Κόψτε μας στα δύο

Ίσως να έχετε διαβάσει το βιβλίο του Σπύρου Σακελλαρόπουλου “Κρίση και κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα” όπου ο συγγραφέας επιχειρεί να ανιχνεύσει τους μετασχηματισμούς στην κοινωνική διαστρωμάτωση της Ελλάδας από το 1981 μέχρι το 2009 με εφόδιο τα θεωρητικά εργαλεία της Αριστεράς. Όμως, για το ποιοί είναι αυτοί οι “αγρότες” που έχουν αναστατώσει την χώρα τον τελευταίο καιρό, θα σας παραπέμψουμε κάπου αλλού, σε ένα απόσπασμα από το το κείμενο του Γιάννη Λαζάρου “Κόψτε μας στα δύο”, το οποίο και παραθέτουμε:

Οι αγρότες ήταν πάντα η τελευταία τάξη για όλους τους Έλληνες, ακόμα κι αν κυκλοφορούσαν με Καγιέν ή πήγαιναν στα μπουρδελομάγαζα της επαρχίας ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ κάθε βράδυ. Όσα λεφτά και να είχε ο αγρότης για όλους τους υπόλοιπους ήταν αυτό που ήθελαν να αποφύγουν ως χαρακτηρισμό. Ήταν ο κρίμα, ο αγράμματος, ο δεξιών πεποιθήσεων, το λαμογάκι, αυτός που μύριζε κοπριά και τυρί και που τα ελληνικά του έμοιαζαν με μουγκανητά παρά με γλώσσα. Ήταν αυτός που ένιωθε άβολα στην παρέα όταν η συζήτηση γυρνούσε στις οικονομικές αναλύσεις και στην κουλτούρα του νεοευρωπαϊσμού.

Ήταν αυτός που δεν τελείωσε το σχολείο, που το πανεπιστήμιο είναι ταξίδι στην Σελήνη ακόμη και σήμερα, που η ζωή του κινούταν μεταξύ χωραφιού και καφενείου, που μέσω πολλών ψήφων της οικογενείας  κατάφερνε να βολέψει τα παιδιά του από το ’80 και μετά μέσω των κατά τόπους βουλευτών σε δημόσια υπηρεσία. Ήταν το εργαλείο της κομματικής δημοκρατίας για όλους τους άλλους που ψήφιζαν κόμματα και διοριζόταν πάντα ως γραμματείς και διευθυντές κρατικών υπηρεσιών!


Ο αγρότης και κτηνοτρόφος ήταν ο μαλάκας της ελληνικής κοινωνίας. Το εύκολο παράδειγμα για όλες τις υπόλοιπες τάξεις όταν ερχόταν η ώρα να ψαχτούμε πού πήγαν τα λεφτά από ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και πόσα έτρωγαν οι αγράμματοι αγρότες όταν η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου άρχισε να κάνει φυσιολογικό την επιδότηση για χωματερές και για πεταμένο γάλα  αφού η ΕΟΚ χρηματοδοτούσε το πλάνο καταστροφή της ελληνικής αγροτικής οικονομίας.

Το επάγγελμα αγρότης και κτηνοτρόφος για τους Έλληνες ήταν η μεγαλύτερη κατάρα που θα μπορούσε να δώσει ο πατέρας στο παιδί του.

Ωραία μέχρι εδώ, ο αγρότης ήταν το κωλόπαιδο και όλοι οι άλλοι ήταν οι έντιμοι, πτυχιούχοι, κυριλάτοι, αριστερόστροφοι πολίτες που δεν έκαναν ούτε ένα κακό στην πατρίδα. Φτάσανε σοβαροί πολιτικοί και αναλυτές τις τελευταίες ημέρες να γράφουν με παχιά γράμματα σε άρθρα όλων των εφημερίδων ότι από την αγροτική οικονομία μόνο το 10% αντιστοιχεί στο ΑΕΠ άρα δεν χρειάζονται οι αγρότες στην Ελλάδα εφόσον δεν συμφέρουν αφού μπορούμε να εισάγουμε φτηνά προϊόντα και έτσι να εξαφανίσουμε αυτή την τάξη που μάς γυρίζει αιώνες πίσω, μάς στοιχίζει μέσω ΟΓΑ ενώ η Ευρώπη και ο πολιτισμός είναι μπροστά και πρέπει να τον ακολουθήσουμε.

Φτάσαμε στο σήμερα όπου η κυβέρνηση με εντολή της Ε.Ε θέλει να εξαφανίσει την τάξη των αγροτών και οι αγρότες θέλουν να δώσουν την τελευταία τους μάχη μπαίνοντας στην Αθήνα. Άγνωστο αν οι κομματοσυνδικαλιστές τους θα τούς τραβήξουν πίσω ή θα τους αφήσουν να κάνουν την είσοδο στην πρωτεύουσα διότι ΜΑΤ, αστυνομίες και χημικά τους αγρότες δεν πρόκειται να τους σταματήσουν.

Οι νόμοι που επικαλείται η επαρχιώτισσα κυβερνητική εκπρόσωπος όταν βλέπει την τάξη της καταγωγής της να οδεύει εναντίον των ανακτόρων της είναι για την «χαμηλή» τάξη των αγροτών ανέκδοτο. Διότι το χωράφι και το κοπάδι έχει κανόνες και δεν έχει νόμους. Η κυβέρνηση μαζί με τους φιλοευρωπαϊστές όλων των κομμάτων έχει καταστρατηγήσει τους  βασικούς κανόνες επιβίωσης και αξιοπρέπειας, σεβασμού της ύπαρξης εκατοντάδες φορές. Όχι μόνο οι αγρότες πρέπει να καταλάβουν την Αθήνα και το βουλευτικό ανάκτορο αλλά να το κάνουν μαντρί για αγελάδες που σίγουρα θα προσφέρουν πολύ περισσότερα από ό,τι προσέφεραν 40 χρόνια όλα τα «ζώα» που έπιαναν έδρα βελούδινη για το κωλαράκι τους και όταν βρίσκουν τα δύσκολα φωνάζουν την αστυνομία να τους προστατέψει.

Εμείς οι υπόλοιποι αφού δεν έχουμε τα ανάλογα κότσια που έχει αυτή η χαμηλή και για πέταμα τάξη των αγροτών, αν δεν μπορούμε να τους συνδράμουμε καλό θα ήταν να το βουλώσουμε και να κάνουμε υπομονή όσο κι αν τα μπλόκα καθυστερούν την ρουτίνα μας.