Αναρτήσεις
Του Κ.Η.
Ο μικρός Γιωργάκης μόλις έχει οργανωθεί στη ΚΝΕ και ο πατέρας του κουκουές εδώ και χρονιά έχει τόσο χαρεί για τον γιόκα του.
Κάποια στιγμή τον πιάνει και του λέει:
- Γιε μου ότι απορία έχεις πολιτική και ιδεολογική να έρθεις να μου την πεις, για να σε βοηθήσω.
Κάποια στιγμή, ο μικρός Γιωργάκης γυρνάει στο σπίτι προβληματισμένος. Τον βλέπει ο πατέρας του και τον ρωτάει τι έχει.
- Να ρε πάτερα σήμερα είχαμε ένα ιδεολογικό μάθημα για την κριτική από τα πάνω και από τα κάτω... και δεν το κατάλαβα.
- Δεν πειράζει παιδί μου. Θα σου εξηγήσω εγώ. Πάνε γέμισε ένα κουβά νερό και φέρτον μου. Όντως πάει ο μικρός Γιωργάκης, γεμίζει τον κουβά, και τον πάει.
- Τώρα, λέει ο πατέρας πήγαινε δυο ορόφους από κάτω και βγες στο παράθυρο... και εγώ θα βγω στο δικό μας. Πάει ο μικρός Γιωργάκης και στέκεται με το κεφάλι έξω από το παράθυρο.
Παίρνει και τον κουβά ο πατέρας του και του τον αδειάζει από πάνω, όλον πάνω του και ο Γιωργάκης γίνεται μούσκεμα...
- Αυτό παιδί μου είναι η κριτική από τα πάνω...
Τώρα θα σου πω για την κριτική από τα κάτω... Πάρε τον κουβά και πάνε στον δεύτερο, βγες στο μπαλκόνι και ρίξε μου εσύ τώρα τον κουβά...
Όντως ο Γιωργάκης πάει δυο ορόφους πιο κάτω, παίρνει και τον κουβά και πετάει το νερό προς τα πάνω...με αποτέλεσμα να γίνει πάλι λούτσα.
Ανεβαίνει μούσκεμα πάλι πάνω και ο πατέρας τότε λέει:
-Αυτό παιδί μου είναι η κριτική από τα κάτω...
Μίλησε ο μικροαστός που αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι την αυτοκριτική, δεν επιδέχεται καμία κριτική. Αυτή η "αριστερά" με τα μικροαστικά της κολλήματα πρέπει να πεθάνει και ευτυχώς, όπως δείχνουν και οι πλατείες, πεθαίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌξω ρε, που θα απαξιώσετε το βασικό όπλο των αριστερών.
Δεν έχεις καταλάβει τίποτα!
ΔιαγραφήΟύτε από τις πλατείες, ούτε από την ισχύ των μηχανισμών.
Οι πλατείες δεν αποτελούν μια "κριτική από τα κάτω", αλλά αποτελούν το πρόπλασμα μιας άλλης αντίληψης της πολιτικής που καταργεί την διάκριση ανάμεσα στο πάνω και στο κάτω.
Η "κριτική από τα κάτω" στο συγκεκριμένο κείμενο αναφέρεται στην πολιτική διαπάλη εντός των πολιτικών σχηματισμών της Αριστεράς όπου κυριαρχούν οι μηχανισμοί. Εκεί πράγματι τα όριά της απέναντι στους μηχανισμούς είναι μηδαμινά...
Την έχουμε δει την "αυτοκριτική" των αριστερών κομμάτων, και ιδιαίτερα του ΚΚΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι είναι φοβερό "όπλο"...
Που φτάνει η "κριτική από τα κάτω" στους πολιτικούς φορείς όπου κυριαρχούν οι μηχανισμοί και ποιά είναι τα όριά της, μια ματιά εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ...
ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ δεν υπάρχει.
ΔιαγραφήΥπάρχουν όμως δύο άλλες ΑΝΤΑΡΣΥΕΣ:
Αυτή που πάει έκανε το «μεγάλο άνοιγμα» προς τον Αλαβάνο,
και η άλλη που προσπαθεί να οικοδομήσει το «επαναστατικό κόμμα» για να καθοδηγήσει το «επαναστατικό μέτωπο», το οποίο θα εκφράζει το επαναστατικό κίνημα...
Η Ανταρσύα από τα κάτω έχει να κάνει δημοσίευση από το Νοέμβρη του 2012. Φαίνεται γεμίζουν τον κουβά με νερό. :-)
ΔιαγραφήΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπ'ουδενί οι πλατείες δεν αμφισβήτησαν το μοντέλο της κριτικής από τα κάτω (καλά, το σκέλος "αυτοκριτική" δεν το συζητάμε). Το αντίθετο. Για αυτό και, όντας "από τα κάτω", εκφράστηκαν πολιτικά-εκλογικά από το Σύριζα, δεν απείχαν. Μη φαντασιώνεσαι ότι οι πλατείες ενστάλλαξαν την πίστη στη δυνατότητα άμεσης εφαρμογής της άμεσης δημοκρατίας: το αίτημα για περισσότερη πρόσβαση στους πολίτες στο χώρο λήψης αποφάσεων σημαίνει περισσότερη δημοκρατία, δε σημαίνει αίτημα για άμεση δημοκρατία (που είναι η κατάληξη της "περισσότερης δημοκρατίας" και όχι γραμμική).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ρομαντικός ακούγεσαι, στον αντίποδα των ανθρώπων στις πλατείες που ήταν ορατό ότι τους διέπει ένας πραγματισμός (αφού σε αυτή την κοινωνία διαμορφώθηκαν, όχι στο γραφείο και τα βιβλία των "ακαδημαϊκών" που διαβάζεις) και έτσι εξηγείται και η σημερινή τους κατάσταση (που εσένα σου φαίνεται ότι είναι "φυτική", ενώ οι διεργασίες στη συνείδηση είναι πέρα για πέρα πολιτικές και θετικές, καθότι στέκονται στην ουσία και όχι στη μορφή).
Απλώς έχεις το κακό,εξομοιώνοντάς τα με τα αστικά κόμματα, να νομίζεις ότι και τα αριστερά και κομμουνιστικά κόμματα δεν είναι αυτό το πρόπλασμα κατάργησης της αντίληψης περί "πάνω" και "κάτω".
Η κριτική, για τους μικροαστούς και τους αστούς μόνο είναι "κατασταλτική", καθότι για αυτούς είναι μια επίθεση από ανταγωνιστές. Για αυτό τρομάζουν και την ειρωνεύονται με τέτοια ανεκδοτάκια της οκάς.
Για τους αριστερούς και κομμουνιστές είναι πρωτίστως διαπαιδαγωγητική και διορθωτική. Ειδικά η κριτική "των εξωκομματικών" από τους οποίους όχι μόνο να χάσουμε έχουμε, αλλά να κερδίσουμε, ειδικά άμα τη συστηματοποιήσουμε. Είναι ο τρόπος με τον οποίο θα ακυρωθεί η όποια υπαρκτή διαφορά (π.χ. στη γνώση) και τα όποια κατάλοιπα (αστικά).
Ωραία αυτά που γράφεις, αλλά σε ποιόν ακριβώς απαντάς;
Διαγραφήστον 10:58.
Διαγραφή- Δηλαδή, θέλεις να πεις τι ότι είναι δημοκρατικά τα κόμματα της Αριστεράς (και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ), ότι,οι ηγεσίες ακούν την βάση και δεν την έχουν μόνο να κολάει αφίσες και να κατεβαίνει στις διαδηλώσεις κλπ,κλπ, αλλά κάποιοι τα έχουν παρεξηγήσει;
Διαγραφή- Μου λύνεις μια απορία;
Γιατί ο κόσμος από τις πλατείες δεν οργανώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού είναι τόσο σωστός;
Η κριτική και περισσότερο η αυτοκριτική,ποτέ δεν υπήρξε απο τα 'όπλα'της γραφειοκρατίας του περισσού.Μάλιστα αν η κριτική ξεφεύγει από τα πλαίσια που βάζει η σοφή ηγεσία,τότε επικρέμεται ο πέλεκυς της διαγραφής και της διαπόμπευσης,όπως έχει γίνει σε χιλιάδες μέλη που εξέφρασαν την διαφωνία τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω την άποψη ότι το "ηθικό δίδαγμα" της ιστορίας με τους κουβάδες είναι ότι τα περί κριτικής είναι μπούρδες εάν δεν πάρουμε υπόψη το ζήτημα της ΕΞΟΥΣΙΑΣ, και οι ηγεσίες έχουν εξουσία είτε τους κάνεις κριτική από τα πάνω είτε από τα κάτω αυτές βγαίνουν κερδισμένες όσο κανένας δεν θέτει σε αμφισβήτηση την εξουσία τους. Μπορεί ο "ποιητής" να ήθελε να πει κάτι άλλο, όμως εγώ αυτό αντιλαμβάνομαι και το θεωρώ σωστό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ “κριτική από τα κάτω” στα κόμματα της αριστεράς που λειτουργούν με τα τριτοδιεθνιστικά πρότυπα δεν έχει καμία πρακτική αξία. Είναι ακριβώς όπως την περιγράφει το κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει κάποια αξία, συγκυριακά και όταν γίνεται ταυτόχρονα και ως “κριτική απ' έξω”, όπως για παράδειγμα μια τέτοιου τύπου κριτική ήταν η ψήφος μελών και ψηφοφόρων του ΚΚΕ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η ανάλογη στάση ψηφοφόρων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Σήμερα το ζήτημα της “κριτικής από τα κάτω” υφίσταται πρακτικά μόνον εντός του ΣΥΡΙΖΑ, όπου το μεγαλύτερο μέρος των μελών του δεν είναι οργανωμένα σε οργανώσεις και φράξιες. Στην προηγούμενη περίοδο το εγχείρημα της ΠΑΣΑ έδειξε και τα όρια αυτής της κριτικής απέναντι στους μηχανισμούς. Σήμερα αυτός ο κόσμος απογοητεύεται και απομακρύνεται από τις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ, και μένουν μόνον τα “κομματόσκυλα” να συνεχίζουν τους “σκυλοκαυγάδες” που ενδιαφέρουν μόνον τους ίδιους και κανέναν άλλον...
Η 1η Πανελλαδική συνδιάσκεψη επικύρωσε ότι οι μηχανισμοί είναι παντοδύναμοι και δεν μπορεί να υπάρξουν φωνές “από τα κάτω”. Το αίσχος της 1ης Πανελλαδικής συνεχίστηκε και στις διαδικασίες συγκρότησης των ενδιάμεσων οργάνων μέχρι το συνέδριο, όπου όλο το ζήτημα ήταν πως θα μοιραστούν οι θέσεις...
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αντί να μετασχηματιστεί στον “ΣΥΡΙΖΑ των μελών” μετασχηματίζεται σε ένα νέο ΣΥΝ με πρωταγωνιστές την Αριστερή πλατφόρμα/Αριστερό Ρεύμα , η οποία θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ όχι ως ένα ενιαίο πολιτικό φορέα αλλά ως μαζικό χώρο και λειτουργεί ως κόμμα μέσα στο κόμμα.
ΑΦΟΥ ΔΙΑΦΩΝΕΙΤΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΣΤΟ ΚΚΕ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι λάθος να ρωτά κανείς γιατί "οι πλατείες" δεν γράφτηκαν στο Σύριζα. Μάλλον κρίνει "απ'έξω" ή είναι υποκριτής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος συμμετείχε στην προεκλογική εκστρατεία έβλεπε ΟΥΡΕΣ στα περίπτερα για να μιλήσουν μαζί μας.
Η αλήθεια είναι ότι ΚΑΠΟΙΟΙ δεν έγραψαν "τις πλατείες" στο Σύριζα, βασικά Αρ.Πλατφόρμα και κομματικός μηχανισμός ΣΥΝ που ετοιμάζει κουστούμια.
Τις έδιωξαν και συνεχίζουν να το κάνουν με κάθε τρόπο.
Αυτοί που δεν έγραψαν λοιπόν τον κόσμο των πλατειών στο Σύριζα, τον εμπόδισαν με κάθε τρόπο (εξαφάνιση αιτήσεων, ακόμα και συμπληρωμένες, κατά τις ανοιχτές εκδηλώσεις, αρπαγές λιστών μελών και κανένα τηλεφώνημα σε όσους κατάφεραν να γραφτούν κλπ) είναι όσοι ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΤΟΥΝ το (όποιο αριστερό ή κομμουνιστικό) κόμμα με τις πλατείες.
-Αυτοί που δεν βλέπουν την ανάγκη για οργανική σύνδεση "κομματικών" και "εξωκομματικών", όχι τυπική, ούτε στεγνά καθοδηγητή-καθοδηγούμενου (που στην πράξη φαίνεται, όχι από διατάγματα και αυτοαναγορεύσεις).
-Αυτοί που νιώθουν ΑΝΩΤΕΡΟΙ από τους "κοινούς θνητούς" των πλατειών, ασχέτως αν κοινωνικά μπορεί να ήταν και σε ανώτερη τάξη οι ίδιοι, και δεν αντέχουν την κριτική (δε συζητάμε να κάνουν αυτοκριτική ενώπιον των "μαζών"...).
Είναι προφανές λοιπόν ότι δε μιλάω για τη σημερινή υπαρκτή ελληνική αριστερά, ή έστω τη συντριπτική πλειοψηφία της.
Από μια άλλη σκοπιά, εξίσου επικίνδυνοι είναι όσοι αντιπαραθέτουν τα αριστερά κόμματα και τις "πλατείες" αλλά "από τα κάτω". Δεν θέλουν τη συμμετοχή των "πλατειών" στην πολιτική, παρότι είναι πιο πολιτικοποιημένες από τους φαντασμένους που μιλούν μόνο για ιδεολογία.