Κι όμως υπήρχε εναλλακτική λύση!

Αναδημοσίευση από το "RProject"

Του Γιάννη Μηλιού

1.  «Δεν υπήρχε εναλλακτική λύση» στο Μνημόνιο 3;

Η πλειοψηφία όσων στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ευρύτερα όσων ανήκουν στην Αριστερά, αλλά και η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας συμφωνούν ότι η κυβέρνηση υπέστη μια οδυνηρή ήττα στη Σύνοδο Κορυφής της 12ης Ιουλίου, όταν συνομολόγησε το 3ο Μνημόνιο. Η συντριπτική αυτή ήττα, που έχει χαρακτηριστικά συνθηκολόγησης, οδηγεί αυθόρμητα στην αποδοχή της άποψης ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» (το περίφημο θατσερικό ΤΙΝΑ). Αυτό υποστηρίζουν πρωτίστως τα κόμματα της Δεξιάς και «κεντροαριστερής» αντιπολίτευσης και οι οπαδοί τους. Αλλά όχι μόνο.

Ακόμα και η κυβέρνηση φαίνεται να προσχωρεί με τον τρόπο της σε μια παραλλαγή της ιδέας της ΤΙΝΑ. Δηλώνει πως έπραξε «μέχρι το τέλος» ό,τι ήταν δυνατό και τελικώς υπέκυψε σε ένα αδυσώπητο εκβιασμό: Μνημόνιο ή η καταστροφική πρόταση Σόιμπλε για Grexit. Ισχυρίζεται πως συνθηκολόγησε «ηρωικώς μαχόμενη» απέναντι σε έναν αντίπαλο με συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις, επιλέγοντας το μικρότερο κακό. Επομένως σχεδόν τίποτα δεν ήταν δυνατό αλλά ούτε και θα είναι δυνατό να αλλάξει (ΤΙΝΑ), αφού ο αντίπαλος θα έχει πάντα υπέρτερες δυνάμεις και το μόνο που θα επιδιώκει θα είναι η συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Η Αριστερά των μνημονιακών γκουλάγκ δεν μας αφορά

Αναδημοσίευση από το "oikoniki"

του Γιάννη Σχίζα

Μια φορά κι έναν καιρό, κάποιος βρήκε ένα πορτοφόλι στο δρόμο με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ! Πήρε το πορτοφόλι , προχώρησε καμιά 500αριά μέτρα, σκέφτηκε και είπε τελικά : Είμαι τρομερός επιχειρηματίας !

Ο αφετηριακός ΣΥΡΙΖΑ «βρήκε» στην πορεία του την αντιμνημονιακή προίκα της ελληνικής κοινωνίας και, μετά από λίγο, μέσα στο 2012, πίστεψε ότι το εκλογικό του ποσοστό προερχόταν από τη μακρόχρονη πολιτική του δράση ! Αυτή η πίστη τον καθοδηγεί ως τις ημέρες μας, προφυλάσσοντάς τον από κάθε οχληρή μελλοντολογία .

Ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος κατά 3 μελών του ΤΑΙΠΕΔ για την υπόθεση εκποίησης των 28 ακινήτων

της Ελένης Πορτάλιου, 

μέλους της Πρωτοβουλίας Πολιτών για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ

Κακουργηματικές διώξεις για τη σκανδαλώδη υπόθεση "αξιοποίησης" από το ΤΑΙΠΕΔ 28 ακινήτων του δημοσίου μέσω πώλησης και επαναμίσθωσης άσκησε η Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς.

Α. Απιστία στην υπηρεσία με την επιβαρυντική περίσταση του νόμου1608/50 περί καταχραστών του δημοσίου και με ζημιά που υπερβαίνει τα 580 εκατ. ευρώ σε βάρος των μελών του Συμβουλίου εμπειρογνωμόνων του ΤΑΙΠΕΔ.
Β. Υπεξαίρεση με την επιβαρυντική περίσταση του νόμου1608/50 περί καταχραστών του δημοσίου σε βάρος τριών μελών του διοικητικού συμβουλίου του ΤΑΙΠΕΔ.

Το τέλος της επικοινωνιακής αθωότητας

Αναδημοσίευση από το "REDNotebook"

του Γιώργου Νικολαϊδη

Είναι πλέον ολοφάνερο πως η λεγόμενη «αριστερή παρένθεση» έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης 16.7.2015, όταν η πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ εκβιάστηκε από τον πρωθυπουργό και υιοθέτησε προκαταβολικά μερικά από τα μέτρα του Μνημονίου Τσίπρα, που ο τελευταίος είχε συνομολογήσει τη Δευτέρα το πρωί με τους δανειστές. Διότι αυτή η κυβέρνηση κανένα περιθώριο άσκησης αριστερής πολιτικής δεν διαθέτει πια, ενώ αντιθέτως είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει (και μάλιστα επί του παρόντος χωρίς αξιόλογη αριστερή αντιπολίτευση να την εμποδίζει) νέα λαίλαπα σκληρών και αντικοινωνικών νεοφιλελεύθερων αντιλαϊκών μέτρων.

Είναι πλέον ολοφάνερο πως τα μέτρα του Μνημονίου Τσίπρα είναι ίδια και χειρότερα από εκείνα των μνημονίων Παπανδρέου και Σαμαρά-Βενιζέλου.[1] Οι άμεσες και έμμεσες συνέπειες όλων αυτών θα φανούν αμέσως στο λαϊκό εισόδημα αλλά και στους όρους ζωής των λαϊκών τάξεων εν γένει.[2]

Έκθεσις ιδεών...

του Κ.Η.

Έκθεσις ιδεών με θέμα:

Α. Γιατί το νέο «μνημόνιο» είναι τελικά επωφελές για την Ελλάδα (απολύτως τεκμηριωμένη θέση), Β. ολίγη πολιτική φαντασία (ελαφρώς τεκμηριωμένη υπόθεση) και
Γ. μία τοποθέτηση στο χώρο (εντελώς αυθαίρετη).

Μία ερώτηση για εισαγωγή: Γιατί δεν βρέθηκαν 1-2 σημεία του νέου μνημονίου να αποτελέσουν βάση για να βαφτιστεί το κρέας-ψάρι κατά την προσφιλή τακτική και η κυβέρνηση Σύριζα-Ανελ να περάσει την άποψη ότι «νίκησε» το ΟΧΙ και ήταν επιτυχία της Αριστεράς το νέο ελαφρώς καλύτερο μνημόνιο; Γιατί ο Πρωθυπουργός ομολόγησε την πλήρη συνθηκολόγηση άνευ κανενός ανταλλάγματος με ένα και μοναδικό επιχείρημα ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική;».

Αφήνω την απάντηση για αργότερα.

Α. Η συμφωνία είναι επωφελής για την Ελλάδα.

Ναι, είναι επωφελής για την Ελλάδα των Τραπεζιτών, των «Επενδυτών» και των Εθνικών μας Εργολάβων που ταυτοχρόνως ελέγχουν τα ΜΜΕ. Η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν ανίκανη να διαπραγματευτεί δυναμικά τη διάσωση των τραπεζιτών, το ευνοϊκότερο περιβάλλον για επενδύσεις (βλέπε καλύτερο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας) και την προστασία των Εθνικών μας Εργολάβων από τις απειλές συντριβής του μονοπωλίου τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Απορίες στον «Αφρό»

του Δημήτρη Σκαρπαλέζου

Στον «Αφρό» στην Αύγη της 17 Ιουλίου ο Γιώργος Ανανδρανιτσάκης εκφράζει καθ’ όλου εύλογες απορίες για τα ΟΧΙ της Ζωής και του Γιάννη σαν να μην έχει επέλθει αντιστροφή πολιτικής από το Όχι του λαού στις 5 Ιουλίου στο εκ βασανισμού πορευόμενο ΝΑΙ του πρωθυπουργού μόλις μια βδομάδα αργότερα.

Το ΟΧΙ της Ζωής του φαίνεται ακατανόητο και «άτοπο» γιατί όπως οι περισσότεροι δεν έχει εμπεδώσει στην σκέψη του την διαφορά εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας .Δείχνει να μην άκουσε τον λόγο της ούτε να διάβασε το πόρισμα της επιτροπής χρέους για να καταλάβει από που πηγάζει αυτό το όχι.

Για την Πρόεδρο της βουλής το πρόβλημα που της τίθεται δεν είναι αν η υποχώρηση του Αλέξη ήταν επιβεβλημένη η όχι ,άλλα αν σύμφωνα με της συνείδηση της αυτό επιτρέπει.

Την νομική κατοχύρωση αυτού του εκβιαστικού συμβιβασμού.

Με το μαχαίρι στον λαιμό μπορεί να αποδεχθείς βιασμό, άλλα αυτό δεν συνεπάγεται ότι πρέπει να κάνεις νόμιμο γάμο με τον βιαστή σου.

ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

του Νίκου Νούλα

Την πρωτοβουλία των κινήσεων την έχει ο ισχυρός. Ισχυρός είναι αυτός που εκτός από υλική δύναμη, έχει και γνώση του πού θέλει να πάει και τι να κάνει. Γιατί αυτό του δίνει αποφασιστικότητα. Αν είναι και αδίστακτος, ακόμα καλύτερα.

Για το βασιλιά Αλέξιο και την εντός σύριζα αντιπολίτευση ο λόγος.

Ο μεν πρώτος είναι ο διεθνούς φήμης αριστερός μη χέσω ηγέτης, έχει το μέλι ή το σκατό της εξουσίας που πολλοί θέλουν να γλείψουν, έχει στόφα, κι ας μην έχει πει μια φορά μια δική του ιδέα, ταλέντο είναι εξάλλου και το να μιλάς χωρίς να λες τίποτα. Το πικρό ποτήρι της κοινωνικής χλεύης θα το γευτεί, όχι ακόμα όμως. (αλήθεια, θα έρθει στην κινητοποίηση στη ΔΕΘ;)

ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

της Ελένης Πορτάλιου

Το διήμερο 18-19 Ιουλίου το R-Project οργάνωσε στην ΑΣΟΕΕ μια ανοιχτή διαδικασία για το δέον γενέσθαι μετά την ψήφιση από τη βουλή, με εισήγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, της πρώτης πράξης της νέας, επαχθέστερης των προηγούμενων, μνημονιακής συμφωνίας με τίτλο «Επείγουσες ρυθμίσεις για τη διαπραγμάτευση και σύναψη συμφωνίας με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ΕΜΣ)». Η συμμετοχή στο διήμερο ήταν πολυπληθής και από περιοχές εκτός λεκανοπεδίου, η διαδικασία δημοκρατική με πεντάλεπτες τοποθετήσεις κάθε ομιλητή/τριας που ζητούσε τον λόγο και ο προβληματισμός καθόλου στερεοτυπικός αλλά αντίστοιχος της εξαιρετικά κρίσιμης κατάστασης που αντιμετωπίζουμε.

Αν μπορώ να συμπυκνώσω, τρία ήταν τα κεντρικά θέματα που απασχόλησαν το διήμερο : το περιεχόμενο της συμφωνίας με τους δανειστές, η κρίση εντός του ΣΥΡΙΖΑ, και η εναλλακτική στρατηγική ρήξης/εξόδου από το νέο μνημόνιο στη βάση της λαϊκής βούλησης που εκφράστηκε με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Υποθέτω ότι οι εισηγήσεις, ο προβληματισμός και τα συμπεράσματα της συνάντησης θα εκτεθούν από την ιστοσελίδα R-Project και την Εργατική Αριστερά. Θα παρουσιάσω - σε πιο εκτεταμένη εκδοχή - την τοποθέτηση που έκανα από το φιλόξενο βήμα που μου δόθηκε.

ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

1. Η συζήτηση για το πώς προχωράμε μετά από μια συντριπτική ήττα/συνθηκολόγηση της κυβέρνησης με τους δανειστές δεν μπορεί να γίνει ουσιαστική αν δεν θέσει στο επίκεντρο του προβληματισμού το πρόσφατο συντριπτικό ΟΧΙ της αντιμνημονιακής κοινωνικής πλειοψηφίας. Οι λαϊκές τάξεις και τα τμήματα της μεσαίας τάξης που η κρίση πλήττει βάναυσα, με κυρίαρχη συμμετοχή της νεολαίας, αποτελούν μία de facto κοινωνική σύνθεση, η οποία πρέπει να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις.

Αντί να διαγράψουν το χρέος διαγράφουν τις ποινικές ευθύνες εκείνων που το έκαναν "αεροπλανάκι"!...

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

( ενισχύεται το "ευρωπαϊκό παρακράτος" )

Στις 30 Απρίλη, περιγράφαμε ακριβώς που θα οδηγηθούν οι διαπραγματεύσεις Από τους “πλασιέ” στους “παραγωγούς” των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Σήμερα βρισκόμαστε ένα βήμα παραπέρα.

Επιβολή της κυριαρχίας των νεοφιλελεύθερων μαφιών που κυβερνούν την ΕΕ, δεν αρκείται στην εξασφάλιση μιας υποτακτικής "διοίκησης" της χώρας. Απαιτεί και τον μετασχηματισμό του κράτους με την ενίσχυση του "ευρωπαϊκού παρακράτους". Γιαυτό το ζήτημα έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα, όπως εδώ "Ο νεοφιλελευθερισμός, ο Νίκος Κοτζιάς και το ΠΑΣΟΚ (Μέρος ΙΙΙ)":

Τριγωνικές συναλλαγές ανάμεσα στο "ΒΗΜΑ" και τον Αριστείδη Μπαλτά...

Γιαυτή την "συνωμοσία" ποιός θα μιλήσει;

Το πρωτοσέλιδο από το "ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΒΗΜΑ" για τους συνωμότες της Δραχμής:

Εδώ η απόφαση στο "διαύγεια" για την χορήγηση 3.000.000 ευρώ στον ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΕΓΑΡΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ:

ΑΔΑ 7Δ5Υ465ΦΘ3-ΘΑΘ
 

Διαβάστε και αυτό:

Μετά τη συζήτηση με τον Στ. Ψυχάρη, ο Ν. Παππάς προειδοποιεί Λαφαζάνη και Ζωή

Νέα φάση, νέα πολιτική στρατηγική

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Ανδρέα Καρίτζη

Την προηγούμενη Δευτέρα ολοκληρώθηκε μια βαθιά τομή στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αναφέρομαι στο συντελεσμένο πολιτικό γεγονός της κατάλυσης της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας και εν τέλει της ελευθερίας μιας ευρωπαϊκής κοινωνίας. Από τη μια μεριά είχαμε την εξάντληση όλων των δημοκρατικών εργαλείων και από την άλλη τον κλιμακούμενο εκβιασμό που έφτασε μέχρι τον "ξαφνικό θάνατο" που ακόμη επικρέμαται πάνω από την Ελλάδα. Η σύγκρουση δημοκρατίας και απολυταρχίας έληξε με βαρειά ήττα της δημοκρατίας. Οι δανειστές επέβαλαν μια συνθηκολόγηση τιμωρητική, ταπεινωτική και βάρβαρη στην κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ και τον ελληνικό λαό.

Μπροστά στη νέα απολυταρχική φάση που εισερχόμαστε είναι απαραίτητο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και όλες οι δημοκρατικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις να επανεπεξεργαστούν την πολιτική τους στρατηγική, λαμβάνοντας υπόψη την πείρα από την προηγούμενη φάση και τα πολιτικά χαρακτηριστικά της νέας. Αν και η αποτίμηση της προηγούμενης φάσης και η κριτική προσέγγιση στην πολιτική μεθοδολογία που επικράτησε στον ΣΥΡΙΖΑ έχει μια αυτονομία, βασικά της σημεία είναι απαραίτητα για να χαράξουμε στρατηγική στη νέα φάση.

Ναι, ασφαλώς και θέλω να κρατήσω τα χέρια μου καθαρά, κατηγορείστε με γι΄αυτό κι από πάνω!

Αναδημοσίευση από το "apofasismenoi.gr"

Της Νάγιας Καραμπάση

Με ένα μπαράζ από σαθρά επιχειρήματα,λογικά άλματα που καταλήγουν σε παραλογισμούς,σοφιστείες και σε ένα κωμικοτραγικά μελό κρετσέντο, επιχειρείται από χθες ο εγκλωβισμός χιλιάδων ανθρώπων στο αδιέξοδο εγχείρημα στήριξης μιας αδιέξοδης γραμμής,της στήριξης δηλαδή της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού με συναίνεση στην συμφωνία-κόλαφο.

Αναπόφευκτα,η προσπάθεια αυτή οδηγεί σε και ταυτίζεται πλέον ανοιχτά με την κατάμαυρη επιχειρηματολογία των κ. Γεωργιάδη, Βορίδη, Μητσοτάκη, Βενιζέλου και των λοιπών καταστροφέων του τόπου,των δυνάμεων της εργασίας και της νεολαίας.Τους ανασύρει δε από το περιθώριο που τους έβαλε ο λαός με τους αγώνες πέντε χρόνων,τις εκλογικές αναμετρήσεις και το δημοψήφισμα,τους νεκρανασταίνει κυριολεκτικά,τους δικαιώνει αυτοακυρώνοντας τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και τις ιδέες της Αριστεράς όχι μόνον στην Ελλάδα και την Ευρώπη,αλλά σ” ολόκληρον τον κόσμο.

non paper 19/7/2015

Τσιπρισμός - Μερκελισμός οικοδομούν την νέο "Endlösung" για την Ευρώπη...

Δειλά και φοβισμένα είναι τα non papers που εκδίδει το Μαξίμου. Δεν αποπνέουν το απαιτούμενο ενθουσιασμό για την περίσταση. Επικρατεί η άποψη πως η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά στον δύσκολο αγώνα του τρίτου γύρου που ξεκινήσει με τον ανασχηματισμό της και τα αντιμνημονιακά όπλα παρά πόδας. Αποφασίσαμε λοιπόν να ανασυντάξουμε το σημερινό non paper:

Ο αγώνας μας τώρα δικαιώνεται!

Με την οξυδερκή καθοδήγηση του επιτελείου μας εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο τις αντιθέσεις στο αντίπαλο στρατόπεδο, διαμορφώσαμε τις κατάλληλες συμμαχίες και επιτύχαμε με κάθε μέσο ένα ισχυρό κτύπημα στις αντιδραστικές δυνάμεις που αποβλέπουν στην διάλυση της ΕΕ και της ΟΝΕ.

Η πρώτη μεγάλη μάχη που κερδήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο, όπου εξαναγκάσαμε τους αντιπάλους μας να ψηφίσουν την συμφωνία που υπογράψαμε και επιτεύχθηκε επιτέλους η εθνική ομοψυχία, που τόσο την έχει ανάγκη ο τόπος μας. Πρώτη φορά στην χώρα μας, χέρι - χέρι κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ξεπερνώντας τις μικροπολιτικές τους διαφορές, συνδιαμορφώνουν τις στρατηγικές πολιτικές ανάπτυξης της χώρας.

Μια παλιά, αλλά επίκαιρη αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ...

Οι βλάκες, ξέχασαν να κάψουν και τον μερκελικό ΑΝΤ1!...

Αναδημοσιεύουμε ως σχολιασμό της εικόνας το παρακάτω κείμενο από το  "Νόστιμον ήμαρ"

Ανάβεις φωτιές

Φρένο στην ομαλή μετάβαση της Ελλάδας από τον κομμουνισμό στον μνημονιακό σοσιαλισμό βάζουν οι πυρκαγιές που ξέσπασαν από φυσικά αίτια σε 352 διαφορετικά σημεία ταυτόχρονα.

Σε δηλώσεις τους, οι πυρκαγιές είπαν ότι είναι εξοργισμένες με τον Αλέξη Τσίπρα που έφερε το τρίτο μνημόνιο κι αποφάσισαν να τα γαμήσουν όλα.

Οι φλόγες βρίσκονται αυτήν την ώρα στις παρυφές του Υμηττού, ενώ δίνουν μάχη με τον Στρατηγό Άνεμο ώστε να φτάσουν μέχρι το κέντρο της Αθήνας και να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, συνωμότες της δραχμής από την Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ εντοπίστηκαν με μπιτόνια βενζίνης στον Υμηττό, ενώ τους ακολουθούσε κλιμάκιο με επικεφαλής τον Γιάνη Βαρουφάκη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, το οποίο πετούσε αναμμένα σπίρτα καίγοντας τα πάντα στο πέρασμά του.

Ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά

Ένα απόσπασμα από το κείμενο της Βίκης Σκούμπη "Ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά"

Η ιδεολογική ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού και η κυβερνώσα αριστερά

Όμως η κυβερνώσα αριστερά, όχι μόνο δεν έλαβε υπόψη τις ήδη ρητά διατυπωμένες απειλές – βλέπε τις κατόπιν εορτής αποκαλύψεις Βαρουφάκη για από τον Φλεβάρη απροσχημάτιστο εκβιασμό Ντάισελμπλουμ,– αλλά απάντησε στο 61,3% που άφησε έκθαμβη την Ευρώπη αλλά και τον κόσμο ολάκερο, με ‘εθνική συναίνεση’ και ομοψυχία με τις πάσης φύσεως ναιναίκους. Και τι μας έμελλε να ακούσουμε ακόμη; Την αναγκαιότητα να σωθεί η πατρίδα από εθνικό καταστροφή! Σώσαμε την χώρα από την άτακτη χρεοκοπία, μας είπαν. Την χώρα, το έθνος, την πατρίδα… Αλλά για πια πατρίδα μιλάμε; Αυτήν των λαϊκών στρωμάτων ή εκείνη του Μπόμπολα, του Σάλα, του Μαρινάκη, του Λάτση, του Πρετεντέρη, της Τρέμη, του Σταύρο, του Άδωνι και της Ντόρας; Έχουμε άραγε κοινά και όχι αντικρουόμενα συμφέροντα με αυτούς τους κυρίους; Και η υποτιθέμενη κοινότητα συμφερόντων του έθνους επιβάλλει να συνταχθούμε, όλοι μαζί, πέρα λοιπόν από τις διαφορές μας, για την σωτηρία της πατρίδος;

Good bye Tsipras!

Αναδημοσίευση από το "RProject"

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Οι ανα­λύ­σεις και της πλειο­ψη­φί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σχε­τι­κά με τη φύση της Ευ­ρω­ζώ­νης και πώς να την αλ­λά­ξου­με, απο­δεί­χθη­καν εκτός τόπου και χρό­νου, ανε­δα­φι­κές και ρο­μα­ντι­κές. Κακή εκτί­μη­ση των δυ­νά­με­ων του αντι­πά­λου, ανό­η­τη επι­μο­νή στη στρα­τη­γι­κή της διαρ­κούς άμυ­νας, αυ­τα­πά­τες για τη δύ­να­μη της λο­γι­κής ως δια­πραγ­μα­τευ­τι­κό όπλο, στα­δια­κή και συ­νε­χής υπο­χώ­ρη­ση στις απαι­τή­σεις του αντι­πά­λου, ιστο­ρι­κή ήττα της Αρι­στε­ράς όλα ανά­γο­νται στη λαν­θα­σμέ­νη στρα­τη­γι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στη λαν­θα­σμέ­νη αντί­λη­ψη της πλειο­ψη­φί­ας του για τη φύση της Ευ­ρω­ζώ­νης.

Τι ακρι­βώς ητ­τή­θη­κε;

Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, αυτό που ητ­τή­θη­κε ήταν η στρα­τη­γι­κή της προ­ο­δευ­τι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης της νο­μι­σμα­τι­κής ένω­σης της Ευ­ρώ­πης. Η ιδέα δη­λα­δή ότι το αντι­δη­μο­κρα­τι­κό τε­ρα­τούρ­γη­μα που είναι η Ευ­ρω­ζώ­νη θα μπο­ρού­σε να αλ­λά­ξει, είτε με μοχλό την εκ­με­τάλ­λευ­ση των εσω­τε­ρι­κών της αντι­θέ­σε­ων (αρι­στε­ρή εκ­δο­χή της στρα­τη­γι­κής) είτε με όπλο τη λο­γι­κή και τα επι­χει­ρή­μα­τα (δεξιά εκ­δο­χή). Βε­βαί­ως, αυτή που τέ­θη­κε σε δο­κι­μα­σία και ητ­τή­θη­κε, είναι η δεξιά εκ­δο­χή της στρα­τη­γι­κής της προ­ο­δευ­τι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης της νο­μι­σμα­τι­κής ένω­σης, όπως αυτή εκ­φρά­ζε­ται από την ηγε­τι­κή ομάδα. Η ήττα επήλ­θε όταν η δια­πραγ­μά­τευ­ση προ­σέγ­γι­σε το κα­τώ­φλι αντο­χής της Ευ­ρω­ζώ­νης, αλλά η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν θέ­λη­σε να το ξε­πε­ρά­σει για να προ­χω­ρή­σει στην ανα­τρο­πή των κα­τε­στη­μέ­νων πο­λι­τι­κών ισορ­ρο­πιών: απλώς δεν είχε την επι­θυ­μία, δεν ήταν στα σχέ­διά της, δεν ήταν φτιαγ­μέ­νη για κάτι τέ­τοιο. Και αυτό που απο­μέ­νει ως κα­τα­κά­θι είναι ένα πο­λι­τι­κό πτώμα που πολ­λοί σύ­ντρο­φοι θέ­λουν να δια­τη­ρή­σουν στην κυ­βέρ­νη­ση σαν το νεκρό Εl Cid που δε­μέ­νος πάνω στο άλογο σκόρ­πι­σε τον τρόμο στους εχθρούς. Ξε­χνούν ότι στην ται­νία ο Cid είχε ηρω­ι­κό θά­να­το…

Μια πρωτοβουλία από τα κάτω για την οργάνωση της "αντίστασης"...

Ανοικτή σύσκεψη, Παρασκευή 17 Ιούλη, 7.30μμ,

στον κήπο της Τσαμαδού 15, στα Εξάρχεια

Οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες συντάσσονται αυτές οι γραμμές είναι κυριολεκτικά δραματικές. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, το λαϊκό κίνημα, η Αριστερά των αγώνων και των οραμάτων που όλη την προηγούμενη περίοδο ανέτρεψαν τους πολιτικούς συσχετισμούς καταβαραθρώνοντας τις δυνάμεις του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου, και ενέπνευσαν κύματα ελπίδας και διεθνούς συμπαράστασης, βρίσκονται αντιμέτωπες με μιαν άνευ προηγουμένου υποταγή, ένα πισώπλατο μαχαίρωμα ιστορικών διαστάσεων. Ταχύτατα υποχωρώντας στις πιέσεις των κυρίαρχων δυνάμεων (ντόπιων και ξένων), απηχώντας όλο και πιο πολύ τη λογική και τα επιχειρήματα των συστημικών ΜΜΕ και των Μνημονιακών κομμάτων, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ διαστρέφει όχι μόνο τη λαϊκή βούληση και τη δημοκρατία, διαστρέφει και αυτή την ίδια τη λογική.

Σαν έτοιμη από καιρό, η ομάδα αυτή ερμήνευσε το 61,2% ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ως ΝΑΙ, εισηγήθηκε μια επονείδιστη συμφωνία, και στο τέλος κατέληξε σε κάτι ακόμα χειρότερο: μια συμφωνία συντριπτικά αδιέξοδη, όχι μόνο για τα λαϊκά στρώματα αλλά και για ολόκληρη την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Πισώπλατα μαχαίρωσε επίσης όλους τους διεθνείς αλληλέγγυους, όλους όσους –σε 250 ευρωπαϊκές πόλεις (την πραγματική Ευρώπη)– εργάστηκαν, πίστεψαν και κινητοποιήθηκαν για μια γνήσια εναλλακτική. Ο λόγος είναι ότι ποτέ της δεν την πίστεψε, ποτέ δεν την κατανόησε, ίσως δεν την γνώριζε καν. Πρόκειται για ένα πολιτικό προσωπικό που κινείται σε άλλο πλαίσιο, ένα προσωπικό που έχει πρόδηλα υποταχθεί.

Η αφήγηση του Γ. Βαρουφάκη καταρρίπτει όλα τα επιχειρήματα της κυβερνητικής προπαγάνδας για τις διαπραγματεύσεις

Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε το νόμισμα. Η θέση μου ήταν, εάν μας έκλειναν τις τράπεζες, που ήταν ένα μέτρο απίστευτα ισχυρό και επιθετικό, θα έπρεπε να απαντήσουμε στον ίδιο βαθμό αλλά χωρίς να περάσουμε το σημείο μη επιστροφής. Θα έπρεπε να εκδώσουμε τα δικά μας εντάλματα ή να ανακοινώσουμε έκδοση δικής μας ρευστότητας σε ευρώ, να περικόψουμε τα ελληνικά ομόλογα που από το 2012 είχε η ΕΚΤ ή τουλάχιστον να ανακοινώσουμε την πρόθεσή μας να το κάνουμε και να πάρουμε στα χέρια μας τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδας. ήταν τα τρία μέτρα μου σε περίπτωση που η ΕΚΤ θα έκλεινε τις τράπεζές μας.

(...). Προειδοποίησα τους συναδέλφους μου για το τι θα συνέβαινε, για να μας κάνουν να δεχτούμε μια ταπεινωτική συμφωνία. όμως όταν ήρθε η στιγμή, με τη δυσπιστία πολλών, η πρότασή μου απορρίφτηκε. Με στήριξε μόνο ένας άλλος υπουργός. Με διέταξαν να κλείσω τις τράπεζες σύμφωνα με την εντολή της ΕΚΤ και της ΤτΕ και παρότι ήμουν αντίθετος, το έκανα γιατί δέχομαι τις συλλογικές αποφάσεις.

Η λύση είναι (τελικώς) στα χέρια μας ή τι κάνουμε τώρα που οι σωτήρες μας τελείωσαν

του Κώστα Λεγάκη

Habemus Μνημόνιο 3, λοιπόν. Συνθηκολόγηση; Υποταγή; Ξεπούλημα; Προδοσία; Αναγκαιότητα; Αν διαβάσει κανείς λίγο ψύχραιμα την πορεία των πραγμάτων από την αρχή της κρίσης, το 2010, έως σήμερα, θα διαπιστώσει ότι επρόκειτο μάλλον για μια προδιαγεγραμμένη και αναπόφευκτη κατάληξη. Και για αυτή την κατάληξη έχουν ευθύνες όλες οι συνιστώσες του κινήματος: Η Αριστερά όλων των αποχρώσεων, η Αναρχία όλων των αποχρώσεων επίσης, οι ανένταχτοι, αλλά και ο λαός ο ίδιος, οι πάντες. Δεν πρόκειται για ένα άλλο «μαζί τα φάγαμε». Είναι προφανές ότι η κυβερνητική Αριστερά και η αριστερίστικη γκρούπα δεν έχουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Όμως το όλον κίνημα θα πρέπει πλέον να δει τα λάθη του, τις παραλείψεις του, τις εμμονές του και να χαράξει μια νέα πορεία στις νέες συνθήκες.

Από την επίσημη έναρξη της κρίσης, το 2010 η Αριστερά είδε το πρόβλημα «τεχνικά». Αναλύσεις επί αναλύσεων, Βαρουφάκηδες, Λαπαβίτσες, Καζάκηδες και λοιποί «εθνικοί οικονομολόγοι» –αλλά και πιο πολιτικοί (Σταθάκης, Δραγασάκης, Τσακαλώτος κ.ά.)– έγιναν οι νέοι σούπερ σταρ. Ο καθένας είχε και από μία μαγική συνταγή, που θα έλυνε με τεχνικό τρόπο το πρόβλημα. Με αλλαγή νομίσματος, με διαγραφή του χρέους, με αναδιάρθρωση, με ομόλογα με, με, με... Κι εμείς παρακολουθούσαμε εκστασιασμένοι τα φωτεινά μυαλά και αντί να χρησιμοποιήσουμε τις πολύτιμες αναλύσεις τους για την επαναδιατύπωση του χειραφετητικού προτάγματος στη σύγχρονη εποχή, νομίσαμε ότι με το μαγικό ραβδί τους θα μας απελευθέρωναν.

Η ιστορική ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Βουλή - 15 Ιουλίου 2015

#ThisIsACoup ή πόσο κοστολογείται η Δημοκρατία

15-7-2015

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Ανδρέα Καρίτζη

Η τελευταία σύνοδος κορυφής δεν αφήνει πλέον καμιά αμφιβολία ότι οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ είναι αποφασισμένες να τελειώσουν οριστικά με τη δημοκρατία στη Γηραιά Ήπειρο. Η φυσιογνωμία της συμφωνίας που προέκυψε συνιστά πρότυπο κατάλυσης της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Συνιστά αναβάθμιση της μνημονιακής εποπτείας σε καθεστώς άμεσου ελέγχου κρίσιμων εξουσιών από μη εκλεγμένες αρχές. Αποτυπώνει τον χαρακτήρα της σύγχρονης απολυταρχίας που επιχειρείται να επιβληθεί στο ευρωπαϊκό έδαφος.

Η συμφωνία έχει τιμωρητικό περιεχόμενο. Δεν σχετίζεται με την ανάκαμψη μιας ρημαγμένης κοινωνίας και οικονομίας, αλλά με την περαιτέρω βύθισή της. Ο ελληνικός λαός πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά για το "θράσος" του να αμφισβητήσει την χωρίς έλεος υποβάθμιση και παρακμή του. Επιπρόσθετα, η συμφωνία συνιστά οδικό χάρτη για την ταπείνωση του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης. Η απαίτηση ψήφισης σκληρών μέτρων ως προαπαιτούμενο για την έναρξη συζήτησης για νέο Μνημόνιο με το πρόσχημα ότι πρέπει να ανακτηθεί η "αξιοπιστία" ισοδυναμεί με εξευτελισμό. Η κυβέρνηση στερείται "αξιοπιστίας" επειδή έμεινε πιστή στη λαϊκή βούληση/έκκληση να σταματήσει η μνημονιακή καταστροφή και επειδή έδωσε τον λόγο στον ελληνικό λαό σε μια κρίσιμη στιγμή. Δηλαδή για να αποκτηθεί η "αξιοπιστία" πρέπει να δείξει η κυβέρνηση ότι είναι διατεθειμένη να πλήξει τον λαό της και να απαρνηθεί τη δημοκρατία.

Όλοι στηρίζουν την Κυβέρνηση!...

Το κράτος είναι εδώ, ισχυρό και δυνατό. Το ΟΧΙ του λάου έγινε ΝΑΙ στο “ναό της δημοκρατίας” τους και χθες η Κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε με την σφραγίδα της να συνεχίζει τις ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές με την αυστηρή εποπτεία των μαφιόζικων επιτελείων της ΕΕ. Το φθαρμένο πολιτικό σύστημα νεκραναστήθηκε και της βγάζει την γλώσσά του:

Με τον Μεϊμαράκη να περιπαίζει “εθνικό ηγέτη” μέσα στην βουλή και με δακρυγόνα έξω, πέρασε χθες το νέο μνημόνιο

Την υπόληψη της Αριστεράς προσπάθησαν να σώσουν μέσα στην βουλή η πρόεδρος της βουλής Ζωή Κωσταντοπούλου και οι βουλευτές, που με τις ομιλίες τους αλλά και με τον ψήφο τους, αρνήθηκαν να συναινέσουν στην μετατροπή της βουλής σε εκτελεστική διοίκηση της μαφίας των θεσμών της ΕΕ. Έξω από την βουλή, η συγκέντρωση του ΟΧΙ δέχτηκε την επίθεση των δυνάμεων καταστολής και διαλύθηκε...

15-7-20015, Σύνταγμα                  (κλικ στην εικόνα, για περισσότερες φωτογραφίες)

Ο Γιάνης Βαρουφάκης στην τηλεόραση του ThePressProject

Η πλειοψηφία των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτει το νέο Μνημόνιο και ζητούν τη σύγκληση του οργάνου

Δήλωση 109 (επί συνόλου) 201 μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ

Στις 12 Ιουλίου συντελέστηκε στις Βρυξέλλες ένα πραξικόπημα που απέδειξε ότι στόχος των ευρωπαϊκών ηγεσιών ήταν η παραδειγματική εξόντωση ενός λαού που οραματίστηκε ότι μπορεί να ακολουθηθεί ένας άλλος δρόμος πέραν και έξω από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της ακραίας λιτότητας. Ένα πραξικόπημα που στρέφεται ευθέως εναντίον κάθε έννοιας δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας.

Η συμφωνία με τους “θεσμούς” ήταν αποτέλεσμα απειλών άμεσου οικονομικού στραγγαλισμού και συνιστά ένα νέο μνημόνιο με επαχθέστατους και ταπεινωτικούς όρους επιτήρησης, καταστροφικό για τον τόπο και το λαό μας.

Πολλές Νομαρχιακές επιτροπές και ΟΜ του ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζουν το νέα συμφωνία

Παραπέμπουμε ενδεικτικά σε μερικές αποφάσεις νομαρχιακών επιτροπών:

ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΕ ΝΟΤΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Απόφαση Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας κατά της συμφωνίας

Απόφαση Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Πειραιά

Το Κούγκι είναι στην πλατεία Κουμουνδούρου;

"ΕΙΣΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ, ΠΗΔΑ, ΠΗΔΑ, ΠΗΔΑ ΜΑΣ..."

(Η Δημοκρατία έλειψε πρώτα απ' όλα στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι το "σχέδιο". Προκλητικό είχαν χαρακτηρίσει αυτό το video, πριν λίγους μήνες αρκετοί απ' όσους έχουν βγει σήμερα στα κάγκελα και ωρύονται για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ...)

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Δεν είναι μόνο ο Ν. Φιλης και άλλα στελέχη της προεδρικής φρουράς που λιποτάχτησαν από την “πρώτη γραμμή” του πολέμου και τώρα στρέφουν τα πυρά τους στα μετόπισθεν. Έχουν μαζί τους και την στήριξη από τους μηχανισμούς “ανεφοδιασμού” των εχθρικών στρατευμάτων, Για να αποκατασταθεί η “τάξις και η ασφάλεια” στην χώρα θα πρέπει να εξουδετερωθούν οι θύλακες αντίστασης που υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, αποκαλυπτικό το παρακάτω εμφυλιοπολεμικό απόσπασμα από άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη  στην “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”:

Επειδή προέχει η δημόσια ασφάλεια, να ξεκινήσω με την ανακοίνωση που εξέδωσε χθες η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και μας προειδοποιεί να  περιορίσουμε σήμερα τις μετακινήσεις μας, γιατί ο ουρανός βρέχει συριζαίους που πέφτουν από τα σύννεφα και η ομπρέλα δεν προστατεύει…

και συνεχίζει μερικές παραγράφους παρακάτω:

όποιος δεν τα δίνει όλα, δεν δίνει τίποτα

*όποιος δεν τα δίνει όλα, δεν δίνει τίποτα
(Helenio Herrera)

Αναδημοσίευση από΄το "ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών"

Tο προηγούμενο δεκαπενθήμερο τα είχε όλα, εκτός από αλλαγές.Ένα δημοψήφισμα, το οποίο κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, κατέδειξε την βούληση του λαού να μην συνεχίσει να είναι έρμαιο των κερδοσκόπων και της νεοαποικιοκρατίας.Μια απόφαση του κοινοβουλίου - και της κυβέρνησης- να γράψει την βούληση του λαού στα παλιά της τα παπούτσια, όπως έκαναν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Οικολόγοι Ριζοσπάστες: Η ευρω-αποικιοκρατία αντιμετωπίζεται μόνο με την αντίσταση των λαών

Με αυτό το κείμενο προσθέτουμε τη δική μας φωνή στις φωνές που καταγγέλλουν τον εγκληματικό ρόλο της νεοφιλελεύθερης ευρω-αποικιοκρατίας έναντι του Ελληνικού και άλλων λαών της περιοχής, στη Λιβύη, στη Συρία, στην Ουκρανία. Της ευρωαποικιοκρατίας που συμπράττει στα ληστρικά εγχειρήματα της Νέας Τάξης, με ή χωρίς ΔΝΤ. Που προωθεί τα μεταλλαγμένα, τις διατλαντικές συμφωνίες ΤΤΙΡ για την αλλαγή των όρων εργασίας, προστασίας περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής. Που καταστρέφει όποιες συλλογικότητες στέκονται εμπόδιο στο δρόμο της.

Όχι στην Ευρώπη του "λιταρχισμού"

 
Για πολλά πράγματα που συμβαίνουν σήμερα, αρκετοί εκπλήσσονται και κάνουν κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. 

Όμως ήταν ήδη γνωστά από το παρελθόν και ως παρόμοια συμβάντα αλλά κυρίως ως ίδιες ακριβώς πολιτικές των νεοφιλελεύθερων κέντρων διακυβέρνησης. 

Παρουσιάζουμε ένα άρθρο του Ignacio Ramonet, διευθυντή της «Le Monde diplomatique» την περίοδο 1990-2008 που γράφτηκε το 2012 

Του Ignacio Ramonet

Η 21η Φεβρουαρίου 2012 θα είναι, πλέον, για την Ελλάδα, η ημερομηνία της Μεγάλης Παράδοσης. Είναι η μέρα που, με την υπόσχεση ενός δεύτερου πακέτου ευρωπαϊκής βοήθειας, η ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε τους εξευτελιστικούς όρους που επέβαλε «η συμμορία του Α+++» κατά τη σύνοδο του Eurogroup, την οποία ελέγχει η Γερμανία: δρακόντειες μειώσεις στις δημόσιες δαπάνες, περικοπές στους κατώτατους μισθούς του ιδιωτικού τομέα και στις συντάξεις, απόλυση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων, αύξηση της φορολογίας, μαζικές ιδιωτικοποιήσεις...

Κι όμως, οι Έλληνες είχαν ήδη υποστεί ένα πραγματικό «χρηματοπιστωτικό πραξικόπημα», στις 10 Νοεμβρίου, όταν το Βερολίνο τους επέβαλε μια τρικομματική κυβέρνηση, αποτελούμενη από τους σοσιαλδημοκράτες, τους συντηρητικούς και τους ακροδεξιούς, υπό τον Λουκά Παπαδήμο, πρώην αντιπρόεδρο της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας. Όμως, η θυσία τους, ύστερα από την απίστευτα σκληρή θεραπεία-σοκ που υφίστανται επί τέσσερα χρόνια, δεν ωφέλησε σε τίποτα.

Ανακοίνωση Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ

Χθες το βράδυ, όλοι οι λαοί του κόσμοι μίλησαν για ένα πραξικόπημα. Με στόχο την παραδειγματική ταπείνωση μιας κυβέρνησης κι ενός ολόκληρου λαού, η πολιτική ηγεσία της Ευρωζώνης, απειλώντας ευθέως με άτακτη χρεοκοπία ή σενάρια καθοδηγούμενης εξόδου απ” το ευρώ με άκομη πιο σκληρά μέτρα, εξασφάλισε μια συμφωνία-μνημόνιο, η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμη για την πλατιά κοινωνική πλειοψηφία.

Ένας απολογισμός της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ με αυτοβιογραφικά στοιχεία

Του Γιάννη Μηλιού

Από την «ανατροπή» στον «ιστορικό συμβιβασμό» (και από το «οι κοινωνικές ανάγκες πάνω από τα κέρδη» στην «παραγωγική ανασυγκρότηση»).

Η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης στη Σύνοδο Κορυφής της 12ης Ιουλίου 2015 εγκαινιάζει μια νέα φάση για την ελληνική κοινωνία, την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σίγουρο, όπως συνομολογείται από πολλές μεριές, ότι «ο αγώνας συνεχίζεται». Μπορεί όμως ο αγώνας των λαϊκών τάξεων για βελτίωση της ζωής τους και αλλαγή της κοινωνίας να έχει ως κέντρο, ως «Γενικό Επιτελείο», μια κυβέρνηση που συνομολόγησε και υποχρεώνεται να υλοποιήσει το 3ο Μνημόνιο, δηλαδή ένα πρόγραμμα οικονομικών και κοινωνικών μετασχηματισμών ενταγμένο απόλυτα στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο εμπέδωσης των συμφερόντων του κεφαλαίου; Έχει περιθώρια μια τέτοια κυβέρνηση να ξεφύγει από το ασφυκτικό πλαίσιο της «συνέχειας» ενός κράτους, που επί πέντε χρόνια θεσμοθετεί ψαλιδίζοντας τα εισοδήματα της κοινωνικής πλειοψηφίας, διαλύοντας τους θεσμούς κοινωνικής προστασίας, ιδιωτικοποιώντας τα δημόσια αγαθά, καταστέλλοντας τα κοινωνικά κινήματα;

Η αναγκαιότητα της εξόδου από την ΟΝΕ

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Συμφωνία, λοιπόν, υπό την απειλή του πιο ωμού εκβιασμού και, από ότι φαίνεται, με επαχθέστατους όρους. Πανηγυρίζει το εγχώριο μνημονιακό στρατόπεδο και νιώθουν δικαιωμένοι οι διαπλεκόμενοι πολιτικοί που κατέστρεψαν τη χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Θα κάνω μια αποτίμηση της συμφωνίας τις επόμενες μέρες, μόλις έχουμε το πλήρες κείμενο. Τώρα επείγει να αναδιατυπωθεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η αναγκαιότητα της εξόδου της Ελλάδας από την ΟΝΕ.

Δήλωση-παρέμβαση Π. Λαφαζάνη για την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού

Με γραπτή δήλωση του ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ζητάει από τον πρωθυπουργό να στείλει πίσω στους εταίρους τη συμφωνία και να μην την υπογράψει

Η δήλωση Π Λαφαζάνη:

Η συμφωνία που συνομολογήθηκε με τους «Θεσμούς» είναι απαράδεκτη και δεν αξίζει να τη χρεωθούν ένα ριζοσπαστικό κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, και μία μαχόμενη κυβέρνηση, που υποσχέθηκε την κατάργηση των μνημονίων και της λιτότητας.

Οι λεγόμενοι εταίροι και πρώτα απ’ όλα το Γερμανικό κατεστημένο, συμπεριφέρθηκαν απέναντι στη χώρα μας ως να είναι αποικία τους και ως στυγνοί εκβιαστές και «οικονομικοί δολοφόνοι».

ο Βαρουφάκης αποκαλύπτει πως τα επιτελεία του Μαξίμου αντιμετώπισαν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος

Για την παραίτηση του, τον πρωθυπουργό και το δημοψήφισμα

- «Περισσότερο έφυγα, παρά με έσπρωξαν έξω [...] Μπήκα στο γραφείο του πρωθυπουργού (μετά τα αποτελέσματα) ενθουσιασμένος. Ταξίδευα μέσα σε ένα όμορφο σύνεφο, με ωθούσε ο ούριος άνεμος του ενθουσιασμού του κόσμου από τη νίκη της Ελληνικής δημοκρατίας στο δημοψήφισμα. Τη στιγμή που μπήκα στο γραφείο του πρωθυπουργού, ένοιωσα αμέσως μια αίσθηση παραίτησης- μια αρνητικά φορτισμένη ατμόσφαιρα. Βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα κλίμα ήττας, που ήταν σε πλήρη αντίθεση με αυτό που συνέβαινε έξω. Σε εκείνο το σημείο έπρεπε να το θέσω στον πρωθυπουργό: "Εάν θες να χρησιμοποιήσεις τον βόμβο της δημοκρατίας, που ακούγεται έξω από τις πόρτες αυτού του κτιρίου, μπορείς να υπολογίζεις σε μένα. Αλλά, εάν από την άλλη, νιώθεις ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς αυτό το μεγαλειώδες "όχι" απέναντι στις παράλογες προτάσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας, τότε εγώ απλώς θα φύγω μέσα στη νύχτα"».

Δεν υπάρχει επόμενη μέρα για την κυβερνητική Αριστερά...

Μερικά σχόλια στο κείμενο του Δημήτρη Ψαρρά:

Η επόμενη μέρα για την Αριστερά

Θα συμφωνήσουμε με αρκετές από τις επισημάνσεις που αναφέρονται στο κείμενο για την κατάσταση που επικρατεί στο κίνημα, στο κυβερνητικό στρατόπεδο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως:

1. Το φαινόμενο των “προσωπικών στρατηγικών”, δεν αφορά μόνον στην “αριστερή αντιπολίτευση” του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι φαινόμενο που παρατηρείται σε όλα τα κόμματα που διαχειρίζονται κυβερνητική εξουσία και στερούνται δημοκρατίας στο εσωτερικό τους. Επίσης στην ηγετική ομάδα δεν συσπειρώνονται μόνον άτομα που εκτελούν "διατεταγμένη υπηρεσία", αλλά και  παράγοντες με προσωπικές στρατηγικές, οι οποίοι δεν αποβλέπουν μόνον στην “πολιτική επιβίωση” αλλά επεκτείνονται και στον χώρο της διαπλοκής. Αρκετά τα παραδείγματα, αλλά δεν είναι η ώρα να υποδείξουμε συγκεκριμένα πρόσωπα. Είναι ένα σύμπτωμα με μαζικά χαρακτηριστικά στο χώρο της αυτοαποκαλούμενης “πλειοψηφίας”, ευρύτερα γνωστό αλλά δύσκολα θεραπεύσιμο...

ΥΠΗΡΧΕ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ;

της Ελένης Πορτάλιου

Μπροστά σε μια συμφωνία άκρως ταξική, που οδηγεί στην καπιταλιστική ανασύνταξη με περαιτέρω εξαθλίωση της εργασίας, υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας και καταστροφή όσων αδύναμων κεφαλαίων απέμειναν (η δημιουργική καταστροφή που δημιουργεί ο καπιταλισμός για να υπερβαίνει τις κρίσεις του, σύμφωνα με τον Ηλία Ιωακείμογλου), άρχισαν οι εύκολες αποδεσμεύσεις από το μερίδιο της ευθύνης που ο καθένας φέρει, στο μέτρο φυσικά της συμμετοχής του στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ξεκίνησε από το 2004.

Είναι η σημερινή εξέλιξη «το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου»; Υπήρχε άλλος δρόμος ; Απαντώ ναι, χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα είχε επώδυνες συγκρούσεις και μεγάλα ρίσκα. Είναι ο δρόμος της δημοκρατίας στο κόμμα, της αμεροληψίας έναντι του φραξιονισμού, της εναντίωσης στα αρχηγικά κέντρα και σε κάθε κλειστό σύστημα, της κοινωνικής γείωσης του κόμματος έναντι του αμειβόμενου ή όχι επαγγελματισμού. Είναι ο δρόμος της συμμετοχής των πολλών, των λαϊκών τάξεων, μέσα από κοινωνικές συμμαχίες που συγκλίνουν σε μεγάλους στόχους, ο δρόμος της ρεαλιστικής ανάλυσης των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και της παραγωγικής ανασυγκρότησης, πάλι με πρωτοβουλία των ίδιων των παραγωγών. Είναι ο δρόμος της ταξικής ανάλυσης των συσχετισμών στη σύγχρονη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη και της γνώσης των «σχεδίων διάσωσης» που έχει εφαρμόσει στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού και όχι μόνο, διαμορφώνοντας ένα κέντρο και μια περιφέρεια στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ζώνης του ευρώ. Είναι ο δρόμος ενός σχεδίου - του plan A, ως κοινής βάσης του ενιαίου κόμματος (δημοκρατία, λαϊκή αυτοοργάνωση, ταξική ανάλυση, ετοιμότητα σύγκρουσης, άμεσα μέτρα με την ανάληψη της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ) και του plan B, όχι ως διακήρυξης αλλά ως ρεαλιστικής εναλλακτικής εκδοχής διεξόδου από την κρίση.

Απαράδεκτος!

Αναδημοσίευση από το "OKTANA by Raskolnick"

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Συ.Ριζ.Α., Νίκος Φίλης​, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 εξέφρασε την άποψη ότι πρέπει να παραιτηθούν όσοι βουλευτές του Συ.Ριζ.Α. διαφώνησαν, ενώ διατύπωσε την άποψη ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου συμπορεύεται κοινοβουλευτικά με τη Χρυσή Αυγή.

Ο Φίλης τόνισε ότι όσοι δεν ψήφισαν «Ναι» το Σάββατο θα πρέπει να παραιτηθούν και να παραδώσουν τις έδρες τους, ενώ για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου τόνισε ότι τον έχει ενοχλήσει η «συμπόρευση» της σε θέματα κοινοβουλευτικής διαδικασίας με εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής!!!

Εμείς έχουμε να παρατηρήσουμε ότι δεν βοηθά καθόλου τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, να περιφέρονται τα διάφορα κυβερνητικά στελέχη στα βοθροκάναλα που η κυβέρνησή τους είχε υποσχεθεί ότι θα τα σφραγίσει για να μη βγαίνει από εκεί μέσα μπόχα, και να αναδίδουν περισσότερη μπόχα. Θα έχουν ασφαλώς τους λόγους του, αλλά είναι λόγοι ακατανόητοι σ' εμάς τους πληβείους!

Οι μαφίες της ΕΕ αναλαμβάνουν την διακυβέρνηση της χώρας

Η κυβέρνηση υπέκυψε τελικά στους εκβιασμούς στις μαφίας των επιτελείων της ΕΕ. Δεν ήταν η έλλειψη “σχεδίου” που οδήγησε σε αυτή την ήττα, αλλά η έλλειψη θάρρους και αποφασιστικότητας στην υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Δειλοί και φοβισμένοι, δεν εμπιστεύτηκαν την δύναμη του λαού που τους έδωσε σαφή εξουσιοδότηση να μην υποκύψουν στις πιέσεις των “δανειστών” με το τελευταίο δημοψήφισμα. Σε συνεργασία με το φθαρμένο πολιτικό σύστημα, ετοιμάζονται να αναλάβουν τοποπαρατηρητές και εκτελεστές της χειρότερης πράξης υποδούλωσης της χώρας.

Οι μόνες διαγραφές που μπορούν να υπάρξουν στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι εκείνων που θα ψηφίσουν το νέο μνημόνιο...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει διαγραφές μέσα σε μια νύχτα. Η διαδικασία διαγραφών στον ΣΥΡΙΖΑ για λόγους κομματικής πειθαρχίας διαφέρει από ότι στα άλλα κόμματα, όπου οι πρόεδροι κοινοποιούν την απόφασή τους στο προεδρείο της Βουλής. Διάφοροι παράγοντες που με δηλώσεις στα κανάλια τους προαναγγέλλουν διαγραφές και καθαιρέσεις, το κάνουν για ιδιοτελείς λόγους, για να οικοδομήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με το φθαρμένο πολιτικό σύστημα και την μαφία των θεσμών της ΕΕ, ως επίδοξοι διαχειριστές των νέων μνημονίων. Μερικοί απ' αυτούς, δεν ανήκαν ποτέ πραγματικά στον ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ 10/7/2015: Προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα

Αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά μας είναι ο εγκλωβισμός μίας στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ που πίστεψε ότι μπορεί να κυβερνήσει όπως προ κρίσης (ala Καραμανλή, Σημίτη) χωρίς τους μετασχηματισμούς που απαιτούνται.

Αναδημοσίευση από το "Σπύρος Λαπατσιώρας: κείμενα για την κρίση"

Του Σπύρου Λαπατσιώρα

Στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες μετά την κρίση του 2008, ειδικά στην ελληνική μετά την «πολεμικού τύπου» ύφεση, οι μόνοι δρόμοι είναι είτε να πληρώσουν την έξοδο από την κρίση οι υποτελείς τάξεις (αυτό που συντελείται ήδη και συνομολογεί η κυβέρνηση εν πολλοίς) είτε να πληρώσουν οι ανώτερες τάξεις. Αυτό δεν γίνεται με λόγια αλλά με πραγματικά αποτελέσματα στον κοινωνικό συσχετισμό δυνάμεων και αποτυπώνεται σε νόμους, πρωτοβουλίες και όχι σε συμβολικά «μέτρα» για να σωθούν τα προσχήματα.

Η κυβέρνηση παγιδεύτηκε σε ένα σχέδιο «ιστορικού συμβιβασμού» πολύ πριν γίνει κυβέρνηση, ό,τι ονομάστηκε «ωρίμανση» του ΣΥΡΙΖΑ και πίστεψε ότι μπορεί να κάνει το αδύνατο.

Να οργανώσουμε την “αντίσταση”

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

(συνέχεια από το κείμενο: Αν οι δημοσκοπήσεις πέφτουν έξω, τότε ανοίγει ο δρόμος για κοινωνικές αλλαγές...)

Σήμερα η ελληνική κοινωνία δέχεται μια ανελέητη επίθεση με συγκεντρωμένα πυρά από τα κέντρα διακυβέρνησης του νεοφιλελευθερισμού. Οι απώλειες και τα θύματα θα είναι ακόμα πιο πολλά, από τα προηγούμενα χρόνια Πρόκειται για μια “ομαδική εκτέλεση” ενός λαού,, κατά το υπόδειγμα των γερμανικών εκτελέσεων στην διάρκεια της κατοχής, όπου ξεκλήριζαν ολόκληρα χωρία για να τιμωρήσουν παραδειγματικά και να κάμψουν το φρόνημα του λαού, απέναντι σε πράξεις αντίστασης. Η ελληνική κοινωνία τιμωρείται σήμερα παραδειγματικά γιατί επέλεξε να έχει μια αριστερή κυβέρνηση που εναντιώνεται στις πολιτικές της μαφίας που διοικεί την ΕΕ.

Είναι φανερό ότι αυτή η επίθεση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στο χώρο του κράτους. Το κράτος ήταν και παραμένει δικό τους. Παραμένει ισχυρό και αρραγές, στα χέρια των αντιπάλων. Η πιο ατράνταχτη απόδειξη γιαυτό είναι το πως το 61,3% ΟΧΙ του λαού, έγινε μέσα σε νύχτα 87,3% ΝΑΙ, στο “ναό της δημοκρατίας” τους, τη βουλή.

Οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες που ηγεμόνευσαν στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι πρώτες που πλήττονται απ' αυτή την επίθεση. Ο Α. Τσίπρας προσωπικά αλλά και η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα βρίσκονται σε μια δυσάρεστη θέση: Είναι επιφορτισμένοι να διεκπεραιώσουν την ήττα της Αριστεράς στο κράτος: Αν υπογραφεί συμφωνία, η Αριστερά δεν μπορεί να αναλάβει την διαχείριση της εφαρμογής της. Το πως θα διεκπεραιώσουν αυτή την ήττα είναι κρίσιμο πολιτικό ζήτημα, γιατί από αυτό θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό το αν αυτή θα επεκταθεί και θα κυριαρχήσει και στην ελληνική κοινωνία. Δεν είμαστε εμείς που θα τους πούμε πως θα το κάνουν...

Κοινή ανακοίνωση των ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (οργανώσεις του ΑΝΤΑΡΣΥΑ)

OXI ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ - Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΟΧΙ

Λιγότερο από μία εβδομάδα μετά το υπερήφανο αγωνιστικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζεται να υπογράψει νέο Μνημόνιο με προτάσεις αντιλαϊκές που φαλκιδεύουν την αποφασιστική ψήφο του λαού και επιχειρούν να μετατρέψουν το περήφανο ΟΧΙ σε ταπεινωτικό ΝΑΙ. Παραβιάζει την εκκωφαντική λαϊκή εντολή που της δόθηκε για άμεση ανακοπή της λιτότητας και για οριστικό τέλος των μνημονίων. Επιλέγει να συμπορευτεί σε «εθνικό μέτωπο» με αυτούς που εκπροσωπούσαν τα πιο επιθετικά τμήματα της εγχώριας ολιγαρχίας και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και που μόλις την προηγούμενη βδομάδα έδωσαν τη λυσσαλέα μάχη του ΝΑΙ με όλα τα μέσα.

ΟΧΙ σε νέο μνημόνιο, ΟΧΙ στο όνομα της Αριστεράς

Ανακοίνωση του "Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα"

Το συγκλονιστικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου -- ειδικά κάτω από τις συνθήκες που διεξήχθη -- εξέπεμψε ένα παγκόσμιο μήνυμα αξιοπρέπειας, ελπίδας και αντίστασης των λαών στο νεοφιλελευθερισμό, ένα μήνυμα που έφτασε από τη Λατινική Αμερική μέχρι τη Γάζα, από την Αν. Ουκρανία μέχρι τη Ν. Αφρική. Το βράδυ της Κυριακής, ο πρωθυπουργός, καλώντας το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, ακύρωσε το καθαρό ταξικό πρόσημο της λαϊκής έκφρασης και φοβικά μετέφρασε το μήνυμα του δημοψηφίσματος σε «μη εξουσιοδότηση για έξοδο από το ευρώ», εκλαμβάνοντάς το ως «ισχυρό εργαλείο για καλύτερη διαπραγμάτευση». Από το ίδιο όμως κιόλας βράδυ, η σκληρή στάση των «εταίρων-δανειστών» κάθε άλλο παρά κάμφθηκε και νέο τελεσίγραφο, με σαφή αναβάθμιση απειλών, συνέχιση οικονομικού στραγγαλισμού και άμεση προοπτική παντελούς στέρησης ρευστότητας, δόθηκε στην ελληνική κυβέρνηση δύο μέρες αργότερα.

83,7% ΝΑΙ στη Βουλή...

η συνέχεια εδώ:

Καλή χώνεψη

Αν οι δημοσκοπήσεις πέφτουν έξω, τότε ανοίγει ο δρόμος για κοινωνικές αλλαγές...

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

 Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα στην παραγωγή αβεβαιοτήτων ως συστατικού στοιχείου του νεοφιλελεύθερου συστήματος διακυβέρνησης και πως σαν πρακτική παράγει προσχεδιασμένα συμβάντα μέσω των οποίων αποδομούνται/αναδομούνται οι σχέσεις εξουσίας ως σχέσεις εμπιστοσύνης και αναδιαμορφώνεται η συναίνεση στις αντεπαναστατικές μεταρρυθμίσεις της εποχής της παγκοσμιοποίησης. Όπως έχει επισημάνει ο Michel Crozier “όσοι βρίσκονται στην πηγή της αβεβαιότητας, άρχουν”. Ο Α. Τσίπρας, εφαρμόζοντας αυτή την πρακτική στην προκήρυξη ενός δημοψηφίσματος, αναδείχτηκε ο πραγματικά κυρίαρχος του παιχνιδιού. Για την πολιτική αξία αυτής της κίνησης, έχουμε αναφερθεί αναλυτικά εδώ: Η εξαγγελία του δημοψηφίσματος ως πολιτική πράξη

Όμως, ένας απρόβλεπτος εκτροχιασμός της τεχνοεπιστήμης που συγκροτεί την νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα, διατάραξε την κανονικότητα της λειτουργίας της. Αν και για την διευκρίνιση των αιτίων αυτού του “δυστυχήματος”, υπήρξε μέχρι και εισαγγελική παρέμβαση, αποσιωπήθηκε η σημασία του για την πολιτική σκηνή: Η τεράστια αστοχία των δημοσκοπήσεων ως μεθόδος πρόβλεψης για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ακύρωσε όλους τους σχεδιασμούς των επιτελείων, που στηρίχθηκαν πάνω σε αυτές τις προβλέψεις, για να παράγουν ένα προκατασκευασμένο και διαχειρίσιμο συμβάν, στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας.

Ηγετική η ομιλία της Ζωής στην Βουλή

Η Αριστερά δεν νομοθετεί τη νύχτα

Σύνταγμα, Κυριακή 10 Ιούλη 2015

...Εδώ που βρισκόμαστε, αυτό που ζητείται από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να αυτοκτονήσει ως κόμμα –να θυσιάσει δηλαδή πολιτικό πρόγραμμα, κοινωνικές εκπροσωπήσεις και προσδοκίες στην Ελλάδα και την Ευρώπη–, ώστε να διασωθεί η κυβέρνηση. Ειδικότερα από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ζητείται να επωμιστούν μια επιλογή που δεν πιστεύουν και δεν θα μπορέσουν να υπερασπιστούν, και με τον τρόπο αυτό να γίνουν οι βουλευτές μιας κυβέρνησης που έκανε το καλύτερό της μέσα στα στενά όρια όπου αυτοεγκλωβίστηκε ερήμην τους.

Προς ΣΥΡΙΖΑίους – της Αριστερής Πλατφόρμας – επιστολή

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

...Όμως, σύντροφοι της Αριστεράς Πλατφόρμας, οι εποχές της ανεμελιάς για εσάς πέρασαν. Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων έφτασε κι αυτή την φορά δεν μπορείτε να κρυφτείτε πίσω από τους εσωκομματικούς συσχετισμούς και την αρχή του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού».

Περίπου 3.5 εκατομμύρια ζευγάρια μάτια εκείνων που ψήφισαν «ΟΧΙ στα μνημόνια – ΟΧΙ σε αυτήν την Ευρώπη» έχουν καρφωθεί πάνω σας.

Δεν υπάρχουν πια κρυψώνες. Όταν το νομοσχέδιο για το νέο μνημόνιο φτάσει στην Βουλή, ΔΕΝ αρκεί η αρνητική σας ψήφος.

Χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο από την διαμαρτυρία. Χρειάζεται να δώσετε στον λαό μια ελπίδα προοπτικής ειδικά αυτήν την κρίσιμη στιγμή που ριζοσπαστικοποιείται ταχύτατα και προδίδεται με τρόπο αισχρό από την μια βδομάδα στην άλλη.