Οικονομική κρίση: τότε και τώρα

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι πολύ πιθανό ότι η κρίση του 1930 θα είχε διαρκέσει πολύ περισσότερο χρόνο, και με ασύγκριτα βαρύτερο ανθρώπινο και οικονομικό κόστος, εάν ο πρόεδρος Ρούζβελτ δεν είχε εξ αρχής εντοπίσει και στοχοποιήσει τους υπεύθυνους γι’ αυτήν, χρηματιστήρια, κερδοσκόπους, τραπεζίτες, κι εάν δεν είχε λάβει εξ αρχής μέτρα που περιόρισαν αποφασιστικά την ασυδοσία τους, που θέσπισαν αυστηρές κανονιστικές ρυθμίσεις και υπεύθυνη δημόσια επιτήρηση πάνω στην ανευθυνότητα και ασυδοσία των αγορών. Όταν ο αμερικανός πρόεδρος αποφάσισε την αποσύνδεση του δολαρίου από τον χρυσό και τη διολίσθηση του αμερικανικού νομίσματος, είχε σαν κύριο στόχο να συντρίψει τις πληρωμές για τόκους στους πιστωτές του δημοσίου. Οι τελευταίοι κατήγγειλαν ότι με την προεδρική απόφαση επέρχεται το τέλος του δυτικού πολιτισμού... Μέχρι το 1934, όλοι οι οικονομικοί σύμβουλοι στον Λευκό Οίκο είχαν παραιτηθεί, καταγγέλλοντας τον πρόεδρο. Ο ίδιος, τους απέδωσε τη σύνθετη επωνυμία banksters (νεολογισμός, που συνδυάζει τις λέξεις τραπεζίτες και γκάνγκστερς) και αυτοί, με τη σειρά τους, τον ανακήρυξαν ως υπ’ αριθμόν ένα δημόσιο κίνδυνο. Ωστόσο, παρά τα νομισματικά μέτρα που κατέβασαν το κόστος του χρήματος σε μηδενικά επίπεδα, η ανεργία παρέμενε ακόμη υψηλή και δεν μειώθηκε παρά μόνον όταν ο Ρούζβελτ πέρασε στη δεύτερη φάση του «ανορθόδοξου» προγράμματός του, στη δημόσια χρηματοδότηση γιγαντιαίων δημοσίων έργων, με μαζικές προσλήψεις ανέργων. 

Σύμφωνα με τον βρετανό Κέυνς, ο οποίος επισκέφθηκε τον αμερικανό πρόεδρο στον Λευκό Οίκο το 1934, ο τελευταίος δεν είχε επαρκή οικονομική παιδεία, αλλά διέθετε λαϊκό αισθητήριο, παρά την αριστοκρατική καταγωγή του. Οι αγρότες και οι άνεργοι τον ενέπνεαν περισσότερο απ’ όλους μαζί τους οικονομολόγους, ενώ παράλληλα οι άνθρωποι του μεγάλου κεφαλαίου του προξενούσαν δυσπιστία και αηδία.

Και τώρα; Τι θα γίνουμε χωρίς επετείους;

Αναδημοσίευση από το "antapocrisis"

του Σπύρου Κόγκα

Πάει και η 28η Οκτώβρη, η επέτειος της επετείου, επέτειος του ΟΧΙ στο Φασισμό, αλλά και επέτειος ενός κινήματος, της Αριστεράς, του Αντι-Μνημονιακού μπλοκ, ποιος ξέρει τίνος άλλου, από την περσινή πρωτοφανή λαική αντίδραση απέναντι στο πολιτικό σύστημα της υποταγής και εξαθλίωσης. Όλοι έπραξαν τα δέοντα. Το πολιτικό καθεστώς δοκίμασε μια τεράστιας κλίμακας αστυνομική κινητοποίηση, προετοίμασε κάθε σενάριο άμυνας στην λαική δυσαρέσκεια. Οι αντι-μνημονιακοί φώναξαν, κάλεσαν για ξεσηκωμό , με κάθε μέσο μάλιστα είπε ο κος Τσίπρας, ταυτίστηκαν με τα συνθήματα του τότε …και έδειξαν τα δόντια τους.

Ο λαός όμως, αυτός ο απροσδιόριστος παράγοντας, αυτός ο απείθαρχος λαικός παράγοντας, φρόντισε να μην κάνει το χατίρι κανενός. Ο κόσμος ούτε σήμερα ξεσηκώθηκε, ούτε σήμερα εξεγέρθηκε, ούτε αυτή η επέτειος τον συνέγειρε να διαλύσει την Μνημονιακή κατοχική μπότα. Γιατί; Μήπως δεν έχει όλους τους λόγους να εξεγερθεί; Μήπως δεν είναι αρκετά οργισμένος, εξαντλημένος, απογοητευμένος απέναντι και στα νέα μέτρα;

5 καυτά ερωτήματα

Του Γιώργου Πρασσά

1. Πως θα κινηθεί εφεξής ο πατριωτικός χώρος;


2. Πολιτική ή οικονομία; - τι λέει αυτός που δίνει "γραμμή" στον Τσίπρα;

Γιάννης Μηλιός: Συνέντευξη στο περιοδικό «Crash»

3. Ξέρει από αποανάπτυξη η παραγωγική ανασυγκρότηση;

Ο μαγικός κόσμος της τεχνικής (μέρος 7,2) : ένα παιχνιδάκι με το ΑΕΠ

4. Η σταδιακή αποδοχή του ολοκληρωτισμού - πόσο κοντά έχουμε φτάσει;

1.Η χούντα στον τύπο μάς αφορά όλους

2.Κοκκινοσκούφηδες σε ρόλο αστυνομικών στην παρέλαση

5. Χωράει η αριστερά στις μεταξικές παρελάσεις; (ή πως μια στιγμιαία κοινωνική έκρηξη - σε άλλο πολιτικό χρόνο - καταντάει επετειακή μονομανία)

λαϊκές παρελάσεις: ένα ξυράφι να κόψω τις φλέβες μου!

ΥΓ 1
συγκλίνουν οι "πατριώτες";

1.Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: «ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΝΑ ΔΙΕΞΑΧΘΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΠΙΣΗΜΕΣ»!
 

2.Η θλιβερή Αριστερά των παρελάσεων

ΥΓ 2
Συμπεράσματα από μια επέτειο:

Το πολιτικό στοίχημα της ΔΗΜΑΡ

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης υποστήριξε στην ΕΡΤ ότι ενώ η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ έχει συμφωνήσει στο 99% του πακέτου, διαφωνεί στο 1% για λόγους επικοινωνιακούς, εκτιμώντας ότι Βενιζέλος και Κουβέλης στο τέλος, στο όνομα της επιτυχίας της κυβέρνησης, θα βρουν ένα τρόπο να διευκολύνουν τον Σαμαρά.

Κι όμως αυτό το 1% έχει δυσανάλογο πολιτικό βάρος σε σχέση με την αριθμητική του τιμή. Η ΔΗΜΑΡ διεκδικεί σήμερα να γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ. Σε αυτά τα πλαίσια διεκδικεί να καταδείξει ότι αυτή μπορεί να διαπραγματευτεί απέναντι στην τρόικα, σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και την ΝΔ του Σαμαρά, οι οποίοι απλώς εκτελούν τις εντολές που λαμβάνουν από τα επιτελεία της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Αναζητώντας μια άλλη αντίληψη για την Πολιτική

Τα βασικά σημεία της τοποθέτησης του Γ. Καλαντζόπουλου στην ανοιχτή συζήτηση – συνάντηση που διοργανώθηκε από μπλογκ συριζα αριστερα στην πλατεια; στις 20/10/12 με θέμα: “Από τις πλατείες στην πραγματική δημοκρατία και την αριστερή ριζοσπαστική πολιτική”:

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι ένας αντιφατικός πολιτικός οργανισμός όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί που έχουν δεσμούς με την κοινωνία. Το μέγεθος αυτών των αντιφάσεων μπορούμε να το αντιληφθούμε σε όλες του τις διαστάσεις μέσα από την επαφή μας με κόσμο που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον ψήφισε στις εκλογές, αλλά δεν οργανικά ενταγμένος σε αυτόν.

Θα πρέπει όμως να ιεραρχήσουμε αυτές τις αντιφάσεις και να δούμε πια είναι η κύρια. Κατά την γνώμη μου αυτή βρίσκεται ανάμεσα στην άσκηση κρατικής πολιτικής και στην αυτονομία του μαζικού κινήματος από το κόμμα και το κράτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο ενδεχόμενο να αναλάβει κυβερνητικά καθήκοντα έχει στρέψει ένα μεγάλο μέρος των δυνάμεων του στην διαμόρφωση στόχων και σχεδίων που αφορούν την διακυβέρνηση. Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ στην συγκεκριμένη συγκυρία έχει λόγους να το κάνει, ποιους πραγματικά λόγους έχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή άλλες ομαδοποιήσεις της Αριστεράς να συγκροτούνται πάνω σε «πολιτικά σχέδια» τα οποία μπορούν να πραγματωθούν μόνον αν πάρουν την κρατική εξουσία στα χέρια τους; Το χειρότερο αποτέλεσμα αυτών των αντιλήψεων για την πολιτική, το βλέπουμε στο μαζικό κίνημα: Όλοι οι πολιτικοί μηχανισμοί της Αριστεράς με βάση αυτά τα σχέδια κρατικής διαχείρισης - που έχουν στα μυαλά και στα συρτάρια τους - προσδιορίζουν και τις πιο λεπτές αποχρώσεις της πολιτική τους πρακτική στο μαζικό κίνημα! Έτσι, όχι μόνον δεν μπορούν να συνυπάρχουν μέσα σε κοινά συνδικαλιστικά σχήματα αλλά δεν μπορούν να ενωθούν ούτε για την συγκρότηση ενός αριστερού προεδρείου σε ένα σωματείο ή να κάνουν μια κοινή διαδήλωση ενάντια στον ρατσισμό…

Οι κρατικές πολιτικές είναι ο κατ' εξοχήν χώρος της αστικής πολιτικής, αφού η ίδια η ύπαρξη του κράτους θέτει τα όρια και τα πλαίσια εντός των οποίων ασκούνται. Το μαζικό κίνημα απευθύνεται πρώτα απ’ όλα στην κοινωνία και όχι το κράτος, ως εκ τούτου θα πρέπει να έχει άλλους στόχους και άλλους προσανατολισμούς κτίζοντας του δικούς του θεσμούς και προβάλλοντας τις δικές του διεκδικήσεις, που είναι πιθανότατα θα έρθουν σε σύγκρουση με αυτές τις κρατικές πολιτικές. Αυτό δεν θα πρέπει να μας φοβίζει αλλά να μας χαροποιεί, γιατί σημαίνει ότι υπάρχει κίνημα ικανό να συγκρούεται και να διεκδικεί, σε αντίθεση με την ανυπαρξία κινήματος που εκφράζεται με την κυριαρχία στην κοινωνία της λογικής της “ανάθεσης” στους “άξιους” εκπροσώπους …
 

τέχνη σε καιρούς κρίσης ΙΙΙ

Του Γιώργου Πρασσά

Άνθιση του σύγχρονου ρεαλιστικού ελληνικού θεάτρου:
Η g/pap productions παρουσιάζει το αντιρατσιστικό δράμα

"Έχασα τα σιντιά και μ' έπνιξαν τα δάνεια..."

Λαφαζάνης: «Διαδηλώσεις μετά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου»

Απαντώντας στην κριτική που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ για τις λαϊκές παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, εκφράζοντας την γραμμή "θα τους ταράξουμε στην νομιμότητα", δήλωσε
στον ΒΗΜΑ 99,5: «Δεν λέμε να ακυρώσουμε τις παρελάσεις, ούτε να παρέμβουμε μέσα σε αυτές. Λέμε ότι οι παρελάσεις πρέπει να διεξαχθούν κανονικά και από εκεί και πέρα να εκφραστεί ο κόσμος με δική του παρέλαση, που θα ακολουθήσει τις επίσημες παρελάσεις»...

Ιδού λοιπόν το δίλημμα για όσους είναι  γενικά υπέρ των παρελάσεων απ' όπου και αν προέρχονται:


Αντίθετη θέση έχει ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Ι. Μπουτάρης ο οποίος δήλωσε:
«Να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις, δεν προσφέρουν τίποτα, έχουν καθιερωθεί από την εποχή του Μεταξά, δεν είναι αντιεθνικό αυτό που ζητώ»

Για μια απελευθερωτική πολιτική

Αναδημοσίευση από το "Red NoteBook"

Συνέντευξη με τον Τζον Χολογουέι

Μετάφραση : Δημήτρης Γκιβίσης

Πηγή: Εφημερίδα The Witness (Νότιας Αφρικής)

-Υποστηρίζετε τις προσπάθειες των «αυτόνομων» αγώνων ενάντια στην καταπίεση. Τι σημαίνει αυτό;

-Νομίζω ότι οι μορφές των αγώνων για μια καλύτερη κοινωνία πέρα από τον καπιταλισμό έχουν σταδιακά αλλάζει. Αντί για τους αγώνες που επικεντρώνονται στην κατάκτηση της κρατικής εξουσίας, οι άνθρωποι προσπαθούν με πάρα πολλούς διαφορετικούς τρόπους για να ξεφύγουν από τη λογική του καπιταλισμού, δημιουργώντας χώρους ή στιγμές στις οποίες προσπαθούν να δημιουργήσουν σχέσεις που να μην κυριαρχούνται από την επιδίωξη του κέρδους. Αυτοί οι χώροι ή στιγμές, μπορούν να θεωρηθούν ως ρωγμές στην υφή της κυριαρχίας, ρωγμές στις οποίες θέτουμε ίσως τη βάση για μια διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας. Αυτό το είδος του αγώνα δεν στοχεύει στην κατάκτηση της εξουσίας στο μέλλον, αλλά στην αποσύνδεση της κοινωνικής δραστηριότητας από την καπιταλιστική δυναμική στο παρόν.

-Θεωρείτε ότι ο απώτερος στόχος των καταπιεσμένων είναι ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό. Ωστόσο, πολλοί στοχαστές λένε ότι ο καπιταλισμός έχει κερδίσει, ότι είναι σφαιρικός και ότι κάθε πολιτική μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσα σε αυτόν.  Είναι ηττοπαθές αυτό; Υπάρχει χώρος για μια αριστερή πολιτική;

-Γεννιόμαστε μέσα στον αγώνα. Οι περισσότεροι από εμάς θα προτιμούσαν να ζήσουν αρκετά ειρηνικά, αλλά είμαστε σε επίθεση: Μας λένε ότι πρέπει να εργαστούμε σκληρότερα και γρηγορότερα. Μας λένε ότι τα παιδιά μας δεν μπορούν να περιμένουν μια ασφαλή απασχόληση. Μας λένε ότι η ζωή μας δεν είναι πλέον βιώσιμη, ότι πρέπει να κινηθούμε στις πόλεις και να ανοίξει χώρος στη γη για αυτοκινητόδρομους ή ορυχεία. Γνωρίζουμε επίσης ότι αν η παρούσα καπιταλιστική δυναμική συνεχίσει, είναι πολύ πιθανό να καταστραφούν οι συνθήκες στις οποίες ζουν οι άνθρωποι μέσα σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν βλέπω ότι η αποδοχή της ήττας είναι μια επιλογή.

Ο «Αριστερός Πατριώτης»…

Επανειλημμένα έχουμε εκφράσει την θέση μας ότι:  Τα πολιτικά "σχέδια" της πατριωτικής αριστεράς είναι εκ των προτέρων ηττημένα από τα "οράματα" της πατριωτικής δεξιάς... Σήμερα παρουσιάζουμε μια χαρακτηριστική περίπτωση για να δείξουμε πόσο εύκολη είναι η μεταπήδηση μέσω του πατριωτισμού από πολιτικά μορφώματα της αριστεράς στην ακροδεξιά, χωρίς μάλιστα να χρειάζεται να αποκηρυχθεί το παρελθόν και να υπογραφούν δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Το αντίθετο μάλιστα, αυτό το παρελθόν εξακολουθεί να αποτελεί τίτλο τιμής. Ιδού λοιπόν πως αυτοπαρουσιάζεται ένας «Αριστερός Πατριώτης»:

Το σήμα του
αριστερού πατριώτη...

Αλέξης Οικονόμου, Διπλ. Mηχανολόγος-Ηλ/γος ΕΜΠ, στρατευμένος από τη Χούντα το 1973, μεταπτυχιακά στην Αγγλία (Industrial Engineering & Administration, MSc - C.I.T), σήμερα Σύμβουλος Οργάνωσης Επιχειρήσεων, γνώστης Αγγλικών, Γαλλικών, Ισπανικών, μέλος ΚΚΕ επί τρεις δεκατίες (1975-2001), τώρα συνεισφέρει στο υπό διαμόρφωση ρεύμα της Πατριωτικής Αριστεράς, ενταγμένος κομματικά στο ΛΑ.Ο.Σ. ως επιτελικό στέλεχος, Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού, αρθρογράφος της Α1 και πολιτικός σχολιαστής στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ, με δηλωμένες ανοιχτά τις αριστερές θέσεις του και διατήρηση της ανεξάρτητης, κριτικής και "αιρετικής" σκέψης του προς πάσα κατεύθυνση... Σήμερα η Πατρίδα μας έχει ανάγκη από μια νέα σύνθεση των κοινωνικών αιτημάτων, με μια εθνική αυτογνωσία που θα ξεπερνά διχασμούς του παρελθόντος. Κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς ενεργό έθνος με το λειτουργούν Κράτος του με τις αντιθέσεις αλλά και τις συνθέσεις που απαιτεί εναλλάξ η εποχή μας είναι ανέφικτη και οδηγεί σε εθνική παράλυση και σημάδια για ένα συνεχή υποβόσκοντα ή ανοιχτά εκφραζόμενο ιδιότυπο "εμφύλιο".

όψεις του λαϊκού μεταπολιτισμού

Του Γιώργου Πρασσά

1. Μεγάλες στιγμές της ελληνικής διανόησης :

Οι Γερμανοί μας ζηλεύουν, η μια χαρά χρυσή αυγή, τα 400 τρις ευρώ, οι ξένοι μας χαλάνε την αισθητική, η γυναίκα στο σπίτι κι ο bob ο marley

Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί «Η Εφημερίδα των Συντακτών»

Tέλος Οκτωβρίου αναμένεται να κυκλοφορήσει η «Η Εφημερίδα των Συντακτών», μία νέα καθημερινή εφημερίδα. Δημοσιεύουμε το κείμενο που έδωσαν στη δημοσιότητα οι συμμετέχοντες σε αυτό το εγχείρημα: 

«Ένα όνειρο γίνεται σύντομα πραγματικότητα. Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της «Εφημερίδας των Συντακτών», την οποία εκδίδει ο «Συνεταιρισμός των εργαζομένων σε εφημερίδες και περιοδικά», που συγκρότησαν πρώην εργαζόμενοι της «Ελευθεροτυπίας» και της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» – δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί – μετά την κρίση και την αναστολή έκδοσης της εφημερίδας.

Η πολιτική και η κοινωνική συγκυρία καθιστούν επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε την παρουσία μιας ανεξάρτητης εφημερίδας. Μιας πραγματικά ανεξάρτητης εφημερίδας, χωρίς εξαρτήσεις από κομματικά και οικονομικά συμφέροντα. Μίας εφημερίδας με την δική της άποψη.

Το εγχείρημα αυτό γίνεται σε μια εποχή όπου μεγάλη μερίδα των πολιτών θεωρεί ότι τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης είναι αναξιόπιστα, λόγω της ταύτισης τους με τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους και με κάθε μορφή εξουσίας.

Το εγχείρημά μας στηρίζεται στο κεφάλαιο που συνεισέφεραν τα μέλη του συνεταιρισμού,ενώ κυρίαρχο όργανο είναι η γενική συνέλευση των μελών, από τα οποία εκλέγεται και η διεύθυνση.

Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής, Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής ομάδας

Η ομιλία του Δ. Ψαρρά στην εκδήλωση που διοργάνωσε η "Επιτροπή για την υπεράσπιση της Κοινωνίας και της Δημοκρατίας" στις 23/10/2012 με θέμα: ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ. (Αναλυτική ενημέρωση για την εκδήλωση και το υπόλοιπο πρόγραμμα των εκδηλώσεων [εδώ])

Κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες το νέο βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά “Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής, Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής ομάδας”, εκδόσεις Πόλις, Οκτώβριος 2012.


Περιεχόμενα:
1. Η «φάλαγγα» που έγινε κόμμα (Προλεγόμενα σε έναν εφιάλτη)
2. Οι πρώτοι νοσταλγοί (Οι νεοφασίστες της μεταπολίτευσης, 1975-1980)
3. Μεταξύ Χίτλερ και Παπαδόπουλου (Η Χρυσή Αυγή και η Νεολαία ΕΠΕΝ, 1981-1985)
4. Από το πεζοδρόμιο στις πλατείες (Η δράση και η προπαγάνδα του Λαϊκού Συνδέσμου, 1987-1997)
5. Το παράπονο του φαλαγγάρχη (Η δολοφονική επίθεση που εξιχνιάστηκε)
6. Η κατάμαυρη Γαλάζια Στρατιά (Η πρώτη μεταμφίεση)

Με τον "Μητρόπουλο" ή με τον "Φωτόπουλο";

(για τις σχέσεις της Θεωρίας με την Πολιτική)

Σε ένα πρόσφατο κείμενό μας (Με όπλο το «15ο Συνέδριο του ΚΚΕ» προχωράει η εσωτερική αντιπολίτευση του ΚΚΕ ), γράφαμε:

Είναι προφανές ότι η εσωτερική αντιπολίτευση του ΚΚΕ δεν θα έκανε υπερβάσεις στις γενικότερες ιδεολογικοπολιτικές συντεταγμένες του ΚΚΕ γι’ αυτό δεν περιμέναμε ότι θα αναζητούσε στον Α.Μπαντιού ή τον Σ. Ζιζεκ αναφορές για να κάνει κριτική στην ηγεσία του κόμματος. Η προσήλωση της στο «εξαρτησιακό μοντέλο» - αν και διαφωνούμε κάθετα - δεν θεωρούμε ότι είναι το σημείο το οποίο αποτελεί την «λυδία λίθο» για να κριθεί η πολιτική ορθότητα της «νέας σποράς». Εκείνο που μετράει στην πολιτική είναι οι συγκεκριμένες επιλογές που αφορούν στο «δια ταύτα» και τα πολιτικά αποτελέσματα που μπορούν να παράγουν. Η συγκεκριμένη «θεωρητική» τεκμηρίωση έχει αυτοαναφορικό χαρακτήρα αφού αφορά στο εσωτερικό του πολιτικού υποκειμένου και την διαπάλη που διεξάγεται εκεί και όχι στην κοινωνία. 

Αν αυτή λοιπόν αυτή η λαθεμένη θεωρητική επιλογή, ανοίγει τον δρόμο για ευρύτερες πολιτικές συμμαχίες για το ΚΚΕ και αλλαγή της γραμμής του στο εργατικό κίνημα, τότε λειτουργεί προς θετική κατεύθυνση στην συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία. Εξάλλου, όπως έχει δείξει η ιστορία, η ταξική πάλη και οι κοινωνικές αλλαγές δεν γίνονται με βάσει τους θεωρητικο-πολιτικούς σχεδιασμούς των κομματικών μηχανισμών της αριστεράς.

Όμως υπάρχει και το αντίστροφο φαινόμενο. Η επίκληση σωστών θεωρητικών θέσεων να χρησιμοποιείται ως στήριγμα για λαθεμένες πολιτικές επιλογές. Αυτό συμβαίνει συνήθως στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, η οποία επικαλείται συχνά γενικές θεωρητικές θέσεις για τον καπιταλισμό και το κίνημα για να τεκμηριώσει σεχταριστικές πρακτικές και διασπαστικές πολιτικές γραμμές στο μαζικό κίνημα. Όμως δεν συμβαίνει μόνο εκεί…

Άλλη μια σύνοδος, άλλο ένα Plan B...

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Του Γιάννη Μηλιού

Άλλη μια σύνοδος κορυφής ήρθε κι έφυγε, με το κλίμα για την ελληνική κυβέρνηση να γίνεται όλο και «καλύτερο», δηλαδή στην πραγματικότητα όλο και πιο ενθαρρυντικό για άμεση προώθηση της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης: ψήφιση των μέτρων που θα υποβαθμίσουν ακόμη περισσότερο το βιοτικό επίπεδο εργαζόμενων, άνεργων και συνταξιούχων και θα βαθύνουν την ύφεση (κάτι που αποτελεί στόχο κι όχι «ατύχημα» όπως παρουσιάζεται).

Το γενικόλογο κείμενο συμπερασμάτων υπενθυμίζει ότι τα σοβαρά ζητήματα που συζητούνται στις συνόδους αυτές παραμένουν κρυφά, δεν ανακοινώνονται στο κοινό, και αυτή η έλλειψη διαφάνειας αποτελεί συστατικό στοιχείο της αντιδημοκρατικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής των ευρωπαϊκών κέντρων εξουσίας (της ελληνικής κυβέρνησης συμπεριλαμβανομένης).

Τα κόκκινα κεράσια ξανάρχονται...

Ο Λένιν ρωτάει: «Λοιπόν, πως τα περνάτε στον καπιταλισμό;»

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

του Δη­μή­τρη Γκι­βί­ση

Το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Βο­η­μίας και Μο­ρα­βίας (KSÈM), το μο­να­δι­κό α­πό τα πρώην κομ­μου­νι­στι­κά κόμ­μα­τα του α­να­το­λι­κού μπλοκ που έ­χει α­κό­μα τη λέ­ξη «κομ­μου­νι­στι­κό» στον τίτ­λο του -πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι άλ­λα­ξε το πρό­γραμ­μά του για να ται­ριά­ζει με τους νό­μους που θε­σπί­στη­καν με­τά το 1989- εί­ναι ο με­γά­λος νι­κη­τής των πε­ρι­φε­ρεια­κών ε­κλο­γών στην Τσε­χία. Το KSÈM έ­φτα­σε στο 20,4%, που εί­ναι το με­γα­λύ­τε­ρο πο­σο­στό του α­πό την ε­πο­χή της βε­λού­δι­νης ε­πα­νά­στα­σης, και έ­τσι μα­ζί με τους σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες που πή­ραν 23,6% αλ­λά έ­χα­σαν 13 μο­νά­δες α­πό το 2008 κυ­ρίως λό­γω των σκαν­δά­λων δια­φθο­ράς, έ­χουν τις 11 α­πό τις 13 πε­ρι­φέ­ρειες. Να ση­μειω­θεί, ό­τι και στις πε­ρισ­σό­τε­ρες α­πό τις υ­πό­λοι­πες 14 πε­ρι­φέ­ρειες που γί­νο­νταν, χτες Σάβ­βα­το, o δεύ­τε­ρος γύ­ρος, οι υ­πο­ψή­φιοι του KSÈM προ­η­γού­νταν, με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό­τε­ρο πα­ρά­δειγ­μα αυ­τήν της Πρά­γας.

Η υποκρισία του ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ για την ενότητα της Αριστεράς

“Η υπόθεση της κοινής δράσης, της συνεργασίας και της συμπαράταξης όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς και πρώτα απ’ όλα του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΥΣΥΑ, δεν είναι μια υπόθεση απλών εκφωνήσεων και επικοινωνιακών τεχνασμάτων αλλά κεντρικής πολιτικής από την οποία εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό η ίδια η υπόθεση της δυνατότητας μιας αποτελεσματικής, αξιόπιστης και νικηφόρας προοδευτικής διεξόδου από την κρίση.”

(από το κείμενο που έθεσε το ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ στην ΚΠΕ του ΣΥΝασπισμού και δεν συγκέντρωσε την πλειοψηφία)

Εχουμε επισημάνει και άλλες φορές ότι τέτοια συνεργασία δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί, όχι επειδή δεν το επιθυμεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αλλά επειδή δεν είναι μέσα στους πολιτικούς σχεδιασμούς των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς. Με αυτή την έννοια η επίκλησή της έχει καθαρά προπαγανδιστικό χαρακτήρα. Όμως αν κάποιος πιστεύει σε αυτή την ανάγκη, θα πρέπει να προτείνει και μέτρα για να υπάρξουν οι υλικοί όροι αυτής της συνεργασίας. Το πιο κρίσιμο απ' αυτά είναι το ζήτημα της ΑΠΛΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ. Το ζήτημα αυτό αποτελεί πάγιο αίτημα της Αριστεράς και δεν μπορεί να μπαίνει στην άκρη μπροστά στην προοπτική να σχηματίσει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με το ισχύον καλπονοθευτικό σύστημα. Εντάξει, ας  δεχτούμε προσωρινα ότι η πλειοψηφία παρέλειψε να το βάλει στο προσχέδιο ( ελπίζουμε ότι στο τελικό κείμενο θα συμπεριληφθεί ), η μειοψηφία που ενδιαφέρεται για αυτή την ενότητα δεν θα έπρεπε να το είχε προτείνει, όχι μόνον για λόγους αρχής αλλά και γιατί αποτελεί ένα βασικό εργαλείο για την εφαρμογή της πολιτικής συνεργασιών που επιζητεί; Πρόκειται για άλλη μια “τυχαία παράλειψη” και από την πλειοψηφία αλλά και την μειοψηφία του ΣΥΝασπισμού; Δεν νομίζουμε....

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ: “Αριστεροί” στα λόγια, καραδεξιοί στις πολιτικές πρακτικές!

1- Βουλευτές του “Αριστερού Ρεύματος” αρνούνται να καταβάλουν το 20% της βουλευτικής τους αποζημίωσης για την συγκρότηση κοινωνικών δικτύων και κοινωνικής αλληλεγγύης με το αιτιολογικό ότι δεν συμφωνούν με τέτοιες πρακτικές. Την μόνη πρακτική αλληλεγγύης που φαίνεται πως έχουν στο μυαλό τους είναι η επιστροφή στην δραχμή!  Η αδιαφάνεια συνεχίζεται... Γιατί η κοινοβουλευτική ομάδα αποφεύγει να δώσει στην δημοσιότητα τον κατάλογο των βουλευτών που δεν εφαρμόζουν τις κομματικές αποφάσεις καθώς και να ενημερώσει για το τρόπο διάθεσης του ποσού που έχει συγκεντρωθεί;

2- Οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ τις οποίες ελέγχονται από το Αριστερό Ρεύμα έχουν κλειστές τις πόρτες και εγγράφουν νέα μέλη μόνον αφού περάσουν από face control και συμπεριφέρονται όπως οι μπράβοι έξω από τα νυχτερινά κέντρα. Και εδώ η αδιαφάνεια συνεχίζεται... Ενώ ο ΣΥΡΖΑ-ΕΚΜ οργανώνει ανοικτές συνελεύσεις σε δημόσιους χώρους, η Γραμματεία κρατάει ως επτασφράγιστο μυστικό τα αποτελέσματα της εκστρατείας για την εγγραφή νέων μελών!

3- Στην ιστοσελίδα της “iskra” προβάλλεται το άρθρο του ΣΤΑΘΗ “ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ, ΝΕΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ...”(αναδημοσίευση από το “enikos.gr”), στο οποίο αναδεικνύεται ως πρώτος εχθρός του κινήματος οι “κουκουλοφόροι και οι μπαχαλάκηδες” και οι  οι οποίοι σε αγαστή συνεργασία με την Αστυνομία διαλύουν τις διαδηλώσεις. Φαίνεται πως ο κ. ΣΤΑΘΗΣ ζει σε άλλη χώρα και δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι έχουμε μπει σε άλλη φάση. Ειρηνικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, όπως αυτές που γνωρίσαμε με το κίνημα της 25ης στην Πλατεία Συντάγματος εδώ και αρκετό καιρό το κράτος δεν επιτρέπει να επαναληφθούν. Σε όποιον συμμετέχει σε κινητοποιήσεις έχει γίνει αντιληπτό ότι το κράτος πλέον δεν έχει ανάγκη προφάσεων για να διαλύει μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις. Αυτό δεν το έχουν αντιληφθεί όπως φαίνεται και οι σ. της “ισκρας”, αλλιώς δεν θα αναδημοσίευαν αυτό το άρθρο...

Εγχειρήματα εργασιακής αυτοδιαχείρισης - Κολλεκτίβες εργασίας

Στη συζήτηση με θέμα "Εγχειρήματα εργασιακής αυτοδιαχείρισης - Κολλεκτίβες εργασίας" κατά την πρώτη ημέρα του 1ου εναλλακτικού φεστιβάλ αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας (19-20-21 Οκτώβρη στο Ελληνικό) πήραν μέρος οι: Μάκης Αναγνώστου (Σωματείο Εργαζομένων Βιομηχανικής Μεταλλευτικής), Σταύρος Σταυρίδης (καθηγητής ΕΜΠ), Γιώργος Παπανικολάου (P2P Foundation), Χρυσόστομος Γαλανός (Συνεργατικό Καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνος). Συντονισμός: εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ.

Όλη συζήτηση σε video εδώ: Εγχειρήματα εργασιακής αυτοδιαχείρισης - Κολλεκτίβες εργασίας

Γιατί τα καθεστωτικά ΜΜΕ προβάλλουν τον Α. Αλαβάνο;

(με αφορμή σχόλια που δημοσιεύτηκαν [εδώ])

Ο Α. Αλαβάνος είναι ένας οξυδερκής πολιτικός. Πριν δυο χρόνια, με την πρωτοβουλία για την ίδρυση του ΜΑΑ (Μέτωπο Αλληλεγγύης & Ανατροπής) οραματιζόταν αυτό ακριβώς που είναι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Η ομιλία του στο Σπόρτιγκ (όποιος θέλει μπορεί να την δει εδώ: Εικόνες από την εκδήλωση του "Μετώπου Αλληλεγγύης & Ανατροπής" στο ΣΠΟΡΤΙΓΚ) είχε γίνει τότε αντικείμενο κατηγοριών, ανάλογων με αυτών που δέχεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ από τους “άσπονδους” φίλους του και τους εχθρούς του: ότι θέλει να δημιουργήσει ένα πολιτικό υποκείμενο πολιτικά πιο πλατύ από τον ΣΥΡΙΖΑ και να κάνει ανοίγματα προς τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Εκείνη την εποχή που το ΜΑΑ γέμιζε το ΣΠΟΡΤΙΓΚ και άνοιγε νέα πολιτικά ζητήματα τα οποία εμπεριείχαν μια ανατρεπτική δυναμική για το πολιτικό σκηνικό, τα καθεστωτικά ΜΜΕ αγνοούσαν και το ΜΑΑ και τον Α. Αλαβάνο.

Η θέση του Α. Αλαβάνου είναι στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Οι απόψεις που πρεσβεύει εκφράζονται ήδη στο εσωτερικό του, και μάλιστα σε πιο «ακραίες» εκδοχές. Το κριτήριο για την αποδοχή ή την απόρριψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν βρίσκεται σε αυτές τις απόψεις, ούτε στο αν είναι ηγεμονικές ή στο πόσο ανταγωνιστικές είναι με κάποιες άλλες. Το κριτήριο είναι αν αυτές οι απόψεις είναι πράγματι ανταγωνιστικές με την θέση που κατέχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην ταξική πόλωση, όπως αυτή εκφράζεται στην πολιτική συγκυρία. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ βρέθηκε σήμερα να εκφράζει το ένα σκέλος αυτής της πόλωσης. Η έκβαση της ταξικής πάλης η οποία οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την θέση, δεν καθορίστηκε από την ηγεμονία κάποιων απόψεων στο εσωτερικό του που συγκροτούνται πάνω σε συγκεκριμένες “προγραμματικές θέσεις” με τις οποίες ο Α. Αλαβάνος εκφράζει τις διαφωνίες του. Κρίθηκε από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ λειτούργησε - με την πολυφωνία του αλλά και τις όποιες πολιτικές του αντιφάσεις - ως “ομπρέλα” της λαϊκής αγανάκτησης και ελπίδα προστασίας από την καταιγίδα των μνημονίων και της οικονομικής κρίσης. Η τύχη της χώρας θα κριθεί απ' ότι φαίνεται από την τύχη αυτής της ομπρέλας. Το πολιτικό διακύβευμα της συγκυρίας δεν είναι το ευρώ ή δραχμή, αλλά αν αυτή η ταξική πόλωση θα ανατρέψει το πολιτικό σύστημα με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην εξουσία. Αυτή η προοπτική τρομάζει τον ντόπιο και ευρωπαϊκό αστισμό. Το πείραμα κινδυνεύει να εκτραπεί: Οι φυσιολογικές “εργαστηριακές” συνθήκες κινδυνεύουν να ανατραπούν μετατρέποντας τους “παρατηρητές” σε μετόχους τους πειράματος. Σε συνθήκες τέτοιας οξυμένης πόλωσης, τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Όπως δεν υπήρξε και την εποχή του ΕΑΜ...

Τέλος εποχής για την ΑΡΑΣ - Σε ανασυγκρότηση η Συσπειρωσιακή Αριστερά

Αναδημοσίευση από την "αριστερη αντεπιθεση"

· Κείμενο αποχώρησης από την ΑΡ.Α.Σ.
· Ανασυγκρότηση του ριζοσπαστικού ρεύματος της συσπειρωσιακής Αριστεράς
· Σταθερές οι πολιτικές επιλογές και θέσεις για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ενότητα και κοινή δράση της Αριστεράς.

·Παραμένει ως στρατιγηκή επιλογή η συσπείρωση της ριζοσπαστικής αριστεράς

Με κείμενο αποχώρησης από την ΑΡΑΣ, που υπογράφτηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των μελών της, κλείνει η αυλαία του "δράματος" σε αυτό το χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, που ταλανίζονταν από παθογένεια, εσωστρέφια, ομαδοποιήσεις και διαλυτισμό. 

Η καταστολή του Κράτους στην σημερινή γενική απεργία

Στη σημερινή μεγάλη διαδήλωση αποκαλύφθηκε πλέον ότι η κυβέρνηση της εσωτερικής τρόικας βαδίζει βάσει γενικευμένου σχεδίου καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων. Σε προσχεδιασμένες επιθέσεις προσπάθησε να διαλύσει την μεγάλη πορεία πριν ολοκληρωθεί και συνέχισε μετά μετά το τέλος της να επιτίθεται στον κόσμο με δακρυγόνα σε απομακρυσμένα σημεία από την πλατεία Συντάγματος.

Άμεσοι συνεργοί της κυβερνητικής πολιτικής είναι τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα προσπαθούν να υποβαθμίσουν το θάνατο του 65χρονου άνεργου ναυτεργάτη στην σημερινή διαδήλωση. Μάλιστα κάποια απ’ αυτά ήδη έβγαλαν το πόρισμα τους ότι θάνατος του διαδηλωτή οφείλετε σε «παθολογικά αίτια», πριν καν υπάρχει κάποια επίσημη ανακοίνωση!...

Η χρεοκοπία της χώρας είναι αποτέλεσμα των “νόμων” της οικονομίας ή αποτελεί επιθετική πολιτική της αστικής τάξης;

Γιατί χρεοκόπησε 

πχ η Ελλάδα και όχι η Τσεχία;

Η Ιταλία και όχι η Μ.Βρεττανία; 

Αν δεν μείνουμε στο έδαφος του δογματισμού, η ιδιαίτερη αιτία της τόσο βαθιάς και αναπόφευκτης χρεοκοπίας αφορά την ενοποίηση και το νόμισμα.

(Χ. Κατσούλας Γιατί η ΕΕ και το ευρώ αποτελούν κομβικά πολιτικά ζητήματα )

Για να μην είμαστε λοιπόν «δογματικοί», θα πρέπει να μην προσπαθούμε να εφαρμόσουμε την «αλήθεια» της θεωρίας μας πάνω στην πραγματικότητα, αλλά να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε αυτή την «αλήθεια» μέσα από στις αντιφάσεις και τους ανταγωνισμούς που διαμορφώνουν αυτή την πραγματικότητα.

Μια προσεκτική ανάγνωση των συμβάντων που άνοιξε τον δρόμο για τα μνημόνια και την χρεοκοπία της χώρας, οδηγεί σε τελείως διαφορετικά συμπεράσματα απ’ αυτά που ισχυρίζεται ο Χ. Κατσούλας . Ο δρόμος άνοιξε με πρωτοβουλία της δικής μας αστικής τάξης μέσω συγκεκριμένων επιλογών κρατικής πολιτικής. Είναι γνωστό ότι οι οικονομικοί δείκτες «μαγειρεύονται» κατάλληλα ώστε να προσαρμόζονται στις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές. Αυτό το μαγείρεμα γίνεται απ’ όλα τα κράτη, ακόμη και από την ισχυρή Γερμανία. Όλοι γνωρίζουν – ακόμα και τα επιτελεία της ΕΕ – ότι ένα ανάλογο μαγείρεμα έγινε στην χώρα μας για την είσοδό της στην ΟΝΕ από την τότε κυβέρνηση Σημίτη. Τώρα το μαγείρεμα έγινε προς αντίθετη πολιτική κατεύθυνση. Το 2010 η Ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε παρουσιάσει - όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων - έλλειμμα 9.5% αντί για 12.5%. (Μια ματιά εδώ για πως γίνονται αυτά τα μαγειρέματα: ΒΟΜΒΑ : Το πραγματικό έλλειμμα του 2009 ήταν… 3,9% ένα από τα χαμηλότερα στην ΕΕ) Αυτή η «πρωτοβουλία» του ελληνικού κράτους άνοιξε τον δρόμο που μας έχει οδηγήσει εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Εδώ υπάρχουν δύο εκδοχές ερμηνείας των γεγονότων:

Ο ΣΥΡΙΖΑ να μοιράσει στους διαδηλωτές αντιασφυξιογόνες μάσκες στη γενική απεργία της Πέμπτης

Η γενικευμένη καταστολή που εφαρμόζει η τρόικα εσωτερικού απέναντι στο μαζικό κίνημα είναι φανερή σε όλους. Έχει πολιτική γραμμή να καταστείλει με την βία τις λαϊκές αντιδράσεις και να φοβίζει τον κόσμο για να μην εκδηλώσει την αγανάκτηση του με τους τρόπους που ο ίδιος επιλέγει.

Οι μαζικές συλλήψεις οι οποίες έγιναν το τελευταίο καιρό αλλά και η απροκάλυπτη επίθεση της αστυνομίας στα λαϊκά συλλαλητήρια δηλώνουν την σκλήρυνση της πολιτικής της κυβέρνησης και αποκαλύπτουν τους φόβους της απέναντι σε μια λαϊκή εξέγερση. Δεν πρόκειται πλέον να γίνονται “ειρηνικές” διαδηλώσεις. Η αστυνομία κάποια αφορμή βρίσκει, ή και χωρίς καμιά αφορμή,γεμίζει το χώρο με δακρυγόνα και διαλύει με βίαιο τρόπο κάθε μορφή εκδήλωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης.

Η ποινοποίηση λήψης στοιχειωδών μέτρων προστασίας από τους πολίτες απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις είναι φανερό που αποβλέπει. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταγγείλει αυτά τα μέτρα και ο αρκετός κόσμος πλέον στην πράξη τα έχει καταργήσει. Δεν αρκεί αυτό.

Έτσι απαντούν τα κινήματα!

(ένα σχόλιο με αφορμή το δημοσίευμα "Έτσι απαντούν τα κινήματα!")

Και ενώ η Αριστερά αυτοκαταναλώνεται σε εσωτερικές συζητήσεις για τα PLAN B’ και σε θεωρητικές αναζητήσεις περί «νεοναζισμού», ο αντιεξουσιαστικός χώρος βρίσκεται ένα βήμα πιο μπροστά με την πράξη του. Οι «μεγάλες ιδέες», όταν δεν μπορούν να μετασχηματιστούν σε πράξεις και να αλλάξουν τον κοινωνικό συσχετισμό, αποδεικνύουν την περιθωριοποίηση των φορέων τους. Η αυτοδιαχείριση, η κοινωνική αλληλεγγύη, ο εργατικός έλεγχος ενώ είναι αποδεκτές «στα λόγια» από ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς, δεν αποτελούν οργανικό στοιχείο της πολιτικής της πρακτικής. Ο κρατισμός της και οι διαχειριστική αντίληψη για την πολιτική εγκλωβίζει την Αριστερά (κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική) στα γρανάζια της αναζήτησης «πολιτικών σχεδίων» που συγκροτούνται ως κρατικές πολιτικές και όχι ως πολιτικές ανάπτυξης ενός μαζικού κινήματος αυτονομημένου από το κράτος και τον κοινοβουλευτισμό.

ο Γιάννης Δραγασάκης για το πρόγραμμα της Αριστεράς

ο Γιάννης Δραγασάκης για το πρόγραμμα της Αριστεράς:

Νέα «ΑΝΤΑΡΣΥΑ» από τον ΑΛΕΚΟ ΑΛΑΒΑΝΟ...

Αναδημοσίευση από το "www.matrix24.gr"

Του Γιώργου Μελιγγώνη

Επανεμφανίστηκε χθες ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Αλαβάνος, δίνοντας τροφή στα σενάρια που τον θέλουν να δημιουργεί έναν νέο πόλο «στα αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ, από κοινού με την εξωκοινοβουλευτική αριστερή δύναμη ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ο πρώην πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ επανήλθε στα δημόσια πράγματα με δήλωσή του στην ιστοσελίδα real.gr, όπου επανέλαβε την πάγια θέση του για αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ. Ο Αλέκος Αλαβάνος, μάλιστα, ζήτησε να υπάρξει «Σχέδιο Β», ώστε η Ελλάδα να είναι προετοιμασμένη για την έξοδο από το ευρώ.

«Στην Ευρώπη όλες οι χώρες, τα κόμματα, οι τράπεζες, οι μεγάλες επιχειρήσεις τους έχουν επεξεργασθεί το “Σχέδιο Β” για την περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Μόνο η Ελλάδα δεν έχει ένα τέτοιο σχέδιο. Αδιαφορούν και τα κόμματα της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Αν όμως η έξοδος από το ευρώ προκύψει αιφνιδιαστικά, με τον λαό σε πανικό, θα είναι μια νέα καταστροφή», σημείωσε χθες ο κ. Αλαβάνος, ο οποίος τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ της αποχώρησης της χώρας από την Ευρωζώνη, λέγοντας: «Αν γίνει οργανωμένα (σ.σ. Η έξοδος από το ευρώ), με την ενημέρωση και τη στήριξη του λαού μπορεί να αποτελέσει μια δυναμική απάντηση στη φτώχεια, την ανεργία, τη διάλυση».

Τα «λάθη» του ΚΚΕ

Αναδημοσίευση από το "Τ.Ε.ΣΥΡΙΖΑ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ"

Ενοχλήθηκε ο Μ. Μαΐλης για όσα έγραψαν ο Μ. Γλέζος και ο Σπ. Ασδραχάς προλογίζοντας την επανέκδοση από την "Αυγή" της μπροσούρας του Δ. Γλυνού "Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ" και θέλοντας να δικαιολογήσει τη σημερινή άρνηση του ΚΚΕ στις προτάσεις για τη δημιουργία ενός μετώπου, ανάλογου με το ΕΑΜ (ίσως και της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για κυβερνητική συνεργασία) επαναφέρει στο προσκήνιο με ένα κατεβατό του στο "Ριζοσπάστη" (7.10.12), τη θεωρία των λαθών της ηγεσίας του ΚΚΕ στον Λίβανο και στην Καζέρτα (πελώρια στρατηγικής σημασίας λάθη... που αφόπλισαν το κίνημα, όπως τα χαρακτηρίζει), όπου στον βωμό της εθνικής ενότητας, το ΚΚΕ θυσίασε τον επαναστατικό προσανατολισμό που έπρεπε να έχει, με αποτέλεσμα να χάσει την εξουσία. Όμως τον Δεκέμβρη 1944, τη Βάρκιζα και τον Εμφύλιο τα παρέρχεται, ίσως γιατί δεν τα θεωρεί "λάθος"!

Ωστόσο, αν ο Μ. Μαΐλης, συνέδεε αυτά τα γεγονότα μεταξύ τους (Λίβανος - Καζέρτα - Δεκέμβρης 1944 - Βάρκιζα - Εμφύλιος) και θυμόταν - γιατί το γνωρίζει - το πόσες φορές είπαν ή ομολόγησαν, πού, πότε και σε ποιους, οι τοτινοί ηγέτες του ΚΚΕ, ότι το κόμμα τους "εκτέλεσε στο ακέραιο το διεθνιστικό του καθήκον", ενεργώντας όπως ενήργησε, θα ήταν υποχρεωμένος σήμερα να μας πει ότι πράγματι η εξουσία χάθηκε τότε από "λάθη". Λάθη όμως, εντός εισαγωγικών, που έφτασαν μέχρι τη θυσία του επαναστατικού προσανατολισμού του χάριν του διεθνιστικού του καθήκοντος.

Για την επιστροφή στις μάζες

Αναδημοσίευση από το Red NoteBook

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Η ώρα των μεγάλων ταξικών αναμετρήσεων βρίσκεται ακόμη μπροστά μας, αλλά είναι και πολύ κοντά πλέον. Το «πακέτο» μέτρων που σύντομα θα εφαρμοστεί από την κυβέρνηση, είναι σκληρότερο από τα προηγούμενα, και είναι εύλογο να υποθέτουμε ότι θα αποτελέσει το έναυσμα για μια νέα φάση των κοινωνικών αγώνων, που θα μεταφέρουν αυτή τη φορά την ένταση της αναμέτρησης σε υψηλότερα επίπεδα.

Μπροστά σε μια τέτοια ιστορική συγκυρία, η Αριστερά δεν μπορεί να λειτουργεί μόνο ή κυρίως ως κοινοβουλευτική δύναμη. Η αναμέτρηση στην κεντρική πολιτική σκηνή, προφανώς είναι μεγάλης σημασίας, πλην όμως, ο πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων διαμορφώνεται σε μια σειρά κοινωνικών μετώπων. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να οργανωθεί σε μαζικό ταξικό κόμμα, σε αντιστοίχηση με την ταξική ψήφο που τον ανέδειξε σε μεγάλη κοινοβουλευτική δύναμη. Το παιχνίδι παίζεται εκεί που οι μάζες εργάζονται και ζουν. Εάν οι οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς θέλουν να αποκτήσουν οργανική σχέση με τις μάζες, θα πρέπει να είναι παρούσες στο πεδίο, εκεί που οι μάζες εργάζονται και εκεί που ζουν, εκεί δηλαδή που πραγματοποιείται η κοινωνική αναπαραγωγή: στη γειτονιά, στο σχολείο, στην οικογένεια, στη χρήση των δημόσιων χώρων κλπ. Και δεν αρκεί να είναι παρούσες, οι δυνάμεις της Αριστεράς, στο πεδίο των κοινωνικών αναμετρήσεων, αλλά πρέπει να αποκτήσουν και οργανικές σχέσεις με τις μάζες (με τους "από κάτω" όπως λένε τώρα οι νεότεροι).

"ΑΝΤΑΡΤΥΚΟ" στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ...

Πριν μερικές μέρες είχαμε αναφερθεί στο ζήτημα της συγκρότησης νέων συσπειρώσεων στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που επιλέγουν ως δημόσιο τρόπο έκφρασης το internet (Τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ: «αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν»).  Πρόσφατα έκανε την εμφάνισή του, το "ΑΝΤΑΡΤΥΚΟ". Στο εισαγωγικό κείμενο που προσδιορίζει την ταυτότητά του μεταξύ άλλων αναφέρει:

Είμαστε μέλη της Ανταρσύα. Ο στόχος μας είναι η πιο δημοκρατική και πιο αποτελεσματική λειτουργία της Ανταρσύα και σε αυτή την κατεύθυνση θα προσπαθήσουμε να ανοίξουμε το διάλογο, να πάρουμε πρωτοβουλίες και να συνδιαμορφώσουμε προτάσεις. Πιστεύουμε ότι είναι ασυμβίβαστο να λέμε ότι είμαστε αντίθετοι στη λογική της ανάθεσης, αλλά να την εφαρμόζουμε στο εσωτερικό μας, και γι’αυτό διεκδικούμε μεγαλύτερη σύνδεση της βάσης με τις κεντρικές αποφάσεις. Δεν εναντιωνόμαστε στις οργανώσεις που συμμετέχουν στην Ανταρσύα, ωστόσο κινούμαστε στη λογική της υπέρβασής τους, στη λογική μιας ενιαίας Ανταρσύα όπου οι αποφάσεις θα είναι στα χέρια της βάσης. Η οργάνωσή μας θέλουμε να είναι πρωτίστως η Ανταρσύα και θεωρούμε ότι πρέπει όλοι μαζί, συντροφικά, να αναζητήσουμε τρόπους βαθύτερης ενότητας και ουσιαστικότερης λειτουργίας και συμπόρευσης.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το ΑΝΤΑΡΣΥΑ Wiki για δημόσια διαβούλευση μέσω του internet για το οργανωτικό ζήτημα και το "πρόγραμμα", δύο μήνες πριν τη 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υπενθυμίζουμε πως ανάλογη πρωτοβουλία είχε πάρει και στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ 3 χρόνια πριν η "ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ" για την 3η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο παραμένει ακόμα αναρτημένο στο διαδίκτυο, εδώ:

Συλλογική προσπάθεια συν-διαμόρφωσης νέου 'Κανονισμού Εσωτερικής Λειτουργίας' του ΣΥΡΙΖΑ για την Οργανωτική Συνδιάσκεψη του Νοέμβρη.

Ε, ό­χι και «φα­σι­στι­κή», η Χρυ­σή Αυ­γή

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

Του Δη­μή­τρη Ψαρ­ρά

Υπάρ­χει έ­να α­πό­σπα­σμα α­πό την Ιστο­ρία του Φα­σι­σμού του Στάν­λεϊ Πέιν, στο ο­ποίο συ­νη­θί­ζει να πα­ρα­πέ­μπει ο Μι­χα­λο­λιά­κος. Εί­ναι οι πρώ­τες γραμ­μές τής κλα­σι­κής αυ­τής με­λέ­της. «Στα τέ­λη του ει­κο­στού αιώ­να», γρά­φει ο Πέιν και α­ντι­γρά­φει ο Μι­χα­λο­λιά­κος, «ο ό­ρος φα­σι­σμός πα­ρα­μέ­νει ί­σως ο πιο α­σα­φής α­πό τους ση­μα­ντι­κούς πο­λι­τι­κούς ό­ρους. Αυ­τό ί­σως πη­γά­ζει α­πό το γε­γο­νός ό­τι η λέ­ξη κα­θε­αυ­τή δεν πε­ριέ­χει μια σα­φή πο­λι­τι­κή α­να­φο­ρά (α­κό­μα και α­φη­ρη­μέ­νη), ό­πως συμ­βαί­νει με τη δη­μο­κρα­τία, το φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό, το σο­σια­λι­σμό και τον κο­μου­νι­σμό. […] Η λέ­ξη φα­σί­στας εί­ναι μια α­πό τις πιο πο­λυ­χρη­σι­μο­ποιη­μέ­νες υ­πο­τι­μη­τι­κές πο­λι­τι­κές εκ­φρά­σεις, και συ­νή­θως υ­πο­δη­λώ­νει «τον βίαιο«, «τον κτη­νώ­δη«, «τον κα­τα­πιε­στι­κό« ή «τον δι­κτα­το­ρι­κό«. Αν ό­μως φα­σι­σμός δεν ση­μαί­νει τί­πο­τα πε­ρισ­σό­τε­ρο α­π’ αυ­τό, τό­τε τα κομ­μου­νι­στι­κά κα­θε­στώ­τα, για πα­ρά­δειγ­μα, θα έ­πρε­πε πι­θα­νόν να ε­νταχ­θούν στην κα­τη­γο­ρία των πιο φα­σι­στι­κών κα­θε­στώ­των, α­πο­στε­ρώ­ντας έ­τσι τη λέ­ξη α­πό κά­θε χρή­σι­μο προσ­διο­ρι­σμό».¹

Τε­λευ­ταία φο­ρά που φρό­ντι­σε να μας θυ­μί­σει το α­πό­σπα­σμα αυ­τό ο Μι­χα­λο­λιά­κος ή­ταν στο κύ­ριο άρ­θρο της ε­φη­με­ρί­δας του πριν α­πό δε­κα­πέ­ντε μέ­ρες.² Ο πρω­το­σέ­λι­δος τίτ­λος του ί­διου φύλ­λου ή­ταν «Εκτός Νό­μου την Χρυ­σή Αυ­γή θέ­λει η χού­ντα του Μνη­μο­νίου». Θα προ­σπα­θή­σω να ε­ξη­γή­σω πώς συν­δέ­ο­νται αυ­τές οι δύο δη­μό­σιες το­πο­θε­τή­σεις του Φί­ρερ της ορ­γά­νω­σης και με ποιο τρό­πο μας δί­νουν α­πά­ντη­ση στο ε­ρώ­τη­μα «Ποιοι και πώς να στα­μα­τή­σου­με τους νε­ο­να­ζί».³

Φα­σί­στες ή να­ζι­στές

Ο Μι­χα­λο­λιά­κος, δη­λα­δή ο Πέιν, έ­χει δί­κιο. Αυ­τά εί­ναι τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της χρή­σης του ό­ρου και αυ­τός εί­ναι ο πρώ­τος λό­γος που ο χα­ρα­κτη­ρι­σμός «φα­σί­στες» για τη Χρυ­σή Αυ­γή δεν εί­ναι αρ­κε­τός. Μπο­ρεί να δια­μαρ­τυ­ρή­θη­καν έ­ντο­να την προ­η­γού­με­νη Πα­ρα­σκευή στη βου­λή οι Χρυ­σαυ­γί­τες που α­πο­κά­λε­σε φα­σι­στι­κή την ορ­γά­νω­σή τους ο Θα­νά­σης Πα­φί­λης του ΚΚΕ, αλ­λά η δια­μαρ­τυ­ρία αυ­τή ή­ταν α­πλά μια α­κό­μα α­φορ­μή για φα­σα­ρία μέ­σα στην αί­θου­σα της βου­λής.

Τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ: «αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν»

Μια απάντηση από τον τροτσκιστικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ στο εγχείρημα της "ισκρα" αποτελεί η  νέα ιστοσελίδα «Rproject» που κινείται πολιτικά στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και έκανε πρόσφατα την εμφάνισή της. Στο εισαγωγικό κείμενο με θέμα "Ταυτότητα - Επικοινωνία" μεταξύ άλλων γράφει:

Το «Rproject» φιλοδοξεί να συμβάλει στη συγκρότηση της αναγκαίας αριστερής, ριζοσπαστικής γραμμής και φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ και στην ευρύτερη δυνατή συσπείρωση οργανωμένων δυνάμεων, τάσεων, αλλά και μεμονωμένων συντρόφων/σών που συμμερίζονται αυτή την αναγκαιότητα. 

Επιθυμεί να συμβάλει στην οργάνωση της δράσης ενάντια στα μνημόνια και τις δεξιές αντιλαϊκές πολιτικές, στην πάλη ενάντια στον εθνικισμό, το φασισμό και το ρατσισμό, στην αντίσταση στην ιμπεριαλιστική επιβολή και τον πόλεμο απ’ όπου κι αν προέρχονται, στη δημιουργία ενός δικτύου ενημέρωσης και ανταλλαγής απόψεων και εμπειριών, στην ενίσχυση της συλλογικότητας στη δράση, αλλά και στη συζήτηση για όλα τα κρίσιμα ζητήματα του κινήματος, της πολιτικής, των ιδεών…
…για την ενότητα στη δράση της Αριστεράς, για μια Αριστερά διεθνιστική και αντιιμπεριαλιστική, για τη νίκη του κόσμου της εργασίας και της λαϊκής πλειοψηφίας σε Ελλάδα και Ευρώπη, για την αντικαπιταλιστική ανατροπή και τη σοσιαλιστική προοπτική!

Δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο ανάλογο εγχείρημα που αποβλέπει στην προβολή μιας ιδιαίτερης πολιτικής άποψης. Αυτό το φαινόμενο δεν παρουσιάζεται μόνον στα ηλεκτρονικά μέσα αλλά και στα έντυπα και υποδαυλίζεται από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σήμερα ΚΑΝΕΝΑ δικό του ενημερωτικό μέσο. Τα κυρίαρχα ενημερωτικά μέσα του ΣΥΡΙΖΑ (ΑΥΓΗ και 105.5) είναι ιδιοκτησία του ΣΥΝασπισμού και εκφράζουν την δική του πολιτική γραμμή.

Δ υστυχώς όλες αυτές τις προσπάθειες προσπαθούν να καλύψουν ταυτόχρονα δυο διαφορετικές ανάγκες: την προβολή συγκεκριμένων πολιτικών θέσεων και απόψεων και την ενημέρωση. Πρακτικά η ανάγκη της ενημέρωσης υποβιβάζεται γιατί λειτουργεί ως συμπληρωματικό στοιχείο προπαγάνδας που έρχεται να επιβεβαιώσει συγκεκριμένη πολιτική γραμμή...

Aνθρώπινη ασπίδα...

Η αφλογιστία μπροστά στην επέλαση των βαρβάρων...

Αναδημοσίευση από την"δράση"

Εδώ και δυο χρόνια τα έχουμε δοκιμάσει σχεδόν όλα: απεργίες, καταλήψεις, συγκρούσεις, πλατείες... ακόμη και τις εκλογές. Ζήσαμε στιγμές αγωνιστικής κορύφωσης και ευφορίας, στιγμές ανεπανάληπτες, αλληλεγγύης και συνδημιουργίας, ζήσαμε και στιγμές ταπεινωτικής ήττας, αμηχανίας και αδυναμίας. Ήμασταν έτοιμοι να πιαστούμε, σαν τους ναυαγισμένους, από την πρώτη αυταπάτη που θα βρισκόταν δίπλα μας, όπως οι εκλογές, αλλά και να πιστέψουμε πως έτσι με μια «καλή ζαριά», με μια κινητοποίηση εκατομμυρίων για μια μέρα ή με μια «γερή» σύγκρουση, τα πάντα θα μπορούσαν να αλλάξουν. Συζητήσαμε πολύ, όπως δεν το έχουμε κάνει ποτέ στο παρελθόν, σε πλατείες και σε συνελεύσεις χωρίς προαπαιτούμενα, και σκιαγραφήσαμε αρκετές φορές την αλλαγή που ονειρευόμαστε, έξω από κομματικές και ιδεολογικές προδιαγραφές, αλλά δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε τους δικούς μας ανεξάρτητους φορείς αυτής της αλλαγής. Σα να ζητάγαμε πάλι από άλλους να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα» για εμάς...

Κι ενώ οι πλατείες έθεσαν το θέμα της άμεσης δημοκρατίας, της αυτοοργάνωσης και της αυτοδιεύθυνσης της κοινωνίας, άρκεσε και πάλι μια εκλογική αναμέτρηση για να τα παγώσει όλα, να στείλει πολλούς στους γνώριμους συνηθισμένους ρόλους του κομματικού ψηφοσυλλέκτη ή του κομματικού ψηφοκαταναλωτή... Κι ενώ οι απεργίες ξεπερνούσαν αυτούς που αναγκάζονταν να τις κηρύξουν, τις ποικιλώνυμες κρατικές-κομματικές συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, περιμέναμε ξανά και ξανά από αυτούς να πάρουν την πρωτοβουλία για άλλη μια προδιαγεγραμμένη παρέλαση-πορεία... Κι ενώ τα αυτόνομα εγχειρήματα της αλληλέγγυας-συνεργατικής οικονομίας και των ελεύθερων αυτοδιαχειριζόμενων κοινωνικών χώρων πολλαπλασιάζονταν και συγκροτούσαν έναν «άλλο υπαρκτό κόσμο», οι ιδεολογικές αγκυλώσεις και η συνήθεια της εξάρτησης από το κράτος και από το κεφάλαιο τα πολεμούσαν ως δήθεν «νησίδες» που εξωραΐζουν τον καπιταλισμό...

η τελευταία σοβιετική δημοκρατία...

(προϊόν συνεργασίας με τον Πάσχοντα Μανδραβέλη)

Του Γιώργου Πρασσά

1- Πως χτυπιέται η επιχειρηματικότητα στη χώρα : "εργαζόμενοι" απαιτούν να πληρώνουν o σκάι, τα καζίνο και οι επιχειρήσεις χαράτσι - αν είναι δυνατόν;

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ: Οι πλούσιοι δεν πληρώνουν το χαράτσι

2- Άδικες φυλακίσεις καινοτόμων (στην απλήρωτη εργασία και τα φέσια) επιχειρηματιών :

Ο Ανδρουλιδάκης καταδικάστηκε σε 5 χρόνια κάθειρξη αλλά δεν έκανε φυλακή!

ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΕ Ο ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ

3- Οι επιχειρηματίες εξαναγκάζονται να κλείνονται στο hilton για να πιουν έναν καφέ με τους φίλους τους :

Επικριτικοί οι επιχειρηματίες στη Μέρκελ για τους χειρισμούς της τρόικας - Ζήτησαν ρευστότητα και ο ΣΕΒ όχι περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού

(υποσημείωση : η επενδυτική εταιρεία του λονδίνου με το αρχαιο-ελ-ληνικό όνομα :

Ο κουμπάρος του Τζορτζ Σόρος με τις υψηλές διασυνδέσεις

Ο Ευθύμιος Βιδάλης διαπραγματευτής για τα μεγάλα έργα

λιγότερα εδώ:http://www.zeuscapitalpartners.com/web/team.htm )

4- Εν ισχύ ακόμη οι νόμοι της περιόδου που υπήρχε ο υπαρκτός σοσιαλισμός :

«Η απόφασις περί απαγορεύσεως δημοσίας συναθροίσεως» Το χθες και το σήμερα

ΥΓ.  Ισχυροποιήθηκε το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού μας :

Βρέθηκε Νέα εικόνα της Παναγίας

(κύκνειο άσμα του indytrolls...)

Κυβερνητικές ιστοσελίδες μπλόκαραν οι "anonymous"

Πολλές ελληνικές κυβερνητικές ιστοσελίδες δέχτηκαν επίθεση τη νύχτα από τους Anonymous, την οργάνωση των πειρατών του κυβερνοχώρου, μόλις μία ημέρα πριν από την επίσκεψη της γερμανίδας Καγκελαρίου, Άνγκελα Μέρκελ στη χώρα μας.

Οι περισσότερες ιστοσελίδες (του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, της Αστυνομίας, του υπουργείου Δικαιοσύνης, του υπουργείου Εξωτερικών) για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν ήταν δυνατό να ανοίξουν. «Η σελίδα δεν μπορεί να εμφανιστεί», αναγραφόταν σε σχετικό μήνυμα.

Οι Anonymous ανάρτησαν στην ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, Twitter, μηνύματα μέσω των οποίων αναλάμβαναν την ευθύνη για τις κυβερνοεπιθέσεις.

Επίσης, η οργάνωση, σε βίντεο το οποίο ανάρτησε στο YouTube, ασκεί κριτική στην τεράστια επιχείρηση και τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που έχουν ληφθεί προκειμένου να περιοριστούν οι διαδηλώσεις κατά της Μέρκελ.

Ποιές μεγάλες επιχειρήσεις δεν πλήρωσαν στη ΔΕΗ τέλος ακινήτων

Αναδημοσίευση από το left.gr

Στη δημοσιότητα έδωσε η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, τη Δευτέρα το απόγευμα, λίστα επιχειρήσεων που έτυχαν ειδικής μεταχείρισης από την επιχείρηση.

Δείτε τις περιπτώσεις που έδωσε στη δημοσιότητα η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, καταγγέλλοντας τον εμπαιγμό των Ελλήνων πολιτών που κλήθηκαν να καταβάλουν το δυσβάσταχτο χαράτσι, ενώ την ίδια στιγμή μεγάλες επιχειρήσεις είτε πλήρωσαν μειωμένο τέλος ακινήτων, ακόμη και σε ποσοστό 60%, είτε εξαιρέθηκαν του σχετικού μέτρου.

Σε άλλες περιπτώσεις δε, επιχειρήσεις εμφανίζουν μειωμένο αριθμό του εμβαδού, αποκομίζοντας κέρδη εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ!

Ενδεικτική είναι η περίπτωση τεσσάρων κτιρίων του επιχειρηματία κ. Μπάμπη Βωβού, επί της λεωφόρου Κηφισίας. Στην πρώτη παροχή, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, τα τ.μ από 15.578 έγιναν 9.985 και ο επιχειρηματίας γλίτωνε 196.585 ευρώ χαράτσι. Στη δεύτερη παροχή τα τ.μ από 33.705 έγιναν 19.981 και ο επιχειρηματίας γλίτωσε 446.626 χαράτσι. Στην τρίτη παροχή τα τετραγωνικά από 20.956 έγιναν 9.728 και ο επιχειρηματίας γλίτωσε 310.364 ευρώ. Στην τέταρτη παροχή τα τετραγωνικά από 22.173 έγιναν 12.844 και ο επιχειρηματίας γλίτωσε 296.891 ευρώ.

Σύμφωνα με τον κ. Φωτόπουλο, με τη διαδικασία αυτή ο κ. Βωβός πλήρωσε 1.250.466 ευρώ λιγότερα για το τέλος.

Η εξέγερση και η Αριστερά... (II)

(με το ίδιο θέμα είχαμε ασχοληθεί εδώ: Η εξέγερση και η Αριστερά...)

Η ανατροπή αυτής της πολιτικής μόνον με εξέγερση του λαού μπορεί να ανατραπεί και να βγει η χώρα από τον “γύψο” των μνημονίων. Σήμερα αυτή η εξέγερση δεν μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά του κινήματος της 25ης Μάη. Το κράτος απαντάει με γενικευμένη καταστολή και κτυπάει οποιαδήποτε μαζική λαϊκή διαμαρτυρία. Το κίνημα θα πρέπει να είναι προετοιμασμένο να απαντήσει σε αυτή την καταστολή... 

Οι θιασώτες του κοινοβουλευτικού δρόμου στέκονται ανταγωνιστικά μπροστά στην προοπτική μιας λαϊκής εξέγερσης, γιατί δεν εντάσσεται στα πολιτικά τους σχέδια. Θα μας πουν ότι το “Πολυτεχνείο” δεν έφερε την πτώση της χούντας του Παπαδόπουλου, αλλά μια άλλη χούντα πιο σκληρή, την χούντα του Ιωαννίδη. Το ΚΚΕ είχε χαρακτηρίσει τότε το “Πολυτεχνείο”ως προβοκάτσια, και ο Λ. Κύρκος θεωρούσε ότι ήταν αρνητική εξέλιξη γιατί ανέτρεψε την φιλελευθεροποίηση του Μαρκεζίνη. Θα τους απαντήσουμε ότι χωρίς το “Πολυτεχνείο” η μεταπολίτευση θα είχε άλλο “χρώμα”...

Επέμβαση των ΜΑΤ στη κατάληψη της ΓΕΝΟΠ -18 προσαγωγές

Μετά από επέμβαση των ΜΑΤ λίγο πριν τις 23:00 η αστυνομία προχώρησε σε 18 προσαγωγές συνδικαλιστών μεταξύ των οποίων και ο Φωτόπουλος. Οι προσαχθέντες οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ και η κατάληψη έληξε.

Το κτίριο Πληροφοριακών Συστημάτων της ΔΕΗ, στην οδό Μεσογείων 190-194 κατέλαβε απόψε η ΓΕΝΟΠ. Ο λόγος της κίνησης αυτής είναι σύμφωνα με τον πρόεδρός της Ν. Φωτόπουλος ήταν η αναζήτηση στοιχείων σχετικά με το τέλος ακινήτων που εισπράττεται μέσω των λογαριασμών ρεύματος. Τα στοιχεία αυτή όπως τονίζει ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ "συνιστούν σκάνδαλο απέναντι στο φτωχό λαό" και αποτελούν στοιχεία που θα αποδείξουν ότι "πληρώνουν μόνο τα κορόιδα".

Η ανακοίνωση της ΓΕΝΟΠ:

«Κύριοι του συστήματος
• Που ενώ εσείς είστε, που παρανομείτε ασύστολα.
• Που ενώ εσείς είστε, που στήσατε τα σκάνδαλα του χρηματιστηρίου της siemens, του Βατοπεδιου, των δομημένων ομόλογων, των Ολυμπιακών αγώνων.
• Που ενώ εσείς είστε, που με τις αποφάσεις σας σπέρνετε τη φτώχεια και την δυστυχία, φέρνοντας εκατομμύρια συνάνθρωπους μας στην απόγνωση.
• Που ενώ εσείς είστε, που ανέχεστε την μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.
• Που ενώ εσείς είστε, που δεν σας καίγεται καρφί αν χιλιάδες εργαζόμενοι είναι άνεργοι ή επί μήνες απλήρωτοι.

Κάποτε η αριστερά πρέπει να παραδέχεται δημόσια τα λάθη της

(απόσπασμα την ομιλία του Α. Τσίπρα στο "Φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ")

Φαίνεται πως η επιλογή να γίνει το "Φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ" στο Γουδή ήταν λάθος επιλογή αφού αποδείχτηκε πως ο χώρος ήταν μικρός, για τον κόσμο που πηγαίνει εκεί!

Λάθος έκανε και η κυριακάτικη ΑΥΓΗ που υποτιμά τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Αν και επαίρεται στο σημερινό της φύλλο για την αύξηση της κυκλοφορίας του προηγούμενου που πλησίασε τις 10.000, δεν προέβλεψε την μεγάλη προσέλευση του κόσμου στο φεστιβάλ και εξαντλήθηκαν τα σημερινά της φύλλα πολύ νωρίς από το πάγκο της...

Στην σημερινή “εποχή” δημοσιεύεται ένα κείμενο του “δικηγόρου του διαβόλου” με τον χαρακτηριστικό τίτλο “ Κάποτε η αριστερά πρέπει να παραδέχεται δημόσια τα λάθη της” το οποίο και αναδημοσιεύουμε παρακάτω. Όμως και ο “δικηγόρος” ανάμεσα σε διάφορα σωστά θέματα που αναδεικνύει κάνει και αυτός κάποιο μικρό λαθάκι και γίνεται “ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ' αλεύρι”. Αν και σωστά κριτικάρει τον τρόπο της προβολής του Α. Τσίπρα από την “εποχή”, προβάλει την “Γραμματεία” του ΣΥΡΙΖΑ ως όργανο που έχει “δημοκρατική νομιμοποίηση”. Η “Γραμματεία” αποτελεί ένα χώρο συναλλαγής και μικροπολιτικής ανάμεσα στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι ένα εκλεγμένο όργανο.

Αν λοιπόν υπάρχει μια διαφωνία ανάμεστα στον Α. Τσίπρα και την “Γραμματεία”, αυτό που μετράει τελικά είναι η ουσία αυτής της διαφωνίας. Το αν η Γραμματεία κατά πλειοψηφία ή ακόμα και ομοφωνία έχει διαμορφώσει αυτή την άποψη, είναι ένα επιχείρημα χρήσιμο μόνο για εσωτερική κατανάλωση των συνστωσών του, και δεν έχει καμία αξία για τον κόσμο που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο κόσμος, όσο δεν υπάρχει δημοκρατική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, έχει γραμμέμη την “Γραμματεία” στα παλιά του τα παπούτσια...

Τον ξέρουμε τον δρόμο σύντροφε Σκουρλέτη!

Αναδημοσίευση από το "antapocrisis"

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Ο σύντροφος εκπρόσωπος πρωί πρωί αιφνιδίασε αρνητικά. Σε εμφάνισή του στο Mega υποστηρίζει ευθέως ότι κάτι βρώμικο υπήρχε στην εισβολή των εργαζόμενων στο Πεντάγωνο:

“Πολύ εύκολα δεν μπήκανε χτες; Δεν ήταν λίγο περίεργη αυτή η υπόθεση; Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, είναι παρατεταγμένα τα ΜΑΤ, τα οποία έχουμε δει πως λειτουργούνε εδώ και δύο χρόνια, απέναντι στους εργαζόμενους, απέναντι σε νεολαίους που πάνε να πιούνε την μπύρα τους στα Εξάρχεια. Χτες λοιπόν κατά έναν περίεργο τρόπο αυτά όλα εξαφανιστήκανε”.

Ο Οικονομέας μάλλον έκπληκτος ρωτάει: “Καλά τι εννοείτε τώρα, ότι τους κάνανε πλάτες να μπούνε μέσα”;

Η απάντηση είναι όλα τα λεφτά:

“Αυτό δεν το ξέρω, βάζω ένα ερωτηματικό. Θέλετε να το ψάξουμε όλοι μαζί; ...Υπαινίσσομαι ότι πρέπει να ψάξουμε γιατί ήταν τόσο χαλαρή, η πολύ σκληρή σε άλλες περιπτώσεις στάση της Αστυνομίας”.

Ο Καμπουράκης επεμβαίνει: “Όταν χτυπάει η Αστυνομία καταγγέλλετε καταστολή και όταν δεν χτυπάει καταγγέλλετε σχέδιο”;

Και χα χα χα τα γέλια στο στούντιο.