Ο Κώστας Λαλιώτης σε ειδική αποστολή ή θερινές ονειρώξεις συριζέων και των «φίλων» τους;

( ένα σχόλιο με αφορμή το κείμενο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου στο UNFOLLOW:

«Οι ειδικές αποστολές του Κώστα Λαλιώτη» )

Ένα κείμενο/πολιτική παρέμβαση του Κώστα Λαλιώτη με αφορμή την 21η επέτειο του θανάτου του Ανδρέα Παπανδρέου. στο thecaller.gr αναδημοσιεύτηκε στην “εφημερίδα των συντακτών” και σε άλλα ΜΜΕ, σχολιάστηκε ευρύτερα σε σχέση με τις εξελίξεις στην πολιτική σκηνή και τους πολιτικούς σχεδιασμούς για τις επόμενες εκλογές.

Την ίδια μέρα που δημοσιεύεται το κείμενο του Λαλώτη δημοσιεύεται ένα άλλο κείμενο ( μήπως τυχαία; ) στο “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ”, χωρίς όμως καμία αναφορά στον Κώστα Λαλιώτη με τον εύγλωττο τίτλο: Γιατί ο Τσίπρας θέλει τώρα... μόνο ΠΑΣΟΚ. Ο συντάκτης μάλιστα επικαλείται “έγκυρες” πηγές από μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ για να προσδώσει κύρος στις “αποκαλύψεις” του και καταλήγει σε ανάλογα συμπεράσματα με αυτά που εκφράζουν αρκετοί σχολιαστές για την πολιτική σκοπιμότητα/αξία που έχει η "παρέμβαση" Λαλιώτη.

Όπως διαπιστώνεται, πάνω από την χώρα πλανιέται το φάντασμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Όμως αυτό το φάντασμα δεν το έφερε τώρα ο Κ. Λαλιώτης ούτε οι πρόσφατοι σχεδιασμοί των επιτελείων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Το έφερε ο ίδιος ο Α. Τσίπρας με την ακύρωση του δημοψηφίσματος του ΟΧΙ. Τότε αρκετός κόσμος έκανε μια απλή σκέψη: Αν στην θέση του Α. Τσίπρα ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, οι εξελίξεις θα ήταν διαφορετικές...

Η ιστορία του Μεξικανού ψαρά

Σε ένα παραθαλάσσιο μεξικάνικο χωριό ένας Αμερικανός πλησιάζει έναν ντόπιο που κάθεται στην προβλήτα. “Με τι ασχολείσαι;” τον ρωτά. “Είμαι ψαράς.” Απαντά.-“Θα ναι μια δύσκολη δουλεία Πόσες ώρες την ημέρα δουλεύεις;” -“Να σηκώνομαι το πρωί ρίχνω τα δίχτυα, περίπου τρεις ώρες, γυρίζω σπίτι τρώω κάνω σιέστα με τη γυναίκα μου το απόγευμα παίζω με τα εγγόνια μου και το βραδάκι πάω και πίνω μπύρες με τους φίλους μου.” -Και γιατί δεν δουλεύεις τις διπλάσιες ώρες;” -“Για πιο λόγο;”-“Για να πάρεις μια μεγαλύτερη βάρκα”-“Για πιο λόγο;”- “για να ανοίξεις ένα παράρτημα στην πρωτεύουσα” -“Για πιο λόγο;” -“Για να μπορείς μετά να έχεις έναν αντιπρόσωπο στις ΗΠΑ” – “Για ποιο λόγο;” -“Για να μπορείς μετά να πάρεις σύνταξη και να έρθεις εδώ να ξυπνάς το πρωί να ρίχνεις τα δίχτυα, να γυρίζεις σπίτι να κάνεις σιέστα με τη γυναίκα σου, το απόγευμα να παίζεις με τα εγγόνια και το βράδυ να πίνεις μπύρες με τους φίλους σου”.

απόσπασμα από το:

Carlos Taibo:“Αποανάπτυξη και Κατάρρευση”

ΤΑΞΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Για τη κρίση στη Βενεζουέλα και την εκλογή της συντακτικής Συνέλευσης, παραθέτω το παρακάτω άρθρο του Valerio Evangelisti που μετέφρασα από το Carmilla, έναν ιστότοπο για τη λογοτεχνία, το φαντασιακό και τη κουλτούρα της αντίθεσης στην Ιταλία. Μια πολύ ενδιαφέρουσα παράθεση της διαχρονικής εξέλιξης του Τσαβικού Μπολιβαρισμού στη Βενεζουέλα και της πρόσφατης πολιτικής και θεσμικής της κρίσης. Και μια κάποια εμβάθυνση στη φύση του εμφυλίου πολέμου που κορυφώνεται σε αυτή τη χώρα. Διότι το ερώτημα του κατά πόσο είναι ακόμα υπερασπίσιμος ο Τσαβικός Μπολιβαρισμός από επαναστατική σκοπιά, δεν αφορά πλέον τους Βενεζουελάνους-ες, οι οποίοι-ες με τη μια ή την άλλη έννοια έχουν ήδη κάνει τις επιλογές τους, μαχόμενοι από τη μια μεριά ή από την άλλη, σε ένα πόλεμο που δεν επιδέχεται πια εναλλακτικών. Αφορά εμάς, που είμαστε στην απέξω και έχουμε ακόμα το επιφανειακό πλεονέκτημα να μπορούμε να θέτουμε τέτοια ερωτήματα.

Κώστας Παπακώστας

ΤΑΞΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Για να ξεκαθαρίσουμε αμέσως τα πράγματα, δεν λαμβάνω καθόλου υπ’ όψιν μου τα επιχειρήματα όσων λένε ότι στη Βενεζουέλα, με το σχηματισμό της Συντακτικής Συνέλευσης διακυβεύεται η επιβίωση της δημοκρατίας. Ειδικά όταν το λένε αυτοί, που σχεδόν είκοσι χρόνια ως τώρα υποστήριζαν ότι στη χώρα ευδοκιμεί μια δικτατορία. Η δημοκρατία διακυβεύεται, αλλά όχι εξ αιτίας των διαδικασιών της Συντακτικής Συνέλευσης.

Λεωνίδας Βατικιώτης: H Google, o Τραμπ και η Αριστερά

Το 1936, ο Vladimir Lukyanov κατασκεύασε έναν αναλογικό υπολογιστή νερού, τον πρώτο ικανό για επίλυση μερικών διαφορικών εξισώσεων. Συνίστατο από μια σειρά διαμερισμάτων, διασυνδεδεμένων μεταξύ τους μέσω σωληνώσεων. Ο ρυθμός ροής νερού μεταξύ των σωλήνων συνιστούσε τη διενέργεια μαθηματικών πράξεων και η στάθμη του νερού στα διάφορα διαμερίσματα -με ακρίβεια χιλιοστού- αντιπροσώπευε τα αριθμητικά αποτελέσματα. Οι υπολογιστές νερού χρησιμοποιούνταν ευρέως στη Σοβιετική Ένωση για μοντελοποιήσεις μεγάλης κλίμακας, μέχρι και τη δεκαετία του 1980. Who knew! Υπάρχουν και εναλλακτικές στα ηλεκτρονικά bits. 

Ο Λεωνίδας Βατικιώτης στο κείμενό του «Μηχανή λογοκρισίας κι όχι εγγυητής της ισότητας η Google» με αφορμή δυο περιστατικά: α) Την απόλυση ενός ρατσιστή μηχανικού β) Το γεγονός ότι μειώθηκαν οι επισκέψεις σε ορισμένες ηλεκτρονικές σελίδες αριστερής εναλλακτικής ενημέρωσης μετά από την αναθεώρησή των αλγορίθμων αναζήτησης που έγινε τον Απρίλιο με στόχο να πάψουν να διαδίδονται ψευδείς ειδήσεις, θεωρίες συνωμοσίας και περιεχόμενο χαμηλής ποιότητα, επιχειρεί να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα, αλλά και να ερμηνεύσει την σύγκρουση ανάμεσα στην «Κοιλάδα της Σιλικόνης» και τον Τραμπ. Αντιπροσωπευτικό της λογικής του στο παρακάτω απόσπασμα:

Η αυξημένη ευαισθησία που επέδειξε η Google απέναντι στον εργαζόμενό της δείχνοντάς του την πόρτα της εξόδου δεν μπορεί να ερμηνευθεί μόνο στη βάση της μαχητικής στράτευσής της στο στρατόπεδο του φιλελεύθερου κατεστημένου, μαζί με όλους σχεδόν τους τεχνολογικούς γίγαντες και με μοναδικές εξαιρέσεις την Uber και την Tesla. Μια στράτευση που κορυφώθηκε όταν η Κοιλάδα της Σιλικόνης προσέφυγε εναντίον της απόφασης του Τραμπ τον Ιανουάριο να απαγορεύσει τη βίζα στους υπηκόους επτά μουσουλμανικών κρατών.

Μέτρο που τίναζε στον αέρα τον κλάδο της πληροφορικής των ΗΠΑ ο οποίος στηρίζεται στην ικανότητά του να τραβά σαν μαγνήτης τα πιο λαμπρά μυαλά του κόσμου: Από το Πακιστάν μέχρι το Μεξικό.

Και συμπληρώνει:

Επομένως, λόγοι συμφέροντος κι όχι λόγοι αρχής έχουν ωθήσει την Google να πρωτοστατεί στην διαπάλη που διεξάγεται στο εσωτερικό των ΗΠΑ απέναντι στο Τραμπ. Το οικονομικό της συμφέρον βρίσκεται πίσω και από την μάχη που δίνει για τα δικαιώματα των γυναικών, όσο καθολική κι αν είναι η αποστροφή απέναντι σε θεωρίες βιολογικού ντετερμινισμού. 

Όμως, αυτό το γνωρίζουμε απ' την εποχή που εμφανίστηκε ο καπιταλισμός κάθε καπιταλιστής μικρός ή μεγάλος σε κάθε χώρα του κόσμου, οι «λόγοι συμφέροντος» είναι αυτά που τον ωθούν στις πράξεις τοu.Το κείμενο καταλήγει:

- Σε αυτό το βωμό θυσιάστηκε ο 28χρονος μηχανικός…

-  Μήπως λοιπόν θα πρέπει να στενοχωρηθούμε γιατί απέλυσε ένα ρατσιστή η Google; Να κάνουμε καμιά “επιτροπή συμπαράστασης” και να ζητάμε την επαναπρόσληψή του;

Οι «μισές αλήθειες» του Γιάνη Βαρουφάκη και οι άλλες ...μισές του «δρόμου της αριστεράς»

Δεν είναι η εμμονή το πραγματικό του λάθος. Είναι η αδυναμία να βγει το πραγματικό συμπέρασμα της περιόδου. Ο παράγοντας λαός, η προετοιμασία, η καταλυτική του παρουσία στις εξελίξεις λείπει από την εξίσωση του Βαρουφάκη. Αντίθετα επανέρχονται στο προσκήνιο, με την ευκαιρία των επόμενων εκλογών, όποτε αυτές και αν γίνουν, οι ίδιες αυταπάτες. Διαιωνίζεται η λογική της ανάθεσης και η μη προετοιμασία και συμμετοχή των απλών, καθημερινών ανθρώπων. Διαιωνίζεται η αυταπάτη ότι δήθεν αποφασισμένες ηγεσίες μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Αυτή η πολιτική ηττήθηκε. Αυτή η ευκαιρία χάθηκε. Και ο Γιάνης την επαναφέρει με την ανετιά ενός ικανότατου περφόμερ…

( απόσπασμα από το άρθρο στο δρόμο της αριστεράς: «Οι μισές αλήθειες του Γιάνη Βαρουφάκη» )

1. Πράγματι «η λογική της ανάθεσης και η μη προετοιμασία και συμμετοχή των απλών, καθημερινών ανθρώπων.» είναι ένα σημαντικό συμπέρασμα που αφορά στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβερνητική εξουσία. Όμως αφορά τον όλο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εκείνης της περιόδου και όχι τον Γιάνη Βαρουφάκη ως υπουργό της κυβέρνησης «πρώτη φορά αριστερά». Ο διαχωρισμός “κόμματος” και “κράτους” είναι ανύπαρκτος για τον συντάκτη του κειμένου. 

 Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα άρχισε πολύ νωρίς να εγκαταλείπει την λογική που επικαλείται το κείμενο, πολύ πριν αποκτήσει ο Γ. Βαρουφάκης κάποια σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι κομματικές ευθύνες που βαραίνουν τις “συνιστώσες” του δεν συγκρίνονται με τις κυβερνητικές ευθύνες του Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος δεν είχε κομματική δράση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε προεδρικεντρικό κόμμα με την δική τους ευθύνη. Με δική τους ευθύνη επίσης καταργήθηκε η διάκριση ανάμεσα στο κόμμα και την κυβέρνηση. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Ορισμένα κρίσιμα ζητήματα που ξεχνάει να αναφέρει η ΛΑΕ σε σχέση με τον Γιάνη Βαρουφάκη

«Τα παιδία παίζει»

Ο  αυγουστιάτικος καύσωνας φαίνεται πως επηρεάζει την μνήμη αλλά και την κρίση...

Ο Βαρουφάκης και η άνευ ορίων θρασύτητα

Δώσε θάρρος στον χωριάτη …που λέει και η παροιμία.

Δεν φτάνει που ο Γ. Βαρουφάκης ενέσκηψε στο παρά πέντε ως κομήτης και εκ του ασφαλούς, ελέω Τσίπρα, στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που ο τελευταίος με κόπους και θυσίες άλλων έφτασε να διεκδικεί την κυβέρνηση.

Δεν φτάνει, επίσης, ότι ο Γ. Βαρουφάκης πάλι, ελέω Τσίπρα, με τον οποίο μοιάζει αφόρητα σε πολλά και κυρίως στην ευρω–πληξία, απέσπασε το πιο κρίσιμο υπουργείο, ήθελε και από πάνω να καθορίσει και την κυβέρνηση.

Όπως, ο ίδιος ο Γ. Βαρουφάκης ομολογεί με το νέο, μίνι τώρα, Κυριακάτικοεπικοινωνιακό σόου του, μόλις άκουσε ότι ο Παν. Λαφαζάνης θα αναλάμβανε το Υπουργείο Ενέργειας, Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και Περιβάλλοντος έγινε, περίπου έξω φρενών (!) και όπως ο ίδιος ο Βαρουφάκης ισχυρίζεται, είπε στον Τσίπρα ότι αυτή η κίνηση του συνιστά τεράστιο σφάλμα, δείχνοντας, πέραν των άλλων και την αλλεργία του απέναντι στην Αριστερή Πλατφόρμα.

Το θράσος, όπως βλέπετε, δεν έχει όρια.

Ο Γ. Βαρουφάκης μπορεί να έπεσε από τον ουρανό στον ΣΥΡΙΖΑ, ήθελε, όμως, και από πάνω με αλαζονεία εκατό καρατίων, όχι μόνο να καθορίσει την κυβέρνηση αλλά και να τον εκκαθαρίσει γρήγορα-γρήγορα και απ’ όλο το ενοχλητικό δυναμικό του!

Τα συγχαρητήρια μας!

(ανυπόγραφο κείμενο από το iskra.gr)

Το “θάρρος”, αλλά και η “θρασύτητα” δεν προσφέρονται. Είναι χαρακτηριστικά που τα έχεις ή δεν τα έχεις.

Ανυπόταχτος  δεν γίνεται χωρίς να έχεις το θάρρος να λες καθαρά την γνώμη σου, ακόμα και αν γνωρίζεις ότι δεν θα γίνει αποδεκτή.  Θέλει πράγματι «θάρρος» το να παίρνεις ρίσκα που ίσως σε οδηγήσουν σε ρήξεις και συγκρούσεις.  Η ανυποταγή με κάθε λογής εξουσίες απαιτεί και «θράσος» προς αυτές,

Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι φανερό στον καθένα ότι έχει περίσσευμα σε θάρρος αλλά και θράσος σε σχέση με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Όμως το ζήτημα εκφεύγει από τις προσωπικές διαφορές.

Ποσοτική χαλάρωση, η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου στην ιστορία

Η ποσοτική χαλάρωση, μετά την αποτυχία όλων των δεδηλωμένων στόχους της, πρόκειται να εγκαταλειφθεί από όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου. Σε κύριο άρθρο του RT εξετάζονται οι αναδιανεμητικές επιπτώσεις των τελευταίων κύκλων της ποσοτικής χαλάρωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιαπωνία και τις χώρες του Νότου, και τα πιθανά σενάρια που θα προκύψουν μετά την εγκατάλειψη των πολιτικών αυτών.

Αναδημοσίευση από «περγάδι (το)»

του Dan Glazebrook*

Φαίνεται ότι η τεράστια μεταφορά πλούτου στους πλούσιους, που κράτησε περίπου μια δεκαετία και είναι γνωστή ως «ποσοτική χαλάρωση», φτάνει στο τέλος της. Από τις τέσσερις μεγάλες κεντρικές τράπεζες του κόσμου - η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η Τράπεζα της Αγγλίας, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Τράπεζα της Ιαπωνίας - δύο έχουν ήδη εγκαταλείψει την πολιτική της αγοράς χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων (η Fed και η Τράπεζα της Αγγλίας), και η ΕΚΤ σκοπεύει να σταματήσει τις αγορές από το Δεκέμβριο. Η Fed θα πρέπει όντως να αρχίσουν να πωλούν τα επόμενα δύο μηνών από 3.500 δισ δολάρια των τίτλων που έχουν αποκτηθεί σε τρεις κύκλους της ποσοτικής χαλάρωσης.

Από τα τρία ...το «μακρύτερο» επιχειρεί να κλαδέψει ο ΣΥΡΙΖΑ!

Όπως θα γνωρίζετε το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ είναι “ΣΥΝασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς”. Η μακρύτερη λέξη είναι η “ριζοσπαστική”. Αυτόν τον επιθετικό επιθετικό προσδιορισμό (που δεν αφορά μόνον στην Αριστερά) επιχειρεί να εξουδετερώσει η μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση και να αποτρέψει την νεολαία από το να ριζοσπαστικοποιηθεί,  με προγράμματα που χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά κονδύλια ( εδώ η οδηγία: Monitoring and coaching, through sports, of youngsters at risk of radicalisation )

Με την επισήμανση «Εξαιρετικά επείγον» στάλθηκε από το Υπ. Εσωτερικών προς τους Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας, έγγραφο με το οποίο τους ενημερώνει και ζητά τη συμμετοχή τους σε πιλοτικό πρόγραμμα της ΕΕ, με στόχο την «πλαισίωση και καθοδήγηση των νέων που διατρέχουν κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης».

Το έγγραφο είναι εδώ:
Πλαισίωση και καθοδήγηση, µέσω του αθλητισµού, των νέων που διατρέχουν κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης (Πρόσκληση υποβολής προτάσεων-EAC/S17/2017)

Από τους πρώτους που κοινοποιείται το έγγραφο είναι δύο παρακρατικές δομές, παρακλάδια του «Ευρωπαϊκού Όμιλου Εδαφικής Συνεργασίας - ΕΟΕΣ»:

Επιτήρηση από τους «θεσμούς» ή επιτήρηση από τις αγορές;

Η έκδοση του πενταετούς ομολόγου 3 δις ευρώ με απόδοση 4,625% πανηγυρίστηκε από την κυβέρνηση ως «επιστροφή της εμπιστοσύνης των αγορών στην ελληνική οικονομία», που ανοίγει το δρόμο για το

Αναδημοσίευση από το "thepressproject.gr"

του Γιάννη Μηλιού

1. Νέα (ή μήπως παλιά;) «στρατηγική» κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών του δημοσίου

Με δεδομένο ότι το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση διακήρυσσε ότι στρατηγική της είναι η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, από την οποία θα προέκυπτε η «επιστροφή της εμπιστοσύνης των αγορών στην ελληνική οικονομία», η «έξοδος στις αγορές» αποτελεί «νέα στρατηγική».

Η «νέα στρατηγική» της κυβέρνησης προϋποθέτει, (α) τη σε τακτά χρονικά διαστήματα επανάληψη της «εξόδου στις αγορές», ώστε να καλυφθεί μέρος των χρηματοδοτικών αναγκών του ελληνικού δημοσίου το 2019, ύψους 19 δις ευρώ, (ή/και η εξόφληση υποχρεώσεων του δημοσίου προς ιδιώτες) και (β) το γρήγορο κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης, με υλοποίηση όλων των εκκρεμών μέτρων του 3ου Μνημονίου.

Ο σατράπης ΑΛΕΞΗΣ και το ...«χαρέμι» του

Αρκετοί, πρώην συριζέοι (και οι περίφημες πρώην συνιστώσες του) αντιμετωπίζουν σήμερα την σχέση τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, σαν απατημένες “γκόμενες” του Α. Τσίπρα που αν και βλέπανε τις τσαπατσουλιές του, κάνανε στραβά μάτια για να διατηρηθεί «πάση θυσία» η ...σχέση τους.

Ποτέ δεν αμφισβήτησαν το ποίος έχει το “πάνω χέρι” σε αυτή. Εξάλλου είχαν και τα ανταλλάγματά τους, υλικά ή φαντασιακά δεν έχει και μεγάλη σημασία.

Σε κάθε ευκαιρία, όταν ο Τσίπρας συγκέντρωνε όλο και περισσότερες “εξουσίες” στο πρόσωπό του, τον «εμπιστεύτηκαν» και έκαναν πάλι τα στραβά μάτια. Χωρίς “ηγέτη” δεν μπορεί να προχωρήσεις και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των λαϊκών μαζών. Ήταν λοιπόν μια “σχέση” στην οποία έτσι κι' αλλιώς είχε την ιεραρχία και τον “ηγέτη” μέσα της.

Εγκρίθηκε το ελληνικό αίτημα για ένταξη στην τράπεζα των BRICS

Κάθε πράγμα στον καιρό του και  ...BRICS τον Αύγουστο !

1. Πριν δυο χρόνια (Ιούνης 2015):

Λαφαζάνης: Η Ελλάδα ετοιμάζει αίτημα για την τράπεζα των BRICS
Ελληνικό αίτημα για ένταξη στην τράπεζα των BRICS προανήγγειλε ο Λαφαζάνης

Λαφαζάνης: Η Ελλαδα θα γίνει ισότιμο μέλος της τράπεζας των BRICS

2. στις 19 Ιουλίου 2017 διαβάζουμε στην "αυγή":

Επίσημη επιστολή προκειμένου να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας στη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα, με απόφαση του ΚΥΣΟΙΠ

Επίσημη επιστολή προκειμένου να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας στη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα (New Development Bank), στην οποία μέτοχοι είναι οι χώρες των BRICS, αναμένεται να αποστείλει το υπουργείο Οικονομικών, ύστερα από εξουσιοδότηση του χθεσινού Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ).

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, σταθερή επιδίωξη της κυβέρνησης είναι η συνεργασία ή και η συμμετοχή της Ελλάδας σε όλους τους σημαντικούς διεθνείς χρηματοδοτικούς θεσμούς με στόχο την οικονομική στήριξη επενδυτικών σχεδίων υψηλής προστιθέμενης αξίας και την ανάπτυξη επωφελών συνεργασιών για την ελληνική οικονομία.

Είχε “πρόγραμμα” ο ΣΥΡΙΖΑ;

στα σκαλάκια της Βουλής,  21-6-2015  

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Τον τελευταίο καιρό ΄με αφορμή το βιβλίο του Γ. Βαρουφάκη έχει ανοίξει μια συζήτηση - με συμμετέχοντες απ' όλο το πολιτικό φάσμα - αν είχε πράγματι “πρόγραμμα” ο ΣΥΡΙΖΑ. Η συζήτηση αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό αποπροσανατολιστική: Βάζει κάτω απ' το χαλί τους βασικούς λόγους που εκφυλίστηκε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και αναζητά την αποτυχία του στο πεδίο των “προγραμματικών” του διακηρύξεων, παραδοσιακά προσφιλές πεδίο “διαλόγου” ανάμεσα στον αστισμό και την αριστεροσύνη, όπου κρίνονται και κατακρίνονται “πολιτικές διαφορές” ασήμαντες όμως για την «Πολιτική»...

Κάθε πολιτικός σχηματισμός που κατεβαίνει στις εκλογές έχει σαν πρώτο στόχο να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία και να παραμείνει σε αυτή, γιατί αν δεν κατέχει αυτή την εξουσία. δεν μπορεί να εφαρμόσει κανένα «πρόγραμμα». Από αυτή την άποψη, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να πραγματοποιήσει αυτόν τον στόχο.

Οι πολιτικοί σχηματισμοί στο αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα δεν διαμορφώνουν τις σχέσεις τους με την εκλογική τους πελατεία με βάση το “πρόγραμμα”, όπως αυτό το αντιλαμβάνεται η παραδοσιακή Αριστερά. Οι σχέσεις εκπροσώπησης/διαμεσολάβησης εκφράζονται συνήθως με όρους συγκυρίας και διαμορφώνονται από ιδεολογικές σχέσεις και γενικά προτάγματα σχετικά με επίδικα της πολιτικής σκηνής. Η “χρυσή αυγή” δεν έχει αναδειχθεί σε τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα και έχει αποκτήσει κοινωνικά ερείσματα επειδή έχει κάποιο “μεταβατικό πρόγραμμα”, όπως το αντιλαμβάνεται η παραδοσιακή κομμουνιστικογενής Αριστερά, ούτε ο Τράμπ κέρδισε τις εκλογές στην Αμερική με αιχμή το “πρόγραμμα” του. Εξάλλου στα αστικά κοινοβούλια σύνηθες φαινόμενο είναι ότι τα προεκλογικά προγράμματα αναιρούνται μετά τις εκλογές, μερικές φορές μάλιστα και από την πρώτη μέρα. Αυτό το γνωρίζουν οι ψηφοφόροι - όχι μόνον στην χώρα μας - και δεν δίνουν καμία βαρύνουσα σημασία στα “προγράμματα”. Αρκετοί ούτε καν τα διαβάζουν, παρόλο που μπορεί να είναι και φανατικοί οπαδοί τους. Το ίδιο συμβαίνει και στους χώρους της Αριστεράς που δίνει βαρύνουσα σημασία στα “προγράμματά” της...

Όμως, ούτε οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές ούτε και οι επαναστάσεις έγιναν με την εφαρμογή κάποιου “μεταβατικού προγράμματος” που εκπόνησαν τα πεφωτισμένα επιτελεία κάποιων πολιτικών “πρωτοποριών”. Έγιναν με την κινητοποίηση, την δράση και την παρέμβαση του “λαϊκού παράγοντα” στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα. Κοινωνικές αλλαγές δεν γίνονται με την “ανάθεση” αλλά με την συμμετοχή και την αυτοοργάνωση του λαϊκού παράγοντα.

Για τη Δικαιοσύνη και το δίκαιο

Της Ζωή Κωνσταντοπούλου

Η συμμετοχή των πολιτών στην απονομή της Δικαιοσύνης είναι η μόνη εγγύηση για να εφαρμοσθεί το δίκαιο.

Άρθρο 97 του Συντάγματος: "Τα κακουργήματα και τα πολιτικά εγκλήματα δικάζονται από μικτά ορκωτά δικαστήρια, που συγκροτούνται από τακτικούς δικαστές κι ενόρκους".

Μεικτά Ορκωτά Δικαστήρια, με συμμετοχή των ενόρκων, δηλαδή των πολιτών.

Αυτό υπαγορεύει ως κανόνα το Σύνταγμά μας, το κακοποιημένο και τσαλαπατημένο από τις μεταπολιτευτικές και τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Που νομοθέτησαν τα 7μελή Μεικτά Ορκωτά, με πλειοψηφία ενόρκων, αλλά στη συνέχεια εξαίρεσαν τα περισσότερα κακουργήματα από την αρμοδιότητά τους, εξαιρώντας έτσι τους πολίτες από την εκδίκασή τους. Αυτό που το Σύνταγμα προέβλεψε ως εξαίρεση, το έκαναν κανόνα. Χτίζοντας νομοθετικά το "δίκαιο της εξαίρεσης".

Κατά το Σύνταγμα, αρμόδιοι να δικάσουν την Ηριάνα αλλά και τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ είναι οι πολίτες μαζί με τους δικαστές.

Αριστερή αφασία

(Φλεβάρης του 15: στις μαζικές διαδηλώσεις, η κοινωνική αριστερά ήταν στον δρόμο. Η πολιτική αριστερά ...σε αφασία)

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Το editorial του «Δρόμου» που κυκλοφορεί θέτει ένα διαφορετικό πλαίσιο συζήτησης για το μέλλον της Αριστεράς στον τόπο μας, γιατί αναγνωρίζει μερικές βασικές πλευρές της ήττας της.

Θα σημφωνίσουμε με το γενικό πλαίσιο του κειμένου και ιδιαίτερα με την κατάληξη του:

«Και για αυτήν την Αριστερά, η ζωή πρέπει να συνεχιστεί μέχρι τις επόμενες εκλογές. Μετά βλέπουμε, αφού θα έχουμε ξαναμετρηθεί…

Ας καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα. Η αριστερή αφασία δεν μπορεί να αυτοϊαθεί. Η γιατρειά βρίσκεται (πάντα εκεί ήταν) στην απάντηση των ζητημάτων και προϋποθέσεων που θέτει η ανάγκη διεξόδου της χώρας και ενός υποκειμένου που θα πασχίζει για αυτήν.»

Θα  προσθέσω μερικές παρατηρήσεις ως προς το “υποκείμενο” στο οποίο αναφέρεται το κείμενο, Πρώτα απ' όλα θα πρέπει να επισημάνουμε την διάκριση ανάμεσα στην “κοινωνική αριστερά” και την “πολιτική αριστερά” που συγκροτείται με την μορφή διαφόρων πολιτικών σχηματισμών και το κυρίως χάσμα που τις χωρίζει. Ο λαϊκός παράγοντας στις κρίσιμες στιγμές δεν είναι απαθής. Έχει βγει στον δρόμο και πριν την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μετά, στις μεγάλες διαδηλώσεις το πρώτο τρίμηνο της της “πρώτης φοράς αριστεράς” αλλά και στο δημοψήφισμα του ΟΧΙ. Σε αυτές τις στιγμές εκείνη που απουσίαζε και δεν μπόρεσε να βάλει την σφραγίδα της στις εξελίξεις ήταν η “αριστερά της αφασίας”....

Σήμερα ο λαϊκός παράγοντας δεν εμπιστεύεται την “αριστερά της αφασίας”, ακόμα και αν συμφωνεί με πολλές από τις “προγραμματικές” της διακηρύξεις. Είναι ενδεικτικό ότι ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών βλέπει τα δεινά που έχουν επιφέρει στη χώρα οι πολιτικές της ΕΕ και η ένταξη στην ΟΝΕ, όμως δεν εμπιστεύεται να αναθέσει στην “αριστερά της αφασίας” την διαχείριση αυτών των ζητημάτων.

Όταν συναντούνται οι πραγματικοί και οι φαντασιακοί φόβοι του ελληνικού αστισμού...

Spiegel: Ο ελληνικός τουρισμός ανθεί, οι εργαζόμενοι υποφέρουν

Τα κρούσματα εργασιακής εκμετάλλευσης στον ελληνικό τουρισμό, που καταγράφονται παράλληλα με τα εισπρακτικά ρεκόρ των επαγγελματιών του κλάδου, επιχειρεί να αναδείξει εκτενές ρεπορτάζ της ηλεκτρονικής έκδοσης του γερμανικού περιοδικού Spiegel.:

Ausbeutung in Griechenland- Urlaub bis zum Umfallen

Griechenlands Hoteliers jubeln über Rekordumsätze - bei den Beschäftigten aber kommt wenig davon an. Tarifverträge werden ausgehebelt, Saisonkräfte hausen in Containern. Nun droht Streik zur Hochsaison.

Μια παρουσίαση του άρθρου στα ελληνικά, εδώ:

Spiegel: Ο ελληνικός τουρισμός ανθεί, οι εργαζόμενοι υποφέρουν

Ο Π. Λαφαζάνης «εμπιστεύεται» το αστικό κράτος πολύ περισσότερο από τον Γ. Βαρουφάκη!...

κλικ στην εικόνα για ένα θρίλερ με "παράλληλο νόμισμα" στην σύγχρονη Ελλάδα...

«Πάει πολύ, όμως, να διαβάζω τον Γ. Βαρουφάκη σε συνέντευξη του στην Realnews της Κυριακής (16/7) να εμφανίζει ως δήθεν “παράλληλο νόμισμα”, την πρόταση της Λαϊκής Ενότητας για μετάβαση στην νέα δραχμή, όπως ο ίδιος την βαφτίζει, αφού, όπως ισχυρίζεται, άκουσον – άκουσον, η νέα δραχμή θα λειτουργεί επί πολλά χρόνια παράλληλα με το ευρώ.»

(από την δήλωση του Παναγ. Λαφαζάνη Γραμματέα του Π.Σ της ΛΑ.Ε που δημοσιεύεται στο iskra.gr με τον τίτλο: «Ο Λαφαζάνης απαντά στον Βαρουφάκη για την επίθεση στην ΛΑ.Ε» )

Τα πολιτικά αδιέξοδα που έχει οδηγηθεί ο χώρος της ΛΑΕ αναδεικνύονται καθαρά σε αυτή την δήλωση του Π. Λαφαζάνη. Δεν εντοπίζονται στη πολιτική πρόταση απέναντι στο δίλημμα “ευρώ ή δραχμή” που έχει τεθεί στην πολιτική σκηνή με όρους αστικής πολιτικής, αλλά στο ζήτημα των σχέσεων τους κράτους με την κοινωνία.

Αλήθειες και ψέματα για το παράλληλο νόμισμα

Πολλοί εκφράζουν άποψη για το παράλληλο σύστημα πληρωμών, όμως ελάχιστοι έχουν αντιληφθεί την αρχιτεκτονική του. Πώς το περιβόητο σχέδιο Βαρουφάκη θα δημιουργούσε πρόσθετο χρήμα.

Αναδημοσίευση από το "euro2day.gr"

του Βασίλη Παζόπουλου

Αν γυρίσουμε τη μνήμη μας στην αρχή της κρίσης, θα θυμηθούμε πάρα πολλούς «ειδικούς» που εξέφραζαν βεβαιότητες για το πόσο καταστροφικό θα ήταν το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους.

Είχαν ασχοληθεί με ένα θέμα για το οποίο δεν είχαν μπει στον κόπο να μάθουν ούτε τα βασικά. Δεν είχαν μελετήσει τα ιστορικά προηγούμενα. Τις αναφορές των πραγματικά ειδικών διεθνώς. Πηγές τους ήταν οι πολιτικοί αναλυτές, οι οποίοι είχαν την αξιοπιστία που έχουν οι αθλητικογράφοι όταν αναφέρονται στην ομάδα της αρεσκείας τους.

Αντίστοιχα σήμερα εκφράζουν βεβαιότητες για το παράλληλο σύστημα συναλλαγών, χωρίς να μπουν καν στον κόπο να μάθουν τι είναι. Πώς εφαρμόζεται. Πού έχει ξαναγίνει και με τι αποτελέσματα. Αν τελικά βοηθάει την παραμονή της χώρας στο ευρώ ή τη δυσκολεύει.

Απλά παρασύρονται από άλλους ημιμαθείς αλλά εξίσου σίγουρους πως έχουν δίκιο!

Γεγονός είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου δεν γνωρίζει τι σημαίνει παράλληλο νόμισμα. Η άγνοια για το θέμα ενισχύεται από τα δημοσιεύματα, λες και οι εμπνευστές τους έχουν επιδοθεί σε διαγωνισμό παραπληροφόρησης.

Αξιοπερίεργο είναι ότι όσοι επιθυμούν την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα κατηγορούν το σχέδιο, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο η χώρα θα έμενε στο ευρώ. Ταυτόχρονα, οι υποστηρικτές της παραμονής στο ευρώ κατηγορούν το παράλληλο σύστημα πληρωμών ότι σημαίνει επιστροφή στη δραχμή.

Για να μην ξεχνιόμαστε ...καλοκαιριάτικα!

( Με αφορμή το κείμενο του του Ηλία Ιωακείμογλου: «Διασώζοντας την συλλογική μνήμη των καταπιεσμένων»)

ΑΘΗΝΑ, 29η Ιούνη 2011:

Υπήρχε “πραγματική αντιπολίτευση“ στον ΣΥΡΙΖΑ το 2015;

Στην συνέντευξη του στον ραδιοφωνικό σταθμό FOCUS 103,6 ο κ. Λαπαβίστας αναφερόμενος στο plan b του Γιάνη Βαρουφάκη, υπογράμμισε πως ουδέποτε το είχε φέρει στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ.

Ερωτηθείς αν γνώριζε ο ίδιος το σχέδιο Βαρουφάκη και αν είχε παρουσιαστεί στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Λαπαβίτσας απάντησε: «Με τον κ. Βαρουφάκη, όσο καιρό ήμουν βουλευτής, είχαμε μία ανταλλαγή απόψεων επί 10 λεπτά, στο κυλικείο της Βουλής, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν μου είπε τίποτα σχετικό.Ποτέ δεν παρουσίασε το σχέδιό του στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Αν είχε παρουσιαστεί στην Κ.Ο. θα είχε γίνει μύλος!

Ο Γιάνης Βαρουφάκης μίλησε στην Κ.Ο. και μας ενημέρωσε ως όφειλε, γιατί ήταν υπουργός Οικονομικών, για την πορεία των διαπραγματεύσεων, όχι για παράλληλο νόμισμα.

Η αντιφιλελεύθερη Ν. Δημοκρατία

Στη χώρα που οι πιστοί προσέρχονται μαζικά για να προσκυνούν το κάστανο που έβρασε ο Άγιος Παΐσιος, πολλά μπορείς να  δεις και κ΄ακούσεις στην μάχη ανάμεσα στους "προσκυνητές" του εθνικού νομίσματος και τους αντιπάλους τους. 

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Τάκη Μίχα

«Ας αφαιρέσουμε από τις κυβερνήσεις τη δύναμη να προστατεύουν το νόμισμά τους από τον ανταγωνισμό».

Φρίντριχ Χάγεκ

H ερώτηση της Ν.Δ. για το σύστημα παράλληλων πληρωμών-νομισμάτων που ετοίμαζε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι επιεικώς ανόητη. Κατ' αρχάς, όπως γνωρίζει όποιος έχει σπουδάσει έστω και ένα χρόνο οικονομικά, η θεωρία της ύπαρξης και κυκλοφορίας παράλληλων νομισμάτων βρίσκεται στο επίκεντρο της σύγχρονης φιλελεύθερης προβληματικής.

Ο κορυφαίος ίσως διανοητής του σύγχρονου φιλελευθερισμού, ο Αυστριακός Φρίντριχ φον Χάγεκ έχει αφιερώσει δύο βιβλία στο θέμα. Τα «Νομισματική επιλογή» και «Αποκρατικοποίηση του χρήματος», στα οποία παραθέτει τα επιχειρήματα για τα πλεονεκτήματα της ύπαρξης και ανταγωνισμού πολλαπλών νομισμάτων.

Λάκης Λαζόπουλος: Το δράμα της Αριστεράς

Αναδημοσίευση από το "altsantiri.gr"

του Λάκη Λαζόπουλου

Η Αριστερά ήταν πάντα μια ανυπότακτη δεσποινίς που αρνιόταν να γίνει κυρία.

Ένιωθε πως στα σαλόνια θα έχανε την αξιοπρέπεια της και πως στα πεζοδρόμια έπρεπε να αφήσει την τελευταία της πνοή .

Γι’ αυτό και όταν η Αριστερά έγινε κυβέρνηση οι πρώτοι που έχασαν τον ύπνο τους ήταν οι αριστεροί που είχανε μάθει να διαμαρτύρονται, αλλά όχι να κυβερνούν.

Ήταν σαν τους κριτικούς κινηματογράφου.

Ξέραν τα πάντα για τον κινηματογράφο, αλλά δεν ξέραν να κάνουν κινηματογράφο.

Αυτό είναι άραγε το δράμα της Αριστεράς;

Η ενοχή του ευνούχου που ξέρει τα πάντα για το σεξ, αλλά δεν μπορεί να κάνει ο ίδιος;

***Το σίγουρο είναι ότι μετά τις 13 Ιουλίου του 2015, όταν η Αριστερά έπεσε πάνω στο ευρωπαϊκό τοίχος, το κατασκευασμένο από γερμανικά υλικά και αναγκάστηκε να υπογράψει όλα όσα απευχόταν, οι πρώτοι που ξεσηκώθηκαν ήταν οι ίδιοι οι εαυτοί τους.

Τα αστικά κόμματα της διεφθαρμένης και ξεθωριασμένης μεταπολίτευσης είχαν ήδη μάθει έναντι μίζας να προσκυνούν. Δεν ταράχθηκαν.

Τώρα έπρεπε να προσκυνήσουν και αυτοί.

Έτσι επανήλθε το δεξιό αφήγημα.

Τι λογική έχει να αντιστέκεσαι αφού στο τέλος θα υπογράψεις τα ίδια;

Δηλαδή ο Λεωνίδας και ο Εφιάλτης έχουν την ίδια αξία αν στο τέλος χάσουν και οι δυο.

Αυτό μας διδάσκει αυτή η θεωρία.

ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΣΤΕΡΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΛΗΡΩΜΩΝ

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Την ώρα που…

- οι εργαζόμενοι καλούνται να τα βγάλουν πέρα με όλο και μικρότερους μισθούς
- οι συνταξιούχοι, έχοντας χάσει το ΕΚΑΣ και την επικουρική, χάνουν σταδιακά την πενιχρή κύρια σύνταξή τους
- οι ελεύθεροι επαγγελματίες εξοντώνονται από εισφορές σε ταμεία που δεν τους εξασφαλίζουν τίποτα
- οι επιχειρήσεις αφανίζονται από φόρους που πετιούνται στο βαρέλι-δίχως-πάτο του μη βιώσιμου χρέους
- ένα στα δύο νοικοκυριά αποτελείται από ανέργους ή οικτρά υπο-απασχολούμενους
- οι άνεργοι χάνουν κάθε ελπίδα
- οι επενδυτές γελάνε με τα σχέδια για «έξοδο στις αγορές»
οι νέοι μεταναστεύουν κατά χιλιάδες

…πολιτικά κόμματα και «μέσα» τα οποία τον Ιανουάριο του 2015 «θίχτηκαν» που στεναχωρήσαμε τον Γιερούν Ντάιζελμπλουμ (λέγοντάς ΟΧΙ στις απειλές του για κλείσιμο τραπεζών αν δεν πούμε ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ), και τον επόμενο Ιούλιο ορύωνταν υπέρ του ΝΑΙ, σήμερα ορύωνται εναντίον του παράλληλου συστήματος πληρωμών.


Τι κρύβεται πίσω από αυτή την υστερία για το παράλληλο σύστημα πληρωμών;

«Κάντε κάτι αδέρφια, μας γ@*ούν αλύπητα»: Ο Γ. Ζουγανέλης διασκευάζει Δ. Σαββόπουλο (12/7/17)

μια ματιά και εδώ:
Γιάννης Ζουγανέλης: Το κόψιμο ήταν προσχεδιασμένο, δεν μου αξίζει όλο αυτό

Γιάνης Βαρουφάκης: Αλλη μία επέτειος του «όχι» επιβεβαιώνει την ανάγκη παράλληλου συστήματος πληρωμών

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Γιάνη Βαρουφάκη

Από το 2010 όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, όλοι οι υπουργοί Οικονομικών ήρθαν αντιμέτωποι με παράλογες απαιτήσεις από δανειστές που δεν δίστασαν να τους εκβιάσουν στη βάση τού: «Είτε περνάτε τα μέτρα που σας υπαγορεύουμε είτε σας κλείνουμε τις τράπεζες και σας πετάμε από το ευρώ».

Η οργανωμένη άμυνα της χώρας απέναντι στον ωμό αυτόν εκβιασμό ήταν, και είναι, καθήκον κάθε κυβέρνησης, κάθε υπουργού Οικονομικών.

Και η μόνη γραμμή άμυνας σε αυτόν τον εκβιασμό, για μια κυβέρνηση που δεν έχει στόχο να βγει από το ευρώ, είναι ένα παράλληλο σύστημα πληρωμών.

Χωρίς τέτοιο σύστημα, η Ελλάδα θα παραμένει στο έλεος δανειστών που, εν γνώσει τους, επιβάλλουν μέτρα που ερημοποιούν τη χώρα ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα (υποτίθεται ότι) «κυβερνά».

Το παράλληλο σύστημα πληρωμών και οι υποσχετικές (IOU): μια ιδέα που η τρόικα θεωρεί εξαιρετική εφόσον ωφελεί μόνο τα δικά της τα παιδιά.

Από τότε που ξέσπασε η κρίση εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα το σύστημα παράλληλων πληρωμών με υποσχετικές (IOU) για ποσά δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου εξέδωσε υποσχετικές (IOU) για να πληρώνει προμηθευτές του Δημοσίου το 2010.

Πιο πριν, από το 2008, τότε που ξέσπαγε η τραπεζική κρίση, η ΕΚΤ επέτρεψε στις ελληνικές τράπεζες (και σε πολλές ευρωπαϊκές) να εκδώσουν δισεκατομμύρια υποσχετικών (IOU) που βέβαια θα ήταν άνευ αντικρίσματος (δεδομένου ότι οι τράπεζες είχαν ουσιαστικά πτωχεύσει) αν δεν επιβαλλόταν στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών να τις εγγυάται.

Εν ολίγοις, από το 2009 έως σήμερα η Εθνική, η Alpha, η Eurobank και η Πειραιώς επιβιώνουν στη βάση κρατικών υποσχετικών (IOU) των οποίων η ονομαστική αξία, έως και σήμερα, ξεπερνά τα 50 δισ. ευρώ!

ANT1: "τα Εξάρχεια μετακόμισαν στο Αμβούργο"

Από την Ιδιωτική τηλεόραση, μάθαμε το ποιος ευθύνεται για τη "κολαση" στο Αμβούργο Κάναμε εξαγωγή Εξαρχειωτών στο Αμβούργο!!

Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί...

Μια εταιροχρονισμένη απάντηση  από τον Π. Λαφαζάνη στο άρθρο τoυ iskra.gr:

Ο Γιάνης Βαρουφάκης και πώς θάβουμε το «ΟΧΙ» και την έξοδο από την ευρωζώνη

Αμβούργο, τώρα

Digital Labor: Η φάμπρικα του 21ου αιώνα;

Ο κύκλος πωλήσεων ανά υπάλληλο των GAFAM για το 2015

Τα τελευταία χρόνια οι ψηφιακές τεχνολογίες καταλαμβάνουν σταδιακά όλο και πιο κεντρικό ρόλο στην καθημερινότητα μας: κοινωνικότητα, εργασία, ψυχαγωγία, εκπαίδευση. Όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητές που βασίζονται στην επικοινωνία – δηλαδή σχεδόν το σύνολο των κοινωνικών μας συναναστροφών –αποικίζεται σταδιακά από ψηφιακές συσκευές, υπηρεσίες και δίκτυα τα οποία γίνονται απαραίτητα αλλά και εξαρτησιογόνα βοηθήματα της προσωπικής και επαγγελματική μας ζωής καθώς και της δημόσιας έκφραση μας.

Οι μεταλλάξεις της ψηφιακής εργασίας αποτελούν κατά κάποιο τρόπο το επιστέγασμα της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας και το όνειρο του κάθε αφεντικού: επισφαλής κακοπληρωμένη εργασία, γενικευμένος ανταγωνισμός μεταξύ εργαζομένων από όλο τον πλανήτη, έλλειψη κάθε είδους συλλογικής οργάνωσης και διαπραγμάτευσης κλπ. Πάνω σε αυτήν την πραγματικότητα χτίζεται η παγκόσμια κυριαρχία του διαδικτυακού ολιγοπωλίου και η υψηλή του κερδοφορία.

 Παρ' όλα αυτά, αν και ο συσχετισμός δυνάμεων είναι άνισος, οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα αρχίζουν σταδιακά να αντιδρούν. Δεκάδες υποθέσεις εκκρεμούν στα δικαστήρια στις οποίες ψηφιακοί εργαζόμενοι ζητούν να αναγωριστούν ως υπάλληλοι αποκλειστικής απασχόλησης των εταιρειών για τις οποίες παράγουν έργο, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν μια σειρά δικαιωμάτων και εγγυήσεων.
περισσότερα εδώ:

Digital Labor: Η φάμπρικα του 21ου αιώνα

;

Κοινωνική Οικονομία: Αυτά είναι τα... άγνωστα Εναλλακτικά Νομίσματα της Ευρώπης που φέρνουν ευημερία

ΔΡΟΜΟΙ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Αναδημοσίευση από το «angelus-novus.gr»

Καπιταλισμός – Χώρος – Τόποι

David Harvey

Μετάφραση: Γιάννης Βογιατζής, Επιστημονική επιμέλεια: Απόστολος Δεδουσόπουλος

Εκδόσεις Angelus Novus, 2017

Το βιβλίο αυτό του Ντέιβιντ Χάρβεϊ εκδόθηκε στα αγγλικά το 2016 με τίτλο The Ways of the World. Ο τίτλος αποτυπώνει με ακρίβεια, αλλά και με αμφισημία, το περιεχόμενό του. Ο τίτλος της ελληνικής έκδοσης, Δρόμοι και τρόποι του κόσμου, αναδεικνύει τόσο την ακρίβεια προς το περιεχόμενο όσο και την αμφισημία. Αφενός, υποδεικνύει τη σχέση του συγγραφέα με το επιστημονικό του αντικείμενο, τη γεωγραφία, την κοινωνική οργάνωση του χώρου και τις μεταβολές που σημειώνονται στον χώρο, στη μεγάλη, την παγκόσμια, και στη μικρή, την τοπική, κλίμακα. Ο Χάρβεϊ χαράζει δρόμους στον χώρο και στον χρόνο και μας καλεί να τον ακολουθήσουμε. Μας ταξιδεύει σε πόλεις και χώρες, από το Παρίσι της Κομμούνας στην αποβιομηχάνιση της Βρετανίας και στην Κίνα του σήμερα.

Amazon: Στην καρδιά του κτήνους

Δούλεψε σκληρά. Πέρνα Καλά. Γράψε ιστορία

( Μήνυμα γραμμένο σε τοίχους στους χώρους εργασίας της Amazon)

Η φρενήρης επέκταση των δραστηριοτήτων της εταιρείας Amazon του Τζεφ Μπέζος φαντάζει σαν εικόνα από το δυστοπικό μέλλον του σύγχρονου καπιταλισμού. Μήπως όμως θα μπορούσε να αποτελέσει τη λύση όλων των προβλημάτων μας;

«H Amazon καταβροχθίζει τον κόσμο καταπίνοντας έναν επιχειρηματικό κλάδο σε κάθε μπουκιά», έγραφε ο βρετανικός Guardian όταν ανακοινώθηκε η απόφαση της εταιρείας να εξαγοράσει την αλυσίδα σουπερμάρκετ βιολογικών προϊόντων Whole Foods Market, έναντι 13,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Μια σύντομη απάντηση στον Θανάση Σκαμνάκη

«Εν αρχή δεν με ενδιαφέρει αν έχουν δίκιο. Γιατί αν ο παιδεραστής κατηγορήσει τον γείτονα πως πείραξε την γυναίκα του στο δρόμο, δεν θα πιστέψω τη νομιμότητα του παιδεραστή».

(από το κείμενο του Θανάση Σκαμνάκη «Οι 25 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατά της Ελληνοφρένειας»)

Το ίδιο ακριβώς επιχείρημα προβάλουν οι ακροδεξιοί που δεν “εμπιστεύονται” τους μετανάστες, τους Ρομά, τους ομοφυλόφιλους για να υποστηρίξουν και αυτοί ότι δεν ενδιαφέρονται αν έχουν δίκαιο.

Οι πιο κυνικοί απ' αυτούς, θα υποστηρίξουν, κατ' αναλογία με την δήλωση του Θανάση Σκαμνάκη «Κατόπιν όλων αυτών, ας υποστηρίξω πως έχουν δίκιο οι 25 βουλευτές. Πως επί της ουσίας η Ελληνοφρένεια κάνει σεξιστικά σχόλια» ότι όλοι αυτοί μπορεί να έχουν τα δίκια τους,, όμως προέχουν τα “δίκαια” του έθνους και της κοινωνίας...

Και συνεχίζει παρακάτω ο Θανάσης Σκαμνάκης:
«Ας βρουν κάποιους άλλους να την καταγγείλουν. Εκείνοι δεν νομιμοποιούνται. Δεν γίνονται πιστευτοί. Δεν έχουν αγνές προθέσεις, ούτε την έξωθεν καλή μαρτυρία»,

Όμως ο Θανάσης Σκαμνάκης είναι «ακριβός στα πίτουρα και φτεινός στ' αλεύρι». Τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα μπορούν κάλιστα να χρησιμοποιηθούν και ενάντια στον Θανάση Σκαμνάκη: