Το πολιτικό στοίχημα της ΔΗΜΑΡ

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης υποστήριξε στην ΕΡΤ ότι ενώ η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ έχει συμφωνήσει στο 99% του πακέτου, διαφωνεί στο 1% για λόγους επικοινωνιακούς, εκτιμώντας ότι Βενιζέλος και Κουβέλης στο τέλος, στο όνομα της επιτυχίας της κυβέρνησης, θα βρουν ένα τρόπο να διευκολύνουν τον Σαμαρά.

Κι όμως αυτό το 1% έχει δυσανάλογο πολιτικό βάρος σε σχέση με την αριθμητική του τιμή. Η ΔΗΜΑΡ διεκδικεί σήμερα να γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ. Σε αυτά τα πλαίσια διεκδικεί να καταδείξει ότι αυτή μπορεί να διαπραγματευτεί απέναντι στην τρόικα, σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και την ΝΔ του Σαμαρά, οι οποίοι απλώς εκτελούν τις εντολές που λαμβάνουν από τα επιτελεία της ΕΕ και του ΔΝΤ.


Ο Φώτης Κουβέλης μια φορά κράτησε τον λόγο του και βγήκε ζημιωμένος. Ήταν στις εκλογές του Μάη όταν δήλωσε προεκλογικά ότι δεν θα σχηματίσει κυβέρνηση με τα μνημονιακά κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η στάση του τότε οδήγησε στις εκλογές του Ιούνη. Το μόνο σημαντικό που άλλαξε ανάμεσα στις πρώτες εκλογές και τις δεύτερες ήταν η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ –ΕΚΜ και η ανάδειξή του σε αξιωματική αντιπολίτευση. Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ο Φώτης άλλαξε γραμμή και συμμετείχε στην τρόικα εσωτερικού δίνοντας το άλλοθι των ευρύτερων συναινέσεων στα χρεωκοπημένα κόμματα του δικομματισμού, όπως είχε δώσει ανάλογο άλλοθι στην προηγούμενη κυβέρνηση ο Καρατζαφέρης.
Σήμερα έχει δηλώσει ότι δεν διαπραγματεύεται το εργασιακό. Το πραγματικό αντικείμενο της διαπραγμάτευσης είναι πράγματι ασήμαντο, πιο μικρό και από το 1% που δηλώνει ο Παπαδημούλης. Δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα το ουσιαστικό οι εργαζόμενοι αν γίνει δεκτή η θέση της ΔΗΜΑΡ. Όμως ο Φώτης ποντάρει πάνω σε αυτό το 1% για να συγκροτήσει πολιτικά το νέο ΠΑΣΟΚ. Αν κερδίσει τις εντυπώσεις, τότε «οι επικοινωνιακοί λόγοι» που επικαλείται ο Δ. Παπαδημούλης θα δρομολογήσουν ανακατατάξεις στην πολιτική σκηνή με την παραπέρα ενίσχυση της πολιτικής πελατείας της ΔΗΜΑΡ και την αφαίρεση ζωτικού πολιτικού χώρου από το ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο. Η πολιτική στάση της ΔΗΜΑΡ δεν είναι εκτός των πλαισίων των στρατηγικών επιλογών του αστισμού. Η αναξιοπιστία και η απαξίωση των πολιτικών κομμάτων του δικομματισμού είναι δεδομένα που δεν μπορούν πλέον να ανατραπούν με απλές επικοινωνιακές πολιτικές . Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται να αποκαταστήσει το κύρος του, το οποίο έχει καταρρακωθεί από την δουλική στάση απέναντι στα επιτελεία της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ο Φώτης Κουβέλης σήμερα παίζει το χαρτί του αστισμού προσπαθώντας να οικοδομήσει την εναλλακτική λύση. Και θα έχει όλη την δυνατή βοήθεια. Για να δούμε, θα τα καταφέρει;