Δήλωση 109 (επί συνόλου) 201 μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
Στις 12 Ιουλίου συντελέστηκε στις Βρυξέλλες ένα πραξικόπημα που απέδειξε ότι στόχος των ευρωπαϊκών ηγεσιών ήταν η παραδειγματική εξόντωση ενός λαού που οραματίστηκε ότι μπορεί να ακολουθηθεί ένας άλλος δρόμος πέραν και έξω από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της ακραίας λιτότητας. Ένα πραξικόπημα που στρέφεται ευθέως εναντίον κάθε έννοιας δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας.
Η συμφωνία με τους “θεσμούς” ήταν αποτέλεσμα απειλών άμεσου οικονομικού στραγγαλισμού και συνιστά ένα νέο μνημόνιο με επαχθέστατους και ταπεινωτικούς όρους επιτήρησης, καταστροφικό για τον τόπο και το λαό μας.
Αντιλαμβανόμαστε τις ασφυκτικές πιέσεις που ασκήθηκαν στην ελληνική πλευρά, παρά ταύτα θεωρούμε ότι το παλλαϊκό περήφανο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση να υποκύψει στα εκβιαστικά τελεσίγραφα των δανειστών.
Η συμφωνία αυτή δεν είναι συμβατή με τις ιδέες και τις αρχές της αριστεράς, κυρίως, όμως, με τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Η πρόταση αυτή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από τον κόσμο και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Ζητάμε την άμεση σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής και καλούμε τα μέλη, τα στελέχη και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να περιφρουρήσουν την ενότητα του κόμματος, στη βάση των συνεδριακών αποφάσεων και των προγραμματικών μας δεσμεύσεων.
Αγγελοπούλου Ελθίνα
Αγγελόπουλος Βένιος
Αζούδης Θόδωρος
Αθανασιάδης Παναγιώτης
Αμμανατίδου – Πασχαλίδου Λίτσα
Αξελός Λουκάς
Βασιλείου Αντώνης
Βεργίτσης Μιχάλης
Βλαδιμήροβιτς Μαρία
Βωβός Παναγιώτης
Γαβρίλης Γιώργος
Δελημήτρος Κώστας
Δερμετζόγλου Σοφία
Διακάκη Μαρία
Δούκας Γιάννης
Δούλος Ορέστης
Ελληνιάδης Στέλιος
Ζάννας Ζήσης
Ήσυχος Κώστας
Θανοπούλου Κατερίνα
Θεοδόση Αυγή
Θεοδωράτου Κατερίνα
Θεοδωρόπουλος Γιώργος
Καλομοίρης Γρηγόρης
Καλύβης Αλέκος
Κανταράς Τάσος
Καραγεώργος Βαγγέλης
Καραγιαννόπουλος Σταμάτης
Καρίτζης Ανδρέας
Κερσανίδης Στράτος
Κιτσαντά Λίτσα
Κνήτου Κατερίνα
Κοδέλας Δημήτρης
Κοντός Δημήτρης
Κοσμάς Πάνος
Κουβελάκης Στάθης
Κριτσωτάκης Μιχάλης
Λάμπρου Βύρωνας
Λάμπρου Πάνος
Λαπατσιώρας Σπύρος
Λάσκος Χρήστος
Λατζανάκη Μαρία
Λαφαζάνης Παναγιώτης
Λεουτσάκος Στάθης
Μάλαμα Κυριακή
Μαντάς Μάκης
Μαρματάκης Κώστας
Μάρταλης Σωτήρης
Ματσούκα Χαρά
Μαυρόπουλος Τάσος
Μηλιός Γιάννης
Μούστος Μανώλης
Μπαδογιάννης Άκης
Μπανιά Σοφία
Μπαρσέφσκι Μάνια
Μπελαντής Δημήτρης
Μπίστης Αλέξανδρος
Μπόλαρη Μαρία
Μπόλας Μάξιμος
Μπούκας Κώστας
Μπουλούμπαση Άβα
Μπρέστα Μαρίνα
Ναθαναηλίδου Κων/να
Νικολακάκης Γιώργος
Νικολάου Νάγια
Νταβανέλος Αντώνης
Ουζουνίδου Ευγενία
Παπαδάτος – Αναγνωστόπουλος Δημοσθένης
Παπαδόγιαννη Σόφη
Παπαδόπουλος Χρήστος
Παπαμιχαλοπούλου Μαρία
Παπατριανταφύλλου Νίκος
Πατρικίου Έλενα
Πεπές Ζώης
Πιλάλης Βαγγέλης
Πορτάλιου Ελένη
Πριμηκήρης Βασίλης
Πρωτονοτάριος Γιάννης
Ρινάλντι Ρούντι
Ρουμελιωτάκης Θεόδωρος
Σαπουνά Αγγέλικα
Σαπουνάς Γιώργος
Σαρρής Μανώλης
Σουλτανίδου Χριστίνα
Σπανού Δέσποινα
Σπαρτινός Δημήτρης
Σπηλιοπούλου Μάγδα
Στρατούλης Δημήτρης
Συράκου Σταυρούλα
Σωτηρίου Ελένη
Ταυρής Νίκος
Τζόκας Σπύρος
Τόλιος Γιάννης
Τσέλου Ειρήνη
Τσιγώνιας Νίκος
Τσίσοβιτς Τόνια
Υδραίος Μιχάλης
Φοντάνας Γιάννης
Φραγκιαδάκη Μαρία
Φράγκου Λία
Φινάλης Ερρίκος
Χαραλαμπίδου Δέσποινα
Χαρίσης Γιώργος
Χατζηαργυρού Έρση
Χατζηλάμπρου Βασίλης
Χατζησταυράκη Μαρία
Χουντής Νίκος
Ψαρρέα Έλενα
Ψυμούλη Χρυσούλα
Αναρτήσεις
Η Δήλωση των 109 μελών της ΚΕ είναι εξαιρετικά ήπια για την αθλιότητα των εξελίξεων. Η δήλωση του Λαφαζάνη, η διασταλτική ερμηνεία της Ζωής κλπ το ίδιο. Και τι να πει κανείς για τους βουλευτές που ψήφισαν όχι, αλλά χειροκροτούσαν τον Τσίπρα; Όνειρο ζω...ή μάλλον Εφιάλτη. Τελικά από όλους τους βουλευτές, μόνο η Ραχήλ τα είπε χύμα και όπως έχουν !!! και από τα στελέχη, μόνο ο Μπελαντής και ο Ταρπάγκος (μακάρι να υπάρχουν άλλοι και να μην το ξέρω).
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν οι λέξεις χάνουν την επαφή τους με τα πράγματα, τότε δύο πράγματα έχουν σημασία.
Το πρώτο είναι ότι οι λέξεις δεν έχουν πια τόσο σημασία, αλλά τα πράγματα και οι πράξεις, Έτσι λοιπόν, το ζητιανο-αίτημα να γίνει ΚΕ ως νεκροψία και ο παραλογισμός ότι παρόλα αυτά στηρίζουμε την κυβέρνηση που κάνει το πραξικόπημα, είναι πρακτικά μηδενικής σημασίας.
Μόνο η έμπρακτη τοποθέτηση με μομφή κατά της κυβέρνησης (για τους βουλευτές) και η αυθημερόν άμεση έμπρακτη σύνοδος της ΚΕ για τη διαγραφή του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης θα ήταν πράξεις με νόημα.
Το δεύτερο είναι ότι επειδή παρόλα αυτά τα λόγια δεν γίνεται κανείς να τα αποφύγει, χρειάζεται να μιλά πλέον με βάση τα αντικειμενικά δεδομένα και τα ντοκουμέντα. Με βάση λοιπόν αυτά: Εξ αντικειμένου και εκ του αποτελέσματος,: Οι πράξεις της κυβέρνησης συνιστούν ή εγκληματική ανικανότητα, ή εγκληματικές παραλείψεις και τελικά αποστασία, αντιδημοκρατική εκτροπή και πραξικόπημα. Οι πράξεις των βουλευτών που ψήφισαν ναι συνιστούν πλήρη αποδοχή και συνενοχή. Οι πράξεις των βουλευτών που αν και ψήφισαν όχι στηρίζουν την κυβέρνηση συνιστούν παθητική αποδοχή. Οι μη πράξεις της ΚΕ, το ίδιο.
Αν πάμε και στην υποκειμενική πλέον ερμηνεία το γιατί οι "διαφωνούντες" βουλευτές και κεντροεπίτροποι αποδέχονται πρακτικά το πραξικόπημα, είναι εξαιρετικά απλό. Δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι δεν είναι άμοιροι ευθυνών που άφησαν το κόμμα να είναι έρμαιο μιας εκάστοτε παρέας μηχανοράφων, χωρίς να έχουν καταγγείλει ξεκάθαρα την ξεκάθαρα παγιωμένη αντιδημοκρατική του λειτουργία. Εξαιρούνται ελάχιστοι των ελαχίστων που έκαναν και είπαν ότι μπορούσαν καταγγέλλοντας την κατάσταση και είναι σήμερα ξεκάθαρα υπέρ της μομφής της κυβέρνησης και της διαγραφής της από το κόμμα, ή της αποχώρησης από το κόμμα.
Δυστυχώς, μόνο ελάχιστοι των ελαχίστων από τα ονόματα και τα στελέχη έχουν πλέον το ηθικό ανάστημα και την πραγματική δυνατότητα να μαζέψουν τα αποκαΐδια της αριστεράς και της ψυχής του λαού, που έτσι κι αλλιώς, δεν θα υποταχθεί ποτέ.
Ώρα την ώρα και μέρα τη μέρα, όσοι υποτίθεται ότι εναντιώνονται αλλά πρακτικά δεν εναντιώνονται, απαξιώνονται και γίνονται συνυπεύθυνοι.
Ψυχραιμία!
ΔιαγραφήΟ πανικός δεν είναι ο πιο κατάλληλος σύμβουλος σε συνθήκες ήττας. Ιδιαίτερα όταν οδηγεί στην στάση ότι κάποιοι έγιναν ξαφνικά “προδότες” και κάποιοι άλλοι φαντασιώνονται ότι τώρα ήρθε η στιγμή που “επιβεβαιώθηκαν”. Προφανώς οι ευθύνες δεν ισομοιράζονται, ούτε και οι διαφορετικές απόψεις. Όμως για την Αριστερά, οι θέσεις δοκιμάζονται στην πράξη. Μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον κανείς δεν εμπόδισε τις διαφορετικές απόψεις να εκφραστούν και εντός και εκτός των κομματικών διαδικασιών. Το βασικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι δεν ήταν ένα μαζικό δημοκρατικό κόμμα, αλλά ένα αρχηγοκεντρικό με μηχανισμούς που έβαζαν την δημοκρατία σε δεύτερη μοίρα. Αυτό πληρώνουμε σήμερα, και σε αυτό το θέμα έχουν όλοι τις ευθύνες τους. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν δημοκρατικό κόμμα, σήμερα δεν θα είμασταν σε αυτή την κατάσταση. Αυτό είναι το 1ο ζήτημα και μετά έπονται τα άλλα...
Και ο Λαφαζάνης αλλά και η Κωνσταντοπούλου είχαν άψογη στάση στην Βουλή. Όποιος σήμερα προσπαθεί να τους φορτώσει ευθύνες είναι απλά αντιδραστικός και παίζει το παιχνίδι - συνειδητά ή ασυνείδητα δεν έχει σημασία - το παιχνίδι των αντιδραστικών δυνάμεων που προσπαθούν να εξουδετερώσουν όποια αριστερή φωνή υπάρχει ακόμα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Είμαι ο προηγούμενος ανώνυμος στον οποίο μάλλον συνέστησες ψυχραιμία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα, προσωπικά δεν είμαι από αυτούς που θα κάτσω να σκάσω. Κι αν με κοντράρεις λίγο, όπως τώρα, θα πω, εντάξει μωρέ, λέμε και καμιά βλακεία να περάσει η ώρα.
Ξέρω όμως ότι υπάρχει πολύς λαϊκός κόσμος που δεν θα διατηρήσει καθόλου την ψυχριμία του και κινδυνεύει να αποδεχθεί ακροδεξιές λύσεις ως τη μόνη εναλλακτική και επίσης πολύς νέος κόσμος που κινδυνεύει να χαραμίσει τη ζωή του σε φανατισμούς.
Οι στιγμές δηλαδή δεν είναι καθόλου κανονικές και ψύχραιμες και όταν λες ψυχραιμία, αρκεί να μην εννοείς ακινησία, ή θα δούμε και κάντε υπομονή. Η σφοδρότητα των εξελίξεων είναι τέτοια που μπορεί να συμπαρασύρει τα πάντα. Όσο απουσιάζει το πολιτικό υποκείμενο που θα εκφράσει συντεταγμένα και θα δώσει πολιτική διέξοδο στο οχι, τόσο θα αυξάνεται η σύγχυση, η απελπισία, ο θυμός και ο φανατισμός.
Σκέψου ψύχραιμα, και κατάλαβε τις στιγμές.