Παραιτήθηκε ο Γ. Μηλιός από υπεύθυνος του τμήματος οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ

Παραιτήθηκε σήμερα ο Γ. Μηλιός από υπεύθυνος του τμήματος οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ.  Την παραίτησή του δημοσιοποίησε ο ίδιος με ένα σύντομο μήνυμα "τμήμα οικονομικής πολιτικής, αποχαιρετισμός. Με ευγνωμοσύνη για την εκτίμηση, τη συντροφικότητα, την εμπιστοσύνη" στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Υπενθυμίζουμε ότι πρόσφατα είχε ασκήσει κριτική στην συμφωνία του eurogroop που υπέγραψε η κυβέρνηση. Τα βασικά σημεία της κριτικής μπορείτε να τα δείτε εδώ

Μόνη διέξοδος η φυγή προς τα εμπρός!

συμβολή για μια ταχύρυθμη,"πράσινη" ανάπτυξη ...και όχι μόνο

Ο Γιάννης Δραγασάκης έχει αναφερθεί συχνά στο παρελθόν στην αναζήτηση “ανορθόδοξων τρόπων” για την αντιμετώπιση της κρίσης. Όμως, ούτε στις προγραμματικές της διακηρύξεις, ούτε στην πολιτική πρακτική της νέας κυβέρνησης δεν είδαμε κάτι ανάλογο. Τις τελευταίες μέρες μάλιστα, άρχισαν να γίνονται συζητήσεις για την αύξηση των εσόδων του κράτους με την αύξηση της φορολογίας στα τσιγάρα και σε άλλα ανάλογα προϊόντα που θεωρούνται “είδη πολυτελείας”, δηλαδή μέτρα συμβατικά με αμφίβολη αποτελεσματικότητα.

Το υψωμένο δάκτυλο του Βαρουφάκη ή οι "λαθρομετανάστες" του Ν. Κοτζιά είναι πρόβλημσ για την πολιτική της κυβέρνησης;

Έγινε σήμερα “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ”, με καθυστέρηση 478 μέρες, το υψωμένο δάκτυλο του Γ. Βαρουφάκη από μια βιντεοσκοπημένη συνέντευξη ενός εναλλακτικού ενημερωτικού μέσου της Κροατίας. 

Αφήνουμε τον αναγνώστη να αναρωτηθεί γιατί συνέβη αυτό, αλλά και γιατί άλλες δηλώσεις εκείνης της εποχής προσώπων που είναι σήμερα  υπουργοί της κυβέρνησης δεν λαμβάνουν την ίδια δημοσιότητα, αν και έχουν ίσως μεγαλύτερη σημασία ως προς την πολιτική της κυβέρνησης απέναντι σε σημαντικά ζητήματα της τωρινής συγκυρίας, όπως για παράδειγμα οι παρακάτω δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών σε ελληνικό κανάλι για τους "λαθρομετανάστες":

Μια απάντηση στα κυβερνητικά επιχειρήματα για τις ρυθμίσεις του ΤΑΙΠΕΔ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΙΠΕΔ

Δελτίο Τύπου 17/3/2015

Στο Δελτίο Τύπου της Πρωτοβουλίας στις 13/3/2015 ζητούσαμε την άμεση απόσυρση του άρθρου 24 παρ. 2, που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο με τίτλο «Ρυθμίσεις για την Επανεκκίνηση της Οικονομίας», γιατί συγκεντρώνει στο ΤΑΙΠΕΔ πλην των εκατοντάδων δημοσίων ακινήτων τα οποία ήδη διαθέτει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΤΑΔ ΑΕ (Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα).

Η Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών κα Βαλαβάνη και ο νέος πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ κος Πιτσιόρλας, επιχειρώντας να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, προέβησαν σε δηλώσεις οι οποίες είναι νομικά και πολιτικά αβάσιμες για τους ακόλουθους λόγους :

Ο νεοφιλελευθερισμός, ο Νίκος Κοτζιάς και το ΠΑΣΟΚ (μέρος Ι)

Πριν ένα χρόνο, τότε που ένα μεγάλο μέρος των συζητήσεων εντός και εκτός της Αριστεράς επικεντρωνόταν στο ερώτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ, είχαμε εκφράσει την θέση ότι: Η ενσωμάτωση στο σύστημα γίνεται με όρους εσωτερίκευσης χαρακτηριστικών της πολιτικής που κυριαρχεί και της ιδεολογίας που ηγεμονεύει. Ας μην ανησυχούν λοιπόν όσοι διαβλέπουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει στον δρόμο της σοσιαλδημοκρατίας, κι ας μην φαντασιώνονται πως θα γίνει “νέο ΠΑΣΟΚ” και άλλα παρόμοια. Τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει. Ο πραγματικός κίνδυνος είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να γίνει σταθεροποιητικός παράγοντας του πολιτικού συστήματος ως μια μορφή ήπιας νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης/διαχείρισης του ελληνικού καπιταλισμού.

Αργότερα (Σεπτέμβρης 2014), σε άλλο κείμενο είχαμε αναφερθεί αναλυτικά τους υλικούς όρους αυτού του κίνδυνου ενσωμάτωσης. Εκεί, επιχειρήσαμε να καταγράψουμε μια διαφορετική ανάγνωση της ιστορίας της “μεταπολίτευσης” σε αντίθεση με τις κυρίαρχες αφηγήσεις του αστισμού αλλά και της Αριστεράς, προτείνοντας μια διαφορετική περιοδολόγηση με βάση τις τομές που σημάδεψαν την επιβολή του νεοφιλελευθερισμού στην χώρα μας. Μέσα από αυτή την προσέγγιση καταδείξαμε επίσης ότι τα ιδεολογήματα της συνεργασίας των “προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων” και η “ανάπτυξη” της χώρας μέσω της ΟΝΕ, διαμόρφωσαν την συναίνεση και οδήγησαν στην επιβολή αυτών πολιτικών, με την ανοχή αλλά και στη συνεργασία του ΣΥΝασπισμού.

Το σύνολο της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου περιέρχεται στο ΤΑΙΠΕΔ για την αποπληρωμή του χρέους

 Αναδημοσίευση από το 'iskra.gr"

της Ελένης Πορτάλιου

Tο δημόσιο χρέος που προέκυψε λόγω της ανάληψης από τα κράτη των χρεών των τραπεζών είναι η βασιλική οδός υφαρπαγής της περιουσίας του δημοσίου και εξαθλίωσης της εργασίας. Αυτή είναι η βαθύτερη ουσία της στρατηγικής του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να βρεθεί ανέτοιμος στην αναμενόμενη σύγκρουση με την ΕΕ , την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, σπαταλώντας το λαϊκό κεφάλαιο του 27% σε πολιτικούς τακτικισμούς, που οδήγησαν μεν στην κυβέρνηση χωρίς όμως τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να αντιμετωπιστούν τα τεράστια προβλήματα της χώρας σε συνθήκες ασφυκτικής πίεσης από τους λεγόμενους θεσμούς.

Τούτων δεδομένων, η περιουσία του δημοσίου είναι το μεγάλο θύμα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Η εκποίηση της αποδίδεται με τον ουδέτερο όρο των μεταρρυθμίσεων και αφορά σε γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις χωρίς καν το όφελος του πενιχρού τιμήματος που πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους, το οποίο απομειώνεται ελάχιστα.

Να αποσυρθεί το άρθρο 24 παράγραφος 2 του νόμου "ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ"

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΙΠΕΔ

Δελτίο Τύπου 13/3/2015

Με το άρθρο 24 παρ. 2 σε άσχετο νομοσχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, που αφορά σε ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών, όχι μόνο δεν καταργείται το ΤΑΙΠΕΔ αλλά αντίθετα η ΕΤΑΔ ΑΕ - στην οποία ανήκουν όλα τα ακίνητα του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων και των Ολυμπιακών Ακινήτων και η περιουσία του ΕΟΤ - απορροφάται από το ΤΑΙΠΕΔ. Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο 3986/2011 του ΤΑΙΠΕΔ, όπως ισχύει σήμερα, προβλέπεται η αξιοποίηση, συμπεριλαμβανομένης και της πώλησης, των ακινήτων που περιέρχονται στο ΤΑΙΠΕΔ προκειμένου το αντίτιμο να δοθεί στην εξόφληση του χρέους. Στο ίδιο άρθρο 24 παρ. 1 καταργείται μεν η Παράκτιο Μέτωπο ΑΕ αλλά όλο σχεδόν το παράκτιο μέτωπο Σαρωνικού έχει περιέλθει με την παράγραφο 2 στο ΤΑΙΠΕΔ, καθώς ανήκει στην ΕΤΑΔ ΑΕ.

ΟΝΕ: Οι “Ηνωμένες πολιτείες της Γερμανίας”

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Στοιχείο της καθημερινότητας αποτελούν πλέον οι έκδηλες ανησυχίες για τις προθέσεις της Γερμανικής κυβέρνησης και για το που θα οδηγήσει την χώρα η σύγκρουση που διεξάγεται ανάμεσα στην Ελληνική κυβέρνηση και τους “θεσμούς” της ΕΕ. Όμως η πολιτική του Γερμανικού κράτους δεν είναι νέα, χαρακτηρίζεται από συνέχεια, η οποία εγγράφεται εντός της ιστορίας της ΕΕ. Ένα εργαλείο για να ανιχνεύσουμε τον χαρακτήρα αυτής της σύγκρουσης προσφέρουν μερικά ιστορικά αναφορικά, χρήσιμα στο να κατανοήσουμε πως συγκροτείται η συνέχεια της πολιτικής του Γερμανικού κράτους.

Οι ακρογωνιαίοι λίθοι αυτής της πολιτικής εφαρμόστηκαν στο παρελθόν, απέδωσαν τα αναμενόμενα για το Γερμανικό κράτος, και σήμερα ως “υποδείγματα” προσδιορίζουν τα πλαίσια εντός των οποίων κινούνται οι πολιτικές πρωτοβουλίες του, καθοριστικές για το παρόν και το μέλλον της ΕΕ.

Ένα πράγμα που λησμονούν συχνά οι αναλυτές για τα ζητήματα της Ευρωζώνης είναι η θέση του Γερμανικού κράτους για το ευρώ. Το Γερμανικό κράτος δεν ήταν υπέρ της νομισματικής ενοποίησης. Η νομισματική ενοποίηση προέκυψε ως αντάλλαγμα-εκβιασμός για την ενοποίηση της Γερμανίας από τον Μιτεράν προς τον Γερμανό καγκελάριο. Αυτή η υπενθύμιση επανέρχεται πρόσφατα στην επικαιρότητα από γερμανικά μέσα ενημέρωσης (Deutsche Welle: Καθιέρωση του ευρώ σε αντάλλαγμα της γερμανικής ενοποίησης;)

Τα επόμενα χρόνια, το γερμανικό κράτος κατάφερε να ανατρέψει αυτόν τον συμβιβασμό, μετατρέποντας το ευρώ σε “κρατικό νόμισμά” του. Σήμερα η διάκριση ανάμεσα στο “μάρκο” και στο “ευρώ” είναι τόσο αληθής όσο και η διάκριση ανάμεσα στην “τρόικα” και τους “θεσμούς”. Στην αναλήθεια αυτών των διακρίσεων καταγράφεται η ηγεμονία της Γερμανικής κρατικής πολιτικής.

Για το "πολυτεχνείο" ρε γαμώτο!...

 

Η Ε. Πορτάλιου και ο Κ. Χατζημιχάλης συζητούν για την κρίση χρέους και υφαρπαγή δημόσιας περιουσίας

Συζητούν η Ελένη Πορτάλιου και ο Κωστής Χατζημιχάλης στον 105,5 στο κόκκινο, τη συζήτηση συντονίζει ο Σωτήρης Κοσκολέτος

(Κυριακή 7-3-1015)

Το χρέος δεν είναι τόσο δημόσιο...

Στις 18 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση του Ινστιτούτου Πέτερσον για τα Διεθνή Οικονομικά, στην οποία παρουσιάστηκε κατά κύριο μια εκτενέστατη μελέτη της συμβουλευτικής McKinsey για το παγκόσμιο χρέος και την χαμηλή απομόχλευσή του, στην οποία συμμετείχε και ο επικεφαλής οικονομολόγος του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ. Η  McKinsey είναι μια από τις μεγαλύτερες συμβουλευτικές στον κόσμο σε κράτη και μεγάλες επιχειρήσεις. Η μελέτη είναι αποκαλυπτική, αλλά σχεδόν αποσιωπήθηκε από πολλά μεγάλα μέσα ενημέρωσης στην Ευρώπη, πιθανολογώ ότι δεν απασχόλησε και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, σταυροφόρους της ηθικής του χρέους.

VIDEO: η ιδρυτική συνέλευση της πρωτοβουλίας "Διαγραφή του Χρέους Τώρα"

Η εμπιστοσύνη στο “σκληρό” ευρώ είναι μεγαλύτερη από την εμπιστοσύνη σε μια “σκληρή” κυβέρνηση;

Το φαινόμενο της απόσυρσης καταθέσεων από τις τράπεζες τόσο από επιχειρήσεις όσο και από ιδιώτες με μικρές ή μεγάλες καταθέσεις που παρουσιάστηκε τα προηγούμενα χρόνια, συνεχίστηκε μετά τις πρόσφατες εκλογές και εντάθηκε τις ημέρες που γινόταν η διαπραγμάτευση για την παράταση της δανειακής σύμβασης. Πρόκειται για μια μαζική πρακτική, κοινή σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες πολιτικές πεποιθήσεις και πολιτικές τους δραστηριότητες. Ο κίνδυνος να βρεθούν τα ΑΤΜ την επόμενη μέρα των διαπραγματεύσεων κλειστά ήταν ένα από τα βασικά χαρτιά εκβιασμού της ελληνικής κυβέρνησης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τις τελευταίες δημοσκοπήσεις για να καταδείξει ότι οι χειρισμοί της απολαμβάνουν την “εμπιστοσύνη” της ελληνικής κοινωνίας. Είναι έτσι τα πράγματα; Είναι χρήσιμο πρώτα απ' όλα να κάνουμε μια διάκριση: Είναι τελείως διαφορετικό το ζήτημα της μέτρησης της “εμπιστοσύνης” , όταν εξάγεται από μια πρακτική (όπως η συμμετοχή σε μια δημοσκόπηση) η οποία κυριαρχείται από ένα ιδεολογικό πλαίσιο “ανάθεσης”, από μετρήσεις που προκύπτουν μέσω άλλων πρακτικών, οι οποίες απαιτούν μορφές ενεργής συμμετοχής του πολίτη. Τέτοιες είναι για παράδειγμα  το να συμμετέχει κανείς σε ένα συλλαλητήριο, να μην αποσύρει τις καταθέσεις του από τις τράπεζες αν δεν έχει κάποια ειδική ανάγκη, να πληρώσει έγκαιρα τους φόρους κλπ, κλπ, όπου μπορεί  να μετρηθεί το ποσοστό της συμμετοχής  των πολιτών στις συγκεκριμένες δράσεις στις οποίες εγκαλούνται από την κυβέρνηση.

Μερικές σκέψεις του Γ. Βαρουφάκη για ένα σύστημα bitcoin στην ευρωζώνη

Tο ψηφιακό νόμισμα bitcoin, ανεξάρτητα από τις κριτικές που δέχεται (όπως εδώ: Bitcoin, νομίσματα, χρυσός: Τι είναι το καθένα και ποιο είναι φούσκα;), ήδη έχει αποκτήσει μια υλική υπόσταση στο χώρο των συναλλαγών με το τραπεζικό σύστημα αλλά και κρατικούς μηχανισμούς (για παράδειγμα μια ματιά εδώ: E-GOVLINK). Για να ξεφύγουμε λίγο πέρα από τις συζητήσεις στο γνωστό δίλημμα δραχμή ή ευρώ, παραπέμπουμε σε ένα άρθρο του Γ.Βαρουφάκη που δημοσίευσε πριν ένα χρόνο στο blog του:

BITCOIN: A flawed currency blueprint with a potentially useful application for the Eurozone

Μια χώρα που είναι στο ευρώ δύναται να συνάψει δανειακές συμβάσεις από άλλες χώρες εκτός ΟΝΕ;

Δημοσιεύουμε απόσπασμα από συνέντευξη Κ. Βεργόπουλου στην Άννα Λιάτσου, που δημοσιεύτηκε στο RBTH (19 Φεβρουαρίου 2015 ) που απαντά σε αυτό το ερώτημα

ΕΡ: Ο Σιλουάνοφ, υπουργός Οικονομικών της Ρωσίας, είπε ότι η Ρωσία, αν ζητήσει η Ελλάδα κάποια λεφτά από τη Ρωσία, θα το σκεφτεί. Θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει λεφτά από τη Ρωσία;

ΑΠ: Πολιτικά, το θέμα είναι ότι με το Σύμφωνο Σταθερότητας που έχουν υπογράψει το 1998, οι Γερμανοί απαγορεύουν στις ευρωπαϊκές χώρες να δανείζονται από χώρες εκτός Ευρώπης. Όπως συνέβη και με την Κύπρο. Η Κύπρος επιχείρησε να δανειστεί από τη Ρωσία και δεν τα κατάφερε. Αλλά, να σας πω κάτι; Υπάρχουν τρόποι. Αν θέλει η ελληνική κυβέρνηση να παρακάμψει αυτό το πρόβλημα, αυτό το εμπόδιο. Δεν επιτρέπουν να αγοράζει ομόλογα χώρα μη ευρωπαϊκή, αλλά αν συνάψει δάνεια και σύμβαση απευθείας, μπορεί να τη κάνει με τη Ρωσία. Αυτό είναι διαφορετικό αλλά καταλήγει να είναι το ίδιο. Μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τη Ρωσία.

Ορντινάτσες της ιδιοτέλειας

«Πολλά τα δεινά κούδεν ανθρώπου δεινότερον πέλει»

Σοφοκλής

του Χάρη Ναξάκη

Ο πρόεδρος της Ουρουγουάης Χοσέ Μουχίκα μετακινείται με ένα παμπάλαιο σκαραβαίο αξίας 1900 δολαρίων και από τα 12500 δολάρια, που είναι ο μηνιαίος μισθός του, κρατάει για τον εαυτό του μόνο τα 1250 δολάρια διότι όπως λέει «τι να κάνω όλο αυτό το ποσό; Οι περισσότεροι κάτοικοι της Ουρουγουάης ζουν με πολύ λιγότερα». Αν η παραπάνω είδηση είναι ο θρίαμβος της ανιδιοτέλειας και της λιτής ζωής η επόμενη είναι το αποκορύφωμα του ιδιοτελούς ατομικισμού. Βουλευτές του Σύριζα, κυρίως από την επαρχία, ζήτησαν από την πρόεδρο της βουλής να μην καταργηθεί η χρήση των βουλευτικών αυτοκινήτων και να μην κοπεί ο ένας από τους δυο αστυνομικούς φρουρούς. Δεν έχουν δικό τους αυτοκίνητο;

Να κάνουμε “χαβάλα” το τραπεζικό σύστημα;

Από την εποχή που εμφανίστηκε το νόμισμα, οι αγοροπωλησίες εμπορευμάτων γινόντουσαν με την άμεση καταβολή της αντίστοιχης τιμής τους σε νόμισμα, δηλαδή όπως γίνεται και σήμερα, όταν πάμε στο περίπτερο να πάρουμε ένα πακέτο τσιγάρα. Τον 13ο αιώνα εμφανίστηκε στην Αφρική η “Hawala”, ένα διαφορετικό σύστημα “άυλου χρήματος” για τις ανάγκες των καραβανιών που διακινούσαν εμπορεύματα χωρίς όμως να χρειάζεται να κουβαλούν και νομίσματα για τις συναλλαγές τους, το οποίο βασίζεται στην απόλυτη πίστη μεταξύ των συναλλασσομένων. Μερικούς αιώνες αργότερα αυτό το σύστημα  αναπαράχθηκε στην δύση με την μορφή της “επιταγής” και αναπτύχθηκε το τραπεζικό σύστημα. Οι τράπεζες όμως δεν είναι μια ανακάλυψη της δύσης. Η “Havala” υπάρχει ακόμα στην παραδοσιακή της μορφή σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, αλλά και έχει υποστεί διάφορους εκσυγχρονισμούς (όπως αυτοί που παρουσιάζονται από ένα εκπρόσωπο του ΔΝΤ εδώ: The Hawala System ). Αποτέλεσε όμως την βάση της διαμόρφωσης ενός διαφορετικού τραπεζικού συστήματος στον κόσμο του Ισλάμ, το οποίο δεν στηρίζεται στον “τόκο”. Γι' αυτό το ζήτημα παρουσιάζουμε ένα ενημερωτικό κείμενο του Dr. Saleh Jallad:

Ισλαμικό Τραπεζικό Σύστημα

(Τραπεζικό Σύστημα Χωρίς Τόκο)

Συγκριτική Ανάλυση

Το Ισλάμ για τους περισσότερους μουσουλμάνους αποτελεί ένα ολοκληρωμένο οικονομικό σύστημα στο οποίο η πνευματική και υλική ευημερία του ατόμου και της κοινωνίας είναι συνυφασμένες. Στο διάβα των αιώνων, η ανάπτυξη ενός Ισλαμικού οικονομικού μοντέλου βασισμένου στις αρχές της ελεύθερης αγοράς υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες στην ικανότητα του Ισλάμ να υπερβεί γεωγραφικούς, πολιτικούς και εθνικούς φραγμούς.

Ο εκβιασμός των επιτελείων της ΕΕ ήταν γνωστός και αναμενόμενος, θα περάσει όμως για δεύτερη φορά;

 (Δεν είναι το Ντουμπάι, είναι τα γραφεία της ΕΚΤ στη Φραγκφούρτη)

Η κυβέρνηση θα βρεθεί, το αργότερο στην λήξη της παράτασης της δανειακής σύμβασης στην ίδια θέση. Θα αντιμετωπίσει τους ίδιους εκβιασμούς και θα βρεθεί μπροστά σε ανάλογες καταστάσεις όταν θα κάτσει στο τραπέζι των νέων διαπραγματεύσεων. Και αν τώρα είχε κάποια δικαιολογία ότι δεν ήταν προετοιμασμένη γιατί δεν είχε κανένα χρονικό περιθώριο - αφού από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά της βρέθηκε αντιμέτωπη με αυτά τα προβλήματα - τότε αυτή η δικαιολογία δεν μπορεί να υπάρχει.  Οι πρόσφατες δηλώσεις του Σόιμπλε είναι χαρακτηριστικές αυτής της νέας κατάστασης που δημιουργήθηκε μετά την τελευταία συναινετική απόφαση του eurogroup:

"Αν γινόμουν πρωθυπουργός; Θα ιδιωτικοποιούσα τη θρησκεία"

Δεν είναι μόνον οι εικονοκλάστες της πολιτικής και της διανόησης που μπορούν να ορθώσουν ριζοσπαστικό πολιτικό λόγο. Δοθείσης της ευκαιρίας, κι ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να τα καταφέρει εξίσου καλά. Το απέδειξε περίτρανα την περασμένη εβδομάδα ο 32χρονος μέσος της Κουίν Παρκ Ρέιντζερς Τζόι Μπάρτον μ' ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην Independent. Στην πορεία προς τις γενικές εκλογές της 7ης Μαΐου, η βρετανική εφημερίδα ζήτησε από προσωπικότητες της "ευρύτερης" δημόσιας σφαίρας να παρουσιάσουν το "πρόγραμμα" που θα εφάρμοζαν αν εκλέγονταν πρωθυπουργοί. Στο δικό του άρθρο, ο Τζόι έγραψε: 

 η συνέχεια εδώ:

"Αν γινόμουν πρωθυπουργός; Θα ιδιωτικοποιούσα τη θρησκεία"

ΟΣΦΠ - Μικτή Μακρονήσου 1949

Με αφορμή την σφαγή που έγινε στην Μακρόνησο την 28 Φλεβάρη – 1 Μάρτη 1948 με με περισσότερους από 300 νεκρούς (Το διήμερο της σφαγής) παρουσιάζουμε μερικές όχι και τόσο γνωστές πτυχές της ιστορίας της.

Η τροπολογία της "αριστερής πλατφόρμας" στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ η Αριστερή Πλατφόρμα κατέθεσε τροπολογία μέσω της οποίας διατυπώνει τις ενστάσεις της για τη συμφωνία και τη λίστα μεταρρυθμίσεων στο Eurogroup.Η τροπολογία τέθηκε σε ψηφοφορία. Συγκεκριμένα, 68 ψήφισαν υπέρ, 92 κατά, 5 «λευκό» και ένα μέλος της ΚΕ δήλωσε "αποχή". Ολόκληρη η τροπολογία που κατέθεσε η Αριστερή Πλατφόρμα στη Συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ έχει ως εξής:

"Εκφράζουμε τη διαφωνία μας με τη συμφωνία και τη λίστα των μεταρρυθμίσεων που συνομολογήθηκαν στο Eurogroup.

Και τα δύο κείμενα αντιπροσωπεύουν έναν μη επιθυμητό συμβιβασμό για τη χώρα μας και κινούνται σε κατευθύνσεις και προσανατολισμούς που βρίσκονται σε απόσταση, και σε βασικά τους σημεία σε διάσταση ή και αντίθεση, με τις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Για το ύφος και ήθος του ΚΚΕ

Πριν μερικές μέρες δημοσιεύτηκε το παρακάτω video παραγωγής ΚΚΕ, το οποίο προκάλεσε τα “οπαδικά” μας συριζικά ανακλαστικά:


Ετοιμάσαμε με το ίδιο ύφος και ήθος μια ανάλογη απάντηση, αλλά δεν την δημοσιεύουμε. Αν το ΚΚΕ επιμένει σε αυτές τις πρακτικές, θα πρέπει να γνωρίζει ότι τις ίδιες ακριβώς πρακτικές μπορεί να χρησιμοποιήσει και ο κάθε πραγματικός ή φαντασιακός αντίπαλό του. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτές οι πρακτικές στο χώρο της πολιτικής κανένα διάλογο δεν μπορούν να προωθήσουν, ούτε να λύσουν κανένα πρόβλημα. Πρακτικές όπως αυτές που εκφάζει το παραπάνω video, δεν θεωρούμε ότι αρκούν από μόνες τους για να προσδιορίζουμε την πολιτική μας στάση για τους φορείς τους.

Προικοθήρες της εξουσίας

 

 Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Του Περικλή Κοροβέση

Υπάρχει πολιτικός λόγος εξουσίας που να είναι ειλικρινής; Τα κόμματα που θέλουν να πάρουν την κρατική εξουσία και να κυβερνήσουν για ποιους το κάνουν; Οι επαγγελματίες πολιτικοί που αλλάζουν κόμματα και ιδεολογίες σαν σώβρακα, γιατί το κάνουν; Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία ποιον εκπροσωπεί; Ποιο είναι το νόημα της καθολικής ψηφοφορίας και τι δυνατότητα επιλογής έχει ο καθημερινός πολίτης, όταν η πολιτική του συνείδηση διαμορφώνεται από τα σίριαλ ή τις τηλεοπτικές ειδήσεις-θεάματα των οκτώ; Οπως και να έχει η κατάσταση, το κόμμα που θα επιδιώξει την κρατική εξουσία πρέπει να πείσει την πλειοψηφία των ψηφισάντων – η αποχή δεν μετριέται – πως το δικό του κυβερνητικό πρόγραμμα είναι αυτό που θα φέρει την ευημερία στον λαό.

Ο Τάσος Κορωνάκης θα είναι ο νέος γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ;

Με αφορμή αυτές τις φήμες αλλά και την αυριανή κρίσιμη συνεδρίαση της ΚΕ, παραπέμπουμε σε ένα παλιότερο δημοσίευμά μας (Ιούλης του 2014)  και αφήνουμε στον αναγνώστη να κάνει τις σχετικές συγκρίσεις ανάμεσα σε εκείνη την συγκυρία και την σημερινή:

Συμπάσχουμε και συμπαραστεκόμαστε στον σύντροφο Τάσο Κορωνάκη

Σχετικό με θέμα και το παρακάτω απόσπασμα από το κείμενο: Οι συμβολισμοί, οι ιεραρχίες και τα πολιτικά μηνύματα από την εκλογή της ΚΕ του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (Ιούλης του 2013):

Τρεις Γερμανοί βουλευτές καταψήφισαν τη συμφωνία του Eurogroup. Ναι στην Ελλάδα – Όχι στον εκβιασμό

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο της αριστεράς"

Τρεις βουλευτές του κόμματος Αριστερά (Die Linke) καταψήφισαν στη Γερμανική Βουλή (ενώ άλλοι δέκα ψήφισαν λευκό) τη συμφωνία του Eurogroup  με την ελληνική κυβέρνηση και εξηγούν τους λόγους στην σημαντική δήλωση που δημοσιεύουμε:

Ναι στη βοήθεια για την Ελλάδα – Όχι στον εκβιασμό της Ελλάδας από το Σόιμπλε

Καταψηφίζουμε σήμερα την πρόταση του υπουργού οικονομικών Βόλφγκαγκ Σόιμπλε επειδή εκβιάζει την ελληνική κυβέρνηση να αποπληρώσει τα χρέη στις τράπεζες και να συνεχίσει την ίδια καταστροφική πολιτική των περικοπών. Ο Σόιμπλε και η Τρόικα είναι οι κύριοι υπαίτιοι του τελικού αποτελέσματος των διαπραγματεύσεων και όχι η ελληνική κυβέρνηση, η οποία ήταν στραμμένη με την πλάτη της στον τοίχο. Η Τρόικα εκμεταλλεύθηκε τη δυσχερή θέση του ελληνικού λαού για να περιορίσει στο έπακρο με εκβιαστικές μεθόδους το χώρο στον οποίο θα μπορεί να κινηθεί η νέα κυβέρνηση, στην προσπάθεια της να καταπολεμήσει τη φτώχεια και την κοινωνική εξαθλίωση. Δεν είναι διατεθειμένη η Τρόικα να σεβαστεί τη δημοκρατική ετυμηγορία των Ελληνίδων και Ελλήνων ψηφοφόρων, οι οποίοι στις 25 Ιανουαρίου απέρριψαν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ.

Ποιοι και γιατί εχθρεύονται την αυτοδιαχείριση;

του Κώστα Χαριτάκη

(Δημοσιεύεται στο 17ο τεύχος του περιοδικού ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ που κυκλοφορεί)

Το εγχείρημα της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ έχει βρεθεί αντιμέτωπο όχι μόνο με τους “φύσει” και “θέσει” εχθρούς της αυτοδιαχείρισης, τα αφεντικά και το κράτος, αλλά και με δυνάμεις της αριστεράς, κομμουνιστικές και αντικαπιταλιστικές, ακόμη και του αναρχικού κινήματος. Παρά τις διαφορές τους, οι δυνάμεις αυτές φαίνεται να συμφωνούν ως προς το ότι εντός του καπιταλισμού η αυτοδιαχείριση δεν μπορεί παρά να είναι ένα είδος “αυτοεκμετάλλευσης” των εργαζομένων, μια μορφή “συλλογικού κεφαλαιοκράτη”. Και επομένως, όχι μόνο δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης, αλλά, ακόμη χειρότερα, “απαλλάσσει” τον καπιταλισμό από την ...υποχρέωσή του να βρίσκει δουλειά και να τρέφει όλους τους εργαζόμενους. Κατά μία άλλη παραλλαγή αυτών των απόψεων, αν και αναγνωρίζονται οι “καλές προθέσεις” τέτοιων εγχειρημάτων, είναι ωστόσο καταδικασμένα απλώς να διαχειρίζονται τη μιζέρια και να αναπαράγουν εντέλει τον καπιταλισμό όσο δε συμβαίνει μια “κεντρική” αλλαγή μέσω της κατάκτησης της κρατικής εξουσίας.

Μόνη διέξοδος η φυγή προς τα εμπρός!

Αποσπάσματα από το κείμενο: 

"Μόνη διέξοδος η φυγή προς τα εμπρός!" 

των Σπύρου Λαπατσιώρα, Γιάννη Μηλιού και Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου.

 (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

Μία αποτίμηση της «μεταβατικής» συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου είναι ότι αποτελεί ανακωχή που επετεύχθη με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης και αποδοχή από την άλλη πλευρά (των «θεσμών»). Στο επόμενο διάστημα, μέχρι το πέρας του τετραμήνου, θα διαμορφωθούν οι όροι διαπραγμάτευσης για την επόμενη συμφωνία. Αυτό κατά μία έννοια σημαίνει ότι δεν κρίθηκε τίποτα ακόμη. Όμως, η αποτίμηση αυτή είναι επισφαλής. Πρώτον, η ίδια η «μεταβατική» συμφωνία αλλάζει το συσχετισμό δύναμης. Δεύτερον, επειδή οι «εχθροπραξίες» θα συνεχίζονται σε όλη τη διάρκεια του τετραμήνου (έλεγχος των δεσμεύσεων και επανερμηνεία των όρων της από κάθε πλευρά) απαιτείται να κατανοήσουμε πρώτα το τοπίο των διαπραγματεύσεων.


Επομένως καθίσταται σαφές ότι αν η συμφωνία συνιστά ανακωχή, στην προκειμένη περίπτωση ανακωχή δεν σημαίνει «ισοπαλία»: Η συμφωνία αποτελεί ένα πρώτο βήμα σε ολισθηρό έδαφος. Ναι μεν δίνεται χρόνος για το επόμενο βήμα, αλλά το τοπίο που οργανώνεται είναι ασφυκτικό, ελάχιστα θυμίζει τα minimum που επιζητούσε η κυβέρνηση μέχρι και τις 12 Φεβρουαρίου...

Με 8 διαφωνούντες βουλευτές εγκρίθηκε στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ η παράταση της δανειακής σύμβασης.

περισσότερα εδώ:

Τσίπρας: Αν υπάρχει κάποιος που θα καταψήφιζε να το πει - Θέλω να ξέρω αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τη συμφωνία

και εδώ:

1. Με ψηφοφορία για τη συμφωνία ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ

2. «Παρούσα» για τη συμφωνία η Ραχήλ Μακρή

Πως παρουσιάζουν το ζήτημα τα κομματικά ενημερωτικά μέσα:

το iskra.gr:

ΚΑΤΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ Η ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 

το left.gr:

Με ψηφοφορία για τη συμφωνία ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ

 

Η Κυβέρνηση δείλιασε, ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να συγκρουστεί;

Εντός (αλλά και εκτός) του ΣΥΡΙΖΑ ένα μεγάλο τμήμα των αριστερών κριτικάρει την κυβέρνηση και αποδίδει προσωπικές ευθύνες στον Βαρουφάκη γιατί δεν χειρίστηκε σωστά την διαπραγμάτευση και κατέληξε σε μια απαράδεκτη συμφωνία. Όμως το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης δεν ήταν θέμα χειρισμών, ούτε πιστεύουμε ότι αν κάποιοι άλλοι πιο αριστεροί από τον Βαρουφάκη ήταν στην θέση του, το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων θα ήταν διαφορετικό και τα επιτελεία της ΕΕ θα υποχωρούσαν μπροστά στους ογκόλιθους των επιχειρημάτων τους. 

Μπας κι είμαι αριστερός;

Η  Ε. Λουπάκη  στον 105.5 σχολίασε ειρωνικά όσους αριστερούς επικρίνουν την κυβέρνηση για την συμφωνία που υπέγραψε, προβάλλοντας μια φράση που διάβασε το facebook: "Οκτώ στους δέκα στηρίζουν τον Α. Τσίπρα, οι άλλοι δύο είναι αριστεροί".  Της αφιερώνουμε το παρακάτω κείμενο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου από το capital.gr.

Ελάχιστες διαφωνίες μπορώ να έχω με τα σημεία - προτάσεις που υπέβαλε η κυβέρνηση στο Eurogroup. Υπάρχει βέβαια το ζήτημα της ειλικρίνειας των προθέσεων και της τελικής της αποφασιστικότητας για την εφαρμογή τους. Εντούτοις η ετοιμότητά της για ορθολογικές αλλαγές στον δημόσιο τομέα της οικονομίας, για μειώσεις άχρηστων και καταχρηστικών δαπανών (που λογικά μεταφράζεται σε κατάργηση φορέων που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στην καθημερινότητα και την ευημερία των πολιτών), στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής με εξοβελισμό όλων αυτών των μικρών ή μεγάλων εξαιρέσων που διευκόλυνε μερικές χιλιάδες πολιτών να ξεφεύγουν από την τσιμπίδα της εφορίας και συνακόλουθα υποχρέωνε όλους τους υπόλοιπους να γίνονται τα υποζύγια της κρατικής αυθαιρεσίας και επιβολής.

Μια άλλη ανάγνωση της δήλωσης Γλέζου

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Δημήτρη Ψαρρά

Πολύ βιάστηκαν όσοι έσπευσαν να «μαλώσουν» τον Μανώλη Γλέζο για τις γνωστές δηλώσεις του. Οποιος γνωρίζει την πορεία και τη στάση ζωής αλλά και την πολιτική ευφυΐα του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς θα έπρεπε να λάβει υπόψη του και ένα δεύτερο ενδεχόμενο, το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι εξίσου πιθανό.

Με τη γνωστή αίσθηση αυτοθυσίας που τον διακρίνει, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίστασε να θέσει σε δοκιμασία τις καλές του σχέσεις με την ηγεσία του κόμματός του προκειμένου να στείλει ένα μήνυμα, το οποίο δεν απευθυνόταν στο εσωτερικό της χώρας, αλλά στους Ευρωπαίους διαπραγματευτές.

Γιατί η Aριστερά λατρεύει την Aνάπτυξη;

Του Χάρη Ναξάκη

Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για όποιον

δεν θέτει στον εαυτό του ερωτήματα

Κομφούκιος

Γιατί η αριστερά, σχεδόν σε όλες τις εκδοχές τις, νιώθει μια ακαταμάχητη έλξη από τον οικονομισμό, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα, τον καταναλωτισμό, την τεχνολογική πρόοδο, την ανάπτυξη σε όλες τις μεταμφιέσεις τις (βιώσιμη ανάπτυξη, λαϊκή ανάπτυξη , κλπ), ειρωνεύεται το λιτό βίο ταυτίζοντάς τον με τη λιτότητα; Γιατί η αριστερά είναι το κόμμα της προόδου και της ανάπτυξης; Η απάντηση του ερωτήματος πρέπει να αναζητηθεί στη μήτρα που τη γέννησε. Πίσω από το μύθο της ανάπτυξης και της προόδου βρίσκονται θεωρητικές και οντολογικές παραδοχές του διαφωτιστικού προτάγματος, συνιστώσα του οποίου είναι η αριστερά, παραδοχές που διατύπωσε και ο Μαρξ.

Τα ψίχουλα και το βάρος τους

Του Μάκη Μαλαφέκα

Ναι, είναι ψίχουλα αυτά που πήρε η Ελλάδα δια μέσου του Βαρουφάκη στο έκτακτο Bene Gesserit των Βρυξελλών. Και, στο τέλος, στις τελευταίες μέρες και ώρες της διαβούλευσης, ήταν απολύτως συνειδητό και εμπεδωμένο ότι ψίχουλα ζητάει, λιγότερα από τα αυτονόητα σε όλα τα επίπεδα, υλικά, χρονικά, ιδεολογικά...  με υποχωρήσεις επί υποχωρήσεων, συμβιβασμούς, αναδιατυπώσεις, ένα ατέλειωτο πισωπερπατητό ζεϊμπέκικο ώσπου να πέσουν αυτά τα γαμημένα ψίχουλα, υλικά, χρονικά, ιδεολογικά, πάνω στο αμβλυγώνιο στρογγυλό τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Πέντε ερωτήματα απαιτούν απάντηση

 Του Κώστα Λαπαβίστα

Η συμφωνία του Γιούρογκρουπ δεν έχει ολοκληρωθεί, εν μέρει γιατί δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιες ‘μεταρρυθμίσεις’ θα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση σήμερα (Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου) και ποιες από αυτές θα γίνουν δεκτές. Όσοι όμως έχουμε εκλεγεί στη βάση του προγράμματος του Σύριζα και θεωρούμε τις εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης ως δέσμευση που έχουμε αναλάβει προς τον ελληνικό λαό, έχουμε βαθιές ανησυχίες. Είναι υποχρέωσή μας να τις καταγράψουμε.  

Ανακωχή και καραντίνα

Αναδημοσίευση από το "rednodebook"

του Ηλία Ιωακείμογλου

Η θέση των καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τσίπρα δεν είναι καθόλου εύκολη. Καταρχάς, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε το πείραμα της προγραμματισμένης και άνωθεν σχεδιασμένης ανασυγκρότησης μιας αναπτυγμένης καπιταλιστικής χώρας με δημοκρατικούς θεσμούς, έτσι ώστε αυτή να μεταβεί σε ένα καθεστώς εκμετάλλευσης της εργασίας που δεν θα έφερε πλέον στους κόλπους του ούτε τα παλιά εργασιακά δικαιώματα, ούτε καν την μνήμη τους. Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Υπάρχει κάτι πιο σοβαρό και επικίνδυνο για τις καθεστωτικές δυνάμεις της Ευρώπης: Η ήττα τους στις ελληνικές εκλογές μπορεί να γίνει ντόμινο και η μόλυνση από το σάπιο μήλο να απειλήσει τη συνέχιση της λιτότητας στην Ευρώπη. Γιατί όμως να φοβούνται τόσο πολύ την ανατροπή της λιτότητας;

Η στρατηγική σημασία της λιτότητας

Στην παρούσα συγκυρία, η λιτότητα έχει καταστεί κρίσιμο στοιχείο της στρατηγικής τους για την αντιμετώπιση της κρίσης: Αυτό σχετίζεται με την συσσώρευση κεφαλαίου στα χρόνια της χρηματιστικοποίησης, η οποία οδήγησε τον λόγο κεφαλαίου/προϊόντος σε τόσο υψηλά επίπεδα ώστε είναι δύσκολο πλέον οι απαιτήσεις του κεφαλαίου επί του προϊόντος να ικανοποιηθούν. Το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, πιέζει την κερδοφορία προς τα κάτω και ως αντιστάθμισμα απαιτεί ακραία ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας. Αυτό όμως δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς διατήρηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα. Η λιτότητα, η εκρηκτική αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας και η ανεργία αποτελούν λοιπόν σήμερα τη στρατηγική καρδιά του συστήματος.

Πολ Κρούγκμαν: «Δελφικός χρησμός η απόφαση»

η εικόνα απ' [εδώ]

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

«Οk, έχουμε συμφωνία για την Ελλάδα, σύμφωνα με την οποία... τι;», είναι η πρώτη φράση του νομπελίστα οικονομολόγου σε άρθρο του με τίτλο «Δελφικός χρησμός» στους«New York Times».

«Έχουμε τέσσερις μήνες χρηματοδότησης συν κάτι που μοιάζει με συμφωνία να μη δεσμευθεί η Ελλάδα σε δημοσιονομικούς στόχους για την ώρα υπό τον κίνδυνο της πιθανής επιδείνωσης των δημοσιονομικών. Το ερώτημα είναι τι πηγαίνει μαζί με αυτό», αναρωτιέται ο Πολ Κρούγκμαν.

Ένα σχόλιο για το χθεσινό βράδυ...

Χθες το βράδυ ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας από τον καναπέ του προσπαθούσε να καταλάβει πως εξελίχθηκαν οι διαπραγματεύσεις στο euro-group μέσα από τον θόρυβο της “πληροφόρησης” των τηλεπαράθυρων και του internet. Δεν συμμεριζόμαστε αυτές τις ανησυχίες, γιαυτό προτιμήσαμε να περάσουμε το βράδυ μας στα “Δημοτικά Σφαγεία” του Ταύρου:

(κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Η χώρα έχει μπει σε μια τροχιά σύγκρουσης με τις κυρίαρχες πολιτικές της ΕΕ. Οι όροι κάτω απ' τους οποίους διεξάγεται αυτή η σύγκρουση δεν πρόκειται ν' αλλάξουν μέσα σε μια μέρα. Όμως η “ελληνική περίπτωση” άρχισε να δημιουργεί ρωγμές τις πολιτικές των “μονόδρομων” που κυριαρχούσαν τα τελευταία χρόνια στα επιτελεία της ΕΕ. Εκείνο που έχει αλλάξει σε αυτό τον χώρο της πολιτικής είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση από “πιόνι” αναδείχτηκε σε “παίχτη”. Αυτό όμως δεν αρκεί. Οι εξελίξεις θα καθοριστούν κυρίως από το πως θα διαμορφωθεί το “εσωτερικό μέτωπο” και εάν ο λαϊκός παράγοντας θα βάλει την σφραγίδα του σε αυτές.

Ο Ν. Μπογιόπουλος δικηγόρος του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε!

Σε κείμενο που δημοσιεύεται σήμερα στον "ένικο" με τον τίτλο Αυτό λέγεται “Μνημόνιο”, ο Ν. Μπογιόπουλος αναλαμβάνει το ρόλο του συνήγορου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε,  προβάλλοντας  τεκμηριωμένα με ντοκουμέντα τα γνωστά επιχειρήματα της Γερμανικής Κυβέρνησης. για να καταλήξει: "«Παράταση» της Δανειακής Σύμβασης σημαίνει ένα - και μόνο - πράγμα: Μνημόνιο.

Κρούγμαν: Υπέρ του Grexit η Γερμανία

 

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Δριμεία κριτική στη στάση που τηρεί η Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα, σχετικά με την παράταση του προγράμματος οικονομικής βοήθειας, άσκησε ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, μέσα από το προσωπικό του blog στους «New York Times».

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η γερμανική ηγεσία κάνει μια προσπάθεια προκειμένου «να οδηγηθεί η Ελλάδα έξω από το ευρώ, αμέσως τώρα».

Ο κ. Κρούγκμαν υποστηρίζει πως η ελληνική πρόταση δεν είναι «κωλοτούμπα», όπως την παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης, αλλά μια προσπάθεια την κυβέρνησης (για την οποία τονίζει ότι δεν έχει «βάθος πάγκου» σε επίπεδο τεχνοκρατών) να «αγοράσει» λίγο χρόνο για να διαπραγματευτεί αργότερα τους όρους της νέας οικονομικής στρατηγικής.

Αύριο που η κυβέρνηση θα φάει πόρτα από την ΕΕ, ο κόσμος θα είναι στον καναπέ του;

Όσο καλά και να πάει η διαπραγμάτευση με τους εταίρους στην Ε.Ε., σε τελική ανάλυση το παιχνίδι θα κριθεί από το τι θα καταφέρει η κυβέρνηση στο εσωτερικό μέτωπο. Και αυτό φαίνεται πως το αντιλαμβάνεται πλήρως.

 (19-2-2015 από το κύριο άρθρο της “αυγής”)

Το τι είναι αυτό που “αντιλαμβάνεται πλήρως” η κυβέρνηση, το εξηγεί αρκετά καλά το άρθρο.

Εκείνο που δεν εξηγεί το άρθρο είναι τι θα κάνει η κυβέρνηση αν δεν πάνε καλά οι διαπραγματεύσεις και απορριφθεί αύριο η πρόταση για “παράταση της δανειακής σύμβασης” από τα επιτελεία της ΕΕ. Η 19η Φλεβάρη θα είναι μια κρίσιμη μέρα, όπου οι αυταπάτες για εύκολη “συνεννόηση” με την ΕΕ θα αρχίσουν να μπαίνουν στην άκρη και ανοίγει ο δρόμος της ανοιχτής σύγκρουσης. 

Το πρώτο βίντεο μέσα από την Αμυγδαλέζα

Αναλυτικό ρεπορτάζ εδώ:
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Το πρώτο βίντεο που βγαίνει ποτέ μέσα από την Αμυγδαλέζα

Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη...

(Ομόνοια 19-1-2015)

Είναι φανερό πλέον ότι οι διαπραγματεύσεις θα οδηγηθούν και πάλι σε αδιέξοδο παρ' όλες τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης λόγω της αδιάλλακτης στάσης των επιτελείων της ΕΕ.

Ο Σόιμπλε στο σεντούκι

Το Grexit είναι ον μυθικό, τα μυθικά όντα ωστόσο είναι ενίοτε πολύ επικίνδυνα

Αναδημοσίευση από την "αυγή" 
του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Δύο αντίρροπες δυνάμεις δρουν εσχάτως πάνω και δίπλα από τα κεφάλια μας. Η μία σπρώχνει χιλιάδες ανθρώπους στις πλατείες για να ζητήσουν αξιοπρέπεια κι ανάσα. Η άλλη σπρώχνει προς τα γκισέ των τραπεζών για ανάληψη καταθέσεων. Είναι λίγοι αυτοί που τρέχουν στα γκισέ, αρκετοί όμως για να δημιουργήσουν θέμα. Οι πολλοί των πλατειών βοηθούν, εν γνώσει τους, την ελληνική πλευρά στη σκληρή διαπραγμάτευση των ημερών. Οι λίγοι των γκισέ βοηθούν, εν αγνοία τους, την πλευρά των δανειστών, καθιστώντας τα χρονικά περιθώρια εντελώς ασφυκτικά.

Είναι λύση η προσφυγή σε εκλογές;

(15-2-2015 πλατεία συντάγματος)

Η πολιτική των μνημονίων οδήγησε στην “χρεοκοπία” τον κόσμο της εργασίας και τα μικρομεσαία στρώματα αλλά προφύλαξε από τις συνέπειες της το χρηματοπιστωτικό σύστημα και μερίδες της αστικής τάξης. Κάποιοι μάλιστα πλούτισαν μέσα στην κρίση. Το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση επέδειξε συνεπή στάση ως προς τις διακηρύξεις της στο σύντομο χρονικό διάστημα που πέρασε από τις εκλογές, πυροδότησε δύο σημαντικές ανατροπές:

1. Άλλαξε την πολιτική ατζέντα της ΕΕ. Άρχισε πλέον και εντός των θεσμικών οργάνων της ΕΕ να εκδηλώνονται αμφισβητήσεις και κριτικές στις κυρίαρχες πολιτικές της λιτότητας που είχαν επιβληθεί ως “μονόδρομος” τα προηγούμενα χρόνια.

2. Η ελληνική κυβέρνηση κατέκτησε την εμπιστοσύνη ευρύτατων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας και αναβάθμισε το μόνο πραγματικό στήριγμα που έχει στις διαπραγματεύσεις της απέναντι στις πιέσεις των επιτελείων της ΕΕ.

Η πορεία της χώρας δεν προδιαγράφεται μονοδιάστατα από το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων που θα ολοκληρωθούν εντός των επόμενων ημερών, ακόμα αν τα επιτελεία της ΕΕ επιθυμούν να εκδιώξουν τώρα την χώρα από την ΟΝΕ και την ΕΕ προκρίνοντας την λύση “πονάει πόδι, κόψε πόδι”, ώστε να περιορίσουν την μεγέθυνση των συνεπειών από την σύντομα αναμενόμενη γενίκευση της κρίσης χρέους με ανάλογους όρους και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Δεν πρόκειται όμως για μια αποκλειστικά εσωτερική υπόθεση της ΕΕ.

Οι δηλώσεις του Γ. Βαρουφάκη μετά την σύνοδο (16-2-15) του eurogroup και όχι μόνο...

Οι σημερινές δηλώσεις:

Εικόνες από το Σύνταγμα (15-2-2015)

(video)