Η νεοφιλελεύθερη πολιτική “ανισόμετρης ανάπτυξης” της ΕΕ οδηγεί σε νέου τύπου “τοπικές αναδιπλώσεις”...

 Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Υπέρ του δημοψηφίσματος για ανεξαρτησία της Καταλωνίας η Μπαρτσελόνα

Η παγκοσμιοποίηση είναι ένα φαινόμενο ταυτόσημο με την δημιουργία νέων “καπιταλιστικών ολοκληρώσεων” χάριν των οποίων “τα κράτη – έθνη” απεμπολούν κυριαρχικά τους δικαιώματα. Ο δρόμος της συγκρότησης της ΕΕ ως μια νέα “καπιταλιστική ολοκλήρωση” περνάει μέσα από την γενίκευση του φαινομένου της “ανισόμετρης ανάπτυξης”, όχι μόνον στο επίπεδο της αντίθεσης ανάμεσα στις χώρες του Βορά και του Νότου, αλλά και στο εσωτερικό των “εθνών – κρατών”. Στη χώρα μας αυτή η πολιτική έχει επιβληθεί τόσο με τα “ευρωπαϊκά προγράμματα” που δεν υπόκεινται σε κανένα “κεντρικό σχεδιασμό” του ελληνικού κράτους, όσο και με το “πρόγραμμα Καλλικράτης” που θεσμοθετεί πλέον αυτή την πολιτική ως κρατική λειτουργία. Σε άλλες χώρες η πολιτική αυτή έχει επιβληθεί με άλλες ανάλογες μορφές.

Όμως η ανισόμετρη ανάπτυξη παράγει νέα κοινωνικά δεδομένα και οδηγεί σε νέους ανταγωνισμούς και εντός των “εθνών – κρατών”, οι οποίοι μερικές φορές λαμβάνουν τον χαρακτήρα των αποσχιστικών τάσεων. Τα ίδια φαινόμενα παρουσιάστηκαν τόσο κατά την έναρξη όσο και κατά την ολοκλήρωση της αποσάθρωσης του “υπαρκτού κομμουνισμού”. Σήμερα όμως αυτά τα φαινόμενα εντός της ΕΕ έχουν ακριβώς την ανάποδη σηματοδότηση: Η αποσάθρωση των “εθνών – κρατών” όπως αυτά είχαν συγκροτηθεί τον προηγούμενο αιώνα, αποτελεί προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της διαδικασίας της “καπιταλιστικής ολοκλήρωσης” της ΕΕ στην κατεύθυνση της δημιουργίας νέου τύπου “αστικού κράτους”, διαφορετικού απ' αυτόν που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα...