Αναρτήσεις
Πριν μερικές μέρες σε πολλές εφημερίδες δημοσιεύτηκε η παρακάτω είδηση:Αμεση συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς «με στόχο να βρεθεί τρόπος να βγούμε από τα πολλαπλά αδιέξοδα», προτείνει με επιστολή προς τα Μέσα Ενημέρωσης ο Μανώλης Γλέζος.
«Η ΑΝΤ.ΑΡΣ.Υ.Α., το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίσουν να συνεργαστούν για την αντιμετώπιση της κρίσης, που οι συνέπειές της πλήττουν τους εργαζόμενους, για τη συντριβή του δικομματισμού, που έχει οδηγήσει τη χώρα σε κατάρρευση, και για ν΄ ανοίξει ο δρόμος προς ένα καλύτερο μέλλον», αναφέρει ο κ. Γλέζος και καταλήγει:
«Με την ευκαιρία μάλιστα των ευρωεκλογών, μια κοινή παρουσία με ένα ενιαίο ευρωψηφοδέλτιο θα ήταν η καλύτερη λύση».
Είναι γνωστό ότι προτάσεις για συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς εκφράζουν τις επιθυμίες μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου της. Όμως αυτές οι επιθυμίες μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνον αν εκδηλωθούν και ως πολιτική βούληση των οργανωμένων δυνάμεων της Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η ΑΝΤ.ΑΡΣ.Υ.Α αποτελούν παραδείγματα προς μια τέτοια κατεύθυνση. Όμως, η πρόταση του Μ. Γλέζου για ένα ενιαίο ευρωψηφοδέλτιο στις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Ήδη έχουν γίνει αρκετά βήματα προς τα εμπρός που χωρίζουν τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, στις οποίες αναφέρεται η πρότασή του. Τα ψηφοδέλτια είναι έτοιμα και έχουν ανακοινωθεί τα ονόματα των υποψηφίων ευρωβουλευτών. Επίσης, για να πραγματοποιηθεί μια συνεργασία θα πρέπει να την θέλουν όλοι. Το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει το ζήτημα και με τις θέσεις του αλλά και τη πρακτική του εδώ και καιρό. Αυτό είναι τόσο προφανές στον καθένα, ώστε αμέσως γίνεται φανερός ο ουτοπικός χαρακτήρας κάθε πρότασης συνεργασίας με το ΚΚΕ. Όχι μόνο για τις ευρωεκλογές αλλά ακόμα και για το πιο απλό ζήτημα σε μια γειτονιά ή ένα συνδικάτο. Και ο «Δεκέμβρης» μεγάλωσε τις διαφορές αντί να τις αμβλύνει. Αντίθετα με το ΚΚΕ, αρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοποθέτηση της ΑΝΤ.ΑΡΣ.Υ.Α στην πρόταση του Μ. Γλέζου, γι αυτό την αναδημοσιεύουμε:
Για την άλλη Αριστερά (Με αφορμή τις προτάσεις Μ. Γλέζου)
Η συζήτηση για την Αριστερά έχει ήδη ανοίξει. Στα πλαίσια αυτά συμμεριζόμαστε τις προτάσεις του Μανώλη Γλέζου για την αναγκαιότητα κοινής δράσης της Αριστεράς, για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την κρίση του καπιταλισμού, για να μπει τέλος στα αντεργατικά σχέδια της Ε.Ε.
Η ίδια η καπιταλιστική κρίση και οι επιπτώσεις στους εργαζόμενους και τη νεολαία θέτουν επί τάπητος το ρόλο και το χαρακτήρα μιας αριστεράς που έχουν ανάγκη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, η σύγχρονη απελευθερωτική προοπτική. Σε αυτή τη συζήτηση θεωρούμε ότι εντάσσονται και οι δηλώσεις – προτάσεις του Μ. Γλέζου.
Η λαίλαπα της καπιταλιστικής κρίσης, η συνολική αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση απαιτούν μαζικούς, αποφασιστικούς, ενωτικούς αγώνες των εργαζομένων για την απόκρουση και την ανατροπή της από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων και δικαιωμάτων. Σε αυτά τα πλαίσια η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α συνέβαλλε και θα συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις σε μια τέτοια ενωτική προσπάθεια.
Η ανατροπή αυτής της επίθεσης απαιτεί όχι απλώς μια ακόμα αριστερά αλλά μια ΑΛΛΗ Αριστερά που να θέλει και να μπορεί να απλώσει την ενωτική ανατρεπτική της πρόταση στους ίδιους τους εργαζόμενους. Ακριβώς σε αυτή την προσπάθεια εντάσσεται και η συγκρότηση του ενωτικού, μετωπικού εγχειρήματος 11 οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας, αλλά και ανένταχτων αγωνιστών με τη δημιουργία της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α και την κάθοδο στις ευρωεκλογές, θέλοντας να συμβάλλει στον αγώνα κατά της Ε.Ε, για την αντικαπιταλιστική διεθνιστική ρήξη με την Ε.Ε. τον καπιταλισμό και τις κυβερνήσεις που διαχειρίζονται αυτή την πολιτική.
Η ενίσχυση μιας τέτοιας μετωπικής αριστεράς μπορεί να συμβάλλει και στη συνολικότερη κοινή δράση όλων των αριστερών δυνάμεων μακριά από λάθη και συμβιβασμούς τύπου Τζανετάκη ή δορυφοριοποίησης γύρω από τον ένα πόλο της αστικής εξουσίας αλλά και στην αναγέννηση , επανίδρυση της αριστερής, απελευθερωτικής προοπτικής συνολικότερα.
Αθήνα, 12 Μάη 2009, το Γραφείο Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Κάποιος κακόπιστος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι μπροστά στη μάχη των ευρωεκλογών όλοι εμφανίζονται ενωτικοί για να διευρύνουν την εκλογική τους πελατεία. Επομένως, όσο πιο ουτοπική και απραγματοποίητη φαντάζει μια πρόταση ενότητας, τόσο πιο εύκολα μπορεί κάποιος να την συμμερίζεται. Άρα, χωρίς κανένα πολιτικό κόστος μπορεί να δηλώνει ο καθένας ότι: «συμμεριζόμαστε τις προτάσεις του Μανώλη Γλέζου για την αναγκαιότητα κοινής δράσης της Αριστεράς, για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την κρίση του καπιταλισμού, για να μπει τέλος στα αντεργατικά σχέδια της Ε.Ε.»
Αν οι σ. της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α πιστεύουν πραγματικά αυτά που ισχυρίζονται στην ανακοίνωσή τους, έχουν πολλούς τρόπους για να τα αποδείξουν. Η κάθοδος στις ευρωεκλογές δεν είναι ο καλύτερος. Αυτή η μάχη χωρίζει σήμερα την Αριστερά και δεν την ενώνει, παρ όλη την θετική σημασία που έχουν τα επιμέρους ενωτικά εγχειρήματα Όμως για να πάνε τα πράγματα πιο μπροστά, χρειάζεται ένα βήμα προς τα πίσω. Σήμερα δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί άμεσα μια ενότητα όλων αυτών των δυνάμεων της Αριστεράς σε ζητήματα που αφορούν στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπως για παράδειγμα οι ευρωεκλογές. Μπορεί όμως αυτή η ενότητα να πραγματοποιηθεί στο κίνημα με την επιδίωξη κοινής συνδικαλιστικής έκφρασης στους μαζικούς χώρους. Σήμερα μπορούν να συγκροτηθούν ενωτικά συνδικαλιστικά σχήματα από πολιτικές δυνάμεις που ανήκουν στο ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, ανένταχτους αγωνιστές αλλά ακόμα και συντρόφους που ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Η ανάγκη ενότητας των εργαζομένων απέναντι στην επίθεση που δέχονται περνάει αναγκαστικά μέσα από τέτοιους δρόμους. Η κοινή δράση στα συνδικάτα και στους μαζικούς χώρους πιστεύουμε ότι μπορεί σήμερα να πραγματοποιηθεί. Και τα λίγα παραδείγματα που υπάρχουν και στα οποία καταγράφονται παρόμοιες πρακτικές, επιβεβαιώνουν ακριβώς ανάγκη γίνουν αυτές οι εξαιρέσεις ο κανόνας. Αρκεί να κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω και να μην ορθώνουμε τις υπαρκτές πολιτικές διαφωνίες μας ως εμπόδια για ενωτικές δράσεις απέναντι στον αντίπαλο…
Η ίδια η καπιταλιστική κρίση και οι επιπτώσεις στους εργαζόμενους και τη νεολαία θέτουν επί τάπητος το ρόλο και το χαρακτήρα μιας αριστεράς που έχουν ανάγκη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, η σύγχρονη απελευθερωτική προοπτική. Σε αυτή τη συζήτηση θεωρούμε ότι εντάσσονται και οι δηλώσεις – προτάσεις του Μ. Γλέζου.
Η λαίλαπα της καπιταλιστικής κρίσης, η συνολική αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση απαιτούν μαζικούς, αποφασιστικούς, ενωτικούς αγώνες των εργαζομένων για την απόκρουση και την ανατροπή της από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων και δικαιωμάτων. Σε αυτά τα πλαίσια η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α συνέβαλλε και θα συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις σε μια τέτοια ενωτική προσπάθεια.
Η ανατροπή αυτής της επίθεσης απαιτεί όχι απλώς μια ακόμα αριστερά αλλά μια ΑΛΛΗ Αριστερά που να θέλει και να μπορεί να απλώσει την ενωτική ανατρεπτική της πρόταση στους ίδιους τους εργαζόμενους. Ακριβώς σε αυτή την προσπάθεια εντάσσεται και η συγκρότηση του ενωτικού, μετωπικού εγχειρήματος 11 οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας, αλλά και ανένταχτων αγωνιστών με τη δημιουργία της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α και την κάθοδο στις ευρωεκλογές, θέλοντας να συμβάλλει στον αγώνα κατά της Ε.Ε, για την αντικαπιταλιστική διεθνιστική ρήξη με την Ε.Ε. τον καπιταλισμό και τις κυβερνήσεις που διαχειρίζονται αυτή την πολιτική.
Η ενίσχυση μιας τέτοιας μετωπικής αριστεράς μπορεί να συμβάλλει και στη συνολικότερη κοινή δράση όλων των αριστερών δυνάμεων μακριά από λάθη και συμβιβασμούς τύπου Τζανετάκη ή δορυφοριοποίησης γύρω από τον ένα πόλο της αστικής εξουσίας αλλά και στην αναγέννηση , επανίδρυση της αριστερής, απελευθερωτικής προοπτικής συνολικότερα.
Αθήνα, 12 Μάη 2009, το Γραφείο Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Κάποιος κακόπιστος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι μπροστά στη μάχη των ευρωεκλογών όλοι εμφανίζονται ενωτικοί για να διευρύνουν την εκλογική τους πελατεία. Επομένως, όσο πιο ουτοπική και απραγματοποίητη φαντάζει μια πρόταση ενότητας, τόσο πιο εύκολα μπορεί κάποιος να την συμμερίζεται. Άρα, χωρίς κανένα πολιτικό κόστος μπορεί να δηλώνει ο καθένας ότι: «συμμεριζόμαστε τις προτάσεις του Μανώλη Γλέζου για την αναγκαιότητα κοινής δράσης της Αριστεράς, για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την κρίση του καπιταλισμού, για να μπει τέλος στα αντεργατικά σχέδια της Ε.Ε.»
Αν οι σ. της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α πιστεύουν πραγματικά αυτά που ισχυρίζονται στην ανακοίνωσή τους, έχουν πολλούς τρόπους για να τα αποδείξουν. Η κάθοδος στις ευρωεκλογές δεν είναι ο καλύτερος. Αυτή η μάχη χωρίζει σήμερα την Αριστερά και δεν την ενώνει, παρ όλη την θετική σημασία που έχουν τα επιμέρους ενωτικά εγχειρήματα Όμως για να πάνε τα πράγματα πιο μπροστά, χρειάζεται ένα βήμα προς τα πίσω. Σήμερα δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί άμεσα μια ενότητα όλων αυτών των δυνάμεων της Αριστεράς σε ζητήματα που αφορούν στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπως για παράδειγμα οι ευρωεκλογές. Μπορεί όμως αυτή η ενότητα να πραγματοποιηθεί στο κίνημα με την επιδίωξη κοινής συνδικαλιστικής έκφρασης στους μαζικούς χώρους. Σήμερα μπορούν να συγκροτηθούν ενωτικά συνδικαλιστικά σχήματα από πολιτικές δυνάμεις που ανήκουν στο ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, ανένταχτους αγωνιστές αλλά ακόμα και συντρόφους που ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Η ανάγκη ενότητας των εργαζομένων απέναντι στην επίθεση που δέχονται περνάει αναγκαστικά μέσα από τέτοιους δρόμους. Η κοινή δράση στα συνδικάτα και στους μαζικούς χώρους πιστεύουμε ότι μπορεί σήμερα να πραγματοποιηθεί. Και τα λίγα παραδείγματα που υπάρχουν και στα οποία καταγράφονται παρόμοιες πρακτικές, επιβεβαιώνουν ακριβώς ανάγκη γίνουν αυτές οι εξαιρέσεις ο κανόνας. Αρκεί να κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω και να μην ορθώνουμε τις υπαρκτές πολιτικές διαφωνίες μας ως εμπόδια για ενωτικές δράσεις απέναντι στον αντίπαλο…
Η «ενότητα» της αριστεράς επιχειρείται πάντα μπροστά σε κάποια εκλογική μάχη. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έτσι συγκροτήθηκαν. Επίσης με τον ίδιο τρόπο είχε συγκροτηθεί και το ΜΕΡΑ και η ΕΝΑΝΤΙΑ. Αυτά είναι τα δεδομένα που έχουμε από την πρόσφατη ιστορία της αριστεράς. Όλα τα άλλα είναι προεκλογικές υποσχέσεις. Αυτή την ιστορία την έχουμε ξαναδεί. Ποιά είναι λοιπόν τα «νέα» στοιχεία που δείχνουν ότι δεν θα ξαναδούμε τα ίδια πράγματα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα αυτά τα «ενωτικά» εγχειρήματα αυτοπροβάλλονται ως η μοναδική ορθή λύση στα ζητήματα της αριστεράς. Η πρόταση του Μ. Γλέζου σε αυτό το ζήτημα υπερτερεί, ανεξάρτητα αν μπορεί να πραγματοποιηθεί ή όχι. Εμπεριέχει το στοιχείο της υπέρβασης, σε αντίθεση με την τοποθέτηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο Μ. Γλέζος αν και είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, η πρότασή του υπερβαίνει τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού αναφέρεται για μια ευρύτερη ενότητα δυνάμεων, τις οποίες μάλιστα και κατονομάζει. Αντίθετα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υποστηρίζει ότι η σωστή εκδοχή της ενότητας της αριστεράς στην οποία αναφέρεται ο Μ. Γλέζος είναι η ενότητα των 11 οργανώσεων και ορισμένων ανένταχτων που συγκροτούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γι αυτό εξάλλου δεν έχει να προτείνει κάτι διαφορετικό στο οποίο να μπορεί να ενταχθεί και κάποιος άλλος που δεν ανήκει ή δεν στηρίζει την ιδία! Εξάλλου είναι γνωστή η θέση της απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τις μάχες που δίνει εναντίον του με κάθε ευκαιρία. Τον έχει αναδείξει ως τον μεγαλύτερο εχθρό της, πράγμα που ενοχλεί ακόμα και κόσμο που είναι φιλικά προσκείμενος προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και η ήπια ανακοίνωση – απάντηση στην πρόταση του Μ. Γλέζου έρχεται να καλύψει αυτή ακριβώς την πλευρά.
Το «γραφείο τύπου» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κάνει καλή δουλειά! Η ανακοίνωση που έβγαλε είναι πράγματι υποδειγματική. Και πολιτικά και γλωσσικά. Όλες οι εκφράσεις είναι μετρημένες και δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες. Με αυτό το δεδομένο λοιπόν κρίνουμε την παρακάτω πρόταση:«…η συγκρότηση του ενωτικού, μετωπικού εγχειρήματος 11 οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας, αλλά και ανένταχτων αγωνιστών με τη δημιουργία της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α …»
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρατηρούμε λοιπόν ότι ο προσδιορισμός «ριζοσπαστικός» δεν αφορά πλέον στην Αριστερά αλλά στην οικολογία. Το ΜΕΡΑ (Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς) λοιπόν τι απέγινε; Όλες αυτές οι μάχες που δόθηκαν τα προηγούμενα χρόνια στο όνομα της ριζοσπαστικής αριστεράς διαγράφτηκαν από την μια στιγμή στην άλλη; Κουνέλι ήταν και το πνίξαμε ..νύχτα;
16 Μάϊος 2009 9:40 πμ
Κάποιες παρατηρήσεις στα παραπάνω σχόλια:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ενωτικά συνδικαλιστικά σχήματα στα μαζικά κινήματα; Κάτι που πρέπει να γίνει, αλλά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το αποκλείει; Πού, σύντροφοι, και με ποιούς; Με την Αριστερή Παρέμβαση του ΣΥΝ και τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που υποτάχτηκαν στην απαίτηση Καραμανλή να μη γίνει πορεία στην απεργία της 10ης Δεκέμβρη, εν μέσω εξέγερσης; Που συγκεντρώθηκαν στην Κλαυθμώνος την Πρωτομαγιά;
Με τις δυνάμεις του ΣΥΝ που ανέτρεψαν την αγωνιστική διοίκηση της ΠΟΣΔΕΠ και εξανάγκασαν σε αποχώρηση απ' τη Συσπείρωση τους Απέκη και Μαϊστρο;
Με την Αριστερή Ενότητα στο φοιτητικό κίνημα που συγκροτήθηκε ανταγωνιστικά προς τα ΕΑΑΚ, τα οποία έχουν γράψει ιστορία στο κίνημα επί μια περίπου εικοσαετία;
Με τις δημοτικές κινήσεις του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ που στηρίζουν δημάρχους συνεργαζόμενους με το ΠΑΣΟΚ;
2. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κύριο εχθρό της; Η κριτική που ασκεί σε μια άλλη δύναμη της Αριστεράς, εκλαμβάνεται ως εχθρική; Κάποια στοιχεία που να τεκμηριώνουν τον αφορισμό;
3. Αν ριζοσπαστική Αριστερά είναι και ο Κουβέλης και ο Παπαδημούλης, ε! Χρειάζεται κάποια διαφοροποίηση! Δεν νομίζεται; Άλλωστε, δεν μιλάνε για σκοινί στι σπίτι του κρεμασμένου. Το Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς προϋπήρχε του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η επιλογή του τίτλου του τελευταίου, πλήρης αντιγραφή του πρώτου,δεν δείχνει και τόση πολιτική και συντροφική εντιμότητα. Όπως και η χρήση του τίτλου οργάνωσης της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς (της Αριστερής Ανασύνθεσης) από τάση του ΣΥΝ.
Σύντροφοι του «μικρού Σύριζα» – οι σύντροφοι της «μεγάλης Ανταρσύα» χαιρετίζουν την ενότητα σας. Και μόνον ότι σε εκλογικό επίπεδο συμπράττεται στις ευρωεκλογές αποτελεί κέρδος για την αριστερά. Κατά πρώτον διότι εμείς οι εκτός του «μικρού Σύριζα» θα έχουμε πλέον ένα συνομιλητή και όχι πολλούς, κατά δεύτερον διότι εκπαιδεύεστε στις διαδικασίες της ενότητας, δηλαδή να συζητάτε χωρίς να καταγγέλλεστε αμοιβαία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω κι εγώ να προσθέσω μερικές παρατηρήσεις στη συζήτηση:
1. Σας ενημερώνω ότι ακόμα δεν έχει εφευρεθεί το αριστερόμετρο. Το μόνο κόμμα που φαντασιώνεται ότι το έχει ανακαλύψει εδώ και χρόνια είναι το ΚΚΕ. Επίσης όσοι κατά καιρούς θεώρησαν ότι μπορούν να του κλέψουν τη φαντασίωση οικοδομώντας «συνεπείς αριστερές», που κατήγγειλαν όλους τους άλλους για ξεπουλήματα αγώνων, απέτυχαν παταγωδώς να συνδεθούν με την κοινωνία και όχι με συγγενείς, τους οποίους προσπαθούσαν να πείσουν για να τους ψηφίσουν στις εκλογές.
2. Η επιλογή ανάμεσα στο Σύριζα και στην Ανταρσυα ή κάποιο άλλο μικρότερο σχήμα της αριστεράς έχει να κάνει με το αν η αριστερά θέλει να κάνει μαζική πολιτική ή δεν θέλει να κάνει κάτι τέτοιο. Αν θέλει – και αν μπορεί βέβαια, που είναι ένα άλλο ζήτημα – να διατυπώσει ένα λόγο ο οποίος θα έχει κάποιους αποδέκτες στην κοινωνία οι οποίοι δεν θα μετατραπούν ντε και καλά σε μουτζαχεντίν της αριστεράς επειδή θα τη δουν κάποια στιγμή με συμπάθεια. Άντε να την αναγνωρίσουν ως ευπρόσωπη, να ακούσουν δυο πράγματα από αυτή και να προβληματιστούν, να της αναγνωρίσουν ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια. Άντε τέλος να δώσουν και μια ψήφο στα «εντάξει» τα παιδιά. Τα υπόλοιπα στις σημερινές συνθήκες αποτελούν εκκλησιαστική φαντασίωση.
3. Τα μαζικά κινήματα απαιτούν κοινωνική κίνηση η οποία να αναδεικνύει κάποια αιτήματα, λιγότερο ή περισσότερο αυθόρμητα. Ο Δεκέμβρης δεν ήταν κίνημα διότι δεν είχε αιτήματα. Ήταν μια εξέγερση, κυρίως της νεολαίας, που πολύ λίγο επηρεάστηκε από τη δράση και το λόγο οποιουδήποτε πολιτικού υποκειμένου. Η διαμεσολάβηση σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ που έφαγε και τις σφαλιάρες στο πολιτικό σκηνικό. Τα υπόλοιπα είναι για να κοιμούνται ήσυχα στο μαξιλάρι τους όσοι νόμιζαν ότι το Δεκέμβρη έκαναν πολιτική.
4. Όσον αφορά την Ποσδέπ θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο σχολιαστή ότι εκεί ο ΣΥΝ συμπεριφερόμενος ως μηχανισμός κατόρθωσε να αποκλείσει ορισμένους εντάξει ανθρώπους του κινήματος, οι οποίοι ωστόσο έκαναν και πολλά λάθη την τελευταία περίοδο. Στα λάθη κάνουμε κριτική, θέτουμε αυτούς που έσφαλαν προ των οποιωνδήποτε ευθυνών τους, αλλά δεν τους αποκλείουμε συμπεριφερόμενοι ως μηχανισμός που πρέπει να αναδείξει τους «δικούς του». Όμως θα πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι αυτός ο τρόπος να κάνει κάποιος πολιτική αποτελεί ένα κληρονομημένο «κουσούρι» της αριστεράς. Μια ομάδα, μικρή ή μεγάλη, που συγκροτείται ως μηχανισμός που πρέπει να «την φέρει» στον άλλο μηχανισμό και να «φάει κάναν άνθρωπο» καταλήγει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο.
5. Όσον αφορά τα ΕΑΑΚ με την τόση ιστορία τους, της οποία κι εγώ υπήρξα κομμάτι, και τη σχέση τους με την ΑΡΕΝ, αν ήθελαν οι εμπλεκόμενοι και στα δύο μορφώματα να δουν τι θα κάνουν στο πανεπιστήμιο και όχι απλώς να καταγράψουν στις εκλογές ένα μικρομέγαλο ποσοστό, θα έμπαιναν στις διαδικασίες να συγκροτήσουν σε όλες τις σχολές κοινά πολιτικό-συνδικαλιστικά σχήματα καθώς και να ανασυγκροτήσουν την ΕΦΕΕ κάνοντας πλατιές συμμαχίες με άλλες παρατάξεις. Το βασικό όμως που λείπει από τα πανεπιστήμια είναι η άποψη: ΤΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΛΟΥΜΕ; Αν κανείς ανατρέξει στην ιστορία του ΦΚ θα δει ότι υπήρξαν στο παρελθόν μαζικά σχήματα με άποψη. Αναφέρομαι στις Αριστερές Συσπειρώσεις της δεκαετίας του ’80. Όμως και αυτές ακολούθησαν τη φθορά όλης της αριστεράς στο επίπεδο της άποψης από το ’80 μέχρι σήμερα καταλήγοντας στα ΕΑΑΚ.
6. Τέλος σε σχέση με τον Κουβέλη και τον Παπαδημούλη. Στην ιστορία της μαρξιστικής αριστεράς υπήρχε πάντα ένα ρεύμα μεταρρύθμισης το οποίο επί μακρόν συνυπήρχε με όσους κήρυτταν την επανάσταση. Οι διαχωρισμοί γίνονταν μόνον όταν εκτιμούσε κάποιος ότι βρίσκεται στο σταυροδρόμι. Αν υπάρχει τέτοια εκτίμηση ειδοποιείστε με παρακαλώ… Επιπλέον, αυτό το κομμάτι της μεταρρυθμιστικής αριστεράς έχει άποψη που αγγίζει κάποιο κομμάτι της κοινωνίας, έστω και αν είναι μικρό. Αντιθέτως, το κομμάτι της επανάστασης σήμερα στερείται απόψεων για το τι κοινωνία θέλει. Άσε που σε όλες του τις εκδοχές απέτυχε να οικοδομήσει σοσιαλισμό όπου και αν προσπάθησε. Με αυτά δεν υποστηρίζω να πάμε με τον Παπαδημούλη ή με οποιονδήποτε άλλον, απλώς λέω αυτό που έχει ανάγκη η αριστερά σήμερα είναι ΕΝΟΤΗΤΑ και ΠΑΛΗ – ΚΡΙΤΙΚΗ ιδεών, στάσεων πράξεων και όχι κόκκινα πανιά για να ορμήσουν οι ταύροι. Γιατί αν διώξουμε τους βαρβάρους θα πρέπει μετά ξανά να τους ψάξουμε μεταξύ μας. Και αυτό το παιχνίδι είναι πλέον τετριμμένο.
"Σήμερα μπορούν να συγκροτηθούν ενωτικά συνδικαλιστικά σχήματα από πολιτικές δυνάμεις που ανήκουν στο ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, ανένταχτους αγωνιστές αλλά ακόμα και συντρόφους που ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Η ανάγκη ενότητας των εργαζομένων απέναντι στην επίθεση που δέχονται περνάει αναγκαστικά μέσα από τέτοιους δρόμους. Η κοινή δράση στα συνδικάτα και στους μαζικούς χώρους πιστεύουμε ότι μπορεί σήμερα να πραγματοποιηθεί. Και τα λίγα παραδείγματα που υπάρχουν και στα οποία καταγράφονται παρόμοιες πρακτικές, επιβεβαιώνουν ακριβώς ανάγκη γίνουν αυτές οι εξαιρέσεις ο κανόνας."
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι καθόλου λίγα τα παραδείγματα των σχημάτων, παρεμβάσεων κ.λπ. σε εργασιακούς χώρους τα οποία έχουν μέσα όλο το φάσμα των δυνάμεων της Αριστεράς (πλην ΚΚΕ). Για την ακρίβεια στα πιο πετυχημένα εγχειρήματα δεν συγκροτούνται στη βάση του από ποιον πολιτικό χώρο προέρχεται κανείς, αλλά στη βάση του τι πολιτικοσυνδικαλιστική παρέμβαση κάνει και με ποιον τρόπο. Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για σχήματα της ριζ. αρ. στα οποία συμμετέχουν σ. του ΣΥΡΙΖΑ (σε κάποια ακόμη και του ΣΥΝ), συγκεκριμένα όσοι κάνουν στ' αλήθεια (και όχι μόνο λεκτικά) κριτική στη δεξιά στάση και τη θεσμολαγνεία της Αυτόνομης Παρέμβασης.
Τώρα τελευταία, όμως, παρατηρείται μια κινητικότητα στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ για να φτιαχτούν στους χώρους παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και διαφορετικά σωματεία (βλ. αδιόριστους εκπαιδευτικούς κ.λπ.). Αυτή η αντίληψη είναι που βάζει σε κίνδυνο την ενότητα της παρέμβασης και όχι κάτι άλλο. Αντί να κάνετε εκκλήσεις στο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν κοιτάτε ξανά την ανταπόκριση στο σάιτ σας από την εργατική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ και μήπως είναι λάθος η κατεύθυνση να προσπαθεί το ΣΥΡΙΖΑ να φτιάξει δικά του σχήματα, ή να προσπαθεί να καπελώσει τα υπάρχοντα;
Οι παρεμβάσεις και τα σχήματα στους εργασιακούς χώρους έχουν επιβιώσει περισσότερο από πολλά πολιτικά μέτωπα, και καλό είναι αυτό να συνεχιστεί.
Συμφωνούμε προφανώς με τις παρατηρήσεις του “ανώνυμου” στα ζητήματα που αφορούν στα ενωτικά συσπειρωσιακά συνδικαλιστικά σχήματα και στην λογική που περιγράφει για την συγκρότηση και την λειτουργία τους. Όμως, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα άλλο πρόβλημα: σε πολλούς μαζικούς χώρους εκφράζεται μέσα από διαφορετικά συνδικαλιστικά σχήματα. Και αυτό οφείλεται σε ένα βαθμό στην ύπαρξη αντιλήψεων που είναι διαμετρικά αντίθετες με αυτές που περιγράφτηκαν παραπάνω. Το αίτημα για “κοινή συνδικαλιστική έκφραση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό κίνημα” δεν σημαίνει και συγκρότηση κεντρικής συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι η ΕΣΑΚ ή ΠΑΣΚΕ. Εξάλλου για αυτό το ζήτημα έχουμε αναφερθεί με αφορμή την 1η πανελλαδική συσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ για το εργατικό:
ΑπάντησηΔιαγραφή“ Όσοι λοιπόν αντιστρατεύονται στην λογική του ενιαίου πολιτικού φορέα, είναι προφανές ότι αντιστρατεύονται και την ενιαία συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς θεωρούμε ότι αυτό το δίλλημα είναι αποπροσανατολιστικό με τους όρους που τέθηκε στην σύσκεψη. Η μαζική δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό κίνημα, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σε όλες του τις διαστάσεις παρά μόνον αν συγκροτηθούν κομματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στους μαζικούς χώρους, οι οποίες θα δραστηριοποιούνται μέσα σε πλατειά ενωτικά συνδικαλιστικά σχήματα. Όμως για να υπάρχουν τέτοιες οργανώσεις, θα πρέπει να λυθεί το ζήτημα του ενιαίου πολιτικού φορέα...”
Είναι άλλο ζήτημα αν θα πρέπει να υπάρχουν κομματικές οργανώσεις στους εργασιακούς χώρους από το ζήτημα των συνδικαλιστικών παρατάξεων και από ποιούς και πως συγκροτούνται και λειτουργούν αυτές.
«Επειδή όμως ακούστηκε και από την παλαιοημερολογίτικη πλευρά του αριστερού κινήματος, που είναι αμετακίνητα προσδεδεμένη στο χτες, μία πρόκληση προς τις ζωντανές δυνάμεις του Κοινοβουλίου και τις ζωντανές δυνάμεις της Αριστεράς, να τροποποιήσουν τη στάση τους και να συνταχθούν "κατά", θα ήθελα να πω ότι εγώ σαν αριστερός πολίτης θα ψηφίσω το Μάαστριχτ».
ΑπάντησηΔιαγραφή(Λεωνίδας Κύρκος, Βουλή 1992).
«και οι δύο (ΠΑΣΟΚ ΝΔ) ομνύουν στη νεοφιλελεύθερη πολιτική του Μάαστριχτ»
(Αυγή 13-5-09).
«Στο συλλαλητήριο αυτό είμαστε όλοι πλην Λακεδαιμονίων (ΚΚΕ) ».
(Στελέχη του ΣΥΝ στην διαδήλωση του 1992 με τα παπαδαριά, τους δημ. υπαλλήλους και τα σχολεία σε διατεταγμένη υπηρεσία για την μη χρήση, ούτε ως γεωγραφικού προσδιορισμού, της λέξης Μακεδονία από την ΠΓΔΜ)
«Ο ΣΥΝ αισθάνεται δικαιωμένος γιατί μετά από 15 χρόνια επιβεβαιώνεται η θέση που είχε κρατήσει από την πρώτη στιγμή στο Μακεδονικό»!!!
(Α. Τσίπρας Απρίλης 2009)
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνει κάνει δημόσια κριτική γι’ αυτά του τα λάθη (που με βάση αυτά κατηγορούσε χυδαία άλλες δυνάμεις της Αριστεράς) τότε μιλάμε για καιροσκοπισμό…
και ποιος θέλει να συνεργαστεί με καιροσκόπους?
O “varkarhs” γράφει “Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνει κάνει δημόσια κριτική γι’ αυτά του τα λάθη (που με βάση αυτά κατηγορούσε χυδαία άλλες δυνάμεις της Αριστεράς) τότε μιλάμε για καιροσκοπισμό…
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ποιος θέλει να συνεργαστεί με καιροσκόπους?”
Θα συμφωνήσω μαζί του με την εξής παρατήρηση: Ο ΣΥΝ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να κάνει δημόσια αυτοκριτική για λάθη που έχει κάνει στο παρελθόν, και κυρίως για ζητήματα στα οποία έχει άλλες θέσεις σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ όπως το Μάαστριχ. Όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια μάζωξη “καιροσκόπων” και όλοι οι άλλοι είναι “καθαροί” θα διαφωνήσω πλήρως.
Για παράδειγμα για το “Μακεδονικό” ναι μεν το 1992 το ΚΚΕ είναι την πιο καθαρή στάση, σήμερα όμως έχει κάνει στροφή 180 μοίρες. Όχι μόνο στο “όνομα” αλλά και στο ζήτημα της “μακεδονικής” μειονότητας στη χώρα μας. Τότε αναγνώριζε την ύπαρξη “σλαβομακεδόνων”, σήμερα λέει ότι είναι κατασκεύασμα των ..Αμερικάνων! Όσο για την “ΑΝΤΑΡΣΥΑ” στο εσωτερικό της έχει τα ίδια προβλήματα για το "μακεδονικό" με αυτά που έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό εξάλλου και δεν έχει βγάλει καμία ανακοίνωση για αυτά τα ζητήματα...
Όμως, το γεγονός ότι μπορούν να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και θέσεις για ένα ζήτημα στο εσωτερικό ακόμα και ενός κόμματος, αυτό δεν μπορεί να είναι εμπόδιο για την “ενότητα” της αριστεράς. Δεν μπορώ να πιστεύσω ότι σε ένα συνδικάτο δεν μπορούν να συνυπάρχουν σε ένα κοινό συνδικαλιστικό σχήμα σύντροφοι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους επειδή έχουν διαφορετικές απόψεις για το ...”μακεδονικό”!
Με το "Δεύτερο Κύμα" για το ΣΥΡΙΖΑ τί έγινε ωρέ σύντροφοι; Το πήρε το ΕΥΡΗΚΑ ή η γραφειοκρατία της γραμματείας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣερντάρης
πολιτική αρχών ή καιροσκοπισμός?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι το δίλημμα που έθεσε ο «varkarhs» σε σχόλιο που προηγήθηκε αναφέροντας μια σειρά δηλώσεις στελεχών του ΣΥΝ τις οποίες ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΚΑ απέδωσε – όπως σωστά παρατήρησε ανώνυμος σχολιαστής – στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ποια όμως είναι η πολιτική αρχών που διεκδικεί ο σχολιαστής; Ως συνέπεια ποιας πολιτικής ορθοδοξίας; Ποια πολιτική αρχή των αρχών του εικοστού αιώνα απέμεινε όρθια στο τέλος του; Ακόμα και αν κάποιος θεωρεί ότι δεν τον άγγιξε η ήττα της αριστεράς ανά τον κόσμο και ότι οι αρχές του παραμένουν αλώβητες, δεν έχουν την ίδια γνώμη οι λαϊκές μάζες παγκοσμίως.
Άρα λοιπόν το αντίπαλο δέος του καιροσκοπισμού, η συνέπεια ως προς κάποιες αρχές μάλλον αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα στην εποχή μας.
Υπάρχει όμως ένα στοιχείο κριτικής που μπορεί κανείς να αντλήσει από τη σύγκριση παρελθόντων και σημερινών λόγων όπως αυτή που επιχειρεί ο «varkarhs». Και αυτό δεν είναι η κριτική του καιροσκοπισμού, αλλά η ανάδειξη των αντιφάσεων που έχει η αριστερά. Να τα βγάλουμε όλα στο φως! Πλυμένα κι άπλυτα! Να ομολογούμε τις αντιφάσεις, τις διαφορές και τις αναντιστοιχίες μας με όσα είπαμε και πράξαμε κατά καιρούς. Να πούμε την ΑΛΗΘΕΙΑ. Να μην χώνουμε πράγματα κάτω από το χαλί!
Το παρακάτω κείμενο το είχε δημοσιεύσει η "Εποχή", τον καιρό των διαβουλεύσεων (!!!) για την συγκρότηση του Συ.Ριζ.Α.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παραθέτω αυτούσιο, γιατί δυστυχώς, όπως τουλάχιστον το βλέπω εγώ, δεν έχει αλλάξει τίποτα...
Αλέξανδρος.-
Το «άλυτο» πρόβλημα της ενότητας !
Χρόνια τώρα, όλοι οι αριστεροί μιλάμε για την περιβόητη και πολύπαθη ενότητα.
Οι περισσότεροι δεν μιλάμε βέβαια για πραγματική ενότητα, αλλά για αποδοχή των ιδεολογικών μας θέσεων.
Για την ηγεσία της αριστεράς, ο «εσωτερικός ιδεολογικός εχθρός» είναι δυστυχώς πιο επικίνδυνος από τον ταξικό.
Για την ηγεσία της αριστεράς, ο κίνδυνος της «ιδεολογικής μόλυνσης», εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται, ότι προηγείται ιεραρχικά από τον κίνδυνο αφανισμού των κοινωνικών κατακτήσεων.
Η ηγεσία της αριστεράς, δεν έχει κατανοήσει ότι η αριστερά είναι μία κι ότι μόνο η οπτική γωνία που βλέπει η κάθε κίνηση είναι διαφορετική.
Η ενότητα της αριστεράς δεν είναι άλυτο μαθηματικό πρόβλημα, δεν είναι η «εικασία του Γκόλντμπαχ».
Κανείς αριστερός δεν θέλει την δια της ιδεολογικής απαλοιφής ενότητα, ζητάει κοινή έκφραση. Η ανανεωτική, η ριζοσπαστική, η κομμουνιστική, η Μ-Λ, η επαναστατική, η οικολογική, όλες οι αριστερές κινήσεις, έχουν ουσιαστικά κοινούς στόχους, κάτω όμως από διαφορετική οπτική γωνία και μέσα από μια διαφορετική διαδικασία που προκύπτει από τις μικρές ή μεγάλες ιδεολογικές διαφορές.
Αν κατανοήσει ποτέ η ηγεσία των κινήσεων, των κομμάτων, των κινημάτων ότι η αριστερά δεν είναι ιδεολογία αλλά κοινωνική τάξη, τότε και μόνο τότε η ενότητα θα είναι εφικτή.
Ενιαία έκφραση μιας κοινωνικής τάξης, δεν σημαίνει και ιδεολογική σύγκλιση ή ενιαία ιδεολογική τοποθέτηση, αυτό είναι οργουελικός εφιάλτης.
Ενιαία έκφραση της αριστεράς σ’ ένα πόλο, σημαίνει καθορισμό κοινωνικών στόχων, ενιαία διατύπωση των αιτημάτων, περιφρούρηση των κατακτήσεων.
Σε μια ιδανική ενιαία αριστερά, οι ιδεολογικές θέσεις κι οι διαφορές θα είναι διακριτές, τα κόμματα, οι κινήσεις, οι πρωτοβουλίες θα λειτουργούν αυτόνομα, όλοι όμως θα συμμετέχουν στον ενιαίο πόλο και θα βρίσκονται ενωμένοι στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.
Σε μια ιδανική ενιαία αριστερά δεν θα υπάρχουν μέλη, δεν θα υπάρχει καθοδήγηση, δεν θα υπάρχει πειθαρχικό, γιατί όλα αυτά δεν έχουν θέση σε μια κοινωνική τάξη.
Ας κρατήσουν τα κόμματα της αριστεράς την οργάνωση τους, το ιδεολογικό status quo τους και τα κεκτημένα τους, ας δώσουν όμως σ’ εμάς να την ευκαιρία ν’ αγωνιστούμε όλοι μαζί για μια καλύτερη κοινωνία.
Καλά συναγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ σοβαρευτείτε... Υπάρχει απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ για ενότητα της αριστεράς, στις συνδικαλιστικές μάχες της περιόδου. Στην βάση αυτή άνοιξε η συζήτηση για κοινές προγραμματικές θέσεις των παρατάξεων του ΣΥΝ, του ΡΙΖΑ των Παρεμβάσεων και διάφορων συλλογικοτήτων για κοινή παρέμβαση και στην ΟΛΜΕ. Φυσικά σε αυτό το φόντο ο ΣΥΝ υπογράφει ότι θέλει σε ζήτημα δεσμεύσεων σε πολλά σωματεία. Ακόμα και καταδίκη του ΣΥΝ για την στάση του σε Ομοσπονδίες έχει υπογράψει και φυσικά για τον ΣΥΝ υπογραφή δεν σημαίνει απαραίτητα και δέσμευση!! Και πριν καλά καλά ανοίξει η συζήτηση ξεκινάν οι πολύ πραγματικές διαφωνίες που όμως δεν προβάλλονται από κανέναν και αφορούν χιλιάδες ανθρώπους. Ποιοι συμμετέχουν στην ΕΛΜΕ και στην ΟΛΜΕ; Το φερμάνι απο τα πάνω έλεγε οι αναπληρωτές και οι μόνιμοι. Οι παρεμβάσεις θέσαν ζήτημα εγγραφής όλων των ωρομισθίων σε αρκετά ΔΣ των ΕΛΜΕ με τις ΕΛΜΕ να επωμιστούν το βάρος ότι θα πάνε στο συνέδριο και θα δώσουν μάχη για να αναγνωρίσουν τους συνέδρους τους και επομένως και την δυνατότητα να γράφουν τους ωρομίσθιους. Ο ΣΥΝ φοβήθηκε μην χάσει τις καρέκλες και το καταψήφισε όπου υπήρχε.. Οι Ριζαίοι Του ΣΥΡΙΖΑ εάν ήταν με τον ΣΥΝ τον κατέγγειλαν - εσωτερικά πάντα - για να τον απονομιμοποιήσουν σε κανα δύο και να αποποιηθούν την ευθύνη που πολιτικά τους αντιστοιχεί, οι ΡΙζαιοι που ήταν στις πΑΡεμβάσεις σήκωσαν τους τόνους περισσότερο και από τους παρεμβασίες του ΜΛ ή του ΑΝΤΑΡΣΥΑ... ΔΕν θα το σχολιάσω. Συμπέρασμα?? ¨Οτι και να υπέγραφαν όποιοι υπέγραφαν και να συμφωνούσαν όσοι συμφωνούσαν και να το παίζαμε ενωτικοί κι ωραίοι τπτ δεν θα υλοποιούνταν γιατι οι διαφορές είναι πολύ βαθιές και δομικές. Στα κρίσιμα και πολύ πραγματικά ζητήματα θα στρουνθοκαμηλίζαμε, (εκτός και αν το ότι το σχολείο πλέον απαρτίζεται κατά 30% από ωρομίσθιους και είναι ασυνδικάλιστο είναι ασήμαντο για την ΟΛΜΕ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Συναγωνιστή πιο πάνω μακάρι στην Ελληνική Αριστερά οι μόνοι που πιστεύαν στην μετταρύθμιση να ήταν οι δεξιοί του ΣΥΝ. Καταρχήν όλος ο ΣΥΝ ορίζεται σαν μεταρρυθμιστική αριστερά και φυσικά και η πρακτική του επικαθορίζετια απο αυτό. Οσο για το 'επαναστατικό' ΚΚΕ και τις μεγαλοστομίες του η στάση του απέναντι στα κινήματα νομίζω ότι καταδυκνύει πόσο επαναστατικό είναι το κόμμα......
Φιλιά πολλά
Asi
Μήπως καποιος με μνήμη και κριση και χωρις μαντικές ικανότητες μπορει να μας πει τι θα γινει αν ενωθει η αριστερα με αποτελεσμα να κινδυνευει το συστημα ποια θα ειναι η θέση του ΚΚΕ?? ή υπάρχει προηγουμενο λάθος......θελει η ηγεσία του ΚΚΕ να ανατρέψει το σύστημα????
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πριν την πρόταση Γλέζου υπήρξε η πρόταση του Ευτύχη Μπιτσάκη που καλούσε, τότε, σε κοινό ψηφοδέλτιο ΣΥΡΙΖΑ - ΚΚΕ - ΜΕΡΑ κια εκλογική πλατφόρμα συνεργασίας 3 σημείων: ενάντια στον πόλεμο, ενάστια στη φτώχεια, ενάντια στην καταστολή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι έχουν τα προβλήματά τους! Οι ενωτικές πρωτοβουλίες μερικές φορές εντείνουν τις αντιθέσεις. Ένα χαρακτηριστικό περιστατικό είναι η αποχώρηση της ΟΚΔΕ από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί αποχωρήσαμε από την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. (http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1032122)
Τελικά η "θέση" στο ψηφοδελτιο, ακόμα και αν δεν βγάζεις ..βολευτή, είναι θέμα που μπορεί να δημιουργήσει μεγάλη αναταραχή. Είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα από την ανακοίνωση της ΟΚΔΕ:
ΑπάντησηΔιαγραφή....
Αυτό φάνηκε πλήρως όταν άρχισε η συζήτηση για τον καταρτισμό του ψηφοδελτίου, όπου στην ουσία επιχειρήθηκε η κατάργηση της ισοτιμίας των οργανώσεων με προσχήματα τους συσχετισμούς, την αναλογικότητα των οργανώσεων, τους ανένταχτους αγωνιστές κλπ. «Αναλογικότητα» και «εκπροσωπήσεις» εκτός κάθε πραγματικότητας, που ωστόσο βόλευε ή εξασφάλιζε την ισορροπία ανάμεσα στις οργανώσεις που προέρχονται από την ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. και ως ένα βαθμό του ΝΑΡ. Δεν ήταν μόνο αυτό: έφτασαν στο σημείο να εκτοξεύουν ακόμη και μειωτικούς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για την Ο.Κ.Δ.Ε. και τους προτεινόμενους υποψήφιούς της, πράγμα που φυσικά το θεωρήσαμε ανεπίτρεπτο, καθώς έσπαγε την πολιτική και ψυχική επαφή και αφαιρούσε κάθε νόημα στην προσπάθειά μας για συντροφικές σχέσεις, συνεισφορά και πάλη μέσα στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Απαιτήσαμε να μας δοθούν δυο υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιο ώστε να αποκατασταθεί λίγο η αναλογικότητα εκπροσώπησης, πράγμα που όλες οι δυνάμεις ης ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. αρνήθηκαν πεισματικά -ακόμη κι αν κάποιες από τις δυνάμεις μείωναν τη δική τους εκπροσώπηση, και πράγματι έγιναν τέτοιες προτάσεις-, προχωρώντας μάλιστα κάποιες απ’ αυτές τις οργανώσεις και σε εκβιαστικού χαρακτήρα «υποδείξεις» για το ποιος/α θα είναι ο/η υποψήφιος/α της Ο.Κ.Δ.Ε. Ωστόσο, ο πραγματικός λόγος για τον οποίο αποχωρήσαμε -στην ουσία τεθήκαμε εκτός- δεν ήταν αυτός, καθώς μπορούσαμε και είχαμε την πρόθεση να υποχωρήσουμε προκειμένου σ’ αυτή την χρονική στιγμή να μην προκληθεί πρόβλημα στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσαμε να δεχτούμε την αντιδημοκρατική λειτουργία ενός μορφώματος στο οποίο συμμετέχουμε, αντισυντροφικές συμπεριφορές, ετσιθελισμούς, επιβολή απόψεων, κατάργηση της ισοτιμίας (που είναι η ουσία της δημοκρατικής λειτουργίας) και του αμοιβαίου σεβασμού που πρέπει να διέπει τις αντικαπιταλιστικές και επαναστατικές οργανώσεις.
Τα τελευταία γεγονότα ήρθαν να προστεθούν στις πολιτικές αμφιβολίες και αμφισβητήσεις, που μας είχαν δημιουργηθεί γύρω από την σοβαρότητα, την αξιοπιστία και την ποιότητα της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Την στάση μας απέναντί της έτσι και αλλιώς θα την επανεξετάζαμε, ψύχραιμα και νηφάλια, αμέσως μετά τις εκλογές. Τα γεγονότα μας ανάγκασαν να το κάνουμε τώρα, και να διαχωριστούμε από ένα σχήμα που δεν είναι μια πραγματική αντικαπιταλιστική και επαναστατική αριστερά, που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των χιλιάδων αγωνιστών και του εργατικού κινήματος, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της κρίσης του καπιταλιστικού/ιμπεριαλιστικού συστήματος.
....
Τελικά ο "μικρός" και ο "μεγάλος" ΣΥΡΙΖΑ έχουν πολύ περισσότερα κοινά πράγματα, από αυτά που πραγματικά τους χωρίζουν! Και το ΔΗΚΚΙ είπε κάποια στιγμή ότι θα αποχωρήσει άλλά παρέμεινε και δεν έγινε της ...ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ στον "μεγάλο" ΣΥΡΙΖΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτους μαζικούς συνδικαλιστικούς χώρους οι παρατάξεις ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ όχι μόνο δεν αντιστέκονται σ’ αυτές τις πολιτικές, αλλά επιδιώκουν τη συναίνεση και την εκτόνωση της αγανάκτησης των εργαζομένων. Μπροστά στην ανατροπή στοιχειωδών δικαιωμάτων μας (ασφάλιση, σύνταξη κ.λπ.), την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, τη συνεχιζόμενη σκληρή λιτότητα, την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και την υποβάθμιση της μόρφωσης, είναι αναγκαία η ενότητα και ο αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Για να μπορέσουμε ν’ αντισταθούμε σε αυτή την επίθεση, απαιτείται οι κατακερματισμένες αριστερές δυνάμεις να πορευθούν ενωτικά, διατηρώντας τις ιδιαιτερότητές τους, συντονίζοντας τη δράση τους, ανοίγοντας διάλογο για τα μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης. Ένα πρώτο βήμα, ενόψει του 14ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ, είναι η κοινή εκλογική κάθοδος, αλλά σίγουρα δεν πρέπει να είναι το μόνο. Η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί και μετά τις εκλογές με πιο μακροπρόθεσμους στόχους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια τέτοια στάση θα βοηθήσει αποφασιστικά στην αλλαγή των συσχετισμών στον κλάδο και στο συνέδριο, σε όφελος της εκπαιδευτικής Αριστεράς, και θα συμβάλει στην ανασυγκρότηση και αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος, διαμορφώνοντας καλύτερες προϋποθέσεις για ενωτικούς και αποτελεσματικούς αγώνες.
üΕπειδή δεν πρέπει να πληρώσουμε εμείς την κρίση που οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις δημιούργησαν,
üεπειδή το δημόσιο σχολείο απαξιώνεται με τον εκπαιδευτικό στη γωνία,
üεπειδή ο «Δεκέμβρης» έδειξε ότι η νέα γενιά δε βολεύεται στα αδιέξοδα που οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις δημιούργησαν,
üεπειδή το συνδικαλιστικό μας κίνημα δεν έχει κατορθώσει να συσπειρώσει σε αγωνιστική κατεύθυνση την πλειοψηφία των συναδέλφων,
üεπειδή οι καιροί δεν μπορούν να περιμένουν….
Καλούμε όλους-ες τους συναδέλφους – ισσες, καλούμε τις συλλογικότητες της εκπαιδευτικής αριστεράς, τους ανένταχτους αγωνιστές από κάθε χώρο σε όλη την Ελλάδα, να πάρουμε την υπόθεση της κοινής δράσης και συνεργασίας στα χέρια μας.
Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στο 14ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ, αναδεικνύοντας την Αριστερά πρώτη δύναμη, συσπειρώνοντας τη βάση των συναδέλφων και δημιουργώντας τις αναγκαίες προϋποθέσεις για μια άλλη πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος.
www.petitiononline.com/enotita/petition.html
Aναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε να κάνουμε μια γενναία χειρονομία ως ΣΥΡΙΖΑ και να ενισχύσουμε οικονομικά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.Ένα ανιδιοτελές βήμα προσέγγισης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε να κάνουμε μια γενναία χειρονομία και να ενισχύσουμε οικονομικά (εμείς του ΣΥΡΙΖΑ)την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.Ίσως να είναι ένα σημαντικό βήμα προσέγγισης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρθρο Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοια θα πρέπει να είναι η στάση των κομμουνιστών και άλλων αριστερών αντικαπιταλιστών πολιτών στις ευρωεκλογές της 7ης του Ιούνη;
……
Απομένουν τα αριστερά σχήματα ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, μεμονωμένες δυνάμεις της Αριστεράς όπως το Μ-Λ ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Οι δυνάμεις αυτές λόγω των πραγματικών ουσιαστικών διαφορών τους είναι αδύνατον να υλοποιήσουν την πτυχή της προτροπής του σεβάσμιου αγωνιστή της Αριστεράς Μανώλη Γλέζου για κοινή κάθοδο στις εκλογές. Παρ' όλα αυτά η πρόταση Γλέζου δεν είναι ούτε «θέμα για επιθεωρήσεις», όπως έσπευσε να τη χαρακτηρίσει για να την απαξιώσει η Αλέκα Παπαρήγα, ούτε υλοποιείται μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως δήλωσε με περίσσια δόση αλαζονείας ο Αλέξης Τσίπρας. Αντίθετα, όχι μόνον εκφράζει τον πόθο πολλών αγνών αριστερών, αλλά κυρίως την επιτακτική αναγκαιότητα κοινής, παρά τις διαφορές, δράσης ενάντια στη νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή λαίλαπα. Ως εκ τούτου με αυτήν τη μορφή θα πρέπει να υιοθετηθεί και να σφυρηλατηθεί στο πεδίο των καθημερινών αγώνων και τούτο πέρα από τις όποιες εκλογικές συνεργασίες. Μπροστά λοιπόν σε αυτήν τη διασπασμένη εκ των πραγμάτων Αριστερά τι να επιλέξει κάποιος που πρεσβεύει την ανατροπή του καπιταλισμού και την επικράτηση της κατώτερης φάσης της κομμουνιστικής κοινωνίας, του σοσιαλισμού;
………
Όλο το άρθρο είναι εδώ:
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=25/05/2009&id=47516
Σε ότι αφορά την ενότητα της αριστεράς θα έπρεπε να γνωρίζετε για το τι κάνουν εκλεγμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε συλλόγους και σωματεία. Παράδειγμα είναι ο Λαμτζίδης (ΣΥΡΙΖΑ) εκλεμένος πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης που συνεργάζεται με ακροδεξιούς και δεξιούς σε μία πολύ κακή διαχείριση του Συλλόγου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλύτερο συνέβη πέρυσι στους μεγάλους αγώνες ενάντια στην ασφαλιστική απορρύθμιση του Καραμανλή. Όταν ο Τσίπρας επισκέφτηκε το δικηγορικό σύλλογο μάλλον για να συγχαρεί τον νεοεκλεγμένο πρόεδρο του ΔΣΘ (Λαμτζίδη) και δήλωνε ότι οι αγώνες των Δικηγόρων θα ενταθούν, ο Λαμτζίδης μαζί με τους συνδικαλιστές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υπερέβαλαν εαυτώ για να κλείσει η αποχή διαρκείας που αποφασίστηκε από τη Γενική Συνέλευση μέχρι και με φίμωση των συνδικαλιστών που στήριζαν την αποχή αφού δεν τους έδινε το λόγο στη ΓΣ. Ενότητα στη δράση και όχι για ψήφους στον Τσίπρα και τον Κουβέλη
Φίλε "ανώνυμε" το "Ενότητα στη δράση και όχι για ψήφους στον Τσίπρα και τον Κουβέλη" που επικαλείσαι, δεν προκύπτει από αυτά που γράφεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο θα μπορούσα να έλεγα και εγώ, δηλαδή "Ενότητα στη δράση και όχι ψήφους στους τυχοδιώκτες της ΑΝΑΡΣΥΑ" αν μιλούσα για τους "οικολόγους εναλλακτικούς" που είναι μια από τις συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και δεν πρόκειται ούτε καν για κάποια εκλεγμένα στελέχη σε μαζικό χώρο, αλλά για κάποιους τυχοδιώκτες που σφετερίστηκαν τον τίτλο των "οικολόγων εναλλακτικών" και όχι τον τίτλο της ..."ριζοσπαστικής οικολογίας" που τους αποδίδουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό που συμβαίνει σε κάποιο σωματείο αλλά αφορά την συγκρότηση της ίδιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και είναι μείζον ζήτημα...
Διαβάζουμε στην ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την χθεσινή συγκέντρωση:
ΑπάντησηΔιαγραφή...Μήνυμα έστειλε ο εκπρόσωπος των Οικολόγων Εναλλακτικών, ο οποίος περιοδεύει στην Δυτική Μακεδονία...
Τελικά όλη αυτή η συνιστώσα της "ριζοσπαστικής οικολογίας" είναι μόνον ένας άνθρωπος! Βέβαια αν είσαι μόνος σου, έχεις πολλές δουλειές να κάνεις και δεν τα προλαβαίνεις όλα. Έντάξει, δεν ήταν στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά τόσες δουλείς έχει που δεν έχει προλάβει να ενημερώσει και την ιστοσελίδα των "οικολόγων εναλλακτικών" και να γράψει ότι κατεβαίνουν στην ...ΑΝΤΑΡΣΥΑ;