Αναρτήσεις
του Κ.Η.
Όλο και κάτι θα έχει πέσει στο μάτι σας για την κυρία Άννα Παναγιωταρέα που τέθηκε πρόσφατα επικεφαλής ειδικής επιτροπής για την επικοινωνιακή διαχείριση των έργων και των δράσεων του υπουργείου Πολιτισμού και ανέλαβε την Ταφική Εκπροσώπηση της ανασκαφής στην Αμφίπολης. Αν αγνοείτε το θέμα, δείτε την παρακάτω γελοιογραφία για να πάρετε μια μυρουδιά:
Πολλά γράφτηκαν για τα νέα κατορθώματά της. Δεν θα ασχοληθούμε όμως με αυτά αλλά με κάτι που έγραψε η ιδία από την νέα αυτή θέση που ανέλαβε και πέρασε απαρατήρητο. Είναι ένα κείμενο με τον τίτλο "Οι «Αμφιπόλεις» του μέλλοντός μας" που δημοσιεύτηκε στον Ε.Τ. και στην προσωπική της σελίδα στο facebook (27 Αυγούστου) εδώ: https://www.facebook.com/annapanagiotarea/posts/862365763781741. Μην το ψάξετε εκεί γιατί μετά από λίγες μέρες εξαφανίστηκε. Όμως τότε αναδημοσιεύτηκε στον ηλεκτρονικό τύπο και μπορείτε να το βρείτε ακόμα, όπως εδώ "Η Άννα Παναγιωταρέα, κάτω από τέντα στον τάφο της Αμφίπολης, γράφει για τις ανασκαφές". Σε αυτό το κείμενο, μεταξύ άλλων γράφει:
Το μνημείο της Αμφίπολης πέρα από το να μας κάνει να περιμένουμε «το εύρημα»- αν και το ίδιο το μνημείο είναι μέγα εύρημα- μας δίνει απτές αποδείξεις ότι η Ελλάδα για «λίγο ξαποσταίνει». Και αυτή η βεβαιότητα είναι ό,τι χρειαζόμαστε. Πόσες φορές «πέσαμε» και μας είχαν για ξεγραμμένους και πόσες φορές «σηκωθήκαμε» όρθιοι, σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, δίνοντας το νόημα στον στίχο που έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»…
Όμως ο Διονύσιος Σολωμός δεν έγραψε αυτό τον στίχο! Είναι στίχος από το γνωστό εμβατήριο "Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν..." για το οποίο ο Μάνος Χατζιδάκις είχε δηλώσει: "Σκέφθηκα, σαν κάτι να φωτίστηκε μέσα μου, εφόσον η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ, πάει να πει πως και ποτέ δεν θα αναστηθεί" Στο ίδιο εμβατήριο ανήκει και ο στίχος "μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά".
Δεν πρόκειται για ένα απλό μπέρδεμα. Η ανελλήνιστη Υπερελληνίδα μπορεί να έχει ακουστά το όνομα του Διονυσίου Σολωμού, όμως δεν γνωρίζει τον εθνικό ύμνο (Ύμνος εις την Ελευθερίαν): Αν τον γνώριζε, τότε θα ήξερε ότι μέσα από τον τάφο, "απ' τα κόκαλα βγαλμένη", δεν βγαίνει η Ελλάδα αλλά η Ελευθερία...
Η καθηγήτρια κυρία Παναγιωταρέα δεν έκανε παρά μια λεκτική αφαίρεση για να τονίσει την σημασία του ελληνικού πολιτισμού, κατά τον Σολωμό. Αιδώς Αργείοι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσείς που αντιλαμβάνεστε, κατά πως φαίνεται, την "σημασία του ελληνικού πολιτισμού, κατά τον Σολωμό", μήπως μπορείτε να μας πείτε α) από ποιό, ποιητικό ή πεζό, κείμενο του Σολωμού μπορούμε να εξάγουμε τέτοια παναγιωταρεϊστικα συμπεράσματα για τις απόψεις του ποιητού περί ελληνικού (νέου ή και παλαιού;) πολιτισμού και β) μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί η εμβριθής καθηγήτρια αφού ήθελε να αναφερθεί στις απόψεις του Σολωμού δεν παρέπεμψε σε σολωμικό κείμενο; Επίσης, επειδή δεν γνώριζα ως τώρα την (συντακτική ιδιορρυθμια; επιστημολογική κατηγορία; απόλυτη μπουρδολογία;) "λεκτική αφαίρεση", μήπως μπορείτε να μου εξηγήσετε αν καταλαβαίνω σωστα πως το εν λόγω φαινόμενο σημαίνει ότι όταν κάποιος θέλει να αναφερθεί σε κάποιον, αναφέρεται σε κάποιον άλλον, προφανώς για να έχει την χαρά να μας μπερδέψει. Αλλά αφού "αφαιρεί λεκτικώς" τον μεν, προσθέτει όμως τον δε, μήπως θα ήταν ορθότερον να ονομάζεται "λεκτική προσθαφαίρεση"; Και μήπως να μην ονομάζεται καθόλου, διότι ήδη ονομάζεται "αγραμματοσύνη", "άλλ' αντ' άλλων", "άρατα κούρατα κουκιά μαγειρεμένα", κλπ.
Διαγραφήπανεπιστημιακός όχι παίζουμε..... παλιοκουμούνια !
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί τη ευκαιρία, τους στίχους του εμβατηρίου έχει γράψει ο θαυμάσιος συγγραφέας και ποιητής Βασίλης Ρώτας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε τους έγραψε;
ΔιαγραφήΔεν έχει γράψει τους στίχους ο Β. Ρώτας.
Διαγραφήσχετικά με το θέμα:
1. αποσπάσματα από άρθρο για τον Χατζιδάκι της Γ. ΣΥΚΚΑ στην εφημερίδα “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”, 23/10/2010
Δεν έχουμε πολιτισμό και η απόδειξη είναι ότι έχουμε υπουργείο Πολιτισμού.
Δεν νομίζω ότι κινδυνεύουμε ως Έλληνες, αλλά ως ελληνολάτρεις.
Πάντα μ’ απασχολούσε το γνωστό εμβατήριο “Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει”. Έλεγα μέσα μου, εφόσον η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ, πάει να πει πως και ποτέ δεν θα αναστηθεί.
Δε μ’ αρέσει να παριστάνω τον πολύ Έλληνα. Θέλω να είμαι όσο είμαι. Καιρός είναι η έννοια Έλληνας να δώσει τη θέση της στην έννοια άνθρωπος. Και τότες πιστεύω πως θα συνδεθούμε με μια πιο βαθιά παράδοση που, κατά σύμπτωση, είναι κι αυτή γνησίως ελληνική.
Νιώθω Έλληνας αν αυτό σημαίνει Ευρωπαίος. Κι Ευρωπαίος, αν αυτό συμπεριλαμβάνει την ελληνικότητά μου.
Προτιμώ χίλιες φορές τις ανίσχυρες κυβερνήσεις από τις ισχυρές. Η Ιταλία, χάρη στις ανίσχυρες κυβερνήσεις της, μεταπολεμικά, χαμογελούσε συνεχώς και αναπτυσσότανε. Σε αντίθεση με μας, που μετά τον πόλεμο, αν και “νικητές”, δακρύσαμε πολλές φορές, κάτω από “σιδηρές πυγμές” κυβερνήσεων και… μείναμε υποανάπτυκτοι.
2΄Επίσης, Παύλος Παυλίδης & B-Movies - Ελλάδα:
Έξω στο δρόμο χαιρετάει
χιτλερικά ένας μεθυσμένος
και αναρωτιέσαι όπως περνάει
ποιος απ' τους δυο σας είναι ο ξένος.
Κατά τη δόξα όπως τραβά
παραπατάει πληγωμένη
Δεν ανασταίνεται ποτέ
γιατί ποτέ της δεν πεθαίνει
3. Δείτε και αυτό:
Παύλος Μάτεσις: η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει , αλλά και ποτέ δεν ανασταίνεται