Μυαλό δεν έχουν στην Κουμουνδούρου; Ή, μήπως, έτσι σκοπεύουν να κυβερνήσουν...

Αναδημοσίευση από την “εφημερίδα των συντακτών”

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως οι ηχολήπτες της ΕΤΕΡ έχουν δίκιο να διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους, δεν το συζητάμε καν. Πολύ περισσότερο όταν τα ζητούν από τον «105.5 Στο Κόκκινο», ένα ραδιόφωνο της Αριστεράς που πρέπει να είναι, αλλά και να φαίνεται, τίμιο.

Για την απεργία των τεχνικών στον «105.5 Στο Κόκκινο», ο λόγος. Η απεργία προκηρύχθηκε την Τετάρτη αλλά τελικά ανεστάλη την Κυριακή το βράδυ αφού η ΕΤΕΡ (το συνδικαλιστικό τους όργανο) έλαβε διαβεβαιώσει πως θα εξοφληθούν τα χρωστούμενα των δύο μηνών. Είχαν προλάβει βέβαια να πληρωθούν τον Αύγουστο, έμενε μόνο ο Σεπτέμβρη. Να σημειώσουμε πως όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στον σταθμό είναι απλήρωτοι, μόνο οι τεχνικοί (λόγω ισχυρού και δυναμικού σωματείου) πήραν ό,τι πήραν αφού, πρώτα, «απείλησαν» με απεργία.

Την απεργία αυτή θεώρησε ο Κώστας Αρβανίτης εκβιαστική κίνηση. «Εκβιασμό δεν το λες. Αλλά το λες, ρε παιδί μου! Πώς να το πω...» είπε το πρωί στην εκπομπή του, τη «Φυλή των Φίλων». Ατυχής η έκφραση, ούτε συζήτηση. Δεν το λες και μάλιστα on air. Άρπαξε την ευκαιρία η ΕΤΕΡ: «Είναι η απεργία εκβιασμός; Είναι κάθε απεργία εκβιασμός; Είναι μερικές απεργίες εκβιασμός και ποιες είναι αυτές;».

Βαρουφάκης, ποιός Βαρουφάκης;

Ο Π. Σκουρλέτης θα αναρωτηθεί και πάλι: "Βαρουφάκης, ποιός Βαρουφάκης;" μετά την χθεσινή κριτική του Γ. Βαρουφάκη προς την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ;

Το χαρούμενο και λυπηρό στρίμωγμα της Aριστεράς

...Ο ανεξέλικτος μικροαστός, χωρίς εγερτικό σθένος, χωρίς καμιά πολιτική ποιότητα, παραγγέλνει από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό που του λείπει. Ασφάλεια και φράγκα. Ανασυγκροτεί μια συντηρητική νοοτροπία, μια υπερδεξιά πλαστικότητα. Όχι την καιροσκοπική που ξέρουμε, ούτε αυτή που διακρίναμε πίσω από τις επιστρώσεις του νεόπλουτου τυχοδιωκτισμού. Αλλά μια πιο μίζερη και καταθλιπτική πολιτική «ευλυγισία», εξίσου δουλική και στασιμοποιητική με τις παραδοσιακές.

Έτσι βέβαια γράφεται η ιστορία. Αυτά τα άθλια υπήρξαν τα υλικά της. Ο Μαρξ θεμελίωσε την ανάγκη ως μοχλό της (το πήρε κι ο ΣΥΡΙΖΑ και το πιπιλίζει). Ποια όμως ανάγκη; Γιατί δεν υπάρχουν ανάγκες εκτός ιστορίας, αλλά η κάθε περίοδος συγκροτεί τις δικές της ιεραρχήσεις. Ολόκληρο το δικό μας οικοδόμημα βασίζεται σε ψευδοανάγκες, σε πολιτισμικές επιστρώσεις, όπου ο μικροαστός νομίζει, θεωρεί, παρανοεί. Ως γνωστόν ανάγκη γι' αυτόν υπήρξε η κοινωνική εγγραφή μέσα απ' την καταναλωτική επέκταση, τη μεγέθυνση...

Απόσπασμα από το κείμενο του Δημήτρη Σεβαστάκη στην "αυγή": 

Το χαρούμενο και λυπηρό στρίμωγμα της Aριστεράς

ΔΗΜ.ΑΡ. και ΣΥΡΙΖΑ συγκλίνουν προγραμματικά!

4 χρόνια πριν:

Κουβέλης-Παπαδημούλης:
υπέρ Τσίπρα, κατά συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ
(για να θυμούνται οι παλιοί και
να μαθαίνουν οι νέοι...)

Μην πέφτετε από τα σύννεφα. Αν δεν μπορείτε να φανταστείτε  πως ένα κόμμα που συμμετείχε σε  μνημονιακή κυβέρνηση, μπορεί να συγκλίνει προγραμματικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, διαβάστε το άρθρο που δημοσιεύεται στην "αυγή":

 ΔΗΜ.ΑΡ. και ΣΥΡΙΖΑ συγκλίνουν προγραμματικά

Όπως είχαμε γράψει (μια απάντηση στον Ευκλείδη Τσακαλώτο):

Οι πραγματικές διαφορές ως προς την εκάστοτε κυρίαρχη “πολιτική γραμμή” του ΣΥΝασπισμού, δεν συγκροτούσαν διαφωνίες πάνω στην “στρατηγική” αλλά την “ταχτική”. Γιαυτό εξάλλου σήμερα η ηγεσία του ΣΥΝασπισμού (της ριζοσπαστικής Αριστεράς) έχει ανοικτές τις αγκάλες της, έτοιμη να υποδεχτεί τον Φώτη Κουβέλη, ως τον “άσωτο υιό” στο πατρικό του σπίτι...

 

«Λαπαβίτσας; Ποιος Λαπαβίτσας;»: Κι όμως, δεν φταίει ο Σκουρλέτης

  Ο Π. Σκουρλέτης  απευθυνόμενος σε δημοσιογράφο του MEGA, ο οποίος του έκανε ερώτηση σχετικά με την κριτική στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά από τον κ. Λαπαβίτσα είπε δεικτικά: «Συγγνώμη, δικοί μας άνθρωποι, νόμιζα ότι λέτε για στελέχη… Ο κ. Λαπαβίτσας είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει ασκήσει δριμύτατη κριτική στο πρόγραμμά μας και σε ό,τι έχουμε πει. Διαφωνεί με όλη την ανάλυση που κάνουμε στο ζήτημα της κρίσης. Γιατί επικαλείστε.. Ακούω και από τα ρεπορτάζ.. μα ο κ. Λαπαβίτσας… Μα ο κ. Λαπαβίτσας είχε υποστηρίξει τον κ. Αλαβάνο, ήταν από εκείνες τις δυνάμεις της αριστεράς που έχουν μια άλλη αντίληψη για την Ευρώπη.. Έτσι δεν είναι;.. Τώρα πώς το επικαλείστε;»

 
Η κυνική αποκήρυξη του Κώστα Λαπαβίτσα από τον εκπρόσωπο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Πάνο Σκουρλέτη, μπορεί να σοκάρει τους αφελείς, αλλά δεν αποτελεί έκπληξη.

Μπορεί ο Κ.Λαπαβίτσας να στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να αρθογραφεί υπέρ της λύσης ΣΥΡΙΖΑ (κριτικάροντας πλευρές του προγράμματός του), μπορεί έμμεσα να καλεί όλη την Αριστερά σε συμπαράταξη με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την κρίσιμη ώρα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα αρνηθεί ότι τον γνωρίζει. Θα αρνηθεί ότι συνομιλούσε μαζί του τακτικά και συντεταγμένα, θα αρνηθεί ότι τον χρησιμοποίησε για να μαζέψει ψήφους από τα αριστερά της, θα αρνηθεί ότι εκμεταλλεύτηκε το κύρος και τις απόψεις του για να αποσυμπιέσει την υπαρκτή δυσπιστία του κόσμου της Αριστεράς απέναντι στο ευχολόγιο που ο ΣΥΡΙΖΑ βαφτίζει πρόγραμμα.

Ο Κ. Δουζίνας μπερδεύει την Ισπανία με την Ελλάδα...

Η Αυγή δημοσίευσε ένα ενδιαφέρον άρθρο του Κ. Δουζίνα. Διαβάστε το με δύο μόνον διορθώσεις:

Όπου γράφει Ελλάδα βάλτε στην θέση του Ισπανία, και όπου γράφει ΣΥΡΙΖΑ βάλτε στην θέση του PODEMOS:

Το ραντεβού της αριστεράς με την ιστορία

“Το χρυσάφι τα παιδιά το ‘χουνε κρύψει από καιρό”

Η εμφάνιση του “ινδιάνου” Γιάννη Αγγελάκα πρέπει να εξόργισε τις αρχές, γιατί εμφανίστηκε στη σκηνή ένας άντρας των ΜΑΤ και τον συνέλαβε, προσφωνώντας τον “κωλόγρια”. Όταν έφυγαν και ο ΜΑΤατζής επέστρεψε με σημαία της ΝΔ, ήταν ξεκάθαρο πια πως ο Μπαλούρδος έψαχνε για φασαρίες.

περισσότερα εδώ: 

“Το χρυσάφι τα παιδιά το ‘χουνε κρύψει από καιρό”

Οι Ρομά παραμένουν Χαλάνδρι, οι κατεδαφίσεις έγιναν...

video από την κατεδάφιση (1-10-2014)

1. Εκτονώθηκε η ένταση στον καταυλισμό των Ρομά με την αποφασιστική συμβολή της Δημοτικής Αρχής.

2. Δελτίο τύπου του δήμου Χαλανδρίου για τις κατεδαφίσεις στον καταυλισμό των Ρομά

ΧΑΛΑΝΔΡΙ: Περιμένοντας τους βαρβάρους...

Ξημερώνοντας Τρίτη, 30 – 10 – 2014

Οι Ρομά του Χαλανδρίου περιμένοντας την «επιχείρηση» της Αποκεντρωμένης Διοίκησης για το γκρέμισμα του οικισμού τους και την μεταφορά τους στο στην πρώην Αμερικάνικη βάση τους όρους Πατέρα. 

video  και εικόνες από την επόμενη μέρα:

Οι Ρομά παραμένουν Χαλάνδρι, οι κατεδαφίσεις έγιναν...

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 30.09, 5.30 πμ στον ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟ των ΡΟΜΑ στο ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ

Συγκέντρωση στον καταυλισμό των Ρομά στο Νομισματοκοπείο

Μπουλντόζες απειλούν τον οικισμό των τσιγγάνων στο Χαλάνδρι

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 30.09, 5.30 πμ στον ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟ των ΡΟΜΑ στο ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ

Το κράτος εναντίον του ...κράτους!

...Ο νεοφιλελευθερισμός έχει αφομοιώσει καλύτερα τα διδάγματα από το “Κράτος και Επανάσταση” του Λένιν απ' ότι η Αριστερά. Η αντιδραστική αναδιάρθρωση των κρατικών μηχανισμών δεν γίνεται με τον μετασχηματισμό τους, αλλά με την καταστροφή των παλιών και την συγκρότηση νέων. Η πολιτική αυτή δεν είναι καινούργια. Άρχισε να εφαρμόζεται στην χώρα μας μαζί με την εμφάνιση του νεοφιλελευθερισμού, πολύ πιο πριν από τα μνημόνια... 

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Τις τελευταίες μέρες βρισκόμαστε μπροστά σε ένα περίεργο πολιτικό φαινόμενο: Η ταξική πάλη,  έχει καταλαγιάσει στο “πεζοδρόμιο” μπροστά στην αναμονή μιας κυβερνητικής αλλαγής, φαίνεται όμως ότι οξύνεται εντός του “κράτους”.

Με πρωτεργάτες τα ΜΜΕ και τους κυβερνητικούς χειρισμούς έχει ξεκινήσει μια πολυμέτωπη και οργανωμένη επίθεση ενάντια σε μια μερίδα δημάρχων. Την μια μέρα προβάλλεται ως αιχμή η εικόνα εγκατάλειψης των παιδικών χαρών και των αθλητικών χώρων, την άλλη οι λειτουργικές αδυναμίες των παιδικών σταθμών, την επόμενη η διαδικασία επανελέγχου των συμβάσεων των εργαζομένων. Όλα αυτά συμβαίνουν πριν καλά καλά συμπληρωθεί το πρώτο εικοσαήμερο από την ανάληψη της διοίκησης των δήμων από τις νέες δημοτικές αρχές.


Ήδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης προανήγγειλε ότι θα παραπεμφθούν στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, επειδή αρνήθηκαν τους ελέγχους, οι δήμαρχοι Χαλανδρίου, Λάρισας, Νίκαιας-Ρέντη, Πάτρας και Ζωγράφου. Αναφέρθηκε επιδεικτικά στον δήμαρχο Χαλανδρίου, ξεχνώντας όμως να σημειώσει ότι η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ήταν ομόφωνη. Παρόμοιες ομόφωνες αποφάσεις δεν έχουν ληφθεί μόνον στο Χαλάνδρι. Τις τελευταίες μέρες μάλιστα εμφανίστηκαν φαινόμενα απείθειας στις εντολές του κ. Μητσοτάκη και από δημάρχους που ανήκουν στη δεξιά.

Το διευρυμένο ρήγμα στην συναίνεση των κυβερνητικών επιλογών για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων κατ' εντολή της τρόικας απειλεί πλέον σοβαρά το κύρος της κυβέρνησης, αναδεικνύοντας την αδυναμία της να προχωρήσει στην υλοποίηση αυτής της απόφασης. Ο κρίσιμος παράγοντας, ο οποίος έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία, είναι ο αγώνας των δημοσίων υπαλλήλων ενάντια στις απολύσεις των μνημονίων και της τρόικας που δεν παρέμεινε εντός των ορίων που προσδιορίζονται από τα πλαίσια συνδικαλιστικών πρακτικών αλλά εσωτερικεύτηκε με έναν ιδιότυπο τρόπο εντός του κράτους, με το «εντέλλεσθε» των συγκεκριμένων δημοτικών αρχών.

Δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλάζουν την στάση τους απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ

Δυο πρόσφατα κείμενα του εκλεκτού του “λαού” της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του Γιώργου Δελαστίκ (αναδείχθηκε 1ος σε σταυρούς με μεγάλη διαφορά από τους άλλους συνυποψήφιους τους στο ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις ευρωεκλογές) καθώς και ένα κείμενο του Κώστα Παπαδάκη, καταγράφουν μια διαφορετική προσέγγιση δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τα κείμενα του Γ. Δελαστίκ, εδώ:

1. Ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε δεσμεύσεις πολύ συγκεκριμένες
2. Ανακούφιση έταξε ο Τσίπρας, όχι αριστερή κυβέρνηση


Το κείμενο του Κ. Παπαδάκη, εδώ:

ΚΑΤΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ..........

Αναμενόμενο ήταν ότι θα ξεσηκώνονταν αντιδράσεις, εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Χαρακτηριστικό δείγμα, το κείμενο του Γιώργου Ρούση: 

Τρία εύλογα ερωτήματα απ’ αφορμή δυο άρθρα του Γ. Δελαστίκ

Η αντιπαράθεση πάνω σε αυτά τα ζητήματα όμως επεκτάθηκε παραπέρα. Χαρακτηριστικό δείγμα, το κείμενο της “Νέας Σποράς”:

Διαπάλη ή «ξεκατίνιασμα»; 

ΙΧΝΗ ΖΩΗΣ

Ποιητική συλλογή Ελένης Πορτάλιου, εκδόσεις Μικρή Άρκτος

Το βιβλίο υπάρχει στα βιβλιοπωλεία που ακολουθούν, στα άλλα μπορεί να δοθεί παραγγελία, επίσης μπορεί να γίνει ηλεκτρονικά παραγγελία στη Μικρή Άρκτο: http://www.mikri-arktos.gr

Κέντρο Αθήνας : ΙΑΝΟΣ , ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΠΑΤΑΚΗΣ, ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, BOOKLOFT (ΚΟΛΩΝΑΚΙ), ΜΙΕΤ, ΜΩΒΣΚΙΟΥΡΟΣ (ΠΛ. ΚΑΡΥΤΣΗ), Βριλήσσια: Ο ΧΑΡΤΗΣ, Θησείο : ΛΕΜΟΝΙ, Παγκράτι : ΒΙΒΛΙΟΣΤΑΤΗΣ ,ΠΛΕΙΑΔΕΣ, Πειραιάς: ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ, Χαλάνδρι: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, Ηράκλειο Κρήτης : ΑΝΑΛΟΓΙΟ, Θεσσαλονίκη : ΙΑΝΟΣ, ΜΙΕΤ , Ιωάννινα : ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ, Κατερίνη : ΝΕΣΤΩΡ, Κέρκυρα : ΠΛΟΥΣ, Πάτρα : ΠΟΛΥΕΔΡΟΝ, Πύργος : LEXIS, Ρέθυμνο : ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ, Σπάρτη: ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ , Χανιά : ΤΟΒΙΒΛΙΟ , Χίος : ΠΑΠΥΡΟΣ

Το θέμα τώρα είναι το τι κάνουμε

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

του Αλέξη Μπένου

"Γενικά, λιγότερη σημασία έχει το επίσημο πρόγραμμα ενός κόμματος από το τι κάνει στην πράξη."

Φ.Ένγκελς, Γράμμα στον Μπέμπελ, Λονδίνο 18/28 Μαρτίου 1875

 
Καθημερινά γίνεται και πιο ξεκάθαρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα σαφές πρόγραμμα που στηρίζεται στη μαρξιστική ανάλυση του κοινωνικού σχηματισμού, ένα πρόγραμμα που διαπνέεται από ένα σύστημα αξιών και συγκεκριμένων αρχών, με όραμα τη σοσιαλιστική κοινωνία στην οποία ο καθένας θα προσφέρει με βάση τις δυνατότητές του και στον καθένα θα παρέχονται τα απαραίτητα για την κάλυψη των αναγκών του.

Η καθολική επιτυχία της παρουσίασης των άμεσων μέτρων του ΣΥΡΙΖΑ στην Έκθεση από τον σ. Τσίπρα, όπως αυτά είχαν αποφασιστεί από την Πολιτική Γραμματεία μετά από επίπονες συλλογικές διαδικασίες, μας έκανε περήφανους και αισιόδοξους. Η αδιαμφισβήτητη αξία των προγραμματικών στόχων μπορεί όμως να παραμείνει κενό γράμμα αν δεν συνοδεύεται από συνεχή και συνεπή επιβεβαίωση στην πράξη.

Με βάση αυτό το σκεπτικό, εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ακριβώς η συντροφικότητα, η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη είναι τα αξιακά μας θεμέλια, τα τιμούμε στην πράξη και αντιστεκόμαστε στους ατομικιστικούς παραγοντισμούς και τους ιδιοτελείς ναρκισσισμούς. Θεωρούμε ότι όλα τα μέλη μας είναι ισότιμα και γι' αυτό στηρίζουμε την εναλλαγή στα όργανα και τις αιρετές θέσεις. Εφαρμόζουμε, με απόφαση του συνεδρίου μας, το γενικό κομματικό μισθολόγιο για όλες τις θέσεις αιρετών (Ευρωβουλή, Βουλή, Τοπική Αυτοδιοίκηση, συνδικάτα) γιατί θεωρούμε ότι η ανάληψη ευθυνών σε οιοδήποτε επίπεδο είναι συλλογική υποχρέωση και δεν γίνεται όπως στα αστικά κόμματα, με στόχο την ιδιοτέλεια, την εγωκεντρική πολιτική και κομματική καριέρα. Για τον ίδιο λόγο δημιουργούμε συλλογικές διαδικασίες υποστήριξης του κοινοβουλευτικού, αυτοδιοικητικού και συνδικαλιστικού έργου και χλευάζουμε τα ατομικά πολιτικά γραφεία των εκπροσώπων του παλιού κόσμου.

Αριστείδης Μπαλτάς: Ο Α. Τσίπρας οφείλει να γίνει “αστός ηγέτης” ...

( Από τον “δημοκρατικό δρόμο στον σοσιαλισμό” στην οικοδόμηση του “εθνικού ηγέτη” )

  (δημοσιεύτηκε στην "αυγή" [εδώ])

Πριν 3 χρόνια, ο Αριστείδης Μπαλτάς έδινε τον ορισμό του “εθνικού ηγέτη” :

Εθνικός ηγέτης

15. Εθνικός ηγέτης είναι ο αστός ηγέτης που δεν αποσυνδέει τα συμφέροντα του κεφαλαίου από την κατάσταση της χώρας του. Η αναγωγή των κυβερνητών της Ευρώπης σε απευθείας λειτουργούς του χρηματιστηριακού κεφαλαίου καθιστά δραματικά ορατή την απουσία ηγετών τύπου Ρούσβελτ, Ντε Γκωλ ή Βίλλι Μπραντ.

16. Μια εθνικά ηγετική πολιτική δύναμη στην Ελλάδα θα αρνιόταν να υποβάλει τη χώρα στη διάλυση που επιτάσσουν σήμερα οι άμεσες ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μια τέτοια πολιτική δύναμη θα στηριζόταν στην στενή διαπλοκή των οικονομιών της Ευρώπης (γιατί η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας θα προξενούσε κατάρρευση του ευρώ και θα καθιστούσε την τρέχουσα κρίση οιονεί ανεξέλεγκτη) και θα διαπραγματευόταν –υπό κατάλληλες συμμαχίες– επιμήκυνση του συνολικού χρέους σε κλίμακα εκατονταετίας και με επιτόκιο κοντά στον πληθωρισμό. Μια τέτοια πολιτική δύναμη θα είχε προηγουμένως υποβάλει σε κρατικό έλεγχο τις ελληνικές τράπεζες ενώ θα νοικοκύρευε παράλληλα τα επείγοντα: φοροδιαφυγή και φορολογικό σύστημα, ταμεία και εισφοροδιαφυγή, εργασιακές σχέσεις, αμυντικές δαπάνες, εκκλησιαστική περιουσία, αναβάθμιση δημόσιου τομέα κλπ.

17. Με δεδομένο τον υπάρχοντα σήμερα συσχετισμό δυνάμεων, η Αριστερά θα μπορούσε, υπό όρους, να συμμαχήσει με μια τέτοια πολιτική δύναμη εφόσον υπήρχε.

(από το κείμενο “καθαρές κουβέντες” , Αυγή 17 Απριλίου 2011, οι bold τονισμοί των λέξεων στο κείμενο είναι του συγγραφέα)

Από τότε μέχρι σήμερα ούτε συγκροτήθηκε αυτή η “ εθνικά ηγετική πολιτική δύναμη στην Ελλάδα” με την οποία θα μπορούσε η Αριστερά να συμμαχήσει, ούτε βέβαια αναδείχθηκε στην πολιτική σκηνή κάποιος “εθνικός ηγέτης”. Τρία χρόνια μετά, αυτή η πιθανή “συμμαχία υπό όρους” είναι αδύνατη γιατί δεν υπάρχει ο “σύμμαχος”. Ο μόνος τρόπος να πραγματοποιηθεί σήμερα, αυτή η αναγκαία συνεργασία για να σωθεί η πατρίδα, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο ίδιος  “εθνικά ηγετική δύναμη” και να αναδείξει τον δικό του “εθνικό ηγέτη”.

“Λογιστές” ή “κουτσομπόληδες”;

Ως προς τις δεσμεύσεις που εξήγγειλε ο Α. Τσίπρας στην ΔΕΘ, θα είναι από τις ελάχιστες φορές που θα συμφωνήσουμε με τον Γ. Δελαστίκ:

Αυτές οι δεσμεύσεις αφορούν όλους τους Ελληνες ή εν πάση περιπτώσει κοινωνικές ομάδες που συμπεριλαμβάνουν πάνω από ένα εκατομμύριο ή και εκατομμύρια άτομα. Αν υλοποιηθούν και στην πραγματικότητα και δεν μείνουν ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, θα σηματοδοτήσουν μια τεράστια οικονομική ανακούφιση του λαού μας. Ο Αλέξης Τσίπρας είπε και άλλα πολλά.

Επιχειρηματολόγησε επίσης για το πώς θα βρει τα λεφτά να κάνει πράξη τα όσα εξήγγειλε. Εμείς σήμερα δεν θα μπούμε στη συζήτηση γύρω από το αν συμφωνούμε ή όχι με το κατά πόσο μπορούν να βρεθούν τα λεφτά στο πλαίσιο της πολιτικής που περιέγραψε ότι προτίθεται να ασκήσει. Ετσι θα υποβαθμίζονταν οι δεσμεύσεις που ανέλαβε. Τόσο συγκεκριμένα που τα είπε, μέσα σε έναν μήνα από τον σχηματισμό κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι οι Ελληνες θα είναι σε θέση να καταλάβουν αν ο Τσίπρας τούς κορόιδεψε με τις προχθεσινές του εξαγγελίες ή αν όντως πετυχαίνει να υλοποιήσει αυτά που υποσχέθηκε, τα οποία ο ίδιος τα χαρακτήρισε ως δεσμεύσεις.

Η “εθνική παραγωγική ανασυγκρότηση” ως “ετεροχρονισμός” των λαϊκών απαιτήσεων

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

(13/01/2010)    ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ:

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φ. Κουβέλης

απευθύνει χαιρετισμό σε δείπνο προς τιμήν του Λ. Κύρκου...

...Αν κάποιος αναζητά σήμερα τις “υλικές” και όχι τις ιδεολογικές “ρίζες” του ΣΥΝασπισμού (της ριζοσπαστικής Αριστεράς) , εύκολα διαπιστώνει πως ηγεμομεύουν και ελέγχουν τον κομματικό μηχανισμό του, δυο βασικοί πολιτικοί χώροι: είναι το πολιτικό προσωπικό του ΣΥΝασπισμού(της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας) και το πολιτικό προσωπικό του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ. Η “ιστορική σύγκλιση” τους δεν οικοδομήθηκε τώρα αλλά έχει τις “ρίζες” της στην εποχή την έναρξης της επιβολής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην χώρα μας...

Mια απάντηση στο άρθρο του Ευκλείδη Τσακαλώτου:

“Οι ρίζες του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ”

Ο Ε. Τσακαλώτος επιχειρεί να αναδείξει τις ρίζες και τις ιδεολογικές καταβολές (σοσιαλδημοκρατία, μαρξιστική παράδοση, κινήματα της αντιπαγκοσμιοποίησης) του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Πράγματι το περιεχόμενο του άρθρου είναι συνεπές με τον τίτλο του.

Όμως, αυτή η προσέγγιση όσο ειλικρινής και να είναι ως προς τις προθέσεις της και τεκμηριωμένη ως προς την επιχειρηματολογία της, αναδεικνύει ταυτόχρονα την πολιτική ανεπάρκεια του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ: Τόσο η σοσιαλδημοκρατία, όσο και η παραδοσιακή Αριστερά και το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα δεν ανέτρεψαν ούτε την ηγεμονία της ιδεολογίας του νεοφιλελευθερισμού στην κοινωνία, ούτε τις πολιτικές του, όπως αυτές αποκρυσταλλώνονται στην αναδιάρθρωση του κράτους και της οικονομίας.

Ισπανία: η μήτρα των εξελίξεων στην Ευρώπη

Σήμερα Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου, στις 5 το απόγευμα, το ντέρμπι της Μπάρσα με την Αθλέτικ Μπιλμπάο υπόσχεται να μετατραπεί σε θεαματική συναδέλφωση Καταλανών και Βάσκων ενάντια στο μαδριλένιο δυνάστη τους. Οι παίκτες και των δυο ομάδων θα παίξουν ντυμένοι με τα χρώματα της σημαίας τους, της καταλανικής Senyera και της Βασκικής Ikurrina. Και αν τυχόν παρακολουθείτε σε κάποια δορυφορική τηλεόραση αυτό το ματς, προσοχή στο 17ο λεπτό και 14 δευτερόλεπτα του αγώνα. Τότε εντελώς ξαφνικά, σύσσωμο το όρθιο πλήθος των 90.000 θεατών θα αρχίσει να κραυγάζει την λέξη «Independencia» (Ανεξαρτησία), μέσα σε φρενίτιδα εθνικής έξαρσης
περισσότερα εδώ: 

Σε 55 μέρες η καταλανική Consulta που απειλεί να φέρει τα πάνω κάτω σε όλη την Ευρώπη…

Όταν το "ΒΗΜΑ" στηρίζει την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε κάτι συμβαίνει...

..Είτε αρέσει είτε όχι σε κάποιους η εποχή της ιδεολογικής και πολιτικής καθαρότητας, ή ακόμα χειρότερα η εμμονή σε δόγματα άλλων εποχών, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Σε μια εποχή που ο κόσμος διαρκώς εξελίσσεται, αλλάζει ,η αριστερά, αν θέλει πράγματι να διεκδικήσει ουσιαστικό ρόλο, δεν μπορεί να παραμένει περίκλειστη στο δικό της κόσμο. Και το διάλογο με συγγενείς δυνάμεις, αλλά και αντιπάλους πρέπει να επιδιώκει και τους ορίζοντές της πρέπει να διευρύνει και κυρίως πρέπει να διατηρεί επαφή με την πολιτική πραγματικότητα...

Αυτή  ακριβώς την άποψη τον τελευταίο χρόνο την ακούμε συχνά εντός του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτική κατεύθυνση για την άνοδο του στην κυβερνητική εξουσία. Όμως τώρα την βλέπουμε να διατυπώνεται (9/9/2014) στο "ΒΗΜΑ" όχι σαν άποψη κάποιου συντάκτη του, αλλά θέση του "ΒΗΜΑΤΟΣ"  στο κύριο άρθρο του και με την υπογραφή του!...

Μια ματιά και εδώ: 

ΟΤΑΝ ΤΟ "ΒΗΜΑ" ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ο ΕΝΦΙΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το κίνημα...

1. ο ΣΥΡΙΖΑ σαν ο ΟΗΕ της ελληνικής πολιτικής

2. Να σταματήσουμε τον ΕΝ.Φ.Ι.Α.λτη

Με ποιούς "σύμμαχους" θα κάνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ;

Γνωρίζετε ποιά είναι;

...Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις εκλογές του Μάη είχε ακόμα την ευχέρεια να παραπέμπει στις καλένδες αυτό το σοβαρό ζήτημα, υποστηρίζοντας την θέση ότι η κοινωνική πόλωση και η λαϊκή αγανάκτηση απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές θα επιφέρουν ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό. Πριν λοιπόν αποκρυσταλλωθούν αυτές οι ανακατατάξεις, είναι νωρίς να δοθεί συγκεκριμένη απάντηση το ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών.

Όμως στα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών αποκρυσταλλώθηκαν αυτές οι ανακατατάξεις και είναι δυσμενείς για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα νέα πολιτικά μορφώματα που εμφανίστηκαν την εποχή των μνημονίων (από την “χρυσή αυγή” ως το “ποτάμι”) δεν κινούνται προς αριστερές και προοδευτικές κατευθύνσεις. Επίσης στον ευρύτερο χώρο της εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστεράς παρατηρείται εκλογική στασιμότητα. Όμως, πιο καθοριστικό είναι η δεδηλωμένη άρνηση συνεργασίας αυτής της Αριστεράς (ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ) με τον ΣΥΡΙΖΑ στην προοπτική κατάκτησης της κυβερνητικής εξουσίας.

Με αυτά τα δεδομένα η μόνη πιθανή εκδοχή σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια κυβέρνηση με πολιτικές δυνάμεις οι οποίες βρίσκονται σαφώς δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ. Μπροστά σε αυτή την “ρεαλιστική εκδοχή” έχει εγκαταλειφθεί πρακτικά ο στόχος της “αυτοδυναμίας” και έχει μετατοπιστεί το κέντρο της πολιτικής στην αναζήτηση στηριγμάτων είτε με την μορφή πολιτικών συμμαχιών κορυφής είτε με την προσέλκυση των συντηρητικών ψηφοφόρων...
  
απόσπασμα από το κείμενο:

 Για τις πολιτικές συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ 

Μπόρις Κακαρλίτσκι: Η δυνατότητα τής ομοσπονδίας έχει χαθεί

Κατά πόσο συμπίπτει η πολιτική της Ρωσίας με τους στόχους των πολιτοφυλακών της Ανατολικής Ουκρανίας; Υπάρχουν εσωτερικές αντιθέσεις μεταξύ των πολιτοφυλακών και πώς αυτές εκφράζονται;

Οι ρωσικές ελίτ κατατρόμαξαν από την αντιολιγαρχική εξέγερση στα ανατολικά της Ουκρανίας. Βρέθηκαν σε δύσκολη θέση όταν έγινε πλέον φανερό ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνύπαρξης με τη νέα κυβέρνηση του Κιέβου, επειδή η τελευταία είχε ως στρατηγική της την όξυνση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία. Από την άλλη όμως, φοβήθηκαν και μια ενδεχόμενη νίκη της εξέγερσης. Συνυπολόγισαν επίσης και το γεγονός ότι η πλειοψηφία της ρώσικης κοινής γνώμης ήταν αποφασιστικά υπέρ της εξέγερσης. Αυτό δε μπορούσαν να το αγνοήσουν γιατί δεν ήθελαν να επαναληφθούν οι μαζικές διαδηλώσεις που έγιναν στη Ρωσία το 2011 και το 2012. Όμως ένα μεγάλο τμήμα των ελίτ (εδώ εντάσσεται ολόκληρη η ρώσικη κυβέρνηση) είναι κατηγορηματικά αντίθετο με μια ενδεχόμενη αντιπαράθεση με τη Δύση.

Στρίβειν διά του Ποινικού Κώδικα...

Ενός Μπαλτάκου μύριοι έπονται. Η προσέγγιση με τη Χρυσή Αυγή επιχειρείται τώρα μέσω αλλαγών στη νομοθεσία, με σκοπό την απαλλαγή της ηγεσίας της ναζιστικής οργάνωσης.

Περισσότερα εδώ:

COLPO GROSSO ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΚΥΚΛΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΩΩΣΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Γελοίο ή τραγικό...

Δεν είναι έτσι τα πράγματα στο πολεμικό ναυτικό...

Η εκτίμηση ότι ο ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένη να έρθει σε σύγκρουση με το κράτος προκύπτει από μια σειρά γεγονότων και πολιτικών πρακτικών που τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο πληθαίνουν. Ένα πρόσφατο στοιχείο είναι η μη προβολή από τα ενημερωτικά μέσα του ΣΥΡΙΖΑ μιας είδησης που είδε το φως της δημοσιότητας από το ”ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" και αφορά άμεσα όχι μόνον στην κατάσταση που επικρατεί στο στρατό, αλλά και στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Μην την ψάχνετε λοιπόν στην "ΑΥΓΗ" στο "left.gr" και τα άλλα ενημερωτικά μέσα του ΣΥΡΙΖΑ. Θα την βρείτε στο "indymedia", εδώ:

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ: Μετάθεση αξιωματικού σκάνδαλο-Μετατίθεται ως "Συριζαίος"!

Το «παρών» του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ για φορολογικές διευκολύνσεις στις μονές και στους μοναχούς του Αγίου Όρους...

Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε «παρών», με τον Θοδωρή Δρίτσα να σημειώνει ότι «δεν διαφωνούμε κατ’ ανάγκη επί της ουσίας, είμαστε όμως αιφνιδιασμένοι και δεν προλαβαίνουμε να μελετήσουμε το θέμα στην έκτασή του».

«Παρών» ψήφισε επίσης το ΚΚΕ, κατά οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, ενώ απούσα ήταν η Χρυσή Αυγή. Η ΔΗΜΑΡ απέφυγε να τοποθετηθεί.

Περισσότερα εδώ:

Με διαδικασίες εξπρές ψηφίστηκαν φοροαπαλλαγές για το Άγιον Όρος

Τρεις προϋποθέσεις για μια βιώσιμη εκλογική νίκη της Αριστεράς

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Γιάννη Μαυρή

Η προοπτική εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εθνικές εκλογές έχει ενισχυθεί σημαντικά μετά τις πρόσφατες ευρωεκλογές. Η ανεπανόρθωτη συντριβή του κυβερνητικού συνασπισμού έχει οδηγήσει σε θεαματική ανατροπή του εκλογικού συσχετισμού, ενώ και η ίδια η δυναμική του αποτελέσματος λειτουργεί υπέρ του νικητή των εκλογών. Το εκλογικό σώμα συνειδητοποίησε ότι η αντιπολίτευση κερδίζει και η κυβέρνηση χάνει. Πρόκειται μάλλον για σημείο μη επιστροφής, όπως έχει συμβεί συχνά στο παρελθόν και 3 φορές κατά την τελευταία δεκαπενταετία, συγκεκριμένα το 2001, το 2008 και το 2009.

Το χρονικό διάστημα μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές είναι προφανώς εξαιρετικά κρίσιμο. Τόσο διότι θα ξεκαθαρίσουν η φυσιογνωμία και η «κυβερνητική ταυτότητα» του ΣΥΡΙΖΑ όσο και διότι τώρα θα διαμορφωθεί το κοινωνικό πλαίσιο που θα κρίνει το μέλλον μιας πιθανής ανάληψης της διακυβέρνησης από την Αριστερά ή με κορμό την Αριστερά. Είναι αναπόφευκτο ότι η ενεργοποίηση ποικίλων επιρροών και η άσκηση πιέσεων (εσωτερικών και εξωτερικών) στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα ενταθούν, με σκοπό την ιδεολογική και πολιτική του απονεύρωση, τη σύγκλισή του στο «Κέντρο» και τον εγκλωβισμό του σε κάποια εκδοχή «νέας» συνεργατικής διαχείρισης του υπάρχοντος. 


Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Η διατήρηση της πολιτικής και ιδεολογικής αυτονομίας του ΣΥΡΙΖΑ ούτε εύκολο εγχείρημα είναι ούτε υποβοηθάται από την κοινωνική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί στη χώρα, ύστερα από την 4ετή λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης επίθεσης και τη σε μεγάλο βαθμό ολοκλήρωση του μνημονιακού προγράμματος. Πράγματι, ο μεταπολιτευτικός κοινωνικός συσχετισμός έχει ανατραπεί άρδην υπέρ των κυρίαρχων τάξεων και των συμμάχων τους.

Η αξιολόγηση της υποτέλειας και της ανθρωποφαγίας...

Το θέμα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι καινούργιο. Η “αξιολόγηση” ήταν ένα από τα εργαλεία χειραγώγησης των εργαζομένων που σε κάθε συγκυρία, ανάλογα με τον ευρύτερο κοινωνικό συσχετισμό αποκτούσε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ενδεικτικά αναφέρουμε την εποχή του Σημιτικού εκσυγχρονισμού και του Μάαστριχ συνδέθηκε με το ιδεολόγημα της “σύνδεσης του μισθού με την παραγωγικότητα”. Τότε η αποδοχή αυτού του ιδεολογήματος από ένα κομμάτι της Αριστεράς με πρώτον απ' όλους τον ΣΥΝασπισμό, οδήγησε στην άνδρωση του “κρατικού συνδικαλισμού” με την εισαγωγή στο δημόσιο της “ατομικής διαπραγμάτευσης της εργασίας”. Σε σύντομο χρονικό διάστημα φύτρωσαν σαν μανιτάρια με τις ευλογίες του συνδικαλιστικού κινήματος μια σειρά ειδικών επιδομάτων και ειδικών μισθολογίων καθώς και ειδικών πρόσθετων αμοιβών. Παράλληλα άρχισε να δημιουργείται ένα “παρακράτος” από ερμαφρόδιτες ειδικές υπηρεσίες με ειδικές αμοιβές και οργανισμούς που ήταν μεν δημόσιες αλλά λειτουργούσαν στα θεσμικά πλαίσια του “ιδιωτικού δίκαιου” και της επιχειρηματικής ανταγωνιστικότητας που ορίζεται απ' αυτά. Ήταν η αρχή της ιδιωτικοποίησης του δημόσιου τομέα, που ολοκληρώνεται σήμερα την εποχή των μνημονίων.

Για το πως τίθεται σήμερα το πρόβλημα, σας παραπέμπουμε σε ένα αναλυτικό και τεκμηριωμένο κείμενο του Δ. Πετρόπουλου:

Όχι στην αξιολόγηση της υποτέλειας και της ανθρωποφαγίας

Κάλεσμα για κοινή πορεία των κοινωνικών κινημάτων στη ΔΕΘ (Σαβ. 6/9/2014)

Όλοι εμείς που, εδώ και χρόνια, αγωνιζόμαστε ενάντια στις καταστροφικές εξορύξεις στη Χαλκιδική, διεκδικώντας το δικαίωμα στη ζωή, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία, καλούμε κάθε εργαζόμενο, άνεργο, συνταξιούχο, νέο, αγωνιζόμενο πολίτη να διεκδικήσουμε μαζί ένα καλύτερο αύριο και δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα αλληλεγγύης, συντροφικότητας και αγώνα.
Στα χρόνια των μνημονίων, της λιτότητας, του ξεπουλήματος, της καταστολής, της άθλιας προπαγάνδας, των εκπτώσεων στη δημοκρατία και της συντεταγμένης επίθεσης σε ανθρώπινα, πολιτικά, εργασιακά και ατομικά δικαιώματα, την απάντηση θα δώσουν τα κοινωνικά κινήματα και οι δομές αλληλεγγύης.
Πιστεύουμε ότι με την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και τους κοινούς αγώνες μπορούμε να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Χωρίς ηγέτες, καθοδηγητές και σωτήρες. Όλοι μαζί μπορούμε να προστατέψουμε τα δικαιώματά μας, το περιβάλλον, την υγεία, την παιδεία, την πλουραλιστική ενημέρωση, την εργασία.
Σας καλούμε, σε μια μαζική, ανεξάρτητη και αυτόνομη κινητοποίηση στη

Θεσσαλονίκη το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 5:00 μ.μ. στην Αγία Σοφία,

όπου τα κοινωνικά κινήματα θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας σ’ ένα κοινό μέτωπο ενάντια στην εξαθλίωση, το ξεπούλημα, την καταστροφή και την απαξίωσή μας

Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής & Θεσσαλονίκης

ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

Ποίος ΣΥΡΙΖΑ των μελών και άλλες παρόμοιες μπαρούφες;

Τα είχε πει ο Παπαδημούλης από το 2010 αλλά αρκετοί έκαναν πως δεν καταλαβαίνουν. Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα να τα λουστούν. Αν λοιπόν είστε απ' αυτούς που δεν το γνωρίζουν, είναι καιρός να το μάθετε: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αρχηγικό κόμμα και τα μέλη του οφείλουν να προσκυνούν τον “σωτήρα” της Αριστεράς:

“Ο Τσίπρας δεν είναι ένας οποιοσδήποτε πρόεδρος. Είναι ο ηγέτης και σημείο αναφοράς σύμπασας της ευρωπαϊκής αριστεράς. Οι φοβικές και συμπλεγματικές συμπεριφορές που προτείνονται μας γυρίζουν πίσω στα τριτοδιεθνιστικά πρότυπα.”

Φωτιά και τσεκούρι λοιπόν σε όσους τολμούν να αμφισβητήσουν τον ρόλο και τις πρωτοβουλίες του αρχηγού:

“Αμφισβητήθηκαν οι συνεδριακές αποφάσεις, ο ρόλος και οι πολιτικές πρωτοβουλίες του προέδρου, ακόμα και η νίκη μας στις εκλογές.”

Το “αφιόνι του λαού” και οι σύγχρονοι μαρξιστές...

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

(ένας σύντομος σχολιασμός στο άρθρο του INFOWAR: Οι παπάδες του Βελουχιώτη, του Μάρκος και του Χίτλερ )

Το μόνο ενδιαφέρον σημείο αυτού του κειμένου είναι η πρώτη φράση του: Η στάση της Αριστεράς απέναντι στη θρησκεία αποτελεί εδώ και δεκαετίες, αν όχι αιώνες, ένα ακανθώδες ζήτημα.

Σε όλο το υπόλοιπο κείμενο που ακολουθεί αυτή την φράση, δεν επιχειρείται να δοθεί καμία ερμηνεία σχετική με το ζήτημα που θίγεται. Αντ' αυτής μέσω μιας επιλεκτικής παρουσίασης τριών διαφορετικών γεγονότων: α) οι παπάδες του Άρη Βελουχιώτη, β) η επίσκεψη του Α. Τσίπρα στο Άγιον Όρος και γ) μια επιστολή αγιορειτών προς τον Αδόλφον Χίτλερ προβάλλεται - χωρίς να τεκμηριώνεται - η θέση ότι από την μεριά της Αριστεράς ο Άρης Βελουχιώτης στην εποχή του χειρίστηκε σωστά τα σχετικά ζητήματα με την θρησκεία των Ελλήνων σε αντίθεση με τον Α. Τσίπρα...

Όμως η ιστορική συσχέτιση αυτών των τριών διαφορετικών δεδομένων είναι εντελώς ανάποδη απ' αυτή που υπαινίσσεται το κείμενο. Οι παπάδες του Αρη Βελουχιώτη είναι ένα ιστορικά ταυτόχρονο γεγονός με την επιστολή αγιορειτών προς τον Αδόλφο Χίτλερ. Και δεν είναι το μοναδικό περιστατικό που δείχνει στην σύμπλευση κληρικών με τους χιτλερικούς και τους ταγματασφαλίτες. Το γεγονός ότι μια μερίδα κληρικών τάχθηκε με το μέρος του ΕΑΜ δεν τεκμηριώνει καμία δικαίωση του Αρη Βελουχιώτη, όπως επίσης ούτε η επιστολή των αγιορειτών προς τον Αδόλφον Χίτλερ και οι δηλώσεις του Α. Τσίπρα για τους Ζαπατίστες δεν τεκμηριώνουν ότι μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Άρη Βελουχιώτη υπάρχει διαφορά στους πολιτικούς χειρισμούς ζητημάτων σχετικών με την θρησκεία. Και με την Εκκλησία θα προσθέταμε...

Το ΝΔΣΟΚ δίνει τα ρέστα του: ο Κουβέλης Πρόεδρος της Δημοκρατίας!

Αναδημοσιεύουμε σχόλιο από το "Η καλύβα ψηλά στο βουνό" σχετικά με το δημοσίευμα της Καθημερινής "Φ. Κουβέλης η επιλογή Σαμαρά για την Προεδρία".

Ανεξάρτητα από τους σχεδιασμούς των Σαμαρά – Βενιζέλου για την παράταση της παρουσίας του πολιτικού ζόμπι που λέγεται ΝΔΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία, έχει σημασία να μη τους βοηθά, άθελά του, ο ΣΥΡΙΖΑ, στις επιδιώξεις και τα παιγνίδια τους.

Στην καλύβα έχουμε ήδη σημειώσει ότι το παλαιοπασοκικού τύπου αδιέξοδο με τον εκβιασμό πρόωρων εκλογών λόγω αδυναμίας εκλογής προέδρου από την παρούσα Βουλή, είναι λάθος.

Ούτως ή άλλως, “καλύτερος” υποψήφιος από τον κύριο Φώτη δεν πρόκειται να υπάρξει, για το χώρο πέραν της δεξιάς. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία στη βάση της δικής του πρότασης για αλλαγή πολιτικής, χωρίς να αποπροσανατολίζεται με αμφίβολους πασοκισμούς.

Τα πήλινα πόδια του ΣΥΝασπισμού της ριζοσπαστικής Αριστεράς αρχίζουν να ραγίζουν...

Η ιστορική στιγμή μάς έχει πετάξει το γάντι και οφείλουμε να το σηκώσουμε και να «μονομαχήσουμε» με δημοκρατικούς κανόνες και χωρίς υπεκφυγές με τις απαιτήσεις της συγκυρίας τόσο στους θεσμούς όσο και στον δρόμο για την υπεράσπιση της κοινωνίας και της δημοκρατίας. Να «μονομαχήσουμε» με τον κακό εαυτό μας, τους μνημονιακούς εκφραστές αλλά και το σκοτεινό πρόσωπο του φασισμού που εμφανίζεται όλο και πιο έντονα σε κάθε γωνιά της χώρας. Δείξαμε ότι, παρά τις αδυναμίες μας, έχουμε τις δυνατότητες. Ας το τολμήσουμε…

(από το κείμενο του Δημήτρη Μπίρμπα* στην “αυγή”: Η Αριστερά στα συνέδρια της αυτοδιοίκησης)

([*] Στη αυγή δημοσιεύτηκε με το όνομα του Κώστα Ζαχαριάδη, όπως φαίνεται και στην παραπομπή, όμως ο συγγραφέας του κειμένου είναι ο Δ. Μπίρμας )

Θα συμφωνούσαμε και θα προσυπογράφαμε την αυτή την καταληκτική παράγραφο του Δ. Μπίρμπα, αν όλες οι άλλες παράγραφοι που προηγούνται δεν την αναιρούσαν!

Να «μονομαχήσουμε» με τον κακό εαυτό μας... καταλήγει ο Δ.Μ. Από πρώτη ματιά αυτή η διατύπωση γίνεται αντιληπτή ως “αυτοκριτική”για όσα “κακά” συνέβησαν στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Όμως στην πραγματικότητα ο Δ.Μ. όχι μόνον εκθειάζει αυτά τα “κακά” αλλά πάει ένα βήμα παραπέρα: Ας δούμε πώς παρουσιάζει την εικόνα της τοπικής αυτοδιοίκησης και πως φαντασιώνεται τον ρόλο της Αριστεράς (δηλαδή τον “καλό” μας εαυτό) εκεί: Από τη μεριά της Αριστεράς και της κοινωνίας, τα νέα συλλογικά όργανα καλούνται να αποφύγουν τα λάθη και τις παραλείψεις που χαρακτήρισαν τα προηγούμενα τη μνημονιακή περίοδο (οι συγκυριακές εξαιρέσεις κάποιων ΠΕΔ δεν αλλάζουν την εικόνα), τα οποία οδήγησαν την αυτοδιοίκηση αμαχητί στη σκόπιμη απαξίωση... (και άλλα παρόμοια)

Εκλαμβάνονται ως “λάθη” και οι “παραλείψεις” εκείνα τα στοιχεία που διαμόρφωσαν την σημερινή κατάσταση στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης και όχι ως συγκεκριμένες σκληρές και συνεκτικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Επίσης χαρακτηρίζονται ως “συλλογικά όργανα” συγκεκριμένοι κρατικοί μηχανισμοί με μαφιόζικα χαρακτηριστικά που εμπεδώνουν αυτές τις πολιτικές. Για να αντιληφθούμε το “δημοκρατικό βάθος” αυτής της προσέγγισης, αρκεί να κάνουμε ένα παραλληλισμό με το κοινοβούλιο. Σε αυτή την περίπτωση η άποψη του Δ.Μ. θα διατυπωνόταν ως εξής: Ένα “συλλογικό όργανο” (η βουλή των Ελλήνων) υπέπεσε την εποχή των μνημονίων σε μια σειρά από “λάθη” και “παραλείψεις”...

O Kareem Abdul-Jabbar για το Ferguson και τον ταξικό πόλεμο στις ΗΠΑ

Αναδημοσίευση από το  Barikat

του Kareem Abdul-Jabbar

Το Barikat μεταφράζει και δημοσιεύει ένα άρθρο του Kareem Abdul-Jabbar στο TIME της 17ης Αυγούστου. Ο Jabbar αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μορφές του παγκόσμιου αθλητισμού (20 χρόνια στο ΝΒΑ, πρώτος σε πόντους στην ιστορία της λίγκας), με πλούσια κοινωνική και πολιτική δράση από το αντιπολεμικό κίνημα και το civil rights movement μέχρι το πρόσφατο Occupy. To παρακάτω κείμενο, ανεξαρτήτως συμφωνίας με όλα όσα αναφέρει, αποτελεί μια σημαντική κίνηση υποστήριξης της εξέγερσης στο Ferguson και τον προοπτικών αυτής, από έναν άνθρωπο με τεράστια κοινωνική απεύθυνση και παραδοσιακό εχθρό του συντηρητικού συρφετού στις ΗΠΑ με τον οποίο βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση ήδη από τα 70s όταν και αποφάσισε στην ακμή της καριέρας του να αλλάξει θρησκεία (ασπάστηκε το Ισλάμ) και όνομα (το χριστιανικό του όνομα ήταν Lew Alcindor).

Θα αποτελέσει η πρόσφατη εξέγερση στο Φέργκιουσον του Μιζούρι, ένα σημείο καμπής στη μάχη ενάντια στη φυλετική αδικία ή θα είναι μιά μικρή υποσημείωση, σε κάποια μελλοντική πτυχιακή διατριβή σχετικά με τις πολιτικές αναταραχές στον πρώιμο 21^ο αιώνα;

Η απάντηση μπορεί να βρεθεί στο Μάη του 1970

Θα έχετε πιθανά ακούσει για τoυς πυροβολισμούς στο Kent State: Στις 4 Μάη του 1970, η εθνοφρουρά του Οχάϊο, άνοιξε πύρ κατά των φοιτητών που διαδήλωναν στο Πανεπιστήμιο του Kent. Στα 13 δευτερόλεπτα των πυροβολισμών, τέσσερις φοιτητές σκοτώθηκαν και εννέα τραυματίστηκαν, με το ένα να μένει μόνιμα παράλυτος. Το σοκ και η κατακραυγη για το γεγονός, έφεραν ως αποτέλεσμα μια πανεθνική απεργία στην οποία συμμετείχαν τέσσερα εκατομμύρια φοιτητές, οι οποίοι έκλεισαν 450 ιδρύματα. Πέντε μέρες μετά τα γεγονότα του Kent State, 100 χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην Ουάσινγκτον και η νεολαία της χώρας κινητοποιούταν πλέον ενεργητικά για να έρθει το τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ, του ρατσισμού, του σεξισμού και της ανόητης πίστης στο πολιτικό κατεστημένο.

Πιθανότατα, δεν έχετε ακούσει για τους πυροβολισμούς στο Jackson State

Η Βία του Κράτους

Του Gary Younge

Μετάφραση: Πάνος Ντούλας

Πηγή: http://www.theguardian.com/commentisfree/2014/aug/18/ferguson-violence-martin-luther-king-michael-brown

Το 1966, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ξεκίνησε την εκστρατεία του κατά των ρατσιστικών διακρίσεων στο Σικάγο και διαπίστωσε ότι οι προσπάθειές του εξουδετερώνονταν από το βίαιο όχλο και από έναν ραδιούργο δήμαρχο. Περιθωριοποιημένος από το κατεστημένο της πόλης, μπορούσε να αισθανθεί ότι η μη-βία, τόσο ως τακτική όσο και ως ζήτημα αρχής, είχε αρχίσει να ξεθωριάζει μεταξύ των οπαδών του. "Χρειάζομαι βοήθεια για να επικοινωνήσω αυτήν τη μέθοδο", έλεγε. "Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει την πίστη τους στο Κατεστημένο... Έχουν χάσει την πίστη τους στη δημοκρατική διαδικασία. Έχουν χάσει την πίστη τους στη μη-βία... Αυτοί που καθιστούν αυτήν την ειρηνική επανάσταση αδύνατη, θα κάνουν αναπόφευκτη μια βίαιη επανάσταση, και πρέπει να τελειώνουμε με αυτήν την προοπτική: χρειάζομαι βοήθεια. Χρειάζομαι κάποιες νίκες, χρειάζομαι κάποιες παραχωρήσεις..."

Ποτέ δεν τις πήρε. Την επόμενη χρονιά υπήρχαν πάνω από 150 βίαιες διαδηλώσεις και ταραχές σε όλη τη χώρα, από τη Μινεάπολη έως την Τάμπα.

Όταν ο Αντώνης Σαμαράς επισκέφτηκε το Άγιον Όρος...

Δημοσιεύουμε ένα παλαιότερο ρεπορτάζ ενός συνεργάτη του πρωθυπουργού που συμμετείχε στην επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά (15-16 Φλεβάρη 2014) στον Άγιον Όρος και αφήνουμε στον αναγνώστη να βρει τις διαφορές από την πρόσφατη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα.

Όμως η μεγαλύτερη έκπληξη είναι το όνομα του συντάκτη αυτού του κειμένου. Για να δούμε, οι αναγνώστες μας θα μπορέσουν να τον εντοπίσουν...

 

Τον Δεκέμβριο του 2013 η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Ορους ομόφωνα απέστειλε επίσημη ανοιχτή πρόσκληση στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να επισκεφτεί την Αθωνική Πολιτεία. Για τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» το γεγονός αυτό δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία», αφού υπήρχε ήδη ενεργή ενασχόλησή μας με τα προβλήματα του Αγίου Ορους πολλούς μήνες πριν.

Η επιλογή της χρονικής στιγμής της επίσκεψης – εκτός προεκλογικής περιόδου - στερεί από τον οποιοδήποτε τη σκέψη της μικροπολιτικής σκοπιμότητας. Επιπλέον ο τρόπος προσέγγισης αλλά και οργάνωσης της επίσκεψης συνηγορεί ακόμη περισσότερο σε αυτό. Ετσι είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε έναν τόπο ιστορικής μαρτυρίας και πνευματικής επιβίωσης μέσα στην πολυδιαστατικότητά του και το ανομοιογενές μεγαλείο των επιτευγμάτων των κατοίκων του αλλά και τη ζωντανή μαρτυρία του.

Διαπαιδαγώγηση στην υποταγή

 
Γιατί ας μην γελιόμαστε. Χωρίς την αφύπνιση της κοινωνίας δεν μπορεί να υπάρξει θετική διέξοδος. Χωρίς μετατόπιση της ίδιας της κοινωνίας η λιτότητα θα είναι το πρόγραμμα οποιασδήποτε κυβέρνησης.

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

του Ανδρέα Καρίτζη

Αναμφίβολα έχουμε εισέλθει σε μια ιστορική περίοδο όπου η στρατηγική των ελίτ επιχειρεί να αλλάξει ριζικά τη φυσιογνωμία των σύγχρονων κοινωνιών ακυρώνοντας στοιχειώδεις δημοκρατικές λειτουργίες, αλλοιώνοντας το κράτος δικαίου και εμπεδώνοντας την αναξιοπρεπή ζωή ως κανονικότητα. Πρόκειται για μια γιγαντιαία επιχείρηση απόρριψης / αποκλεισμού της πλειοψηφίας της κοινωνίας με την έννοια της συμμετοχής στην παραγωγή, του λόγου σε κρίσιμες αποφάσεις και της πρόσβασης σε βασικά αγαθά και ελευθερίες.

Παράλληλα, στο πολιτικό πεδίο παρατηρείται μια κρίσιμη μετατόπιση. Οι ελίτ δεν επιχειρούν πλέον να προωθήσουν την πολιτική τους διά της κοινωνικής συναίνεσης, αλλά μέσω αυτού που θα ονόμαζα "διαπαιδαγώγηση στην υποταγή". Η 3η μνημονιακή κυβέρνηση δεν κάνει καμιά υποχώρηση, ασκεί σκληρή καταστολή και διώξεις, συκοφαντεί και ψεύδεται ασύστολα, κυβερνά πραξικοπηματικά, μετασχηματίζει θεσμούς και κρατική διοίκηση εναντίον του λαού κ.ο.κ. Με όρους κοινωνικής συναίνεσης τα παραπάνω εκλαμβάνονται ως ιδεοληπτικά "λάθη" που απομονώνουν και απονομιμοποιούν περαιτέρω την κυβέρνηση. Όμως από τη σκοπιά της διαπαιδαγώγησης στην υποταγή εμφανίζουν αξιοσημείωτη λετουργικότητα ως προς τον επιδιωκόμενο στόχο: την εμπέδωση στη λαϊκή συνείδηση ότι η έκφραση της λαϊκής βούλησης δεν επηρεάζει την εφαρμοζόμενη πολιτική.

Επιστολή του Α. Μπένου προς τη ΠΓ και την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Προς

τη ΠΓ και την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

σύντροφοι και συντρόφισες,
όπως φαίνεται μεγάλη επιτυχία είχε η επίσκεψη του σ. Αλέξη Τσίπρα στο Άγιον Όρος... Για την ...επιτυχία αυτή προφανώς και πρέπει να είναι υπερήφανο το εθνικόφρων και ορθόδοξο τμήμα του ...προεδρικού περιβάλλοντος! (σε ποιο άρθρο του καταστατικού μας θεσμοθετείται αλήθεια αυτό το "περιβάλλον" και η αντιπροσωπεία σε αυτό της ιεράς συνόδου;).

Μια ακριβώς ημέρα πριν την έλευση του σ. Τσίπρα στην Ουρανούπολη, οι αγωνίστριες του SOS Χαλκιδική είχαν αλυσοδεθεί στην πόρτα του εργοταξίου του Μπόμπολα εκφράζοντας δυναμικά την αντίθεση του κινήματος ενάντια στην ψήφιση νόμου που ουσιαστικά νομιμοποιεί εκ των υστέρων σειρά παρανομιών και αυθαιρεσιών των κερδοσκόπων. Το κίνημα αυτό, ως γνωστόν, μας έχει κάνει όλους υπερήφανους και μας γεμίζει αισιοδοξία, με την αγωνιστικότητα, την ενότητα και την αλληλεγγύη του.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο Άγιον Όρος

της Ελένης Πορτάλιου

Δύο υπήρξαν στα προ μνημονίου χρόνια οι θρησκευτικοί προορισμοί του Δεκαπενταύγουστου : η Παναγία Σουμελά και η Μεγαλόχαρη της Τήνου. Καθώς εκεί συρρέει ένα λαϊκός κόσμος πιστών, άλλοι ελπίζοντας στην εξ ουρανού παραμυθία και άλλοι απολαμβάνοντας τη θεία λειτουργία ως μέρος των πανηγυριώτικων εορτών που εξανθρωπίζουν τους τιμώμενους τοπικούς αγίους, οι πολιτικοί δεν έχαναν την ευκαιρία επικοινωνίας με το δικό τους ποίμνιο - τους κατά κόσμον ψηφοφόρους τους - μακριά από τα βάσανα του καθημερινού βίου. Σκωπτικά σχόλια συνόδευαν την παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου στους δύο δημοφιλείς θρησκευτικούς προορισμούς και στο Άγιον Όρος, όπως και τα κομποσκοίνια και οι λαμπάδες της συζύγου του.

Τα τελευταία χρόνια η ανέχεια και η απελπισία μετρίασαν τις ελπίδες των πιστών για τη θεϊκή συνδρομή και οι θρησκευτικοί τόνοι, που είχαν κορυφωθεί με τον ιερό πόλεμο υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, έπεσαν. Η Εκκλησία τηρεί αιδήμονα σιωπή για τα κατά κόσμον βάσανα του ποιμνίου της, αποφεύγει γενικά να κάνει αισθητή την παρουσία της, προσφέρει ψιχία φιλανθρωπίας σε σχέση με την τεράστια περιουσία της και την οικονομική στήριξη του κράτους, μέσω άμεσης χρηματοδότησης και φοροαπαλλαγών. Φυσικά υπήρξαν ιεράρχες που αντέκρουσαν ευθέως τη φίλα προσκείμενη στη Χρυσή Αυγή πτέρυγα της Εκκλησίας, αλλά αυτή η στάση δεν αναιρεί την ανταγωνιστική σχέση Αριστεράς και Εκκλησίας πάνω σε μείζονα ζητήματα, όπως ακριβώς η διαδικασία αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης από το επίσημο κράτος δεν αναιρεί την ανταγωνιστική σχέση ΣΥΡΙΖΑ - συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

ο "Ελληνικός στρατός"...

περισσότερα εδώ:

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΓΕΣ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΙ ΞΑΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΣΤΙΣ ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ;

Για την χρεοκοπία της Αργεντινής και τον ΣΥΡΙΖΑ

(7 Σεπτεμβρίου 2012)

Kώστας Λαπαβίτσας:  Η Αργεντινή σωστά χρεοκόπησε

Γιάνης Βαρουφάκης: Η Αργεντινή, τα αρπακτικά κι εμείς

Γ. Μηλιός: «Μπορείς να τα βγάλεις πέρα με τα μεγάλα τραπεζικά συμφέροντα, όταν στηριχθείς στο λαό και έχεις και την κρατική εξουσία»

Δραγασάκης Γιάννης: Μυωπικοί και ανεύθυνοι όσοι επιχαίρουν με τις εξελίξεις στην Αργεντινή


 
ΕΘΝΟΣ: ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

CAPITAL.GR: Το φλερτ Μηλιού με τη χρεοκοπία θορυβεί τον ΣΥΡΙΖΑ

Η επικαιρότητα της θεωρητικής σκέψης (και της αγωνιστικής δράσης) του Ζώρζ Λαμπικά

της Ελένης Πορτάλιου

Από τις εκδόσεις «Εκτός Γραμμής» κυκλοφορεί το βιβλίο του Ζώρζ Λαμπικά «Η βία; Ποιά βία;», σε μετάφραση Χρήστου Βαλλιάνου - Τάσου Μπέτζελου, και πρόλογο - επίμετρο Στάθη Κουβελάκη. Συγκεντρώνει ήδη μεγάλο ενδιαφέρον, όπως φάνηκε και από το πολυπληθές ακροατήριο που παρακολούθησε την πρώτη παρουσίαση (16/7). Ο Ζώρζ Λαμπικά, φιλόσοφος και πανεπιστημιακός καθηγητής, στρατευμένος κομμουνιστής, μέλος - με κριτική, αυτόνομη σκέψη και δράση - του ΚΚ Γαλλίας μέχρι το 1982, υποστήριξε θεωρητικά και υπηρέτησε έμπρακτα τη βαθειά πεποίθησή του ότι η επανάσταση αποτελεί τον μοναδικό δρόμο για την ανάκτηση της ζωής και της ελευθερίας των κυριαρχούμενων τάξεων, για την απαλλαγή από τη βία και την οδύνη που γεννά ο βάρβαρος παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός του 20ου και των αρχών του 21ου αι. 

Κρίση της Αριστεράς ή της Κεντροαριστεράς στα πανεπιστήμια;

Αναδημοσίευση από το blog των "ενθεμάτων"

του Αλέξη Μπένου

Ο διάλογος που προκάλεσε το άρθο του Κώστα Γαβρόγλου «Μια σοβαρή ήττα της Αριστεράς στα πανεπιστήμια» («Ενθέματα» Αυγής, 20.7.2014) είναι όντως ζωτικής σημασίας, και γι’ αυτό τον ευχαριστούμε που τον προκάλεσε, καθώς και τα «Ενθέματα» που τον φιλοξενούν.

Η σημερινή κατάσταση στα πανεπιστήμια, που έγινε ακόμη πιο ξεκάθαρη με τα –αναμενόμενα όμως–, αποτελέσματα των πρυτανικών εκλογών, προφανώς και αποτελεί σημαντικό σταθμό στην πορεία συντηρητικοποίησης της ακαδημαϊκής κοινότητας στη χώρα μας και, με την έννοια αυτή, και μια σοβαρή ήττα της Αριστεράς. Είναι ίσως η πρώτη φορά από τη Χούντα μέχρι σήμερα, κατά την οποία, η ακαδημαϊκή κοινότητα, στην οποία συμπεριλαμβάνεται βεβαίως και το φοιτητικό κίνημα, έχει αποποιηθεί σε τέτοιο βαθμό τις συλλογικές αναφορές, τα κοινά οράματα, τον προβληματισμό και την κινηματική ταυτότητα της και έχει παραδοθεί αμαχητί στις αξίες του εγωκεντρισμού και την προοπτική αποκλειστικά του ατομικού συμφέροντος.

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Ποιο ήταν το σημαντικότερο λάθος όλα αυτά τα χρόνια;

Με αφορμή το άρθρο της “αυγής”:Σε καλό κλίμα η πρώτη συνάντηση ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜ.ΑΡ.

Οι επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ, οι δυσκολίες που συνάντησε, τα λάθη και οι αστοχίες έχουν την σφραγίδα του ΣΥΝ.

(Από την απόφαση του Διαρκούς Συνεδρίου του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας, 10 Ιουλίου 2013)

Ακριβώς αυτή η διαπίστωση συνεχίζει να ισχύει και σήμερα. Η απόφαση της διάλυσης του ΣΥΝασπισμού είναι πιο υποκριτική πολιτική απόφαση στην ιστορία της Αριστεράς στη χώρα μας. Το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ το μόνο καινούργιο στοιχείο έφερε στην πολιτική είναι η αλλαγή στις τσόντες του ονόματός του: “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας” έγινε “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Ριζοσπαστικής Αριστεράς”. Καμία αξιοσημείωτη τομή δεν υπήρξε η οποία να καταγράφεται τόσο στην απόφαση της διάλυσης του ΣΥΝ (δεν υπήρξε ούτε καν απολογισμός με μια στοιχειώδης πολιτική αποτίμηση της πορείας του) όσο και στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που καταγράφεται είναι η συνέχεια αυτής της πορείας. Αν λοιπόν θέλουμε να αντιληφθούμε στην μετεκλογική συγκυρία τα πραγματικά πλαίσια και όρια της σημερινής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να να προσεγγίσουμε μέσα από την ιστορικότητα του ΣΥΝ.

Ο ΣΥΝ ιστορικά ήταν και παραμένει ένα χρεοκοπημένο πολιτικό μόρφωμα. Η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συγκυριακό φαινόμενο, το οποίο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εκληφθεί ως επιβεβαίωση των πολιτικών και προγραμματικών θέσεων του ΣΥΝ. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έρμαιο της στρατηγικής ήττας της πολιτικής του ΣΥΝ. Η επιμονή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην συνέχιση της ίδιας πολιτικής μόνο καταστροφικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει.Προς το παρόν σας παρουσιάζουμε ένα αποκαλυπτικό απόσπασμα από την ομιλία στο 6ο συνέδριο του ΣΥΝ (Ιούνιος 2010) ενός εξέχοντος στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο θέτει το ερώτημα “Ποιο ήταν όμως το σημαντικότερο λάθος όλα αυτά τα χρόνια;” και δίνει την δική του απάντηση: