Το αγκάθι στα πλευρά της εξουσίας

Αναδημοσίευση από το "alterthess.gr"

Συνέντευξη με τον Σάντρο Μετζάντρα

Το ερευνητικό έργο του Μετζάντρα εντοπίζει μια ασυνέχεια στο πεδίο του Εργατισμού: η κινητικότητα της εργατικής δύναμης και η παγκόσμια διάσταση της governance αποτελούν το καθοριστικό έδαφος όπου θα κριθούν οι αναλυτικές κατηγορίες και οι προτεινόμενες πολιτικές. Συζητάμε μαζί του για τις κομουνιστικές πολιτικές με αφορμή το συνέδριο για τον Κομμουνισμό στη Ρώμη (C17).

Του Φραντσέσκο Ραπαρέλι

Πηγή: Dinamopress.it – 14/1/2017

Μετάφραση: Βαρβάρα Κυριλλίδου

Στο έργο Border as a Method [Το σύνορο ως Μέθοδος] (1), καρπό της συνεργασίας σας με τον Μπρετ Νέιλσον, παρουσιάζεται ένας νέος και πρωτότυπος «αστερισμός» του παγκόσμιου κεφαλαίου, που εμπλουτίζει την έρευνα αναφορικά με την νεοφιλελεύθερη ασυνέχεια. Ειδικότερα, η έννοια του «πολλαπλασιασμού του καταμερισμού της εργασίας» συλλαμβάνει με ξεκάθαρο τρόπο τον «μεγάλο μετασχηματισμό» στον οποίο έχουμε βουλιάξει. Είναι ακόμη εφικτή μια κομμουνιστική πολιτική η οποία θα λαμβάνει σοβαρά υπόψη της την πολλαπλότητα των κάθε άλλο παρά μειούμενων μορφών εκμετάλλευσης, τις οποίες τόσο ορθά έχετε καταγράψει εσείς;

Το από κοινού με τον Μπρετ έργο μου BorderasMethod, αλλά και το καινούργιο μας βιβλίο, του οποίου μόλις τελειώσαμε την συγγραφή (ThePolitics of Operations. Excavating Contemporary Capitalism) αποτελεί μια απόπειρα να καθορίσουμε μια μέθοδο κριτικής κατανόησης της «παγκόσμιας» διάστασης. Νομίζω πως ήταν σαφές ήδη από το BorderasaMethod, σε κάθε περίπτωση όμως στο νέο μας βιβλίο βεβαιώνουμε ρητά (με την προσήκουσα νηφαλιότητα) ότι αυτή η μέθοδος για εμάς έχει νόημα στο μέτρο που τροφοδοτεί την αναζήτηση μιας κομμουνιστικής πολιτικής.

...θα έρθει η στιγμή που θα τρίβουν τα μάτια τους

από το «ΠΟΔΟΝΙΦΤΗΣ - ΡΕ(Υ)ΜΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ»

«Εμείς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ίσως να μη ζήσουμε τις αποφασιστικές μάχες της επανάστασης που έρχεται…».

Έτσι τοποθετήθηκε ο Λένιν το Γενάρη του 1917 σε μια ομιλία του σε φοιτητές της Ζυρίχης. Το Φλεβάρη, δυο βδομάδες αργότερα, ξεσπά η πιο συνταρακτική επαναστατική διαδικασία που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα ως τώρα, χωρίς να ερωτηθεί βεβαίως κανένας Λένιν.

Σήμερα, στην επέτειο των 100 χρόνων από τη χρονιά που συγκλόνισε τον κόσμο, κάποιες ανάλογες απόψεις διατρέχουν και την Ελληνική κοινωνία. «Η μάχη έχει τελειώσει», «δεν υπάρχει εναλλακτική», «καλύτερες μέρες ίσως έρθουν στο πολύ μακρινό μέλλον». Αυτές είναι οι σκέψεις πάρα πολλών από αυτούς και αυτές που πραγματικά πάλεψαν για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας όλα τα προηγούμενα χρόνια και τώρα απογοητευμένοι και προδομένοι πυκνώνουν τις τάξεις της πολιτικής αποστράτευσης.

Βαρουφάκης στον ΑΝΤ1: Να φοβάστε λιγότερο τη δραχμή από το κλείσιμο της αξιολόγησης

Εσείς νοσταλγείτε τη χρυσή εποχή του φορντισμού;

απόσπασμα από την "Συνέντευξη του Sergio Bologna στον Klaus Ronneberger"

Klaus Ronneberger: Μία από τις κριτικές σας στην παραδοσιακή ιταλική αριστερά είναι ότι αντιμετωπίζει την περιοχή των «νέων αυτοαπασχολούμενων» σαν χαμένο παιχνίδι, σαν περιοχή όπου η κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης δεξιάς είναι αδιαμφισβήτητη. Πού λοιπόν βρίσκεται, κατά τη γνώμη σας, η δυνατότητα για ένα νέο πολιτικό σχέδιο όσον αφορά τους «αυτόνομους εργάτες»;

Sergio Bologna: Ας αφήσουμε την αριστερά και την αυτόνομη αριστερά έξω από τη συζήτηση. Οσμή σήψης αναδύεται από το κουφάρι της παραδοσιακής αριστεράς, απελπισία από την περιοχή της αμφισβήτησης. Είναι φορές που νιώθω σαν πρωταγωνιστής σε μυθιστόρημα του B. Traven: δίχως συγκεκριμένη ταυτότητα, δίχως υπηκοότητα, «εξόριστος» από επιλογή. Όταν μιλάει για τις νέες μορφές εργασίας, η αυτόνομη αριστερά μιλάει είτε για «Macjobs», είτε για «επισφαλή εργασία» και καταλήγει ζητώντας «εγγυημένο εισόδημα για όλους». Από μια φιλανθρωπική σκοπιά, θα έλεγα πως δεν υπάρχει πρόβλημα. Στην πραγματικότητα ωστόσο, το πρόβλημα των νέων μορφών εργασίας επηρεάζει περισσότερο τη «μεσαία τάξη» και τις εργασίες που απαιτούν μεγαλύτερες διανοητικές ικανότητες. Ο ειδικός χαρακτήρας των νέων μορφών εργασίας έγκειται στον ειδικό χαρακτήρα της γνώσης. Οι ικανότητες δεν αξιολογούνται, ή καλύτερα υπάγονται σε ένα διαφορετικό σύστημα αξιών και αποτίμησης. Ο αριθμός των τεχνικών, επιστημονικών, πρακτικών και κοινωνικών ικανοτήτων που απαιτούνται από τους αυτοαπασχολούμενους είναι μεν τεράστιος, αλλά η αξία τους στην αγορά εργασίας εξαρτάται μόνο από την ευελιξία τους, ικανότητα που υπονοεί και μια ορισμένη φυσική, σωματική ικανότητα. Οι ικανότητές τους δεν τους εξασφαλίζουν ούτε την εξουσία που αντιστοιχεί στον πιο αδαή ακαδημαϊκό. Και αυτό είναι σημάδι του είδους των σημερινών «ταξικών διαφορών». Σε μια κοινωνία της γνώσης, η έλλειψη εξουσίας σημαίνει αποκλεισμό από τη δημόσια ζωή.

Ένα επίκαιρο ...παρόν: Μια γελοιογραφία και ένα video

Το iskra.gr αναδημοσιεύει μια συλλογή παλαιών κειμένων με τον τίτλο:

Ένα επίκαιρο παρελθόν: Κείμενα 1998, 1999, 2000 για ευρώ και κρίση

Όπως επισημαίνει στην εισαγωγή ο Π. Λαφαζάνης: Τα κείμενα αυτά, μαζί με πολλά άλλα εκείνης της περιόδου και μετέπειτα, τα οποία θα προσπαθήσω να συλλέξω και να δημοσιεύσω ξανά, δίνουν απάντηση σε όσους δεν γνωρίζουν τη διαδρομή μου και, κακοπροαίρετα ή καλοπροαίρετα, ισχυρίζονται ότι οι θέσεις που αναδεικνύω ενάντια στο ευρώ, για τον απαράδεκτο ρόλο της ΕΕ και για την σημερινή κρίση αποτελούν «κεραυνό εν αιθρία».

Δεν πιστεύουμε ότι ότι κάποιος έχει επιχειρήματα με τα οποία μπορεί να αμφισβητήσει την ιστορική συνέχεια που χαρακτηρίζει τις θέσεις του Π. Λαφαζάνη. Μάλλον για το αντίθετο μπορεί να κατηγορηθεί, ότι δηλαδή δεν λαμβάνει υπόψη του τις αλλαγές που έχουν συμβεί από τον προηγούμενο αιώνα (που αναφέρονται τα κείμενα) μέχρι σήμερα...

Το πολιτικό πρόβλημα με το Π. Λαφαζάνη δεν αφορά στο απώτερο παρελθόν αλλά στο παρόν. Δεν εντοπίζεται στην κριτική του για το ευρώ και την ΕΕ αλλά στην θεοποίηση του “εθνικού νομίσματος”, η οποία μάλιστα μερικές φορές παίρνει ακραίες μορφές, όπως σε αυτή η γελοιογραφία από το φυλλάδιο της ΛΑΕ για το εθνικό νόμισμα:

Είναι το DNA το επόμενο ...internet;

(κλικ στην εικόνα για περισσότερα)

O βιοφυσικός και μοριακός βιολόγος Pjotr Garjajev και οι συνεργάτες του ισχυρίζονται ότι έχουν ερευνήσει τα πιο απόκρυφα μέρη του DNA.  Η γενετική επιστήμη θεωρεί ότι μόνον το 10% του DNA μας χρησιμοποιείται στο να κατασκευάζει πρωτεΐνες και έτσι να κατευθύνει τις λειτουργίες των κυττάρων, βάσει του πυρηνικού κώδικα που διαθέτει, ενώ το άλλο 90%, που το βλέπουν "σιωπηλό" το ονομάζουν junk(σκουπιδό)-DNA. Τώρα όμως έρχεται o Ρώσος Βιοφυσικός με την ομάδα του και ισχυρίζεται ότι αυτό ακριβώς το θεωρούμενο άχρηστο γενετικό υλικό λειτουργεί σαν διασυνδεδεμένος υπολογιστής με το περιβάλλον (Hyper-communication), ενώ το ενεργό μικρό κομμάτι του είναι απλά ο μηχανικός του βραχίονας.

Επίσης οι Ρώσοι ερευνητές θεωρούν ότι αυτό το DNA δεν είναι μόνο υπεύθυνο για την δομή και την λειτουργία του σώματός μας, αλλά αποτελεί την αποθήκη όλων των πληροφοριών που εκ γενετής φέρουμε και επιπλέον επικοινωνεί και ανταλλάσσει συνεχώς πληροφορίες με όλο το Σύμπαν.

Οι επιπτώσεις της εξόδου από την ευρωζώνη στην ανάπτυξη, την απασχόληση και τους μισθούς

Η τεχνική ανάλυση δείχνει ότι κάνουν λάθος τόσο οι καταστροφιστές, υποστηρικτές του ευρώ χωρίς ενδοιασμούς όσο και οι αφελείς θεωρητικοί του ενιαίου νομίσματος ως πηγή όλων των δεινών. Η έξοδος από το ευρώ θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος επιστροφής στην ανάπτυξη, αλλά ενέχει και σοβαρούς κινδύνους, ειδικά για τον κόσμο της εργασίας. Μετά από πιο προσεκτική εξέταση, όλα εξαρτώνται από τις προϋποθέσεις παραμονής στο ευρώ και τις προϋποθέσεις εξόδου

Αναδημοσίευση από "περγάδι (το)"

πηγή: Gli effetti di un’uscita dall’euro su crescita, occupazione e salari

των Riccardo Realfonzo και Angelantonio Viscione

1. Με λιτότητα το ευρώ δεν επιβιώνει

Από τα τέλη του 2007, η ζώνη του ευρώ έχει σταματήσει να αναπτύσσεται και οι διαδικασίες απόκλισης μεταξύ των χωρών του κέντρου και της περιφέρειας επιταχύνονται όλο και περισσότερο[1]. Αν συνεχιστεί η οικονομική λιτότητα που επιβάλλεται από τις Συνθήκες η κρίση της ευρωζώνης είναι μόνο θέμα χρόνου [2]. Από την άλλη , η παραμονή των περιφερειακών χωρών στη ζώνη του ευρώ, στο πλαίσιο των περιοριστικών πολιτικών, έχει δραματικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις.

Η περίπτωση της Ιταλίας είναι εύγλωττη: παρακολουθούμε την αργή, σταδιακή παρακμή της, με την οικονομία της να ακολουθεί μια όλο και μεγαλύτερη φθίνουσα πορεία, την ανεργία να καλπάζει, τη κατανομή του εισοδήματος να γίνεται όλο και πιο άνιση, την υποχώρηση του κράτους πρόνοιας. Φυσικά, αν άλλαζε το πρόσημο των ευρωπαϊκών πολιτικών θα ήταν σίγουρα η καλύτερη επιλογή. Αυτή όμως είναι μια λύση πολιτικά όλο και λιγότερο πιθανή, δεδομένου ότι η Γερμανία και οι χώρες δορυφόροι της -συνεχίζουν να απορρίπτουν την οποιοδήποτε αλλαγή πορείας προς αυτή την κατεύθυνση. Αξίζει λοιπόν να δούμε ποιες θα μπορούσαν να είναι οι συνέπειες μιας εξόδου από το ευρώ.

Μια οφειλόμενη απάντηση στους εξανιστάμενους Δικαστές και Εισαγγελείς και στους πρόθυμους δημοσιογράφους

της Ζωης Κωνσταντοπούλου

10/3/2017
Την περασμένη Δευτέρα 6 Μαρτίου, στη δίκη της Siemens, εκπροσωπώντας τους πολίτες και την πρωτοβουλία «Δικαιοσύνη για Όλους», ως πολιτική αγωγή είπα μερικά αυτονόητα:

• πως είναι σκάνδαλο η νέα αναβολή έναρξης εκδίκασης, αυτή τη φορά λόγω κωλύματος στο πρόσωπο Εφέτη, που δηλώθηκε μόλις στις 24 Φλεβάρη, μετά τη σκανδαλώδη αναβολή του περασμένου καλοκαιριού

• πως είναι σκάνδαλο το κώλυμα της Εφέτη να μην έχει δηλωθεί αμέσως, από τα μέσα Γενάρη, όταν κληρώθηκαν οι συνθέσεις του Φλεβάρη: τότε, η αναπλήρωση θα είχε γίνει πριν τη δίκη και δεν θα χάνονταν άλλες 10 μέρες, με την υπόθεση στο χείλος της παραγραφής-σχεδόν 20 χρόνια μετά τις πράξεις του κατηγορητηρίου

• πως είναι σκάνδαλο το κώλυμα, συνιστάμενο, όπως μάθαμε, σε κουμπαριά της Εφέτη με συνήγορο της υπόθεσης, να το έχουν τούμπανο τα ΜΜΕ και οι συνήγοροι υπεράσπισης (ψιθυριζόταν στην αίθουσα και δημοσιεύθηκε στον Κυριακάτικο Τύπο, που είχε «κλείσει» πριν δηλωθεί το κώλυμα) και να το κρατά κρυφό καμάρι το Δικαστήριο, που ακόμη αρνείται να το γνωστοποιήσει στους πολίτες που έχουμε δηλώσει παράσταση πολιτικής αγωγής στη δίκη

Δεν ξεχνάμε τις δολοφονημένες τρανς - Αναγνώριση ταυτότητας φύλου τώρα!

με αφορμή το διήμερο για τα δικαιώματα των τρανς ατόμων από την Ανοιχτή Πρωτοβουλία για ένα αυτό-οργανωμένο Thessaloniki Pride, στο ΤΑΚΙΜ στα Άνω Λαδάδικα

του Στρατή Γατελούζου και του Τάσου Κεσόγλου

Το ημερολόγιο δείχνει 12 Αυγούστου 2016 και στην γειτονική Τουρκία, τη θεωρούμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση “ασφαλή χώρα διαμονής”,  η γειτονιά Zekeriyaköy της Κωνσταντινούπολης σημαδεύεται από την άγρια δολοφονία της 22 χρονης τρανς ακτιβίστριας Hande Kader , την οποία βίασαν και έκαψαν ζωντανή. Ένα χρόνο πριν, στις 3 Ιουνίου 2015 η 17 χρονη τρανς Mercedes Williamson από την Alabama των ΗΠΑ  βρίσκεται από τις αρχές θαμμένη στον κήπο του πατέρα του δολοφόνου της, ενώ στις 15 Φεβρουαρίου 2017 η 42 χρονη Dandara dos Sados από τη Βραζιλία, πεσμένη στο έδαφος δέχεται χτυπήματα με ξύλο και πέτρες καθώς και δυο πυροβολισμούς στο κεφάλι.

Τρείς δολοφονίες που διαπράχθηκαν με τον πιο σκληρό τρόπο στον βωμό της διαρκούς επανεγκαθίδρυσης της κυρίαρχης αρρενωπότητας, προσπαθώντας να στείλουν ένα μήνυμα εξόντωσης σε όποια, όποι@ και όποιον τολμάει να ονειρευτεί αδιαφορώντας για τα στενά όρια των πατριαρχικών προτύπων. Οι γυναίκες αυτές στοχοποιήθηκαν και “τιμωρήθηκαν” λοιπόν, γιατί παραιτήθηκαν από τη “βιολογικά προσχεδιασμένη” αποστολή τους, αρνήθηκαν δηλαδή, να δουν τα σώματα τους ως μέρος μιας καλοστημένης φιέστας που ορίζει το φυσιολογικό και κοινωνικά ευανάγνωστο υποκείμενο.

Η ΔΕΑ παίρνει αποστάσεις από την ΛΑΕ

Η δική μας απάντηση, μέσα στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν στο 2015, ήταν η επιλογή ΛΑΕ. Πάντα τονίζαμε ότι ήταν μια επιλογή με προβλήματα, μια επιλογή που όφειλε να μετασχηματιστεί και να διευρυνθεί, αλλά ήταν και είναι μια σαφής πολιτική επιλογή (γι’ αυτό άλλωστε συγκέντρωνε και συγκεντρώνει μεγάλο τμήμα από τα πυρά του «περιβάλλοντος» του Μαξίμου).

Σήμερα, τα προβλήματα στο εσωτερικό της ΛΑΕ έχουν οξυνθεί. Στην πολιτική γραμμή, η έμφαση στη «μετάβαση στο εθνικό νόμισμα» έχει αποκόψει το σύνθημα της εξόδου από το ευρώ από το υπόλοιπο μεταβατικό πρόγραμμα (ανατροπή λιτότητας, χρέος, τράπεζες, ιδιωτικοποιήσεις, σοσιαλιστική στρατηγική), οδηγώντας στην αυταπάτη ενός «σταδίου» δημοκρατικής και ανεξάρτητης «ανάπτυξης» με βάση τη δραχμή.

Ανοιχτό Πανελλαδικό Σώμα ΚΟΕ: 11-12/3

Το Σάββατο 11/3 και την Κυριακή 12/3 θα γίνει στην Αθήνα, 
στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
 (Ιερά Οδός 75, κοντά στις στάσεις του μετρό Κεραμεικός και Ελαιώνας), 
το Ανοιχτό Πανελλαδικό Σώμα της ΚΟΕ με συμμετοχή από όλη την Ελλάδα.

Tο Ανοιχτό Πανελλαδικό Σώμα της ΚΟΕ θα διεξαχθεί μέσα σε ένα ιδιαίτερο πολιτικό και ιδεολογικό περιβάλλον. Η χώρα βυθίζεται πιο βαθιά στο καθεστώς της αποικίας χρέους και ο γεωπολιτικός ορίζοντας συννεφιάζει, ενώ μεγάλες αλλαγές σημειώνονται σε παγκόσμια κλίμακα.

Η ΚΟΕ φιλοδοξεί να προχωρήσει σε μια διαδικασία που να μην χαρακτηρίζεται από «αυτοαναφορικότητα» και εσωστρέφεια. Σκοπεύει έτσι να οργανώσει μια ανοιχτή συζήτηση που να ακουμπά τους προβληματισμούς ευρύτερου κόσμου, ο οποίος πασχίζει για έναν σύγχρονο προσανατολισμό μπροστά στα νέα δεδομένα.

Αμηχανία των κομμάτων της Αριστεράς για στα επεισόδια των αγροτών στην Αθήνα...

Οι σκηνές μπροστά στο υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης είναι προάγγελος από τις μέρες που έρχονται. Όπως φαίνεται αυτές η μέρες δεν θα είναι όπως τις φαντάζονται διάφορα κόμματα της Αριστεράς, ούτε θα χωράνε στα “μεταβατικά” τους προγράμματα...

Από σενάρια καλά πάμε...

Bloomberg: Τα τρία σενάρια διάλυσης του ευρώ και τα τρία σενάρια διάσωσης

(για να δείτε το πρωτότυπο κλικ στην εικόνα, μια παρουσίαση στα ελληνικά [εδώ])

και από  σεμινάρια »γεωπολιτικής» δεν υστερούμε:

tvxs.gr:
Υπέρ μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων οι ηγέτες των ισχυρών της ΕΕ

«Εl Salto» προς μια αλλιώτικη δημοσιογραφία

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Oταν ενώνονται πολλοί, σπουδαία πράγματα μπορεί να συμβούν.

Με αυτή την πεποίθηση, 20 Μέσα από διαφορετικές περιοχές της Ισπανίας, διαφορετικής θεματικής και μορφής (έντυπο, διαδίκτυο, βίντεο, ραδιόφωνο, φωτογραφία κ.λπ.) ενώνονται και συνεργάζονται καθένα με το δικό του τρόπο για να κάνουν μέσα στο 2017 «Το Αλμα» (El Salto): ένα μεγάλο μέσο ενημέρωσης χρηματοδοτημένο αποκλειστικά από τον κόσμο.

Ή, όπως λένε οι ίδιοι, «ένα νέο μέσο συλλογικής ιδιοκτησίας», το οποίο μέσα από μια εκστρατεία έξι μηνών ελπίζει να συγκεντρώσει τους απαραίτητους πόρους για τη δημιουργία του.

Εκατοντάδες πολίτες έχουν ήδη υπογράψει το Μανιφέστο τους για την οικοδόμηση μιας διαφορετικής δημοσιογραφίας, που βασίζεται σε τέσσερις βασικές αρχές: οικονομική ανεξαρτησία από τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις, δημοκρατική και οριζόντια λειτουργία, ποιότητα και εγκυρότητα, συνεργασία αντί για ανταγωνισμό.

Το «El Salto», λένε οι εμπνευστές του, είναι πολύ περισσότερο από ένα δίκτυο.

Το Νο 32730 - Η Οδυσσεια ενος ομηρου

(κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας: Η ανατροπή μιας παράδοση 1221 ετών που έχει αποσιωπηθεί...

Η Κυριακή της 5ης Μαρτίου ήταν η εορτή της Ορθοδοξίας. Οι χριστιανοί που πηγαίνουν στις εκκλησίες δεν δείχνουν ιδιαίτερη προσοχή στα “ιερά κείμενα” που αναγνώσκονται στις θρησκευτικές τελετές. Αν τους ρωτήσετε αν έχει κάτι αλλάξει τα τελευταία χρόνια στο τελετουργικό της εορτής της Ορθοδοξίας, θα δυσκολευτούν να σας απαντήσουν. Κι όμως έχει σημειωθεί μια σημαντική ανατροπή μιας της θρησκευτικής παράδοσης που κράτησε 1221 χρόνια.

Μέχρι το 2008 στην θρησκευτική τελετή της εορτής, ο ιερέας διάβαζε το παρακάτω κείμενο των «Επτά Αναθεματισμών» από το 787 μ.Χ., όταν το καθιέρωσε η εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδος ως «Κανόνα», το οποίο οριοθετούσε τις σχέσεις της Ορθοδοξίας με τον Ελληνισμό:

Η Καλαμάτα της «Λαϊκής Εξουσίας» του ΕΑΜ μέσα από τον φακό του Χρήστου Αλειφέρη

αντάρτες του 9ου Συντάγματος Καλαμάτας παρελαύνουν στην οδό ΕΛΑΣ (Αριστομένους) μπροστά από την Τράπεζα Ελλάδος

Τον Ιανουάριο του 2012 τα Γ.Α.Κ. του Νομού Μεσσηνίας υποδέχτηκαν στις συλλογές τους το αρχείο του ερασιτέχνη φωτογράφου Χρήστου Αλειφέρη. Με την επιμέλεια της κ. Αναστασίας Μηλίτση-Νίκα και της κ. Σταυρούλας Βερράρου κυκλοφόρησε ΔΩΡΕΑΝ ένα καλαίσθητο βιβλίο-φωτογραφικό λεύκωμα στηρίζεται εξ ολοκλήρου στο έργο του Χρήστου Αλειφέρη. Επιλέχθηκαν συνολικά 270 περίπου φωτογραφίες που αφηγούνται τη διαδρομή της πόλης της Καλαμάτας μέσα στο χρόνο, από το 1937 μέχρι το 1974. Βασικό κριτήριο αυτής της επιλογής στάθηκε ο πλούτος του αρχείου για τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα. Η παράθεση των φωτογραφιών γίνεται με χρονολογική σειρά, ανά δεκαετία.

ΕΠΑΝΩ ΤΑ ΤΕΙΧΗ - ΚΑΤΩ (ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ) ΟΙ ΡΩΓΜΕΣ

Το πρωτότυπο: LOS MUROS ARRIBA, LAS GRIETAS ABAJO (Y A LA IZQUIERDA)

Αναδημοσίευση μετάφρασης από το "athens.indymedia.org"

ΕΠΑΝΩ ΤΑ ΤΕΙΧΗ

ΚΑΤΩ (ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ) ΟΙ ΡΩΓΜΕΣ

Φλεβάρης 2017

Η θύελλα στο δρόμο μας

Για εμάς, τους ιθαγενικούς λαούς ζαπατίστας, η θύελλα και ο πόλεμος είναι πραγματικότητα αιώνες τώρα. Έφτασαν στη γη μας ντυμένα με τον μανδύα του πολιτισμού και της θρησκείας των κυρίαρχων. Το σπαθί και ο σταυρός αφαίμαξαν εκείνη την εποχή τον κόσμο μας.

Με το πέρασμα του χρόνου το σπαθί εκσυγχρονίστηκε και ο σταυρός παραμερίστηκε από το κεφάλαιο, αλλά συνέχισε να απαιτεί το αίμα μας ως προσφορά στο νέο θεό: το χρήμα.

Αντιστεκόμασταν, πάντα αντιστεκόμασταν. Οι εξεγέρσεις μας παραγκωνίστηκαν από τη διαμάχη των μεν ενάντια στους δε για την Εξουσία. Και οι μεν και οι δε, πάντα από πάνω, μας ζητούσαν να αγωνιζόμαστε και να πεθαίνουμε για τους υπηρετήσουμε, απαιτούσαν την υποταγή και την υπακοή μας με την πρόφαση ότι θα μας απελευθέρωναν. Εκείνοι που έλεγαν και λένε ότι αγωνίζονται, ήρθαν και έρχονται για να εξουσιάσουν. Έτσι, υπήρξαν υποτιθέμενες ανεξαρτησίες και ψεύτικες επαναστάσεις, παρελθούσες ή μέλλουσες. Από τότε, οι από πάνω εναλλάσσονταν και εναλλάσσονται για να κακοδιοικήσουν ή φιλοδοξώντας να το κάνουν. Στα παρελθόντα και στα τρέχοντα ημερολόγια η πρότασή τους είναι η ίδια: εμείς να βάζουμε το αίμα ενώ εκείνοι διοικούν ή προσποιούνται ότι διοικούν.

Και πριν και τώρα ξεχνούν ότι δεν ξεχνάμε.

Και πάντα η γυναίκα ακόμη πιο κάτω, και χτες και σήμερα. Ακόμη και σε μας, στη συλλογικότητα που ήμασταν και είμαστε.

Θεσσαλονίκη: Πλειστηριάζεται κρατικό οικόπεδο “φιλέτο” αξίας 980.000 ευρώ για οφειλή 1.310 ευρώ!

Ένα κρατικό οικόπεδο “φιλέτο” που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βαλαωρίτου 5 και Τανταλίδου στην Θεσσαλονίκη, εμπορικής αξίας 980.000 ευρώ, εκπλειστηριάζεται στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανήκει στην κρατική εταιρία « ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Α.Ε.»

Η εταιρεία Κτιριακές Υποδομές ΑΕ [ΚτΥπ ΑΕ] είναι ο ενιαίος κατασκευαστικός φορέας του ελληνικού κράτους, για όλες τις δημόσιες κτιριακές υποδομές (νοσοκομεία, σχολεία, δικαστήρια, σωφρονιστικά καταστήματα κ.α.). Η εταιρεία προήλθε από τη συγχώνευση των εταιρειών “Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων” [ΟΣΚ ΑΕ] και “Δημόσια Επιχείρηση Ανέγερσης Νοσοκομείων” [ΔΕΠΑΝΟΜ ΑΕ]. Την 01.08.2015 η συγχώνευση ολοκληρώθηκε με την προσχώρηση και της «ΘΕΜΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΑΕ» στην ΚτΥπ ΑΕ.

Αναλυτικά εδώ:

Πλειστηριάζεται κρατικό οικόπεδο “φιλέτο” αξίας 980.000 ευρώ για οφειλή 1.310 ευρώ!

ΤΟ (ανύπαρκτο) ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ!

Οι «Εκδόσεις των Συναδέλφων» αναστατωμένες από τις φουσκοδεντριές της επελαύνουσας άνοιξης και μετά από σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα, το κουαρτέτο των θεσμών αλλά και το διάσημο σεξτέτο εκρηκτικής μουσικής πλατείας Εξαρχείων «Ραβασόλ», χρησιμοποιώντας τις εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ και του κυρ-Θανάση του υδραυλικού

Α Π Ο Φ Α Σ Ι Σ Α Ν

να προχωρήσουν σε 10ήμερο προσφορών 50-70% στα βιβλία των εκδόσεών τους από την Τετάρτη 8 έως και το Σάββατο 18 Μαρτίου! Αυτή η κοινωνική, πολιτιστική και πνευματική προσφορά θα λάβει χώρα στο βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων των Συναδέλφων, το οποίο βρίσκεται στην οδό Καλλιδρομίου, αριθμός 30, στο άβατο των Εξαρχείων.

Σας περιμένουμε!
ΥΓ. Θα κερνάμε και τυρόπιτα χωρίς απόδειξη…

Η απουσία μιας φωτογραφίας ...χίλιες λέξεις

Εκείνο που πραγματικά λείπει από την «συνέντευξη του Παν. Λαφαζάνη στην Iskra για την επιστροφή των θεσμών και τις προοπτικές της χώρας,» είναι η ...φωτογραφία.

Δεν πρόκειται για την φωτογραφία του Π. Λαφαζάνη, η οποία για πρώτη φορά απουσιάζει. Το iskra.gr μας έχει συνηθίσει αλλιώς, όπως εδώ:«Παναγιώτης Λαφαζάνης: Θα έχουμε συγκλονιστικές εξελίξεις στην Ελλάδα», όπου συνέντευξη του Παναγιώτη συνοδεύεται μόνον με 5 φωτογραφίες του!

Ο Απόστολος Γκλέτσος καλωσορίζει τους μετανάστες στην Στυλίδα

Είναι η «πιο σοβαρή και τεκμηριωμένη πρόταση», η πρόταση ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ;

Το πλήρες κείμενο της μελέτης του ΕΔΕΠΟΚ, η οποία δημοσιεύθηκε με τη υποστήριξη του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ, είναι διαθέσιμο στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα.

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

1. ΟΝΕ: ενιαίο νόμισμα χωρίς ενιαίο κράτος.

Το 1o κεφάλαιο της μελέτης που αναφέρεται στην αποτυχία της ΟΝΕ και τον ρόλο της Γερμανίας, επικεντρώνεται σε τρεις βασικές επισημάνσεις:

α) Μέσα από την ΟΝΕ, η Γερμανία κατάφερε να κυριαρχήσει στη νομισματική, αλλά και στην οικονομική και την πολιτική σφαίρα της Ευρώπης.

β) Αυτό έχει επιτευχθεί, σε μεγάλο βαθμό, σε βάρος των μισθών των Γερμανών εργαζομένων και άλλων κοινωνικών στρωμάτων χαμηλού εισοδήματος.

γ) Πλήθος ορθόδοξων οικονομολόγων έχουν από καιρό συνειδητοποιήσει ότι η Ευρωζώνη δεν διαθέτει σημαντικά εργαλεία, όπως για παράδειγμα, έναν ενιαίο μηχανισμό δημοσιονομικών μεταβιβάσεων και μια τραπεζική ένωση.

Όμως, τα προβλήματα της Ευρωζώνης δεν ανακαλύφθηκαν εκ των υστέρων από κάποιους ειδικούς της τεχνοεπιστήμης των οικονομικών, όπως επισημαίνει η μελέτη του ΕΔΕΠΟΚ. Αντίθετα ήταν γνωστά από την πρώτη στιγμή στα επιτελεία της ΕΕ. Η απόφαση ήταν ένα πολιτικό “στοίχημα”, για το οποίο το Γερμανικό κράτος είχε μεγάλες επιφυλάξεις.

Ένας απ' αυτούς που εξέφρασαν τότε δημόσια αυτές τις επιφυλάξεις ήταν και ο κ. Σόιμπλε με δημοσιεύματά του όπου επισήμανε τις ίδιες αδυναμίες για την ΟΝΕ, με αυτές που εντοπίζει σήμερα και η μελέτη του ΕΔΕΠΟΚ. Οι επιφυλάξεις του Γερμανικού κράτους για το ενιαίο νόμισμα εντοπίζονταν στο πόσο μπορεί να ασκηθεί αποτελεσματική νομισματική πολιτική από την ΕΕ εφόσον δεν διαθέτει τους αναγκαίους μηχανισμούς, ανάλογους με αυτούς που διαθέτει ένα κράτος. Οι μηχανισμοί αυτοί απουσίαζαν από την ΕΕ και δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από την μια στιγμή στην άλλη, για πολλούς και διάφορους λόγους.

Πέντε νεκροί και 60 τραυματίες κάθε μέρα από τροχαία στην Ελλάδα

Μπορεί να συμβεί και αυτό, αλλά δεν είναι το πιο πιθανό ατύχημα που μπορεί να πάθετε στον δρόμο...

Για μια ακόμα φορά, η χώρα ασχολείται από ένα τροχαίο. Αυτή τη φορά, νεκρός δεν είναι ένας γνωστός τραγουδιστής. Πρωταγωνιστής είναι το video που αποτυπώνει ένα θανατηφόρο ατύχημα που προκάλεσε ο γιος των «Jumbo». Νεκρός ο ίδιος και ένας φίλος του συνεπιβάτης της Porsche, η οποία ανεξέλεγκτη και με τρομερή ταχύτητα έπεσε μέσα σε πάρκινγκ της Εθνικής Οδού πάνω σε σταθμευμένο αυτοκίνητο, συμπαρασύροντας στο θάνατο μια μάνα με το μωρό της

Οι δημόσιες συζητήσεις που γίνονται με αφορμή τα αυτά τα ατυχήματα - ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης - ελάχιστα έχουν προσφέρουν σε ζητήματα οδικής ασφάλειας. Τα τροχαία ατυχήματα και μάλιστα τα θανατηφόρα είναι μια “κανονικότητα” στην καθημερινότητα, η οποία δεν έρχεται στο φως της δημοσιότητας αν δεν έχει κάποια στοιχεία  “εξαίρεσης”. Τα στοιχεία αυτά συνήθως που έχουν μικρή σχέση με τις αιτίες των ατυχημάτων, αλλά μεγάλη σχέση με άλλα ζητήματα, όπως η κοινωνική θέση των προσώπων που εμπλέκονται σε αυτά, η ηλικία τους και άλλα παρόμοια.

Με αφορμή την δημόσια συζήτηση που γίνεται γι' αυτό το θέμα της επικαιρότητας,, παρουσιάζουμε μερικά συγκλονιστικά στοιχεία για την «γενοκτονία» που γίνεται καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους όπως τα εξέθεσε ένα χρόνο πριν (Φλεβάρης 2016) στην Μόνιμη Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας  της Βουλής, ο Αναστάσιος Μαρκουίζος, γνωστός ως Ιαβέρης:

Μια απάντηση στον ΣΚΑΙ και την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ από τους "συνωμότες" του Ελληνικού

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

22/2/2017

ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΙ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

Τις τελευταίες ημέρες η υπόθεση της επένδυσης στο δημόσιο ακίνητο Ελληνικού έχει αποκτήσει ξανά δημοσιότητα. Ανάμεσα σ’ αυτούς που ανακινούν το θέμα είναι ο Ρ/Σ Σκάϊ και η εφημερίδα «Καθημερινή», που ανέλαβαν ν’ αποκαλύψουν «τη μεθόδευση που, με μοχλό τα νεότερα κτίρια, τα οποία δεν κηρύχθηκαν διατηρητέα, θα πλαγιοκοπούσε δια της χρονοτριβής την υποχρέωση της κυβέρνησης να παραδώσει τον Ιούνιο το Ελληνικό στους επενδυτές». Αναφερόμαστε σε σχετικό άρθρο του κ. Νίκου Βατόπουλου με τίτλο «Επιχείρηση “μπλόκο” στο Ελληνικό - Διαρκής υπονόμευση της επένδυσης», επειδή συνοψίζει το περιεχόμενο της επίθεσης εναντίον όλων όσων δεν «συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις». Άλλωστε, οι χαρακτηρισμοί επιπέδου χαμαιτυπείου που εκτόξευσε ο κ. Πορτοσάλτε από τις συχνότητες του Σκάϊ δεν χρήζουν σχολιασμού, επιστρέφονται : εξ ιδίων τα αλλότρια.

Το ΚΚΕ δημιουργεί πανικό στο ...«κόμμα της δραχμής»!

Κατάσταση πανικού επικρατεί στο κόμμα του Π. Λαφαζάνη μπροστά στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει από την στιγμή που αυτοανακηρύχθηκε - κάπως καθυστερημένα γιατί η πρωτιά ανήκει στον Θ. Κατσανέβα - ως το “κόμμα της δραχμής”.

Η πρόσφατη συνέντευξη του Δ. Κουτσούμα στην ΕΡΤ1, αν και δεν είχε καμία συγκεκριμένη αναφορά στο κόμμα της δραχμής, δημιούργησε “σοκ και δέος” στο επιτελείο του. Η επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του ΚΚΕ, εκπλήσσει ακόμα και τους πιο πιστούς οπαδούς του Π. Λαφαζάνη, αφού μέχρι χθες, πριν κάνει προμετωπίδα την δραχμή, είχε στην θέση της την “ενότητα της Αριστεράς” . Για να πάρετε μια μυρουδιά από την κρίση πανικού του ΑΡ/ΛΑΕ, αναδημοσιεύουμε την πρώτη παράγραφο από άρθρο του iskra.gr:

Η απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του 902.gr. Δεν αναρτήθηκε, όμως, ολόκληρη, αλλά «λογοκριμένη». Ο 902.gr, ενώ δημοσίευσε όλες τις ερωταπαντήσεις παρέλειψε, προφανώς με εντολή της ηγεσίας του ΚΚΕ και μάλλον του ιδίου του Δ. Κουτσούμπα, πέντε κρίσιμες ερωταπαντήσεις. Κι αυτές οι «λογοκριμένες» ερωταπαντήσεις, όλως τυχαίως, αφορούσαν το κρίσιμο δίλημμα του νομίσματος, ευρώ ή εθνικό νόμισμα, για το οποίο διεξάγεται σήμερα μεγάλη διαμάχη σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, βρίσκεται στα χείλη ολόκληρου του ελληνικού λαού, ενώ το ελληνικό μαζί με το ευρωπαϊκό κατεστημένο, έχουν λυσσάξει κυριολεκτικά το τελευταίο διάστημα για να δυσφημίσουν και να αποτρέψουν ένα Grexit στη βάση ενός ριζοσπαστικού προοδευτικού προγράμματος.

Ο Γ. Βαρουφάκης στο CHECKPOINT 18/2/2017

Τι είναι το ψηφιακό νόμισμα;

Ένα ενημερωτικό κείμενο που περιγράφει με απλό τρόπο την ιστορία του και το πως λειτουργεί το ψηφιακό νόμισμα

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο της αριστεράς"
Του Βαγγέλη Σπαθά

Τα τελευταία χρόνια, ακούμε και διαβάζουμε για τα ψηφιακά νομίσματα (Bitcoin, Litecoin κ.λπ.). Τι ακριβώς όμως είναι το ψηφιακό νόμισμα και πόσο ασφαλές είναι; Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα, παρουσιάζοντας τεχνικές πλευρές αλλά και σημαντικούς σταθμούς στην πορεία του την τελευταία δεκαετία.


Πώς ξεκίνησε;

Όλα ξεκίνησαν μετά την κρίση του 2008 στις ΗΠΑ. Τότε, και μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, αυξήθηκαν οι αναζητήσεις σε ακαδημαϊκούς κύκλους και τεχνολογικές κοινότητες για την δυνατότητα να υπάρξει το οικονομικό σύστημα χωρίς μια κεντρική αρχή, χωρίς δηλαδή το τραπεζικό σύστημα που θα εποπτεύει, θα πιστοποιεί και τελικά θα ελέγχει τις συναλλαγές.

Γιατί καταργήθηκε το χαρτονόμισμα των 500 ευρώ;

Πιστεύετε ότι μόνον στην Ελλάδα σηκώνουν τις καταθέσεις από τις τράπεζες και τις βάζουν σε μπαούλα; 
Στην Ελβετία χρησιμοποιούν σήραγγες ορυχείων για να αποθηκεύονται χαρτονομίσματα...

Το παρακάτω κείμενο αναφέρεται στην σχέση του χαρτονομίσματος με την πολιτική των αρνητικών επιτοκίων που εφαρμόζει η ΕΚΤ.  Είναι απόσπασμα από μια δημοσίευση του Χανς-Βέρνερ Ζιν,  η οποία πραγματεύεται την μαρξική θεωρία των κρίσεων και πώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καταστρέφει τον καπιταλισμό:  . 

...Η θεωρία της διαρθρωτικής διαρκούς οικονομικής στασιμότητας έχει βρει ιδιαίτερα ευήκοα ώτα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Της παρέχει μια ευπρόσδεκτη δικαιολογία για την πολιτική της των αρνητικών επιτοκίων, η οποία, στην πραγματικότητα, εξυπηρετεί τη διάσωση των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων και κρατών της Νότιας Ευρώπης. Εδώ και κάμποσο καιρό, τοΔιοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ έχει κάνει αρνητικό το επιτόκιο των καταθέσεων τις οποίες διατηρούν οι εμπορικές τράπεζες στις εθνικές κεντρικέςτους τράπεζες [οι οποίες είναι τμήματα της ΕΚΤ] και επιτρέπει στις εθνικές κεντρικές τράπεζες να δανείζουν χρήματα στις εμπορικές τράπεζες με αρνητικό επιτόκιο, έως και μείον 0,4 %. Το πρόβλημα του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ είναι εξής: Λόγω της ύπαρξης του ρευστού χρήματος, η ΕΚΤ μπορεί να ωθήσει τα επιτόκια στην αρνητική περιοχή μόνον μέχρι το βάθος που αντιστοιχεί στις δαπάνες της αποθήκευσης χαρτονομισμάτων σε«θησαυροφυλάκια». Άν προχωρήσει σε πιο αρνητικό μέγεθος, οι αποταμιευτές θα προτιμήσουν να κρατούν τα χρήματά τους ως μετρητά χαρτονομίσματα.

Σχολιάζοντας για ένα σχόλιο του ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Μέρος πρώτο:


το δεύτερο μέρος εδώ:

Η «gig economy» και το τέλος της εργασίας

Χθες, την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου η UMER, παρείχε άλλη μια υπηρεσία, που παρουσιάζεται στο πραπάνω διαφημιστικό video. (αναλυτικά εδώ: Στείλτε το μήνυμα αγάπης σας με την UberΚΑΝΤΑΔΑ! Μαζί μας η Ευριδίκη και οι Stereo Soul!). Όμως ποιό είναι εργασιακό καθεστώς κάτω απ' το οποίο παρέχονται αυτή αλλά και πολλές άλλες υπηρεσίες από την UMER; Ένα ενημερωτικό κείμενο γι' αυτό το θέμα:

Από τα «ελαστικά» ωράρια στην «εργασία του τηλεφωνήματος»

Αναδημοσίευση από "το ποντίκι"

του Δημήτρη Χρυσικόπουλου

Μέχρι πρόσφατα η λέξη «gig» ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ροκ μουσική: τα gigs δεν ήταν άλλο από ευκαιρίες για συναυλίες, κυρίως για νέα και ανερχόμενα συγκροτήματα - οι «μεγάλοι» του χώρου έδιναν «κονσέρτα».

Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, κυρίως σε συνδυασμό με την ταχεία ανάπτυξη των δικτύων της κινητής τηλεφωνίας και γενικότερα της πληροφορικής, ο όρος της... μόδας, ιδίως στις ΗΠΑ, είναι η «gig economy», ή η «κατά παραγγελία» (on demand) εργασία, και πολλοί οικονομολόγοι και εργατολόγοι εκτιμούν - και ανησυχούν... - ότι οι «gig» δουλειές είναι το μέλλον της εργασίας και το τέλος της μισθωτής εργασίας.

Αφιερωμένο στις αναγνώστριές μας

500 YEARS OF FEMALE BEAUTY IN ART

 Philip Scott Johnson

Τι έγινε στο συνέδριο του Podemos;

Στο RProject.gr η Κατερίνα Σεργίδου σημειώνει κάποιες σκέψεις και κάποια πρώτα συμπεράσματα:

Το Podemos και ο κόσμος του: πρώτες σκέψεις μετά το 2ο συνέδριο στο Vistalegre II

Τα φώτα της δημοσιότητας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο , έπεσαν για άλλη μια φορά στο Podemos, με αφορμή το συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στις 11 και 12 Φεβρουρίου.

Ο πο­λι­τι­κός σχη­μα­τι­σμός,  με­τρά­ει πια 3 χρό­νια ζωής. Σε αυτά τα χρό­νια όπου οι εξε­λί­ξεις είναι τόσο πυ­κνές, ιδιαί­τε­ρα στο Ισπα­νι­κό Κρά­τος, κάθε έτος βιώ­νε­ται ως δε­κα­ε­τία. Και πράγ­μα­τι μέσα σε αυτά τα τρία χρό­νια το Podemos, κα­τά­φε­ρε να επι­βά­λει την πα­ρου­σία του στη δη­μό­σια σφαί­ρα. Οι αλ­λα­γές στην πο­λι­τι­κή του και οι εσω­τε­ρι­κές του μάχες, φαί­νε­ται να εν­δια­φέ­ρουν ιδιαί­τε­ρα το ελ­λη­νι­κό κοινό που δεν μπο­ρεί να απο­φύ­γει τις συ­γκρί­σεις με την ελ­λη­νι­κή εμπει­ρία. Αυτό το με­γά­λο εν­δια­φέ­ρον συ­νο­δεύ­ε­ται πάντα από ένα ερώ­τη­μα: «Τι πο­λι­τι­κό υπο­κεί­με­νο χρειά­ζε­ται να χτί­σου­με για να αλ­λά­ξου­με πραγ­μα­τι­κά τα πράγ­μα­τα;» Και ένα ακόμα ερώ­τη­μα: «Έχου­με να μά­θου­με κάτι από τον τρόπο λει­τουρ­γί­ας του Podemos»;

 Τι έγινε όμως σε αυτό το δεύ­τε­ρο συ­νέ­δριο που γί­νε­ται  2 χρό­νια,  μετά το Vistalegre I, το πρώτο και ιδρυ­τι­κό συ­νέ­δριο του Podemos;

συλλογικό κείμενο: Δέκα προτάσεις για να μην επαναληφθεί η συνθηκολόγηση που γνωρίσαμε στην Ελλάδα

Οι προκλήσεις για την αριστερά στην ευρωζώνη

Συλλογικό κείμενο υπογραμμένο από 70 στελέχη και αγωνιστές της αριστεράς από 15 ευρωπαϊκές χώρες

Αναδημοσίευση από το "ελληνική επιτροπή ενάντια στο χρέος"

Μετάφραση: Γιώργος Μητραλιάς

Για να αποφύγουμε την επανάληψη της συνθηκολόγησης, όπως τη γνωρίσαμε στην Ελλάδα το 2015, ιδού δέκα προτάσεις που πρέπει να εφαρμοστούν αμέσως και ταυτόχρονα, για την κοινωνική κινητοποίηση  και τη δράση μιας κυβέρνησης που θα είναι πραγματικά στην υπηρεσία του λαού.

Η πρώτη πρόταση αφορά στην ανάγκη που έχει μια αριστερή κυβέρνηση να μην υπακούσει ξεκάθαρα και αφού το έχει προαναγγείλει,  στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το κόμμα ή ο συνασπισμός κομμάτων, που θέλουν να κυβερνήσουν –και εδώ αναφερόμαστε βέβαια στην Ισπανία- πρέπει ευθύς εξαρχής να αρνηθούν να υπακούσουν στις απαιτήσεις για λιτότητα, και να δεσμευτούν ότι θα αρνηθούν τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού. Πρέπει να δηλώσουν: «Δεν θα σεβαστούμε την υποχρέωση να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό που επιτάσσουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες επειδή θέλουμε να αυξήσουμε τις δημόσιες δαπάνες για να παλέψουμε ενάντια στα αντικοινωνικά μέτρα και τη λιτότητα, και για να προβούμε στην οικολογική μετάβαση». Κατά συνέπεια, το πρώτο πράμα που πρέπει να κάνουμε  είναι η σαφής και αποφασισμένη δέσμευση για ανυπακοή. Μετά από την ελληνική συνθηκολόγηση, είναι ουσιώδους σημασίας να εγκαταλείψουμε τη ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να απαιτήσουμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να σεβαστούν τη λαϊκή βούληση. Η συνέχιση αυτής της ψευδαίσθησης θα μας οδηγούσε στην καταστροφή. Πρέπει να μην υπακούσουμε.

Rojava: Έχει η επανάσταση εξαλείψει το κράτος;

Αναδημοσίευση από΄το "Hit&Run"

του Davide Grasso

Όταν οι διαδηλώσεις έδωσαν τη θέση τους στη δημιουργία ένοπλων ομάδων το 2011 στην Συρία, η κυβέρνηση της Δαμασκού παρενέβει με σκληρή στρατιωτική καταστολή, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Τουρκία, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία εξασφάλισαν προς την αντιπολίτευση μια σταθερή ροή χρήματος και όπλων, ελπίζοντας σε μία ταχεία κατάρρευση των δυνάμεων του Ασαντ. Το χάος ακολούθησε σε ολόκληρη τη χώρα, και η Jabat-Al-Nusra (Αλ-Κάιντα στη Συρία) προσπάθησε να καταλάβει κάποιες πόλεις στο βορρά, όπως η Serekaniye, που συνορεύει με την Τουρκία. Έτσι, οι Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG) σχηματίστηκαν μεταξύ του μεγαλύτερου μέρος του κουρδικού πληθυσμού της περιοχής, που κατάφεραν την εκδίωξη των Σαλαφιστών μετά από αιματηρές συγκρούσεις.

Σήμερα στις 7μμ στην Αθήνα με τον David Bollier για τα "κοινά"

Βιβλιοπαρουσίαση: Κοινά, μια σύντομη εισαγωγή

Για το βιβλίο:

ΚΟΙΝΑ, ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Χωρίς να διστάσουμε μπροστά στη ρήξη με το ευρώ-Το καθήκον είναι η ανατροπή της λιτότητας

Παρουσιάζουμε ένα κείμενο, το οποίο ενώ περιγράφει σε γενικές γραμμές σωστά την πολιτική συγκυρία, καταλήγει τελικά σε προτάσεις για τις “πολιτικές συμμαχίες” οι οποίες δεν έχουν καμία βάση, ιδιαίτερα για την πολιτική και εκλογική συνεργασία της ΛΑΕ με το ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κάποιες εξηγήσεις γιατί δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί αυτή η συνεργασία, μπορείτε να τις βρείτε εδώ:
Υποβολείς: Ούτε News ούτε Real (περί ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΛΑΕ-Πλεύσης), κάποιες άλλες πλευρές μπορείτε να τις φανταστείτε. Οι εκκλήσεις για αυτή την ενότητα της αριστεράς, ιδιαίτερα όταν είναι φανερό ότι δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν, δεν συγκροτούν πολιτική πρόταση. Το σχέδιο για την “ενότητα της Αριστεράς” θυμίζει ένα άλλο σχέδιο, αυτό της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” το οποίο, για το «καλό της χώρας» εγκαλεί τους βιομηχάνους και άλλες μερίδες της αστικής τάξης να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους για την ανάπτυξη  του κλάδου της βιομηχανίας και άλλων παραγωγικών δραστηριοτήτων. Όπως δηλαδή δεν πρόκειται να “αναδομηθεί” η αστική τάξη  με εκκλήσεις και να έρθει στα μέτρα των πολιτικών τους στοχεύσεων, όσο "πατριωτικές" κι αν είναι αυτές,  έτσι δεν πρόκειται να “αναδομηθούν” και οι πολιτικοί σχηματισμοί της Αριστεράς για το κοινό καλό της, απεμπολώντας τα κεκτημένα της της δικής τους “επαναστατικής καθαρότητάς”  που με τόσους κόπους κατέκτησαν.. Το πιο πιθανόν είναι να τα πάρουν μαζί τους στον τάφο τους, και να περιμένουν ότι κάποτε οι επόμενες γενιές θα αναγνωρίζουν την αξία τους  να τους “αγιοποιήσουν” ως μάρτυρες του επαναστατικού κινήματος...

Αναδημοσίευση από το "RProject.gr

του Αντώνη Νταβανέλου

Στις εβδομάδες που έρχονται, έχουμε να αποδείξουμε αν μπορούμε να παρουσιάσουμε μια σοβαρή συγκέντρωση δύναμης στα αριστερά του Τσίπρα, με στόχο την ανατροπή της λιτότητας και χωρίς κανένα δισταγμό στο ζήτημα της εξόδου από το ευρώ.

Η πα­ρά­τα­ση και το βά­θε­μα της κρί­σης διε­θνώς έχουν ως απο­τέ­λε­σμα τον πα­ρο­ξυ­σμό των πο­λι­τι­κών κρί­σε­ων πα­γκό­σμια: με­γά­λα τμή­μα­τα των κυ­ρί­αρ­χων τά­ξε­ων, σε με­γά­λες χώρες του κα­πι­τα­λι­σμού, απο­κτούν δια­φο­ρε­τι­κές προ­τε­ραιό­τη­τες, δια­φο­ρε­τι­κές ει­κό­νες για τον κόσμο, δια­φο­ρε­τι­κές απα­ντή­σεις ακόμα και στα κε­ντρι­κά ερω­τή­μα­τα «γραμ­μής» των κυ­βερ­νή­σε­ών τους. Σε ένα μόνο ση­μείο συμ­φω­νούν όλοι τους: ότι η λι­τό­τη­τα πρέ­πει να πα­ρα­τα­θεί, να γίνει ακόμα πιο σκλη­ρή, να επι­τα­χυν­θεί η αντί­στρο­φη ανα­δια­νο­μή, η με­τα­φο­ρά πόρων προς το πάνω μέρος της κοι­νω­νί­ας, προ­κει­μέ­νου να χτι­στεί η (αστι­κή) διέ­ξο­δος από την κρίση.

Τραμπ και Σόιμπλε προτείνουν τον δρόμο της εκούσιας επιστροφής στο εθνικό νόμισμα...

Μέχρι τώρα ο διάλογος για το εθνικό νόμισμα ήταν απαγορευμένος στην πολιτική σκηνή. Σήμερα φαίνεται πως ανοίγει. Όμως σε αυτόν τον “διάλογο” άλλοι θα είναι η πρωταγωνιστές και όχι η Αριστερά που έθετε αυτά το ζήτημα την προηγούμενη περίοδο.

Σε συνέντευξη στον Α. Παπαχελά ο προτεινόμενος ως πρέσβης των ΗΠΑ στην ΕΕ Τεντ Μάλλοχ, τάσσεται υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, την οποία μάλιστα εκτιμά ότι η χώρα θα ζητήσει από μόνη της σε ένα ή ενάμιση χρόνο το πολύ:


Ο κ. Μάλοχ διευκρινίζει ότι την άποψή του δεν την έχει συζητήσει με κανέναν στο αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών ή Οικονομικών, ωστόσο θυμίζει ότι ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ πριν από ένα χρόνο είχε τουιτάρει ότι «οι Ελληνες χάνουν τον χρόνο τους στην Eυρωζώνη». Σημειώνει ότι συμφωνεί με τον νέο Αμερικανό πρόεδρο και μάλιστα, συνεχίζει, «αν κάτι τέτοιο είχε γίνει πριν από τέσσερα χρόνια, θα ήταν και πιο απλό».

Βαρουφάκης: Όταν μας λέει ο Σόιμπλε «θα σας βγάλουμε στη δραχμή», η απάντηση είναι «βγάλτε μας»

(κλικ στην εικόνα για να δείτε το VIDEO του ΑΝΤ1)

από το "ποντίκι"

Τη στιγμή που η αξιολόγηση βρίσκεται στο «κόκκινο» επέλεξε να δώσει το "παρών" με παρέμβασή του ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης επέλεξε το οικείο περιβάλλον της Αίγινας για να κάνει την έμμεση παρέμβαση του στο ανοικτό κεφάλαιο της β’ αξιολόγησης, όπως παρουσιάστηκε αποκλειστικά στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 με τον Νίκο Χατζηνικολάου.

Ο Κώστας Λαπαβίτσας στο LiveU

Χακεύοντας τα Κινήματα και την Πολιτική – Για μία Συμμαχία για τα Κοινά & την ΚΑΟ

Αναδημοσίευση από το "ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ"

του  Αντώνη Μπρούμα

Η Ανάγκη

Είναι κοινή η παραδοχή ότι στην Ελλάδα της κρίσης τα κινήματα και οι πολιτικές οργανώσεις στάθηκαν αναντίστοιχα του βάθους και της σημασίας της κοινωνικής σύγκρουσης. Εφόσον δοκιμάστηκαν σχεδόν τα πάντα, ποιο ήταν τελικά το στοιχείο που απουσίαζε από τα κινήματα και τις πολιτικές οργανώσεις και οδήγησε σε αυτή την αναντιστοιχία; Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, το πανκοινωνικό κίνημα των πλατειών, την εκλογή της Αριστεράς στην κυβέρνηση, τη σύσσωμη συμμετοχή της κοινωνίας στο προσφυγικό δεν μπορούμε πια να εθελοτυφλούμε.

ΛΑΕ: ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκεν μῦν...

Το φυλλάδιο της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ) για το πέρασμα από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος της παράταξης παρουσίασε στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ σε συνέντευξη Τύπου ο Παν. Λαφαζάνης Γραμματέας του Π.Σ της ΛΑΕ και μέλη της ΠΓ της ΛΑΕ Παν. Μαντάς, Παν. Σωτήρης, Μαρ. Τσίχλη και Γιάννης Τόλιος, αλλά χωρίς την συμμετοχή εκπροσώπου από το "κόκκινο δίκτυο"

Φυλλάδιο της ΛΑΕ για τη μετάβαση από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα. Τα βήματα, τα μέτρα, το πρόγραμμα

Η Η ΛΑΕ επανειλημμένα έχει επισημάνει ότι η συζήτηση για το εθνικό νόμισμα είναι ακόμα απαγορευμένη. Όμως το εκλαϊκευμένο φυλλάδιο που εξέδωσε δεν έρχεται να προβάλει κάτι το καινούργιο, το οποίο δεν έχει ήδη συζητηθεί. Τα «5 Βήματα της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα», είναι απλές κοινοτοπίες, οι οποίες σε όποιο μέρος του κόσμου και αν συνέβαινε μια παρόμοια νομισματική αλλαγή κάπως έτσι θα γίνονταν τα πράγματα, όπως για παράδειγμα αυτό:  «Με νομοθετική διάταξη το ευρώ αποσύρεται και το νέο εθνικό νόμισμα τίθεται σε υποχρεωτική κυκλοφορία. Με βάση το νέο αυτό εθνικό νόμισμα πραγματοποιούνται όλες οι εγχώριες οικονομικές λειτουργίες και συναλλαγές». Αυτές οι διευκρινήσεις είναι εντελώς άχρηστες αφού κανείς δεν πιστεύει πως υπάρχει ο κίνδυνος ότι λαϊκός παράγοντας θα τύπωνε παράνομα “εθνικό νόμισμα” και μετά από μια λαϊκή εξέγερση θα το επέβαλλε δια της λαϊκής (και όχι δια της κρατικής) βίας στις συναλλαγές και στις τράπεζες, ώστε να πάρει μπρος η οικονομία της χώρας και να έρθει η πολυπόθητη “ανάπτυξη”

Ο ΕΝΙΚΟΣ, το Grexit και οι “αριστεροί” μαϊντανοί του...

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Ενώ έχει αρχίζει στην πολιτική σκηνή κάπως να σπάει ο πάγος για την ΤΙΝΑ των μνημονίων και φαίνεται να ανοίγει και εκεί η συζήτηση για θέματα που ήταν απαγορευμένα ως «αντεθνικά», κάποια ΜΜΕ επιμένουν να αναπαράγουν τα γνωστά τρομοκρατικά ιδεολογήματα υπέρ της ΤΙΝΑ. Ένα απ' αυτά είναι ο «ΕΝΙΚΟΣ».

Σε πρόσφατο δημοσίευμα του (Ο εφιάλτης του Grexit: Οι επιπτώσεις για οικονομία και κοινωνία) εκτός των άλλων ισχυρίζεται ότι αν η χώρα μπει σε μια πορεία ρήξης με το ΔΝΤ και τα επιτελεία της ΕΕ , τότε η χώρα θα έχει σημαντικά πρόβλημα ακόμα και στην παραγωγή της κομπόστας (!!!): «Τέλος, ακόμα μεγαλύτερο θα είναι το πρόβλημα για τους μεταποιητές. Όπως ισχυρίζονται φορείς της αγοράς στο μεταποιημένο προϊόν, όπως για παράδειγμα είναι οι κομπόστες, το 30% του κόστους αφορά στα υλικά συσκευασίας (κουτί), το υπόλοιπο 30% στην πρώτη ύλη, ένα άλλο 20% αφορά σε άλλα εισαγόμενα υλικά και μόλις το 20% είναι το εργατικό κόστος ...».

Θα περιμέναμε από τους παραδοσιακούς και συνεπείς υποστηρικτές της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, όπως το iskra.gr (που είναι το επίσημο όργανο του “Αριστερού Ρεύματος”), ένα ΜΜΕ το οποίο δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του για πολύ πιο δευτερεύοντα ζητήματα, να σχολιάζει και να επικρίνει αυτό ή άλλα παρόμοια δημοσιεύματα, που εκφράζουν το πολιτικό προφίλ του ΕΝΙΚΟΥ.

Το iska.gr δεν το επιλέξαμε τυχαία, αλλά για δύο βασικά λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι αποτελεί έναν από τους πιο συστηματικούς φορείς προβολής της άποψης για τα πλεονεκτήματα της “εθνικής οικονομίας” από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα ( η “κομπόστα”). Ο δεύτερος λόγος είναι ο τρόπος που ασκεί δημοσιογραφία για να υπηρετήσει αυτόν τον στόχο. (το “περιτύλιγμα”).

Είναι η δραχμή κομμουνιστική;

Αναδημοσίευση από το "ο Εχθρός του Λαού"

Το καλό παιδί -γνωστό και ως «Αρσακειάδα»- της τηλεόρασης, που επανέκαμψε πρόσφατα, μιας και δεν φτούρησε η συνεργασία του με τον Μεγαλέμπορο της Κοκαΐνης, βιαζόταν πολύ.

Δεν είχε καμιά διάθεση για πολιτικές περικοκλάδες και «γύρω- γύρω όλοι» από το στέλεχος του Συριζοθίασου: «Πείτε μου ευθέως, είστε υπέρ της παραμονής στο ευρώ ή με την επιστροφή στη δραχμή;»

Το ύφος του ήταν τέτοιο, που μου φάνηκε σαν να άκουγα από τα έγκατα της ιστορίας: «Αποκηρύσσετε μετά βδελυγμίας τον Κομμουνιστοσυμμοριτισμό; Ναι ή όχι;»

Τι να απαντήσει ο κακομοίρης, στο σύγχρονο Εθνικό δίλημμα;

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΟΝΗ;

Αναδημοσίευση από το "Γιατί  Όχι;"

του Απόστολου Δεδουσόπουλου

Ο γυμνασιάρχης μας στο 7ο Γυμνάσιο (Λύκειο) στο Παγκράτι ήταν γυμνασιάρχης. Νομίζω αυτό είναι επαρκής περιγραφή. Φιλόλογος, λιγομίλητος με χαμηλή φωνή, αγέλαστος, χωρίς χιούμορ, τυπικός και αυστηρός - ως όφειλε. Πάντα με το ίδιο σκούρο κοστούμι, πολυκαιρισμένο.

Τον θυμάμαι να προβάλει το πάνω μέρος του κορμού και το κεφάλι από το παράθυρο του πρώτου ορόφου. Πάνω από το κεφάλι του το παραδοσιακό κουδούνι, πιο κάτω το κορδόνι αιωριζόταν σχεδόν ακουμπώντας το κεφάλι του. "Νταν" τραβούσε το κορδόνι, το κουδούνι ηχούσε, η μικροφασαρία στο διάλειμμα, η μικρο-παρεκτροπή μας, τελείωνε στον ήχο του. Πάνω από το κεφάλι του γυμνασιάρχη το κορδόνι του κουδουνιού συνέχιζε τις τις μικρές κυμάνσεις του ...

Ρήξη με τις ψευδαισθήσεις

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Γιάνη Βαρουφάκη

Δύο ήταν οι πρωθυπουργικές ψευδαισθήσεις που οδήγησαν την κυβέρνηση στο σημερινό αδιέξοδο.

- Οτι, τη νύχτα του δημοψηφίσματος, το δίλημμα ήταν μεταξύ του Σχεδίου Σόιμπλε (Grexit) και της υποταγής στο 3ο Μνημόνιο.

-  Οτι η υποταγή στο 3ο Μνημόνιο μπορούσε να καταστεί πολιτικά διαχειρίσιμη μέσω ενός παράλληλου, φιλολαϊκού προγράμματος. Και οι δύο αυτές «υποθέσεις εργασίας» μόνο στην αυθυποβολή μπορούσαν να βασιστούν.

Οπως πάσχισα να εξηγήσω στον πρωθυπουργό το βράδυ του δημοψηφίσματος, την ώρα που κυβερνητικά στελέχη με λοιδορούσαν ως σύμμαχο του κ. Σόιμπλε, η υποταγή στο 3ο Μνημόνιο ήταν το Σχέδιο Σόιμπλε.

H Ζωή και τα Πάθη του Άγιου Πρεκάριου

Ο Άγιος Πρεκάριος αναδειχθεί ως ένα εικονογραφικό σχήμα στην Ιταλία το 2004 

Αναδημοσίευση από το "REBEL"

Από τον Φεβρουάριο του 2004 ο άγιος Πρεκάριος, προστάτης άγιος των πρεκάριων, των προσωρινών, των ευέλικτων, των ημιαπασχολούμενων, των περιστασιακά εργαζόμενων έχει εμφανιστεί σε διάφορες πόλεις της Ιταλίας. Ο άγιος Πρεκάριος εμφανίζεται σε δημόσιους χώρους σε εκδηλώσεις , πορείες, διαδηλώσεις, σε φεστιβάλ ταινιών, σε παρελάσεις μόδας, και, αφού είναι ένας άγιος, σε τελετές. Συχνά πραγματοποιεί και θαύματα. Αν και οι πρώτες εμφανίσεις του αγίου καταγράφονται μόλις στις 29 Φεβρουαρίου του 2004, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα οι μορφές του έχουν πολλαπλασιαστεί και παρουσιάζεται σε διάφορες μεταμφιέσεις. Δίκαιος στις επιλογές του, ο άγιος Πρεκάριος δεν παίρνει το μέρος μιας κατηγορίας επισφαλώς εργαζόμενων εις βάρος μιας άλλης και μπορεί να εμφανιστεί σε supermarket των αστικών περιφερειών, στα βιβλιοπωλεία ή, πιο γκλαμουραρισμένος, στο φεστιβάλ ταινιών της Βενετίας. Ο άγιος Πρεκάριος είναι επίσης διαφυλετικός (transgender), και έχει εμφανιστεί και ως θηλυκός άγιος. H “λατρεία” έχει εξαπλωθεί ταχύτατα και έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας ευδιάκριτης και πολύχρωμης εικονογραφίας, αγιογραφίας και τελετουργικών. Ακολουθώντας την ιταλική καθολική παράδοση να περιφέρονται τελετουργικά αγάλματα αγίων σε δημόσιους χώρους, η λατρεία του άγιου Πρεκάριου λειτουργεί την ίδια στιγμή ως μια παρεκτροπή, ως μια Προσωρινή Αυτόνομη Ζώνη (ΤΑΖ), ως καρναβάλι. Αυτή είναι, επίσης, μια τακτική που στοχεύει να γίνουν ορατά τα ζητήματα που εμφανίζονται εξαιτίας της αυξανόμενης επισφάλειας του εργατικού δυναμικού. Σε ένα άλλο επίπεδο μπορεί να θεωρηθεί ένα είδος μυθοπλασίας. Η ιστορία του άγιου Πρεκάριου, οι απαρχές της, οι μεταμορφώσεις και η διάδοσή της, έχουν εισαχθεί εδώ στο παιχνίδι προκειμένου να ερευνηθεί η τρέχουσα πολιτική της επισφάλειας στην Ιταλία.

Μια νέα παραγωγική δραστηριότητα αναπτύσσεται στην χώρα...

Θέρισαν την πρώτη φυτεία κάνναβης

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Υπάρχει μια “πανεθνική” καραμέλα που όλοι οι πολιτικοί χώροι την έχουν στο στόμα τους: Είναι η “παραγωγική ανάπτυξη” της χώρας, η οποία στηρίζεται στον αστικό μύθο ότι αν αυξηθούν οι ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης της χώρας, αργά ή γρήγορα, τότε τα οφέλη διαχέονται σε όλο το φάσμα του πληθυσμού και άρα αφορούν όλες τις εισοδηματικές κατηγορίες.

Όλοι συμφωνούν ότι πρώτα θα πρέπει να έρθει η πολυπόθητη “ανάπτυξη”. Οι διαφορές εντοπίζονται κυρίως στα μέτρα που θα εφαρμοστούν μέσω μιας κρατικής διαχείρισης, ώστε αυτή η “διάχυση” να είναι συντεταγμένη και κατευθυνόμενη. Ένα κομμάτι της Αριστεράς που συστρατεύεται σε αυτόν τον στόχο, περιμένει να επιτευχθεί η “ανάπτυξη” αν θα σπάσουμε τα “δεσμά” του ευρώ και της ΕΕ και έρθει η πραγματική Αριστερά στα πράγματα. Μέχρι ν' έρθει, οι λαϊκές τάξεις θα πρέπει και πάλι να σφίξουν το ζωνάρι, όπως το έσφιξαν και τότε που ο Σημίτης τους υποσχέθηκε το ίδιο πράγμα μέσω ακριβώς της αντίθετης πορείας.

Όμως ο λαϊκός παράγοντας αλλιώς σκέπτεται και αλλιώς πράττει... Και τα δικά του «σχέδια» τα βάζει σε άμεση εφαρμογή, γιατί είναι σχέδια που αφορούν πρώτα απ' όλα στις δικές του πρακτικές, αφορούν ζητήματα που ο ίδιος τα κάνει πράξη. Δεν είναι σχέδια μιας μελλοντικής κρατικής διαχείρισης που για να πραγματοποιηθούν προϋποθέτουν την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και όχι μόνο...

Η πλαστική σακούλα στην ΕΕ και στην ...Ινδία

Τη χρήση της πλαστικής σακούλας μιας χρήσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση σκοπεύει να περιορίσει κατά το ήμισυ μέχρι το 2019 ο νόμος που υπερψήφισε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 28 Απριλίου 2015.

Στη χώρα μας η πλαστική σακούλα μιας χρήσης για τη μεταφορά προϊόντων, η οποία τώρα δίνεται δωρεάν, θα πωλείται με αντίτιμο από τα καταστήματα ίσως και από το β΄ εξάμηνο του 2017 καθώς η χώρα μας θα μπει -αν και με καθυστέρηση- στο πρόγραμμα για τη σταδιακή εξαφάνισή της, ενσωματώνοντας τη σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία. Αυτό το ...ριζοσπαστικό μέτρο το μόνο που πραγματικά θα κάνει είναι να αυξήσει τα έσοδα των supermarket και των άλλων καταστημάτων πώλησης που θα χρεώνουν επιπλέον τους πελάτες τους με 5 ή 10 λεπτά του ευρώ για κάθε πλαστική σακούλα που παρέχουν, αφού δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο στο εάν και πως θα εισπράττεται αυτό το “πρόστιμο” από το κράτος. Βέβαια ακόμα και αν εισπραχθεί είναι σίγουρο πως οι πόροι του θα πάνε στην αποπλήρωση του χρέους, όπως συνέβη και με το “πράσινο ταμείο” του οποίου το 97.5% των πόρων του διατίθεται για την αποπλήρωση του χρέους...

Εργασιακή επισφάλεια και «πρεκαριάτο». Από τις βιομηχανικές κοινωνίες στον παγκόσμιο ταξικό κατακερματισμό

Αναδημοσίευση από το "Μετά την κρίση"

του Guy Standing

Guy Standing: Defining the precariat - A class in the making - © Fronesis/Σουηδία,

(αναδημοσίευση στην αγγλική γλώσσα © Eurozine - και σε μορφή pdf

Οι κοινωνικές τάξεις δεν εξαφανίστηκαν. Αντί να εξαφανιστούν, έχει προκύψει μια πιο κατακερματισμένη, παγκόσμια ταξική διάρθρωση και μια πιο ελαστική αγορά εργασίας.
Ο Guy Standing επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο λεξιλόγιο για να περιγράψει τις νέες ταξικές σχέσεις στο σύστημα της παγκόσμιας αγοράς του 21ου αιώνα.

Υπάρχουν δύο τρόποι για να ορίσουμε τι εννοούμε με τη λέξη πρεκαριάτο. Ο ένας είναι να πούμε πως είναι μια διακριτή κοινωνικο-οικονομική ομάδα, δηλαδή να προσδιορίσουμε ποια άτομα ανήκουν σ' αυτήν και ποια όχι. Αυτός ο τρόπος είναι χρήσιμος προκειμένου να έχουμε μια γενική εικόνα και για να κάνουμε αναλύσεις. Μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε το εργαλείο που ο Μαξ Βέμπερ αποκαλούσε «ιδεότυπο» [ή «ιδεατό τύπο»]. Υπ' αυτό το πρίσμα, το πρεκαριάτο μπορεί να περιγραφεί ως νεολογισμός που συνδυάζει το επίθετο «επισφαλής» και ένα ουσιαστικό σχετικό με αυτό, το «προλεταριάτο». Ίσως μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το πρεκαριάτο είναι class-in-the-making, κοινωνική τάξη υπό δημιουργία, αν και όχι ακόμη class-for-itself, τάξη δι' εαυτήν [τάξη για τον εαυτό της, τάξη που διαθέτει αυτοσυνειδησία] με τη μαρξική έννοια αυτού του όρου.