Αναρτήσεις
(ένα σχόλιο για το κείμενο του Π. Μαυροειδή: "Πρωτογενές πλεόνασμα: Μια αιματηρή στόχευση με αταίριαστους υποστηρικτές")
Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι πρωτοετής φοιτητής κάποιας σχολής οικονομικών σπουδών για να γνωρίζει μερικούς στοιχειώδεις ορισμούς, όπως:
Πρωτογενές έλλειμμα είναι το έλλειμμα που προκύπτει αν εξαιρέσουμε από τα έξοδα του κράτους την εξυπηρέτηση του χρέους. Πρωτογενές πλεόνασμα προκύπτει όταν τα έσοδα είναι παραπάνω από τα έξοδα χωρίς φυσικά να υπολογίσουμε πάλι την εξυπηρέτηση του χρέους.
Ούτε χρειάζεται κανείς να προσφύγει σε βαθυστόχαστες αναλύσεις να αντιληφθεί την σημασία του "πρωτογενούς πλεονάσματος" στη δύσκολη κατάσταση για την χώρα σε περίπτωση μονομερούς διαγραφής του χρέους ή χρεωκοπίας της όπου τα έσοδα του κράτους είναι λιγότερα από τα έξοδά του και η χώρα δεν θα μπορεί να εξασφαλίσει μέσω δανεισμού τις ανάγκες της για μισθούς, συντάξεις και άλλα ..."καπιταλιστικά" παρόμοια.
Αυτή την προφανή σημασία που έχει ο δείκτης του πρωτογενούς πλεονάσματος για όποιον ενδιαφέρεται για την όποια διαχείριση της κρίσης με στόχο να εξασφαλίζει την εθνική κυριαρχία και να αποτρέψει την ανθρωπιστική κρίση, είναι αυτό που αγνοεί ο Παναγιώτης Μαυροειδής στο κείμενό του. Και αυτή η "άγνοια" προκύπτει από την θέση από την οποία εκφέρεται ο πολιτικός του λόγος: Ο Π.Μ. και ο πολιτικός του χώρος δεν έχουν κανένα δίλλημα για το πως θα διαχειριστούν αυτή την κρίση, γιατί απλά γνωρίζουν ότι ούτε βρίσκονται ούτε ποτέ θα βρεθούν στην θέση να "κυβερνήσουν" και να διαχειριστούν κρατικές πολιτικές που αφορούν αυτά τα ζητήματα. Ούτε καν δεν βρίσκεται στην δύσκολη θέση του ΚΚΕ, το οποίο από την μια συνεχίζει να έχει ως σύνθημά το "1400 ευρώ κατώτατος μισθός", αλλά από την άλλη απολύει εργαζόμενους από τις επιχειρήσεις του ή τους πληρώνει με αρκετά χαμηλότερους μισθούς...
δεν έχεις καμία σχέση με την οικονομική " επιστήμη " ( τα εισαγωγικά έχουν να κάνουν με το ότι επιστήμες είναι η ιστορία τα μαθηματικά και η φιλοσοφία , τα άλλα είναι γνωστικά αντικείμενα , εφαρμογές των επιστημών σε τομείς της κοινωνικής αναπαραγωγής ) .
ΑπάντησηΔιαγραφήτο λεγόμενο πρωτογενές πλεόνασμα είναι" εθνικός " οικουμενικός στόχος που ενώνει ... την αριστερά με την δεξιά , αν θεωρήσουμε δεδομένες τις σταθερές του χρηματιστικοποιημένου καπιταλισμού .
τον δανεισμό από τις αγορές ( και όχι πχ εσωτερικά και από το κράτος ) και την παροχή ρευστότητας από μια συγκεκριμένη ιδιωτική τράπεζα την ΕΚΤ .
αλλά όπως λέει και ο Δραγασάκης , με δεδομένη την κατάσταση των τραπεζών , με δεδομένο το ότι είμαστε εκτός αγορών , με δεδομένο ότι δεν έχουμε νόμισμα ( που υποτίθεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό δεν το κοιτάει γιατί είναι ... με την επανάσταση και όχι με την εθνική αναδίπλωση , αλλά ο Δραγασάκης έχει την κακή συνήθεια να λέει την αλήθεια ) δεν γίνονται ... αντιμνημονιακά θαύματα , αλλά τα γνωστά . σταθεροποίηση και μετά ανάπτυξη , όχι ... ελλείμματα ( τα ετερόδοξα οικονομικά στα σκουπίδια δηλ ) όχι ... κρατικός καπιταλισμός ( πιο καλός ο αγοραίος νεοφιλελεύθερος χρηματιστικοποιημένος )κλπ
τι σημασία όμως έχει , από την στιγμή που αν γίνουν εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ ... θα περάσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ , και θα κάνει αντιμνημονιακή κυβέρνηση με ... τους εμπνευστές και συντάκτες του μνημονίου ( Καστανίδη και Κατσέλη ) και την ακροδεξιά ( Καμένο ) ή τους μνημονιακούς ταλιμπάν της ΔΗΜΑΡ .
" κάποιος σύντροφος "
Διαγραφή- Το "πρωτογενές πλεόνασμα" δεν είναι "λεγόμενο" αλλά ένας συγκεκριμένος δείκτης που έχει ένα συγκεκριμένο ορισμό και ένα τρόπο υπολογισμού.
"Λεγόμενα" είναι αυτά που γράφεις, γιατί ανακατεύεις άσχετα πράγματα μεταξύ τους και βγάζεις ακόμα πιο άσχετα συμπεράσματα..
-
Να αγιάσει το στόμα σου!!!Οπως το είπες για το έξω απο το χορό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒγαίνει ο κάθε πικραμένος που δεν πρόκειται να αναλάβει ποτέ ευθύνες και κάνει προτάσεις λέγοντας το μακρύ και το κοντό του αφού δεν του κοστίζει τίποτα!
Το καλό είναι πως δεν τους παίρνει κανείς στα σοβαρά.
ΕΟΣ,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο εξώφυλο από το δισκάκι του Φώτη Δήμα που έχεις στην φωτογραφία ήταν η τελευταία του επιτυχία πριν το “21 Απριλίου 1967” και το “Το νέον Σύνταγμα της 29ης Σεπτεμβρίου 1968”
Για τον Φ. Δήμα, ένα πληροφοριακό άρθρο στο http://diskoryxeion.blogspot.gr/2012/01/blog-post_18.html
Δεν καταλαβαίνω την κριτική σας στον Π.Μ. Ο άνθρωπος -και ο χώρος του- έχουν συνολικότερη άποψη και πρόγραμμα (μεταβατικό) που προτείνουν στην ελληνική κοινωνία. Το πρόγραμμα αυτό δεν φτιάχτηκε με την σιγουριά τού κόμματος τού 1 ή 1,5%. Ούτε και υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια στον κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το συγκεκριμένο άρθρο καταλήγει:
<>
Σε αυτά διαφωνείτε ή το ευρώ (άρα και η αποπληρωμή τού χρέους που έφτιαξαν οι καπιταλιστές μέσω των κυβερνήσεων ΝΔ/ΠΑΣΟΚ) είναι πάνω από όλα;
- Τι είναι και τι αξία έχουν τα "μεταβατικά προγράμματα" είναι μια μεγάλη συζήτηση που δεν μπορεί να απαντηθεί με ένα σχολιασμό.
Διαγραφή- Η κριτική που κάνουμε στο σχόλιο μας αφορά μόνο στη σημασία που έχει το "πρωτογενές πλεόνασμα" ακόμα και για το "μεταβατικό πρόγραμμα" στο οποίο αναφέρεσαι. Αν η χώρα κάνει στάση πληρωμών ή μονομερή διαγραφή του χρέους θα βρεθεί στην δύσκολη θέση να μην έχει την δυνατότητα να καλύψει τα λειτουργικά έξοδα του κράτους, να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και άλλα παρόμοια,εφόσον το "πρωτογενές πλεόνασμα" είναι αρνητικό.
Είναι προφανές ότι είναι εντελώς διαφορετικοί οι λόγοι για τους οποίους η ΕΕ και το ΔΝΤ ενδιαφέρονται για την ύπαρξη "πρωτογενούς πλεονάσματος", από ότι ενδιαφέρεται μια "κυβέρνηση της Αριστεράς". Αυτή η διαφορά αφορά και στις πολιτικές μέσω των οποίων επιτυχγάνεται αυτός ο στόχος.
Τι δεν καταλαβαίνεις;
Αν δεν διαβάσεις το "μεταβατικό πρόγραμμα" (μ.π.) δεν μπορείς να καταλάβεις και την κριτική τού Π.Μ. και τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μ.π. δεν προβλέπει ελλείμματα. Κυρίως όμως δεν προβλέπει ευρώ και ΕΕ.
Το ζουμί στο άρθρο τού Π.Μ. είναι πως η (νέα) "μεγάλη ιδέα" τού πρωτογενούς πλεονάσματος (εντός τού ευρώ και υπό την εξουσία τού κεφαλαίου) είναι ένα οικονομικό εργαλείο για να αφαιμάζεται η κοινωνία χωρίς (ταυτοχρόνως) να μειώνεται και το χρέος -που υποτίθεται πως είναι ο στόχος. Όπως λες κι εσύ <>. Ένα ερώτημα όμως που προκύπτει αμέσως είναι αν μπορεί να μηδενιστεί το έλλειμμα α) χωρίς διαγραφή τού χρέους και β) χωρίς έξοδο από το ευρώ.
Μπερδεύεις το "πρωτογενές έλλειμα" με τα άλλα ελλείματα: Πρωτογενές έλλειμμα είναι το έλλειμμα που προκύπτει αν εξαιρέσουμε από τα έξοδα του κράτους την εξυπηρέτηση του χρέους. Είναι ένας δείκτης, ο οποίος έχει σημασία ώστε να εξασφαλίζεται στοιχειωδώς η "λειτουργία του κράτους", ακόμα και αν υπάρχει ακόμα και αν υπάρχει υπάρχει αδυναμία ή άρνηση πληρωμής του χρέους.
ΔιαγραφήΌταν θα «ωριμάσουν οι συνθήκες» και έρθει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα πράγματα και εφαρμόσει το «μεταβατικό της πρόγραμμα» τότε, αφού θα έχουν εξασφαλισθεί όλοι οι όροι που προβλέπει αυτό το «πρόγραμμα», είναι πιθανόν να μην υπάρχουν τέτοια προβλήματα!
Όμως μπορεί να υπάρξουν συνθήκες που η Αριστερά να κληθεί να «κυβερνήσει», χωρίς να έχουν εξασφαλιστεί όλοι αυτοί οι όροι. Σε αυτή την περίπτωση τι κάνουμε;
Καθόμαστε στην γωνία και περιμένουμε να «ωριμάσουν οι συνθήκες», όπως έχει επιλέξει να κάνει το ΚΚΕ; Λέμε στον κόσμο, σκάψε και δούλευε με κινέζικους μισθούς μέχρι να πραγματοποιηθεί η «παραγωγική ανασυγκρότηση» και άλλα φαιδρά παρόμοια;
Γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνει πρωτογενές έλλειμμα και με βάση αυτόν τον ορισμό που δίνεις απαντώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα στο ερώτημα "τι θα κάνουμε με το πρωτογενές έλλειμμα" το έχει ο ΣυΡιζΑ εφόσον θέλει να παραμείνει στο ευρώ και όχι το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ(*) ή ο Αλαβάνος.
Σού ξαναλέω όμως ότι ο Π.Μ. επικεντρώνει σε άλλο σημείο το άρθρο του και όχι σε αυτό που εσύ νομίζεις.
(*) “Δική μας θέση είναι ότι η έξοδος από ΕΕ και Ευρωζώνη θα πρέπει να συνοδεύεται μεταξύ άλλων από: ακύρωση όλων των δανειακών συμβάσεων, μνημονίων και σχετικών Νόμων με παράλληλη ολοκληρωτική στάση πληρωμών, έλεγχο στην κίνηση αγαθών, κεφαλαίων και υπηρεσιών, (τελωνειακοί έλεγχοι, συναλλαγματικοί έλεγχοι, ποσοστώσεις κλπ.), ώστε να θωρακιστεί η οικονομική αυτοδυναμία της χώρας, εθνικοποίηση των Τραπεζών και κρατική εγγύηση των καταθέσεων, εθνικοποίηση των στρατηγικών κλάδων της οικονομίας, ειδικότερα εκείνων που καλύπτουν βασικές βιοτικές ανάγκες, αύξηση των φορολογικών εσόδων από τη φορολόγηση της μεγάλης περιουσίας, υποστήριξη συνεταιρισμών και δημόσιες επενδύσεις με εργατικό, λαϊκό και κοινωνικό έλεγχο. […] Σύμφωνα με τις δικές μας υποθέσεις το χρέος δεν θα πληρωθεί. Έτσι αντιμετωπίζουμε μόνο το πρωτογεννές έλλειμμα που είναι πολύ μικρό, περί το 2%, και θα μπορεί να γυρίσει σε πλεόνασμα με τη φορολογία της μεγάλης περιουσίας, (συμπεριλαμβανομένης και της περιουσίας της εκκλησίας).”
Ο Π.Μ. στο κείμενο του άλλα λέει:
ΔιαγραφήΠροσπαθεί να απαντήσει στο προφανές ότι δηλαδή το πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι όρος ο οποίος οδηγεί στην μείωση του χρέους. Γιαυτό και ασχολείται με (όρους αστικής οικονομίας) για τις (υποτιθέμενες ) σχέσεις του «πρωτογενούς πλεονάσματος» με το ΑΕΠ και τους ρυθμούς μεταβολής του, με επιτόκιο με το οποίο δανείζεται το κράτος κλπ. Προσπαθεί να απαντήσει στα «ιδεολογήματα» της κυβέρνησης και της τρόικας τα οποία συνδέουν το «πρωτογενές πλεόνασμα» με την διαχείριση του χρέους. Όμως δεν αναρωτιέται καθόλου για την «ειλικρίνεια» αυτών των «ιδεολογημάτων»!
Μήπως άλλοι είναι οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους ενδιαφέρονται να υπάρξει «πρωτογενές πλεόνασμα» στην χώρα και όχι απλά η «διαχείριση του χρέους», στο οποίο προσπαθεί να απαντήσει ο Π.Μ. ως «αστός οικονομολόγος» και όχι ως «αριστερός πολιτικός» (γιατί δεν είδαμε να υπάρχει τίποτα το «αντικαπιταλιστικό» στα επιχειρήματά του);
Μήπως το «πρωτογενές πλεόνασμα» είναι το αναγκαίο δεδομένο για μια «ομαλή έξοδο - αποβολή» της χώρας από την ΟΝΕ και την ΕΕ, προοπτική την οποία επεξεργάζονται τα επιτελεία της; Μήπως θεωρούν δεδομένη την «χρεοκοπία» της χώρας και την αδυναμία αποπληρωμής του χρέους και επεξεργάζονται λύσεις προς αυτή την κατεύθυνση;
Ο Π.Μ. κάνει και μια άλλη λαθροχειρία, προσπαθεί να συνδέσει αυτά τα «ιδεολογήματα» για την σχέση του πρωτογενούς ελλείμματος με την εξυπηρέτηση του χρέους με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και να καταδείξει τάχα ότι έχουν κοινή πολιτική βάση με το τι λέει ο Π. Κοσμάς και άλλοι παρόμοιοι «αναλυτές»! Καλά κρασιά…
cornelsen,
ΑπάντησηΔιαγραφήαναρωτήθηκες μήπως τελικά το ΔΝΤ και η ΕΕ σγκλίνουν στους «στρατηγικούς στόχους» με το μεταβατικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Οι αμερικάνοι όταν ήρθαν με το σχέδιο Μάρσαλ, έβαλαν στην άκρη το πολιτικό προσωπικό της χώρας, τράβηξαν και μια «παραγωγική ανασυγκρότηση» με την κρατικοποίηση/εθνικοποίηση μάλιστα βασικών τομέων όπως στην ενέργεια (ΔΕΗ) και στο νερό (ΕΥΔΑΠ) κλπ, κλπ.
Τώρα οι ευρωπαίοι, αφού πήραν ότι μπόρεσαν να πάρουν και εξασφάλισαν ότι μπόρεσαν να εξασφαλίσουν, μήπως ετοιμάζονται να βάλουν σε εφαρμογή το σχέδιο Β’ (αυτό που ονειρεύεται ο Αλαβάνος) και που είναι ανίκανο το πολιτικό προσωπικό της χώρας να πραγματοποιήσει; Γιαυτό και ενδιαφέρονται να μην διαλυθεί το «ελληνικό κράτος» και επιβάλλουν μέτρα «προστασίας» του: Καρφώνουν το μεγάλο κεφάλαιο που διαφεύγει της φορολογίας (εφοπλιστές, λαθρεμπόριο καυσίμων, παραδίνουν λιστες Λαγκαρντ), επιβάλουν στην δημιουργία αποτελεσματικών φοροεισπρακτικών μηχανισμών, ενδιαφέρονται για την ύπαρξη «πρωτογενούς πλεονάσματος»; Λες η ΕΕ να έχει πρόβλημα αν φορολογηθεί η περιουσία της εκκλησίας ή να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες; Η Deutsche Bank τι είναι; (Η Αγκελα Μέρκελ αναλαμβάνει πρόεδρος του Δ.Σ. της Deutsche)
Μήπως ετοιμάζονται να μας σηκώσουν το μαντιλάκι και να μας αποχαιρετήσουν και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι, αλλά θεωρούν ανίκανο το πολιτικό προσωπικό της χώρας να διεκπεραιώσει αυτό τον στόχο, γιαυτό φροντίζουν να το κάνουν αυτοί, με το αζημίωτο μάλιστα;
Αυτό που τους καίει δεν είναι η έξοδος της χώρας από την ΟΝΕ και την ΕΕ, αλλά μήπως αυτή η έξοδος γίνει αφορμή για γενικότερες αλλαγές στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλαγές που θα φέρουν τις λαϊκές μάζες στο προσκήνιο. Μήπως θυμάσαι πώς έφυγε ο Γ. Παπανδρέου μόλις «σκέφτηκε» την εκδοχή του «δημοψηφίσματος»…
Ανώνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι τόσο το ΔΝΤ και η ΕΕ όσο και οι ντόπιοι καπιταλιστές ενδιαφέρονται για το δικό τους το συμφέρον και όχι για το "καλό τής χώρας". Και συμφωνώ πως θα μάς κουνήσουν το μαντήλι ΑΝ και ΟΠΟΤΕ το συμφέρον αυτό τούς το επιβάλλει.
Το μ.π. τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει με όλα αυτά.
cornelsen,
ΑπάντησηΔιαγραφήη βασική θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την κρίση, όπως εκφράζεται στην απόφαση της πανελλαδικής συνδιάσκεψης είναι:
Η δομική κρίση του κεφαλαίου θα λυθεί τελικά, ή με τη βίαιη καπιταλιστική καταστροφή των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων και μια νέα ποιοτική, αντιδραστική και συνολική ανασυγκρότηση του συστήματος ή με τη βίαιη επαναστατική απαλλοτρίωση του κεφαλαίου, για την υπέρβαση του καπιταλισμού και την κατάργηση της κεφαλαιακής σχέσης, με την πορεία προς το σοσιαλισμό - κομμουνισμό της εποχής μας.
Η «βίαιη επαναστατική απαλλοτρίωση του κεφαλαίου» είναι μια ιδεοληψία: Το κεφάλαιο είναι «σχέση» δεν είναι «πλούτος» για να απαλλοτριωθεί. Αυτή η «σχέση» βρίσκει την «πραγμάτωσή» της μέσα από το «αστικό κράτος». Όσο υπάρχει «κράτος», υπάρχει και «κεφάλαιο». Το μεταβατικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει καμία αναφορά για το κρίσιμο ζήτημα του «κράτους» που είναι το πιο κρίσιμο σημείο της μετάβασης, όπως αποδείχτηκε από τις επαναστάσεις του προηγούμενου αιώνα.
Επίσης απαλλοτρίωση των «μέσων παραγωγής» δεν είναι απαλλοτρίωση του «κεφάλαιου», εφόσον η αλλαγή των αφεντικών δεν αρκεί να καταργηθεί η «κεφαλαιακή σχέση». Τα «μέσα παραγωγής» δεν είναι «εργαλεία» που αν διαχειριστούν με διαφορετικό τρόπο θα καταργήσουν αυτή την σχέση. Τα «μέσα παραγωγής» λειτουργούν μέσα σε συγκεκριμένες «παραγωγικές σχέσεις» οι οποίες έχουν συγκεκριμένο «ταξικό πρόσημο» που δεν προσδιορίζεται στο χώρο της «διεύθυνσης» αλλά στο σύνολο της «παραγωγικής διαδικασίας» αλλά και στον χώρο κατανάλωσης/διάθεσης του προϊόντος
Επίσης ο διλημματικός τρόπος εξόδου από την κρίση είναι αντιμαρξιστικός και αντιστορικός γιατί υποκαθιστά την «ταξική πάλη» από κάποιες «νομοτέλειες» του «καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής». Επίσης, στοιχείο της «ταξικής πάλης» είναι και οι «ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις», η οποίες βάζουν την σφραγίδα τους στις εξελίξεις, όταν ο κόσμος της εργασίας είναι ηττημένος. Σε άλλες εποχές ο καπιταλισμός ξεπερνούσε τις κρίσεις με «βίαιη» καταστροφή (όχι των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων αλλά και της εργατικής δύναμης) ακόμα και με παγκόσμιους πολέμους. Σήμερα λόγω των χαρακτηριστικών της παγκοσμιοποίησης, αυτή η μορφή «βίαιης» καταστροφής δεν φαίνεται ότι μπορεί να επαναληφθεί. Επομένως θα πρέπει να προσδιοριστούν συγκεκριμένα αυτά τα χαρακτηριστικά της «βίαιης καταστροφής» που θεωρεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι πλησιάζει, αλλά δεν έχει να μας πει τίποτε παραπάνω, εκτός από μια «προφητεία» σαν αυτή του Ιωάννη του Βαπτιστή που προανήγγειλε την έλευση του Σωτήρα…
(συνέχίζεται)
Αυτά και μόνο τα γράφω για να δείξω ότι κάποιες γενικές διαπιστώσεις δεν μπορούν να καλύψουν σημαντικά θεωρητικά προβλήματα που είναι ανοικτά και δεν μπορούν να τίθενται με σχηματικό και απόλυτο τρόπο, ούτε πολύ περισσότερο έχουν να προσφέρουν κάτι στην παραγωγή της Πολιτικής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο «άλμα» από παρόμοιες «προφητείες» στην διαμόρφωση των στόχων του «μεταβατικού προγράμματος» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι τόσο μεγάλο και καλύπτεται μόνο με «μεταφυσικές» ερμηνείες. Η βασική του αντίφαση εντοπίζεται στο εξής σημείο: Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαμορφώνει την δική της διακριτή πολιτική ταυτότητα πάνω σε ζητήματα που αφορούν «πολιτικές διαχείρισης της Κρατικής εξουσίας» χωρίς να αναφέρεται σε κανένα στοιχείο για το περιεχόμενο και την μορφή αυτής της εξουσίας. Όλα αυτά για ΕΕ, το Ευρώ, τις εθνικοποιήσεις των τραπεζών και άλλα παρόμοια είναι στοιχεία «κρατικών πολιτικών», τα οποία μπορεί να πραγματοποιηθούν από το υπάρχον ελληνικό αστικό κράτος.
Η πολιτική της πρόταση για το « πολιτικό υποκείμενο της κοινωνικής αλλαγής» που θα υλοποιήσει αυτό το «μεταβατικό πρόγραμμα», διατυπώνεται καθαρά με τον παρακάτω τρόπο:
Είναι δυνάμεις με κομμουνιστική αναφορά. Δυνάμεις που θέτουν αποφασιστικά το ζήτημα της πάλης κατά του ευρώ και της ΕΕ, όπως το Σχέδιο Β’ - Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής. Είναι οι οργανώσεις της επαναστατικής και αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς, όπως η ΚΟΑ, το ΕΕΚ, την ΟΚΔΕ Εργατική Πάλη και άλλες οργανώσεις. Είναι τα ρεύματα αριστερής αναζήτησης που διαφοροποιούνται από τα διάφορα «πατριωτικά», διαταξικά και απολίτικα ρεύματα του αντιμνημονιακού αγώνα.
Είναι δηλαδή αυτό που λέει και η παροιμία:
«εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται»!
Ανώνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το κεφάλαιο είναι «σχέση» δεν είναι «πλούτος» για να απαλλοτριωθεί"
τότε να πούμε στο φάντασμα του Μαρξ να αλλάξει τον (πιο) γνωστό ορισμό του κεφαλαίου που έχει δώσει: «Το κεφάλαιο δεν είναι παρά νεκρή εργασία που, σαν βρικόλακας, ζει μόνο επειδή ρουφάει το αίμα της ζωντανής εργασίας. Και τόσο περισσότερο ζει όσο περισσότερο από αυτό το αίμα ρουφάει»
- Αυτό δεν είναι ο "ορισμός" για το κεφάλαιο, αλλά μια μεταφορά (πράγματι η πιο γνωστή) του Μάρξ για το κεφάλαιο. Αλλά σε σε αυτή μεταφορά περιγράφεται ως σχέση ανάμεσα στην νεκρή και ζωντανή εργασία και όχι ως πλούτος. Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα;
ΔιαγραφήΈνα αυτοαπασχολούμενος τι είναι; η μισοζώντανη εργασία που πίνει το δικό της αίμα για να παραμείνει ζωντανή;
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κεφάλαιο δεν είναι “πουγκί” αλλά μια άυλη σχέση μέσα από την οποία το χρήμα φέρνει κι άλλο χρήμα. Μερικές πλευρές αυτού του θέματος εδώ:
Ποιοι αγωνίζονται ενάντια στην πλουτοκρατία;
Μια επισήμανση για κοινά ερμηνευτικά σχήματα - μύθους της Αριστεράς και της Δεξιάς...
Όταν η “αστική τάξη” βγαίνει στον δρόμο...
To σχόλιο στο κείμενο του Π.Μ είναι ενδεικτικό του ανέμου "ρεαλισμού" που φυσάει στον ΣΥΡΙΖΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕϊναι απλό: Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να διαδεχτεί και τον Σαμαρά και την πολιτική της Τρόικας που απαιτεί "πλεονάσματα" (επι της ουσίας πλασματικά...) και την καταστροφή της οικονομίας και των όποιων υποδομών έχουν απομείνει προς όφελος των δανειστών.
Αντίθετα όποιος σκαμπάζει έστω και τόσο δα από οικονομική θεωρία
γνωρίζει ότι όχι μόνο "πλεονασματικοί" αλλά αντίθετα ισχυρά ΕΛΛΕΙΜΑΤΙΚΟΙ, επαναλαμβάνω ΕΛΕΙΜΜΑΤΙΚΟΙ πρέπει να είναι οι προϋπολογισμοί αρκεί να
στηριχτούν παραγωγικές και όχι αεριτζίδικες επενδύσεις αλλά
και ραγδαία εξύψωση του λαϊκού εισοδήματος μέσω αυξήσεων σε μισθούς
ώστε να δημιουργηθεί εσωτερική αγορά που θα απορροφά μέρος της παραγωγής
Αυτά όμως δεν γίνονται μέσα στην ΕΕ αλλά με άνευ όρων αποδέσμευση
και υιοθέτηση Εθνικού Κρατικού Νομίσματος.
Φυσικά ο ΣΎΡΙΖΑ έχει συμφωνήσει να συνεχίσει τα ίδια. Και θυμηθείτε με θα είναι πολύ χειρότερος από τον Σαμαρά τόσο στην καταστολή όσο
και στην λιτότητα.
Λ.
@Λ,
Διαγραφή1. Όταν γράφεις: όποιος σκαμπάζει έστω και τόσο δα από οικονομική θεωρία γνωρίζει ότι…, εννοείς προφανώς την «οικονομική θεωρία» των καπιταλιστών και όπως αυτή αντιλαμβάνεται την «ανάπτυξη», τις «επενδύσεις», τις «νομισματικές πολιτικές» το «λαϊκό εισόδημα» και άλλα …αντικαπιταλιστικά παρόμοια.
Ακόμα και η Λ. Κατσέλη, όταν ήταν υπεύθυνη της οικονομικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, είναι διατυπώσει την ίδια θέση με την δική σου, δηλαδή:
οι προϋπολογισμοί αρκεί να στηριχτούν παραγωγικές και όχι αεριτζίδικες επενδύσεις αλλά και ραγδαία εξύψωση του λαϊκού εισοδήματος μέσω αυξήσεων σε μισθούς
ώστε να δημιουργηθεί εσωτερική αγορά που θα απορροφά μέρος της παραγωγής.
Οι «επενδύσεις» είναι μια δραστηριότητα του κεφάλαιου, η οποία γίνεται και βασικό κριτήριο το «κέρδος» απ’ αυτές. Τι σημαίνει λοιπόν και από ποιόν να «στηριχτούν παραγωγικές και όχι αεριτζίδικες επενδύσεις»;
Είναι έκκληση προς τους καπιταλιστές (την ντόπια εθνική αστική) να κάνει παραγωγικές επενδύεις; Είναι κατεύθυνση για το Κράτος να γίνει το ίδιο «καπιταλιστής» και να κάνει «παραγωγικές επενδύσεις» (Κρατικός καπιταλισμός) ή να δώσει κίνητρα στους καπιταλιστές να κάνουν αυτοί «παραγωγικές επενδύσεις»; Μα το κράτος, σύμφωνα με άλλους αστούς οικονομολόγους, εφαρμόζει την πολιτική της «μείωσης των μισθών», ως κίνητρο στους καπιταλιστές για να κάνουν «παραγωγικές επενδύσεις»...
2. Το σχόλιό μας αναφέρεται στο δείκτη του «πρωτογενούς πλεόνασματος/ελλείμματος» και όχι στους «ελλειμματικούς προϋπολογισμούς». Προφανώς έχουν σχέση μεταξύ τους, αφού ο καθορισμός του προϋπολογισμού είναι μια πολιτική που καθορίσει τις σχέσεις ανάμεσα στα έσοδα και στα έξοδα του κράτους, αλλά προϋποθέτει ότι το Κράτος έχει εξασφαλίσει άλλες πηγές χρηματοδότησης, όταν ο προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός. ....
A. Το κεφάλαιο είναι η "νεκρή" εργασία τού παρελθόντος που απομυζά την υπεραξία τής εργατικής δύναμης τού παρόντος. Κεφάλαιο δεν είναι ο οποιοσδήποτε "πλούτος" αλλά μόνο αυτός στον οποίο έχει υπαχθεί η ΜΙΣΘΩΤΗ εργασία. Έτσι, για πρδγμα, κεφάλαιο είναι το τάνκερ τού εφοπλιστή αλλά ΔΕΝ είναι κεφάλαιο η θαλαμηγός τού εφοπλιστή με την οποία κάνει τις βόλτες του στην Καραϊβική. Δευτερευόντως, το κεφάλαιο είναι "σχέση" όσον αφορά στην διαμεσολάβηση που κάνει ανάμεσα στον παραγωγό και στα προϊόντα που παράγει.
ΑπάντησηΔιαγραφήB. Έχω την εντύπωση πως δεν διαβάσατε αυτό που γράφει ο Π.Μ. ούτε πήρατε υπόψη σας μια βασική προϋπόθεση της ανάλυσής του: ότι δλδ το σενάριο του πρωτογενούς πλεονάσματος (π.π.) ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΔΙΑΓΡΑΦΗ του Δημόσιου Χρέους (δ.χ.).
Ο Π.Μ. ξεκινά με το σενάριο κυβέρνησης-τρόικα:
“'για εμάς ο κορυφαίος στόχος είναι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος (...) Όχι γιατί μας το επέβαλλαν κάποιοι τρίτοι αλλά γιατί αυτός ο στόχος μας επιτρέπει να έχουμε περιθώρια ευελιξίας. Μας απαλλάσσει από την ανάγκη να ζητάμε κάθε τόσο δανεικά, όταν θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα και μας επιτρέπει επιτέλους όλες οι προσπάθειες μας να συγκεντρωθούν στο μεγάλο ζητούμενο που είναι η Ανάπτυξη”
Και απαντά ο Π.Μ. ότι το δ.χ. (ως ποσοστό του ΑΕΠ, αφού με αυτόν τον όρο κρίνεται η βιωσιμότητά του) δεν εξαρτάται μόνο από το π.π. αλλά είναι ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ: α) του ποσοστού του δ.χ. β) του ποσοστού του ελλείμματος ή του πλεονάσματος γ) του επιτοκίου δανεισμού και δ) του ρυθμού μεταβολής του ΑΕΠ:
“Οι δυνατότητα εξυπηρέτησης του δημοσιονομικού χρέους μιας χώρας, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.
- Πρώτα πρώτα, είναι σημαντική η αφετηρία που ξεκινάει κανείς να αντιμετωπίζει το πρόβλημα, δηλαδή από το δοσμένο ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ.
- Δεύτερος παράγοντας, είναι το ποσοστό του πρωτογενούς πλεονάσματος ή ελλείμματος σε σχέση με το ΑΕΠ. Το ελληνικό έλλειμμα (μαγειρεμένο ή όχι) έφτασε πράγματι σε δυσθεώρητα ύψη (πάνω από 20% το 2009)
- Τρίτο, είναι σημαντικό το επιτόκιο στο οποίο δανείζεται το κράτος. Ας έχουμε στο νου μας ένα μέσο επιτόκιο της τάξης 4,2-4,5% σε ότι αφορά τον δανεισμό από την τρόικα. […]
- Τέταρτο, έχει σημασία ποιος είναι ο ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ»
Παρουσιάζει μάλιστα και πίνακα στον οποίο καταχωρεί τις τέσσερεις «ανεξάρτητες» (όπως λέμε στα Μαθηματικά) μεταβλητές και, στην τελευταία στήλη, την «εξαρτημένη» μεταβλητή, δλδ το δ.χ. Στον πίνακα αυτό επιβεβαιώνεται με ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ αυτό ακριβώς που ισχυρίζεται ο Π.Μ.: δεν αρκεί να έχεις π.π. για ρίξεις το δ.χ. Δείτε το έτος 2000: παρότι το π.π. ήταν 5% το δ.χ. ΑΥΞΗΘΗΚΕ και σε απόλυτους αριθμούς (από 118,6 δις€ πήγε στα 140,9 δις€) και ως ποσοστό του ΑΕΠ (από 94,9% πήγε στο 104,4%).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αυτήν λοιπόν την βάση καταλήγει:
1. «αν μηδενιστεί το έλλειμμα, τότε για να έχουμε μείωση του δημοσίου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, θα πρέπει το ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ να είναι μεγαλύτερο από το επιτόκιο δανεισμού.
Τι λέμε ακριβώς; Ότι χρειάζεται μια ετήσια ανάπτυξη πάνω από 4,5%!»
2. «Την περίοδο 1994-2008 η γενική κυβέρνηση για εννέα ημερολογιακά έτη είχε πρωτογενή πλεονάσματα σωρευτικής αξίας 32,4 δις ευρώ. Ωστόσο, το χρέος την ίδια περίοδο εκτινάχτηκε από 77 σε 263,2 δις ευρώ. Σημειώνεται επίσης πως αν και ο μέσος αναπτυξιακός ρυθμός της χώρας ήταν 3,6% σε αυτό το διάστημα, τίποτα δεν εμπόδισε το χρέος -και παρά το πρωτογενές πλεόνασμα- να αυξηθεί 3,42 φορές!»
Στην συνέχεια έρχεται και υπολογίζει το ΑΝΑΓΚΑΙΟ π.π. για να αρχίσει να μειώνεται το δ.χ. στην σημερινή κατάσταση:
«Στις 31.12.2012 το χρέος της γενικής κυβέρνησης ήταν 307 δις ευρώ. Για το 2013, οι δαπάνες τόκων και χρεολυσίων για την εξυπηρέτηση του χρέους, προβλέπονται σε 6,4 και 52,9 δις ευρώ, αντίστοιχα. Επομένως για να έχουμε μείωση του δημοσίου χρέους θα πρέπει να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα πάνω των 6,4 δις ευρώ. Τώρα, μετά από όλη τη φοροληστεία και το τσεκούρι στις κοινωνικές δαπάνες, είμαστε περίπου στο -1,5 δις ευρώ. Δηλαδή πρέπει να διανυθεί μια διαδρομή 6,4+1,5= 7,9 δις ευρώ, πάνω στις ράχες μας.»
Τελικά η «Μεγάλη Ιδέα» του π.π. (έτσι όπως ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΝΤΟΠΙΕΣ και ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ελίτ), ισχυρίζεται ο Π.Μ., δεν θα χρησιμεύσει τόσο για την μείωση του δ.χ. –όπως διατείνεται η κυβέρνηση- αλλά
αφενός για να προσφέρει σταθερά –και σίγουρα- έσοδα από τόκους στις Τράπεζες και τους «εταίρους» μας χωρίς πιθανότατα την μείωση του δ.χ (σε απόλυτους αριθμούς) και
αφετέρου για να συντηρεί τις νέες συνθήκες εργασίας: μπαίνεις στην αγορά εργασίας στα 20-25 σου χρόνια, εργάζεσαι από 1-24 ώρες την ημέρα (όποτε θέλει και όσες ώρες θέλει το αφεντικό), σε απολύει όποτε αυτός θέλει, κάνεις ιδιωτική ασφάλιση και συνταξιοδοτείσαι στα 67 με 360€ και προσδόκιμο ζωής τα… 70 σου.
Μάλλον δεν έδωσες σημασία σε κάτι σε ένα προηγούμενο σχόλιό μας.
Διαγραφή- Μην υποτιμάμε τους τροϊκανούς και τα επιτελεία της ΕΕ ότι δεν μπορούν να κάνουν αυτές τις "συσχετίσεις" που κάνει ο Π.Μ. στο κείμενό του. Και "μαθηματικά" γνωρίζουν και έχουν καλούς αναλυτές σε αυτά τα ζητήματα... Η κριτική μας εντοπίζεται αλλού:
- Δεν μπορούμε να ψωνίζουμε από τα supermarket της Ε.Ε. και του ΔΝΤ τα προϊόντα που βάζουν στις "βιτρίνες" τους. Οι πραγματικές πολιτικές και οι πραγματικοί σχεδιασμοί δεν είναι αυτοί που ανακοινώνονται "δημόσια" και σερβίρονται για λόγους προπαγάνδας. Αν συνέβαινε αυτό, τότε οι συνεδριάσεις όπου γίνονται οι λήψεις των αποφάσεων θα ήταν "ανοικτές" τουλάχιστον για τις κυβερνήσεις των μελών - κρατών της ΕΕ. Όμως, ούτε και η "τρόικα εσωτερικού" που είναι οι δικοί τους άνθρωποι έχουν γνώση των πραγματικών σχεδιασμών και των σκοπιμοτήτων που εκφράζονται με τις αποφάσεις/μέτρα της πολιτικής τους.Οι συνεδριάσεις του Eurogroup θυμίζουν τις συνεδριάσεις της Κ.Ε. κομμάτατων της Αριστεράς (και του ΣΥΡΙΖΑ πρώτα απ' όλα) που οι αποφάσεις έχουν ληφθεί εκ των προτέρων από τα κομπρεμί των μηχανισμών και εκεί απλά ανακοινώνονται/επικυρώνονται...
- ο Π.Μ προσπαθεί να απαντήσει σε κάποια "ιδεολογήματα", παραβλέποντας πως η "πολιτική" είναι πάνω από την "οικονομία": Οι αποφάσεις της Ε.Ε. και του ΔΝΤ παίρνουν συγκεκριμένο "οικονομικό περιεχόμενο" από τον καθορισμό κάποιων πολιτικών προτεραιοτήτων. Η διαφωνία μας δεν στον "αντιλαϊκό χαρακτήρα" των μέτρων που μεταφέρει όλα τα βάρη στον κόσμο της εργασίας (και απ' ότι φαίνεται τώρα ετοιμάζεται να βάλει χέρι και στην ακίνητη περιουσία, εντάσσοντάς και αυτή στην "κεφαλαιακή σχέση"). Για να το πούμε πιο απλά: όποιος προσπαθεί να διαμορφώσει την πολιτική του γραμμή με βάση την "επιστήμη" της πολιτικής οικονομίας - ανακατεύεται με τα πίτουρα τότε τον τρώνε οι κόττες - ενσωματώνεται δηλαδή στην πολιτική πρακτική του αντιπάλου.
Και αυτή η αδυναμία της προσέγγισης του Π.Μ, φαίνεται στο επίπεδο των συγκεκριμένων "προτάσεων" που ..δεν κάνει. Γιατί αν τις έκανε με την ίδια λογική, θα έπρεπε να επικαλεστεί και κάποιους άλλους "πίνακες", στατιστικά στοιχεία και άλλα παρόμοια και ίσως χρειαζόταν και την βοήθεια του "νεοφιλελεύθερου" οικονομικού επιστήμονα Μαριόλη. Ευτύχως, γιατί τότε να δεις γέλια που θα κάναμε...
Nαι εννοώ την οικονομική θεωρία των καπιταλιστών και όχι των σοβιετικών. Για να εξηγούμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφεις:
"να αντιληφθεί την σημασία του "πρωτογενούς πλεονάσματος" στη δύσκολη κατάσταση για την χώρα σε περίπτωση μονομερούς διαγραφής του χρέους"
1) Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένα "πρωτ. πλεόνασμα", είναι ένα τρυκ των δανειστών προκειμένου να γίνει η επερχόμενη επαναγορά χρέους σε όσο γίνεται καλύτερες τιμές για τα hedge funds.
2)Από 1ης Ιουλίου η Ελλάδα έχει υπαχθει στον ΕΣΜ που απαγορεύει από την ιδρυτική του συνθήκη ακόμα και το ΜΟΡΑΤΟΡΙΟΥΜ στις πληρωμές του χρέους.
3)Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε κατα διάνοια δεν θα κάνει μονομερή διαγραφή χρέους. Θα συνεχίζει την άγρια λιτότητα με ακόμα χειρότερες πολιτικές διοχετεύοντας ως δικαιολογία δήθεν αυτό που γράφεις, ότι το πρωτ πλεόνασμα είναι απαραίτητο στην περίπτωση που κτλ κτλ.
Η Κατσέλη όταν διατύπωνε τέτοιες προτάσεις (όχι αυτά που γράφω αφού επέμενε για το ευρώ και την ΕΕ) είχε δίκιο ως προς τα ελλείμματα.
Σε συνθήκες ύφεσης 7-8%, με κατεστραμμένο τον παραγωγικό ιστό, και χρεωκοπημένες τράπεζες πως και ΓΙΑΤΙ να έχεις πλεονασματικό προϋπολογισμό;;;
Αυτό που χρειάζεσαι είναι πρώτον ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ του ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ και δέυτερον εθνικό νόμισμα εκδιδόμενο από το κράτος και προστατευμένο ώστε να σταματήσει πρώτα από όλα η πιστωτική ασφυξία. Και από κεί και πέρα είναι θέμα χειρισμών και ικανοτήτων για το αν θα διοχετεύσεις το χρήμα σε παραγωγικές ή παρασιτικές διαδικασίες.
Εννοείται ότι απαιτείται συνολικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας κάτι που δεν έχει επεξεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί προφανώς δεν τους ενδιαφέρει. Τον Σαμαρά θέλουν να διαδεχτούν και τίποτα άλλο.
"Είναι έκκληση προς τους καπιταλιστές (την ντόπια εθνική αστική) να κάνει παραγωγικές επενδύεις; Είναι κατεύθυνση για το Κράτος να γίνει το ίδιο «καπιταλιστής» και να κάνει «παραγωγικές επενδύσεις» (Κρατικός καπιταλισμός) ή να δώσει κίνητρα στους καπιταλιστές να κάνουν αυτοί «παραγωγικές επενδύσεις»;"
ΝΑΙ. Με την αυστηρή προϋπόθεση ότι πρώτα διαγράφουμε μονομερώς όλο το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, υιοθετούμε εθνικό κρατικό νόμισμα, αποχωρούμε από την ΕΕ, και καταθέτουμε στον Ελληνικό λαό το σχέδιο για την ανασυγκρότηση της χώρας.
"Μα το κράτος, σύμφωνα με άλλους αστούς οικονομολόγους, εφαρμόζει την πολιτική της «μείωσης των μισθών», ως κίνητρο στους καπιταλιστές για να κάνουν «παραγωγικές επενδύσεις»..."
Πρώτον αυτά είναι απαιτήσεις των Δανειστών.
Επίσης αν ίσχυε αυτό, τότε η οικονομία του Μάλι και της Ουγκάντα θα ήταν η ταχύτερα αναπτυσσόμενη.
Η μείωση των μισθών ευνοεί ΑΡΠΑΧΤΕΣ και όχι μακροπρόθεσμες προοπτικές
Οι χαμηλοί μισθοί καταστρέφουν μια αναπτυξιακή επένδυση αφού καταστρέφουν την εσωτερική αγορά, δημιουργούν κοινωνικές ταραχές και αποσταθεροποιήσεις, δεν δίνουν κίνητρα για δημιουργικότητα και καινοτομίες στους εργαζόμενους.
Η οικονομική θεωρία (του καπιταλισμού) βάζει άλλες πιο σημαντικές προϋποθέσεις για παραγωγικές επενδύσεις, Υποδομές, πιστώσεις, σταθερότητα και βέβαια ενταγμένες σε κάποιο σχέδιο ανασυγκρότησης.
Παράδειγμα: Όταν ξεπουλάς τον ορυκτό πλούτο της χώρας γίνεσαι αυτομάτως Νιγηρία ή Κονγκο. Όταν τον αξιοποιείς μεσω του λαϊκού ελέγχου και του κράτους υπάρχει μια πιθανότητα να γίνεις Νορβηγία.
Η διαφορά είναι στο σχέδιο. Η Νορβηγία έχει σχέδιο, το Κονγκο ως αποικία δεν έχει.
Και εν πάσει περιπτώσει ο ελληνικός λαός έχει την ωριμότητα να αδιαφορεί επιδεικτικά για το αν θα επικρατήσουν οι αριστεροί φύλαρχοι έναντι των δεξιών. Φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις, φαίνεται και στις συζητήσεις με τον κόσμο.
Και πολύ σωστά κάνει. Γιατί σύμφωνα με τις φανερές και κρυφές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ ο Δραγασάκης θα είναι χειρότερος από τον προκατοχό του Στουρνάρα...
Λ.
φαίνεται πως η «καπιταλιστική οικονομική επιστήμη» δεν αρκεί για να καλύψει τις απόψεις σου και κυρίως τον αντισυριζισμό σου , γι αυτό καταφεύγεις και στην συνομωσιολογία επικαλείσαι κρυφές συμφωνίες και κρυφές δεσμεύσεις…
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, και στα «οικονομικά» μόνον αυθαίρετες διαπιστώσεις γράφεις, όπως:
«Η διαφορά είναι στο σχέδιο. Η Νορβηγία έχει σχέδιο, το Κονγκό ως αποικία δεν έχει.».
«Σχέδιο» δεν έχει η Νορβηγία, αλλά το «Νορβηγικό κεφάλαιο». Και στο «Κογκό» έχει σχέδιο, μόνο που είναι διαφορετικό, γιατί αυτό που ονομάζεις «σχέδιο» αποτυπώνει τις σχέσεις των εθνικών κεφαλαίων στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Επίσης δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το «σχέδιο» της Νορβηγίας είναι καλό και υπέρ των εργαζομένων Νορβηγών, ούτε αν μεγαλώσει το ΑΕΠ μιας χώρας αυτό σημαίνει «ανάπτυξη» και λειτουργεί προς όφελος του κόσμου της εργασίας.
Αναρωτιέσαι επίσης, και μάλιστα με πολλά ερωτηματικά για το πώς:
Σε συνθήκες ύφεσης 7-8%, με κατεστραμμένο τον παραγωγικό ιστό, και χρεωκοπημένες τράπεζες πως και ΓΙΑΤΙ να έχεις πλεονασματικό προϋπολογισμό;;;
Ένας απλός τρόπος είναι η αύξηση και η επέκταση της φορολογίας. Αν σκεφτείς λίγο μπορείς να βρεις και άλλους!
αντισυριζισμός. Μαθαίνω νέες λέξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν για να εξηγούμαστε. Οι ΦΑΝΕΡΕΣ δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι μη μονομερείς πρακτικές για το χρέος, εμμονή με το Ευρώ και την ΕΕ και δέσμευση ότι... δεν είναι δυνατόν να αποκατασταθεί το λαϊκό εισόδημα στα επίπεδα του 2009.
Οπότε τί χρείαν μαρτύρων έχομεν;
Δεν έχει κανένα νόημα να χρησιμοποιείς ακατάσχετα αριστερόστροφη φρασεολογία (κεφάλαιο, αστικές τάξεις κτλ) για να στηρίξεις τις επιλογές των Δανειστών όπως τους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς που θα ακολουθήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πες πολύ απλά αυτό που λέει ο Στουρνάρας, ότι είναι μνημονιακή μας υποχρέωση οι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί, μας το έχουν επιβάλλει, το έχουμε αποδεχτεί για να συνεχίζουμε να πληρώνουμε τα τοκοχρεωλύσια. Είναι προτιμότερο
αυτό παρά να επικαλείσαι δικαιολογίες του τύπου "στην περίπτωση που γίνει μονομερή διαγραφή χρέους" γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν θα το κάνει αυτό.
Σε σχέση με τη Νορβηγία. Το κράτος είναι και χρηματοδότης και συν-μέτοχος στη διαδικασία εξόρυξης πετρελαίου.
Η Νιγηρία και το Κονγκό απλώς σπαράσσονται από τις συγκρούσεις των φυλάρχων που χρηματοδοτούνται από τις πολυεθνικές με φόντο τα διαμάντια, το ουράνιο και το πετρέλαιο.
Γράψε στο google τι ετσί "Δέλτα του Νίγηρα" και τα ξαναλέμε.
Λ.
Δεν αρκεί να μαθαίνεις "νέες λέξεις" αλλά και θα πρέπει να κατανοείς και το νόημα τους, όταν μάλιστα αυτές οι λέξεις προσδιορίζουν την πολιτική σου “ταυτότητα”.
ΔιαγραφήΠρόσεξε γιατί κινδυνεύεις να βρεθείς στην θέση που βρέθηκαν οι Εβραίοι, όταν πήγαιναν στα κρεματόρια και δεν είχαν καταλάβει που βρίσκονται!...
Κανένα επιχείρημα της προκοπής διαθέτεις για να εφαρμόσετε το πρόγραμμα των Δανειστών; Ή θα σας τα δώσουν σε σκονάκι από το Eurogroup?
ΔιαγραφήΛ.
Αν είμασταν μπροστά στο δίλημμα να διαλέξουμε ανάμεσα στην δική σου “εξουσία” και των ομοίων ή το Eurogroup θα το σκεφτόμασταν σοβαρά. Ευτυχώς όμως δεν υπάρχουν τέτοια διλήμματα!
ΔιαγραφήΌσα ψέμματα και συκοφαντίες και να πεις για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν περνάνε! Την απάντηση δεν χρειάζεται να την δώσουμε εμείς. Την δίνει ο κόσμος με την στήριξή του στον ΣΥΡΙΖΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεπερνώντας τους αλχημιστές της Αναγέννησης