Αναρτήσεις
του Γιώργου Καλαντζόπουλου
Όπως θα έχετε καταλάβει φίλοι αναγνώστες μετά το δημοψήφισμα η χώρα απέκτησε διπλό νόμισμα ( το πλαστικό/ τραπεζικό ευρώ και το χαρτονόμισμα ευρώ) και ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε πλέον διπλό κόμμα.
Αν είσαστε από τους ελάχιστους άτυχους που έχουν καταθέσεις στις τράπεζες και βρήκατε κάποιον που πουλάει το σπίτι του, για παράδειγμα , στην τιμή των100.000 ευρώ, τότε θα καταλάβετε πως αν είχατε αυτό το ποσό σε χαρτονόμισμα και όχι σε τραπεζικές καταθέσεις, θα το αγοράζατε σε αρκετά μικρότερη τιμή. Ακόμα αν δεν έχετε τόσο μεγάλες καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς, αλλά μικροποσά αν πάτε σε αρκετά μαγαζιά για να ψωνίσετε, θα διαπιστώσετε πως αρκετά προϊόντα έχουν διπλές τιμές, άλλες αν τα αγοράζετε με πλαστικό/ηλεκτρονικό χρήμα και άλλες με χαρτονόμισμα...
Όπως λοιπόν η χώρα έχει διπλό νόμισμα, αλλά κανένας δεν το αναγνωρίζει επίσημα, έτσι συμβαίνει και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν ήδη δύο, παρ' όλο ότι πηγαίνει συντεταγμένος προς ένα συνέδριο... Όπως γράφαμε αμέσως μετά το δημοψήφισμα και πριν υπογραφεί η συμφωνία (Είμαστε χαρούμενοι και εμείς μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα! ):
Πράγματι, δεν έχει κανένα λόγο ο Α. Τσίπρας να είναι λυπημένος. Ένα μπουλούκι άτακτων κατσαπλιάδων, κατάφερε ν' αναστατώσει ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο, και να δημιουργήσει ένα σημαντικό ρήγμα στην νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα αναδεικνύοντας πολιτικά, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, το αληθινό πρόσωπό της. Δεν ήταν το “σχέδιο” αλλά το ορθό αισθητήριο του κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού που έφερε αυτό το αποτέλεσμα. Η ομιλία και η δευτερολογία του Αλέξη Τσίπρα στο ευρωκοινοβούλιο, θα μείνει ιστορική.
και συνεχίζαμε παρακάτω:
Ο συσχετισμός σε βάρος της χώρας εντός των “θεσμών” ήταν συντριπτικός, δεν μπορούσε να ανατραπεί με κάποιο “μαγικό κόλπο” όπου θα επινοούσαν αυτοί που έκαναν τις διαπραγματεύσεις, ούτε με κάποιο “σχέδιο Β” που θα είχαν στα συρτάρια τους. Τα όποια λάθη και αδεξιότητες που έγιναν, μικρό μόνο ρόλο έπαιξαν για το τελικό αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα θα σφραγιστεί από την έκβαση των αντιθέσεων στο αντίπαλο στρατόπεδο, όπου η ελληνική κυβέρνηση μόνο ελάχιστα πράγματα μπορούσε να κάνει. Είναι φανερό πως η συμφωνία, όποιο και αν είναι το τελικό περιεχόμενό της, θα βρίσκεται έξω από τις προγραμματικές διακηρύξεις και τους οραματικούς στόχους οποιασδήποτε Αριστεράς.
Η Αριστερά λοιπόν δεν μπορεί να αναλάβει την εφαρμογή της. Το επίκεντρο του πεδίου της κοινωνικής σύγκρουσης στην νέα συγκυρία μεταφέρεται έξω από το κοινοβούλιο, στην κοινωνία. Εκεί θα κριθεί τελικά ο πόλεμος ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό. Η “βουβή εξέγερση” του δημοψηφίσματος είναι μια πρώτη παρακαταθήκη που σηματοδοτεί αυτή την αλλαγή. Εκεί είναι πλέον ο χώρος όπου τα στοιχήματα της πολιτικής, τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και την υπόλοιπη Αριστερά θα κριθούν...
Όμως, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων ο Α. Τσίπρας, αλλά και ο Δ. Παπαδημούλης και κάποιοι άλλοι στα κυβερνητικά κλιμάκια δεν χάρηκαν καθόλου γι' αυτό το αποτέλεσμα, όπως δεν χαίρονται σήμερα όσοι έχουν εγκλωβισμένες τις καταθέσεις τους στις Τράπεζες, γιατί γνωρίζουν ότι κατέχουν ήδη ένα υποτιμημένο νόμισμα...
Η υπογραφή της συμφωνίας για το 3ο μνημόνιο ήταν η πράξη διάσπασης ανάμεσα στον "κρατικό" και τον "κοινωνικό" ΣΥΡΙΖΑ. Κύρια πλευρά αυτής της διάσπασης δεν αφορά το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και τους μηχανισμούς του. Αφορά το αγεφύρωτο χάσμα που δημιουργήθηκε ανάμεσα στο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο των δυνάμεων του ΟΧΙ και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Δεν πρόκειται λοιπόν απλά για ένα εσωτερικό ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο μπορούν να διαχειριστούν οι "μηχανισμοί" του: Ο ΣΥΡΙΖΑ ως μαζικό κόμμα της Αριστεράς δεν υπήρξε πότε, ως κυβερνητικό κόμμα με αριστερή ταυτότητα αυτοαναιρέθηκε...
Το στοίχημα στην νέα συγκυρία είναι αν το πολύμορφο σύνολο των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων του ΟΧΙ μπορέσει να αποκτήσει μια μετωπική πολική συγκρότηση με μαζικούς όρους εντός της κοινωνίας, αλλά και να καταγραφεί με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στις εκλογές που έρχονται, ως η εναλλακτική κυβερνητική δύναμη απέναντι στις πολιτικές του αστισμού.
Αυτή η συγκρότηση δεν μπορεί παρά να σημαίνει την κατάκτηση μιας νέας πολιτικής ταυτότητας, σαφώς διακριτής από τις ταυτότητες των υπαρχόντων πολιτικών μορφωμάτων: Είναι μια υπόθεση των μαζών και όχι των μηχανισμών. Αν δεν δραστηριοποιηθεί ο λαϊκός παράγοντας και παραμείνει μόνον ως υπόθεση μιας "συνεργασίας- συμμαχίας" υπαρχόντων πολιτικών μηχανισμών, το μέλλον της είναι προδιαγραμμένο...
Ας μην ξεχνάμε πως κόμματα της δραχμής υπάρχουν πολλά, όμως κόμμα της ανατροπής ΚΑΝΕΝΑ...
Ασυνάρτητος ο τρόπος που ξεπλένατε με την τότε χαρούμενη ανάλυσή σας την κυβέρνηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη και στα δεδομένα αστικά πλαίσια του συσχετισμού δυνάμεων, όπως το λέτε, ένα στοιχειδώς αξιοπρεπές κυβερνητικό επιτελείο θα μπορούσε να τα καταφέρει πολύ καλύτερα. Η κυβέρνηση δεν πρόδωσε μόνο την αριστερά και έναν ολόκληρο λαό, πρόδωσε ακόμη και τα στοιχειώδη πατήματα μιας στοιχειωδώς συγκροτημένης αστικής διαχείρησης.
Τώρα, για το τι θα γίνει με το υποκείμενο του Οχι, που ο καθένας το φαντάζεται όπως θέλει: Δεν έχουν ψωμί οι μεταμοντέρνες λογικές για ένα αγνό ανατρεπτικό κίνημα του "πλήθους", αμόλυντο από μηχανισμούς και τα ρέστα.
Το αίτημα της δημοκρατίας είναι απαραίτητο να εκφέρεται, αρκεί να εκφάζεται κάθε φορά με συγκεκριμένη οργανωτική πρόταση συγκρότησης και όχι να ανατίθεται με ένα μαγικό τρόπο στη "δράση των μαζών" και του "πλήθους". Θα περιμένετε του αγίου ποτέ και θα εισπράξετε διάλυση αντί για συγκρότηση.
Η πολιτική, και ειδικότερα η πραγματοποιήσιμη κάθε φορά εναλλακτική πρόταση για τη συγκυρία με κύριο αντικείμενο και στόχο το κράτος και τους μηχανισμούς της διοίκησης και στημένη πάνω στην κυρίαρχη αντίθεση (όποια αυτή είναι κάθε φορά) δεν θα πάψει να είναι καθοριστική. Άλλο βέβαια που πολιτική μόνο, χωρίς το κίνημα βάσης, θα καταλήγει πάντα σε πολιτικαντισμό. Ως κίνημα βάσης όμως δεν μπορεί να σταθεί οτιδήποτε άλλο, παρά η παρέμβαση στην παραγωγή και στις σχέσεις παραγωγής και διανομής. Τέτοια παρέμβαση είναι αδύνατο να γίνει σοβαρά αισθητή, χωρίς συγκρότηση των προσπαθειών σε έναν Κεντρικό Συλλογικό Σχεδιασμό. Το πρόβλημα των γραφειοκρατικών μηχανισμών δεν θα πάψει ως δια μαγείας επειδή θα το αποκυρήξουμε. Χρειάζονται οπωσδήποτε οι κατάλληλες οργανωτικές προβλέψεις, αλλά ας μη γελιώμαστε, θα βαδίζουμε με πολλά εκ των πραγμάτων άλυτα προβλήματα στην πλάτη, μέχρι να γυρίσει ο τροχός, και ακόμη κι όταν γυρίσει ο τροχός.
Στην παρούσα φάση, τα κλειδί είναι η συγκρότηση και ότι αυτό σημαίνει. Μην ξεχνάτε ότι αντικειμενικοί περιορισμοί εξ αιτίας της συγκυρίας δεν ισύχουν μόνο για την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά ισχύουν και για το "κίνημα"