Λούφα και Χρυσή Αυγή

Αντίθετα από όσα προέβλεπαν ορισμένοι «αναλυτές», ότι δηλαδή η Χρυσή Αυγή θα έσπευδε να εκμεταλλευτεί την πολιτική συγκυρία προκειμένου να καβαλήσει το αντιμνημονιακό κύμα των νέων «αγανακτισμένων», η οργάνωση διατηρεί εξαιρετικά χαμηλούς τόνους, εμφανίζεται ως αμιγώς «κοινοβουλευτικό» μόρφωμα και αποφεύγει τις τόσο γνωστές προκλήσεις της μέσα και έξω από τη Βουλή.

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του "ΙΟΥ"

Στο περιθώριο των σημαντικών πολιτικών εξελίξεων ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της δίκης για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής. Το δικαστήριο του Κορυδαλλού έχει ήδη συνεδριάσει 14 φορές, αλλά ακόμα δεν έχει μπει στην ουσία της υπόθεσης, κάτι που αναμένεται να ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο, με την επανέναρξη της διαδικασίας.

Σε όλο αυτό το διάστημα η Χρυσή Αυγή έχει κυριολεκτικά εξαφανιστεί. Δεν αναφερόμαστε μόνο στη φυσική απουσία των ηγετικών στελεχών της οργάνωσης από το δικαστήριο, αλλά στην παντελή έλλειψη της όποιας δημόσιας πρωτοβουλίας της «τρίτης πολιτικής δύναμης της χώρας». Η δράση της περιορίζεται στους τέσσερις τοίχους κάποιων γραφείων και σε εικονικές εξορμήσεις διανομής των εντύπων της.

Μια ένδειξη για την πραγματική συρρίκνωση του πολιτικού της ακροατηρίου είναι η διαρκής υποχώρηση των πωλήσεων της εβδομαδιαίας «μετωπικής» εφημερίδας της οργάνωσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία του πρακτορείου «Ευρώπη», η εφημερίδα «Εμπρός» που πούλησε στο πρώτο της φύλλο 7.500 αντίτυπα και είχε κυκλοφορία το 2013 σταθερά πάνω από 4.000 και το 2014 πάνω από 3.000, τώρα πλέον περιορίζεται σε 1.900 φύλλα.

Το ευρώ "διπλό νόμισμα" και ο ΣΥΡΙΖΑ "διπλό κόμμα"...

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Όπως θα έχετε καταλάβει φίλοι αναγνώστες μετά το δημοψήφισμα η χώρα απέκτησε διπλό νόμισμα ( το πλαστικό/ τραπεζικό ευρώ και το χαρτονόμισμα ευρώ) και ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε πλέον διπλό κόμμα.

Αν είσαστε από τους ελάχιστους άτυχους που έχουν καταθέσεις στις τράπεζες και βρήκατε κάποιον που πουλάει το σπίτι του, για παράδειγμα , στην τιμή των100.000 ευρώ, τότε θα καταλάβετε πως αν είχατε αυτό το ποσό σε χαρτονόμισμα και όχι σε τραπεζικές καταθέσεις, θα το αγοράζατε σε αρκετά μικρότερη τιμή. Ακόμα αν δεν έχετε τόσο μεγάλες καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς, αλλά μικροποσά αν πάτε σε αρκετά μαγαζιά για να ψωνίσετε, θα διαπιστώσετε πως αρκετά προϊόντα έχουν διπλές τιμές, άλλες αν τα αγοράζετε με πλαστικό/ηλεκτρονικό χρήμα και άλλες με χαρτονόμισμα...

Όπως λοιπόν η χώρα έχει διπλό νόμισμα, αλλά κανένας δεν το αναγνωρίζει επίσημα, έτσι συμβαίνει και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν ήδη δύο, παρ' όλο ότι πηγαίνει συντεταγμένος προς ένα συνέδριο... Όπως γράφαμε αμέσως μετά το δημοψήφισμα και πριν υπογραφεί η συμφωνία (Είμαστε χαρούμενοι και εμείς μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα! ):

Ανταρτοπόλεμος, αλλά πώς;

Αναδημοσίευση από το "My Pillow Book"

«Το θάρρος της απελπισίας», λέει ο Slavoj Žižek σε ένα πρόσφατο άρθρο του, αναφερόμενος στο ελληνικό ζήτημα, «είναι ζωτικής σημασίας σε αυτή τη χρονική στιγμή. Το “όχι” του ελληνικού δημοψηφίσματος μπορεί να επιβιώσει στον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα θα θεσπίσει την υποχρεωτική της παράδοση, διεξάγοντας έναν υπομονετικό ανταρτοπόλεμο ενάντια στην οικονομική κατοχή.»

Ανταρτοπόλεμος  θα ήταν ν’ ανοίξεις τον φάκελο του χρέους, όχι επειδή το είχες υποσχεθεί προεκλογικά γιατί πάει, τις πήρε και τις σήκωσε ο διάολος τις υποσχέσεις σου! Ν’ ανοίξεις τον φάκελο του χρέους, επειδή είναι μνημονιακή σου υποχρέωση, βρε αδερφέ!

Ανταρτοπόλεμος θα ήταν να σφυροκοπήσεις τα waffen-SS του γερμανικού νεοφιλελευθερισμού στο μαλακό τους υπογάστριο κι όχι να βάζεις προσκόμματα στην επιχείρηση κλήτευσης  του «νόμιμου» εκπρόσωπου των συμφερόντων τους στην Ελλάδα, προκειμένου να καταθέσει για τον απαράδεκτο συμβιβασμό που, υπό την ιδιότητα του «υπουργού» οικονομικών, έκανε με την αφέντρα Siemens∙ ούτε βέβαια κάνεις ανταρτοπόλεμο επιτρέποντας να ανοίγουν οι κερκόπορτες της τοπικής αυτοδιοίκησης στη βουλιμία των κατακτητών! Μόνο σαν τα μούτρα σου τα κάνεις έτσι τα πράγματα, κι ακόμα χειρότερα.

Ανταρτοπόλεμος θα ήταν να χτυπήσεις το παραθεσμικό σύστημα εξουσίας εκεί που θα πονούσε περισσότερο, αντί να αναγκάζεις την εσωτερική σου αντιπολίτευση να κάνει ερωτήσεις ανεπίδεκτες παραδεκτής απάντησης.

ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΙΠΕΔ ΣΤΟ ΝΕΟ ΤΑΜΕΙΟ ΥΦΑΡΠΑΓΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΙΠΕΔ
Δελτίου Τύπου
7/8/2015

ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΙΠΕΔ ΣΤΟ ΝΕΟ ΤΑΜΕΙΟ

ΥΦΑΡΠΑΓΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

Το νέο Ταμείο Υφαρπαγής της Δημόσιας Περιουσίας (ΤΥΔΠ) αποτελεί δυσμενέστερη μεταλλαγή του γνωστού ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου), το οποίο ιδρύθηκε με τον μνημονιακό νόμο 3986/2011, σε εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015, με σκοπό το προϊόν της δραστηριότητάς του να χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους της χώρας (αρθ. 1 παρ. 2).

Σύμφωνα με τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας σχετικά με τις σημερινές συμφωνίες : Η Ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να αναπτύξει ένα σημαντικά ενισχυμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων με βελτιωμένη διαχείριση. Πολύτιμα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία θα μεταφερθούν σ’ ένα ανεξάρτητο ταμείο που θα ρευστοποιεί τα περιουσιακά στοιχεία μέσω ιδιωτικοποιήσεων και άλλων μέσων. Η ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων θα αποτελέσει πηγή για την προγραμματισμένη αποπληρωμή του νέου δανείου από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης και θα παράγει κατά τη διάρκεια ισχύος του νέου δανείου ένα σκοπούμενο σύνολο 50 δις ευρώ, εκ των οποίων 25 δις θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή της ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών και άλλων περιουσιακών στοιχείων και 50% από κάθε ευρώ που απομένει (π.χ. 50% των 25 δις €) θα χρησιμοποιηθεί για τη μείωση του χρέους ως προς το ΑΕΠ, το δε υπόλοιπο θα χρησιμοποιηθεί για επενδύσεις.
Αυτό το ταμείο θα συσταθεί στην Ελλάδα και θα διοικείται από τις ελληνικές αρχές υπό την εποπτεία των αρμόδιων Ευρωπαϊκών Θεσμών. Σε συμφωνία με τους Θεσμούς και με βάση τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές, θα πρέπει να υιοθετηθεί ένα νομοθετικό πλαίσιο που θα διασφαλίζει διαφανείς διαδικασίες και επαρκή τιμολόγηση της πώλησης των περιουσιακών στοιχείων, σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπα του ΟΟΣΑ για τη διαχείριση των Κρατικών Επιχειρήσεων.

Χέρι - χέρι βαδίζουν οι μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ προς το έκτακτο συνέδριο...

Ανακοινώθηκε την Πέμπτη (6 Αυγούστου) η σύνθεση της Οργανωτικής Επιτροπής και της Επιτροπής Θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Οι δύο επιτροπές θα εργαστούν για την προετοιμασία του έκτακτου συνεδρίου του κόμματος που θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο. Τα μέλη των δύο Επιτροπών είναι αντιπροσωπευτικά των τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Θα αρχίσουν άμεσα το έργο τους, το οποίο αναμένεται να κλιμακωθεί μετά τις 15 Αυγούστου.

Στην Επιτροπή Θέσεων μετέχουν οι:

Άκου πτώμα να μαθαίνεις

Αναδημοσίεύση από το "Hit & Run"

Του Κώστα Σβόλη

Η Αριστερά είναι νεκρή, ζήτω η Αριστερά

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αυτό που υπήρξε από το 2012 και μετά δεν υπάρχει, είναι ένα άταφο πτώμα μέχρι το συνέδριο του, όπου θα έχουμε και την τελετή της ταφής και της μεταμορφωτικής του «ανάστασης». Η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ προς στην κυβερνητική εξουσία βασίστηκε στην στρατηγική του να πείσει τα λαϊκά στρώματα, ότι μπορεί να αναχαιτίσει την επίθεση του κεφαλαίου και την απαξίωση των ζωών τους, χωρίς τα ίδια να αναλάβουν τόσο το ρίσκο της ρήξης, όσο και την ευθύνη να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Είναι αλήθεια ότι η ρητορεία του «και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη» ακούγονταν πολύ δελεαστική για πολλούς και διάφορους λόγους. Καταρχάς, μια σειρά από εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες είχαν ηττηθεί όλο το προηγούμενο διάστημα της «κρίσης», αφήνοντας μια αίσθηση κούρασης και απογοήτευσης στα κοινωνικά υποκείμενα που είχαν κινητοποιηθεί σ” αυτούς. «Αν δεν αλλάξει η κυβέρνηση, οι αγώνες δεν μπορούν να νικήσουν», αυτή ακριβώς ήταν η στρατηγικής της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και του ήταν εύκολο να την «γειώσει» μέσα στα ίδια τα υποκείμενα του αγώνα, αφού τα μέλη του είχαν πάρει ενεργό μέρος στους αγώνες.

Τρέλα η επιμονή στην ίδια πολιτική

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"
του Μανόλη Γ. Δρεττάκη

«Insanity: doing the same thing over and over

αgain and expecting different results»

Albert Einstein

«Είναι τρέλα το να κάνει και να ξανακάνει κάποιος το ίδιο

πράγμα και να αναμένει διαφορετικά αποτελέσματα»

Αλμπερτ Αϊνστάιν**

Η παραπάνω ρήση του Αϊνστάιν είναι μια ακριβής περιγραφή, σε δύο μόνο γραμμές, των όσων βίωσε η χώρα μας την πενταετία 2010-2014, με την εφαρμογή των μέτρων των διαδοχικών μνημονίων που υπέγραψαν με τους δανειστές και εφάρμοσαν οι διαδοχικές κυβερνήσεις της περιόδου αυτής.

Παρ’ όλα αυτά, και παρά την απόρριψη της πρότασης του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη συνέχιση της πολιτικής αυτής από το 61,3% του λαού στο δημοψήφισμα της 5/7/2015, οι ηγέτες της ευρωζώνης, με απειλές, εκβιασμούς και στραγγαλισμό της ελληνικής οικονομίας μέσω του κλεισίματος των τραπεζών και του ελέγχου των κεφαλαίων, εξανάγκασαν τον πρωθυπουργό να υπογράψει ένα προσύμφωνο για ένα νέο μνημόνιο για τα επόμενα τρία χρόνια.

Παραίτηση

Αναδημοσίευση από το "πλατύπους - Θεσσαλονίκη"

του Τέοντορ Αντόρνο

Εμείς οι παλιότεροι εκπρόσωποι αυτού που καθιερώθηκε υπό την ονομασία «Σχολή της Φραγκφούρτης» κατηγορηθήκαμε πρόσφατα με προθυμία για παραίτηση. Είχαμε όντως αναπτύξει στοιχεία μιας κριτικής θεωρίας της κοινωνίας, αναφέρει η κατηγορία, αλλά δεν ήμασταν έτοιμοι να εξαγάγουμε τις πρακτικές της συνέπειες. Και έτσι, ούτε παρείχαμε προγράμματα δράσης, ούτε καν υποστηρίξαμε τη δράση αυτών που ένιωθαν πως εμπνέονται από την κριτική θεωρία. Δεν θα καταπιαστώ με το ερώτημα, αν αυτό μπορεί να απαιτείται από θεωρητικούς διανοητές, οι οποίοι είναι σχετικά ευαίσθητοι δέκτες, κατά κανένα τρόπο απρόσβλητοι από κραδασμούς. Η αποστολή που τους έχει ανατεθεί μέσα στην κοινωνία της καταμερισμένης εργασίας μπορεί να αμφισβητηθεί, αφού οι ίδιοι μπορεί να παραμορφώνονται από αυτή. Όμως εξίσου διαμορφώνονται από αυτή• βέβαια, δεν μπορούν να καταργήσουν με την απλή βούλησή τους αυτό το οποίο έγιναν. Δεν θα ήθελα να αρνηθώ το στοιχείο της υποκειμενικής αδυναμίας που ακολουθεί την περιοριστική επικέντρωση στη θεωρία.

Πιστεύω πως η αντικειμενική πλευρά είναι περισσότερο σημαντική. Η αντίρρηση, εύκολα διατυπωμένη, είναι πάνω-κάτω η εξής: όποιος αυτή την ώρα αμφισβητεί τη δυνατότητα ριζικής αλλαγής της κοινωνίας, επομένως, ούτε συμμετέχει σε θεαματικές και βίαιες ενέργειες ούτε τις προτείνει, αυτός έχει παραιτηθεί. Θεωρεί πως αυτό που έχει στο μυαλό του δεν μπορεί να πραγματωθεί• στην πραγματικότητα, ούτε καν θέλει να το πραγματώσει. Αφήνοντας τις συνθήκες ανέγγιχτες, τις αποδέχεται ανομολόγητα.

3ο μνημόνιο, αριστερά και κοινωνία. Υπάρχει διέξοδος;

Η συμφωνία δεν είναι συμβατή με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Για όσους το ισχυρίζονται αυτό κάνοντας δικές τους ερμηνείες για τις προθέσεις των ψηφοφόρων, υπάρχει ένα πολύ απλό ερώτημα. Αν επικρατούσε το Ναι στο δημοψήφισμα, τι θα άλλαζε σε σχέση με τη συμφωνία που ήρθε; Όσοι ανέχονται την κατάργηση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, δικαιολογούνται λέγοντας ότι ο κόσμος φοβάται την έξοδο από το ευρώ και την χρεωκοπία. Επειδή όμως η απλή αλήθεια είναι ότι ο κόσμος ψήφισε γνωρίζοντας ότι υπήρχε αυτό το ρίσκο, γιατί όλοι οι δανειστές το φώναζαν, αν κάποιος φοβήθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η κυβέρνηση.

Αναδημοσίευση από το "PressPublica"

της Δέσποινας Σπανούδη

Aς ξεκινήσουμε από μια βασική ερώτηση: Είναι το μνημόνιο διέξοδος;

Δεν υπάρχει ούτε ένας στη χώρα που να θεωρεί ότι η συμφωνία δηλαδή το νέο μνημόνιο είναι καλή. Όλοι την θεωρούν από κακή ως απαράδεκτη και οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι είναι και ανεφάρμοστη. Είναι ανεφάρμοστη αντικειμενικά λόγω των οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων που έχουν περιορίσει δραματικά τις ανοχές και τις αντοχές. Είναι διπλά ανεφάρμοστη γιατί η κυβέρνηση έχει αντίθετη λαϊκή εντολή, συνεπώς είναι αφερέγγυα τόσο έναντι των υποστηρικτών του μνημονίου όσο και έναντι των δικών της υποστηρικτών. Κανένα από τα παραπάνω δεδομένα δεν μπορεί να ανατραπεί, μπορεί μόνο να παραταθεί για λίγο ο χρόνος πριν αρχίσουν να εκδηλώνονται οι συνέπειες. Από την άλλη πλευρά όσοι πιστεύουν ότι υπάρχουν τρόποι ανάκαμψης μέσα από το 3ο μνημόνιο, είναι αναγκασμένοι να υιοθετούν δύο εξίσου ανεδαφικές θεωρίες. Η μια λέει ότι μέσω της βίαιης απόσπασης αγαθών, πόρων και δικαιωμάτων και της συγκέντρωσης του όποιου παραγόμενου πλούτου σε ολόενα και λιγότερους μπορεί να παραχθεί ένα μικρό επιπλέον μερίδιο για όλους. Ωστόσο αυτή η εκδοχή δεν υπάρχει με τα σημερινά δεδομένα της κρίσης (την οποία και προκάλεσε)
.

Οι αυριανιστές φίλοι του Αλέξη....

ή πώς ανακυκλώνονται στα σκατά...

«Πες μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι…» λέει μια παροιμία. Σήμερα θα ασχοληθούμε με έναν φίλο του Α. Τσίπρα, τον Δ. Μπεκιάρη. Αν δεν θυμάστε παρακομματική - προεδρική ιστοσελίδα “ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ” που στήθηκε πριν εκλογές του 14 από το προεδρικό περιβάλλον και ανατέθηκε στον κ. Μπεκιάρη, ρίξτε μια ματιά εδώ “Η χρεοκοπία της «Νέας Ελλάδας».”. Αν ψάξετε  σήμερα την "ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ" δεν θα την βρείτε, αλλά μπορείτε να πληροφορηθείτε για το λόγο της εξαφάνισης της εδώ:  “Που χάθηκε η ...Νέα Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ;”

Αυτός ο κύριος συνεχίζει σήμερα το έργο του μέσα το periodista.gr, μπροστάρης στον αγώνα του πιο γνήσιου τσιπραϊκού αυριανισμού, με καθημερινά δημοσιεύματα όπως αυτό:

Ο Γιώργος Κουρής στο πλευρό του Τάσου Κορωνάκη.

Μια συζήτηση του Γ. Μηλιού με τον Άγγελο Καλοδούκα

Μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης, διαιρεμένη σε τέσσερις θεματικές για να την παρακολουθήσετε με πιο εύκολο τρόπο:

Α) Το 3ο μνημόνιο και τα επακόλουθά του

Προσαρμογή στην πραγματικότητα

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

του Ανδρέα Καρίτζη

Ένα αρνητικό χαρακτηριστικό της πολιτικής μεθοδολογίας που επικράτησε στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η άρνηση αποδοχής της πραγματικότητας, όταν αυτή γίνεται πολύ σκληρή. Ψυχολογικοί μηχανισμοί άμυνας αλλά και η βαθειά εμπέδωση ενός παραδοσιακού τρόπου πολιτικής δεν μας επέτρεψαν να ενσωματώσουμε στη μεθοδολογία, την οργανωσιακή διάταξη και την πολιτική μας τακτική τις ραγδαίες αλλαγές των τελευταίων χρόνων, οι οποίες καθιστούν αναποτελεσματικά τα παραδοσιακά εργαλεία πολιτικής. Η κατάκτηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας θεωρήθηκε το βασικό καθήκον μας για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στο πολιτικό και κοινωνικό αίτημα ανατροπής της μνημονιακής πολιτικής με τα γνωστά αποτελέσματα.

Μερικές παρατηρήσεις στις απόψεις του Σ. Κουβελάκη για την πολιτική συγκρότηση του ΟΧΙ

αριστερός ευρωπαϊσμός with 53 plus technology...

Ο Σ. Κουβελάκης θέτει τρία σαφή ερωτήματα, στα οποία επιχειρεί να δώσει τις δικές του απαντήσεις στο κείμενο “ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΟΧΙ”:

- Το πρώτο είναι τι ακριβώς ηττήθηκε μέσα σε αυτή την ήττα.

- Το δεύτερο, όσο και αν φανεί παράδοξο, είναι τι δεν ηττήθηκε μέσα σε αυτή την ήττα, τι μένει και μπορεί να είναι χρήσιμο για το μέλλον.

- Και το τρίτο βεβαίως είναι τι συγκεκριμένα πράττουμε αυτή τη στιγμή.

Εξ αρχής δηλώνουμε την συμφωνία μας με τις απαντήσεις που δίνει ο Σ. Κουβελάκης. Με αυτό το δεδομένο θα θέλαμε να προσθέσουμε μερικές κριτικές παρατηρήσεις:

1. Η ήττα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζεται στην ήττα του “αριστερού ευρωπαϊσμού”, όπως σωστά ναλύεται. Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ηττήθηκε απλά, αλλά αυτοαναιρέθηκε. Μια πολιτική ήττα είναι διαχειρίσιμη, μια αυτοαναίρεση όμως όχι. Η αυτοαναίρεση προέκυψε μέσα από μια σειρά ηττών στο εσωτερικό του που είχαν ήδη προηγηθεί. Η αυτοαναίρεση του ΣΥΡΙΖΑ έγινε φανερή στην κοινωνία κυρίως  όχι ως ήττα του “αριστερού ευρωπαϊσμού” αλλά ως κατάργηση της δημοκρατίας: Ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα αναίρεσε την λαϊκή κυριαρχία, όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από ένα δημοψήφισμα που ο ίδιος προκάλεσε. Η δημοκρατία εντός του ΣΥΡΙΖΑ είχε ηττηθεί πολύ πριν από αυτό το συμβάν, με την μετατροπή του σε αρχηγικό αστικό κόμμα και με τις συναίνεση ή την ανοχή των “συνιστωσών” του, στις οποίες ανήκει και η σημερινή “αριστερή αντιπολίτευση”.

Από τον Πανελλήνιο στην ΑΣΟΕΕ ένα τσιγάρο δρόμος ή μοναξιά μου όλα;

Αν ο Δεκέμβρης όντως δεν ήταν απάντηση αλλά ερώτημα, μήπως τελικά οι πλατείες ήταν μία πρώτη απάντηση για το πώς οργανωνόμαστε προτού συζητήσουμε και για το τι λέμε; Και ακριβώς για να το συζητήσουμε γόνιμα, ισότιμα και δημιουργικά; Αν δεν αναζητήσουμε σε αυτή τη βάση μια άλλου τύπου αυτοοργάνωση και δημοκρατία, αν δεν προσπαθήσουμε να πάρουμε τα όποια θετικά όσον αφορά στην οργάνωση είχαν εγχειρήματα τύπου Podemos για να φτιάξουμε το δικό μας κίνημα της 5ης Ιούλη του ΟΧΙ, δύσκολα θα δούμε αυτή τη γενιά να μπαίνει στο προσκήνιο. Αν δεν αποκτήσει ο λόγος μας περισσότερο κοινωνικό περιεχόμενο, ριζοσπαστικές αλλά και άμεσες προτάσεις πολιτικής δεν θα νιώσει ότι την αφορά.

Το τελευταίο μέρος από το κείμενο "Νο means no!"

των Χρίστου Τουλιάτου και Σπύρου Δρίτσα

Από τον Πανελλήνιο στην ΑΣΟΕΕ ένα τσιγάρο δρόμος ή μοναξιά μου όλα;

Πήγαμε στις επιτροπές του ΟΧΙ πριν το δημοψήφισμα, συνεχίζουμε και μετά για το όχι μέχρι τέλους. Περάσαμε και από τον Πανελλήνιο στην εκδήλωση της Ίσκρα, πήγαμε και στην ΑΣΟΕΕ στην κοινωνικοπολιτική πρωτοβουλία συνδικαλιστών και αγωνιστών. Κάτι κινείται επιτέλους, μία ελπίδα για ένα ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο αναθερμαίνεται. Κάτι έλειπε όμως. Στον Πανελλήνιο πλειοψηφούσε εμφανώς η γενιά του Πολυτεχνείου που δεν έσκυψε και δεν σκύβει ακόμα το κεφάλι. Στην ΑΣΟΕΕ η γενιά που πολιτικοποιήθηκε στη δεκαετία του ’80 και του ’90 στα πανεπιστήμια και τους χώρους δουλειάς. Στα φοιτητικά κινήματα του ’79, του ’87, του ’90-’91, του ’95, στις απεργίες της ΕΑΣ και την απεργία ενάντια στο ασφαλιστικό Γιαννίτση. Στη συνδικαλιστική δουλειά στο δημόσιο (καθηγητές, δάσκαλοι, νοσοκομεία κλπ.) και στην οικοδόμηση πρωτοβάθμιων σωματείων σε χώρους του ιδιωτικού τομέα.

Για την διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και επανίδρυση του φιλελέ ΣΥΝασπισμού...

Η απόφαση της τελευταίας ΚΕ υπέγραψε το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγετική ομάδα αποφάσισε να προχωρήσει σε ιδρυτικό συνέδριο ενός νέου κόμματος του “κρατικού” συριζα, ενώ ο “κοινωνικός” σύριζα βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα της αναζήτησης νέας πολιτικής έκφρασης. Παραθέτουμε ένα κείμενο του Α. Νταβανέλου που είναι στηριγμένο στην παρέμβασή του στην τελευταία ΚΕ και εξηγεί τους όρους αυτής της νέας κατάστασης:

Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ θα καθοριστούν από πολλά και διαφορετικά σημεία:

1.Αλληλεγγύη: Τις τελευταίες ημέρες είναι σαφές ότι ένα πολιτικο-δημοσιογραφικό «ρουλεμάν» έχει βάλει στο στόχαστρο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που στον α΄ ή στον β΄ βαθμό διαφώνησαν με τη μνημονιακή συμφωνία, όπως τον Π. Λαφαζάνη, τη Ν. Βαλαβάνη, την Ζ. Κωσταντοπούλου, τον Γ. Βαρουφάκη. Είναι εντυπωσιακό ότι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, επισήμως, έχει «σιωπήσει» μπροστά σε αυτήν την ανήθικη επίθεση. Πρέπει να διατυπώσουμε την απαίτηση να ασκήσει το κόμμα τη δύναμη και την επιρροή του, ώστε αυτό το «ρουλεμάν» να τσακιστεί. Όσοι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει να βλέπουν ως μοντέλο το ΠΑΣΟΚ του 1981, ας κοιτάξουν να ενημερωθούν για το πώς –τότε- αντίστοιχα «ρουλεμάν» (άτυπες συνεργασίες μεταξύ κομματικών παράκεντρων, ΜΜΕ και υπηρεσιών του κράτους) λειτούργησαν συνθλιπτικά για ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που συνδέονταν με πιο ριζοσπαστικές παραδόσεις ή πρακτικές. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να αναπαραχθούν τέτοια φαινόμενα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ...

2.Καθαρή εκτίμηση για τη συμφωνία: Διάφοροι σύντροφοι μας καλούν να αποφύγουν συμμετρικά την ωραιοποίηση και τη δραματοποίηση. Οι χαρακτηρισμοί δεν έχουν ενδιαφέρον. Χρειάζεται καθαρή πολιτική εκτίμηση.

Η συμφωνία είναι σκληρό μνημόνιο. Εφοδιασμένο με turbo ΤΑΙΠΕΔ, turbo επιτήρηση, turbo αυτοματισμούς περικοπής κοινωνικών δαπανών ως αντιστάθμισμα σε κάθε οικονομική αστοχία, turbo αντεργατικές αντιμεταρρυθμίσεις.

Αποφάσισαν χωρίς εμάς, προχωράμε χωρίς αυτούς

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος" 

Παρά τα όσα διακήρυσσαν προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, έφεραν στη χώρα το τρίτο και πιο βάρβαρο Μνημόνιο. Και τώρα συγκρούονται και κάνουν δηλώσεις στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Αλέξης Τσίπρας και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει ένα μεγάλο λάθος.

Έχει γίνει μια παρεξήγηση.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ για να βλέπουν τον Αλέξη Τσίπρα να περιφέρεται ασκόπως και να χαζογελάει.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, για να κάνει κουμάντο η παρέα του Αλέξη Τσίπρα.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, για να κάνει καριέρα ο Νίκος Παππάς, τον οποίο δεν γνώριζε κανείς.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, για να τρώνε στη μάπα -μέσα από τα κανάλια των ολιγαρχών- χυδαίες φάτσες σαν του Νίκου Φίλη.

Οι πολίτες δεν έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, για τις προσωπικές φιλοδοξίες ή ιδεοληψίες του Παναγιώτη Λαφαζάνη, της Ζωής Κωνσταντοπούλου, του Γιάνη Βαρουφάκη και των άλλων μελών της κυβέρνησης και του κόμματος.

Οι πολίτες έκαναν κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή παρουσίασε ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα και υποσχέθηκε πως θα το υλοποιήσει.

Έξι μήνες μετά τις εκλογές, κανένα σημείο του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ισχύει, ενώ η χώρα είναι μπροστά σε ένα νέο Μνημόνιο.

Ποια είναι η χρησιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ;

Ο μύθος του “οργανωμένου σχεδίου εξόδου” και η πραγματικότητα της “άτακτης χρεοκοπίας”...

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Πριν μερικές μέρες όταν ρωτήθηκε ο Σόιμπλε αν το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών έχει plan b', απάντησε ότι, επειδή είναι σοβαρό και υπεύθυνο υπουργείο, δεν έχει μόνον plan b', αλλά και plan c' και plan d'...

Σήμερα, σε άρθρο του στη WirtschaftsWoche, ο επικεφαλής του γερμανικού IfO και πρώην συμβοθλος του γερμανού υπουργού Οικονομικών, Χανς Βέρνερ Ζιν, "Yanis Varoufakis' Grexit-Plan war clever" (αξίζει να το διαβάσετε),  αναγνωρίζει ότι το “σχέδιο Βαρουφάκη” ήταν τολμηρό αλλά έξυπνο και εκθέτει τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζει. Ισχυρίζεται ότι η δημιουργία ενός παράλληλου συστήματος πληρωμών για την αντιμετώπιση της έλλειψης ρευστότητας ήταν ευφυές σχέδιο. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσαν να πληρωθούν φόροι, θα μπορούσε το κράτος να πληρώνει τις υποχρεώσεις του ώστε να μην κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών, ενώ θα μπορούσαν να γίνονται και αποπληρωμές μεταξύ ιδιωτών, σημειώνει ο ίδιος. Με το παράλληλο αυτό σύστημα ο Βαρουφάκης θα μπορούσε να διατηρήσει το κράτος σε καθεστώς φερεγγυότητας για μερικές εβδομάδες, ώστε να αποφευχθούν σημαντικές επιπτώσεις σε περίπτωση “άτακτης χρεωκοπίας”, μέχρι να ακολουθήσουν άλλα μέτρα...

ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ: Αρκετός θόρυβος για το ...ΤΙΠΟΤΑ!

Το πρωί, ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ξεστόμισε μια μεγάλη αλήθεια στον 105.5 στο κόκκινο, στην απάντηση που έδωσε στον  δημοσιογράφο, όταν του έκανε την ερώτηση: Έχει γίνει ξανά δημοψήφισμα στον ΣΥΡΙΖΑ; Η απάντηση που έλαβε ήταν ότι έχει ξαναγίνει, και αν δεν τον απατά η μνήμη του, αφορούσε στην πρόταση υποψηφιότητας ως πρόεδρου της Δημοκρατίας του Λ. Κύρκου! Αυτό αν έχει συμβεί, έχει συμβεί στον άλλο ΣΥΝασπισμό “της αριστεράς των κινημάτων και της οικολογίας” , όχι όμως  σε τούτο τον ΣΥΝασπισμό, που έχει το ...παρατσούκλι ΣΥΡΙΖΑ! Όμως ο δημοσιογράφος - και αυτός πρώην συνασπιστής - δεν παραξενεύτηκε καθόλου από αυτή την ταύτιση...

NΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ OXI ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ! ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !

Συλλογικό κείμενο[*]

NΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ OXI ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ !

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !

''Στις 5 Ιουλίου, ο ελληνικός λαός απέρριψε, με συντριπτική πλειοψηφία, το τελεσίγραφο των Πιστωτών, που ενεργούν ως ανελέητοι αποικιοκράτες και καταστροφείς της χώρας μας. Ζήτησε την διακοπή της μνημονιακής πορείας καταστροφής και λεηλασίας της χώρας, αποικιοποίησης της Ελλάδας, που ξεκίνησε τον Μάιο 2010.

Αυτό το 'Όχι, που άφησε κατάπληκτη όλη την ανθρωπότητα, δόθηκε στις πιο δύσκολες συνθήκες, συνθήκες τρομοκρατίας από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, απειλών και εκβιασμών από τις ισχυρότερες διεθνείς δυνάμεις και αρχόμενου οικονομικού πολέμου, που οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών. Είναι εφάμιλλο των μεγάλων 'Όχι της ιστορίας μας, όπως τα 'Οχι του 1821, του 1940, του 1941-44 και πολλών άλλων, με τα οποία ο ελληνικός λαός διατήρησε την αξιοπρέπεια, τον πολιτισμό και τις πιο βασικές ηθικές προϋποθέσεις της ύπαρξής του ως συγκροτημένο έθνος.

Σύμφωνα με τις πιο βασικές αρχές του πολιτεύματός μας, αυτό το 'Όχι υπερέχει όλων των αποφάσεων της κυβέρνησης και της Βουλής. 'Όλα τα ελληνικά κρατικά όργανα και τα ευρωπαϊκά, οφείλουν να το σεβαστούν, πόσο μάλλον που απολύτως τίποτα δεν μεταβλήθηκε από τις συνθήκες που επικρατούσαν στις 5 Ιουλίου (αν κάτι έγινε είναι ότι επιδεινώθηκαν οι όροι που επιβάλλουν οι Δανειστές στον ελληνικό λαό).

Η απόφαση ενός δημοψηφίσματος αλλάζει μόνο με άλλο δημοψήφισμα. Η τήρηση αυτών των κανόνων, ο σεβασμός της άμεσης έκφρασης της βούλησης του ελληνικού λαού και της ουσίας του πολιτεύματός μας, δεν είναι μόνο ένα σοβαρό νομικό, πολιτικό και οικονομικό θέμα. Είναι η βασικότερη προϋπόθεση για τη διατήρηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Είναι ο μόνος δρόμος για να διατηρηθεί η ειρήνη στην ελληνική κοινωνία.

Α. Τσίπρας εναντίον Α. Τσίπρα!

Σήμερα ένας άλλος Α. Τσίπρας εμφανίστηκε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. θλιβερός απολογητής της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative).  Δεν μπόρεσε να αρθρώσει ούτε ένα πειστικό επιχείρημα απέναντι στον άλλο Α. Τσίπρα. όχι στον Αλέξη του ΣΥΡΙΖΑ του 4%, ούτε στον Αλέξη του "προγράμματος της Θεσσαλονίκης" και των "προγραμματικών δηλώσεων" της κυβέρνησης. Αλλά στον Αλέξη που μίλησε στην προηγούμενη ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την ΚΕ δήλωνε:

- Το σχέδιό τους, λοιπόν, ήταν και παραμένει να οδηγήσουν την κυβέρνησή μας σε φθορά, ανατροπή, ή άνευ όρων παράδοση, πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς.

- Και πριν το ελληνικό παράδειγμα επιδράσει στους συσχετισμούς σε άλλες χώρες.

- Και κυρίως πριν από τις εκλογές στην Ισπανία.

- Δηλαδή: Να μας πιέσουν τόσο ώστε να οδηγηθούμε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις υπό την απειλή της πιστωτικής ασφυξίας.

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ Π. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ISKRA

...Το μεγάλο ρήγμα είναι ακόμη ενεργό, περισσότερο από ποτέ μάλιστα. Και δεν χωρίζει βέβαια υπαρκτούς ευρωλάγνους και ανύπαρκτους δραχμολάγνους, ούτε ιδεοληπτικούς και ρεαλιστές. Χωρίζει το έθνος των εργαζομένων, την Ελλάδα του σωματικού και πνευματικού μόχθου, από την Ελλάδα των ολιγαρχών και της υποταγής. Χωρίζει την ανάπτυξη με αξιοπρεπή δουλειά για όλους, από την καταστροφική ύφεση και την κοινωνική απόγνωση. Χωρίζει τη δημοκρατία και την εθνική, λαϊκή κυριαρχία, από τη μετατροπή της Ελλάδας σε άθλιο προτεκτοράτο. Είναι το ρήγμα που γέννησε το μεγάλο, λαϊκό και νεανικό κίνημα της 5ης Ιουλίου. Αυτό το μεγάλο ρεύμα του ΟΧΙ, που κανένας δεν έχει το δικαίωμα να το αφήσει πολιτικά ορφανό, ή ακόμη χειρότερα, έρμαιο της δημαγωγίας της νεοφασιστικής και εγκληματικής Χρυσής Αυγής.

Αυτή είναι η περίφημη «κοινωνία» που μας περιμένει και μας κρίνει όλους. Δεν είναι «κοινωνία» οι ολιγάρχες, οι επαγγελματίες συκοφάντες, οι εκπρόσωποι του παλιού, αναξιόπιστου πολιτικού κόσμου. Η κοινωνία που αγωνιά και αγωνίζεται τους έχει τοποθετήσει όλους αυτούς εκεί που πρέπει. Κι αυτή η κοινωνία χρειάζεται επειγόντως μια καινούργια ελπίδα, ένα μεγάλο μέτωπο όλων των προοδευτικών, λαϊκών, πατριωτικών δυνάμεων, από το οποίο δεν περισσεύει κανείς- εκτός από τη μωροφιλοδοξία, τη μεγαλοστομία και τον μικροηγεμονισμό...

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Νοιώθω μεγάλη χαρά και τιμή που βρίσκομαι ανάμεσά σας, στη σημερινή γιορτή για τα γενέθλια της Iskra. Μιας ιστοσελίδας που επί πέντε χρόνια αποτελεί έπαλξη των λαϊκών συμφερόντων και βήμα διαλόγου, φιλόξενο για όλα τα ριζοσπαστικά ρεύματα της πατρίδας μας.

Ο «λενινιστής» Τσίπρας και οι τσαρλατάνοι τύπου «Μπογιόπουλου»...

(ένα σχόλιο για τους παρλαπίπες της παραδοσιακής αριστεράς: Ο «λενινιστής» Τσίπρας και οι τσαρλατάνοι τύπου (Αλέξανδρου) Κερένσκι)

Όποιος επικαλείται σήμερα τσιτάτα και αποσπάσματα από το έργο κάποιου, που έχει πεθάνει εδώ και ένα περίπου αιώνα, για να ερμηνεύσει σύγχρονες πολιτικές στάσεις και συμπεριφορές δεν κάνει τίποτα άλλο από το να δηλώνει την πλήρη αδυναμία του να αναλύσει την συγκυρία. Αν αυτός ο κάποιος είναι μάλιστα ο Λένιν, ο οποίος απέδιδε ιδιαίτερη σημασία στην “συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης”, τότε είναι απλά ένα παπαγαλάκι που δεν έχει αντιληφθεί τίποτα το ουσιαστικό από την σκέψη του.

Μια πολιτική ήττα είναι διαχειρίσιμη, όχι όμως μια πολιτική αυτοαναίρεση...

ένα σύντομο σχόλιο με αφορμή  την μεγάλη συνέντευξη (29/7) του Α. Τσίπρα στον 105.5 στο κόκκινο

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Υπάρχει μια κοινή διαπίστωση που κυριαρχεί σε όλο το πολιτικό στερέωμα «Η συμφωνία είναι αποτέλεσμα ενός στυγνού εκβιασμού», και συνοδεύεται συνήθως από ένα εύλογο ερώτημα: γιατί τα πράγματα έφτασαν στο σημείο ώστε να τεθεί το δίλημμα «μνημόνιο ή άτακτη χρεοκοπία».

Αυτά όμως ήταν γνωστά από το παρελθόν, από τότε που επιβλήθηκε το πρώτο μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε ως κυβερνητική δύναμη επειδή ακριβώς είχε δηλώσει ότι δεν υποκύπτει σε αυτούς τους εκβιασμούς και ότι με την πολιτική του δύναται να υπερβεί αυτά τα διλήμματα. Το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ήταν η προτροπή της ελληνικής κοινωνίας προς την κυβέρνηση να μην υποκύψει σε αυτούς τους “στυγνούς εκβιασμούς”.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγοντας το κυρίαρχο ιδεολόγημα των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων «πάση θυσία στο ευρώ» ως πολιτική γραμμή, μετέτρεψε το δίλημμα «μνημόνιο ή άτακτη χρεοκοπία», σε μονόδρομο για την δική της αυτοαναίρεση ως δύναμη ανατροπής, αναλαμβάνοντας μάλιστα να διεκπεραιώσει τις πολιτικές της μαφίας των επιτελείων της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Δεν πρόκειται για μια πολιτική ήττα, αλλά για την προσχώρηση στην ιδεολογία και την πολιτική του αντιπάλου. Μια πολιτική ήττα, η Αριστερά θα ήταν δυνατόν να την διαχειριστεί. Όμως η ανάληψη της ευθύνης για την επιβολή και την τήρηση των απαιτήσεων του αντιπάλου δεν είναι πολιτικά διαχειρίσιμη. Συνιστά πολιτική αυτοαναίρεση χωρίς διέξοδο επιστροφής.

Όμως αυτή η αυτοαναίρεση δεν συντελέστηκε ξαφνικά, με την υπογραφή του νέου μνημονίου. Προηγήθηκε η εγκατάλειψη του εγχειρήματος του “ΣΥΡΙΖΑ των μελών” με ευθύνη και των μηχανισμών της “εσωτερικής αντιπολίτευσης” και η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό αστικό κόμμα. Μπροστά στην προοπτική της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία, έκλειναν όλοι τα μάτια σε μια σειρά ανησυχητικά φαινόμενα που είχαν παρουσιαστεί μετά το ιδρυτικό συνέδριο και εντάθηκαν στις προεκλογικές αναμετρήσεις.

Στην ΚΕ της Πέμπτης οι αποφάσεις για έκτακτο ή διαρκές συνέδριο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Η Π.Γ του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να συγκληθεί την Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015 στις 10:00 πμ στο CINE Κεραμεικός, όπου υποτίθεται οι θα αποφασιστούν οι  διαδικασίες δια την επίλυση των διαφορών.  Στη σημερινή συνεδρίαση της ΠΓ η πλειοψηφία των μελών της επέμεινε στην πρόταση για συντεταγμένες διαδικασίες και Έκτακτο Συνέδριο τον Σεπτέμβρη (δηλαδή, ιδρυτικό συνέδριο του "κρατικού" ΣΥΡΙΖΑ), ενώ κατόπιν αιτήματος για άμεση απόφαση, κατατέθηκαν προτάσεις για δημοψήφισμα ή Διαρκές Συνέδριο (δηλαδή, συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ  του προγράμματος της Θεσσαλονίκης) τις επόμενες μέρες. Την τελική απόφαση θα λάβει η ΚΕ. Όποια και να είναι η απόφαση της ΚΕ, η διάσπαση/διάλυση είναι δεδομένη αφού οι διαφορές είναι αγεφύρωτες, Απλώς αναμένονται να συμφωνηθούν και οι τυπικοί όρου που διεκπεραιωθεί  το διαζύγιο ανάμεσα στους μηχανισμούς του.

Παραθέτουμε δήλωση 3 μέλων της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ:

κείμενο συλλογής υπογραφών: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε έντρομοι/ες και αγανακτισμένοι μια διαδικασία έντονου στιγματισμού στην ελληνική κοινωνία των «υπερασπιστών της εναλλακτικής λύσης» ή της «δραχμής», όπως απαξιωτικά τους αποκαλούν. Σύμφωνα με τα κανάλια, όποιος/α υπερασπίζεται μια λύση εκτός του ευρώ σχεδόν ανήκει σε εγκληματική οργάνωση ή διαπράττει ιδιώνυμο ποινικό αδίκημα. Η ελευθερία έκφρασης και πολιτικής γνώμης, ακόμη και η ίδια η άσκηση κυβερνητικής πολιτικής πέρα από τα όρια του ευρώ, παρουσιάζεται σχεδόν ως εσχάτη προδοσία, την ίδια στιγμή όπου συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο : η χώρα συντρίβεται και ταπεινώνεται στο όνομα της δογματικής παραμονής στο ευρώ.

Η ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΣΟΥ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

της Ελένης Πορτάλιου

Η ηρωϊδα του μυθιστορήματος και θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά συμπυκνώνει όλα τα σουσούμια του ψωροφαντασμένου μικροαστισμού, που ανάγει - αυτογελοιοποιούμενος - την περιφρόνηση σε όσους θεωρεί basse classe και την αντιγραφή της συμπεριφοράς των πλουσίων, σε διαβατήριο κοινωνικής ανόδου. 74 χρόνια μετά αποδεικνύεται ότι ο τύπος ανθρώπου που ενσαρκώνει η Μαντάμ Σουσού κακώς αποδόθηκε σε γυναικείο πρόσωπο - βλέπετε η φεμινιστική προσέγγιση ήταν τότε περιθωριακή. Σήμερα, εκατοντάδες άρρενες του δημόσιου βίου, βουλευτές, πολιτευτές και δημοσιογράφοι σουσουδίζουν ασύστολα από τα τηλεπαράθυρα των καναλιών και το βήμα της Βουλής, συναγωνιζόμενοι σε απαξιωτικές κατηγορίες για τους «συνωμότες της δραχμής».

Κατερίνα Σαββαΐδου: Ο λύκος που φυλάει τους λύκους

Η Γενική Γραμματέας Εσόδων, δηλαδή ο υπ. αριθμ. 1 αρμόδιος στη χώρα για την είσπραξη φόρων, ήταν ανώτατο στέλεχος στην PwC στα 4 χρόνια που αυτή έστηνε σχήματα φοροαποφυγής για τις μεγαλύτερες ελληνικές πολυεθνικές. Για τη θέση της Γ.Γ. την πρότεινε ο υπουργός Οικονομικών, ο πρώην εργοδότης του οποίου επίσης εμπλέκεται στα LuxLeaks. Και αυτό δεν είναι παρά η άκρη του μίτου της διαπλοκής μεταξύ PwC και δημοσίου

η συνέχεια εδώ:

Κατερίνα Σαββαΐδου: Ο λύκος που φυλάει τους λύκους

Πού ’σαι Παπαδόπουλε;

Για τον ημιεπίσημο ιστορικό της Ν.Δ. και πρόεδρο της επιστημονικής επιτροπής του Ιδρύματος της Βουλής, Ευάνθη Χατζηβασιλείου, η σχέση της χούντας με τις ΗΠΑ συνιστά ατεκμηρίωτο «στερεότυπο»...

Απόσπασμα από το κείμενο του "ιού": Μια χούντα, μα ποια χούντα;

...Μέχρι εδώ, θα μπορούσε κανείς να μείνει με την εντύπωση πως οι παραπάνω θετικές επαναξιολογήσεις της δικτατορίας του 1967-1974 παραμένουν υπόθεση μιας ζύμωσης δεξιόστροφης μεν, αλλά περιορισμένης στα ακαδημαϊκά γκέτο. Οπως είπαμε, ωστόσο, και στην αρχή του κειμένου, στους μνημονιακούς καιρούς μας τα θεωρητικά αυτά σχήματα συμβαδίζουν χρονικά με την πραγματική απαξίωση των αντιπροσωπευτικών θεσμών αλλά και με συγκεκριμένες εισηγήσεις για τη δυναμική «υπέρβαση» αυτών των τελευταίων.

Δεν αναφερόμαστε μόνο στους κύκλους της επίσημης ακροδεξιάς, που εδώ και μία πενταετία επικαλείται όλο και πιο ανοιχτά το φάντασμα του Παπαδόπουλου. Δύο παραδείγματα από τον «μεσαίο χώρο» είναι, νομίζουμε, αρκετά αποκαλυπτικά:

Πολίτες και αυτονομία

του Ανδρέα Καρίτζη

Η πολιτική ζωή της χώρας έχει εισέλθει στη σφαίρα της επίσημης πλέον σύγχρονης απολυταρχίας. Υπό την ανοιχτή απειλή του «ξαφνικού θανάτου» η Βουλή νομοθετεί τα περίφημα «προαπαιτούμενα» σε πλήρη διάσταση με τη βούληση του ελληνικού λαού και της πλειοψηφίας της. Μόνο έτσι κερδίζεται η «εμπιστοσύνη» της σύγχρονης απολυταρχίας και απομειώνεται ο κίνδυνος του «ξαφνικού θανάτου».

Αν η Βουλή και η κυβέρνηση «πείσουν» ότι είναι σε θέση να περιφρονούν τη δημοκρατία και τις ανάγκες της κοινωνίας, τότε ίσως καταφέρει η χώρα να μπει σε ένα τρίτο μνημόνιο για να συνεχιστεί η καταστροφή της. Δηλαδή, ίσως μας κάνουν τη χάρη να μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε την αργή και βασανιστική μετατόπιση της χώρας μας σε μια τριτοκοσμική θέση στον διεθνή καταμερισμό εργασίας.

Εικόνες από την εκδήλωση του iskra.gr

(κλικ στην φωτογραφία για τις επόμενες)

Galbraith: Τι κάναμε στην ομάδα εργασίας υπό τον Βαρουφάκη

Αναδημοσίευση από left.gr

Η έκδοση ρευστότητας IOU σε ευρώ ή κινήσεις που έπρεπε να γίνουν σε περίπτωση που κάποιοι προσπαθούσαν να εκδιώξουν την Ελλάδα από το ευρώ ήταν το αντικείμενο της ομάδας εργασίας υπό τον Γιάνη Βαρουφάκη, σύμφωνα με τον James Galbraith που συμμετείχε ως συντονιστής.

«Η ομάδα εργαζόταν υπό το αξίωμα πως πάγια θέση της κυβέρνησης ήταν η διαπραγμάτευση εντός του ευρώ και, για αυτό τον λόγο, λάμβανε όλες τις προφυλάξεις ώστε να μην διαδοθεί ο,τιδήποτε σχετικά με τις εργασίες μας» σημειώνει ο Galbraith και τονίζει ότι οι αποκαλύψεις έγιναν ορθώς μετά το πέρας της εργασίας της ομάδας ως απάντηση στην κριτική ότι η κυβέρνηση δεν είχε σχέδιο αντίδρασης για την περίπτωση που οι δυνάμεις εντός ευρωζώνης αποφασίζουν να αποπέμψουν τη χώρα από την ευρωζώνη.

Τη δήλωση του James Galbraith δημοσιοποίησε ο Γιάνης Βαρουφάκης μέσω twitter και έρχεται μετά την δημοσιοποίηση του ηχητικού από τις δηλώσεις που έκανε στο φόρουμ OMFIF («The Official Monetary and Financial Institutions Forum») στις 16 Ιουλίου ο πρώην υπουργός Οικονομικών. Εκεί μίλησε για εναλλακτικό σχέδιο με τη δημιουργία παράλληλου τραπεζικού συστήματος.

Όλη η ανακοίνωση

Τσίπρας προς Σταύρο-Φώφη:«Έχετε απόλυτο δίκιο για Ζωή, κάντε όμως κάτι…»

Αναδημοσίευση από το "mao.gr"

Να καταθέσουν πρόταση μομφή κατά της Προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου ζήτησε εμμέσως πλην σαφώς ο Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με την παραπολιτική στήλη ΒΗΜΑτοδότης.  Αν το ρεπορτάζ του ΔΟΛ δεν διαψευστεί αυτό σημαίνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι διατεθειμένος να ψηφίσει μαζί με βουλευτές της ΝΔ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ την καθαίρεση βουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή τάσσεται κατά των μνημονίων!  Συγκεκριμένα όταν Γεννηματά και Θεοδωράκης παραπονέθηκαν έντονα ότι τους ενοχλεί πολύ η στάση και οι καταγγελίες της Προέδρου της Βουλής, ο Τσίπρας απάντησε:  «Συμφωνώ, έχετε απόλυτο δίκιο, κάντε όμως κάτι…»

Ωραίες μέρες στο προτεκτοράτο

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Καθώς η χώρα έχει φάει κατακέφαλα ένα τρίτο Μνημόνιο -αυτή τη φορά από τον αριστερό Αλέξη Τσίπρα και το επαναστατικό παρεάκι του-, η επικαιρότητα στρέφεται σε θέματα ανούσια και βλακώδη.

Είναι λογικό στο προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα να ασχολούνται όλοι με βλακώδη θέματα γιατί τα σημαντικά θέματα δεν είναι στην αρμοδιότητά τους.

Για τα σημαντικά θέματα αποφασίζουν και διατάζουν οι «εταίροι», και αφήνουν τα λιμά για τους ιθαγενείς.

Τι το κάναμε εδώ; Μικροί μεγάλοι στα καφενεία;

Οι αδελφοί Ντάλτον και ο Άδωνις

Αναδημοσίευση από το "ThePressProject"

του Κώστα Εφήμερου

Αν ενημερώνεστε από τα συστημικά ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες σίγουρα θα μάθατε για τον Γιάνη Βαρουφάκη που ήθελε να υποκλέψει τα ΑΦΜ των εταιριών, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη που ετοίμαζε ριφιφί στην Τράπεζα της Ελλάδας και την Ζωή Κωνσταντοπούλου που την έφτυσαν όλοι στην γιορτή της δημοκρατίας. Η αντιμετώπιση από τα μέσα των «ενοχλητικών» πολιτικών ως αδελφούς Ντάλτον έχει όνομα και λέγεται "Character assassination". Ο Βαρουφάκης λοιπόν είναι γελοίος αλλά ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι πολιτικός

Οι ταπεινοί υπηρέτες του λαού...

Αν δεν υπήρχε ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας.

(Γιώργος Κατσιφάρας, 1981)

Σε μια άτυπη δημοσκόπηση ανάμεσα σε μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, για το ποιο στέλεχος θα ήταν σήμερα το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της ρήσης του μακαρίτη Γ. Κατσιφάρα, την πρώτη  θέση κατέλαβε η Σια Αναγνωστοπούλου. Αν και κατέχει πολλές κομματικές θέσεις (μέλος της ΚΕ, μέλος του ΔΣ της «Αυγής» και του ραδιοφώνου «στο Κόκκινο», μέλος του ΔΣ του Ινστιτούτου Ν. Πουλαντζάς και των ΑΣΚΙ) ελάχιστοι την γνωρίζουν ευρύτερα. Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής στις τελευταίες εκλογές επειδή, ήταν η πρώτη στην σειρά της επιλογής του προεδρικού περιβάλλοντος στην Αχαΐα.

Δεν είναι η μοναδική. Όμως δεν είναι όλοι τυχεροί όπως η Σια. Οι θέσεις είναι λιγότερες από τους επιθυμούντες να τις καταλάβουν, γιαυτό η προεδρική εύνοια δεν αρκεί για να καλύψει τις απαιτήσεις όλων. Θα πρέπει να καταβάλουν και οι ίδιοι φιλότιμες προσπάθειες για να κατακτήσουν την δική τους προσωπική αναγνωρισιμότητα. Βέβαια για να γίνεις πρώτη φίρμα θα πρέπει να έχεις και άλλα προσόντα. Αν δεν τα έχεις, τότε αρχίζουν τα παρατράγουδα. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει η Ε. Αυλωνίτου. Παρακολουθήστε, πόσο έντονα αυτό το προσωπικό της πρόβλημα, την τυφλώνει και που την οδηγεί:

Το συνέδριο - παγίδα του Τ. Κορωνάκη....

Ο Γραμματέας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διατύπωσε πρόσφατα δημόσια την άποψή του για το πως θα αντιμετωπιστεί η κρίση στο εσωτερικό του κόμματος (αναλυτικά εδώ: “Τάσος Κορωνάκης: Χρειαζόμαστε ένα συνέδριο στρατηγικής επανατοποθέτησης και όχι παράλληλων μονολόγων”). Σήμερα μόνον ένας πολιτικά αφελής μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες του σε ένα συνέδριο. Το ποτήρι ράγισε και δεν πρόκειται να συγκολληθεί. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι αναδομημένοι μηχανισμοί του ΣΥΝασπισμού του 3% που κυβερνάει σήμερα την χώρα. Μόνον κάποιοι πονηροί των  φατριών του ΣΥΡΙΖΑ για λόγους πολιτικών μικροσυσχετισμών, εναποθέτουν κάποιες ελπίδες σε ένα συνέδριο. Όχι βέβαια για να επιτευχθεί μια κοινή πορεία στο μέλλον, αλλά ως μια προσπάθεια για την διαμόρφωση ευνοϊκότερων συνθηκών για διακριτές πολιτικές επιβιώσεις,, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν πλέον να συστεγάζονται κάτω από μια κοινή στέγη.

Η ήττα του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ ως όλον, είναι συντριπτική: Βρισκόμαστε μπροστά σε μια διάλυση και όχι διάσπαση. Πολιτικά μορφώματα που πιθανόν να προκύψουν από αυτή την διάλυση, αν θέλουν να επιβιώσουν πολιτικά στη νέα συγκυρία, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να διαμορφώσουν νέες πολιτικές ταυτότητες, διακριτές από τα συντρίμμια του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτές οι ταυτότητες δεν οικοδομούνται από την μια μέρα στην άλλη, θα πρέπει να κατακτηθούν μέσα από μια βασανιστική πορεία και να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη των λαϊκών μαζών.

Όμως εγώ παραδέχτηκα την ήττα…

Αναδημοσίευση από ΄τα "ενθέματα"

του Στρατή Μπουρνάζου

τίτλος, καρφωμένος στο μυαλό μου εδώ και δυο βδομάδες, προσπαθεί να εκφράσει δύο βασικά, για μένα, πράγματα, προκειμένου να συνεχίσουμε: την ήττα και την παραδοχή της. Θα προσπαθήσω να τα εξηγήσω, μαζεύοντας τη σκέψη και τα κουράγια μου.

α) Λέμε όλοι, και σωστά, ότι η συμφωνία (θα) είναι κακή, απέχει από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, συνιστά ήττα. Ασφαλώς. Όμως πρόκειται για κάτι πολύ παραπάνω. Όχι μόνο δεν ακυρώσαμε τα Μνημόνια, αλλά θα υπογράψουμε ένα καινούργιο· κι αυτό δεν είναι «λεπτομέρεια», αλλά σεισμός, καθώς η κατάργηση των Μνημονίων υπήρξε, τα τελευταία χρόνια, κορμός της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, συνεκτικό του στοιχείο και βασικός λόγος της ανόδου του. Έτσι, η ήττα πλήττει συνολικά τη δυνατότητα άσκησης πολιτικής εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Ας υποθέσουμε, λ.χ., ότι (αν και μοιάζει απίθανο σήμερα) χάνει τις επόμενες εκλογές· σε ποια βάση θα αντιπολιτευθεί και θα αντιπαλέψει το Μνημόνιο, αφού το έχει αποδεχθεί;

Υπάρχει, εδώ, μια ποιοτική διαφορά, σε σχέση με άλλες ήττες (ενός συνδικάτου, λ.χ.): η άσκηση της εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς βρίσκεται στην κυβέρνηση, είναι αναγκασμένος –με όποιες «ρωγμές»– να εφαρμόσει τα αντίθετα από όσα έλεγε.

Ο Αρμαγεδδών της δραχμής κατά την Ernst & Young

του Κώστα Λαπαβίτσα

Το Grexit ως βιβλική καταστροφή

Τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησε μια μελέτη υπό την αιγίδα της Ernst & Young με τίτλο "Οι οικονομικές επιπτώσεις ενός Grexit". Η Ernst & Young είναι μια μεγάλη εταιρεία υπηρεσιών προς πολυεθνικές και άλλες επιχειρήσεις, με ειδίκευση στα νομικά, λογιστικά και φοροτεχνικά. Η μελέτη εξετάζει τις πιθανές επιπτώσεις της συντεταγμένης εξόδου από το ευρώ για τη χώρα μας. Τα συμπεράσματα φαίνονται τρομακτικά. Ακόμη και το συντεταγμένο Grexit εμφανίζεται περίπου ως Αρμαγεδδών.

Σύσσωμα τα ΜΜΕ στη χώρα μας παρουσίασαν τη μελέτη ως απόδειξη της σοφίας του νέου μνημονίου που ετοιμάζεται να αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση. Από την Καθημερινή μέχρι το Πρώτο Θέμα, ο κατάλογος της υποτιθέμενης καταστροφής δεν έχει τέλος: Θα κλείσουν οι τράπεζες για μήνες, θα υποτιμηθεί το νέο νόμισμα κατά 50%, θα πέσει το ΑΕΠ 15-20%, δεν θα μειωθεί πραγματικά το χρέος, δεν θα υπάρξει άρση της λιτότητας, θα ανέβει ο πληθωρισμός, θα υπάρξει δελτίο στα καύσιμα, τρόφιμα, φάρμακα, θα, θα, θα ...

Το Όχι το λέμε τώρα

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

του Κρίτωνα Αρσένη

Μας ζητάνε τώρα να πουλήσουμε τον τόπο αυτό. Μας ζητάνε να πουλήσουμε τις παραλίες, τα μνημεία, το νερό και τη γη μας. Σε αντάλλαγμα μας δίνουν δάνεια που δεν μας βγάζουν από την κρίση. Μας κρατάνε μόνιμα σε μια κρίση προκειμένου να μας αρμέγουν και να μην έχουμε επιλογή. Δεν είναι Ευρώπη αυτή η Ευρώπη. Δεν είναι η δικιά μου Ευρώπη. Δεν είναι η Ευρώπη των λαών. Θέλουν να έχουμε τις ίδιες πολιτικές ανεξαρτήτως ποιον εκλέγουμε. Θέλουν να μην έχουμε ελπίδα για αλλαγή. Φοβούνται την ελπίδα. Η ελπίδα αυτή είναι το όπλο μας και γι' αυτό τη φοβούνται. Με ελπίδα θα απαντήσουμε. Με τη βεβαιότητά μας ότι τα πράγματα θα αλλάξουν και αυτοί -οι θλιβερές, γκρίζες σκιές των ευρωπαϊκών διαδρόμων και των παρασκηνίων- θα μείνουν θεατές μιας αλλαγής που θα τους ξεπεράσει.

Θέλουν να φοβόμαστε. Άρα δεν πρέπει να φοβόμαστε. Μας είπαν ότι αυτή η ματωμένη συμφωνία είναι η εκδίκησή τους για το Όχι μας. Πρέπει να μας φοβήθηκαν για να θελήσουν να μας εκδικηθούν.

Θα μας διώξουν από το ευρώ, λένε. Η άμεση απάντησή μας πρέπει να είναι ένα σαφές σχέδιο δράσης στην περίπτωση που γίνει η απειλή αυτή πραγματικότητα.

Έφτασε η ώρα για την πολιτική συγκρότηση σε νέο κόμμα των “από κάτω”;

Η συζήτηση σε αυτό το ερώτημα υπήρχε από το παρελθόν και είχαν δοθεί διαφορετικές απαντήσεις. Σήμερα όμως τίθεται με νέους όρους, μετά την υπογραφή του νέου μνημονίου και την ανάδειξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο νέο σταθεροποιητικό παράγοντα του φθαρμένου πολιτικού συστήματος και την υποταγή του στις κυρίαρχες επιλογές του κεφάλαιου. Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης παρουσιάζουμε ένα σχετικό κείμενο του Ηλία Ιωακείμογλου που δημοσιεύτηκε στο RProject με τον τίτλο “Reload”

του Ηλία Ιωακείμογλου

Η «εκπαίδευση» στον αγώνα, η ταξική συνειδητότητα και η ανάγκη για ένα νέο κόμμα που θα εκφράσει το δικό μας ταξικό μπλοκ δυνάμεων

Το μνημόνιο 3.0 είναι το reload ενός οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού παιχνιδιού του οποίου οι πίστες είναι λίγο-πολύ γνωστές από τα προηγούμενα πέντε χρόνια οικονομικής ύφεσης, εξαθλίωσης της κοινωνίας και ανασυγκρότησης των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών. Μόνο που σε αυτόν τον τρίτο γύρο, ο ένας από τους δύο παίκτες, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, εισέρχεται στο παιχνίδι με ένα επίπεδο συνείδησης και πολιτικών δεξιοτήτων που είναι σαφώς ανώτερο από αυτό που διέθετε στον πρώτο και στον δεύτερο γύρο (που ξεκίνησαν το 2010 και το 2012 αντίστοιχα).

Δυο συγκεντρώσεις για το ΟΧΙ – αλλά η υπέρβαση προέχει…

Αναδημοσίευση από το "oikoniki"

του Γιάννη Σχίζα

Την Δευτέρα, 27.7.15, ώρα 8μμ, στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο, Κυψέλη, θα γίνει πολιτική εκδήλωση υπό τον τίτλο «Το ΟΧΙ δεν ηττήθηκε-Συνεχίζουμε» , με κύριο ομιλητή τον Παναγιώτη Λαφαζάνη . Την επομένη, 28.7.15, ώρα 7.30, στην ΑΣΟΕΕ (οδός Πατησίων) θα γίνει μια άλλη συγκέντρωση, πάλι με αφετηρία το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου, που υποστηρίζεται από 132 (μέχρι χθές) υπογραφές, ανάμεσα στις οποίες υπάρχουν αυτές των Βατικιώτη, Μπελαντή, Παπακωνσταντίνου Π. και άλλων , λιγότερο γνωστών στον υποφαινόμενο, αλλά με τίτλους πολιτικής και κοινωνικής δράσης.

Ανεξάρτητα από τα επί μέρους στοιχεία των δυο κινήσεων, οι οποίες αξίζουν και πρέπει να υποστηριχθούν, το βέβαιο είναι ότι στην παρούσα φάση πρέπει να εμπεδωθεί στη λαϊκή συνείδηση ότι το πραξικόπημα της 13ης Ιουλίου καταστρατήγησε ευθέως τη διάταξη του άρθρου 44 του Συντάγματος περί Δημοψηφισμάτων και παρέκαμψε την εντολή του εκλογικού σώματος. Η Ιουλιανή εκτροπή και τα «προϊόντα» της - όπως η μνημονιακή καταλήστευση του ελληνικού λαού και η οριστικοποίηση του καθεστώτος αποικιακής επιτροπείας – αποτελούν καθοριστικά ζητήματα , που δεν πρέπει να επισκιασθούν από δευτερεύουσες απόψεις και μελλοντολογίες.

Λεγκρέν: Κανόνας Σόιμπλε απαγορεύει "κούρεμα" χρέους στο ευρώ

«Ο μοναδικός κανόνας της ευρωζώνης που υποτίθεται ότι θα ήταν απαραβίαστος αφορά το αμετάκλητο της συμμετοχής μιας χώρας σε αυτή. Η Γερμανία όχι μόνο καταπάτησε αυτόν τον κανόνα, αλλά πρόσφατα ο Σόιμπλε εφηύρε έναν νέο, ότι η αναδιάθρωση χρέους απαγορεύεται στην ευρωζώνη.

Αναδημοσίευση από το "Βήμα"

«Η Γερμανία έχει συνηθίσει να σπάει τους κανόνες»

Την άποψη ότι η ευρωζώνη έχει ένα γερμανικό πρόβλημα και ότι η αντιμετώπιση της κρίσης με τη λογική του «επαίτη και του γείτονα» όπως έκανε η Γερμανία, αποδείχθηκε καταστροφική εκφράζει ο οικονομολόγος Φιλίπ Λεγκρέν σε άρθρο του στο Project Syndicate.

Μια συζήτηση για την επόμενη μέρα

Πάνω από 300 άτομα γέμισαν την αίθουσα της οδού Σολωμού για την εκδήλωση του ΚΟΜΜΟΝ με ομιλητές τον δημοσιογράφο Πέτρο Παπακωνσταντίνου, τον Στάθη Κουβελάκη (μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ) και τον Κώστα Μάρκου (στέλεχος του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ).

ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ θα είναι το κόμμα του Α. Τσίπρα στις επόμενες εκλογές...

Μέσα στον επόμενο μήνα ολοκληρώνεται η τελευταία φάση του σχεδίου με τις εσωτερικές εκκαθαρίσεις και την αλλαγή της πολιτικής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Το σχέδιο  το έχει περιγράψει αναλυτικά ο Δ. Παπαδημούλης, ακούστε τον:  

(όλη η ομιλία απομαγνητοφωνημένη, εδώ: Μια ..."προεδρική" ομιλία από το συνέδριο του ΣΥΝασπισμού)

Το “νέο” κόμμα του Α. Τσίπρα, ήδη έχει διαμορφώσει τους δικούς τους μηχανισμούς, ανεξάρτητους από τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι: 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση, η "συμφωνία", η δημοκρατία και... οι άλλοι

...Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση, υπό το παραπάνω πλαίσιο, αποκλείεται να κυβερνήσει ως αριστερή. Η αφομοίωση της λογικής των μονοδρόμων εκ μέρους της δικαιώνει όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις και, σε συνδυασμό με πολλές από τις μέχρι τώρα επιλογές της (ΠτΔ, Δ.Σ. ΕΡΤ, στελέχωση «κλειστού» κυβερνητικού επιτελείου, υπουργείο Δημόσιας Τάξης κ.λπ.), αλλά και μια ρητορική που περιστρέφεται γύρω από τις «επενδύσεις», τις «αγορές» και την «ανάπτυξη», χωρίς ίχνος προσπάθειας για αποδόμηση της ιδεολογικής ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού, στοιχειοθετούν σαφές σήμα αλλαγής κατεύθυνσης. Μια τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να καταγραφεί ως «κυβέρνηση της Αριστεράς». Στην ουσία, αποτελεί κυβέρνηση ειδικού σκοπού και μπορεί να έχει την ανοχή των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, για να ολοκληρώσει το έργο της ως κυβέρνηση μειοψηφίας, μέχρι την προκήρυξη εκλογών...

Αναδημοσίευση από΄την "αυγή"

Του Αλέξανδρου Μπίστη*

Το πρωτοφανές πραξικόπημα σε βάρος της ελληνικής κυβέρνησης και η «λίστα φρικαλεοτήτων» την οποία αναγκάστηκε να αποδεχθεί εκβιαζόμενη, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για διαφορετικές εκτιμήσεις τόσο ως προς την έκταση της συντριβής του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης όσο και για τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που παγιώνονται εντός της Ευρωζώνης.

Ο “συνωμότης” λαός έχει εφαρμόσει το πιο αποτελεσματικό σχέδιο ενάντια στις πολιτικές των επιτελείων του νεοφιλελευθερισμού...

του  Γιώργου Καλαντζόπουλου

Ο μόνος που είχε “σχέδιο” και το έβαλε μάλιστα σε εφαρμογή, είναι ο λαϊκός παράγοντας. Απλό και αποτελεσματικό. Έκανε στάση πληρωμών προς το κράτος, και σήκωσε τις αποταμιεύσεις του από τις τράπεζες. Και όπως φαίνεται, θα συνεχίσει να το εφαρμόζει: Ούτε το κράτος θα εισπράξει αυτά που προϋπολογίζει, ούτε πρόκειται να αρθεί το capital control, όσο συνεχίζονται αυτές οι πολιτικές. Η ανάληψη των καταθέσεων από τις τράπεζες επέφερε ένα καίριο κτύπημα στο τραπεζικό τους σύστημα. Και εκεί πράγματι οικοδομήθηκε η “εθνική ομοψυχία”, όχι στην Βουλή, που φαντασιώνεται το φθαρμένο πολιτικό σύστημα με την ψήφιση του νέου μνημονίου και στο “πάση θυσία στο ευρώ”...

Αυτή η “εθνική” πρακτική ήταν και παραμένει η μεγαλύτερη προστασία απέναντι σε ένα Grexit, γιατί θωράκισε όσο μπορούσε την ελληνική κοινωνία απέναντι σε αυτό τον κίνδυνο: Πάνω από 40 δις ευρώ βρίσκονται στο εσωτερικό της χώρας έξω από τις τράπεζες, που μπορούν να καλύψουν ανάγκες επιβίωσης και να κινηθεί η αγορά για κάποιο χρονικό διάστημα. Επίσης το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου που έχει μεταφερθεί σε τράπεζες του εξωτερικού δεν κινδυνεύει άμεσα να πέσει στα χέρια των ληστών της ΕΕ, όπως έγινε στην Κύπρο. Γιαυτούς τους λόγους, όχι μόνον δεν δημιουργήθηκε η “ταραχή” που ανέμεναν από την επιβολή του capital control, αλλά συγκροτούν και ένα πρόσθετο δεδομένο στις ερμηνείες για το γιατί ο ελληνικός λαός ψήφισε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.

Δεν μπορώ να συμβαδίζω με τους δολοφόνους των συνανθρώπων μου

Αναδημοσίευση από το "παρατηρητής της Θράκης"

του Μουσταφά Τσολάκ [*]

Ήταν -ίσως- μια απ’ τις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή μου, η στιγμή που πήρα την απόφαση να αποχωρίσω απ’ τον ΣυΡιζΑ. Ήξερα ότι αφήνω πίσω τις ομορφότερες αναμνήσεις απ’ τη ζωή μου, αφήνω φίλους που πλέον δε ξέρω αν θα λέμε ένα «καλημέρα» και φεύγω νιώθοντας προδομένος.

Πριν οκτώ χρόνια οργανώθηκα στο ΣυΡιζΑ, μέσω της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς (ΔΕΑ). Θεωρώ πως ήμουν δραστήριος, ενεργός στο κίνημα και πιστός στις αρχές και στα ιδανικά μας, αυτά της αριστεράς…

Έφαγα τόνους δακρυγόνα για να φύγουν αυτοί που με τα μνημόνια καταστρέφουν τη χώρα αυτή, για να σταματήσει η λεηλασία της γης, για να μην περάσει ο φασισμός. Τσακώθηκα με καλούς φίλους, έμεινα άνεργος για το ΣυΡιζΑ…

Και τώρα;

Η σημερινή (22/07) τοποθέτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην Βουλή - video

Το τετράγωνο της Διαπλοκής...

Μέχρι σήμερα η ελληνική κοινωνία έχει μάθει να αναγνωρίζει το τρίγωνο της διαπλοκής: Κράτος - Τράπεζες - ΜΜΕ. Σύμφωνα με αυτό τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα τελευταία χρόνια λειτουργούν ως μηχανισμοί χειραγώγησης της κοινής γνώμης και ως αντάλλαγμα αναλαμβάνουν δημόσια έργα ενώ για να παραμείνουν σε λειτουργία λαμβάνουν «θαλασσοδάνεια» από τις τράπεζες τις οποίες στηρίζουν παρόλο που επιζούν με τεράστιο κόστος για τον Έλληνα πολίτη. Σήμερα το ThePressProject αποκαλύπτει τον 4ο πόλο της διαπλοκής, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, τον μηχανισμό νομιμοποίησης και χρηματοδότησης του τριγώνου.
 η συνέχεια εδώ:

 SPECIAL REPORT: Το τετράγωνο της Διαπλοκής