Μέρες που έρχονται: ο οπορτουνισμός του ΚΚΕ την 28η Οκτώβρη στο Δήμο Χαλανδρίου...

παρέλαση του ΚΚΕ στην Πάτρα (28η Οκτώβρη 2014)

Το ΚΚΕ μέχρι τώρα ήταν και παραμένει υπέρμαχος των παρελάσεων στις εθνικές εορτές αλλά προσπαθεί να τους δώσει το δικό του πολιτικό περιεχόμενο. Ενδεικτικό αυτής της πολιτικής το κείμενο “Ονειρεύομαι την παρέλαση...”. Μόνον ο Γ. Χουρμουζιάδης είχε δηλώσει: “Τέρμα οι παρελάσεις!”. Το 2005 δημοσιεύτηκε στον “ριζοσπάστη” ένα σχετικό κείμενο με τον τίτλο “Με όπλο την ταξική ανάλυση, τις ανάγκες του αγώνα” που άρχιζε ως εξής:

“Ξεκίνησε μια συζήτηση για τις παρελάσεις και βεβαίως οι οπορτουνιστές πάλι έδωσαν τα ρέστα τους για το αν πρέπει να γίνονται παρελάσεις ή όχι στις εθνικές εορτές. Αν πρέπει να γιορτάζουμε στις 28 Οκτωβρίου ή όχι. Ειπώθηκε μάλιστα ότι δεν πρέπει να γιορτάζουμε τότε, γιατί το κίνημα ηττήθηκε στην Ελλάδα...”

Αξίζει όμως το διαβάσετε γιατί θα βρείτε ενδιαφέρουσες ομοιότητες με την λογική που την έχουν ενστερνιστεί ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ, όπως για παράδειγμα αυτή εδώ η θέση: “Βεβαίως πρέπει να ανοίξουμε τα θέματα της θρησκείας, της Εκκλησίας, αλλά εδώ εμείς είμαστε ένα Κόμμα σοβαρό, πως θα το ανοίξεις, με ποιο τρόπο, σε ποια στιγμή;” 

«Αυτοί που ξέρουν»

Αναδημοσίευση από το "REDNotebook"

Του Αλέξανδρου Ζαχιώτη

Το κράτος μπορεί να αποδειχθεί ένα πολύ επικίνδυνο πράγμα για τη στρατηγική της Αριστεράς. Όχι μονάχα γιατί βάζει τις οριοθετήσεις που η στρατηγική αυτή προσπαθεί να άρει, αλλά κυρίως γιατί μπορεί να μας βάλει τρικλοποδιές εκεί που δεν το περιμένουμε ή εκεί που θεωρείται «ουδέτερο».

Οδεύοντας προς μια αριστερή διακυβέρνηση το ζήτημα αυτό οφείλει να είναι στο επίκεντρο του προβληματισμού μας. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν αρκούν οι καλές προθέσεις, όπως επίσης γνωρίζουμε ότι τα προγράμματα δεν είναι μονάχα θέσεις και προτάσεις, αλλά οφείλουν να φέρουν ένα ιδιαίτερο πολιτικό και ιδεολογικό βάρος, με άλλα λόγια να μεριμνούν για τις ιδιαίτερες απαιτήσεις που έχει η εφαρμογή τους, τις συγκρούσεις που συνεπάγεται και τον τύπο πρακτικών και σχέσεων που επιφέρει.

Μύθοι και πραγματικότητες της ελληνικής Αριστεράς για την Ουκρανία

Είναι γνωστή η κατάσταση που επικρατεί εντός της Αριστεράς και ο χαρακτήρας και τα όρια των αντιπαραθέσεων. Οι εξελίξεις στην Ουκρανία, τον τελευταίο καιρό αποτελούν πεδίο διαμάχης. Αυτή η αντιπαράθεση αποβλέπει στην τροποποίηση των μικροσυσχετισμών εντός της Αριστεράς στη χώρα μας και γιαυτό συσκοτίζει αντί να ρίχνει φως από μια αριστερή θέση στις εξελίξεις που συμβαίνουν εκεί.

Αφορμή για' αυτό το κείμενο, είναι το δημοσίευμα στο ΠΡΙΝ “Το τέλος των ίσων αποστάσεων στην Ουκρανία”, που είναι ένα από τα χαρακτηριστικά δείγματα αυτής της κατάστασης. Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε – για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις - ότι “ελληνική Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία” είναι μια θετική πρωτοβουλία και εκφράζει την έμπρακτη αλληλεγγύη σε δυνάμεις που πρεσβεύουν εκεί έναν αριστερό κι επαναστατικό προσανατολισμό.

Όμως αυτές οι αριστερές δυνάμεις στην Ουκρανία, ούτε εκφράζουν ούτε εκπροσωπούν τον “αντιφασιστικό αγώνα του λαού της Ουκρανίας” όπως διακηρύσσει το κείμενο στο ΠΡΙΝ, το οποίο υπερασπίζεται την “ορθοδοξία” αυτής της πρωτοβουλίας. Όχι βέβαια γιατί εκεί δεν διεξάγεται ένας ένοπλος αγώνας ενάντια στους φασίστες, ούτε γιατί αυτές οι αριστερές δυνάμεις δεν συμμετέχουν σε αυτόν τον αγώνα. Απλά γιατί δεν είναι αγώνας του “λαού” της Ουκρανίας. Ο λαός της Ουκρανίας είναι διασπασμένος. Ένα κομμάτι αυτού του “λαού” υπερασπίζεται και στρατεύεται στο πλευρό του καθεστώτος του Κιέβου. Ο “λαός” των αντικαθεστωτικών επίσης είναι διχασμένος: Άλλοι αποβλέπουν στην ένταξή τους στο Ρωσικό κράτος (είτε τμήματος, είτε ολόκληρης της Ουκρανίας), άλλοι στην ίδρυση άλλου κράτους, άλλοι στην ομοσπονδοποίηση και άλλοι στην ανατροπή του καθεστώτος του Κιέβου και στην αποκατάσταση της κρατικής ενότητας της Ουκρανίας. Με αυτά τα δεδομένα είναι τουλάχιστον άστοχο να μιλάει κάποιος στο όνομα του “λαού” της Ουκρανίας.

Ευεργέτες ή σύγχρονοι τσιφλικάδες

Η περίπτωση του «Κόστα Ναβαρίνο» της οικογένειας Κωνσταντακόπουλου στη Μεσσηνία: η τεράστια συγκέντρωση γης και η προσέλκυση υψηλού τουρισμού μέσα σε γυαλιστερό πακέτο δημοφιλίας και κοινωνικής προσφοράς. Ερωτήματα για το μέλλον της επένδυσης από τους ζημιογόνους ισολογισμούς.

η συνέχεια εδώ: Αποστολή στη Μεσσηνία

Με τον ύμνο του ΕΑΜ η παρέλαση στο Χαλάνδρι...

Όλη η Ευρώπη γιορτάζει την απελευθέρωση από τους Ναζί στις 9 Μαΐου, ηµεροµηνία που το ελληνικό κράτος συστηµατικά αγνοεί. Είναι το μοναδικό κράτος που έχει βάλει στη θέσης μια άλλη εορτή που αντιστοιχεί στην ημέρα κήρυξης του πολέμου! Συνήθως ως εθνικές εορτές ανακηρύσσονται οι ημέρες της νίκης, δηλαδή της απελευθέρωσης. Η Γαλλία έχει ως εθνική εορτή την 14η Ιουλίου την κατάληψη της Βαστίλης . ΟΙ ΗΠΑ την 4η Ιουλίου είναι η μέρα της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, κλπ, κλπ... Η καθιέρωσή της 28ης Οκτωβρίου έγινε στην χώρα μας από το μετεμφυλιακό κράτος για να γιορτάζουμε το “ΟΧΙ” του Μεταξά και όχι τον αγώνα και την αντίσταση του ελληνικού λαού. 

Η κοινωνία χρειάζεται μια παύση πληρωμών

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Του Σπύρου Λαπατσιώρα

Το χρέος είναι «βιώσιμο» όταν μπορεί να πληρώνεται και αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι μπορεί να πληρώνεται. Η συσχέτιση του χρέους με το ΑΕΠ δεν αποτελεί σαφές κριτήριο «βιωσιμότητας». Η Ισπανία βρέθηκε, προ της χρεοκοπίας το 2011, με δημόσιο χρέος κάτω του 40% επί του ΑΕΠ το 2008, ενώ το αξιόχρεο της Ιαπωνίας (με πάνω από 200% χρέος επί του ΑΕΠ) δεν αμφισβητήθηκε. Μπορεί να κριθεί πιο βάσιμα η «βιωσιμότητα» ενός χρέους, αν εξεταστεί τι πρέπει να πληρώνεται σε σχέση με τα διαθέσιμα χρήματα (τα οποία προέρχονται από έσοδα και δάνεια) κατ’ έτος.

Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι «μη βιώσιμο». Τα χρεολύσια των επόμενων ετών δεν μπορούν, οικονομικά και πολιτικά, να καλυφθούν από τα δημόσια έσοδα. Πηγή πληρωμών θα είναι ο δανεισμός, είτε από διακρατικό θεσμό είτε από την αγορά χρήματος είτε από την ΕΚΤ. Η πρώτη επιλογή δεν είναι πολιτικά εφικτή (στην κλίμακα που απαιτείται) και η τρίτη θεσμικά. Προϋποθέσεις για τον δανεισμό από τις αγορές είναι ένας ορίζοντας «βιώσιμης» ανάκαμψης της οικονομίας και η σημαντική μείωση του «πολιτικού κινδύνου», οι οποίες δεν παρέχονται από την τρέχουσα οικονομική πολιτική. Αποτέλεσμα: η κοινή πεποίθηση ότι το χρέος «δεν θα μπορεί να πληρώνεται», χωρίς εξωτερικές εγγυήσεις πληρωμής. Το ύψος του χρέους επίσης συμβάλλει στον χαρακτηρισμό του ως μη «βιώσιμου», εφόσον με αρκετά αισιόδοξες υποθέσεις θα διατηρείται σε υψηλότατα επίπεδα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Καμαρωτά περνάνε τα σχολεία μας...

Πριν μια δεκαετία: 

Μαθητικές παρελάσεις

Πριν λίγα χρόνια, κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ ζητούσαν την κατάργησή τους:

Την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων ζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ

και κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να την ζητάνε:

Να καταργηθούν οι παρελάσεις

Όμως κάποιοι άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ είχαν διαφορετική άποψη και συνεχίζουν να έχουν:

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: «ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΝΑ ΔΙΕΞΑΧΘΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΠΙΣΗΜΕΣ»!

Kάτι ψιλοπράγματα προσπάθησε να κάνει το ΠΑΣΟΚ για να τις καταργήσει:

Θα βάλει κάποιος τέλος στο αίσχος των μαθητικών παρελάσεων;

Την κατάργηση ζητάει ακόμα και ο Μπουτάρης:

Κατάργηση παρελάσεων: αν όχι τώρα, πότε;

Άλλη μια "μεταγραφική επιτυχία" του ΣΥΡΙΖΑ...

Αυτό που δεν ξέραμε και το μάθαμε σήμερα από δημοσίευμα Κυριακάτικης εφημερίδας –της Realnews- είναι ότι έγινε επίσημη «μεταγραφή» και εδώ και μερικές βδομάδες αποτελεί έναν από τους συμβούλους του Αλέξη Τσίπρα για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Όπως μάλιστα σημειώνει το δημοσίευμα ο Γ. Ρουμπάτης συμμετέχει σε κλειστές συσκέψεις αλλά και σε «ειδικές αποστολές» της ηγεσίας της Κουμουνδούρου προς πρεσβείες στην Αθήνα ή και σε ξένες χώρες!

(από το “ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ”)

Όμως το θέμα δεν είναι νέο. Πριν από τις εκλογές του Μάη, το "Βήμα της Κυριακής" (και συγκεκριμένα, η στήλη "Βηματοδότης") απέδωσε έμμισθο ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ στον δημοσιογράφο Γιάννη Ρουμπάτη. Όπως πληροφορηθήκαμε τότε από τις στήλες της αυγής ( “Η απάντηση του Γιάννη Ρουμπάτη”):

Η ιδέα του κομμουνισμού και ο άλλος κόσμος, ο εφικτός...

Σας προτείνουμε να διαβάσετε δυο κείμενα που έχουν γενικότερο ενδιαφέρον για τους προβληματισμούς που αναπτύσσονται εντός του χώρου της Αριστεράς:

Το ένα να κείμενο είναι των Χρήστου Λάσκου και Ευκλείδη Τσακαλώτου:

Κομμουνισμός, που σημαίνει μετάβαση

και το άλλο είναι μια κριτική των Δημήτρη Δημητούλη και Παναγιώτη Φραντζή:

Αγνώριστος κομουνισμός. Πώς τον βλέπουν οι ευρωκομουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ

το δικό μας σχόλιο:

Άρχισαν τα…όργανα στην παράταξη της Ρένας Δούρου

Μέλη της παράταξης της νέας περιφεριάρχη απείλησαν να καταψηφίσουν τον τροποποιημένο προϋπολογισμό της περιφέρειας που κατατέθηκε προς ψήφιση. Κάμφθηκαν όμως οι ενδοπαραταξιακές αντιρρήσεις και τον προϋπολογισμό υπερψήφισε η παράταξη του πρώην περιφερειάρχη κ. Γιάννη Σγουρού, ο κ. Πέτρος Μαντούβαλος και ο κ. Αντώνης Γάκης από το οικολογικό σχήμα. Καταψήφισε η παράταξη του κ. Γιώργου Κουμουτσάκου, η Λαϊκή Συσπείρωση (στηρίζεται από το ΚΚΕ) και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενώ «παρούσα» ψήφισε η κυρία Μαρία Γιαννακάκη (ΔΗΜΑΡ).

Παραθέτουμε τρία ενημερωτικά κείμενα σχετικά με την ψήφιση του προϋπολογισμού της περιφέρειας Αττικής:

Ισχυρό ράπισμα στις αυταπάτες της Κουμουνδούρου τα αποτελέσματα της ΚΕΔΕ

Πρώτη δύναμη στις εκλογές στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) που διεξήχθησαν σήμερα στην Αθήνα για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου αναδείχτηκε το «Κίνημα Ανατροπής στην Αυτοδιοίκηση» με επικεφαλής τον δήμαρχο Αμαρουσίου Γιώργο Πατούλη, κερδίζοντας 16 στις 31 έδρες και άρα την πλήρη αυτοδυναμία.

Ειδικότερα σε σύνολο 487 ψηφισάντων: έγκυρα: 484, λευκά:3. ΄Ελαβαν:

Η αποκέντρωση: μια κρατική υπόθεση

 
Ο αμερικανός κοινωνιολόγος Ντανιέλ Μπελ έχει εδώ και καιρό εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους η αποκέντρωση συγκεκριμένων αρμοδιοτήτων του κράτους είναι όχι μόνο ευκταία αλλά και απόλυτα απαραίτητη:

«Το κράτος είναι πολύ μεγάλο για να επιλύσει τα μικρά προβλήματα και πολύ μικρό για να επιλύσει τα μεγάλα».

Ο 4ος “πυλώνας” του “προγράμματος της Θεσσαλονίκης” του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ που αναφέρεται στον “θεσμικό και δημοκρατικό μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος” και σαν πρώτο στόχο έχει την “περιφερειακή συγκρότηση του κράτους”. Δεν πρόκειται για μια καινούργια ιδέα, αλλά για παλιά που ήδη εφαρμόζεται σε πολλά καπιταλιστικά κράτη.

Θα σταθούμε στο παράδειγμα της Γαλλίας όπου έγινε πράξη στις αρχές της δεκαετίας του 80 και θα αφήνουμε στους αναγνώστες μας να κάνουν τις συγκρίσεις να να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Εκείνοι την περίοδο οι πλέον φωτισμένοι εκπρόσωποι της γαλλικής αστικής τάξης, κάτω από το βάρος της της πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής που ξέσπασε στο τέλος της δεκαετίας του '60, δεν παραγνώριζαν πλέον τον κίνδυνο που διέτρεχε η ταξική κυριαρχία από τη διατήρηση ενός υπερβατικού συγκεντρωτικού κράτους. Η παντοδυναμία αυτού του κράτους είχε τελικά αποκαλυφθεί ως αδυναμία.

Για την ενότητα της κινηματικής αριστεράς: Το υπόδειγμα της ΕΜΔΥΔΑΣ

(ένα σχόλιο με αφορμή τα“Αποτελέσματα εκλογών ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής 2014”)

Επανειλημμένα έχουμε αναφερθεί ότι η ενότητα της Αριστεράς δεν μπορεί να οικοδομηθεί σήμερα στην βάση ενός “κυβερνητικού προγράμματος”, αλλά μέσα από την συμπόρευση στο κίνημα. Δεν αναφερόμαστε στις ευκαιριακές συμπορεύσεις, που έτσι κι' αλλιώς συμβαίνουν συγκυριακά μπροστά σε συγκεκριμένα ζητήματα, αλλά σε μια σταθερά οργανωμένη δράση μέσα από κοινά συλλογικά πολιτικοσυνδικαλιστικά σχήματα που λειτουργούν με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στους χώρους που είναι υπαρκτές οι κοινωνικές αντιστάσεις. Δυστυχώς αυτή η λογική δεν είναι η κυρίαρχη στους χώρους της Αριστεράς. Όμως υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις, που δείχνουν τον δρόμο...

Η «πρόταση για τον πολιτισμό» του ΣΥΡΙΖΑ και η καταισχύνη της

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"
της Έλενας Πατρικίου,

 ιστορικού της αρχαιότητας, σκηνοθέτριας και μέλους της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

Το κείμενο που αναρτήθηκε διαδικτυακά ως πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τον πολιτισμό ξεσήκωσε την μήνιν και την κατηγορηματική απόρριψη ανθρώπων, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν είναι απλώς εξέχοντες στην τέχνη τους, είναι αποδεδειγμένα Αριστεροί και στην συνείδηση και στην πολύχρονη πολιτιστική πρακτική τους (Νίκος Ξυδάκης, Μισέλ Δημόπουλος, Γιώργος Κουρουπός, Φίλιππος Δρακονταειδής…).

Το Βερολίνο αγοράζει το Παρίσι και το μέτωπο "κατά της λιτότητας" σπάει

Αναδημοσίευση από το "περγάδι"

Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Πίσω από το αυστηρό προσωπείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει πάντα ένα σύνθετο δίκτυο από εξατομικευμένα αντίβαρα που εξαρτώνται από τη σχετική οικονομική ισχύ των διάφορων χωρών, την ικανότητα των υπουργών τους, και φυσικά την "ιστορία" της κάθε εθνικής πολιτικής τάξης.

Μετά την εισαγωγή, ίσως γίνεται πιο κατανοητός, ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εμφανίζεται με δύο πρόσωπα εντελώς διαφορετικά απέναντι στη διαφοροποίηση της Ιταλίας και της Γαλλίας, με την πρώτη να βρίσκεται θεωρητικά εντός των παραμέτρων του Μάαστριχτ (στην πραγματικότητα μόνο ως προς λόγο ελλείμματος / ΑΕΠ που είναι στο όριο του 3 %) αλλά τη Γαλλία να έχει ξεφύγει τελείως (4,4​​%).

Πως τίμησε η Λαμία τον ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ...

Από τοπικά μέσα ενημέρωσης:

1.Ο ΣΥΡΙΖΑ Λαμίας για την απελευθέρωση της πόλης

2.Στο άγαλμα του ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ γιόρτασε τα 70 χρόνια από την απελευθέρωση της Λαμίας ο ΣΥΡΙΖΑ

3.Με θρησκευτική μεγαλοπρέπεια αλλά χωρίς την Αριστερά ο επίσημος γιορτασμός της απελευθέρωσης της Λαμίας

Τι έγραψαν για τον εορτασμό πανελλαδικά ΜΜΕ:

"ΕΝΙΚΟΣ":Οι βουλευτές Φθιώτιδας της ΝΔ κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ

"ΣΚΑΪ":Βουλευτές ΝΔ κατά ΣΥΡΙΖΑ για την απόρριψη του θρησκευτικού συμβολισμού επετείου

Τα ενημερωτικά μέσα του ΣΥΡΙΖΑ:  ΣΙΩΠΗ....

ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ: Με 63 απουσίες δεν ψηφίστηκε τροπολογία για την συμπλήρωση του"προγράμματος της Θεσσαλονίκης" με μερικά σημαντικά και επείγοντα μέτρα.

Όπως είχαμε προβλέψει (Συνεδριάζει σήμερα η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ: Δεν θα ληφθούν και πάλι αποφάσεις για την πολιτική των συμμαχιών), σε αυτή την συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ δεν λήφθηκε συγκεκριμένη απόφαση, αν και απασχόλησε τις εργασίες της έντονα το ζήτημα των συμμαχιών και των συνεργασιών με αρκετούς ομιλητές να καταθέτουν τη διαφωνία τους στην προοπτική συνεργασιών με πρόσωπα ή δυνάμεις που στήριξαν τα προηγούμενα χρόνια την μνημονιακή πολιτική. Πρόταση που κατατέθηκε από την “αριστερή πλατφόρμα” για το συγκεκριμένο θέμα, μετά από διαβούλευση και με την δέσμευση ότι θα συζητηθεί στην επόμενη ΚΕ, αποσύρθηκε.

Επίσης κατατέθηκε εκ μέρους της “αριστερής πλατφόρμας” τροπολογία που αφορούσε στη συμπλήρωση του άμεσου προγράμματος που εξήγγειλε ο Α. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη, με τα παρακάτω επείγοντα μέτρα:

ο Σερζ Λατούς στην Νομική (video 18/10/2014)

Διοργάνωση: Ακυβέρνητες Πολιτείες - Κοινωνικός Χώρος ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΣ - Η Εφημερίδα των Συντακτών - Συν Άλλοις - Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων

Δελτίο Τύπου:

Επανιδρύοντας την κοινωνία

Αποανάπτυξη – Άμεση δημοκρατία – Αυτοδιαχείριση

Οι κοινωνίες θεμελιώθηκαν πάνω σε αντιλήψεις που επέτρεπαν στα μέλη τους να νοηματοδοτήσουν ό,τι γινόταν μέσα και έξω από αυτές. Αυτοί οι «θεσμοί» –καρπός του συλλογικού φαντασιακού– ονομάζονταν πνεύματα, πρόγονοι, ήρωες, θεοί... Στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες, τη θέση τους πήρε η αειφόρος ανάπτυξη των κερδών, η δικτατορία των οικονομικών δεικτών, η επιστημονική εκμετάλλευση ανθρώπου και φύσης. Η ακλόνητη πίστη στην οικονομική μεγέθυνση, τη δύναμη της τεχνολογίας και την ανάπτυξη είναι η έκφραση της φαντασίωσης για μια ορθολογική κυριαρχία επί του κόσμου, για να εδραιώσει την αδίστακτη εξουσία πάνω στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία των ανθρώπων, η οποία όμως απειλεί πια την ίδια την επιβίωσή του. Είναι ανάγκη να σπάσει αυτό το φαντασιακό, για να πετύχουμε την αυτονομία, ανακτώντας τη συνείδηση της επαναστατικής μας δύναμης για τη δημιουργία νέων θεσμών.

Συνεδριάζει σήμερα η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ: Δεν θα ληφθούν και πάλι αποφάσεις για την πολιτική των συμμαχιών

Έχει τελείως διαφορετική πολιτική σημασία αν η κυβέρνηση θα φύγει κάτω από την πίεση ενός μαζικού κινήματος ή αν καταρρεύσει από τις δικές της αντιφάσεις. Όμως, τα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ, εγκλωβισμένα σε ένα άκρατο κοινοβουλευτικό κρετινισμό, δεν ασχολούνται με αυτό το κρίσιμο ζήτημα. Το ενδιαφέρον τους επικεντρώνεται στο σχεδιασμό κάποιων κινήσεων στο επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής και στο πως ο κομματικός μηχανισμός θα ετοιμαστεί για την εκλογική μάχη.

Το βασικό πολιτικό εργαλείο χάραξης αυτών των πολιτικών είναι  η ανάλυση των στοιχείων των δημοσκοπήσεων. Με βάση λοιπόν αυτές τις δημοσκοπήσεις, διαφαίνεται μια πιθανότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η ελπίδα αυτής της αυτοδυναμίας τροποποιεί τους εσωκομματικούς συμβιβασμούς, χαμηλώνει τους τόνους της αντιπαράθεσης και αφήνει ανοικτό το ζήτημα των συμμαχιών.

Η κ. Παναγιωταρέα δεν γνωρίζει ούτε καν τον ... “εθνικό ύμνο”!

του Κ.Η.

Όλο και κάτι θα έχει πέσει στο μάτι σας για την κυρία Άννα Παναγιωταρέα που τέθηκε πρόσφατα επικεφαλής ειδικής επιτροπής για την επικοινωνιακή διαχείριση των έργων και των δράσεων του υπουργείου Πολιτισμού και ανέλαβε την Ταφική Εκπροσώπηση της ανασκαφής στην Αμφίπολης. Αν αγνοείτε το θέμα, δείτε την παρακάτω γελοιογραφία για να πάρετε μια μυρουδιά:


Πολλά γράφτηκαν για τα νέα κατορθώματά της. Δεν θα ασχοληθούμε όμως με αυτά αλλά με κάτι που έγραψε η ιδία από την νέα αυτή θέση που ανέλαβε και πέρασε απαρατήρητο. Είναι ένα κείμενο με τον τίτλο "Οι «Αμφιπόλεις» του μέλλοντός μας" που δημοσιεύτηκε στον Ε.Τ. και στην προσωπική της σελίδα στο facebook (27 Αυγούστου) εδώ: https://www.facebook.com/annapanagiotarea/posts/862365763781741. Μην το ψάξετε εκεί γιατί μετά από λίγες μέρες εξαφανίστηκε. Όμως τότε αναδημοσιεύτηκε στον ηλεκτρονικό τύπο και μπορείτε να το βρείτε ακόμα, όπως εδώ "Η Άννα Παναγιωταρέα, κάτω από τέντα στον τάφο της Αμφίπολης, γράφει για τις ανασκαφές". Σε αυτό το κείμενο, μεταξύ άλλων γράφει:

Χουντικοί οργανώνονται στην ΝΔ και την στηρίζουν ενάντια στην “χρυσή αυγή”

“Τέλος κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να διανοηθεί ότι τα στελέχη της Επταετίας και ενδεχομένως και μέλη των οικογενειών τους, θα έδιναν την ψήφο τους σε μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι πιστεύουν στον Εθνικοσοσιαλισμό και εξυμνούν τον Χιτλερισμό!

Και αυτό για έναν απλό λόγο: Γιατί τα στελέχη του Στρατού που πρωτοστάτησαν στην Επταετία,- ανεξάρτητα αν έπραξαν σωστά ή λάθος τότε- άλλοι ως ευέλπιδες και άλλοι ως χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί, πολέμησαν με γενναιότητα και ηρωισμό κατά των Ιταλογερμανοβουλγάρων εισβολέων και στη συνέχεια στελέχωσαν και καθοδήγησαν την Εθνική Αντίσταση!

Κατά συνέπεια μπορούν να διανοηθούν ότι θα ψηφίσουν ένα κόμμα που έχει ως κυρίαρχη ιδεολογία τον Ναζισμό; Ας το σκεφτούν λιγάκι…”

Απόσπασμα από το κείμενο του Στέφανου Αναγνώστου (16 Ιουνίου 2012):

“Τι πρέπει να γνωρίζουμε, για ΣΥΡΙΖΑ, ΚΑΜΜΕΝΟ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ λίγο πριν ψηφίσουμε”

Σήμερα ο Στέφανος Αναγνώστου έχει αναλάβει τη θέση του γενικού γραμματέα Μέσων Ενημέρωσης. Περισσότερα γι' αυτό το θέμα εδώ:

Νέος Μπαλτάκος στην κυβέρνηση

Ο "Παγκόσμιος μινώταυρος" του Γιάννη Βαρουφάκη

της Ελένης Πορτάλιου 

ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΔΙΕΞΟΔΟΥ

Ο «ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ» ΤΟΥ ΓΙΑΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ

Η συζήτηση γύρω από τα χαρακτηριστικά της Κρίσης που ξεκίνησε από το Κραχ του 2008 και μεταφέρθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση πολύ γρήγορα, οδηγώντας τη χώρα μας σε μια πολύπλευρη καταστροφή, της οποίας οι επιπτώσεις συνεχώς πολλαπλασιάζονται, δεν γίνεται με όρους κατανόησης των αιτίων και του βάθους της. Υπάρχει μια ιδιότυπη άρνηση της πραγματικότητας από την αντιπολίτευση. Πάνω σ’ αυτήν οικοδομούνται (συγκρατημένες) προσδοκίες των λαϊκών τάξεων, οι οποίες, μετά από δύο χρόνια πολυμέτωπων αγώνων και μαζικότατων κοινωνικών/πολιτικών συγκρούσεων, παραμένουν σε κατάσταση αναμονής. Όμως η έξοδος από την κρίση έχει ως βασική προϋπόθεση την ουσιαστική εμπλοκή τους τόσο ως κοινωνικών υποκειμένων που συγκροτούνται συλλογικά για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους όσο και ως παραγωγικών δυνάμεων που θα αναλάβουν την παραγωγική ανασυγκρότηση/μετασχηματισμό της χώρας και την κοινωνική ανασύσταση σε νέες βάσεις.

Ο πολιτικός λόγος της αντιπολίτευσης και συγκεκριμένα του ΣΥΡΙΖΑ που θα συνθέσει την εναλλακτική λύση επικεντρώνεται στην αποδόμηση της κυβερνητικής πολιτικής - την οποία οι λαϊκές τάξεις γνωρίζουν πολύ καλά μέσα από τραγικές εμπειρίες - και ελάχιστα σ’ ένα σχέδιο που δεν θα περιορίζεται σ’ ένα ασαφές δέον γενέσθαι αλλά θα δοκιμάζει τους στόχους απέναντι στην κυρίαρχη ευρωπαϊκή και εθνική πραγματικότητα και θα αναζητά πραγματικές δυνατότητες εξόδου από την Κρίση, στη βάση μιας ευρείας, ενεργού κοινωνικής συμμαχίας για την επιτυχή έκβαση των αναπόφευκτων συγκρούσεων.

Η αποχή του ΠΑΜΕ απ’ τη συγκρότηση του προεδρείου της ΑΔΕΔΥ φαίνεται ότι δεν είναι θέμα αρχής!

Στη συνεδρίαση της Ε/Ε της ΑΔΕΔΥ για τη συγκρότηση του προεδρείου της, ο Γρηγόρης Καλομοίρης, στέλεχος του ΜΕΤΑ, έθεσε υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου και έλαβε επτά(7) στους δεκαεπτά(17) ψήφους (3 του ΜΕΤΑ, 2 των Αριστερών Συσπειρώσεων και 2 της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής), με αποτέλεσμα να μην εκλεγεί. Σε αυτό το θέμα αναφέρεται η ανακοίνωση του ΜΕΤΑ:

ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Τέλος εποχής, αμηχανία για το μέλλον

 Αναδημοσίευση από την "εποχή"

του Κρίτωνα Ηλιόπουλου

Οι εκλογές στη Βραζιλία της περασμένης Κυριακής δείχνουν να επιβεβαιώνουν το αργό και επώδυνο τέλος μιας εποχής, για όλη τη Λατινική Αμερική, και τη δυστοκία, την αμηχανία και την αγωνία για την επόμενη.

Το 41% ψήφισε πάλι για πρόεδρο την Ντίλμα Ρουσέφ και το ιστορικό Εργατικό Κόμμα (ΡΤ), όχι πλέον με ελπίδα αλλά με φόβο. Τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα έχουν τη βεβαιότητα ότι οι αντίπαλοι της Ρουσέφ θα είναι πολύ χειρότεροι. Ωστόσο, το ΡΤ έχασε αρκετά. Καταρχάς έχασε σε απόλυτους αριθμούς, 4 εκατομμύρια ψήφους που όμως δεν πήγαν σε κανέναν από τους αντίπαλους αλλά οι περισσότεροι πήγαν σε αποχή, λευκά και άκυρα. Το συμπέρασμα βγαίνει από τα ποσοστά και τις ψήφους του δεύτερου και του τρίτου κόμματος, το PSDB με τον Αέσιο Νέβες και το PSB με τη Μαρίνα Σίλβα. Και τα δύο κόμματα, με σαφώς δεξιές πολιτικές θέσεις, πήραν περίπου τα ίδια ποσοστά και αριθμό ψήφων με τις εκλογές του 2010, δηλαδή 33% ο Νέβες και 22% η Σίλβα. Ωστόσο, η επανεκλογή της Ντίλμα Ρουσέφ είναι δύσκολη, και πολύ περισσότερο διότι πιθανόν η Μαρίνα Σίλβα να υποστηρίξει ανοιχτά τον Αέσιο Νέβες. Επιπλέον, το Εργατικό Κόμμα είχε μια πολύ σημαντική ήττα στη μεγαλύτερη και σπουδαιότερη οικονομικά πολιτεία, το Σάο Πάουλο, που ήταν και το επίκεντρο των μεγάλων διαδηλώσεων του 2013. Ο υποψήφιος του ΡΤ βγήκε τρίτος με μόλις 16%, ενώ πρώτος με μεγάλο ποσοστό βγήκε για 4η θητεία ο δεξιός Άλκμιν, κατηγορούμενος για πολλά σκάνδαλα και δεύτερος ο επίσης δεξιός Π. Σκαφ... πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων!!

Κρίμα! Έχασε ο Βενιζένος την εκλογική του βάση και ο Πουλάκης την "ηγεμονία" στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης...

Διακόσια περίπου στελέχη, κυρίως του συνδικαλιστικού τομέα του ΠΑΣΟΚ, από όλους τους κοινωνικούς φορείς συγκεντρώθηκαν χθες στο ξενοδοχείο Τιτάνια προκειμένου να συγκροτήσουν μια πολιτική κίνηση για να εκφράσουν ένα νέο ρεύμα σκέψης που θα κινηθεί στο χώρο της ευρύτερης σοσιαλδημοκρατίας ξεπερνώντας την αντιπαράθεση βενιζελικών-παπανδρεϊκών.

Περισσότερα για αυτή την κίνηση [εδώ]

Όμως η κίνηση αυτή δεν ήρθε ξαφνικά. Από τον Ιούλιο την είχε προαναγγείλει ο Β. Βαλασόπουλος δήμαρχος της Ηλιούπολης. Τότε με ανοιχτή επιστολή είχε καλέσει τους άλλους εκλεγμένους δημάρχους να συνταχθούν στην ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς. Μεταξύ των άλλων έγραφε:

 Τα παραδοσιακά κόμματα της κεντροαριστεράς καταποντίζονται εκλογικά, την ίδια στιγμή που τα στελέχη τους στους μαζικούς χώρους επιτυγχάνουν ποσοστά που θυμίζουν άλλες εποχές και εκλέγονται περισσότεροι από 100 Δήμαρχοι προερχόμενοι από τον χώρο αυτό.

Συζητώντας για ένα "Η"...

Η ανάταση του λαϊκού φρονήματος είναι που μπορεί να απελευθερώσει δυνάμεις, να μεταβάλει την κλίμακα του εφικτού, να νικήσει δυσκολίες, να συμβάλει καθοριστικά στην υπέρβαση διλημμάτων και στον αφοπλισμό πιέσεων και τυχόν εκβιασμών.

Έτσι, η πολιτική και οικονομική αδυναμία της χώρας μας και η θέση ισχύος των δανειστών και της τρόικας μπορεί να αντιρροπιστεί μόνο από τη δύναμη και την ορμή ενός λαϊκού ρεύματος σωτηρίας της χώρας και διεκδίκησης μιας άλλης πορείας.

Από το κείμενο του Δημήτρη Κοδέλα:

 Φρόνιμα ή φρόνημα;

Και μια κριτική:

Δεν πάμε καλά όταν βάζουμε την ουρά κάτω από τα σκέλια μπροστά στον Άδωνη...

Η γλώσσα όμως κόκκαλα δεν έχει... Σχολιάζοντας στην εκπομπή του ο Κώστας Αρβανίτης την προειδοποίηση των τεχνικών ότι θα απεργήσουν αν δεν πληρωθούν τα καθυστερούμενα, κόλλησε τη λέξη εκβιασμός. Εκβιασμό δεν τον λες, αλλά τον λες. Κάπως έτσι. Με αποτέλεσμα να την αρπάξει ο Άδωνις, να την "πειράξει" καταλλήλως, και να την κάνει πολιτικώς λαμπίκο: Ο Αρβανίτης και ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν μαζί μου ότι απεργία ίσον εκβιασμός!

(Από το κείμενο του Θανάση Καρτερού “Κόκκινο πανί”)

Βεβαίως και η απεργία είναι εκβιασμός. Και μάλιστα θεσμικά κατοχυρωμένο δικαίωμα  συγκυριακού εκβιασμού, που κατακτήθηκε μέσα από πολλούς αγώνες, απέναντι στο διαρκή ταξικό εκβιασμό των αφεντικών.

Η απάντηση του Α. Μπαλτά στο κείμενό μας " Από τον "δημοκρατικό δρόμο στον σοσιαλισμό" στην οικοδόμηση του "εθνικού ηγέτη"

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Αριστείδη Μπαλτά

Κείμενα που εγείρουν ενστάσεις χωρίς να δημαγωγούν ή να διαστρεβλώνουν σπάνια εμφανίζονται στα καθ' ημάς. Αλλά τότε αποβαίνουν γόνιμα γιατί ανοίγουν δρόμο για την αναγκαία συν-ζήτηση. Τέτοιο είναι το κείμενο του Γιώργου Καλαντζόπουλου ("Από τον 'δημοκρατικό δρόμο στον σοσιαλισμό' στην οικοδόμηση του 'εθνικού ηγέτη'", "Αυγή", 25.9.2014) που συσχετίζει δύο δικά μου ("Καθαρές κουβέντες", "Αυγή", 17.4.2011 και "Από τις Βρυξέλλες στο έθνος", "Αυγή", 15.8.2014) ασκώντας τους έντονη κριτική.

Τα κείμενα όντως συνδέονται. Αναφέρονται και τα δύο στην έννοια της εθνικά ηγετικής πολιτικής δύναμης και, κατά συνεκδοχή, στον επικεφαλής αυτής της δύναμης, τον "εθνικό ηγέτη". Αλλά επίσης απέχουν. Κατά τριάμισι χρόνια ενός άκρως πυκνού πολιτικού χρόνου.

Το 2011 ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούσε δύναμη μικρή. Το άρθρο μου ήθελε να εντοπίσει τότε, εν μέσω κρίσης, ένα πολιτικό κενό: την απουσία μιας αστικής ηγετικής δύναμης που θα είχε συμφέρον και βούληση να αντισταθεί στην καταστροφή. Το γιατί αυτής της απουσίας δεν ήταν αντικείμενο του άρθρου. Αλλά το ερώτημα παραμένει και η επαρκής απάντηση είναι εξαιρετικά σημαντική για να καταλάβουμε από πού ερχόμαστε και προς τα πού πορευόμαστε.

Όταν οι “διαφημιστές” του ΣΥΡΙΖΑ αλλοιώνουν την πολιτική γραμμή του ΣΥΝασπισμού...

(με αφορμή την μπροσούρα “ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – Ένα σχέδιο ελπίδας, προοπτικής και δικαιοσύνης για την έξοδο από την κρίση”)

 Δ. Παρεμβάσεις για τη θεσμική και δημοκρατική ανασυγκρότηση του κράτους.

(από την ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ Ι. ΒΕΛΛΙΔΗΣ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 13/9/2014)

  Ο ίδιος ΠΥΛΩΝΑΣ  στην μπροσούρα του προγράμματος που εκδόθηκε και μοιράζεται από τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται ως εξής:

4ος ΠΥΛΩΝΑΣ: Το πρόγραμμά μας για τον θεσμικό και δημοκρατικό μετασχηματισμός του πολιτικού συστήματος.

Την πολιτική σημασία αυτής της αυθαίρετης ταύτισης του “κράτους” με το “πολιτικό σύστημα” δεν χρειάζεται να την σχολιάσουμε σοβαρά, γιατί πρόκειται για παπάρα περιωπής και αυτοί που την έκαναν απλά δεν έχουν καμία σχέση με οποιαδήποτε στοιχειώδη κουλτούρα της Αριστεράς. Το ερώτημα είναι διπλό: Πως βρέθηκαν σε αυτή την θέση να αναλαμβάνουν τέτοιες υπεύθυνες κομματικές εργασίες αλλά και πως δεν βρέθηκε κανένας άλλος να τους επισημάνει αυτή την παραποίηση;

Η νεοφιλελεύθερη πολιτική “ανισόμετρης ανάπτυξης” της ΕΕ οδηγεί σε νέου τύπου “τοπικές αναδιπλώσεις”...

 Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Υπέρ του δημοψηφίσματος για ανεξαρτησία της Καταλωνίας η Μπαρτσελόνα

Η παγκοσμιοποίηση είναι ένα φαινόμενο ταυτόσημο με την δημιουργία νέων “καπιταλιστικών ολοκληρώσεων” χάριν των οποίων “τα κράτη – έθνη” απεμπολούν κυριαρχικά τους δικαιώματα. Ο δρόμος της συγκρότησης της ΕΕ ως μια νέα “καπιταλιστική ολοκλήρωση” περνάει μέσα από την γενίκευση του φαινομένου της “ανισόμετρης ανάπτυξης”, όχι μόνον στο επίπεδο της αντίθεσης ανάμεσα στις χώρες του Βορά και του Νότου, αλλά και στο εσωτερικό των “εθνών – κρατών”. Στη χώρα μας αυτή η πολιτική έχει επιβληθεί τόσο με τα “ευρωπαϊκά προγράμματα” που δεν υπόκεινται σε κανένα “κεντρικό σχεδιασμό” του ελληνικού κράτους, όσο και με το “πρόγραμμα Καλλικράτης” που θεσμοθετεί πλέον αυτή την πολιτική ως κρατική λειτουργία. Σε άλλες χώρες η πολιτική αυτή έχει επιβληθεί με άλλες ανάλογες μορφές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις: Οι γόρδιοι δεσμοί λύνονται ή κόβονται;

 Αναδημοσίευση από την "ίσκρα"

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Στη ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε τις «προγραμματικές αιχμές» του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει της τελικής σύγκρουσης για την κυβερνητική εξουσία.Έχει σημασία το ερώτημα ποιες από αυτές τις «αιχμές» προκάλεσαν θετικές αντιδράσεις στις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, επιταχύνοντας έτσι, πραγματικά, τις πολιτικές εξελίξεις. Η απάντηση είναι αυτονόητη, σχεδόν χειροπιαστή: οι δεσμεύσεις για την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, για επαναφορά της 13ης σύνταξης, για το αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για την κατάργηση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης.

Μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, με κέντρο την εργατική τάξη και τις φτωχές λαϊκές μάζες, βλέπει στις δεσμεύσεις την οικονομική-κοινωνική θέση της, για πρώτη φορά μετά την καταστροφική εποχή των μνημονίων, αν η Αριστερά κατακτήσει την κυβερνητική εξουσία. Πρόκειται για έναν πανίσχυρο «κινητήρα», που μπορεί να παραγάγει «πολιτική ενέργεια» ικανή να κάμψει την υποστήριξη της ντόπιας κυρίαρχης τάξης και των δανειστών προς την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν σε αυτές τις δεσμεύσεις κυρίως την ανάδειξη της «ταξικής μονομέρειας» της ριζοσπαστικής Αριστεράς, το σεβασμό στο ευρύτερο πρόγραμμα που αποφάσισε το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλοι θεωρούν ότι πρόκειται για μια πρόταση που αφενός προκαλεί την ικανοποίηση των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, αφετέρου θα διασφαλίζει τις συνθήκες μιας ευρύτερης συμμαχίας «επανεκκίνησης της οικονομίας».

Μυαλό δεν έχουν στην Κουμουνδούρου; Ή, μήπως, έτσι σκοπεύουν να κυβερνήσουν...

Αναδημοσίευση από την “εφημερίδα των συντακτών”

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως οι ηχολήπτες της ΕΤΕΡ έχουν δίκιο να διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους, δεν το συζητάμε καν. Πολύ περισσότερο όταν τα ζητούν από τον «105.5 Στο Κόκκινο», ένα ραδιόφωνο της Αριστεράς που πρέπει να είναι, αλλά και να φαίνεται, τίμιο.

Για την απεργία των τεχνικών στον «105.5 Στο Κόκκινο», ο λόγος. Η απεργία προκηρύχθηκε την Τετάρτη αλλά τελικά ανεστάλη την Κυριακή το βράδυ αφού η ΕΤΕΡ (το συνδικαλιστικό τους όργανο) έλαβε διαβεβαιώσει πως θα εξοφληθούν τα χρωστούμενα των δύο μηνών. Είχαν προλάβει βέβαια να πληρωθούν τον Αύγουστο, έμενε μόνο ο Σεπτέμβρη. Να σημειώσουμε πως όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στον σταθμό είναι απλήρωτοι, μόνο οι τεχνικοί (λόγω ισχυρού και δυναμικού σωματείου) πήραν ό,τι πήραν αφού, πρώτα, «απείλησαν» με απεργία.

Την απεργία αυτή θεώρησε ο Κώστας Αρβανίτης εκβιαστική κίνηση. «Εκβιασμό δεν το λες. Αλλά το λες, ρε παιδί μου! Πώς να το πω...» είπε το πρωί στην εκπομπή του, τη «Φυλή των Φίλων». Ατυχής η έκφραση, ούτε συζήτηση. Δεν το λες και μάλιστα on air. Άρπαξε την ευκαιρία η ΕΤΕΡ: «Είναι η απεργία εκβιασμός; Είναι κάθε απεργία εκβιασμός; Είναι μερικές απεργίες εκβιασμός και ποιες είναι αυτές;».

Βαρουφάκης, ποιός Βαρουφάκης;

Ο Π. Σκουρλέτης θα αναρωτηθεί και πάλι: "Βαρουφάκης, ποιός Βαρουφάκης;" μετά την χθεσινή κριτική του Γ. Βαρουφάκη προς την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ;

Το χαρούμενο και λυπηρό στρίμωγμα της Aριστεράς

...Ο ανεξέλικτος μικροαστός, χωρίς εγερτικό σθένος, χωρίς καμιά πολιτική ποιότητα, παραγγέλνει από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό που του λείπει. Ασφάλεια και φράγκα. Ανασυγκροτεί μια συντηρητική νοοτροπία, μια υπερδεξιά πλαστικότητα. Όχι την καιροσκοπική που ξέρουμε, ούτε αυτή που διακρίναμε πίσω από τις επιστρώσεις του νεόπλουτου τυχοδιωκτισμού. Αλλά μια πιο μίζερη και καταθλιπτική πολιτική «ευλυγισία», εξίσου δουλική και στασιμοποιητική με τις παραδοσιακές.

Έτσι βέβαια γράφεται η ιστορία. Αυτά τα άθλια υπήρξαν τα υλικά της. Ο Μαρξ θεμελίωσε την ανάγκη ως μοχλό της (το πήρε κι ο ΣΥΡΙΖΑ και το πιπιλίζει). Ποια όμως ανάγκη; Γιατί δεν υπάρχουν ανάγκες εκτός ιστορίας, αλλά η κάθε περίοδος συγκροτεί τις δικές της ιεραρχήσεις. Ολόκληρο το δικό μας οικοδόμημα βασίζεται σε ψευδοανάγκες, σε πολιτισμικές επιστρώσεις, όπου ο μικροαστός νομίζει, θεωρεί, παρανοεί. Ως γνωστόν ανάγκη γι' αυτόν υπήρξε η κοινωνική εγγραφή μέσα απ' την καταναλωτική επέκταση, τη μεγέθυνση...

Απόσπασμα από το κείμενο του Δημήτρη Σεβαστάκη στην "αυγή": 

Το χαρούμενο και λυπηρό στρίμωγμα της Aριστεράς

ΔΗΜ.ΑΡ. και ΣΥΡΙΖΑ συγκλίνουν προγραμματικά!

4 χρόνια πριν:

Κουβέλης-Παπαδημούλης:
υπέρ Τσίπρα, κατά συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ
(για να θυμούνται οι παλιοί και
να μαθαίνουν οι νέοι...)

Μην πέφτετε από τα σύννεφα. Αν δεν μπορείτε να φανταστείτε  πως ένα κόμμα που συμμετείχε σε  μνημονιακή κυβέρνηση, μπορεί να συγκλίνει προγραμματικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, διαβάστε το άρθρο που δημοσιεύεται στην "αυγή":

 ΔΗΜ.ΑΡ. και ΣΥΡΙΖΑ συγκλίνουν προγραμματικά

Όπως είχαμε γράψει (μια απάντηση στον Ευκλείδη Τσακαλώτο):

Οι πραγματικές διαφορές ως προς την εκάστοτε κυρίαρχη “πολιτική γραμμή” του ΣΥΝασπισμού, δεν συγκροτούσαν διαφωνίες πάνω στην “στρατηγική” αλλά την “ταχτική”. Γιαυτό εξάλλου σήμερα η ηγεσία του ΣΥΝασπισμού (της ριζοσπαστικής Αριστεράς) έχει ανοικτές τις αγκάλες της, έτοιμη να υποδεχτεί τον Φώτη Κουβέλη, ως τον “άσωτο υιό” στο πατρικό του σπίτι...

 

«Λαπαβίτσας; Ποιος Λαπαβίτσας;»: Κι όμως, δεν φταίει ο Σκουρλέτης

  Ο Π. Σκουρλέτης  απευθυνόμενος σε δημοσιογράφο του MEGA, ο οποίος του έκανε ερώτηση σχετικά με την κριτική στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά από τον κ. Λαπαβίτσα είπε δεικτικά: «Συγγνώμη, δικοί μας άνθρωποι, νόμιζα ότι λέτε για στελέχη… Ο κ. Λαπαβίτσας είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει ασκήσει δριμύτατη κριτική στο πρόγραμμά μας και σε ό,τι έχουμε πει. Διαφωνεί με όλη την ανάλυση που κάνουμε στο ζήτημα της κρίσης. Γιατί επικαλείστε.. Ακούω και από τα ρεπορτάζ.. μα ο κ. Λαπαβίτσας… Μα ο κ. Λαπαβίτσας είχε υποστηρίξει τον κ. Αλαβάνο, ήταν από εκείνες τις δυνάμεις της αριστεράς που έχουν μια άλλη αντίληψη για την Ευρώπη.. Έτσι δεν είναι;.. Τώρα πώς το επικαλείστε;»

 
Η κυνική αποκήρυξη του Κώστα Λαπαβίτσα από τον εκπρόσωπο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Πάνο Σκουρλέτη, μπορεί να σοκάρει τους αφελείς, αλλά δεν αποτελεί έκπληξη.

Μπορεί ο Κ.Λαπαβίτσας να στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να αρθογραφεί υπέρ της λύσης ΣΥΡΙΖΑ (κριτικάροντας πλευρές του προγράμματός του), μπορεί έμμεσα να καλεί όλη την Αριστερά σε συμπαράταξη με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την κρίσιμη ώρα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα αρνηθεί ότι τον γνωρίζει. Θα αρνηθεί ότι συνομιλούσε μαζί του τακτικά και συντεταγμένα, θα αρνηθεί ότι τον χρησιμοποίησε για να μαζέψει ψήφους από τα αριστερά της, θα αρνηθεί ότι εκμεταλλεύτηκε το κύρος και τις απόψεις του για να αποσυμπιέσει την υπαρκτή δυσπιστία του κόσμου της Αριστεράς απέναντι στο ευχολόγιο που ο ΣΥΡΙΖΑ βαφτίζει πρόγραμμα.

Ο Κ. Δουζίνας μπερδεύει την Ισπανία με την Ελλάδα...

Η Αυγή δημοσίευσε ένα ενδιαφέρον άρθρο του Κ. Δουζίνα. Διαβάστε το με δύο μόνον διορθώσεις:

Όπου γράφει Ελλάδα βάλτε στην θέση του Ισπανία, και όπου γράφει ΣΥΡΙΖΑ βάλτε στην θέση του PODEMOS:

Το ραντεβού της αριστεράς με την ιστορία

“Το χρυσάφι τα παιδιά το ‘χουνε κρύψει από καιρό”

Η εμφάνιση του “ινδιάνου” Γιάννη Αγγελάκα πρέπει να εξόργισε τις αρχές, γιατί εμφανίστηκε στη σκηνή ένας άντρας των ΜΑΤ και τον συνέλαβε, προσφωνώντας τον “κωλόγρια”. Όταν έφυγαν και ο ΜΑΤατζής επέστρεψε με σημαία της ΝΔ, ήταν ξεκάθαρο πια πως ο Μπαλούρδος έψαχνε για φασαρίες.

περισσότερα εδώ: 

“Το χρυσάφι τα παιδιά το ‘χουνε κρύψει από καιρό”

Οι Ρομά παραμένουν Χαλάνδρι, οι κατεδαφίσεις έγιναν...

video από την κατεδάφιση (1-10-2014)

1. Εκτονώθηκε η ένταση στον καταυλισμό των Ρομά με την αποφασιστική συμβολή της Δημοτικής Αρχής.

2. Δελτίο τύπου του δήμου Χαλανδρίου για τις κατεδαφίσεις στον καταυλισμό των Ρομά