Αναρτήσεις
Στην Αθήνα διοργανώθηκαν χθες, 6 Δεκέμβη δύο ξεχωριστές πορείες από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών.Κήρυξη Παναττικής στάσης εργασίας από τις 12.00 μέχρι τις 15.00 το μεσημέρι είχε αποφασίσει με ψήφισμα το 34ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, το οποίο καλούσε τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο που πραγματοποιείται στην Αθήνα στις 12.00 το μεσημέρι στα Προπύλαια. Η στάση της ΑΔΕΔΥ απλά διευκόλυνε να κλείσουν τα σχολεία και να κατέβουν οι μαθητές στην πορεία. Οι μαθητές βέβαια κατέβηκαν, όμως τους εργαζόμενους στο δημόσιο δεν τους είδαμε να κατεβαίνουν στην συγκέντρωση αυτή, ούτε βέβαια την άλλη συγκέντρωση που είχαν οργανώσει στις 4μ.μ. πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς. Όμως δεν κατέβηκαν και οι καθηγητές, παρά ελάχιστοι μαζί με τους μαθητές τους. Πιο πολλοί κατέβηκαν ως γονείς που ανησυχούσαν για τα παιδιά τους...
Βέβαια η Κυβέρνηση είχε λάβει όλα τα μέτρα για να περιορίσει την προσέλευση του κόσμου. Είχε ανακοινώσει ότι το κέντρο θα είναι αποκλεισμένο και θα απαγορεύεται η προσέλευση οχημάτων από τις 10.00π.μ. Στην πρωινή διαδήλωση η Αστυνομία ήταν κάπως συγκρατημένοι απέναντι στους μαθητές που ήταν διατεθειμένοι να συγκρουστούν μαζί της και δεν απαντούσε με τόσο άμεσο και σκληρό τρόπο. Στην απογευματινή τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Όλη η πορεία έγινε με συνοδεία των δυνάμεων καταστολής από τα πεζοδρόμια. Η Αστυνομία μάλιστα φρόντισε με την επίθεση που έκανε στα Προπύλαια να ξεκινήσει η πορεία ακριβώς στην ώρα που είχε εξαγγελθεί η συγκέντρωση, δηλαδή την 4.00 μ.μ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην προλάβουν καν να συνταχτούν τα μπλοκ των κομματικών οργανώσεων, αφού δεν είχαν προλάβει να έρθουν καν τα πανό. Γι αυτό τον λόγο ήταν μια μαζική πορεία που έχει ελάχιστα πανό. Η Σταδίου γεμάτη κόσμο και από την Κλαυθμώνος ως το Σύνταγμα και να μην φαίνεται στον ορίζοντα ούτε ένα πανό, είναι ένα θέαμα δύσκολα το βρίσκεις σε άλλες πορείες. Ήταν μια νεολαιίστικη διαδήλωση στην οποία ο κόσμος ήταν αγανακτισμένος και είχε μαζικά διάθεση να συγκρουστεί με τις δυνάμεις καταστολής. Δεν θύμιζε τίποτα από τις γνωστές “συγκρούσεις” που επαναλαμβάνονται εθιμοτυπικά δε πολλές άλλες πορείες που ένα κομμάτι της πορείας επιχειρεί μια “σύγκρουση” με τις δυνάμεις καταστολής στα “λουλουδάδικα” και όλοι περιμένουν να ξαναδούν το γνωστό έργο να επαναλαμβάνεται για μια ακόμα φορά... Ας ελπίζουμε ότι στις 15 Δεκέμβρη θα δούμε και τους εργαζόμενους να βγαίνουν στο δρόμο, όπως βγήκε χθες η νεολαία.
Εδώ νομίζω ότι σηκώνει συζήτηση το πράγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύς κόσμος θέλει να κατέβει σε πορείες, να διαδηλώσει αλλά φοβάται η και διαφωνεί με τη βία που δημιουργείται σε αυτές. Σίγουρα η Αστυνομία ρίχνει δακρυγόνα, χημικά, χτυπάει αλλά για να είμαστε ειλικρινείς δεν κάνει μόνο αυτή χρήση βίας. Ούτε η βία που χρησιμοποιείται από την άλλη πλευρά είναι για λόγους αμυνας και μόνο.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε μια πορεία στη συμβολή των οδών Βερανζέρου και Πατησίων , ενώ η πορεία προχωραγε σχετικά ήσυχα, ξαφνικά ένας τύπος πέταξε μια μολότωφ σε ένα παρκαρισμένο , πολυτελές αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο εξερράγη και βεβαίως πολύς κόσμος διαλύθηκε άτακτα και πολλοί συνάδελφοι μου ξεκαθάρισαν ότι συμφωνούν μαζί μου αλλά σε πορεία δεν ξανακατεβαίνουν.
Θέλω να πω ότι μια βίαιη πορεία τρομάζει , απωθεί πολύ κόσμο. Ο γνωστός κλεφτοπόλεμος είναι βούτυρο στο ψωμί αυτών που δεν θέλουν αντιδάσεις στα σχέδιά τους αλλά και της αστυνομίας. Είναι προτιμώτερη μια μαχητική , συγκρουσιακή πορεία 10.000 ατόμων από μία ειρηνική 100.000 ανθρώπων;
Δεν είμαι γενικά υπέρ της μη βίας αλλά στην καθίζηση , στην πτώση των κινητοποιήσεων μετά την 5 Μαιου δεν έπαιξε ρόλο κι η δολοφονία των τριών υπαλλήλων στην Marfin; Η εκμετάλλευσή της από τα ΜΜΕ; Δε σημαίνει ότι μια πορεία , μια κινητοποίηση όσο πιο βίαιη, πιο συγκρουσιακή τόσο πιο επαναστατική είναι. Η βία , λέγαν οι παλιοί είναι αναγκαίο κακό, αναγκαίο μεν ( νομίζω όχι πάντα ) , κακό δε σε κάθε περίπτωση . Γενικά το θέμα βία - μη βία, όρια στην χρήση βίας δεν είναι λυμένο απαξ και διαπαντός και κομμάτια των διαφόρων κινημάτων έχουν διαφορετική άποψη. Το θέμα είναι να σέβεται το κάθε κομμάτι την επιλογή του άλλου, ώστε να μπορούν να συμπορεύονται στους διάφορους αγώνες.