Οι 63+ της «ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ»...

Δόθηκε στην δημοσιότητα την προηγούμενη εβδομάδα το παρακάτω κείμενο με τον τίτλο «ΣΥΜΒΟΛΗ ΜΕΛΩΝ ΛΑΕ ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ» που συνοδεύεται από 63 υπογραφές:

Ως άνθρωποι ενταγμένοι στην αριστερά, που συμμετέχουμε στη ΛΑΕ, θα θέλαμε να θέσουμε εντός της ΛΑΕ, κάποια ζητήματα στρατηγικής, τακτικής και διαδικασίας, τα οποία κρίνουμε ότι είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για την πορεία και την επιτυχία του εγχειρήματος.

Πριν απ’ όλα θα θέλαμε να διευκρινίσουμε ότι θα προτιμούσαμε και σαφώς θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο, αυτή η συζήτηση να είχε ξεκινήσει με ευθύνη και με πρωτοβουλία των επιτροπών που ορίστηκαν στη Συνδιάσκεψη του Νοέμβρη για να ετοιμάσουν τις εισηγήσεις και προσυνεδριακό διάλογο στις Πολιτικές Επιτροπές (Π.Ε.). Δεδομένου όμως ότι κάτι τέτοιο δεν έχει λάβει χώρα, πολύ περισσότερο δεν έχει καν οριστεί μέχρι στιγμής η ημερομηνία της Ιδρυτικής Συνδιάσκεψης, αναλαμβάνουμε αυτήν την πρωτοβουλία, λόγω και της κρισιμότητας των ζητημάτων, όπως προαναφέραμε.

Μοναδικός μάρτυρας μία γάτα...

Ως «ένα μυθιστόρημα της διαπλοκής» χαρακτηρίζεται από το tvxs.gr το δημοσίευμα του Κυριακάτικου Βήματος: «Ο ηγέτης, ο εκδότης και... η γάτα των Ιμαλαΐων» Όμως η ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου το χαρακτηρίζει «άκρως αποκαλυπτικό» :

Το Κεντρικό δημοσίευμα της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ είναι άκρως αποκαλυπτικό. Φανερώνει ότι ο εκδότης Στ. Ψυχάρης ζητούσε επίμονα από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015,τη διαγραφή των δανείων του καθώς και πολιτική διαμεσολάβηση για την απόκτηση της συνολικής ιδιοκτησίας του MEGA.

Ηρώ Διώτη: Τους πιο ενδιαφέροντες δρόμους τους γνωρίζεις πάντοτε περπατώντας τους

Αναδημοσίευση από το 3pointmagazine.gr

Η επόμενη μέρα της συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών κι ενώ είχε προηγηθεί το μεγαλειώδες αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος την 5η Ιουλίου, έφερε πολύ κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπο με σοβαρά διλήμματα που είχαν φόντο την απογοήτευση.

Για τους περισσότερους η συνθηκολόγηση ήταν αναπόφευκτη. Το στρατηγικό πλάνο της κυβέρνησης είχε ηττηθεί και η μόνη κόκκινη γραμμή που είχε απομείνει ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ να μην αποτελέσει «αριστερή παρένθεση». Κατά τη ρήση «χάθηκε η μάχη, αλλά όχι ο πόλεμος», πολλοί παρέμειναν, ευελπιστώντας σε αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη.

Στον αντίποδα, ένα σημαντικό μέρος του κόμματος, αποτελούμενο από ανθρώπους που έχτισαν από το μηδέν το πιο πετυχημένο -βάσει εκλογικών αποτελεσμάτων- κόμμα της Αριστεράς στην Ελλάδα αποχώρησαν. Πολλοί αισθάνθηκαν προδομένοι και στράφηκαν εναντίον των παλιών τους συντρόφων, χρησιμοποιώντας πολύ σκληρούς όρους στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, όπως και στα συνθήματα.

’Ημερίδα της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) για το Χρέος και τη Δημοκρατία

Την Τρίτη 1η Μαρτίου 2016 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες (αίθουσα ASP 01G02) θα πραγματοποιηθεί η Ημερίδα της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) για το Χρέος και τη Δημοκρατία, με τίτλο "Restructuring Debt-Rebuilding Democracy", μετά από πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας, Νίκου Χουντή, της ανεξάρτητης ευρωβουλευτού, Σοφίας Σακοράφα και του Γάλλου ευρωβουλευτή του Front de Gauche Jean¬Luc Mélenchon.

Στην πρώτη ενότητα της ημερίδας θα παρουσιαστούν τα συμπεράσματα της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος της Ελληνικής Βουλής από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρώην Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, τον Eric Toussaint, ρόεδρο της Επιτροπής για την Ακύρωση του Χρέους στον Τρίτο Κόσμο (CADTM), τον Γιώργο Κασσιμάτη, Ομότιμο Καθηγητή Δικαίου του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και τον Benjamin Lemoine, ερευνητή του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS)

Στη δεύτερη ενότητα θα παρουσιαστεί η πρόταση του ΟΗΕ για ένα πολύπλευρο πλαίσιο αναδιάρθρωσης χρεών από τον Diego Borja, πρώην υπουργό Οικονομικών του Ισημερινού, τη Maria Lucia Fatorelli, συντονίστρια της Επιτροπής Πολιτών για τον Έλεγχο του Χρέους της Βραζιλίας (Citizen Debt Audit¬Brazil) και τον Cephas Lumina, καθηγητή, πρώην ανεξάρτητο ειδικό του ΟΗΕ για το εξωτερικό χρέος και τα ανθρώπινα δικαιώματα

Η ημερίδα θα διαρκέσει από τις 09.00 έως τις 12.30, ενώ θα μεταδίδεται ζωντανά στον ιστότοπο: http://www.guengl.eu/news/article/events/sovereign¬debt¬default¬and¬t (ώρα έναρξης στην Ελλάδα 10.00).

Πολιτική Εκδήλωση Κόκκινου Δικτύου στην ΕΣΗΕΑ: "Μνημόνιο 3, Κρίση, Ανατροπή-Τι Αριστερά χρειαζόμαστε;"

Το Κόκκινο Δίκτυο, ανταποκρινόμενο στις κρίσιμες συνθήκες της περιόδου, διοργανώνει ανοιχτή πολιτική εκδήλωση

τη Δευτέρα 29/2

στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20),

στις 19.00, 

με θέμα:

 «Μνημόνιο 3, Κρίση, Ανατροπή-Τι Αριστερά χρειαζόμαστε;».

Στα σύνορα του μισθού: το πραγματικό κίνημα και το δημοκρατικό δίλημμα

(νέο κέντρο υποδοχής για πρόσφυγες, Δανία)

Πολλοί από τους καλύτερους διερμηνείς των διαθέσεων του κεφαλαίου έχουν δει πολύ καθαρά την αξεδιάλυτη σύνδεση μεταξύ του κράτους της κινητικότητας και του καθεστώτος των μισθών. Από τα κεντρικά της Deutsche Bank ως το think-tank της βρετανικής οικονομικής πολιτικής και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αντηχεί μία ξεκάθαρη πολιτική σύσταση: είναι αναγκαίο να καταργηθεί ο νόμιμος ελάχιστος μισθός –ο οποίος θεωρείται πόλος έλξης και ενθάρρυνσης για τη μετανάστευση– και να επιβληθούν νομικά χαμηλότεροι μισθοί για τους μετανάστες που «φιλοξενούνται» στην Ευρώπη. Τα «σύνορα του μισθού» που πάντοτε διέσχιζαν τον ευρωπαϊκό χώρο –ακόμα και αν δεν εντοπίζονταν ποτέ στους χάρτες– δεν επαρκούν. Δεν είναι, δηλαδή, αρκετό το ότι στις ανατολικές χώρες οι μισθοί είναι συστηματικά χαμηλότεροι σε σχέση με τις βόρειες χώρες. Διότι η μετανάστευση πάντοτε προσφέρει σε κάποιον εργάτη την ευχέρεια να αρνηθεί την φτωχοποίηση και να ψάξει για κάτι καλύτερο αλλού. Η διαφοροποίηση των μισθών πρέπει, επομένως, να αναπαράγεται θεσμικά και να θεωρείται δεδομένη σε κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ. Συνεπώς, οικοδομείται μια γνήσια ευρωπαϊκή πολιτική ξεκινώντας από τις κυριαρχικές και προστατευτικές αποφάσεις του κάθε κράτους.

Αναδημοσίευση από το —Nomadic universality

των S-Connessioni Precarie

Μετάφραση: Βαγγέλης Πούλιος

Περισσότερο από τη φρίκη της μάχης στο Χαλέπι, ήταν η πίεση χιλιάδων μεταναστών που τελικά επέβαλε μια εύθραυστη συμφωνία σχετικά με τον πόλεμο στη Συρία. Οι εβδομάδες που αφιερώθηκαν στις διαπραγματεύσεις, οι λίγο ως πολύ ρητοί εκβιασμοί, οι αχαρακτήριστες συμφωνίες που σχετίζονται με τον κουρδικό λαό, τα χρήματα που χρειάζονται και τα χρήματα που συμφωνήθηκαν, η ανακοίνωση της επέμβασης του ΝΑΤΟ, ένα ακόμα απαράδεκτο τελεσίγραφο στην Ελλάδα, αυτή τη φορά σχετιζόμενο με τους μετανάστες· όλα αυτά φαίνεται να συνηγορούν ότι το ζήτημα των μεταναστών παίζεται στα σύνορα. Δεν είναι όμως έτσι και ό,τι συμβαίνει τριγύρω μας το δείχνει καθαρά. Είναι αρκετό να δούμε την κατάσταση που διαμορφώνεται στα ευρωπαϊκά κράτη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μετά την ανακοίνωση του φρένου έκτακτης ανάγκης (emergency break), το οποίο θα περιορίζει την πρόσβαση σε εργασιακά δικαιώματα για τους νεοεισελθόντες στην Βρετανία μετανάστες από άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, η κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον μαζί με τον ΟΗΕ και τις κυβερνήσεις της Γερμανίας, του Κουβέιτ και της Νιγηρίας προώθησαν ένα «συνέδριο των δωρητών» με σκοπό να αντιμετωπίσουν την «προσφυγική κρίση» της Συρίας. 9 δις € προστέθηκαν στα 12 δις τα οποία υποσχέθηκε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην Τουρκία, το Λίβανο, την Ιορδανία και την Αίγυπτο για να διαχειριστούν τις μεταναστευτικές ροές έξω από τα σύνορα της ΕΕ.

Σε ένα ανακαινισμένο σφαγείο της Μαδρίτης η 2η συνάντηση για το plan b της Ευρώπης

Ένα ανακαινισμένο ...σφαγείο της Μαδρίτης ήταν ο τόπος που το περασμένο Σαββατοκύριακο έγινε η συνάντηση για την πολιτική συγκρότηση του plan b' της Ευρώπης. Το πλαίσιο της συνάντησης, όπως και ποιοί υπογράφουν το σχετικό κείμενο εδώ:

Ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη

Μεταξύ των πολλών προτάσεων για δράση που εγκρίθηκαν σε διάφορα επίπεδα (τοπικό, εθνικό ή ευρωπαϊκό), αποφασίστηκε η οργάνωση μιας ευρωπαϊκής ημέρας κινητοποιήσεων ενάντια στις πολιτικές λιτότητας την 28 Μαΐου, η ημερομηνία που καθορίζεται σε συνάρτηση με την Κομμούνα του Παρισιού. 

(κλικ στην εικόνα για να δείτε το site της συνάντησης)

Η συνάντηση αυτή ακολούθησε τη μία άλλη που είχε πραγματοποιηθεί στο Παρίσι με πρωτοβουλία του Αριστερού Κόμματος στις αρχές Ιανουαρίου, και είχε επικεντρωθεί κυρίως σε οικονομικά θέματα.Tο ντοκουμένο που εκδόθηκε μετά την λήξη των εργασιών, εδώ:

Ο μισθός ως «πλασματικό κεφάλαιο»

Στο παρελθόν αρκετές φορές, έχουμε προβάλλει την θέση ότι:

α. κύριο χαρακτηριστικό της παγκοσμιοποίησης είναι η επέκταση της κυριαρχίας της κεφαλαιακής σχέσης στο εσωτερικό των κοινωνικών σχηματισμών

β. ο νεοφιλελευθερισμός -ως σύστημα διακυβέρνησης - εμπεδώνει την επέκταση της κυριαρχίας της κεφαλαιακής σχέσης στο εσωτερικό των κοινωνικών σχηματισμών με τρόπους που επηρεάζουν ακόμα την ίδια την συγκρότηση των κοινωνικών ομάδων και τάξεων, όπως:

- Με την εισαγωγή στο εσωτερικό των λαϊκών τάξεων του “ανταγωνισμού”, ως συνέπεια των πολιτικών που αφορούν την κυριαρχία των “ελαστικών σχέσεων εργασίας”, την κατάργηση “επαγγελματικών δικαιωμάτων” και άλλες παρόμοιες πολιτικές

- Με την γενίκευση της “ατομικής διαπραγμάτευσης” με το κράτος και την αποσάθρωση των παραδοσιακών μηχανισμών διαμεσολάβησης των κοινωνικών και ταξικών συμφερόντων.

- Με την διαμόρφωση “νέων δεσμών” ανάμεσα στη μισθωτή εργασία και τα λαϊκά στρώματα με το κεφάλαιο μέσω των οποίων γίνονται μέτοχοι της “κεφαλαιακής σχέσης” και συνδέουν τις τύχες τους με τον μέλλον του κεφάλαιου.

Σχετικά με αυτή την θέση, δηλαδή με το πως η μισθωτή εργασία και λαϊκά στρώματα γίνονται μέτοχοι της κεφαλαιακής σχέσης, έχει ενδιαφέρον το παρακάτω απόσπασμα από ένα πρόσφατο κείμενο «Κρίση υπερσυσσώρευσης και καπιταλιστική κυριαρχία» του Γιάννη Μηλιού το οποίο αναφέρεται σε αυτή την “καινοτομία” με μαρξιστικούς όρους, το οποίο και παραθέτουμε:

Για τη δημοκρατία, το κόμμα και την κρίση εκπροσώπησης

Αναδημοσίευση από το RProject.gr

του Σωτήρη Σιαμανδούρου

Με αφορμή τη διακήρυξη της Λα.Ε.

Η διακήρυξη της Λα.Ε αποτελεί σημαντικό βήμα μπροστά από πολλές απόψεις. Έχουμε στα χέρια μας ένα κείμενο σε καλή κατεύθυνση. Ωστόσο, η εσπευσμένη δημοσίευση της διακήρυξης της Λα.Ε, χωρίς να προηγηθεί συζήτηση στις οργανώσεις, θέτει παραδειγματικά το διαχρονικό πρόβλημα της δημοκρατίας, αφού το ίδιο το κείμενο ταυτότητας μεταβιβάζεται με τον ιμάντα στα μέλη για να περάσει στην κοινωνία, χωρίς να προηγηθεί –επίσημη τουλάχιστον- συζήτηση ούτε με τα μέλη ούτε με την κοινωνία. Δεν πρόκειται βεβαίως για παραμύθι με κακό λύκο αλλά για αντινομίες της ευρύτερης δημοκρατικής και σοσιαλιστικής παράδοσης, για φαινόμενα που διαπερνούν οριζόντια όλα τα κόμματα, τις οργανώσεις, ακόμη και τις αναρχικές συνελεύσεις, σε διαφορετικό βαθμό φυσικά και με διαφορετικό τρόπο.

Ειρωνικό είναι το γεγονός ότι αυτός ο παραγκωνισμός της βάσης της Λα.Ε είναι εν μέρει αποτέλεσμα της πίεσης της ίδιας της βάσης της Λα.Ε, μια αγχωμένη απάντηση της ηγεσίας στο αίτημα να προχωρήσει πιο γρήγορα η συγκρότηση. Πολύ φυσιολογικά, είναι πάνδημο το αίτημα για αυθεντική συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων του νέου φορέα. Δεν υπάρχει λόγος να συμμετέχει κανείς σε έναν φορέα εάν δεν συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων. Να στηρίζει μπορεί και χωρίς να είναι μέλος. Άλλωστε, αυτό είναι αίτημα που ωρίμασε στη συνείδηση όσων προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι έζησαν την εμπειρία της πλήρους αυτονόμησης της ηγεσίας. Στο πάνδημο αυτό αίτημα κανείς δεν μπορεί να πάει κόντρα χωρίς να βλάψει τη Λα.Ε, χωρίς να οδηγήσει ακόμη περισσότερους άξιους συντρόφους στην αποστράτευση, χωρίς να εκθρέψει υπαρκτά φαινόμενα γραφειοκρατικού εκφυλισμού με ρίζες βαθιές στην ελληνική αριστερά συνολικότερα.

«Τι να ’κανε το παιδί;»

Το ρίσκο, η εθελοδουλία, ο ηγέτης και ο δημαγωγός

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

του Αλέξανδρου Μπίστη

Ένα χρόνο μετά την ιστορική νίκη της 25ης Ιανουαρίου, η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρά αταλάντευτα στην εφαρμογή των σχεδίων των «αντιπάλων» της, θυσιάζοντας τον ελληνικό λαό στο βωμό της 1ης αξιολόγησης, παρ’ ότι τα παρελκόμενα της καλοκαιρινής συνθηκολόγησης είναι πλέον ορατά ακόμα και στους πιο αισιόδοξους και η αποσταθεροποίησή της είναι τόσο εμφανής, που οδηγεί μέχρι και σε σενάρια περί «ηρωικής εξόδου».

Το πολιτικό προσωπικό αυτής της κυβέρνησης γνωρίζει πολύ καλά πως καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν μακροημερεύει στην εξουσία, αφού «το πρόγραμμα δεν βγαίνει». Αλλά, παρά τη γνώση αυτή, φαίνεται να υποτίμησε τις λαϊκές αντιδράσεις απέναντι στο επιχείρημα «μας ψηφίσατε, ας προσέχατε!».

Διασπασμένοι, μαλωμένοι ... αλλά και περισσότερο επιθετικοί οι αγρότες

(κλικ για μεγέθυνση)

-Τι και αν μαλώνουν μεταξύ τους στα κανάλια τα μπλόκα, τι και αν έχουν χωριστεί σε τρία στρατόπεδα, όλοι μαζί σκληραίνουν τη στάση τους απέναντι στην κυβέρνηση και απειλούν με περισσότερους αποκλεισμούς και διαμαρτυρίες.

Αρχίζουν οι ..."αποβιβάσεις" από το φορτηγάκι της ΛΑΕ;

Το τελευταίο κομμάτι από την:

"Πολιτική Δήλωση της Κομμουνιστικής Τάσης σχετικά με τη ΛΑΕ":

...Βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να προειδοποιήσουμε αυτούς τους συντρόφους, ότι με την επιμονή στις νομισματοκεντρικές αντιλήψεις σχετικά με την κρίση και το αναγκαίο πρόγραμμα διεξόδου από αυτήν, όταν αναπόφευκτα το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ θα τεθεί στο προσκήνιο σαν «η μόνη εφικτή λύση» τόσο από την τους κυρίαρχους κύκλους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου όσο και από ένα τμήμα της ελληνικής άρχουσας τάξης, η εικόνα της ΛΑΕ θα υπονομευθεί σοβαρά στα μάτια του εργαζόμενου λαού. Όπως υπομονετικά τονίζει από την ίδρυσή της η Κομμουνιστική Τάση, το αποφασιστικό ζητούμενο για να αλλάξει η μοίρα του εργαζόμενου λαού δεν είναι να πάρει στα χέρια του απλά τον έλεγχο του «νομισματοκοπείου», αλλά να αποκτήσει τον έλεγχο των βασικών μοχλών της οικονομίας και να κατακτήσει την πολιτική εξουσία. Το ζητούμενο είναι ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και όχι ένα πρόγραμμα «μετάβασης στο εθνικό νόμισμα».

Εργασία και χαρά!...

«arbeit macht frei» (Η δουλειά απελευθερώνει)

Αναγνωστικό, 1949

(κλικ για μεγέθυνση)

«Αργία μήτηρ πάσης κακίας». Θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος χωρίς δουλειά, σχεδόν εξ’ ορισμού, ρέπει προς την ακολασία και κάθε είδους αυτοκαταστροφική κι αντικοινωνική συμπεριφορά, ενώ ο εργαζόμενος, κάτω από την ασφαλή στέγη της εργασίας, ξοδεύει το χρόνο του δημιουργικά, αποφεύγοντας όλους αυτούς τους σκοπέλους. Υπό αυτή την έννοια η εργασία αποκτά ακόμη ευεργετικότερες διαστάσεις. Προστατεύει τον άνθρωπο από όλες τις κακοτοπιές της τεμπελιάς και του δίνει ταυτότητα, δηλαδή νόημα ύπαρξης. Το ότι αμέσως μετά το όνομα ακολουθεί η επαγγελματική κατάρτιση σχεδόν σε όλες τις συστάσεις δεν είναι καθόλου τυχαίο. 

Η συνέχεια εδώ:

Ο Πωλ Λαφάργκ, η τεμπελιά και η εργασιακή προπαγάνδα του καπιταλισμού

Το βιβλίο του Πωλ Λαφάργκ "Το δικαίωµα στην τεµπελιά", μπορείτε να το διαβάσετε [εδώ].

Ο Πωλ Λαφάργκ το 1880 δημοσιεύει "Το δικαίωµα στην τεμπελιά" σε συνέχειες, στη γαλλική εφημερίδα "L' egalite". Ο τρόπος που διαπραγματεύεται το θέμα του είναι ανορθόδοξος και φέρνει σε αμηχανία και διχάσει τους σοσιαλιστές εκείνης της εποχής γιατί τα εργατικά και αριστερά κόμματα σε όλες τις χώρες του κόσμου διεκδικούν παραδοσιακά το δικαίωµα στη δουλειά. Άλλοι έκριναν ότι εναντιωνόταν στους εργατικούς αγώνες που εστιάζονται στην εξασφάλιση δουλειάς για τους εργάτες, και άλλοι ενθουσιάστηκαν με το ριζοσπαστικό τρόπο με τον οποίο αξίωνε «ανθρώπινη ζωή» για τον εργάτη. 

Τι να κάνω γιατρέ με το "κώμα" μου;

Φαίνεται ότι η εποχή της οργάνωσης της επαναστατικής πάλης με την εποπτεία και την επιμέλεια του κόμματος της εργατικής τάξης, κατά τα μαρξιστικά - λενινιστικά πρότυπα όπως αυτά καθιερώθηκαν από την εποχή της Οκτωβριανής επανάστασης και αποτυπώνονται στις επίσημες οδηγίες χρήσης του Μαρξισμού - Λενινισμού  (κομματικά ντοκουμέντα που συμπυκνώνουν τον επιστημονικό σοσιαλισμό) για την οργάνωση της νικηφόρας πάλης ενάντια στον καπιταλισμό, τελειώνει οριστικά. Όλες αυτές οι κατευθύνσεις που αφορούσαν πρώτιστα στην αντιμετώπιση του καπιταλισμού με αιχμή του δόρατος την δράση του πρωτοπόρου επαναστατικού κόμματος, αμφισβητούνται πλέον σοβαρά μετά τις τελευταίες έρευνες που έγιναν στο χώρο του ιστορικού αλλά και του διαλεκτικού υλισμού. Αν και πάντα υπήρχαν ενστάσεις κατά αυτών των κατευθύνσεων, αυτές δεν είχαν μέχρι σήμερα τεκμηριωθεί με καθαρά επιστημονικό τρόπο και συνοδεύονταν συνήθως από απλοϊκές ιδεοληψίες. Τώρα πλέον έχει αποδειχθεί επιστημονικά γιατί αυτή η μέθοδος αντιμετώπισης του καπιταλισμού δεν ήταν αποτελεσματική, παρ' όλο που όλα τα προηγούμενα χρόνια οι οδηγίες και οι κατευθύνσεις εφαρμόζονταν πιστά από τις επαναστατικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο.

Μια εκλαϊκευμένη παρουσίαση των επιστημονικών συμπερασμάτων από τις τελευταίες έρευνες, οι οποίες αναδομούν την κυρίαρχη εκδοχή της θεωρίας του επιστημονικού σοσιαλισμού και επαναπροσδιορίζουν τους άξονες πάλης ενάντια στον καπιταλισμό εδώ:

ΠΕΡΙ «ΑΠΟΒΑΣΗΣ» ΑΓΡΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ…

Αναδημοσίευση από το Anarchy press gr

Η πολυδιαφημισμένη από τα ΜΜΕ «απόβαση» των αγροτών στην Αθήνα «ανήκει» πλέον στην «ιστορία», την οποία όπως συνήθως βιάζονται να «γράψουν» οι πάσης φύσεως μπιστικοί της εξουσίας.

Δεν είναι δύσκολο κατ’ αρχήν να εντοπιστεί και μάλιστα δίχως κάποια επίπονη προσπάθεια, το γεγονός ότι το σύνολο των ΜΜΕ παρουσίασαν την συγκεκριμένη κινητοποίηση των αγροτών με μια εμφανή πρόθεση διόγκωσής της.

Ενδεικτικά παραθέτουμε «ρεπορτάζ» από την ιστοσελίδα newsit στις 12-2-2015:

«- 3.000 Κρητικοί αγρότες θα δώσουν το παρόν στις κινητοποιήσεις της Αθήνας
– Με 30 τρακτέρ και περισσότερα από 100 λεωφορεία θα ξεκινήσουν από Ισθμό οι αγρότες της Πελοποννήσου
– Ξεκίνησαν με 20 τρακτέρ οι αγρότες από τη Νίκαια στις 04:00
– Περισσότεροι από 20.000 διαδηλωτές αναμένονται στο Σύνταγμα
– Δεν θέλουμε επεισόδια, εμείς έχουμε μάθει να δημιουργούμε, όχι να γκρεμίζουμετο μήνυμα των αγροτών».

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ και ΜΙΧΑΗΛ ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΩΦ

Μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη, με αφορμή κάποιους παραλληλισμούς που είχαν διατυπωθεί τότε ανάμεσα στην Άνοιξη της Πράγας 1968, Άνοιξη της Αθήνας του 2015, είχαμε εκφράσει την άποψη πως "Ο Αλέξης δεν θα γίνει ποτέ ... Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ", υποστηρίζοντας την θέση ότι ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ ήταν ένας ταπεινός και αγνός κομμουνιστής και παρέμεινε τέτοιος μέχρι τον θάνατό του, σε αντίθεση με τον Αλέξη Τσίπρα που είναι ένας ματαιόδοξος εξουσιαστής που αναρριχήθηκε στην θέση του πρωθυπουργού της χώρας με το προσωπείο της Αριστεράς.

Πρόσφατα ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος σε ένα κείμενό του που αναδημοσιεύουμε παρακάτω κάνει κάποιους άλλους παραλληρισμούς με αφορμή την εικόνα του Α. Τσίπρα που ομοιάζει με αυτή του Μ. Γκορμπατσώφ, όταν ζητιάνευε κάποια ψίχουλα βοήθειας τους Δυτικούς στο G6 στο Λονδίνο, τον Ιούνιο του 1991.

τoυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ο φίλος περιπτεράς δεν πολυμιλάει τελευταία. Ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ (“τι να κάνω, τους περίμενα καλύτερους από τους άλλους”). Μετά μουγγάθηκε. Τον πίεσα να μου πει τη γνώμη του για την κατάσταση κι αυτός μου απάντησε:

“Νάρθεις το πρωί να δεις τι γίνεται. Αξιοπρεπείς ανθρώπους νάρχονται να μου ζητάνε δύο εισιτήρια των 0,60 και να ρωτάνε αν μπορούν να με πληρώσουν όταν θα πάρουν τη σύνταξη”. (Στην Αγία Παρασκευή συμβαίνουν αυτά).

Η καλύτερη μηχανοκίνητη παρέλαση που έχει γίνει τον 21ο αιώνα στην πλατεία Συντάγματος...

Παρουσιάζουμε μερικές χαρακτηριστικές σκηνές από την παρέλαση των λιγοστών αγροτικών τρακτέρ που κατάφεραν να φτάσουν σήμερα έξω από την βουλή. Σας προτείνουμε να τις απολαύσετε σε ρύθμιση για προβολή πλήρους οθόνης και υψηλής ανάλυσης.

Συγκρούσεις των ΜΑΤ με τους αγροτών σε αρκετά σημεία του Λεκανοπεδίου

Με συγκρούσεις, άλλες μεγάλης και άλλες μικρότερης έντασης, σε διαφορετικά σημεία στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στις εισόδους της πόλη, εξελίσσεται η πρώτη ημέρα εισόδου των αγροτών στη πρωτεύουσα.Συγκρούσεις είχαμε το πρωί στην Πλατεία Καραισκάκη, στο υπουργείο Αγροτικής μεταρρύθμισης, στο Χαιδάρι. Στο Σύνταγμα στήνονται σκηνές όπου  θα συγκλίνουν το απόγευμα όλοι οι αγρότες

Κόψτε μας στα δύο

Ίσως να έχετε διαβάσει το βιβλίο του Σπύρου Σακελλαρόπουλου “Κρίση και κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα” όπου ο συγγραφέας επιχειρεί να ανιχνεύσει τους μετασχηματισμούς στην κοινωνική διαστρωμάτωση της Ελλάδας από το 1981 μέχρι το 2009 με εφόδιο τα θεωρητικά εργαλεία της Αριστεράς. Όμως, για το ποιοί είναι αυτοί οι “αγρότες” που έχουν αναστατώσει την χώρα τον τελευταίο καιρό, θα σας παραπέμψουμε κάπου αλλού, σε ένα απόσπασμα από το το κείμενο του Γιάννη Λαζάρου “Κόψτε μας στα δύο”, το οποίο και παραθέτουμε:

Οι αγρότες ήταν πάντα η τελευταία τάξη για όλους τους Έλληνες, ακόμα κι αν κυκλοφορούσαν με Καγιέν ή πήγαιναν στα μπουρδελομάγαζα της επαρχίας ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ κάθε βράδυ. Όσα λεφτά και να είχε ο αγρότης για όλους τους υπόλοιπους ήταν αυτό που ήθελαν να αποφύγουν ως χαρακτηρισμό. Ήταν ο κρίμα, ο αγράμματος, ο δεξιών πεποιθήσεων, το λαμογάκι, αυτός που μύριζε κοπριά και τυρί και που τα ελληνικά του έμοιαζαν με μουγκανητά παρά με γλώσσα. Ήταν αυτός που ένιωθε άβολα στην παρέα όταν η συζήτηση γυρνούσε στις οικονομικές αναλύσεις και στην κουλτούρα του νεοευρωπαϊσμού.

Ήταν αυτός που δεν τελείωσε το σχολείο, που το πανεπιστήμιο είναι ταξίδι στην Σελήνη ακόμη και σήμερα, που η ζωή του κινούταν μεταξύ χωραφιού και καφενείου, που μέσω πολλών ψήφων της οικογενείας  κατάφερνε να βολέψει τα παιδιά του από το ’80 και μετά μέσω των κατά τόπους βουλευτών σε δημόσια υπηρεσία. Ήταν το εργαλείο της κομματικής δημοκρατίας για όλους τους άλλους που ψήφιζαν κόμματα και διοριζόταν πάντα ως γραμματείς και διευθυντές κρατικών υπηρεσιών!

Η "Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά-Ζωή Μετά" συγκροτεί πολιτική κίνηση

Αναδημοσίευση από το ;REDNoteBook

Η Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά - Ζωή Μετά πραγματοποίησε πανελλαδική προπαρασκευαστική συνάντηση στις 6 και 7 Φλεβάρη στη Θεσσαλονίκη με σημαντική συμμετοχή από πολλά μέρη της Ελλάδας.

Την πρώτη ημέρα, το ενδιαφέρον εστιάστηκε στην αποτίμηση των 5 χρόνων του Μνημονίου, της πορείας της αριστεράς και των κινημάτων. Η συζήτηση υπήρξε πλούσια και γόνιμη καθώς αναδείχθηκε η ανάγκη εμβάθυνσης της αυτοκριτικής για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά και σε επιμέρους σημεία. Ενδεικτικά, αναλύθηκαν οι ακόλουθες παράμετροι: η διαμόρφωση ενός λόγου ομαλότητας ο οποίος δεν προετοίμαζε την κοινωνία για τη διαδικασία και τις συνέπειες της ρήξης, το έλλειμμα επεξεργασίας συγκεκριμένων πολιτικών προτάσεων που να αρθρώνονται σε μια συνεκτική στρατηγική κοινωνικού μετασχηματισμού και ο αστικός τρόπος με τον οποίο συνέχισε να ασκείται η κυβερνητική πολιτική από την πρώτη στιγμή της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ταυτόχρονα, έγινε αποδεκτό ότι η συντηρητική στροφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν αναχαιτίστηκε από το κόμμα καθώς ένα μεγάλο τμήμα του ενσωματώθηκε στην κυβερνητική μηχανή, ενώ οι συλλογικές διαδικασίες είχαν ήδη ατροφήσει πριν την άνοδο στην εξουσία με τη συνακόλουθη μετατόπιση στον αρχηγισμό, τη λήψη αποφάσεων σε κλειστούς κύκλους αλλά και την ακούσια/εκούσια σίγαση των ριζοσπαστικών φωνών μπροστά στο κοινό επίδικο της διαπραγμάτευσης. Δυστυχώς, ούτε τα κοινωνικά κινήματα μπόρεσαν να ελέγξουν αυτή τη διολίσθηση όχι μόνο λόγω της λογικής της ανάθεσης που κάθε κόμμα εξουσίας προκαλεί στο κοινωνικό πεδίο, αλλά και λόγω αδυναμιών μόνιμης κοινωνικής αυτοθέσμισης.

Ο Μπέρνι Σάντερς αλλάζει το προεκλογικό κλίμα στις ΗΠΑ

Αυτό που θεωρούμε ως το πιο σημαντικό που έχει αναδειχθεί στην προεκλογική περίοδο για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ είναι η διαφαινόμενη ανατροπή των ιδεολογικών όρων με τους οποίους η κ. Κλίντον αντιμετωπίζει τον εσωκομματικό της αντίπαλο: Ο Μπέρνι Σάντερς έχει καταφέρει, χωρίς να αλλάξει τις θέσεις του, να σπάσει την προπαγάνδα της Κλίντον η οποία στηρίζεται στο επιχείρημα ότι είναι «μη εκλόγιμος», επειδή  ένας «ουτοπιστής» και «υπερ - αριστερός» υποψήφιος δεν έχει πιθανότητες στις ΗΠΑ να εκλεγεί πρόεδρος.

Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΝΔΥΕΤΑΙ ΤΗ ΜΑΝΤΗΛΑ

της Ελένης Πορτάλιου

Η σύζυγος του πρωθυπουργού κα Μπαζιάνα, μετέχουσα στην ελληνική αντιπροσωπία που επισκέφτηκε το Ιράν, εμφανίστηκε με μαντήλα για να τιμήσει, όπως δήλωσε, τις θρησκευτικές παραδόσεις της χώρας.

Είναι προφανές ότι αγνοεί ή αδιαφορεί για τις «παραδόσεις» της θρησκευτικής εξουσίας που, ταυτισμένη με την πολιτική, επιβάλλει σκληρή καταστολή στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των γυναικών και βασανιστικές τιμωρητικές ποινές για οποιαδήποτε παρέκκλιση από τους κανόνες, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι ενδυματολογικοί. Οι γυναίκες στο Ιράν δεν επιλέγουν να φορέσουν μαντήλα, πράγμα που ανάγεται στην ελεύθερη επιλογή κάθε ατόμου, αλλά είναι υποχρεωμένες να τη φορούν, ζώντας σε καθεστώς μέγιστης ανελευθερίας.

Όσες γυναίκες (και άνδρες, μεταξύ αυτών ο Ζωρζ Μποβέ και ο Μανόλης Γλέζος) στηρίξαμε τους αγώνες των γυναικών του Ιράν για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους θεωρούμε την επιλογή της κας Μπαζιάνα προσβολή προς αυτούς τους αγώνες, οι οποίοι στοίχισαν και στοιχίζουν στις αγωνιζόμενες πολύ αίμα και δάκρυα.

Να στραπατσαριστεί η κυβέρνηση;

Απόσπασμα από το κείμενο:

"ΓΡΑΒΑΤΕΣ, ΜΕΓΑΛΟΑΓΡΟΤΕΣ, ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΟΡΜΟΣ – ΕΔΩ Ο ΦΙΛΕΛΕΔΙΚΟΣ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ" 

των Κ. Μαραγκού και Ο. Θαλασσινού

...Προφανώς για κάποιον που τοποθετείται σταθερά στο έδαφος της υπεράσπισης της κομμουνιστικής προοπτικής, δεν μπαίνει κανένα ζήτημα για την συμμετοχή σε μία τέτοια κυβέρνηση, ούτε καν κάποιο είδος υπεράσπισής της. Είναι σημαντικό για εμάς να καταρρεύσουν οι αυταπάτες όχι μόνο για τον Σύριζα, αλλά να βγουν και συμπεράσματα για τα όρια της πολιτικής των δυνάμεων του «δημοκρατικού σοσιαλισμού», ένας όρος που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η υπεράσπιση ενός πιο δημοκρατικού καπιταλισμού. Γιατί αν κατέρρευσε κάτι αυτό δεν είναι η κομμουνιστική προοπτική, αλλά η λογική των αμοιβαίων λύσεων με τους εταίρους, η «win- win» στρατηγική, όλη η κοσμοθεωρία δηλαδή του κοινοβουλευτικού και ειρηνικού δρόμου. Την επόμενη του δημοψηφίσματος και της συμφωνίας που προέκυψε, μετατρέποντας το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, επιβεβαιώθηκε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, η κριτική για την ταξική φύση της Ε.Ε,  όσο και για το ανέφικτο της ρεφορμιστικής πολιτικής σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης.

Deutsche Bank: Νέα παγκόσμια οικονομική κρίση προ των πυλών;

Αναδημοσίευση από το www.huffingtonpost.gr

του Δημήτρης Γκιόκα

Όλα τα στοιχεία και οι ενδείξεις δείχνουν ότι η Deutsche Bank βρίσκεται σε δεινή θέση και κινδυνεύει με χρεοκοπία εντός του 2016. Πιο συγκεκριμένα:

• Πριν λίγες ημέρες ανακοίνωσε ζημιές €6 δισ. για το 2015

• Το κόστος των προβλέψεων για διαγραφή «τοξικών» στοιχείων του ενεργητικού της αγγίζει τα €10 δισ.

• Σχεδιάζει να εφαρμόσει ένα μεγάλο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης με σταδιακή αποχώρησή της από τις αναδυόμενες χώρες και όχι μόνο

Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος της αδιαλλαξίας Σόιμπλε

Αναδημοσίευση από το  tvxs.gr

του Μιχάλη Γιαννεσκή

Ο Βόλφκανγκ Σόιμπλε και η γερμανική ηγεσία της Ευρωζώνης έχουν σοβαρούς λόγους να ανησυχούν και να διατηρούν μία αδιάλλακτη στάση στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα. Όμως η αποπληρωμή του ελληνικού χρέους που ανέρχεται σε 317 δισεκατομμύρια ευρώ δεν είναι ένας από τους πιο σημαντικούς. Το ελληνικό χρέος είναι αμελητέας σημασίας, σε σύγκριση με το χρηματοπιστωτικό δυναμίτη των γερμανικών (και άλλων) τραπεζών, ο οποίος τους τελευταίους μήνες δίνει καθημερινά περισσότερα σημάδια ανάφλεξης.

Αποχώρηση άλλων 39 μελών από την "ανοικτή πόλη"

Πριν δυο βδομάδες (25/1/ 2016) είχαμε δημοσιεύσει το κείμενο ανεξαρτητοποίησης 7 μελών της δημοτικής παράταξης "ανοικτή πόλη".Το κείμενο αυτό συνυπογράφουν και αποχωρούν άλλα 39 μέλη:

Η Ανοιχτή Πόλη υπήρξε στην πορεία της ένα πρωτοπόρο εγχείρημα στον χώρο των δημοτικών κινήσεων που αποτέλεσε παράδειγμα την εποχή που οι δημοτικές κινήσεις της αριστεράς ήταν ακόμα ευκαιριακά εκλογικά σχήματα χωρίς συνήθως ουσιαστική λειτουργία στα μεσοδιαστήματα. Χαρακτηριστικά της υπήρξαν οι σταθερές δομές συμμετοχής κόσμου, ο συνδυασμός θεσμικής και κινηματικής παρέμβασης, η τεκμηρίωση και οι ευρύτερες πολιτικές της πρωτοβουλίες. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την πορεία έπαιξαν και οι ίδιοι οι αντίπαλοί της. Ο περιβαλλοντοκτόνος Κακλαμάνης και ο καλύτερος -κατά δήλωση του- εφαρμοστής του μνημονίου Γ. Καμίνης.

Φρέι Μπέττο: Το βάπτισμα του αίματος

(κλικ για μεγέθυνση)

Την Δευτέρα, στο βιβλιοπωλείο των “εκδόσεων των συναδέλφων”

Καλλιδρομίου 30 και ώρα 7,30, 

παρουσίαση του βιβλίου και συζήτηση με εισηγητές τον Κώστα Ήσυχο και τον μεταφραστή του βιβλίου Κρίτωνα Ηλιόπουλο.

Το “Bάπτισμα του αίματος”  είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία, μια κραυγή ενάντια στην καταπίεση, τα βασανιστήρια, τη στέρηση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Με αφορμή τις υποθέσεις των Κάρλος Μαριγκέλα και Φρέι Τίτο, ο Φρέι Μπέττο ανασυνθέτει με αριστουργηματικό τρόπο την εποχή της δικτατορίας στη Βραζιλία, περιγράφοντας καταλεπτώς την εφιαλτική κατάσταση που επικρατούσε σε μια χώρα, η οποία στο μυαλό του μέσου Ευρωπαίου φαντάζει ειδυλλιακή.Παράλληλα όμως, στο Βάπτισμα του αίματος αναδύεται η τρυφερότητα και η αγάπη που κρύβει μέσα του ο συγγραφέας, τόσο ως αφοσιωμένος ιερωμένος όσο και ως αγωνιστής για την ανθρώπινη χειραφέτηση και ελευθερία.

Αλαίν Μπαντιού : «Όταν ματαιώνεται η επιθυμία της Δύσης, ανοίγει χώρος στο ένστικτο του θανάτου»

Ο φιλόσοφος εκδίδει ένα έργο για το φονικό της 13ης Νοεμβρίου, για το οποίο αποδίδει την ευθύνη στην αδυναμία να προτείνουμε μια εναλλακτική για τον κόσμο, όπως είναι. Επισημαίνει, κυρίως, την κατάρρευση των προοδευτικών ιδεών, θύματα μιας βαθιάς κρίσης της σκέψης μετά την αποτυχία του κομμουνισμού.

Πώς να καταλάβουμε την αινιγματική ενόρμηση του θανάτου που εμπνέει τους τζιχαντιστές ; Από τους φόνους του Γενάρη μέχρι αυτούς του Νοέμβρη, καθένας ψάχνει τις κοινωνικές ή θρησκευτικές αιτίες αυτής της « ριζοσπαστικοποίησης » που, εδώ και αλλού, υποκύπτει σε μια βία αδιανόητη. Για τον φιλόσοφο Αλαίν Μπαντιού, οι επιθέσεις είναι μαζικοί φόνοι, συμπτώματα της εποχής μας, όπου βασιλεύει χωρίς όριο ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός. Στο τελευταίο του έργο, Η δυστυχία μας έρχεται από πιο μακριά : σκέψεις για το φονικό της 13ης Νοέμβρη, που βγαίνει στις 11 Γενάρη από τις εκδόσεις Fayard, θυμίζει την αναγκαιότητα να προσφέρουμε μια ιδεολογική εναλλακτική στην παγκόσμια νεολαία, που νιώθει ματαιωμένη απο ένα καπιταλισμό που δεν κρατά τις υποσχέσεις του.

Μια σύντομη εκδοχή του μανιφέστου του DIEM25

Παρά τις εκφράσεις αγωνίας τους για το μεταναστευτικό, την ανταγωνιστικότητα και την τρομοκρατία, μόνο μία απειλή τρομάζει το ευρωπαϊκό κατεστημένο: Η δημοκρατία!

Μιλούν στο όνομα της δημοκρατίας για να την απαρνηθούν, να την εξορκίσουν, να την υπονομεύσουν, να της στερήσουν την ορμή της, και εν τέλει να αναιρέσουν τις δυνατότητές της. Κι αυτό επειδή η πραγματική δημοκρατία, η εξουσία του δήμου,είναι ο εφιάλτης τους.

Η χυδαία επίθεση Καζάκη-ΕΠΑΜ στους Μετανάστες είναι επίθεση στην εργατική τάξη

Αναδημοσίευση από το "κίνηση απελάστε τον ρατσισμό"

Κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα από το νέο ρεσιτάλ εθνικισμού που έδωσε ο Γ.Γ του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης κατά την διάρκεια τοποθέτησης του σχετικά με το μεταναστευτικό. Με άλλοθι την υπεράσπιση της πατρίδας ξεδιπλώνεται ένας πραγματικός οχετός καθώς καλεί την εργατική τάξη να πάρει μέτρα απέναντι στους μετανάστες που σύμφωνα με τον ίδιο όχι μόνο δεν είναι κομμάτι της αλλά την απειλούν άμεσα.

Επιστροφή στο παλιό Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα;

Αναδημοσίευση από περγάδι (το)

Σχολιασμός της πρότασης Λαφοντέν

Σύνοδος Κορυφής για ένα σχέδιο Β στην Ευρώπη

Παρίσι, 23-24 Ιανουαρίου 2016

Ομιλία του Eμιλιάνο Μπρανκάτσιο

Ο Όσκαρ Λαφοντέν προτείνει την επιστροφή στο παλιό Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (ΕΝΣ). Για να είναι η λύση αυτή βιώσιμη είναι αναγκαία η επιβολή κυρώσεων σε χώρες που εφαρμόζουν αποπληθωριστικές πολιτικές για να συσσωρεύουν πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Ένα αποτελεσματικό σύστημα κυρώσεων θα μπορούσε να βασίζεται σε κάποιους περιορισμούς στην απεριόριστη διακίνηση των κεφαλαίων από και προς τις χώρες αυτές. Στο όνομα του πολιτικού ρεαλισμού, αυτή η λύση θα μπορούσε να εφαρμοστεί άμεσα και ανεξάρτητα από μια συγκεκριμένη χώρα, όπως θα μπορούσε να επεκταθεί και βήμα-βήμα με συμφωνίες μεταξύ των χωρών.

1. Η Προειδοποίηση των οικονομολόγων [*] : η τύχη του ευρώ είναι προδιαγεγραμμένη.
Το Σεπτέμβρη του 2013, η εφημερίδα Financial Times δημοσίευσε την «Προειδοποίηση των οικονομολόγων» («The economists'warning»), μια επιστολή που υπέγραφαν πολλά σημαίνοντα μέλη της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας από διαφορετικές σχολές σκέψης: ο Dani Rodrik,ο James Galbraith, ο Wendy Carlin, ο Jan Kregel, ο Mauro Gallegati και άλλοι. [1]

Ο κ.Σόιμπλε ίσως είχε δίκιο! Κρίμα που δεν τον κάλεσαν στο επιστημονικό συνέδριο του ΜΑΧΩΜΕ...

"είναι φίλοι μας οι Γερμανοί" !,  αλλά ποιοί Γερμανοί; 

Η μεγάλη αποτυχία της Αριστεράς - τόσο ως κυβέρνησης όσο και ως αντιπολίτευσης - δεν έγκειται στο ότι δεν κατάφερε να επιβάλει την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα για να βγει η χώρα από την οικονομική κρίση, αλλά γιατί δεν μπόρεσε να διαμορφώσει πολιτικές που ανταγωνίζονται τις επιλογές των επιτελείων του ΔΝΤ και των Βρυξελλών ώστε να υπάρξει ένα υγιές τραπεζικό σύστημα και να διευθετηθεί το χρέος. Η αποτυχία δεν αφορά βεβαίως μόνον στην Αριστερά, βαραίνει συνολικά όλο πολιτικό σύστημα. Δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε πως τα μνημόνια ως έκτακτο καθεστώς εμπέδωσης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιβλήθηκαν με πραγματικό όπλο την απειλή της χρεωκοπίας του τραπεζικού συστήματος και την θηλιά της ρευστότητας και όχι την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Η παράδοση άνευ όρων της διαχείρισης του τραπεζικού συστήματος της χώρας στα χέρια των επιτελείων της ΕΕ και του ΔΝΤ και η παραδοχή ότι το χρέος είναι βιώσιμο, είναι βασικές αιτίες που διαμόρφωσαν το  πλαίσιο των λεγόμενων διαπραγματεύσεων με τους εταίρους που έγιναν μέχρι σήμερα απ' όλες τις κυβερνήσεις.

Η τελευταία ευκαιρία για τον Τσίπρα...

  Γενική απεργία  2-2-2016
[κλικ στην εικόνα για περισσότερες φωτογραφίες]

Η περίοδος των μεγάλων κινητοποιήσεων που ήδη έχει ξεκινήσει, είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για τον Α. Τσίπρα να παραιτηθεί από πρωθυπουργός της χώρας, διατηρώντας κάπως τα προσχήματα. Αυτή την περίοδο εξάλλου θα ξεκαθαρίσει ακόμα και στον πιο δύσπιστο πολίτη αυτής της χώρας πως το “ΖΩΗ και ΚΟΤΑ” που υποσχέθηκε ότι μπορεί να συμβεί σε συνθήκες νεοφιλελευθερισμού (και μνημόνια, και “παράλληλα προγράμματα” για τον περιορισμό της λιτότητας και την ανάπτυξη), δεν μπορεί να το διεκπεραιώσει αυτή η κυβέρνηση ούτε και καμία άλλη. Κανείς από εδώ και εμπρός δεν δικαιολογείται να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε, ήλπιζε σε κάτι διαφορετικό ή ότι δεν έδωσε μια τελευταία ευκαιρία.

Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα...

(Μάιος 2010)

Απόσπασμα από το κείμενο του "πιτσιρίκου":  Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα.

...Το πολύ ωραίο είναι ότι οι Έλληνες διαδηλώνουν τώρα για να ρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα που θέλει να περάσει το Ασφαλιστικό και να φέρουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη που θα το περάσει επίσης.

Το ακόμα πιο ωραίο είναι που όλα αυτά τα χρόνια οι Έλληνες συνεχίζουν να αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο, κάνοντας 24ωρες απεργίες που οργανώνουν οι ίδιοι ξεπουλημένοι εργατοπατέρες, αν και ολοι γνωρίζουν πως η μόνη απεργία που έχει νόημα είναι η γενικά απεργία διαρκείας.

Βέβαια, με σχεδόν 30% ανεργία, πάνω από 400 χιλιάδες Έλληνες να έχουν φύγει στο εξωτερικό και τους νέους Έλληνες να αναζητούν τρόπο να «διαφύγουν», ποιος θα συμμετέχει σε γενική απεργία;

Ένας σοσιαλιστής υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ

Αναδημοσίευση από το iskra.gr

του Πέτρου Παπακωσταντίνου

Όταν άρχισαν να ανακοινώνονται, την περασμένη άνοιξη, οι υποψηφιότητες για τις προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 8 Νοεμβρίου του 2016, στις ΗΠΑ, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης στοιχημάτιζαν ότι η προεκλογική κούρσα θα εξελιχθεί σε μονομαχία ανάμεσα στη Χίλαρι Κλίντον και τον Τζεμπ Μπους. Δύο πολύ γνωστούς πολιτικούς, που προέρχονται από δύο μεγάλες πολιτικές οικογένειες, σάρκα εκ της σαρκός του αμερικανικού κατεστημένου. Όποιος έδινε πιθανότητες εκείνη την εποχή σε έναν εκκεντρικό, αθυρόστομο δισεκατομμυριούχο που άκουγε στο όνομα Ντόναλντ Τραμπ για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών ή σε έναν σοσιαλιστή γερουσιαστή από τη μικροσκοπική πολιτεία του Βερμόντ, ονόματι Μπέρνι Σάντερς, για το χρίσμα των Δημοκρατικών, θα προκαλούσε ειρωνικές εικασίες για την ποιότητα των οινοπνευματωδών που είχε καταναλώσει το προηγούμενο βράδυ.

«Η ζωή αξίζει μονάχα αν τη μοιράζεσαι»: 9 χρόνια από τον θάνατο του Κωστή Νικηφοράκη

«Η αλληλεγγύη.….πρώτο βήμα αντίστασης» έγραφαν τα ημερολόγια της «Κοινωνικής Παρέμβασης–Συσσίτια Σπλάντζιας», ψυχή των οποίων υπήρξε ο Κωστής. Όπως υπήρξε και πρωτεργάτης του χανιώτικου κινήματος αλληλεγγύης στους μετανάστες, κίνημα το όποιο έχει μπει στη μύτη των εξουσιαστών και των τσιρακιών τους μετά τα πρόσφατα γεγονότα με τους απεργούς πείνας.

Ο Κωστής Νικηφοράκης γεννήθηκε σ’ ένα χωριό των Χανίων το 1950. Φεύγει για την Ιταλία το 1968, για να σπουδάσει γιατρός. Αρχικά μέλος του ΠΑΚ, στη συνέχεια του ΑΜΕΕ και της ΠΠΣΠ συμμετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών «Νίκος Μπελογιάννης» στη Σιένα.

η συνέχεια εδώ:

«Η ζωή αξίζει μονάχα αν τη μοιράζεσαι»: 9 χρόνια από τον θάνατο του Κωστή Νικηφοράκη, του ανθρώπου που δίδαξε το νόημα της αλληλεγγύης

Οι εξεγέρσεις–επαναστάσεις ξεκινάνε από αντι-Τσίπρες...

«Αν έφευγα εκείνη τη βραδιά, θα γινόμουν ήρωας για δυο–τρεις μέρες». Εκείνη η βραδιά ήταν η 12η Ιουλίου του περασμένου καλοκαιριού και ο παρολίγον ήρωας ήταν ο πρωθυπουργός μας, εξομολογούμενος σε ντοκιμαντέρ του Paul Mason.

«Θα ήταν καταστροφικό. Όχι μόνο για μένα αλλά για την πλειοψηφία των Ελλήνων. Η καρδιά μου είπε όχι αλλά το μυαλό μου έλεγε πως έπρεπε να βρούμε μια λύση. Αν έφευγα θα κατέρρεαν οι τράπεζες και η οικονομία» κ.λπ., γνωστά όλα αυτά.Δεν ξέρω αν το παρατήρησε κανείς, όμως η συλλογιστική Τσίπρα είναι ακριβώς το αντίθετο από τον Θούριο του Ρήγα (που τόσο πολύ υποστήκαμε στα χρόνια του σχολείου).

Αγρότης σε Κατρούγκαλο: Ευχαριστούμε που ενώσατε τη γαλότσα με τη γραβάτα

«Να σας πω ένα ευχαριστώ που καταφέρατε να ενώσετε την γαλότσα με την γραβάτα» δήλωσε ο 35χρονος αγρότης, Χρήστος Πάντζιος απευθυνόμενος στον υπουργό Εργασίας, Γιώργο Κατρούγκαλο, σε εκπομπή του Star.

Το παραδοσιακό θρησκευτικό “σύμφωνο συμβίωσης” της ορθοδόξου ημών Εκκλησίας...

Το ζεύγος των Αγίων Σέργιου και Βάκχου, ενώ ενώνονται φέροντας χρυσά περιλαίμια. Ανάμεσά τους διακρίνεται ο Ιησούς στον παραδοσιακό ρόλο του κουμπάρου. (Μονή Αγ. Αικατερίνης, Σινά, ζ΄αι.)

Το ζεύγος αγίων, που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή στο χριστιανικό κόσμο ήταν οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος (7 Οκτωβρίου.) Ζούσαν σαν ένας άνθρωπος στην αγάπη τους για τον Χριστό και αχώριστοι στο στρατό αυτού του κόσμου (ήταν Ρωμαίοι στρατιώτες), ενωμένοι  όχι από τη φύση αλλά από την πίστη. Δειγματοληπτικά ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις ιερών ζευγαριών ατόμων ιδίου φύλου από την πλούσια σχετική χριστιανική παράδοση, εδώ:

μετά την υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ...

... Η ήττα αυτή δεν συνίσταται τόσο στον οδοστρωτήρα των νέων μέτρων που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ψηφίζει και νομοθετεί (σκληρά ταξικός προσανατολισμός του προϋπολογισμού του 2016, οδυνηρές αλλαγές στο συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό σύστημα, αντικοινωνική διαχείριση των κόκκινων δανείων, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, κ.λπ.), μέτρα που αργά ή γρήγορα θα κατατάξουν και αυτή την κυβέρνηση στο σωρό των απαξιωμένων και γελοιοποιημένων μνημονιακών κυβερνήσεων της τελευταίας 6ετίας. Η ήττα αφορά πρωτίστως στη συντριβή του οράματος ότι υπάρχει άλλος δρόμος, ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, ότι τα μνημόνια και οι πολιτικές τους δεν μπορούν να είναι μονόδρομος. Για αυτό και σήμερα, αυτοί που κυρίως βγαίνουν τραυματισμένοι από όλη αυτή την περίοδο είναι το ίδιο το εργατικό κίνημα, οι άνεργοι/ες, οι αγρότες/ισσες, η νεολαία, οι δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος που φαίνονται ανήμπορες να απαντήσουν στις νέες επιθέσεις των μνημονιακών επιτελείων...

ολόκληρο το κείμενο, εδώ:

editorial: μετά την υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ

Συνέντευξη του Γ. Μηλιού στο ThePressProject