Αριστερή στροφή ή αριστερό φλας; (για την υπερψήφιση από τον ΣΥΡΙΖΑ της πρότασης του αντιμνημονιακού νόμου τού ΚΚΕ)

Αναδημοσίευση από το "LeftG700"

Πανηγυρίζει η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ για την απόφαση της ηγεσίας του να υποστηρίξει την πρόταση νόμου τού ΚΚΕ σχετικά με την κατάργηση μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων και δανειακών συμβάσεων. Δεν θα ’πρεπε. Και να γιατί:

1. Η πρόταση νόμου, επί τής ουσίας, είναι με δυο λόγια μια ντουφεκιά στον αέρα (το έχουμε εξηγήσει αναλυτικότερα σε παλαιότερη ανάρτησή μας, πριν λίγο καιρό).

2. Αν για το ΚΚΕ υπάρχουν κάποια σοβαρά ελαφρυντικά, αφού ο σημαντικότερος σκοπός μιας τέτοιας κίνησης είναι να εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση που δεν υπερψηφίσει την πρόταση —ή να αποδείξει την ανικανότητά του να ηγείται σε περίπτωση που την υπερψηφίσει—, κίνητρο απολύτως κατανοητό έστω κι αν η προσπάθειά του να ανακτήσει έτσι τη χαμένη του ηγεμονία εντός τής Αριστεράς είναι ατελέσφορη (βλέπε πάλι εδώ), για τον ΣΥΡΙΖΑ, τα ελαφρυντικά που θα μπορούσε να επικαλεστεί κάποιος ‘‘συνήγορός’’ του είναι μάλλον πιο αδύναμα. Διότι:

2.α. Ενισχύει μεν το αντιμνημονιακό του προφίλ, αλλά πόσο το έχει ανάγκη αυτό; Δεν αμφισβητείται η αντιμνημονιακή του διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο που αμφισβητείται είναι το ως πού μπορεί να φτάσει όταν επέλθει η σύγκρουση. Τι προσφέρει επ’ αυτού τού πραγματικού επίδικου ζητήματος η προσυπογραφή τής πρότασης του ΚΚΕ; Τίποτε. Ο καθένας μπορεί να ρίχνει ντουφεκιές στον αέρα!

2.β. Ακόμα και κατά την προεκλογική περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ τασσόταν κατά των μονομερών ενεργειών, «εκτός και αν υποχρεωνόταν», όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο Βήμα ο Γιάννης Δραγασάκης. Αυτό μας φάνηκε και εξακολουθεί να μας φαίνεται μία ‘‘σοφή’’ γραμμή. Η υπερψήφιση του αντιμνημονιακού νόμου —με όλα τα συμπαρομαρτούντα— κινείται σε άλλη κατεύθυνση. Τι έχει υπαγορεύσει αυτή την αλλαγή;

2.γ. Πόσο πειστική μπορεί να είναι αυτή η αλλαγή από τη στιγμή που έχει γίνει ολοφάνερο ότι μετεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει λειάνει τον συγκρουσιακό του λόγο απέναντι στις κυρίαρχες δυνάμεις τής Ευρωπαϊκής Ένωσης; Δεν αδειάζει ολοκληρωτικά το σημαίνον «ψηφίζω υπέρ τής μονομερούς κατάργησης μνημονίων και δανειακών συμβάσεων» από κάθε ουσιαστικό σημαινόμενο αυτή η λείανση;

3. Αν πίσω από την απόφαση της στοίχισης με το ΚΚΕ υποκρύπτεται η σκέψη «να μην υστερήσουμε σε ‘‘αριστεροσύνη’’ από το ΚΚΕ», αυτό είναι σαν να κυνηγάει κανείς τη σκιά του όταν έχει τον ήλιο πίσω του! Στη συνείδηση της κοινής γνώμης, συμπεριλαμβανομένης της αριστερής κοινής γνώμης, το ΚΚΕ θα βρίσκεται πάντα πιο αριστερά από τον ΣΥΡΙΖΑ (οι προσεκτικοί παρατηρητές από τους οποίους δεν διαφεύγει ότι το αριστερά από το αριστερίστικα το χωρίζουν μόνο δύο συλλαβές είναι, δυστυχώς, πάντα λίγοι…). Η εντύπωση αυτή υπάρχει και θα υπάρχει για χίλιους δυο λόγους. Ένας εκ των οποίων είναι και η συνεχής μετατόπιση του ΚΚΕ προς τα αριστερά, προκειμένου να διατηρεί αμείωτη τη διαφορά του από την υπόλοιπη αριστερά (πώς αλλιώς θα επιβεβαιώνεται η Παπαρήγειος ρήση «εμείς είμαστε κομμουνιστές, όχι αριστεροί»;).

4. Αν πάλι υπολογίζουν ότι η συμπόρευση με το ΚΚΕ σε μία σημαντική γι’ αυτό κίνηση, θα είναι ένα σημαντικό βήμα για την προσέγγιση των δύο χώρων, πιστεύουμε ότι μάλλον γελιούνται. Αναμφίβολα, η κίνηση αυτή είναι μία ακόμα ενθάρρυνση για την εσωκομματική αντιπολίτευση. Όμως, από την άλλη, είναι και μία επιβεβαίωση, κατά κάποιο τρόπο, της ηγετικής ομάδας τού ΚΚΕ. Δεδομένου ότι η ηγεσία είναι αποφασισμένη να πουλήσει ακριβά το τομάρι της, μήπως ο καλύτερος τρόπος για να ενδυναμωθούν όσοι στο ΚΚΕ δεν έχουν χάσει τελείως τα μυαλά τους είναι να αφεθεί (ή και να σπρωχτεί) το Κομμουνιστικό Κόμμα στην περαιτέρω περιθωριοποίησή του;

5. Σε μία επτακομματική Βουλή η συμβολική δύναμη τέτοιου τύπου κινήσεων περιορίζεται θεαματικά, αν όχι δραστικά. Λόγου χάρη: Εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, την πρόταση νόμου τού ΚΚΕ υπερψήφισαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η …Χρυσή Αυγή! Καλώς ή κακώς, το ειδικό βάρος κάθε μεμονωμένου χορευτή στους ομαδικούς χορούς μειώνεται...

6. Να μην υπερψηφίσει λοιπόν ΣΥΡΙΖΑ; Ας το κάνει. Πέρα από τα όσα είπαμε παραπάνω, αναγνωρίζουμε ότι οι συμβολισμοί έχουν μια δική τους δυναμική, που υπερβαίνει τις μεμονωμένες φωνές και δεν είναι εύκολο να τους πας κόντρα. Όμως, ας μη κρατήσουν πολύ οι χοροί. Οι εκκρεμότητες εντός τού ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το «τι θα κάνουμε αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν σύμφωνα με το ‘‘καλό’’ σενάριο», εκκρεμότητα ανύπαρκτη για την πλειοψηφία τής ηγετικής του ομάδας, παραμένουν.

Να κόψουν λοιπόν κάτι οι σύντροφοι της αριστερής πτέρυγας. Για την ώρα δεν έχουμε να κάνουμε παρά με ένα αριστερό φλας. Και στην πολιτική αυτό είναι συχνά ένας πολύ καλός τρόπος για να στρίβει κανείς δεξιά…