Προικοθήρες της εξουσίας

 

 Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Του Περικλή Κοροβέση

Υπάρχει πολιτικός λόγος εξουσίας που να είναι ειλικρινής; Τα κόμματα που θέλουν να πάρουν την κρατική εξουσία και να κυβερνήσουν για ποιους το κάνουν; Οι επαγγελματίες πολιτικοί που αλλάζουν κόμματα και ιδεολογίες σαν σώβρακα, γιατί το κάνουν; Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία ποιον εκπροσωπεί; Ποιο είναι το νόημα της καθολικής ψηφοφορίας και τι δυνατότητα επιλογής έχει ο καθημερινός πολίτης, όταν η πολιτική του συνείδηση διαμορφώνεται από τα σίριαλ ή τις τηλεοπτικές ειδήσεις-θεάματα των οκτώ; Οπως και να έχει η κατάσταση, το κόμμα που θα επιδιώξει την κρατική εξουσία πρέπει να πείσει την πλειοψηφία των ψηφισάντων – η αποχή δεν μετριέται – πως το δικό του κυβερνητικό πρόγραμμα είναι αυτό που θα φέρει την ευημερία στον λαό.

Ο Τάσος Κορωνάκης θα είναι ο νέος γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ;

Με αφορμή αυτές τις φήμες αλλά και την αυριανή κρίσιμη συνεδρίαση της ΚΕ, παραπέμπουμε σε ένα παλιότερο δημοσίευμά μας (Ιούλης του 2014)  και αφήνουμε στον αναγνώστη να κάνει τις σχετικές συγκρίσεις ανάμεσα σε εκείνη την συγκυρία και την σημερινή:

Συμπάσχουμε και συμπαραστεκόμαστε στον σύντροφο Τάσο Κορωνάκη

Σχετικό με θέμα και το παρακάτω απόσπασμα από το κείμενο: Οι συμβολισμοί, οι ιεραρχίες και τα πολιτικά μηνύματα από την εκλογή της ΚΕ του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (Ιούλης του 2013):

Τρεις Γερμανοί βουλευτές καταψήφισαν τη συμφωνία του Eurogroup. Ναι στην Ελλάδα – Όχι στον εκβιασμό

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο της αριστεράς"

Τρεις βουλευτές του κόμματος Αριστερά (Die Linke) καταψήφισαν στη Γερμανική Βουλή (ενώ άλλοι δέκα ψήφισαν λευκό) τη συμφωνία του Eurogroup  με την ελληνική κυβέρνηση και εξηγούν τους λόγους στην σημαντική δήλωση που δημοσιεύουμε:

Ναι στη βοήθεια για την Ελλάδα – Όχι στον εκβιασμό της Ελλάδας από το Σόιμπλε

Καταψηφίζουμε σήμερα την πρόταση του υπουργού οικονομικών Βόλφγκαγκ Σόιμπλε επειδή εκβιάζει την ελληνική κυβέρνηση να αποπληρώσει τα χρέη στις τράπεζες και να συνεχίσει την ίδια καταστροφική πολιτική των περικοπών. Ο Σόιμπλε και η Τρόικα είναι οι κύριοι υπαίτιοι του τελικού αποτελέσματος των διαπραγματεύσεων και όχι η ελληνική κυβέρνηση, η οποία ήταν στραμμένη με την πλάτη της στον τοίχο. Η Τρόικα εκμεταλλεύθηκε τη δυσχερή θέση του ελληνικού λαού για να περιορίσει στο έπακρο με εκβιαστικές μεθόδους το χώρο στον οποίο θα μπορεί να κινηθεί η νέα κυβέρνηση, στην προσπάθεια της να καταπολεμήσει τη φτώχεια και την κοινωνική εξαθλίωση. Δεν είναι διατεθειμένη η Τρόικα να σεβαστεί τη δημοκρατική ετυμηγορία των Ελληνίδων και Ελλήνων ψηφοφόρων, οι οποίοι στις 25 Ιανουαρίου απέρριψαν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ.

Ποιοι και γιατί εχθρεύονται την αυτοδιαχείριση;

του Κώστα Χαριτάκη

(Δημοσιεύεται στο 17ο τεύχος του περιοδικού ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ που κυκλοφορεί)

Το εγχείρημα της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ έχει βρεθεί αντιμέτωπο όχι μόνο με τους “φύσει” και “θέσει” εχθρούς της αυτοδιαχείρισης, τα αφεντικά και το κράτος, αλλά και με δυνάμεις της αριστεράς, κομμουνιστικές και αντικαπιταλιστικές, ακόμη και του αναρχικού κινήματος. Παρά τις διαφορές τους, οι δυνάμεις αυτές φαίνεται να συμφωνούν ως προς το ότι εντός του καπιταλισμού η αυτοδιαχείριση δεν μπορεί παρά να είναι ένα είδος “αυτοεκμετάλλευσης” των εργαζομένων, μια μορφή “συλλογικού κεφαλαιοκράτη”. Και επομένως, όχι μόνο δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης, αλλά, ακόμη χειρότερα, “απαλλάσσει” τον καπιταλισμό από την ...υποχρέωσή του να βρίσκει δουλειά και να τρέφει όλους τους εργαζόμενους. Κατά μία άλλη παραλλαγή αυτών των απόψεων, αν και αναγνωρίζονται οι “καλές προθέσεις” τέτοιων εγχειρημάτων, είναι ωστόσο καταδικασμένα απλώς να διαχειρίζονται τη μιζέρια και να αναπαράγουν εντέλει τον καπιταλισμό όσο δε συμβαίνει μια “κεντρική” αλλαγή μέσω της κατάκτησης της κρατικής εξουσίας.

Μόνη διέξοδος η φυγή προς τα εμπρός!

Αποσπάσματα από το κείμενο: 

"Μόνη διέξοδος η φυγή προς τα εμπρός!" 

των Σπύρου Λαπατσιώρα, Γιάννη Μηλιού και Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου.

 (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

Μία αποτίμηση της «μεταβατικής» συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου είναι ότι αποτελεί ανακωχή που επετεύχθη με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης και αποδοχή από την άλλη πλευρά (των «θεσμών»). Στο επόμενο διάστημα, μέχρι το πέρας του τετραμήνου, θα διαμορφωθούν οι όροι διαπραγμάτευσης για την επόμενη συμφωνία. Αυτό κατά μία έννοια σημαίνει ότι δεν κρίθηκε τίποτα ακόμη. Όμως, η αποτίμηση αυτή είναι επισφαλής. Πρώτον, η ίδια η «μεταβατική» συμφωνία αλλάζει το συσχετισμό δύναμης. Δεύτερον, επειδή οι «εχθροπραξίες» θα συνεχίζονται σε όλη τη διάρκεια του τετραμήνου (έλεγχος των δεσμεύσεων και επανερμηνεία των όρων της από κάθε πλευρά) απαιτείται να κατανοήσουμε πρώτα το τοπίο των διαπραγματεύσεων.


Επομένως καθίσταται σαφές ότι αν η συμφωνία συνιστά ανακωχή, στην προκειμένη περίπτωση ανακωχή δεν σημαίνει «ισοπαλία»: Η συμφωνία αποτελεί ένα πρώτο βήμα σε ολισθηρό έδαφος. Ναι μεν δίνεται χρόνος για το επόμενο βήμα, αλλά το τοπίο που οργανώνεται είναι ασφυκτικό, ελάχιστα θυμίζει τα minimum που επιζητούσε η κυβέρνηση μέχρι και τις 12 Φεβρουαρίου...

Με 8 διαφωνούντες βουλευτές εγκρίθηκε στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ η παράταση της δανειακής σύμβασης.

περισσότερα εδώ:

Τσίπρας: Αν υπάρχει κάποιος που θα καταψήφιζε να το πει - Θέλω να ξέρω αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τη συμφωνία

και εδώ:

1. Με ψηφοφορία για τη συμφωνία ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ

2. «Παρούσα» για τη συμφωνία η Ραχήλ Μακρή

Πως παρουσιάζουν το ζήτημα τα κομματικά ενημερωτικά μέσα:

το iskra.gr:

ΚΑΤΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ Η ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 

το left.gr:

Με ψηφοφορία για τη συμφωνία ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ

 

Η Κυβέρνηση δείλιασε, ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να συγκρουστεί;

Εντός (αλλά και εκτός) του ΣΥΡΙΖΑ ένα μεγάλο τμήμα των αριστερών κριτικάρει την κυβέρνηση και αποδίδει προσωπικές ευθύνες στον Βαρουφάκη γιατί δεν χειρίστηκε σωστά την διαπραγμάτευση και κατέληξε σε μια απαράδεκτη συμφωνία. Όμως το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης δεν ήταν θέμα χειρισμών, ούτε πιστεύουμε ότι αν κάποιοι άλλοι πιο αριστεροί από τον Βαρουφάκη ήταν στην θέση του, το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων θα ήταν διαφορετικό και τα επιτελεία της ΕΕ θα υποχωρούσαν μπροστά στους ογκόλιθους των επιχειρημάτων τους. 

Μπας κι είμαι αριστερός;

Η  Ε. Λουπάκη  στον 105.5 σχολίασε ειρωνικά όσους αριστερούς επικρίνουν την κυβέρνηση για την συμφωνία που υπέγραψε, προβάλλοντας μια φράση που διάβασε το facebook: "Οκτώ στους δέκα στηρίζουν τον Α. Τσίπρα, οι άλλοι δύο είναι αριστεροί".  Της αφιερώνουμε το παρακάτω κείμενο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου από το capital.gr.

Ελάχιστες διαφωνίες μπορώ να έχω με τα σημεία - προτάσεις που υπέβαλε η κυβέρνηση στο Eurogroup. Υπάρχει βέβαια το ζήτημα της ειλικρίνειας των προθέσεων και της τελικής της αποφασιστικότητας για την εφαρμογή τους. Εντούτοις η ετοιμότητά της για ορθολογικές αλλαγές στον δημόσιο τομέα της οικονομίας, για μειώσεις άχρηστων και καταχρηστικών δαπανών (που λογικά μεταφράζεται σε κατάργηση φορέων που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στην καθημερινότητα και την ευημερία των πολιτών), στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής με εξοβελισμό όλων αυτών των μικρών ή μεγάλων εξαιρέσων που διευκόλυνε μερικές χιλιάδες πολιτών να ξεφεύγουν από την τσιμπίδα της εφορίας και συνακόλουθα υποχρέωνε όλους τους υπόλοιπους να γίνονται τα υποζύγια της κρατικής αυθαιρεσίας και επιβολής.

Μια άλλη ανάγνωση της δήλωσης Γλέζου

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Δημήτρη Ψαρρά

Πολύ βιάστηκαν όσοι έσπευσαν να «μαλώσουν» τον Μανώλη Γλέζο για τις γνωστές δηλώσεις του. Οποιος γνωρίζει την πορεία και τη στάση ζωής αλλά και την πολιτική ευφυΐα του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς θα έπρεπε να λάβει υπόψη του και ένα δεύτερο ενδεχόμενο, το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι εξίσου πιθανό.

Με τη γνωστή αίσθηση αυτοθυσίας που τον διακρίνει, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίστασε να θέσει σε δοκιμασία τις καλές του σχέσεις με την ηγεσία του κόμματός του προκειμένου να στείλει ένα μήνυμα, το οποίο δεν απευθυνόταν στο εσωτερικό της χώρας, αλλά στους Ευρωπαίους διαπραγματευτές.

Γιατί η Aριστερά λατρεύει την Aνάπτυξη;

Του Χάρη Ναξάκη

Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για όποιον

δεν θέτει στον εαυτό του ερωτήματα

Κομφούκιος

Γιατί η αριστερά, σχεδόν σε όλες τις εκδοχές τις, νιώθει μια ακαταμάχητη έλξη από τον οικονομισμό, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα, τον καταναλωτισμό, την τεχνολογική πρόοδο, την ανάπτυξη σε όλες τις μεταμφιέσεις τις (βιώσιμη ανάπτυξη, λαϊκή ανάπτυξη , κλπ), ειρωνεύεται το λιτό βίο ταυτίζοντάς τον με τη λιτότητα; Γιατί η αριστερά είναι το κόμμα της προόδου και της ανάπτυξης; Η απάντηση του ερωτήματος πρέπει να αναζητηθεί στη μήτρα που τη γέννησε. Πίσω από το μύθο της ανάπτυξης και της προόδου βρίσκονται θεωρητικές και οντολογικές παραδοχές του διαφωτιστικού προτάγματος, συνιστώσα του οποίου είναι η αριστερά, παραδοχές που διατύπωσε και ο Μαρξ.

Τα ψίχουλα και το βάρος τους

Του Μάκη Μαλαφέκα

Ναι, είναι ψίχουλα αυτά που πήρε η Ελλάδα δια μέσου του Βαρουφάκη στο έκτακτο Bene Gesserit των Βρυξελλών. Και, στο τέλος, στις τελευταίες μέρες και ώρες της διαβούλευσης, ήταν απολύτως συνειδητό και εμπεδωμένο ότι ψίχουλα ζητάει, λιγότερα από τα αυτονόητα σε όλα τα επίπεδα, υλικά, χρονικά, ιδεολογικά...  με υποχωρήσεις επί υποχωρήσεων, συμβιβασμούς, αναδιατυπώσεις, ένα ατέλειωτο πισωπερπατητό ζεϊμπέκικο ώσπου να πέσουν αυτά τα γαμημένα ψίχουλα, υλικά, χρονικά, ιδεολογικά, πάνω στο αμβλυγώνιο στρογγυλό τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Πέντε ερωτήματα απαιτούν απάντηση

 Του Κώστα Λαπαβίστα

Η συμφωνία του Γιούρογκρουπ δεν έχει ολοκληρωθεί, εν μέρει γιατί δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιες ‘μεταρρυθμίσεις’ θα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση σήμερα (Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου) και ποιες από αυτές θα γίνουν δεκτές. Όσοι όμως έχουμε εκλεγεί στη βάση του προγράμματος του Σύριζα και θεωρούμε τις εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης ως δέσμευση που έχουμε αναλάβει προς τον ελληνικό λαό, έχουμε βαθιές ανησυχίες. Είναι υποχρέωσή μας να τις καταγράψουμε.  

Ανακωχή και καραντίνα

Αναδημοσίευση από το "rednodebook"

του Ηλία Ιωακείμογλου

Η θέση των καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τσίπρα δεν είναι καθόλου εύκολη. Καταρχάς, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε το πείραμα της προγραμματισμένης και άνωθεν σχεδιασμένης ανασυγκρότησης μιας αναπτυγμένης καπιταλιστικής χώρας με δημοκρατικούς θεσμούς, έτσι ώστε αυτή να μεταβεί σε ένα καθεστώς εκμετάλλευσης της εργασίας που δεν θα έφερε πλέον στους κόλπους του ούτε τα παλιά εργασιακά δικαιώματα, ούτε καν την μνήμη τους. Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Υπάρχει κάτι πιο σοβαρό και επικίνδυνο για τις καθεστωτικές δυνάμεις της Ευρώπης: Η ήττα τους στις ελληνικές εκλογές μπορεί να γίνει ντόμινο και η μόλυνση από το σάπιο μήλο να απειλήσει τη συνέχιση της λιτότητας στην Ευρώπη. Γιατί όμως να φοβούνται τόσο πολύ την ανατροπή της λιτότητας;

Η στρατηγική σημασία της λιτότητας

Στην παρούσα συγκυρία, η λιτότητα έχει καταστεί κρίσιμο στοιχείο της στρατηγικής τους για την αντιμετώπιση της κρίσης: Αυτό σχετίζεται με την συσσώρευση κεφαλαίου στα χρόνια της χρηματιστικοποίησης, η οποία οδήγησε τον λόγο κεφαλαίου/προϊόντος σε τόσο υψηλά επίπεδα ώστε είναι δύσκολο πλέον οι απαιτήσεις του κεφαλαίου επί του προϊόντος να ικανοποιηθούν. Το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, πιέζει την κερδοφορία προς τα κάτω και ως αντιστάθμισμα απαιτεί ακραία ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας. Αυτό όμως δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς διατήρηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα. Η λιτότητα, η εκρηκτική αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας και η ανεργία αποτελούν λοιπόν σήμερα τη στρατηγική καρδιά του συστήματος.

Πολ Κρούγκμαν: «Δελφικός χρησμός η απόφαση»

η εικόνα απ' [εδώ]

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

«Οk, έχουμε συμφωνία για την Ελλάδα, σύμφωνα με την οποία... τι;», είναι η πρώτη φράση του νομπελίστα οικονομολόγου σε άρθρο του με τίτλο «Δελφικός χρησμός» στους«New York Times».

«Έχουμε τέσσερις μήνες χρηματοδότησης συν κάτι που μοιάζει με συμφωνία να μη δεσμευθεί η Ελλάδα σε δημοσιονομικούς στόχους για την ώρα υπό τον κίνδυνο της πιθανής επιδείνωσης των δημοσιονομικών. Το ερώτημα είναι τι πηγαίνει μαζί με αυτό», αναρωτιέται ο Πολ Κρούγκμαν.

Ένα σχόλιο για το χθεσινό βράδυ...

Χθες το βράδυ ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας από τον καναπέ του προσπαθούσε να καταλάβει πως εξελίχθηκαν οι διαπραγματεύσεις στο euro-group μέσα από τον θόρυβο της “πληροφόρησης” των τηλεπαράθυρων και του internet. Δεν συμμεριζόμαστε αυτές τις ανησυχίες, γιαυτό προτιμήσαμε να περάσουμε το βράδυ μας στα “Δημοτικά Σφαγεία” του Ταύρου:

(κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Η χώρα έχει μπει σε μια τροχιά σύγκρουσης με τις κυρίαρχες πολιτικές της ΕΕ. Οι όροι κάτω απ' τους οποίους διεξάγεται αυτή η σύγκρουση δεν πρόκειται ν' αλλάξουν μέσα σε μια μέρα. Όμως η “ελληνική περίπτωση” άρχισε να δημιουργεί ρωγμές τις πολιτικές των “μονόδρομων” που κυριαρχούσαν τα τελευταία χρόνια στα επιτελεία της ΕΕ. Εκείνο που έχει αλλάξει σε αυτό τον χώρο της πολιτικής είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση από “πιόνι” αναδείχτηκε σε “παίχτη”. Αυτό όμως δεν αρκεί. Οι εξελίξεις θα καθοριστούν κυρίως από το πως θα διαμορφωθεί το “εσωτερικό μέτωπο” και εάν ο λαϊκός παράγοντας θα βάλει την σφραγίδα του σε αυτές.

Ο Ν. Μπογιόπουλος δικηγόρος του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε!

Σε κείμενο που δημοσιεύεται σήμερα στον "ένικο" με τον τίτλο Αυτό λέγεται “Μνημόνιο”, ο Ν. Μπογιόπουλος αναλαμβάνει το ρόλο του συνήγορου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε,  προβάλλοντας  τεκμηριωμένα με ντοκουμέντα τα γνωστά επιχειρήματα της Γερμανικής Κυβέρνησης. για να καταλήξει: "«Παράταση» της Δανειακής Σύμβασης σημαίνει ένα - και μόνο - πράγμα: Μνημόνιο.

Κρούγμαν: Υπέρ του Grexit η Γερμανία

 

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Δριμεία κριτική στη στάση που τηρεί η Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα, σχετικά με την παράταση του προγράμματος οικονομικής βοήθειας, άσκησε ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, μέσα από το προσωπικό του blog στους «New York Times».

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η γερμανική ηγεσία κάνει μια προσπάθεια προκειμένου «να οδηγηθεί η Ελλάδα έξω από το ευρώ, αμέσως τώρα».

Ο κ. Κρούγκμαν υποστηρίζει πως η ελληνική πρόταση δεν είναι «κωλοτούμπα», όπως την παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης, αλλά μια προσπάθεια την κυβέρνησης (για την οποία τονίζει ότι δεν έχει «βάθος πάγκου» σε επίπεδο τεχνοκρατών) να «αγοράσει» λίγο χρόνο για να διαπραγματευτεί αργότερα τους όρους της νέας οικονομικής στρατηγικής.

Αύριο που η κυβέρνηση θα φάει πόρτα από την ΕΕ, ο κόσμος θα είναι στον καναπέ του;

Όσο καλά και να πάει η διαπραγμάτευση με τους εταίρους στην Ε.Ε., σε τελική ανάλυση το παιχνίδι θα κριθεί από το τι θα καταφέρει η κυβέρνηση στο εσωτερικό μέτωπο. Και αυτό φαίνεται πως το αντιλαμβάνεται πλήρως.

 (19-2-2015 από το κύριο άρθρο της “αυγής”)

Το τι είναι αυτό που “αντιλαμβάνεται πλήρως” η κυβέρνηση, το εξηγεί αρκετά καλά το άρθρο.

Εκείνο που δεν εξηγεί το άρθρο είναι τι θα κάνει η κυβέρνηση αν δεν πάνε καλά οι διαπραγματεύσεις και απορριφθεί αύριο η πρόταση για “παράταση της δανειακής σύμβασης” από τα επιτελεία της ΕΕ. Η 19η Φλεβάρη θα είναι μια κρίσιμη μέρα, όπου οι αυταπάτες για εύκολη “συνεννόηση” με την ΕΕ θα αρχίσουν να μπαίνουν στην άκρη και ανοίγει ο δρόμος της ανοιχτής σύγκρουσης. 

Το πρώτο βίντεο μέσα από την Αμυγδαλέζα

Αναλυτικό ρεπορτάζ εδώ:
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Το πρώτο βίντεο που βγαίνει ποτέ μέσα από την Αμυγδαλέζα

Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη...

(Ομόνοια 19-1-2015)

Είναι φανερό πλέον ότι οι διαπραγματεύσεις θα οδηγηθούν και πάλι σε αδιέξοδο παρ' όλες τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης λόγω της αδιάλλακτης στάσης των επιτελείων της ΕΕ.

Ο Σόιμπλε στο σεντούκι

Το Grexit είναι ον μυθικό, τα μυθικά όντα ωστόσο είναι ενίοτε πολύ επικίνδυνα

Αναδημοσίευση από την "αυγή" 
του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Δύο αντίρροπες δυνάμεις δρουν εσχάτως πάνω και δίπλα από τα κεφάλια μας. Η μία σπρώχνει χιλιάδες ανθρώπους στις πλατείες για να ζητήσουν αξιοπρέπεια κι ανάσα. Η άλλη σπρώχνει προς τα γκισέ των τραπεζών για ανάληψη καταθέσεων. Είναι λίγοι αυτοί που τρέχουν στα γκισέ, αρκετοί όμως για να δημιουργήσουν θέμα. Οι πολλοί των πλατειών βοηθούν, εν γνώσει τους, την ελληνική πλευρά στη σκληρή διαπραγμάτευση των ημερών. Οι λίγοι των γκισέ βοηθούν, εν αγνοία τους, την πλευρά των δανειστών, καθιστώντας τα χρονικά περιθώρια εντελώς ασφυκτικά.

Είναι λύση η προσφυγή σε εκλογές;

(15-2-2015 πλατεία συντάγματος)

Η πολιτική των μνημονίων οδήγησε στην “χρεοκοπία” τον κόσμο της εργασίας και τα μικρομεσαία στρώματα αλλά προφύλαξε από τις συνέπειες της το χρηματοπιστωτικό σύστημα και μερίδες της αστικής τάξης. Κάποιοι μάλιστα πλούτισαν μέσα στην κρίση. Το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση επέδειξε συνεπή στάση ως προς τις διακηρύξεις της στο σύντομο χρονικό διάστημα που πέρασε από τις εκλογές, πυροδότησε δύο σημαντικές ανατροπές:

1. Άλλαξε την πολιτική ατζέντα της ΕΕ. Άρχισε πλέον και εντός των θεσμικών οργάνων της ΕΕ να εκδηλώνονται αμφισβητήσεις και κριτικές στις κυρίαρχες πολιτικές της λιτότητας που είχαν επιβληθεί ως “μονόδρομος” τα προηγούμενα χρόνια.

2. Η ελληνική κυβέρνηση κατέκτησε την εμπιστοσύνη ευρύτατων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας και αναβάθμισε το μόνο πραγματικό στήριγμα που έχει στις διαπραγματεύσεις της απέναντι στις πιέσεις των επιτελείων της ΕΕ.

Η πορεία της χώρας δεν προδιαγράφεται μονοδιάστατα από το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων που θα ολοκληρωθούν εντός των επόμενων ημερών, ακόμα αν τα επιτελεία της ΕΕ επιθυμούν να εκδιώξουν τώρα την χώρα από την ΟΝΕ και την ΕΕ προκρίνοντας την λύση “πονάει πόδι, κόψε πόδι”, ώστε να περιορίσουν την μεγέθυνση των συνεπειών από την σύντομα αναμενόμενη γενίκευση της κρίσης χρέους με ανάλογους όρους και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Δεν πρόκειται όμως για μια αποκλειστικά εσωτερική υπόθεση της ΕΕ.

Οι δηλώσεις του Γ. Βαρουφάκη μετά την σύνοδο (16-2-15) του eurogroup και όχι μόνο...

Οι σημερινές δηλώσεις:

Εικόνες από το Σύνταγμα (15-2-2015)

(video)

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ: μία πρώτη πικρή γεύση

της Μαριλένα Ιατρίδου

Πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κατάργηση του ΠΑΡΑΚΤΙΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ Α.Ε., σκοπός του οποίου είναι η ιδιωτικοποίηση και η εντατική ανάπτυξη μέσω φαστ–τρακ επενδύσεων και ΕΣΧΑΣΕ (Ειδικών Σχεδίων Χωροταξικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων τα οποία μπορεί να προβλέπουν μαρίνες, ξενοδοχεία, τουριστικά χωριά κ.α.). Η θέση αυτή είχε διατυπωθεί προεκλογικά τόσο από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα όσο και από τον αρμόδιο νυν Υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ κ. Σταθάκη, ο οποίος ήταν τότε εισηγητής στο σχετικό νομοσχέδιο.

Για τον λόγο αυτό κατετέθησαν στο ΣτΕ από πολίτες που εκπροσωπούν δημοτικές παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ 8 προσφυγές κατά των υπ’ αρ. Αριθμ. 143/43399/4-9-2014 (ΦΕΚ Β’ 2424/11-09-2014) και υπ’ αρ. Αριθμ. 43856/148/8 -9-2014 (ΦΕΚ Β ́ 2429/12-09-2014) ΚΥΑ των υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Τουρισμού, με τις οποίες παραχωρείται στην εταιρεία «ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Α.Ε, κατά πλήρη κυριότητα νομή και κατοχή, το μεγαλύτερο τμήμα του παράκτιου μετώπου από το ΣΕΦ έως τη Φώκαια.

Κερδίζοντας τον πόλεμο έχοντας χάσει όλες τις μάχες;

Αναδημοσίευση από το "Kommunismus so la la"

*του cognord

μετάφραση & εισαγωγή: naufrageur à bord

Το κείμενο του cognord που ακολουθεί γράφτηκε αρχικά στα αγγλικά και δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση Brooklyn Rail (link). Παρότι είχε ως βασικό στόχο την ενημέρωση του αγγλόφωνου κοινού για τις τρέχουσες εξελίξεις στην Ελλάδα και μια τοποθέτηση σε σχέση με αυτές, μου φάνηκε πως είναι αρκετά αυτά που μπορεί να κομίσει στην (ομολογουμένως φτωχή) συζήτηση που διεξάγεται εντός του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού· πράγμα αν μη τι άλλο σημαντικό, τη στιγμή που σε ολόκληρο σχεδόν το φάσμα, από την αριστερά και κομμάτια του λεγόμενου α/α χώρου μέχρι την άκρα δεξιά, ένας λευκός θόρυβος ελπίδας, περηφάνιας και υποστήριξης της νέας κυβέρνησης καλύπτει τα πάντα. Κι αυτό γιατί το κείμενο έχει (τουλάχιστον) δύο μεγάλες αρετές: αφενός τοποθετεί την άνοδο και την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στο σωστό πλαίσιο (την ήττα των αγώνων που εκδηλώθηκαν την προηγούμενη περίοδο και την υποχώρηση του ανταγωνισμού) και αφετέρου κάνει τον κόπο να καταπιαστεί σοβαρά με τα όσα (πολλά και αντικρουόμενα) έχουν ακουστεί από τα στελέχη και τους κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ, αρθρώνοντας μια συστηματική έκθεση και κριτική του προγράμματός του (με άλλα λόγια, της μορφής που θα πάρει η καπιταλιστική αναδιάρθρωση ως ταξική πάλη) όχι στη βάση ενός αφηρημένου ριζοσπαστισμού, αλλά μάλλον εμμενώς, στη βάση της ίδιας του της αναλήθειας.

Για την μικροπολιτική “αριστερών” που ξεπλένουν το φθαρμένο προσωπικό του πολιτικού συστήματος...

ποιό είναι το “καθίκι” και η “σιχαμερή ύπαρξη” και το “κοινωνικό απόβρασμα”;

Για να καταλάβετε τι σημαίνει πολιτική χωρίς αρχές, διαβάστε παρακάτω κείμενα από το “εκδοχή”:

1. Πράγματι! Τα καθίκια δεν πάνε χαμένα!…

2. 43 καθεστωτικοί διανοούμενοι ντύθηκαν δημοκράτες!

Δυο μέτρα και δυο σταθμά εφαρμόζουν οι συντάκτες του “εκδοχή” στην κρίση προσώπων του φθαρμένου πολιτικού συστήματος. Αποκαλούν επιλεκτικά “καθίκι”,“σιχαμερή ύπαρξη” και “κοινωνικό απόβρασμα” την Έλενα Παναρίτη και στηρίζουν άκριτα  την προσπάθειά του Νίκου Κοτζιά να φιμώσει τον τύπο με δικαστικές μεθοδεύσεις με την επίκληση της "δυσφήμισης", όταν οι δικοί τους χαρακτηρισμοί προς το πρόσωπο της Ελενας Πανορίτη πέρα από κάθε όριο πολιτικής αντιπαράθεσης είναι σαφώς προσβλητικοί και ανήθικοι. Αντί λοιπόν να κρίνουν την πράξη του Ν. Κοτζια, η οποία στρέφεται ενάντια στην ελευθερία του τύπου, κρίνουνεπιπλέον με ανάλογους χαρακτηρισμούς και κάποιους άλλους που υπερασπίζονται αυτή την ελευθερία...

Αφιερωμένο εξαιρετικά

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

της Γιάννα Κούρτοβικ

Σφίξανε τα χέρια και o Ματέο Ρέντσι χάρισε το σύμβολο της προσαρμογής στον Αλέξη Τσίπρα, και μάλλον δεν θα ήθελε κανείς να του θυμίσει ότι αυτό τον τύπο τον είχε πετάξει στη θάλασσα η ιταλική αστυνομία 14 χρόνια πριν, μαζί με κάμποσα από τα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης, χαρακτηρίζοντάς τους επικινδύνους για την εσωτερική ασφάλεια της Ιταλίας.

Μιλάμε για το 2001, τις μέρες της Γένοβας, της μεγαλύτερης συνάντησης στην ιστορία των κινημάτων, όταν διαδηλωτές από όλη την Ευρώπη μαζεύτηκαν στη Γένοβα για να αντιτάξουν τη βούληση των λαών στη βούληση των 8 ηγετών που, οχυρωμένοι, έντρομοι, πίσω από φράγματα και τείχη, θα αποφάσιζαν για τις τύχες του κόσμου μας.

Η Γένοβα γέμισε από διαδηλωτές, σε κάθε ελεύθερο χώρο στήθηκαν σκηνές και εξέδρες, η πόλη έζησε 3 τρεις μέρες σε ξέφρενους κινηματικούς ρυθμούς. Η μεγαλειώδης πορεία που πλημμύρισε το ιστορικό κέντρο χτυπήθηκε επανειλημμένα από τις πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις και άφησε πίσω της εκατοντάδες συλληφθέντες, τραυματίες, αλλά και έναν νεκρό, τον Κάρλο Τζουλιάνι, αδικαίωτο μέχρι σήμερα σύμβολο εκείνης της εποποιίας.

Σαν σήμερα (12-2-1945) υπογράφτηκε η συμφωνία της Βάρκιζας

(κλίκ στην εικόνα για να δείτε ένα σπάνιο video)

Εικόνες από την συγκέντρωση στο Σύνταγμα (11-2-2015)

Αριστερά στην κυβέρνηση, οι αγώνες συνεχίζονται

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των Συντακτών"

Του Κώστα Λεγάκη

  Τα κοινωνικά κινήματα, τα εγχειρήματα εργασιακής αυτοδιαχείρισης και τα κινήματα για τα κοινά δεν ζητούν από την κυβέρνηση να «δώσει», αλλά απαιτούν να «αφήσει» τον χώρο που χρειάζονται για να αναπνεύσουν ελεύθερα και να ανθήσουν

Από την ημέρα που τέθηκε το ζήτημα μιας «κυβέρνησης της Αριστεράς», με ταλανίζει το εσωτερικό, ερώτημα: Τι ακριβώς είναι μια «κυβέρνηση της Αριστεράς»; Και πόσο αριστερή μπορεί να είναι μια τέτοια κυβέρνηση;

Ξεκαθαρίζω εξ αρχής ότι ποτέ δεν πίστεψα πως ο κόσμος μπορεί να αλλάξει με εκλογές. Βελτιώσεις μπορεί να γίνουν, ουσιώδεις αλλαγές όμως που θα φέρουν τα πάνω κάτω στην κοινωνική συγκρότηση, όχι. Παρ' όλα αυτά, από μια πολιτική διαστροφή και από μια άποψη που λέει ότι εφόσον έχουμε αστική δημοκρατία πρέπει να απαιτούμε και να κάνουμε το παν ώστε να λειτουργεί (έστω αυτή που δεν μας αρέσει – έστω μέχρι να την καταργήσουμε!), ψηφίζω. Και (ίσως να είναι περιττή η διευκρίνιση) ψηφίζω πάντα κάποια Αριστερά. Ο καιρός πέρασε και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου μια κάποια Αριστερά να γίνει κυβέρνηση. Και είναι σίγουρο ότι αυτή η αριστερή κυβέρνηση θα κάνει πράγματα που θα ανακουφίσουν, θα πάρει φιλολαϊκά μέτρα, θα εκδημοκρατίσει κάποιους θεσμούς κ.λπ. Πράγματα άμεσης προτεραιότητας και διόλου ευκαταφρόνητα, που όμως δεν φτάνουν. Και που μπορεί, ανά πάσα στιγμή, σε κάποια άλλη τούμπα της Ιστορίας, να παρθούν πίσω, όπως ήδη έγινε με τόσες και τόσες κατακτήσεις.

Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων, το μόνο που δεν κινδυνεύει σήμερα είναι η κυβερνητική σταθερότητα

Υπάρχει μια δικαιολογημένη ανησυχία για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται αυτή την περίοδο με τα επιτελεία της ΕΕ και του ΔΝΤ. Κάποιοι φοβούνται και άλλοι προσδοκούν ότι αν οι διαπραγματεύσεις οδηγηθούν σε αδιέξοδο θα προκύψει κυβερνητική κρίση και η χώρα θα μπει σε νέες περιπέτειες. Κάποιοι εκτιμούν ότι μέσα από μια τέτοια εξέλιξη θα κυριαρχήσουν οι δυνάμεις της ακροδεξιάς και άλλοι ελπίζουν ότι θα ανοίξει ο δρόμος για μια γενικότερη κοινωνική αλλαγή μέσα από την αποδέσμευση της χώρας από δεσμά του ευρώ και της Ε.Ε. Όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά: όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων, το μόνο που δεν απειλείται σήμερα είναι η κυβερνητική σταθερότητα.

Η κρίση του πολιτικού συστήματος που οδήγησε στην κυβερνητική αλλαγή δεν ήταν απλά μια κρίση “συναίνεσης” στις συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές, αλλά μια κρίση των σχέσεων εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα που κυβερνούσε την χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν δηλαδή κρίση μηχανισμών εξουσίας. Τα κυβερνητικά κόμματα έχασαν την αξιοπιστία τους ως διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας, ανεξάρτητα αν το περιεχόμενο των “θέσεων” που πρόβαλλαν και συνεχίζουν να προβάλλουν τυγχάνει κάποιας ευρύτερης προσοχής και γίνεται αντικείμενο προβληματισμού ή ακόμα και αποδοχής.

Ο θεός, που τόσο έχει προσεγγίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, να βάλει το χέρι του!

Όταν βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις της χώρας με ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, δεν είναι η κατάλληλη ώρα για ν’ αποτιμήσουμε τις δυνατότητες που έχει η νέα κυβέρνηση να ασκήσει ουσιαστική πίεση στους δανειστές. Τα κυβερνητικά και κομματικά όργανα (υπουργικό συμβούλιο, γραμματεία) είναι καθ’ ύλην υπεύθυνα για τη διεξαγωγή των συνομιλιών και, πάντως, είναι βέβαιο ότι ο πρόεδρος και οι συνεργάτες του καθορίζουν, όπως γινόταν μέχρι σήμερα, την τακτική της διαπραγμάτευσης.

Δυστυχώς, από ορισμένες πλευρές επιχειρείται να αποδοθεί η ευθύνη μιας πιθανής αποτυχίας στο πρόσωπο του υπουργού Γιάνη Βαρουφάκη, το οποίο εγκαλείται ως υπεύθυνος για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων. Ελάχιστοι μέχρι σήμερα είχαν προβληματιστεί για τις δυνατότητες να δώσουμε, με σχετική επιτυχία, μια μεγάλη εθνική, ταξική και πολιτική σύγκρουση με τα όργανα της σκληρά νεοφιλελεύθερης ΕΕ. Ελάχιστοι είχαν μιλήσει για την αναγκαιότητα ενός μαζικού αριστερού κόμματος, ανοιχτού στην κοινωνία, για την ενεργοποίηση των λαϊκών τάξεων ώστε να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα, για τη σημασία ενός σχεδίου έκτακτης ανάγκης για άμεσες δράσεις στον χώρο της οικονομίας. Τέλος, ελάχιστοι είχαν ανησυχήσει για τις «εκκαθαρίσεις» προσώπων και θέσεων που δε χωρούσαν στο σχέδιο της ηγετικής ομάδας και όσων τη στήριζαν ή συναινούσαν.

Κρούγκμαν: Να μην γίνει η ΕΚΤ «συλλέκτης δανείων της Γερμανίας»

Αναδημοσίευση από την "καθημερινή" 

«Οι Γερμανοί πολιτικοί δεν εξήγησαν ποτέ στους πολίτες τους τα "μαθηματικά". Επέλεξαν τον εύκολο δρόμο της ηθικολογίας για την ανευθυνότητα των δανειζομένων», υποστηρίζει σε νέο άρθρο του για την Ελλάδα, στην εφημερίδα «New York Times», ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος, Πολ Κρούγκμαν, εκφράζοντας την ελπίδα ότι «η ΕΚΤ θα ανταποκριθεί στον ρόλο της ως προστάτης της ευρωπαϊκής οικονομίας και των ευρωπαϊκών θεσμών και όχι ως συλλέκτης δανείων της Γερμανίας».

Ο λαϊκός παράγοντας στον δρόμο, η κυβέρνηση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Η χθεσινή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος οργανώθηκε την ίδια μέρα από μια πρωτοβουλια στο facebook:

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΠΕΜΠΤΗ 5/2 ΣΤΙΣ 18:00: Kανένας Εκβιασμός - Αξιοπρέπεια Τώρα!

Χωρίς σημαίες και πανό, χωρίς συνθήματα χαρούμενα πρόσωπα συζητούσαν και σχολίαζαν τα δεδομένα της νέας συγκυρίας που ξεκίνησε με την κυβερνητική αλλαγή. Η ανταπόκριση του κόσμου στην πρόσκληση να κατέβει στην πλατεία υπήρξε μεγάλη, παρ' όλες τις επιφυλάξεις των επιτελείων του ΣΥΡΙΖΑ για την επιτυχία της. Ενδεικτικός ο σχολιασμός της Ε. Λουπάκη το πρωί της ίδιας μέρας στον 105.5. Τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν εμπιστεύονται ακόμα τον λαϊκό παράγοντα, αλλά και αντιστρόφως οι λαϊκές μάζες αν και χαίρονται και πανηγυρίζουν για την κυβερνητική αλλαγή, διατηρούν τις αμφιβολίες τους αν η νέα κυβέρνηση θα καταφέρει να υλοποιήσει τις εξαγγελίες της αλλά και το ποίο θα είναι το περιεχόμενο της “συμφωνίας – γέφυρας”, που είναι ο άμεσος στόχος των διαπραγματεύσεων με τα επιτελεία της ΕΕ. 

Εικόνες από την μεγάλη συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος (5-2-2015)

(για μεγέθυνση κλικ στις εικόνες)

ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΕΤΑΙ Η ΕΚΤ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 11/2

Αναδημοσίευση από το "ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ"

Το πρώτο ηχηρό μήνυμα της δύσκολης διαπραγμάτευσης που έχει μπροστά της η ελληνική κυβέρνηση έστειλε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, καθώς το Διοικητικό της Συμβούλιο αποφάσισε, αιφνιδιαστικά, να μην κάνει αποδεκτά από τις 11 Φεβρουαρίου τα ελληνικά κρατικά ομόλογα και τα ομόλογα με εγγύηση Δημοσίου.

Όπως αναφέρεται σε σχετική επίσημη ανακοίνωση της EKT, η απόφαση του διοικητικού της συμβουλίου είναι απόλυτα σύμφωνη με τους κανόνες, καθώς «δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί σίγουρη η επιτυχής ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης στο πλαίσιο του υφιστάμενου προγράμματος (σ.σ. του μνημονίου).

Το Mega θέλει να τα... φτιάξει με «τρομοκράτη» βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ

Πριν λίγο καιρό, είχαμε θέσει το ερώτημα (εδώ: ο Θ. Καρτερός στο MEGA: Αλήθεια ή ψέμα;) αν είχαν βάση σχετικά με δημοσιεύματα που ανέφεραν ο αρθρογράφος της «Αυγής» και πρώην διευθυντής του «Ριζοσπάστη», θα ενταχθεί ως σχολιαστής στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Mega. Τότε μας είχαν κατηγορήσει ότι διαδίδουμε ψευδείς ειδήσεις και ο ίδιος ο Θ. Καρτερός είναι δηλώσει ότι "δεν υπήρξε τέτοια πρόταση".

Όμως τέτοιες προτάσεις υπήρξαν και μάλιστα αρκετές. Θυμάστε που το Μεγάλο Κανάλι κατηγορούσε τον Βαγγέλη Διαμαντόπουλο, βουλευτή Νομού Καστοριάς, για φίλο της τρομοκρατίας; Last Year αυτά. Πλέον, τον θέλουν στις εκπομπές τους!
Περισσότερα εδώ:

Το Mega θέλει να τα... φτιάξει με «τρομοκράτη» βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ

ο Π. Καμμένος αρνείται να ψηφίσει τη ρύθμιση για την ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών

«Κόκκινες γραμμές» άρχισε να θέτει ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ κ. Πάνος Καμμένος πραναγγέλοντας ότι δεν θα ψηφίσει ενδεχόμενη νομοθετική ρύθμιση για τη χορήγηση της ιθαγένειας σε παιδιά των μεταναστών που αποτελεί δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο υπουργός Αμυνας μιλώντας στον ΑΝΤ1 προδιαγράφοντας την τακτική που θα ακολυοθήσει δήλωσε: «Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είμαστε μία κοινοβουλευτική ομάδα 13 βουλευτών, η οποία αυτή τη στιγμή ψηφίζει ανάλογα με τις αρχές με τις οποίες εξελέγη μέσα στη Βουλή» και λίγο παρακάτω πρόσθεσε: «Εάν λοιπόν ένα νομοσχέδιο είναι αντίθετο προς τις αρχές μας και, ιδίως, τις κόκκινες γραμμές δεν θα το ψηφίσουμε» και στην συνέχεια επισήμανε ότι δεν δέχεται «τα παιδιά των μεταναστών, δηλαδή της δεύτερης γενιάς μεταναστών, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια. Αντιθέτως για αυτά της 3ης γενιάς που μεγαλώνουν εδώ, πηγαίνουν στο στρατό, έχουν ενταχθεί στην πατρίδα και σέβονται τους νόμους και το Σύνταγμα, δεν νομίζω πως υπάρχει κανείς που θα έχει πρόβλημα».

-  Μια αναλυτική ενημέρωση για τους όρους με τους οποίους τίθεται σήμερα το θέμα της ιθαγένειας, στο κείμενο της Αντας Ψαρρά  που δημοσιεύεται στην εφημερίδα των συντακτών: "Δηλώσεις εκ του ασφαλούς για την ιθαγένεια"

Καταργούμε τα μνημόνια...Τι θα κάνουμε με τα διόδια;

Οι θέσεις των ΟΜ Καλάμου, Καπανδριτίου και Ωρωπού,
μέσα και μετά από τη συμμετοχή μας στο Κίνημα ενάντια στα Διόδια

Οι συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών μας δρόμων παραμένουν ένα οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο, όπου συμπράττουν το μεγαλοεργολαβικό κατεστημένο με το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό της διαπλοκής και της κλεπτοκρατίας.

Το καθεστώς ληστείας με τα πιο πυκνά και πιο ακριβά διόδια παγκοσμίως, με σταθμούς -φυλάκια κατοχής τα είχε χαρακτηρίσει πολύ εύστοχα ο σ. Μανόλης Γλέζος- ανά 30χλμ., σε δρόμους πληρωμένους από χρόνια, σε δρόμους-εργοτάξια, σε δρόμους που αν ποτέ ολοκληρωθούν θα έχουν στοιχίσει πολύ ακριβά, σε δρόμους που αποτελούν για πολλές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες τη μοναδική ασφαλή και κατάλληλη λύση για τις καθημερινές μετακινήσεις, πρέπει να ανατραπεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την ανάληψη ουσιαστικά της διακυβέρνησης της χώρας, έχοντας την πολιτική βούληση, οφείλει και μπορεί να δεσμευτεί και θα βρει τους τρόπους να ανατρέψει αυτή τη ζοφερή, παράλογη και άδικη, για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, πραγματικότητα που επικρατεί στους εθνικούς μας δρόμους.

Είμαστε αμετακίνητοι και αταλάντευτοι στις θέσεις μας για ένα πρόβλημα ζωής και θανάτου για εμάς που -ειδικά εδώ στη Β.Α. Αττική και στον αποκλεισμένο από οκτώ σταθμούς διοδίων Δήμο Ωρωπού- κινδυνεύουμε και υποφέρουμε καθημερινά, προσπαθώντας να αποφύγουμε από δρόμους επικίνδυνους το καθημερινό χαράτσι των διοδίων.

Ποιό είναι το σχέδιο της κυβέρνησης για το «κούρεμα» του χρέους;

(13/12/2014 στο ΣΙΝΕ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ)

Η ελληνική κυβέρνηση δεν ζητά πλέον την ονομαστική διαγραφή χρέους, δήλωσε στους Financial Times ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, προτείνοντας αντί του «κουρέματος» ένα «μενού ανταλλαγών χρέους» (menu of debt swaps) με δύο ειδών ομόλογα: Ένα είδος με ρήτρα ανάπτυξης και ένα είδος χωρίς ημερομηνία λήξης.

Η θέση αυτή προβάλλεται σήμερα από πολλά ΜΜΕ ως το σχέδιο της κυβέρνησης για το «κούρεμα» του χρέους. Ενδεικτικά:

το δημοσίευμα της “εφημερίδας των συντακτών”

Δύο ειδών ομόλογα αντί για «κούρεμα» προτείνει η κυβέρνηση

το δημοσίευμα του “in.gr”

Βαρουφάκης: Η Ελλάδα δεν ζητά διαγραφή αλλά ανταλλαγή χρέους

και το δημοσίευμα της “αυγής”

Προτάσεις βιωσιμότητας του χρέους: "Διηνεκή" ομόλογα και ομόλογα με ρήτρα ανάπτυξης

Μεγάλη αντιφασιστική συγκέντρωση στην Αθήνα (31-1-2015)

Το αντιφασιστικό κίνημα λειτουργώντας άμεσα και μαχητικά απέτρεψε τον κίνδυνο η πρώτη διαδήλωση στη θητεία της νέας κυβέρνησης να είναι αυτή της Χρυσής Αυγής. 5.000 διαδηλωτές/τριες υπενθύμισαν με μια ζωντανή, δυναμική πορεία ότι ο αντιφασιστικός αγώνας συνεχίζεται και η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής πρέπει να περάσει στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας». Οι εκλογές έφεραν σε δεύτερο πλάνο την επικείμενη δίκη της Χρυσής Αυγής. Το αντιφασιστικό κίνημα θα συνεχίσει τις κινητοποιήσεις που είχε ξεκινήσει ώστε οι νεοναζιστές να οδηγηθούν σύντομα ενώπιον της δικαιοσύνης. Δημοσιεύουμε σχετικό κείμενο της Ελένης Πορτάλιου:

 ΤΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ 

της Ελένης Πορτάλιου

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα βίαιο κοινοβουλευτικό κόμμα 

Το αντιφασιστικό κίνημα έχει σήμερα ν’ αγωνιστεί για ένα μείζονα στόχο : να ξεκινήσει και να ολοκληρωθεί η δίκη της Χρυσής Αυγής με την καταδίκη της εθνικοσοσιαλιστικής /νεοναζιστικής οργάνωσης. Τότε μόνο θα διαλυθεί οριστικά το μαύρο σύννεφο που βάραινε συνθλιπτικά τη ζωή των μεταναστών/τριων και, όπως είπε η Λορέττα Μακόλιν μια θαρραλέα γυναίκα αγωνίστρια της Ένωσης Αφρικανών Γυναικών, έφυγε ξαφνικά από τον ουρανό της ζωής τους όταν άρχισε η διαδικασία εξάρθρωσης της Χ.Α.