...δεν ήταν σαν τις άλλες

Του Γιώργου Πρασσά

1. Τελικά αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες. Ο φίλος μου ο Γιώργος θα πάει μόνος του για δουλειά και γω θα τρέχω στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΔ.

Μόνο σας παρακαλώ αν με δει κάποιος συνάδελφος απολυμένος στον δρόμο, ας μην με ξαναρωτήσει τι θα κάνουμε από δω και μπρος. Είμαι το ίδιο χεσμένος και πελαγωμένος που δεν θα μπορώ να του πω θα το παλέψουμε.

Το μόνο που θα του πω είναι πως έχουν κολλήσει στον εγκέφαλο μου οι στοίχοι του Αγγελάκα από το «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ»,
το «Δεν είμαι μόνος, Δεν είμαι ο μόνος Όλα είναι δρόμος.»
Καιρός συνάδελφοι να αρχίσετε να ακούτε Τρύπες (φτάνει πια ο Καζαντζίδης και τα λερωμένα χέρια) και να βγείτε στους δρόμους. Πιαστείτε με κάποιον από το χέρι και μπείτε στην πορεία που θα περνά από δίπλα σας. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφοι είναι οι δρόμοι όταν τους περπατάς παρέα φωνάζοντας συνθήματα ενάντια σε όσους κατέστρεψαν τις Δευτέρες μας.
Αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.
Αλλά από δω και πέρα καμιά Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.
Μέχρι να έρθει το Σαββατόβραδο που θα μοσχοβολά βασιλικό κι ασβέστη.

(απόσπασμα από το γράμμα του Τσελεπή Θεόδωρου, Ηλεκτροσυγκολλητή, Πρόεδρου του Σωματείου «Η ΓΑΛΑΡΙΑ» : Αυτή η Δευτέρα δεν θα ναι σαν τις άλλες...  )

2. Al Jazeera: children of the riots

(μια ταινία για τον "ΔΕΚΈΜΒΡΗ, που μερικοί προσπαθούν να ξεχάσουν...)

3. Συνοπτική ποδοσφαιρική ιστορία του κόμματος (ένα είναι...)

Στο έκτο συνέδριο επεξεργάστηκα σύστημα πέντε-τρία-δύο (τρία-πέντε-δύο στην επίθεση) με επιτελικό μέσο, άμυνα-μέτωπο Δημητρώφ, καλά φυλαγμένο κώλο και δυο φορ κοντά-κοντά.

Ξαναμπήκα στο πρωτάθλημα με το που πήραν την ΕΠΟ οι κωλογερμανοί Ρουμενίγκε, τρίτο ράιχ και τα τρία-δυο. Μέχρι το 46 γάμαγα κι έδερνα, τα κέρδαγα τα ματσάκια, είχα και λαό. Αποβάλανε όμως τον κόουτς, η πουλημένη διατησία τον έστειλε κερκίδα – νταχάου κι έμεινα ακέφαλος. Τι μπαλίτσα να παίξω μετά; Το είχα το πρωτάθλημα, το γιουρομπέτ με είχε μονό αποδεκτό με απόδοση ένα είκοσι και πήγα κουβά, τι να πεις τώρα; Και κάτι παιχτάκια είχα, Σαράφη, Βαφειάδη. Τον Άρη τον είχα απ' τ' αριστερά, αλλά έγειρε πολύ λένε και δεν τον έπαιρνε να βγάλει σέντρα στη μεγάλη περιοχή, το προσβάλαμε το συμβόλαιο μετά, αλλά ήταν παίχτουρας, αριστερό που σκοτώνει, δικαιωμένος στη συνείδηση της εξέδρας.

(απόσπασμα από το κείμενο: Κουκουέ είσαι: η ιστορία του κόμματος – ποδοσφαιροποιημένη )

Ενάντια στην Κρίση, αποανάπτυξη!

Η σύνταξη του κειμένου έγινε από την

Ομάδα Αποανάπτυξης των Αγανακτισμένων Βαρκελώνης

www.decreixementacampadabcn.wordpress.com

decreixement.acampadabcn@gmail.com

Υπάρχουν δυο πολύ διαφορετικές στρατηγικές για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που προκαλεί η κρίση:

1. Αναδιανομή: πλούτου, χρόνου εργασίας, άδειων κατοικιών... για να καλυφθούν οι ανάγκες του καθένα από εμάς.

2. Ανάπτυξη: Λήψη μέτρων που υποτίθεται ότι θα επαναενεργοποιήσουν την οικονομία, θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας κλπ κλπ...

Αυτές οι δυο στρατηγικές δεν συμβαδίζουν. Η προώθηση της ανάπτυξης λειτουργεί ως δικαιολογία που περιορίζει την αναδιανομή: ελαστική εργασία, μείωση κοινωνικών δαπανών, ιδιωτικοποιήσεις ... που συχνά εφαρμόζονται μέσω “κοινωνικών μέτρων”. Όμως...

Η στρατηγική υπέρ της ανάπτυξης είναι μια παγίδα. Η ανάπτυξη δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ, δεδομένου ότι ήδη συγκρουόμαστε με περιβαλλοντικά και ενεργειακά όρια. ∆εν μπορεί να υπάρξει απεριόριστη ανάπτυξη σε έναν περιορισμένο πλανήτη.

Για το "ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ" ρε γαμώτο!...

Τα εθνικά ζητήματα, που έχουν φέρει τώρα τελευταία ακόμα πιο κοντά ακροδεξιούς με τους ακροαριστερούς, έφεραν και στο ίδιο τραπέζι τον Π. Λαφαζάνη με τον Α. Αλαβάνο. Ως γνωστόν ο Π. Λαφαζάνης από την εποχή που αποχώρησε ο Α. Αλαβάνος από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε αρνηθεί επανειλημμένα να εμφανιστεί δημόσια στο ίδιο τραπέζι ως συνομιλητής του για να μην στενοχωρήσει το Τσιπρέικο. Όμως, μπροστά σε ένα κρίσιμο εθνικό θέμα, όπως είναι το ΚΟΥΡΔΙΚΟ, δεν μπόρεσε αυτή την φορά να αρνηθεί την πρόσκληση!...

Μέρες οργής, μέρες ελπίδας

 (απόσπασμα από το www.aformi.gr)

Για όποιον από τα καθεστωτικά πολιτικά επιτελεία είχε αμφιβολίες, η 28^η Οκτωβρίου πρέπει να τον επανέφερε στην πραγματικότητα. Το μίσος σιγοβράζει στους εργασιακούς χώρους και ψάχνει την ευκαιρία για να ξεχειλίσει στους ελληνικούς δρόμους. Κανένας πλέον θεσμός του κράτους δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο. Στις 28 Οκτωβρίου ο «ύπατος» θεσμός, που ίσταται, υποτίθεται, υπεράνω των «κομματικών διαφορών», η προεδρία της δημοκρατίας και ο αχυράνθρωπός της Κάρολος Παπούλιας βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα. Ήταν γελοίες οι προσπάθειες των ΜΜΕ (της τηλεοπτικής αλητείας) να ανατριχιάσουν (δήθεν) γιατί «μια μειοψηφία δεν σεβάστηκε την ηρωική επέτειο του έθνους» και προπηλάκισε τον «σεβαστό από όλους μας» πρόεδρο της δημοκρατίας. Αυτή η διατεταγμένη απ’ όλα τα τηλεοπτικά κανάλια κατάπτυστη διαστρέβλωση της αλήθειας απλά αποκαλύπτει το πασιφανές γεγονός: ζούμε στη μονοκομματική «ενημέρωση» των βαρόνων των ΜΜΕ. Την τηλεοπτική δικτατορία του κεφαλαίου.

Δεν υπάρχει κανένας θεσμός που να λειτουργεί ως κολυμβήθρα του Σιλοάμ για τους καθεστωτικούς πολιτικούς του συστήματος. Ο «σεβαστός» μας πρόεδρος, επίτιμο στέλεχος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ επί πολλά χρόνια, συνταξιούχος του συστήματος, από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση των ΓΑΠ-Βενιζέλου επέλεξε τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα βρέθηκε να υποστηρίζει αναφανδόν τις κυβερνητικές επιλογές, επιχαίροντας για τις «επιτυχίες» της κυβέρνησης. Άλλωστε αυτός είναι ο ρόλος του «σεβαστού θεσμού της δημοκρατίας», δηλαδή των κατά καιρούς προέδρων της δημοκρατίας: χωρίς καμιά ουσιαστική εξουσία, αποτελούν διακοσμητικές γλάστρες των κυβερνητικών επιλογών.

η συνέχεια του κειμένου, εδώ:  Μέρες οργής, μέρες ελπίδας

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Ο "μικρός" ΣΥΡΙΖΑ στα χνάρια του "μεγάλου"...

“Για το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το εφαλτήριο για ένα αποφασιστικό βήμα

προς μια μαζική, αντικαπιταλιστική, επαναστατική Αριστερά σύγχρονης κομμουνιστικής αναφοράς”

(συμβολή του ΝΑΡ στην 1η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ)

Πράγματι, η λέξη “εφαλτήριο” είναι αυτή που αποδίδει το ακριβές νόημα για το πως αντιμετωπίζει το ΝΑΡ την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το εφαλτήριο είναι ένα όργανο το οποίο έχει μια συγκεκριμένη αξία χρήσης, βοηθάει το χρήση να κάνει μεγαλύτερα άλματα... Πρόκειται για μια εξωτερική σχέση ανάμεσα στον χρήστη και το μέσο. Ο χρήσης έχει πλήρη αυτοτέλεια από το μέσο. Είναι αυτός που σχεδιάζει και εκτελεί τα άλματα. Αν δεν του κάνει το συγκεκριμένο εφαλτήριο, απλώς διαλέγει κάποιο άλλο. Χθες ήταν το ΜΕΡΑ, σήμερα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αύριο τί; Η απάντηση βρίσκεται σε ένα άλλο σημείο του ίδιου κειμένου:

Η προώθηση πολιτικών και ιδεολογικών πρωτοβουλιών κοινής δράσης και διαλόγου- ειδικά με τις δυνάμεις αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αναφοράς από ΚΚΕ, Αριστερό Ρεύμα ΣΥΝ, δυνάμεις του Μετώπου ΑΑ, εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.

(συμβολή του ΝΑΡ στην 1η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Την ίδια ακριβώς αντίληψη του ΝΑΡ για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει και ο ΣΥΝ για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει το εφαλτήριο της Κουμουνδούρου για είσοδό της την Βουλή...

έτσι εξηγούνται όλα...

Του Γιώργου Πρασσά

Στα πλαίσια του αφιερώματος "για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ" παρουσιάζουμε σε αποκλειστικότητα γνωστό στέλεχος ανανεωτικής κομμουνιστικής συνιστώσας του να παρασύρει απλούς πατριώτες πολίτες σε φραστικούς διαξιφισμούς με την τοπική εκσουσία στο 2.22 του παρακάτω video (και όχι μόνο):

Μετά τις μεγάλες αλήθειες από την ΟΑΚΚΕ, μεγάλες αλήθειες απ' τον εραστή της Ντενίση: έχουμε ξαναμιλήσει για τη μετάλλαξη του Απόστολου από λαϊκό sex symbol σε λαϊκό αγωνιστή δήμαρχο, με αφορμή τα διόδια, σήμερα :

Ο Δήμαρχος και όλοι οι επίσημοι κατέβηκαν από την εξέδρα για να ανέβουν οι ήρωες του 1940, που πολέμησαν στην Πίνδο... "Θα έπρεπε να μας δέρνουν με τις μαγκούρες", δήλωσε στο LamiaReport ο Απ. Γκλέτσος...

περισσότερα εδώ: Απ. Γκλέτσος:"Δεν έχω το ανάστημα να ανέβω μαζί τους στην εξέδρα..."

Πως επανασυνδέουμε το κομμένο ρεύμα

(μια εκπαιδευτική προσφορά της κατάληψης "σινιάλο" )

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΔΕΗ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ

Ανάμεσα στις διάφορες απόψεις και προτάσεις για τους τρόπους που μπορούμε να μην πληρώσουμε το χαράτσι μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, ξεχωρίσαμε την παρακάτω μεθόδευση και σας την προτείνουμε:

1. Δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθείτε, καταθέτοντας στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, τη νόμιμη οφειλή σας. Ως νόμιμη οφειλή ορίζεται, αυτό που πληρώνατε μέχρι σήμερα στη ΔΕΗ. Ειδικότερα, το «Α» = αυτό που οφείλετε στη ΔΕΗ, για το ρεύμα που καταναλώσατε + το «Β» = χρεώσεις προς τρίτους (ΔΤ, ΔΦ, ΤΑΠ, ΕΤ).

2. Πάτε σε ΑΤΜ «μεγάλης» τράπεζας (μεγάλη = που θα είναι συμβεβλημένη με τις ΔΕΚΟ), με το λογαριασμό της ΔΕΗ ή με τον 12 ψήφιο κωδικό ηλεκτρονικής πληρωμής, ο οποίος αναφέρεται στο λογαριασμό του ρεύματος (στη σελίδα 2/2). Εννοείται, ότι στην τράπεζα που θα επιλέξετε, διατηρείτε τραπεζικό λογαριασμό «συνδεδεμένο» με την κάρτα σας.

3. Ακολουθείτε τις οδηγίες του μηχανήματος, δηλαδή: συνδέεστε με το ΑΤΜ, επιλέγετε «άλλες συναλλαγές», «πληρωμές ΔΕΚΟ», «ΔΕΗ», πληκτρολογείτε τον «κωδικό ηλεκτρονικής συναλλαγής» κι' εκεί, που θα σας ζητηθεί, να ορίσετε το ποσόν πληρωμής, πληκτρολογείτε μόνον το άθροισμα «Α Β» του λογαριασμού. Παίρνετε την απόδειξή σας κι' έτσι, έχετε τακτοποιήσει την οικονομική σας υποχρέωση προς τη ΔΕΗ, η οποία, δεν δικαιούται, σε καμία περίπτωση να κόψει το ρεύμα. Το μηχανογραφικό σύστημα της ΔΕΗ, «βλέπει», ότι εξοφλήσατε τη νόμιμη, προς τη ΔΕΗ, οφειλή σας. Τέλος, μην παραλείψετε, να στείλετε ... τους «χαιρετισμούς» σας, μ' ένα καλάθι από τα γνωστά εξαιρετικά ... εξωτικά φρούτα στο ΥΠΟΙΚ

ΠΡΟΣΟΧΗ:

Θα εξοφλήσετε το λογαριασμό μόνο μέσω ΑΤΜ και όχι «εισπρακτικής μηχανής». Γιατί το υπογραμμίζω αυτό? στα ΕΛΤΑ π.χ. υπάρχει εισπρακτική μηχανή, όπου εξοφλούνται οι λογαριασμοί ΔΕΚΟ. Όμως, η φιλοσοφία της εν λόγω μηχανής, που «σκανάρει-διαβάζει» το λογαριασμό, δεν επιτρέπει «μερική» εξόφληση του λογαριασμού, δηλαδή, ή θα πληρωθεί το σύνολο του λογαριασμού (άρα και το χαράτσι) ή τίποτα. Επιπλέον, όσοι εξοφλείτε τη ΔΕΗ με πάγια εντολή χρέωσης τραπεζικού λογαριασμού σας, θα πρέπει να την ανακαλέσετε, προσωρινά τουλάχιστον, μέχρι να ξεκαθαρίσει η «βρώμα» με το χαράτσι.

4. Σε περίπτωση που έχετε κατοικία, την οποία εκμισθώνετε σε τρίτο, ανεξάρτητα από το εάν η παροχή του ρεύματος είναι στο δικό σας όνομα ή σε αυτό του μισθωτή (ενοικιαστή), κάνετε το εξής:

α) επισημαίνετε εγκαίρως στον ενοικιαστή σας, να μην πληρώσει κανένα λογαριασμό της ΔΕΗ, που θα περιέχει το χαράτσι,

β) του ζητάτε να σας δώσει τον κωδικό ηλεκτρονικής πληρωμής καθώς και το ποσόν που αφορά τις χρεώσεις «Α» και «Β» του λογαριασμού. Εξοφλείτε κανονικά το λογαριασμό, όπως αναφέρθηκε παραπάνω (βλ. 2 & 3) και ζητάτε από τον ενοικιαστή σας, να σας καταβάλει με το επόμενο μίσθωμα και το ποσόν που καταβάλατε εσείς, για δικό του λογαριασμό, στη ΔΕΗ.

Οι οδηγίες προέρχονται από το ΔΕΗΤΖΗΣ, όπου μπορείτε να βρείτε και ορισμένα πρόσθετα στοιχεία, αν δεν πειστήκατε με αυτά που γράφουμε.

EURO SUMMIT STATEMENT - το κείμενο της απόφαση της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Μαθήτριες στο Αγρίνιο παρελαύνουν μπροστά από Γερμανούς αξιωματικούς και τον διοικητή των ταγμάτων ασφαλείας Γεώργιο Τολιόπουλο.

Δημοσιεύουμε την απόφαση της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Brussels, 26 October 2011

EURO SUMMIT STATEMENT

1. Over the last three years, we have taken unprecedented steps to combat the effects of theworld-wide financial crisis, both in the European Union as such and within the euro area. Thestrategy we have put into place encompasses determined efforts to ensure fiscal consolidation,support to countries in difficulty, and a strengthening of euro area governance leading todeeper economic integration among us and an ambitious agenda for growth. At our 21 Julymeeting we took a set of major decisions. The ratification by all 17 Member States of the euroarea of the measures related to the EFSF significantly strengthens our capacity to react to thecrisis. Agreement by all three institutions on a strong legislative package within the EUstructures on better economic governance represents another major achievement. Theintroduction of the European Semester has fundamentally changed the way our fiscal andeconomic policies are co-ordinated at European level, with co-ordination at EU level nowtaking place before national decisions are taken. The euro continues to rest on solidfundamentals.

2. Further action is needed to restore confidence. That is why today we agree on acomprehensive set of additional measures reflecting our strong determination to do whateveris required to overcome the present difficulties and take the necessary steps for the completionof our economic and monetary union. We fully support the ECB in its action to maintain pricestability in the euro area.

Τι παθαίνουμε όταν η Μέρκελ ακούει τον Γ. Δελαστίκ!...

(20/10/11 ώρα17:43) Αν ήταν κνίτες, θα είχαν στραμμένα τα νώτα τους προς στα ΜΑΤ ...

Θέλετε να φάτε ένα σουβλάκι καλαμάκι ή μήπως με τα ίδια λεφτά προτιμάτε να αγοράσετε μία... μετοχή της Εθνικής Τράπεζας; Οχι, δεν σας κοροϊδεύουμε, όντως 1,60 ευρώ κόστιζε προχθές η μετοχή της Εθνικής! Αν μάλιστα προτίθεστε να φάτε γύρο με πίτα, με τα 2 ευρώ μπορείτε να αγοράσετε πάνω από... 8 (!) μετοχές της Αγροτικής Τράπεζας ή 6 μετοχές του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Δεν κάνουμε πλάκα.

Τα εκατομμύρια των Ελλήνων, που καλά κάνουν και δεν ασχολούνται καθόλου με το χρηματιστήριο, δεν διανοούνται καν σε τι εξευτελιστικά χαμηλό επίπεδο έχουν πέσει οι μετοχές των τραπεζών. Η Αγροτική Τράπεζα (ΑΤΕ), που έχει ουσιαστικά στην κατοχή της αν θέλει τα μισά χωράφια της Ελλάδας ως υποθήκες μη εξυπηρετούμενων δανείων, άξιζε προχθές στο χρηματιστήριο ολόκληρη μόνο... 302 εκατομμύρια!!! Με 152 εκατομμύρια, δηλαδή, μπορούσε κανείς να αποκτήσει άνω του 50% των μετοχών της! Είναι απίστευτο.

(Από το κείμενο του Γ. Δελαστίκ στο ΕΘΝΟΣ: Μία μετοχή Εθνικής ή ένα... σουβλάκι;)

Αυτά διάβασε η κ. Μέρκελ και τρομοκρατήθηκε! Γιαυτό λοιπόν αποφάσισε να σώσει τις τράπεζες και να κλέψει τα ασφαλιστικά ταμεία...

Και δεν είναι μόνος του ο Γ. Δελαστίκ που ανησυχεί για την σωτηρία του καπιταλισμού και των τραπεζών, αλλά σχεδόν ολόκληρη η Αριστερά. Κάποιοι αριστεροί θεωρούν ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει αστική τάξη ή ότι είναι ανίσχυρη και διαλυμένη και πιστεύουν ότι αυτοί θα αναλάβουν να κάνουν εθνικές πολιτικές και να σώσουν τον ελληνικό καπιταλισμό από τα αδιέξοδά του. Γιαυτό με όπλο την “πολιτική οικονομία” προσπαθούν να συγκροτήσουν κρατικές πολιτικές διαχείρισης και να οικοδομήσουν πολιτικά “εθνικά μέτωπα” για να τις υλοποιήσουν. Ένα άλλο κομμάτι φαντασιώνεται ότι όπου νάνε πέφτει ο καπιταλισμός και γιαυτό κάνει σχέδια για το πως θα γίνει η κοινωνική αλλαγή μέσα από “μεταβατικά προγράμματα” εξόδου της χώρας από την ΟΝΕ και την ΕΕ, εθνικοποιήσεις των τραπεζών και άλλα παρόμοια με αυτά που έκαναν οι μπολσεβίκοι το 17 στη Ρωσία.

Όμως από το 17 έχει περάσει ένας αιώνας σχεδόν. Ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας και η κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής οδήγησαν σε ένα κρατικό καπιταλισμό, ο οποίος όταν δεν μπορούσε πλέον να είναι “ανταγωνιστικός” προς τον ντούρο καπιταλισμό, κατέρρευσε. Αυτό το μοντέλο της μετάβασης στον σοσιαλισμό έχει αποτύχει ιστορικά και δεν μπορεί να επαναληφθεί σήμερα. Εκείνο που σήμερα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες είναι ότι ο καπιταλισμός αναζητώντας λύσεις για την τωρινή κρίση του να ενσωματώσει στις πολιτικές του προτάσεις μεθόδους και τεχνικές που έχουν δοκιμαστεί από τα καθεστώτα του κρατικού καπιταλισμού. Πολλές απ' αυτές συνεχίζουν να είναι και σήμερα αποτελεσματικές όπως δείχνει ο κινέζικος δρόμος για τον ..σοσιαλισμό.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου απίθανο μια εναλλακτική διαχείριση της κρίσης του καπιταλισμού - αν αποτύχει το πλάνο A - να πραγματοποιηθεί από κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία και θα προβεί σε εθνικοποιήσεις τραπεζών (όπως εξάλλου έκανε και ο “εθνάρχης” Κ. Καραμανλής), θα κάνει την χώρα εθνικά περήφανη επαναφέροντας το εθνικό της νόμισμα. και θα υλοποιήσει τους βασικούς στόχους των “μεταβατικών προγραμμάτων” της Αριστεράς. Μόνο που αυτή η “μετάβαση” δεν θα είναι μια πορεία προς τον ..σοσιαλισμό, αλλά προς τον δρόμο που έχει χαράξει η Ουγγαρία. Και για αυτό τον δρόμο επανειλημμένα ο Γ. Δελαστίκ αλλά και άλλοι “αριστεροί” δεν έχουν κρύψει τον θαυμασμό τους! Όπως εξάλλου και για τον βαθειά αντιιμπεριαλιστικό σοσιαλισμό του Καντάφι...

Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές οι φωνές στα ΕΑΑΚ!

Θεωρούμε ότι η πλειοψηφία των ανακοινώσεων της Αριστεράς αδυνατεί να παράξει ουσιαστική πολιτική κριτική στο ΚΚΕ ενώ στην πραγματικότητα το αθωώνει και το επικροτεί για τη στάση του, μιλώντας ακόμη και για «…βήματα στην κατεύθυνση της συμπόρευσης και της ενότητας του κινήματος». Είναι ακατανόητη αυτή η θέση άμα αναλογιστεί κανείς και την εμπειρία των κινημάτων της τελευταίας 5ετίας –και όχι μόνο- όπου φάνηκαν οι διασπαστικές λογικές του ΚΚΕ στις καταλήψεις του 2006-7,όπως και του 2011, η εχθρική του στάση απέναντι στην νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και η περιχαράκωσή του σε όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Κοινό στοιχείο σε όλες τις περιπτώσεις ήταν η πρόθεση ενίσχυσης του κόμματος και όχι η ανάπτυξη του μαζικού κινήματος. Η Αριστερά, με τη μεταβίβαση της πολιτικής ευθύνης για την υπονόμευση της διαδήλωσης της Πέμπτης από το ΚΚΕ σε «προβοκάτορες, ομάδες τυφλής βίας και παρακρατικούς μηχανισμούς» επιτυγχάνει τη συσπείρωσή του και τη νομιμοποίηση της αντίληψής του στα μάτια της κοινωνίας, ενώ θα έπρεπε να οξύνει τις αντιθέσεις μεταξύ ηγεσίας και βάσης απεγκλωβίζοντας έτσι ένα υγιές αγωνιστικό δυναμικό από τις γραμμές του.

Στεκόμαστε ενάντια σε λογικές οριοθέτησης και υποκατάστασης του κινήματος καθώς και στην πολιτική στρατηγική που κατόρθωσε να αμαυρώσει την τελευταία γενική απεργία και να την αποτυπώσει ως μέρα σύγκρουσης μεταξύ διαδηλωτών. Κρατάμε την ελπιδοφόρα μαζικότητα και την αγωνιστική διάθεση του κόσμου και καλούμε σε κλιμάκωση και οικοδόμηση πολύμορφων κινητοποιήσεων μέχρι την οριστική ανατροπή των πολιτικών που βαθαίνουν την καταπίεση και την εκμετάλλευση της θιγόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας.

 (απόσπασμα από το Κείμενο για τη 48ώρη Γενική Πολιτική απεργία από σχήματα ΕΑΑΚ-Ιωαννίνων  που έχει δημοσιευθεί στο www.aformi.gr )

Ευτυχώς που το ΚΚΕ δεν έχει οργανώσεις στο Όκλαντ και στην Μελβούρνη...

Με χρήση βίας διέλυσε το βράδυ της Τρίτης η αμερικανική αστυνομία διαδήλωση του κινήματος «Occupy Wall Street» στο Όκλαντ της Καλιφόρνια. Οι διαδηλωτές στην συνέχεια ανασυγκρότησαν τις δυνάμεις τους, άρχισαν να πετούν αυγά και πέτρες στην αστυνομία, που απάντησε πετώντας κάψουλες μπογιάς και δακρυγόνα...

Σε κεντρική πλατεία της Μελβούρνης Αυστραλοί αγανακτισμένοι είχαν κάνει κατάληψη από το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ένα από τα βασικά τους συνθήματα ήταν «Αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό». Ωστόσο η αστυνομία της Βικτόριας διέλυσε βίαια την συγκέντρωση καθώς δεν αποχώρησαν, μετά την λήξη την προθεσμία που τους είχε δώσει ο δήμος Μελβούρνη. Τότε δόθηκε εντολή στην αστυνομία να επέμβει και όταν ναυάγησαν οι διαπραγματεύσεις για ειρηνική αποχώρηση, επενέβη δυναμικά η αστυνομία ακόμα και με έφιππους αστυνομικούς, και τους διέλυσε έχοντας προβεί και σε αρκετές συλλήψεις.«Δεν υπάρχει δικαστήριο που να μας χωρέσει όλους» φώναζαν κάποιοι διαδηλωτές που υποστήριζαν ότι τους αφαιρείται το δημοκρατικό δικαίωμα της διαμαρτυρίας.Ακολούθησαν συμπλοκές μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών και δημιουργήθηκε χάος και πανδαιμόνιο στο κέντρο της πόλης, ενώ διακόπηκε και η συγκοινωνία.Η πλατεία άδειασε και οι σκηνές των ακτιβιστών διαλύθηκαν και απομακρύνθηκαν, αλλά πολυάριθμοι διαδηλωτές παρέμειναν σε κεντρικούς δρόμους της πόλης.

Ο Κ. Βεργόπουλος για τις τελευταίες εξελίξεις

(αποσπάσματα από την συνέντευξη Κ. Βεργόπουλου στη "ΕΠΟΧΗ")

- Τι είναι εκείνο που δημιουργεί το αδιέξοδο στην ΕΕ;
- Πολλοί επικαλούνται την άνιση ανάπτυξη μεταξύ Βορρά και Νότου, ακόμη και αριστεροί προβάλλουν αυτό το σημείο. Ότι υπάρχουν άνισες παραγωγικότητες, που αποτελούν την απώτερη αιτία των ελλειμμάτων στο Νότο και των πλεονασμάτων στο Βορρά. Η Βόρεια Ευρώπη είναι παραγωγικότερη, η Νότια πολύ λιγότερο, κι αυτό θα οδηγεί σε ελλείμματα από τη μια και πλεονάσματα από την άλλη. Αυτό όμως μπορεί να είναι ακριβές, αλλά δεν έχει σχέση με το πρόβλημα της ευρωπαϊκής οικονομικής ενοποίησης και ομοσπονδιοποίησης. Οι ΗΠΑ π.χ. έχουν σ’ όλες τις Πολιτείες το ίδιο νόμισμα, αλλά όχι αναγκαστικά την ίδια παραγωγικότητα. Το ίδιο η Γερμανία με τις διαφορές ανταγωνιστικότητος και παραγωγικότητας στα κρατίδια της γερμανικής ομοσπονδίας. Οι ανισότητες δεν εμποδίζουν την περιοχή να είναι ενωμένη με ομοσπονδιακό σύστημα. Προϋπόθεση είναι να υπάρχουν θεσμοί που να μεταβιβάζουν πόρους από τις πλεονασματικές περιοχές στις ελλειμματικές, προκείμενου να εξασφαλίζεται η συνοχή του συνόλου. Η παραγωγικότητα μπορεί να εξηγεί το πού εντοπίζονται τα ελλείμματα. Όμως, όταν αυτά εντοπισθούν, αντιμετωπίζονται με μεταβιβάσεις πόρων και δεν αντλείται το συμπέρασμα ότι η ομοσπονδία είναι αδύνατη και πρέπει να διαλυθεί. Τίποτα δεν εμποδίζει να έχουμε κοινό νόμισμα, εάν οι σταθεροποιητικοί πόροι μεταφέρονται συστηματικά από τις πλεονασματικές περιοχές προς τις ελλειμματικές. Άλλωστε, εάν απαιτείται σύγκλιση στον ορίζοντα, μόνον με αυτό τον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί, όχι με την διάλυση και την αναδίπλωση κάθε χώρας στον εαυτό της. Αν η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα ήσαν ανυπέρβλητο πρόβλημα, τότε από την αρχή δεν έπρεπε να στηθεί το ενιαίο νόμισμα.

-Τα περί ιστορικού λάθους, λοιπόν, που λένε τώρα, σχετικά με την είσοδο Ελλάδας και Πορτογαλίας είναι μετέωρα.
- Εάν δεν θέλουν να προσαρμόσουν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, το λένε σήμερα κάποιοι για να δικαιολογηθούν. Κάποιοι με καθυστέρηση ανακαλύπτουν το χάσμα παραγωγικότητας, παλαιοί σοσιαλιστές και κάποιοι ακροαριστεροί, για να συμπεράνουν ότι η Ευρώπη είναι αντιδραστική ουτοπία. Όμως, σε αυτή την περίπτωση, όλα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ουτοπία: ο καπιταλισμός, η παγκοσμιοποίηση, η αμερικανική ομοσπονδία, η γερμανική, ακόμη και τα απλά εθνικά κράτη, στο μέτρο που ενσωματώνουν περιοχές με εξαιρετικά άνιση παραγωγικότητα. Στη ζωή οι ουτοπίες μπορεί διαρκούν περισσότερο ακόμη και από την θεωρούμενη αντικειμενική πραγματικότητα. Αρκεί κάποιοι να εντοπίζουν τα πραγματικά προβλήματα και να εξασφαλίζουν λύσεις.

ΔΡΑΧΜΗ Η΄ ΕΥΡΩ; ΕΥΡΩΠΗ Η΄ ΕΛΛΑΔΑ; ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ Η΄ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ;

Αναδημοσίευση από το blog "ΤΖΕΚΥΛ και ΧΑΪΝΤ"

Του Ηλία Μυλωνά

Ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς σήμερα υπερασπίζεται τη θέση για επιστροφή στη δραχμή και για μια εθνικά ανεξάρτητη και αυτοδύναμη οικονομική πολιτική. Σε αυτή τη λογική προωθεί αντιιμπεριαλιστικά μέτωπα και συμμαχίες ενώ την ίδια στιγμή αναβιώνει ένδοξες εαμικές στιγμές του παρελθόντος.

Το βασικό ερώτημα που προκύπτει από αυτή τη διαδικασία είναι αν το ζήτημα της επιστροφής στη δραχμή τίθεται στην προοπτική μιας εκσυγχρονιστικής εξέλιξης στα πλαίσια του αστικού κράτους και του καπιταλιστικού συστήματος πράγμα το οποίο το καθορίζει σαν ένα απλά μεταρρυθμιστικό στάδιο, ή αν η μεθόδευση αυτή θα συνοδεύεται από σοσιαλιστικά μέτρα.

Στην πρώτη περίπτωση, μια αιφνίδια επιστροφή στη δραχμή είναι βέβαιο ότι θα επιφέρει μια άμεση υποτίμηση του νομίσματος με ότι συνέπειες έχει αυτό στους μισθούς και την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων. Παράλληλα θα υπάρξει ένα τρομακτικό οικονομικό εμπάργκο που στόχο θα έχει να μην επωφεληθεί η Ελλάδα από αυτή την υποτίμηση πετυχαίνοντας να γίνει ένας σοβαρός ανταγωνιστικός εξαγωγέας, σε μια ευρωπαϊκή και παγκόσμια αγορά που ολοένα συρρικνώνεται και διέρχεται τη μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση της.

Στη δεύτερη περίπτωση, το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει μια μικρή σοσιαλιστική χώρα να επιβιώσει σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον, να γίνει δηλαδή μια άλλη Κούβα στην καρδιά της Ευρώπης.Το δόγμα του «σοσιαλισμού σε μια χώρα» που εφάρμοσε ο Στάλιν στη διάρκεια της παντοδυναμίας του για να διαφυλάξει τα προνόμια της γραφειοκρατίας ήταν αυτό που έβαλε τα θεμέλια για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, που τώρα πια αναφέρεται ως πρώην. Ακόμα και το γεγονός ότι η χώρα βγήκε στρατιωτικά πανίσχυρη μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο κατορθώνοντας μέσω αυτής της ισχύος να θέσει υπό την επιρροή της ένα σύνολο χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, δεν απέτρεψε την περιορισμένη ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα της οικονομίας των χωρών αυτών στα στενά πλαίσια της οικονομικής ένωσης που κατασκεύασαν,της ΚΟΜΕΚΟΝ, και τελικά το μαρασμό τους.

ήρθε το τέλος

Του Γιώργου Πρασσά

Τα ψέματα που σχετίζονται με τα διάφορά τέλη αρχίζουν από το ίδιο το όνομά τους. Ένα τέλος επιβάλλεται ως αντιστάθμισμα για μια υπηρεσία που προσφέρει το Δημόσιο ή ένας ΟΤΑ (π.χ. τέλη καθαριότητας, ηλεκτροφωτισμού κλπ). Τα ψευδεπίγραφο τέλος επιτηδεύματος είναι απλά ένας κεφαλικός φόρος που δεν έχει καμία σχέση με προσφερόμενες υπηρεσίες. Εξίσου ψευδεπίγραφη είναι και η εισφορά αλληλεγγύης, αφού τα ποσά που συλλέγονται γι'αυτήν θα καταλήξουν στις τσέπες των τοκογλύφων δανειστών-ντόπιων και ξένων...

(Από  ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΑΘΗΝΑΣ: AΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ)

 Κατεβάστε εδώ το προτυπο προσφυγής εισφοράς και τέλους

Ο  Δεητζής - βοήθειά μας (για τους αριστερούς με μεγάλη ακίνητη περιουσία, δηλαδή σχεδόν όλους όσους γνωρίζω...)

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΔΕΗ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ.

 

 

Ετερότητα, ετερονομία και άλλες αντιυλστικές παγίδες (χμ...)

Σε αναζήτηση λογικής!!!

ΥΕΝΕΡΤ

Το 'απαγορευμένο' μου της ΕΡΤ: Το spot της Μπιενάλε που δεν θα δούμε ποτέ

Γιάννενα: Το ΠΑΜΕ εμπόδιζε με αλυσίδες την διέλευση της πορείας προς τη Νομαρχία...

Η περιφρούρηση/προστασία δημοσίων κτιρίων κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεων της 19ης και 20ής Οκτώβρη ήταν μια γενική  κατεύθυνση του ΚΚΕ που δεν αφορούσε μόνον στο χώρο της Βουλής αλλά και πολλά κτίρια Νομαρχιών. Αρκετά αντιπροσωπευτική της κατάστασης που δημιουργήθηκε πανελλαδικά από αυτή την στάση του ΚΚΕ είναι η παρακάτω περιγραφή για το τι ακριβώς συνέβη στα  Γιάννενα:

19 Οκτώβρη

Στα Γιάννινα η απεργιακή διαδήλωση ήταν μαζικότατη. Τουλάχιστον 5000 κόσμος ξεκίνησε από το εργατικό κέντρο. Δυστυχώς η πορεία αμαυρώθηκε από τα επεισόδια στα οποία επιδόθηκαν οι γνωστοί – άγνωστοι γραφειοκράτες συνδικαλιστές του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων, του ΝΑΡ, των μικροαφεντικών του Εμπορικού Συλλόγου και ορισμένων πρωτοβάθμιων σωματείων. Σταμάτησαν την πορεία στην Νομαρχία, έστησαν τα μεγάφωνα τους και άρχισαν τους πύρινους λόγους, υποστηρίζοντας μέχρι και τους ανθρωποφύλακες των φυλακών Σταυρακίου, που επέλεξαν εκείνη τη μέρα να διεκδικήσουν τα νυχτοκάματα τους αντί να βασανίσουν. Οι διαδηλωτές τους απαξίωσαν καθολικά. Η πορεία συνέχισε κανονικά, περνώντας από μπροστά τους ενώ τα συνθήματα “Αλήτες λερές εργατοπατέρες” και “Κόντρα στα παζάρια των γραφειοκρατών, αγώνας στα χέρια των εργατών” κάλυψε τις ομιλίες τους. Έμειναν με καμιά 300αριά άτομα να λιβανίζουν την…πτώση της κυβέρνησης.

ΚΚΕ, Mega, ANT1, Star, Alter, MAT vs Αντιεξουσιαστές

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

του Στέλιου Ελληνιάδη

Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Η απέχθεια της μιας πλευράς για την άλλη έχει φτάσει στο κατακόρυφο. Μια φραστική αντιπαράθεση γρήγορα εξελίχθηκε σε άγρια άγρια σύγκρουση. Στο πεδίο της μάχης κανένας δεν νίκησε. Αν δεν εμφανιζόταν η αστυνομία, οι αψιμαχίες θα συνεχίζονταν μέχρι να εξαντληθούν οι διαπληκτιζόμενοι. Στο πεδίο, όμως, της προπαγάνδας, το ΚΚΕ τούς κατατρόπωσε.

Οι θεωρίες για προβοκάτορες και παρακρατικούς, που δια στόματος Παπαρήγα εμπλέκουν όχι μόνο την κυβέρνηση και το ΛΑΟΣ, αλλά και το ΣΥΡΙΖΑ, επαναλήφθηκαν με παραλλαγές στις τηλεοράσεις και στη Βουλή, αμέτρητες φορές. Ένας ενορχηστρωμένος μονόλογος δικαίωσης του ΚΚΕ και αφορισμού των αντιεξουσιαστών, χωρίς αντίλογο. Η TV απεφάνθη! That's it!

Κάτι πήγε να ψελλίσει ο Οικονομέας για το ζήτημα της παρεμπόδισης, να πλησιάσουν στη Βουλή, όλων των άλλων, συνδικάτων οργανώσεων και αντιεξουσιαστών που βρίσκονταν παρά τη θέλησή τους στο κάτω μέρος της πλατείας, από το ΚΚΕ που ως άλλη εξουσία είχε αποκλείσει όλη την Αμαλίας, από την Πανεπιστημίου ως την Ξενοφώντος και τον Εθνικό Κήπο, αλλά χάθηκε μέσα στον καταιγισμό των δηλώσεων διαφόρων οικοδόμων που ό,τι και να τους ρωτούσαν στα τηλεπαράθυρα έβαζαν την κασέτα για αναρχοφασίστες, προβοκάτορες, ασφαλίτες, χρυσαυγίτες, συριζαίους, χίτες, ταγματασφαλίτες και λοιπούς, παλιούς και νέους εχθρούς της εργατικής τάξης.

Μεταφρασμένα στα ελληνικά κείμενα του Occupied Wall Street Journal

Τα μεταφρασμένα στα ελληνικά κείμενα του Occupied Wall Street Journal δημοσιεύονται στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ.

Μήνυμα του (εξεγερμένου) Υποδιοικητή Μάρκος στον εξεγερμένο λαό της Χιλής

Κι οι ίδιοι σήμερα, οι από πάνω, μας δείχνουν τις εικόνες της γεωγραφίας που έχουν επιβάλει σε ένα μέρος των εδαφών μας.

Εκεί που πριν υπήρχε μια σημαία, σήμερα υπάρχει ένα εμπορικό κέντρο.

Εκεί που υπήρχε μια ιστορία, σήμερα υπάρχει ένα ταχυφαγείο (φαστφουντάδικο).

Εκεί που άνθιζαν λουλούδια, σήμερα υπάρχει ένας έρημος τόπος.

Εκεί που υπήρχε μνήμη, σήμερα υπάρχει λήθη.

Στη θέση της δικαιοσύνης, ελεημοσύνη.

Στη θέση της Πατρίδας, ένας σωρός ερείπια.

Στη θέση της μνήμης, το άμεσο και το εφήμερο.

Στη θέση της ελευθερίας, ένας τάφος.

Στη θέση της δημοκρατίας, ένα διαφημιστικό σποτ.

Στη θέση της πραγματικότητας, οι αριθμοί.

Αυτοί, οι από πάνω, μας λένε: αυτό είναι το μέλλον που σας υποσχόμαστε. Απολαύστε το. Αυτό μας λένε και ψεύδονται. Αυτό το μέλλον μοιάζει πολύ με το παρελθόν.

Κι αν κοιτάξουμε με προσοχή, ίσως δούμε ότι οι από πάνω είναι οι ίδιοι με χτες. Αυτοί που, όπως και χτες, μας ζητάνε σήμερα υπομονή, ωριμότητα, λογική, παραίτηση και παράδοση. Αυτά τα έχουμε ήδη δει και τα έχουμε ακούσει και πριν.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ, στο "η λέσχη"

ΠΡΙΝ: ότι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει ...κρεμαστάρια!

Ο Γ. Δελαστίκ, Δντης του ΠΡΙΝ, γράφει στο Έθνος την 21/10:

Εμείς φυσικά σε λίγο θα ξεχάσουμε ότι υπήρξε ο Καντάφι. Στις ερήμους της Λιβύης όμως ο μύθος του θα πλανιέται εστιασμένος στις θετικές του πλευρές και καθαρός από την πολιτική "κόπρο" της ύστερης εποχής του.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο διορατικής σκέψης, με τον οποίο προβάλλεται ως πραγματικότητα οι υποκειμενικές επιθυμίες του συντάκτη, αντιμετωπίζει και η διεύθυνση του ΠΡΙΝ το πρόβλημα των επεισοδίων στο Σύνταγμα με τις ομάδες περιφρούρησης του ΚΚΕ. Όπως φαντασιώνεται ο Γ. Δελαστίκ  τον Καντάφι κάτι σαν τον "Κολοκοτρώνη"  στην λαϊκή παράδοση της Λιβύης, το ΠΡΙΝ φαντασιώνεται ότι με ανάλογο τρόπο το “ΚΚΕ” να σφραγίζει τους μελλοντικούς ταξικούς αγώνες στην χώρα μας, με μπροστάρηδες της ομάδες περιφρούρησής του ...

Τα κουρασμένα παλληκάρια του ΝΑΡ, αφού διέγραψαν μια ανεπιτυχή πορεία συγκρότησης ενός άλλου πόλου στο εργατικό κίνημα, φαίνεται ότι ετοιμάζονται να επιστρέψουν στην μήτρα που τους γέννησε. Γι αυτό τρέχουν να ευθυγραμμιστούν με τον Περισσό. Δεν θέλουν να χάσουν την ιστορική “ευκαιρία” για να γίνουν συνοδοιπόροι του ΚΚΕ σε αυτή την νέα “ταξική” πορεία που φαντάζονται πως έχει χαράξει. Γράφει λοιπόν το ΠΡΙΝ (η υπογράμμιση δική μας):

Πολιτικά τελειωμένη, αλλά γι’ αυτό και πολύ πιο επικίνδυνη, η κυβέρνηση Παπανδρέου κλιμάκωσε τη βία και την καταστολή εξαπολύοντας τις φονικές ορδές των ΜΑΤ και το χημικό πόλεμο κατά του «εχθρού λαού», την ώρα που ψήφιζε τραυματισμένη το πολυνομοσχέδιο – έκτρωμα στη Βουλή. Με την προμελετημένη δράση ασφαλιτών προβοκατόρων και αξιοποιώντας την εγκληματική δράση των ομάδων της «τυφλής βίας», που αντικειμενικά εντάσσονται στα επιτελικά σχέδια της ΕΛΑΣ και των μυστικών υπηρεσιών, κυβέρνηση – κράτος – παρακράτος επιτέθηκαν δολοφονικά κατά της περιφρούρησης του ΠΑΜΕ, της περικύκλωσης της Βουλής και της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, οδηγώντας στον πρώτο νεκρό του αγώνα και σε δεκάδες τραυματίες.

Η ορολογία “αντικειμενικά εντάσσονται” είναι η πάγια πρακτική που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ, όταν δεν υπάρχουν αντικειμενικά πειστήρια και απτές αποδείξεις για τους ισχυρισμούς για το ποιός είναι ο χαφιές και προβοκάτορας στο κίνημα. Επιστρατεύεται η “λογική” για να αποδείξει ακριβώς την έλλειψη στοιχείων. Αυτό γίνεται ανέκαθεν. Αυτό έγινε και με τα πρόσφατα γεγονότα στο Σύνταγμα. Αυτό έγινε και με το Πολυτεχνείο το 73 με την Πανσπουδαστική Νο 8. Ακριβώς αυτά που έγραφε για τους 300 προβοκάτορες του Πολυτεχνείου το ΚΚΕ ποτέ δεν τα αναίρεσε πραγματικά. Η “Έκθεση και συμπεράσματα για τα γεγονότα του Νοέμβρη του 1973″ και αποτελεί την επίσημη θέση του Κ.Κ.Ε σχετικά με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, όπως εγκρίθηκε από την 4η ολομέλεια της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε τον Ιούλιο του 1976, γράφει:

Δεν μπορεί, επίσης, να υποστηριχθεί ότι υπήρξε μελετημένο σχέδιο (προβοκάτσια) της αντίδρασης για να εξωθήσει σε μια τέτοια μορφή και να πετύχει ορισμένους, σκοπούς. Αυτό προκύπτει και από τη μελέτη όλων των στοιχείων, που ως τώρα έχουν συγκεντρωθεί και μελετήθηκαν. Αλλά προκύπτει και λογικά. Το υπεύθυνο κέντρο λήψης αποφάσεων της αντίδρασης ήξερε τη δύναμη του ΦΚ, καθώς και το πνεύμα αγανάκτησης και έξαρσης που υπήρχε σ’ όλο το λαό. Δεν μπορούσε, επόμενα, να εξωθήσει σε τέτοια μορφή αγώνα, που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες. Είναι άλλο το θέμα, σε ποιο βαθμό η αντίδραση προσπάθησε να εκμεταλλευτεί με προβοκάτσιες τον αγώνα αυτόν. Και πραγματικά, αυτό το προσπάθησε, όσο της ήταν δυνατό.

Ακριβώς αυτά είπε πρόσφατα η κ. Παπαρήγα στα κανάλια, αυτά επαναλαμβάνει και το ΠΡΙΝ. Όμως, όταν η λογική δεν αρκεί από μόνη της για να τεκμηριώσει τις εκτιμήσεις, μερικά ψέμματα μπορούν να βοηθήσουν την κατάσταση:

1. Τα επεισόδια αφορούσαν συμπλοκές με τις ομάδες περιφρούρησης του ΠΑΜΕ. Δεν αφορούσαν βεβαίως την συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Η συγκέντρωση ως γνωστόν δεν ήταν του ΠΑΜΕ, ούτε η περικύκλωση της βουλής ήταν επίσης μια πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ. Απλά το ΠΑΜΕ κατέλαβε τον χώρο μπροστά στην βουλή για να κάνει ένα “συμβολικό” αποκλεισμό και εμπόδιζε οποιαδήποτε άλλη οργανωμένη δύναμη να πλησιάσει στο χώρο. Το ίδιο ακριβώς σκηνικό είχε επαναληφθεί και την προηγούμενη μέρα. Τα μπλοκ της ΟΤΕ- ΠΟΤΑ μπλοκαρίστηκαν στην Πανεπιστημίου. Οι ταξιτζήδες συγκρούστηκαν στην Ακαδημίας με τα ΜΑΤ γιατί δεν μπόρεσαν να προσεγγίσουν την πλατεία Συντάγματος παρά μόνον αργά το απόγευμα της 20/10 αφού είχε αποχωρίσει η περιφρούρηση του ΚΚΕ...

2. Το ΚΚΕ ενήργησε σε άψογη συνεργασία με την ΕΛΑΣ. Υπήρχαν συνεχείς συνεννοήσεις για την στάση που θα κρατήσουν τα ΜΑΤ, για το πότε θα μείνουν στην άκρη και πότε θα επιτεθούν. Αν μάλιστα οι ινστρούχτορες του ΚΚΕ είχαν επιδείξει την ίδια προθυμία για τηλεφωνικές συνεννοήσεις με την ΕΛΑΣ και με το ΕΚΑΒ, ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά για τον άτυχο αγωνιστή Δημήτρη Κοτζαρίδη...

3. Το ΠΡΙΝ λησμονεί ότι το ΚΚΕ είναι μέρος του κράτους. Χρηματοδοτείται από τις κρατικές επιχορηγήσεις για τα κόμματα αλλά και κρατικοί υπάλληλοί έχουν διατεθεί στις υπηρεσίες του Περισσού. Ας μην ξεχνάμε και την δήλωση που έχει υπογράψει για τον σεβασμό της αστικής νομιμότητας. Το ΚΚΕ είναι λοιπόν μέρος του κράτους. Αυτά πάντως είναι πραγματικά στοιχεία και δεν είναι “λογικά” επιχειρήματα. Αν όμως θέλουμε, να χρησιμοποιήσουμε την ίδια “λογική” που χρησιμοποιεί η Δνση του ΠΡΙΝ για να τεκμηριώσει τα επιχειρήματά της, εύκολα μπορούμε να βρούμε μια πληθώρα λογικών επιχειρημάτων που τεκμηριώνουν την θέση ότι το ΚΚΕ είναι το μακρύ χέρι του κράτους στο εργατικό κίνημα...

4. Η σύγκρουση εντάσσεται στα επιτελικά σχέδια του Περισσού. Για να γίνουν σε τόσο διευρυμένη κλίμακα επεισόδια με επιθέσεις και αντεπιθέσεις, απαιτείται εμπλοκή αμφοτέρων των μερών. Σε άλλες περιπτώσεις όπου το ΚΚΕ δεν ήθελε να εμπλακεί σε επεισόδια, απλώς δεν έγιναν... Την 20ή Οκτωβρίου αν το ΚΚΕ δεν ήθελε να συγκρουστεί (όπως έκανε την προηγούμενη  μέρα), είχε πολλές λύσεις μπροστά του για να αποφύγει την σύγκρουση. Θα μπορούσε για παράδειγμα να υποχωρήσει μόνον για μερικές δεκάδες μέτρα και να αφήσει ένα μικρό ζωτικό χώρο από το μέτωπο της περιφρούρησης/προστασίας της βουλής και στις υπόλοιπες δυνάμεις που συμμετείχαν στην περικύκλωση. Το ΚΚΕ επιδίωκε με αυτή την σύγκρουση να συσπειρώσει τον κόσμο του, ο οποίος έχει εδώ και καιρό αρχίσει να αμφισβητεί την πολιτική απομονωτισμού με την οποία βαδίζει τα τελευταία χρόνια  η ηγεσία του. Και σε αυτή την πολιτική βάση, πράγματι υπήρχε συνεργασία ανάμεσα στον Περισσό και την ΕΛΑΣ. Ένα δείγμα γραφής για το πως ήδη το ΚΚΕ άρχισε να εκμεταλλεύεται πολιτικά τα επεισόδια και τον θάνατο του Δημήτρη Κοτζαρίδη, εδώ: Είμασταν όλοι εκεί ! Σύνταγμα, Πέμπτη 20 /10 / 2011

Δυστυχώς ή ευτυχώς - αυτό ας το κρίνει ο αναγνώστης - ο ριζοσπάστης δεν μασάει από  το γελοίο γλύψιμο του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς το ΚΚΕ. Γιαυτό δεν σταματάει να έχει ανοιχτό το μέτωπο απέναντί τους. Είναι φανερό, σε όποιον δεν εθελοτυφλεί, ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να αλλάξει γραμμή ή να γίνει πιο συνεργατικό επειδή αυτό θα βόλευε τα πολιτικά σχέδια κάποιων αποτυχημένων πολιτικάντηδων που δεν χάνουν ευκαιρία να σχεδιάζουν μεθοδεύσεις για το πως θα χειραγωγήσουν την λαϊκή αγανάκτηση. Αυτό το γλείψιμο προς τον Περισσό, δεν θα ξεχαστεί σαν τον “Καντάφι”, όπως φαντασιώνεται ο Γ. Δελαστίκ. Θα παραμείνει σαν άλλη μια μελανή σελίδα στην ιστορία του κινήματος. Πρώτιστα όμως σφραγίζει το παρόν, συντελώντας στην αποδιοργάνωση και στην πολιτική αποσάθρωση αυτών των πολιτικών χώρων.

σοβαρό;

Του Γιώργου Πρασσά

1. Εργασιακή εφεδρεία:

2.  Α/αναζητήσεις:

Κι ‘ αν κάνουμε κάτι λάθος σύντροφοι;

Αυτό το κείμενο γράφεται μια μέρα μετά την 48ωρη τις 19-20 και έχει σκοπό να εκφράσει κάποιους προβληματισμούς σχετικά με την δράση αυτού του κομματιού του κινήματος  που θα έπρεπε να δρά επαναστατικά. Επιχειρεί να εκφράσει την αγωνία για την τεράστια ανεπάρκεια ενός κόσμου που ενώ θα έπρεπε να δρά βάση ενός τουλάχιστον υποτυπώδους σχεδιασμού, αντιθέτως  συμμετέχει άκριτα ακόμα και με τεράστια αυτοθυσία  ή αρκείται σε ρόλο παρατηρητή κοινωνικών φαινομένων. Εν τέλει προσπαθεί ναθέσει το ερώτημα : αν θέλουμε να κάνουμε επανάσταση σύντροφοι , δεν πρέπει να δούμε πως θα την κάνουμε;

 η συνέχεια εδώ: Κι ‘ αν κάνουμε κάτι λάθος σύντροφοι;

3.  και συνοπτική ιστορία:

Ενας κουκουλοφόρος χωρίς κουκούλα

Ναι είμαι ένας κουκουλοφόρος απο τα ιουλιανά ,ένας απο τους 300 προβοκάτορες του Πολυτεχνείου, ένας αριστεροχουντικός της μεταπολίτευσης και των εργοστασιακών σωματείων ένας κουκουλοφόρος τον Δεκέμβρη του 2008 , προχθές ένας χρυσαυγίτης ωστόσο σύντροφοι δεν έφαγα γιουβαρελάκια από τα χέρια της Μαρίκας.

Προχθές βρέθηκα στο Σύνταγμα δέχτηκα στο πρώσοπο τη φυσούνα . Έτρεξα να φύγω και έπεσα επάνω στο δικό σας μπλοκ ,το μπλοκ του Π.Α.Μ.Ε , με προπηλακίσατε και μου δώσατε κάποιες ψιλές.  Τι στο καλό δεν θα αναγνώριζε η περιφρούρηση ένα χαφιέ που που για 45 χρόνια παρίστανε τον οικοδόμο.

Συγχαρητήρια σύντροφοι

Στέργιος Κατσαρός

(περισσότερα εδώ: ΕΓΩ Ο ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ, Ο ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ)

4. Η γραμμή του "ανοικτού" ΚΚΕ (δόγμα τζ. μπους τζ.)

Βάρα μας Μαλάμη

5.  και πάρα πολλά κείμενα + σχόλια για ένα ευχάριστο επερχόμενο τριήμερο της 28ης Οκτώβρη (παρέλαση ή διαδήλωση;) http://parallhlografos.wordpress.com/

ΥΓ

το γνωστό ευχάριστο μουσικό διάλειμμα:

Ο αγώνας για «Πραγματική Δημοκρατία» στην καρδιά της κατάληψης της Γουόλ Στριτ

Αναδημοσίευση από το rednotebook

Οι κατασκηνώσεις των διαδηλωτών στο Μανχάταν απαντούν στην αποτυχία της εκπροσώπησης

Των Μάικλ Χάρντ και Αντόνιο Νέγκρι

Η ευρεία απήχηση που έχουν οι διαδηλώσεις στην κατάληψη της Γουόλ Στριτ σχετίζεται με μια όλο και αυξανόμενη αίσθηση οικονομικής αδικίας, κυρίως όμως γιατί δίνεται η δυνατότητα να εκφραστούν μαζικά η πολιτική διαμαρτυρία και τα οράματα. Δεδομένου ότι οι διαμαρτυρίες έχουν επεκταθεί από το Μανχάταν σε πόλεις και περιοχές σε όλη τη χώρα, είναι σαφές ότι η αγανάκτηση ενάντια στην απληστία των χρηματαγορών και την οικονομική ανισότητα είναι ολοένα διευρυνόμενη και βαθιά. Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως είναι η διαμαρτυρία ενάντια στην έλλειψη –ή αδυναμία– πολιτικής εκπροσώπησης. Δεν αφορά τόσο το ερώτημα εάν αυτός ή εκείνος ο πολιτικός, αυτό ή εκείνο το κόμμα, είναι αναποτελεσματικό ή διεφθαρμένο (παρ’ όλο που αυτό ισχύει), αλλά εάν το αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα είναι, εντέλει, επαρκές. Αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας, θα μπορούσε, και ίσως πρέπει, να μετασχηματιστεί σε μια αυθεντική, δημοκρατική και συνταγματική διαδικασία.

Το πολιτικό πρόσωπο των διαδηλωτών της κατάληψης της Γουόλ Στριτ έρχεται στο προσκήνιο όταν το τοποθετούμε δίπλα στις άλλες κατασκηνώσεις διαδηλωτών του τελευταίου χρόνου. Όλες μαζί, σχηματίζουν έναν αναδυόμενο κύκλο αγώνων. Σε πολλές περιπτώσεις, οι γραμμές της επιρροής είναι σαφείς. Η κατάληψη της Γουόλ Στριτ εμπνέεται από τις κατασκηνώσεις διαδηλωτών στην Ισπανία που ξεκίνησε στις 15 Μαΐου, ακολουθώντας την κατάληψη της πλατείας Ταχρίρ στο Κάιρο, την προηγούμενη άνοιξη. Σε αυτήν την αλληλουχία διαδηλώσεων μπορούν να προστεθούν και μια σειρά από παράλληλα γεγονότα, όπως εκτεταμένες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στην πόλη του Ουισκόνσιν, την κατάληψη της πλατείας του Συντάγματος στην Αθήνα, και τους ισραηλινούς κατασκηνωτές διαδηλωτές που διεκδικούν οικονομική δικαιοσύνη. Βέβαια, το περιεχόμενο αυτών των διαφορετικών διαδηλώσεων είναι πολύ διαφορετικό. Δεν είναι απλώς απομιμήσεις αυτού που έγινε κάπου αλλού. Τα κοινά στοιχεία μεταξύ όλων αυτών των κινημάτων δεν είναι πάρα πολλά.

Η 19η Οκτωβρίου εξηγεί την 20ή

(εικόνες από τη μεγαλειώδη διαδήλωση της 19ης Οκτώβρη στην Αθήνα)

Του Κριτόβουλου Μπαταξή

Στις 19 Οκτώβρη ένα ανυπολόγιστο και οργισμένο πλήθος κόσμου, πρωτοφανής αριθμός απεργών, καταληψιών και διαδηλωτών ήθελε επιτέλους να επιβάλει το δίκιο της πλειοψηφίας επάνω στην ισχύ 154 ψήφων προστατευμένων από ΜΑΤ.

Το κοινό αίσθημα, όπως φαινόταν από άπειρα συνθήματα, ανέκδοτα, καλαμπούρια και “ελικόπτερα” ήθελε “Να Πέσει η Κυβέρνηση”, ασχέτως αν αυτό δεν λεγόταν από κανένα επίσημο στόμα.

Η απεργία στην ουσία δεν ήταν κατά του πολυνομοσχεδίου μόνο αλλά ήταν άρρητα μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ απεργία με κεντρικό σύνθημα ΚΑΤΩ η κυβέρνηση.

Όλες ανεξαιρέτως οι ηγεσίες του κινήματος, συνδικαλιστές πρώην πασόκοι, κκε και αριστεριστές, αποδείχτηκαν για πολλοστή φορά κατώτερες των προσδοκιών του κόσμου που περίμενε αυτή τη φορά να γίνει “κάτι” διαφορετικό, όπως το περίμενε και στις 28 και 29 Ιούνη. Από την άλλη, οι μεμονωμένοι αντικοινωνικοί οπαδοί της ατομικής βίας, διατήρησαν γι' άλλη μια φορά το μονοπώλιο της βίας κατά της εξουσίας.

Μα τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε;

“Μια νύχτα μαγική σαν τη Αργεντινή” όπως έλεγε ένα σύνθημα, προϋποθέτει υπέρβαση των ορίων της νομιμότητας (δεν είναι “νόμιμο” να πέφτει μια κυβέρνηση) και αληθινή ήττα των δυνάμεων καταστολής. Στην Αργεντινή, τα δίμετρα κάγκελα έπεσαν όλα, το πλήθος πέρασε τα αγκαθωτά συρματοπλέγματα, νίκησε τους οπλισμένους με πυροβόλα όπλα φρουρούς του προεδρικού μεγάρου και το κατέλαβε.

Έτσι αναγκάστηκε ο πρόεδρος Ντε Λα Ρούα να φύγει με “ελικόπτερο” που είναι τόσο αγαπητό στους Έλληνες διαδηλωτές και το προβάλλουν στα πανό και τα συνθήματά τους.

Ποιος φοβάται την «πολιτική υπεραξία» των «κουκουλοφόρων»;

Αν αυτοί είναι οι "προστάτες" της εργατικής τάξης, τότε ποιό είναι το ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ;

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών"

Αν διαβάσει κανείς τις ανακοινώσεις της αριστεράντζας θα καταλάβει ότι από τη μια σπεκουλάροντας επί του πτώματος ενός άτυχου ανθρώπου και στελέχους του ΠΑΜΕ θα βρει σιωπή έως υποστήριξη στο έργο του ΠΑΜΕ, για τη διάσωση της Βουλής κι από την άλλη καταγγέλλοντας όσους αντιστάθηκαν εμπράκτως, θα βρει τη δομική της φοβία σε ό,τι δεν μπορεί να ελέγξει. Εξαιρέσεις απετέλεσαν η οργάνωση του ΕΕΚ και της εφημερίδας «Κόντρα» που με περισσή ειλικρίνεια απέδωσαν τα της πραγματικότητας στην πραγματικότητα, καθώς και εκατοντάδες ανεξάρτητοι άνθρωποι που έδωσαν την ίδια μάχη με τους «κουκουλοφόρους». Τι φοβούνται οι αριστεράντζες;

Τα ρόπαλα των ΚΝΑΤ είναι πιο
επικίνδυνα από των ΜΑΤ...

Ας δούμε το τι αναγράφουν στις ανακοινώσεις τους εξωκοινοβουλευτικοί και κοινοβουλευτικοί, αριστεροί, βοσκοί: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μιλήσει για «συγκεκριμένες ομάδες κουκουλοφόρων που επιχείρησαν να στραφούν εναντίον δυνάμεων του κινήματος», η μαοϊκή-σταλινική-χοτζική του συνιστώσα (ΚΟΕ) θα μιλήσει για «δυνάμεις καταστολής και παρακρατικούς μηχανισμούς», η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για «τυχοδιωκτικές ομάδες που βρίσκονταν για άλλη μια φορά σε διατεταγμένη υπηρεσία», η Δημοκρατική Αριστερά «για κουκουλοφόρους που επιχείρησαν να πλήξουν το λαϊκό κίνημα». Τι φοβούνται οι αριστεράντζες;

Ακριβώς ό,τι φοβάται και το ΠΑΜΕ: την ενίσχυση ενός ήδη ενισχυόμενου ρεύματος που δεν αναζητά την εξουσία ή την εξουσία τους, που τους έχει χεσμένους (και ως χεσμένους τους έχει γνωρίσει στις δύσκολες ώρες εδώ και δεκαετίες), που τους έχει απονομιμοποιήσει στο να κάνουν πολιτική στην πλάτη του, που έχει καταλάβει ότι η αντίσταση δεν είναι βία, που έχει δει με τα μάτια του ότι η «βία» των «κουκουλοφόρων» είναι και δική του «βία», που έχει νιώσει στο πετσί του ότι το να αποφασίζουν για σένα κάποιοι επαΐοντες είναι καταστροφικό, που έχει χαρεί σε συνελεύσεις με διαδικασίες οριζόντιες στη γειτονιά του ή σε πρωτοβάθμια σωματεία, που έχει δει τη βρωμιά τους και το πώς επιδιώκουν διαρκώς να καπελώνουν παντού, που έχει αρχίσει να διαβάζει για όσα του πρόσφεραν για χρόνια ως μασημένη τροφή, που έχει δει ότι το Ιησουίτικο ήθος τους, η Σταλινική πρακτική τους τον έχει φέρει στο ως εδώ και μη παρέκει… Κι αυτό το ρεύμα φαίνεται να μην τελειώνει όσο βαθαίνει η κρίση κι αυτό φαίνεται να ορίζει όλο και πιο διακριτές γραμμές ανάμεσα σε πόλους.

Αυτό που φοβούνται, προοπτικά, είναι το να αποκτήσει την πολιτική του διάσταση.
  ένας με ρευματοπάθεια 

Kάποιες διαφορετικές φωνές για τα χθεσινά γεγονότα

Δημοσιεύουμε τα παρακάτω κείμενα γιατί πιστεύουμε ότι κινούνται σε διαφορετικό κλίμα από τις κυρίαρχες εκτιμήσεις, τόσο των αστικών επιτελείων όσο και των κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς. Επίσης δημοσιεύουμε ως ντοκουμέντο ένα video με τα συνθήματα που φώναζε εκείνος ο κόσμος που φοβίζει την Αριστερά με τα συνθήματα και τις πρακτικές του, γιαυτό νιώθει την ανάγκη μερικές φορές όχι μόνον να περιφρουρηθεί απέναντι του, αλλά και να περιφρουρήσει ακόμα και την βουλή των Ελλήνων!... Πρόκειται για την Αριστερά που τρεκλίζει και έχει κρυφτεί στα λαγούμια της περιμένοντας να βγάλουν το φίδι από την τρύπα οι Λυμπερόπουλοι και οι Φωτόπουλοι και οι Μπαλασόπουλοι.

1. Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα, υπάρχει τόπος και για μένα;

Του Κώστα Χαριτάκη

Ενώ υπάρχει νεκρός διαδηλωτής από την κρατική καταστολή, σήμερα το «κίνημα» μετράει τα στενά κομματικά «οφέλη» και ζημιές από τα γεγονότα, αντί να ξεχυθεί ξανά στο δρόμο ενάντια στο καθεστώς που δολοφονεί.

Η χθεσινή μέρα ήταν ένα μεγάλο δώρο προς την κυβέρνηση και το καθεστώς. Το μεγαλύτερο μετά τη μεταπολίτευση, σε μαζικότητα, οργή και αποφασιστικότητα, απεργιακό διήμερο αποσυντέθηκε «εκ των έσω».

Ιστορική η ευθύνη του ΚΚΕ που λειτούργησε ανοιχτά και απροκάλυπτα ως βραχίονας του κράτους, αναλαμβάνοντας με στρατιωτικό τρόπο την περιφρούρηση της Βουλής απέναντι στα πλήθη των διαδηλωτών.

Δικαιολογημένη η οργή χιλιάδων διαδηλωτών που βρέθηκαν αντιμέτωποι, αντί με τις αλυσίδες των ΜΑΤ, με τις κρανοφόρες και καδρονοφόρες διμοιρίες του ΚΚΕ.

Η δήλωση του Μ. Θεοδωράκη για τον θάνατο του Δημήτρη Κοτζαρίδη

Θεωρούμε ότι οι ανακοινώσεις που έβγαλαν τα κομματικά επιτελεία της Αριστερά - και πρώτα απ' όλα του ΚΚΕ - με αφορμή τον θάνατο του Δημήτρη Κοτζαρίδη, αποβλέπουν στην αποκομιδή πολιτικής υπεραξίας. Δυστυχώς ένα τέτοιο γεγονός δεν μπορεί να γίνει σωσίβιο για για τους κομματικούς μηχανισμούς της Αριστεράς. Μόνο από τον δικό τους θάνατο, μπορεί να γεννηθεί η Αριστερά του 21ου αιώνα...

Απαλλαγμένη  από αυτές τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες είναι η δήλωση του άρχοντα της ΣΠΙΘΑΣ, του Μίκη Θεοδωράκη, η οποία  δείχνει ότι έχει αίσθηση για το που πραγματικά βρίσκεται και που ...πατάει:

ΔΗΛΩΣΗ

Η προκλητική κυβερνητική αναλγησία μετρά τον πρώτο νεκρό διαδηλωτή. Η καλυπτόμενη κάτω από τον μανδύα της Δημοκρατίας επαίσχυντη και ένοχη για την καταστροφική πτώχευση Ολιγαρχία έχει γυρίσει το ρολόι της ιστορίας πίσω στην δεκαετία του ΄60. Όμως ο ελληνικός λαός δεν θα μείνει απαθής θεατής του απαγχονισμού του. Αποτίουμε φόρο τιμής στον νεκρό διαδηλωτή και εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στην οικογένειά του. Στεκόμαστε όρθιοι και συνεχίζουμε τον αγώνα.

Αθήνα,

20.10.2011

Μίκης Θεοδωράκης

Μερικά στοιχεία από την σημερινή (19/10/11) μεγαλειώδη διαδήλωση στην ΑΘΗΝΑ

Παρουσιάζουμε δύο διαγράμματα με την σημερινή μεγαλειώδη συγκέντρωση στην Αθήνα.

Το 1ο παρουσιάζει την χωρική διάταξη των δυνάμεων κατά την στιγμή που η πορεία της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ  έχει φτάσει στην Οδό Πανεπιστημίου (ώρα 12.00),  η οποία ξεκίνησε από το Πεδίον του Άρεως και προχώρησε μέσω 3ης Σεπτεμβρίου και Πλατείας Ομόνοιας. Τα σωματεία που είναι στο Μουσείο ως την Οδό Πανεπιστημίου δεν έχουν ακόμα αρχίσει να κινούνται. Το ΠΑΜΕ έχει συγκεντρωθεί στο Σύνταγμα και οι τελευταίες του δυνάμεις αποχωρούν από την Πλατεία Ομόνοιας. Επίσης σωματεία έχουν προσυγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία όπως στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου.

Το 2ο παρουσιάζει την χωρική διάταξη δύο περίπου ώρες μετά το προηγούμενο (ώρα 14.00) κατά την στιγμή που το ΠΑΜΕ έχει αρχίσει να αποσύρεται. Το ΠΑΜΕ καταλαμβάνει τον χώρο της Πλατείας Συντάγματος και τον χώρο μπροστά στην βουλή και στον εθνικό κήπο προς τις στήλες του Ολυμπίου Διός. Οι Ταξιτζήδες δίνουν μάχες με τα ΜΑΤ στην οδό Ακαδημίας για μία περίπου ώρα και μετά συντεταγμένοι με τα πανό τους θα κατευθυνθούν μέσω της Πανεπιστημίου στο Σύνταγμα, όπου ενσωματώνονται στον κύριο όγκο της διαδήλωσης. Ο κύριος όγκος των σωματείων της προσυγκέντρωσης του Μουσείου είναι ακόμα εγκλωβισμένος στην Σταδίου και δεν έχει φτάσει στην πλατεία Συντάγματος. Αρκετός κόσμος είναι διάχυτος στους δρόμους που κατευθύνονται προς το Μοναστηράκι και στην οδό Πανεπιστημίου.

Τι σημαίνει “αγανακτισμένος” σήμερα; Μπορείτε να δείτε μια εκδοχή στο παρακάτω video:



Το ΚΚΕ περιφρούρησε και πάλι την Βουλή των Ελλήνων από τους βάνδαλους και τους ταραξίες. Είναι χαρακτηριστική η στάση που έχουν οι ομάδες περιφρούρησης με τα νώτα τους προς τα ΜΑΤ και την βουλή και το πρόσωπό τους προς την συγκέντρωση του ΚΚΕ, όπως ακριβώς πίσω τους οι ΜΑΤατζήδες...

Και μερικές άλλες φωτογραφίες εδώ:


Την ημέρα της γενικής απεργίας στην Ελλάδα ΄Ελληνες ακτιβιστές που συμμετέχουν σε διάφορες συλλογικότητες, πραγματοποίησαν στο Ευρωκοινοβούλιο διαμαρτυρία συμπαράστασης στους αγωνιζόμενους λαούς στην ΄Ελλάδα και στην Ευρώπη, με τα συνθήματα"ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ: ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΥΣΗ" και." ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ Η ΦΥΣΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΣ":

Ενημέρωση για τις απεργιακές δράσεις κ' διαδηλώσεις 19 κ' 20 Οκτώβρη 2011

Μια συλλογική πρωτοβουλία για μια άλλη ενημέρωση για τις απεργιακές δράσεις κ' διαδηλώσεις 19 κ' 20 Οκτώβρη 2011

Η Πρωτοβουλία στηρίζεται-προβάλλεται απο:

alfavita  
aristero extrem 

aformi.gr

antistasi.gr

ashtonhar

ΕΟΣ

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Πρωτοβουλία για την Αντισυστημική Αριστερά

Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών