ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Γιατί και οι δύο δρόμοι της αριστεράς είναι αδιέξοδοι: Ούτε Ευρώ, ούτε δραχμή, το πρόβλημα είναι στο κράτος.

Από την ιστοσελίδα "anti-somata"


Διάβασα με προσοχή δυό πρόσφατα άρθρα, το ένα του Μηλιού (εδώ) κι ένα του Λαπαβίτσα (εδώ) σχετικά με τις στρατηγικές εξόδου απο την κρίση. Αν κανείς παρακολουθήσει με προσοχή τις συζητήσεις μέσα στην αριστερά τους τελευταίους 8 μήνες θα παραδεχτεί οτι αυτά τα δύο άρθρα συμπυκνώνουν εν πολλοίς όλες αυτές τις συζητήσεις. Οι συζητήσεις αυτές γυρνάνε συνεχώς γύρω απο ένα δίπολο: ευρώ ή δραχμή; ευρωπαϊσμός/διεθνισμός ή πατριωτισμός; Αν και αρχικά πέρυσι, οι απόψεις του Λαπαβίτσα και των “αριστερών οικονομολόγων” μου είχαν φανεί πιο εύλογες (για παράδειγμα η ουτοπία αποπληρωμής του τεράστιου χρέους και άλλα σχετικά) η ουσιαστική αποστροφή των απλών αριστερών και εν γένει των εργαζομένων στα συνθήματα και τα προτάγματα, τελικά καί των δύο μπλοκ των αριστερών ριζοσπαστών (ας μην πανηγυρίζουν οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν κέρδισαν ψήφους, απογοητευμένους του Σύριζα μάζεψαν), όπως αυτή εκφράστηκε στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, με έκανε να προβληματιστώ….

5 σχόλια :

  1. Διαβάστε εδώ. Διαβάστε εκεί. Πάντα διαφορές. Κάποιος που τα λέει "έτσι" κι αμέσως κάποιος που τα λέει "αλλιώς". Ασθένεια (?) της Αριστεράς.
    Και για δεντροφύτευση να μας στείλουν, αμέσως θα εμφανιστούν:
    ΚΚΕλάτου
    ΣΥΡΙΖΑπεύκου
    ΣΥΝθάμνου
    ΑΝΤΑΡΣΥΑ του Δάσους
    ΚΟΕδρυός
    ΑΚΟΑκυπαρισσιού κ.ο.κ.
    ΩΧ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιατί το ευρώ είναι διεθνιστικό????/?
    Κοροιδευομαστε ?
    Ας έχουμε παγκόσμιο νόμισμα τότε . Σοβαρα μιλάμε τώρα . Ακόμα και οι στοιχειωδώς αριστερίζοντες Κευνσιανοί οικονομολόγοι μιλάνε για άριστες νομισματικές ζώνες .
    Γενικότερα , όταν μια χώρα έχει τεράστιο χρέος υπάρχουν δύο κύριες λύσεις .
    α) Παύση πληρωμών , κοινώς χρεωκοπία .
    Οι συνέπειες είναι απομόνωση από διεθνείς αγορές δανεισμού για κάποια περίοδο , η οποία εξαρτάται από την οικονομική συμπεριφορά-πολιτκή της χώρας στο επόμενο διάστημα .
    β) Πληρωμή τους χρέους
    Αυτό γίνεται είτε με αύξηση φόρων είτε με περικοπή δαπανών ( το η είναι μαθηματικό άρα συμπεριλαμβάνει και την περίπτωση και τα δύο)
    Συνήθως η μείωση δαπανών είναι πιο αποτελεσματικός τρόπος. Αντιθέτως η αύξηση φόρων έχει ίσως ελάχιστα αποτελέσματα . Οι κυβερνήσεις που καλούνται να αποφασίσουν λαμβάνουν υπόψην και την πιθατοτια επανεκλογής τους , η οποία επηρεάζεται λιγότερο από την περικοπή δαπανών .Η λύση β σε κάθε περίπτωση είναι χρονοβόρα αβέβαιη αλλά ας πούμε δεν σε αποκλείει από το να δανείζεσαι .

    What is to be done ?
    Από μια καθαρά διαχειριστική σκοπιά οι οικονομικές μελέτες δείχνουν ότι είτε το α είτε περικοπή δαπανών πάντως όχι αύξηση έμμεσων φόρων , οι άμεσοι και κυρίως κερδών είναι άλλη ιστορία . Εάν η χώρα καταφέρει να επανέλθει σε καθεστώς γρηγόρης μεγέθυνσης κάνει τν ζωή της πιο εύκολη αλλά στην Ελλάδα εκτός του χρέους , ελλείμματος υπάρχει και το πρόβλημα της ανεργίας .Όλα δείχνουν ότι η χρεωκοπία είναι μια λύση μάλλον μονόδρομος , προτού επιστρέψουμε οικονομικά στην δεκαετία του 70 , γιατί για εκεί πάμε πλέον .
    Φυσικά σε περίπτωση χρεωκοπίας δεν περιμένει κανείς να παραμείνουμε στην ευρωζώνη , θα μας διώξουν εάν δεν φύγουμε - δεν είμαστε μόνοι μας έτσι?
    Άρα είτε θα τρώμε στην μάπα τέτοιες πολιτικές για καμία 20ετια και θα είμαστε στο ευρώ είτε φεύγουμε και βαράμε κανόνι, να το πω πιο λαϊκά .
    Δεν είναι οικονομικά απόδεδειγμένο τι συμφέρει , είναι μια καλή θέση για διδακτορικό σε όποιον αποδείξει κάτι από τα δύο .
    Αλλά τα στοιχεία και οι Ελληνικές ιδιαιτερότητες συγκλίνουν στο κανόνι . Ο λόγος κυρίως ότι υπάρχει μια παντελώς αναξιόπιστη κυβέρνηση σε ένα αναξιόπιστο δικομματικό πολιτικό σύστημα .Πολλά προβλήματα ( χρέος, έλλειμμα ,ανεργία, οικονομική συρρίκνωση ) με ελάχιστα πλέον εργαλεία πολιτικής , ούτε συναλλαγματική ούτε νομισματική μιλάμε μόνο για φόρους και δαπάνες .
    Αυτά από διαχειριστική πλευρά , εκτός πια αν γίνει η παγκόσμια επανάσταση
    BTW
    @Lefteris lol ρε συ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. οκ, το παύση πληρωμών-διαγραφη του χρεους δεν μπορεί να ειναι αριστερο, γιατι το λένε και αστοι οικονομολόγοι.
    Υποθέτω πως με την ίδια λογική, το "θα πάμε φυλακή για να βρουν οι νέοι δουλειά" που είπε ο Αλαβάνος, επίσης δεν είναι αριστερό, αφού χθες ο Μιχαλολιάκος νέος δήμαρχος στον Πειραιά, είπε πως "θα παρανομήσει αν χρειαστεί για τον δήμο"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το προβλημα ΔΕΝ ειναι διαχειρισιμο. Και δεν χρειάζεται να εισαι αστός ή κομμουνιστής οικονομολόγος για να το διαπιστώσεις. Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι το χρέος, ή το δημόσιο έλλειμμα, ή η βαθια (μη αμεσα αναστρεψιμη) ύφεση ή η υψηλή ανεργία... Είναι το ΣΥΝΟΛΟ ολων των παραπάνω και μερικών ακόμη. Εκεί συνίσταται και το αδιέξοδο κάθε εκδοχής διαχείρισης (ακόμη και της νεοφιλελεύθερης). Με πιο απλά λόγια το θέμα δεν είναι αν θα "χρεοκοπήσουμε" (ή οπως αλλιως ευηχα το πουμε) αλλά το πότε θα συμβει αυτό και με τι όρους θα συντελεστεί. Το πότε και τους όρους σήμερα το διαχειρίζεται η κυρίαρχη μερίδα της αστικής τάξης ωστόσο δεν καταφέρνει να το απαντήσει με τρόπο που να μην οξύνει τις εσωτερικές της αντιφάσεις και έστω και με "υποχωρήσεις" να συγκροτεί βιώσιμες συμμαχίες (τόσο στο εσωτερικό της οσο και με την κοινωνία). Το αδιέξοδο αυτό επιχειρούν να το υπερβούν με την δημιουργία ενός εφεδρικού πολιτικού δυναμικού είτε μέσα απο διασπάσεις (ΝΔ-Ντορα, ΣΥΝ-ΔΗΑΡΙ), είτε (συνδυαστικα) με την νομιμοποίηση "τεχνοκρατών" (που "ουδέτερα" θα διαχειριστουν το "προβλημα": Καμίνης, Παπαδήμος κα). Ενδιάμεσα υπάρχουν μερίδες του κεφαλαίου που καταστρέφονται και φυσικό είναι να αναζητούν για λογαριασμό τους μία νέα βάση συζήτησης - διαπραγμάτευσης της θέσης τους για να αποφύγουν την πλήρη καταστροφή ή έστω να αναζητήσουν έναν νέο ρολο.
    Να μην υποτιμηθεί ότι το επόμενο διάστημα η κρίση θα προκαλέσει εξελίξεις και σε ζητήματα εξαιρετικά περίπλοκα για το αστικό μπλοκ εξουσίας στο βαθμό που συνιστουν συνεκτικά στοιχεία για τη συγκρότηση ευρύτερων συμμαχιών. Οι εξελίξεις αυτές σχετίζονται πρωτίστως με τα "εθνικα" θέματα και δεν αφορούν μόνο τα γνωστά ζητήματα (Τουρκία, "Μακεδονία", Κύπρος) αλλά ενδεχομένως υπό την πιεση των εξελίξεων σε άλλες χώρες της ΕΕ και την ίδια τη στρατηγική της ΕΕ και του Ευρώ.
    Το αρθρο του Λαπαβίτσα πατά καλυτερα στα πόδια του αυτή την αίσθηση αφήνει στον αναγνώστη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο Α. Αλαβάνος δεν μπορεί να κριθεί πιά στην πράξη. Ενώ ο Μιχαλολιάκος σύντομα.
    Άρα μην βγάζουμε συμπεράσματα για αριστερές και μη λογικές, πριν δοκιμαστούν.
    Πέραν του ότι δεν σημαίνει τίποτε ποιός είπε τι και πότε.
    Ούτε να απορρίπτονται διάφορα, π.χ. το "Εθνική Ανεξαρτησία" που το είπε ο Αντρέας, αλλά το επανέλαβε και ο κωλοτούμπας Καρατζαφύρερ.
    Ε, και;

    ΑπάντησηΔιαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ