Ο λαός δεν είναι μια άξεστη και αμαθής μάζα

Αναδημοσίευση από τα "Ενθέματα (23-1-11)"

Χρήσεις και καταχρήσεις της έννοιας του «λαϊκισμού»

του Ζακ Ρανσιέρ

Δεν περνά ούτε μια μέρα που να μην ακούσουμε καταγγελίες για τον κίνδυνο του λαϊκισμού. Κι όμως δεν είναι εξίσου εύκολο να καθορίσουμε την ακριβή σημασία της λέξης. Ποιος είναι λαϊκιστής; Εξετάζοντας τις διάφορες σημασίες και τη ρευστότητα του όρου, διαπιστώνουμε ότι τρία είναι τα ουσιώδη στοιχεία που ορίζουν τον λαϊκισμό, στο πλαίσιο του κυρίαρχου λόγου:

-     Πρώτον, ένας τρόπος απεύθυνσης κατευθείαν στον λαό, που παρακάμπτει τους εκπροσώπους και τους αξιωματούχους.
-     Δεύτερον, ο ισχυρισμός ότι οι κυβερνήσεις και οι κυβερνώσες ελίτ μεριμνούν περισσότερο για τα δικά τους συμφέροντα παρά για το δημόσιο συμφέρον.
-    Τρίτον, μια ταυτοτική ρητορική που εκφράζει φόβο και απόρριψη των ξένων.

Είναι σαφές, βέβαια, ότι δεν υπάρχει κάποια αναγκαία σχέση που συνδέει μεταξύ τους τα τρία αυτά χαρακτηριστικά. Το ότι υπάρχει μια οντότητα που αποκαλείται «λαός», η οποία αποτελεί την πηγή κάθε εξουσίας και το σώμα στο οποίο απευθύνεται προνομιακά ο πολιτικός λόγος, είναι μια πεποίθηση που ενέπνεε παλαιότερα όλους όσους μιλούσαν από τη σκοπιά της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού. Δεν συνδέεται με καμιάς μορφής ρατσιστικά ή ξενοφοβικά αισθήματα.

Ο Μίκης, οι ταγματασφαλίτες και ο ...Μπόλαρης!

(αποσπάσματα από την εκπομπή του Γ. Τράγκα στον ΣΚΑΪ)

Με αφορμή την σημερινή εθνική επέτειο, αφιερώνουμε το παραπάνω video στους κουφιοκέφαλους αριστερούς “πατριώτες” που είναι έτοιμοι χέρι - χέρι με τους ντόπιους αστούς για να σώσουν την χώρα από τους ξένους κατακτητές.

Όταν η “αστική τάξη” βγαίνει στον δρόμο...

(ένα σύντομο σχόλιο με αφορμή το παραπάνω video)

Ένα από τα πιο σημαντικά αποτελέσματα των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού - σε αντίθεση με αυτά που πιστεύει ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς – ήταν η διεύρυνση της “αστικής” τάξης και όχι της “εργατικής”. Ο νεοφιλελευθερισμός έκανε μετόχους στην κρίση του καπιταλισμού τα λαϊκά στρώματα.

Νέα ήθη: έξω χαραμοφάηδες επίορκοι και λοιποί «ύποπτοι»

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Του Κωνσταντίνου Τσουκαλά

Η μεταρρυθμιστική ευχολογία είναι συχνά κοινότοπη. Όταν μας λένε ότι η αθλιότητα πρέπει να αναστραφεί, ότι η κοινωνία πρέπει να γίνει πιο δίκαιη και πιο ελεύθερη, ότι η εθνική οικονομία πρέπει να ανακάμψει, ότι η βία πρέπει να αποδοκιμάζεται ή ότι η αναξιοπιστία είναι βλαπτική, είναι σαν να μας διαβεβαιώνουν πως είναι καλύτερα να είμαστε νέοι, πλούσιοι, ωραίοι και υγιείς παρά γέροι, πένητες, κακομούτσουνοι και κατάκοιτοι. Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο οι παραινέσει αυτές τείνουν συχνά να είναι επικοινωνιακά πειστικές. Ακόμα και όταν δεν συντρέχουν προϋποθέσεις για πραγματικές «λύσεις», οι ανέξοδες ρητορικές γενικεύσεις μπορεί πάντα να προσφέρουν επιφάσεις συναινέσεων. Με αυτήν την έννοια λοιπόν, η κοινοτοπία εμφανίζεται συχνά σαν από μηχανής θεός. Εγκλωβισμένοι στην ασφυξία του αυτονόητου, οι πολίτες ούτε χρειάζεται ούτε τολμούν να προβληματίζονται για «λεπτομέρειες».

Οικονομική Κρίση και πλασματικό κεφάλαιο

Ενώ οι νεοφιλελεύθεροι αλλά και οι κεϋνσιανιστές θεωρητικοί επιλέγουν να ερμηνεύουν την κρίση ως πρόβλημα αξιοποίησης της προσφοράς ή της ζήτησης, ο Ernst Lohoff και ο Norbert Trenkle υποστηρίζουν ότι η αστική οικονομία έπαθε έμφραγμα στα χρόνια της Τεχνολογίας της Πληροφορίας ( IT), όταν με την ολο και μεγαλύτερη αντικατάσταση της ανθρώπινης εργασίας από την τεχνολογία πετάχτηκε έξω από το χώρο της μισθωτής εργασίας ένας μεγαλύτερος όγκος ανθρώπων απ’ όσους προσλαμβάνονταν και που είχαν την εργασία σαν βασική πηγή εισοδήματος. Αυτή είναι μια αλλαγή που υποστηρίζεται ότι μπορεί να αντισταθμιστεί μόνο με κερδοσκοπικό κεφάλαιο, γνωστό ως "πλασματικό κεφάλαιο." 

Τρία κείμενα για την κυπριακή κρίση

...Το όχι δεν αποτυπώνει μόνο μια αντίδραση αποτυπώνει και ένα συγκυριακό «εθνικό συγχρονισμό» ο οποίος διαμόρφωσε μια ισορροπία μεταξύ πολλών συντελεστών. Το κύριο δεν είναι το όχι αλλά η μορφή του κυπριακού συγχρονισμού . Αυτή η μορφή θα επικρατήσει ως «αντιμνημονιακή» φαντασίωση . Η ιδιοσυγκρασιακή ταύτιση εργαζομένων, συνταξιούχων της Κύπρου με τα μεσοπρόθεσμα συμφέροντα των ξένων επενδυτών ,προκάλεσε το όχι. Χωρίς αυτές τις ιδιομορφίες τέτοιο όχι δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Και αυτό που θα επικρατήσει είναι η εικόνα μιας «εθνικής» ανάτασης...

Όλόκληρο το κείμενο εδώ: To όχι και το όχι της KPMG

Νέο 74 για την Κύπρο αλλά και για την ...Ελλάδα!

Ποιός θα είναι ο νέος
Καραμανλής;

Τότε ο πόλεμος ανάμεσα στους καπιταλιστές γινόταν με όπλα, σήμερα γίνεται με το χρήμα. Ο νέος “Σαμψών”, με το αποτυχημένο πραξικόπημα του Eurogroup  στην Κύπρο, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Η δίνη αυτής της σύγκρουσης θα φέρει την νέα μεταπολίτευση στην Ελλάδα. Οι μέρες της Κυβέρνησης του Σαμαρά είναι μετρημένες.

Το συμβάν της Κύπρου, το οποίο πυροδοτήθηκε από τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, ανοίγει ρωγμές στο πολιτικό σκηνικό μέσα από τις οποίες ο λαϊκός παράγοντας μπορεί να αναδειχθεί ως ρυθμιστικός παράγοντας. Διάδοχη λύση προς όφελος του λαού δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν οδηγηθεί σε πλήρη χρεωκοπία το πολιτικό σύστημα. Το στοίχημα της Αριστεράς είναι σήμερα κατά πόσο μπορεί να οξύνει τις  αυτές τις αντιθέσεις και αποσταθεροποιήσει ακόμα παραπέρα το πολιτικό σύστημα.

142 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα

Ένα απόσπασμα από το βιβλίο “Τhe City and the Grassroots” του Manuel Castells,

Η “Παρισινή Κομμούνα” και η σύγχρονη αριστερά...
και άλλο ένα απόσπασμα για το ίδιο θέμα, από το βιβλίο του Alain Badiou “Η κομμουνιστική υπόθεση”

Η “Παρισινή Κομμούνα” και η σύγχρονη αριστερά... (ΙΙ)

Χρήσιμα διδάγματα από τις εξελίξεις στην Κύπρο για το “κόμμα της δραχμής”

Ο “αδύναμος κρίκος” στην ΕΕ αναδεικνύεται τελικά ότι είναι η Κύπρος. Η τελευταία απόφαση του Eurogroup αποκαλύπτει το χαρακτήρα των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων και αναδεικνύει ότι το ευρώ δεν είναι ταμπού για τα επιτελεία της ΕΕ. Δεν διστάζουν να εξωθήσουν μια χώρα της ΕΕ στην έξοδο από την ΟΝΕ ακολουθώντας τις νεοφιλελεύθερες συνταγές του Γερμανικού κεφάλαιου με την απαίτηση το κόστος εξόδου από την κρίση να βαρύνει την αστική τάξη της Κύπρου και το ρώσικο κεφάλαιο που είναι επενδεδυμένο στο τραπεζικό της σύστημα.

Πως τέθηκε σε εφαρμογή το “ΣΧΕΔΙΟ Β”

Πριν τρία χρόνια...

Τι δείχνει η τελευταία δημοσκόπηση της PUBLIC ISSUE

Ο ΣΥΡΙΖΑ όλο και περισσότερο κατοχυρώνεται ως ο πολιτικός εκφραστής του ενός πόλου της ταξικής πόλωσης, αναδεικνύεται αξιόπιστος ως αξιωματική αντιπολίτευση και ο Α. Τσίπρας προηγείται πλέον του πρωθυπουργού σε δημοτικότητα:

Η ξεφτίλα της συναλλαγής μεταξύ των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει όρια!

(Πριν ριζοσπαστικοποιήσετε το κίνημα και την κοινωνία,

μάθετε πως  ...“ριζοσπαστικοποιείται” ένα ρεπορτάζ )

Αρκετές φορές έχουμε αναφερθεί στο πως η πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί προϊόν αδιαφανούς και υπόγειας συναλλαγής μεταξύ των μηχανισμών που κληρονόμησε από τον ΣΥΝ και οι οποίοι ενισχύθηκαν με την προσέλευση και αρκετών προθύμων από τις λοιπές συνιστώσες.

Αποτέλεσμα μιας τέτοιας συναλλαγής ήταν παρέμβαση του Α. Τσίπρα στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, όπου υποχώρησε στους εκβιασμούς του Αριστερού Ρεύματος/Αριστερής Πλατφόρμας και εμπόδισε το σώμα να αποφασίσει με ποιο τρόπο θα εκλέγει τα όργανά του. Ήταν το 1ο σημαντικό βήμα για την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα διευρυμένο ΣΥΝασπισμό...

“Δώσε θάρρος στον χωριάτη, να σ' ανέβει στο κρεβάτι”. Αυτό ακριβώς συνέβη μετά την 1η Πανελλαδική. Οι φραξιονιστές επέκτειναν την δράση τους. Έβαλαν ως επόμενο στόχο την κατάληψη θέσεων στα ενδιάμεσα όργανα. Κανείς δεν είχε αντιληφθεί την σημασία αυτής της επιμονής, δεδομένου ότι αυτά τα όργανα θα είχαν μικρή θητεία μέχρι να γίνει το 1ο Συνέδριο. Όμως οι φραξιονιστές αλλού στοχεύουν: Στην αναβολή του Συνεδρίου μετά το καλοκαίρι, γιατί εκτιμούν ότι σήμερα ο συσχετισμός είναι εναντίον τους.

Οι πομπές του ΠΑΜΕ (ΔΑΣ) και η αλλοίωση των συσχετισμών στην ΟΙΥΕ δεν κρύβονται...

(αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους αγωνίζονται για την “ενότητα” της Αριστεράς...)

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

Απάντηση και μάλιστα με συγκεκριμένα στοιχεία στη συνήθη επίθεση του ΠΑΜΕ (ΔΑΣ) για τα πρόσφατα αποτελέσματα στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, όπου πρώτευσε η Αυτόνομη Παρέμβαση, δίνει η συνδικαλιστική παράταξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Όπως τονίζει, "καλά θα κάνει η ΔΑΣ να σταματήσει να αναπαράγει τη γνωστή 'πιπίλα' περί συνεργασίας της Αυτόνομης Παρέμβασης με την εργοδοσία στον χώρο των τροφίμων", καθώς φαίνεται να αγνοεί το ρητό «δεν μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου» και επιχειρεί να κρύψει τις αμαρτίες της:

1. Κρύβει ότι πιάστηκε να έχει βάλει να διπλοψηφίσουν πάνω από 300 άτομα στο επιχειρησιακό σωματείο της Carrefour - Μαρινόπουλος (εμφανίζει 1.354 ψηφίσαντες).

Ο «ανεκτικός φασισμός» του κ. συμβούλου

Αναδημοσίευση από την "Εφημερίδα των Συντακτών"

Του Δημήτρη Ψαρρά

Να υπερασπιστεί τον Ιωάννη Κωτούλα έσπευσε χθες το πρωί από το twitter ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού. Είχε προηγηθεί αποκάλυψη της «Αυγής», με αποσπάσματα βιβλίου του κ. Κωτούλα στα οποία, σύμφωνα με την εφημερίδα, το στέλεχος αυτό της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύεται «υμνητής του Χίτλερ».

Γεγονός είναι ότι το εν λόγω στέλεχος του κυβερνητικού κόμματος ανήκει στον στενό πυρήνα των προσωπικών επιρροών του κ. Σαμαρά μέσα στη Νέα Δημοκρατία και έχει αποσπαστεί στο γραφείο του υπουργού αναπληρωτή Εσωτερικών Χαρ. Αθανασίου. Ο κ. Κωτούλας είναι εκπαιδευτικός και η πολιτική δραστηριότητά του κυμαίνεται στον χώρο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και εθνικόφρονος Ακροδεξιάς (εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», περιοδικό «Patria», ΛΑΟΣ κ.λπ.).

Πού πάει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

Αναδημοσίευση από το "ashtonhar"

ΚΑΠΕΛΛΩΜΑΤΑ ΠΕΤΩΝΤΑΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟ ...

Την περασμένη βδομάδα βγήκαν κάμποσες συνεντεύξεις του Αλ.Αλαβάνου σε διάφορες εφημερίδες (πχ Χωνί) όπου στην αναμετάδοση πέρασε ότι ετοιμάζει 'κόμμα της δραχμής' σε συνεργασία και με 'μεγάλο τμήμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ' . (πχ newsbeast , dailynews) .


Το γραφείο τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έβγαλε ανακοίνωση για το θέμα καθώς μπήκε βέτο από συγκεκριμένη οργάνωση, την ΑΡΑΝ (Χρειάζεται να σημειωθεί πάντως πως στο γρ.τύπου δεν μετέχουν από δική τους επιλογή και δικούς τους λόγους σφοι από ΑΡΑΣ, Αριστερή Συσπείρωση, Κομμουνιστική Ανανέωση και ΕΚΚΕ). Όμως το ΝΑΡ θεώρησε σκόπιμο να φερθεί ως παιδονόμος, γιατί μόνο έτσι μπορεί να δει κάποιος αντικειμενικός παρατηρητής την απόφαση μιας οργάνωσης ενός μετώπου να απαντήσει για λογαριασμό του μετώπου ..

ΝΑΡ: σχετικά με δημοσιεύματα για εκλογικά μορφώματα

Mάλιστα η ανακοίνωση είναι τόσο γενική που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για το οτιδήποτε (*), ενώ στις τέσσερις παραγράφους της, αν δε δει κανείς την υπογραφή στην αρχή & στο τέλος δε θα πάρει χαμπάρι ότι πρόκειται για ανακοίνωση οργάνωσης που μετέχει στο μέτωπο και όχι ανακοίνωση του μετώπου ...

Κοινώς μιλάμε για χοντρό καπέλωμα..

η συνέχεια [εδώ]

Η κυβέρνηση παραδέχεται την “χρεοκοπία” της...

Τα ευρώ που θα εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία από το ξεπούλημα των Υπουργείων είναι ασήμαντα ποσά μπροστά στα δυσθεώρατα μεγέθη του δημόσιου χρέους.

Η σημασία αυτής της κίνησης έχει κυρίως συμβολικό χαρακτήρα. Εντάσσεται στην πολιτική πρακτική της κυβέρνησης - η οποία έχει γίνει ορατή τον τελευταίο καιρό - και συνοψίζεται στην φράση: “Μετά από εμάς το χάος”.

Εμπνευστής αυτής της πολιτικής είναι ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος πάνω της οικοδόμησε την συναίνεση στις πολιτικές των μνημονίων και ανέλαβε την “εθνική ευθύνη” για την συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση.

Τώρα παρέλαβε την σκυτάλη ο Αντώνης Σαμαράς:

- Είναι τόσο τραγικά τα πράγματα που είμαστε αναγκασμένοι να ξεπουλήσουμε ακόμα και το “σπίτι” του ίδιου του κράτους!

Αν δεν μπορούν τα αφεντικά, μπορούμε εμείς!

Ή πώς να σώσουμε το παραγωγικό δυναμικό


Αναδημοσίευση από το "Red NoteBook"

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Για να βγει από την κρίση του ο καπιταλισμός δεν καταβροχθίζει μόνο ανθρώπινες ζωές. Τρώει, επιπλέον, από τις ίδιες του τις σάρκες, καταστρέφει πάγιο κεφάλαιο. Το κεφάλαιο όμως αυτό, συμβαίνει να είναι, ταυτοχρόνως, και τα μέσα παραγωγής, τα εργαλεία, οι μηχανές, οι υποδομές, από την χρήση των οποίων ζουν και αναπαράγονται οι εργαζόμενες τάξεις (και το σύνολο του πληθυσμού). Η τάξη των κεφαλαιοκρατών, κρατώντας στα χέρια της την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, θεωρεί δικαίωμά της να τα καταστρέφει, και όντως τα καταστρέφει, όταν αυτά δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως κεφάλαιο, δηλαδή όταν δεν αποφέρουν το επιθυμητό κέρδος. Καταστρέφει έτσι και τους υλικούς όρους συντήρησης και αναπαραγωγής των κυριαρχούμενων κοινωνικών τάξεων που οδηγούνται αυτές οι ίδιες πλέον σε καταστροφή. Η ανθρωπιστική κρίση απορρέει από το δικαίωμα της τάξης των κεφαλαιοκρατών να καταστρέφουν τις υλικές προϋποθέσεις της ζωής μας όταν αυτές δεν λειτουργούν ικανοποιητικά ως κεφάλαιο.

Λίγη ιστορία αντί για επικήδειο

Του Κρίτωνα Ηλιόπουλου

Δεν ήμουν ποτέ οπαδός του Ούγκο Τσάβες και καθώς δεν μου αρέσουν οι μεταθανάτιοι ύμνοι θα μπορούσα να τον κατηγορήσω για διάφορα, τα οποία βρίσκονται όμως στην αντίθετη κατεύθυνση από όσα με λύσσα του προσάπτουν τα παπαγαλάκια της εξουσίας και σύσσωμοι οι Κροίσοι της Βενεζουέλας. Ο Τσάβες όμως ό,τι κι αν έκανε ήταν πάντα με τους «από κάτω» και οι κυβερνήσεις του βοήθησαν τους καταπιεσμένους της Βενεζουέλας (και όλης της Λατινικής Αμερικής) να αλλάξουν ζωή και συνείδηση. Δεν χρειάζεται να θεωρηθεί Μεσσίας αναληφθείς στους ουρανούς ούτε όμως και ως απλώς ένας εχθρός των εχθρών μας. Το σημαντικότερο ίσως έργο του δεν ήταν η εντυπωσιακή αναδιανομή πλούτου υπέρ των αδικημένων αλλά η συμβολή του στην προσπάθεια χειραφέτησης και αυτοδιάθεσης αυτών των κοινωνικών ομάδων που πριν δεν είχαν καν συνείδηση ότι δικαιούνται να υπάρχουν στην κοινωνία. Ακόμα και με το θάνατό του, πρόωρο και προτού φθαρεί ο ίδιος και η εξουσία του, συμβάλλει στην αντίσταση των καταπιεσμένων της χώρας του, για τους οποίους θα μείνει πάντα ήρωας και καθοδηγητής, κάνοντας δύσκολη τη ζωή των αφεντικών ακόμα και από τον άλλον κόσμο.

Παρά τις αντίθετες απόψεις, αποδεικνύεται ιστορικά ότι μπορεί μεν η εξαθλίωση να φέρνει εξεγέρσεις όμως οι επαναστατικές αλλαγές κυοφορούνται όταν υπάρχει ελπίδα και όχι πείνα. Ίσως μάλιστα οι περισσότεροι εξεγερμένοι ονειρεύονται απλώς την επιστροφή στις παλιές καλές μέρες, ενώ λίγοι είναι οι οραματιστές του μέλλοντος. Συνήθως παλεύουν για όσα έχασαν και όχι για όσα θα κερδίσουν, τα οποία αρχίζουν να τα βλέπουν στη διαδρομή. Αξίζει τον κόπο να μελετήσουμε λίγη πρόσφατη ιστορία πριν από την εμφάνιση του Τσάβες και θα εντυπωσιαστούμε από πολλά.

Επίθεση των ΜΑΤ στην Ιερισσό (video)

Ολόκληρη η ομιλία του Α. Τσίπρα για τον Κ. Καραμανλή

Αναμφισβήτητα ο κερδισμένος της πολυσυζητημένης εκδήλωσης ήταν ο Α. Τσίπρας, ο οποίος στην ομιλία του χωρίς να παραβλέπει το γενικότερο ρόλο του Καραμανλή στη δημιουργία ενός συγκεκριμένου προτύπου πολιτικής, επεσήμανε τις αποφάσεις του για κρατικοποιήσεις και την αποχώρηση της χώρας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.

Ολόκληρη η ομιλία του Α. Τσίπρα:

Κυρίες και κύριοι,
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την πρόσκληση που μου απευθύνατε να παρευρεθώ στην εκδήλωση μνήμης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενός ανθρώπου που έβαλε τη σφραγίδα του στη μεταπολεμική Ελλάδα.

Ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν ότι η Ιστορία δεν γράφεται από πρόσωπα, όσο σημαντικά κι αν είναι αυτά, αλλά από τους λαούς και την πάλη τους.

Ωστόσο, δεν μπορώ να παραγνωρίσω τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν ξεχωριστές προσωπικότητες στη διαπάλη μέσα στις κοινωνίες, στη διαδρομή των εθνών, στην αέναη κίνηση προς τα μπρος.

Τρία κείμενα που αξίζει να διαβάσετε…

Τα πρώτα καλλιστεία Μις ΕΣΣΔ (1988)

«Οι ιδέες της περεστρόικα
απαντούν στις απαιτήσεις της
αναδιοργάνωσης του σοσιαλισμού,
συμβάλλουν σημαντικά στην ανάπτυξη
της σύγχρονης θεωρίας του
και τον κάνουν πιο ελκυστικό».
Αλέκα Παπαρήγα, Πράβδα, 25.6.1991

…Το κεφάλαιο πρέπει να πολλαπλασιάζεται, διαφορετικά παύει να είναι κεφάλαιο, και για να γίνει αυτό ένας ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός εργαζομένων πρέπει να απασχολείται στην παραγωγή εμπορευμάτων. Την ίδια στιγμή, όμως, ο ανταγωνισμός ενθαρρύνει ένα αδυσώπητο αγώνα προς την αύξηση της παραγωγικότητας, η οποία επιβάλει την αντικατάσταση ζωντανής εργασίας με φυσικό κεφάλαιο. Αυτή είναι η κύρια εσωτερική αντίφαση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, η οποία τελικά στρέφεται αναγκαστικά εναντίον του. Δηλαδή, αν η παραγωγικότητα είναι τόσο υψηλή που η μάζα του εργατικού δυναμικού να περισσεύει, τότε τίθενται υπό αμφισβήτηση τα ίδια τα θεμέλια της αξιοποίησης του κεφαλαίου. Αυτό ακριβώς αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της δομικής κρίσης στην οποία το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα έχει μπει από τα τέλη της άνθησης του δεύτερο μισού της μεταπολεμικής περιόδου. 

(από το: Η μετεξέλιξη των κεντρικών τραπεζών σε "bad banks" )  

κριτική από τα πάνω και από τα κάτω

Του Κ.Η.

Ο μικρός Γιωργάκης μόλις έχει οργανωθεί στη ΚΝΕ και ο πατέρας του κουκουές εδώ και χρονιά έχει τόσο χαρεί για τον γιόκα του.

Κάποια στιγμή τον πιάνει και του λέει:

- Γιε μου ότι απορία έχεις πολιτική και ιδεολογική να έρθεις να μου την πεις, για να σε βοηθήσω. 

Κάποια στιγμή, ο μικρός Γιωργάκης γυρνάει στο σπίτι προβληματισμένος. Τον βλέπει ο πατέρας του και τον ρωτάει τι έχει.

- Να ρε πάτερα σήμερα είχαμε ένα ιδεολογικό μάθημα για την κριτική από τα πάνω και από τα κάτω... και δεν το κατάλαβα.

- Δεν πειράζει παιδί μου. Θα σου εξηγήσω εγώ. Πάνε γέμισε ένα κουβά νερό και φέρτον μου. Όντως πάει ο μικρός Γιωργάκης, γεμίζει τον κουβά, και τον πάει.

Χρυσός είναι η ενημέρωση!

Το Συντονιστικού Φορέων Σταγείρων-Ακάνθου ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, ενημερώνει καθημερινά για τις εξελίξεις στην Χαλκιδική από το blog:

Soshalkidiki

Στα πλαίσια αυτής της ενημέρωσης, κυκλοφόρησε το 1o τεύχος του ενημερωτικού ηλεκτρονικού περιοδικού soshalkidiki. Σ’ αυτό θα βρείτε πληροφορίες για τις εξορυκτικές δραστηριότητες στη Χαλκιδική, τις επιπτώσεις τους σε περιβάλλον, υγεία και τοπική οικονομία, καθώς και πλούσιο υλικό που αφορά την πορεία των κινητοποιήσεων. Το περιοδικό σε ηλεκτρονική μορφή μπορείτε να το δείτε κάνοντας κλικ στην παρακάτω εικόνα:

Ποιος φοβάται τον Μπέπε Γκρίλο;

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

του Βασίλη Μουλόπουλου

Αν το «κόμμα μη κόμμα» του Μπέπε Γκρίλο ήλθε πρώτο (ο συνασπισμός του Μπερσάνι έχασε το 28% των ψήφων από τις προηγούμενες εκλογές και εκείνος του Μπερλουσκόνι το 46%), κάποια αιτία θα υπάρχει. Το να εξορκίζεις το φαινόμενο, όπως κάνουν οι πολιτικά ορθοί αναλυτές, ως επικίνδυνο λαϊκισμό και να καταγγέλλεις τον Γκρίλο και το Κίνημα Πέντε Αστέρων σαν προϊόντα της αντιπολιτικής, σημαίνει να κρατάς τα μάτια σου ερμητικά κλειστά μπροστά στην κατάσταση εξαθλίωσης που έχει περιπέσει η πολιτική και όχι μόνο στην Ιταλία.

Σημαίνει να μη βλέπεις ότι η πολιτική σήμερα, η δημοκρατία σήμερα, έχει καταντήσει ιδιωτική υπόθεση μιας «κάστας» πολιτικών που έχει παραδώσει τη διαχείριση του κράτους και την κυβέρνηση της κοινωνίας στις αγορές.

Το τσουνάμι Γκρίλο δεν είναι ένα παροδικό συμβάν, ένα τυχαίο ατύχημα της συγκυρίας. Είναι τέκνο ενός κινήματος που αναπτύχθηκε στις πλατείες, είναι η πολιτική έκφραση μιας μάζας ανθρώπων που μετράνε στο πετσί τους το κόστος της κρίσης όχι μόνο με όρους χρηματικής απώλειας όσο με όρους ζωής, επιβίωσης, κοινωνικού ρόλου, προσωπικής αξιοπρέπειας.

Ο Γκρίλο φοβίζει γιατί χαλάει το παραμύθι της συναίνεσης. Το παραμύθι των υπεύθυνων πολιτικών δυνάμεων, της σταθερής διακυβέρνησης. Της Δεξιάς που συνθηματολογεί αριστερά και της Αριστεράς που πράττει δεξιά. Γιατί χαλάει τις παρτούζες των «πολιτικών δυνάμεων της ευθύνης».

Η εργατιά, τα ΜΑΤ και ο Μάκης Βορίδης...

Παρασκευή (1/2/13) πραγματοποιήθηκε μια κινητοποίηση εργαζομένων στην Καβάλα, συνεπής και υποδειγματική προς τα “πρότυπα” των κινητοποιήσεων ως προς την μαζικότητα, την μαχητικότητα και τα συγκουσιακά της χαρακτηριστικά, όπως αυτά έχουν προσδιοριστεί από πρωτοβουλίες “από τα κάτω”, όπως η Πρωτοβουλία των πρωτοβάθμιων σωματείων, αλλά και πρωτοβουλίες “από τα πάνω”, όπως το ΠΑΜΕ.

Αρκεί το εργατικό κίνημα να αποκτήσει αυτά τα χαρακτηριστικά για να πάει μπροστά και να διαχωριστεί από τον κρατικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και να γίνει αντικαπιταλιστικό;

Το παράδειγμα της Καβάλας, δίνει την δική του απάντηση. Μόνο που η Αριστερά “σιωπά” μπροστά του. Απέναντι σε αυτή την σιωπή, δημοσιεύουμε τα παρακάτω video, τα οποία είναι αποκαλυπτικά για τα αδιέξοδα, αλλά και τα όρια των πολιτικών της Αριστεράς στο εργατικό κίνημα:

H ομιλία του Α. Τσίπρα στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕΤ

Ολόκληρη ο ομιλία του Α.Τσίπρα στην BIOME:

Κατ΄ αρχήν η παρουσία μας εδώ έχει έναν ιδιαίτερα συμβολικό χαρακτήρα, γατί θέλουμε να αναδείξουμε μια πολύ σημαντική, κατά την άποψή μας, πρωτοβουλία που έχετε πάρει. Την πρωτοβουλία να μπορέσετε εσείς οι εργαζόμενοι να πάρετε στα χέρια σας το εργοστάσιο, να πάρετε στα χέρια σας την παραγωγή, μετά την απόφαση των ιδιοκτητών να την εγκαταλείψουν. Κι αυτό έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, αλλά για μας αποτελεί κι ένα πιλοτικό εγχείρημα πάνω στο οποίο θα μπορούσαμε να βασιστούμε προκειμένου να αντιμετωπίσουμε σ΄ αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, την τρομακτική αύξηση της ανεργίας.

ΓΚΡΙΛΟ Ο Α’

Αναδημοσίευση από την "iskra"

Του ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ο 21ος αιώνας, στις αρχές του, πληρώνει την αποτυχία όλων των ιδεολογιών και των πολιτικών προτάσεων του προηγούμενου αιματηρού αιώνα. Από το σοσιαλισμό, «υπαρκτό» ή επιθυμητό, ως τον φασισμό και, πρόσφατα, τον νεοφιλελευθερισμό, όλες οι ιδεολογίες και προτάσεις αναμετρήθηκαν με τη ζωή και δεν πέρασαν τις εξετάσεις. Δεν ήταν ούτε ίδιες, ούτε όμοιες, φυσικά. Αλλά ανεξάρτητα από τις προθέσεις, τα επιτεύγματα ή τις αποτυχίες τους, καμιά δεν τα κατάφερε. Πρόθυμοι της παλινόρθωσης όπως και νοσταλγοί υπάρχουν και ίσως στο μέλλον κάποιοι απόγονοί τους θα έχουν μεγαλύτερη σοφία και καλύτερη τύχη. Αυτό που ήταν πρόωρο και πρώιμο χθες, ίσως αύριο αποδειχθεί ώριμο και κατάλληλο.

Χρειάζεται πάντως να θυμόμαστε διαρκώς ποια κληρονομιά μας ορίζει, σε ποιο πλαίσιο αγωνιζόμαστε, ο καθένας για τις ιδέες του, τι μας βαραίνει, τι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε, αυτή τη στιγμή. Αφορμή οι Ιταλικές εκλογές.

Όταν “ξεμπερδέψει”, φώναξέ τον εδώ στην “εκπομπή”...

Αν θέλετε να δείτε την εγκυρότητα των “οικονομικών” και των “πολιτικών” αναλύσεων του Δ. Καζάκη, απολαύστε το παρακάτω ηχητικό ντοκουμέντο. Είναι ένα καλό εγχειρίδιο της συνομωσιολογικής ερμηνείας της πολιτικής που εξιστορεί μερικά στιγμιότυπα από την αδυσώπητη διαπάλη ανάμεσα στο «καλό» και το «κακό»:

Οι φανεροί χρηματοδότες της «Ελευθεροτυπίας»

Αναδημοσίευση από την "Εφημερίδα των συντακτών"(26/2/2013)

Του Δημήτρη Ψαρρά

«Συνελήφθη σήμερα το μεσημέρι, από αστυνομικούς του Τ.Α. Ν. Κόσμου 46χρονη ημεδαπή, Αντιπρόεδρος Ανώνυμης Εταιρείας, για μη καταβολή εργοδοτικών και εργατικών εισφορών προς το ΙΚΑ ύψους 266.359,27 ευρώ. Η συλληφθείσα οδηγήθηκε στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών».

Η ανακοίνωση αυτή που εκδόθηκε το Σάββατο από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής αναφερόταν στη μία από τις δύο μεγαλομετόχους της Χ.Κ. Τεγόπουλος, την Ελένη Τεγοπούλου. Και ομολογώ, αυτό που έκανε μεγαλύτερη έκπληξη δεν είναι η ενέργεια της αστυνομίας, όσο το ύψος του ποσού για το οποίο της ασκήθηκε η δίωξη. Γιατί είναι γνωστό ότι οι οφειλές της εταιρείας αυτής προς τους εργαζομένους της ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ. Αλλά ο «ΙΚΑς», που λέει και ο Ζήκος, έχει μεγαλύτερη νομική προστασία από τους εργαζομένους.

Πάντως η κυβέρνηση ήδη έστειλε το δικό της μήνυμα. Από χθες το πρωί ζητήθηκε η παραίτηση του Κώστα Τσουπαρόπουλου, προέδρου του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, ο οποίος είχε καταφύγει στη Δικαιοσύνη εναντίον όσων εκδοτών δεν καταβάλλουν τις νόμιμες εισφορές στα Ταμεία.

Το πολιτικό πρόβλημα της Αριστεράς είναι ότι στερείται ...γελοιογράφων!

(Μια απάντηση στο άρθρο του Γ. Ρούση “ΠΕΡΙ ΒΙΑΣ”)

Μετά την λιτανεία του “Αγίου Παστιτσίου”, μήπως
θα πρέπει να κάνουμε και την λιτανεία των “κομμένων κεφαλών”
του μαρξισμού - λενινισμού;

Οι απόψεις του Γ. Ρούση "περί βίας" κινούνται εντός του χώρου της αστικής ιδεολογίας. Αποδέχεται την βία ως μια γενική έννοια, όπως ακριβώς αυτή σηματοδοτείται από την αστική ιδεολογία. Πρόκειται για την αποδοχή μιας «φετιχοποιημένης» έννοιας, μέσω της οποίας το κράτος διαμορφώνει την συναίνεση για να ασκεί το μονοπώλιο της «βίας», όπως αυτό την έχει προσδιορίσει.

Κάτοικοι της Χαλκιδικής που δεν υπογράφουν τις “δηλώσεις νομιμοφροσύνης” της Αριστεράς...

...και μερικές εικόνες που δεν θα τις δείτε στα κανάλια της TV από την σημερινή συγκέντρωση:

Ν. Γιαννόπουλος: Ποια κυβέρνηση; Ποιας Αριστεράς; Με ποια πολιτική;

Η εισήγηση του Νίκου Γιαννόπουλου στην εκδήλωση του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα με τίτλο «Κυβέρνηση της Αριστεράς: Ποια κυβέρνηση; Ποιας Αριστεράς; Με ποια πολιτική;», που πραγματοποιήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου

Έτσι παίζεται το παιχνίδι

Αναδημοσίευση από το "βαθύ κόκκινο"

Τέσσερις Κυριακάτικες εφημερίδες προλάβαμε να ξεφυλλίσουμε και όλες έχουν ένα … κοινό. Ολοσέλιδη διαφήμιση της   εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός».  (Πιστεύουμε ότι η ίδια διαφήμιση υπάρχει σε όλες τις Κυριακάτικες εφημερίδες, πιθανόν με κάποιες εξαιρέσεις).

Αρχικά να πούμε ότι είναι άθλιο, παραπλανητικό και προβοκατόρικο το μήνυμα που θέλει να περάσει η συγκεκριμένη διαφήμιση.

Έθνος και Αριστερά

Αναδημοσίευση από την "Αυγή"

Του Δημοσθένη Παπαδάτου - Αναγνωστόπουλου

Είτε σε ενδοσυριζικό επίπεδο (δηλώσεις Γαϊτάνη, «υπόθεση Θεοδωρίδη») είτε σε γενικό πολιτικό (κρίση, άνοδος Χ.Α., μεταναστευτικό, ιθαγένεια, ΑΟΖ), οι διασταυρώσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς με τον εθνικισμό βρίσκονται πια στην ημερήσια διάταξη. Φαίνεται να διαψεύδεται, λοιπόν, η πεποίθηση ότι η όξυνση του κοινωνικού ζητήματος αρκούσε από μόνη της για να ακυρώσει τη γοητεία της δημοφιλέστερης κοσμικής θρησκείας, του εθνικισμού - και των αριστερών της αιρέσεων.

Μας αρέσει ή όχι, το έθνος υπάρχει: επειδή οι άνθρωποι μαθαίνουν και θέλουν να ανήκουν σε αυτό, συμπεριφέρονται ως να ανήκουν, καταλαβαίνουν τον εαυτό τους μέσα από την εθνική πίστη. Μας αρέσει ή όχι, με άλλα λόγια, πάντως οι προλετάριοι έχουν πατρίδα, αποδέχονται δηλαδή το πρότυπο κοινωνικής οργάνωσης που επέβαλε η αστική τάξη από τον 19ο αιώνα. Το να το παραδεχόμαστε, δεν σημαίνει να υποχωρούμε μπροστά στη γοητεία του έθνους. Σημαίνει, αντίθετα, ότι όσο «φαντασιακή» κι αν είναι μια κοινότητα -σκεφτείτε για παράδειγμα την Εκκλησία, την κοινότητα των πιστών-, η φαντασιακή της διάσταση δεν αναιρεί καθόλου την πραγματικότητά της. Δεν χρειάζεται ισχυρότερη απόδειξη γι' αυτό από το γεγονός ότι η ίδια οργάνωση του σύγχρονου κόσμου σε εθνικά κράτη κάθε άλλο παρά αμφισβητήθηκε επί της ουσίας από την «παγκοσμιοποίηση».

Συνάντηση ΠΑΜΕ, Πρωτοβάθμια Σωματεία, ΑΝΤΑΡΣΥΑ...

Λάθος μήνυμα πήραν οι σύντροφοι της iskra από την Βουλγαρία!

Ρατσιστές με βουλγάρικες σημαίες επιτίθενται σε τσιγγάνικο καταυλισμό (9/2011)

(Μια σύντομη απάντηση στο άρθρο της iskra: «ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ!»)

Θα συμφωνήσουμε με τον αρθρογράφο στην διαπίστωση:
Πιστεύουμε ότι το μήνυμα από τη γειτονική Βουλγαρία μας αφορά!
Όμως, θα διαφωνήσουμε με το «μήνυμα» που έλαβε από την γειτονική χώρα.
Οι εξελίξεις στην Βουλγαρία δεν ήταν «το νικηφόρο αποτέλεσμα των μεγάλων επίμονων , συνεχών και ενωτικών κινητοποιήσεων ενός λαού» όπως φαντασιώνεται ο αρθρογράφος. Ούτε καμία «νίκη» έγινε επειδή παραιτήθηκε η Κυβέρνηση. Οι «νίκες» των κινημάτων δεν κρίνονται από το αν «ρίχνουν» κυβερνήσεις Και εδώ παραιτήθηκε η Κυβέρνηση Παπανδρέου κάτω από την πίεση του κινήματος της «25ης Μάη», αλλά συνεχίστηκε η ίδια πολιτική…
Το ίδιο είχε συμβεί και στην Βουλγαρία το 1997, όταν παραιτήθηκε η σοσιαλιστική κυβέρνηση κάτω από το βάρος μαζικών κινητοποιήσεων. Μάλιστα τότε ο κόσμος είχε εισβάλει και στο κτίριο της βουλής. Τότε η τραπεζική κρίση και ο υψηλός πληθωρισμός κατέτρωγε τα ήδη πενιχρά εισοδήματα. Τώρα αφορμή ήταν οι αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα.

Ο Ν. Μπογιόπουλος χέρι – χέρι με τους «νοικοκυραίους» του ΣΥΡΙΖΑ…

Το λαγωνικό του κινήματος

Ο Ν. Μπογιόπουλος προσπαθεί  και πάλι να προστατέψει το λαϊκό κίνημα από τους προβοκάτορες.  Συνδέει μάλιστα τα γεγονότα της Χαλκιδικής με το εμπρησμό της ΜΑΡΦΙΝ και καλεί σε ... επαγρύπνηση! Απολαύστε τον στον σημερινό ριζοσπάση:

Οι Σκουριές και η «σκουριά» της «μαυρίλας»!
Ποοί είναι οι “νοικοκυραίοι” του ΣΥΡΙΖΑ εδώ:
Οι “νοικοκυραίοι” του ΣΥΡΙΖΑ εγκαλούν τον Δενδιά γιατί δεν χαφιεδίζει το κίνημα!

Τι κάνουν οι «οπαδοί» όταν η «ομάδα» δεν παίζει μπάλα;

Οι “νοικοκυραίοι” του ΣΥΡΙΖΑ εγκαλούν τον Δενδιά γιατί δεν χαφιεδίζει το κίνημα!

Οι “νοικοκυραίοι” δεξιοί και αριστεροί είναι ίδιοι. Θέλουν πρώτα απ' όλα ισχυρό κράτος το οποίο επιβάλει την “τάξη” και την “ασφάλεια”. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αποκαλυπτική η στάση της iska, η οποία το μόνο που βρήκε να δημοσιεύσει σε σχέση με τα γεγονότα στην Χαλκιδική είναι το κείμενο CHERCHEZ LE SYRIZA  του Θ. Καρτερού από την “Αυγή” (στον “ριζοσπάστη” θα έπρεπε να είχε δημοσιευθεί) όπου ο συντάκτης του εγκαλεί το κράτος γιατί δεν παρακολουθεί τα τηλέφωνα και δεν βάζει χαφιέδες στο κίνημα(!!!...) :

Πενήντα άτομα, σύμφωνα με τους μάρτυρες, συμμετείχαν στην εμπρηστική επίθεση στις Σκουριές. Ούτε, ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις –πενήντα! Ολόκληρη διμοιρία. Και μπορεί ευλόγως να υποθέσει κανείς ότι υπήρχε επικοινωνία μεταξύ των υποψήφιων εισβολέων, ότι αυτοί οι πενήντα το συζήτησαν το πράγμα μεταξύ τους, ότι το συναποφάσισαν, ότι καταρτίστηκαν κάποια σχέδια επίθεσης και διαφυγής, ότι έγιναν προμήθειες σε μαζική κλίμακα του απαραίτητου εξοπλισμού, ότι άναψαν τα κινητά ή τα yahoo από τις συνεννοήσεις και τις ειδοποιήσεις.

Και η αστυνομία του Δένδια χαμπάρι! Ούτε έναν από τους δράστες δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν ακόμα. Και δεν μπορούν στην περίπτωση αυτή να επικαλεστούν ούτε τα τρομοκρατικά στεγανά, ούτε την τρομοκρατική συνωμοτικότητα –πενήντα νοματαίοι και συνωμοτικότητα δεν κολλάνε με τίποτε.

Ο κατήφορος του Αριστερού Ρεύματος/Αριστερής Πλατφόρμας δεν έχει τελειωμό....

Σκουριές έχουν τα μυαλά σας!

Αναδημοσίευση από το RedNoteBook

Του Πρόδρομου Σεϊτανίδη

Όπως ίσως θα προσέξατε, τα ξημερώματα της περασμένης Κυριακής έγινε η επίθεση στις Σκουριές. Δεν συνέβη πρώτη φορά τέτοιο πράγμα. Το 1990 στην Αραβησσό, κοντά στα Γιαννιτσά, οι κάτοικοι είχαν ανατινάξει με μασούρια δυναμίτη το αντλιοστάσιο του ΟΥΘ (Οργανισμού Ύδρευσης Θεσσαλονίκης), που καταλήστευε το νερό τους, για να ξεδιψάσει τη Σαλονίκη. Τα νερά του υγρότοπου της Αραβησσού όχι μόνο πότιζαν τα μποστάνια και τα θερμοκήπια μεγάλου μέρους της πεδιάδας, αλλά αποτελούσαν και τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Ο ΟΥΘ, αδιαφορώντας για όλα αυτά, έβαλε χέρι στο νερό. Οι κάτοικοι αγωνίστηκαν επί μήνες με κάθε μέσο, μέχρι που έφτασαν και στα μασούρια. Τα παιδιά τους έπαιζαν με τα νεύρα των αστυφυλάκων που φύλαγαν έκτοτε το αντλιοστάσιο, σπάζοντας με τα αεροβόλα τους τους προβολείς γύρω από το φυλάκιο. Η υπόθεση συνεχίστηκε για καιρό και ο ΟΥΘ μαζεύτηκε λιγάκι, αφήνοντας κάμποσο νερό και για τους Αραβησσιώτες ή Αραβησ-Σιού, όπως αυτοαποκαλούνταν τότε.

Οι σκουριές της Χαλκιδικής και οι …σκουριές της Αριστεράς

Δράση "προβοκατόρων" στην Ισπανία...

Το συμβάν της Χαλκιδικής είναι πιθανόν η αρχή μιας σειράς ανάλογων γεγονότων που θα ακολουθήσουν και θα σφραγίσουν την εξέλιξη της ταξικής πόλωσης που ολοένα και περισσότερο οξύνεται.

Σε ένα πρόσφατο κείμενό μας γράφαμε:

Άλλοι έχουν τα ...γένια και άλλοι τα ...χτένια στην ταξική πάλη. Σε μια συγκυρία όπου οι αποκαλύψεις από τους χειρισμούς στην λίστα Λαγκάρντ αποσαθρώνουν και τα τελευταία ίχνη νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, το φάντασμα μιας εξέγερσης που δεν υποτάσσεται στους κανόνες του κοινοβουλευτισμού και δεν χειραγωγείται από πολιτικές εθνικής αναδίπλωσης για την σωτηρία της χώρας, τρομάζει την τρόικα εσωτερικού. Σε τέτοιες συνθήκες όξυνσης της ταξικής πόλωσης, η διάκριση ανάμεσα στους ιδεολογικούς και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους καταργείται και αποκαλύπτεται το πραγματικό του πρόσωπο: Είναι οι στιγμές που η ρήση του Μαρξ “η βία είναι η μαμή της ιστορίας”, σηματοδοτεί τις κοινωνικές αλλαγές που έρχονται...

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μάντης για να προβλέψει, όπως έχουμε ξαναπεί, ότι:

Η ταξική πόλωση την επόμενη περίοδο θα οξυνθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα, αφού σ' αυτόν έλαχε να εκφράσει σε αυτή την συγκυρία στην πολιτική σκηνή τον ένα πόλο της ταξικής σύγκρουσης. Όπως έχει δείξει η ιστορία, σε παρόμοιες συνθήκες τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Ο καθένας θα κληθεί εκ των πραγμάτων να διαλέξει στρατόπεδο, με ποιούς θα πάει και ποιούς θ' αφήσει.

Παράνομη η εφεδρεία

Από την "εφημερίδα των συντακτών"

Μπλόκο στην εφεδρεία του 2011 βάζει η χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας περί αντισυνταγματικότητας, που αφορά περισσότερους από 6.000 υπαλλήλους του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Η απόφαση αναμένεται να αποτελέσει πρόκριμα για τη διαθεσιμότητα που προβλέπει το 3ο Μνημόνιο, την ώρα που οι Βρυξέλλες απαιτούν να ανοίξει εδώ και τώρα το πακέτο των απολύσεων εν μέσω απειλών για την τρίτη δόση των 2,8 δισ. ευρώ του Μαρτίου. Ο Σάιμον Ο” Κόνορ, εκπρόσωπος του Ολι Ρεν, προσπαθούσε χθες να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Από τη μια, διαβεβαίωνε ότι δεν τίθεται θέμα απολύσεων και, από την άλλη, τόνιζε πως η επανεκπαίδευση θα βοηθήσει τη μετάβαση τους στον ιδιωτικό τομέα… ΣΕΛ. 6 (στο φύλλο που κυκλοφορεί)

Προσαγωγές με εξαφανίσεις

 Αναδημοσίευση από το "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ"

Δελτίο τύπου:

Εχτές το απόγευμα στην Ιερισσό Χαλκιδικής, δύο συμπολίτες μας καλέστηκαν να παρουσιαστούν στο Α.Τ. Ιερισσού. Εκεί τους ανακοινώθηκε ότι θα μεταφερθούν στον Πολύγυρο στην Ασφάλεια Χαλκιδικής, και ακολούθησαν οικειοθελώς χωρίς να προβάλουν την παραμικρή αντίσταση. Από εκείνη τη στιγμή και για πολλές ώρες κανείς δεν είχε την παραμικρή ενημέρωση για το πού βρίσκονται.

Η βουλευτής Χαλκιδικής ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ, Κατερίνα Ιγγλέζη σε πρώτη επικοινωνία με τον Αστυνομικό Δ/ντη Χαλκιδικής κ. Παπουτσή έλαβε τη διαβεβαίωση ότι σύντομα θα ενημερωθεί για το πού βρίσκονται οι προσαχθέντες. Ο κ. Παπουτσής στη συνέχεια απέφυγε να απαντήσει στις συνεχείς της κλήσεις. Όταν έφτασε η βουλευτής στη Αστυνομική Δ/νση ο κ. Παπουτσής δήλωσε άγνοια σχετικά με το πού βρίσκονται οι προσαχθέντες. Πλήθος γυναικών συγκεντρώθηκε μπροστά στο Α.Τ. Ιερισσού απαιτώντας να ενημερωθούν για την τύχη των συμπολιτών μας. Μετά από πολλές ώρες επιτράπηκε η είσοδος των δικηγόρων οπότε και οι προσαχθέντες αφέθησαν ελεύθεροι.

Πώς να σταματήσετε μια πολυεθνική εταιρεία εξόρυξης χρυσού

Πώς να σταματήσετε μια πολυεθνική εταιρεία εξόρυξης χρυσού.
Το πλήρες video εδώ:
Activate : How to Stop a Multinational

Εικόνες από την διαδήλωση στην Αθήνα (20/2/13)

Ωραία μέρα για βόλτα με τα πόδια στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς αυτοκίνητα και μετρό στους κεντρικούς σταθμούς...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ τουΣυντονιστικού Συλλόγων και Φορέων Σταγείρων- Ακάνθου

Αυτή τη στιγμή στην Ιερισσό Χαλκιδικής, πλήθος γυναικών βρίσκεται συγκεντρωμένο μπροστά στο Αστυνομικό Τμήμα όπου διαμαρτύρονται για

1. Την έντονη παρουσία της αστυνομίας στην περιοχή και τον εκφοβισμό των πολιτών κάθε ηλικίας
2. Την παραβίαση κάθε έννοιας νομιμότητας και συνταγματικότητας
3. Την “εξαφάνιση” δύο συμπολιτών μας

Μετά την πρόσφατη επίσκεψη του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως στην Αστυνομική Δ/νση Χαλκιδικής, οι πρακτικές της αστυνομίας έχουν ξεπεράσει κάθε έννοια νομιμότητας, συνταγματικότητας και ηθικής: συνεχείς αστυνομικές περιπολίες, παρακολούθηση πολιτών και κατατρομοκράτηση τους – μεταξύ τους παιδιά και γέροντες -  έντονη παρουσία κουκουλοφόρων αστυνομικών καθόλη τη διάρκεια της ημέρας σε δρόμους και πλατείες, τυφλές προσαγωγές και παράνομη λήψη γενετικού υλικού (DNA).

Τουφεκιά στον αέρα

Αναδημοσίευση από το jungle-report

Και η  ξώβεργα έγραφε Made in EU

Τουφεκιά στον αέρα είχε χαρακτηρίσει ο Νίκος Φωτόπουλος τις εικοσιτετράωρες απεργίες που προκηρύσσει περιστασιακά η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ ή άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις οι οποίες έχουν εντάξει τους τη σκέψη, το λόγο και τη δράση τους, στο «μεγάλο όχημα» της πιο  αμφισβητούμενης συνδικαλιστικής ηγεσίας,  των τελευταίων δεκαετιών. Και φροντίζει το «μεγάλο όχημα» να εκτονώνει τον μαζεμένο ατμό από την κατσαρόλα που είναι έτοιμη να σκάσει. Η εκτόνωση αποτελείται από αυτές ακριβώς τις περιστασιακές «τουφεκιές στον αέρα» που ποτέ δεν ανάβουν το φιτίλι της κοινωνικής έκρηξης.

Κομμουνισμός υπάρχει μόνο στον Περισσό...

 Αναδημοσίευση από την "Αυγή"

"Διάφορες δυνάμεις, αστικής διαχείρισης αλλά και οπορτουνιστικές, καλλιεργούν στους άνεργους εργάτες την αυταπάτη ότι διέξοδος από τη φτώχεια είναι να αναλάβουν οι ίδιοι να επαναλειτουργήσουν τα κουφάρια των επιχειρήσεων που εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες τους, με τη στήριξη και την προστασία του κράτους, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής αγοράς", τόνισε μεταξύ άλλων δημοσίευμα του 902.gr, σχολιάζοντας την απόφαση των εργαζόμενων της ΒΙΟΜΕ να προχωρήσουν σε αυτοδιαχείριση του εργοστασίου.

Ως γνωστόν, το ΚΚΕ πιστεύει πως μόνο όταν έρθει η λαϊκή εξουσία, θα έρθει κι ο σοσιαλισμός. Μέχρι τότε, "σοσιαλισμός" υπάρχει μόνο στον 'Ριζοσπάστη' και στον 902, αφού, κάθε φορά που απολύονται εργαζόμενοι, η ηγεσία του κόμματος υπενθυμίζει πως οι επιχειρήσεις του ΚΚΕ δεν λειτουργούν με τους κανόνες της αγοράς, μάλλον επειδή διαθέτουν το κοκκαλάκι της σοβιετικής νυχτερίδας.

Έτσι λοιπόν το, ελεγχόμενο από το ΠΑΜΕ Συνδικάτο Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Βόρειας Ελλάδας, στη σχετική ανακοίνωση, υπογράμμισε πως "δεν μπορεί να ακολουθήσει τις λογικές που προβάλλονται από τη Διοίκηση του Σωματείου της ΒΙΟΜΕ ότι 'το εργοστάσιο ανοίγει και λειτουργεί στα χέρια των εργατών'". Πάλη ενάντια στα μονοπώλια, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας.
Χ.Σ.

Μια χαρμόσυνη είδηση...

Αναδημοσίευση από το "πιστιρίκος"

Επίθεση ελεύθερων πολιτών στο εργοτάξιο της Ελληνικός Χρυσός

Ομάδα ελεύθερων πολιτών έκανε επίθεση τα ξημερώματα της Κυριακής στο εργοτάξιο της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Σύμφωνα με τις δυνάμεις κατοχής, οι ελεύθεροι πολίτες προκάλεσαν ζημιές σε μηχανήματα, κοντέινερ και οχήματα της εταιρείας.

Οι κατοχικές δυνάμεις δεν κατάφεραν να συλλάβουν κανέναν από τους επιτιθέμενους και οι ελεύθεροι πολίτες παραμένουν ελεύθεροι, δίνοντας κουράγιο και ελπίδα στους σκλαβωμένους Έλληνες.

Τα καθεστωτικά μέσα μεταδίδουν την είδηση της επίθεσης, αν και έχουν αποκρύψει εντελώς τις αντιδράσεις και τις διαδηλώσεις των κατοίκων της Χαλκιδικής -ενάντια στην επέκταση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων- και την βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων από τις δυνάμεις κατοχής.

Η "πολιτική" της Αριστεράς απέναντι στα μικρομεσαία στρώματα

( Μερικές παρατηρήσεις με αφορμή στο άρθρο του Δ. Μπελαντή: Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο «ΜΕΣΑΙΟΣ ΧΩΡΟΣ» )

Η πολιτική αρχίζει όχι όταν σκοπεύουμε να εκπροσωπήσουμε τα θύματα, σχέδιο στο επίπεδο του οποίου η παλαιά μαρξιστική θεωρία παραμένει δέσμια ενός σχήματος έκφρασης, αλλά όταν είμαστε πιστοί στα συμβάντα μέσα απ' τα οποία τα θύματα παίρνουν θέση.

(Alain Badiou – Η πολιτική και η λογική του συμβάντος)

Ο Δ. Μπελαντής σωστά διαπιστώνει πως:

Η κοι­νω­νι­κή όξυν­ση και πό­λω­ση που με­τα­τό­πι­σε το πα­λαιό Κέ­ντρο δεν θα μας λυ­πη­θεί. Η βάση για ένα Νέο Κέ­ντρο θα ήταν ή η δυ­να­τό­τη­τα ενός νέου σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού συμ­βο­λαί­ου ή έστω μιας αρι­στε­ρής-κεϊν­σια­νής εκ­δο­χής του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Αντι­συμ­βαλ­λό­με­νοι σε αυτά τα συμ­βό­λαια δεν υπάρ­χουν - η αστι­κή τάξη και η τρόι­κα τα θέ­λουν όλα, εδώ και τώρα.

Το κρά­τος «έκτα­κτης ανά­γκης» δια­μορ­φώ­νε­ται σε τε­λεί­ως αντί­θε­τη κα­τεύ­θυν­ση από εκεί­νη του συμ­βο­λαί­ου. Άρα, ή θα απο­δε­χθού­με τις βα­σι­κές όψεις της μνη­μο­νια­κής δια­χεί­ρι­σης, γε­νό­με­νοι η νέα «αρι­στε­ρή» Κε­ντρο­δε­ξιά, ή θα συ­γκρου­στού­με με­τω­πι­κά. 

Και συνεχίζει:

Τρί­τος δρό­μος δεν υφί­στα­ται. Και αν θέ­λου­με να εί­μα­στε ει­λι­κρι­νείς, μόνο μια αρι­στε­ρή ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση, πρώ­τι­στα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και μετά και των μι­κρο­α­στι­κών στρω­μά­των, θα μπο­ρού­σε να ωφε­λή­σει και αυτά τα ίδια τα πλητ­τό­με­να και εξα­θλιού­με­να μι­κρο­α­στι­κά στρώ­μα­τα.

Εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα! Η αυτή η πολυπόθητη «αριστερή ριζοσπαστικοποίηση» είναι το ζητούμενο για όλη την Αριστερά. Όμως παραμένει όνειρο και δεν αποκτά υλική υπόσταση παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες όλων των πολιτικών μορφωμάτων της. 

Το κείμενο του Δ. Μπελαντή δεν υπάρχει κάποια ρητή απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Δίνει όμως έμμεση με την πολιτική του στράτευση: Είναι εκλεγμένο μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με το ψηφοδέλτιο της «αριστερής πλατφόρμας». Θέση της αριστερής πλατφόρμας/αριστερού ρεύματος είναι ότι αυτή η «αριστερή ριζοσπαστικοποίηση» είναι καθήκον της «πρωτοπορίας» της «εργατικής τάξης». Αυτή η θέση επικαθορίζει την θεωρητική προσέγγιση που επιχειρεί, μερικές παραγράφους παραπάνω, για τα μικρομεσαία στρώματα: