παρέμενε ακόμη υψηλή και δεν μειώθηκε παρά μόνον όταν ο Ρούζβελτ πέρασε στη δεύτερη φάση του «ανορθόδοξου» προγράμματός του, στη δημόσια χρηματοδότηση γιγαντιαίων δημοσίων έργων, με μαζικές προσλήψεις ανέργων. 
Σύμφωνα με τον βρετανό Κέυνς, ο οποίος επισκέφθηκε τον αμερικανό πρόεδρο στον Λευκό Οίκο το 1934, ο τελευταίος δεν είχε επαρκή οικονομική παιδεία, αλλά διέθετε λαϊκό αισθητήριο, παρά την αριστοκρατική καταγωγή του. Οι αγρότες και οι άνεργοι τον ενέπνεαν περισσότερο απ’ όλους μαζί τους οικονομολόγους, ενώ παράλληλα οι άνθρωποι του μεγάλου κεφαλαίου του προξενούσαν δυσπιστία και αηδία.

Και τώρα; Τι θα γίνουμε χωρίς επετείους;


Αναδημοσίευση από το "antapocrisis"
του Σπύρου Κόγκα

Πάει και η 28η Οκτώβρη, η επέτειος της επετείου, επέτειος του ΟΧΙ στο Φασισμό, αλλά και επέτειος ενός κινήματος, της Αριστεράς, του Αντι-Μνημονιακού μπλοκ, ποιος ξέρει τίνος άλλου, από την περσινή πρωτοφανή λαική αντίδραση απέναντι στο πολιτικό σύστημα της υποταγής και εξαθλίωσης. Όλοι έπραξαν τα δέοντα. Το πολιτικό καθεστώς δοκίμασε μια τεράστιας κλίμακας αστυνομική κινητοποίηση, προετοίμασε κάθε σενάριο άμυνας στην λαική δυσαρέσκεια. Οι αντι-μνημονιακοί φώναξαν, κάλεσαν για ξεσηκωμό , με κάθε μέσο μάλιστα είπε ο κος Τσίπρας, ταυτίστηκαν με τα συνθήματα του τότε …και έδειξαν τα δόντια τους.

Ο λαός όμως, αυτός ο απροσδιόριστος παράγοντας, αυτός ο απείθαρχος λαικός παράγοντας, φρόντισε να μην κάνει το χατίρι κανενός. Ο κόσμος ούτε σήμερα ξεσηκώθηκε, ούτε σήμερα εξεγέρθηκε, ούτε αυτή η επέτειος τον συνέγειρε να διαλύσει την Μνημονιακή κατοχική μπότα. Γιατί; Μήπως δεν έχει όλους τους λόγους να εξεγερθεί; Μήπως δεν είναι αρκετά οργισμένος, εξαντλημένος, απογοητευμένος απέναντι και στα νέα μέτρα;

5 καυτά ερωτήματα

Του Γιώργου Πρασσά
1. Πως θα κινηθεί εφεξής ο πατριωτικός χώρος;


2. Πολιτική ή οικονομία; - τι λέει αυτός που δίνει "γραμμή" στον Τσίπρα;

3. Ξέρει από αποανάπτυξη η παραγωγική ανασυγκρότηση;

4. Η σταδιακή αποδοχή του ολοκληρωτισμού - πόσο κοντά έχουμε φτάσει;


5. Χωράει η αριστερά στις μεταξικές παρελάσεις; (ή πως μια στιγμιαία κοινωνική έκρηξη - σε άλλο πολιτικό χρόνο - καταντάει επετειακή μονομανία)

ΥΓ 1
συγκλίνουν οι "πατριώτες";

ΥΓ 2
Συμπεράσματα από μια επέτειο:

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Το πολιτικό στοίχημα της ΔΗΜΑΡ



Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης υποστήριξε στην ΕΡΤ ότι ενώ η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ έχει συμφωνήσει στο 99% του πακέτου, διαφωνεί στο 1% για λόγους επικοινωνιακούς, εκτιμώντας ότι Βενιζέλος και Κουβέλης στο τέλος, στο όνομα της επιτυχίας της κυβέρνησης, θα βρουν ένα τρόπο να διευκολύνουν τον Σαμαρά.
Κι όμως αυτό το 1% έχει δυσανάλογο πολιτικό βάρος σε σχέση με την αριθμητική του τιμή. Η ΔΗΜΑΡ διεκδικεί σήμερα να γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ. Σε αυτά τα πλαίσια διεκδικεί να καταδείξει ότι αυτή μπορεί να διαπραγματευτεί απέναντι στην τρόικα, σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και την ΝΔ του Σαμαρά, οι οποίοι απλώς εκτελούν τις εντολές που λαμβάνουν από τα επιτελεία της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Αναζητώντας μια άλλη αντίληψη για την Πολιτική


Τα βασικά σημεία της τοποθέτησης του Γ. Καλαντζόπουλου στην ανοιχτή συζήτηση – συνάντηση που διοργανώθηκε από μπλογκ συριζα αριστερα στην πλατεια; στις 20/10/12 με θέμα: “Από τις πλατείες στην πραγματική δημοκρατία και την αριστερή ριζοσπαστική πολιτική”:

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι ένας αντιφατικός πολιτικός οργανισμός όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί που έχουν δεσμούς με την κοινωνία. Το μέγεθος αυτών των αντιφάσεων μπορούμε να το αντιληφθούμε σε όλες του τις διαστάσεις μέσα από την επαφή μας με κόσμο που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον ψήφισε στις εκλογές, αλλά δεν οργανικά ενταγμένος σε αυτόν.

Θα πρέπει όμως να ιεραρχήσουμε αυτές τις αντιφάσεις και να δούμε πια είναι η κύρια. Κατά την γνώμη μου αυτή βρίσκεται ανάμεσα στην άσκηση κρατικής πολιτικής και στην αυτονομία του μαζικού κινήματος από το κόμμα και το κράτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο ενδεχόμενο να αναλάβει κυβερνητικά καθήκοντα έχει στρέψει ένα μεγάλο μέρος των δυνάμεων του στην διαμόρφωση στόχων και σχεδίων που αφορούν την διακυβέρνηση. Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ στην συγκεκριμένη συγκυρία έχει λόγους να το κάνει, ποιους πραγματικά λόγους έχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή άλλες ομαδοποιήσεις της Αριστεράς να συγκροτούνται πάνω σε «πολιτικά σχέδια» τα οποία μπορούν να πραγματωθούν μόνον αν πάρουν την κρατική εξουσία στα χέρια τους; Το χειρότερο αποτέλεσμα αυτών των αντιλήψεων για την πολιτική, το βλέπουμε στο μαζικό κίνημα: Όλοι οι πολιτικοί μηχανισμοί της Αριστεράς με βάση αυτά τα σχέδια κρατικής διαχείρισης - που έχουν στα μυαλά και στα συρτάρια τους - προσδιορίζουν και τις πιο λεπτές αποχρώσεις της πολιτική τους πρακτική στο μαζικό κίνημα! Έτσι, όχι μόνον δεν μπορούν να συνυπάρχουν μέσα σε κοινά συνδικαλιστικά σχήματα αλλά δεν μπορούν να ενωθούν ούτε για την συγκρότηση ενός αριστερού προεδρείου σε ένα σωματείο ή να κάνουν μια κοινή διαδήλωση ενάντια στον ρατσισμό…


Οι κρατικές πολιτικές είναι ο κατ' εξοχήν χώρος της αστικής πολιτικής, αφού η ίδια η ύπαρξη του κράτους θέτει τα όρια και τα πλαίσια εντός των οποίων ασκούνται. Το μαζικό κίνημα απευθύνεται πρώτα απ’ όλα στην κοινωνία και όχι το κράτος, ως εκ τούτου θα πρέπει να έχει άλλους στόχους και άλλους προσανατολισμούς κτίζοντας του δικούς του θεσμούς και προβάλλοντας τις δικές του διεκδικήσεις, που είναι πιθανότατα θα έρθουν σε σύγκρουση με αυτές τις κρατικές πολιτικές. Αυτό δεν θα πρέπει να μας φοβίζει αλλά να μας χαροποιεί, γιατί σημαίνει ότι υπάρχει κίνημα ικανό να συγκρούεται και να διεκδικεί, σε αντίθεση με την ανυπαρξία κινήματος που εκφράζεται με την κυριαρχία στην κοινωνία της λογικής της “ανάθεσης” στους “άξιους” εκπροσώπους …

 

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

τέχνη σε καιρούς κρίσης ΙΙΙ

Του Γιώργου Πρασσά
Άνθιση του σύγχρονου ρεαλιστικού ελληνικού θεάτρου:
Η g/pap productions παρουσιάζει το αντιρατσιστικό δράμα
"Έχασα τα σιντιά και μ' έπνιξαν τα δάνεια..."

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Λαφαζάνης: «Διαδηλώσεις μετά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου»

Απαντώντας στην κριτική που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ για τις λαϊκές παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, εκφράζοντας την γραμμή "θα τους ταράξουμε στην νομιμότητα", δήλωσε
στον ΒΗΜΑ 99,5: «Δεν λέμε να ακυρώσουμε τις παρελάσεις, ούτε να παρέμβουμε μέσα σε αυτές. Λέμε ότι οι παρελάσεις πρέπει να διεξαχθούν κανονικά και από εκεί και πέρα να εκφραστεί ο κόσμος με δική του παρέλαση, που θα ακολουθήσει τις επίσημες παρελάσεις»...

Ιδού λοιπόν το δίλημμα για όσους είναι  γενικά υπέρ των παρελάσεων απ' όπου και αν προέρχονται:


Αντίθετη θέση έχει ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Ι. Μπουτάρης ο οποίος δήλωσε:
«Να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις, δεν προσφέρουν τίποτα, έχουν καθιερωθεί από την εποχή του Μεταξά, δεν είναι αντιεθνικό αυτό που ζητώ»

Για μια απελευθερωτική πολιτική



Αναδημοσίευση από το "Red NoteBook"
Συνέντευξη με τον Τζον Χολογουέι
Μετάφραση : Δημήτρης Γκιβίσης
Πηγή: Εφημερίδα The Witness (Νότιας Αφρικής)

-Υποστηρίζετε τις προσπάθειες των «αυτόνομων» αγώνων ενάντια στην καταπίεση. Τι σημαίνει αυτό;

-Νομίζω ότι οι μορφές των αγώνων για μια καλύτερη κοινωνία πέρα από τον καπιταλισμό έχουν σταδιακά αλλάζει. Αντί για τους αγώνες που επικεντρώνονται στην κατάκτηση της κρατικής εξουσίας, οι άνθρωποι προσπαθούν με πάρα πολλούς διαφορετικούς τρόπους για να ξεφύγουν από τη λογική του καπιταλισμού, δημιουργώντας χώρους ή στιγμές στις οποίες προσπαθούν να δημιουργήσουν σχέσεις που να μην κυριαρχούνται από την επιδίωξη του κέρδους. Αυτοί οι χώροι ή στιγμές, μπορούν να θεωρηθούν ως ρωγμές στην υφή της κυριαρχίας, ρωγμές στις οποίες θέτουμε ίσως τη βάση για μια διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας. Αυτό το είδος του αγώνα δεν στοχεύει στην κατάκτηση της εξουσίας στο μέλλον, αλλά στην αποσύνδεση της κοινωνικής δραστηριότητας από την καπιταλιστική δυναμική στο παρόν.

-Θεωρείτε ότι ο απώτερος στόχος των καταπιεσμένων είναι ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό. Ωστόσο, πολλοί στοχαστές λένε ότι ο καπιταλισμός έχει κερδίσει, ότι είναι σφαιρικός και ότι κάθε πολιτική μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσα σε αυτόν.  Είναι ηττοπαθές αυτό; Υπάρχει χώρος για μια αριστερή πολιτική;

-Γεννιόμαστε μέσα στον αγώνα. Οι περισσότεροι από εμάς θα προτιμούσαν να ζήσουν αρκετά ειρηνικά, αλλά είμαστε σε επίθεση: Μας λένε ότι πρέπει να εργαστούμε σκληρότερα και γρηγορότερα. Μας λένε ότι τα παιδιά μας δεν μπορούν να περιμένουν μια ασφαλή απασχόληση. Μας λένε ότι η ζωή μας δεν είναι πλέον βιώσιμη, ότι πρέπει να κινηθούμε στις πόλεις και να ανοίξει χώρος στη γη για αυτοκινητόδρομους ή ορυχεία. Γνωρίζουμε επίσης ότι αν η παρούσα καπιταλιστική δυναμική συνεχίσει, είναι πολύ πιθανό να καταστραφούν οι συνθήκες στις οποίες ζουν οι άνθρωποι μέσα σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν βλέπω ότι η αποδοχή της ήττας είναι μια επιλογή.

Ο «Αριστερός Πατριώτης»…


Επανειλημμένα έχουμε εκφράσει την θέση μας ότι:  Τα πολιτικά "σχέδια" της πατριωτικής αριστεράς είναι εκ των προτέρων ηττημένα από τα "οράματα" της πατριωτικής δεξιάς... Σήμερα παρουσιάζουμε μια χαρακτηριστική περίπτωση για να δείξουμε πόσο εύκολη είναι η μεταπήδηση μέσω του πατριωτισμού από πολιτικά μορφώματα της αριστεράς στην ακροδεξιά, χωρίς μάλιστα να χρειάζεται να αποκηρυχθεί το παρελθόν και να υπογραφούν δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Το αντίθετο μάλιστα, αυτό το παρελθόν εξακολουθεί να αποτελεί τίτλο τιμής. Ιδού λοιπόν πως αυτοπαρουσιάζεται ένας «Αριστερός Πατριώτης»:

Το σήμα του
αριστερού πατριώτη...
Αλέξης Οικονόμου, Διπλ. Mηχανολόγος-Ηλ/γος ΕΜΠ, στρατευμένος από τη Χούντα το 1973, μεταπτυχιακά στην Αγγλία (Industrial Engineering & Administration, MSc - C.I.T), σήμερα Σύμβουλος Οργάνωσης Επιχειρήσεων, γνώστης Αγγλικών, Γαλλικών, Ισπανικών, μέλος ΚΚΕ επί τρεις δεκατίες (1975-2001), τώρα συνεισφέρει στο υπό διαμόρφωση ρεύμα της Πατριωτικής Αριστεράς, ενταγμένος κομματικά στο ΛΑ.Ο.Σ. ως επιτελικό στέλεχος, Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού, αρθρογράφος της Α1 και πολιτικός σχολιαστής στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ, με δηλωμένες ανοιχτά τις αριστερές θέσεις του και διατήρηση της ανεξάρτητης, κριτικής και "αιρετικής" σκέψης του προς πάσα κατεύθυνση... Σήμερα η Πατρίδα μας έχει ανάγκη από μια νέα σύνθεση των κοινωνικών αιτημάτων, με μια εθνική αυτογνωσία που θα ξεπερνά διχασμούς του παρελθόντος. Κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς ενεργό έθνος με το λειτουργούν Κράτος του με τις αντιθέσεις αλλά και τις συνθέσεις που απαιτεί εναλλάξ η εποχή μας είναι ανέφικτη και οδηγεί σε εθνική παράλυση και σημάδια για ένα συνεχή υποβόσκοντα ή ανοιχτά εκφραζόμενο ιδιότυπο "εμφύλιο".


Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

όψεις του λαϊκού μεταπολιτισμού

Του Γιώργου Πρασσά

1. Μεγάλες στιγμές της ελληνικής διανόησης :

Οι Γερμανοί μας ζηλεύουν, η μια χαρά χρυσή αυγή, τα 400 τρις ευρώ, οι ξένοι μας χαλάνε την αισθητική, η γυναίκα στο σπίτι κι ο bob ο marley



Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί «Η Εφημερίδα των Συντακτών»


Tέλος Οκτωβρίου αναμένεται να κυκλοφορήσει η «Η Εφημερίδα των Συντακτών», μία νέα καθημερινή εφημερίδα. Δημοσιεύουμε το κείμενο που έδωσαν στη δημοσιότητα οι συμμετέχοντες σε αυτό το εγχείρημα: 

«Ένα όνειρο γίνεται σύντομα πραγματικότητα. Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της «Εφημερίδας των Συντακτών», την οποία εκδίδει ο «Συνεταιρισμός των εργαζομένων σε εφημερίδες και περιοδικά», που συγκρότησαν πρώην εργαζόμενοι της «Ελευθεροτυπίας» και της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» – δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί – μετά την κρίση και την αναστολή έκδοσης της εφημερίδας.

Η πολιτική και η κοινωνική συγκυρία καθιστούν επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε την παρουσία μιας ανεξάρτητης εφημερίδας. Μιας πραγματικά ανεξάρτητης εφημερίδας, χωρίς εξαρτήσεις από κομματικά και οικονομικά συμφέροντα. Μίας εφημερίδας με την δική της άποψη.

Το εγχείρημα αυτό γίνεται σε μια εποχή όπου μεγάλη μερίδα των πολιτών θεωρεί ότι τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης είναι αναξιόπιστα, λόγω της ταύτισης τους με τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους και με κάθε μορφή εξουσίας.

Το εγχείρημά μας στηρίζεται στο κεφάλαιο που συνεισέφεραν τα μέλη του συνεταιρισμού,ενώ κυρίαρχο όργανο είναι η γενική συνέλευση των μελών, από τα οποία εκλέγεται και η διεύθυνση.

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής, Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής ομάδας


Η ομιλία του Δ. Ψαρρά στην εκδήλωση που διοργάνωσε η "Επιτροπή για την υπεράσπιση της Κοινωνίας και της Δημοκρατίας" στις 23/10/2012 με θέμα: ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ. (Αναλυτική ενημέρωση για την εκδήλωση και το υπόλοιπο πρόγραμμα των εκδηλώσεων [εδώ])

Κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες το νέο βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά “Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής, Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής ομάδας”, εκδόσεις Πόλις, Οκτώβριος 2012.


Περιεχόμενα:
1. Η «φάλαγγα» που έγινε κόμμα (Προλεγόμενα σε έναν εφιάλτη)
2. Οι πρώτοι νοσταλγοί (Οι νεοφασίστες της μεταπολίτευσης, 1975-1980)
3. Μεταξύ Χίτλερ και Παπαδόπουλου (Η Χρυσή Αυγή και η Νεολαία ΕΠΕΝ, 1981-1985)
4. Από το πεζοδρόμιο στις πλατείες (Η δράση και η προπαγάνδα του Λαϊκού Συνδέσμου, 1987-1997)
5. Το παράπονο του φαλαγγάρχη (Η δολοφονική επίθεση που εξιχνιάστηκε)
6. Η κατάμαυρη Γαλάζια Στρατιά (Η πρώτη μεταμφίεση)

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Με τον "Μητρόπουλο" ή με τον "Φωτόπουλο";



(για τις σχέσεις της Θεωρίας με την Πολιτική)


Είναι προφανές ότι η εσωτερική αντιπολίτευση του ΚΚΕ δεν θα έκανε υπερβάσεις στις γενικότερες ιδεολογικοπολιτικές συντεταγμένες του ΚΚΕ γι’ αυτό δεν περιμέναμε ότι θα αναζητούσε στον Α.Μπαντιού ή τον Σ. Ζιζεκ αναφορές για να κάνει κριτική στην ηγεσία του κόμματος. Η προσήλωση της στο «εξαρτησιακό μοντέλο» - αν και διαφωνούμε κάθετα - δεν θεωρούμε ότι είναι το σημείο το οποίο αποτελεί την «λυδία λίθο» για να κριθεί η πολιτική ορθότητα της «νέας σποράς». Εκείνο που μετράει στην πολιτική είναι οι συγκεκριμένες επιλογές που αφορούν στο «δια ταύτα» και τα πολιτικά αποτελέσματα που μπορούν να παράγουν. Η συγκεκριμένη «θεωρητική» τεκμηρίωση έχει αυτοαναφορικό χαρακτήρα αφού αφορά στο εσωτερικό του πολιτικού υποκειμένου και την διαπάλη που διεξάγεται εκεί και όχι στην κοινωνία. 

Αν αυτή λοιπόν αυτή η λαθεμένη θεωρητική επιλογή, ανοίγει τον δρόμο για ευρύτερες πολιτικές συμμαχίες για το ΚΚΕ και αλλαγή της γραμμής του στο εργατικό κίνημα, τότε λειτουργεί προς θετική κατεύθυνση στην συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία. Εξάλλου, όπως έχει δείξει η ιστορία, η ταξική πάλη και οι κοινωνικές αλλαγές δεν γίνονται με βάσει τους θεωρητικο-πολιτικούς σχεδιασμούς των κομματικών μηχανισμών της αριστεράς.

Όμως υπάρχει και το αντίστροφο φαινόμενο. Η επίκληση σωστών θεωρητικών θέσεων να χρησιμοποιείται ως στήριγμα για λαθεμένες πολιτικές επιλογές. Αυτό συμβαίνει συνήθως στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, η οποία επικαλείται συχνά γενικές θεωρητικές θέσεις για τον καπιταλισμό και το κίνημα για να τεκμηριώσει σεχταριστικές πρακτικές και διασπαστικές πολιτικές γραμμές στο μαζικό κίνημα. Όμως δεν συμβαίνει μόνο εκεί…

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Άλλη μια σύνοδος, άλλο ένα Plan B...



Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"
Του Γιάννη Μηλιού

Άλλη μια σύνοδος κορυφής ήρθε κι έφυγε, με το κλίμα για την ελληνική κυβέρνηση να γίνεται όλο και «καλύτερο», δηλαδή στην πραγματικότητα όλο και πιο ενθαρρυντικό για άμεση προώθηση της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης: ψήφιση των μέτρων που θα υποβαθμίσουν ακόμη περισσότερο το βιοτικό επίπεδο εργαζόμενων, άνεργων και συνταξιούχων και θα βαθύνουν την ύφεση (κάτι που αποτελεί στόχο κι όχι «ατύχημα» όπως παρουσιάζεται).

Το γενικόλογο κείμενο συμπερασμάτων υπενθυμίζει ότι τα σοβαρά ζητήματα που συζητούνται στις συνόδους αυτές παραμένουν κρυφά, δεν ανακοινώνονται στο κοινό, και αυτή η έλλειψη διαφάνειας αποτελεί συστατικό στοιχείο της αντιδημοκρατικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής των ευρωπαϊκών κέντρων εξουσίας (της ελληνικής κυβέρνησης συμπεριλαμβανομένης).

Τα κόκκινα κεράσια ξανάρχονται...

Ο Λένιν ρωτάει: «Λοιπόν, πως τα περνάτε στον καπιταλισμό;»
Αναδημοσίευση από την "εποχή"
του Δη­μή­τρη Γκι­βί­ση

Το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Βο­η­μίας και Μο­ρα­βίας (KSÈM), το μο­να­δι­κό α­πό τα πρώην κομ­μου­νι­στι­κά κόμ­μα­τα του α­να­το­λι­κού μπλοκ που έ­χει α­κό­μα τη λέ­ξη «κομ­μου­νι­στι­κό» στον τίτ­λο του -πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι άλ­λα­ξε το πρό­γραμ­μά του για να ται­ριά­ζει με τους νό­μους που θε­σπί­στη­καν με­τά το 1989- εί­ναι ο με­γά­λος νι­κη­τής των πε­ρι­φε­ρεια­κών ε­κλο­γών στην Τσε­χία. Το KSÈM έ­φτα­σε στο 20,4%, που εί­ναι το με­γα­λύ­τε­ρο πο­σο­στό του α­πό την ε­πο­χή της βε­λού­δι­νης ε­πα­νά­στα­σης, και έ­τσι μα­ζί με τους σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες που πή­ραν 23,6% αλ­λά έ­χα­σαν 13 μο­νά­δες α­πό το 2008 κυ­ρίως λό­γω των σκαν­δά­λων δια­φθο­ράς, έ­χουν τις 11 α­πό τις 13 πε­ρι­φέ­ρειες. Να ση­μειω­θεί, ό­τι και στις πε­ρισ­σό­τε­ρες α­πό τις υ­πό­λοι­πες 14 πε­ρι­φέ­ρειες που γί­νο­νταν, χτες Σάβ­βα­το, o δεύ­τε­ρος γύ­ρος, οι υ­πο­ψή­φιοι του KSÈM προ­η­γού­νταν, με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό­τε­ρο πα­ρά­δειγ­μα αυ­τήν της Πρά­γας.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Η υποκρισία του ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ για την ενότητα της Αριστεράς



Η υπόθεση της κοινής δράσης, της συνεργασίας και της συμπαράταξης όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς και πρώτα απ’ όλα του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΥΣΥΑ, δεν είναι μια υπόθεση απλών εκφωνήσεων και επικοινωνιακών τεχνασμάτων αλλά κεντρικής πολιτικής από την οποία εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό η ίδια η υπόθεση της δυνατότητας μιας αποτελεσματικής, αξιόπιστης και νικηφόρας προοδευτικής διεξόδου από την κρίση.
(από το κείμενο που έθεσε το ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ στην ΚΠΕ του ΣΥΝασπισμού και δεν συγκέντρωσε την πλειοψηφία)

Εχουμε επισημάνει και άλλες φορές ότι τέτοια συνεργασία δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί, όχι επειδή δεν το επιθυμεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αλλά επειδή δεν είναι μέσα στους πολιτικούς σχεδιασμούς των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς. Με αυτή την έννοια η επίκλησή της έχει καθαρά προπαγανδιστικό χαρακτήρα. Όμως αν κάποιος πιστεύει σε αυτή την ανάγκη, θα πρέπει να προτείνει και μέτρα για να υπάρξουν οι υλικοί όροι αυτής της συνεργασίας. Το πιο κρίσιμο απ' αυτά είναι το ζήτημα της ΑΠΛΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ. Το ζήτημα αυτό αποτελεί πάγιο αίτημα της Αριστεράς και δεν μπορεί να μπαίνει στην άκρη μπροστά στην προοπτική να σχηματίσει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με το ισχύον καλπονοθευτικό σύστημα. Εντάξει, ας  δεχτούμε προσωρινα ότι η πλειοψηφία παρέλειψε να το βάλει στο προσχέδιο ( ελπίζουμε ότι στο τελικό κείμενο θα συμπεριληφθεί ), η μειοψηφία που ενδιαφέρεται για αυτή την ενότητα δεν θα έπρεπε να το είχε προτείνει, όχι μόνον για λόγους αρχής αλλά και γιατί αποτελεί ένα βασικό εργαλείο για την εφαρμογή της πολιτικής συνεργασιών που επιζητεί; Πρόκειται για άλλη μια “τυχαία παράλειψη” και από την πλειοψηφία αλλά και την μειοψηφία του ΣΥΝασπισμού; Δεν νομίζουμε....

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ: “Αριστεροί” στα λόγια, καραδεξιοί στις πολιτικές πρακτικές!


1- Βουλευτές του “Αριστερού Ρεύματος” αρνούνται να καταβάλουν το 20% της βουλευτικής τους αποζημίωσης για την συγκρότηση κοινωνικών δικτύων και κοινωνικής αλληλεγγύης με το αιτιολογικό ότι δεν συμφωνούν με τέτοιες πρακτικές. Την μόνη πρακτική αλληλεγγύης που φαίνεται πως έχουν στο μυαλό τους είναι η επιστροφή στην δραχμή!  Η αδιαφάνεια συνεχίζεται... Γιατί η κοινοβουλευτική ομάδα αποφεύγει να δώσει στην δημοσιότητα τον κατάλογο των βουλευτών που δεν εφαρμόζουν τις κομματικές αποφάσεις καθώς και να ενημερώσει για το τρόπο διάθεσης του ποσού που έχει συγκεντρωθεί;

2- Οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ τις οποίες ελέγχονται από το Αριστερό Ρεύμα έχουν κλειστές τις πόρτες και εγγράφουν νέα μέλη μόνον αφού περάσουν από face control και συμπεριφέρονται όπως οι μπράβοι έξω από τα νυχτερινά κέντρα. Και εδώ η αδιαφάνεια συνεχίζεται... Ενώ ο ΣΥΡΖΑ-ΕΚΜ οργανώνει ανοικτές συνελεύσεις σε δημόσιους χώρους, η Γραμματεία κρατάει ως επτασφράγιστο μυστικό τα αποτελέσματα της εκστρατείας για την εγγραφή νέων μελών!

3- Στην ιστοσελίδα της “iskra” προβάλλεται το άρθρο του ΣΤΑΘΗΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ, ΝΕΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ...”(αναδημοσίευση από το enikos.gr”), στο οποίο αναδεικνύεται ως πρώτος εχθρός του κινήματος οι “κουκουλοφόροι και οι μπαχαλάκηδες” και οι  οι οποίοι σε αγαστή συνεργασία με την Αστυνομία διαλύουν τις διαδηλώσεις. Φαίνεται πως ο κ. ΣΤΑΘΗΣ ζει σε άλλη χώρα και δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι έχουμε μπει σε άλλη φάση. Ειρηνικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, όπως αυτές που γνωρίσαμε με το κίνημα της 25ης στην Πλατεία Συντάγματος εδώ και αρκετό καιρό το κράτος δεν επιτρέπει να επαναληφθούν. Σε όποιον συμμετέχει σε κινητοποιήσεις έχει γίνει αντιληπτό ότι το κράτος πλέον δεν έχει ανάγκη προφάσεων για να διαλύει μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις. Αυτό δεν το έχουν αντιληφθεί όπως φαίνεται και οι σ. της “ισκρας”, αλλιώς δεν θα αναδημοσίευαν αυτό το άρθρο...

Εγχειρήματα εργασιακής αυτοδιαχείρισης - Κολλεκτίβες εργασίας


Στη συζήτηση με θέμα "Εγχειρήματα εργασιακής αυτοδιαχείρισης - Κολλεκτίβες εργασίας" κατά την πρώτη ημέρα του 1ου εναλλακτικού φεστιβάλ αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας (19-20-21 Οκτώβρη στο Ελληνικό) πήραν μέρος οι: Μάκης Αναγνώστου (Σωματείο Εργαζομένων Βιομηχανικής Μεταλλευτικής), Σταύρος Σταυρίδης (καθηγητής ΕΜΠ), Γιώργος Παπανικολάου (P2P Foundation), Χρυσόστομος Γαλανός (Συνεργατικό Καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνος). Συντονισμός: εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ.

Όλη συζήτηση σε video εδώ: Εγχειρήματα εργασιακής αυτοδιαχείρισης - Κολλεκτίβες εργασίας


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ