O Τζόρτζιο Αγκάμπεν στο ...Γκάζι

Κοσμοσυρροή στην εκδήλωση των Νέων του ΣΥΡΙΖΑ και του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς το βράδυ του Σαββάτου στο Γκάζι. Γεμάτο το αμφιθέατρο με αρκετούς όρθιους. Τα ακουστικά για την μετάφραση εξαντλήθηκαν νωρίς και αρκετός κόσμος έξω από το κτίριο και παρακολούθησε από την εκδήλωση εκεί από τις ηχητικές εγκαταστάσεις.

Όμως 16 Νοέμβρη δεν κάνεις εκδήλωση με τον Τζόρτζιο Αγκάμπεν στο Γκάζι!..

Την κάνεις στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ και φροντίζεις να μεταδοθεί από την αυτοδιαχειριζόμενη  ΕΡΤ...

Μια μπροσούρα του 74 από Παρίσι για το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

κλικ στην εικόνα
για να δείτε το περιεχόμενο

Μετά την εξέγερση του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, το αντιδικτατορικό κίνημα απόκτησε μια νέα δυναμική στο εξωτερικό. Στο Παρίσι συγκροτήθηκαν επιτροπές αντιφασιστικού αγώνα και συνέχισαν με μεγαλύτερη μαχητικότητα την δράση του αντιδικτατορικού κινήματος. Στα πλαίσια αυτού του αγώνα εκδόθηκε μια πολυσέλιδη ενημερωτική μπροσούρα για την εξέγερση του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ και την κατάσταση που επικρατούσε τότε στην χώρα μας.

Ένας "προβοκάτορας" του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ του 73

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 14/11/13

40 χρόνια Πολυτεχνείο...

40 χρόνια Πολυτεχνείο: εκδηλώσεις παντού για τα αιτήματα που δεν «ξέβαψαν» ποτέ

Ντροπή

Αναδημοσίευση από το "δρόμο"

του Γιώργου Λιερού

Οι ικεσίες και στα κλάματά μας είναι απόδειξη της αδυναμίας μας, η ντροπή μας όμως, αποτελεί απόδειξη ότι ενεργούμε με την θέλησή μας.

Τζελαλεττίν Ρουμί, “Μεσνεβί”, μέρος πρώτο, 621.

Μπορεί ακόμα η ελληνική κοινωνία να ντρέπεται για την κατάντια της; Μια κοινωνική καταστροφή συγκρίσιμη με πολεμική ήττα. Παραδοθήκαμε μετά από αψιμαχίες και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο δεν πρόκειται για πόλεμο. Σχεδόν όπως οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης το 1989. Και το κυριότερο, δεν είναι η πτώση του βιοτικού επιπέδου αλλά η καταρράκωση της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού. Γιατί ο λαός δεν αντιστέκεται, γιατί ο καθένας «φυλάει τις σφαίρες του» μόνο για τον διπλανό του; Παραίτηση, απραξία, απάθεια και μετά ξέσπασμα πάνω στον πιο αδύνατο· που οφείλεται η παράλυση της θέλησης, η έσχατη αδυναμία;

Η ελληνική κοινωνία εδώ και 2-3 δεκαετίες ξέμαθε να ντρέπεται· η ντροπή όμως είναι το μέτρο της αξιοπρέπειας, θέτει τις προδιαγραφές για την δημόσια εμφάνιση, τους όρους για τον αμοιβαίο σεβασμό, την σύμπραξη και την συνομιλία ανάμεσα σε άγνωστους ανθρώπους στον δημόσιο χώρο. «Ξετσίπωτος» είναι αυτός που εμφανίζεται στους άλλους «χωρίς τσίπα», αδιαφορώντας για την υπόληψή του, είναι αυτός που «δεν έχει πρόσωπο». Ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί και ντρέπεται ακριβώς γιατί έχει υιοθετήσει αξίες και δεσμεύεται προσωπικά σ’ αυτές, γιατί όπως θα έλεγε κάποτε ο λαός μας έχει φιλότιμο (είναι φίλος της τιμής του, προστατεύει την τιμή του). «Συστήματα της τιμής και της ντροπής», αποκαλούν οι ανθρωπολόγοι τα συστήματα των κοινωνικών κανόνων στους λαούς στους οποίους απουσιάζει το κράτος ή η παρουσία του είναι ισχνή.

Ένα διαφορετικό τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων με studio τον δρόμο

Η “Μέγαιρα” του Μητσοτάκη και η “Μέλαινα” του Σαμαρά...

Πριν 20 χρόνια, ένας νέος αποστάτης, ο Σαμαράς παινευόταν ότι έριξε την κυβέρνηση ενός παλαιότερου αποστάτη, του Μητσοτάκη. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος που γνωρίζει ο Σαμαράς για για το πως πέφτουν οι κυβερνήσεις. Σήμερα φοβάται μια νέα αποστασία, γιαυτό- όπως μας ενημέρωσαν τα παπαγαλάκια του από τα ΜΜΕ - έτριβε τα χέρια του από χαρά για  την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ επειδή θεωρεί ότι λειτουργεί συσπειρωτικά για την κοινοβουλευτική του ομάδα.

Όσο αδικαιολόγητοι είναι οι φόβοι του, τόσο μάταιη είναι και η χαρά του. Ο Σαμαράς και η παρέα του έχουν κάνει το κοινοβούλιο “μπουρδέλο”. Όσοι εκεί στηρίζουν την κυβέρνησή του είναι ξεγραμμένοι. Τους έχει ήδη “μαυρίσει” ο ελληνικός λαός, έστω και αν τους “ασπρίζει” που και που με κανένα γιαουρτάκι. Το γνωρίζουν καλά. Γιαυτό και δεν πρόκειται να αποστατήσουν. Αδικαιολόγητοι λοιπόν οι φόβοι του. Δεν θα βρεθεί στην θέση του Μητσοτάκη το 93. Μαζί θα προχωρήσουν ως το τέλος, χέρι – χέρι και με τον γιο και με την κόρη του αυτές τις δύσκολες ώρες.

η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής συνιστά το ύψιστο έγκλημα;

«Η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής συνιστά το ύψιστο έγκλημα. Η σημερινή δολοφονία δημιουργεί κλίμα αποσταθεροποίησης και στοχεύει στη δημοκρατία. Πρέπει να τύχει της απόλυτης καταδίκης, καθώς και της ηθικής, ιδεολογικής και πολιτικής απομόνωσής της».

ΣΥΡΙΖΑ

Η λιτή ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την ένοπλη επίθεση στους χρυσαυγίτες τοποθετεί πολιτικά σωστά το ζήτημα και δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών και πολιτικής εκμετάλλευσης του γεγονότος από το κράτος και τις αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις.

Η ύψιστη μορφή βίας είναι η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής. Το αστικό κράτος το οποίο έχει το μονοπώλιο άσκησης νόμιμης βίας, ασκεί αυτή την μορφή βίας τόσο έμμεσα με τις πολιτικές που οδηγούν στον θάνατο κατηγορίες πληθυσμού με την εξαθλίωση των συνθηκών διαβίωσης και της κοινωνικής περίθαλψης, αλλά και ενίοτε άμεσα στην έκτακτη περίπτωση του πολέμου (διακρατικού ή εμφυλίου), όπως και με την θεσμοθέτηση της “θανατικής καταδίκης” ως ποινής για συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις.

Οι πολιτικές της Αριστεράς τοποθετούνται στον αντίποδα της θανατοπολιτικής: Η ανθρώπινη ζωή και η υπεράσπισή της είναι μια πρωταρχική αξία που τοποθετείται πάνω από τους όρους μιας συγκυριακής πολιτικής σύγκρουσης. Γιαυτό πάντα αγωνιζόταν να θέσει την θανατική ποινή εκτός του πλαισίου νομιμότητας της άσκησης της κρατικής βίας. Σήμερα σε πολλά αστικά κράτη έχει καταργηθεί η θανατική καταδίκη ως ποινή , όμως έχει ενταθεί η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής ως αποτέλεσμα της “βιοπολιτικής” όπως αυτή διαγράφεται υπό την συνθήκη κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού.

Η βία έτσι ή αλλιώς είναι μια πραγματικότητα στην κοινωνική ζωή , ανεξάρτητα αν κάποιος την καταδικάζει ή όχι “απ' όπου και αν προέρχεται”. Πρώτα απ' άλλα ασκείται από το κράτος στο σύνολο των κοινωνικών δραστηριοτήτων και είναι ενσωματωμένη στην λειτουργία των θεσμών: Το κενό που αφήνει η συναίνεση το καλύπτει ο καταναγκασμός, από την διαπαιδαγώγηση που ασκείται στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών θεσμών μέχρι το σωφρονιστικό σύστημα. Όσο πραγματική είναι η κρατική βία, άλλο τόσο πραγματικές είναι και οι αντιδράσεις που εκδηλώνονται με αντίστοιχες πρακτικές από τα υποκείμενα που την υφίστανται.

«και ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά» του …ναζισμού

Στην πολιτική των εθνικών αναδιπλώσεων στο χώρο της Ευρώπης πρωτοστατούν οι δυνάμεις της ακροδεξιάς. Το φαινόμενο της «χρυσής αυγής» δεν μια ελληνική ιδιομορφία. Ναζιστικά πολιτικά μορφώματα στην δυτική και ανατολική Ευρώπη αποκτούν λαϊκά ερείσματα και εισέρχονται στο χώρο της πολιτικής σκηνής και αλλάζουν τα δεδομένα.

Τώρα και η Ουγγαρία αποκτά την δικής «χρυσή αυγή». Όπως μας πληροφορεί το euronews:

Ένα καινούργιο ακροδεξιό κόμμα έκανε την εμφάνιση του στην Ουγγαρία, η Ουγγρική Αυγή. Η ίδρυση του νέου κόμματος, που δεν έχει ακόμα πάρει την έγκριση από το αρμόδιο δικαστήριο, έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις. Ο Άντρας Κίσγκεργκερλι, πρόεδρος του νεοσύστατου κόμματος, εξήγγειλε ήδη ότι στην ιστοσελίδα της Ουγγρικής Αυγής, θα αναρτηθεί η εθνικότητα όλων των μελών. Παράλληλα προανήγγειλε ότι θα καταργήσει την ειρηνευτική συμφωνία που συνήφθη μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και θα αγωνιστεί για την επέκταση της χώρας, στα εδάφη πριν το 1920. " Όλοι στη Ουγγαρία πρέπει να έχουν το δικαίωμα να προστατεύουν τον εαυτό τους, την οικογένεια τους, την περιουσία τους και τις αξίες τους. Και βέβαια μπορώ να πω απερίφραστα ότι θα αγωνιστούμε για το δικαίωμα όλων των πολιτών στην οπλοκατοχή", δήλωσε χαρακτηριστικά ο Άντρας Κίσγκεργκερλι. 

Επιστροφή στη βάση

Αναδημοσίευση από τη "δράση"

του Ραούλ Βανεγκέμ

Τι χρειαζόμαστε περισσότερο; Ευαίσθητη νόηση του κόσμου και ατομική δημιουργικότητα. Πρέπει ο καλλιτέχνης που υπνώττει μέσα στον καθένα να αφυπνιστεί, προκειμένου να ανακαλύψει ότι αυτό που νοηματοδοτεί το έργο του πέρα και έξω από το ίδιο –με την πολυμορφία που εκφράζεται, στη ζωγραφική, τη μουσική, τη λογοτεχνία, την αρχιτεκτονική, την ανθοκομική διακόσμηση, τη μαγειρική προετοιμασία, την ένδυση, την κηπουρική...– είναι η τέχνη της ζωής της οποίας αποτελεί το προσχέδιο. Η δημιουργία δεν πρέπει να είναι στην υπηρεσία του μηδενός, ούτε της αγοράς ούτε των ιδεών ούτε ενός κοινωνικού προγράμματος. Αρκεί να υπάρχει και να συνειδητοποιεί τη μυστική δύναμή της. Είναι η πραγματική ποίηση της ύπαρξης. Σήμερα που καταρρέει αυτός ο παλιός κόσμος που πάντοτε μας λεηλατούσε, αυτή η ποίηση αναδύεται για να μας σώσει από το ναυάγιο, οδηγώντας μας στα εύφορα εδάφη του ζωντανού. Εκεί όπου δεν επιβιώναμε παρά σαν θηρία, θα μάθουμε να ζούμε ως ανθρώπινα όντα.

Η αποτυχία των ιδεολογιών δεν έκανε τίποτα άλλο από το να αποκαλύψει την αποτυχία της σκέψης που είναι διαχωρισμένη από το ζωντανό. Στην πνευματική κατανόηση μιας πραγματικότητας που αναθεωρείται και αναιρείται από την οικονομία, θέλουμε να αντιπαραθέσουμε την ευαίσθητη νόηση μιας ζωής που δεν αφήνεται να υποβιβαστεί στην επιβίωση...

Προαναγγέλλει την επέμβαση των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο της Αγ Παρασκευής ο Π. Καψής

Αναδημοσίευση από το "βαθύ κόκκινο"

Ο διορισμένος Υφυπουργός. Καψής, απ’ την μια πάει να δικαιολογήσει τον παχυλό μισθό του - σχεδόν μισό εκατ. ευρώ πληρώνουμε κάθε χρόνο γι’ αυτόν και τους παρατρεχάμενους του- και από την άλλη κάνει ότι μπορεί να διατηρήσει το «κεντρώο προφίλ» του που φιλοτέχνησε με τόσο κόπο δεκαετίες σαν στέλεχος του ΔΟΛ.

Στην προκειμένη περίπτωση απ’ την μια ξαναπροαναγγέλει επέμβαση των δυνάμεων καταστολής για την εκκένωση του ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής, και από την άλλη χρεώνει το τυχόν μπουκάρισμα των μπάτσων σε ένα άλλο διορισμένο κυβερνητικό στέλεχος. Στον υπουργό οικονομικών Γ. Στουρνάρα.

Ακύρωση του χρέους ή φορολόγηση του κεφαλαίου;

Ένα μικρό απόσπασμα από το “Ακύρωση του χρέους ή φορολόγηση του κεφαλαίου: Τι να διαλέξουμε;” που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της “Ελληνικής επιτροπής ενάντια στο Χρέος”

Οι ανταλλαγές απόψεων μεταξύ των T. Piketty και D. Graeber περιστρέφονται γύρω από τα συγκριτικά πλεονεκτημάτων της φορολόγησης του κεφαλαίου και της αποκήρυξης του δημόσιου χρέους.

Ο D. Graeber, στηριζόμενος σε μια πανέμορφη, ιστορική και ανθρωπολογική επιστημονική γνώση, υπογραμμίζει ότι η ακύρωση του συνόλου ή μέρους του χρέους, ιδιωτικού ή δημοσίου, είναι ένα επαναλαμβανόμενο σχήμα των ταξικών αγώνων εδώ και 5.000 χρόνια. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος είναι ένας κεντρικός μηχανισμός της καπιταλιστικής κυριαρχίας σήμερα, δεν βλέπει κανένα λόγο για τον οποίο θα πρέπει να είναι διαφορετικά στο μέλλον
.
Ο T. Piketty, εκτιμά από την πλευρά του ότι μπορούμε να πετύχουμε μια σημαντική μείωση του βάρους των χρεών μέσω ενός φορολογικού μηχανισμού των μεγάλων περιουσιών ο οποίος θα ήταν κοινωνικά δικαιότερος, εφόσον απέφευγε να χτυπήσει τους μικρούς και μεσαίους κατόχους ομολόγων (όπως αμοιβαίων κεφαλαίων τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών).

Ο «πιστός σκύλος» του Μεταξά

Ανασημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Τι είναι, λοιπόν, αυτό που συγκινεί τους σημερινούς εθνικοσοσιαλιστές στην προσωπικότητα του Μανιαδάκη; Μα, πρώτα πρώτα το γεγονός ότι ήταν εκείνος ο πρώτος δάσκαλός τους. Δική του ήταν και η έμπνευση να δημιουργηθεί η οργάνωση που έφερε τον τίτλο «Κόμμα 4ης Αυγούστου». Αλλωστε, ο Μανιαδάκης προτού προσχωρήσει στην ΕΡΕ (1958) είχε από το 1956 ιδρύσει το δικό του Κόμμα των Αρχών του Ιωάννου Μεταξά. Στις αναμνήσεις του για την περίοδο που συγκρότησε τη νεοφασιστική αυτή οργάνωση, ο Κώστας Πλεύρης εξηγεί ότι εκείνος που τους εισήγαγε στην πολιτική ήταν ο Μανιαδάκης:

η συνέχεια εδώ:

Ο «πιστός σκύλος» του Μεταξά

Η ανυπακοή που υπερασπίζεται δικαιώματα είναι ηθική και νόμιμη

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Συνέντευξη του Κώστα Δουζίνα στον Χρήστο Σίμο

* Και μετά τις προφυλακίσεις ηγετικών στελεχών της Χ.Α., η κυβέρνηση εμμένει στη θεωρία των δύο άκρων, ισχυριζόμενη μεταξύ άλλων πως "δεν υπάρχει καλή και κακή βία". Πού στοχεύει η ρητορική αυτή; Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;

Όπως υποστήριξαν πολλοί, η άποψη αυτή είναι ανιστόρητη και επιστημονικά σαθρή. Δεν υπάρχει μία και μόνη "βία", αλλά πολλές και πολυσχιδείς μορφές κρατικής βίας και κοινωνικής αντίστασης. Τα περισσότερα συντάγματα, όπως και τα δικά μας, καθιερώθηκαν παραβιάζοντας τα πρωτόκολλα της συνταγματικής νομιμότητας. Ήταν αποτελέσματα πολέμου, επανάστασης, κατοχής ή απελευθέρωσης. Η βία της γέννησης εγγράφεται στο δίκαιο και διαμορφώνει το πλαίσιό του. Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν την ονομάζει «βία που συντηρεί δίκαιο». Η τακτική της άσκηση επιδεικνύει την τρομερή δύναμη στα χέρια του κράτους και, ταυτόχρονα, τη συγκαλύπτει στο όνομα υψηλών και αφηρημένων ιδανικών σκοπών, όπως το Έθνος, το Δίκαιο ή η Ανθρωπότητα. Η κρατική βία λειτουργεί με υλικούς και συμβολικούς τρόπους: εκφοβίζει, καταστέλλει αντιστάσεις και, ταυτόχρονα, προσδίδει νομιμότητα στον εαυτό της. Η ιδεολογία μετατρέπει τη βία των κυρίαρχων σε άσκηση νόμιμης ισχύος και παρουσιάζει κάθε αντιστεκόμενη δύναμη ως βίαια, εγκληματική, βάναυση.

ΟΧΙ στη βία απ' όπου κι αν προέρχεται...

ο Ιωάννης Μεταξάς είπε ΟΧΙ στη βία απ' όπου κι αν προερχόταν

Άλλοι έχουν το "όνομα", και άλλοι έχουν την "χάρη"...

Για το "όνομα", εδώ:

1. ΔΗΛΩΣΗ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΕΠΙ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

και για την "χάρη", εδώ:

1. "Λάθος" χαρακτηρίζει η Κουμουνδούρου το "παρών" της Ζ. Κωνσταντοπούλου

2. Εξωκυκλική δήλωση του Μανώλη Γλεζου

Το δίλημμα...

Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις...
Γιαυτό, αν και "αποκαταστάθηκε" δεν πήρε πίσω την κομματική ταυτότητα...

Πειθαρχική εξουσία και καπιταλισμός

PIERRE MACHEREY

 Φουκώ και Μαρξ: 

Το παραγωγικό υποκείμενο,

μετάφραση Τάσος Μπέτζελος,

 Εκτός Γραμμής,

Από τον Φουκώ στον Μαρξ

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Του Χρίστου Σίμου

Με ένα βιβλίο του Πιέρ Μασερέ, που επιχειρεί να διερευνήσει τη θεωρία του Καρλ Μαρξ για τον καπιταλισμό, διαβάζοντας αποσπάσματα από το Κεφάλαιο, κυρίως, μέσα από το εννοιολογικό οπλοστάσιο του Μισέλ Φουκώ, κάνει την πρώτη του εμφάνιση ο εκδοτικός οίκος Έκτος Γραμμής, δίνοντας έτσι το θεωρητικό και πολιτικό στίγμα εντός του οποίου θα επιδιώξει να κινηθεί. Ο Π. Μασερέ ανήκε στον κύκλο των μαθητών του Λουί Αλτουσέρ, και είχε συμμετάσχει στη συγγραφή του διάσημου έργου «Να διαβάσουμε το Κεφάλαιο». Δίδαξε φιλοσοφία στα πανεπιστήμια Paris I και Lille ΙΙΙ. Το συγγραφικό του έργο είναι πολύ πλούσιο, καθώς περιλαμβάνει μελέτες για την φιλοσοφία του Σπινόζα, τον Μαρξ και τον μαρξισμό, τη λογοτεχνία και βεβαίως μελέτες για το φιλοσοφικό ρεύμα που έχει καταγραφεί στην ιστορία των ιδεών ως δομισμός. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τρία ακόμα βιβλία του.

Ο «Ξανθός Άγγελος» Και Το Νέο Κύμα Του Ρατσισμού

Σήμερα, με αφορμή το ξανθό κοριτσάκι που βρέθηκε σε μια οικογένεια Ρομά στα Φάρσαλα, ένα νέο κύμα μίσους και ρατσισμού απειλεί να κατακλύσει την ελληνική κοινωνία. Εκεί που όλα τα κυρίαρχα ΜΜΕ το έπαιζαν φλογεροί αντιφασίστες, τώρα μιλούν για το «ξανθό αγγελούδι» και τα εγκληματικά κυκλώματα των Ρομά. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος της εφημερίδας Εspresso: «Ρομά αρπάζουν μωρά». Όχι «κάποιοι» ή, έστω, «πολλοί» Ρομά, αλλά οι Ρομά γενικώς. Φερετζές του ρατσισμού στη συγκεκριμένη περίπτωση η χρήση του πολίτικαλ κορέκτ όρου…

περισσότερα εδώ:

Ο «Ξανθός Άγγελος» Και Το Νέο Κύμα Του Ρατσισμού

Ευρωκαταδίκη της Ελλάδας για τα μεταλλεία χρυσού!

Αναδημοσίευση από "το ποντίκι"

της Βάλια Μπαζού

Κόλαφος είναι για την κυβέρνηση η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου το οποίο καταδικάζει τη χώρα μας για το γεγονός ότι παρέλειψε (;) να λάβει εντός συγκεκριμένων προθεσμιών τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να ανακτήσει και μάλιστα εντόκως από την Ελληνικός Χρυσός - συμφερόντων Μπόμπολα - τα 15,34 εκατ. ευρώ εκατομμύρια που παρανόμως χορήγησε το ελληνικό δημόσιο πωλώντας δημόσια περιουσία σε τιμή κατώτερη της αξίας της και με απαλλαγή από τους φόρους.

Η 5η φάλαγγα της ΝΔ…

Το παιχνίδι που παιζόταν στην ασφάλεια με τον «καλό» και τον «κακό» μπάτσο, είναι γνωστό από την εποχή της χούντας αλλά και από παλαιότερες εποχές. Γιαυτό και οι αγωνιστές της Αριστεράς δεν πίνανε τους καφέδες που τους κερνούσαν εκεί, όταν τους καλούσαν για υπόθεσή τους. Αυτό το παιχνίδι παίζεται και σήμερα από τα επιτελεία της ΝΔ με στόχο την εκλογική φθορά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει τίποτα απρόβλεπτο στους πολιτικούς χειρισμούς που κάνουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κινδυνεύει από καμία περίεργη και αναπάντεχη «προβοκάτσια» όπως φαντασιώνονται τα δικά του επιτελεία, αλλά από την ανικανότητά τους να αντιληφθούν αυτές ακριβώς τις «πρωτοβουλίες» του αντιπάλου…

Σήμερα το παιχνίδι με τον «καλό» και τον «κακό» μπάτσο δεν παίζεται στα γραφεία της ασφάλειας αλλά στα ΜΜΕ και στα κανάλια. Ήδη έχει γίνει αντιληπτό ότι τα μηντιακά φερέφωνα της κυβέρνησης έχουν γίνει εξίσου αναξιόπιστα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο τύπου και δεν μπορούν να εκπληρώσουν το ρόλο τους στην διαμόρφωση της κοινωνικής συναίνεσης στις επιταγές της τρόικας εσωτερικού. Σε αυτό το τοπίο, έχει στηθεί μια θεατρική παράσταση. Τώρα έχει ξεκινήσει η Β’ πράξη του έργου.

Οι χρυσαβγίτες, γνήσια τέκνα της ΝΔ…

Η Αριστερά ασχολείται τον τελευταίο καιρό για να αποκαλύψει τις σχέσεις των χρυσαβγιτών με το κεφάλαιο και τους εφοπλιστές. Το ίδιο επιδιώκει και η κυβέρνηση και οι εισαγγελικές αρχές, αναζητώντας τους χρηματοδότες τους στο χώρο των εφοπλιστών και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αυτή η μια πλευρά του ζητήματος, η οποία όταν κυριαρχεί στην δημοσιότητα κρύβει την άλλη, που έχει ένα ιδιαίτερα σημαντικό πολιτικό περιεχόμενο.

Ποια είναι η άλλη;  Είναι οι σχέσεις της ΝΔ και της «χρυσής αυγής». Η «χρυσή αυγή» δεν προήλθε από καμία παρθενογένεση. Η μήτρα που την γέννησε ήταν η ίδια η ΝΔ. Εκεί ας αναζητήσουν τις γενετικές της καταβολές, μέσα στο σπίτι τους, αυτοί που σήμερα έχουν γίνει οι «θεσμικοί» πολέμιοι του ναζισμού…

(κλικ για μεγένθυση)

Το παράδειγμα του βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Μιχάλη Αρβανίτη δεν είναι το μοναδικό. Ο ηλικιωμένος αυτός κύριος, που αρνείται το ολοκαύτωμα των Εβραίων και που πετάει την γυναίκα του από το κρεβάτι για να κοιμάται με το όπλο του, το οποίο του αρέσει να... το χαϊδεύει, ήταν προεξέχον στέλεχος της ΝΔ στη Πάτρα, συνήγορος του «αγωνιστή» Καλαμπόκα, στο δικαστήριο αλλά και στις συγκεντρώσεις της ΟΝΝΕΔ εκείνης της εποχής

Για τους επαναστάτες δίχως επανάσταση...

Απόσπασμα από το κείμενο “Τυφλοπόντικα, είσαι εδώ; Αναδιαρθρωµένο κεφάλαιο, πάλη των τάξεων και επαναστατική προοπτική”

Η πολιτική, έστω και «ριζοσπαστική», έχει πάντοτε να πουλήσει µια πραµάτεια και ποτέ δεν είναι εντελώς αµέτοχη σε νταβατζιλίκια.

Το ενδόµυχο δράµα των επαναστατών δίχως επανάσταση στις αρχές του 21ου αιώνα είναι ότι ζουν διαρκώς µε προβολές στο µέλλον. Καταλήγουµε να χτίζουµε υποθέσεις και (αναπόφευκτα) φαντασιώσεις µε βάση τους απόηχους ταξικής βίας που φτάνουν στα αυτιά µας, χωρίς ποτέ να κατανοούµε πλήρως τι παράγουν αυτοί που εξεγείρονται. Όσο κι αν θα θέλαµε να ήταν αλλιώς τα πράγµατα, οι προβληµατικές ενός «τοιχόβιου»[*] του Μπαµπ ελ-Ουέντ όταν πετροβολάει τους µπάτσους δεν είναι ίδιες µε εκείνες των αυτοανακηρυσσόµενων επαναστατών των δυτικών µητροπόλεων, χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι ο ένας έχει δίκιο και ο άλλος άδικο. Μόνο που ο τοιχόβιος δεν επιδιώκει να ενσωµατώσει το σκεπτικό των ριζοσπαστών σε µια δική του γενική αντίληψη των αντιπαλοτήτων – του είναι αδιάφορο. Οι ριζοσπάστες το επιδιώκουν και, έστω και λίγο αν το επιχειρήσουν στην πράξη, είναι δύσκολο να αποφύγουν για πολύ την τροµερή διαπίστωση: οι φτωχοί συνήθως δεν συµπεριφέρονται όπως θα ήθελαν οι ριζοσπάστες.

Ο Ν. Μπογιόπουλος αθωώνει τους τραπεζίτες της ΜΑΡΦΙΝ!...

Οι θέσεις τις Αριστεράς, αλλά και του αντιεξουσιαστικού χώρου για το συμβάν της ΜΑΡΦΙΝ είναι γνωστές εδώ και χρόνια και δεν θα αναφερθούμε σε αυτές. Αυτές τις μέρες όμως το ζήτημα έχει επανέλθει στην επικαιρότητα από την κυβέρνηση στα πλαίσια της εφαρμογής της θεωρίας των δύο άκρων.

Μέσα σε αυτή την συγκυρία, ο Ν. Μπογιόπουλος ανέλαβε συνήγορος της ΜΑΡΦΙΝ από τις στήλες του ΕΝΙΚΟΥ. Με σημερινό του άρθρο, αποδέχεται ως αληθινούς τους ισχυρισμούς της τράπεζας που προβάλει για να απαλλαχτεί των ευθυνών της. Αν και σε άλλα ζητήματα είναι αρκετά επιφυλακτός για τους ισχυρισμούς των κεφαλαιοκρατών, στην συγκεκριμένη περίπτωση αποδέχεται ασυζητητί τους ισχυρισμούς των τραπεζιτών και τους προβάλει χωρίς καμία επιφύλαξη! Αντιγράφει λοιπόν, από τα κιτάπια των δικηγορικών γραφείων της ΜΑΡΦΙΝ ότι: «πετάχτηκαν ειδικές μη συνηθισμένες βόμβες μολότοφ και αδειάστηκε το περιεχόμενο ενός μπιτονιού που περιείχε ένα ειδικό εύφλεκτο υλικό που προκαλεί άμεσα πυκνό καπνό και συνθήκες ασφυξίας. Οι διασωθέντες το παρομοιάζουν με "βόμβες napalm"» και σιωπά στο αναμφισβήτητο γεγονός ότι αν τράπεζα είχε τηρήσει τους κανονισμούς ασφάλειας και υπήρχε έξοδος κινδύνου και σύστημα πυρόσβεσης στο κτίριο δεν θα υπήρχε κανένας θάνατος! 

Η αποχή και η άνοδος της ΧΑ αποτελούν φαινόμενα ομοτάξια

ποίος θυμάται την 3Ε;

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

Συνέντευξη με την αρχισυντάκτρια του περιοδικού «αληthεια»,Βίκη Σκούμπη

 
Τα δημοσκοπικά ποσοστά της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής πέφτουν αλλά συναντούν τα εκλογικά της, ο πρωθυπουργός μας χωρίζει σε υγιείς και –προσβεβλημένους– ακραίους και, εν τω μεταξύ, μετανάστες πνίγονται κατά εκατοντάδες στις θάλασσες της Ευρώπης - φρούριο. Για αυτά, αλλά και για τη συνεχή επίκληση των εκλογών ως πανάκειας ενώπιον ενός εκλογικού σώματος που απέχει με εκκωφαντική σιωπή, μιλάμε με την αρχισυντάκτρια του περιοδικού «αληthεια», Βίκη Σκούμπη.

Τη συνέντευξη πήρε η Ζωή Γεωργούλα

Παρά την αποκάλυψη στην κοινή γνώμη της εγκληματικής δράσης της ΧΑ και την επιχείρηση ποινικής πάταξής της, τα δημοσκοπικά ποσοστά της ΧΑ δεν έχουν πέσει κάτω από το ύψος των εκλογικών ποσοστών της. Γιατί;

Είναι ένα καίριο ερώτημα, που δείχνει ότι έχει δημιουργηθεί ένας σκληρός πυρήνας ο οποίος δεν πρόκειται να αποστασιοποιηθεί με τις αποκαλύψεις για την εγκληματική φύση της οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Αυτό το ζήτημα μας παραπέμπει και στην εθελοτυφλία της αριστεράς, διότι πολλοί διατείνονταν ότι οι ψηφοφόροι παραπλανήθηκαν και ότι αν αποκαλυφθεί ο πραγματικός χαρακτήρας και οι εγκληματικές πρακτικές της ΧΑ, αυτοί οι πολίτεςθα «ανανήψουν». Προσφεύγω επί τούτου σε αυτόν τον όρο γιατί η αριστερά αντιπαραθέτοντας στην εθνικιστική ξενοφοβική αναδίπλωση μεγάλου μέρους των λαϊκών στρωμάτων ένα αξιακό λόγο –κάτι απόλυτα δικαιολογημένο σαν τέτοιο– κατέληγε συχνά σε μια  «ηθική καταδίκη» των φίλα προσκείμενων στην ΧΑ.  Η ηθικολογία, όμως, αποδεικνύεται ατελέσφορη ή ακόμα και αντι-παραγωγική μπροστά στην εξαθλιωμένη καθημερινότητα όσων είδαν τη ζωή τους να ρημάζεται και το σύμπαν τους να καταρρέει. Το ζητούμενο είναι, λοιπόν, πώς θα απεγκλωβιστούμε από την παγίδα της ηθικής καταδίκης για να αρθρώσουμε ένα άλλο λόγο που θα συσπειρώνει τον κόσμο γύρω από αντιδιαμετρικά αντίθετες ταυτίσεις χωρίς να επιδίδεται σε ηθικοπλαστικά κηρύγματα. Η εθελοτυφλία εκδηλώνεται από τα τέλη της δεκαετίας του 90, όταν ο ρατσιστικός λόγος αρχίζει να αποκτά μια κάποια ηγεμονία στην ελληνική κοινωνία. Η αδυναμία της αριστεράς εντοπίζεται στο ότι δεν μπόρεσε να αντιπαραβάλει έναν άλλο λόγο απέναντι στον ξενοφοβικό εθνικισμό, που συνήθως τρέφεται με θεωρίες συνωμοσίας και διαχρονικής επιβουλής εις βάρος του ελληνικού έθνους κ.λπ. Χωρίς να υπονοώ κάποια   γραμμική συνέχεια ανάμεσα στο ΛΑ.Ο.Σ. και τη ΧΑ, ο λόγος του ΛΑ.Ο.Σ. και ο ξενοφοβικός ελληναρισμός με συνθήματα  όπως «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ» προετοίμασαν το έδαφος για την ανεκτικότητα της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στο λόγο και τις εγκληματικές πρακτικές της ΧΑ.

Τα αποτυπώματα του μίσους

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Τού "ιού"

Οι υπόγειες διαδρομές που ενώνουν τους ναζιστές με τον ρατσισμό, τον αντισημιτισμό, τον φανατισμό, τον αγοραίο εθνικισμό και τις θεωρίες συνωμοσίας στο όνομα της αρχής του αρχηγού και της πειθήνιας μάζας.

Μέσα στο ναζιστικό νέφος που έχει καθίσει πάνω από την ελληνική επικράτεια, όλοι τρέχουν να βρουν εκτός από τους αυτουργούς και τους ενόχους τις αιτίες της τερατογένεσης. Είναι κάτι σημερινό, είναι χθεσινό, είναι παλιότερο, οφείλεται στην κρίση, στη φτώχεια, στα μνημόνια, σε κάτι άλλο ή και σε όλα αυτά μαζί;

Στον «καναπέ» μιας φιλοσοφικής, ψυχιατρικής-ψυχαναλυτικής αλλά και άκρως πολιτικής φωνής με όπλο τη διαλεκτική, ο Νίκος Τζαβάρας συντελεί με τη σκέψη του στην κατανόηση όλου αυτού του σκοτεινού φαινόμενου. Ο ίδιος τόνισε πολλές φορές την αντίθεσή του στην «αλόγιστη» χρήση της ψυχιατρικής στην ανάλυση κοινωνικοπολιτικών φαινομένων. Η δική του αφήγηση ίσως φωτίσει καλύτερα τον τρόπο που βλέπουμε την εικόνα μας στον απέναντι καθρέφτη αλλά και την εικόνα της ελληνικής κοινωνίας στον μεγάλο καθρέφτη όπου κοιτάζονται οι πολιτισμένες σύγχρονες κοινωνίες.

Χρυσή Αυγή: Η φασιστική απειλή έχει εκλείψει;

Αν ο Α. Τσοχατζόπουλος τα έκανε ...καράβια, τώρα θα ήταν έξω και θα είχε και φοροαπαλλαγές!

Η “δωροδοκία” είναι μια πράξη συναλλαγής, η οποία για να πραγματοποιηθεί απαιτεί την συμμετοχή δύο διακριτών πλευρών: Εκείνους που τα δίνουν και τους άλλους που τα παίρνουν. Όμως ο Α. Τσοχατζόπουλος δεν καταδικάστηκε για κανένα αδίκημα “δωροδοκίας”. Οι έμποροι όπλων - αυτοί δηλαδή που τον δωροδόκησαν – όχι μόνον δεν βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, αλλά ούτε καν τους «ακούμπησε» η δικαιοσύνη…

Ο Α. Τσοχατζόπουλος και η παρέα του παραπέμφθηκαν και καταδικάστηκαν για άλλο αδίκημα: “για την αξιόποινη πράξη της νομιμοποίησης εσόδων από την εγκληματική δραστηριότητα της παθητικής δωροδοκίας που αποδίδεται στον πρώην υπουργό και ειδικότερα της φυσικής αυτουργίας στην πρώτη πράξη και της ηθικής σε όλες τις άλλες επιμέρους και κυρίως την κατ΄ εξακολούθηση παραβίαση της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα από το 1999-2010...”

Ο  Α. Τσοχατζόπουλος ακολούθησε το παράδειγμα του μέσου Έλληνα που επιδιώκει να γίνει “πλουτοκράτης” μετατρέποντας το “χρήμα” που έχει στην άκρη σε ακίνητη περιουσία. Τιμωρήθηκε παραδειγματικά γιατί δεν επέλεξε να γίνει “κεφαλαιοκράτης”, δηλαδή να το ρίξει στην “αγορά” για να κυκλοφορεί, επενδύοντας από μετοχές ανώνυμων εταιρειών στο χρηματιστήριο ως την αγορά πλοίων. Σήμερα, αν ο Άκης είχε γίνει «τραπεζίτης» ή «εφοπλιστής», όχι μόνον δεν θα είχε καταδικαστεί, αλλά θα τύγχανε της ευνοϊκής μεταχείρισης των μνημονιακών πολιτικών, όπως και της πρόσφατης τροπολογίας για το «πόθεν έσχες» που προσπάθησε να περάσει στην βουλή ο υπουργός δικαιοσύνης κ. Αθανασίου…

ANTIΦAΣIΣMOΣ KAI AΛΛHΛEΓΓYH MEΣA AΠO THN ANTIΣTAΣH ΣTH KATOXIKH AΘHNA

Και μια συνέντευξη του Μενέλαου Χαραλαμπίδη στην "εφημερίδα των συντακτών":

«Οι πολίτες ψάχνουν στην περίοδο της Αντίστασης απαντήσεις στα ερωτήματα του σήμερα»

Ο Δ. Βίτσας ποιού "συνασπισμού" είναι γραμματέας;

Πριν 3 μήνες, στο κείμενό μας Πω πω «πρωτοβουλίες»!.. είχαμε επισημάνει τους κινδύνους που δημιουργεί μια πολιτική πρακτική του νέου κόμματος που έχει αρχίσει να εμφανίζεται στους μαζικούς χώρους, η οποία και θέτει εκβιαστικά το δίλημμα “μαζί μας ή εναντίον μας” και δημιουργεί νέες αντιπαλότητες και πολώσεις και διαταράσσει τις σχέσεις του νέου κόμματος με όλο εκείνο τον περίγυρό του, ο οποίος δεν θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο «αντίπαλο στρατόπεδο», τον στηρίζει είτε σε επί μέρους δράσεις του είτε ως «όλον», είτε ως «λύση ανάγκης» και στέκεται κριτικά απέναντί του. Τότε είχαμε τονίσει ότι «ενότητα» στους μαζικούς χώρους και στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να γίνει «από τα πάνω» και με τους ίδιους όρους που έγινε η οικοδόμηση του νέου κόμματος. Η μηχανιστική μεταφορά αυτών των πολιτικών πρακτικών μόνον ολέθρια αποτελέσματα μπορεί να έχει. Ως παράδειγμα αυτών των πρακτικών, τις οποίες θα πρέπει να αποφύγει το νέο κόμμα σε μαζικούς χώρους, είχαμε χρησιμοποιήσει την δημιουργία της «πρωτοβουλίας μηχανικών».

Φαίνεται όμως, ότι αυτές οι πρακτικές δεν αποτελούν περιθωριακές επιλογές στο νέο κόμμα, αλλά κυρίαρχες. Το πρόσφατο γράμμα του Γραμματέα της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ προς τις οργανώσεις έρχεται όχι μόνο να επιβεβαιώσει αυτή την εκτίμηση, αλλά να να προσθέσει νέα στοιχεία και να προαναγγείλει τι θα δουν τα μάτια μας τον επόμενο καιρό σε άλλους μαζικούς χώρους αλλά και στις δημοτικές εκλογές:

Εκλογές στο ΤΕΕ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
1.Στις 24 Νοεμβρίου θα γίνουν σε όλη τη χώρα οι εκλογές του ΤΕΕ. Η καταληκτική ημερομηνία για την κατάθεση των ψηφοδελτίων είναι η 15η Οκτωβρίου.
2.Στηρίζουμε την παράταξη «Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία Μηχανικών».

Ο αντιφασισμός δύναμη και όριο του κινήματος στην Ελλάδα

Αναδημοσίευση από το "Communisation"

από τους στίχους του κομματιού: “Τώρα ένα σύνθημα που ενώνει τις ρωσίδες: Μπάτσοι, γουρούνια, νταβατζήδες”

Δε θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ποια είναι τα στρατόπεδα που συγκρούονται. Από τη μια πλευρά είναι τα ΜΑΤ και οι “φουσκωτοί μπράβοι” των καπιταλιστών που δολοφόνησαν τον Killah P γιατί οι στίχοι των τραγουδιών του συμπυκνώνονται στο “αλήτες είναι τα ματ κι οι τραπεζίτες”, κι από την άλλη πλευρά οι προλετάριοι από τη φτωχογειτονιά που έγινε η δολοφονία, από την ευρύτερη φτωχή εργατική περιοχή αλλά και από ολόκληρη την Αθήνα και σε ολόκληρη την Ελλάδα: Οι προλετάριοι που “τα σπάνε”. Αυτές κι αυτοί που πετάνε πέτρες στους μπάτσους κι όλες αυτές κι αυτοί που τους βοηθάνε με την παρουσία τους να το κάνουν. Αυτοί που σπάνε τις βιτρίνες, τα αμάξια, τα μαγαζιά, δηλώνοντας με τις πράξεις τους απερίφραστα ότι αφού για να υπάρχει όλη αυτή η νεκρή εργασία σήμερα πρέπει να δολοφονούνται τύποι σαν τον KillahP από τους μπράβους των αφεντικών, ε, τότε, ναι! όλη αυτή η νεκρή εργασία πρέπει να καταστραφεί, να λαμπαδιάσει, να την πάρει ο διάολος.

Και τώρα λίγο γέλιο!

Παρουσιάζουμε τις πιο σύγχρονες αναλύσεις για τον υπαρκτό κομμουνισμό, που σημειώνουν πραγματατικές τομές, τόσο στο χώρο της θεωρίας με και(ε)νοτόμες προσεγγίσεις αλλά και στο χώρο της ιστορίας με τα νέα στοιχεία που παρουσιάζουν και αλλάζουν την εικόνα που είχαμε σχηματίσει για εκείνη την περίοδο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού:

1.Ένα αποκαλυπτικό video από το Redfly Planet για να δείτε με τα ίδια σας τα μάτια γιατί σήμερα καπιταλισμός στη Ρωσία είναι πολύ χειρότερος από τον υπαρκτό κομμουνισμό:

H ΝΔ ανοίγει πόλεμο με τη Χρυσή Αυγή;

Δύο κείμενα του Χ. Γεωργούλα από την "εποχή"

 

Η στροφή της Νέας Δημοκρατίας και τα ανακλαστικά της Αριστεράς

Η στροφή της κυβερνητικής πολιτικής απέναντι στη ναζιστική Χρυσή Αυγή, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, δικαιολογημένα ξάφνιασε πολύ κόσμο, γιατί αποτελεί απότομη αλλαγή γραμμή πλεύσης.

Είχε διαμορφωθεί η εντύπωση ότι η στάση του Μαξίμου σ’ αυτό το πεδίο δεν θα αλλάξει, επειδή η αντίδρασή του στη γνωστή σε όλους εγκληματική δράση των μελών της Χρυσής Αυγής ήταν μέχρι προχθές πολιτικά και νομικά σχεδόν ανύπαρκτη. Το ότι κινήθηκε με εγκληματική καθυστέρηση, μπορεί να αποτελεί επιχείρημα εναντίον της κυβέρνησης, αλλά δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για τους αντίπαλους της κυβερνητικής πολιτικής, ιδίως εξ αριστερών, που θα μπορούσαν να τουλάχιστο να την υποθέσουν ως ενδεχόμενη.

ΚΚΕ: στερνή μου γνώση να σ'είχα πρώτα!..

Βρωμερή καπηλεία

Ο χρυσαυγίτης βουλευτής Ευστάθιος Μπούκουρας στο fecebook και με το σύνθημα «ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΛΥΓΙΖΟΥΝ ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ...» συνοδεύει την ανάρτησή του με την «Μπαλάντα του κυρ Μέντιου», ποίημα του Κώστα Βάρναλη, που μελοποίησε ο Λουκάς Θάνος με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη. Πρόκειται για σκύλευση του ποιητή, του συνθέτη και του ερμηνευτή και παραποίηση αξιών και παρακαταθηκών του λαού, με τη χρησιμοποίηση ενός ποιήματος και ενός τραγουδιού που με εκλαϊκευτικό τρόπο δείχνει πως η συνειδητοποίηση από την εργατική τάξη και το λαό της εκμετάλλευσης από τους καπιταλιστές θα τους δώσει τη δύναμη να φέρουν «ανάποδα το ντουνιά», δηλαδή να τους ανατρέψουν. Το ναζιστικό δολοφονικό μόρφωμα στήριξης των εκμεταλλευτών και δύναμη κρούσης και καταστολής ενάντια στους εργάτες, είναι αδίστακτο και ικανό για την πιο βρωμερή προβοκάτσια. Γι' αυτό και αυτού του τύπου η καπηλεία της «Μπαλάντας του κυρ Μέντιου». Ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι ο φασισμός προκειμένου να πετύχει το σκοπό του έχει βρωμίσει ό,τι ιερότερο έχει στην ψυχή, στο μυαλό και στη συνείδησή του ο λαός.

(από την «ριζοσπάστη»)

Τώρα ξύπνησαν οι σ. του Περισσού! Φαίνεται τα προηγούμενα χρόνια κοιμόντουσαν, γι’ αυτό δεν είχαν πάρει χαμπάρι τίποτα για το τι συμβαίνει γύρω τους. Μα την «Μπαλάντα του κυρ Μέντιου» δεν την ανακάλυψε τώρα ο χρυσαυγίτης βουλευτής Ευστάθιος Μπούκουρας. Από το 2008 την τραγουδάει ο Νότης Σφακιανάκης, ο γνωστός υποστηρικτής της χρυσής αυγής:

Επτά κανόνες για να βοηθήσει κανείς στη διάδοση των ρατσιστικών ιδεών...

3ος Κανόνας. - Επαναλάβετε σε κάθε περίπτωση: υπάρχει ένα πρόβλημα με τους μετανάστες που πρέπει να αντιμετωπιστεί, αν θέλουμε την εξάλειψη του ρατσισμού. Οι ρατσιστές δε θα σας ζητήσουν περισσότερα: να αναγνωριστεί ότι το πρόβλημά τους είναι ένα πρόβλημα και μάλιστα "το" πρόβλημα. Το να ζητήσετε να ρυθμιστεί μέσω νομικών και πολιτικών μέτρων το "πρόβλημα των μεταναστών" είναι σαν να ζητάτε κάτι απολύτως αδύνατο. Αλλά, κάνοντας το, αφενός, κάνουμε υπαρκτή την απροσδιόριστη εικόνα του ανεπιθύμητου, και αφετέρου, δείχνουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ενάντια σε αυτό το ανεπιθύμητο και ότι οι ρατσιστές είναι οι μόνοι που προτείνουν λύσεις.

4ος Κανόνας. - Να επιμένετε επίσης στην ιδέα ότι ο ρατσισμός έχει ο ίδιος μια αντικειμενική βάση, η οποία είναι το αποτέλεσμα της κρίσης και της ανεργίας και δεν μπορούμε να τον εξαφανίσουμε παρά μόνο εξαφανίζοντας την κρίση και την ανεργία. Μπορείτε να του δώσετε έτσι μια επιστημονική νομιμοποίηση. Και όπως η ανεργία είναι τώρα μια δομική προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργία των οικονομιών μας, το συμπέρασμα βγαίνει αρκετά φυσικά: αν δε μπορούμε να εξαφανίσουμε τη "βαθιά" αιτία του ρατσισμού, το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να εξαφανίσουμε την περιστασιακή του αιτία στέλνοντας τους μετανάστες στα σπίτια μέσω ειρηνικών και αντικειμενικών ρατσιστικών νόμων.

(Απόσπασμα από το κείμενο του J. Ranciere: Επτά κανόνες για να βοηθήσει κανείς στη διάδοση των ρατσιστικών ιδεών. ) 

Παρακολουθώντας τις συλλήψεις της Χρυσής Αυγής: Διαπιστώσεις και προβληματισμοί

Του Χρίστου Κατσούλα

Το ανεπανάληπτο θέαμα της σύλληψης σε ζωντανή μετάδοση του ηγετικού πυρήνα της Χρυσής Αυγής επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις. Αυτές όμως θα καθοριστούν και από την επαύριο των Γερμανικών εκλογών και από το τι θα κομίσουν από τις ΗΠΑ Σαμαράς και Βενιζέλος. Δεν θα υπήρχε για την κυβέρνηση Σαμαρά καλύτερη στιγμή από τη σημερινή για προκήρυξη εκλογών με μονομερή αντι-Χρυσαυγίτικη ατζέντα και τον ίδιο σε ρόλο εγγυητή της δημοκρατίας, θέτοντας το δίλημμα “σταθερότητα ή χάος”, μετατοπίζοντας τη συζήτηση από το κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο στην υπεράσπιση των θεσμών. Όμως τα ποντίκια χορεύουν όταν λείπουν οι γάτες που εν προκειμένω είναι οι δανειστές, ο υπερατλαντικός παράγοντας και η επανεκλεγείσα καγκελάριος. Η ηχηρή σφαλιάρα που εισέπραξε ο ΓΑΠ στις Κάνες από το δίδυμο Μέρκελ – Σαρκοζί, δημιουργεί κακό προηγούμενο για το αν θα επιτραπεί στον Σαμαρά να παίξει ένα τέτοιο παιχνίδι πολιτικής επιβίωσης, βάζοντας σε ρίσκο το πρόγραμμα της τρόικας.

Mε ποια στρατηγική θα αντιμετωπίσουμε τη Χρυσή Αυγή;

Ούτε συνταγματικό τόξο ούτε αντιμνημονιακό μπλοκ ούτε «διπλό δημοψήφισμα».

Χρειάζεται η επεξεργασία μιας σύνθετης πολιτικής πρότασης που δεν μπαίνει σε διλήμματα που άλλοι έχουν επιλέξει, αλλά παίρνει την πρωτοβουλία να χαράξει η ίδια μια νέα πολιτική γεωγραφία και να βάλει με τον δικό της τρόπο διλήμματα στους άλλους

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Αντώνη Λιάκου*

Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής χρειάζεται να είναι προσεκτική, γιατί ενδέχεται να προκαλέσει απροσδόκητα αποτελέσματα που θα στραφούν σαν μπούμερανγκ εναντίον της δημοκρατίας. Η έως τώρα ανοχή ή η αδιαφορία απέναντι στη Χρυσή Αυγή, η έλλειψη ενός σαφούς ιδεολογικού μετώπου δεν πρέπει να οδηγήσει σε αποτελέσματα που θα έχουν ως συνέπειες αμφισβητούμενες συνταγματικές πράξεις. Με δυο λόγια, η αμέλεια δεν δικαιολογεί την πρεμούρα που παραβιάζει τυπικές διαδικασίες, ούτε η εγκληματική ιδεολογία και πράξη της Χ.Α. δικαιολογεί το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» εναντίον της. Ο κύβος έχει ριφθεί με τη σύλληψη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, το ζήτημα είναι η αποναζιστικοποίηση των μυαλών των οπαδών της. Η αποφασιστική μάχη εναντίον της Χρυσής Αυγής θα είναι πολιτική, όχι απλώς νομική. Η πολιτική ήττα της θα θωρακίσει τη δημοκρατία. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να κατέβουμε ένα-ένα, και κατρακυλώντας, τα σκαλοπάτια της εκτροπής και μιας άγριας ανεξέλεγκτης σύγκρουσης. Ο κίνδυνος δεν έχει παρέλθει. Χωρίς τον σχολαστικό σεβασμό του Συντάγματος και της νομοθεσίας της δημοκρατίας, η υπεράσπιση του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου» είναι προπέτασμα καπνού. Το ζήτημα αυτό απασχολεί τον κόσμο, τους συμπολίτες μας που μάχονται τον φασισμό καθημερινά, στο σχολείο, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές. Αντιμετωπίζουν το δίλημμα: Θα πολεμήσουμε τη Χρυσή Αυγή με το συνταγματικό τόξο ή εμβαθύνοντας την αντιμνημονιακή πάλη;

Καταρχήν αυτή η έννοια "συνταγματικό τόξο" είναι καθυστερημένο αντίγραφο από την Ιταλία και χρησιμοποιήθηκε για να αποκλείσει τους νεοφασίστες του MSI και να περιγράψει τα κόμματα της Ιταλίας μετά τη συντριβή του Μουσσολίνι. Αυτή η δημοκρατία έγινε σκόνη από τα σκάνδαλα και οι νεο- ή μετα-φασίστες έγιναν συνεταίροι του Μπερλουσκόνι. Ο όρος έπαψε πλέον να χρησιμοποιείται, ώσπου τον θυμηθήκαμε στην Ελλάδα. Πολλοί τον θεωρούν ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ, μέσα στη Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ., Σαμαράς και Βενιζέλος επιδιώκουν μια δημοκρατική αναβάπτιση.

Είναι νίκη του λαϊκού κινήματος οι συλλήψεις των χρυσαυγιτών;

Ο φετινός Σεπτέμβρης ήταν “θερμός” μήνας, όχι όμως όπως τον είχαν φανταστεί στα θερινά τους όνειρα τα επιτελεία της Αριστεράς: Σκληρούς εργατικούς αγώνες ανέμεναν και συλλήψεις αγωνιστών, όχι χρυσαυγιτών. Εύλογη λοιπόν η αμηχανία που επικρατεί στους χώρους της Αριστεράς από τις πρόσφατες εξελίξεις που πυροδοτήθηκαν από την κυβερνητική απόφαση για την αντιμετώπιση της χρυσής αυγής με τις διατάξεις του ποινικού κώδικα (τρομονόμος). Όμως, όταν ο φόβος γίνεται συνοδός αυτής της αμηχανίας της Αριστεράς, τότε οδηγεί στην πολιτική απραξία. Η Αριστερά σήμερα είναι απλός θεατής των εξελίξεων...

Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της κατάστασης ήταν η στάση που κράτησε απέναντι στην δολοφονία του Π. Φύσσα. Το πρώτο πράγμα που περίμενε κανείς από την Αριστερά ήταν να βγάλει αμέσως τον κόσμο στον δρόμο και να πρωτοστατήσει σε ένα μαζικό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας. Αμ δε! Φοβούμενη έναν νέο “Δεκέμβρη” έκανε ότι πέρναγε από το χέρι της να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο. Και όταν μετά από μεγάλη καθυστέρηση – αφού είχαν οργανωθεί ανάλογα συλλαλητήρια σε πρωτεύουσες άλλων χωρών – οργανώθηκε και στην Αθήνα συλλαλητήριο, η Αριστερά φρόντισε ώστε να εξαληφθεί κάθε συγκρουσιακό και αγωνιστικό περιεχόμενο, αλλά και και να έχει περιορισμένη μαζικότητα. Το πρωί - πρωί, ο κόκκινος σίφουνας του ΚΚΕ (ψεκάστε – σκουπίστε – τελειώσαμε) έκανε την δική του παρέλαση. Το απόγευμα, ο Αλέξης Τσίπρας ως νέος Χατζησωκράτης[1] πήρε ένα κομμάτι από τον ΣΥΡΙΖΑ και το πήγε στο Κερατσίνι. Οι φοβισμένοι “νοικοκυραίοι” του ΣΥΡΙΖΑ που πήγαν στο συλλαλητήριο, έπαιζαν το δικό τους βιολί στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ, την ώρα που γινόταν η πορεία προς τα γραφεία της “χρυσής αυγής” στην Μεσογείων...

Ο στρατός και η χρυσή αυγή....

Οι εικόνες μιλάνε μόνες τους, δεν χρειάζονται σχόλια:


Μια ματιά και εδώ:

οι "χρυσές" εφεδρείες...

Συνωμοσιολογίες και πτώση απ' τα σύννεφα

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Της Άντας Ψαρρά.

Οι θεωρίες που αποδίδουν αορίστως ευθύνες στους πολιτικούς, τους ξένους και τους «σιωνιστές» αποτελούν δεκανίκι της μνημονιακής κυβέρνησης και της Ακροδεξιάς.

Από τότε που εμφανίστηκε ο όρος «πολιτική αξιοποίηση» στην πολιτική σκηνή έπαψαν να έχουν πολιτική σημασία τα ακραία περιστατικά. Η ανάποδη σκέψη αναλυτών (αριστερών και δεξιών) ότι μια δολοφονία από τη Χ.Α. ενός Eλληνα (μια και για τις δολοφονίες μεταναστών δεν γίνεται λόγος) βοηθάει πολιτικά μια αδύναμη κυβέρνηση και άρα… ίσως ακόμα και να προέρχεται από κυβερνητικούς θύλακες (διότι διαφορετικά σε τι χρησιμεύει μια τέτοια σκέψη;) ακυρώνει τελικά κάθε αντίδραση. Το αν «βοηθάει» ένας φόνος από τα τάγματα εφόδου των ναζιστών την κυβέρνηση σε ψήφους και στην επίθεση στα εργατικά κινήματα και το αν -κατά συνέπεια- μπορεί να αποδοθεί ο φόνος σε «κέντρα» ή σε ψεκασμούς (καμιά διαφορά δεν υπάρχει σε αυτές τις βαθυστόχαστες αναλύσεις) ή στα σιωνιστικά συμφέροντα, δεν μπορεί να τεκμηριώνει το οποιοδήποτε πολιτικό επιχείρημα. Διαφορετικά, τι νόημα έχουν η κοινωνική αντίσταση και οι εκκλήσεις για σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και στους θεσμούς (όσο αυτοί υπάρχουν);

Όταν η “χρυσή αυγή” δημοσιεύει άρθρα από το ΠΡΙΝ...

Ανέλπιστους συμμάχους στο χώρο της Αριστεράς βρίσκει αυτές τις μέρες η “χρυσή αυγή”. Χθες είχε τον Τάκη Φωτόπουλο. Περισσότερα γι' αυτό το θέμα εδώ:

Η Χρυσή Αυγή τιμά τον ‘έντιμο αριστερό’ Τάκη Φωτόπουλο

Σήμερα το κείμενο «ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν τη Δημοκρατία» του  Γ. Δελαστικ που δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ, το λάτρεψε η Χρυσή Αυγή και γράφει γιαυτό ύμνους στην ιστοσελίδα της:

Ο Γιώργος Δελαστίκ είναι γνωστός «αντιφασίστας», επομένως δεν τίθεται κανένα ζήτημα συμπάθειας για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Με κείμενό του στο διαδίκτυο υπό τον τίτλο «ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν τη Δημοκρατία», ο Δελαστίκ αναφερόμενος στην υπόθεση Φύσσα γράφει ότι «από πολιτική σκοπιά πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι την εντολή δολοφονίας την έδωσαν ηγετικά στελέχη πρώτης γραμμής του κόμματος στο οποίο ανήκει ο δράστης».

Ο Δελαστίκ λέει το αυτονόητο. Αυτό ακριβώς, το οποίο μέσα στην απύθμενη λάσπη που εκτοξεύουν τα τσοντοκάναλα και οι βρωμοφυλλάδες της διαπλοκής κάνουν ότι δεν βλέπουν οι «ανεξάρτητοι» δημοσιογράφοι. Τι θα μπορούσε να κερδίσει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ από μια τέτοια ιστορία; Τίποτα απολύτως. Γι' αυτό και προσπαθούν καθημερινά με απίστευτες ιστορίες γι' αγρίους, ανύπαρκτες συνεντεύξεις δήθεν πρώην και νυν (!) μελών και σενάρια επιστημονικής φαντασίας να συντηρήσουν το ανήθικο και άνοστο αυτό παραμύθι περί εμπλοκής της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στην εγκληματική αυτή ενέργεια.

Για να δούμε ποίος θα είναι ο επόμενος...

Τα άρθρα 187 και 195 του Π.Κ. ως εργαλεία για την ρύθμιση των ενδοαστικών αντιθέσεων...

Μια κατηγορία εγκλημάτων
από πρόθεση κατά
της ανθρώπινης ζωής
προβάλλονται ως
παραδείγματα προς μίμηση
και οι εγκληματίες
τιμώνται ως ήρωες...

Η Χρυσή Αυγή, στον βαθμό που αποτελεί εγκληματική συμμορία, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς την αστυνομία και τη δικαιοσύνη. Το κίνημα, οι αντιφασίστες, οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες μπορούν να κάνουν πολλά, αλλά δεν μπορούν να γίνουν ανακριτικοί υπάλληλοι, αστυνόμοι και δικαστές, κυνηγοί που θα εντοπίζουν τους δράστες, θα τους συλλαμβάνουν και νθα τους τιμωρούν. Είναι και αδύνατον και επικίνδυνο. Ωστόσο, εδώ υπάρχει μια μεγάλη αντίφαση: Η αστυνομία και (σε μικρότερο βαθμό) η δικαιοσύνη –αυτές οι ίδιες, που είναι τόσο σημαντικές για την αντιμετώπιση των νεοναζί– είναι αποδεδειγμένα διαβρωμένες από τη Χρυσή Αυγή, με τη σιωπηρή ανοχή ή υποστήριξη της κυβέρνησης. Διαβάσαμε, λ.χ. ότι στο σημείο της δολοφονίας μια ολόκληρη ομάδα ΔΙΑΣ παρακολουθούσε άπραγη· ότι, λίγες μέρες πριν, σε έρευνα σε τοπικά γραφεία της Χρυσής Αυγής (για την επίθεση στο Πέραμα) αστυνομικοί και εισαγγελείς τράπηκαν σε φυγή όταν εμφανίστηκε μαινόμενος Χρυσαυγίτης βουλευτής. Στο βαθμό που ισχύουν, εικονογραφούν εφιαλτικά το αδιέξοδο… Γιατί, αν δεν κοπεί αυτός ο δεσμός, δεν μπορεί να υπάρξει αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής.

(Από το κείμενο:“Έγκλημα. Και τιμωρία;” της ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΕΝΘΕΜΑΤΩΝ)

Εμείς λέμε ότι η ΝΔ του Σαμαρά και η Χρυσή Αυγή είναι το ίδιο πράγμα

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

«Εμείς λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή είναι το ίδιο πράγμα», δήλωσε εντός του Κοινοβουλίου ο γενικός γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου και στενός, πιο στενός δεν γίνεται, συνεργάτης του Σαμαρά Τάκης Μπαλτάκος. Τολμάει να ταυτίζει την Αριστερά με τους ναζί η ΝΔ του Σαμαρά, η ΝΔ του Μπαλτάκου, που γυρνάει στους διαδρόμους και απειλεί ότι, αν χρειαστεί, ο Αντώνης θα κυβερνήσει μαζί με τη Χρυσή Αυγή; Του Μπαλτάκου που γράφει ιστορικά μυθιστορήματα για την Κρυπτεία, για τη συνήθεια δηλαδή των αρχαίων σπαρτιατών να μαχαιρώνουν κρυφά και μέσα στη νύχτα δούλους. ‘Ο, τι κάνουν δηλαδή οι χρυσαυγίτες με τους μετανάστες και όχι μόνο με τους μετανάστες.

Μιλάει η ΝΔ του Μάκη Βορίδη, που τον είχε χρίσει μέσα από τη φυλακή ο Γεώργιος Παπαδόπουλος γραμματέα της νεολαίας της ΕΠΕΝ. Του Βορίδη που κυνηγούσε αριστερούς φοιτητές με το τσεκούρι, που κυκλοφορούσε με μπότες και στολή παραλλαγής, που χαιρετούσε ναζιστικά τον Μιχαλολιάκο σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας

Για τη διάχυση των απεργιακών αγώνων

Ξαναβρίσκουμε το νόημα των μικρών δράσεων. Οι μεγάλες γίνανε παιχνίδι στα χέρια των ηγεσιών. Αυτές έχουν τις δικές τους πολιτικές ατζέντες και καλούν τον κόσμο σε μίζερες, νομοταγείς και άσφαιρες 24ωρες και 48ωρες απεργίες χωρίς προοπτική...

Προκήρυξη 

συλλογικότητας καθηγητών, δασκάλων, ανέργων και αλληλέγγυων που μοιράστηκε στις πορείες και σε συνελεύσεις εκπαιδευτικών.  Η συλλογικότητα συναντιέται κάθε Δευτέρα στις 7 μμ, στο ΕΜΠ.

«Θα χυθεί αίμα!»

Μ’ αυτή την απειλητική λακωνική φράση, ένας από τους πολλούς διατεταγμένους στην υπηρεσία του κεφαλαίου υπουργούς των τελευταίων ετών –στη συγκεκριμένη περίπτωση ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Λοβέρδος– είχε εγκαινιάσει στις αρχές του 2010 τα μέτρα λιτότητας που μέσα σε τρία χρόνια θα εξελίσσονταν σε μέτρα πλήρους απαξίωσης της εργασιακής μας δύναμης και γενικευμένης φτωχοποίησης και ταπείνωσης.

Πράγματι, τόσο το εν λόγω σκουπίδι όσο και όλοι οι συνάδελφοί του που τον διαδέχτηκαν σ’ αυτό το πόστο φρόντισαν να κάνουν πράξη τα λόγια του:

Το Κράτος δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα...

Η Κυβέρνηση είναι η μόνη υπεύθυνη για την δολοφονία του Π. Φύσσα. Η εκτέλεση τελέστηκε με την επιτήρηση κρατικών οργάνων (4 αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ) που παρείχαν προστασία στον φυσικό αυτουργό κατά την εκτέλεση της δολοφονίας. Η "χρυσή αυγή" είναι ένας πολιτικός μηχανισμός που εκπορεύεται από το βαθύ κράτος των κατασταλτικών μηχανισμών και του δικαστικού σώματος. Εκεί βρίσκεται το πραγματικό πολιτικό κέντρο της "χρυσής αυγής" και όχι στους φαιδρούς κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους της. Υπεύθυνοι για αυτή την κρατική πολιτική βίας με την έννοια της φυσικής και ηθικής αυτουργίας είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός της δημόσιας Τάξης.

Η στρατηγική της “εθνικής αναδίπλωσης” και η “χρυσή αυγή”

Οι εξελίξεις που σηματοδοτούνται με την πολιτική παρέμβαση της χρυσής αυγής στο πολιτικό σκηνικό δυστυχώς δεν εντάσσονται σε κανένα σχέδιο “αποπροσανατολισμού” και “εκτροπής” όπως δήλωσε ο ο Α. Τσίπρας. Αποτελούν την αιχμή του δόρατος της αναδιαμόρφωσης της αστικής πολιτικής στη χώρα μας. Η στρατηγική της “εθνικής αναδίπλωσης” γίνεται πλέον ηγεμονική στους χώρους της αστικής τάξης. Η εμπέδωσή της απαιτεί ανακατατάξεις στο χώρο των αστικών πολιτικών δυνάμεων για να διεκπεραιώσουν αυτή την στρατηγική προς όφελος του αστισμού. Η “χρυσή αυγή” είναι ο πολιτικός μηχανισμός που επιταχύνει αυτές τις εξελίξεις και επιβάλει τις αναγκαίες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα αλλά και στο ίδιο το κράτος. Ήδη μερίδες τις αστικής τάξης - όπως εφοπλιστές και βιομήχανοι - έχουν ήδη αρχίσει να ετοιμάζονται για την “επόμενη μέρα” και να παρεμβαίνουν όλο και πιο ενεργά στην πολιτική σκηνή προβάλλοντας ανοικτά πλέον τις δικές τους απαιτήσεις. 

Εικόνες από την διαδήλωση στην ΑΘΗΝΑ (18/9/13)

Αμφιάλη: Δολοφονία αντιφασίστα και συγκέντρωση σημερα στις 18.00. Σύλληψη δράστη

Περισσότερα εδώ:
Αμφιάλη: Δολοφονία αντιφασίστα και συγκέντρωση σημερα στις 18.00. Σύλληψη δράστη.

Οι παπάρες του Στάθη για την «χρυσή αυγή»…

( ένα σχόλιο στο κείμενο: OΡΚΣ ΜΕ ΓΡΑΒΑΤΑ )

- Επιμένει η ταπεινότης μου: η Χρυσή Αυγή πέφτει στα ποσοστά της.

 Αόμματος: Δεν είναι κύρια θέμα «ποσοστών» αλλά «κοινωνικών ερεισμάτων» τα οποία ανεβαίνουν... 

- Μην ξεχνάτε ότι το εργάκι αυτό το έχουμε ξαναδεί στη γέννηση, τη διαδρομή και το σβήσιμο του ΛΑΟΣ.

Αόμματος: πρόκειται για εντελώς διαφορετικό έργο…

- Ομως πλέον εκτός απ’ το να κραυγάζει, θα έπρεπε τώρα και να ομιλεί. Κι έτσι η επιτυχία της έγινε το πρόβλημά της.

Αμόρφωτος: Δεν γνωρίζει τίποτα για την «γλώσσα» της «χρυσής αυγής». Γνωρίζει μόνον να ομιλεί την «γλώσσα» που έμαθε κάποτε στο ΚΚΕ. Και ιδού τα αποτελέσματα:

Πάνο μαζί, για την ανατροπή!

Η σημερινή, βαθιά δομική κρίση του καπιταλισμού παραμένει ενεργή, θα γνωρίσει και νέες περιπλοκές, πιθανόν και παροδικές, σαθρές και αναιμικές ανακάμψεις. Ωστόσο, η δομική κρίση του κεφαλαίου θα λυθεί τελικά, ή με τη βίαιη καπιταλιστική καταστροφή των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων και μια νέα ποιοτική, αντιδραστική και συνολική ανασυγκρότηση του συστήματος ή με τη βίαιη επαναστατική απαλλοτρίωση του κεφαλαίου, για την υπέρβαση του καπιταλισμού και την κατάργηση της κεφαλαιακής σχέσης, με την πορεία προς το σοσιαλισμό - κομμουνισμό της εποχής μας. Τη μόνη ιστορική προοπτική που μπορεί να γλιτώσει τους λαούς από τη βαρβαρότητα. Αυτές οι «δυο προοπτικές» γεννούν μια νέα εποχή της ταξικής πάλης.

(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ της 2ης ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ)