Όταν η “αστική τάξη” βγαίνει στον δρόμο...

(ένα σύντομο σχόλιο με αφορμή το παραπάνω video)

Ένα από τα πιο σημαντικά αποτελέσματα των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού - σε αντίθεση με αυτά που πιστεύει ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς – ήταν η διεύρυνση της “αστικής” τάξης και όχι της “εργατικής”. Ο νεοφιλελευθερισμός έκανε μετόχους στην κρίση του καπιταλισμού τα λαϊκά στρώματα.

Το κεφάλαιο δεν είναι “πουγκί” αλλά σχέση μέσα από την οποία το χρήμα φέρνει κι άλλο χρήμα. Και αυτή η σχέση έχει ριζώσει βαθειά στην κοινωνία. Στην Αγγλία, πριν από την άνοδο στην εξουσία της Θάτσερ οι μικρομέτοχοι ήταν κάτω από ένα εκατομμύριο. Όταν έφυγε είχαν γίνει έντεκα εκατομμύρια. Στη χώρα μας σήμερα υπολογίζονται πάνω από 400.000. Μέσω της μετατροπής ταν αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων σε ομόλογα και άλλα παρόμοια, οι εργαζόμενοι έγιναν συλλογικά μέτοχοι του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά και ατομικά, όταν μετέτρεψαν τις καταθέσεις τους στις τράπεζες, λόγω των χαμηλών επιτοκίων, σε χαρτιά του χρηματιστηρίου και κρατικά ομόλογα, αναζητώντας την “καπιταλιστική” αξιοποίηση της περιουσίας τους.

Επίσης, η ατομική διαπραγμάτευση της εργασίας και οι ελαστικές σχέσεις εισήγαγαν τον “καπιταλιστικό ανταγωνισμό” στο χώρο της εργασίας, διάλυσαν κάθε μορφή συλλογικής διεκδίκησης και οδήγησαν στην αποσάθρωση της κοινωνίας...