Να στραπατσαριστεί η κυβέρνηση;

Απόσπασμα από το κείμενο:

"ΓΡΑΒΑΤΕΣ, ΜΕΓΑΛΟΑΓΡΟΤΕΣ, ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΟΡΜΟΣ – ΕΔΩ Ο ΦΙΛΕΛΕΔΙΚΟΣ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ" 

των Κ. Μαραγκού και Ο. Θαλασσινού

...Προφανώς για κάποιον που τοποθετείται σταθερά στο έδαφος της υπεράσπισης της κομμουνιστικής προοπτικής, δεν μπαίνει κανένα ζήτημα για την συμμετοχή σε μία τέτοια κυβέρνηση, ούτε καν κάποιο είδος υπεράσπισής της. Είναι σημαντικό για εμάς να καταρρεύσουν οι αυταπάτες όχι μόνο για τον Σύριζα, αλλά να βγουν και συμπεράσματα για τα όρια της πολιτικής των δυνάμεων του «δημοκρατικού σοσιαλισμού», ένας όρος που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η υπεράσπιση ενός πιο δημοκρατικού καπιταλισμού. Γιατί αν κατέρρευσε κάτι αυτό δεν είναι η κομμουνιστική προοπτική, αλλά η λογική των αμοιβαίων λύσεων με τους εταίρους, η «win- win» στρατηγική, όλη η κοσμοθεωρία δηλαδή του κοινοβουλευτικού και ειρηνικού δρόμου. Την επόμενη του δημοψηφίσματος και της συμφωνίας που προέκυψε, μετατρέποντας το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, επιβεβαιώθηκε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, η κριτική για την ταξική φύση της Ε.Ε,  όσο και για το ανέφικτο της ρεφορμιστικής πολιτικής σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης.

Η κατάρρευση αυτών των αυταπατών δεν έχει φέρει προς το παρόν και την αντίστοιχη ενίσχυση της επαναστατικής αριστεράς. Μας ενδιαφέρει να συνεχίσουν να φαίνονται γυμνά και καταρρακωμένα τα όνειρα της επιστροφής σε μία προηγούμενη εποχή, όπου το μοντέλο ταξικής συνεργασίας, ή αλλιώς το κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στις τάξεις, εγγυόταν καλύτερους όρους εκμετάλλευσης για την εργατική τάξη και μια ορισμένη κοινωνική κινητικότητα όχι μόνο για τους μικροαστούς αλλά και για την εργατική αριστοκρατία. Σήμερα δεν υπάρχει χώρος για κάτι αντίστοιχο.

Η ανατροπή της κυβέρνησης του Σύριζα-ΑΝΕΛ, από κινητοποιήσεις, απεργίες και εξεγέρσεις που θα είχαν ταξικό  πρόσημο, όπου η κατάρρευση των αυταπατών δεν θα γεννούσε τον κοινωνικό κανιβαλισμό, και τις ατομικές ή συντεχνιακές λύσεις, αλλά αντίθετα τη συλλογικότητα της ταξικής αλληλεγγύης θα ήταν ένα θετικό ενδεχόμενο κόντρα σε κάθε εκδοχή της αστικής αντεπανάστασης. Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, οι κινητοποιήσεις αυτές δεν παράγουν κάτι αντίστοιχο. Υποκινούνται από τη ΝΔ, στα περισσότερα αγροτικά μπλόκα επικεφαλής είναι τα μεγαλοστελέχη της Ν.Δ., δημόσια πρόσωπα που στο δημοψήφισμα πρωτοστατούσαν στην υπεράσπιση του ΝΑΙ, καθώς και μεγαλοαγρότες, που ήταν σε διαπλοκή με τις εκάστοτε εξουσίες  για να τσιμπάνε τις επιδοτήσεις, που ζητάνε φοροαπαλλαγές, ενώ επιλέγουν αφού μας φλομώσουν για τον δήθεν ακομμάτιστο αγώνα τους, προνομιακό συνομιλητή τη Χ.Α.  Ή στις πόλεις, οι φιλελέδες δικηγόροι που κουνώντας τις γραβάτες τους,  αγανακτούσαν για την «κομμουνιστικοποίηση της χώρας». Αυτό κι αν είναι υποκείμενο ανατροπής!

Μέσα σε ένα μαινόμενο και μανιασμένο ταξικό πόλεμο, που στην Ελλάδα ως πιο αδύναμο κρίκο της κρίσης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, η εφαρμογή των μνημονίων, είναι μονόδρομος για το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο. Ο ελληνικός και ο ευρωπαϊκός αστισμός δεν νιώθει ότι μπορεί να κάνει την δουλειά του με τον Τσίπρα και τον Καμένο, ακόμα και αν έχουν προσκυνήσει μνημονιακά. Εδώ στο πρόσφατο παρελθόν το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο σε συνεργασία με τα ντόπια σκουλήκια ανέτρεψε τον ΓΑΠ επειδή ψέλλισε κάτι για δημοψήφισμα. Ο ψυχρός και άψυχος κόσμος της αγοράς που τα ζυγίζει όλα σε κόστη και οφέλη, δεν συγχωρεί στον Τσίπρα την χασούρα και το ρεζιλίκι για χώρα πρώτης καπιταλιστικής γραμμής των capital control, που ήρθαν με την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος, ούτε μπορούν  να εμπιστευτούν κάποιους τύπους που κέρδισαν τη λαϊκή πλειοψηφία πάνω στη βάση της την ακύρωσης των μνημονίων ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου σε εξελίξεις πέρα από κάθε φαντασία. Αυτό ο Σύριζα δεν το προκάλεσε συνειδητά, όσο και να διακήρυσσε την πίστη στην αστική νομιμότητα, όσες εγγυήσεις και να έδινε ότι θα κινηθεί στα πλαίσια του καπιταλισμού, εθελοτυφλώντας ότι μπορεί να υπάρξει και μία άλλη πολιτική μέσα στο αστικό πλαίσιο.  Όταν φυσικά ήρθε η ώρα σαν κόμμα που πατά σε δύο βάρκες να διαλέξει, ποια θα αφήσει και σε ποια θα μπει, διάλεξε να πάει με τον αστισμό. Όμως ακόμα και έτσι ο Σύριζα παραμένει ξένο σώμα για αυτούς.

Βέβαια κάποιοι στην αριστερά επιμένουν να βλέπουν  τη κυβέρνηση Τσίπρα σαν ένα μπλοκ με τη ΝΔ, το ΠΟΤΑΜΙ, το ΠΑΣΟΚ,  που εφαρμόζουν από κοινού τα μνημονιακά μέτρα. Και ότι τα ΜΜΕ που μιλάνε για κίνημα της γραβάτας δεν είναι παρά φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, που λοιδορούν το κίνημα που ριζοσπαστικοποιείται και που τρέμουν!!!

Να μην πέσει η κυβέρνηση δηλαδή; Το ερώτημα είναι λάθος και εκ του πονηρού. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ποιός θα τη ρήξει και πάνω σε ποιές προσδοκίες. Αν είναι η κυβέρνηση του Τσίπρα να πέσει από κινητοποιήσεις της γραβάτας που ζητάνε μηδαμινές εισφορές για τα μεγάλα εισοδήματα και το πάνω χέρι έχει ο κόσμος της δεξιάς που συναντιέται σε αυτήν την κινητοποίηση με την Χ.Α., και η εναλλακτική είναι ο εκλεκτός της τρόικας ο Μητσοτάκης, τότε μια τέτοια ανατροπή είναι σε αντιδραστική κατεύθυνση. Το πρόγραμμα που θα επιβάλει και μάλιστα με νωπή λαϊκή εντολή θα είναι να ισοπεδωθούν οι “εχθροί της αγοράς”, να απολυθούν μαζικά δημόσιοι υπάλληλοι, και να ριχτούν στον καιάδα οι συνταξιούχοι. Αν η ματαίωση των προσδοκιών από τον Τσίπρα ήταν ένα χαστούκι στον κόσμο της αριστεράς, η ολική επαναφορά του εθνικού κορμού θα ισούται με κοινωνική και πολιτική πανωλεθρία.  Ας ρίξουμε μια ματιά στους μενόμενους εξεγερμένους σε όλη την Ελλάδα. Παντού ελληνικές και βυζαντινές σημαίες, παντού μια ρητορεία για εθνοπροδότες, πατρίδες, μετανάστες χοτ σποτ, όλα ένας εθνικιστικός αχταρμάς με τους φασίστες μέσα σε ελάχιστο χρόνο να κερδίζουν όλο το χαμένο έδαφος. Επιμένουμε ότι όλο το σκυλολόι που κυβερνάει τη χώρα τα τελευταία 70 χρόνια είναι στο απυρόβλητο. Ούτε μισή τρίχα από το κεφάλι ενός στελέχους της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ δεν έχει πειραχτεί. Ένα μέτωπο ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού και ΧΑ είναι σε εξέλιξη στους δρόμους. Σε πόλεις που δεν είχαν απεργήσει ποτέ στις 4 Φλεβάρη έκλεισαν όλα τα μαγαζιά σε κλίμα όχι ταξικής άλλα εθνικής έξαρσης. Όποιος απεχθάνεται την ψεύτικη αισιοδοξία το αντιλαμβάνεται το κλίμα από το πρώτο δευτερόλεπτο.

Ναι να πέσει η κυβέρνηση από απεργίες, από λαϊκές κινητοποιήσεις όπου δεν θα συνυπάρχουν εργάτες και αφεντικά, από αγώνες που δεν θα χαρίζονται σε καμία πτέρυγα της αστικής αντεπανάστασης, που δεν θα ψάχνουν ένα νέο αφεντικό ή ακόμα και την ίδια την τρόικα να τους εξαιρέσει από τη λιτότητα ή τη φοροεπιδρομή αλλά να τη φορτώσει στα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας. Τέτοιοι αγώνες αξίζει να στηριχτούν με κάθε μέσο και πάνω τους να τσακιστεί η κυβέρνηση του Τσίπρα που ψάχνει ματαίως, μια “δίκαιη κατανομή των βαρών του μνημονίου”. Αλλά αν είναι να πέσει ο Τσίπρας υπό τις ιαχές των τζημερομιχαλολιάκων, εμείς δεν θα λερώσουμε τα χέρια μας. Η αριστερά που θέλει να ρίξει τον Τσίπρα από τα αριστερά ας αποφασίσει και για τις κοινωνικές της συμμαχίες. Και σε αυτές δεν μπορεί να περιλαμβάνονται ούτε οι κανίβαλοι του Μένουμε Ευρώπη, ούτε τα φασιστοειδή που ετοιμάζονται για τη ρεβάνς με αφορμή τα χοτ σποτ και το προσφυγικό μέχρι το σύμφωνο συμβίωσης και το τι θα παίζεται στο εθνικό θέατρο. Όποιος ανησυχεί για την επανάσταση ας μάθει πρώτα απ’ όλα να την ξεχωρίζει από την αντεπανάσταση.


Ολόκληρο το κείμενο, εδώ:

"ΓΡΑΒΑΤΕΣ, ΜΕΓΑΛΟΑΓΡΟΤΕΣ, ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΟΡΜΟΣ – ΕΔΩ Ο ΦΙΛΕΛΕΔΙΚΟΣ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ"