Ο μύθος του “οργανωμένου σχεδίου εξόδου” και η πραγματικότητα της “άτακτης χρεοκοπίας”...

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Πριν μερικές μέρες όταν ρωτήθηκε ο Σόιμπλε αν το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών έχει plan b', απάντησε ότι, επειδή είναι σοβαρό και υπεύθυνο υπουργείο, δεν έχει μόνον plan b', αλλά και plan c' και plan d'...

Σήμερα, σε άρθρο του στη WirtschaftsWoche, ο επικεφαλής του γερμανικού IfO και πρώην συμβοθλος του γερμανού υπουργού Οικονομικών, Χανς Βέρνερ Ζιν, "Yanis Varoufakis' Grexit-Plan war clever" (αξίζει να το διαβάσετε),  αναγνωρίζει ότι το “σχέδιο Βαρουφάκη” ήταν τολμηρό αλλά έξυπνο και εκθέτει τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζει. Ισχυρίζεται ότι η δημιουργία ενός παράλληλου συστήματος πληρωμών για την αντιμετώπιση της έλλειψης ρευστότητας ήταν ευφυές σχέδιο. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσαν να πληρωθούν φόροι, θα μπορούσε το κράτος να πληρώνει τις υποχρεώσεις του ώστε να μην κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών, ενώ θα μπορούσαν να γίνονται και αποπληρωμές μεταξύ ιδιωτών, σημειώνει ο ίδιος. Με το παράλληλο αυτό σύστημα ο Βαρουφάκης θα μπορούσε να διατηρήσει το κράτος σε καθεστώς φερεγγυότητας για μερικές εβδομάδες, ώστε να αποφευχθούν σημαντικές επιπτώσεις σε περίπτωση “άτακτης χρεωκοπίας”, μέχρι να ακολουθήσουν άλλα μέτρα...

ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ: Αρκετός θόρυβος για το ...ΤΙΠΟΤΑ!

Το πρωί, ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ξεστόμισε μια μεγάλη αλήθεια στον 105.5 στο κόκκινο, στην απάντηση που έδωσε στον  δημοσιογράφο, όταν του έκανε την ερώτηση: Έχει γίνει ξανά δημοψήφισμα στον ΣΥΡΙΖΑ; Η απάντηση που έλαβε ήταν ότι έχει ξαναγίνει, και αν δεν τον απατά η μνήμη του, αφορούσε στην πρόταση υποψηφιότητας ως πρόεδρου της Δημοκρατίας του Λ. Κύρκου! Αυτό αν έχει συμβεί, έχει συμβεί στον άλλο ΣΥΝασπισμό “της αριστεράς των κινημάτων και της οικολογίας” , όχι όμως  σε τούτο τον ΣΥΝασπισμό, που έχει το ...παρατσούκλι ΣΥΡΙΖΑ! Όμως ο δημοσιογράφος - και αυτός πρώην συνασπιστής - δεν παραξενεύτηκε καθόλου από αυτή την ταύτιση...

NΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ OXI ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ! ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !

Συλλογικό κείμενο[*]

NΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ OXI ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ !

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !

''Στις 5 Ιουλίου, ο ελληνικός λαός απέρριψε, με συντριπτική πλειοψηφία, το τελεσίγραφο των Πιστωτών, που ενεργούν ως ανελέητοι αποικιοκράτες και καταστροφείς της χώρας μας. Ζήτησε την διακοπή της μνημονιακής πορείας καταστροφής και λεηλασίας της χώρας, αποικιοποίησης της Ελλάδας, που ξεκίνησε τον Μάιο 2010.

Αυτό το 'Όχι, που άφησε κατάπληκτη όλη την ανθρωπότητα, δόθηκε στις πιο δύσκολες συνθήκες, συνθήκες τρομοκρατίας από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, απειλών και εκβιασμών από τις ισχυρότερες διεθνείς δυνάμεις και αρχόμενου οικονομικού πολέμου, που οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών. Είναι εφάμιλλο των μεγάλων 'Όχι της ιστορίας μας, όπως τα 'Οχι του 1821, του 1940, του 1941-44 και πολλών άλλων, με τα οποία ο ελληνικός λαός διατήρησε την αξιοπρέπεια, τον πολιτισμό και τις πιο βασικές ηθικές προϋποθέσεις της ύπαρξής του ως συγκροτημένο έθνος.

Σύμφωνα με τις πιο βασικές αρχές του πολιτεύματός μας, αυτό το 'Όχι υπερέχει όλων των αποφάσεων της κυβέρνησης και της Βουλής. 'Όλα τα ελληνικά κρατικά όργανα και τα ευρωπαϊκά, οφείλουν να το σεβαστούν, πόσο μάλλον που απολύτως τίποτα δεν μεταβλήθηκε από τις συνθήκες που επικρατούσαν στις 5 Ιουλίου (αν κάτι έγινε είναι ότι επιδεινώθηκαν οι όροι που επιβάλλουν οι Δανειστές στον ελληνικό λαό).

Η απόφαση ενός δημοψηφίσματος αλλάζει μόνο με άλλο δημοψήφισμα. Η τήρηση αυτών των κανόνων, ο σεβασμός της άμεσης έκφρασης της βούλησης του ελληνικού λαού και της ουσίας του πολιτεύματός μας, δεν είναι μόνο ένα σοβαρό νομικό, πολιτικό και οικονομικό θέμα. Είναι η βασικότερη προϋπόθεση για τη διατήρηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Είναι ο μόνος δρόμος για να διατηρηθεί η ειρήνη στην ελληνική κοινωνία.

Α. Τσίπρας εναντίον Α. Τσίπρα!

Σήμερα ένας άλλος Α. Τσίπρας εμφανίστηκε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. θλιβερός απολογητής της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative).  Δεν μπόρεσε να αρθρώσει ούτε ένα πειστικό επιχείρημα απέναντι στον άλλο Α. Τσίπρα. όχι στον Αλέξη του ΣΥΡΙΖΑ του 4%, ούτε στον Αλέξη του "προγράμματος της Θεσσαλονίκης" και των "προγραμματικών δηλώσεων" της κυβέρνησης. Αλλά στον Αλέξη που μίλησε στην προηγούμενη ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την ΚΕ δήλωνε:

- Το σχέδιό τους, λοιπόν, ήταν και παραμένει να οδηγήσουν την κυβέρνησή μας σε φθορά, ανατροπή, ή άνευ όρων παράδοση, πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς.

- Και πριν το ελληνικό παράδειγμα επιδράσει στους συσχετισμούς σε άλλες χώρες.

- Και κυρίως πριν από τις εκλογές στην Ισπανία.

- Δηλαδή: Να μας πιέσουν τόσο ώστε να οδηγηθούμε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις υπό την απειλή της πιστωτικής ασφυξίας.

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ Π. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ISKRA

...Το μεγάλο ρήγμα είναι ακόμη ενεργό, περισσότερο από ποτέ μάλιστα. Και δεν χωρίζει βέβαια υπαρκτούς ευρωλάγνους και ανύπαρκτους δραχμολάγνους, ούτε ιδεοληπτικούς και ρεαλιστές. Χωρίζει το έθνος των εργαζομένων, την Ελλάδα του σωματικού και πνευματικού μόχθου, από την Ελλάδα των ολιγαρχών και της υποταγής. Χωρίζει την ανάπτυξη με αξιοπρεπή δουλειά για όλους, από την καταστροφική ύφεση και την κοινωνική απόγνωση. Χωρίζει τη δημοκρατία και την εθνική, λαϊκή κυριαρχία, από τη μετατροπή της Ελλάδας σε άθλιο προτεκτοράτο. Είναι το ρήγμα που γέννησε το μεγάλο, λαϊκό και νεανικό κίνημα της 5ης Ιουλίου. Αυτό το μεγάλο ρεύμα του ΟΧΙ, που κανένας δεν έχει το δικαίωμα να το αφήσει πολιτικά ορφανό, ή ακόμη χειρότερα, έρμαιο της δημαγωγίας της νεοφασιστικής και εγκληματικής Χρυσής Αυγής.

Αυτή είναι η περίφημη «κοινωνία» που μας περιμένει και μας κρίνει όλους. Δεν είναι «κοινωνία» οι ολιγάρχες, οι επαγγελματίες συκοφάντες, οι εκπρόσωποι του παλιού, αναξιόπιστου πολιτικού κόσμου. Η κοινωνία που αγωνιά και αγωνίζεται τους έχει τοποθετήσει όλους αυτούς εκεί που πρέπει. Κι αυτή η κοινωνία χρειάζεται επειγόντως μια καινούργια ελπίδα, ένα μεγάλο μέτωπο όλων των προοδευτικών, λαϊκών, πατριωτικών δυνάμεων, από το οποίο δεν περισσεύει κανείς- εκτός από τη μωροφιλοδοξία, τη μεγαλοστομία και τον μικροηγεμονισμό...

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Νοιώθω μεγάλη χαρά και τιμή που βρίσκομαι ανάμεσά σας, στη σημερινή γιορτή για τα γενέθλια της Iskra. Μιας ιστοσελίδας που επί πέντε χρόνια αποτελεί έπαλξη των λαϊκών συμφερόντων και βήμα διαλόγου, φιλόξενο για όλα τα ριζοσπαστικά ρεύματα της πατρίδας μας.

Ο «λενινιστής» Τσίπρας και οι τσαρλατάνοι τύπου «Μπογιόπουλου»...

(ένα σχόλιο για τους παρλαπίπες της παραδοσιακής αριστεράς: Ο «λενινιστής» Τσίπρας και οι τσαρλατάνοι τύπου (Αλέξανδρου) Κερένσκι)

Όποιος επικαλείται σήμερα τσιτάτα και αποσπάσματα από το έργο κάποιου, που έχει πεθάνει εδώ και ένα περίπου αιώνα, για να ερμηνεύσει σύγχρονες πολιτικές στάσεις και συμπεριφορές δεν κάνει τίποτα άλλο από το να δηλώνει την πλήρη αδυναμία του να αναλύσει την συγκυρία. Αν αυτός ο κάποιος είναι μάλιστα ο Λένιν, ο οποίος απέδιδε ιδιαίτερη σημασία στην “συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης”, τότε είναι απλά ένα παπαγαλάκι που δεν έχει αντιληφθεί τίποτα το ουσιαστικό από την σκέψη του.

Μια πολιτική ήττα είναι διαχειρίσιμη, όχι όμως μια πολιτική αυτοαναίρεση...

ένα σύντομο σχόλιο με αφορμή  την μεγάλη συνέντευξη (29/7) του Α. Τσίπρα στον 105.5 στο κόκκινο

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Υπάρχει μια κοινή διαπίστωση που κυριαρχεί σε όλο το πολιτικό στερέωμα «Η συμφωνία είναι αποτέλεσμα ενός στυγνού εκβιασμού», και συνοδεύεται συνήθως από ένα εύλογο ερώτημα: γιατί τα πράγματα έφτασαν στο σημείο ώστε να τεθεί το δίλημμα «μνημόνιο ή άτακτη χρεοκοπία».

Αυτά όμως ήταν γνωστά από το παρελθόν, από τότε που επιβλήθηκε το πρώτο μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε ως κυβερνητική δύναμη επειδή ακριβώς είχε δηλώσει ότι δεν υποκύπτει σε αυτούς τους εκβιασμούς και ότι με την πολιτική του δύναται να υπερβεί αυτά τα διλήμματα. Το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ήταν η προτροπή της ελληνικής κοινωνίας προς την κυβέρνηση να μην υποκύψει σε αυτούς τους “στυγνούς εκβιασμούς”.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγοντας το κυρίαρχο ιδεολόγημα των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων «πάση θυσία στο ευρώ» ως πολιτική γραμμή, μετέτρεψε το δίλημμα «μνημόνιο ή άτακτη χρεοκοπία», σε μονόδρομο για την δική της αυτοαναίρεση ως δύναμη ανατροπής, αναλαμβάνοντας μάλιστα να διεκπεραιώσει τις πολιτικές της μαφίας των επιτελείων της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Δεν πρόκειται για μια πολιτική ήττα, αλλά για την προσχώρηση στην ιδεολογία και την πολιτική του αντιπάλου. Μια πολιτική ήττα, η Αριστερά θα ήταν δυνατόν να την διαχειριστεί. Όμως η ανάληψη της ευθύνης για την επιβολή και την τήρηση των απαιτήσεων του αντιπάλου δεν είναι πολιτικά διαχειρίσιμη. Συνιστά πολιτική αυτοαναίρεση χωρίς διέξοδο επιστροφής.

Όμως αυτή η αυτοαναίρεση δεν συντελέστηκε ξαφνικά, με την υπογραφή του νέου μνημονίου. Προηγήθηκε η εγκατάλειψη του εγχειρήματος του “ΣΥΡΙΖΑ των μελών” με ευθύνη και των μηχανισμών της “εσωτερικής αντιπολίτευσης” και η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό αστικό κόμμα. Μπροστά στην προοπτική της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία, έκλειναν όλοι τα μάτια σε μια σειρά ανησυχητικά φαινόμενα που είχαν παρουσιαστεί μετά το ιδρυτικό συνέδριο και εντάθηκαν στις προεκλογικές αναμετρήσεις.

Στην ΚΕ της Πέμπτης οι αποφάσεις για έκτακτο ή διαρκές συνέδριο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Η Π.Γ του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να συγκληθεί την Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015 στις 10:00 πμ στο CINE Κεραμεικός, όπου υποτίθεται οι θα αποφασιστούν οι  διαδικασίες δια την επίλυση των διαφορών.  Στη σημερινή συνεδρίαση της ΠΓ η πλειοψηφία των μελών της επέμεινε στην πρόταση για συντεταγμένες διαδικασίες και Έκτακτο Συνέδριο τον Σεπτέμβρη (δηλαδή, ιδρυτικό συνέδριο του "κρατικού" ΣΥΡΙΖΑ), ενώ κατόπιν αιτήματος για άμεση απόφαση, κατατέθηκαν προτάσεις για δημοψήφισμα ή Διαρκές Συνέδριο (δηλαδή, συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ  του προγράμματος της Θεσσαλονίκης) τις επόμενες μέρες. Την τελική απόφαση θα λάβει η ΚΕ. Όποια και να είναι η απόφαση της ΚΕ, η διάσπαση/διάλυση είναι δεδομένη αφού οι διαφορές είναι αγεφύρωτες, Απλώς αναμένονται να συμφωνηθούν και οι τυπικοί όρου που διεκπεραιωθεί  το διαζύγιο ανάμεσα στους μηχανισμούς του.

Παραθέτουμε δήλωση 3 μέλων της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ:

κείμενο συλλογής υπογραφών: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε έντρομοι/ες και αγανακτισμένοι μια διαδικασία έντονου στιγματισμού στην ελληνική κοινωνία των «υπερασπιστών της εναλλακτικής λύσης» ή της «δραχμής», όπως απαξιωτικά τους αποκαλούν. Σύμφωνα με τα κανάλια, όποιος/α υπερασπίζεται μια λύση εκτός του ευρώ σχεδόν ανήκει σε εγκληματική οργάνωση ή διαπράττει ιδιώνυμο ποινικό αδίκημα. Η ελευθερία έκφρασης και πολιτικής γνώμης, ακόμη και η ίδια η άσκηση κυβερνητικής πολιτικής πέρα από τα όρια του ευρώ, παρουσιάζεται σχεδόν ως εσχάτη προδοσία, την ίδια στιγμή όπου συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο : η χώρα συντρίβεται και ταπεινώνεται στο όνομα της δογματικής παραμονής στο ευρώ.

Η ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΣΟΥ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

της Ελένης Πορτάλιου

Η ηρωϊδα του μυθιστορήματος και θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά συμπυκνώνει όλα τα σουσούμια του ψωροφαντασμένου μικροαστισμού, που ανάγει - αυτογελοιοποιούμενος - την περιφρόνηση σε όσους θεωρεί basse classe και την αντιγραφή της συμπεριφοράς των πλουσίων, σε διαβατήριο κοινωνικής ανόδου. 74 χρόνια μετά αποδεικνύεται ότι ο τύπος ανθρώπου που ενσαρκώνει η Μαντάμ Σουσού κακώς αποδόθηκε σε γυναικείο πρόσωπο - βλέπετε η φεμινιστική προσέγγιση ήταν τότε περιθωριακή. Σήμερα, εκατοντάδες άρρενες του δημόσιου βίου, βουλευτές, πολιτευτές και δημοσιογράφοι σουσουδίζουν ασύστολα από τα τηλεπαράθυρα των καναλιών και το βήμα της Βουλής, συναγωνιζόμενοι σε απαξιωτικές κατηγορίες για τους «συνωμότες της δραχμής».

Κατερίνα Σαββαΐδου: Ο λύκος που φυλάει τους λύκους

Η Γενική Γραμματέας Εσόδων, δηλαδή ο υπ. αριθμ. 1 αρμόδιος στη χώρα για την είσπραξη φόρων, ήταν ανώτατο στέλεχος στην PwC στα 4 χρόνια που αυτή έστηνε σχήματα φοροαποφυγής για τις μεγαλύτερες ελληνικές πολυεθνικές. Για τη θέση της Γ.Γ. την πρότεινε ο υπουργός Οικονομικών, ο πρώην εργοδότης του οποίου επίσης εμπλέκεται στα LuxLeaks. Και αυτό δεν είναι παρά η άκρη του μίτου της διαπλοκής μεταξύ PwC και δημοσίου

η συνέχεια εδώ:

Κατερίνα Σαββαΐδου: Ο λύκος που φυλάει τους λύκους

Πού ’σαι Παπαδόπουλε;

Για τον ημιεπίσημο ιστορικό της Ν.Δ. και πρόεδρο της επιστημονικής επιτροπής του Ιδρύματος της Βουλής, Ευάνθη Χατζηβασιλείου, η σχέση της χούντας με τις ΗΠΑ συνιστά ατεκμηρίωτο «στερεότυπο»...

Απόσπασμα από το κείμενο του "ιού": Μια χούντα, μα ποια χούντα;

...Μέχρι εδώ, θα μπορούσε κανείς να μείνει με την εντύπωση πως οι παραπάνω θετικές επαναξιολογήσεις της δικτατορίας του 1967-1974 παραμένουν υπόθεση μιας ζύμωσης δεξιόστροφης μεν, αλλά περιορισμένης στα ακαδημαϊκά γκέτο. Οπως είπαμε, ωστόσο, και στην αρχή του κειμένου, στους μνημονιακούς καιρούς μας τα θεωρητικά αυτά σχήματα συμβαδίζουν χρονικά με την πραγματική απαξίωση των αντιπροσωπευτικών θεσμών αλλά και με συγκεκριμένες εισηγήσεις για τη δυναμική «υπέρβαση» αυτών των τελευταίων.

Δεν αναφερόμαστε μόνο στους κύκλους της επίσημης ακροδεξιάς, που εδώ και μία πενταετία επικαλείται όλο και πιο ανοιχτά το φάντασμα του Παπαδόπουλου. Δύο παραδείγματα από τον «μεσαίο χώρο» είναι, νομίζουμε, αρκετά αποκαλυπτικά:

Πολίτες και αυτονομία

του Ανδρέα Καρίτζη

Η πολιτική ζωή της χώρας έχει εισέλθει στη σφαίρα της επίσημης πλέον σύγχρονης απολυταρχίας. Υπό την ανοιχτή απειλή του «ξαφνικού θανάτου» η Βουλή νομοθετεί τα περίφημα «προαπαιτούμενα» σε πλήρη διάσταση με τη βούληση του ελληνικού λαού και της πλειοψηφίας της. Μόνο έτσι κερδίζεται η «εμπιστοσύνη» της σύγχρονης απολυταρχίας και απομειώνεται ο κίνδυνος του «ξαφνικού θανάτου».

Αν η Βουλή και η κυβέρνηση «πείσουν» ότι είναι σε θέση να περιφρονούν τη δημοκρατία και τις ανάγκες της κοινωνίας, τότε ίσως καταφέρει η χώρα να μπει σε ένα τρίτο μνημόνιο για να συνεχιστεί η καταστροφή της. Δηλαδή, ίσως μας κάνουν τη χάρη να μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε την αργή και βασανιστική μετατόπιση της χώρας μας σε μια τριτοκοσμική θέση στον διεθνή καταμερισμό εργασίας.

Εικόνες από την εκδήλωση του iskra.gr

(κλικ στην φωτογραφία για τις επόμενες)

Galbraith: Τι κάναμε στην ομάδα εργασίας υπό τον Βαρουφάκη

Αναδημοσίευση από left.gr

Η έκδοση ρευστότητας IOU σε ευρώ ή κινήσεις που έπρεπε να γίνουν σε περίπτωση που κάποιοι προσπαθούσαν να εκδιώξουν την Ελλάδα από το ευρώ ήταν το αντικείμενο της ομάδας εργασίας υπό τον Γιάνη Βαρουφάκη, σύμφωνα με τον James Galbraith που συμμετείχε ως συντονιστής.

«Η ομάδα εργαζόταν υπό το αξίωμα πως πάγια θέση της κυβέρνησης ήταν η διαπραγμάτευση εντός του ευρώ και, για αυτό τον λόγο, λάμβανε όλες τις προφυλάξεις ώστε να μην διαδοθεί ο,τιδήποτε σχετικά με τις εργασίες μας» σημειώνει ο Galbraith και τονίζει ότι οι αποκαλύψεις έγιναν ορθώς μετά το πέρας της εργασίας της ομάδας ως απάντηση στην κριτική ότι η κυβέρνηση δεν είχε σχέδιο αντίδρασης για την περίπτωση που οι δυνάμεις εντός ευρωζώνης αποφασίζουν να αποπέμψουν τη χώρα από την ευρωζώνη.

Τη δήλωση του James Galbraith δημοσιοποίησε ο Γιάνης Βαρουφάκης μέσω twitter και έρχεται μετά την δημοσιοποίηση του ηχητικού από τις δηλώσεις που έκανε στο φόρουμ OMFIF («The Official Monetary and Financial Institutions Forum») στις 16 Ιουλίου ο πρώην υπουργός Οικονομικών. Εκεί μίλησε για εναλλακτικό σχέδιο με τη δημιουργία παράλληλου τραπεζικού συστήματος.

Όλη η ανακοίνωση

Τσίπρας προς Σταύρο-Φώφη:«Έχετε απόλυτο δίκιο για Ζωή, κάντε όμως κάτι…»

Αναδημοσίευση από το "mao.gr"

Να καταθέσουν πρόταση μομφή κατά της Προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου ζήτησε εμμέσως πλην σαφώς ο Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με την παραπολιτική στήλη ΒΗΜΑτοδότης.  Αν το ρεπορτάζ του ΔΟΛ δεν διαψευστεί αυτό σημαίνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι διατεθειμένος να ψηφίσει μαζί με βουλευτές της ΝΔ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ την καθαίρεση βουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή τάσσεται κατά των μνημονίων!  Συγκεκριμένα όταν Γεννηματά και Θεοδωράκης παραπονέθηκαν έντονα ότι τους ενοχλεί πολύ η στάση και οι καταγγελίες της Προέδρου της Βουλής, ο Τσίπρας απάντησε:  «Συμφωνώ, έχετε απόλυτο δίκιο, κάντε όμως κάτι…»

Ωραίες μέρες στο προτεκτοράτο

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Καθώς η χώρα έχει φάει κατακέφαλα ένα τρίτο Μνημόνιο -αυτή τη φορά από τον αριστερό Αλέξη Τσίπρα και το επαναστατικό παρεάκι του-, η επικαιρότητα στρέφεται σε θέματα ανούσια και βλακώδη.

Είναι λογικό στο προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα να ασχολούνται όλοι με βλακώδη θέματα γιατί τα σημαντικά θέματα δεν είναι στην αρμοδιότητά τους.

Για τα σημαντικά θέματα αποφασίζουν και διατάζουν οι «εταίροι», και αφήνουν τα λιμά για τους ιθαγενείς.

Τι το κάναμε εδώ; Μικροί μεγάλοι στα καφενεία;

Οι αδελφοί Ντάλτον και ο Άδωνις

Αναδημοσίευση από το "ThePressProject"

του Κώστα Εφήμερου

Αν ενημερώνεστε από τα συστημικά ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες σίγουρα θα μάθατε για τον Γιάνη Βαρουφάκη που ήθελε να υποκλέψει τα ΑΦΜ των εταιριών, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη που ετοίμαζε ριφιφί στην Τράπεζα της Ελλάδας και την Ζωή Κωνσταντοπούλου που την έφτυσαν όλοι στην γιορτή της δημοκρατίας. Η αντιμετώπιση από τα μέσα των «ενοχλητικών» πολιτικών ως αδελφούς Ντάλτον έχει όνομα και λέγεται "Character assassination". Ο Βαρουφάκης λοιπόν είναι γελοίος αλλά ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι πολιτικός

Οι ταπεινοί υπηρέτες του λαού...

Αν δεν υπήρχε ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας.

(Γιώργος Κατσιφάρας, 1981)

Σε μια άτυπη δημοσκόπηση ανάμεσα σε μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, για το ποιο στέλεχος θα ήταν σήμερα το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της ρήσης του μακαρίτη Γ. Κατσιφάρα, την πρώτη  θέση κατέλαβε η Σια Αναγνωστοπούλου. Αν και κατέχει πολλές κομματικές θέσεις (μέλος της ΚΕ, μέλος του ΔΣ της «Αυγής» και του ραδιοφώνου «στο Κόκκινο», μέλος του ΔΣ του Ινστιτούτου Ν. Πουλαντζάς και των ΑΣΚΙ) ελάχιστοι την γνωρίζουν ευρύτερα. Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής στις τελευταίες εκλογές επειδή, ήταν η πρώτη στην σειρά της επιλογής του προεδρικού περιβάλλοντος στην Αχαΐα.

Δεν είναι η μοναδική. Όμως δεν είναι όλοι τυχεροί όπως η Σια. Οι θέσεις είναι λιγότερες από τους επιθυμούντες να τις καταλάβουν, γιαυτό η προεδρική εύνοια δεν αρκεί για να καλύψει τις απαιτήσεις όλων. Θα πρέπει να καταβάλουν και οι ίδιοι φιλότιμες προσπάθειες για να κατακτήσουν την δική τους προσωπική αναγνωρισιμότητα. Βέβαια για να γίνεις πρώτη φίρμα θα πρέπει να έχεις και άλλα προσόντα. Αν δεν τα έχεις, τότε αρχίζουν τα παρατράγουδα. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει η Ε. Αυλωνίτου. Παρακολουθήστε, πόσο έντονα αυτό το προσωπικό της πρόβλημα, την τυφλώνει και που την οδηγεί:

Το συνέδριο - παγίδα του Τ. Κορωνάκη....

Ο Γραμματέας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διατύπωσε πρόσφατα δημόσια την άποψή του για το πως θα αντιμετωπιστεί η κρίση στο εσωτερικό του κόμματος (αναλυτικά εδώ: “Τάσος Κορωνάκης: Χρειαζόμαστε ένα συνέδριο στρατηγικής επανατοποθέτησης και όχι παράλληλων μονολόγων”). Σήμερα μόνον ένας πολιτικά αφελής μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες του σε ένα συνέδριο. Το ποτήρι ράγισε και δεν πρόκειται να συγκολληθεί. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι αναδομημένοι μηχανισμοί του ΣΥΝασπισμού του 3% που κυβερνάει σήμερα την χώρα. Μόνον κάποιοι πονηροί των  φατριών του ΣΥΡΙΖΑ για λόγους πολιτικών μικροσυσχετισμών, εναποθέτουν κάποιες ελπίδες σε ένα συνέδριο. Όχι βέβαια για να επιτευχθεί μια κοινή πορεία στο μέλλον, αλλά ως μια προσπάθεια για την διαμόρφωση ευνοϊκότερων συνθηκών για διακριτές πολιτικές επιβιώσεις,, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν πλέον να συστεγάζονται κάτω από μια κοινή στέγη.

Η ήττα του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ ως όλον, είναι συντριπτική: Βρισκόμαστε μπροστά σε μια διάλυση και όχι διάσπαση. Πολιτικά μορφώματα που πιθανόν να προκύψουν από αυτή την διάλυση, αν θέλουν να επιβιώσουν πολιτικά στη νέα συγκυρία, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να διαμορφώσουν νέες πολιτικές ταυτότητες, διακριτές από τα συντρίμμια του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτές οι ταυτότητες δεν οικοδομούνται από την μια μέρα στην άλλη, θα πρέπει να κατακτηθούν μέσα από μια βασανιστική πορεία και να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη των λαϊκών μαζών.

Όμως εγώ παραδέχτηκα την ήττα…

Αναδημοσίευση από ΄τα "ενθέματα"

του Στρατή Μπουρνάζου

τίτλος, καρφωμένος στο μυαλό μου εδώ και δυο βδομάδες, προσπαθεί να εκφράσει δύο βασικά, για μένα, πράγματα, προκειμένου να συνεχίσουμε: την ήττα και την παραδοχή της. Θα προσπαθήσω να τα εξηγήσω, μαζεύοντας τη σκέψη και τα κουράγια μου.

α) Λέμε όλοι, και σωστά, ότι η συμφωνία (θα) είναι κακή, απέχει από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, συνιστά ήττα. Ασφαλώς. Όμως πρόκειται για κάτι πολύ παραπάνω. Όχι μόνο δεν ακυρώσαμε τα Μνημόνια, αλλά θα υπογράψουμε ένα καινούργιο· κι αυτό δεν είναι «λεπτομέρεια», αλλά σεισμός, καθώς η κατάργηση των Μνημονίων υπήρξε, τα τελευταία χρόνια, κορμός της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, συνεκτικό του στοιχείο και βασικός λόγος της ανόδου του. Έτσι, η ήττα πλήττει συνολικά τη δυνατότητα άσκησης πολιτικής εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Ας υποθέσουμε, λ.χ., ότι (αν και μοιάζει απίθανο σήμερα) χάνει τις επόμενες εκλογές· σε ποια βάση θα αντιπολιτευθεί και θα αντιπαλέψει το Μνημόνιο, αφού το έχει αποδεχθεί;

Υπάρχει, εδώ, μια ποιοτική διαφορά, σε σχέση με άλλες ήττες (ενός συνδικάτου, λ.χ.): η άσκηση της εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς βρίσκεται στην κυβέρνηση, είναι αναγκασμένος –με όποιες «ρωγμές»– να εφαρμόσει τα αντίθετα από όσα έλεγε.

Ο Αρμαγεδδών της δραχμής κατά την Ernst & Young

του Κώστα Λαπαβίτσα

Το Grexit ως βιβλική καταστροφή

Τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησε μια μελέτη υπό την αιγίδα της Ernst & Young με τίτλο "Οι οικονομικές επιπτώσεις ενός Grexit". Η Ernst & Young είναι μια μεγάλη εταιρεία υπηρεσιών προς πολυεθνικές και άλλες επιχειρήσεις, με ειδίκευση στα νομικά, λογιστικά και φοροτεχνικά. Η μελέτη εξετάζει τις πιθανές επιπτώσεις της συντεταγμένης εξόδου από το ευρώ για τη χώρα μας. Τα συμπεράσματα φαίνονται τρομακτικά. Ακόμη και το συντεταγμένο Grexit εμφανίζεται περίπου ως Αρμαγεδδών.

Σύσσωμα τα ΜΜΕ στη χώρα μας παρουσίασαν τη μελέτη ως απόδειξη της σοφίας του νέου μνημονίου που ετοιμάζεται να αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση. Από την Καθημερινή μέχρι το Πρώτο Θέμα, ο κατάλογος της υποτιθέμενης καταστροφής δεν έχει τέλος: Θα κλείσουν οι τράπεζες για μήνες, θα υποτιμηθεί το νέο νόμισμα κατά 50%, θα πέσει το ΑΕΠ 15-20%, δεν θα μειωθεί πραγματικά το χρέος, δεν θα υπάρξει άρση της λιτότητας, θα ανέβει ο πληθωρισμός, θα υπάρξει δελτίο στα καύσιμα, τρόφιμα, φάρμακα, θα, θα, θα ...

Το Όχι το λέμε τώρα

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

του Κρίτωνα Αρσένη

Μας ζητάνε τώρα να πουλήσουμε τον τόπο αυτό. Μας ζητάνε να πουλήσουμε τις παραλίες, τα μνημεία, το νερό και τη γη μας. Σε αντάλλαγμα μας δίνουν δάνεια που δεν μας βγάζουν από την κρίση. Μας κρατάνε μόνιμα σε μια κρίση προκειμένου να μας αρμέγουν και να μην έχουμε επιλογή. Δεν είναι Ευρώπη αυτή η Ευρώπη. Δεν είναι η δικιά μου Ευρώπη. Δεν είναι η Ευρώπη των λαών. Θέλουν να έχουμε τις ίδιες πολιτικές ανεξαρτήτως ποιον εκλέγουμε. Θέλουν να μην έχουμε ελπίδα για αλλαγή. Φοβούνται την ελπίδα. Η ελπίδα αυτή είναι το όπλο μας και γι' αυτό τη φοβούνται. Με ελπίδα θα απαντήσουμε. Με τη βεβαιότητά μας ότι τα πράγματα θα αλλάξουν και αυτοί -οι θλιβερές, γκρίζες σκιές των ευρωπαϊκών διαδρόμων και των παρασκηνίων- θα μείνουν θεατές μιας αλλαγής που θα τους ξεπεράσει.

Θέλουν να φοβόμαστε. Άρα δεν πρέπει να φοβόμαστε. Μας είπαν ότι αυτή η ματωμένη συμφωνία είναι η εκδίκησή τους για το Όχι μας. Πρέπει να μας φοβήθηκαν για να θελήσουν να μας εκδικηθούν.

Θα μας διώξουν από το ευρώ, λένε. Η άμεση απάντησή μας πρέπει να είναι ένα σαφές σχέδιο δράσης στην περίπτωση που γίνει η απειλή αυτή πραγματικότητα.

Έφτασε η ώρα για την πολιτική συγκρότηση σε νέο κόμμα των “από κάτω”;

Η συζήτηση σε αυτό το ερώτημα υπήρχε από το παρελθόν και είχαν δοθεί διαφορετικές απαντήσεις. Σήμερα όμως τίθεται με νέους όρους, μετά την υπογραφή του νέου μνημονίου και την ανάδειξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο νέο σταθεροποιητικό παράγοντα του φθαρμένου πολιτικού συστήματος και την υποταγή του στις κυρίαρχες επιλογές του κεφάλαιου. Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης παρουσιάζουμε ένα σχετικό κείμενο του Ηλία Ιωακείμογλου που δημοσιεύτηκε στο RProject με τον τίτλο “Reload”

του Ηλία Ιωακείμογλου

Η «εκπαίδευση» στον αγώνα, η ταξική συνειδητότητα και η ανάγκη για ένα νέο κόμμα που θα εκφράσει το δικό μας ταξικό μπλοκ δυνάμεων

Το μνημόνιο 3.0 είναι το reload ενός οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού παιχνιδιού του οποίου οι πίστες είναι λίγο-πολύ γνωστές από τα προηγούμενα πέντε χρόνια οικονομικής ύφεσης, εξαθλίωσης της κοινωνίας και ανασυγκρότησης των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών. Μόνο που σε αυτόν τον τρίτο γύρο, ο ένας από τους δύο παίκτες, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, εισέρχεται στο παιχνίδι με ένα επίπεδο συνείδησης και πολιτικών δεξιοτήτων που είναι σαφώς ανώτερο από αυτό που διέθετε στον πρώτο και στον δεύτερο γύρο (που ξεκίνησαν το 2010 και το 2012 αντίστοιχα).

Δυο συγκεντρώσεις για το ΟΧΙ – αλλά η υπέρβαση προέχει…

Αναδημοσίευση από το "oikoniki"

του Γιάννη Σχίζα

Την Δευτέρα, 27.7.15, ώρα 8μμ, στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο, Κυψέλη, θα γίνει πολιτική εκδήλωση υπό τον τίτλο «Το ΟΧΙ δεν ηττήθηκε-Συνεχίζουμε» , με κύριο ομιλητή τον Παναγιώτη Λαφαζάνη . Την επομένη, 28.7.15, ώρα 7.30, στην ΑΣΟΕΕ (οδός Πατησίων) θα γίνει μια άλλη συγκέντρωση, πάλι με αφετηρία το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου, που υποστηρίζεται από 132 (μέχρι χθές) υπογραφές, ανάμεσα στις οποίες υπάρχουν αυτές των Βατικιώτη, Μπελαντή, Παπακωνσταντίνου Π. και άλλων , λιγότερο γνωστών στον υποφαινόμενο, αλλά με τίτλους πολιτικής και κοινωνικής δράσης.

Ανεξάρτητα από τα επί μέρους στοιχεία των δυο κινήσεων, οι οποίες αξίζουν και πρέπει να υποστηριχθούν, το βέβαιο είναι ότι στην παρούσα φάση πρέπει να εμπεδωθεί στη λαϊκή συνείδηση ότι το πραξικόπημα της 13ης Ιουλίου καταστρατήγησε ευθέως τη διάταξη του άρθρου 44 του Συντάγματος περί Δημοψηφισμάτων και παρέκαμψε την εντολή του εκλογικού σώματος. Η Ιουλιανή εκτροπή και τα «προϊόντα» της - όπως η μνημονιακή καταλήστευση του ελληνικού λαού και η οριστικοποίηση του καθεστώτος αποικιακής επιτροπείας – αποτελούν καθοριστικά ζητήματα , που δεν πρέπει να επισκιασθούν από δευτερεύουσες απόψεις και μελλοντολογίες.

Λεγκρέν: Κανόνας Σόιμπλε απαγορεύει "κούρεμα" χρέους στο ευρώ

«Ο μοναδικός κανόνας της ευρωζώνης που υποτίθεται ότι θα ήταν απαραβίαστος αφορά το αμετάκλητο της συμμετοχής μιας χώρας σε αυτή. Η Γερμανία όχι μόνο καταπάτησε αυτόν τον κανόνα, αλλά πρόσφατα ο Σόιμπλε εφηύρε έναν νέο, ότι η αναδιάθρωση χρέους απαγορεύεται στην ευρωζώνη.

Αναδημοσίευση από το "Βήμα"

«Η Γερμανία έχει συνηθίσει να σπάει τους κανόνες»

Την άποψη ότι η ευρωζώνη έχει ένα γερμανικό πρόβλημα και ότι η αντιμετώπιση της κρίσης με τη λογική του «επαίτη και του γείτονα» όπως έκανε η Γερμανία, αποδείχθηκε καταστροφική εκφράζει ο οικονομολόγος Φιλίπ Λεγκρέν σε άρθρο του στο Project Syndicate.

Μια συζήτηση για την επόμενη μέρα

Πάνω από 300 άτομα γέμισαν την αίθουσα της οδού Σολωμού για την εκδήλωση του ΚΟΜΜΟΝ με ομιλητές τον δημοσιογράφο Πέτρο Παπακωνσταντίνου, τον Στάθη Κουβελάκη (μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ) και τον Κώστα Μάρκου (στέλεχος του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ).

ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ θα είναι το κόμμα του Α. Τσίπρα στις επόμενες εκλογές...

Μέσα στον επόμενο μήνα ολοκληρώνεται η τελευταία φάση του σχεδίου με τις εσωτερικές εκκαθαρίσεις και την αλλαγή της πολιτικής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Το σχέδιο  το έχει περιγράψει αναλυτικά ο Δ. Παπαδημούλης, ακούστε τον:  

(όλη η ομιλία απομαγνητοφωνημένη, εδώ: Μια ..."προεδρική" ομιλία από το συνέδριο του ΣΥΝασπισμού)

Το “νέο” κόμμα του Α. Τσίπρα, ήδη έχει διαμορφώσει τους δικούς τους μηχανισμούς, ανεξάρτητους από τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι: 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση, η "συμφωνία", η δημοκρατία και... οι άλλοι

...Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση, υπό το παραπάνω πλαίσιο, αποκλείεται να κυβερνήσει ως αριστερή. Η αφομοίωση της λογικής των μονοδρόμων εκ μέρους της δικαιώνει όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις και, σε συνδυασμό με πολλές από τις μέχρι τώρα επιλογές της (ΠτΔ, Δ.Σ. ΕΡΤ, στελέχωση «κλειστού» κυβερνητικού επιτελείου, υπουργείο Δημόσιας Τάξης κ.λπ.), αλλά και μια ρητορική που περιστρέφεται γύρω από τις «επενδύσεις», τις «αγορές» και την «ανάπτυξη», χωρίς ίχνος προσπάθειας για αποδόμηση της ιδεολογικής ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού, στοιχειοθετούν σαφές σήμα αλλαγής κατεύθυνσης. Μια τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να καταγραφεί ως «κυβέρνηση της Αριστεράς». Στην ουσία, αποτελεί κυβέρνηση ειδικού σκοπού και μπορεί να έχει την ανοχή των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, για να ολοκληρώσει το έργο της ως κυβέρνηση μειοψηφίας, μέχρι την προκήρυξη εκλογών...

Αναδημοσίευση από΄την "αυγή"

Του Αλέξανδρου Μπίστη*

Το πρωτοφανές πραξικόπημα σε βάρος της ελληνικής κυβέρνησης και η «λίστα φρικαλεοτήτων» την οποία αναγκάστηκε να αποδεχθεί εκβιαζόμενη, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για διαφορετικές εκτιμήσεις τόσο ως προς την έκταση της συντριβής του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης όσο και για τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που παγιώνονται εντός της Ευρωζώνης.

Ο “συνωμότης” λαός έχει εφαρμόσει το πιο αποτελεσματικό σχέδιο ενάντια στις πολιτικές των επιτελείων του νεοφιλελευθερισμού...

του  Γιώργου Καλαντζόπουλου

Ο μόνος που είχε “σχέδιο” και το έβαλε μάλιστα σε εφαρμογή, είναι ο λαϊκός παράγοντας. Απλό και αποτελεσματικό. Έκανε στάση πληρωμών προς το κράτος, και σήκωσε τις αποταμιεύσεις του από τις τράπεζες. Και όπως φαίνεται, θα συνεχίσει να το εφαρμόζει: Ούτε το κράτος θα εισπράξει αυτά που προϋπολογίζει, ούτε πρόκειται να αρθεί το capital control, όσο συνεχίζονται αυτές οι πολιτικές. Η ανάληψη των καταθέσεων από τις τράπεζες επέφερε ένα καίριο κτύπημα στο τραπεζικό τους σύστημα. Και εκεί πράγματι οικοδομήθηκε η “εθνική ομοψυχία”, όχι στην Βουλή, που φαντασιώνεται το φθαρμένο πολιτικό σύστημα με την ψήφιση του νέου μνημονίου και στο “πάση θυσία στο ευρώ”...

Αυτή η “εθνική” πρακτική ήταν και παραμένει η μεγαλύτερη προστασία απέναντι σε ένα Grexit, γιατί θωράκισε όσο μπορούσε την ελληνική κοινωνία απέναντι σε αυτό τον κίνδυνο: Πάνω από 40 δις ευρώ βρίσκονται στο εσωτερικό της χώρας έξω από τις τράπεζες, που μπορούν να καλύψουν ανάγκες επιβίωσης και να κινηθεί η αγορά για κάποιο χρονικό διάστημα. Επίσης το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου που έχει μεταφερθεί σε τράπεζες του εξωτερικού δεν κινδυνεύει άμεσα να πέσει στα χέρια των ληστών της ΕΕ, όπως έγινε στην Κύπρο. Γιαυτούς τους λόγους, όχι μόνον δεν δημιουργήθηκε η “ταραχή” που ανέμεναν από την επιβολή του capital control, αλλά συγκροτούν και ένα πρόσθετο δεδομένο στις ερμηνείες για το γιατί ο ελληνικός λαός ψήφισε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.

Δεν μπορώ να συμβαδίζω με τους δολοφόνους των συνανθρώπων μου

Αναδημοσίευση από το "παρατηρητής της Θράκης"

του Μουσταφά Τσολάκ [*]

Ήταν -ίσως- μια απ’ τις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή μου, η στιγμή που πήρα την απόφαση να αποχωρίσω απ’ τον ΣυΡιζΑ. Ήξερα ότι αφήνω πίσω τις ομορφότερες αναμνήσεις απ’ τη ζωή μου, αφήνω φίλους που πλέον δε ξέρω αν θα λέμε ένα «καλημέρα» και φεύγω νιώθοντας προδομένος.

Πριν οκτώ χρόνια οργανώθηκα στο ΣυΡιζΑ, μέσω της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς (ΔΕΑ). Θεωρώ πως ήμουν δραστήριος, ενεργός στο κίνημα και πιστός στις αρχές και στα ιδανικά μας, αυτά της αριστεράς…

Έφαγα τόνους δακρυγόνα για να φύγουν αυτοί που με τα μνημόνια καταστρέφουν τη χώρα αυτή, για να σταματήσει η λεηλασία της γης, για να μην περάσει ο φασισμός. Τσακώθηκα με καλούς φίλους, έμεινα άνεργος για το ΣυΡιζΑ…

Και τώρα;

Η σημερινή (22/07) τοποθέτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην Βουλή - video

Το τετράγωνο της Διαπλοκής...

Μέχρι σήμερα η ελληνική κοινωνία έχει μάθει να αναγνωρίζει το τρίγωνο της διαπλοκής: Κράτος - Τράπεζες - ΜΜΕ. Σύμφωνα με αυτό τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα τελευταία χρόνια λειτουργούν ως μηχανισμοί χειραγώγησης της κοινής γνώμης και ως αντάλλαγμα αναλαμβάνουν δημόσια έργα ενώ για να παραμείνουν σε λειτουργία λαμβάνουν «θαλασσοδάνεια» από τις τράπεζες τις οποίες στηρίζουν παρόλο που επιζούν με τεράστιο κόστος για τον Έλληνα πολίτη. Σήμερα το ThePressProject αποκαλύπτει τον 4ο πόλο της διαπλοκής, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, τον μηχανισμό νομιμοποίησης και χρηματοδότησης του τριγώνου.
 η συνέχεια εδώ:

 SPECIAL REPORT: Το τετράγωνο της Διαπλοκής

Κι όμως υπήρχε εναλλακτική λύση!

Αναδημοσίευση από το "RProject"

Του Γιάννη Μηλιού

1.  «Δεν υπήρχε εναλλακτική λύση» στο Μνημόνιο 3;

Η πλειοψηφία όσων στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ευρύτερα όσων ανήκουν στην Αριστερά, αλλά και η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας συμφωνούν ότι η κυβέρνηση υπέστη μια οδυνηρή ήττα στη Σύνοδο Κορυφής της 12ης Ιουλίου, όταν συνομολόγησε το 3ο Μνημόνιο. Η συντριπτική αυτή ήττα, που έχει χαρακτηριστικά συνθηκολόγησης, οδηγεί αυθόρμητα στην αποδοχή της άποψης ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» (το περίφημο θατσερικό ΤΙΝΑ). Αυτό υποστηρίζουν πρωτίστως τα κόμματα της Δεξιάς και «κεντροαριστερής» αντιπολίτευσης και οι οπαδοί τους. Αλλά όχι μόνο.

Ακόμα και η κυβέρνηση φαίνεται να προσχωρεί με τον τρόπο της σε μια παραλλαγή της ιδέας της ΤΙΝΑ. Δηλώνει πως έπραξε «μέχρι το τέλος» ό,τι ήταν δυνατό και τελικώς υπέκυψε σε ένα αδυσώπητο εκβιασμό: Μνημόνιο ή η καταστροφική πρόταση Σόιμπλε για Grexit. Ισχυρίζεται πως συνθηκολόγησε «ηρωικώς μαχόμενη» απέναντι σε έναν αντίπαλο με συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις, επιλέγοντας το μικρότερο κακό. Επομένως σχεδόν τίποτα δεν ήταν δυνατό αλλά ούτε και θα είναι δυνατό να αλλάξει (ΤΙΝΑ), αφού ο αντίπαλος θα έχει πάντα υπέρτερες δυνάμεις και το μόνο που θα επιδιώκει θα είναι η συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Η Αριστερά των μνημονιακών γκουλάγκ δεν μας αφορά

Αναδημοσίευση από το "oikoniki"

του Γιάννη Σχίζα

Μια φορά κι έναν καιρό, κάποιος βρήκε ένα πορτοφόλι στο δρόμο με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ! Πήρε το πορτοφόλι , προχώρησε καμιά 500αριά μέτρα, σκέφτηκε και είπε τελικά : Είμαι τρομερός επιχειρηματίας !

Ο αφετηριακός ΣΥΡΙΖΑ «βρήκε» στην πορεία του την αντιμνημονιακή προίκα της ελληνικής κοινωνίας και, μετά από λίγο, μέσα στο 2012, πίστεψε ότι το εκλογικό του ποσοστό προερχόταν από τη μακρόχρονη πολιτική του δράση ! Αυτή η πίστη τον καθοδηγεί ως τις ημέρες μας, προφυλάσσοντάς τον από κάθε οχληρή μελλοντολογία .

Ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος κατά 3 μελών του ΤΑΙΠΕΔ για την υπόθεση εκποίησης των 28 ακινήτων

της Ελένης Πορτάλιου, 

μέλους της Πρωτοβουλίας Πολιτών για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ

Κακουργηματικές διώξεις για τη σκανδαλώδη υπόθεση "αξιοποίησης" από το ΤΑΙΠΕΔ 28 ακινήτων του δημοσίου μέσω πώλησης και επαναμίσθωσης άσκησε η Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς.

Α. Απιστία στην υπηρεσία με την επιβαρυντική περίσταση του νόμου1608/50 περί καταχραστών του δημοσίου και με ζημιά που υπερβαίνει τα 580 εκατ. ευρώ σε βάρος των μελών του Συμβουλίου εμπειρογνωμόνων του ΤΑΙΠΕΔ.
Β. Υπεξαίρεση με την επιβαρυντική περίσταση του νόμου1608/50 περί καταχραστών του δημοσίου σε βάρος τριών μελών του διοικητικού συμβουλίου του ΤΑΙΠΕΔ.

Το τέλος της επικοινωνιακής αθωότητας

Αναδημοσίευση από το "REDNotebook"

του Γιώργου Νικολαϊδη

Είναι πλέον ολοφάνερο πως η λεγόμενη «αριστερή παρένθεση» έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης 16.7.2015, όταν η πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ εκβιάστηκε από τον πρωθυπουργό και υιοθέτησε προκαταβολικά μερικά από τα μέτρα του Μνημονίου Τσίπρα, που ο τελευταίος είχε συνομολογήσει τη Δευτέρα το πρωί με τους δανειστές. Διότι αυτή η κυβέρνηση κανένα περιθώριο άσκησης αριστερής πολιτικής δεν διαθέτει πια, ενώ αντιθέτως είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει (και μάλιστα επί του παρόντος χωρίς αξιόλογη αριστερή αντιπολίτευση να την εμποδίζει) νέα λαίλαπα σκληρών και αντικοινωνικών νεοφιλελεύθερων αντιλαϊκών μέτρων.

Είναι πλέον ολοφάνερο πως τα μέτρα του Μνημονίου Τσίπρα είναι ίδια και χειρότερα από εκείνα των μνημονίων Παπανδρέου και Σαμαρά-Βενιζέλου.[1] Οι άμεσες και έμμεσες συνέπειες όλων αυτών θα φανούν αμέσως στο λαϊκό εισόδημα αλλά και στους όρους ζωής των λαϊκών τάξεων εν γένει.[2]

Έκθεσις ιδεών...

του Κ.Η.

Έκθεσις ιδεών με θέμα:

Α. Γιατί το νέο «μνημόνιο» είναι τελικά επωφελές για την Ελλάδα (απολύτως τεκμηριωμένη θέση), Β. ολίγη πολιτική φαντασία (ελαφρώς τεκμηριωμένη υπόθεση) και
Γ. μία τοποθέτηση στο χώρο (εντελώς αυθαίρετη).

Μία ερώτηση για εισαγωγή: Γιατί δεν βρέθηκαν 1-2 σημεία του νέου μνημονίου να αποτελέσουν βάση για να βαφτιστεί το κρέας-ψάρι κατά την προσφιλή τακτική και η κυβέρνηση Σύριζα-Ανελ να περάσει την άποψη ότι «νίκησε» το ΟΧΙ και ήταν επιτυχία της Αριστεράς το νέο ελαφρώς καλύτερο μνημόνιο; Γιατί ο Πρωθυπουργός ομολόγησε την πλήρη συνθηκολόγηση άνευ κανενός ανταλλάγματος με ένα και μοναδικό επιχείρημα ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική;».

Αφήνω την απάντηση για αργότερα.

Α. Η συμφωνία είναι επωφελής για την Ελλάδα.

Ναι, είναι επωφελής για την Ελλάδα των Τραπεζιτών, των «Επενδυτών» και των Εθνικών μας Εργολάβων που ταυτοχρόνως ελέγχουν τα ΜΜΕ. Η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν ανίκανη να διαπραγματευτεί δυναμικά τη διάσωση των τραπεζιτών, το ευνοϊκότερο περιβάλλον για επενδύσεις (βλέπε καλύτερο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας) και την προστασία των Εθνικών μας Εργολάβων από τις απειλές συντριβής του μονοπωλίου τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Απορίες στον «Αφρό»

του Δημήτρη Σκαρπαλέζου

Στον «Αφρό» στην Αύγη της 17 Ιουλίου ο Γιώργος Ανανδρανιτσάκης εκφράζει καθ’ όλου εύλογες απορίες για τα ΟΧΙ της Ζωής και του Γιάννη σαν να μην έχει επέλθει αντιστροφή πολιτικής από το Όχι του λαού στις 5 Ιουλίου στο εκ βασανισμού πορευόμενο ΝΑΙ του πρωθυπουργού μόλις μια βδομάδα αργότερα.

Το ΟΧΙ της Ζωής του φαίνεται ακατανόητο και «άτοπο» γιατί όπως οι περισσότεροι δεν έχει εμπεδώσει στην σκέψη του την διαφορά εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας .Δείχνει να μην άκουσε τον λόγο της ούτε να διάβασε το πόρισμα της επιτροπής χρέους για να καταλάβει από που πηγάζει αυτό το όχι.

Για την Πρόεδρο της βουλής το πρόβλημα που της τίθεται δεν είναι αν η υποχώρηση του Αλέξη ήταν επιβεβλημένη η όχι ,άλλα αν σύμφωνα με της συνείδηση της αυτό επιτρέπει.

Την νομική κατοχύρωση αυτού του εκβιαστικού συμβιβασμού.

Με το μαχαίρι στον λαιμό μπορεί να αποδεχθείς βιασμό, άλλα αυτό δεν συνεπάγεται ότι πρέπει να κάνεις νόμιμο γάμο με τον βιαστή σου.

ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

του Νίκου Νούλα

Την πρωτοβουλία των κινήσεων την έχει ο ισχυρός. Ισχυρός είναι αυτός που εκτός από υλική δύναμη, έχει και γνώση του πού θέλει να πάει και τι να κάνει. Γιατί αυτό του δίνει αποφασιστικότητα. Αν είναι και αδίστακτος, ακόμα καλύτερα.

Για το βασιλιά Αλέξιο και την εντός σύριζα αντιπολίτευση ο λόγος.

Ο μεν πρώτος είναι ο διεθνούς φήμης αριστερός μη χέσω ηγέτης, έχει το μέλι ή το σκατό της εξουσίας που πολλοί θέλουν να γλείψουν, έχει στόφα, κι ας μην έχει πει μια φορά μια δική του ιδέα, ταλέντο είναι εξάλλου και το να μιλάς χωρίς να λες τίποτα. Το πικρό ποτήρι της κοινωνικής χλεύης θα το γευτεί, όχι ακόμα όμως. (αλήθεια, θα έρθει στην κινητοποίηση στη ΔΕΘ;)

ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

της Ελένης Πορτάλιου

Το διήμερο 18-19 Ιουλίου το R-Project οργάνωσε στην ΑΣΟΕΕ μια ανοιχτή διαδικασία για το δέον γενέσθαι μετά την ψήφιση από τη βουλή, με εισήγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, της πρώτης πράξης της νέας, επαχθέστερης των προηγούμενων, μνημονιακής συμφωνίας με τίτλο «Επείγουσες ρυθμίσεις για τη διαπραγμάτευση και σύναψη συμφωνίας με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ΕΜΣ)». Η συμμετοχή στο διήμερο ήταν πολυπληθής και από περιοχές εκτός λεκανοπεδίου, η διαδικασία δημοκρατική με πεντάλεπτες τοποθετήσεις κάθε ομιλητή/τριας που ζητούσε τον λόγο και ο προβληματισμός καθόλου στερεοτυπικός αλλά αντίστοιχος της εξαιρετικά κρίσιμης κατάστασης που αντιμετωπίζουμε.

Αν μπορώ να συμπυκνώσω, τρία ήταν τα κεντρικά θέματα που απασχόλησαν το διήμερο : το περιεχόμενο της συμφωνίας με τους δανειστές, η κρίση εντός του ΣΥΡΙΖΑ, και η εναλλακτική στρατηγική ρήξης/εξόδου από το νέο μνημόνιο στη βάση της λαϊκής βούλησης που εκφράστηκε με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Υποθέτω ότι οι εισηγήσεις, ο προβληματισμός και τα συμπεράσματα της συνάντησης θα εκτεθούν από την ιστοσελίδα R-Project και την Εργατική Αριστερά. Θα παρουσιάσω - σε πιο εκτεταμένη εκδοχή - την τοποθέτηση που έκανα από το φιλόξενο βήμα που μου δόθηκε.

ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

1. Η συζήτηση για το πώς προχωράμε μετά από μια συντριπτική ήττα/συνθηκολόγηση της κυβέρνησης με τους δανειστές δεν μπορεί να γίνει ουσιαστική αν δεν θέσει στο επίκεντρο του προβληματισμού το πρόσφατο συντριπτικό ΟΧΙ της αντιμνημονιακής κοινωνικής πλειοψηφίας. Οι λαϊκές τάξεις και τα τμήματα της μεσαίας τάξης που η κρίση πλήττει βάναυσα, με κυρίαρχη συμμετοχή της νεολαίας, αποτελούν μία de facto κοινωνική σύνθεση, η οποία πρέπει να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις.

Αντί να διαγράψουν το χρέος διαγράφουν τις ποινικές ευθύνες εκείνων που το έκαναν "αεροπλανάκι"!...

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

( ενισχύεται το "ευρωπαϊκό παρακράτος" )

Στις 30 Απρίλη, περιγράφαμε ακριβώς που θα οδηγηθούν οι διαπραγματεύσεις Από τους “πλασιέ” στους “παραγωγούς” των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Σήμερα βρισκόμαστε ένα βήμα παραπέρα.

Επιβολή της κυριαρχίας των νεοφιλελεύθερων μαφιών που κυβερνούν την ΕΕ, δεν αρκείται στην εξασφάλιση μιας υποτακτικής "διοίκησης" της χώρας. Απαιτεί και τον μετασχηματισμό του κράτους με την ενίσχυση του "ευρωπαϊκού παρακράτους". Γιαυτό το ζήτημα έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα, όπως εδώ "Ο νεοφιλελευθερισμός, ο Νίκος Κοτζιάς και το ΠΑΣΟΚ (Μέρος ΙΙΙ)":

Τριγωνικές συναλλαγές ανάμεσα στο "ΒΗΜΑ" και τον Αριστείδη Μπαλτά...

Γιαυτή την "συνωμοσία" ποιός θα μιλήσει;

Το πρωτοσέλιδο από το "ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΒΗΜΑ" για τους συνωμότες της Δραχμής:

Εδώ η απόφαση στο "διαύγεια" για την χορήγηση 3.000.000 ευρώ στον ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΕΓΑΡΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ:

ΑΔΑ 7Δ5Υ465ΦΘ3-ΘΑΘ
 

Διαβάστε και αυτό:

Μετά τη συζήτηση με τον Στ. Ψυχάρη, ο Ν. Παππάς προειδοποιεί Λαφαζάνη και Ζωή

Νέα φάση, νέα πολιτική στρατηγική

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Ανδρέα Καρίτζη

Την προηγούμενη Δευτέρα ολοκληρώθηκε μια βαθιά τομή στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αναφέρομαι στο συντελεσμένο πολιτικό γεγονός της κατάλυσης της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας και εν τέλει της ελευθερίας μιας ευρωπαϊκής κοινωνίας. Από τη μια μεριά είχαμε την εξάντληση όλων των δημοκρατικών εργαλείων και από την άλλη τον κλιμακούμενο εκβιασμό που έφτασε μέχρι τον "ξαφνικό θάνατο" που ακόμη επικρέμαται πάνω από την Ελλάδα. Η σύγκρουση δημοκρατίας και απολυταρχίας έληξε με βαρειά ήττα της δημοκρατίας. Οι δανειστές επέβαλαν μια συνθηκολόγηση τιμωρητική, ταπεινωτική και βάρβαρη στην κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ και τον ελληνικό λαό.

Μπροστά στη νέα απολυταρχική φάση που εισερχόμαστε είναι απαραίτητο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και όλες οι δημοκρατικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις να επανεπεξεργαστούν την πολιτική τους στρατηγική, λαμβάνοντας υπόψη την πείρα από την προηγούμενη φάση και τα πολιτικά χαρακτηριστικά της νέας. Αν και η αποτίμηση της προηγούμενης φάσης και η κριτική προσέγγιση στην πολιτική μεθοδολογία που επικράτησε στον ΣΥΡΙΖΑ έχει μια αυτονομία, βασικά της σημεία είναι απαραίτητα για να χαράξουμε στρατηγική στη νέα φάση.

Ναι, ασφαλώς και θέλω να κρατήσω τα χέρια μου καθαρά, κατηγορείστε με γι΄αυτό κι από πάνω!

Αναδημοσίευση από το "apofasismenoi.gr"

Της Νάγιας Καραμπάση

Με ένα μπαράζ από σαθρά επιχειρήματα,λογικά άλματα που καταλήγουν σε παραλογισμούς,σοφιστείες και σε ένα κωμικοτραγικά μελό κρετσέντο, επιχειρείται από χθες ο εγκλωβισμός χιλιάδων ανθρώπων στο αδιέξοδο εγχείρημα στήριξης μιας αδιέξοδης γραμμής,της στήριξης δηλαδή της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού με συναίνεση στην συμφωνία-κόλαφο.

Αναπόφευκτα,η προσπάθεια αυτή οδηγεί σε και ταυτίζεται πλέον ανοιχτά με την κατάμαυρη επιχειρηματολογία των κ. Γεωργιάδη, Βορίδη, Μητσοτάκη, Βενιζέλου και των λοιπών καταστροφέων του τόπου,των δυνάμεων της εργασίας και της νεολαίας.Τους ανασύρει δε από το περιθώριο που τους έβαλε ο λαός με τους αγώνες πέντε χρόνων,τις εκλογικές αναμετρήσεις και το δημοψήφισμα,τους νεκρανασταίνει κυριολεκτικά,τους δικαιώνει αυτοακυρώνοντας τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και τις ιδέες της Αριστεράς όχι μόνον στην Ελλάδα και την Ευρώπη,αλλά σ” ολόκληρον τον κόσμο.

non paper 19/7/2015

Τσιπρισμός - Μερκελισμός οικοδομούν την νέο "Endlösung" για την Ευρώπη...

Δειλά και φοβισμένα είναι τα non papers που εκδίδει το Μαξίμου. Δεν αποπνέουν το απαιτούμενο ενθουσιασμό για την περίσταση. Επικρατεί η άποψη πως η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά στον δύσκολο αγώνα του τρίτου γύρου που ξεκινήσει με τον ανασχηματισμό της και τα αντιμνημονιακά όπλα παρά πόδας. Αποφασίσαμε λοιπόν να ανασυντάξουμε το σημερινό non paper:

Ο αγώνας μας τώρα δικαιώνεται!

Με την οξυδερκή καθοδήγηση του επιτελείου μας εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο τις αντιθέσεις στο αντίπαλο στρατόπεδο, διαμορφώσαμε τις κατάλληλες συμμαχίες και επιτύχαμε με κάθε μέσο ένα ισχυρό κτύπημα στις αντιδραστικές δυνάμεις που αποβλέπουν στην διάλυση της ΕΕ και της ΟΝΕ.

Η πρώτη μεγάλη μάχη που κερδήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο, όπου εξαναγκάσαμε τους αντιπάλους μας να ψηφίσουν την συμφωνία που υπογράψαμε και επιτεύχθηκε επιτέλους η εθνική ομοψυχία, που τόσο την έχει ανάγκη ο τόπος μας. Πρώτη φορά στην χώρα μας, χέρι - χέρι κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ξεπερνώντας τις μικροπολιτικές τους διαφορές, συνδιαμορφώνουν τις στρατηγικές πολιτικές ανάπτυξης της χώρας.

Μια παλιά, αλλά επίκαιρη αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ...

Οι βλάκες, ξέχασαν να κάψουν και τον μερκελικό ΑΝΤ1!...

Αναδημοσιεύουμε ως σχολιασμό της εικόνας το παρακάτω κείμενο από το  "Νόστιμον ήμαρ"

Ανάβεις φωτιές

Φρένο στην ομαλή μετάβαση της Ελλάδας από τον κομμουνισμό στον μνημονιακό σοσιαλισμό βάζουν οι πυρκαγιές που ξέσπασαν από φυσικά αίτια σε 352 διαφορετικά σημεία ταυτόχρονα.

Σε δηλώσεις τους, οι πυρκαγιές είπαν ότι είναι εξοργισμένες με τον Αλέξη Τσίπρα που έφερε το τρίτο μνημόνιο κι αποφάσισαν να τα γαμήσουν όλα.

Οι φλόγες βρίσκονται αυτήν την ώρα στις παρυφές του Υμηττού, ενώ δίνουν μάχη με τον Στρατηγό Άνεμο ώστε να φτάσουν μέχρι το κέντρο της Αθήνας και να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, συνωμότες της δραχμής από την Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ εντοπίστηκαν με μπιτόνια βενζίνης στον Υμηττό, ενώ τους ακολουθούσε κλιμάκιο με επικεφαλής τον Γιάνη Βαρουφάκη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, το οποίο πετούσε αναμμένα σπίρτα καίγοντας τα πάντα στο πέρασμά του.

Ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά

Ένα απόσπασμα από το κείμενο της Βίκης Σκούμπη "Ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά"

Η ιδεολογική ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού και η κυβερνώσα αριστερά

Όμως η κυβερνώσα αριστερά, όχι μόνο δεν έλαβε υπόψη τις ήδη ρητά διατυπωμένες απειλές – βλέπε τις κατόπιν εορτής αποκαλύψεις Βαρουφάκη για από τον Φλεβάρη απροσχημάτιστο εκβιασμό Ντάισελμπλουμ,– αλλά απάντησε στο 61,3% που άφησε έκθαμβη την Ευρώπη αλλά και τον κόσμο ολάκερο, με ‘εθνική συναίνεση’ και ομοψυχία με τις πάσης φύσεως ναιναίκους. Και τι μας έμελλε να ακούσουμε ακόμη; Την αναγκαιότητα να σωθεί η πατρίδα από εθνικό καταστροφή! Σώσαμε την χώρα από την άτακτη χρεοκοπία, μας είπαν. Την χώρα, το έθνος, την πατρίδα… Αλλά για πια πατρίδα μιλάμε; Αυτήν των λαϊκών στρωμάτων ή εκείνη του Μπόμπολα, του Σάλα, του Μαρινάκη, του Λάτση, του Πρετεντέρη, της Τρέμη, του Σταύρο, του Άδωνι και της Ντόρας; Έχουμε άραγε κοινά και όχι αντικρουόμενα συμφέροντα με αυτούς τους κυρίους; Και η υποτιθέμενη κοινότητα συμφερόντων του έθνους επιβάλλει να συνταχθούμε, όλοι μαζί, πέρα λοιπόν από τις διαφορές μας, για την σωτηρία της πατρίδος;

Good bye Tsipras!

Αναδημοσίευση από το "RProject"

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Οι ανα­λύ­σεις και της πλειο­ψη­φί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σχε­τι­κά με τη φύση της Ευ­ρω­ζώ­νης και πώς να την αλ­λά­ξου­με, απο­δεί­χθη­καν εκτός τόπου και χρό­νου, ανε­δα­φι­κές και ρο­μα­ντι­κές. Κακή εκτί­μη­ση των δυ­νά­με­ων του αντι­πά­λου, ανό­η­τη επι­μο­νή στη στρα­τη­γι­κή της διαρ­κούς άμυ­νας, αυ­τα­πά­τες για τη δύ­να­μη της λο­γι­κής ως δια­πραγ­μα­τευ­τι­κό όπλο, στα­δια­κή και συ­νε­χής υπο­χώ­ρη­ση στις απαι­τή­σεις του αντι­πά­λου, ιστο­ρι­κή ήττα της Αρι­στε­ράς όλα ανά­γο­νται στη λαν­θα­σμέ­νη στρα­τη­γι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στη λαν­θα­σμέ­νη αντί­λη­ψη της πλειο­ψη­φί­ας του για τη φύση της Ευ­ρω­ζώ­νης.

Τι ακρι­βώς ητ­τή­θη­κε;

Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, αυτό που ητ­τή­θη­κε ήταν η στρα­τη­γι­κή της προ­ο­δευ­τι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης της νο­μι­σμα­τι­κής ένω­σης της Ευ­ρώ­πης. Η ιδέα δη­λα­δή ότι το αντι­δη­μο­κρα­τι­κό τε­ρα­τούρ­γη­μα που είναι η Ευ­ρω­ζώ­νη θα μπο­ρού­σε να αλ­λά­ξει, είτε με μοχλό την εκ­με­τάλ­λευ­ση των εσω­τε­ρι­κών της αντι­θέ­σε­ων (αρι­στε­ρή εκ­δο­χή της στρα­τη­γι­κής) είτε με όπλο τη λο­γι­κή και τα επι­χει­ρή­μα­τα (δεξιά εκ­δο­χή). Βε­βαί­ως, αυτή που τέ­θη­κε σε δο­κι­μα­σία και ητ­τή­θη­κε, είναι η δεξιά εκ­δο­χή της στρα­τη­γι­κής της προ­ο­δευ­τι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης της νο­μι­σμα­τι­κής ένω­σης, όπως αυτή εκ­φρά­ζε­ται από την ηγε­τι­κή ομάδα. Η ήττα επήλ­θε όταν η δια­πραγ­μά­τευ­ση προ­σέγ­γι­σε το κα­τώ­φλι αντο­χής της Ευ­ρω­ζώ­νης, αλλά η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν θέ­λη­σε να το ξε­πε­ρά­σει για να προ­χω­ρή­σει στην ανα­τρο­πή των κα­τε­στη­μέ­νων πο­λι­τι­κών ισορ­ρο­πιών: απλώς δεν είχε την επι­θυ­μία, δεν ήταν στα σχέ­διά της, δεν ήταν φτιαγ­μέ­νη για κάτι τέ­τοιο. Και αυτό που απο­μέ­νει ως κα­τα­κά­θι είναι ένα πο­λι­τι­κό πτώμα που πολ­λοί σύ­ντρο­φοι θέ­λουν να δια­τη­ρή­σουν στην κυ­βέρ­νη­ση σαν το νεκρό Εl Cid που δε­μέ­νος πάνω στο άλογο σκόρ­πι­σε τον τρόμο στους εχθρούς. Ξε­χνούν ότι στην ται­νία ο Cid είχε ηρω­ι­κό θά­να­το…

Μια πρωτοβουλία από τα κάτω για την οργάνωση της "αντίστασης"...

Ανοικτή σύσκεψη, Παρασκευή 17 Ιούλη, 7.30μμ,

στον κήπο της Τσαμαδού 15, στα Εξάρχεια

Οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες συντάσσονται αυτές οι γραμμές είναι κυριολεκτικά δραματικές. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, το λαϊκό κίνημα, η Αριστερά των αγώνων και των οραμάτων που όλη την προηγούμενη περίοδο ανέτρεψαν τους πολιτικούς συσχετισμούς καταβαραθρώνοντας τις δυνάμεις του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου, και ενέπνευσαν κύματα ελπίδας και διεθνούς συμπαράστασης, βρίσκονται αντιμέτωπες με μιαν άνευ προηγουμένου υποταγή, ένα πισώπλατο μαχαίρωμα ιστορικών διαστάσεων. Ταχύτατα υποχωρώντας στις πιέσεις των κυρίαρχων δυνάμεων (ντόπιων και ξένων), απηχώντας όλο και πιο πολύ τη λογική και τα επιχειρήματα των συστημικών ΜΜΕ και των Μνημονιακών κομμάτων, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ διαστρέφει όχι μόνο τη λαϊκή βούληση και τη δημοκρατία, διαστρέφει και αυτή την ίδια τη λογική.

Σαν έτοιμη από καιρό, η ομάδα αυτή ερμήνευσε το 61,2% ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ως ΝΑΙ, εισηγήθηκε μια επονείδιστη συμφωνία, και στο τέλος κατέληξε σε κάτι ακόμα χειρότερο: μια συμφωνία συντριπτικά αδιέξοδη, όχι μόνο για τα λαϊκά στρώματα αλλά και για ολόκληρη την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Πισώπλατα μαχαίρωσε επίσης όλους τους διεθνείς αλληλέγγυους, όλους όσους –σε 250 ευρωπαϊκές πόλεις (την πραγματική Ευρώπη)– εργάστηκαν, πίστεψαν και κινητοποιήθηκαν για μια γνήσια εναλλακτική. Ο λόγος είναι ότι ποτέ της δεν την πίστεψε, ποτέ δεν την κατανόησε, ίσως δεν την γνώριζε καν. Πρόκειται για ένα πολιτικό προσωπικό που κινείται σε άλλο πλαίσιο, ένα προσωπικό που έχει πρόδηλα υποταχθεί.

Η αφήγηση του Γ. Βαρουφάκη καταρρίπτει όλα τα επιχειρήματα της κυβερνητικής προπαγάνδας για τις διαπραγματεύσεις

Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε το νόμισμα. Η θέση μου ήταν, εάν μας έκλειναν τις τράπεζες, που ήταν ένα μέτρο απίστευτα ισχυρό και επιθετικό, θα έπρεπε να απαντήσουμε στον ίδιο βαθμό αλλά χωρίς να περάσουμε το σημείο μη επιστροφής. Θα έπρεπε να εκδώσουμε τα δικά μας εντάλματα ή να ανακοινώσουμε έκδοση δικής μας ρευστότητας σε ευρώ, να περικόψουμε τα ελληνικά ομόλογα που από το 2012 είχε η ΕΚΤ ή τουλάχιστον να ανακοινώσουμε την πρόθεσή μας να το κάνουμε και να πάρουμε στα χέρια μας τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδας. ήταν τα τρία μέτρα μου σε περίπτωση που η ΕΚΤ θα έκλεινε τις τράπεζές μας.

(...). Προειδοποίησα τους συναδέλφους μου για το τι θα συνέβαινε, για να μας κάνουν να δεχτούμε μια ταπεινωτική συμφωνία. όμως όταν ήρθε η στιγμή, με τη δυσπιστία πολλών, η πρότασή μου απορρίφτηκε. Με στήριξε μόνο ένας άλλος υπουργός. Με διέταξαν να κλείσω τις τράπεζες σύμφωνα με την εντολή της ΕΚΤ και της ΤτΕ και παρότι ήμουν αντίθετος, το έκανα γιατί δέχομαι τις συλλογικές αποφάσεις.

Η λύση είναι (τελικώς) στα χέρια μας ή τι κάνουμε τώρα που οι σωτήρες μας τελείωσαν

του Κώστα Λεγάκη

Habemus Μνημόνιο 3, λοιπόν. Συνθηκολόγηση; Υποταγή; Ξεπούλημα; Προδοσία; Αναγκαιότητα; Αν διαβάσει κανείς λίγο ψύχραιμα την πορεία των πραγμάτων από την αρχή της κρίσης, το 2010, έως σήμερα, θα διαπιστώσει ότι επρόκειτο μάλλον για μια προδιαγεγραμμένη και αναπόφευκτη κατάληξη. Και για αυτή την κατάληξη έχουν ευθύνες όλες οι συνιστώσες του κινήματος: Η Αριστερά όλων των αποχρώσεων, η Αναρχία όλων των αποχρώσεων επίσης, οι ανένταχτοι, αλλά και ο λαός ο ίδιος, οι πάντες. Δεν πρόκειται για ένα άλλο «μαζί τα φάγαμε». Είναι προφανές ότι η κυβερνητική Αριστερά και η αριστερίστικη γκρούπα δεν έχουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Όμως το όλον κίνημα θα πρέπει πλέον να δει τα λάθη του, τις παραλείψεις του, τις εμμονές του και να χαράξει μια νέα πορεία στις νέες συνθήκες.

Από την επίσημη έναρξη της κρίσης, το 2010 η Αριστερά είδε το πρόβλημα «τεχνικά». Αναλύσεις επί αναλύσεων, Βαρουφάκηδες, Λαπαβίτσες, Καζάκηδες και λοιποί «εθνικοί οικονομολόγοι» –αλλά και πιο πολιτικοί (Σταθάκης, Δραγασάκης, Τσακαλώτος κ.ά.)– έγιναν οι νέοι σούπερ σταρ. Ο καθένας είχε και από μία μαγική συνταγή, που θα έλυνε με τεχνικό τρόπο το πρόβλημα. Με αλλαγή νομίσματος, με διαγραφή του χρέους, με αναδιάρθρωση, με ομόλογα με, με, με... Κι εμείς παρακολουθούσαμε εκστασιασμένοι τα φωτεινά μυαλά και αντί να χρησιμοποιήσουμε τις πολύτιμες αναλύσεις τους για την επαναδιατύπωση του χειραφετητικού προτάγματος στη σύγχρονη εποχή, νομίσαμε ότι με το μαγικό ραβδί τους θα μας απελευθέρωναν.