ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Τρία κείμενα για την κυπριακή κρίση



..ο όχι δεν αποτυπώνει μόνο μια αντίδραση αποτυπώνει και ένα συγκυριακό «εθνικό συγχρονισμό» ο οποίος διαμόρφωσε μια ισορροπία μεταξύ πολλών συντελεστών. Το κύριο δεν είναι το όχι αλλά η μορφή του κυπριακού συγχρονισμού . Αυτή η μορφή θα επικρατήσει ως «αντιμνημονιακή» φαντασίωση . Η ιδιοσυγκρασιακή ταύτιση εργαζομένων, συνταξιούχων της Κύπρου με τα μεσοπρόθεσμα συμφέροντα των ξένων επενδυτών ,προκάλεσε το όχι. Χωρίς αυτές τις ιδιομορφίες τέτοιο όχι δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Και αυτό που θα επικρατήσει είναι η εικόνα μιας «εθνικής» ανάτασης...
Όλόκληρο το κείμενο εδώ: To όχι και το όχι της KPMG

...Το κυπριακό όχι αποδεικνύει ότι αυτό που παρουσιάζεται από ορισμένους ως η “μόνη επαναστατική ρήξη”, η ρήξη με το ευρώ, την ΟΝΕ και την ΕΕ, μπορεί υπό ορισμένες συνθήκες να γίνει και από την ίδια την αστική τάξη χωρίς φυσικά να οδηγήσει σε οποιαδήποτε κοινωνική αλλαγή. Άλλωστε, όπως καθένας μπορεί να διαισθανθεί, δεν θα τύχουν της ίδιας αντιμετώπισης τα επόμενα νομοσχέδια στην κυπριακή βουλή, αυτά που θα αφορούν τις “αναγκαίες” περικοπές στους μισθούς, τις συντάξεις και τις κοινωνικές παροχές. Όπως είπε και ο αρχιεπίσκοπος της Κύπρου “καλάν ήμαστεν και με την λίραν μας”...
Όλόκληρο το κείμενο εδώ: Ένα όχι ...δεν φέρνει την άνοιξη

...Ωστόσο, το όχι της Κύπρου, συνέπεια ενός είδους εξέγερσης, συνιστά ρωγμή στο ντόπιο και διεθνές σύστημα.

Αν λοιπόν, αν λέω, υπήρχε ένα πραγματικά αντισυστημικό κίνημα της προκοπής, θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί τέτοιες ρωγμές, για να προωθήσει τα ουσιαστικά διλήμματα και αιτήματα που θα αφορούσαν το βάθος των προβλημάτων.

Τέτοιο αντισυστημικό κίνημα δεν υπάρχει. Και γιατί δεν υπάρχει;

Κατά τη γνώμη μου, γιατί ακόμη δεν έχει υπάρξει εναλλακτική απάντηση στα ιστορικά αδιέξοδα τόσο της Αριστεράς, σε όλες τις αποχρώσεις της, όσο και του αναρχισμού, επίσης σε όλες τις αποχρώσεις του....

2 σχόλια :

  1. Φίλοι τής ΕΟΣ,

    Αντιγράφω από το πρώτο κείμενο:

    Αν το όχι επιβεβαιώσει την επιτυχία του, τότε παραδόξως θα υπονομεύσει τους ένθερμους αριστερούς υποστηρικτές του γιατί φέρει και το ιδεολογικό του στίγμα. [...] Αν το όχι είναι το νέο Κυπριακό δράμα, τότε θα πάρει στο λαιμό του το ναι μαζί και τους Ελλαδικούς του υποστηρικτές.

    Καλά, ο LLS είναι γνωστός αρλουμπολόγος που, προκειμένου να αποδείξει ότι ο μεταμοντερινιστικός υβριδισμός πρέπει να ισχύσει όχι μόνο στη fusion cuisine αλλά ακόμα και στις λογικές προτάσεις, είναι ικανός να γράψει τη μεγαλύτερη παπαριά! Αναρωτιέμαι όμως εσείς τι έχετε στο κεφάλι σας και αναδημοσιεύετε τέτοιες ανοησίες!

    Όσο και να αναρωτιέμαι, απάντηση δεν βρίσκω. Έχει κανείς σας την παραμικρή γαμημένη ιδέα επ' αυτού για να με φωτίσει; :-)


    Τα λέμε (αλλά διορθωθείτε και λίγο, ρε γμτ! ;-) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμπρός της γης οι κολασμένοι ή οι καταθέτες;
    Πριν 5,5 χρόνια η παγκόσμια οικονομική κρίση έκανε και τυπικά την εμφάνιση της αρχικά στις Ηπα. Για όσους δε θεώρησαν ποτέ το Μαρξ ξεπερασμένο, για όσους δεν ακολούθησαν το χυδαίο ιδεολόγημα της αιώνιας ανάπτυξης κι ειρήνης των τελευταίων δύο δεκαετιών και τις αυταπάτες που αυτό έσπειρε, η κρίση θεωρήθηκε, ανεξάρτητα από τις μορφές της και τα τοπικά της επεισόδια, μια κλασική κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου σύμφυτη με την εσωτερική λογική του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ένα μακρύ κύμα ύφεσης εφάμιλλο του 1929... Συνέχεια εδώ: https://wp.me/pryYN-1h4

    ΑπάντησηΔιαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ