Το πολιτικό πρόβλημα της Αριστεράς είναι ότι στερείται ...γελοιογράφων!

(Μια απάντηση στο άρθρο του Γ. Ρούση “ΠΕΡΙ ΒΙΑΣ”)

Μετά την λιτανεία του “Αγίου Παστιτσίου”, μήπως
θα πρέπει να κάνουμε και την λιτανεία των “κομμένων κεφαλών”
του μαρξισμού - λενινισμού;

Οι απόψεις του Γ. Ρούση "περί βίας" κινούνται εντός του χώρου της αστικής ιδεολογίας. Αποδέχεται την βία ως μια γενική έννοια, όπως ακριβώς αυτή σηματοδοτείται από την αστική ιδεολογία. Πρόκειται για την αποδοχή μιας «φετιχοποιημένης» έννοιας, μέσω της οποίας το κράτος διαμορφώνει την συναίνεση για να ασκεί το μονοπώλιο της «βίας», όπως αυτό την έχει προσδιορίσει.

Κάτοικοι της Χαλκιδικής που δεν υπογράφουν τις “δηλώσεις νομιμοφροσύνης” της Αριστεράς...

...και μερικές εικόνες που δεν θα τις δείτε στα κανάλια της TV από την σημερινή συγκέντρωση:

Ν. Γιαννόπουλος: Ποια κυβέρνηση; Ποιας Αριστεράς; Με ποια πολιτική;

Η εισήγηση του Νίκου Γιαννόπουλου στην εκδήλωση του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα με τίτλο «Κυβέρνηση της Αριστεράς: Ποια κυβέρνηση; Ποιας Αριστεράς; Με ποια πολιτική;», που πραγματοποιήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου

Έτσι παίζεται το παιχνίδι

Αναδημοσίευση από το "βαθύ κόκκινο"

Τέσσερις Κυριακάτικες εφημερίδες προλάβαμε να ξεφυλλίσουμε και όλες έχουν ένα … κοινό. Ολοσέλιδη διαφήμιση της   εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός».  (Πιστεύουμε ότι η ίδια διαφήμιση υπάρχει σε όλες τις Κυριακάτικες εφημερίδες, πιθανόν με κάποιες εξαιρέσεις).

Αρχικά να πούμε ότι είναι άθλιο, παραπλανητικό και προβοκατόρικο το μήνυμα που θέλει να περάσει η συγκεκριμένη διαφήμιση.

Έθνος και Αριστερά

Αναδημοσίευση από την "Αυγή"

Του Δημοσθένη Παπαδάτου - Αναγνωστόπουλου

Είτε σε ενδοσυριζικό επίπεδο (δηλώσεις Γαϊτάνη, «υπόθεση Θεοδωρίδη») είτε σε γενικό πολιτικό (κρίση, άνοδος Χ.Α., μεταναστευτικό, ιθαγένεια, ΑΟΖ), οι διασταυρώσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς με τον εθνικισμό βρίσκονται πια στην ημερήσια διάταξη. Φαίνεται να διαψεύδεται, λοιπόν, η πεποίθηση ότι η όξυνση του κοινωνικού ζητήματος αρκούσε από μόνη της για να ακυρώσει τη γοητεία της δημοφιλέστερης κοσμικής θρησκείας, του εθνικισμού - και των αριστερών της αιρέσεων.

Μας αρέσει ή όχι, το έθνος υπάρχει: επειδή οι άνθρωποι μαθαίνουν και θέλουν να ανήκουν σε αυτό, συμπεριφέρονται ως να ανήκουν, καταλαβαίνουν τον εαυτό τους μέσα από την εθνική πίστη. Μας αρέσει ή όχι, με άλλα λόγια, πάντως οι προλετάριοι έχουν πατρίδα, αποδέχονται δηλαδή το πρότυπο κοινωνικής οργάνωσης που επέβαλε η αστική τάξη από τον 19ο αιώνα. Το να το παραδεχόμαστε, δεν σημαίνει να υποχωρούμε μπροστά στη γοητεία του έθνους. Σημαίνει, αντίθετα, ότι όσο «φαντασιακή» κι αν είναι μια κοινότητα -σκεφτείτε για παράδειγμα την Εκκλησία, την κοινότητα των πιστών-, η φαντασιακή της διάσταση δεν αναιρεί καθόλου την πραγματικότητά της. Δεν χρειάζεται ισχυρότερη απόδειξη γι' αυτό από το γεγονός ότι η ίδια οργάνωση του σύγχρονου κόσμου σε εθνικά κράτη κάθε άλλο παρά αμφισβητήθηκε επί της ουσίας από την «παγκοσμιοποίηση».

Συνάντηση ΠΑΜΕ, Πρωτοβάθμια Σωματεία, ΑΝΤΑΡΣΥΑ...

Λάθος μήνυμα πήραν οι σύντροφοι της iskra από την Βουλγαρία!

Ρατσιστές με βουλγάρικες σημαίες επιτίθενται σε τσιγγάνικο καταυλισμό (9/2011)

(Μια σύντομη απάντηση στο άρθρο της iskra: «ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ!»)

Θα συμφωνήσουμε με τον αρθρογράφο στην διαπίστωση:
Πιστεύουμε ότι το μήνυμα από τη γειτονική Βουλγαρία μας αφορά!
Όμως, θα διαφωνήσουμε με το «μήνυμα» που έλαβε από την γειτονική χώρα.
Οι εξελίξεις στην Βουλγαρία δεν ήταν «το νικηφόρο αποτέλεσμα των μεγάλων επίμονων , συνεχών και ενωτικών κινητοποιήσεων ενός λαού» όπως φαντασιώνεται ο αρθρογράφος. Ούτε καμία «νίκη» έγινε επειδή παραιτήθηκε η Κυβέρνηση. Οι «νίκες» των κινημάτων δεν κρίνονται από το αν «ρίχνουν» κυβερνήσεις Και εδώ παραιτήθηκε η Κυβέρνηση Παπανδρέου κάτω από την πίεση του κινήματος της «25ης Μάη», αλλά συνεχίστηκε η ίδια πολιτική…
Το ίδιο είχε συμβεί και στην Βουλγαρία το 1997, όταν παραιτήθηκε η σοσιαλιστική κυβέρνηση κάτω από το βάρος μαζικών κινητοποιήσεων. Μάλιστα τότε ο κόσμος είχε εισβάλει και στο κτίριο της βουλής. Τότε η τραπεζική κρίση και ο υψηλός πληθωρισμός κατέτρωγε τα ήδη πενιχρά εισοδήματα. Τώρα αφορμή ήταν οι αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα.

Ο Ν. Μπογιόπουλος χέρι – χέρι με τους «νοικοκυραίους» του ΣΥΡΙΖΑ…

Το λαγωνικό του κινήματος

Ο Ν. Μπογιόπουλος προσπαθεί  και πάλι να προστατέψει το λαϊκό κίνημα από τους προβοκάτορες.  Συνδέει μάλιστα τα γεγονότα της Χαλκιδικής με το εμπρησμό της ΜΑΡΦΙΝ και καλεί σε ... επαγρύπνηση! Απολαύστε τον στον σημερινό ριζοσπάση:

Οι Σκουριές και η «σκουριά» της «μαυρίλας»!
Ποοί είναι οι “νοικοκυραίοι” του ΣΥΡΙΖΑ εδώ:
Οι “νοικοκυραίοι” του ΣΥΡΙΖΑ εγκαλούν τον Δενδιά γιατί δεν χαφιεδίζει το κίνημα!

Τι κάνουν οι «οπαδοί» όταν η «ομάδα» δεν παίζει μπάλα;

Οι “νοικοκυραίοι” του ΣΥΡΙΖΑ εγκαλούν τον Δενδιά γιατί δεν χαφιεδίζει το κίνημα!

Οι “νοικοκυραίοι” δεξιοί και αριστεροί είναι ίδιοι. Θέλουν πρώτα απ' όλα ισχυρό κράτος το οποίο επιβάλει την “τάξη” και την “ασφάλεια”. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αποκαλυπτική η στάση της iska, η οποία το μόνο που βρήκε να δημοσιεύσει σε σχέση με τα γεγονότα στην Χαλκιδική είναι το κείμενο CHERCHEZ LE SYRIZA  του Θ. Καρτερού από την “Αυγή” (στον “ριζοσπάστη” θα έπρεπε να είχε δημοσιευθεί) όπου ο συντάκτης του εγκαλεί το κράτος γιατί δεν παρακολουθεί τα τηλέφωνα και δεν βάζει χαφιέδες στο κίνημα(!!!...) :

Πενήντα άτομα, σύμφωνα με τους μάρτυρες, συμμετείχαν στην εμπρηστική επίθεση στις Σκουριές. Ούτε, ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις –πενήντα! Ολόκληρη διμοιρία. Και μπορεί ευλόγως να υποθέσει κανείς ότι υπήρχε επικοινωνία μεταξύ των υποψήφιων εισβολέων, ότι αυτοί οι πενήντα το συζήτησαν το πράγμα μεταξύ τους, ότι το συναποφάσισαν, ότι καταρτίστηκαν κάποια σχέδια επίθεσης και διαφυγής, ότι έγιναν προμήθειες σε μαζική κλίμακα του απαραίτητου εξοπλισμού, ότι άναψαν τα κινητά ή τα yahoo από τις συνεννοήσεις και τις ειδοποιήσεις.

Και η αστυνομία του Δένδια χαμπάρι! Ούτε έναν από τους δράστες δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν ακόμα. Και δεν μπορούν στην περίπτωση αυτή να επικαλεστούν ούτε τα τρομοκρατικά στεγανά, ούτε την τρομοκρατική συνωμοτικότητα –πενήντα νοματαίοι και συνωμοτικότητα δεν κολλάνε με τίποτε.

Ο κατήφορος του Αριστερού Ρεύματος/Αριστερής Πλατφόρμας δεν έχει τελειωμό....

Σκουριές έχουν τα μυαλά σας!

Αναδημοσίευση από το RedNoteBook

Του Πρόδρομου Σεϊτανίδη

Όπως ίσως θα προσέξατε, τα ξημερώματα της περασμένης Κυριακής έγινε η επίθεση στις Σκουριές. Δεν συνέβη πρώτη φορά τέτοιο πράγμα. Το 1990 στην Αραβησσό, κοντά στα Γιαννιτσά, οι κάτοικοι είχαν ανατινάξει με μασούρια δυναμίτη το αντλιοστάσιο του ΟΥΘ (Οργανισμού Ύδρευσης Θεσσαλονίκης), που καταλήστευε το νερό τους, για να ξεδιψάσει τη Σαλονίκη. Τα νερά του υγρότοπου της Αραβησσού όχι μόνο πότιζαν τα μποστάνια και τα θερμοκήπια μεγάλου μέρους της πεδιάδας, αλλά αποτελούσαν και τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Ο ΟΥΘ, αδιαφορώντας για όλα αυτά, έβαλε χέρι στο νερό. Οι κάτοικοι αγωνίστηκαν επί μήνες με κάθε μέσο, μέχρι που έφτασαν και στα μασούρια. Τα παιδιά τους έπαιζαν με τα νεύρα των αστυφυλάκων που φύλαγαν έκτοτε το αντλιοστάσιο, σπάζοντας με τα αεροβόλα τους τους προβολείς γύρω από το φυλάκιο. Η υπόθεση συνεχίστηκε για καιρό και ο ΟΥΘ μαζεύτηκε λιγάκι, αφήνοντας κάμποσο νερό και για τους Αραβησσιώτες ή Αραβησ-Σιού, όπως αυτοαποκαλούνταν τότε.

Οι σκουριές της Χαλκιδικής και οι …σκουριές της Αριστεράς

Δράση "προβοκατόρων" στην Ισπανία...

Το συμβάν της Χαλκιδικής είναι πιθανόν η αρχή μιας σειράς ανάλογων γεγονότων που θα ακολουθήσουν και θα σφραγίσουν την εξέλιξη της ταξικής πόλωσης που ολοένα και περισσότερο οξύνεται.

Σε ένα πρόσφατο κείμενό μας γράφαμε:

Άλλοι έχουν τα ...γένια και άλλοι τα ...χτένια στην ταξική πάλη. Σε μια συγκυρία όπου οι αποκαλύψεις από τους χειρισμούς στην λίστα Λαγκάρντ αποσαθρώνουν και τα τελευταία ίχνη νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, το φάντασμα μιας εξέγερσης που δεν υποτάσσεται στους κανόνες του κοινοβουλευτισμού και δεν χειραγωγείται από πολιτικές εθνικής αναδίπλωσης για την σωτηρία της χώρας, τρομάζει την τρόικα εσωτερικού. Σε τέτοιες συνθήκες όξυνσης της ταξικής πόλωσης, η διάκριση ανάμεσα στους ιδεολογικούς και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους καταργείται και αποκαλύπτεται το πραγματικό του πρόσωπο: Είναι οι στιγμές που η ρήση του Μαρξ “η βία είναι η μαμή της ιστορίας”, σηματοδοτεί τις κοινωνικές αλλαγές που έρχονται...

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μάντης για να προβλέψει, όπως έχουμε ξαναπεί, ότι:

Η ταξική πόλωση την επόμενη περίοδο θα οξυνθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα, αφού σ' αυτόν έλαχε να εκφράσει σε αυτή την συγκυρία στην πολιτική σκηνή τον ένα πόλο της ταξικής σύγκρουσης. Όπως έχει δείξει η ιστορία, σε παρόμοιες συνθήκες τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Ο καθένας θα κληθεί εκ των πραγμάτων να διαλέξει στρατόπεδο, με ποιούς θα πάει και ποιούς θ' αφήσει.

Παράνομη η εφεδρεία

Από την "εφημερίδα των συντακτών"

Μπλόκο στην εφεδρεία του 2011 βάζει η χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας περί αντισυνταγματικότητας, που αφορά περισσότερους από 6.000 υπαλλήλους του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Η απόφαση αναμένεται να αποτελέσει πρόκριμα για τη διαθεσιμότητα που προβλέπει το 3ο Μνημόνιο, την ώρα που οι Βρυξέλλες απαιτούν να ανοίξει εδώ και τώρα το πακέτο των απολύσεων εν μέσω απειλών για την τρίτη δόση των 2,8 δισ. ευρώ του Μαρτίου. Ο Σάιμον Ο” Κόνορ, εκπρόσωπος του Ολι Ρεν, προσπαθούσε χθες να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Από τη μια, διαβεβαίωνε ότι δεν τίθεται θέμα απολύσεων και, από την άλλη, τόνιζε πως η επανεκπαίδευση θα βοηθήσει τη μετάβαση τους στον ιδιωτικό τομέα… ΣΕΛ. 6 (στο φύλλο που κυκλοφορεί)

Προσαγωγές με εξαφανίσεις

 Αναδημοσίευση από το "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ"

Δελτίο τύπου:

Εχτές το απόγευμα στην Ιερισσό Χαλκιδικής, δύο συμπολίτες μας καλέστηκαν να παρουσιαστούν στο Α.Τ. Ιερισσού. Εκεί τους ανακοινώθηκε ότι θα μεταφερθούν στον Πολύγυρο στην Ασφάλεια Χαλκιδικής, και ακολούθησαν οικειοθελώς χωρίς να προβάλουν την παραμικρή αντίσταση. Από εκείνη τη στιγμή και για πολλές ώρες κανείς δεν είχε την παραμικρή ενημέρωση για το πού βρίσκονται.

Η βουλευτής Χαλκιδικής ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ, Κατερίνα Ιγγλέζη σε πρώτη επικοινωνία με τον Αστυνομικό Δ/ντη Χαλκιδικής κ. Παπουτσή έλαβε τη διαβεβαίωση ότι σύντομα θα ενημερωθεί για το πού βρίσκονται οι προσαχθέντες. Ο κ. Παπουτσής στη συνέχεια απέφυγε να απαντήσει στις συνεχείς της κλήσεις. Όταν έφτασε η βουλευτής στη Αστυνομική Δ/νση ο κ. Παπουτσής δήλωσε άγνοια σχετικά με το πού βρίσκονται οι προσαχθέντες. Πλήθος γυναικών συγκεντρώθηκε μπροστά στο Α.Τ. Ιερισσού απαιτώντας να ενημερωθούν για την τύχη των συμπολιτών μας. Μετά από πολλές ώρες επιτράπηκε η είσοδος των δικηγόρων οπότε και οι προσαχθέντες αφέθησαν ελεύθεροι.

Πώς να σταματήσετε μια πολυεθνική εταιρεία εξόρυξης χρυσού

Πώς να σταματήσετε μια πολυεθνική εταιρεία εξόρυξης χρυσού.
Το πλήρες video εδώ:
Activate : How to Stop a Multinational

Εικόνες από την διαδήλωση στην Αθήνα (20/2/13)

Ωραία μέρα για βόλτα με τα πόδια στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς αυτοκίνητα και μετρό στους κεντρικούς σταθμούς...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ τουΣυντονιστικού Συλλόγων και Φορέων Σταγείρων- Ακάνθου

Αυτή τη στιγμή στην Ιερισσό Χαλκιδικής, πλήθος γυναικών βρίσκεται συγκεντρωμένο μπροστά στο Αστυνομικό Τμήμα όπου διαμαρτύρονται για

1. Την έντονη παρουσία της αστυνομίας στην περιοχή και τον εκφοβισμό των πολιτών κάθε ηλικίας
2. Την παραβίαση κάθε έννοιας νομιμότητας και συνταγματικότητας
3. Την “εξαφάνιση” δύο συμπολιτών μας

Μετά την πρόσφατη επίσκεψη του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως στην Αστυνομική Δ/νση Χαλκιδικής, οι πρακτικές της αστυνομίας έχουν ξεπεράσει κάθε έννοια νομιμότητας, συνταγματικότητας και ηθικής: συνεχείς αστυνομικές περιπολίες, παρακολούθηση πολιτών και κατατρομοκράτηση τους – μεταξύ τους παιδιά και γέροντες -  έντονη παρουσία κουκουλοφόρων αστυνομικών καθόλη τη διάρκεια της ημέρας σε δρόμους και πλατείες, τυφλές προσαγωγές και παράνομη λήψη γενετικού υλικού (DNA).

Τουφεκιά στον αέρα

Αναδημοσίευση από το jungle-report

Και η  ξώβεργα έγραφε Made in EU

Τουφεκιά στον αέρα είχε χαρακτηρίσει ο Νίκος Φωτόπουλος τις εικοσιτετράωρες απεργίες που προκηρύσσει περιστασιακά η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ ή άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις οι οποίες έχουν εντάξει τους τη σκέψη, το λόγο και τη δράση τους, στο «μεγάλο όχημα» της πιο  αμφισβητούμενης συνδικαλιστικής ηγεσίας,  των τελευταίων δεκαετιών. Και φροντίζει το «μεγάλο όχημα» να εκτονώνει τον μαζεμένο ατμό από την κατσαρόλα που είναι έτοιμη να σκάσει. Η εκτόνωση αποτελείται από αυτές ακριβώς τις περιστασιακές «τουφεκιές στον αέρα» που ποτέ δεν ανάβουν το φιτίλι της κοινωνικής έκρηξης.

Κομμουνισμός υπάρχει μόνο στον Περισσό...

 Αναδημοσίευση από την "Αυγή"

"Διάφορες δυνάμεις, αστικής διαχείρισης αλλά και οπορτουνιστικές, καλλιεργούν στους άνεργους εργάτες την αυταπάτη ότι διέξοδος από τη φτώχεια είναι να αναλάβουν οι ίδιοι να επαναλειτουργήσουν τα κουφάρια των επιχειρήσεων που εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες τους, με τη στήριξη και την προστασία του κράτους, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής αγοράς", τόνισε μεταξύ άλλων δημοσίευμα του 902.gr, σχολιάζοντας την απόφαση των εργαζόμενων της ΒΙΟΜΕ να προχωρήσουν σε αυτοδιαχείριση του εργοστασίου.

Ως γνωστόν, το ΚΚΕ πιστεύει πως μόνο όταν έρθει η λαϊκή εξουσία, θα έρθει κι ο σοσιαλισμός. Μέχρι τότε, "σοσιαλισμός" υπάρχει μόνο στον 'Ριζοσπάστη' και στον 902, αφού, κάθε φορά που απολύονται εργαζόμενοι, η ηγεσία του κόμματος υπενθυμίζει πως οι επιχειρήσεις του ΚΚΕ δεν λειτουργούν με τους κανόνες της αγοράς, μάλλον επειδή διαθέτουν το κοκκαλάκι της σοβιετικής νυχτερίδας.

Έτσι λοιπόν το, ελεγχόμενο από το ΠΑΜΕ Συνδικάτο Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Βόρειας Ελλάδας, στη σχετική ανακοίνωση, υπογράμμισε πως "δεν μπορεί να ακολουθήσει τις λογικές που προβάλλονται από τη Διοίκηση του Σωματείου της ΒΙΟΜΕ ότι 'το εργοστάσιο ανοίγει και λειτουργεί στα χέρια των εργατών'". Πάλη ενάντια στα μονοπώλια, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας.
Χ.Σ.

Μια χαρμόσυνη είδηση...

Αναδημοσίευση από το "πιστιρίκος"

Επίθεση ελεύθερων πολιτών στο εργοτάξιο της Ελληνικός Χρυσός

Ομάδα ελεύθερων πολιτών έκανε επίθεση τα ξημερώματα της Κυριακής στο εργοτάξιο της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Σύμφωνα με τις δυνάμεις κατοχής, οι ελεύθεροι πολίτες προκάλεσαν ζημιές σε μηχανήματα, κοντέινερ και οχήματα της εταιρείας.

Οι κατοχικές δυνάμεις δεν κατάφεραν να συλλάβουν κανέναν από τους επιτιθέμενους και οι ελεύθεροι πολίτες παραμένουν ελεύθεροι, δίνοντας κουράγιο και ελπίδα στους σκλαβωμένους Έλληνες.

Τα καθεστωτικά μέσα μεταδίδουν την είδηση της επίθεσης, αν και έχουν αποκρύψει εντελώς τις αντιδράσεις και τις διαδηλώσεις των κατοίκων της Χαλκιδικής -ενάντια στην επέκταση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων- και την βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων από τις δυνάμεις κατοχής.

Η "πολιτική" της Αριστεράς απέναντι στα μικρομεσαία στρώματα

( Μερικές παρατηρήσεις με αφορμή στο άρθρο του Δ. Μπελαντή: Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο «ΜΕΣΑΙΟΣ ΧΩΡΟΣ» )

Η πολιτική αρχίζει όχι όταν σκοπεύουμε να εκπροσωπήσουμε τα θύματα, σχέδιο στο επίπεδο του οποίου η παλαιά μαρξιστική θεωρία παραμένει δέσμια ενός σχήματος έκφρασης, αλλά όταν είμαστε πιστοί στα συμβάντα μέσα απ' τα οποία τα θύματα παίρνουν θέση.

(Alain Badiou – Η πολιτική και η λογική του συμβάντος)

Ο Δ. Μπελαντής σωστά διαπιστώνει πως:

Η κοι­νω­νι­κή όξυν­ση και πό­λω­ση που με­τα­τό­πι­σε το πα­λαιό Κέ­ντρο δεν θα μας λυ­πη­θεί. Η βάση για ένα Νέο Κέ­ντρο θα ήταν ή η δυ­να­τό­τη­τα ενός νέου σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού συμ­βο­λαί­ου ή έστω μιας αρι­στε­ρής-κεϊν­σια­νής εκ­δο­χής του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Αντι­συμ­βαλ­λό­με­νοι σε αυτά τα συμ­βό­λαια δεν υπάρ­χουν - η αστι­κή τάξη και η τρόι­κα τα θέ­λουν όλα, εδώ και τώρα.

Το κρά­τος «έκτα­κτης ανά­γκης» δια­μορ­φώ­νε­ται σε τε­λεί­ως αντί­θε­τη κα­τεύ­θυν­ση από εκεί­νη του συμ­βο­λαί­ου. Άρα, ή θα απο­δε­χθού­με τις βα­σι­κές όψεις της μνη­μο­νια­κής δια­χεί­ρι­σης, γε­νό­με­νοι η νέα «αρι­στε­ρή» Κε­ντρο­δε­ξιά, ή θα συ­γκρου­στού­με με­τω­πι­κά. 

Και συνεχίζει:

Τρί­τος δρό­μος δεν υφί­στα­ται. Και αν θέ­λου­με να εί­μα­στε ει­λι­κρι­νείς, μόνο μια αρι­στε­ρή ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση, πρώ­τι­στα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και μετά και των μι­κρο­α­στι­κών στρω­μά­των, θα μπο­ρού­σε να ωφε­λή­σει και αυτά τα ίδια τα πλητ­τό­με­να και εξα­θλιού­με­να μι­κρο­α­στι­κά στρώ­μα­τα.

Εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα! Η αυτή η πολυπόθητη «αριστερή ριζοσπαστικοποίηση» είναι το ζητούμενο για όλη την Αριστερά. Όμως παραμένει όνειρο και δεν αποκτά υλική υπόσταση παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες όλων των πολιτικών μορφωμάτων της. 

Το κείμενο του Δ. Μπελαντή δεν υπάρχει κάποια ρητή απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Δίνει όμως έμμεση με την πολιτική του στράτευση: Είναι εκλεγμένο μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με το ψηφοδέλτιο της «αριστερής πλατφόρμας». Θέση της αριστερής πλατφόρμας/αριστερού ρεύματος είναι ότι αυτή η «αριστερή ριζοσπαστικοποίηση» είναι καθήκον της «πρωτοπορίας» της «εργατικής τάξης». Αυτή η θέση επικαθορίζει την θεωρητική προσέγγιση που επιχειρεί, μερικές παραγράφους παραπάνω, για τα μικρομεσαία στρώματα:

Iskra: Τι πίνουν και δεν μας δίνουν!

Χωρίς κανένα σχόλιο, αναδημοσιεύουμε το παρακάτω απόσπασμα από την iskra (οργάνο της Αριστερής Πλατφόρμας/Αριστερό Ρεύμα). Προσοχή! Δεν κάνουμε πλάκα...  Το απόσπασμα είναι πραγματατικό και  μπορείτε να το δείτε με τα ίδια σας τα μάτια, εδώ:  ΕΝΑΣ 98 - ΧΡΟΝΟΣ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΚΕ!

Ο διάλογος αυτός για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ έχει πάρει στην κυριολεξία φωτιά και αξίζουν έπαινοι στο ΚΚΕ για την διεξαγωγή του, η οποία μοιάζει να δίνει τη δυνατότητα στα μέλη, τα στελέχη και τους φίλους του ΚΚΕ να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους, ακόμα και αν είναι σε πλήρη διάσταση με τις επίσημες θέσεις.

Αυτό που παρατηρούμε με μια πρώτη ματιά είναι ότι στο διάλογο του 19ου Συνεδρίου εμφανίζεται ένα κύμα αρκετά επιχειρηματολογημένων απόψεων οι οποίες αντιπαραθέτουν στο άμεσο αντικαπιταλιστικό μέτωπο για το σοσιαλισμό , που προτείνουν οι «θέσεις» του 19ου Συνεδρίου, ως άμεσο στόχο το αντιμπεριαλιστικό-αντιμονοπωλιακό-δημοκρατικό μέτωπο ( ΑΑΔΜ), που κατ΄αρχήν είχε εισαγάγει το 15ο συνέδριο του ΚΚΕ.

Είναι πολλοί στο διάλογο που θεωρούν ότι η πρόταξη και η περαιτέρω επεξεργασία στη στρατηγική του ΚΚΕ του ΑΑΔΜ συνιστά την πιο ρεαλιστική και αποτελεσματική στρατηγική μετάβασης στο σοσιαλισμό, αντί της πρόταξης της αντικαπιταλιστικής-σοσιαλιστικής επιλογής, η οποία ενδεχομένως περιορίζει την εμβέλεια και την επιρροή του ΚΚΕ και δυσχεραίνει το άνοιγμα των δρόμων για επαναστατικούς μετασχηματισμούς στην ελληνική κοινωνία.

Η Μάρτα Χάρνεκερ για τις προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα

Παρουσιάζουμε μαγνητοσκοπημένα αποσπάσματα από την ομιλία της Μάρτα Χάρνεκερ  με θέμα: «Οι προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα: Η περίπτωση της Λατινικής Αμερικής» που έγινε την Πέμπτη, 9 Δεκεμβρίου 2010, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τα αποσπάσματα αυτά αφορούν τις θεματικές ενότητες:

(1ο) - Εισήγηση για την Μάρτα Χάρνεκερ από το Πάντειο

(2ο) - Για τα λάθη της Αριστεράς στις περασμένες δεκαετίες και για το επαναστατικό υποκείμενο

(3ο) - Πώς διορθώνουμε τα λάθη μας

(4ο) - Για τον μπολσεβικισμό

(5ο) - Για το αστικό δίκαιο και την αμοιβή της εργασίας

(6ο) - Για τον σοσιαλισμό από τα κάτω και το ρόλο της επαναστατικής οργάνωσης

(7ο) - Για τον σεβασμό της αυτονομίας των μαζικών κινημάτων

(8ο) - Τρεις τύποι μετάβασης στον σοσιαλισμό στην Λατινική Αμερική

 (9ο)  -  Κυβερνητικές πολιτικές στην Λατινική Αμερική (Τσάβες, κλπ)

(10ο) - Διαβάζοντας τον επίλογο από το νέο βιβλίο της

(11ο) - Απαντήσεις σε ερωτήσεις (για την βία στην σοσιαλιστική οικοδόμηση)

 (12ο) - Απαντήσεις σε ερωτήσεις (για την ιδιοκτησία στην σοσιαλιστική οικοδόμηση)

Τέσσερα ερωτήματα προς τον Μπούτα

Αναδημοσίευση από το "ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών"

Για άλλη μια φορά, το ΚΚΕ, δια στόματος Βαγγέλη Μπούτα από το μπλόκο της Νίκαιας στη Λάρισα, έδειξε πόσο "τρώγεται" με την εκτροπή του Αχελώου. Τόσο που θα ζήλευε και ο Σουφλιάς, θα λεγε κανείς.

Σε σημερινή πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, ο Μπούτας ζήτησε από τον Ήσυχο, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, να στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ το αίτημα της εκτροπής του Αχελώου. Εδώ ας πούμε ότι ο Ήσυχος, λαλίστατος για τα λοιπά αγροτικά θέματα, έκανε "την πάπια" για το θέμα του Αχελώου, αφού ως γνωστόν το κόμμα του έχει βάλει στην άκρη αυτό το θέμα προς άγραν ψήφων στο θεσσαλικό κάμπο.
Όμως, ας μας απαντήσει ο Μπούτας: Πώς θα επωφεληθεί ο μικρός και μεσαίος αγρότης από την εκτροπή του Αχελώου; Γιατί δε ζητά τα χρήματα -και πολύ λιγότερα μάλιστα- από τα έργα καταστροφής του Αχελώου να πέσουν στην ενίσχυση και βελτίωση πολλών και μικρότερων εγγειοβελτιωτικών έργων στις ημιορεινές και πεδινές περιοχές της δυτικής Θεσσαλίας; Η απάντηση είναι απλή: γιατί το ΚΚΕ έχει την ίδια αναπτυξιακή αντίληψη που έχει και η δεξιά και ακροδεξιά στην Ελλάδα. Ποτέ δε νοιάστηκε και ποτέ δεν προασπίστηκε σοβαρά μία περιοχή απέναντι στη λεηλασία τους από τις μπουλντόζες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Ο πιο καλός, ο μαθητής…

Aναδημοσίευση από το "περγάδι"

Από το Social Europe, άρθρο του John Weeks ο οποίος αναλύοντας τα στοιχεία καταρρίπτει το μύθο μιας Ιρλανδίας που κατάφερε να ανακάμψει οικονομικά με τη λιτότητα.

Τα μέσα ενημέρωσης αναφέρονται συχνά στην Ιρλανδία ως τον "καλύτερο μαθητή στην τάξη" των χωρών που αγωνίζονται να βγουν από την καταστροφική ευρωπαϊκή κρίση.

Αλλά μια ανάλυση της "επιτυχίας" των Ιρλανδών θα μας δώσει μια καλή ιδέα για το τι πραγματικά είναι αυτή η οικονομία του 1% που κηρύττει το ευαγγέλιο της λιτότητας στην Ευρώπη. ...

Αν ένα πλεόνασμα εισαγωγών μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα αν διαρκέσει πολύ, [...] όταν μια χώρα εμφανίζει εμπορικό πλεόνασμα, η κατανάλωση και οι επενδύσεις των κατοίκων της θα πρέπει να είναι κάτω από την παραγωγή και το εθνικό εισόδημα. Το πλεόνασμα αυτό μπορεί να χρηματοδοτήσει τις ροές κεφαλαίων, γεγονός που εξηγεί γιατί οι ξένες επενδύσεις Γερμανίας, Ιαπωνίας και Κίνας έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η διατήρηση εμπορικού πλεονάσματος ως κυβερνητική πολιτική, ορίζεται ως "μερκαντιλισμός".

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της, βρετανική εφημερίδα The Guardian αναφέρει μια κλασική περίπτωση μερκαντιλίστικης στρατηγικής. Στην αρχή του άρθρου, ο αναγνώστης ανακαλύπτει ότι τους τελευταίους τρεις μήνες του 2012, η γερμανική οικονομία εμφάνισε το δεύτερο μεγαλύτερο εμπορικό πλεόνασμα των τελευταίων 60 χρόνων περίπου, εν μέρει λόγω "μιας μη αναμενόμενης πτώσης των εισαγωγών κατά το μήνα Δεκέμβριο." Λίγο πιο κάτω , ο αναγνώστης του άρθρου διαβάζει ότι σ’ αυτούς τους τρεις μήνες, η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 0,5 τοις εκατό. Το άρθρο επικαλείται ένα γερμανό οικονομολόγο του ιδιωτικού τομέα, που χαρακτηρίζει το συνδυασμό, αύξησης του εμπορικού πλεονάσματος και μείωσης του εθνικού εισοδήματος, ως μια αντανάκλαση της "ισχυρής οικονομικής βάσης της Γερμανίας." Όταν κάποιος υποστηρίζει ότι η μείωση των εισοδημάτων του πληθυσμού συνολικά, δείχνει μια οικονομία με "ισχυρά οικονομικά μεγέθη", επειδή αυξάνονται τα εμπορικά πλεονάσματα, τότε βρισκόμαστε στην Mercantilia.

ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στ΄ αλεύρι…

Ο πανικός που επικρατεί στα «ιερατεία» του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το δημοσκοπικό βάλτωμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν είναι καλός σύμβουλος.Η ανικανότητα να διαχειριστούν τις ακροδεξιές επικοινωνιακές επιθέσεις της τρόικας εσωτερικού έχει οδηγήσει σε άτακτη υποχώρηση. Σαν τους σκύλους με την ουρά στα σκέλια, απολογούνται για ζητήματα στα οποία θα έπρεπε να έχουν επιθετική στάση.

Ένα παράδειγμα αυτής της στάσης των ιερατείων είναι «υπόθεση Θεοδωρίδη». Στις 08/02/2013 δημοσιεύτηκε στην «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» το κείμενο του Δ. Ψαρρά «Η Τουρκία, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Σαμαράς». Το κείμενο είναι υποδειγματικό ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογες επικοινωνιακές επιθέσεις απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Πράγματι, την ίδια μέρα αναδημοσιεύτηκε στο «left.gr» εδώ: http://www.left.gr/article.php?id=23715  Όμως αν θα κάνετε κλικ στο link θα διαπιστώσετε ότι έχει αφαιρεθεί από τους διαχειριστές της ιστοσελίδας!...

Ο Στρατής Μπουρνάζος στο κείμενό του “Με αφορμή την «υπόθεση Θεοδωρίδη»” αναδεικνύει  αυτό ακριβώς το ζήτημα των χειρισμών από τα ιερατεία του ΣΥΡΙΖΑ και καταλήγει: Τελειώνοντας, έχω τον φόβο ότι η απόφαση της αποπομπής δεν πάρθηκε μόνο για λόγους πειθαρχίας, συμμόρφωσης στη συλλογικότητα κλπ., αλλά υπό την πίεση της Νέας Δημοκρατίας και του φόβου του «πολιτικού κόστους». Αν ισχύει αυτό, καθώς οι «πιέσεις» από τις ποικίλες, κατ’ ευφημισμόν, «Ομάδες Αλήθειας» θα ενταθούν, η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο δύσκολη.

Χρήσιμα τα ταξιδάκια του Α. Τσίπρα στην Λατινική και την Βόρεια Αμερική όπως και στην Ευρώπη.  Όμως πιο χρήσιμο και πιο ουσιαστικό θα ήταν αν πήγαινε και κανένα ταξιδάκι στην Τουρκία και στις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων…

ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Μπρος στον δρόμο που χάραξε ο Πάπας!

Στιγμιότυπα από τη χορευτική παράσταση «Rayahzone»,

στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η μουσική Σούφι

Σοκ έχει προκαλέσει στους Ρωμαιοκαθολικούς η ξαφνική απόφαση του Πάπα Βενέδικτου 16ου να εγκαταλείψει τα καθήκοντά του. Η απρόσμενη αυτή εξέλιξη -πρόκειται για την πρώτη παραίτηση Πάπα έπειτα από 600 χρόνια– εξέπληξε κυβερνήσεις, πιστούς, ακόμα και στενούς συνεργάτες του. Την ίδια ώρα, ήδη έχουν ξεκινήσει να κάνουν την εμφάνισή τους τα ονόματα των πιθανών διαδόχων του. Σύμφωνα με δημοσιεύματα και λίστες που κυκλοφόρησαν στο Βατικανό, το φαβορί είναι ένας Καρδινάλιος από την Γκάνα.

Ανάλογο σοκ χρειάζεται σήμερα και στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Αν τα κομματικά ιερατεία που κατέχουν το «αλάθητο» της πολιτικής γραμμής, είχαν την αυτοσυνειδησία του Πάπα, ο οποίος αναγνώρισε «την αδυναμία του να εκπληρώσει τα καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί», εδώ και καιρό θα είχαν αποσυρθεί. Τα «ευαγγέλιά» τους έχουν φάει τα ψωμιά τους, ήδη από τον προηγούμενο αιώνα. Το «νέο» που καταγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική πραγματικότητα δεν μπορεί ούτε να εκφραστεί αλλά ούτε να διαχειριστεί από τους τυφλοπόντικές των κομματικών γραφείων, τις πριμαντόνες των ΜΜΕ και τους παράγοντες πολιτευτάδες της Αριστεράς.

Όμως, οι Πάπες των «ιερατείων» μας, αντί να επιλέξουν την «εθελουσία» έξοδο, επιχειρούν να θέσουν σε αναγκαστική «διαθεσιμότητα» το νέο αίμα με το οποίο τροφοδοτήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από το μαζικό κίνημα και την ταξική πόλωση και να επιβάλουν την «τάξη» και την «ασφάλεια» στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ακόμα και με διαγραφές!

Η "φιλοξενία" στον Derrida

Μια ενδιαφέρουσα  συζήτηση γύρω από την έννοια της φιλοξενίας στον Ντερριντά από το συνέδριο που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο Αθηνών, με πρωτοβουλία του Γεράσιμου Κακολύρη : "Η πολιτική και ηθική σκέψη του Ζακ Ντερριντά" (24-26/1/2013).
Συντονίζει: Θανάσης Λάγιος, Δρ. Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μιλούν:
- Ιορδάνης Κουμασίδης, Υποψήφιος διδάκτορας Φιλοσοφίας Α.Π.Θ. – Συγγραφέας Jacques Derrida Δικαιοσύνη και Φιλοξενία ως συνθήκη του σύγχρονου πολιτικού.
- Κωνσταντίνος Ηροδότου, Υποψήφιος διδάκτορας Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Paris 8 Η φιλοξενία στον Derrida
- Γεράσιμος Κακολύρης, Λέκτορας Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών, υπεύθυνος διοργάνωσης συνεδρίου Μερικά προβλήματα με την ντερριντιανή έννοια της φιλοξενίας.

Η ΒΙΟ.ΜΕ επαναλειτουργεί στα χέρια των εργατών

Αναδημοσίευση από το alterthess

Ρεπορτάζ: Σταυρούλα Πουλημένη

Επιμέλεια βίντεο: Σταυρούλα Πουλημένη-Αιμιλία Κουγιουμτζόγλου

Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ανοίγει και οι εργαζόμενοι όντας 19 μήνες απλήρωτοι και ουσιαστικά άνεργοι θα ξαναεργαστούν. Όχι, δεν ήρθε κανένας εμίρης από το Κατάρ στην Θεσσαλονίκη να επενδύσει, ούτε φυσικά η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ερήμωσης της βιομηχανικής ζώνης στην πόλη μας. Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής εγκαταλελειμμένο από την εργοδοσία του από τον Μάιο του 2011 ανοίγει με πρωτοβουλία των εργαζομένων και υπό τον πλήρη έλεγχό τους. Να σημειωθεί ότι η Βιομηχανική Μεταλλευτική (ΒΙΟ.ΜΕ.) θυγατρική της ΦΙΛΚΕΡΑΜ παράγει χημικά προϊόντα –οικοδομικά υλικά για τον κατασκευαστικό κλάδο και σύμφωνα με τους εργαζόμενους αλλά και με στοιχεία οικονομικών περιοδικών μέχρι να εγκαταλειφθεί ήταν μια κερδοφόρα επιχείρηση. Η εργοδοσία οδήγησε σε πτώχευση την μητρική εταιρεία απολύοντας τους εργαζόμενους της ενώ στην θυγατρική εταιρεία Βιομηχανική Μεταλλευτική κήρυξε σταδιακά στάση πληρωμών αφήνοντάς το εργοστάσιο και τους εργαζόμενους στην τύχη τους.

Η «Ζούγκλα» εισβάλει στο Μαξίμου – Εκλεισε η συμφωνία για την τηλεόραση του «902»

Κατά μια απροσδόκητη τροπή των πολιτικών πραγμάτων, ένας τηλεοπτικός σταθμός που παραχωρήθηκε για τις ανάγκες ενός κομμουνιστικού κόμματος μπορεί να αποτελέσει τον σταθμό της πιο άγριας νεοφιλελεύθερης επίθεσης. 

Λεπτομέριες για αυτό το ζήτημα στο "νευροσπάστης"

Πολιτικό “πρόβλημα” του Αλέξη Τσίπρα ή Γιώργου Δελαστίκ;

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε στα “επίκαιρα” το άρθρο του τακτικού αρθρογράφου της “iskra” Γ. Δελαστίκ “Το πολιτικό πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα”.  Όταν διαβάσαμε το άρθρο το πρώτο πράγμα για το οποίο αναρωτηθήκαμε είναι αν αυτά που γράφει ο αρθρογράφος συγκροτούν πράγματι “πολιτικό πρόβλημα” για τον Αλέξη Τσίπρα ή για τον ίδιο τον αρθρογράφο.

Κάτω από τον τίτλο “Χάθηκε η ευκαιρία της Αριστεράς” ο αρθρογράφος γράφει για τις διπλές εκλογές του Μάη – Ιούνη: “Η Αριστερά στο σύνολο της αποδείχτηκε ανίκανη να εκμεταλλευτεί αυτή τη μοναδική ευκαιρία. Αυτό επισφραγίστηκε με τα εκλογικά αποτελέσματα του Ιουνίου.” Θα συμφωνήσουμε μαζί του. Τότε στο κείμενό μας “Καλούμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μην κατέβη στις επόμενες εκλογές” γράφαμε:

Θα ήταν μια τίμια στάση και αξιοπρεπής, τόσο απέναντι στην "Αριστερά" που ανακάλυψε τώρα τελευταία πως υπάρχει, αλλά και προς τον ίδιο της τον εαυτό. Ας κρατήσει ως αφετηρία το ποσοστό που συγκέντρωσε στις τελευταίες εκλογές και ας περιμένει μετά τις εκλογές να κάνει όση κριτική θέλει στις θέσεις και στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε θα είναι χρήσιμη και αναγκαία η συγκροτημένη εξ αριστερών κριτική σε ένα κόμμα της Αριστεράς που θα είναι στην κυβέρνηση ή στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Όμως ο Γ. Δελαστίκ ήταν από τους υποψήφιους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που κατέβηκε στις εκλογές και εκείνη την περίοδο συνετέλεσε με την πολιτική πρακτική του να χαθεί αυτή η ευκαιρία, την οποία ανακάλυψε εκ των υστέρων. Τότε άλλα έλεγε. Ας δεχτούμε ότι αυτό αποτελεί έμμεση αυτοκριτική η οποία υποδηλώνει πολιτικό πρόβλημα του χώρου στον οποίο ανήκει...

Το επόμενο θέμα με το οποίο ασχολείται ο Γ. Δελαστίκ επιγράφεται “Ήττα των αντιμνημονιακών” και ξεκινάει με την διαπίστωση: "Η άρνηση του ΚΚΕ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης κάποιου τύπου, εντός ή εκτός εισαγωγικών, κατάφερε σοβαρό πλήγμα και στη δυνατότητα σχηματισμού μιας κρατικής κυβέρνησης με σαφή έστω μόνο αντιμνημονιακό χαρακτήρα."

Αν δεν μας απατάει η μνήμη μας, ο πολιτικός χώρος στον οποίο ανήκει ο Γ. Δελαστίκ ήταν και παραμένει ενάντια στην δημιουργία “αντιμνημονιακού μετώπου”. Ας δεχτούμε ότι και αυτό  αποτελεί αυτοκριτική  αλλά και κριτική προς τον πολιτικό χώρο στον οποίο ανήκει. Πράγματι  η αυτοκριτική του Γ. Δελαστίκ εκφράζεται προς θετική κατεύθυνση και έμπρακτα από μια μερίδα του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκει, με νέες πρωτοβουλίες που έχουν εκδηλωθεί τον τελευταίο καιρό για “αντιφασιστικά μέτωπα” και “προάσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών”,  υπερσκελίζοντας μάλιστα πρωτοβουλίες για την συγκρότηση του “κόμματος της δραχμής”, όπως η “πρωτοβουλία ενάντια στο ευρώ και την ΕΕ”...

Τυχαία σύλληψη γνωστών Χρυσαυγιτών με όπλα...

Μετά από τυχαίο έλεγχο σε αυτοκίνητο στο κέντρο της Αθήνας, η αστυνομία προχώρησε στη σύλληψη του 26χρονου Π.Δ. και του 18χρονου Λ.Χ., στην κατοχή των οποίων βρέθηκαν ένα πιστόλι τύπου zastava με τέσσερα φυσίγγια, πτυσσόμενα γκλομπ, σουγιάδες, κουκούλες και κράνη. Στο όχημα επέβαιναν τρία άτομα -δύο άνδρες και μία γυναίκα.

Οι νεαροί συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο Τμήμα, προκειμένου να διαπιστωθεί αν έχουν συμμετάσχει σε ποινικά αδικήματα. Τελικά, προέκυψε ότι πρόκειται για γνωστά μέλη της Χρυσής Αυγής στην περιοχή της Κορίνθου που πρωτοστατούν σε ουκ ολίγες εκδηλώσεις της ακροδεξιάς οργάνωσης.

Σύμφωνα με πληροφορίες οι δύο νεαροί είναι γνωστά μέλη της Χρυσής Αυγής στην Κόρινθο και έχουν πρωταγωνιστήσει σε συγκρούσεις στην Κόρινθο. Από την έρευνα προέκυψε πως ο 18χρονος στην προσωπική του ιστοσελίδα στο Facebook έχει βάλει «πρωτοσέλιδο» τις συγκρούσεις χρυσαυγιτών – αστυνομίας έξω από το στρατόπεδο της Κορίνθου, όπου κρατούνται μετανάστες.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η αστυνομία δεν προχώρησε στη γνωστή διαδικασία έκδοσης των φωτογραφιών των συλληφθέντων, ενώ δεν πραγματοποιήθηκαν μέχρι αυτή τη στιγμή έλεγχοι σε οικίες και γραφεία με α οποία σχετίζονται οι δύο νεαροί.

Εθνική σωτηρία ή μετάβαση προς τον σοσιαλισμό;

Αναδημοσίευση από το "Red NoteBook"

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ η άποψη ότι ο σημερινός στόχος του κόμμματός μας δεν είναι η μετάβαση στον σοσιαλισμό, αλλά η Εθνική και Κοινωνική Σωτηρία. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, αφού τα ποσοστά μας έχουν καθηλωθεί περί το 30% και το ΚΚΕ αρνείται μέχρι τέλους κάθε συνεργασία ή στήριξη κυβέρνησης της Αριστεράς, θα πρέπει να γίνει μια στροφή στον πολιτικό ρεαλισμό. Που σημαίνει ότι ο σοσιαλισμός δεν βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη των ταξικών αγώνων. Που σημαίνει ότι πρέπει τώρα να σχηματίσουμε μια κυβέρνηση πλατιάς κοινωνικής ενότητας για την ανακοπή της καταστροφικής μνημονιακής πολιτικής και να αφήσουμε για κάποιο μεταγενέστερο στάδιο τον στρατηγικό μας στόχο που είναι ο σοσιαλισμός.

Πρόκειται για μία άποψη που διατείνεται ότι ορισμένες κοινωνικές τάξεις ή μερίδες τάξεων απευθύνουν στην Ιστορία το αίτημα για την ανοικοδόμηση του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα και για την αποκατάσταση των ζημιών που υπέστησαν οι εργαζόμενες τάξεις από την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, όχι όμως ως στοιχεία μιας διαδικασίας μετάβασης στον σοσιαλισμό, αλλά ως στοιχεία μιας διαδικασίας παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και απονομής κοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι ένα κοινωνικό αίτημα που λέει: Είμαστε στη μάχη του μερικού, όχι του όλου, ας βάλουμε τώρα σε αναστολή το όραμα, ας ασχοληθούμε με την αποκατάσταση των ζημιών που έχουν υποστεί οι μη προνομιούχοι και το κοινωνικό κράτος. Αυτό το αίτημα, βεβαίως, δεν αντανακλά τις προθέσεις και τις επιθυμίες του λαού της Αριστεράς, της κοινωνικής Αριστεράς που μέχρι σήμερα στήριξε και συγκρότησε τον Σύριζα, αλλά ενός άλλου λαού, πιθανότατα μικροαστικής πασοκικής προέλευσης, που θέλει να ξαναδεί τη ζωή του να επανέρχεται στις ράγες μιας κανονικής ζωής χωρίς στερήσεις και χωρίς υποβάθμιση, αλλά και χωρίς μεγάλες ανατροπές. Αυτός ο ιδιόρρυθμος λαός του Κέντρου, εάν υπάρχει ακόμη, θέλει να ανατρέψουμε την μνημονιακή πολιτική αλλά να αφήσουμε άθικτο το κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Η μετριοπαθής άποψη που κερδίζει έδαφος στο εσωτερικό του κόμματός μας ισχυρίζεται ότι επειδή μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να στηριχθεί αποκλειστικά στις δυνάμεις της Αριστεράς χρειαζόμαστε συμμαχίες στο Κέντρο και για αυτόν τον λόγο θα πρέπει να αναζητήσουμε τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή με αυτόν τον λαό του Κέντρου που θέλει να ανατρέψουμε την μνημονιακή πολιτική αλλά να αφήσουμε ήσυχο το κεφαλαιοκρατικό σύστημα.

Η ελληνική έκδοση του περιοδικού Tidal, έντυπο του κινήματος Occupy Wall Street

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

Το Tidal προσφέρει θεωρία και στρατηγική σαν μέσα για την ενίσχυση των καταληψιών, πραγματική ή δυνητική, για να οραματιστούν δράσεις που τροποποιούν οριστικά τις υπάρχουσες δομές εξουσίας.

Για το Tidal, θεωρία σημαίνει μία υπόθεση που στηρίζεται σε περιορισμένη πληροφορία ή γνώση. Στρατηγική σημαίνει την τέχνη να εφευρίσκεις ή να ενεργοποιείς σχέδια και στρατηγήματα προς έναν στόχο. Δράση σημαίνει αυτό. Αυτή την στιγμή. Αυτόν τον αγώνα. Πολλές φωνές στην ιστορία. Και διαδικασία. Συλλογικά, να οραματίζεσαι.

Είμαστε ένας διαρκής οριζόντιος διάλογος ανάμεσα σε αυτούς που έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους σκεπτόμενοι αυτή την στιγμή και στον κόσμο του Κινήματος των Καταλήψεων που αποφασίζουν κάθε μέρα για το μέλλον της. Γνωρίζοντας ότι η δυνατότητα είναι προνόμιο, το Tidal επιχειρεί να προσφέρει τολμηρές ιδέες σε μία γλώσσα προσβάσιμη στο μέσο άνθρωπο. Ελπίζουμε αυτά τα κείμενα να επηρρεάσουν θετικά το Κίνημα των Καταλήψεων, να το ωθήσουν μπροστά και να διευκρινίσουν τους στόχους του.

ΣΥΡΙΖΑ: Καταστατικό συνέδριο ΑΜΕΣΑ

 Σύνταγμα στις 17 Ιούνη 2011

Ανοίγουμε την συζήτηση για το ΣΥΝΕΔΡΙΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με την δημοσίευση του κειμένου του  Μιχάλη Καστρινάκη, μέλους της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ  

Ο τρόπος με τον οποίο εκλέχτηκε το μη διορισμένο τμήμα της νέας ΠΣΕ είναι απαράδεκτος. Πρόκειται για απολύτως τυπική δημοκρατία φτιαγμένη έτσι ώστε να επικυρώνει την κυριαρχία της ηγετικής κάστας του κόμματος μέσα από την δημιουργία ενός θεάματος (με την καταστασιακή σημασία του όρου) συμμετοχής. Από κάποιες πλευρές βρίσκεται πίσω από αυτά που ισχύουν στις καθολικού χαραχτήρα εκλογικές διαδικασίες.

1. Η υπέρμετρη δύναμη των μηχανισμών είναι το πρώτο στοιχείο που την διαφοροποιεί από τον γενικό κανόνα. Η, παράλληλη με την δράση των μηχανισμών, υπεροχή των πάσης φύσεως επωνύμων είναι μια από τις βασικότερες ομοιότητες αυτής της τελετουργίας με τα κλασσικά εικονογραφημένα των αυτοδιοικητικών και κοινοβουλευτικών εκλογών.

2. Η δεύτερη προς το χειρότερο διαφορά είναι αυτή που προσφέρει στους μηχανισμούς το απόλυτο πεδίο για την συντριπτική επικράτηση τους.Η αναφορά είναι για την εξοργιστικά αντιδημοκρατική εφεύρεση της κατάργησης των εκλογικών περιφερειών και την αντικατάσταση τους από πανελλαδική λίστα επιλογής που έχει ως συνέπεια άγνωστοι να ψηφίζουν άγνωστους. Με τα γνωστά σε όλους χαρτάκια, τις προσωπικές ψηφοθηρικές βόλτες και άλλα ευτράπελα.Αυτού του είδους οι εικόνες είναι θλιβερές.

Στον Συνασπισμό τέτοιες σκηνές ήταν συνηθισμένες καθώς αποτελούσαν τμήμα των ιδρυτικών εθίμων του κόμματος το οποίο όμως ιδρύθηκε σε μία άλλη εποχή και εξυπηρετώντας άλλες ανάγκες.Οι συνθήκες όμως άλλαξαν και φαίνεται κάποιοι να παραμένουν πιστοί σε μοντέλα παλιά. Στον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν,που είναι το νέο μας κόμμα,σε μία εποχή που μεγάλο τμήμα του κόσμου των πλατειών απαίτησε και επέβαλε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες (μέσα σε αυτούς παλιά και νέα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ), σε περιόδους που ο κόσμος αδυνατεί να βρει τις δομές εκείνες για να εκφραστεί και να αλληλεπιδράσει, είναι δυνατόν να αναπαράγονται τόσο συντηρητικές νοοτροπίες ;

Να αναδείξουμε το κοινωνικό ζήτημα με όρους κινηματικούς

Αναδημοσίευση από το "Red NoteBook"

Του Δημήτρη Γκιβίση

Πάμε σύντροφοι

Παρόλο που δεν είμαι οπαδός του κυβερνητικού εκπροσώπου και της νεοδημοκρατικής «truth team», θα παραδεχτώ ότι μέχρι σήμερα από αυτό το γαϊτανάκι των ανακοινώσεων μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, και πέρα από τα λάθη και τις προβοκάτσιες της, η ΝΔ έχει καταφέρει σε σημαντικό βαθμό τον στόχο της: να σύρει τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε ένα συστημικό παιχνίδι. Σε ένα παιχνίδι, που αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει να συμμετέχει, αυτό μπορεί να είναι και η αρχή του τέλους του.

Το αυτοκτονικό παιχνίδι

Είναι προφανές, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το παιχνίδι δεν πρέπει με κανένα τρόπο να το παίζει και να το αναπαράγει, αλλά ούτε και θέλουμε να εμπλέκεται σε αυτό, επειδή οδηγεί σε μια ψευδαίσθηση συμμετοχής μέσα από όρους θεάματος, ενισχύει την αδράνεια, και αναπαράγει τους μηχανισμούς. Ωστόσο, ακόμα και αν κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν το αντίθετο, πιθανόν γιατί έτσι ενισχύεται ένα φαντασιακό δίπολο, θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί ούτε και να το διαχειριστεί, όχι γιατί τού είναι καινούριο, -απεναντίας το καινούριο έχει πάντα την γοητεία του νέου που γεννιέται και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επανειλημμένως δείξει ότι γουστάρει να μπαίνει με πάθος σε τέτοιες καταστάσεις. Ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να το διαχειριστεί, είναι γιατί πρόκειται για ένα παιχνίδι ρόλων που παίζεται με όρους καθεστωτικούς. Επίσης, γιατί αποπνέει μούχλα, γιατί είναι μια επιστροφή στο παρελθόν, και αφήνει απέξω την κοινωνία και τις ανάγκες της, αφού η αναζήτηση της πιο εύστοχης ατάκας/ανακοίνωσης έχει ως στόχο τους απαθείς τηλεθεατές, και όχι τους πολίτες που συμμετέχουν ενεργά, που κάνουν οι ίδιοι πολιτική χωρίς να περιμένουν την σωτηρία τους αναθέτοντας. Το συστημικό παιχνίδι είναι πάντα ένα κλείσιμο στα παλιά σχήματα, που για τον ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί αυτοκτονικά, αφού τα όριά του τού προκαλούν ασφυξία και τον καθηλώνουν. Και κυρίως, είναι ένα παιχνίδι που αποκλείει το άνοιγμα του στην κοινωνία που πλήττεται, στους εργαζόμενους που ενοχοποιούνται, στην νεολαία που καταστέλλεται, στερώντας του το αναγκαίο κοινωνικό οξυγόνο του και αφυδατώνοντάς τον από τον ριζοσπαστισμό και την εξεγερσιακή δυναμική του.

Η πιο ύπουλη από τις ταυτότητες, που έρχεται στη μόδα κάθε φορά που το κράτος είναι σε κρίση, είναι η «ιδιότητα του πολίτη»...

Η «Έκτη» συνιστά ένα ζαπατιστικό κάλεσμα. Καλώ δεν σημαίνει ενώνω. Δεν επιχειρούμε να ενώσουμε υπό μια διεύθυνση, ζαπατιστική ή άλλη. Δεν ψάχνουμε να μαζέψουμε μέλη, να στρατολογήσουμε, να υποσκελίσουμε, να προσποιηθούμε, να μοιάσουμε, να ξεγελάσουμε, να διευθύνουμε, να υποτάξουμε, να χρησιμοποιήσουμε. Ο προορισμός είναι ο ίδιος, αλλά η διαφορετικότητα, η ετερογένεια, η αυτονομία στους τρόπους που προχωράμε είναι ο πλούτος της «Έκτης», η δύναμή της. Δίνουμε και θα δίνουμε σεβασμό, και απαιτούμε και θα απαιτούμε σεβασμό. Στην «Έκτη» μπαίνει κάποιος χωρίς περισσότερα προσόντα από αυτό το «όχι» που μας καλεί, καθώς και τη δέσμευση να οικοδομήσει τα απαραίτητα «ναι».

Ο τίτλος, η προηγούμενη η παράγραφος, όπως και το κείμενο που ακολουθεί είναι απασπάστασμα από το κείμενο “Εθνικοαπελευθερωτικός Ζαπατιστικός Στρατός” που δόθηκε στην δημοσιότητα στις 26 Γενάρη στο enlace zapatista και αποτελεί το πέμπτο αυτοτελές κείμενο της ενότητας “αυτοί και εμεις” με την υπογραφή του Μάρκος του EZLN (Εθνικοαπελευθερωτικός Ζαπατιστικός Στρατός). Ολόκληρο το κείμενο στα ελληνικά εδώ: “αυτοί και εμείς” (μέρος Ε΄) του εξεγερμένου υποδιοικητή Μάρκος

Όπως γνωρίζετε όλοι, η σκέψεις μας δεν είναι να δημιουργήσουμε μια μεγάλη οργάνωση με έναν κεντρικό επικεφαλής, μια συγκεντρωτική διοίκηση, έναν αρχηγό, άτομο ή συλλογικότητα.

Η ανάλυσή μας στο κυρίαρχο σύστημα, του τρόπου λειτουργίας του, των δυνάμεων και των αδυναμιών του, μας έχουν οδηγήσει στο να υποστηρίζουμε ότι η ενότητα δράσης μπορεί να δίνεται με το σεβασμό αυτού που εμείς ονομάζουμε «οι τρόποι» του καθενός.

Και αυτοί οι «τρόποι» δεν είναι άλλο από τις γνώσεις που καθένας από μας, άτομο ή συλλογικότητα, έχει για τον τόπο και το χρόνο του. Με άλλα λόγια, για τις στεναχώριες και τους αγώνες του.

Εμείς είμαστε πεπεισμένοι ότι κάθε απόπειρα ομογενοποίησης δεν είναι κάτι παραπάνω από μια φασιστική απόπειρα κυριαρχίας, που κρύβεται σε μια επαναστατική, εσωτεριστική, θρησκευτική ή άλλη γλώσσα.

Όταν ακούγεται να μιλάνε για «ενότητα», παραλείπεται η υπόδειξη ότι αυτή η «ενότητα» είναι υπό την αρχηγεία κάποιου, ατόμου ή συλλογικότητας.

Στον απατηλό βωμό της «ενότητας» δεν θυσιάζονται μόνο οι διαφορές, αλλά και η επιβίωση όλων των μικρών κόσμων που υποφέρουμε μέσα στην τυραννία και την αδικία.

Στην ιστορία μας αυτό το μάθημα έχει επαναληφθεί πολλές φορές. Και σε κάθε μεταστροφή του κόσμου, πάντα η θέση μας είναι του καταπιεσμένου, του υποτιμημένου, του εκμεταλλευόμενου, του λεηλατημένου.

H Συνέντευξη Τύπου για το Κοινωνικό Κέντρο Βοξ

Συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσαν το Στέκι Μεταναστών, το Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου, το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων, το Νosotros, η Επιτροπή Αλληλεγγύης Κατοίκων Εξαρχείων, το Αυτοδιαχεριζόμενο Κυλικείο της Νομικής Σχολής, η Βαβυλωνία, τα ΕΑΑΚ Αρχιτεκτονικής, Παιδαγωγικής και Νηπιαγωγών, το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, η Αντιεξουσιαστική Κίνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Εξαρχείων και η Κατάληψη Τσαμαδού 15. Στη συνέντευξη συμμετείχε επίσης η Ελένη Πορτάλιου, επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης.

Υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην βία και την ιδεολογία;

Το κράτος σήμερα επιχειρεί να διαμορφώνει τα νέα κοινωνικά συμβόλαια της μεταμνηνονιακής περιόδου, νομιμοποιώντας μέσω αυτών των συμβολαίων τις αλλαγές που έχουν ήδη συντελεστεί στο εσωτερικό του, διευρύνοντας την εξουσία και την κυριαρχία του στην κοινωνία. Σε μια περίοδο όπου οξύνεται η ταξική πόλωση και το πολιτικό σύστημα (κομμάτι του οποίου είναι και η Αριστερά) αδυνατεί να διαχειριστεί αυτή την πόλωση εντός των πλαισίων της αστικής νομιμότητας, αναδιαρθρώνεται το κράτος και επιβάλλεται  ως ο “αρμόδιος” εγγυητής για την επιβολή της “τάξης” και της “ασφάλειας” στην κοινωνία. Ο Max Weber όρισε το κράτος ως το μονοπώλιο της βίας. Η διεύρυνση αυτού του μονοπωλίου απαιτεί επαναπροσδιορισμό του δικαίου, το οποίο νομιμοποιεί αυτή την βία. Πρακτικές και στάσεις οι οποίες στο μεταπολιτευτικό καθεστώς ήταν νόμιμες, σήμερα γίνονται παράνομες. Και αυτή η νομιμοποίηση εμπαιδώνεται κυρίως από την δράση των των ιδεολογικών  μηχανισμών. Οι δημοσιογράφοι σήμερα είναι περισσότερο επικίνδυνοι από τους μπάτσους για το λαϊκό κίνημα.


Δυστυχώς η Αριστερά σήμερα - όλη η Αριστερά – αλλά και το μαζικό κίνημα φαίνεται ότι δεν μπορούν να ανατρέψουν αυτή την κρατική πολιτική, κυρίως γιατί δεν μπορούν να ανατρέψουν μια ευρύτερη συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, η οποία μετατοπίζει τα πεδία της κοινωνικής σύγκρουσης στο γήπεδο του αντιπάλου. Ο επαναπροσδιορισμός της αστικής νομιμότητας γίνεται σήμερα με την ανοχή άλλά και την αδυναμία της Αριστεράς να παρέμβει όχι στο κράτος, αλλά στην κοινωνία, εκεί όπου τελικά θα κριθούν αυτές οι πολιτικές.


Σε μια σειρά κειμένων που θα ακολουθήσουν θα ασχοληθούμε με αυτό το θέμα. Σήμερα αναδημοσιεύουμε το κείμενο “Περί βίας και αντιβίας. Η συμβολή του Ζορζ Λαμπικά” του Τάσου Μπέτζελου, το οποίο είχε δημοσιευθεί στο “Εκτός Γραμμής”. Η θέση ότι: «Η βία δεν συνιστά έννοια. Είναι μια πρακτική έμφυτη στις κοινωνικές σχέσεις των οποίων και εκφράζει διάφορες μορφές» είναι ορθη ως αφετηρία για το θέμα μας: “Υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην βία και την ιδεολογία;”. Όμως παράλληλα δείχνει μέχρι που φτάνουν τα θεωρητικά όρια των αντιλήψεων της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά και την αδυναμία τους να μεταφραστούν σε εναλλακτική πολιτική πρακτική στην σημερινή συγκυρία.

“ELLOS Y NOSOTROS” του εξεγερμένου υποδιοικητή Μάρκος

  “Born Free” από τη Μ.Ι.Α. (Mathangi “Maya” Arulpragasam). Βίντεο. Σκηνοθέτης: Romain Gavras (γιος του Κώστα Γαβρά). Φωτογραφία: André Chemetoff. Παραγωγή: Mourad Belkeddar. Εκτελεστική παραγωγή: Gaetan Rousseau/Paradoxal. Το βίντεο λογοκρίθηκε από το YouTube λόγω του περιεχομένου του.

Το video συνοδεύει το Δ' Μέρος (Οι στεναχώριες των από κάτω) του κειμένου “Αυτοί και εμείς” του εξεγερμένου υποδιοικητή Μάρκος που τελειώνει ως εξής: 

 

 ....Τώρα φανταστείτε ότι δεν φοβάστε, ή αν φοβάστε το ελέγχετε. 
   

Σκεφτείτε ότι πηγαίνετε μπροστά στον καθρέφτη και όχι μόνο δεν κρύβετε ή βάφετε τη διαφορετικότητά σας αλλά την τονίζετε.   
 

Φανταστείτε ότι κάνετε τη διαφορετικότητά σας ασπίδα και όπλο, υπερασπίζεστε τον εαυτό σας, βρίσκετε κι άλλους σαν εσάς, οργανώνεστε, αντιστέκεστε, αγωνίζεστε και, χωρίς να το καταλάβετε, περνάτε από το «είμαι διαφορετικός» στο «είμαστε διαφορετικοί».   
 

Φανταστείτε ότι δεν κρύβεστε πίσω από την αναμονή να «ωριμάσουν» τα πράγματα και πίσω από τη «λογική», πίσω από το «δεν είναι ώρα ακόμη», «δεν υπάρχουν οι συνθήκες», «πρέπει να περιμένουμε», «είναι ανώφελο», «δεν υπάρχει γιατρειά».