Οι δήθεν «anonymous» της ΛΑΕ ετοιμάζονται να εκδώσουν την δική τους «ανεξάρτητη και ακομμάτιστη» εφημερίδα...

Διαβάζατε πρώτα το παρακάτω κείμενο το οποίο δηλώνει την ταυτότητα της ιστοσελίδας exodospress.gr:

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ

Από διαφορετικές διαδρομές, μακριά από πολιτικές, οικονομικές, κομματικές εξαρτήσεις, συναντηθήκαμε γιατί ανήκουμε σε αυτούς:

• που παραμένουν πιστοί στις αρχές και τα ιδεώδη μας, εμπνευσμένα από τις αρχές της Αριστεράς κι αυτό δεν αποτελεί συμπλεγματισμό, δογματισμό, μονολιθικότητα,

μια 15λεπτη ομιλία του Σάντερς με ελληνικούς υπότιτλους (video)

περισσότερα εδώ:

Μπέρνι Σάντερς: Προς ένα πρωτόγνωρα μαζικό κίνημα στις ΗΠΑ;

Το «κάλιο αργά παρά ποτέ» δεν ισχύει στην πολιτική...

Με αφορμή την συμβολική κατάληψη των γραφείων της ΕΕ από το διευθυντήριο της ΛΑΕ θυμηθήκαμε μια άλλη κατάληψη πριν 6 χρόνια στον ίδιο χώρο με εντελώς όμως διαφορετικό χαρακτήρα.

 Η πρόσφατη κατάληψη ήταν μια συμβολική πράξη που στόχευε να αναδείξει ότι η Διοίκηση της ΛΑΕ δεν είναι κλεισμένη μόνον στα γραφεία της ούτε κινείται μόνον στα κανάλια που της προφέρουν δημοσιότητα, όπως το κανάλι του «Δημοσιογράφου». Κινείται και στον δρόμο, κάνει και καταλήψεις; αν χρειαστεί... Βέβαια αυτές οι πρακτικές δεν έχουν κανένα μαζικό χαρακτήρα συμμετοχής, ούτε προτρέπουν αυτούς στους οποίους απευθύνονται να κάνουν κάτι συγκεκριμένο. Είναι χάπενινγκ που προσπαθεί να προσθέσει μερικές χολιγουντιανού τύπου αγωνιστικές πινελιές στο προφίλ των οργανωτών.

Πριν 5 χρόνια, μια άλλη κατάληψη πριν 6 χρόνια στον ίδιο χώρο είχε έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Ήταν ένα διαφορετικό κάλεσμα για την ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ που είχε προκηρυχθεί την 24-2-2010:

Πόσο απέχουν οι «κακίες» από τα «ψέματα» στην προπαγάνδα του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ;

(η φωτογραφία είναι από την «αυγή»)

Υπάρχει μια γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνησης συνέχισης των μνημονίων, η οποία εμφανίζεται ως παράπλευρη και συμπληρωματική δράση της επικοινωνιακής πολιτικής  που εκπορεύεται από την Κουμουνδούρου, για την οποία έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Αυτή η πλευρά  της επικοινωνιακής πολιτικής η οποία είχε ιδιαίτερη άνθηση στην προεκλογική περίοδο τον Σεπτέμβρη, μετά την αλλαγή του χρόνου άρχισε να λαμβάνει αυξητικές τάσεις  και να εμπλουτίζεται από νέους φορείς. Τα «επίσημα» ενημερωτικά μέσα του ΣΥΡΙΖΑ  - όπως είναι εξάλλου αναμενόμενο  - ποτέ δεν έχουν ανοίξει μέτωπο καταγγελίας αυτών των φαινομένων. Απλά φροντίζουν σε περιπτώσεις που το ψέμα είναι τόσο μεγάλο που βγάζει μάτι να παρουσιάζουν μια πιο ήπια και διαφοροποιημένη εκδοχή και να μην ταυτίζονται.

Η «Λαϊκή Ενότητα» στο ίντερνετ και όχι μόνο...

Η αυτόνομη έκφραση της «Λαϊκής Ενότητας» στο ίντερνετ (και όχι μόνο εκεί) είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Εκεί η «φωνή» της ΛΑΕ είναι το iskra.gr, η ιστοσελίδας του αριστερού ρεύματος, Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς μοντέλο ενημέρωσης που υπήρχε και στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου τα ενημερωτικά μέσα του ΣΥΝασπισμού (left.gr, η αυγή και το 105.5) είχαν αναλάβει την δημόσια και επίσημη ενημέρωση/προβολή της πολιτικής του.

(κλικ για μεγέθυνση)

Η επισκεψιμότητα του iskra.gr (παρ' όλη την μεγάλη πτώση που έχει σημειώσει μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη) είναι μπροστά με μεγάλη διαφορά από την ιστοσελίδα της Λαϊκής Ενότητας αλλά και τις ιστοσελίδες των συνιστωσών της. Η ιστοσελίδα της «Λαϊκής Ενότητας» άντεξε στο να έχει μια σταθερή επισκεψιμότητα από τις εκλογές μέχρι την 1η πανελλαδική σύσκεψη (τέλος Νοέμβρη 2015), σε αντίθεση με την ιστοσελίδα του iskra.gr που αυτή την περίοδο σημείωνε καθημερινά μια σταθερή πτώση.  Γενικά μπορούμε να πούμε πως η επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας της «Λαϊκής Ενότητας» είχε παρόμοια πορεία με αυτή της επίσημης ιστοσελίδας του ΣΥΡΙΖΑ σε αναλογία με τα άλλα ιντερνετικά ενημερωτικά μέσα του ΣΥΝασπισμού.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στον Α. Παπαχελά - (8-3-16)

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Θέλω να δω τον Πάπα...

Διαβάζοντας στο kommon.gr το άρθρο «3η συνδιάσκεψη ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Εκατοντάδες άνθρωποι αναζητούν», προσπαθησαμε να καταλάβουμε τι αναζητούν. Τελικά, αφού ξαναδιαβάσαμε το άρθρο καταλήξαμε στο παρακάτω συμπέρασμα:

Από το ιδεώδες του Διαφωτισμού, στον θρίαμβο του απόλυτου Καπιταλισμού

του Χάρη Ναξάκη

Ο Ζαν Κλωντ Μισεά στο βιβλίο του τα «μυστήρια της Αριστεράς», Εναλλακτικές εκδόσεις 2014, διερευνά τους λόγους μετάλλαξης της αριστεράς σε οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό φιλελευθερισμό ως αποτέλεσμα εκτός των άλλων της θρησκευτικής της πίστης στην πρόοδο, η οποία είναι κληρονομιά του διαφωτιστικού προτάγματος. Επειδή στον πυρήνα του διαφωτιστικού μηνύματος βρίσκεται η κουλτούρα του εγωισμού, το αυτοαναφορικό άτομο, αναρωτιέται ο Μισεά μήπως πρέπει να στοχαστούμε με τον διαφωτισμό εναντίον του διαφωτισμού.

6 ΧΡΟΝΙΑ ΜΜΗΜΟΝΙΩΝ - ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;

-  Ξεκινώντας από το τέλος...

Παρουσίαση της εκδήλωσης - συζήτησης που οργάνωσε ο ΠΟΔΟΝΙΦΤΗΣ με θέμα «6 χρόνια Μνημονίων - Και τώρα;», την Δευτέρα 7 Μάρτη  στο καφενείο του Μπούρχα  (Ν. Ιωνία) με ομιλητές τον ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΑΥΡΊΔΗ την ΒΙΚΥ ΣΚΟΥΜΠΗ και τον ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΕΦΕΡΙΑΔΗ.

Πέμπτη 10/03 στο Αλκυονίς

1.  18:00 Προβολή δύο ντοκιμαντέρ:
«Η κραυγή του Φαγιού Ουτζμού» / «The call of Fayu Ujmu»
«Μιλώντας με τα ψάρια και τα πουλιά»/ «Talking with Fish and Birds»
Γλώσσα Ισπανικά με Αγγλικούς και Ελληνικούς Υπότιτλους
Είσοδος Δωρεάν
Θα προλογίσει η κ Σουσάνα Βάσκες-Αλβεάρ, Πρόξενος της Δημοκρατίας του Εκουαδόρ παρουσία του σκηνοθέτη της ταινίας.

I Forgot My Phone

Λαγκάρντ: Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής απειλεί τους προϋπολογισμούς των χωρών

Η διευθύντρια του ΔΝΤ είπε κατά τη διάρκεια ομιλίας της στο ΜΙΤ ότι η αύξηση του μέσου όρου ζωής των πολιτών θα έχει δραματικό αντίκτυπο στις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες των ασφαλιστικών ταμείων, ενώ τόνισε ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να αυξήσουν και τους φόρους κατανάλωσης.

Οικογενειακές υποθέσεις: ΤΟ BREXIT ΩΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΔΥΟ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΩΝ

. Και μπορεί ο Μάο να θεωρούσε ότι η μεγάλη αναταραχή είναι μια ωραία κατάσταση, αλλά το θεωρούσε γιατί ήξερε ότι μπορεί να παρέμβει αποφασιστικά στο χάος και να δημιουργήσει μια νέα τάξη, ευνοϊκή για τα πολιτικά του σχέδια. Στην παρούσα φάση, λαμβάνοντας υπόψη τον συγκεκριμένο συσχετισμό ταξικών και πολιτικών δυνάμεων, μου φαίνεται απίθανο η επικράτηση χάους να σημάνει την βελτίωση της θέσης των δυνάμεων της εργασίας.

Αναδημοσίευση από το k-lab

της Ντίνας Τζουβάλα

Ας ξεκινήσουμε με ένα γκραμσιανό κλισέ: ζούμε στην εποχή των τεράτων. Παρόλο που η αποστροφή χρησιμοποιείται συχνά και με ελαφρότητα, είναι μάλλον η καλύτερη περιγραφή του δημοψηφίσματος του Ηνωμένου Βασιλείου (ΗΒ) για την παραμονή ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο είναι προγραμματισμένο για τις 23 Ιουνίου.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Για διαφορετικούς λόγους που σχετίζονται τόσο με τον μεταπολεμικό Κευνσιανισμό του ΗΒ όσο και με την πρόσδεση της χώρας στις ΗΠΑ και την ανάπτυξη ενός διαφορετικού δόγματος ασφάλειας απέναντι στην ΕΣΣΔ, αλλά και την αργή συνειδητοποίηση του τέλους της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και με την πολιτισμική απόσταση από την ‘Ευρώπη’ (στο ΗΒ ‘Ευρώπη’ σημαίνει γενικά ‘ηπειρωτική Ευρώπη'), το ΗΒ δεν ανήκε στις χώρες που ίδρυσαν την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα και την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Μάλιστα, λόγω αλλεπάλληλων βέτο της Γαλλίας, το ΗΒ έγινε μέλος της ΕΟΚ μόλις το 1973. Έτσι μια σειρά εξελίξεων για τον Βρετανικό καπιταλισμό συνέβησαν σχετικά ανεξάρτητα από τις πολιτικές της ΕΟΚ. Ίσως το πιο σημαντικό - και παραγνωρισμένο - γεγονός υπήρξε η ‘κρίση της στερλίνας’ το 1976, η οποία ήταν απότοκο της πετρελαϊκής κρίσης του 1973. Η κρίση οδήγησε στην ήττα της αριστερής πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος και σε ένα δάνειο ύψους 4 δισεκατομμυρίων από το ΔΝΤ. Μάλιστα, αυτή ήταν η πρώτη περίπτωση (αρκετά πριν την κρίση χρέους στην Λατινική Αμερική του '80), όπου το ΔΝΤ έθεσε αυστηρά προαπαιτούμενα δημοσιονομικής πειθαρχίας για την παροχή δανείων. Αυτή η παρέμβαση έθεσε τις βάσεις τόσο για τον μετέπειτα ρόλο του ΔΝΤ στη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του παγκόσμιου καπιταλισμού, όσο και για την εκλογή της Μάργκαρετ Θάτσερ στην πρωθυπουργία του ΗΒ.

Ευρωβουλευτές της Αριστεράς και των Πρασίνων στηρίζουν την Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος

Αναδημοσίευση από το contra-xreos.gr
Ανταπόκριση από τις Βρυξέλλες του Μωυσή Λίτση

νέο ξεκίνημα για την Επιτροπή, με μετατροπή της σε Σωματείο και εκπόνηση έκθεσης για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα

Δεκατρείς Ευρωβουλευτές της Αριστεράς και των Πρασίνων υπέγραψαν στις Βρυξέλλες κείμενο στήριξης στη συνέχιση του έργου της Επιτροπής Αλήθειας για το Ελληνικό Δημόσιο Χρέος, που είχε συστήσει πέρυσι η πρώην πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Η υπογραφή του κειμένου έγινε με αφορμή εκδήλωση της Ομάδας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς(GUE/NLG)  στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την οποία παρακολούθησαν περισσότερα από 120 άτομα και στην οποία παρουσιάστηκε το μέχρι στιγμής έργο της Επιτροπής. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο συντονιστής του έργου της Επιτροπής Αλήθειας Ερίκ Τουσέν, ο οποίος ήταν ομιλητής στο ένα από τα δύο πάνελ της ημερίδας, «σπανίως έχω δει τόσο γεμάτη την αίθουσα αυτή».

Το κείμενο στήριξης στην Ελληνική Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος υπογράφουν οι Έλληνες ευρωβουλευτές, Σοφία Σακοράφα (έχει ανεξαρτητοποιηθεί μετά την πρόσφατη διαφωνία της για τη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ),  Νίκος Χουντής (Λαϊκή Ενότητα), Κωνσταντίνα Κούνεβα (ΣΥΡΙΖΑ), ο Jean Luc Melenchon  από το Μέτωπο της Αριστεράς στη Γαλλία, η Eva Joly από το κόμμα των Πρασίνων, η Barbara Spinelli και η Eleonora Forenza οι οποίες εξελέγησαν με τη Λίστα Τσίπρα στην Ιταλία,, ο Fabio De Masi από το Κόμμα της Αριστεράς (Die Linke)  της Γερμανίας, η  Marina Albiol από την Ενωμένη Αριστερά της Ισπανίας (Izquierda Unida), οι  Miguel Urban και η Lola Sanchez από τους Podemos (Ισπανία), η Malin Bjork από το Κόμμα της Αριστεράς (Vänsterpartiet) της Σουηδίας και η Marie Christine Vergiat από το Μέτωπο της Αριστεράς της Γαλλίας.

Ένα spot που λογόκρινε η ΕΡΤ

περισσότερα εδώ:

Η ΕΡΤ λογοκρίνει διαφήμιση του UNFOLLOW

Ελευθερώνεται η καλλιέργια κλωστικής κάναβης στην Ελλάδα

Hμερίδα στο Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες διοργάνωσε ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου για την κλωστική και ιατρική κάνναβη. Η «ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» δεν συμμετείχε βέβαια στην εκδήλωση και δεν έχει πάρει θέση για το θέμα, τόσο σήμερα που είναι εκτός κοινοβουλίου, όσο και όταν ήταν στην κυβέρνηση, όπου στον τομέα των κυβερνητικών ευθυνών του Π. Λαφαζάνη ήταν η αρμοδιότητα της έκδοσης της σχετικής υπουργικής απόφασης. Σήμερα η ΛΑΕ ασχολείται με σοβαρά ζητήματα που αφορούν στον αντικαπιταλιστικό και αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό της και δεν μπορεί να διαθέσει τις δυνάμεις της σε  ζητήματα που είναι αμφιβόλου χρησιμότητας σε αυτόν τον αντικαπιταλιστικό αγώνα,  στον οποίο συγκεντρώνει όλες τις δυνάμεις της....

Τρίβουν τα χέρια τους στην Κουμουνδούρου για την πορεία της «ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ»...

(;ένα κείμενο του Δ. Μπελαντή που το αγάπησε η ...«αυγή» )

Ένα από τα ελάχιστα πράγματα που θεωρεί η κυβέρνηση ότι δεν μπορούν να αποτελέσουν απειλή απέναντί της είναι οι πολιτικές πρωτοβουλίες της «ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ». Τα επιτελεία της ΛΑΕ κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να δημιουργήσουν αυτή την εικόνα. Παραθέτουμε μερικά δείγματα αυτής της κατάστασης:

Ελένη Πορτάλιου: ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΝΙΑΤΑ

η ομιλία της Ελένη Πορτάλιου 

στην πολιτική εκδήλωση  "Τι αριστερά χρειαζόμαστε";

που οργάνωσε το  ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΙΚΤΥΟ, Δευτέρα 29/2 στην ΕΣΗΕΑ

Οι συνομιλητές/συνομιλήτριες του σημερινού πάνελ αποτυπώνουν συγκροτημένες ομαδοποιήσεις της αριστεράς που απέμεινε μετά τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ των αντιμνημονιακών διακηρύξεων σε κόμμα εφαρμογής του τρίτου μνημονίου. Βεβαίως είναι και οι σύντροφοι από δύο οργανώσεις, οι οποίες μετείχαν πριν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με λίγα λόγια, όλοι εμείς είμαστε τμήματα της αριστεράς που ηττήθηκε, αλλά αυτή η ήττα δεν είναι καθόλου ηρωϊκή. Με διαφορετικούς όρους και σε διαφορετικό βαθμό, αντιστοιχεί στον καθένα και την καθεμία, πρωτίστως στις οργανωμένες ομάδες, ένα μέρος ευθύνης γι’ αυτό που συνέβη μπροστά στα μάτια μας. Μάτια που δεν ήθελαν να βλέπουν, δεν έβλεπαν, δεν βλέπουν ακόμα ;

Το σημερινό πάνελ απεικονίζει, επίσης, ομαδοποιήσεις που με διαφορετικό βαθμό εμπλοκής - από πλήρη συμμετοχή έως συνεργασία - κινούνται εντός ή εκτός ή εντός/εκτός της Λαϊκής Ενότητας, η οποία όμως, θα το πω εξαρχής, έχει σχεδόν ταυτιστεί de facto με το Αριστερό Ρεύμα. Μιλώ για τις διαδικασίες, τις ιδέες, τις αντιλήψεις, τη δημόσια εικόνα, τις πολιτικές εκπροσωπήσεις, τη θεωρητική παιδεία.

Που βαδίζουμε όλοι εμείς, αναλαμβάνοντας κατά δήλωση μας υποθέσεις της αριστεράς η οποία παγκόσμια έχει συνθλιβεί και στη χώρα μας βρίσκεται μπροστά στην αχαρτογράφητη κοινωνική επικράτεια μιας μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, που έχει χάσει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια της και μετρά τη ζωή της «με το κουταλάκι του καφέ» ;

Για την Αριστερά που χρειαζόμασταν ...χθες

Η παράφραση του τίτλου της εκδήλωσης «Για την Αριστερά που χρειαζόμαστε άμεσα» του Κόκκινου Δικτύου (ΚΔ) - που πραγματοποιήθηκε χθες (29/2) στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ με μεγάλη συμμετοχή κόσμου - εκφράζει την γενική εικόνα που αποκομίσαμε από τις τοποθετήσεις των ομιλητών που εκφωνήθηκαν εκεί. Παρ' όλα αυτά, θα  πρέπει να επισημάνουμε ότι η πρωτοβουλία του «Κόκκινου Δικτύου» είναι θετική, γιατί τουλάχιστον "ανοίγει" θέματα προς συζήτηση μέσα από δημόσιο διάλογο, σε σχέση άλλες πολιτικές ομαδοποιήσεις εντός της «Λαϊκής Ενότητας» που παραμένουν επιφυλακτικές ή αναμένουν ακόμα να «ωριμάσουν οι συνθήκες". Αυτή η συζήτηση  θα έπρεπε να είχε ήδη ξεκινήσει την επόμενη μέρα των εκλογών...

Η εκδήλωση ήταν μια παράθεση απόψεων οργανωμένων δυνάμεων που συγκροτούν ή συνεργάζονται με την ΛΑΕ. Οι απόψεις αυτές, αν και ήταν διατυπωμένες με καθαρό τρόπο - επειδή πλέον η εκφορά του λόγου δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες μιας σκληρής εσωκομματικής διαπάλης ( είτε εντός του ΣΥΡΙΖΑ, είτε ή εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) - δεν εμπεριέχουν “τομές” που καταγράφουν κάτι το καινούργιο. Δεν βρεθήκαμε - ούτε το αναμέναμε εξάλλου - μπροστά σε μια “παρθενογέννεση”,  αλλά μπροστά στην συνέχεια μιας ιστορικότητας στην οποία κυριαρχούν οι όροι αναπαραγωγής απέναντι στους όρους μετασχηματισμού της. Απ' αυτή την σκοπιά, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η αυτοκριτική τοποθέτηση του Τάσου Κορωνάκη εμπεριέχει κάποια  στοιχεία μιας τέτοιας τομής, σε αντίθεση με τις τοποθετήσεις κάποιων άλλων ομιλητών που κινήθηκαν στην κατεύθυνση ότι «εμείς τα λέγαμε» και τώρα επιβεβαιωθήκαμε...

Οι 63+ της «ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ»...

Δόθηκε στην δημοσιότητα την προηγούμενη εβδομάδα το παρακάτω κείμενο με τον τίτλο «ΣΥΜΒΟΛΗ ΜΕΛΩΝ ΛΑΕ ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ» που συνοδεύεται από 63 υπογραφές:

Ως άνθρωποι ενταγμένοι στην αριστερά, που συμμετέχουμε στη ΛΑΕ, θα θέλαμε να θέσουμε εντός της ΛΑΕ, κάποια ζητήματα στρατηγικής, τακτικής και διαδικασίας, τα οποία κρίνουμε ότι είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για την πορεία και την επιτυχία του εγχειρήματος.

Πριν απ’ όλα θα θέλαμε να διευκρινίσουμε ότι θα προτιμούσαμε και σαφώς θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο, αυτή η συζήτηση να είχε ξεκινήσει με ευθύνη και με πρωτοβουλία των επιτροπών που ορίστηκαν στη Συνδιάσκεψη του Νοέμβρη για να ετοιμάσουν τις εισηγήσεις και προσυνεδριακό διάλογο στις Πολιτικές Επιτροπές (Π.Ε.). Δεδομένου όμως ότι κάτι τέτοιο δεν έχει λάβει χώρα, πολύ περισσότερο δεν έχει καν οριστεί μέχρι στιγμής η ημερομηνία της Ιδρυτικής Συνδιάσκεψης, αναλαμβάνουμε αυτήν την πρωτοβουλία, λόγω και της κρισιμότητας των ζητημάτων, όπως προαναφέραμε.

Μοναδικός μάρτυρας μία γάτα...

Ως «ένα μυθιστόρημα της διαπλοκής» χαρακτηρίζεται από το tvxs.gr το δημοσίευμα του Κυριακάτικου Βήματος: «Ο ηγέτης, ο εκδότης και... η γάτα των Ιμαλαΐων» Όμως η ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου το χαρακτηρίζει «άκρως αποκαλυπτικό» :

Το Κεντρικό δημοσίευμα της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ είναι άκρως αποκαλυπτικό. Φανερώνει ότι ο εκδότης Στ. Ψυχάρης ζητούσε επίμονα από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015,τη διαγραφή των δανείων του καθώς και πολιτική διαμεσολάβηση για την απόκτηση της συνολικής ιδιοκτησίας του MEGA.

Ηρώ Διώτη: Τους πιο ενδιαφέροντες δρόμους τους γνωρίζεις πάντοτε περπατώντας τους

Αναδημοσίευση από το 3pointmagazine.gr

Η επόμενη μέρα της συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών κι ενώ είχε προηγηθεί το μεγαλειώδες αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος την 5η Ιουλίου, έφερε πολύ κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπο με σοβαρά διλήμματα που είχαν φόντο την απογοήτευση.

Για τους περισσότερους η συνθηκολόγηση ήταν αναπόφευκτη. Το στρατηγικό πλάνο της κυβέρνησης είχε ηττηθεί και η μόνη κόκκινη γραμμή που είχε απομείνει ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ να μην αποτελέσει «αριστερή παρένθεση». Κατά τη ρήση «χάθηκε η μάχη, αλλά όχι ο πόλεμος», πολλοί παρέμειναν, ευελπιστώντας σε αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη.

Στον αντίποδα, ένα σημαντικό μέρος του κόμματος, αποτελούμενο από ανθρώπους που έχτισαν από το μηδέν το πιο πετυχημένο -βάσει εκλογικών αποτελεσμάτων- κόμμα της Αριστεράς στην Ελλάδα αποχώρησαν. Πολλοί αισθάνθηκαν προδομένοι και στράφηκαν εναντίον των παλιών τους συντρόφων, χρησιμοποιώντας πολύ σκληρούς όρους στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, όπως και στα συνθήματα.

’Ημερίδα της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) για το Χρέος και τη Δημοκρατία

Την Τρίτη 1η Μαρτίου 2016 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες (αίθουσα ASP 01G02) θα πραγματοποιηθεί η Ημερίδα της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) για το Χρέος και τη Δημοκρατία, με τίτλο "Restructuring Debt-Rebuilding Democracy", μετά από πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας, Νίκου Χουντή, της ανεξάρτητης ευρωβουλευτού, Σοφίας Σακοράφα και του Γάλλου ευρωβουλευτή του Front de Gauche Jean¬Luc Mélenchon.

Στην πρώτη ενότητα της ημερίδας θα παρουσιαστούν τα συμπεράσματα της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος της Ελληνικής Βουλής από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρώην Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, τον Eric Toussaint, ρόεδρο της Επιτροπής για την Ακύρωση του Χρέους στον Τρίτο Κόσμο (CADTM), τον Γιώργο Κασσιμάτη, Ομότιμο Καθηγητή Δικαίου του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και τον Benjamin Lemoine, ερευνητή του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS)

Στη δεύτερη ενότητα θα παρουσιαστεί η πρόταση του ΟΗΕ για ένα πολύπλευρο πλαίσιο αναδιάρθρωσης χρεών από τον Diego Borja, πρώην υπουργό Οικονομικών του Ισημερινού, τη Maria Lucia Fatorelli, συντονίστρια της Επιτροπής Πολιτών για τον Έλεγχο του Χρέους της Βραζιλίας (Citizen Debt Audit¬Brazil) και τον Cephas Lumina, καθηγητή, πρώην ανεξάρτητο ειδικό του ΟΗΕ για το εξωτερικό χρέος και τα ανθρώπινα δικαιώματα

Η ημερίδα θα διαρκέσει από τις 09.00 έως τις 12.30, ενώ θα μεταδίδεται ζωντανά στον ιστότοπο: http://www.guengl.eu/news/article/events/sovereign¬debt¬default¬and¬t (ώρα έναρξης στην Ελλάδα 10.00).

Πολιτική Εκδήλωση Κόκκινου Δικτύου στην ΕΣΗΕΑ: "Μνημόνιο 3, Κρίση, Ανατροπή-Τι Αριστερά χρειαζόμαστε;"

Το Κόκκινο Δίκτυο, ανταποκρινόμενο στις κρίσιμες συνθήκες της περιόδου, διοργανώνει ανοιχτή πολιτική εκδήλωση

τη Δευτέρα 29/2

στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20),

στις 19.00, 

με θέμα:

 «Μνημόνιο 3, Κρίση, Ανατροπή-Τι Αριστερά χρειαζόμαστε;».

Στα σύνορα του μισθού: το πραγματικό κίνημα και το δημοκρατικό δίλημμα

(νέο κέντρο υποδοχής για πρόσφυγες, Δανία)

Πολλοί από τους καλύτερους διερμηνείς των διαθέσεων του κεφαλαίου έχουν δει πολύ καθαρά την αξεδιάλυτη σύνδεση μεταξύ του κράτους της κινητικότητας και του καθεστώτος των μισθών. Από τα κεντρικά της Deutsche Bank ως το think-tank της βρετανικής οικονομικής πολιτικής και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αντηχεί μία ξεκάθαρη πολιτική σύσταση: είναι αναγκαίο να καταργηθεί ο νόμιμος ελάχιστος μισθός –ο οποίος θεωρείται πόλος έλξης και ενθάρρυνσης για τη μετανάστευση– και να επιβληθούν νομικά χαμηλότεροι μισθοί για τους μετανάστες που «φιλοξενούνται» στην Ευρώπη. Τα «σύνορα του μισθού» που πάντοτε διέσχιζαν τον ευρωπαϊκό χώρο –ακόμα και αν δεν εντοπίζονταν ποτέ στους χάρτες– δεν επαρκούν. Δεν είναι, δηλαδή, αρκετό το ότι στις ανατολικές χώρες οι μισθοί είναι συστηματικά χαμηλότεροι σε σχέση με τις βόρειες χώρες. Διότι η μετανάστευση πάντοτε προσφέρει σε κάποιον εργάτη την ευχέρεια να αρνηθεί την φτωχοποίηση και να ψάξει για κάτι καλύτερο αλλού. Η διαφοροποίηση των μισθών πρέπει, επομένως, να αναπαράγεται θεσμικά και να θεωρείται δεδομένη σε κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ. Συνεπώς, οικοδομείται μια γνήσια ευρωπαϊκή πολιτική ξεκινώντας από τις κυριαρχικές και προστατευτικές αποφάσεις του κάθε κράτους.

Αναδημοσίευση από το —Nomadic universality

των S-Connessioni Precarie

Μετάφραση: Βαγγέλης Πούλιος

Περισσότερο από τη φρίκη της μάχης στο Χαλέπι, ήταν η πίεση χιλιάδων μεταναστών που τελικά επέβαλε μια εύθραυστη συμφωνία σχετικά με τον πόλεμο στη Συρία. Οι εβδομάδες που αφιερώθηκαν στις διαπραγματεύσεις, οι λίγο ως πολύ ρητοί εκβιασμοί, οι αχαρακτήριστες συμφωνίες που σχετίζονται με τον κουρδικό λαό, τα χρήματα που χρειάζονται και τα χρήματα που συμφωνήθηκαν, η ανακοίνωση της επέμβασης του ΝΑΤΟ, ένα ακόμα απαράδεκτο τελεσίγραφο στην Ελλάδα, αυτή τη φορά σχετιζόμενο με τους μετανάστες· όλα αυτά φαίνεται να συνηγορούν ότι το ζήτημα των μεταναστών παίζεται στα σύνορα. Δεν είναι όμως έτσι και ό,τι συμβαίνει τριγύρω μας το δείχνει καθαρά. Είναι αρκετό να δούμε την κατάσταση που διαμορφώνεται στα ευρωπαϊκά κράτη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μετά την ανακοίνωση του φρένου έκτακτης ανάγκης (emergency break), το οποίο θα περιορίζει την πρόσβαση σε εργασιακά δικαιώματα για τους νεοεισελθόντες στην Βρετανία μετανάστες από άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον μαζί με τον ΟΗΕ και τις κυβερνήσεις της Γερμανίας, του Κουβέιτ και της Νιγηρίας προώθησαν ένα «συνέδριο των δωρητών» με σκοπό να αντιμετωπίσουν την «προσφυγική κρίση» της Συρίας. 9 δις € προστέθηκαν στα 12 δις τα οποία υποσχέθηκε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην Τουρκία, το Λίβανο, την Ιορδανία και την Αίγυπτο για να διαχειριστούν τις μεταναστευτικές ροές έξω από τα σύνορα της ΕΕ.

Σε ένα ανακαινισμένο σφαγείο της Μαδρίτης η 2η συνάντηση για το plan b της Ευρώπης

Ένα ανακαινισμένο ...σφαγείο της Μαδρίτης ήταν ο τόπος που το περασμένο Σαββατοκύριακο έγινε η συνάντηση για την πολιτική συγκρότηση του plan b' της Ευρώπης. Το πλαίσιο της συνάντησης, όπως και ποιοί υπογράφουν το σχετικό κείμενο εδώ:

Ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη

Μεταξύ των πολλών προτάσεων για δράση που εγκρίθηκαν σε διάφορα επίπεδα (τοπικό, εθνικό ή ευρωπαϊκό), αποφασίστηκε η οργάνωση μιας ευρωπαϊκής ημέρας κινητοποιήσεων ενάντια στις πολιτικές λιτότητας την 28 Μαΐου, η ημερομηνία που καθορίζεται σε συνάρτηση με την Κομμούνα του Παρισιού. 

(κλικ στην εικόνα για να δείτε το site της συνάντησης)

Η συνάντηση αυτή ακολούθησε τη μία άλλη που είχε πραγματοποιηθεί στο Παρίσι με πρωτοβουλία του Αριστερού Κόμματος στις αρχές Ιανουαρίου, και είχε επικεντρωθεί κυρίως σε οικονομικά θέματα.Tο ντοκουμένο που εκδόθηκε μετά την λήξη των εργασιών, εδώ:

Ο μισθός ως «πλασματικό κεφάλαιο»

Στο παρελθόν αρκετές φορές, έχουμε προβάλλει την θέση ότι:

α. κύριο χαρακτηριστικό της παγκοσμιοποίησης είναι η επέκταση της κυριαρχίας της κεφαλαιακής σχέσης στο εσωτερικό των κοινωνικών σχηματισμών

β. ο νεοφιλελευθερισμός -ως σύστημα διακυβέρνησης - εμπεδώνει την επέκταση της κυριαρχίας της κεφαλαιακής σχέσης στο εσωτερικό των κοινωνικών σχηματισμών με τρόπους που επηρεάζουν ακόμα την ίδια την συγκρότηση των κοινωνικών ομάδων και τάξεων, όπως:

- Με την εισαγωγή στο εσωτερικό των λαϊκών τάξεων του “ανταγωνισμού”, ως συνέπεια των πολιτικών που αφορούν την κυριαρχία των “ελαστικών σχέσεων εργασίας”, την κατάργηση “επαγγελματικών δικαιωμάτων” και άλλες παρόμοιες πολιτικές

- Με την γενίκευση της “ατομικής διαπραγμάτευσης” με το κράτος και την αποσάθρωση των παραδοσιακών μηχανισμών διαμεσολάβησης των κοινωνικών και ταξικών συμφερόντων.

- Με την διαμόρφωση “νέων δεσμών” ανάμεσα στη μισθωτή εργασία και τα λαϊκά στρώματα με το κεφάλαιο μέσω των οποίων γίνονται μέτοχοι της “κεφαλαιακής σχέσης” και συνδέουν τις τύχες τους με τον μέλλον του κεφάλαιου.

Σχετικά με αυτή την θέση, δηλαδή με το πως η μισθωτή εργασία και λαϊκά στρώματα γίνονται μέτοχοι της κεφαλαιακής σχέσης, έχει ενδιαφέρον το παρακάτω απόσπασμα από ένα πρόσφατο κείμενο «Κρίση υπερσυσσώρευσης και καπιταλιστική κυριαρχία» του Γιάννη Μηλιού το οποίο αναφέρεται σε αυτή την “καινοτομία” με μαρξιστικούς όρους, το οποίο και παραθέτουμε:

Για τη δημοκρατία, το κόμμα και την κρίση εκπροσώπησης

Αναδημοσίευση από το RProject.gr

του Σωτήρη Σιαμανδούρου

Με αφορμή τη διακήρυξη της Λα.Ε.

Η διακήρυξη της Λα.Ε αποτελεί σημαντικό βήμα μπροστά από πολλές απόψεις. Έχουμε στα χέρια μας ένα κείμενο σε καλή κατεύθυνση. Ωστόσο, η εσπευσμένη δημοσίευση της διακήρυξης της Λα.Ε, χωρίς να προηγηθεί συζήτηση στις οργανώσεις, θέτει παραδειγματικά το διαχρονικό πρόβλημα της δημοκρατίας, αφού το ίδιο το κείμενο ταυτότητας μεταβιβάζεται με τον ιμάντα στα μέλη για να περάσει στην κοινωνία, χωρίς να προηγηθεί –επίσημη τουλάχιστον- συζήτηση ούτε με τα μέλη ούτε με την κοινωνία. Δεν πρόκειται βεβαίως για παραμύθι με κακό λύκο αλλά για αντινομίες της ευρύτερης δημοκρατικής και σοσιαλιστικής παράδοσης, για φαινόμενα που διαπερνούν οριζόντια όλα τα κόμματα, τις οργανώσεις, ακόμη και τις αναρχικές συνελεύσεις, σε διαφορετικό βαθμό φυσικά και με διαφορετικό τρόπο.

Ειρωνικό είναι το γεγονός ότι αυτός ο παραγκωνισμός της βάσης της Λα.Ε είναι εν μέρει αποτέλεσμα της πίεσης της ίδιας της βάσης της Λα.Ε, μια αγχωμένη απάντηση της ηγεσίας στο αίτημα να προχωρήσει πιο γρήγορα η συγκρότηση. Πολύ φυσιολογικά, είναι πάνδημο το αίτημα για αυθεντική συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων του νέου φορέα. Δεν υπάρχει λόγος να συμμετέχει κανείς σε έναν φορέα εάν δεν συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων. Να στηρίζει μπορεί και χωρίς να είναι μέλος. Άλλωστε, αυτό είναι αίτημα που ωρίμασε στη συνείδηση όσων προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι έζησαν την εμπειρία της πλήρους αυτονόμησης της ηγεσίας. Στο πάνδημο αυτό αίτημα κανείς δεν μπορεί να πάει κόντρα χωρίς να βλάψει τη Λα.Ε, χωρίς να οδηγήσει ακόμη περισσότερους άξιους συντρόφους στην αποστράτευση, χωρίς να εκθρέψει υπαρκτά φαινόμενα γραφειοκρατικού εκφυλισμού με ρίζες βαθιές στην ελληνική αριστερά συνολικότερα.

«Τι να ’κανε το παιδί;»

Το ρίσκο, η εθελοδουλία, ο ηγέτης και ο δημαγωγός

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

του Αλέξανδρου Μπίστη

Ένα χρόνο μετά την ιστορική νίκη της 25ης Ιανουαρίου, η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρά αταλάντευτα στην εφαρμογή των σχεδίων των «αντιπάλων» της, θυσιάζοντας τον ελληνικό λαό στο βωμό της 1ης αξιολόγησης, παρ’ ότι τα παρελκόμενα της καλοκαιρινής συνθηκολόγησης είναι πλέον ορατά ακόμα και στους πιο αισιόδοξους και η αποσταθεροποίησή της είναι τόσο εμφανής, που οδηγεί μέχρι και σε σενάρια περί «ηρωικής εξόδου».

Το πολιτικό προσωπικό αυτής της κυβέρνησης γνωρίζει πολύ καλά πως καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν μακροημερεύει στην εξουσία, αφού «το πρόγραμμα δεν βγαίνει». Αλλά, παρά τη γνώση αυτή, φαίνεται να υποτίμησε τις λαϊκές αντιδράσεις απέναντι στο επιχείρημα «μας ψηφίσατε, ας προσέχατε!».

Διασπασμένοι, μαλωμένοι ... αλλά και περισσότερο επιθετικοί οι αγρότες

(κλικ για μεγέθυνση)

-Τι και αν μαλώνουν μεταξύ τους στα κανάλια τα μπλόκα, τι και αν έχουν χωριστεί σε τρία στρατόπεδα, όλοι μαζί σκληραίνουν τη στάση τους απέναντι στην κυβέρνηση και απειλούν με περισσότερους αποκλεισμούς και διαμαρτυρίες.

Αρχίζουν οι ..."αποβιβάσεις" από το φορτηγάκι της ΛΑΕ;

Το τελευταίο κομμάτι από την:

"Πολιτική Δήλωση της Κομμουνιστικής Τάσης σχετικά με τη ΛΑΕ":

...Βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να προειδοποιήσουμε αυτούς τους συντρόφους, ότι με την επιμονή στις νομισματοκεντρικές αντιλήψεις σχετικά με την κρίση και το αναγκαίο πρόγραμμα διεξόδου από αυτήν, όταν αναπόφευκτα το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ θα τεθεί στο προσκήνιο σαν «η μόνη εφικτή λύση» τόσο από την τους κυρίαρχους κύκλους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου όσο και από ένα τμήμα της ελληνικής άρχουσας τάξης, η εικόνα της ΛΑΕ θα υπονομευθεί σοβαρά στα μάτια του εργαζόμενου λαού. Όπως υπομονετικά τονίζει από την ίδρυσή της η Κομμουνιστική Τάση, το αποφασιστικό ζητούμενο για να αλλάξει η μοίρα του εργαζόμενου λαού δεν είναι να πάρει στα χέρια του απλά τον έλεγχο του «νομισματοκοπείου», αλλά να αποκτήσει τον έλεγχο των βασικών μοχλών της οικονομίας και να κατακτήσει την πολιτική εξουσία. Το ζητούμενο είναι ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και όχι ένα πρόγραμμα «μετάβασης στο εθνικό νόμισμα».

Εργασία και χαρά!...

«arbeit macht frei» (Η δουλειά απελευθερώνει)

Αναγνωστικό, 1949

(κλικ για μεγέθυνση)

«Αργία μήτηρ πάσης κακίας». Θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος χωρίς δουλειά, σχεδόν εξ’ ορισμού, ρέπει προς την ακολασία και κάθε είδους αυτοκαταστροφική κι αντικοινωνική συμπεριφορά, ενώ ο εργαζόμενος, κάτω από την ασφαλή στέγη της εργασίας, ξοδεύει το χρόνο του δημιουργικά, αποφεύγοντας όλους αυτούς τους σκοπέλους. Υπό αυτή την έννοια η εργασία αποκτά ακόμη ευεργετικότερες διαστάσεις. Προστατεύει τον άνθρωπο από όλες τις κακοτοπιές της τεμπελιάς και του δίνει ταυτότητα, δηλαδή νόημα ύπαρξης. Το ότι αμέσως μετά το όνομα ακολουθεί η επαγγελματική κατάρτιση σχεδόν σε όλες τις συστάσεις δεν είναι καθόλου τυχαίο. 

Η συνέχεια εδώ:

Ο Πωλ Λαφάργκ, η τεμπελιά και η εργασιακή προπαγάνδα του καπιταλισμού

Το βιβλίο του Πωλ Λαφάργκ "Το δικαίωµα στην τεµπελιά", μπορείτε να το διαβάσετε [εδώ].

Ο Πωλ Λαφάργκ το 1880 δημοσιεύει "Το δικαίωµα στην τεμπελιά" σε συνέχειες, στη γαλλική εφημερίδα "L' egalite". Ο τρόπος που διαπραγματεύεται το θέμα του είναι ανορθόδοξος και φέρνει σε αμηχανία και διχάσει τους σοσιαλιστές εκείνης της εποχής γιατί τα εργατικά και αριστερά κόμματα σε όλες τις χώρες του κόσμου διεκδικούν παραδοσιακά το δικαίωµα στη δουλειά. Άλλοι έκριναν ότι εναντιωνόταν στους εργατικούς αγώνες που εστιάζονται στην εξασφάλιση δουλειάς για τους εργάτες, και άλλοι ενθουσιάστηκαν με το ριζοσπαστικό τρόπο με τον οποίο αξίωνε «ανθρώπινη ζωή» για τον εργάτη. 

Τι να κάνω γιατρέ με το "κώμα" μου;

Φαίνεται ότι η εποχή της οργάνωσης της επαναστατικής πάλης με την εποπτεία και την επιμέλεια του κόμματος της εργατικής τάξης, κατά τα μαρξιστικά - λενινιστικά πρότυπα όπως αυτά καθιερώθηκαν από την εποχή της Οκτωβριανής επανάστασης και αποτυπώνονται στις επίσημες οδηγίες χρήσης του Μαρξισμού - Λενινισμού  (κομματικά ντοκουμέντα που συμπυκνώνουν τον επιστημονικό σοσιαλισμό) για την οργάνωση της νικηφόρας πάλης ενάντια στον καπιταλισμό, τελειώνει οριστικά. Όλες αυτές οι κατευθύνσεις που αφορούσαν πρώτιστα στην αντιμετώπιση του καπιταλισμού με αιχμή του δόρατος την δράση του πρωτοπόρου επαναστατικού κόμματος, αμφισβητούνται πλέον σοβαρά μετά τις τελευταίες έρευνες που έγιναν στο χώρο του ιστορικού αλλά και του διαλεκτικού υλισμού. Αν και πάντα υπήρχαν ενστάσεις κατά αυτών των κατευθύνσεων, αυτές δεν είχαν μέχρι σήμερα τεκμηριωθεί με καθαρά επιστημονικό τρόπο και συνοδεύονταν συνήθως από απλοϊκές ιδεοληψίες. Τώρα πλέον έχει αποδειχθεί επιστημονικά γιατί αυτή η μέθοδος αντιμετώπισης του καπιταλισμού δεν ήταν αποτελεσματική, παρ' όλο που όλα τα προηγούμενα χρόνια οι οδηγίες και οι κατευθύνσεις εφαρμόζονταν πιστά από τις επαναστατικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο.

Μια εκλαϊκευμένη παρουσίαση των επιστημονικών συμπερασμάτων από τις τελευταίες έρευνες, οι οποίες αναδομούν την κυρίαρχη εκδοχή της θεωρίας του επιστημονικού σοσιαλισμού και επαναπροσδιορίζουν τους άξονες πάλης ενάντια στον καπιταλισμό εδώ:

ΠΕΡΙ «ΑΠΟΒΑΣΗΣ» ΑΓΡΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ…

Αναδημοσίευση από το Anarchy press gr

Η πολυδιαφημισμένη από τα ΜΜΕ «απόβαση» των αγροτών στην Αθήνα «ανήκει» πλέον στην «ιστορία», την οποία όπως συνήθως βιάζονται να «γράψουν» οι πάσης φύσεως μπιστικοί της εξουσίας.

Δεν είναι δύσκολο κατ’ αρχήν να εντοπιστεί και μάλιστα δίχως κάποια επίπονη προσπάθεια, το γεγονός ότι το σύνολο των ΜΜΕ παρουσίασαν την συγκεκριμένη κινητοποίηση των αγροτών με μια εμφανή πρόθεση διόγκωσής της.

Ενδεικτικά παραθέτουμε «ρεπορτάζ» από την ιστοσελίδα newsit στις 12-2-2015:

«- 3.000 Κρητικοί αγρότες θα δώσουν το παρόν στις κινητοποιήσεις της Αθήνας
– Με 30 τρακτέρ και περισσότερα από 100 λεωφορεία θα ξεκινήσουν από Ισθμό οι αγρότες της Πελοποννήσου
– Ξεκίνησαν με 20 τρακτέρ οι αγρότες από τη Νίκαια στις 04:00
– Περισσότεροι από 20.000 διαδηλωτές αναμένονται στο Σύνταγμα
– Δεν θέλουμε επεισόδια, εμείς έχουμε μάθει να δημιουργούμε, όχι να γκρεμίζουμετο μήνυμα των αγροτών».

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ και ΜΙΧΑΗΛ ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΩΦ

Μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη, με αφορμή κάποιους παραλληλισμούς που είχαν διατυπωθεί τότε ανάμεσα στην Άνοιξη της Πράγας 1968, Άνοιξη της Αθήνας του 2015, είχαμε εκφράσει την άποψη πως "Ο Αλέξης δεν θα γίνει ποτέ ... Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ", υποστηρίζοντας την θέση ότι ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ ήταν ένας ταπεινός και αγνός κομμουνιστής και παρέμεινε τέτοιος μέχρι τον θάνατό του, σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσίπρα που είναι ένας ματαιόδοξος εξουσιαστής που αναρριχήθηκε στην θέση του πρωθυπουργού της χώρας με το προσωπείο της Αριστεράς.

Πρόσφατα ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος σε ένα κείμενό του που αναδημοσιεύουμε παρακάτω κάνει κάποιους άλλους παραλληρισμούς με αφορμή την εικόνα του Α. Τσίπρα που ομοιάζει με αυτή του Μ. Γκορμπατσώφ, όταν ζητιάνευε κάποια ψίχουλα βοήθειας τους Δυτικούς στο G6 στο Λονδίνο, τον Ιούνιο του 1991.

τoυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ο φίλος περιπτεράς δεν πολυμιλάει τελευταία. Ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ (“τι να κάνω, τους περίμενα καλύτερους από τους άλλους”). Μετά μουγγάθηκε. Τον πίεσα να μου πει τη γνώμη του για την κατάσταση κι αυτός μου απάντησε:

“Νάρθεις το πρωί να δεις τι γίνεται. Αξιοπρεπείς ανθρώπους νάρχονται να μου ζητάνε δύο εισιτήρια των 0,60 και να ρωτάνε αν μπορούν να με πληρώσουν όταν θα πάρουν τη σύνταξη”. (Στην Αγία Παρασκευή συμβαίνουν αυτά).

Η καλύτερη μηχανοκίνητη παρέλαση που έχει γίνει τον 21ο αιώνα στην πλατεία Συντάγματος...

Παρουσιάζουμε μερικές χαρακτηριστικές σκηνές από την παρέλαση των λιγοστών αγροτικών τρακτέρ που κατάφεραν να φτάσουν σήμερα έξω από την βουλή. Σας προτείνουμε να τις απολαύσετε σε ρύθμιση για προβολή πλήρους οθόνης και υψηλής ανάλυσης.

Συγκρούσεις των ΜΑΤ με τους αγροτών σε αρκετά σημεία του Λεκανοπεδίου

Με συγκρούσεις, άλλες μεγάλης και άλλες μικρότερης έντασης, σε διαφορετικά σημεία στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στις εισόδους της πόλη, εξελίσσεται η πρώτη ημέρα εισόδου των αγροτών στη πρωτεύουσα.Συγκρούσεις είχαμε το πρωί στην Πλατεία Καραισκάκη, στο υπουργείο Αγροτικής μεταρρύθμισης, στο Χαιδάρι. Στο Σύνταγμα στήνονται σκηνές όπου  θα συγκλίνουν το απόγευμα όλοι οι αγρότες

Κόψτε μας στα δύο

Ίσως να έχετε διαβάσει το βιβλίο του Σπύρου Σακελλαρόπουλου “Κρίση και κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα” όπου ο συγγραφέας επιχειρεί να ανιχνεύσει τους μετασχηματισμούς στην κοινωνική διαστρωμάτωση της Ελλάδας από το 1981 μέχρι το 2009 με εφόδιο τα θεωρητικά εργαλεία της Αριστεράς. Όμως, για το ποιοί είναι αυτοί οι “αγρότες” που έχουν αναστατώσει την χώρα τον τελευταίο καιρό, θα σας παραπέμψουμε κάπου αλλού, σε ένα απόσπασμα από το το κείμενο του Γιάννη Λαζάρου “Κόψτε μας στα δύο”, το οποίο και παραθέτουμε:

Οι αγρότες ήταν πάντα η τελευταία τάξη για όλους τους Έλληνες, ακόμα κι αν κυκλοφορούσαν με Καγιέν ή πήγαιναν στα μπουρδελομάγαζα της επαρχίας ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ κάθε βράδυ. Όσα λεφτά και να είχε ο αγρότης για όλους τους υπόλοιπους ήταν αυτό που ήθελαν να αποφύγουν ως χαρακτηρισμό. Ήταν ο κρίμα, ο αγράμματος, ο δεξιών πεποιθήσεων, το λαμογάκι, αυτός που μύριζε κοπριά και τυρί και που τα ελληνικά του έμοιαζαν με μουγκανητά παρά με γλώσσα. Ήταν αυτός που ένιωθε άβολα στην παρέα όταν η συζήτηση γυρνούσε στις οικονομικές αναλύσεις και στην κουλτούρα του νεοευρωπαϊσμού.

Ήταν αυτός που δεν τελείωσε το σχολείο, που το πανεπιστήμιο είναι ταξίδι στην Σελήνη ακόμη και σήμερα, που η ζωή του κινούταν μεταξύ χωραφιού και καφενείου, που μέσω πολλών ψήφων της οικογενείας  κατάφερνε να βολέψει τα παιδιά του από το ’80 και μετά μέσω των κατά τόπους βουλευτών σε δημόσια υπηρεσία. Ήταν το εργαλείο της κομματικής δημοκρατίας για όλους τους άλλους που ψήφιζαν κόμματα και διοριζόταν πάντα ως γραμματείς και διευθυντές κρατικών υπηρεσιών!

Η "Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά-Ζωή Μετά" συγκροτεί πολιτική κίνηση

Αναδημοσίευση από το ;REDNoteBook

Η Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά - Ζωή Μετά πραγματοποίησε πανελλαδική προπαρασκευαστική συνάντηση στις 6 και 7 Φλεβάρη στη Θεσσαλονίκη με σημαντική συμμετοχή από πολλά μέρη της Ελλάδας.

Την πρώτη ημέρα, το ενδιαφέρον εστιάστηκε στην αποτίμηση των 5 χρόνων του Μνημονίου, της πορείας της αριστεράς και των κινημάτων. Η συζήτηση υπήρξε πλούσια και γόνιμη καθώς αναδείχθηκε η ανάγκη εμβάθυνσης της αυτοκριτικής για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά και σε επιμέρους σημεία. Ενδεικτικά, αναλύθηκαν οι ακόλουθες παράμετροι: η διαμόρφωση ενός λόγου ομαλότητας ο οποίος δεν προετοίμαζε την κοινωνία για τη διαδικασία και τις συνέπειες της ρήξης, το έλλειμμα επεξεργασίας συγκεκριμένων πολιτικών προτάσεων που να αρθρώνονται σε μια συνεκτική στρατηγική κοινωνικού μετασχηματισμού και ο αστικός τρόπος με τον οποίο συνέχισε να ασκείται η κυβερνητική πολιτική από την πρώτη στιγμή της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ταυτόχρονα, έγινε αποδεκτό ότι η συντηρητική στροφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν αναχαιτίστηκε από το κόμμα καθώς ένα μεγάλο τμήμα του ενσωματώθηκε στην κυβερνητική μηχανή, ενώ οι συλλογικές διαδικασίες είχαν ήδη ατροφήσει πριν την άνοδο στην εξουσία με τη συνακόλουθη μετατόπιση στον αρχηγισμό, τη λήψη αποφάσεων σε κλειστούς κύκλους αλλά και την ακούσια/εκούσια σίγαση των ριζοσπαστικών φωνών μπροστά στο κοινό επίδικο της διαπραγμάτευσης. Δυστυχώς, ούτε τα κοινωνικά κινήματα μπόρεσαν να ελέγξουν αυτή τη διολίσθηση όχι μόνο λόγω της λογικής της ανάθεσης που κάθε κόμμα εξουσίας προκαλεί στο κοινωνικό πεδίο, αλλά και λόγω αδυναμιών μόνιμης κοινωνικής αυτοθέσμισης.

Ο Μπέρνι Σάντερς αλλάζει το προεκλογικό κλίμα στις ΗΠΑ

Αυτό που θεωρούμε ως το πιο σημαντικό που έχει αναδειχθεί στην προεκλογική περίοδο για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ είναι η διαφαινόμενη ανατροπή των ιδεολογικών όρων με τους οποίους η κ. Κλίντον αντιμετωπίζει τον εσωκομματικό της αντίπαλο: Ο Μπέρνι Σάντερς έχει καταφέρει, χωρίς να αλλάξει τις θέσεις του, να σπάσει την προπαγάνδα της Κλίντον η οποία στηρίζεται στο επιχείρημα ότι είναι «μη εκλόγιμος», επειδή  ένας «ουτοπιστής» και «υπερ - αριστερός» υποψήφιος δεν έχει πιθανότητες στις ΗΠΑ να εκλεγεί πρόεδρος.

Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΝΔΥΕΤΑΙ ΤΗ ΜΑΝΤΗΛΑ

της Ελένης Πορτάλιου

Η σύζυγος του πρωθυπουργού κα Μπαζιάνα, μετέχουσα στην ελληνική αντιπροσωπία που επισκέφτηκε το Ιράν, εμφανίστηκε με μαντήλα για να τιμήσει, όπως δήλωσε, τις θρησκευτικές παραδόσεις της χώρας.

Είναι προφανές ότι αγνοεί ή αδιαφορεί για τις «παραδόσεις» της θρησκευτικής εξουσίας που, ταυτισμένη με την πολιτική, επιβάλλει σκληρή καταστολή στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των γυναικών και βασανιστικές τιμωρητικές ποινές για οποιαδήποτε παρέκκλιση από τους κανόνες, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι ενδυματολογικοί. Οι γυναίκες στο Ιράν δεν επιλέγουν να φορέσουν μαντήλα, πράγμα που ανάγεται στην ελεύθερη επιλογή κάθε ατόμου, αλλά είναι υποχρεωμένες να τη φορούν, ζώντας σε καθεστώς μέγιστης ανελευθερίας.

Όσες γυναίκες (και άνδρες, μεταξύ αυτών ο Ζωρζ Μποβέ και ο Μανόλης Γλέζος) στηρίξαμε τους αγώνες των γυναικών του Ιράν για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους θεωρούμε την επιλογή της κας Μπαζιάνα προσβολή προς αυτούς τους αγώνες, οι οποίοι στοίχισαν και στοιχίζουν στις αγωνιζόμενες πολύ αίμα και δάκρυα.

Να στραπατσαριστεί η κυβέρνηση;

Απόσπασμα από το κείμενο:

"ΓΡΑΒΑΤΕΣ, ΜΕΓΑΛΟΑΓΡΟΤΕΣ, ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΟΡΜΟΣ – ΕΔΩ Ο ΦΙΛΕΛΕΔΙΚΟΣ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ" 

των Κ. Μαραγκού και Ο. Θαλασσινού

...Προφανώς για κάποιον που τοποθετείται σταθερά στο έδαφος της υπεράσπισης της κομμουνιστικής προοπτικής, δεν μπαίνει κανένα ζήτημα για την συμμετοχή σε μία τέτοια κυβέρνηση, ούτε καν κάποιο είδος υπεράσπισής της. Είναι σημαντικό για εμάς να καταρρεύσουν οι αυταπάτες όχι μόνο για τον Σύριζα, αλλά να βγουν και συμπεράσματα για τα όρια της πολιτικής των δυνάμεων του «δημοκρατικού σοσιαλισμού», ένας όρος που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η υπεράσπιση ενός πιο δημοκρατικού καπιταλισμού. Γιατί αν κατέρρευσε κάτι αυτό δεν είναι η κομμουνιστική προοπτική, αλλά η λογική των αμοιβαίων λύσεων με τους εταίρους, η «win- win» στρατηγική, όλη η κοσμοθεωρία δηλαδή του κοινοβουλευτικού και ειρηνικού δρόμου. Την επόμενη του δημοψηφίσματος και της συμφωνίας που προέκυψε, μετατρέποντας το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, επιβεβαιώθηκε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, η κριτική για την ταξική φύση της Ε.Ε,  όσο και για το ανέφικτο της ρεφορμιστικής πολιτικής σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης.

Deutsche Bank: Νέα παγκόσμια οικονομική κρίση προ των πυλών;

Αναδημοσίευση από το www.huffingtonpost.gr

του Δημήτρης Γκιόκα

Όλα τα στοιχεία και οι ενδείξεις δείχνουν ότι η Deutsche Bank βρίσκεται σε δεινή θέση και κινδυνεύει με χρεοκοπία εντός του 2016. Πιο συγκεκριμένα:

• Πριν λίγες ημέρες ανακοίνωσε ζημιές €6 δισ. για το 2015

• Το κόστος των προβλέψεων για διαγραφή «τοξικών» στοιχείων του ενεργητικού της αγγίζει τα €10 δισ.

• Σχεδιάζει να εφαρμόσει ένα μεγάλο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης με σταδιακή αποχώρησή της από τις αναδυόμενες χώρες και όχι μόνο

Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος της αδιαλλαξίας Σόιμπλε

Αναδημοσίευση από το  tvxs.gr

του Μιχάλη Γιαννεσκή

Ο Βόλφκανγκ Σόιμπλε και η γερμανική ηγεσία της Ευρωζώνης έχουν σοβαρούς λόγους να ανησυχούν και να διατηρούν μία αδιάλλακτη στάση στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα. Όμως η αποπληρωμή του ελληνικού χρέους που ανέρχεται σε 317 δισεκατομμύρια ευρώ δεν είναι ένας από τους πιο σημαντικούς. Το ελληνικό χρέος είναι αμελητέας σημασίας, σε σύγκριση με το χρηματοπιστωτικό δυναμίτη των γερμανικών (και άλλων) τραπεζών, ο οποίος τους τελευταίους μήνες δίνει καθημερινά περισσότερα σημάδια ανάφλεξης.

Αποχώρηση άλλων 39 μελών από την "ανοικτή πόλη"

Πριν δυο βδομάδες (25/1/ 2016) είχαμε δημοσιεύσει το κείμενο ανεξαρτητοποίησης 7 μελών της δημοτικής παράταξης "ανοικτή πόλη".Το κείμενο αυτό συνυπογράφουν και αποχωρούν άλλα 39 μέλη:

Η Ανοιχτή Πόλη υπήρξε στην πορεία της ένα πρωτοπόρο εγχείρημα στον χώρο των δημοτικών κινήσεων που αποτέλεσε παράδειγμα την εποχή που οι δημοτικές κινήσεις της αριστεράς ήταν ακόμα ευκαιριακά εκλογικά σχήματα χωρίς συνήθως ουσιαστική λειτουργία στα μεσοδιαστήματα. Χαρακτηριστικά της υπήρξαν οι σταθερές δομές συμμετοχής κόσμου, ο συνδυασμός θεσμικής και κινηματικής παρέμβασης, η τεκμηρίωση και οι ευρύτερες πολιτικές της πρωτοβουλίες. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την πορεία έπαιξαν και οι ίδιοι οι αντίπαλοί της. Ο περιβαλλοντοκτόνος Κακλαμάνης και ο καλύτερος -κατά δήλωση του- εφαρμοστής του μνημονίου Γ. Καμίνης.

Φρέι Μπέττο: Το βάπτισμα του αίματος

(κλικ για μεγέθυνση)

Την Δευτέρα, στο βιβλιοπωλείο των “εκδόσεων των συναδέλφων”

Καλλιδρομίου 30 και ώρα 7,30, 

παρουσίαση του βιβλίου και συζήτηση με εισηγητές τον Κώστα Ήσυχο και τον μεταφραστή του βιβλίου Κρίτωνα Ηλιόπουλο.

Το “Bάπτισμα του αίματος”  είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία, μια κραυγή ενάντια στην καταπίεση, τα βασανιστήρια, τη στέρηση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Με αφορμή τις υποθέσεις των Κάρλος Μαριγκέλα και Φρέι Τίτο, ο Φρέι Μπέττο ανασυνθέτει με αριστουργηματικό τρόπο την εποχή της δικτατορίας στη Βραζιλία, περιγράφοντας καταλεπτώς την εφιαλτική κατάσταση που επικρατούσε σε μια χώρα, η οποία στο μυαλό του μέσου Ευρωπαίου φαντάζει ειδυλλιακή.Παράλληλα όμως, στο Βάπτισμα του αίματος αναδύεται η τρυφερότητα και η αγάπη που κρύβει μέσα του ο συγγραφέας, τόσο ως αφοσιωμένος ιερωμένος όσο και ως αγωνιστής για την ανθρώπινη χειραφέτηση και ελευθερία.

Αλαίν Μπαντιού : «Όταν ματαιώνεται η επιθυμία της Δύσης, ανοίγει χώρος στο ένστικτο του θανάτου»

Ο φιλόσοφος εκδίδει ένα έργο για το φονικό της 13ης Νοεμβρίου, για το οποίο αποδίδει την ευθύνη στην αδυναμία να προτείνουμε μια εναλλακτική για τον κόσμο, όπως είναι. Επισημαίνει, κυρίως, την κατάρρευση των προοδευτικών ιδεών, θύματα μιας βαθιάς κρίσης της σκέψης μετά την αποτυχία του κομμουνισμού.

Πώς να καταλάβουμε την αινιγματική ενόρμηση του θανάτου που εμπνέει τους τζιχαντιστές ; Από τους φόνους του Γενάρη μέχρι αυτούς του Νοέμβρη, καθένας ψάχνει τις κοινωνικές ή θρησκευτικές αιτίες αυτής της « ριζοσπαστικοποίησης » που, εδώ και αλλού, υποκύπτει σε μια βία αδιανόητη. Για τον φιλόσοφο Αλαίν Μπαντιού, οι επιθέσεις είναι μαζικοί φόνοι, συμπτώματα της εποχής μας, όπου βασιλεύει χωρίς όριο ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός. Στο τελευταίο του έργο, Η δυστυχία μας έρχεται από πιο μακριά : σκέψεις για το φονικό της 13ης Νοέμβρη, που βγαίνει στις 11 Γενάρη από τις εκδόσεις Fayard, θυμίζει την αναγκαιότητα να προσφέρουμε μια ιδεολογική εναλλακτική στην παγκόσμια νεολαία, που νιώθει ματαιωμένη απο ένα καπιταλισμό που δεν κρατά τις υποσχέσεις του.

Μια σύντομη εκδοχή του μανιφέστου του DIEM25

Παρά τις εκφράσεις αγωνίας τους για το μεταναστευτικό, την ανταγωνιστικότητα και την τρομοκρατία, μόνο μία απειλή τρομάζει το ευρωπαϊκό κατεστημένο: Η δημοκρατία!

Μιλούν στο όνομα της δημοκρατίας για να την απαρνηθούν, να την εξορκίσουν, να την υπονομεύσουν, να της στερήσουν την ορμή της, και εν τέλει να αναιρέσουν τις δυνατότητές της. Κι αυτό επειδή η πραγματική δημοκρατία, η εξουσία του δήμου,είναι ο εφιάλτης τους.

Η χυδαία επίθεση Καζάκη-ΕΠΑΜ στους Μετανάστες είναι επίθεση στην εργατική τάξη

Αναδημοσίευση από το "κίνηση απελάστε τον ρατσισμό"

Κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα από το νέο ρεσιτάλ εθνικισμού που έδωσε ο Γ.Γ του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης κατά την διάρκεια τοποθέτησης του σχετικά με το μεταναστευτικό. Με άλλοθι την υπεράσπιση της πατρίδας ξεδιπλώνεται ένας πραγματικός οχετός καθώς καλεί την εργατική τάξη να πάρει μέτρα απέναντι στους μετανάστες που σύμφωνα με τον ίδιο όχι μόνο δεν είναι κομμάτι της αλλά την απειλούν άμεσα.

Επιστροφή στο παλιό Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα;

Αναδημοσίευση από περγάδι (το)

Σχολιασμός της πρότασης Λαφοντέν

Σύνοδος Κορυφής για ένα σχέδιο Β στην Ευρώπη

Παρίσι, 23-24 Ιανουαρίου 2016

Ομιλία του Eμιλιάνο Μπρανκάτσιο

Ο Όσκαρ Λαφοντέν προτείνει την επιστροφή στο παλιό Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (ΕΝΣ). Για να είναι η λύση αυτή βιώσιμη είναι αναγκαία η επιβολή κυρώσεων σε χώρες που εφαρμόζουν αποπληθωριστικές πολιτικές για να συσσωρεύουν πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Ένα αποτελεσματικό σύστημα κυρώσεων θα μπορούσε να βασίζεται σε κάποιους περιορισμούς στην απεριόριστη διακίνηση των κεφαλαίων από και προς τις χώρες αυτές. Στο όνομα του πολιτικού ρεαλισμού, αυτή η λύση θα μπορούσε να εφαρμοστεί άμεσα και ανεξάρτητα από μια συγκεκριμένη χώρα, όπως θα μπορούσε να επεκταθεί και βήμα-βήμα με συμφωνίες μεταξύ των χωρών.

1. Η Προειδοποίηση των οικονομολόγων [*] : η τύχη του ευρώ είναι προδιαγεγραμμένη.
Το Σεπτέμβρη του 2013, η εφημερίδα Financial Times δημοσίευσε την «Προειδοποίηση των οικονομολόγων» («The economists'warning»), μια επιστολή που υπέγραφαν πολλά σημαίνοντα μέλη της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας από διαφορετικές σχολές σκέψης: ο Dani Rodrik,ο James Galbraith, ο Wendy Carlin, ο Jan Kregel, ο Mauro Gallegati και άλλοι. [1]