ΠΡΙΝ: ότι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει ...κρεμαστάρια!

Ο Γ. Δελαστίκ, Δντης του ΠΡΙΝ, γράφει στο Έθνος την 21/10:

Εμείς φυσικά σε λίγο θα ξεχάσουμε ότι υπήρξε ο Καντάφι. Στις ερήμους της Λιβύης όμως ο μύθος του θα πλανιέται εστιασμένος στις θετικές του πλευρές και καθαρός από την πολιτική "κόπρο" της ύστερης εποχής του.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο διορατικής σκέψης, με τον οποίο προβάλλεται ως πραγματικότητα οι υποκειμενικές επιθυμίες του συντάκτη, αντιμετωπίζει και η διεύθυνση του ΠΡΙΝ το πρόβλημα των επεισοδίων στο Σύνταγμα με τις ομάδες περιφρούρησης του ΚΚΕ. Όπως φαντασιώνεται ο Γ. Δελαστίκ  τον Καντάφι κάτι σαν τον "Κολοκοτρώνη"  στην λαϊκή παράδοση της Λιβύης, το ΠΡΙΝ φαντασιώνεται ότι με ανάλογο τρόπο το “ΚΚΕ” να σφραγίζει τους μελλοντικούς ταξικούς αγώνες στην χώρα μας, με μπροστάρηδες της ομάδες περιφρούρησής του ...

Τα κουρασμένα παλληκάρια του ΝΑΡ, αφού διέγραψαν μια ανεπιτυχή πορεία συγκρότησης ενός άλλου πόλου στο εργατικό κίνημα, φαίνεται ότι ετοιμάζονται να επιστρέψουν στην μήτρα που τους γέννησε. Γι αυτό τρέχουν να ευθυγραμμιστούν με τον Περισσό. Δεν θέλουν να χάσουν την ιστορική “ευκαιρία” για να γίνουν συνοδοιπόροι του ΚΚΕ σε αυτή την νέα “ταξική” πορεία που φαντάζονται πως έχει χαράξει. Γράφει λοιπόν το ΠΡΙΝ (η υπογράμμιση δική μας):

Πολιτικά τελειωμένη, αλλά γι’ αυτό και πολύ πιο επικίνδυνη, η κυβέρνηση Παπανδρέου κλιμάκωσε τη βία και την καταστολή εξαπολύοντας τις φονικές ορδές των ΜΑΤ και το χημικό πόλεμο κατά του «εχθρού λαού», την ώρα που ψήφιζε τραυματισμένη το πολυνομοσχέδιο – έκτρωμα στη Βουλή. Με την προμελετημένη δράση ασφαλιτών προβοκατόρων και αξιοποιώντας την εγκληματική δράση των ομάδων της «τυφλής βίας», που αντικειμενικά εντάσσονται στα επιτελικά σχέδια της ΕΛΑΣ και των μυστικών υπηρεσιών, κυβέρνηση – κράτος – παρακράτος επιτέθηκαν δολοφονικά κατά της περιφρούρησης του ΠΑΜΕ, της περικύκλωσης της Βουλής και της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, οδηγώντας στον πρώτο νεκρό του αγώνα και σε δεκάδες τραυματίες.

Η ορολογία “αντικειμενικά εντάσσονται” είναι η πάγια πρακτική που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ, όταν δεν υπάρχουν αντικειμενικά πειστήρια και απτές αποδείξεις για τους ισχυρισμούς για το ποιός είναι ο χαφιές και προβοκάτορας στο κίνημα. Επιστρατεύεται η “λογική” για να αποδείξει ακριβώς την έλλειψη στοιχείων. Αυτό γίνεται ανέκαθεν. Αυτό έγινε και με τα πρόσφατα γεγονότα στο Σύνταγμα. Αυτό έγινε και με το Πολυτεχνείο το 73 με την Πανσπουδαστική Νο 8. Ακριβώς αυτά που έγραφε για τους 300 προβοκάτορες του Πολυτεχνείου το ΚΚΕ ποτέ δεν τα αναίρεσε πραγματικά. Η “Έκθεση και συμπεράσματα για τα γεγονότα του Νοέμβρη του 1973″ και αποτελεί την επίσημη θέση του Κ.Κ.Ε σχετικά με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, όπως εγκρίθηκε από την 4η ολομέλεια της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε τον Ιούλιο του 1976, γράφει:

Δεν μπορεί, επίσης, να υποστηριχθεί ότι υπήρξε μελετημένο σχέδιο (προβοκάτσια) της αντίδρασης για να εξωθήσει σε μια τέτοια μορφή και να πετύχει ορισμένους, σκοπούς. Αυτό προκύπτει και από τη μελέτη όλων των στοιχείων, που ως τώρα έχουν συγκεντρωθεί και μελετήθηκαν. Αλλά προκύπτει και λογικά. Το υπεύθυνο κέντρο λήψης αποφάσεων της αντίδρασης ήξερε τη δύναμη του ΦΚ, καθώς και το πνεύμα αγανάκτησης και έξαρσης που υπήρχε σ’ όλο το λαό. Δεν μπορούσε, επόμενα, να εξωθήσει σε τέτοια μορφή αγώνα, που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες. Είναι άλλο το θέμα, σε ποιο βαθμό η αντίδραση προσπάθησε να εκμεταλλευτεί με προβοκάτσιες τον αγώνα αυτόν. Και πραγματικά, αυτό το προσπάθησε, όσο της ήταν δυνατό.

Ακριβώς αυτά είπε πρόσφατα η κ. Παπαρήγα στα κανάλια, αυτά επαναλαμβάνει και το ΠΡΙΝ. Όμως, όταν η λογική δεν αρκεί από μόνη της για να τεκμηριώσει τις εκτιμήσεις, μερικά ψέμματα μπορούν να βοηθήσουν την κατάσταση:

1. Τα επεισόδια αφορούσαν συμπλοκές με τις ομάδες περιφρούρησης του ΠΑΜΕ. Δεν αφορούσαν βεβαίως την συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Η συγκέντρωση ως γνωστόν δεν ήταν του ΠΑΜΕ, ούτε η περικύκλωση της βουλής ήταν επίσης μια πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ. Απλά το ΠΑΜΕ κατέλαβε τον χώρο μπροστά στην βουλή για να κάνει ένα “συμβολικό” αποκλεισμό και εμπόδιζε οποιαδήποτε άλλη οργανωμένη δύναμη να πλησιάσει στο χώρο. Το ίδιο ακριβώς σκηνικό είχε επαναληφθεί και την προηγούμενη μέρα. Τα μπλοκ της ΟΤΕ- ΠΟΤΑ μπλοκαρίστηκαν στην Πανεπιστημίου. Οι ταξιτζήδες συγκρούστηκαν στην Ακαδημίας με τα ΜΑΤ γιατί δεν μπόρεσαν να προσεγγίσουν την πλατεία Συντάγματος παρά μόνον αργά το απόγευμα της 20/10 αφού είχε αποχωρίσει η περιφρούρηση του ΚΚΕ...

2. Το ΚΚΕ ενήργησε σε άψογη συνεργασία με την ΕΛΑΣ. Υπήρχαν συνεχείς συνεννοήσεις για την στάση που θα κρατήσουν τα ΜΑΤ, για το πότε θα μείνουν στην άκρη και πότε θα επιτεθούν. Αν μάλιστα οι ινστρούχτορες του ΚΚΕ είχαν επιδείξει την ίδια προθυμία για τηλεφωνικές συνεννοήσεις με την ΕΛΑΣ και με το ΕΚΑΒ, ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά για τον άτυχο αγωνιστή Δημήτρη Κοτζαρίδη...

3. Το ΠΡΙΝ λησμονεί ότι το ΚΚΕ είναι μέρος του κράτους. Χρηματοδοτείται από τις κρατικές επιχορηγήσεις για τα κόμματα αλλά και κρατικοί υπάλληλοί έχουν διατεθεί στις υπηρεσίες του Περισσού. Ας μην ξεχνάμε και την δήλωση που έχει υπογράψει για τον σεβασμό της αστικής νομιμότητας. Το ΚΚΕ είναι λοιπόν μέρος του κράτους. Αυτά πάντως είναι πραγματικά στοιχεία και δεν είναι “λογικά” επιχειρήματα. Αν όμως θέλουμε, να χρησιμοποιήσουμε την ίδια “λογική” που χρησιμοποιεί η Δνση του ΠΡΙΝ για να τεκμηριώσει τα επιχειρήματά της, εύκολα μπορούμε να βρούμε μια πληθώρα λογικών επιχειρημάτων που τεκμηριώνουν την θέση ότι το ΚΚΕ είναι το μακρύ χέρι του κράτους στο εργατικό κίνημα...

4. Η σύγκρουση εντάσσεται στα επιτελικά σχέδια του Περισσού. Για να γίνουν σε τόσο διευρυμένη κλίμακα επεισόδια με επιθέσεις και αντεπιθέσεις, απαιτείται εμπλοκή αμφοτέρων των μερών. Σε άλλες περιπτώσεις όπου το ΚΚΕ δεν ήθελε να εμπλακεί σε επεισόδια, απλώς δεν έγιναν... Την 20ή Οκτωβρίου αν το ΚΚΕ δεν ήθελε να συγκρουστεί (όπως έκανε την προηγούμενη  μέρα), είχε πολλές λύσεις μπροστά του για να αποφύγει την σύγκρουση. Θα μπορούσε για παράδειγμα να υποχωρήσει μόνον για μερικές δεκάδες μέτρα και να αφήσει ένα μικρό ζωτικό χώρο από το μέτωπο της περιφρούρησης/προστασίας της βουλής και στις υπόλοιπες δυνάμεις που συμμετείχαν στην περικύκλωση. Το ΚΚΕ επιδίωκε με αυτή την σύγκρουση να συσπειρώσει τον κόσμο του, ο οποίος έχει εδώ και καιρό αρχίσει να αμφισβητεί την πολιτική απομονωτισμού με την οποία βαδίζει τα τελευταία χρόνια  η ηγεσία του. Και σε αυτή την πολιτική βάση, πράγματι υπήρχε συνεργασία ανάμεσα στον Περισσό και την ΕΛΑΣ. Ένα δείγμα γραφής για το πως ήδη το ΚΚΕ άρχισε να εκμεταλλεύεται πολιτικά τα επεισόδια και τον θάνατο του Δημήτρη Κοτζαρίδη, εδώ: Είμασταν όλοι εκεί ! Σύνταγμα, Πέμπτη 20 /10 / 2011

Δυστυχώς ή ευτυχώς - αυτό ας το κρίνει ο αναγνώστης - ο ριζοσπάστης δεν μασάει από  το γελοίο γλύψιμο του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς το ΚΚΕ. Γιαυτό δεν σταματάει να έχει ανοιχτό το μέτωπο απέναντί τους. Είναι φανερό, σε όποιον δεν εθελοτυφλεί, ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να αλλάξει γραμμή ή να γίνει πιο συνεργατικό επειδή αυτό θα βόλευε τα πολιτικά σχέδια κάποιων αποτυχημένων πολιτικάντηδων που δεν χάνουν ευκαιρία να σχεδιάζουν μεθοδεύσεις για το πως θα χειραγωγήσουν την λαϊκή αγανάκτηση. Αυτό το γλείψιμο προς τον Περισσό, δεν θα ξεχαστεί σαν τον “Καντάφι”, όπως φαντασιώνεται ο Γ. Δελαστίκ. Θα παραμείνει σαν άλλη μια μελανή σελίδα στην ιστορία του κινήματος. Πρώτιστα όμως σφραγίζει το παρόν, συντελώντας στην αποδιοργάνωση και στην πολιτική αποσάθρωση αυτών των πολιτικών χώρων.