ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Μπρος στον δρόμο που χάραξε ο Πάπας!

Στιγμιότυπα από τη χορευτική παράσταση «Rayahzone»,

στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η μουσική Σούφι

Σοκ έχει προκαλέσει στους Ρωμαιοκαθολικούς η ξαφνική απόφαση του Πάπα Βενέδικτου 16ου να εγκαταλείψει τα καθήκοντά του. Η απρόσμενη αυτή εξέλιξη -πρόκειται για την πρώτη παραίτηση Πάπα έπειτα από 600 χρόνια– εξέπληξε κυβερνήσεις, πιστούς, ακόμα και στενούς συνεργάτες του. Την ίδια ώρα, ήδη έχουν ξεκινήσει να κάνουν την εμφάνισή τους τα ονόματα των πιθανών διαδόχων του. Σύμφωνα με δημοσιεύματα και λίστες που κυκλοφόρησαν στο Βατικανό, το φαβορί είναι ένας Καρδινάλιος από την Γκάνα.

Ανάλογο σοκ χρειάζεται σήμερα και στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Αν τα κομματικά ιερατεία που κατέχουν το «αλάθητο» της πολιτικής γραμμής, είχαν την αυτοσυνειδησία του Πάπα, ο οποίος αναγνώρισε «την αδυναμία του να εκπληρώσει τα καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί», εδώ και καιρό θα είχαν αποσυρθεί. Τα «ευαγγέλιά» τους έχουν φάει τα ψωμιά τους, ήδη από τον προηγούμενο αιώνα. Το «νέο» που καταγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική πραγματικότητα δεν μπορεί ούτε να εκφραστεί αλλά ούτε να διαχειριστεί από τους τυφλοπόντικές των κομματικών γραφείων, τις πριμαντόνες των ΜΜΕ και τους παράγοντες πολιτευτάδες της Αριστεράς.

Όμως, οι Πάπες των «ιερατείων» μας, αντί να επιλέξουν την «εθελουσία» έξοδο, επιχειρούν να θέσουν σε αναγκαστική «διαθεσιμότητα» το νέο αίμα με το οποίο τροφοδοτήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από το μαζικό κίνημα και την ταξική πόλωση και να επιβάλουν την «τάξη» και την «ασφάλεια» στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ακόμα και με διαγραφές!

Οι πρόσφατες δηλώσεις του «δεξιού» Δ. Παπαδημούλη ότι οι διαγραφές στελεχών «είναι μία ρήτρα που χρειάζεται να προβλεφθεί στους κανόνες λειτουργίας του νέου ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ» έγιναν με την πλήρη σύμπνοια του βαθιού «αριστερού» ρεύματος. Είναι η συνέχεια των δηλώσεων στο Kontra Channel τον περασμένο Οκτώβρη του βουλευτή Π. Κουρουπλή, όπου και αυτός ζητούσε διαγραφές με αφορμή άρθρο του Νάσου Θεοδωρίδη, που δημοσιεύτηκε τότε στην εφημερίδα Αυγή για το έπος του '40…

Οι πρώτες ρήτρες που χρειάζονται να προβλεφθούν στους κανόνες λειτουργίας του νέου ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι άλλες: Είναι αυτές που θα περιορίζουν τον παραγοντισμό  εκείνων των πολιτικάντιδων στελεχών που έχουν κατσικωθεί στις βουλευτικές θέσεις και στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνων που πρώτο μέλημά τους είναι το πως θα προωθήσουν τις προσωπικές τους στρατηγικές εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζονται ρήτρες όπως: Βουλευτές που στον πρότερο βίο τους έχουν εκλεγεί σε δυο βουλευτικές περιόδους, δεν θα δύνανται να είναι υποψήφιοι για βουλευτικό αξίωμα.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πραγματικά να εκφράσει την νέα «ελπίδα» στην ελληνική κοινωνία και να διαχωριστεί από το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να την κατακτήσει  ο ίδιος στο εσωτερικό του αυτή την «διαφορετικότητα» και  ακολούθως να λειτουργήσει ως «υπόδειγμα», τόσο στην πολιτική σκηνή, όσο και στο μαζικό κίνημα.

Οι «Βούτσηδες», οι «Λαφαζάνηδες», οι «Παπαδημούληδες» έχουν φάει τα ψωμιά τους. Είχαν στο παρελθόν αρκετές ευκαιρίες για να αποδείξουν την αξία τους, αλλά απέτυχαν. Στην ζωή τους αυτό έχουν μάθει να κάνουν, να αποτυγχάνουν. Αυτό θα κάνουν και τώρα! Ίσως μερικοί που διαθέτουν κάποια ίχνη αυτογνωσίας, δηλώνουν ότι: «δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε»...

Ο «λαός» του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να τους αφήσει να διαχειριστούν την τύχη του και την τύχη της χώρας σε μια τόσο κρίσιμη κατάσταση. Το «βάλτωμα» του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινάει από την δική τους ανικανότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το μόνο που δεν χρειάζεται σήμερα είναι ένα καθεστώς «εκτάκτου ανάγκης», το οποίο προσπαθούν να ιδρύσουν τα «ιερατεία», αντιγράφοντας τις αστικές πολιτικές του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος. Πολιτικές με τις οποίες αναζητεί και αυτό διεξόδους επιβίωσης, οικοδομώντας το κράτος «εκτάκτου ανάγκης» στην ελληνική κοινωνία...

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μετασχηματιστεί και δεν καταγραφούν σημαντικές τομές με το παρελθόν του ( δηλαδή των παρελθόν των συνιστωσών του), τομές που θα είναι αναγνωρίσιμες από τον κόσμο που υφίσταται την εξοντωτική επίθεση του κεφάλαιου, θα ενσωματωθεί στο πολιτικό σύστημα και οι συμπληγάδες των κρατικών πολιτικών θα τον τσακίσουν. Και αυτή η ήττα δυστυχώς δεν αφορά μόνον στον ίδιο, αλλά θα συμπαρασύρει ολόκληρη την Αριστερά και το μαζικό κίνημα. Ας μην χαίρονται οι ίαινες της Αριστεράς που προσδοκούν ότι από το πτώμα του ΣΥΡΙΖΑ θα βρουν τροφή για να διευρύνουν την αναπαραγωγή τους. Θα βρεθούν με αυτοί με τις πολιτικές τους φιλοδοξίες στο ...χέρι, με τον ίδιο τρόπο που «βρέθηκε ο Φ. Κουβέλης με τον Ψαριανό στο χέρι», όπως έγραψε κάποιος στο twitter...

Η κατάσταση δεν επιτρέπει αισιοδοξίες. Με πρωτεργάτες τους «Φρανκενστάιν» της αριστερής πλατφόρμας/αριστερού ρεύματος, τα «ιερατεία» του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ  αργά και μεθοδικά επαναφέρουν - είτε με πολιτική πρόθεση είτε  ως «λύσης ανάγκης», με μέτρο το δικό τους «εφικτό» - στην ζωή το νεκρό «τέρας» του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Το είδαμε ως συμβάν στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. Το βλέπουμε ως καθημερινά γεγονότα, με τον τρόπο λειτουργίας της «καθοδήγησης», αλλά και στα τηλεοπτικά παράθυρα με την δημόσια παρουσία των μηχανισμών…