Συνωμοσιολογίες και πτώση απ' τα σύννεφα

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Της Άντας Ψαρρά.

Οι θεωρίες που αποδίδουν αορίστως ευθύνες στους πολιτικούς, τους ξένους και τους «σιωνιστές» αποτελούν δεκανίκι της μνημονιακής κυβέρνησης και της Ακροδεξιάς.

Από τότε που εμφανίστηκε ο όρος «πολιτική αξιοποίηση» στην πολιτική σκηνή έπαψαν να έχουν πολιτική σημασία τα ακραία περιστατικά. Η ανάποδη σκέψη αναλυτών (αριστερών και δεξιών) ότι μια δολοφονία από τη Χ.Α. ενός Eλληνα (μια και για τις δολοφονίες μεταναστών δεν γίνεται λόγος) βοηθάει πολιτικά μια αδύναμη κυβέρνηση και άρα… ίσως ακόμα και να προέρχεται από κυβερνητικούς θύλακες (διότι διαφορετικά σε τι χρησιμεύει μια τέτοια σκέψη;) ακυρώνει τελικά κάθε αντίδραση. Το αν «βοηθάει» ένας φόνος από τα τάγματα εφόδου των ναζιστών την κυβέρνηση σε ψήφους και στην επίθεση στα εργατικά κινήματα και το αν -κατά συνέπεια- μπορεί να αποδοθεί ο φόνος σε «κέντρα» ή σε ψεκασμούς (καμιά διαφορά δεν υπάρχει σε αυτές τις βαθυστόχαστες αναλύσεις) ή στα σιωνιστικά συμφέροντα, δεν μπορεί να τεκμηριώνει το οποιοδήποτε πολιτικό επιχείρημα. Διαφορετικά, τι νόημα έχουν η κοινωνική αντίσταση και οι εκκλήσεις για σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και στους θεσμούς (όσο αυτοί υπάρχουν);

Βολικές δημοσιογραφικές αναλύσεις με μπόλικο μυστήριο που διατυπώνονται έτσι στα κουτουρού και γοητεύουν περισσότερο από τη «βαρετή» πραγματικότητα. Οι δολοφονίες μεταναστών, η δράση των χρυσαυγιτών, η συνεργασία αστυνομίας και Χ.Α., η ρατσιστική προπαγάνδα των ΜΜΕ κατά των μεταναστών και της Αριστεράς, το πνίξιμο κάθε αντίστασης, η κατάρρευση του κοινοβουλευτισμού, η διαφθορά και η ασυδοσία του κεφαλαίου δεν οφείλονται ούτε σε ύποπτα κέντρα ούτε στο Μνημόνιο της υποτέλειας ούτε καν στην οικονομική κρίση. Ολα τα παραπάνω είναι αυτά που δημιούργησαν και τα μνημόνια και την οικονομική κρίση και το πεδίο δράσης της μισαλλοδοξίας πάνω στο σκηνικό του φόβου.

Ο φόβος μπροστά στην παραδοχή τού τι σημαίνουν άγριος καπιταλισμός, σκληρή καταστολή και διάλυση του κράτους δικαίου, οδηγεί σε συνωμοσιολογικές και άχρηστες παρατηρήσεις κυρίως εκείνους που «έπεσαν από τα σύννεφα». Αυτές ακριβώς είναι οι θεωρίες-δεκανίκια που τελικά βοηθάνε και τη μνημονιακή κυβέρνηση και την Ακροδεξιά, διαχέοντας αορίστως τις ευθύνες στους πολιτικούς, στους ξένους και προπαντός στους «σιωνιστές».

Στις αναλύσεις περί σκόπιμης πολιτικής αξιοποίησης μιας δολοφονικής ενέδρας πνέει παράλληλα κι ένας έντονος εθνικιστικός αέρας, που θέλει τους ξένους να υπονομεύουν την εθνική κυριαρχία και να κρύβονται πίσω από τις πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων. Η κοινή συνισταμένη τέτοιων αναλύσεων συνωμοσίας κρύβει πάντα πίσω της έναν εθνικιστικό «θρήνο» ή έναν εθνικιστικό τσαμπουκά ή και τα δύο.

Δεν είναι λοιπόν παράξενο όταν οι ίδιοι άνθρωποι που κατά καιρούς κι από διαφορετικές αφετηρίες συνεργάστηκαν με διάφορες μορφές, τύπου Δίκτυο 21, τύπου μακεδονικά συλλαλητήρια, τύπου μούντζα και, κυρίως, τύπου Ελλάδα σε υποτέλεια, έχουν κοινές αναφορές με τους οπαδούς της θεωρίας των δύο άκρων - όσο κι αν ορισμένοι δεν την ασπάζονται. Ναζιστικά και ακραία εθνικιστικά μορφώματα σε μικρότερο βαθμό υπάρχουν σήμερα ξανά σε όλη την Ευρώπη, με ή και χωρίς μνημόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ευνοεί αυτή την άνοδο του ναζιστικού φαινομένου η πολιτική της ακραίας λιτότητας, της φτώχειας και της ακραίας ασυδοσίας του κεφαλαίου.

Μην ξεχνάμε ότι τα ακροδεξιά και τα ναζιστικά μορφώματα δεν ούτε τυχαία ούτε ξεχωριστά από «ειδικές» φωνές ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση των Λαών και στην προτεινόμενη περιχαράκωση του κάθε κράτους στα δικά του μίζερα χαρακτηριστικά και στα δικά του κλειστά σύνορα.
Πολύ καλά έκανε ο επικεφαλής της σοσιαλιστικής ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, Χάνες Σβόμποντα, κι έβαλε θέμα προεδρίας της Ελλάδας αν δεν τελειώνει με το ζήτημα της Χ.Α. Και για να το καταλάβουμε όλοι αυτό, ας δούμε ποιοι και γιατί αντιδρούν στη δήλωσή του. Διαφορετικά, ο κ. Λαζαρίδης θα συνεχίσει να αλωνίζει με τις θεωρίες του και η Χ.Α. θα συνεχίσει να δολοφονεί πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το Μνημόνιο.