Δεν άλλαξε ο Αρκάς, αυτοί που τον κατηγορούν σήμερα άλλαξαν...

Κατατέθηκε νωρίς το βράδυ της Τρίτης (14/11/2017) με τη μορφή του κατεπείγοντος, στη Βουλή το νομοσχέδιο για το «κοινωνικό μέρισμα», από το οποίο:

α) ποσό των 720 εκατ. ευρώ θα μοιράσει η κυβέρνηση το Δεκέμβριο, σε 3,4 εκατομμύρια νοικοκυριά ως κοινωνικό μέρισμα με τη μορφή μιας εφάπαξ έκτακτης εισοδηματικής ενίσχυσης.

β) ποσό των 315 εκατομμύριον θα δοθούν για την επιστροφή της παράνομης παρακράτησης των εισφορών υγείας των συνταξιούχων. (Η αποκατάσταση μιας παράνομης παρακράτησης από το κράτος είναι στοιχειώδης υποχρέωση μιας ευνομούμενης δημόσιας διοίκησης και όχι «κοινωνική» παροχή)

γ) ποσό των 360 εκατομμύριον θα δοθεί στη ΔΕΗ, ώστε να καλυφθεί το κόστος των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ωφέλειας, που συμπεριλαμβάνονται στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. (Η οικονομική ενίσχυση στην ΔΕΗ δεν έχει κανένα κοινωνικό χαρακτήρα, αφού επιλύει το ζήτημα «ρευστότητας» της εταιρείας, και όχι την οικονομική ενίσχυση όσων δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς)

Η νομοθετική αυτή ρύθμιση σχολιάστηκε από την αντιπολίτευση. Μια λαϊκή παροιμία όμως έκλεψε την παράσταση στην πολιτική σκηνή:

1. ΠΑΣΟΚ: Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι οι εξαγγελίες Τσίπρα
2. ΛΑΕ: Κοινωνικό μέρισμα «Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι»

Όμως, ένα σκίτσο του Αρκά με παρεμφερές πολιτικό περιεχόμενο, ήταν που ενόχλησε περισσότερο όλους εκείνους  που οι πολιτικές τους αγωνίες και οι φόβοι τους σταματούν στο πως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει στην κυβερνητική εξουσία

Χαρακτηριστική περίπτωση στην εφημερίδα των συντακτών και το χθεσινό δημοσίευμα του Δημήτρη Κανελλόπουλου  «Βαρεθήκαμε μωρέ πια την κατήχηση του Αρκά» που ξεκινάει με την φράση:

«Σε χρόνο dt απάντησε με ένα σκίτσο-ευκολάκι ο Αρκάς στις χθεσινοβραδινές εξαγγελίες του πρωθυπουργού για το «να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω μέρισμα».Μέσα σε λίγα λεπτά ο σκιτσογράφος είχε απαντήσει βγάζοντας έτσι από τη δύσκολη θέση τη Νέα Δημοκρατία».

και καταλήγει:

«Αναρωτιέμαι μήπως δεν μας αρέσει ο Αρκάς επειδή διαφωνούμε πολιτικά μαζί του, επειδή είναι φουλ συντηρητικός. Πιθανότατα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν ισχύει 100%, δεν είμαι σίγουρος.

Πάντως αν θα θέλαμε κήρυγμα δεν θα πηγαίναμε στον προφήτη του Αρκά αλλά στην εκκλησία. Άλλωστε κι ένας συνταξιούχος παπάς τα ίδια πάνω-κάτω θα μας έλεγε.»

Ο κ. Κανελλόπουλος αν και δηλώνει ότι δεν του αρέσουν γενικώς τα «κηρύγματα», διαμαρτύρεται όμως μόνον για τα κηρύγματα του Αρκά. Αν δεν του αρέσουν και τα «βαρέθηκε», θα μπορούσε απλά να μην τα παρακολουθεί. Με αυτό τον τρόπο θα αντιδρούσε κάθε φυσιολογικός άνθρωπος απέναντι σε κάτι που του προξενεί «βαρεμάρα». Δεν θα την έκανε «πρώτο θέμα», γράφοντας κείμενα γι' αυτήν...

Εξάλλου, βρίσκεται σαφώς σε καλύτερη θέση απ' όσους έχουν «βαρεθεί» τα κυβερνητικά κηρύγματα, τα κηρύγματα της ΝΔ και άλλα παρόμοια, αλλά δεν μπορούν ν' απαλλαγούν απ' αυτά με τον αυτόν τον εύκολο τρόπο: όχι μόνον γιατί έχουν μέσα στο σπίτι τους την εκκλησία από την οποία εκπορεύονται (τηλεόρασή), αλλά και πληρώνουν υποχρεωτικά τέλη, ανεξάρτητα αν θέλουν να τα ακούσουν. Δυστυχώς για μας που μας αρέσουν τα «κηρύγματα» του Αρκά, ούτε μια φορά δεν είχαμ την ευχέρεια καθισμένοι στον καναπέ μας να πέσουμε πάνω τους, πατώντας ένα κουμπί...

Το «σύμπτωμα» της βαρεμάρας του κ. Κανελλόπουλου έχει ένα ψυχασθενικό χαρακτήρα, γιατί συνοδεύεται με ένα παράλογο φόβο, όπως στο γνωστό ανέκδοτο: «εγώ το ξέρω ότι δεν είμαι καλαμπόκι, η κότα όμως το ξέρει;». Μήπως η «αλήθεια» του κ. Κανελλόπουλου, ότι το κήρυγμα του Αρκά είναι βαρετό, δεν είναι μια κοινή αλήθεια και για τους άλλους; Και τότε τι γίνεται;

Η απάντηση που δίνει ο ίδιος είναι αφοπλιστική. Κλείνει ο κύκλος με την επιστροφή στην πρώτη παράγραφο του κειμένου του: «Μέσα σε λίγα λεπτά ο σκιτσογράφος είχε απαντήσει βγάζοντας έτσι από τη δύσκολη θέση τη Νέα Δημοκρατία».


Η εμμονή αυτή δεν είναι πρώτη φορά που διακατέχει τον κ. Κανελλόπουλο. Σε ένα παλαιότερο (12.07.2016 ) δημοσίευμά του «Ξαφνικά ο Αρκάς αποφάσισε να κάνει πολιτικά σκίτσα και μας ξενέρωσε», έγραφε:

«Το ερώτημα τίθεται ως εξής: δεν έχει δικαίωμα ο Αρκάς να πολιτικολογεί με τα σκίτσα του; Η απάντηση είναι απλή: φυσικά και έχει. Εννοείται πως έχει. Τι λέτε κι εσείς;

Ταυτόχρονα όμως η απάντηση είναι απλή και για τους φανατικούς φίλους του (καλή ώρα): όχι, δεν έχει αυτό το δικαίωμα.

Αν δεν κάνω λάθος ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποίησε δύο φορές σκίτσα του Αρκά στη Βουλή; Στην τρίτη μήπως καίγεται; Κι αν ναι, ποιος είναι αυτός που καίγεται τελικά;»

Έχουμε βάσιμες υποψίες ότι ο κ. Κανελλόπουλος δεν είναι ειλικρινής. Πιστεύουμε ότι δεκάρα δεν δίνει αν θα «καεί» ο Αρκάς. Εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι μήπως και καεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητικό κόμμα (εξουσία).

Σε αυτό το στόχο στρατεύονται και άλλα κείμενα που έχουν δημοσιευθεί στην εφημερίδα την συντακτών, όπως αυτό, των Γιώργου Μαρτινίδη και Ιπποκράτη Ταυλάριου «Αρκάς: η θλιβερή κατάπτωση μιας μεγαλοφυΐας»

«Ωστόσο, η τόσο λυσσαλέα επίθεση εναντίον της κυβέρνησης, αλλά και η δηλητηριώδης ειρωνεία κατά του «ηλίθιου λαού» από έναν καλλιτέχνη που φαινόταν τόσο ψύχραιμος και αποστασιοποιημένος από τέτοιες μεροληπτικές μικρότητες, πραγματικά εκπλήσσει. Ενώ υπάρχουν πολλές αιτίες για να κριτικάρει κανείς έλλογα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τα επιχειρήματα της πολιτικής κριτικής του Αρκά αντανακλούν πλήρως αυτά των ΜΜΕ που πρόσκεινται στην τωρινή αντιπολίτευση».

Δεν άλλαξε ο Αρκάς, αυτοί που τον κατηγορούν σήμερα άλλαξαν...

Οι εμμονές των υπερασπιστών της «πάση θυσία» παραμονής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία να ταυτίσουν τον Αρκά με την ΝΔ φαντάζουν εξωφρενικές ή γελοίες. Όμως οι φόβοι τους για τον αποδομητικό χαρακτήρα που έχουν τα σκίτσα του Αρκά για την κυβερνητικότα των ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ, δεν είναι καθόλου φανταστικοί.

Και απ' ότι φαίνεται, ο Αρκάς κάνει καλά την δουλειά του ως «πολιτικό ον», πολύ καλύτερα από διάφορες δεξιές και αριστερές αντιπολιτεύσεις. Και αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος για να συνεχίζει να μας αρέσει το «κήρυγμά» του.