Διαδηλώσεις αποδοκιμασίας για τον ερχομό στην Αθήνα του Ντομινίκ Στρος Καν

Πραγματοποιήθηκε νωρίς το απόγευμα την Τρίτη 7/12 συγκέντρωση ενάντια στον ερχομό του Ντομινίκ Στρος Καν στη χώρα μας από το ΚΚΕ στο Σύνταγμα και αργότερα διαδήλωση από την πλατεία Κλαυθμώνος προς στο Σύνταγμα από συντονιστικό των πρωτοβαθμίων σωματείων και οργανώσεων της Αριστεράς. Οι δύο συγκεντρώσεις ήταν ισοδύναμες σε πλήθος και επαναλήφθηκε για μια ακόμα φορά η επιβολή υγειονομικής ζώνης προστασίας του ΚΚΕ, όταν πλησίασε προς το Σύνταγμα η πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δυνάμεις των ΜΑΤ απουσίαζαν μπροστά από το Ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας και από άλλα ανάλογα πόστα κατά την διάρκεια της εκδήλωσης του ΚΚΕ, αφού την περιφρούρηση του χώρου είχαν αναλάβει δυνάμεις του ΚΚΕ. Μόλις όμως έφτασε η πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος, τότε οι δυνάμεις καταστολής ανέλαβαν και πάλι τις θέσεις τους...

Οι διαδηλώσεις δεν είχαν τον παλμό και το μέγεθος των διαδηλώσεων που έγιναν την προηγούμενη μέρα κατά την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Επίσης, ο μέρος όρος της ηλικίας των διαδηλωτών ήταν σαφώς μεγαλύτερος από διαδηλωτών της προηγούμενης μέρας. Εικόνες από την πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος και την συνάντηση της με τις ομάδες περιφρούρησης του ΚΚΕ στο Σύνταγμα, στο παρακάτω video:

Πως το MEGA παραποίησε το βίντεο

Από την ιστοσελίδα "Κίνηση Ενεργών Πολιτών Πάρου"

Όταν το MEGA παρουσίασε το βίντεο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, "φρόντισε" κατάλληλα τον ήχο. Έτσι ενώ στο αυθεντικό ακούγεται μόνο ένας συναγερμός, στο βίντεο που παρουσίασε το MEGA προσέθεσε ήχους απο σπασίματα βιτρινών, φωνές απο πλήθος που φωνάζει "το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει", και ήχους απο κρότου λάμψης. Το βίντεο του MEGA ξεκινάει απο το 0.24 του αυθεντικού και βέβαι έχουν σβηστεί οι ομιλιες απο τις κοπέλες που τραβάνε το βίντεο.

Αυτός είναι ο τρόπος που τα μεγάλα ΜΜΕ μαγειρεύουν τις ειδήσεις.

Τί είπατε; τι έκανε το ΕΣΡ; .. καλά εσείς;.

Μαχητικές διαδηλώσεις στην Αθήνα

Στην Αθήνα διοργανώθηκαν χθες, 6 Δεκέμβη δύο ξεχωριστές πορείες από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών.Κήρυξη Παναττικής στάσης εργασίας από τις 12.00 μέχρι τις 15.00 το μεσημέρι είχε αποφασίσει με ψήφισμα το 34ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, το οποίο καλούσε τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο που πραγματοποιείται στην Αθήνα στις 12.00 το μεσημέρι στα Προπύλαια. Η στάση της ΑΔΕΔΥ απλά διευκόλυνε να κλείσουν τα σχολεία και να κατέβουν οι μαθητές στην πορεία. Οι μαθητές βέβαια κατέβηκαν, όμως τους εργαζόμενους στο δημόσιο δεν τους είδαμε να κατεβαίνουν στην συγκέντρωση αυτή, ούτε βέβαια την άλλη συγκέντρωση που είχαν οργανώσει στις 4μ.μ. πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς. Όμως δεν κατέβηκαν και οι καθηγητές, παρά ελάχιστοι μαζί με τους μαθητές τους. Πιο πολλοί κατέβηκαν ως γονείς που ανησυχούσαν για τα παιδιά τους...

Βέβαια η Κυβέρνηση είχε λάβει όλα τα μέτρα για να περιορίσει την προσέλευση του κόσμου. Είχε ανακοινώσει ότι το κέντρο θα είναι αποκλεισμένο και θα απαγορεύεται η προσέλευση οχημάτων από τις 10.00π.μ. Στην πρωινή διαδήλωση η Αστυνομία ήταν κάπως συγκρατημένοι απέναντι στους μαθητές που ήταν διατεθειμένοι να συγκρουστούν μαζί της και δεν απαντούσε με τόσο άμεσο και σκληρό τρόπο. Στην απογευματινή τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Όλη η πορεία έγινε με συνοδεία των δυνάμεων καταστολής από τα πεζοδρόμια. Η Αστυνομία μάλιστα φρόντισε με την επίθεση που έκανε στα Προπύλαια να ξεκινήσει η πορεία ακριβώς στην ώρα που είχε εξαγγελθεί η συγκέντρωση, δηλαδή την 4.00 μ.μ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην προλάβουν καν να συνταχτούν τα μπλοκ των κομματικών οργανώσεων, αφού δεν είχαν προλάβει να έρθουν καν τα πανό. Γι αυτό τον λόγο ήταν μια μαζική πορεία που έχει ελάχιστα πανό. Η Σταδίου γεμάτη κόσμο και από την Κλαυθμώνος ως το Σύνταγμα και να μην φαίνεται στον ορίζοντα ούτε ένα πανό, είναι ένα θέαμα δύσκολα το βρίσκεις σε άλλες πορείες. Ήταν μια νεολαιίστικη διαδήλωση στην οποία ο κόσμος ήταν αγανακτισμένος και είχε μαζικά διάθεση να συγκρουστεί με τις δυνάμεις καταστολής. Δεν θύμιζε τίποτα από τις γνωστές “συγκρούσεις” που επαναλαμβάνονται εθιμοτυπικά δε πολλές άλλες πορείες που ένα κομμάτι της πορείας επιχειρεί μια “σύγκρουση” με τις δυνάμεις καταστολής στα “λουλουδάδικα” και όλοι περιμένουν να ξαναδούν το γνωστό έργο να επαναλαμβάνεται για μια ακόμα φορά... Ας ελπίζουμε ότι στις 15 Δεκέμβρη θα δούμε και τους εργαζόμενους να βγαίνουν στο δρόμο, όπως βγήκε χθες η νεολαία.

Ο Μ. Λίμποβιτς και η Μ.Χάρνεκερ προσκεκλημένοι του Ινστιτούτου «Ν. Πουλαντζάς» στην Αθήνα

Από την "Αυγή"

Το Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς» φιλοξενεί στην Ελλάδα δύο διακεκριμένους ακαδημαϊκούς, τον Μάικλ Λίμποβιτς και τη Μάρτα Χάρνεκερ. Ο Μ. Λίμποβιτς είναι Καναδός, μαρξιστής οικονομολόγος, ομότιμος καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Σάιμον Φρέιζερ του Καναδά και συνεργάτης του Διεθνούς Κέντρου Μιράντα της Βενεζουέλας. Η Μ. Χάρνεκερ είναι κοινωνιολόγος, συγγραφέας, σύμβουλος της κυβέρνησης της Βενεζουέλας και από τις πλέον εξέχουσες ερευνήτριες της διαδικασίας κοινωνικού μετασχηματισμού της Λατινικής Αμερικής. Μαθήτρια του Λουί Αλτουσέρ στις αρχές της δεκαετίας του 1960, έχει μεταφράσει έργα του στα ισπανικά. Μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ εξορίστηκε από τη Χιλή. Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί τα βιβλία της Βασικές έννοιες του ιστορικού υλισμού και Πραγματοποιώντας το αδύνατο. Η Αριστερά στο κατώφλι του 21ου αιώνα.

Την Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου (7.00 μ.μ.) στο Ινστιτούτο Goethe Αθηνών (Ομήρου 14-16), ο Μάικλ Λίμποβιτς θα μιλήσει, στο πλαίσιο της 4ης ετήσιας διάλεξης στη μνήμη του Νίκου Πουλαντζά, με θέμα «Χτίζοντας το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα: η λογική του κράτους». Τον ομιλητή και το έργο του θα παρουσιάσει ο Γιάννης Μηλιός, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας (ΕΜΠ). Η εκδήλωση γίνεται με την ευγενική υποστήριξη του Ινστιτούτου GOETHE και του Δικτύου transform!europe.

Την Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου (7.00 μ.μ.), στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα ΙΙ) η Μάρτα Χάρνεκερ θα μιλήσει με θέμα: «Οι προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα: Η περίπτωση της Λατινικής Αμερικής». Η εκδήλωση συνδιοργανώνεται με την Αυτόνομη κίνηση Μεταπτυχιακών Παντείου «Manifesto» και το Δίκτυο transform!europe.

Και στις δύο εκδηλώσεις θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση. Πληροφορίες, Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς», 210-3217745

Στενές επαφές τρίτου τύπου...

το εξωγήινο βακτηρίδιο της NASA

Κι όμως, η ενότητα της Αριστεράς έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο απ' ότι φανταζόμαστε! Μη σας ξεγελά η αποσάθρωση του ΣΥΡΙΖΑ και άλλα παρόμοια φαινόμενα. Ο ΣΥΝασπισμός και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήδη έχουν αρχίσει να συγκλίνουν σε κοινές δράσεις και πρωτοβουλίες. Ας δούμε τι δηλώνει ο Δ.Σ., μέλος του ΠΓ του ΣΥΝασπισμού, για την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, η οποία αποτελεί την αιχμή της πολιτικής παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον εργατικό χώρο: “η διεύρυνση, η ενίσχυση και η δημοκρατική λειτουργία του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων είναι σήμερα αναγκαία όσο ποτέ για τη συγκρότηση ενός νέου ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.” ( από το άρθρο “Αναγκαία όσο ποτέ η αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η συμπόρευση των αριστερών δυνάμεων” που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “δρόμος”)

Στην πραγματικότητα η σύναψη σχέσης ανάμεσα στον ΣΥΝασπισμό και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει γίνει μέσω του “ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ”. Πρωτεργάτες από την μια μεριά είναι η ομάδα του Π. Λαφαζάνη και από την άλλη η ΑΡΑΝ. Θα μας δοθούν αρκετές ευκαιρίες στο προσεχές μέλλον να παρουσιάσουμε περισσότερα στοιχεία να για αυτό το προξενιό που πιθανόν να καταλήξει σε ...γάμο.

Σήμερα δημοσιεύουμε επιστολή του σ. Θανάση Π. μέλους του ΣΥΝ, με την οποία σχολιάζει την πρόταση που κατέθεσε το “Αριστερό Ρεύμα” στην πρόσφατη ΚΠΕ του ΣΥΝασπισμού. Τα σχόλια οι υπογραμμίσεις και ότι άλλο είναι βαμμένο με το κίτρινο χρώμα είναι δικό του. Εμείς περιοριζόμαστε μόνον στο να σας επιστήσουμε την προσοχή, αν διαβάσετε το κείμενο, να έχετε στο μυαλό σας αυτά που προαναφέραμε παραπάνω:

Με τον ...μαρκαδόρο του Θανάση Π.

Σ Υ Ν Α Σ Π Ι Σ Μ Ο Σ

ΣΥΜΒΟΛΗ(ενώ ήταν αντιπαραθετικό) ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΠΕ ΤΟΥ ΣΥΝ

ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ ΤΟΠΙΟ.

1. ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Τα εκλογικά αποτελέσματα στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές έδειξαν ότι το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα δυσκολεύεται να συγκρατήσει τη λαϊκή δυσφορία, η οποία διογκώνεται καθημερινά λόγω της πρωτόγνωρης επίθεσης που δέχονται από κυβέρνηση και τρόικα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και το λαϊκό εισόδημα.

Στις πρόσφατες εκλογές ο δικομματισμός είχε σοβαρές απώλειες λόγω της συνολικής ανόδου της Αριστεράς και του μεγάλου ποσοστού της αποχής, των άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων, όχι όμως σε τέτοιο βαθμό ώστε να δρομολογηθούν άμεσες πολιτικές εξελίξεις, σε προοδευτική κατεύθυνση.

Οι συνδυασμοί της αριστεράς έφτασαν πανελλαδικά αθροιστικά στο 23%, λόγω κυρίως της σημαντικής ανόδου του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η άθροιση των δυνάμεων μιας κατακερματισμένης Αριστεράς, (για το ΜΕΤΩΠΟ κουβέντα!!) παρότι σήμερα φαίνεται ως πολιτικά αυθαίρετη πράξη, επιβεβαιώνει την πολιτική εκτίμηση, πως, εάν κατορθώσει να συμπαραταχθεί, με τη δυναμική που θα δημιουργήσει, μπορεί να αμφισβητήσει σοβαρά το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα.

«…παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά. Τα απεχθανόταν φοβερά ο μακαρίτης»

ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ – Κίνηση πολιτών Μοσχάτου 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου 2010, στις 7.30 μμ στο ΚΑΠΗ Μοσχάτου (Χαλκίδη 21, Πλατεία Εθνικής Αντίστασης) η «Μεσοποταμία – Κίνηση Πολιτών Μοσχάτου» θα παρουσιάσει ένα αφιέρωμα στη ζωή, το έργο και την εποχή του ποιητή και ζωγράφου Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, εμβληματικής φυσιογνωμίας της ρωσικής καλλιτεχνικής πρωτοπορίας και του Οκτώβρη. Τίτλος: «…παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά. Τα απεχθανόταν φοβερά ο μακαρίτης» (από το γράμμα της αυτοκτονίας του).

Με θέμα «Ο Μαγιακόβσκι του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου» θα μιλήσει η ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Σόνια Ιλίνσκαγια, ενώ στη σχέση του με τον κυβοφουτουρισμό θα αναφερθεί η εικαστικός Σοφία Αλεξανδρίδου.

Οι ηθοποιοί Βασιλική Ρούσου και Μελέτης Γεωργιάδης θα διαβάσουν ποιήματα του. Το εικαστικό μέρος (video-art) έχει επιμεληθεί η Σοφία Αλεξανδρίδου. Οργάνωση, επιλογή ποιημάτων και επιμέλεια: Αμαλία Βασιλακάκη.

Το αφιέρωμα κλείνει με μια παρέμβαση λόγου, εικόνας και μουσικής με τίτλο «Γιατί αυτοκτόνησε ο Μαγιακόβσκι;» Ιδέα, κείμενο και αφήγηση: Νάντια Βαλαβάνη. Αφήγηση και τραγούδι: Μπενέτα Οικονόμου. Πιάνο: Κατερίνα Καραμπάτσα. Video-art: Περικλής Αντωνίου και Έλσα Τριβιζάκη. Σκηνοθετική επιμέλεια: Δημήτρης Σκλάβος.

Θα ακολουθήσει συζήτηση. Σας περιμένουμε!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

Από την εφημερίδα "ΔΡΑΣΗ"

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ

ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ. ΕΜΕΙΣ, ΟΜΩΣ, ΜΟΝΟ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ

ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΜΕ!

Ο Δεκέμβρης '08 έδειξε ότι πάντα υπάρχει άλλος δρόμος από την καταθλιπτική κυριαρχία των αστικών «μονόδρομων»: η εξέγερση, η αυτοοργάνωση, η μάχη της ανατροπής όλων όσων δολοφονούν τη ζωή μας.

Δύο χρόνια μετά από το «προοίμιο των εξεγέρσεων της κρίσης» αναζητούμε εναγώνια το δρόμο που θα ξαναβγάλει στο προσκήνιο την οργή αλλά και τη θέληση για μια άλλη ζωή, σαρώνοντας κυβερνήσεις, αφεντικά, κρατικούς και υπερεθνικούς μηχανισμούς.

ΣΥΡΙΖΑ: "ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ' αφήνει"

Σε τι διαφέρουν οι τότε δηλώσεις του Ν. Κωνσταντόπουλου
από τις πρόσφατες  αποφάσεις της  ΚΠΕ του ΣΥΝασπισμού;

Δεν πρέπει να υποτιμάμε τις εκλογικές διαδικασίες της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.Οι ενωτικές προσπάθειες τις Αριστεράς στη χώρα μας, αναζητούν την επιβεβαίωσή τους και την επικύρωσή τους στους αστικούς θεσμούς της αστικής δημοκρατίας και όχι στο μαζικό κίνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε σαν ένα κοινό εκλογικό σχήμα κομμάτων και οργανώσεων της αριστεράς. Χωρίς ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα, θα ήταν δύσκολο να ανοίξει ένα δρόμο ενάντια στον κατακερματισμό και την πολυδιάσπαση της αριστεράς. Ως εγχείρημα εμπεριείχε σπέρματα υπέρβασης, τα οποία ποτέ δεν γονιμοποιήθηκαν να γεννήσουν την νέα Αριστερά του 21ου αιώνα. Και ο θάνατός του επικυρώθηκε στις πρόσφατες εκλογές διαδικασίες. Τον ίδιο ακριβώς δρόμο ακολουθεί και ο “μικρός ΣΥΡΙΖΑ”, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η πολιτική της συγκρότηση σήμερα είναι προφανές ότι περνάει μέσα από εκλογικό αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών γιατί στοχεύει πρώτιστα στο πως να διαχειριστεί το υψηλό ποσοστό ψήφων που συγκέντρωσε, σε σχέση με τον αριθμό των οργανωμένων μελών της.

Σε ένα παλαιότερο κείμενό μας σχετικά με το τι καινούργιο έφερνε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, γράφαμε:“ Τι καινούργιο μπορεί να γεννήσει μια αριστερά, που η στάση της απέναντι σε οποιοδήποτε ζήτημα που αναδεικνύει η συγκυρία, είναι γνωστή εκ των προτέρων ή μπορεί εύκολα να προβλεφθεί από τον οποιονδήποτε, μέχρι την πιο μικρή της λεπτομέρεια; Τίποτα απολύτως! Η τομή που έγινε με τον ΣΥΡΙΖΑ και ανέδειξε νέα στοιχεία, εντοπίζεται στην “απρόβλεπτη” συμμετοχή των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Τα ρίσκα που πήραν αυτές οι δυνάμεις ήταν μεγάλα, γι αυτό δέχτηκαν και τους μεγαλύτερους κλυδωνισμούς από το αβέβαιο και τολμηρό άλμα προς τα εμπρός. Μια κοινή εκλογή κάθοδος της ΑΚΟΑ με τον ΣΥΝ θα φαινόταν απλά ως ένα φυσικό και “προβλέψιμο” συμβάν, που δεν θα μπορούσε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της αριστεράς. Μάλιστα, ήδη είχε καθυστερήσει να γίνει, αφού είναι αρκετοί αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται τον χαρακτήρα των πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών ανάμεσα στην ΑΚΟΑ και τον ΣΥΝ και θεωρούν αδικαιολόγητη την ύπαρξή τους ως διακριτών πολιτικών οργανισμών.”

Δυστυχώς σήμερα στην μετεκλογική συγκυρία, το πως θα κινηθούν και τι θα προτείνουν τα διάφορα πολιτικά μορφώματα της Αριστεράς είναι πράγματα εντελώς προβλέψιμα, σε τόσο μεγάλο βαθμό που έχουν καταντήσει πλέον να είναι ανιαρές οι συζητήσεις για παρόμοια θέματα: Θεωρούμε ότι κανένας πολιτικός χώρος δεν έχει την τόλμη και το θάρρος να ξεφύγει από τις μεγαλοπολιτικές και τους μικροσυσχετισμούς που προσδιορίζουν το παρελθόν και το παρόν της Αριστεράς και να προχωρήσει στις αναγκαίες τομές που είναι απαραίτητες για το μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Το πρόβλημα δεν είναι ότι λείπουν “μεγάλα πολιτικά” σχέδια. Απ' αυτά έχουμε μπουχτίσει... Στα “μικρά” και στα “καθημερινά” ζητήματα κρίνονται πολύ περισσότερα απ' αυτά που φανταζόμαστε!

Το κριτήριο της πράξης είναι αυτό που αποδεικνύει στην πολιτική – και όχι μόνο - τις πραγματικές προθέσεις και διαθέσεις των δρώντων υποκειμένων και όχι οι διακηρύξεις και οι κριτικές που ασκούν σε ότι βρίσκεται γύρω τους. Για τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε πράγματι μια “λυδία λίθος” που έκρινε ποίος είναι συνεπής ως προς τις διακηρύξεις του, που αποκαλύπτει τους πραγματικούς λόγους της επένδυσης του σε αυτό το εγχείρημα, αλλά και τις προθέσεις του για το μέλλον.

Η “λυδία λίθος” λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρίσκεται στην “μάχη των μαχών” που δόθηκε για το εκλογικό κατέβασμα στην περιφέρεια της Αττικής και οδήγησε σε δύο ξεχωριστά ψηφοδέλτια. Ούτε στα διακριτά “πολιτικά σχέδια” που υπαινίσσονται τα ψηφοδέλτια του Μητρόπουλου και του Αλαβάνου. Βρίσκεται στην στάση που κράτησε ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο ψηφοδέλτιο της Δ. Σπανούδη στην Στερεά Ελλάδα. Εκεί καταγράφεται με τον πιο καθαρό τρόπο το μέγεθος των διαφορών ανάμεσα σε πολιτικές πρακτικές και αντιλήψεις που δεν μπορούν να συνυπάρχουν πλέον. Εκεί σύσσωμη η ηγεσία του  ΣΥΝασπιμού (η παρέα του Τσίπρα χέρι - χέρι με την παρέα του Λαφαζάνη) διάλεξε να εναντιωθεί σε ότι πραγματικά κινείται, αντιστέκεται και προσπαθεί να συγκροτηθεί απ' τα κάτω μόνο και μόνο για να συμμαχήσει με τους παραγοντίσκους του πολιτικού περιθωρίου του ΠΑΣΟΚ και να έχει ανοιχτές τις πόρτες προς συνδιαχειριστικές πρακτικές που ήταν βουτηγμένος την προηγούμενη περίοδο ο ΣΥΝασπισμός. Είναι αποκαλυπτικό ότι στην εκλογική κάθοδο του ψηφοδελτίου του “Αυτοδιοικητικού κινήματος περιφέρειας Στερεάς” δεν τόλμησαν να αντιπαρατεθούν με τον τρόπο που το έκανε αυτό ο ΣΥΝασπισμός, όλοι οι πολιτικοί χώροι από τους Οικολόγους και την “Δημοκρατική Αριστερά” ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παρ όλες τις πολιτικές διαφορές που είχαν ή και κριτικές που άσκησαν, υπήρξε κριτική στήριξη του ψηφοδέλτιου από δυνάμεις που προέρχονται απ' όλους αυτούς τους πολιτικούς χώρους.

Όποιος σήμερα θέλει να συνεχίσει την κοινή πορεία με την Κουμουνδούρου, μέσα από το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά αναγνωρίζει την ήττα αυτού του εγχειρήματος και επιστέφει στην εποχή του Ν. Κωνσταντόπουλου, με πολύ χειρότερους όμως όρους. Αξίζει να επισημάνουμε ότι το εμπόδιο για αυτές τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν η “Ανανεωτική πτέρυγα” του ΣΥΝασπισμού, η οποία είχε στοχοποιηθεί από την Κουμουνδούρου αλλά και από πολλές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ως το εξιλαστήριο θύμα. Και οι εξελίξεις το επιβεβαίωσαν με το ποιο πανηγυρικό τρόπο: Είσαι πολιτικά αφερέγγυος, όταν κατεβαίνεις με πατενταρισμένους ΠΑΣΟΚους και προσπαθείς να συμμαχήσεις με πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται στις παρυφές του ΠΑΣΟΚ, αλλά ταυτόχρονα είσαι σε πόλεμο με πρώην συντρόφους σου που έχουν ακριβώς την ίδια πολιτική στόχευση. Άντε να εξηγήσεις στην κοινωνία γιατί ο Μητρόπουλος είναι καλύτερος από τον Κουβέλη...

Πριν ένα χρόνο περίπου γράφαμε για τις προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ: Το εγχείρημα αυτό δεν κινδυνεύει σήμερα να ακυρωθεί από τον Λ. Κύρκο και τους πολιτικούς του φίλους οι οποίοι δεν απόκτησαν ποτέ καμία σχέση μαζί του, αλλά από την πολιτική ανικανότητα του «αριστερού ρεύματος», την τυχοδιωκτική πολιτική της ομάδας Τσίπρα και των "μισθοφόρων" της εντός και εκτός ΣΥΝασπισμού. Πρακτικά έχει αρχίσει ήδη να υπονομεύεται από την εποχή που η Κουμουνδούρου απέκτησε με την βοήθεια των στηριγμάτων της εκτός του ΣΥΝ, τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην συνέχεια ανέτρεψαν την συγκρότηση του ως αυτόνομου πολιτικού οργανισμού με μέλη και δημοκρατικές διαδικασίες.

Δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε. Όπως κατάντησαν σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν καταστρέψει το μέλλον του. Δεν υπάρχει σημείο επιστροφής. Θα συνεχίσουμε βεβαίως να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του εγχειρήματος, κυρίως για το γέλιο που προκαλεί η συνέχιση της μικροπολιτικής, του παραγοντισμού και των μικροσυσχετισμών σε συνθήκες αποσάθρωσης και ήττας. Εξάλλου, το “νέο” δεν πρόκειται να γεννηθεί στην Αριστερά, αν δεν καταστραφεί το “παλιό” με τους τρόπους και τις μορφές που υπάρχει σήμερα. Και αυτή η καταστροφή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα...

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προετοιμάζεται...

Με τον τίτλο "Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προετοιμάζεται για τις αναμετρήσεις" δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ την Κυριακή 28/11/10 άρθρου του Γ. Λαουτάρη, το οποίο αναφέρεται στις προκλήσεις που έχει μπροστά της σήμερα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Χωρίς περιστροφές, μπαίνει στην ουσία του ζητήματος:

“σε πρώτη προτεραιότητα τίθεται η κατάθεση μιας αναπροσαρμοσμένης, στις νέες συνθήκες, πολιτικής πρότασης για την Αριστερά και το κίνημα, ενώ σε καθολικό αίτημα της βάσης αναδεικνύεται η βαθύτερη ενοποίηση και συσπείρωση του δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με διαδικασίες των μελών και όχι των συνιστωσών.”

και συνεχίζει παρακάτω:

“Η ίδια η πίεση των αγωνιστών που πλέον προσβλέπουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και η αντικειμενική κατάσταση, σπρώχνουν προς μία κατεύθυνση: Μια νέα και ανώτερη σύνθεση στην πολιτική συμφωνία και οπωσδήποτε νέα και ανώτερη, δημοκρατικότερη συγκρότηση. Εκείνο που πρέπει να βαθύνει, πέρα από τις γενικές αναφορές στη συγκυρία και το συνολικό χαρακτήρα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως ορατού και διακριτού τρίτου πόλου στην Αριστερά, είναι μια πολιτική πρόταση για την ανατροπή της πολύπλευρης επίθεσης.”

Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αναβαπτισμένη από την κολυμπήθρα των περιφερειακών εκλογών, διεκδικεί πλέον με αρκετή σαφήνεια την πολιτική και οργανωτική ταύτιση με τον 3ο πόλο της Αριστεράς. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι καλεί όποιον διαχωρίζεται από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ να ενταχθεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να παλέψει απ' εκεί για την ανασυγκρότηση της αριστεράς του 21ου αιώνα. Δεν αφήνει περιθώρια για άλλου τύπου συγκλίσεις και ανακατατάξεις...

Η δεύτερη διαπίστωση αφορά την δημόσια έκφραση μιας εσωτερικής αντίθεσης που διαπερνά πολιτικά και οργανωτικά το δυναμικό που στρατεύεται σε αυτό το εγχείρημα. Αφορά τα πολιτικά δικαιώματα και την συμμετοχή του κόσμου που δεν ανήκει σε κάποια από τις συνιστώσες που συγκροτούν ως μέτωπο σήμερα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η κατάσταση θυμίζει την περίοδο της 1ης πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, όπου το στίγμα το έδινε ο ανένταχτος κόσμος που είχε στρατευτεί στο εγχείρημα και ο οποίος προφανώς δεν είχε καμία διάθεση να συμμετέχει μέσω της ένταξής του σε κάποια συνιστώσα. Και τότε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έκανε ανάλογες διακηρύξεις με αυτές που κάνει σήμερα η ηγεσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η αριστερά -σε αντίθεση με την αγελάδα-
δεν θέλει ξένο χέρι. Τελειώνει μόνη της.

Ελπίζουμε ότι η ηγεσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να διδαχτεί από τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ και να προχωρήσει άμεσα στην παραχώρηση των στοιχειωδών πολιτικών δικαιωμάτων στον ανένταχτο κόσμο, που αποτελεί το πιο δυναμικό και ελπιδοφόρο κομμάτι παρόμοιων εγχειρημάτων. Η έκφραση όμως “νέα και ανώτερη, δημοκρατικότερη συγκρότηση” μας φοβίζει για το μέλλον του εγχειρήματος. Ένας πολιτικός οργανισμός που δεν κατοχυρώνει στα μέλη του ούτε καν τα στοιχειώδη δικαιώματα που κατοχυρώνει η αστική δημοκρατία για το τελευταίο μέλος ενός σωματείου (αρχή της πλειοψηφίας για την λήψη των αποφάσεων και το δικαίωμα του “εκλέγειν και εκλέγεστε”), απλά δεν είναι δημοκρατικός, επομένως η παραίνεση να γίνει ..δημοκρατικότερος είναι άνευ περιεχομένου.

Το πολιτικό επίδικο της δημοκρατικής συγκρότησης στην πραγματικότητα αφορά στα ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά που προκύπτουν από την πολιτική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως αυτοδύναμου πολιτικού φορέα απέναντι στις συνιστώσες που την αποτελούν. Τις θέσεις μας αναλυτικά για αυτό το ζήτημα, αναφορικά με την συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ τις έχουμε καταθέσει εδώ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ

Όμως, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα προχωρήσει σε πανελλαδικές συσκέψεις για να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα του ...χρόνου και έως τότε θα έχουμε αρκετές ευκαιρίες για να ξανασχοληθούμε με αυτό το θέμα. Μέχρι τότε ίσως έχουν σημειωθεί σημαντικές εξελίξεις και στους άλλους χώρους της Αριστεράς, αφού σήμερα η Αριστερά βρίσκεται σε ..οργασμό! Περισσότερες πληροφορίες για το θέμα, στην πρώην ιστοσελίδα “σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ” που έγινε πλέον “Αναμνήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ”, εδώ: Ο οργασμός της αριστεράς

Αναμνήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ...

Το εκλογικό αποτέλεσμα των Περιφερειακών και δημοτικών εκλογών επιταχύνει τις εξελίξεις στους πολιτικούς χώρους της Αριστεράς. Όμως δεν πιστεύουμε ότι είμαστε μπροστά στην αναγέννηση και την ανασύνθεση μιας άλλης εκδοχής, ελπιδοφόρας για το κίνημα και τον κόσμο της εργασίας. Για να γεννηθεί το νέο, θα πρέπει πρώτα να συντριβεί το παλαιό με την μορφή και το περιεχόμενο που υπάρχει σήμερα. Η υπέρβαση που απαιτείται δεν μπορεί να προέλθει από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς. Στις σημερινές συνθήκες θεωρούμε ότι παραμένουν επίκαιρες, οι θέσεις που είχαμε διατυπώσει στο κείμενο "Αναπαραγωγή ή μετασχηματισμός;" για την ανασυγκρότηση της αριστεράς. Αναδημοσιεύουμε ένα μικρό απόσπασμα απ' αυτό το κείμενο:

"...Όμως, μόνο μέσα από αυτές τις κοινές πολιτικές πρακτικές στο μαζικό κίνημα, μπορούν να οικοδομηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και ενότητας ανάμεσα στα πολιτικά υποκείμενα που νοιάζονται για την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος, και θεωρούν αυτή την ανάπτυξη ως βασική προϋπόθεση για την πολιτική ανασυγκρότηση της Αριστεράς. Τα πολιτικά υποκείμενα που στρατεύονται στην υπόθεση της ανασυγκρότησης της αριστεράς, είναι υποχρεωμένα να συγκροτούνται τα ίδια στο εσωτερικό των κινημάτων. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, οποιαδήποτε προσπάθεια για αριστερή πολιτική παρουσία ή και παρέμβαση στην κεντρική πολιτική σκηνή - ανεξάρτητα από προθέσεις - είναι καταδικασμένη να περνάει από τα μονοπάτια της αστικής πολιτικής των χειρισμών, των εκπροσωπήσεων, των διαμεσολαβήσεων και πελατειακών σχέσεων. Τότε μόνον ο διάλογος μπορεί να είναι γόνιμος, αφού θα τροφοδοτείται από εμπειρίες των συλλογικών πρακτικών άσκησης πολιτικής.

Η πολιτική συγκρότηση δεν είναι μια διαδικασία παραγωγής πολιτικών θέσεων, από κάποια πολιτικά επιτελεία ή οι ειδικούς της πολιτικής, που απευθύνονται με γενικό τρόπο στην κοινωνία ή στο κίνημα, με την μορφή ηθικών εκκλήσεων ή με τη χρήση του ορθού λόγου. Αν η πολιτική συγκρότηση στο εσωτερικό των κινημάτων είναι ελλειμματική, τότε το έλλειμμα που υπάρχει δεν μπορεί να αναπληρωθεί από το έργο “θεματικών” επιτροπών και από τις θέσεις που θα παράγουν οι “ειδικοί” της πολιτικής μέσα σε αυτές τις επιτροπές για να “διαφωτίσουν” τα κινήματα.

Πρόκειται για αναπαραγωγή αντιλήψεων που επικράτησαν ευρέως στις κυρίαρχες εκδοχές του κομμουνιστικού κινήματος και αυτονομούν την παραγωγή της επαναστατικής θεωρίας από την ταξική πάλη. Συνέπεια αυτών των αντιλήψεων είναι ότι το κίνημα και οι μάζες προσλαμβάνονται ως εξωτερικά «αντικείμενα» σε σχέση με το «υποκείμενο» της πολιτικής πρωτοπορίας, το οποίο μπορεί να υπάρχει έξω και πέρα από αυτά, στο απυρόβλητο, στα όνειρά μας, στη φαντασία μας, ίσως και σε μια …«θεματική» επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ!

Σήμερα, η ανασυγκρότηση της Αριστεράς δεν θα κριθεί τελικά από κάποια πολιτική συμφωνία, ούτε από το πόσο ολοκληρωμένο είναι ένα πολιτικό σχέδιο ή πρόγραμμα. Οι απαντήσεις που προϋποθέτει ένα τέτοιο εγχείρημα, δεν μπορούν να δοθούν κυρίως με την προσφυγή στον «διάλογο». Δεν υπάρχουν πολιτικά υποκείμενα που κατέχουν ή θα ανακαλύψουν την απόλυτη αλήθεια. Οι σχετικές αλήθειες που κατέχει κάθε υποκείμενο ξεχωριστά, δεν είναι επαρκείς για την ανασύνθεση της Αριστεράς. Η τομή που απαιτείται, περνάει από την συντριβή του παλαιού με την μορφή που υπάρχει, και το ριζικό μετασχηματισμό του. Το νέο δεν πρόκειται να προκύψει από απλές αθροιστικές πράξεις μεταξύ συγγενών υποκειμένων, διατεταγμένων σε ομόκεντρους ή παράπλευρους κύκλους. Πρόκειται για μια σύνθεση αντιθέσεων, για τη διαλεκτική της οποίας ισχύει η ρήση του προέδρου Μάο: «Τα δύο δεν γίνονται ένα». Για να μην μιλάμε κινέζικα, το μέλλον των ενωτικών εγχειρημάτων που ευαγγελίζονται την ανασύνθεση της αριστεράς, θα κριθεί τελικά αν η ρήξη με το υπάρχον, που εμπεριέχει ο πυρήνας όλων αυτών εγχειρημάτων, οδηγήσει στην κυριαρχία των όρων μετασχηματισμού και στην καταστροφή των όρων αναπαραγωγής των υποκειμένων που μετέχουν σε αυτά...."

Ο Α.Αλαβάνος μιλάει για το εκλογικό αποτέλεσμα και όχι μόνο...

η προεδρική καρέκλα του ΣΥΝ

Στα σταλινικά κόμματα η αντιπαλότητα στον "εσωτερικό εχθρό" αποτελεί στοιχείο της συγκρότησής τους. Η Κουμουνδούρου θεωρεί πλέον ότι έχει ξεμπερδέψει με τον Α. Αλαβάνο και τώρα έχει στοχοποιήσει τον Π. Λαφαζάνη. Ελπίζει να  ξεμπερδέψει μαζί του μέσω της πολιτικής που έχει χαράξει για τον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως έχουμε αναφέρει επανειλημμένα σε παλαιότερα δημοσιεύματά μας θα επιχειρήσει, τώρα που έχει τον πλήρη πολιτικό έλεγχο, να συγκροτήσει ως ενιαίο πολιτικό φορέα τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με  όσα κομμάτια και θρύψαλα έχουν απομείνει από την ΑΝΑΣΑ. Ήδη το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή στην χθεσινή συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ, παρ όλες τις στρογγυλεύεις και τις αμβλύνσεις που επιβάλει το δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα. Παράλληλα αναμένουν την εκούσια αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ των δυνάμεων του Μετώπου Α-Α, πράγμα που θα διευκόλυνε τα σχέδιά τους. Γι αυτό άλλωστε εκπορεύονται πληροφορίες προς τα ΜΜΕ από τα γραφεία της Κουμουνδούρου ότι ο Α.Αλαβάνος εξαγγέλλει την δημιουργία νέου κόμματος. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Σε μια σημαντική ομιλία του, ο  Α. Αλαβάνος στην 1η Παναττική Συνέλευση του "Μετώπου Α-Α", τοποθετείται για το εκλογικό αποτέλεσμα και απαντάει σε μια σειρά ερωτήματα που απασχολούν τους φίλους και τους εχθρούς του:

Το δελτίου τύπου καθώς και η απόφαση της 1ης Παναττικής συνέλευσης του Μετώπου Α-Α και η πρόταση με τα 10 σημεία που είχε κατατεθεί στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι δημοσιευμένα στην ιστοσελίδα της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ,εδώ:

Παναττική Συνέλευση του Μετώπου A-A 

Ενημέρωση από την 1η Παναττική Συνέλευση του Μετώπου Α-Α

Πραγματοποιήθηκε στην Πάντειο το Σάββατο 27 /11 η Παναττική Συνέλευση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής -Ελεύθερη Αττική. Στην συνάντηση μίλησαν 40 περίπου σύντροφοι με μέσο χρόνο ομιλίας 7 λεπτά, για το εκλογικό αποτέλεσμα, την Αριστερά και το μέλλον του Μετώπου. Μετά το πέρας των ομιλιών έγινε συζήτηση για το σχέδιο απόφασης, το οποίο παρουσίασε στην έναρξη της συνέλευσης ο σ. Δήμος Τσακνιάς. Αποφασίστηκε η συνέχιση και ανάπτυξη της δράσης και λειτουργίας του «Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής» ως “Ανοικτού Πολιτικού Σχεδίου” που σκοπεύει να συμβάλλει στη δημιουργία ενός ευρύτατου μετώπου όλων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που αγωνίζονται για την ανατροπή της κυβέρνησης, την απαλλαγή του λαού και της χώρας από τα δεσμά που μας επιβάλουν το ΔΝΤ και η Ε.Ε, την εναλλακτική ριζοσπαστική λύση.

Σε αυτά τα πλαίσια - και μετά από έντονη και παραγωγική συζήτηση - η παναττική συνέλευση του Μετώπου εκτίμησε σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι υπάρχει ακόμη δυνατότητα ανασυγκρότησης και δημιουργικής προσφοράς του σε μια μετωπική σύγκλιση ευρύτατων δυνάμεων. Αυτή δεν μπορεί να προέλθει από τη συνέχιση άγονων διεργασιών κορυφής. Μπορεί να προέλθει μόνο από τα μέλη του. Γι΄ αυτό είναι αναγκαίο να συνέλθει το αργότερο μέχρι το τέλος Γενάρη η 4η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, όπου θα κατατεθούν οι διάφορες απόψεις και θα ληφθούν οι αποφάσεις στη βάση της αρχής «ένα μέλος, μία ψήφος».

Επίσης αποφασίστηκε ότι τα μέλη της Συνέλευσης, που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει πάρουν όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες για την προσέγγιση δυνάμεων που απελευθερώνονται από το κόμμα αυτό και που ούτε επιβαρύνονται από σκιές του παρελθόντος, ούτε διαπλέκονται με κέντρα του συστήματος στον επικοινωνιακό ή οικονομικό χώρο.

Σχετικά με τις ριζοσπαστικές οργανώσεις, ομάδες, κινήσεις που ούτε συμμετέχουν στο ΣΥΡΙΖΑ ούτε προέρχονται από τον σοσιαλιστικό χώρο αλλά κινούνται στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, της κοινωνικής διαμαρτυρίας, του οικολογικού ριζοσπαστισμού αποφασίστηκε ότι θα επιδιωχθεί η επικοινωνία μαζί τους και η διερεύνηση της δυνατότητας για κοινές δράσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας.

Επίσης η συνέλευση αποφάσισε ότι θα στηρίξει πρωτοβουλίες συνάντησης, επικοινωνίας, συζήτησης της αριστεράς και αυθεντικές προοδευτικές περιφερειακές ή δημοτικές κινήσεις και ενωτικές εργατικές πρωτοβουλίες βάσης.

Μετά τις γιορτές αποφασίστηκε η διοργάνωση πανελλαδικής συνέλευσης των μελών για την παραπέρα επεξεργασία των πολιτικών θέσεων και την εκλογή συντονιστικού οργάνου. Το πλήρες κείμενο της απόφασης θα δοθεί στην δημοσιότητα από το γραφείο τύπου και το προεδρείο της συνέλευσης. 

Εικόνες από την διαδήλωση της τρίωρης στάση εργασίας (Πέμπτη 25/11)

Στάση πληρωμών ...τότε!

Όσο πλησιάζει η στιγμή της πτώχευσης της χώρας, τόσο αποκαλύπτεται η αδυναμία της Αριστεράς να παρουσιάσει μια εναλλακτική λύση απέναντι στις διαχειριστικές πολιτικές του αστισμού, η οποία θα προστατεύει το επίπεδο διαβίωσης και τον μισθό των εργαζομένων. Η Αριστερά περί άλλων τυρβάζει. Εδώ μας έχουν πάρει και τα σώβρακα και κάποιοι αριστεροί θεωρούν ότι καταρρέει ο καπιταλισμός και όπου νάναι γίνεται η επανάσταση! Είναι αποκαλυπτικό αυτής της πολιτικής αδυναμίας της Αριστεράς ότι το ιδεολόγημα που είχε προβληθεί ως η συνεπής αντικαπιταλιστική γραμμή για αυτή την συγκυρία και το οποίο συγκρότησε ουσιαστικά την πολιτική φυσιογνωμία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η προμετωπίδα των αριστερών οικονομολόγων “ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ – ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ”, σήμερα προωθείται από πολλούς – ντόπιους και ξένους – εκπρόσωπους του αστισμού ως η μόνη σοβαρή εναλλακτική λύση διεξόδου της χώρας από την κρίση. Το πως έχει ήδη αρχίσει να πασάρεται αυτή η πολιτική, μπορείτε να το διαπιστώσετε διαβάζοντας τον καθημερινό τύπο ή παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων των καναλιών της tv. Απ' όλα αυτά, σας προτείνουμε ως χαρακτηριστικό δείγμα μια life style εκδοχή αυτής της “αντικαπιταλιστικής πολιτικής” εδώ: Fortune: Η στάση πληρωμών δεν συνεπάγεται καταστροφή

Το ζητούμενο για τον κόσμο της εργασίας είναι να μην φορτωθούν όλα τα βάρη οι εργαζόμενοι για την έξοδο απ' αυτή την κρίση του καπιταλισμού. Στα πλαίσια αυτών των αναζητήσεων τοποθετείται ένα άρθρο του Σ. Μαρκέτου που είχε δημοσιευθεί στις 21 Φεβρουαρίου 2010 στο ΒΗΜΑ.  Έχει ιδιαίτερη σημασία να το κρίνουμε μετά τις εξελίξεις που έχουν συμβεί από τότε που γράφτηκε μέχρι σήμερα για να διαπιστώσουμε πράγματι την πολιτική του αξία:

Στάση πληρωμών τώρα 

Οι πρόσφατες δραματικές εξελίξεις δημιουργούν νέο πολιτικό σκηνικό και δίνουν μια πρόγευση των καταστάσεων που θα ζήσουμε τα ερχόμενα χρόνια. Ολοι αναρωτιόμαστε πώς θα αντιμετωπιστεί άμεσα η δημοσιονομική κρίση και πώς θα βγούμε μεσοπρόθεσμα από την πολύ ευρύτερη οικονομική κρίση που ήδη κλονίζει την Ευρωπαϊκή Ενωση. Θεωρώ αδύνατο να γίνουν αυτά στο πλαίσιο μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Πριν από καιρό είχα υποστηρίξει ότι πρέπει να κηρυχθεί στάση πληρωμών του δημόσιου χρέους (ξεπέρασαν τα 41 δισ. ευρώ το 2009) και να γίνει αναδιαπραγμάτευσή του. Ειδάλλως θα χρειαζόταν «να περικοπούν όλες οι κοινωνικές δαπάνες και να μπει φιτίλι στη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή για να πληρωθούν κατά προτεραιότητα οι δανειστές».

Γιατί και οι δύο δρόμοι της αριστεράς είναι αδιέξοδοι: Ούτε Ευρώ, ούτε δραχμή, το πρόβλημα είναι στο κράτος.

Από την ιστοσελίδα "anti-somata"

Διάβασα με προσοχή δυό πρόσφατα άρθρα, το ένα του Μηλιού (εδώ) κι ένα του Λαπαβίτσα (εδώ) σχετικά με τις στρατηγικές εξόδου απο την κρίση. Αν κανείς παρακολουθήσει με προσοχή τις συζητήσεις μέσα στην αριστερά τους τελευταίους 8 μήνες θα παραδεχτεί οτι αυτά τα δύο άρθρα συμπυκνώνουν εν πολλοίς όλες αυτές τις συζητήσεις. Οι συζητήσεις αυτές γυρνάνε συνεχώς γύρω απο ένα δίπολο: ευρώ ή δραχμή; ευρωπαϊσμός/διεθνισμός ή πατριωτισμός; Αν και αρχικά πέρυσι, οι απόψεις του Λαπαβίτσα και των “αριστερών οικονομολόγων” μου είχαν φανεί πιο εύλογες (για παράδειγμα η ουτοπία αποπληρωμής του τεράστιου χρέους και άλλα σχετικά) η ουσιαστική αποστροφή των απλών αριστερών και εν γένει των εργαζομένων στα συνθήματα και τα προτάγματα, τελικά καί των δύο μπλοκ των αριστερών ριζοσπαστών (ας μην πανηγυρίζουν οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν κέρδισαν ψήφους, απογοητευμένους του Σύριζα μάζεψαν), όπως αυτή εκφράστηκε στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, με έκανε να προβληματιστώ….

η συνέχεια εδώ: Γιατί και οι δύο δρόμοι της αριστεράς είναι αδιέξοδοι: Ούτε Ευρώ, ούτε δραχμή, το πρόβλημα είναι στο κράτος

Οριστικά προς την Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη ενάντια στο χρέος και τα σχέδια λιτότητας

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "πολιτικό καφενείο"

Την υιοθέτησε και η συνάντηση του Παρισιού του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ

του Γιώργου Μητραλιά

Όπως εξάλλου αναμενόταν, η συνάντηση της Ευρωπαϊκής Προπαρασκευαστικής Συνέλευσης του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, που διεξήχθη στο Παρίσι το περασμένο σαββατοκύριακο 23-24 Οκτωβρίου, δεν διέψευσε τις προσδοκίες μας: Υιοθέτησε με τη σειρά της την πρόταση της ελληνικής Επιτροπής ενάντια στο Χρέος ( www.contra-xreos.gr ) για διοργάνωση «ευρωπαϊκής συνδιάσκεψης ενάντια στο χρέος και στα σχέδια λιτότητας», που είχε ήδη υιοθετήσει η ευρωπαϊκή συνάντηση των Βρυξελλών (29/9/2010) που είχε συγκλιθεί με πρωτοβουλία της Cadtm (Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου).

Πρόκειται αναμφίβολα για ένα σημαντικό βήμα μπροστά για ολάκερη την ευρωπαϊκή -πέραν της σοσιαλδημοκρατίας- πολιτική, συνδικαλιστική και κινηματική αριστερά καθώς υπάρχει τώρα στην ημερήσια διάταξή της το κοινό ραντεβού στρατηγικής σημασίας που τόσο έλειπε μέχρι πριν από μερικές βδομάδες. Με δεδομένο μάλιστα τον ιστορικό ξεσηκωμό της γαλλικής κοινωνίας και τις συγκλονιστικές κινητοποιήσεις διαρκείας του εργατικού της κινήματος, που αρχίζουν πια να επηρεάζουν και πέρα από τα γαλλικά σύνορα, είναι τώρα διάχυτη η άποψη ότι ακόμα και αν δεν υπήρχε, μια τέτοια πρόταση για αμέσως προσεχή κοινή συνάντηση της ευρωπαϊκής -κάθε λογής- ριζοσπαστικής αριστεράς θα έπρεπε να εφευρεθεί. Και μάλιστα κατεπειγόντως!

Αν και υπάρχουν πάντα σημαντικά περιθώρια διεύρυνσης των υποστηρικτών της πρότασης ώστε η προσεχής Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη ενάντια στο χρέος και στα σχέδια λιτότητας να είναι στο ύψος των (πολύ δύσκολων και «πονηρών») περιστάσεων, ο προσωρινός απολογισμός τους είναι ήδη ιδιαίτερα ενθαρρυντικός για τη συνέχεια. Τελικά, υποστηρίζουν -και συνδιοργανώνουν- ριζοσπαστικά συνδικάτα όπως τα γαλλικά Sud-Solidaires και FSU, τα ιταλικά Cobas, η γαλλική Αγροτική Συνομοσπονδία (Confederation Paysanne) όλα τα πέραν της σοσιαλδημοκρατίας γαλλικά πολιτικά κόμματα της αριστεράς (ΚΚΓ, ΝΡΑ, Μέτωπο της Αριστεράς, Ενωτική Αριστερά, Ομοσπονδία, κλπ), κινήματα όπως οι Ευρωπορείες, η Παγκόσμια Πορεία Γυναικών, η Attac Ευρώπης αλλά και Γαλλίας, Γερμανίας και Βελγίου, τα Κοινωνικά Φόρουμ Ρωσίας, Ιταλίας, Τουρκίας, Ρουμανίας, Αυστρίας και Ελλάδας, και αρκετές άλλες οργανώσεις, κινήματα και ΜΚΟ από μια ντουζίνα ευρωπαϊκές χώρες. Ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται επίσης η πρόταση της GUE (Ευρωπαϊκή Ενωμένη Αριστερά), που έγινε μέσω της εκπροσώπου του Transform!, να μετάσχουν οι ευρωβουλευτές της ενεργά στην προσεχή Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη ενάντια στο χρέος και στα σχέδια λιτότητας που –σύμφωνα με την πρότασή της- θα μπορούσε να συμπέσει με την πρώτη επέτειο της εξαγγελίας του διαβόητου «σχεδίου βοήθειας» του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Στο τέλος της συνάντησης του Παρισιού ανοίχτηκε ένας πρώτος κατάλογος ονομάτων αγωνιστών που θα συστήσουν την επιτροπή προετοιμασίας της Ευρωπαϊκής Συνδιάσκεψης. Αυτός ο κατάλογος-επιτροπή προετοιμασίας είναι ανοιχτός και θα κάνει τον απολογισμό των εργασιών του στη επόμενη συνάντηση του ΕΚΦ. Περιττό να πούμε ότι η ελληνική αριστερά θα πρέπει να σπεύσει να δηλώσει όχι απλώς την υποστήριξή της, αλλά μάλλον την ενεργό συμμετοχή της μια και είναι αυτή που περισσότερο από κάθε άλλη στην Ευρώπη, νοιώθει την ανάγκη της συνεργασίας και του συντονισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο προκειμένου να αντιμετωπίσει με πιθανότητες επιτυχίας τον κοινό ταξικό εχθρό…

ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ANGLO IRISH BANK

ΔΗΛΩΣΗ ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΥ

«Πέρα από την επιβαλλόμενη στην Ιρλανδία από τις Βρυξέλλες συμμετοχή της στον Μηχανισμό του ΔΝΤ - ΕΚΤ – ΕΕ, σοβαρότατο ενδιαφέρον για την Ελλάδα έχουν οι εξελίξεις στην Anglo Irish Bank.

H τράπεζα αυτή, κύρια υπεύθυνη για την κατάρρευση του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος της Ιρλανδίας με τη συμμετοχή της στη φούσκα της αγοράς ακινήτων, ανίκανη να ανταπεξέλθει στα ανοίγματά της, έχει περιέλθει εδώ και αρκετό χρόνο στην κρατική ιδιοκτησία.

Αυτό το Σαββατοκύριακο η κρατική διοίκηση της Anglo Irish Bank αποφάσισε την ανταλλαγή ομολόγων της με νέα ομόλογα της δημόσιας πια τράπεζας στο 20% της αναγραφόμενης αξίας των παλιών. Υπήρξε δηλαδή παραγραφή 80% της αξίας του συγκεκριμένου χρέους. Οι κάτοχοι των ομολόγων αυτών αναγκάσθηκαν στην πλειοψηφία τους να αποδεχθούν αυτή την ανταλλαγή. Αποφασίσθηκε μάλιστα ότι όσοι μέτοχοι δεν την δεχθούν θα αποζημιωθούν τελικά μόνο με το 1% της αρχικής αξίας, δηλαδή παραγραφή 99%.

Ακόμη και μέσα στη λογική του συστήματος η παραγραφή χρεών σε ομόλογα, και μάλιστα σε πολύ υψηλό ποσοστό, έχει αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα. Προκαλεί, λοιπόν, έκπληξη που ο πρωθυπουργός επιμένει να έχει αποκλείσει την έννοια της παραγραφής όχι μόνο από τις διεκδικήσεις του, αλλά ακόμη και από τους προβληματισμούς του. Η επίδειξη όμως διαγωγής κοσμιωτάτης στα κερδοσκοπικά κεφάλαια γίνεται με απάνθρωπο τίμημα για τον ελληνικό λαό.

Για το Μέτωπο η παραγραφή είναι στο κέντρο της πολιτικής του πρότασης για το χρέος.»

Aθήνα 21.11.2010

Επίσης, σχετικά τις τρέχουσες εξελίξεις στην Ε.Ε. σας προτείνουμε να διαβάσετε 3 άρθρα που κατά την γνώμη μας αξίζει να τα διαβάσει κανείς, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί με τις απόψεις των συγγραφέων τους:

1. Ευρωπαϊσμός ή διεθνισμός; του Στάθη Κουβελάκη

2. Δεν εντάσσεται στα συμφέροντα των εργαζομένων η έξοδος του ελληνικού καπιταλισμού από το ευρώ του Γιάννη Μηλιού
3, Λαπαβίτσας: Η χώρα μπαίνει σε τροχιά αυτοκτονίας

Μετά τις εκλογές Τι;

...Για επίλογο, θα θυμίσω τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2002. Τότε τα δύο τροτσκιστικά κόμματα η LCR και η LO πήραν από 5%, ενώ το ΚΚ μετά βίας 3,4%. Η αδυναμία τους να παράξουν ένα ενιαίο αντικαπιταλιστικό σχέδιο, οδήγησε και τα δύο κόμματα στο 1,5% μόλις 2 μήνες μετά, στις βουλευτικές εκλογές. Το ΚΚ ξαναήλθε στο προσκήνιο ενώ και τα δύο βολοδέρνουν στα ίδια ποσοστά, αδυνατώντας να κεφαλαιοποιήσουν ακόμα και μεγάλες κινηματικές συγκυρίες όπως οι επιτροπές ενάντια στο ευρωσύνταγμα στα 2006, αφού δημιουργούν ή καταργούν, ταχτικίστικα και προσχηματικά, «κοινά» εκλογικά κατεβάσματα που δεν εμπνέουν καμιά προοπτική.

Αν δεν μπορείς να εκμεταλλευτείς το σημερινό 2+2%, τότε αυτό θα βαραίνει το παρελθόν σου και θα καθιστά πιο σπάνιες τις επόμενες «ευκαιρίες»…

Απόσπασμα,από  κείμενο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα Gatouleas, Ολόκληρο θα το βρείτε εδώ: να μη χάσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τη δική της ευκαιρία

Το μετέωρο βήμα του μετώπου

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"

Το μετέωρο βήμα

Όπως κάθε καλός προβοκάτορας που σέβεται τον εαυτό του, το παρόν ιστολόγιο επιθυμούσε διακαώς ένα εκλογικό αποτέλεσμα που ακόμη κι αν δεν έφερνε τα πάνω κάτω στην κοινωνία, να έφερνε τουλάχιστον ένα ταράκουλο στην αριστερά. Οι ευγενείς μου προσδοκίες δυστυχώς δεν υλοποιήθηκαν, τα αποτελέσματα δεν απελευθέρωσαν αναταράξεις, σεισμικές δονήσεις και τεκτονικές αλλαγές. Πέραν του γνωστού ρήγματος που παρέμεινε ευτελής γράνα, πνιγμένη μάλιστα στα βάτα, ξώκειλε και η απόπειρα του Μετώπου στις ξέρες της απαξίωσης του Σύριζα.

Δεν γνωρίζω πόσοι από τους εναπομείναντες αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου, πέραν του εξαδέλφου Φώντα, επιχείρησαν να μιλήσουν θετικά για την Ελεύθερη Αττική και δεν εισέπραξαν ένα μεγαλειώδες «τα κάνατε σκατά». Ανεξαρτήτως της ευθύνης που έχει ο καθείς στο σκάτωμα και το ξεσκάτωμα, η απόδοση της ευθύνης λειτούργησε συντριπτικά.

Στην αρχή είχα εκπλαγεί με τον δεύτερο γύρο, το ταξίδι στα Κύθηρα, το κλείδωμα της τρόικας έξω από την Περιφέρεια. Αλλά λέω στον εαυτό μου, μην είσαι κλασομπανιέρας, κάτι θα ξέρουν οι σύντροφοι και βάζουν μεγάλους στόχους. Μετά αγριεύτηκα με το «θα πάμε φυλακή για να βρουν οι νέοι δουλειά». Λίαν ευστόχως μου απάντησε η γειτόνισσά μου «να πάτε ρε παιδιά, γιατί να μην πάτε, επιτέλους σε αυτή τη χώρα κάποιος πρέπει να πάει φυλακή». Άντε να της εξηγήσεις ότι δεν εννοεί αυτό ο Αλέκος.

η συνέχεια του κειμένου και σχόλια, εδώ: Το μετέωρο βήμα του μετώπου

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Του Δημήτρη Μπίρμπα

( Σημειώνουμε ότι ο Δημήτρης Μπίρμας ήταν υποψήφιος δήμαρχος στο Αιγάλαιω, στηρίχτηκε από τον πρώην ενιαίο ΣΥΝασπισμό και πήρε 12,20% και 3.738 ψήφους.)

Οι περιφερειακές και τοπικές εκλογές αποτέλεσαν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για διαγνωστική «μαγνητική» τομογραφία των εγκεφαλικών (ιδεολογικών) συνδρόμων της Αριστεράς. Τα είχαμε όλα και σε μεγάλη ένταση, βοναπαρτισμούς, ιδεολογικούς αυτισμούς, σύνδρομα καταδίωξης, ναρκισσισμούς και κρίσεις μεγαλείου, πολιτική δυσλεξία. Είμασταν κυριολεκτικά η χαρά των πολιτικών και ιδεολογικών (ψυχ)αναλυτών μας.

Αν στείλαμε ένα μήνυμα σε μια απογοητευμένη και αμήχανη κοινωνία, -βαθιά συντηρητική και ιδιόρρυθμα θρησκευόμενη μην ξεχνάμε – είναι ότι οι αριστεροί δεν μπορούν να συζητήσουν μεταξύ τους και να συνυπάρχουν. Λένε ωραία πράγματα, κάνουν γενικά καλές διαγνώσεις, αλλά κυριολεκτικά αδυνατούν να συνυπάρξουν αν δεν συμφωνήσουν απόλυτα μεταξύ τους και είναι τέτοια η ένταση αυτών των καυγάδων, διαφωνίες στο μερικό, ώστε εξαφανίζουν κυριολεκτικά από το προσκήνιο – και με τη βοήθεια των συστημικών media – την ουσία των προτάσεών τους. Οι «εχθροί» της μεταμοντέρνας πολιτικής ως οι βασικοί τροφοδότες της, τέτοια διορατικότητα.

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ στα ΔΙΟΔΙΑ ΜΑΛΓΑΡΩΝ

Μια μέρα μετά τις εκλογές η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αυξάνει τα διόδια των Μαλγάρων από 2,00 Ε σε 2,80 Ε για τα επιβατικά οχήματα. Αντίστοιχες αυξήσεις ισχύουν ήδη και για τα υπόλοιπα οχήματα.

Δεν είναι γνωστό το παρασκήνιο της 40% αύξησης. Μια τέτοια αύξηση στην εποχή του μνημονίου είναι σε κάθε περίπτωση εξοργιστική. Επισημαίνουμε όμως ότι η "Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου ΑΕ" (πολυεθνική κοινοπραξία στην οποία συμμετέχουν και ντόπιοι μεγαλοεργολάβοι) η οποία διαχειρίζεται το τμήμα της εθνικής οδού "Μαλλιακός-Κλειδί", είχε ζητήσει από την κυβέρνηση να εισπράτει ένα τμήμα των διοδίων Μαλγάρων σαν αποζημίωση για τη μη λειτουργία των διοδίων Αιγινίου. Υπενθυμίζουμε ότι η εν λόγω εταιρεία καταγράφει τις διελεύσεις των αυτοκινήτων από τα διόδια του Αιγινίου, τα οποία δε λειτουργούν έπειτα από τις κινητοποιήσεις των επιτροπών κατοίκων.

Οι κάτοικοι της βόρειας Ελλάδας και της Δ. Μακεδονίας στενάζουν με τις νέες αυξήσεις καθώς και τη λειτουργία των διοδίων Πολυμύλου. Οι κάτοικοι της Πιερίας στενάζουν από τα διόδια Λεπτοκαρυάς και είναι εξοργισμένοι από την αποκοπή της Λεπτοκαρυάς για την κατασκευή πλευρικών διοδίων.

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΜΑΛΓΑΡΑ!

ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ- ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ!

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ - ΑΝΥΠΑΚΟΗ!

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ- ΣΤΟΠ Θεσσαλονίκης καλεί σε κινητοποίηση στα Μάλγαρα την Κυριακή 21/11. Ξεκινάμε με λεωφορείο που θα διατεθεί αλλά και τα οχήματά μας στις 10.30 το πρωί από το Αγαλμα του Βενιζέλου. Τηλ. επικοινωνίας Γιώργος Θεοδωρόπουλος 6977034350, Νίκος Νούλας 6974479243

Το ΚΚΕ στα χνάρια της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ!...

Η φετινή πορεία ξεκίνησε ύστερα από καταρρακτώδη βροχή με την συμμετοχή περίπου 50.000 διαδηλωτών, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς, όσοι συμμετείχαν στην ξεχωριστή πορεία του ΚΚΕ. Ιδιαίτερα μεγάλη ήταν η συμμετοχή της νεολαίας. Το ΚΚΕ παίρνει μαθήματα από τον αστισμό και σημειώνει αξιόλογη πρόοδο ως μαθητής. Σήμερα αντέγραψε πιστά τις πρακτικές των ηγεσιών της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, οι οποίες στις μεγάλες διαδηλώσεις ακολουθούν συνήθως παράδρομους για να παρακάμψουν τον κύριο όγκο των διαδηλωτών και να προωθηθούν στην κεφαλή της πορείας. (Περισσότερες πληροφορίες για αυτές τις πρακτικές καθώς και εικόνες από την εφαρμογή τους, έχουμε δημοσιεύσει παλαιότερα εδώ: Ποιούς φοβούνται οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ;)

Μόλις λοιπόν σταμάτησε η βροχή, το ΚΚΕ με βήμα ταχύ εισήλθε στην οδό Πανεπιστημίου και κατευθύνθηκε προς την πλατεία Συντάγματος. Μπροστά το φορτηγάκι, πίσω η Παραρήγα με το κίτρινο αδιάβροχο και την προσωπική φρουρά της και παραπίσω το ΠΑΜΕ. Μόλις έφθασαν στο ύψος της Μ. Βρετάνιας, τοποθέτησαν περιφρούρηση στην γωνία με την Βουλή για να σταματήσει την πορεία που έφτανε εκείνη την στιγμή από την Σταδίου. Μόλις πέρασε και το τελευταίο μέλος του ΠΑΜΕ από την Πανεπιστημίου, η περιφρούρηση αποσύρθηκε από την θέση της και ακολούθησε ως οπισθοφυλακή. Όμως απ' ότι ακούγεται, αυτά τα μέτρα περιφρούρησης δεν είναι αποτελεσματικά και ήδη έχει εσωτερικά προσβληθεί το κόμμα της εργατικής τάξης από τον ιό του “οπορτουνισμού” και του “αναθεωρητισμού”...

Ένα video με εικόνες από τον ελιγμό του ΚΚΕ και την πορεία που ακολούθησε:

"Ετεροτοπίες" της 17ης Νοέμβρη...

Σήμερα, 17 Νοέμβρη δεν θα πούμε τίποτα για το Πολυτεχνείο του 73. Θα προβάλουμε ένα επίκαιρο ζήτημα εκτός του κλίματος που κυριαρχεί στους χώρους της Αριστεράς αυτές τις μέρες:

Στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου συμβαίνουν και αυτά...

Εικόνες από την διαδήλωση της 15/11/2010 και την επαφή της με τους "εργατοπατέρες"...

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους συντρόφους που τους τρέχουν τα σάλια μπροστά στην "σιδηρά πυγμή" του Περισσού:

Η 3η κάλπη που δεν υπήρξε και ο 3ος γύρος που θ' έρθει...

Με την ολοκλήρωση και του 2ου γύρου των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, ξεκαθάρισε το θολό προεκλογικό τοπίο. Η απαξίωση ολόκληρου του πολιτικού συστήματος που ανέδειξε ως νικητή των εκλογών την αποχή μαζί με τα άκυρα και τα λευκά, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα. Στο αποτέλεσμα όμως δεν αποτυπώθηκε αν αυτή η νίκη είναι πράσινη, κόκκινη, γαλάζια ή μαύρη. Αυτό θα φανεί στην επόμενη περίοδο.

Η Αριστερά παραμένει στην γωνία, περιχαρακωμένη στα δικά της τείχη. Η χαμηλή διεισδυτικότητα στην κοινωνία, την εποχή που ο κόσμος της εργασίας δέχεται μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις, είναι κακό μαντάτο. Πάντα βρίσκουμε αιτιολογίες να φορτώνουμε τις δικές μας ήττες στον αντίπαλο, για να επαληθεύσουμε την ορθότητα της γραμμής μας. Η Αριστερά δεν κατάφερε να αποδείξει ότι είναι μια διαφορετική πολιτική δύναμη, η οποία μπορεί να διαχειριστεί με άλλο τρόπο τα κοινά. Αυτή η διαπίστωση, επιβεβαιώθηκε  με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο, από την απώλεια της δημαρχίας της Ικαρίας από το ΚΚΕ, και με την την εξαίρεση της εκλογής του Χρήστου Κορτζίδη.

Οι αυξομειώσεις των ποσοστών των ψηφοδελτίων της Αριστεράς οφείλονται σε ανακατατάξεις στο εσωτερικό της και όχι στην προσέλκυση νέων ψηφοφόρων από άλλους χώρους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κόσμος που έχει κατά καιρούς περάσει από την Αριστερά είναι πολύ περισσότερος από το άθροισμα των ψήφων των αριστερών ψηφοδελτίων. Με μια ματιά μόνον προς το χώρο του ΠΑΣΟΚ, από την κορυφή ως την βάση, διαπιστώνουμε αυτή την διαχρονική διαρροή της Αριστεράς που προφανώς δεν ανατράπηκε από το αποτέλεσμα των εκλογών, ούτε από τις εκλογικές επιλογές του ΣΥΝ, ούτε του ΚΚΕ.

Ο εργατικός Δεκέμβρης που ακόμα περιμένει η Αριστερά, δεν ήρθε την προηγούμενη περίοδο. Ήρθαν όμως τα “Ιουλιανά” του 2010 και οι ιδιοκτήτες των φορτηγών φρόντισαν να σωθεί προσωρινά η τιμή του “εργατικού” κινήματος, αφού τα “ταξικά” συνδικάτα του ΠΑΜΕ δεν μπόρεσαν να κάνουν άλλες απεργίες εκτός από αυτές που προκήρυξαν οι πουλημένες ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η απόγνωση δεν έγινε συλλογική δράση και μαζικό κίνημα. Η αλληλεγγύη και η ανατροπή παραμένουν “ετεροτοπίες” ακόμα στην κοινωνία που ζούμε...

Η επίθεση στο κόσμο της εργασίας εμπεδώθηκε την προηγούμενη περίοδο κάτω από την ιδεολογική κυριαρχία του αστισμού. Η Αριστερά δεν έπεισε με τις προτάσεις της, ούτε την κοινωνία, ούτε τους εργαζόμενους, ότι διαθέτει εναλλακτική λύση απέναντι στον μονόδρομο του ΔΝΤ και της ΕΕ. Οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν άλλες θυσίες και αυτό κατέγραψε η στάση τους στις πρόσφατες εκλογές. Επίσης, δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν κανένα αγώνα για την “εθνική” ανεξαρτησία της χώρας, αν το κόστος αυτής της “ανεξαρτησίας” θα το πληρώσουν πάλι οι ίδιοι. Και αντιλαμβάνονται ότι οι “αριστερές” προτάσεις διεξόδου από την κρίση, υποκρύπτουν νέα βάρη, τα οποία θα επωμιστούν οι εργαζόμενοι, χωρίς να είναι καθόλου βέβαιο ότι θα προκύψει τελικά κάποιο κέρδος γι αυτούς.

Την προηγούμενη περίοδο δεν υπήρξε κανένα μαζικό κίνημα ικανό να διαπραγματευτεί πολιτικά τις κυβερνητικές επιλογές. Η ανυπαρξία αυτού ακριβώς του κινήματος, διαμόρφωσε τους όρους, ώστε την διευρυμένη δυσαρέσκεια προς την κυβερνητική πολιτική να διαχειριστούν με όρους ιδεολογικούς, τόσο η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, όσο και τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης στη πρόσφατη μάχη των περιφερειακών εκλογών.

Αν υπήρχε μια τρίτη κάλπη σε αυτές τις εκλογές και γινόταν δημοψήφισμα για να επιλέξει ο ελληνικός λαός, αν θέλει την εθνική του ανεξαρτησία με έξοδο από την ΟΝΕ και τη ΕΕ, στάση πληρωμών και επιστροφή στην δραχμή, ή να ολοκληρωθεί η "υποταγή" της χώρας στην ΕΕ και το ΔΝΤ με το να γίνει και συνταγματικά μια επαρχία της Γερμανίας, πολλοί εργαζόμενοι θα προτιμούσαν την δεύτερη εκδοχή...

Σε αυτές τις μάχες κερδίζει αυτός που μπορεί να διαμορφώνει ακροατήρια. Αυτός που προβάλει ιδεολογήματα που βρίσκουν απήχηση στον κόσμο. Δεν κρίνονται πολιτικές γραμμές γιατί δεν τίθεται ζήτημα διαπραγμάτευσης εναλλακτικών πολιτικών λύσεων, αφού τέτοιο ζήτημα δεν προκύπτει από τον διαμορφωμένο κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό: απουσιάζει το υποκείμενο που θα κάνει την διαπραγμάτευση. Κρίθηκαν όμως οι κομματικές ταυτότητες ως ιδεολογικά “προφίλ” που μπορούν να εκφράσουν και να ενσωματώσουν αυτή την δυσαρέσκεια και την διαμαρτυρία. Τόσο το ποσοστό της αποχής, όσο και τα μεγάλα ποσοστά των άκυρων και λευκών έδειξαν ότι αυτή η διευρυμένη δυσαρέσκεια του κόσμου προς το πολιτικό σύστημα, δεν λειτούργησε προς όφελος της Αριστεράς, παρ όλες τις αυξήσεις των ποσοστών που σημείωσε. Σε άλλες συγκυρίες αυτά τα ποσοστά της Αριστεράς θα μπορούσαν ίσως να θεωρηθούν θρίαμβος. Σήμερα όμως το μέγεθος της επίθεσης που δέχεται ο κόσμος δεν επιτρέπει θριαμβολογίες.

Στο χώρο της Αριστεράς ξεκαθάρισε ακόμα περισσότερο το πολιτικό τοπίο. Υπάρχει πλέον μια τριχοτομία - που όσο περνάει ο καιρός θα διευρύνεται - ανάμεσα στον ΣΥΝ, το ΚΚΕ και την εκτός των τειχών Αριστερά. Σήμερα ξανατίθεται το ζήτημα της πολιτικής και οργανωτικής ανασυγκρότησης αυτής της Αριστεράς, ανταγωνιστικά με τις άλλες δύο εκδοχές. Και ήδη η συζήτηση έχει αρχίσει. Μερικά πρώτα δείγματα που κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση είναι εδώ:

1. να μη χάσει το Μέτωπο και τη δεύτερη ευκαιρία

2. “Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2004″?

Στην Ν. Ιωνία πάμε ανάστροφα(+)

Του Κώστα Παπακώστα

Γνωρίζω σύντροφοι πως δεν έχει εγκιβωτιστεί κεντρικά στη συνείδησή σας αυτό που συμβαίνει στη Ν. Ιωνία. Και πώς να συμβεί αυτό όταν ακόμα και σε κάποιους από μας τους Ιωνιώτες, δεν είναι απολύτως διασαφηνισμένο αν αυτή η υπόκωφη πολιτική σύρραξη που θα κορυφωθεί την Κυριακή έχει τα φόντα να αποτελέσει μια πολιτικά υλική δύναμη με Παναττική αναφορά ή συνιστά απλώς ένα προσωρινό και ιδιόμορφο αυτοδιοικητικό θέαμα με ημερομηνία λήξης. Αλλά και αν όμως από την άλλη, σε συνθήκες γενικευμένης απορρόφησης της αριστεράς από την κρίση, στην Ιωνία εκρήγνυται το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου της, η ενότητα; Πολυκριτηριακές οι προσεγγίσεις από την Άνοιξη που άρχισε να διαμορφώνεται αυτό το ιδιότυπο πολιτικό αυτοδιοικητικό μείγμα αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι στο πεδίο των πολιτικών αξιών οι προσδοκίες μεγαλώνουν.

Σύντροφοι από την Κυριακή βρισκόμαστε στην κορυφή της οροσειράς, εκεί που τα νερά χωρίζουν.

Από τη μια μεριά η δημοτική αρχή του Πασόκ και του δημάρχου του, του Χαραλάμπους, το μακρύ χέρι του μνημονίου στο Δήμο μας, πειθήνιο όργανο της κυβέρνησης, με απόλυτο και ενεργητικό τρόπο υποταγμένη στην κυβερνητική πολιτική για ανατροπή κατακτήσεων, για βίαιη εφαρμογή του ‘Καλλικράτη’, για ιδιωτικοποιήσεις παροχών, για άγρια φορολόγηση των δημοτών. Από την άλλη ένας πυρήνας δυνάμεων με αντιτροική διάθεση που συμφώνησαν ότι πρώτο μέλημα εάν συμβεί το απροσδόκητο είναι η αντιμνημονιακή θωράκιση του Δήμου, κινητοποιώντας την κοινωνία των πολιτών, αρχίζοντας με την οικοδόμηση δικτύων ενεργητικής αντίστασης και δικτύων ενεργητικής αλληλεγγύης.

Ανάμεσα σε δύο εξορίες μεσολαβεί ένα Βατερλό

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ"

Απογοητευμένος από την αποτυχία Βούτση να εκλεγεί στο νέο περιφερειακό συμβούλιο και με κομμένα φτερά από τα τρύπια τσαρούχια του Μητρόπουλου με τα οποία θα πέρναγε στο δεύτερο γύρο, επανέρχομαι μετεκλογικά με μετά Χριστόν προφητικές σκέψεις:

Αν και το ρήγμα στο ΠΑΣΟΚ απεδείχθη χαντάκι (γράνα που θα ‘λεγε κι ο Βύρων), η ηγεσία του κόμματος απεφάνθη ότι θριάμβευσε η τακτική διεμβολισμού του κυβερνητικού κόμματος και οσονούπω ετοιμάζει πρόταση ανασύνθεσης των ενωτικών σχημάτων στην αριστερά, συγκροτώντας και επισήμως τη σοσιαλιστική συνιστώσα. Το ερώτημα είναι αν η σοσιαλιστική συνιστώσα θα δεχτεί να γίνει συνιστώσα, καθότι καλόμαθε στο ψείρισμα της Κουμουνδούρου και δεν θέλει να υποβιβασθεί σε έναν ακόμη εταίρο στο κλουβί με τις τρελές. Άσε που και το Ρεύμα μετά την ψήφο στην Ανταρσύα ριζοσπαστικοποιήθηκε σούμπιτα κι επαναστατικά και δεν θέλει να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με το ρήγμα που απεδείχθη γράνα. Κι έτσι μπρος γκρεμός και πίσω ρέ(υ)μα για την ηγεσία που θα ήθελε να τραβήξει την ιστορία Μητρόπουλου, μόνο που αυτό θα στρίμωχνε το Ρεύμα και την Ανάσα και θα ξώμενε σε τρυφερό τετατετ ο Βίτσας με τον Μαριά μοναχούλια τους.

Από την άλλη, η Ελεύθερη Αττική είχε τόση επιτυχία όση και η ελεύθερη Παλαιστίνη. Σωστή γραμμή η Ιντιφάντα, αλλά ζόρικη και αιματηρή. Στην προκειμένη η Ελεύθερη Αττική πέτυχε το ακατόρθωτο. Να είναι το τελευταίο ψηφοδέλτιο στην Περιφέρεια, πίσω και από την αντικαπιταλιστική, επαναστατική, ριζοσπαστική, έξωαπότηνεε, παύσηπληρωμών αριστερά. Τούτων δοθέντων αρχίζω να πιστεύω ότι ο επόμενος χώρος που θα χαρίσει γέλιο είναι η Ανταρσύα, καθότι θα μεθύσει από την επιτυχία της γραμμής και των συνθημάτων της και θα μας προσφέρει ανεπανάληπτες δηλώσεις.

Η Ελεύθερη Αττική δεν ήταν απλά ήττα και αποτυχία, ήταν μαύρισμα και τιμωρία. Στο πρόσωπο του Αλαβάνου η κοινωνία και οι αριστεροί τιμώρησαν τις αθλιότητες, τις ανικανότητες, τις ανεπάρκειες της αριστεράς και του Σύριζα. Έφτασα να αναρωτιέμαι αν η Ελεύθερη Αττική θα πήγαινε καλύτερα με επικεφαλής τον Σαπουνά.