Αναρτήσεις
"είναι φίλοι μας οι Γερμανοί" !, αλλά ποιοί Γερμανοί;
Η μεγάλη αποτυχία της Αριστεράς - τόσο ως κυβέρνησης όσο και ως αντιπολίτευσης - δεν έγκειται στο ότι δεν κατάφερε να επιβάλει την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα για να βγει η χώρα από την οικονομική κρίση, αλλά γιατί δεν μπόρεσε να διαμορφώσει πολιτικές που ανταγωνίζονται τις επιλογές των επιτελείων του ΔΝΤ και των Βρυξελλών ώστε να υπάρξει ένα υγιές τραπεζικό σύστημα και να διευθετηθεί το χρέος. Η αποτυχία δεν αφορά βεβαίως μόνον στην Αριστερά, βαραίνει συνολικά όλο πολιτικό σύστημα. Δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε πως τα μνημόνια ως έκτακτο καθεστώς εμπέδωσης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιβλήθηκαν με πραγματικό όπλο την απειλή της χρεωκοπίας του τραπεζικού συστήματος και την θηλιά της ρευστότητας και όχι την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Η παράδοση άνευ όρων της διαχείρισης του τραπεζικού συστήματος της χώρας στα χέρια των επιτελείων της ΕΕ και του ΔΝΤ και η παραδοχή ότι το χρέος είναι βιώσιμο, είναι βασικές αιτίες που διαμόρφωσαν το πλαίσιο των λεγόμενων διαπραγματεύσεων με τους εταίρους που έγιναν μέχρι σήμερα απ' όλες τις κυβερνήσεις.
Θα μπορούσε να υπάρξει υγιές τραπεζικό στην χώρα μας εντός της ΕΕ και της ΟΝΕ;
Είναι ένα κρίσιμο ερώτημα, το οποίο αποφεύγουν να απαντήσουν με σαφήνεια, τόσο οι θιασώτες του ευρώ όσο και λάτρες της δραχμής. Τους ευρωλάγνους δεν τους ενδιέφερε πρακτικά η απάντηση, αφού εμπιστεύονταν και συνεχίζουν να εμπιστεύονται την ΕΚΤ και τα επιτελεία των Βρυξελλών. Οι άλλοι, εφόσον δεν είχαν αποκτήσει την εξουσία για να εθνικοποιήσουν τις τράπεζες και να εφαρμόσουν το “πρόγραμμά” τους, δεν είχε καμία αξία να ασχοληθούν με το θέμα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην χώρα δεν επιχειρήθηκε καμία εφαρμογή εναλλακτικών τραπεζικών συστημάτων και συναλλαγών, ούτε έχει γίνει καμία σοβαρή συζήτηση γι' αυτά. Εξάλλου, οι αριστεροί θιασώτες του κόμματος της δραχμής - με μικρές εξαιρέσεις - ξεκινώντας από την παραδοχή αφού έτσι κι αλλιώς και στον σοσιαλισμό θα έχουμε χρήμα - περιορίζουν τις θεωρητικές και πολιτικές ανησυχίες τους μόνον στο πως θα ασκείται η νομισματική πολιτική. Η “κεντρικότητα” στο ζητήματα του εθνικού νομίσματος την οποία αποδίδουν , έχει μόνον ιδεολογική σημασία και όχι πολιτική.
Τα επιθυμητά αποτελέσματα από μια επιστροφή στο “εθνικό νόμισμα” εξαρτώνται αποκλειστικά από τους όρους θα γίνει αυτή. Η επιστροφή αυτή, μπορεί μάλιστα να γίνει κάτω από τις κυρίαρχες επιταγές του νεοφιλελευθερισμού, αφού δεν είναι εκ των προτέρων ανταγωνιστική με τις πολιτικές του, όπως φαντασιώνονται οι οπαδοί του κόμματος της δραχμής. Αλλά ακόμα και αν γίνει με όρους κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού, μπορεί να οδηγήσει σε μια πιο ήπια μορφή από τις πολιτικές των μνημονίων, εφόσον αποτελούσε πεδίο ενός “έντιμου συμβιβασμού”, σαν αυτόν που επιθυμούσε να κάνει ο Α. Τσίπρας πέρσι την άνοιξη. Η ευκαιρία για ένα τέτοιο συμβιβασμό υπήρξε για την χώρα μας, πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά απορρίφθηκε απ' όλες τις κυβερνήσεις...
Πριν δυο βδομάδες το ΜΑΧΩΜΕ διοργάνωσε Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα: “ΕΥΡΩΖΩΝΗ, ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ”. Κρίμα που δεν ήταν εκεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να αναπτύξει τις απόψεις του. Πιθανότατα σε πολλά ζητήματα θα υπήρχαν συγκλίσεις. Γιατί το λέμε αυτό; Αφορμή οι πρόσφατες δηλώσεις του σε εκδήλωση στο Αμβούργο. Εκεί επανέφερε στο τραπέζι το θέμα του Grexit επισημαίνοντας ότι «έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είχε... πονέσει τους Ελληνες μία φορά και θα είχε αποφευχθεί αυτή η ατέλειωτη επίπονη διαδικασία που βιώνει τώρα ο ελληνικός λαός». Οπως εξήγησε η έξοδος από το ευρώ θα έπληττε μία φορά τη χώρα και έτσι οι Έλληνες πολίτες θα γλίτωναν την ατελείωτη διαδικασία των σκληρών μέτρων που αντιμετωπίζουν τα τελευταία χρόνια. Φέρεται να δήλωσε, ότι «Είναι δύσκολο να λύσει τα οικονομικά της προβλήματα χωρίς το εργαλείο της υποτίμησης του νομίσματος» και στην συνέχεια δήλωση ότι το 2011 είχε πει στον πρώην Έλληνα υπουργό Οικονομικών, Ευάγγελο Βενιζέλο, ότι «θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη για μερικά χρόνια, σε αντάλλαγμα για μεγάλη βοήθεια». O Βενιζέλος επιβεβαίωσε την πρόταση του κ. Σόιμπλε, δηλώνοντας ότι την απέρριψε..
Απίστευτο πως εδώ, αλλά και σε παρόμοιες προσεγγίσεις στις απόψεις Σόιμπλε, απουσιάζει πλήρως η έννοια του Χρέους και η αναγνώρηση ή η αμφισβήτησή του σε ενδεχόμενη έξοδο από την ευρωζώνη. Το ζήτημα αυτό (αποδοχής ή άρνησης του χρέους), για προφανείς λόγους καθορίζει και το πρόσημο (θετικό ή αρνητικό), της επιστοφής σε εθνικό νόμισμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον δεν πρόσεξες τι γράφει το κείμενο.
ΔιαγραφήΞαναδιάβασε τουλάχιστον την πρώτη πρόταση που επισημαίνει ότι το πρόβλημα είναι στην διευθέτηση του χρέους και στο τραπεζικό σύστημα και όχι στο νόμισμα.
Αν μπορέσεις να διευθετήσεις το χρέος και εξασφαλίσεις ένα υγιές τραπεζικό σύστημα εντός του ευρώ γιατί να επιστρέψεις στο εθνικό νόμισμα;
Ο Σόιμπλε και το "κόμμα της δραχμής" έχουν τις ίδιες πολιτικές πολιτικής για το πως εφαρμόζεις νομισματική πολιτική, αφού επικαλούνται και οι δύο το εργαλείο της υποτίμησης του νομίσματος...
Ίσως δεν έγινα κατανοητός. Εννοώ ότι δεν επισημαίνεται η βασική διαφορά της πρότασης Σόιμπλε από το "σχέδιο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα" που είναι ακριβώς η αποδοχή ή η αμφισβήτηση του Χρέους.
ΔιαγραφήΌσο για τη δεύτερη παράγραφο της απάντησης σου, θεωρώ ότι το μόνο θετικό που αποκόμησε ο ελληνικός λαός από την τραγωδία που έζησε κατά την πρώτη χρονιά διακυβέρνησης Σύριζα είναι τούτο. Είδε με τα ίδια του τα μάτια ότι δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα όχι διευθέτησης του χρέους και παραγωγικής ανασυγκρότησης αλλά ούτε καν απλής διαπραγμάτευσης για υποδεέστερα ζητήματα. Φαίνεται όμω πως ορισμένοι τρέφουν ακόμη αυταπάτες
Έτσι όπως θέτεις το ερώτημα "Αν μπορέσεις...", μου θυμίζει το "αν η γιαγιά μου είχε καρούλια..."
Το θέμα όμως είναι οτι δεν μπορεις να διευθετήσεις το χρέος και να εξασφαλίσεις ένα υγιές τραπεζικό σύστημα εντός του ευρώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που ισχυρίζεσαι ούτε είναι προφανές, ούτε ισχύει γενικά. Αντίθετα, εκείνο που διαφαίνεται είναι ότι μια έξοδος της χώρας από το ευρώ σε κάποιο πλαίσιο συμφωνίας σαν αυτό που πρότεινε ο Σόιμπλε ίσως είχε λιγότερο καταστροφικές συνέπειες απ' αυτές που είχαν οι πολιτικές των μνημονίων για να παραμείνει η χώρα στην ΟΝΕ. Βεβαίως ο Σόιμπλε δεν βάζει το θέμα της διαγραφής του χρέους, αλλά αυτό ούτε έχει μπει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έτσι κ' αλλιώς. Η διαφορά είναι ότι "βοήθεια" για την έξοδο από το ευρώ που υπόσχεται ο Σόιμπλε δεν θα συνοδεύονταν από κάποιο νέο μνημόνιο.
Διαγραφή1. Η επιστροφή στην δραχμή δεν πρόκειται να γίνει με τους όρους που θέτουν διάφοροι αριστεροί (ανταρσύα, σχέδιο Β', αριστερό ρεύμα κλπ). Αν θα γίνει θα γίνει με όρους παραπλήσιους με αυτούς του Σόιμπλε.
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Πολιτικός σχηματισμός που μπορεί στοιχειωδώς να διαπραγματευτεί αυτή την "επιστροφή" της δραχμής στη χώρα αυτή την στιγμή ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αυτά που λέει ΛΑΕ και λοιποί είναι απλά για τα μπάζα και δεν πείθουν ούτε τα ίδια τους τα μέλη. Είναι προφανές στον καθένα ότι οδηγούν σε μια "άτακτη χρεωκοπία" και όχι σε μια συντεταγμένη έξοδο" βάσει κάποιο προγράμματος (το οποίον δεν υπάρχει). Ακόμα και αν υπήρχε όμως ένα τέτοιο πρόγραμμα για να υπάρξει "συντεταγμένη έξοδος" τότε πρέπει να συμφωνήσει και ο αντίπαλος γι' αυτήν. Αν δεν συμφωνήσει, το μόνο που μπορεί να υπάρξει είναι μια άτακτη χρεωκοπία.
3. Οι οπαδοί όμως του κόμματος της δραχμής λοιπόν το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να εξηγήσουν το "σχέδιό τους" με πειστικό τρόπο είναι πως αντιμετωπίζουν το ζήτημα της άτακτης χρεωκοπίας. Το σχέδιο αυτό προφάνως δεν έχει καμία σχέση ούτε μπορεί να διαχειριστεί μόνον από τα οφέλη μιας "εθνικής νομισματικής πολιτικής". Απαιτεί πολύ περισσότερες δράσεις και πολιτικές.
1. Στην παρούσα φάση συμφωνώ ότι δεν μπορούμε να πάμε σε εθνικό νόμισμα με όρους ευνοϊκούς για το λαό. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ανέφικτο.
Διαγραφή2. Λες ότι η "συντεταγμένη έξοδος" προϋποθέτειτη συμφωνία του αντιπάλου. Διαφωνώ πλήρως. Κατά τη γνώμη μου ΑΝ η έξοδος από την ευρωζώνη αποτελεί μονόδρομο για τη έξοδο από την κρίση και την ύφεση, ΑΝ συγκροτηθεί ένα παλλαϊκό δημοκρατικό μέτωπο αντίστασης, ΑΝ εκπονηθεί ένα πλήρες και αναλυτικό πρόγραμμα εξόδου, ΑΝ αναληφθεί εκστρατία ενημέρωσης και ανόρθωσης του ελληνικού λαού, ΑΝ παράλληλα γίνεται η κατάλληλη προετοιμασία για την υλοποίησή του, ΑΝ γίνει η πρόταση αυτή πλειοψηφική μέσα στο λαό, ΑΝ ο λαός αποφασίσει να το υπερασπιστεί, ΑΝ δοθεί ρητή εντολή υλοποίησής του με συντριπτική εκλογική πλειοψηφία (όπως π.χ. στο δημοψήφισμα), ΑΝ η κυβέρνηση που θα εκλεγεί βασιστεί στον λαό που θα το υπερασπίζεται στους δρόμους, ΤΟΤΕ η ρηξη με τους τοκογλύφους δανειστές και η έξοδος από την ευρωζώνη θα είναι μια συντεταγμένη έξοδος.
3. Έβαλα επίτηδες όλα αυτά τα ΑΝ για να γίνει φανερή η δυσκολία αυτού του εγχειρήματος. Προφανώς δεν είναι προ των πυλών δεδομένου ότι υπάρχουν ακόμη όχι πολίτες αλλά κομμουνιστές, που θεωρούν ότι "μπορούμε και μέσα στο ευρώ", ότι "συντεταγμένη έξοδος σημαίνει με τη συναίνεση του αντίπαλλου" ή "έξοδος από την ευρωζώνη πρέπει να γίνει ...αφού πρώτα επιβάλλουμε το σοσιαλισμό"...
Με όλα αυτά τα ΑΝ που αναφέρεις καταλήγεις τελικά στις θέσεις του ΚΚΕ. Αν γίνονταν πραγματικότητα, τότε θα κάναμε είχαμε σοσιαλισμό και προφανώς δεν θα ήταν το “εθνικό νόμισμα” η σημαία της επανάστασης. Η συντεταγμένη έξοδος σημαίνει και κάποια συμφωνία με τον αντίπαλο, αλλιώς είσαι σε κατάσταση πολέμου μέχρι να επέλθει η κατάπαυση πυρός και να υπογραφεί η συνθηκολόγηση. Ήδη τα capital controls και το διπλό νόμισμα έχουν επιβληθεί ως μονομερείς - τιμωρητικές ενέργειες, παρ' όλο ότι τηρούνται οι μνημονιακές συμφωνίες, καιέχει ανοίξει ήδη ο δρόμος για το εθνικό νόμισμα με όρους Σόιμπλε και όχι με τα ΑΝ που περιγράφεις.
ΔιαγραφήΕίναι φανερό ότι αν δεν τηρηθούν και παραβιαστούν μονομερώς, οι κυρώσεις θα είναι σαφώς πιο ισχυρές και πιεστικές. Στις σημερινές συνθήκες δανειστές και εταίροι έχουν εξασφαλιστεί από τις συνέπειες που θα είχε η έξοδος της χώρας από την ΟΝΕ. Επίσης φαίνεται πως δεν τους προξενεί μεγάλο φόβο η απειλή για μονομερή διαγραφή του χρέους γιατί έχουν δέσει την γελάδα τους με το 3ο μνημόνιο και την δέσμευση της δημόσιας περιουσίας και άλλα παρόμοια.
'Αρα δίκιο έχει ο Τσίπρας (ΤΙΝΑ), δεν υπάρχει εναλλακτική, ας το πάρουμε απόφαση και ας χαλαρώσουμε να το απολαύσουμε...
ΔιαγραφήΔεν ρίχνουμε λέω και καμιά ματιά στη μελέτη του Συνταγματολόγου Γ. Κασιμάτη "Το απάνθρωπο καθεστώς δανεισμού της Ελλάδας" ή έστω στο πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας;