ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Ο "μικρός" ΣΥΡΙΖΑ στα χνάρια του "μεγάλου"...

“Για το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το εφαλτήριο για ένα αποφασιστικό βήμα

προς μια μαζική, αντικαπιταλιστική, επαναστατική Αριστερά σύγχρονης κομμουνιστικής αναφοράς”

(συμβολή του ΝΑΡ στην 1η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ)

Πράγματι, η λέξη “εφαλτήριο” είναι αυτή που αποδίδει το ακριβές νόημα για το πως αντιμετωπίζει το ΝΑΡ την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το εφαλτήριο είναι ένα όργανο το οποίο έχει μια συγκεκριμένη αξία χρήσης, βοηθάει το χρήση να κάνει μεγαλύτερα άλματα... Πρόκειται για μια εξωτερική σχέση ανάμεσα στον χρήστη και το μέσο. Ο χρήσης έχει πλήρη αυτοτέλεια από το μέσο. Είναι αυτός που σχεδιάζει και εκτελεί τα άλματα. Αν δεν του κάνει το συγκεκριμένο εφαλτήριο, απλώς διαλέγει κάποιο άλλο. Χθες ήταν το ΜΕΡΑ, σήμερα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αύριο τί; Η απάντηση βρίσκεται σε ένα άλλο σημείο του ίδιου κειμένου:

Η προώθηση πολιτικών και ιδεολογικών πρωτοβουλιών κοινής δράσης και διαλόγου- ειδικά με τις δυνάμεις αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αναφοράς από ΚΚΕ, Αριστερό Ρεύμα ΣΥΝ, δυνάμεις του Μετώπου ΑΑ, εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.

(συμβολή του ΝΑΡ στην 1η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Την ίδια ακριβώς αντίληψη του ΝΑΡ για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει και ο ΣΥΝ για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει το εφαλτήριο της Κουμουνδούρου για είσοδό της την Βουλή...

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν κατάφερε η 1η Πανελλαδική της συνδιάσκεψη να γίνει πόλος συσπείρωσης ενός ευρύτερου ανένταχτου δυναμικού, όπως συνέβη με την 1η Πανελλαδική στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πραγματικά μια μεγάλη ευκαιρία μπροστά του τότε για να κάνει μια πολιτική υπέρβαση, η οποία θα μπορούσε να ανατρέψει το πολιτικό κατεστημένο στους χώρους της αριστεράς, αλλά την κλώτσησε. Δυστυχώς αυτή η ευκαιρία δεν υπάρχει σήμερα για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με αυτή την έννοια δεν μπορεί να αλλάξει το σκηνικό και να ξεκινήσει η οικοδόμηση της ΑΝΤΑΣΡΥΑ ως ενός αυτοτελούς πολιτικού οργανισμού που ανοίγει τον δρόμο για την υπέρβαση των συνιστωσών του. Με αυτά τα δεδομένα, η αρχή ένα μέλος – μία ψήφος, όπως και ορισμένες άλλες προτάσεις για την λήψη των αποφάσεων με δημοκρατικό τρόπο, έχουν περιορισμένη πολιτική αξία για την ταυτότητα του εγχειρήματος, το οποίο ήταν και παραμείνει ένα πολιτικό μέτωπο συγκεκριμένων πολιτικών χώρων. Στα πλαίσια ακριβώς αυτής της ταυτότητας, αντιστοιχεί και η παρακάτω θέση του ΝΑΡ:

“Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ανάγκη να μετασχηματιστεί σε ένα πραγματικό πολιτικό μέτωπο, με τοπικές και κλαδικές συλλογικότητες βάσης, με πλήρη δυνατότητα να αποφασίζουν με ενισχυμένη πλειοψηφία 3/5 για όλα τα ζητήματα”.

(συμβολή του ΝΑΡ στην 1η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ)

Στην πολιτική εκείνο που ενδιαφέρει πρώτα απ΄ όλα είναι η λήψη ορθών αποφάσεων. Κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η επιδίωξη διευρυμένων πλειοψηφιών ή ομοφωνιών, συντελεί την λήψη ορθότερων πολιτικών αποφάσεων. Αντίθετα αυτή η επιδίωξη - των διευρυμένων πλειοψηφιών - εξασφαλίζει την ενότητα των μηχανισμών και καθιερώνει το «κομπρεμί» ως συστατικό στοιχείο της λειτουργίας τους. Στην πραγματικότητα η πρόταση του ΝΑΡ κατοχυρώνεται το δικαίωμα του veto, αφού καμία απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί αν δεν το επιθυμεί το 40% του εκλογικού σώματος. Με τον ίδιο τρόπο και ο ΣΥΝασπισμος με ανάλογες προτάσεις διευρυμένης πλειοψηφίας κατοχύρωνε στον ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική του ηγεμονία.

Η διαχείριση της διαφωνίας και η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων είναι αντικείμενο της πολιτικής συγκρότησης. Φυσικά είναι επιθυμητή η συναίνεση και η σύνθεση, αλλά αυτό δεν κατοχυρώνεται καταστατικά. Αν κάθε διαφωνία που εκδηλώνεται δεν καταγράφεται με σαφήνεια, αλλά κουκουλώνεται κάτω από την επιδίωξη επίτευξης ευρύτερων συναινέσεων ή ομοφωνιών, τότε δεν μπορεί εκ των υστέρων να αρθεί με δημιουργικό και συνθετικό τρόπο. Συνήθως οι σωστές ιδέες όταν εμφανίζονται είναι μειοψηφικές αλλά όταν πλέον γίνουν κτήμα όλων, έχουν αρχίσει να ξεπερνιούνται και να σαπίζουν...

Η αρχή ένα μέλος – μία ψήφος στην ουσία παραβιάζεται με την λήψη των αποφάσεων με διευρυμένη πλειοψηφία. Αυτές οι προτάσεις αρμόζουν περισσότερο στις αρχές λειτουργίας διακρατικών ή στρατιωτικών συνασπισμών παρά στις αρχές λειτουργίας σύγχρονων αριστερών πολιτικών σχηματισμών που επιδιώκουν να έχουν την δική τους αυτοτέλεια από τις τις επιμέρους συνιστώσες τους...