Jonathan Cook: Από το Ανοιχτό Internet Πίσω στο Μεσαίωνα

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Counterpunch. Ο Jonathan Cook είναι βραβευμένος δημοσιογράφος, ζει στην Ναζαρέτ όπου αρθρογραφεί και γράφει βιβλία για την σύγκρουση Παλαιστίνιων και Ισραηλινών. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

Αναδημοσίευση από το «{ } null»

Υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί πως η σχετικά ελεύθερη και ανοιχτή πρόσβαση στο διαδίκτυο στη δύση φτάνει με γρήγορους ρυθμούς στο τέλος της; Στην Κίνα και άλλα αυταρχικά καθεστώτα, οι ηγέτες απλά υποτάσσουν το διαδίκτυο σύμφωνα με την θέληση τους, λογοκρίνοντας περιεχόμενο που απειλεί την εξουσία τους. Στην «δημοκρατική» δύση όμως, γίνεται με διαφορετικό τρόπο. Το κράτος δεν χρειάζεται να επέμβει άμεσα – αναθέτει την βρώμικη δουλειά σε εταιρείες.

Από τον επόμενο μήνα κιόλας, το δίκτυο μπορεί να γίνει το αποκλειστικό παιχνίδι των μεγαλύτερων τέτοιων εταιρειών, αποφασισμένες να αρμέξουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κέρδος από το εύρος γραμμής (bandwidth). Στο μεταξύ, τα εργαλεία που μας βοηθούν να ασχοληθούμε με την κριτική σκέψη, ανυπακοή και κοινωνικές κινητοποιήσεις θα χαθούν καθώς η «δικτυακή ουδετερότητα» (net neutrality) θα γίνεται μια υποσημείωση στην ιστορία, μια φάση ανάπτυξης, στην «ωρίμανση» του διαδικτύου.

Τον Δεκέμβριο η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών των ΗΠΑ (FCC) σχεδιάζει να ζητήσει την κατάργηση1 των ήδη κουτσουρεμένων κανονισμών που υπάρχουν για να διατηρούν ένα ελάχιστο ίχνος «δικτυακής ουδετερότητας». Ο επικεφαλής της Ajit Pai, και οι εταιρείες που είναι πάροχοι δικτύου θέλουν να εξαλείψουν αυτούς τους κανόνες, όπως ακριβώς ο τραπεζικός τομέας ξεφορτώθηκε το οικονομικό ρυθμιστικό πλαίσιο ώστε να καταφέρει να φουσκώσει τις οικονομίες μας σε μια τεράστια πυραμίδα.

"Πέρα από την κρίση. Μετά την κατάρρευση της θεσμικής ελπίδας τι;"

Παρουσίαση βιβλίου

Σας προσκαλούμε στην παρουσίαση του βιβλίου

"Πέρα από την κρίση. Μετά την κατάρρευση της θεσμικής ελπίδας τι;"

την Παρασκευή 15/12, ώρα 6:30 μμ

στην Αρχιτεκτονική Σχολή, Ισόγειο Κτιρίου Αβέρωφ, Αμφιθέατρο Α002

Θα μιλήσουν:
- Σταύρος Σταυρίδης (Καθηγητής Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ)
- Κατερίνα Νασιώκα (Δρ Κοινωνιολογίας, συνεπιμελήτρια του βιβλίου)
- Γιώργος Σωτηρόπουλος (Δρ Πολιτικών Επιστημών)

Παρέμβαση των John Holloway και Παναγιώτη Δούλου από το Μεξικό

«Η ελπίδα έρχεται. Και τώρα η ελπίδα έφυγε μακριά. Άφησε πίσω της απογοήτευση, κατάθλιψη. Η κρίση είναι εδώ. Η καταιγίδα είναι εδώ. Και έχει ξεσπάσει πολύ δυνατή. Αυτό είναι όλο; Ήταν πράγματι η ελπίδα αυτή που έφυγε; Ή μήπως έφυγε η αυταπάτη, αφήνοντας χώρο σε μια αληθινή ελπίδα; Ή, απλώς, να αποδεχτούμε την κατάθλιψη; Η πρόκληση είναι να σκεφτούμε πέρα από την κρίση, να σκεφτούμε με αφετηρία την οργή, τον πόνο, την πικρία, τη διάψευση της αυταπάτης και, ακόμη, από την εμπειρία αυτών των χρόνων. Αυτό που συνέβη και συμβαίνει στην Ελλάδα δεν είναι πολύ μακριά από αυτό που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο: Η οδυνηρή και συχνά βίαιη επίθεση στις συνθήκες διαβίωσης νομιμοποιούνται στο όνομα του χρέους.Η Ελλάδα είναι απλώς ένα ιδιαίτερα δραματικό παράδειγμα μιας γενικότερης σύγκρουσης που εντάθηκε μετά την οικονομική κατάρρευση το 2008 και είναι πιθανό να οξυνθεί ακόμη περισσότερο όσο το κεφάλαιο συνεχίζει να αποτελεί κυρίαρχη μορφή κοινωνικής οργάνωσης. Να σκεφτούμε πέρα από την κρίση σημαίνει να βγούμε από την παράλυση που προκαλεί η εικόνα της κρίσης ως "βιβλική καταστροφή" που υπαγορεύουν οι "θεϊκές" προσταγές των χρηματαγορών και των εκπροσώπων τους. Σημαίνει να αντιληφθούμε την κρίση όχι σαν ένα "αποκαλυπτικό" γεγονός, αλλά ως μια συνθήκη με ιστορικό καθορισμό και κριτικό περιεχόμενο». (από τον Πρόλογο του βιβλίου)

Το βιβλίο είναι ένας συλλογικός τόμος που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις futura και αποτελείται από οκτώ άρθρα πάνω στην τρέχουσα κοινωνικοπολιτική συγκυρία τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. https://futurabooks.wordpress.com/2017/07/06/918/

Η επίσκεψη Ερντογάν καταγράφει την αλλαγή της τουρκικής πολιτικής για την μειονότητα της Θράκης

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Μια «ανύπαρκτη σελίδα» στο “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ” καταγράφει την αλήθεια μιας είδησης σχετική με την πρόσφατη επίσκεψη του Ερντογάν στην ΑΘΗΝΑ. το ψεύδος της οποίας  προβλήθηκε  από πάρα πολλά ΜΜΕ.

Η ψευδής είδηση  καταγράφεται και στο δημοσίευμα στο “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ” την πρώτη μέρα της επίσκεψης του Ερντογάν στην Αθήνα, με τον τίτλο «Ερντογάν: Η μειονότητα στη Δυτική Θράκη είναι τουρκική»: Μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο και σε live σύνδεση με τα ελληνικά κανάλια ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντόγαν επιχειρηματολόγησε επί ώρα γιατί πρέπει να αναθεωρηθεί η Συνθήκη της Λωζάνης, γιατί η μειονότητα στη Δυτική Θράκη πρέπει να λέγεται τουρκική και όχι μουσουλμανική, ενώ έθεσε και θέμα Αιγαίου!

Το κείμενο λίγες ώρες μετά την δημοσίευση αποσύρθηκε, αλλά το link αρκετές μέρες μετά παραμένει ακόμα, σε προεξέχουσα θέση στις αναζητήσεις της Google.Ανάλογοι τίτλοι και δημοσιεύματα προβλήθηκαν σε πολλά ΜΜΕ χωρίς όμως ν' αποσυρθούν. Η «είδηση» αυτή, δηλαδή ότι ο Ερντογάν ισχυρίστηκε πως «μουσουλμανική μειονότητα» της Θράκης, όπως αυτής ορίζεται στην συνθήκη της Λωζάνης είναι «τουρκική» είναι ψευδής, επίσης δεν ανταποκρίνεται στις εκτιμήσεις της ελληνικής Κυβέρνησης, ούτε εξυπηρετεί τις πολιτικές της.

Η επιλογή του «Πρώτου Θέματος», δεν είναι τυχαία. Έγινε γιατί είναι το ΜΜΕ που εκφράζει με την μεγαλύτερη πιστότητα και ακρίβεια τις απόψεις του «Υπουργείου Εξωτερικών» και των υπηρεσιών του, όπως έχει αποδειχθεί από δημοσιευμένα κείμενα και πληροφορίες για εθνικά αλλά και για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Εξάλλου, δεν ξεχνά να επαινεί τις πολιτικές επιλογές του  Νίκου Κοτζιά και να τον στηρίζει στις ενδοκυβερνητικές διενέξεις, ακόμα και αν αυτές δεν αποτελούν «πρώτο θέμα» στα μέσα μαζικής ενημέρωσης...

Ο Ερτντογάν είχε στις αποσκευές του καταδικαστικές αποφάσεις της χώρας του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (για τη διάλυση της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», του «Πολιτιστικού Συλλόγου Τούρκων Γυναικών Νομού Ροδόπης» και του «Συλλόγου Νεολαίας Μειονότητας Νομού Έβρου»)  για παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις οποίες δεν έχει εκτελέσει.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ από τη Διεθνή Συνάντηση Ανακτημένων Επιχειρήσεων στην Αργεντινή

(κλικ για μεγέθυση)

Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου,

19:00, σε αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, 3ος όροφος)

Εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ και μέλη του Εργατικού Ιατρείου και της

Πρωτοβουλίας Αλληλλεγγύης θα παρουσιάσουν τις εμπειρίες τους από τη

συμμετοχή τους στην 6η διεθνή συνάντηση "Οικονομία των εργαζομένων" που

πραγματοποιήθηκε στο Μπουένος Άιρες και από τις συναντήσεις τους με τις

ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής.

Μετά τις 23.00 Θα ακολουθήσει πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης,

στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ (Ρήγα Παλαμήδου 2, Ψυρρή)

Νέες μειώσεις για 2,6 εκατ. συνταξιούχους (Πίνακας)

(κλικ για μεγέθυνση)

Αναδημοσίευση από "το ποντίκι"

Νέες συντάξεις για 2,6 εκατομμύρια συνταξιούχους βγάζουν τα αρχεία του επανυπολογισμού που ολοκληρώνεται στο τέλος του 2017.

Τα νέα ποσά είναι μικρότερα για τους περισσότερους συνταξιούχους. Οι μειώσεις φτάνουν:

• Στο -40,8% για τους συνταξιούχους του πρώην ΤΕΒΕ.

• Στο -27% για συνταξιούχους του Δημοσίου (πολιτικούς και ειδικών μισθολογίων).

• Στο -5% ως -17% για τους απόστρατους (ανάλογα με τα διπλά έτη που είχαν όταν συνταξιοδοτήθηκαν).

• Στο -32,5% για συνταξιούχους του ΙΚΑ.

• Στο -25% για συνταξιούχους των ΔΕΚΟ και τραπεζών, υπό την αίρεση μιας μικρότερης περικοπής (στο -18%), λόγω του μικρού μπόνους που δίνουν οι αυξημένες εισφορές που ίσχυαν για χρόνια στα εν λόγω Ταμεία.

• Στο -45% για τις επικουρικές συντάξεις.

Ο επανυπολογισμός ολοκληρώνεται στο μεγαλύτερο μέρος του στο τέλος του 2017 για όλα τα Ταμεία.

Μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2018, οι νέες συντάξεις θα περάσουν και θα εμφανιστούν στα ενημερωτικά σημειώματα των συνταξιούχων.

Η διαφορά παλιάς και νέας σύνταξης που θα έχει ο κάθε συνταξιούχος (προσωπική διαφορά) θα συνεχίσει να πληρώνεται και οι συνολικές του αποδοχές θα είναι ίδιες ως και τον Νοέμβριο του 2018. Τον Δεκέμβριο του 2018 όμως με τη σύνταξη Ιανουαρίου 2019 θα δουν μειώσεις συντάξεων που βάσει νόμου θα έχουν «ταβάνι» το -18%.

Δίκτυο 21: Για να θυμούνται οι παλιοι και να μαθαίνουν οι νέοι...

«Σήμερα, η δικτύωση του επεκτείνεται από το εθνικιστικό ΔΗΚΚΙ και τον επικίνδυνα γραφικό Καραμπελιά, μέχρι την πολυδιασπασμένη ακροδεξιά, με σαφή την ενεργητική απασχόληση συμβούλων πανεπιστημιακών στο πλευρό του Υπουργού Εξωτερικών Ν.Κοτζιά, όπως αποκαλύφθηκε και μέσα από την σύγκρουση του Κύπριου Προέδρου Αναστασιάδη με τον πανεπιστημιακό Άγγελο Συρίγο! Μάλιστα, έπρεπε να έχουμε κυβέρνηση πρώτη φορά Αριστερά για να εγκατασταθεί ο Κώστας Ζουράρις στο υπουργείο Παιδείας... »

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (αναδημοσίευση)

Καθεστωτικοί βολεμένοι ευρωλιγούρηδες με το ελληνόμετρο στο χέρι, κοράκια του πολέμου και θιασώτες του μίσους Σε κάθε μεγάλη κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος εξουσίας, σε κάθε στιγμή έντασης του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού για τον έλεγχο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, έρχεται στο προσκήνιο ξανά και ξανά το συγκεκριμένο εθνοκάπηλο ΔΙΚΤΥΟ 21. Αν και πολλοί τονίζουν ότι κοιμάται, ότι διαλύθηκε.. στην πραγματικότητα, οι ιδρυτές του, ο Σαμαράς και τα στελέχη της Πολιτικής Άνοιξης έφτασαν να κυβερνήσουν! Μάλιστα, όπως περιγράφεται αναλυτικά σφιχταγκαλιάστηκαν με τους ΝΑΖΙ της Χρυής Αυγής, με προξενήτρες το Φαήλο Κρανηδιώτη και το Μπαλτάκο, ενσωμάτωσαν ακραίους στρατιωτικούς και ακόμη πιο ακραίους δημοσιογράφους και πανεπιστημιακούς, που συνεργάζονται με δεξαμενές αστικής σκέψης όπως το ΙΔΙΣ, διαπλέκονται με το Υπουργείο Άμυνας και το Υπουργείο Εξωτερικών.

Λογοκριτικοί μηχανισμοί στην κατασκευή «εμβληματικών μορφών» της ελληνικής φωτογραφίας

φωτογράφος NELLY παραλληλισμοί  (κλικ στην εικόνα για περισσότερα)

 Η Έλλη Σεραϊδάρη, ο Σπύρος Μελετζής, η Βούλα Παπαϊωάννου, ο Δημήτρης Χαρισιάδης είναι από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις τέτοιων φωτογράφων, η φήμη και η αποδοχή των οποίων θα υπερέβαινε γρήγορα τα στενά φωτογραφικά πλαίσια. Η αφήγηση όμως πάνω στην οποία δομείται, τελικά, η επίσημη ιστορία της ελληνικής φωτογραφίας και φτάνει μέχρι σήμερα είναι επιλεκτική και εξωραϊσμένη. Καθορίζεται δε από μία αποσιώπηση συγκεκριμένων πτυχών του έργου και της βιογραφίας των δημιουργών που κρίνεται ότι υπονομεύουν την επίσημη – πολιτικά ουδέτερη – αφήγηση: Για παράδειγμα, αποσιωπούνται οι σχέσεις της Σεραϊδάρη με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου και τη ναζιστική ιδεολογία, απουσιάζουν αναφορές στις επαγγελματικές αναθέσεις (των Αμερικανών και της κυβέρνησης) στην Παπαϊωάννου για την παραγωγή προπαγανδιστικών εικόνων την περίοδο 1945-1949, υποβαθμίζονται διακριτικά οι προπαγανδιστικές φωτογραφίες του Χαρισιάδη από τη Μακρόνησο αλλά και οι σχέσεις του Μελετζή με το Παλάτι από την πλευρά της Αριστεράς.

Αναδημοσίευση από το «{}null»

της Πηνελόπης Πετσίνη

Οι λογοκριτές επιδιώκουν να δημιουργήσουν παρά να απαγορεύσουν. Αυτό που επιθυμούν να φτιάξουν είναι ένα συγκεκριμένο είδος κειμένου, ένα κείμενο που μπορεί να διαβαστεί με έναν μονάχα τρόπο: Η γραμματική (ή λογική)

ΜΑΪΚΛ ΧΟΛΚΒΙΣΤ

Στόχος αυτού του κειμένου είναι η ανάδειξη του καθοριστικού ρόλου που είχε η έννοια της λογοκριτικής λογικής – ενός μηχανισμού αποκλεισμού που κατά τον Φουκώ συνδέει όλα όσα έχουν χαρακτηριστεί ως ανύπαρκτα, απαγορευμένα και ανείπωτα – στο Λόγο περί φωτογραφίας στην Ελλάδα και στην ευρύτερη διάχυση των εκάστοτε «επίσημων» αφηγημάτων. Αν και οι περιπτώσεις είναι αρκετές και όλες παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον (και χρίζουν περαιτέρω μελέτης), εδώ θα εξετάσουμε αναλυτικά μόνο την περίπτωση της Έλλης Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη, γνωστής ως Nelly (ή Nelly’s) από το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο με το οποίο υπέγραφε τις φωτογραφίες της.

Πόσο νεοφιλελεύθερη είναι η «κομμουνιστική» Κίνα;

Ένα πρόσφατο κείμενο στην DW (Πόσο κομμουνιστική είναι η Κίνα; ) επισημαίνει:

«Στην ομιλία του που διήρκησε πάνω από 3μιση ώρες στο κομματικό συνέδριο, ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζιπίνγκ επανέλαβε τη λέξη σοσιαλισμός 148 φορές, το όνομα του Καρλ Μαρξ 18 φορές. Το σφυροδρέπανο σε χρυσό βρισκόταν δίπλα στην κόκκινη σημαία της Κίνας. Λόγια και σύμβολα παρέπεμπαν σε ό,τι περιμένει κανείς από ένα συνέδριο κομμουνιστικού κόμματος. Το πνεύμα του Μαρξ ήταν πανταχού παρόν στην Μεγάλη Αίθουσα του Λαού.»

συνεχίζει παρακάτω με την διαπίστωση:

«Όμως, εάν ο γερμανός θεωρητικός του κομμουνισμού γνώριζε τι γίνεται στην Κίνα στο όνομά του, θα έτριζαν τα κόκκαλάτου στον τάφο του. Το τι γίνεται περιγράφεται σε μερικές λέξεις: άγριος καπιταλισμός, εκμετάλλευση, δίψα για κέρδος.»

Το κείμενο στην συνέχεια αν και περιγράφει αναλυτικά αυτή την αντίφαση, δεν δίνει κάποιες ικανοποιητικές εξηγήσεις. Μια πιο συγκεκριμένη αναφορά στο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης της «κομμουνιστικής Κίνας» και των «πλεονεκτημάτων» που έχει, σε σύγκριση με τις δυτικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, όπως τα παρουσιάζει ένας Κινέζος σε αμερικανικό ακροατήριο στο παρακάτω video, είναι μια καλή αφορμή για να σκεφτούμε ως Αριστεροί, την εξέλιξη του «λενινιστικού» μοντέλου διακυβέρνησης στις συνθήκες της Κίνας ( το μονοκομματικό σύστημα, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, κλπ) και πως αυτά εντάσσονται σήμερα στον ανταγωνισμό ανάμεσα στις δυο υπερδυνάμεις του πλανήτη:

Έξι σκίτσα για τον Ένγκελς (του Τάσου Αναστασίου)

Αναδημοσίευση από το «atexnos.gr»

Για τα γενέθλια (28-11-1820) του Φρήντριχ Ένγκελς

Γ. Μαυρής: Για την διαφορά της «προσαρμογής» από την «συναίνεση» και την πολιτική της σημασία

Αναδημοσίευση από το «www.alterthess.gr»

Ο Γ. Μαυρής, πολιτικός επιστήμονας και επικεφαλής της Public Issue μιλά στο alterthess για την κατάσταση της πολιτικής σκηνής σήμερα. Εξηγεί τους λόγους της επιστροφής του κοινωνικού συντηρητισμού ως ακύρωση της τάσης ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας μετά την επανεκλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου, διακρίνοντας παράλληλα την κοινωνική προσαρμογή από την κοινωνική συναίνεση στις πολιτικές της λιτότητας. Εκτιμά, ακόμη, ότι το φαινόμενο της απαξίωσης των παραδοσιακών μορφών οργάνωσης ανοίγει το χώρο στην «αδιαμεσολάβητη» εκδήλωση της κοινωνικής διαμαρτυρίας.

Συνέντευξη στον Βασίλη Στόλη και την Σταυρούλα Πουλημένη

Στην τελευταία έρευνα σας τον Οκτώβριο οδηγηθήκατε στο συμπέρασμα ότι κοινωνική προσαρμογή δεν σημαίνει και κοινωνική συναίνεση. Πως εξηγείται το φαινόμενο ότι ενώ- σύμφωνα με το βαρόμετρο -ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου  (47%)  είναι πεπεισμένο ότι η κρίση θα διαρκέσει πάνω από μια δεκαετία και ταυτόχρονα δεν πείθεται από τις κυβερνητικές δηλώσεις ότι “η κρίση πρόκειται σύντομα να ξεπεραστεί σύντομα”, δεν βλέπουμε μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και κινηματικούς αγώνες αντίστοιχους με τα πρώτα χρόνια των μνημονίων;

Στην ερώτησή σας εμπεριέχονται δύο διακριτά ζητήματα. Πρώτον, ουδέποτε η αναγνώριση ή και αποδοχή μιας ζοφερής πραγματικότητας δεν σημαίνει αυτομάτως και ύπαρξη συναίνεσης. Η συναίνεση προϋποθέτει την ύπαρξη ιδεολογικής ηγεμονίας που δεν υφίσταται. Στην πραγματικότητα, η πολιτική της λιτότητας που εφαρμόσθηκε από το 2010, όπως ακριβώς συνέβη και οπουδήποτε στον κόσμο επιβλήθηκαν παρόμοια προγράμματα, δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει την κοινωνική συναίνεση, παρά το γεγονός ότι τα κόμματα που τη διαχειρίσθηκαν, ψηφίστηκαν από ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος. Από την αρχή, η στάση της ελληνικής κοινής γνώμης, απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές παρέμεινε πλειοψηφικά αρνητική, με μέσο όρο στην επταετία 2010-2017, 71% κατά και μόλις 20% υπέρ. Η κοινωνική απόρριψη της μνημονιακής πολιτικής εξακολούθησε και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου να παραμένει συντριπτική. Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι σήμερα (Οκτώβριος 2017), εξακολουθεί να καταγράφεται σε επίπεδα της τάξης του 80%.

Η προπαγάνδα της Τεχνητής Νοημοσύνης

Αναδημοσίευση από το «tvxs.gr»

Μια ζοφερή πρόβλεψη κάνει ο ιδρυτής του Wikileaks Τζούλιαν Ασάνζ. Προβλέπει την έλευση ενός δυστοπικού κόσμου στον οποίο η ανθρώπινη αντίληψη θα δυναστεύεται από την προπαγάνδα που θα ελέγχεται από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Την ίδια ώρα, οι συνέπειες της τεχνητής νοημοσύνης αγνοούνται από τους δημιουργούς της, οι οποίοι οραματίζονται ένα μέλλον - νιρβάνα.

Ο Ασάνζ μίλησε για την απειλή των κοινωνικών μέσων που ελέγχονται από την τεχνητή νοημοσύνη, σε ζωντανή σύνδεση, σ’ ένα φεστιβάλ του Λονδίνου. Μιλώντας για το μέλλον της τεχνητής νοημοσύνης, υποστήριξε ότι θα έρθει μια εποχή που αυτή θα χρησιμοποιηθεί για να επιβληθεί στην αντίληψη.

«Φανταστείτε μια Daily Mail (βρετανική εφημερίδα) που θα διοικείται από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Τι θα γινόταν αν υπήρχε μόνο η Daily Mail παγκοσμίως; Αυτό είναι στο οποίο θα καταλήξουν το Facebook και το Twitter». Ο Ασάνζ έκανε λόγο για μια προφανή πίεση που δέχτηκαν το Facebook και η Google κατά τις προεδρικές γαλλικές εκλογές για να εξασφαλιστεί η νίκη του Μακρόν.

Για την "πολιτική οικονομία" της Οχτωβριανής Επανάστασης

Αναδημοσίευση από την «εφημερίδα των συντακτών»

Του Νίκου Στραβελάκη*

Πολιτικές επιπτώσεις και διδάγματα για το σήμερα

Τα 100 χρόνια της Οχτωβριανής Επανάστασης βρίσκουν τον κόσμο στη μέση μιας μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης που μετρά ήδη δέκα χρόνια ζωής. Το πολιτικό ρεύμα που οδήγησε στην Οχτωβριανή Επανάσταση ήταν επίσης απότοκο των μεγάλων καπιταλιστικών κρίσεων που σημάδεψαν το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ενώ η νεαρή επανάσταση κλήθηκε να αντιμετωπίσει σημαντικές οικονομικές προκλήσεις στην πρώτη δεκαετία της ζωής της.

Από τη σκοπιά αυτή, η πολιτική οικονομία της επανάστασης, δηλαδή ο τρόπος που οι επαναστάτες καταλάβαιναν τόσο τον καπιταλιστικό κόσμο όσο και τη νέα κοινωνία που ήθελαν να χτίσουν γίνεται επίκαιρος.

Οπως θα δούμε, η επανάσταση παρήγαγε καινοτόμες ιδέες για την οργάνωση και τη διαχείριση της οικονομίας, όμως παγιδεύτηκε και σε ιδεολογήματα και αντιλήψεις που έπαιξαν ρόλο στην όλη εξέλιξη του εγχειρήματος.

Οι δύο ταφές του Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ: 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

«Οι περισσότερες από τις υπαρκτές οργανώσεις της Αριστεράς, ιδίως αυτές που προέρχονται και ανάγονται στα «μεγάλα ρεύματα του 20ου αιώνα», στέκονται απέναντι στον Οκτώβρη του 1917, με έναν τρόπο αμήχανο, συντηρητικό-γραφειοκρατικό και μίζερο και όχι με έναν τρόπο ριζικής κριτικής αναδιαμόρφωσης του περιεχομένου του, όπως έκανε ο Λένιν στην εποχή του απέναντι στον μαρξισμό της Β’ Διεθνούς αλλά και απέναντι σε επαναστατικά εγχειρήματα του 19ου αιώνα, όπως η Κομμούνα του 1871.

Οι μαρξιστικές οργανώσεις συχνά καλλιεργούν μια σκονισμένη «αγιογραφία» του Οκτώβρη, η οποία θα εξόργιζε τους βασικούς πρωταγωνιστές του, τον Λένιν, τον Τρότσκυ και τον Στάλιν (ναι, και τον Στάλιν), με τις ιδέες που είχαν αυτοί κατά τον Οκτώβρη. Αυτή η ίδια «αγιογραφία» βασικά χρησιμεύει για να παρουσιαστούν τα φθαρμένα έντονα ιστορικά μαρξιστικά ρεύματα και οι δήθεν γνήσιοι οργανωτικοί επίγονοί τους ως οι «γνήσιοι και αποκλειστικοί κληρονόμοι του Οκτώβρη», κάτι που τις βολεύει ενόψει της πολιτικής και θεωρητικής τους οκνηρίας και ανικανότητας. Αυτή η θέση τους δεν είναι ισχυρή. Σήμερα, ο Οκτώβρης έχει πολλούς/ές κληρονόμους, αλλά κανέναν «γνήσιο» ή δήθεν «εξουσιοδοτημένο».

Αλλαγή πλεύσης: Το κόμμα του Πουτζδεμόντ αποκηρύσσει την μονομερή ανεξαρτησία

Το κόμμα του αποπεμφθέντος από τη Μαδρίτη προέδρου της Καταλονίας, Κάρλες Πουτζντεμόν, συνεχίζει την... kolotoumba!

Το κόμμα του Πουτζντεμόν προκρίνει στο εξής τις διαπραγματεύσεις με το ισπανικό κράτος. Αποκηρύττοντας δηλαδή μια μονομερή ρήξη, όπως δήλωσε σήμερα η γενική συντονίστριά του.

Ο « "διμερής χαρακτήρας" είναι απαραίτητος» δήλωσε η Μάρτα Πασκάλ στον ισπανικό ραδιοφωνικό σταθμό Cadena Ser, επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες του Τύπου σύμφωνα με τις οποίες τα δύο κυριότερα κόμματα που τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας, το PdeCat του Πουτζντεμόν και η Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας (ERC), πρόκειται να αποκηρύξουν στα προγράμματά τους τη μονομερή ρήξη.

Η σκοτεινή πλευρά της πολιτικής σκηνής

άλλος έχει τ' όνομα, κι άλλος την χάρη...

Ορισμένα περιστατικά που με πρώτη ματιά δεν φαίνεται να έχουν σχέση μεταξύ τους, καταγράφουν εικόνες ενός αθέατου πολέμου. Με «χτυπήματα κάτω από τη μέση» - που δεν έχουν αφήσει έξω και το πρωθυπουργικό περιβάλλον - έχει ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσα σε δυο στρατόπεδα, εντός και εκτός της κυβέρνησης για το ποίος θα εκπροσωπεί τον «αμερικανικό» παράγοντα στην χώρα μας.

Από το βαθύ κράτος μέχρι «έγκυρους» δημοσιογράφους που αντλούν την εγκυρότητά τους από πληροφορίες που προέρχονται από «αξιόπιστες πηγές» στρατεύονται σε αυτή την διαμάχη, η έκβασή της οποίας θα επαναπροσδιορίσει τα πραγματικά κέντρα εξουσίας και θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Ο πόλεμος ανάμεσα στα «επιτελεία» των δυο αυτών στρατοπέδων, ο οποίος διεξάγεται κάτω από την κυβερνητική ομπρέλα, έχει κορυφωθεί τους τελευταίους μήνες. Πρόκειται για «στρατηγικές» συγκρούσεις που διαπερνούν αλλά και ξεπερνούν το κλίμα που διαμορφώνεται στην πολιτική σκηνή (συγκρότηση της κεντροαριστεράς, συγκρούσεις ανάμεσα στον Κυριάκο και τον Αλέξη κλπ).

Επενδύσεις πάνω από 1,5 δισ. για ιατρική κάνναβη στην Ελλάδα

Αναδημοσίευση από το "tsimoudianews.blogspot.gr"

Οι καλλιεργητές έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για να διαθέσουν πάνω από 1,5 δισ. ευρώ σε έργα που αφορούν την κατασκευή πάρκων θερμοκηπίων για την καλλιέργεια και επεξεργασία της κάνναβης, δήλωσε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Ευάγγελος Αποστόλου σε συνέντευξή του στο Bloomberg.

Αυτό θα έδινε στην Ελλάδα ένα μερίδιο στην παγκόσμια αγορά, που η κυβέρνηση εκτιμά ότι μπορεί να ανέλθει στα 200 δισ. ευρώ την επόμενη 10ετία.

Μια μονάδα με 12-15 θερμοκήπια κάνναβης θα μπορούσε να δημιουργήσει 400 θέσεις εργασίας, σύμφωνα με την ομάδα εργασίας που ετοιμάζει το νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση της ιατρικής κάνναβης στην Ελλάδα.

Τηλεφωνικές απειλές ότι θα κάψουν τα σπίτια των πολιτών που προσέφυγαν στο ΣτΕ για το γήπεδο Μελισσανίδη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
13-11-2017

Απειλητικό μήνυμα στον αυτόματο τηλεφωνητή δέχθηκε την Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017, η Μαριλένα Ιατρίδου, συνταξιούχος πολιτικός μηχανικός, πολίτισσα με δράση δεκαετιών για περιβαλλοντικά ζητήματα, μέλος της Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού και μία από τους 56 πολίτες που υπέβαλαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας Αίτηση Ακύρωσης και Αιτηση Αναστολής της παράνομης άδειας για την κατασκευή του γηπέδου Μελισσανίδη στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Μιλώντας από απόκρυψη και χρησιμοποιώντας προφανώς ψεύτικο όνομα, αυτός που τηλεφώνησε, απείλησε ότι οι χούλιγκαν της ΑΕΚ θα κάψουν τα σπίτια των πολιτών που έκαναν την προσφυγή. Μάλιστα, εκτός από το όνομα της Μαριλένας Ιατρίδου, στην οποία τηλεφώνησε, ανέφερε και το όνομα ενός ακόμα από τους 56 πολίτες, για να δείξει ότι τους γνωρίζουν όλους.

Καταδίκη της Ελλάδας για κουκούλωμα της υπόθεσης Τσαλικίδη

Αναδημοσίευση από το «thepressproject.gr»

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ομόφωνα την καταδίκη της Ελλάδας για την ανεπαρκή διερεύνηση των αιτιών του θανάτου του Κώστα Τσαλικίδη, του στελέχους της Vodafone που «αυτοκτόνησε» το 2005, μια ημέρα πριν η τότε κυβέρνηση Καραμανλή ενημερωθεί για το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Συγκεκριμένα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) καταδίκασε ομόφωνα την Ελλάδα, για παραβίαση του άρθρου 2 (Δικαίωμα στη ζωή/ έρευνα) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην υπόθεση Τσαλικίδη, δικαιώνοντας τα μέλη της οικογένειας του που είχαν προσφύγει σε αυτό κι επιδικάζοντάς τους αποζημίωση 50.000 ευρώ, συν 4.000 τα δικαστικά έξοδα.

Κ.ΑΛ.Ο. το παραμύθι αλλά με τον δράκο τι θα γίνει;

Αναδημοσίευση από το "www.eksegersi.gr"

Μπορεί η «εναλλακτική οικονομία», που προεκλογικά έταζε ότι θα στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, να αντικαταστάθηκε από τα Μνημόνια, όμως επιτέλους ήρθε η ώρα που η «αυτοδιαχείριση» γίνεται πραγματικότητα, χωρίς κανείς από τους «Θεσμούς» να προβάλει την οποιαδήποτε αντίρρηση! Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα είναι πρώτοι στην ιστορία της ανθρωπότητας που θα συνδυάσουν την «αυτοδιαχείρηση» με τα Μνημόνια και τη σκληρή πολιτική λιτότητας υπό επιτροπεία ΕΕ και ΔΝΤ! Δυστυχώς, το… μεγάλο αυτό νέο δε φαίνεται να ενθουσιάζει τα πλήθη που θα έπρεπε να βγουν στους δρόμους και να πανηγυρίζουν! Τέτοιο «σοσιαλισμό» ποιος τον περίμενε;

Πέρα από το γελοίο της υπόθεσης, η όλη ιστορία δυστυχώς δεν είναι για γέλια. Γιατί καλλιεργεί αυταπάτες σ’ έναν κόσμο (νέους στην πλειοψηφία τους, που δεν έχουν την πείρα των παλαιότερων, σε ανάλογα «συνεταιριστικά» εγχειρήματα που είχε πλασάρει το ΠΑΣΟΚ, τα οποία αποδείχτηκαν απάτες), καλώντας τον να γίνει «επιχειρηματίας» με… συνεταιριστικό πρόσωπο.

Δεν άλλαξε ο Αρκάς, αυτοί που τον κατηγορούν σήμερα άλλαξαν...

Κατατέθηκε νωρίς το βράδυ της Τρίτης (14/11/2017) με τη μορφή του κατεπείγοντος, στη Βουλή το νομοσχέδιο για το «κοινωνικό μέρισμα», από το οποίο:

α) ποσό των 720 εκατ. ευρώ θα μοιράσει η κυβέρνηση το Δεκέμβριο, σε 3,4 εκατομμύρια νοικοκυριά ως κοινωνικό μέρισμα με τη μορφή μιας εφάπαξ έκτακτης εισοδηματικής ενίσχυσης.

β) ποσό των 315 εκατομμύριον θα δοθούν για την επιστροφή της παράνομης παρακράτησης των εισφορών υγείας των συνταξιούχων. (Η αποκατάσταση μιας παράνομης παρακράτησης από το κράτος είναι στοιχειώδης υποχρέωση μιας ευνομούμενης δημόσιας διοίκησης και όχι «κοινωνική» παροχή)

γ) ποσό των 360 εκατομμύριον θα δοθεί στη ΔΕΗ, ώστε να καλυφθεί το κόστος των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ωφέλειας, που συμπεριλαμβάνονται στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. (Η οικονομική ενίσχυση στην ΔΕΗ δεν έχει κανένα κοινωνικό χαρακτήρα, αφού επιλύει το ζήτημα «ρευστότητας» της εταιρείας, και όχι την οικονομική ενίσχυση όσων δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς)

Η νομοθετική αυτή ρύθμιση σχολιάστηκε από την αντιπολίτευση. Μια λαϊκή παροιμία όμως έκλεψε την παράσταση στην πολιτική σκηνή:

1. ΠΑΣΟΚ: Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι οι εξαγγελίες Τσίπρα
2. ΛΑΕ: Κοινωνικό μέρισμα «Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι»

Το DiEM25 προετοιμάζεται να κατέλθει στις εκλογές

Αναδημοσίευση από το «diem25.org»

Έχουμε τα αποτελέσματα της εκλογικής μας διαδικασίας: Με ποσοστό συμμετοχής 72,98%, τα μέλη μας ψήφισαν ένα εντυπωσιακό “ΝΑΙ!” για το αν το DiEM25 θα πρέπει να κατεβαίνει στις εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτή η ψήφος είναι το αποτέλεσμα τεράστιας προσπάθειας σύνθεσης απόψεων μετά από μήνες ενός έντονου εσωτερικού διαλόγου, εκατοντάδες προτάσεις και τροποποιήσεις από μέλη μας σε όλο τον κόσμο, δύο Facebook Live συζητήσεις, ερωταπαντήσεις στο φόρουμ και μια πλειάδα σχετικής αρθρογραφίας.

Κυρίως αυτό δεν σημαίνει πως το κίνημά μας θα μετατραπεί σε ένα πολιτικό κόμμα αλλά ότι θα έχουμε την επιλογή να είμαστε και τα δύο! Η σημερινή απόφαση είναι μια ώθηση από τα μέλη μας να σχηματίσουμε ένα “εκλογικό βραχίονα” με τον οποίο θα μπορούμε να κατεβούμε σε μελλοντικές εκλογικές αναμετρήσεις. Τα μέλη του DiEM25 δεν χρειάζεται απαραίτητα να συμμετέχουν στις όποιες εκλογικές μας διεργασίες αν δεν το επιθυμούν, αλλά κάθε μέλος του κινήματος θα συνεχίσει να παίρνει μέρος στον σχηματισμό των πολιτικών προτάσεων του DiEM25 σε όλη την Ευρώπη!

Η ...τρίτη επανάσταση

μτφρ: Μαρίνος Σαρηγιάννης
εκδόσεις Αλεξάνδρεια

«Τα ονόματα των τυράννων, τους οποίους φαίνεται να παρήγαγαν οι επαναστάσεις, επιζούν ως πρότυπα του κακού στην Ιστορία· όμως εκείνα των ανθρώπων που προσπάθησαν να διασώσουν το απελευθερωτικό δυναμικό των επαναστάσεων έχουν σχεδόν χαθεί, όπως και οι ζωογόνες ιδέες τις οποίες υποστήριξαν. Στην πραγματικότητα, σχεδόν κανείς δεν θυμάται τους ελάχιστα γνωστούς εκπροσώπους του λαού, οι οποίοι άρθρωσαν μεγαλειώδη οράματα ελευθερίας και συχνά συντόνισαν μεγάλες εξεγέρσεις σε πόλεις και ύπαιθρο. (...) Ολοι τους -όπως και πολλοί άλλοι- προσπάθησαν με ζήλο να ωθήσουν τις μεγάλες επαναστάσεις του παρελθόντος προς την εκπλήρωση των χειραφετητικών τους στόχων»

Μάρεϊ Μπούκτσιν

Ο Μάρεϊ Μπούκτσιν επιχειρεί να γράψει μια Ιστορία από την πλευρά των ηττημένων, των λαϊκών μαζών, χωρίς τη δράση των οποίων καμία επανάσταση δεν θα είχε ποτέ επικρατήσει, ωστόσο, οι πόθοι τους καταπνίγηκαν μέσα στην τελική τροπή των πραγμάτων, στις νέες μορφές εξουσίας που αναδύθηκαν σε μία δραματική καμπή των γεγονότων. Και αυτή η σκοπιά εμπεριέχεται το πολύτομο έργο του με τον τίτλο «Η τρίτη επανάσταση». 

Όπως επισημαίνει ο Φώτης Τερζάκης, «Ό Μάρεϊ Μπούκτσιν αμφισβητεί τον όρο «αστική επανάσταση», ως προς τον οποίον συναινούν και οι περισσότεροι μαρξιστές ιστορικοί. Ακράδαντη πεποίθησή του είναι ότι, από τους μεσαιωνικούς πολέμους των χωρικών μέχρι τις νεωτερικές εξεγέρσεις των βιομηχανικών εργατών, οι καταπιεσμένες μάζες δημιούργησαν παντού τις δικές τους λαϊκές μορφές κοινοτικής οργάνωσης -πρόπλασμα ήδη της νέας κοινωνίας που επιθυμούσαν-, με στόχο την απόδοση της εξουσίας στο λαϊκό σώμα: αυτοί ήταν το πραγματικό υποκείμενο όλων των επαναστάσεων, ο μοχλός της επιτυχίας τους, παρότι η αστική τάξη (ή μια γραφειοκρατία που ήταν πιστό αντίγραφο των ταξικών της αντιπάλων) εντέλει καρπώθηκε τα αποτελέσματά τους. Αυτή η πλαστογράφηση της επαναστατικής ιστορίας -για την οποία δεν είναι ανεύθυνος ο ίδιος ο Μαρξ- συνυποθέτει έναν ιστορικό ντετερμινισμό «αντικειμενικά αναγκαίων» υποτίθεται σταδίων, ο οποίος εδώ απορρίπτεται κατηγορηματικά ως ιδεολογική πλάνη».

Παρουσιάζουμε ένα απόσπασμα από ένα κείμενο του Μάρεϊ Μπούκτσιν, το οποίο αναφέρεται στην εξέγερση της Κροστάνδης και επικεντρώνεται στην σημασία της καταστολής της για την πορεία της Οκτωβριανής επανάστασης:

ΙΚΑΡΙΑ ΠΤΗΣΗ - Βιβλιοπαρουσίαση (video)

ΙΚΑΡΙΑ ΠΤΗΣΗ:
Βιβλιοπαρουσίαση στο Polis Art Cafe
Νοέμβριος 7-11-2017

- Δημήτρης Μπελαντής
- Θανάσης Σκαμνάκης
- Γιάννης Χλιουνάκης

Ο «υπαρκτός κομμουνισμός» τιμά την Οκτωβριανή επανάσταση...

Στη χώρα μας οι αναφορές για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση συνήθως γίνονται κάτω από ένα λαθεμένο πολιτικό πλαίσιο: Την κατάρρευση του «υπαρκτού κομμουνισμού»,  το οποίο ταυτίζει την ιστορία του με την την ιστορία της ΕΣΣΔ. Όμως ο «υπαρκτός κομμουνισμός», όχι μόνον είναι παρόν, αλλά τα επόμενα χρόνια ίσως γίνει η ηγεμονική δύναμη στον πλανήτη. Έχει ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε πως ο «υπαρκτός κομμουνισμός», ο οποίος διαθέτει τον πιο μαζικό πολιτικό μηχανισμό στον πλανήτη,  τοποθετείται απέναντι στην Οκτωβριανή επανάσταση:

Ο «υπαρκτός κομμουνισμός» τιμά την Οκτωβριανή επανάσταση...

Οι κινέζοι φίλοι του Πούτιν, αναρωτιούνται «Γιατί ο Πούτιν αποφεύγει την 100ή επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης;» και επισημαίνουν ότι το ρωσικό καθεστώς σε σχέση με το παρελθόν του αν και αποδίδει μεγάλη σημασία στην προβολή της νίκης ενάντια στην ναζιστική Γερμανία, την οποία τιμά με μεγάλη στρατιωτική παρέλαση και άλλες εορταστικές εκδηλώσεις στην στην Κόκκινη Πλατεία, έχει αποστασιοποιηθεί από την Οκτωβριανή επανάσταση,

Η κινεζική αντιπροσωπεία που έφτασε στη Μόσχα για να παρευρεθεί στην εορτή για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση, την οποία οργάνωσε  σε ένα σχετικά απομονωμένο σημείο της πόλης το ΚΚ Ρωσίας, έκανε και άλλη μια συμπληρωματική διαπίστωση,  η οποία δυσαρέστησε τους Ρώσους κομμουνιστές: Ο Ρωσικός λαός δεν είναι περήφανος για την Οκτωβριανή επανάσταση...

Καταλονία: Κοινή ανακοίνωση της CGT, της CNT και της Solidaridad Obrera

Αναδημοσίευση από το "athens.indymedia.org"

«Δεν καταλαβαίνουμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης όπως γίνεται αντιληπτό από τα κόμματα και τις εθνικιστικές οργανώσεις, αλλά ως το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης της τάξης μας, σε μια δεδομένη περιοχή. [...] Είναι πιθανό η κρίση στην Καταλονία να είναι το πραξικόπημα για ένα κρατικό μοντέλο που πεθαίνει. Το πού η αλλαγή αυτή κατευθύνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εξαρτάται από την ικανότητά μας, ως τάξη, να στρέψουμε αυτή τη διαδικασία προς την αντίθετη κατεύθυνση από την καταστολή και την άνοδο του εθνικισμού.»

Οι υπογράφουσες οργανώσεις, που είναι ενεργές στο εθνικό έδαφος, συμμερίζονται την ίδια ανησυχία για την κατάσταση στην Καταλονία, την καταπίεση που ασκεί το κράτος, την απώλεια δικαιωμάτων και ελευθεριών που αυτό περιστέλλει και θα συνεχίσει να περιστέλλει και την άνοδο ενός εθνικισμού που εμφανίζεται και πάλι σε μεγάλο μέρος του κράτους.

Υποστηρίζουμε την απελευθέρωση, στην Καταλονία και παγκοσμίως, όλων εκείνων που εργάζονται.Σε αυτό το πλαίσιο, ίσως πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης όπως γίνεται αντιληπτό από τα κόμματα και τις εθνικιστικές οργανώσεις, αλλά ως το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης της τάξης μας, σε μια δεδομένη περιοχή.

Κοινωνική προσαρμογή δεν σημαίνει και κοινωνική συναίνεση

(5-2-2015)

Του Γιάννη Μαυρή

Σύμφωνα με το Πολιτικό Βαρόμετρο Οκτωβρίου της Public Issue, 8 στους 10 πολίτες, 78%, πιστεύουν σήμερα, ότι η κρίση στην Ελλάδα θα κρατήσει τουλάχιστον 5 χρόνια ακόμη (Διάγραμμα 1). Μάλιστα, το 47%, δηλαδή σχεδόν οι μισοί Έλληνες είναι πεπεισμένοι ότι η κρίση θα διαρκέσει ακόμη πάνω από μια δεκαετία! Είναι, επομένως, ευρύτατα αποδεκτό κοινωνικά, ότι για το ορατό μέλλον, η κρίση θα αποτελεί, de facto, παγιωμένη και μόνιμη κατάσταση.

Το εντυπωσιακό αυτό εμπειρικό εύρημα συνιστά μια ισχυρή ένδειξη για το γεγονός, ότι ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας έχει προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, που δημιούργησε η οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων επτά ετών. Έχει, δηλαδή, αποδεχθεί τη μεγάλη επιδείνωση των συνθηκών της ζωής του, που επέφερε το μνημονιακό πρόγραμμα, μέσω της ανεργίας που προκάλεσε, της συρρίκνωσης των κοινωνικών δαπανών, της απομύζησης των εισοδημάτων και της υφαρπαγής των ατομικών περιουσιών.

Πάλι κούνησε ο σκύλος την ...ουρά του!

 (μυστικά που κρύβει η κίνηση της ουράς ενός σκύλου που όλοι πρέπει να γνωρίζουμε)

Ένα σχόλιο, για τα «ΜΕΤΩΠΑ»,
με αφορμή την παρακάτω δημοσίευση που είναι η πρόσφατη προμετωπίδα της ομάδας "Φίλοι Πλεύση Ελευθερίας" στο facebook:

Θα μας ενημερώσει ποτέ κανείς πως έγινε υπουργός οικονομικών ο Βαρουφάκης όταν από την αρχή της θητείας του δεν ''πίστευε'' στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης;

Οι “φίλοι” της Ζωής Κωνσταντοπούλου, οι οποίοι διαχειρίζονται αυτή την ομάδα, θέτουν ένα ρητορικό ερώτημα (χωρίς συγκεκριμένο αποδέκτη) με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη. Οποιοσδήποτε έχει κάποια στοιχειώδη ενημέρωση για αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή, θα αναρωτιόταν τι τους έφταιξε πάλι ο Βαρουφάκης και γιατί θυμήθηκαν τώρα πράγματα που ήταν γνωστά από παλιά;

Έχει γίνει μάλιστα και «πρώτο θέμα» το Μάη του 15, μετά από την συνέντευξη στον Χατζηνικολάου του Γ. Βαρουφάκη, όπου ο ίδιος το είχε αναδείξει! Εκείνη την εποχή τότε, ο Στάθης Σταυρόπουλος (σε ρόλο πρωτοπαλίκαρου του Α. Τσίπρα) κατακεραύνωνε τον Γ. Βαρουφάκη γράφοντας στις στήλες του “ΕΝΙΚΟΥ” την επόμενη μέρα της συνέντευξης:

Αν είναι έτσι, τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας ας βάλουν το χέρι τους μήπως και ο κ. Βαρουφάκης αρχίσει να συναισθάνεται τι λέει όταν μιλάει. Οπως όταν «άδειασε» τον κ. Τσίπρα και τον «έβγαλε ψεύτη» για τα 11,5 δισ. (που ο κ. Πρωθυπουργός είχε πει στη Θεσσαλονίκη ότι θα μπορούσαν να στηρίξουν το πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης). Μπα! εγώ του είχα στείλει e-mail ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται, δήλωνε αυτάρεσκα κι ατάραχος ο κ. Βαρουφάκης στη συνέντευξή του στον κ. Χατζηνικολάου στον «enikos»

(Για το τι ήταν πραγματικά το περίφημο “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” που θυμήθηκαν τώρα να το υπερασπιστούν οι “φίλοι” της Ζωής Κωνσταντοπούλου κάνοντας τους άσχετους, μια ματιά εδώ: «Τι κοινό έχει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το δημοψήφισμα του ΟΧΙ και το 3ο μνημόνιο;»

Όμως, αν παρατηρήσει πιο προσεκτικά κάποιος τα δημοσιεύματα της ομάδας "Φίλοι Πλεύση Ελευθερίας", διαπιστώνει ότι δεν είναι άσχετοι ούτε με το τι συμβαίνει στην πολιτική σκηνή, αλλά και με την ιστορία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, είναι πολύ καλά ενημερωμένοι για τις θέσεις και τις πολιτικές επιδιώξεις της ΛΑΕ και στρατεύονται στον στόχο της εκλογικής συνεργασίας με την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Το δημοσίευμα ενάντια στον Γ. Βαρουφάκη είναι προφανώς προϊόν αυτής της στράτευσης.

Ας δούμε λοιπόν τι πολιτικά επιδιώκει αυτό το δημοσίευμα.

Ανάμεσα στις δύο Επαναστάσεις

Μετά την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, εν μέσω της κρίσης την οποία βίωνε η αριστερά, o Σλάβοϊ Ζίζεκ επιμελήθηκε μία συλλογή κειμένων του Λένιν της περιόδου ανάμεσα στο Φεβρουάριο και τον Οκτώβριο του 1917 που τελικά κυκλοφόρησε ως βιβλίο με τίτλο «Επανάσταση προ των πυλών». Στην εισαγωγή του, η οποία παρατίθεται εδώ, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, αναδεικνύει πόσο σημαντική και επίκαιρη παραμένει η σκέψη του Λένιν, η ικανότητά του να διακρίνει και να αδράχνει την επαναστατική ευκαιρία μέσα σε περιόδους κρίσης.

Αναδημοσίευση από το "www.barikat.gr"

Του Slavoj Žižek  

μετάφραση: Στέλιος Μανταλενάκης

Ένα ξέσπασμα σαρκαστικού γέλιου είναι η πρώτη αντίδραση στην ιδέα της επικαιροποίησης του Λένιν. Με τον Μαρξ δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Σήμερα, ακόμα και στη Γουολ Στριτ, υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα τον αγαπούν. Τον Μαρξ, τον ποιητή των εμπορευμάτων, που μας εφοδίασε με ιδανικές περιγραφές των δυναμικών του καπιταλισμού. Τον Μαρξ των πολιτιστικών σπουδών, που απεικόνισε την αποξένωση και την πραγματοποίηση της καθημερινής μας ζωής. Αλλά ο Λένιν; Όχι, δεν γίνεται να είστε σοβαροί! Ο Λένιν δεν είναι εκείνος που κατεξοχήν αντιπροσωπεύει την αποτυχία της εφαρμογής του μαρξισμού στην πράξη, υπεύθυνος για την μεγάλη καταστροφή που άφησε το στίγμα της σε ολόκληρο το χώρο της παγκόσμιας πολιτικής, το πείραμα δηλαδή του υπαρκτού σοσιαλισμού που κορυφώθηκε σε μία οικονομικά ανεπαρκή αυτοκρατορία; Έτσι, αν υπάρχει κάτι στο οποίο να συμφωνεί ομόφωνα η ριζοσπαστική αριστερά (ή τουλάχιστον ό, τι έχει απομείνει από αυτήν), είναι πως αν επιθυμούμε την αναβίωση του ριζοσπαστικού πολιτικού σχεδίου, θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας την λενινιστική κληρονομιά: την αδίστακτη εστίαση στην ταξική πάλη, τη θέση του κόμματος ως προνομιούχα μορφή οργάνωσης, την επαναστατική βία ως μέθοδο κατάληψης της εξουσίας, την επακόλουθη «δικτατορία του προλεταριάτου»… «Έννοιες-ζόμπι», αν μη τι άλλο, που η αριστερά οφείλει να εγκαταλείψει αν θέλει να έχει την παραμικρή ευκαιρία στις συνθήκες του μεταβιομηχανικού ύστερου καπιταλισμού.

Η μνήμη: ταυτότητα ή ιδεολογία;

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Αντώνη Λιάκου*

 Φόρος τιμής σε όλες τις γενιές της "αρχαίας σκουριάς" (ανάρτηση του ΣΥΡΙΖΑ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σχετικά με την επίσκεψη στη Μακρόνησο).

Η μνήμη ως ταυτότητα, είναι εμβληματική φράση, ωστόσο γίνεται προβληματική όταν γίνεται επίκληση της μνήμης για να καλύψει την κρίση ταυτότητας, όταν η μνήμη λειτουργεί ως ιδεολογία. Υπάρχει σήμερα στην πλειοψηφική Αριστερά, κρίση ταυτότητας; Δύσκολα κρύβεται, δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά. Οι εμπειρίες της διακυβέρνησης, έχουν μεγάλη απόκλιση από τις προσδοκίες πριν το 2015. Δεν ανταποκρίνονται σε κείνη την ταυτότητα, δεν έχει δημιουργηθεί νέα ταυτότητα.

Η διακυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα έχει ένα πολύ ευρύτερο, πειραματικό και παραδειγματικό ενδιαφέρον. Μπορεί να επιβιώσει η Αριστερά στη σύγχρονη φάση του καπιταλισμού, της παγκοσμιοποίησης, των μεγάλων διεθνών μεταδημοκρατικών θεσμών; Και αν υποθέσουμε ότι μπορεί, τι μπορεί να κάνει; Ποια μπορεί να είναι η ταυτότητά της; Και σ’ αυτή την νέα ταυτότητα, πώς μπορεί να συνδυαστεί αυτό που υπήρξε, δηλαδή η ιστορία της, με αυτό που είναι σήμερα;

Εντυπωσιακή επέμβαση στα δομικά στοιχεία της ζωής

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Επιστήμονες κατάφεραν να «χειραγωγήσουν» τα δομικά στοιχεία της ζωής (DNA και RNA) σε δύο διαφορετικές επιστημονικές έρευνες.

Οι δύο αυτές έρευνες -που ενδεχομένως θα μπορούσαν να ανοίξουν τον δρόμο για τη θεραπεία σημαντικών ασθενειών- έχουν ήδη χαρακτηριστεί από τους ειδικούς ως «έξυπνες, σημαντικές και συναρπαστικές». 

Οι εν λόγω επιστημονικές μελέτες έλαβαν χώρα στο ΜΙΤ και το Χάρβαρντ. Η πρώτη έρευνα κατάφερε να επιτύχει διαφοροποιήσεις στοDNA (δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ, το οποίο αποτελεί το γενετικό υλικό των περισσότερων οργανισμών), ξαναγράφοντας τον ανθρώπινο γενετικό κώδικα και τις οδηγίες για τη ζωή.

Ρομποτισμός-τεχνητή νοημοσύνη και προβλεπόμενες επιπτώσεις στην απασχόληση

Η ανοχή της κορυφούμενης ανεργίας, στις σύγχρονες οικονομίες, σε συνδυασμό με την έμπρακτη άρνηση υιοθέτησης του μοναδικού ενδεδειγμένου μέτρου για την αντιμετώπισή της (δηλαδή του δραστικού περιορισμού των ωρών εργασίας), αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία του ότι η ανθρωπότητα, σε πείσμα των επαναστατικών της πρόοδων στον τομέα των τεχνολογιών, δεν βελτίωσε, δυστυχώς, παράλληλα και την πλευρά της ηθικής της υπόστασης. Η άλλη όψη της ανεργίας είναι η άρνηση απόδοσης της αυξημένης παραγωγικότητας των νέων τεχνολογιών, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, όπου δικαιωματικά και ανήκει.

Ολόκληρο το κείμενο, εδώ:

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη: 

Ρομποτισμός-τεχνητή νοημοσύνη και προβλεπόμενες επιπτώσεις στην απασχόληση

Ο Αργύρης Πετρονώτης αφηγείται την ζωή του και τις σχέσεις του με την Αριστερά

(κλικ στην εικόνα για να δείτε το video)

 (ένας αντάρτης ΕΛΑΣίτης, πώς έγινε αρχιτέκτονας)

Ο Αργύρης Πετρονώτης, γεννηθείς 1924 στην Τρίπολη, αφηγείται τις σχέσεις του με την Αριστερά  στην τιμητική εκδήλωση για σπουδαστές της κατοχής και αρχιτέκτονες του 50 και 60 που οργανώθηκε στα πλαίσια του συνεδρίου του συλλόγου Αρχιτεκτόνων τμήματος Αττικής.

Όταν οι αντιιμπεριαλιστές γίνονται ...αποικιοκράτες

(Η μειονότητα της Θράκης και η Αριστερά )

Μετά την περιβόητη συζήτηση στη βουλή για την τροπολογία που θα άνοιγε το δρόμο για την αναγνώριση των σωματείων της μειονότητας στη Θράκη με τη λέξη «τουρκικός-η» στο τίτλο, ξέσπασε μια σειρά αντιδράσεων και μέσα στην Αριστερά.

Τα κομμάτια της Αριστεράς που ακολουθούν την επίσημη κρατική αφήγηση, ξεκαθάρισαν λέγοντας πως… η μειονότητα στη Θράκη είναι μουσουλμανική και όχι τουρκική… και πως… δεν παίζουμε με τη Συνθήκη της Λοζάνης.

Με αυτή την εισαγωγή αρχίζει ένα συλλογικό κείμενο θέσεων «Η μειονότητα της Θράκης και η Αριστερά» δημοσιεύτηκε πρόσφατα και το υπογράφεται από μέλη της ΛΑΕ καθώς και ανένταχτους αριστερούς. Από τους υπογράφοντες αρκετοί ανήκουν στην ονομαζόμενη “μουσουλμανική” μειονότητα.Το κείμενο αυτό ενώ αναδημοσιεύτηκε σε διάφορα αριστερά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης δεν υπήρξε καμία αναδημοσίευση στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης της ΛΑΕ, παρ' όλο ότι η πλειοψηφία των υπογραφόντων δηλώνουν μέλη της.

Η επίσημη γραμμή της ΛΑΕ, είναι άλλη. Ως «αρμόδιος» για αυτόν τομέα της πολιτικής εμφανίζεται κάποιος ειδικός σε αυτά τα "ευαίσθητα" θέματα, πρώην πασόκος από το περιβάλλον του Άκη Τσοχατζόπουλου, ο οποίος μέσα από τις στήλες του iskra.gr έχει αναλάβει το εθνικό διαφωτισμό μας.. (περισσότερες πληροφορίες για αυτό το θέμα, εδώ: «Όταν η Αριστερά και το "βαθύ κράτος" συμπλέουν...»)

Το συλλογικό αυτό κείμενο επικεντρώνει την κριτική του σε απόψεις που εκφράζονται σε χώρους της Αριστεράς, οι οποίες έχουν διατυπωθεί  με τον πιο ακραίο τρόπο από τον Νίκο Μπογιόπουλο σε ένα κείμενό του στον «ΕΝΙΚΟ»: «Θράκη: Παιδιά, κομμένη η «πλάκα»!»

Το κείμενο αυτό του κ. Μπογιόπουλου με ένα πιο ευπρεπή τίτλο και την παράλειψη κάποιων «κουκουέδικων» εκφράσεων, θα μπορούσε να είχε εκδοθεί και ως ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών που  συνυπογράφεται από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Παραθέτουμε τις δυο πρώτες παραγράφους για τους δύσπιστους που θεωρούν αυτόν τον ισχυρισμό υπερβολικό:

ΑΤΤΙΚΗ ΣΕ ΚΡΙΣΗ - ΣΥΝΑΥΛΙΑ JAZZ στο Μεταξουργείο

Tο αέναο «μνημόνιο» του Παρθενώνα και οι «κρίσεις» του αρχαίου: οι Sigmund Freud και Le Corbusier αυτοβιογραφούμενοι στον ιερό βράχο.

(ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ: κλικ στην εικόνα)

Κυριακή, 15 Οκτωβρίου 2017, ώρα 6:00 μμ, στο ισόγειο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, Οδός Ερμού 134-136, Αθήνα,

Ημερίδα θα διεξαχθεί στα πλαίσια του Συνεδρίου του ΣΑΔΑΣ Τμ. Αττικής με θέμα:

Tο αέναο «μνημόνιο» του Παρθενώνα και οι «κρίσεις» του αρχαίου:

οι Sigmund Freud και Le Corbusier αυτοβιογραφούμενοι στον ιερό βράχο.

ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΕΣ/ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ  - ΤΙΤΛΟΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

Δικαιωματισμός, η γεροντική αρρώστια των κοινωνικών κινημάτων

Αναδημοσίευση από το "δρόμο της Αριστεράς"

του Φώτη Τερζάκη

Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για την αποτυχία και καταβύθιση της Αριστεράς, και η βαθιά συνειδητοποίηση του γεγονότος μοιάζει να συντρίβει πολλές συνειδήσεις. Στην πραγματικότητα, για ένα εγρήγορο κομμάτι τού κινηματικού κόσμου η συνειδητοποίηση αυτή είχε γίνει πολύ νωρίτερα, ήδη στη δεκαετία του ’60. Το τραγικό γεγονός τού οποίου γινόμαστε μάρτυρες σήμερα είναι μάλλον η αποτυχία εκείνου που τότε, στη δεκαετία του’60 και του ’70, φάνηκε για μία στιγμή ότι έπαιρνε τη σκυτάλη της κοινωνικής αμφισβήτησης και του οραματισμού μιας αληθινά νέας κοινωνίας από τα χέρια μιας ήδη συνθηκολογημένης Αριστεράς: των λεγόμενων νέων κοινωνικών κινημάτων (γυναικείο, ομοφυλόφιλο, αντιψυχιατρικό, αντιρατσιστικό, οικολογικό, κ.ά.) που βρέθηκαν προς στιγμήν στην πρώτη γραμμή των αντικαπιταλιστικών αγώνων στον μητροπολιτικό κόσμο.

Κόκκινο και Μαύρο - Η ιδεολογική απήχηση του Κομμουνισμού και του Αναρχισμού σήμερα στην Ελλάδα

Διάγραμμα 1

Στην επέτειο των εκατό χρόνων από την Οκτωβριανή επανάσταση, η λέξη «Κομμουνισμός» είναι φορτισμένη αρνητικά, για το 77% των πολιτών στην Ελλάδα (σχεδόν 8 στους 10). Στη συνολική κατάταξη της κοινωνικής αποδοχής των πολιτικών αξιών και ιδεολογιών, όπως διαμορφώνεται σήμερα, το συγκεκριμένο ιστορικό, ιδεολογικό-πολιτικό ρεύμα καταλαμβάνει μια από τις τελευταίες θέσεις. Παραμένει ωστόσο υπαρκτό: σχεδόν 1 στους 6 ενήλικες πολίτες (16%) δηλώνει θετική εντύπωση στο άκουσμα της λέξης «Κομμουνισμός» (Διάγραμμα 1). Το ποσοστό θετικών κρίσεων για τον «Κομμουνισμό», αποτυπώνει την ευρύτερη κοινωνική απήχησή του, που είναι προφανώς αρκετά ευρύτερη από την καταγεγραμμένη εκλογική επιρροή του ΚΚΕ (5,55% στις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015). Ένα σημαντικό τμήμα της αποδοχής του συγκεκριμένου ιδεολογικού ρεύματος αφορά (μετά το 2012) και την εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Γιώργος Κοντραφούρης στην γειτονία που μεγάλωσε

Ο Γιώργος Κοντραφούρης παίζει JAZZ (με το συγκρότημα GEORGE KONTRAFOURIS BABY TRIO) στην γειτονία που μεγάλωσε και μιλάει γι αυτήν:


(Παρασκευή, 6 Οκτωβρίου 2017, βράδυ στην οδό Πολυδεύκους 39, στον Πειραιά, πλησίον σταθμού Πειραιάς του ΗΣΑΠ)

Η εκδήλωση εντάσσεται στα πλαίσια στα πλαίσια του Συνεδρίου του ΣΑΔΑΣ Τμ. Αττικής, όπως αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση:

«Με στόχο να αναδείξουμε σημεία της Αττικής με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, που λόγω κρίσης εγκαταλείπονται, καταστρέφονται και χάνονται (λόγω ανέχειας ή σκόπιμα), και για να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον να διατηρηθούν προς όφελος της τοπικής κοινωνίας, θα γίνουν τέσσερεις συναυλίες σε ανοιχτούς, δημόσιους χώρους, με σημαντικούς μουσικούς, με μόνη σκηνική διαμόρφωση έναν ειδικό βραδινό φωτισμό και με ελεύθερη προσέλευση.»

Ολόκληρη η συναυλία σε video εδώ:

https://www.youtube.com/playlist?list=PLktfJcTGbptekkUV96qxlAieUZQAAk9jJ

Πληροφορίες για το πρόγραμμα του συνεδρίου καθώς για τις άλλες συναυλίες που πραγματοποιήθηκαν ή πρόκειται να γίνουν στα πλαίσια του συνεδρίου, εδώ:

ΑΤΤΙΚΗ σε ΚΡΙΣΗ

Καταλονία: Από τις δημοτικές εκλογές στο δημοψήφισμα...

Άντα Κολάου, δήμαρχος της Βαρκελώνης

Η πορεία από τις δημοτικές εκλογές του 2015 στο πρόσφατο δημοψήφισμα καταγράφει τους πολιτικούς και κοινωνικούς όρους με τους οποίους οι λαϊκές απαιτήσεις των “από κάτω” χειραγωγήθηκαν απ' τον καταλονικό εθνικισμό.

Στις δημοτικές εκλογές στο δήμο της Βαρκελώνης το ενωτικό κινηματικό ψηφοδέλτιο που είχε ως υποψήφια δήμαρχο την Άντα Κολάου εξέλεξε 11 δημοτικούς συμβούλους, το αριστερό CUP 3, η καταλανική δημοκρατική αριστερά 5 και οι σοσιαλιστές 4, παίρνοντας τη πλειοψηφία από τους νεοφιλελεύθερους Καταλανούς εθνικιστές CiU και το Λαϊκό Κόμμα.

Η δήμαρχος της Βαρκελώνης, Άντα Κολάου ξεχώρισε μέσα από τα κινήματα των πολιτών. Μια από τις πρώτες αλλαγές που ανακοίνωσε όταν ανέλαβε την δημαρχία ήταν η περικοπή του μισθού της. Δεν έμεινε, όμως, μέσα σε αυτό: δωρεάν μετακίνηση στα μέσα μεταφοράς για όσους είναι κάτω των 16 ετών, μετατροπή των άδειων σπιτιών σε κοινωνικές κατοικίες, μείωση της τιμής του νερού, του ηλεκτρικού, καθώς και του φυσικού αερίου.

Η Βαρκελώνη είναι από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στην Ευρώπη μαζί με το Λονδίνο, το Παρίσι, τη Βενετία και το Αμστερνταμ. Η θεαματική ανάπτυξη της πόλης μετά το 1992 έφερε τεράστιο αριθμό επισκεπτών, που είναι πλέον υπερπολλαπλάσιοι του τοπικού πληθυσμού, αφήνοντας πάνω από 12 δισ. ευρώ τζίρο στην πόλη. Ο τουρισμός συντηρεί περίπου 100.000 θέσεις εργασίας. Ωστόσο υπάρχει κριτική κυρίως από ομάδες πολιτών, καθώς και από την Αριστερά, που θεωρούν ότι η πόλη έχει παραδοθεί στους τουρίστες. Αυτό το πνεύμα εκφράζει σε θεσμικό επίπεδο η Αντα Κολάου, που δηλώνει με έμφαση ότι «η Βαρκελώνη δεν θα καταντήσει Βενετία», εννοώντας ότι στη Βενετία οι μόνιμοι κάτοικοι υποχωρούν προς όφελος των τουριστικών υποδομών.

«ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΥΛΟ ΦΥΣΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ...ΓΙΑΟΥΡΤΙ»

Αριστεριστές στην χώρα μας που σήμερα υποστηρίζουν άκριτα την “αυτοδιάθεση” της Καταλονίας, κάνουν - χωρίς να το λένε - ΕΜΠΡΑΚΤΑ την ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ τους για το ότι στάθηκαν εχθρικοί απέναντι στο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ, στις ΠΛΑΤΕΙΕΣ και το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

«Ακριβοί στα πίτουρα ( στη χώρα μας ) και φτηνοί στ' αλεύρι (στην Ισπανία) », ότι δεν αναγνώριζαν εδώ, ως εν δυνάμει στοιχεία κοινωνικού μετασχηματισμού ανταγωνιστικά προς τον καπιταλισμό, τα διακρίνουν τώρα στον καταλονικό εθνικισμό - με μεγάλη ευκολία - και εθελοτυφλούν μπροστά στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιδιώξεις του για την επιτάχυνση της ολοκλήρωσης - μέσω της αυτοδιάθεσης - της ανισόμετρης καπιταλιστικής «ανάπτυξης», στην χωρική επικράτεια του ισπανικού κράτους...

Για την ανεξαρτησία της Καταλονίας και την ...εθνική της ομάδα.

1. Τα στοιχεία της έρευνας κυκλοφόρησαν μες στη βδομάδα και δημοσιεύτηκαν στην El Pais, τη μεγαλύτερη εφημερίδα της χώρας, που εδρεύει στη Μαδρίτη. Αλλά η έρευνα διενεργήθηκε τον Ιούνιο από ένα καταλανικό ινστιτούτο, συνεπώς δε συντρέχει κάποιος εμφανής λόγος μεροληψίας των ερευνητών. Σε κάθε περίπτωση, τα ευρήματα είναι αποκαλυπτικά.

Ο πρώτος πίνακας δείχνει ποιοι τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας, με βάση την καταγωγή τους. Οι κατηγορίες κατά σειρά είναι: όσοι γεννήθηκαν σε άλλη περιφέρεια του ισπανικού κράτους, όσοι γεννήθηκαν στο εξωτερικό, όσοι γεννήθηκαν στην Καταλονία αλλά οι γονείς του δεν ήταν Καταλανοί, όσοι γεννήθκαν στην Καταλονία με έναν γονιό Καταλανό, όσοι έχουν και τους δυο γονείς τους Καταλανούς όχι όμως και τους 4 παππούδες-γιαγιάδες τους, και όσοι έχουν και τους 4 παππούδες-γιαγιάδες τους Καταλανούς.



Δε χρειάζεται πολλύ φιλοσοφία, για να καταλάβει κανείς ότι από την πρώτη στην τελευταία κατηγορία, το ποσοστό ανεβαίνει σταθερά κι από μειοψηφικό, γίνεται πλειοψηφικό.

Η ιστορία της «Σοσιαλιστικής Τάσης» του ΣΥΡΙΖΑ

Η ίδρυση της «Σοσιαλιστικής Τάσης» ανακοινώθηκε τον Αύγουστο του 2013 σε συνέντευξη τύπου που έδωσαν τέσσερις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και μερικοί άλλοι: Παναγιώτης Κουρουμπλής, Αλέξης Μητρόπουλος, Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Δημήτρης Τσουκαλάς και οι Τάσος Βούτσας, Χρήστος Κλαδευτήρας, Αντώνης Κοτσακάς, Έφη Κωτσάκη, Στάθης Πανταζής, Αδάμ Στάμος, Ράνια Σταυροπούλου, Κώστας Τσουκαλάς και Κώστας Χρυσόγονος.

Στην Συνέντευξη Τύπου παρευρέθηκαν ο Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος Δημήτρης Βίτσας, ο Γραμματέας της Κ.Ο. Νίκος Βούτσης και τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας Πάνος Ρήγας και Αλέκος Φλαμπουράρης, καθώς και ο βουλευτής Γιώργος Βαρεμένος.

Η «Σοσιαλιστική Τάση» δημιουργήθηκε με παρότρυνση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ώστε να αποκτήσει μια «κοινή στέγη» ένα μεγάλο μέρος πρώην πασόκων και να διαπραγματεύονται μαζί της ως “τάση” και όχι ως παράγοντες. Σε αυτή την επιλογή συμφωνούσαν και “συνιστώσες” (κυρίως ΑΡΕΝ, Αριστερό Ρεύμα και ΚΟΕ) του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θεωρούσαν ότι με αυτό “τακτοποιούσαν” με κάποιο  κομματικά αποδεκτό τρόπο τον “παραγοντισμό” των νεοφερμένων πασόκων στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ν. Κοτζιάς και ορισμένοι άλλοι ήδη είχαν εξασφαλίσει με άλλο τρόπο τις σχέσεις με την ηγετική ομάδα δεν συμμετείχαν σε αυτή την προσπάθεια ομογενοποίησης του δεύτερου συνθετικού του ονόματος, με το οποίο κατέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, το ΕΚΜ, και κράτησαν τις αποστάσεις τους.